In ‘De Afspraak’ op de VRT was er vorige week aandacht voor de nieuwe reeks ‘Kinderen van het verzet’.Een onverbeterlijke Karel De Gucht dacht daarin een stukje geschiedenis te moeten linken aan zijn politieke tegenstanders van vandaag en zei maar eens te kijken naar de stamboom van parlementairen van de N-VA en het VB. In ’t Pallieterke krijgt hij echter stuk op lik van medewerker Johan Daelman, die weet te vertellen dat ook voorouders van zijn partijgenoten Bartje Somers en zelfs ‘Alexandre’ De Croo gecollaboreerd hebben. Dat geldt trouwens eveneens voor een grootvader van Laurette Onkelinx, nog zo’n belgiciste, die beter haar mond zou houden als het over WO II gaat.
Niemand kan echter verantwoordelijk worden gesteld voor de politieke keuzes van zijn ouders of grootouders. En dat geldt voor iedereen, ongeacht de partij waartoe hij behoort, ook voor De Gucht bij wie het niet de eerste keer is dat hij zijn tegenstanders demoniseert. Denk maar hoe hij destijds de VB’ers ‘mestkevers’ noemde.
Er circuleert trouwens een open brief aan De Gucht op het Internet, die ik hieronder integraal weergeef en waar ik het grotendeels mee eens ben. Voor alle duidelijkheid: die brief is niet van mij. Buiten enkele leestekens, heb ik aan het hele verhaal niets veranderd.
---
‘Zou het kunnen, meneer De Gucht, dat de mensen niet racist of fascist zijn, maar dat ze gewoon de politiek van de traditionele partijen beu zijn ?
Het is gemakkelijk als heel rijke man om kritiek te geven op mensen die 30 jaar uw rijkelijk loon betaald hebben via belastingen en het is nog gemakkelijker voor u, als ge dure boekhouders kunt betalen om belastingen te ontlopen, waardoor de belastinglast op de werknemer nog zwaarder weegt en wijngaarden te vergaren samen met uw partijgenoot!
Zou het niet kunnen, dat de mensen het beu zijn om na 45 jaar werk te worden afgescheept met 1.200/1.400 euro pensioen, terwijl jullie rijkelijk aan 5.000/6.000 euro komen en jullie jezelf eerst nog een uitstappremie toe bedelen van 400.000 euro omdat jullie zogezegd niet herkozen zijn, maar jullie nog wel 20 mandaten hebben, sommige à rato van 2.000 euro per jaar?
Zou het nu ook niet mogelijk zijn dat mensen hier met lede ogen moeten aanzien hoe bepaalde culturen hier gepamperd worden en meer krijgen dan eigen mensen, terwijl hun inbreng in sociale kassen nul komma nul is en dan spreek ik niet van asielaanvragen die toegekend zijn, maar van al de rest, nl de economische asielzoekers die denken hier het paradijs te hebben gevonden en nu zelfs niets meer vragen maar gewoon EISEN en dit met medewerking van sommige partijen ?
Zou het niet kunnen dat de mensen na iedere aanslag in de wereld, de witte marsen, de kaarsjes en de minuten stilte beu zijn, zeker omdat ze weten dat jullie niets doen om de mensen te beschermen? En degenen die dat wel willen, worden langs alle kanten tegengewerkt, want is het niet zo, meneer De Gucht, dat de gewone Europeaan over het klimaat/energieplan en het Marrakech akkoord best zo weinig mogelijk weet?
Misschien moet iedereen in uw positie eens in eigen hart kijken, een geweten hebt u waarschijnlijk niet meer, maar als u in de spiegel kijkt, wat ziet u dan?
Ik hoop, meneer De Gucht – en dat geldt niet alleen voor u alleen, maar ook voor Geens, Peeters, Tobback, PS’ers, MR’ers en al die verlichte despoten die de laatste 30 jaar aan de macht waren – dat jullie fier zijn om ons land zo naar de ondergang te hebben geleid!
Nu er eindelijk politiekers zijn, die dit beleid willen rechtzetten, vechten jullie natuurlijk als duivels in een wijwatervat, maar het gaat niet lukken deze keer, zelfs niet met volledige medewerking van VRT, VTM en alle linkse kanalen!
Nu twee klimaatconferenties zijn opgeschort, één in Chili en één ergens in de Stille Zuidzee, is men volop bezig om te zien hoe men de Greta’s en Anuna’s van deze aarde tijdig naar Madrid kan krijgen, waar een vervangtop zou plaats vinden. De klimaatgodinnen zitten nl respectievelijk in Noord- en Zuid-Amerika, van waaruit ze met hun zeilboten niet tijdig kunnen terugkeren o.w.v. van de seizoensgebonden stromingen en winden. Enfin, hypocrisie ten top. Daarvoor blijkt er geld zat te zijn, omdat men overtuigd is dat op e.o.a. manier straks te kunnen recupereren..Het lijkt erop dat de wereld voortaan zal geregeerd worden door mensen die zelf geen cent bijdragen maar die hun evenmensen financieel zullen uitwringen, mocht dat nodig zijn.
Dat maken we mee in Nederland, waar na de landbouwers ook de bouwers massaal op straat zijn gekomen. Nederland wou weer eens de beste leerling van de klas zijn en had haar klimaateisen t.o.v. zijn eigen bevolking zo aangescherpt dat de helft van de veestapel zou moeten verdwijnen en er naar schatting zo’n 26.000 woningen niet kunnen gebouwd worden. Een financiële impact van ± 14 miljard euro!
De Nederlandse regering Rutte III, die regeert met amper één stem meerderheid en daarvoor o.a. de links-liberale D66 moest binnenhalen, is zo bezig haar eigen ruiten in te gooien. De verantwoordelijke ministers Stientje van Veldhoven (D66) en Carola Schouten (Christen Unie) hebben al wel gezegd hun plannen wat te zullen bijstellen, maar wie gelooft dergelijke individuen nog?
Ik begin zo stilaan te geloven dat het niét beter wordt met meer vrouwen aan de macht. Merkel, May, Wilmès, Gwendolientje, Stientje en Carola, Greta en Anuna zijn helemaal geen garantie dat het beter gaat worden, integendeel. En dan hebben we het nog niet gehad over Almaci en haar clubje…
Onze nieuwe Belgische premier (of moeten we zeggen ‘première?) Sophie Wilmès, blijkt niet alleen, net zoals de familie Van Rompuy, in Sint-Genesius-Rode te wonen, maar ook eenzelfde carrière als onze ‘natte dweil’ begonnen te zijn, t.t.z. blijven omhoog vallen bij gebrek aan gewicht. Ze geraakte in 2014 in de Kamer van volksvertegenwoordigers als opvolger van Didier Reynders, toen die federaal minister werd. Een jaar later werd ze minister van Begroting toen Hervé Jamar moest opstappen nadat die burgemeester werd van Luik. Nu is ze federaal premier door het vroegtijdig opstappen van onze nationale Charel die naar Europa vertrekt. M.a.w. Sophie is voor al die functies nooit verkozen geweest. Ze zijn haar zo in de schoot gevallen.
Aan haar carrière binnen de gemeenteraad van Sint-Genesius Rode zal Wilmès liefst niet teveel herinnerd worden. Ze vertegenwoordigde daar de fransdolle partij Union des Francofones (UF), die ontstaan was uit het FDF en werd door Geertrui Windels, de echtgenote van Herman Van Rompuy, die er namens CD&V schepen was, omschreven als de grootste pestkop t.o.v. de Vlamingen. Haar statement dat ze eersteminister wil zijn van alle Belgen, moet dan ook met een grove korrel zou genomen worden.
Voor de petite histoire: Wilmès is joods langs haar moederskant. Haar moeder was joods en als men afstamt van een joodse moeder, is men automatisch jood. Men noemt dat matrilineaire afstamming.
---
En dan nog dit:
Groot drama! De klimaatconferentie die had moeten plaatsvinden in Chili, gaat niet door o.w.v. de politieke onrust die er momenteel in dat land heerst. En zeggen dat ons Anuna daarvoor speciaal met een zeilboot naartoe is gevaren, samen met een groepje van 34 geestesgenoten. Vanuit Amsterdam naar Brazilië, in totaal zes weken. Een paar maanden zonder school noch werk. La dolce far niente, allemaal voor de nieuwe klimaatreligie. Hopelijk voelt ze zich door die aflasting weer niet beledigd, zoals na 26 mei. Terugvaren kan niet, want dan hebben ze de wind tegen. Het alternatief: doorvaren rond de Kaap Hoorn om een andere klimaattop voor de landen rond de Stille Oceaan bij te wonen, zit er evenmin in, want die zou eveneens worden afgelast. Met innige deelneming aan de sponsors!
Ondertussen heeft Spanje aangeboden de klimaattop die gepland was in Chili op haar grondgebied te houden, kwestie van eens iets anders aan de hand te hebben dan Catalonië en een vierde verkiezing in evenveel jaren. Voor de klimaatfanaten zal het wel een tegenslag zijn: Spanje ligt toch zo dicht bij huis en daar is er het alternatief van de trein.
Toen bekend werd wie zich kandidaat gesteld had om Wouter Beke op te volgen als voorzitter van CD&V, waren er liefst zeven kandidaten. Bij nader toezicht bleken zes ervan op e.o.a. manier connecties te hebben met ‘beweging.net’, het vroegere ACW en dus van een eerder linkse strekking, om het voorzichtig uit te drukken. Zeker na het afhaken van De Crem en Bogaert leek er bij de partij zelfs geen rechtse strekking meer te zijn, maar dan had men zonder de waard, het nummer zeven, gerekend: Dat is Walter De Donder, burgemeester van Affligem en in Vlaanderen wereldberoemd als Kabouter Plop uit Plopsaland en burgemeester (jaja!) uit de Samson serie. Er werd al mee gelachen, maar dat deed men ook met Ronald Reagan en recentelijk nog met Zelenski, de komiek die ondertussen president van Oekraïne is geworden.
De Donder heeft in zijn gemeente een eerste verklaring afgelegd die het in de rest van de partij deed donderen. Hij benadrukte nl dat de problemen, waar de mensen mee bezig zijn, benoemd moeten worden en er meer werk moest gemaakt worden van de immigratie en de integratie. Hij gaf daarbij als voorbeeld de stad Antwerpen, waar hele wijken ‘ontvolkt werden van de eigen mensen, wier plaatsen werden ingenomen door andere culturen’. Bij Vlaams Belang had men het niet veel beter kunnen verzinnen. De man is trouwens niet alleen niet op zijn tong gevallen. Hij is bij zijn kandidatuur ook niet over één nacht ijs gegaan. Hij wordt in zijn Affligem gesteund door het marketingbedrijf Callebaut Collective, geleid door Jan Callebaut, in een vroeger leven nog adviseur van Yves Leterme en Kris Peeters. Hij werkt daarbij ook samen met Peter Polussen, die eveneens voor Leterme werkte als woordvoerder en die ook coördinator was van de CD&V-verkiezingscampagne van 2006 én voormalig politiek directeur bij de partij.
Het wordt nu even afwachten wat het wordt bij de eerste schifting op 18 dezer, maar als De Donder die overleeft, maakt ‘Kabouter Plop’ veel kans om de nieuwe CD&V-voorzitter te worden en zal vele poco’s het lachen vergaan. Tegelijk zal men dan bij de definitieve uitslag op 6 december (Sinterklaas!) eens de neuzen kunnen tellen van de CD&V-kiezers die binnen hun partij een rechtse reflex hebben over gehouden en zich niet neerleggen bij de afgang van boegbeelden zoals De Crem en Bogaert.
Daar niemand blijkbaar zit te wachten op een paarsgroene regering (zonder meerderheid in Vlaanderen) en er verder ook niemand zich meldt om federaal te regeren, is het de vraag of men überhaupt in dit land nog een federale regering wil. Tenslotte werken de deelregeringen, die het grootste deel van de bevoegdheden torsen, wél normaal. Als er echt geen oplossing komt – en zo ziet het er naar uit – kan men gaan naar een soort afspiegelingsregering, met de partijen die de deelstaatregeringen vormen. Die deelstaatregeringen moeten dan samen aan tafel gaan zitten en uitmaken wat ze verder nog willen samendoen en wat niet. Er zullen dan knopen moeten worden doorgehakt, zoals bv de staatsschuld en de transfers. Zolang dat niet gebeurt, zal het niet lukken. Wat de transfers betreft, is er reeds een soort voorakkoord dat ook door de PS ten tijde van de vorming van de regering Di Rupo werd goedgekeurd (zesde staatshervorming: afbouwen vanaf 2024 en uitdoven tegen 2032). Dat de staatsschuld tenslotte evenredig verdeeld zal worden in verhouding tot het aantal inwoners, is de logica zelf, al weet men maar nooit in dit land.
Een reden waarom de politieke partijen niet meer geïnteresseerd lijken om dit België nog federaal te besturen, ligt trouwens in het feit dat er geen grote partijen meer zijn en dat ook de politieke families niet meer echt samenwerken (denk maar aan CdH). Momenteel is de N-VA ook in heel België de grootste partij, met 16% van de stemmen, gevolgd door het Vlaams Belang (12%), de PS (9,5%) en CD&V met 8,9% en zijn het allemaal partijen geworden die het eigenbelang vóór dat van het land stellen. Daar kan niets van komen en het wordt dan ook hoog tijd, dat we dit België opdoeken en verder blijven ijveren voor een onafhankelijk Vlaanderen, ongeacht wat Europa daar van zal vinden..
Na het vertrek van Michel en Reynders kan men stellen dat in zowat alle traditionele partijen, met uitzondering van de PS (de uitzondering die de regel bevestigt), de grote namen zijn verdwenen of afgevoerd naar Europa. Bij de MR is dat nog het duidelijkst te zien. De partij had al niet veel overschot en moest, na de vorming van de regering Michel in 2014, de helft van de federale ministers leveren, dit volgens een zoveelste slecht werkende Belgische wet. Van de eerste ploeg hebben er enkele al snel moeten afhaken, omdat ze te licht bevonden werden. Nu, na de verkiezingen van 26 mei, is het er alleen maar erger op geworden.
Dé grote fout na het akkoord van Marrakech, was niet dat de N-VA uit de federale regering stapte, maar dat men i.pl.v. verkiezingen een doorstart maakte met een ploeg die slechts kon rekenen op 38% van de parlementsleden. Niet alleen kreeg men niets meer ernstig geregeld, maar moest de ontslagnemende minderheidsregering in lopende zaken werken tijdens een verkiezingscampagne van meer dan zes maanden. Die is tenslotte ontspoord en leverde een resultaat op dat onwerkbaar blijft. Een duidelijker voorbeeld dan het wegstemmen van de begroting door een wisselmeerderheid, zoals zopas gebeurd is, kon moeilijk. Het is nu afwachten of daar deze week een mouw aan zal gepast worden en wat er ons daarna nog te wachten staat. Het is duidelijk dat de oppositie straks de regels kan stellen en te hopen dat het Vlaams Belang er zijn voordeel uit zal halen. Maar eerder vroeg dan laat zal men moeten besluiten dat het zo niet verder kan en dat er maar best nieuwe federale verkiezingen moeten komen, ongeacht de zelfs verwachte uitslag met nog meer verlies voor de trado’s en hopelijk een meerderheid voor de Vlaamsnationalisten in eigen regio, al zal ook dat niet meteen verzilverd kunnen worden. Daarvoor moet er nl eerst een meerderheid zijn in het Vlaams parlement en dat kan maar na de volgende regionale verkiezingen, die nu reeds vastliggen, omdat de regio’s een legislatuurregering moeten hebben, intern wel kan gewijzigd worden, maar niet door tussentijdse verkiezingen. Ook dat is het gevolg van een zoveelste slechte Belgische wet…
Ik kom even terug op mijn blog van 16 oktober (‘Klimaatdictatuur’), waarin ik o.m. schreef dat de beweging ‘Extintion Rebellion’ (XR) veel fanatieker is dan de groep rond Greta, Anuna en Co, omdat ze o.m. de burgerlijke ongehoorzaamheid predikt. In feite is er veel meer mee aan de hand. Zo wil zij ook dat de overheden de noodtoestand uitroepen. Toen hun betogers binnendrongen in het koninklijk domein – in een betoging die niet eens was aangevraagd - wilden die dat de koning dat zou doen, een bewijs van hun wereldvreemdheid. En er is nog meer. Ze eisen het oprichten van zgz ‘burgerraden’, die ervoor zouden zorgen dat we hier al in 2025 klimaatneutraal zouden zijn, willen de productiemiddelen collectiviseren, privébezit afschaffen en de mogelijke verplaatsing van de productiemiddelen doorvoeren. Dit zijn geen activisten meer, dit zijn extremisten.
De politie en doorsnee bevolking is deze neo-Marxisten echter stilaan meer dan beu aan ’t worden en dat niet alleen in Brussel. Een staaltje daarvan beleefden we vorige week donderdag, toen een groepje XR-extremisten in Londen op de daken van enkele metrostellen klom om de ochtendspits grondig te verstoren. Nog vóór de ordediensten ter plaatse kwamen, hadden boze reizigers de betogers al van de daken getrokken, werd er een filmpje van gemaakt dat viraal ging en zelfs op de Tv-journaals van onze eerder linksgezinde media belandde.
Het dringt zo stilaan tot iedereen door dat er op klimaatgebied e.e.a. zal moeten veranderen, maar daarvoor zijn tijd en middelen nodig. De doorsnee burger wordt het zo stilaan kotsbeu dat uit het niets ontstane groeperingen denken zich boven de wet te kunnen stellen. We hebben ook gezien dat de eerste klimaatmars na de verkiezingen – ook op donderdag, alhoewel gezegd was dat voortaan op vrijdag te zullen doen – in Brussel een flop werd, waar nog een zeshonderdtal simpele zielen in meeliepen. Met het te verwaarlozen effect dat de eerste marsen hebben gehad op de verkiezingen in het achterhoofd, is het trouwens niet meer dan logisch dat heel wat mensen niet meer akkoord gaan met het dictaat van de straat.
Na het goedkeuren van een extra amendement op de noodbegroting van Michels restregering door een wisselmeerderheid, zal er deze week een precedent geschapen zijn dat de ontslagnemende federale minderheidsregering nog in grote problemen zou kunnen brengen. Wat, als eenzelfde coalitie van linksen plus het VB straks het voorstel indient om bv de BTW op de elektriciteitstarieven opnieuw van 21 op 6% terug te brengen? Dan komt de restregering er helemaal niet meer met haar voorlopige twaalfden. Ook de nieuwe VB-volksvertegenwoordigers hebben ondertussen ontdekt dat ze zich meer kunnen uitleven dan ze tot hiertoe gehoopt hadden zolang deze gehavende regeringscoalitie blijft bestaan. Voeg daarbij nog het feit dat onze nationale Charel het deze week al voor bekeken houdt. Van een vergiftigd geschenk gesproken.
Nu Charel opstapt en ook Reynders niet meer ter beschikking zal zijn, wordt de plaats van premier ingenomen door Sophie Wilmès, momenteel minister van Begroting. Het is trouwens opmerkelijk dat de liberale partijen hun naam als postjespakkerspartijen helemaal waar maken. Michel wordt President van Europa (in werkelijkheid voorzitter van de Europese Raad), Reynders Eurocommissaris voor o.a. de Veiligheid, Wilmès dus federaal premier, Sabine Laruelle voorzitster van de Senaat, Terwijl aan Vlaamse kant Patrick Dewael nog steeds voorzitter is van de Kamer. En dan willen zij nog altijd de post van gouverneur van Oost-Vlaanderen, terwijl hun eigen kandidaat in het door hen zelf gevraagde examen slechts vierde eindigde…
Wat Sophie Wilmès betreft, wordt haar benoeming tot premier van dit apenland in onze media beschreven als historisch, omdat zij de eerste vrouwelijke premier van België is geworden. Niet o.w.v. haar capaciteiten ter zake, maar omdat ze op het goede ogenblik op de juiste plaats zat. Zoals wat la Homans overkomen is in de Vlaamse regering. Alleen is Wilmès premier van een ontslagnemende regering in lopende zaken zonder meerderheid in het parlement. Wat dat laatste betreft, betekent dat dat die regering zo goed als machteloos is en door de eerste de beste wisselmeerderheid in haar hemd kan worden gezet, zoals we zopas nog hebben kunnen meemaken. Een premier/boekhouder zonder politieke ervaring op dat niveau zal daaraan niets veranderen.
Wat hebben al die postjes het land opgebracht? Een staatsschuld die nog steeds ongeveer even groot is als het Bruto Binnenlands Product (bbp), een gat van nu al 11 miljard euro in de begroting voor dit jaar, een ontslagnemende federale regering, die al negen maand met haken en ogen aaneen hangt en riskeert de gevangene te worden van wisselmeerderheden, zoals we zopas al een eerste keer hebben meegemaakt. En dat alles o.w.v. een premier die voor eigen rekening reed en aan de ‘goede kant van de geschiedenis’ wou staan.
Het is nog niet zolang geleden dat onze media en politici met een zeker leedvermaak vaststelden dat er in het Amerika van Donald Trump een zgz ‘shutdown’ dreigde, omdat het parlement in eerste instantie de Amerikaanse begroting niet wou goedkeuren. Daardoor dreigden pensioenen en andere staatsuitkeringen niet uitbetaald te kunnen worden. Wel, ook dit land verkeert nu in een soortgelijke situatie.
Door een goedkeuring door een wisselmeerderheid van socialisten, groenen, communisten én het Vlaams Belang van een extra uitgave van 67 miljoen euro (1 miljard op jaarbasis) voor de aanwerving van extra verplegend personeel in de Zorgsector, worden de voorlopige twaalfden voor de volgende maanden overschreden en moet er een nieuw akkoord worden gemaakt, een akkoord dat er pas wettelijk kan komen vijf dagen na de goedkeuring van het nieuwe amendement op de noodbegroting. Dat houdt in, dat de hele politieke meute volgende week, uitgerekend tijdens de herfstvakantie, daarvoor mag komen opdraven. Dura lex, sed lex.
Het verplegend personeel van de Zorgsector zal er niet rouwig om zijn. Het vraagt al langer extra medewerkers. Het voorval schept wel een precedent dat zou kunnen gebruikt worden om de verdere normale gang van zaken helemaal in de war te kunnen sturen. Misschien kan het helpen om een gesprek tussen de deelstaten op gang te brengen zonder dat men daarom meteen moet denken aan de vorming van een nieuwe federale regering.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit:
De kritiek dat het VB heeft mee gestemd met de linkse oppositie – het amendement kwam van de communisten - houdt geen steek. Als de zgz democratische partijen die partij uitsluiten tot samenwerking dan heeft die het volste recht tegen te stemmen. ‘The duty of an opposition is to oppose’ (Randolph Churchill, zoon van).
Aan het Catalaanse drama komt geen einde. Het probleem daarbij is dat de Catalanen maar een minderheid vormen in Spanje (± 2 miljoen op een totaal van bijna 50 miljoen, oftewel 4%) en dat de Spanjaarden weigeren er zelfs maar over te praten. Het gevaar bestaat dat men rond Barcelona ooit eens zal ophouden met vreedzaam betogen en dat we iets krijgen in de aard van wat in Baskenland gebeurd is (zie mijn blog ‘De nieuwe inquisitie’ van 15 dezer). Daar kwam er tenslotte een gewapend verzet met vele doden tot gevolg. Het resultaat was wel dat Baskenland in Spanje (er is ook een Frans Baskenland) heel wat ruimere bevoegdheden kreeg dan wat Catalonië – toch de welvarendste streek van het land – nu heeft. De Basken kunnen o.m. hun eigen belastingen heffen, de Catalanen niet. Die moeten zelfs een deel van hun welvaart afstaan aan het centrale gezag van Madrid. In Vlaanderen weten we wat dat betekent.
Een beter verhaal, waaraan we ons in Vlaanderen kunnen optrekken, is dat van Schotland. Nadat de UK in 1997 gefederaliseerd werd (men noemde het daar ‘devolution’), kreeg Schotland in 2014 de toestemming een referendum over onafhankelijkheid te houden. De Schotse nationalisten verloren het met 55-45% van de stemmen. Bij het referendum over de Brexit verkoos echter een ruime meerderheid van de Schotten (62%) bij de E.U. te willen blijven en die vragen nu een nieuw referendum en graag nog dit jaar, zeker als het met die Brexit de spuigaten uitloopt. Mocht dat geweigerd worden, dan zullen ze moeten wachten tot de volgende verkiezingen maar is de kans groot dat de nationalisten dan een volstrekte meerderheid halen. In het slechtste geval is dat in 2021. Mochten de Schotse nationalisten dan een meerderheid halen en stemmen om uit de UK te stappen en terug in de E.U., dan is de vraag waarom wij, Vlamingen dat dan ook niet zouden kunnen doen. Er zou dan nl een precedent zijn dat de E.U. niet kan negeren. Vergeten we niet dat ook de Schotten een minderheid zijn in de UK, maar wij een meerderheid in België, de enige in een democratisch land die niet over zijn eigen toekomst kan beslissen. Dat bestaat nergens anders.
N.a.v. het drama met de 39 Chinezen die zijn omgekomen in een koelwagen in het Britse Essex, heeft Pieter De Crem, voorlopig nog minister van Binnenlandse Zaken en Veiligheid in de ontslagnemende regering van Michel, in het parlement zwaar uitgehaald naar Jan Jambon en Theo Francken, Nota bene: twee leden van een partij waarmee zijn eigen partij mee in de Vlaamse regering zit. Hij verwijt ze dat ze in de regering Michel Light niet genoeg gedaan hebben i.v.m. de controle op vluchtelingen en het werk van de mensensmokkelaars in de haven van Zeebrugge, waar de koelwagen met de Chinezen vandaan kwam. De Crem gaat hierbij rechtstreeks in tegen de argumentatie van het havenbedrijf, dat eerder al verklaarde dat het om een verzegelde koelwagen gaat die in Zeebrugge normaal niet geopend wordt. Er passeren daar dagelijks zo’n 4.000 trucks, waarvan slechts een klein deel kan worden gecontroleerd en degene die - meestal elders - verzegeld zijn, niet meer worden opengemaakt. Daarenboven kan een groep van liefst 39 mensen nooit ongemerkt binnen het haventerrein in een voertuig geraken en zelfs dan zou er nog iemand dat voertuig daarna opnieuw hebben moeten verzegelen.
Crembo lijkt de pedalen verloren te hebben. Eerst werd hij als minister van Defensie in de regering Di Rupo gedegradeerd tot staatsecretaris van Buitenlandse Handel in de regering Michel, waarbij hij zijn bevoegdheden dan nog moest delen met het Vlaams niveau. Waarschijnlijk uit ongenoegen daarmee sprak hij de wens uit de federale politiek te stappen en zich terug te plooien op zijn Aalter, waar hij titelvoerend burgemeester is. Toen de regering Michel viel over Marrakech en De Crem weer federaal minister kon worden, trok hij die wens in. Aan de voorzittersverkiezing van zijn CD&V wil hij niet meedoen, waarbij hij – samen met ‘Straffe Hendrik’ Bogaert – in feite de rechtervleugel van de christendemocraten heeft opgedoekt. De reden daarvoor zou kunnen zijn, dat – nu er weer gepraat wordt over de vorming van een federale regering – hij de kans schoon ziet misschien weer federaal minister te kunnen worden (‘In het land der blinden …’).
Kortom, De Crem is geëvolueerd van een algemeen gerespecteerd politicus tot een zielige tafelspringer, die straks niet zal aarzelen een nieuwe federale regering te steunen, ook als die geen meerderheid in Vlaanderen zou hebben (als hij er maar bij kan zijn!)
- De Belgische begroting voor 2019 wordt niet goedgekeurd door de E.U. en voor die van 2020 is er alleen maar een raming. Deze begroting is niet de enige die door Europa wordt afgewezen. De anderen zijn er wel allemaal van de zgz ‘Club Med’, Frankrijk inbegrepen. Met de kopgroep van Noord-en Centraal-Europese landen kan Vlaanderen nog wel mee, maar België niet.
- De nieuwe preformateurs Bourgeois en Demotte hebben gepraat met Groen en Ecolo.
Dat laatste zou kunnen betekenen dat men een paarsgroene federale regering (zonder de N-VA en zonder meerderheid in Vlaanderen) niet uitsluit. Zou N-VA’er Bourgeois daarmee instemmen? Misschien wel en zijn partij ook, al zal men dat niet openlijk toegeven. De reden daarvoor is dat welke nieuwe federale Belgische regering er ook zou aantreden, deze zal moeten beginnen met een gat van 10 tot 12 miljard euro dicht te rijden om met Europa in orde te komen. Dat betekent ook meteen moeten beginnen met nieuwe belastingen en/of zware besparingen. En dat dan met alle Vlaamsnationalisten in de oppositie. Als de Vlaamse traditionele partijen daar zouden in trappen, plegen ze politieke zelfmoord en mogen ze het bij een volgende verkiezing helemaal vergeten. Het zou ook gewoon kunnen zijn dat men de schijn van een paarsgroene regering laat bestaan om helemaal niét tot een federale regering te komen.
Ondertussen is in Francofonië, door het afhaken van Di Rupo, die tot Waals minister-president is verkozen, Paul Magnette voorzitter geworden van de PS, wat al langer een publiek geheim was. Hij was de enige kandidaat en haalde 95% van de stemmen, een stalinistische score zoals men dat noemt wat bijna normaal te vinden is bij een linkse partij die nog verder naar links opschuift. In de nieuwe functie zou hij deelnemen aan eventuele gesprekken over de vorming van een federale regering. Met de wetenschap dat ook Laurette Onkelinx dan van de partij zou kunnen zijn, mag er daarvoor in Vlaanderen heel wat wantrouwen zijn. Vergeten we niet dat het Magnette was die de Canadees-Europese handelsovereenkomst als laatste in Europa heeft tegengewerkt, enkel en alleen omdat het Vlaanderen was dat bijna alle handel met Canada dreef. Hetzelfde kan zich straks ook voordoen bij de mogelijke ontknoping van de Brexit, waar het weer Vlaanderen is dat het reuzendeel van de handel met de UK voor zijn rekening neemt en dus weer het grootste slachtoffer dreigt te worden. Als Magnette of wie ook onze handel met het buitenland boycot, zal het altijd Vlaanderen zijn die de rekening betaalt, gewoon omdat onze regio goed is voor 83% van de Belgische export.
---
Meyrem Almaci - klein van gestalte, groot van bek - blijft voorzitster van Groen. Ze heeft het uiteindelijk maar gehaald in een tweede stemronde, met iets meer dan de helft van de stemmen. Zeg maar ‘met de hakken over de sloot’. Want dat betekent, dat bijna de helft van haar eigen kiezers haar liever niét als voorzitster wilde behouden.
---
Het wordt nu nog wachten wat het straks worden zal bij de zieltogende SP.a en in het voorjaar van 2020 bij de Open VLD, waar Gwendolientje wel eens plaats zou kunnen ruimen, mocht er ondertussen een nieuwe federale regering zijn die denkt haar te kunnen gebruiken. Een reden temeer om te wensen dat die federale regering er niet komt.
Het aantal kandidaten voor de post van CD&V-partijvoorzitter is dus bij zeven gebleven. Crembo heeft zondagavond nog gemeld dat hij niet mee doet. Op 18 november wordt een eerste selectie doorgevoerd. Als geen van de kandidaten meer dan 50% van de stemmen haalt – wat waarschijnlijk is – zullen de twee kandidaten met het grootst aantal stemmen een tweede stemronde moeten ondergaan (op 6 december, nota bene, Sinterklaas!) en wie die wint wordt voorzitter, al weet men dat bij de tsjeven nooit met zekerheid. Als die nieuwe voorzitter het de volgende keer ook niet zal lukken zijn partij uit haar besluiteloosheid te redden, kan hij misschien nog wel ergens minister worden, naar het voorbeeld van de huidige, die door Kaaiman nu ‘Zelfbediening W. Beke’ wordt genoemd. Ik vrees dat dit hem zal blijven achtervolgen*.
Het gros van de kandidaten blijkt gewonnen voor een partij die noch links noch rechts wil zijn en die hoopt straks overal weer mee te zullen kunnen doen door 'in ’t midden van het bed te liggen'. Feit is wel dat CD&V daarmee zijn rechtervleugel de facto heeft opgegeven en een duidelijke centrumlinkse partij zal worden.
* ‘Markske’ Beke is bij CD&V niet de enige die beloond wordt voor zijn slecht presteren. Ondertussen is ook bekend geraakt dat Kris Peeters zijn appartement in Antwerpen heeft opgezegd en zijn officieel verblijfadres weer in Puurs heeft, waar hij in werkelijkheid terug is van nooit weg geweest. Zijn zetel in de Antwerpse gemeenteraad heeft hij overgelaten aan een jongere medestander en de partij heeft hem voor zijn afbraak van de partij en zijn nederlagen in de verkiezingen beloond met een dik betaald zitje in het Europese parlement…
De kandidatenlijst voor de post van nieuwe CD&V-voorzitter, waarvoor men kon inschrijven tot maandagmorgen 08.00 uur, bleef ook zondag maar aangroeien. Er waren toen al een paar burgemeesters die hadden gesolliciteerd, een niet herkozen Kamerlid, de voorzitter van Jong CD&V en Kabouter Plop. Die laatste dan in de gedaante van Walter de Donder, burgemeester van Affligem, bekend om zijn abdijbier. De Donder zelf is echter wereldberoemd in Vlaanderen om zijn rol als Kabouter Plop in Plopsaland en zijn rol als, jawel, burgemeester in de Samsom series. Het zou wat zijn: Kabouter Plop voorzitter van CD&V!
Daar hield het niet bij op, want zondagmorgen raakte bekend dat Joachim Coene, de grote baas van de Zeebrugse haven, ook gesolliciteerd had. De man heeft als CEO bewezen een grote organisatie aan te kunnen, is momenteel ook burgemeester van Damme en komt daarenboven uit een politieke familie. Zijn vader was ooit minister in zowel de federale als de Vlaamse regering (hij stierf vroeg aan kanker). In ‘De zevende dag’ vertelde Coene wel dat – mocht hij CD&V-voorzitter worden - hij ontslag zou nemen als CEO van het Zeebrugse havenbedrijf. E.e.a. kan ook te maken hebben met de geplande fusie tussen de havens van Antwerpen en Zeebrugge.
Na Coene kwam er nog een zevende kandidaat, een zekere Christophe Vermeulen, ooit medewerker van Hendrik Bogaert, die zelf afhaakt, omdat hij vindt dat CD&V zo maar niet naar rechts kan gestuurd worden. Dat is een verklaring van onmacht voor de rechtse strekking binnen de partij. En Pieter De Crem houdt zich gedeisd. ‘Crembo’ kan nog altijd terugvallen op de post van burgemeester in zijn ‘Cremlin’.
Het is geleden van 1988 dat de toenmalige CVP een voorzittersverkiezing hield onder de leden. Er waren toen ook zeven kandidaten, maar die brachten er niet veel van terecht en toenmalig premier Dehaene besloot een wit konijn uit zijn mouw te toveren. Dat werd Herman Van Rompuy, van de toenmalige CVP-studiedienst, de man die nooit iets nieuws deed, daarom nooit fouten maakte en zo zijn opmars naar de hoogste Europese regionen kon beginnen. Dat zal er deze keer wel niet in zitten.
Voor de petite histoire, nog dit: kandidate Katrien Patrycka is niet alleen burgemeester van Tienen, zij blijkt ook de partner te zijn van Koen Van den Heuvel, burgemeester van Puurs en sinds ‘Marrakech’ federaal minister… Kaaiman had het in zijn weekeindcolumn over ‘Patrykatrie’.
Er valt niet veel opbeurend nieuws te rapen dezer dagen: de Brexit-klucht, waar maar geen einde aan komt, de handelsoorlog tussen de US en China, de chaos in en rond Syrië, het Catalaanse drama. E.e.a. zou kunnen zorgen voor een recessie en voor minder goede tijden. Toch is er ook goed nieuws, althans voor Vlaanderen: de havens van Antwerpen en Zeebrugge beginnen gesprekken om te fusioneren. Die van Antwerpen is reeds de tweede grootste van Europa – na Rotterdam – heeft een enorme containertrafiek én de tweede grootste chemiecluster ter wereld – na die van Houston in Texas. Zeebrugge is een van de grootste autohavens ter wereld, is een draaischijf voor de in- en doorvoer van gas en leeft ook van de containertrafiek. De twee havens werken al enkele jaren samen m.b.t. de informatica, de uitwisseling van havenarbeiders en de aanpak van de Brexit. Het aantrekken en verdelen van de containertrafiek wordt daarin een volgende stap. Dat de beslissingen straks hoofdzakelijk in Antwerpen zouden genomen worden, is geen ramp, want volgens de studie zal ook Zeebrugge er een stuk beter van worden. Een win-win situatie, zeg maar.
Het is niet de eerste keer dat er gesprekken zijn over een fusie van onze twee grootste havens, maar nu blijkt het menens, na een studie ter zake vanwege consultant Deloitte en advocatenbureau Laga. Een fusie zal maken dat men straks sneller zal kunnen inspelen op de schaalvergroting, de energietransitie (het klimaat!) en innovatie.
Voor Vlaanderen wordt dit een opsteker, zeker in het licht van het voornemen om ooit deel uit te maken van de Hanzestaten, die men zou willen oprichten. Vlaanderen hoort daarbij. Het sluit aan bij Nederland en ligt eveneens aan een van de drukst bevaren zeeën ter wereld. ‘Ons behoort het Noordzeestrand’, schreef Albrecht Rodenbach (Blauwvoet, achtste strofe). Vergeten we trouwens niet dat er buiten deze nieuwe fusie, de havens van Gent en het Nederlandse Terneuzen ook reeds zijn gefusioneerd, North Sea Port, zoals deze fusie heet, is een van de weinige grensoverschrijdende havenfusies ter wereld, die reeds twee jaar een feit is. Over ± twee jaar kan dat bij de nieuwe fusie ook een feit zijn.
Tom Meeuws, beter bekend als de Guus Flater van de Antwerpse campagne voor de gemeentelijke verkiezingen, waarbij een beschuldiging voor mismanagement bij De Lijn er mede de oorzaak van was dat het groenrood kartel ‘Samen’ er niet kwam, is van die beschuldigingen vrij gesproken. Hij zou dus geen geld van De Lijn, waar hij toen directeur was, hebben verspild en dat zal dan ook zo wel zijn. Voor zover ik het mij herinner, was de klacht echter lichtjes anders. Hij had bij De Lijn een naar boven begrensd budget, dat hij per geval niet mocht overschrijden. Toen dat bij de feestelijke opening van een nieuw stuk metrolijn in Borgerokko wél het geval bleek, maakte hij er twee aparte facturen van. Daarvan hoort men nu niets meer.
We gaan daar niet veel meer aan vuil maken. Ondertussen zit Toms partij, de SP.a, nu mee in de stadsmeerderheid (met dank aan het geknoei van Kris Peeters) en is hijzelf schepen van Sociale Zaken, Armoedebestrijding en nog een drietal sectoren. Hij heeft al wat politieke watertjes doorlopen en zal het ook nu wel redden. Ik blijf erbij, dat Meeuws geen echte socialist is, eerder een opportunist, een overlever, zeg maar en zo zijn er bij de socialisten wel meer geweest. Denk maar aan Van Miert, Brouckie, Henri Simonet en Spaak. Allemaal vrij bekwame mensen die het in de socialistische partij gemaakt hebben, wat hen waarschijnlijk in andere partijen niet zou gelukt zijn. Zo’n beetje een variant op het verhaal dat eenoog koning is in het land der blinden.
---
En, om even bij de socialisten te blijven, na zijn mislukking als federaal pre-formateur, stopt Vande Lanotte met politiek en gaat hij aan de slag bij het kantoor Walter Van Steenbrugge Advocaten. Voor wie die Van Steenbrugge nog niet zou kennen: dat is de advocaat met zijn onverzorgde, ruige haarbos, die men regelmatig op de Tv te zien krijgt en er uit ziet alsof hij juist uit zijn bed komt. De man heeft trouwens echt wat weg van de Guus Flater uit de tekenverhalen. Hij is een dankbare schietschijf voor columnist Kaaiman, niet o.w.v. die haarbos, maar wel omdat hij, bij de bekendste Vlaamse advocaten, degene zou zijn die al de meeste zaken verloren heeft. Vande Lala past daar wel bij, als ervaringsdeskundige!
Het Grondwettelijk Hof heeft de effectentaks, ingesteld door de regering Michel, vernietigd. Die taks wordt geheven op effectenrekeningen met een waarde van meer dan een half miljard euro. Het was in feite een draak van een belasting die niet gold voor alle vermogensbestanddelen, een typisch Belgisch geval met achterpoortjes en uitzonderingen, zeg maar. Daar kwam nog bij dat buitenlandse banken verplicht werden hier een ‘aansprakelijke vertegenwoordiger’ te hebben, wat voor hen een extra kost was. De al betaalde bedragen kunnen wel niet worden terugbetaald, nóg zo iets dat men elders niet verkocht krijgt..
Door het schrappen van die wet loopt de uittredende federale regering zo’n 250 miljoen euro mis. De vraag is maar of de volgende federale regering er nog wel komt. De twee nieuwe formateurs, die al de namen Jansen en Janssen gekregen hebben, mogen dan al mensen met heel wat politieke ervaring zijn, ze zien er niet uit als doorbijters die een nieuwe regering geregeld te krijgen. Bourgeois is een algemeen gerespecteerd man, maar een beetje te afstandelijk voor deze job en Demotte* wordt door Di Rupo laatdunkend ‘de kleine markies’ genoemd. Er komt nog bij dat de PS wacht op de verkiezing van Paul Magnette als waarschijnlijke nieuwe partijvoorzitter, die in deze functie aan de besprekingen voor de PS gaat deelnemen, samen met niemand minder dan Laurette Onkelinx. Dat terwijl tante Laurette al in 2017 vertelde dat ze wilde stoppen met de politiek. Ik zie niet in hoe die twee tot een vergelijk kunnen komen met welke Vlaamse tegenpartij ook.
* Demotte mag dan al een Waal zijn, hij heeft een Vlaamse moeder en dat is de reden waarom zijn Nederlands een licht West-Vlaams accent heeft.
Op klimaatgebied dient zich een nieuwe beweging aan: de ‘Extintion Rebellion’ (letterlijk vertaald: ‘rebellie tegen het uitsterven’) , een soort radicaal klimaatactivisme, waartegen dat van Greta, Anuna en Co maar een afkooksel zou zijn. De rebellen breken nog geen potten, maar zijn zinnens dat wél te doen, als we ze moeten geloven. Hun credo is nl de burgerlijke ongehoorzaamheid en dus het niet naleven van de wet. Bij ons bestond dat er o.m. in het park en het plein vóór het koninklijk paleis te bezetten voor 24 uur en te eisen dat de koning hun initiatieven zou overnemen m.b.t. het klimaat. Dat is niet gelukt omdat de politie er een stokje voor gestoken heeft, maar het duidt wel op de grenzeloze simpliciteit en arrogantie waar die wereldverbeteraars mee bezig zijn. Als volleerde anarchisten hadden ze niet eens een toestemming tot betogen aangevraagd, maar reclameerden daarna wel dat ze zgz te hard waren aangepakt door de Brusselse politie, die het niet langer slikt dat linkse betogingen in Brussel niet hard mogen worden aangepakt, zelfs niet als ze geen toestemming tot betogen hebben. Dat dit in bovenstaand geval tenslotte toch gebeurde, kwam doordat de politie pas opgeroepen werd toen de meute het plein al vier uur bezette. Rechtse betogers zouden er nooit op geraakt zijn.
Een van de oprichters van deze beweging, een zekere Roger Hallam (Brit), vertelde in een interview met Der Spiegel dat ‘Als de samenleving zo amoreel handelt, de democratie niet meer irrelevant is’. M.a.w. dan maar liever een klimaatdictatuur.
Hopelijk maken we geen herhaling mee van de acties door radicale dierenactivisten die er vroeger zijn geweest waarbij o.m. Pim Fortuyn werd vermoord door een van hen.
Het zat eraan te komen en liet zich voorspellen: de Catalaanse leiders die door het Spaanse gerecht waren opgepakt na het door hen gepland en uitgevoerd referendum voor onafhankelijkheid van 2017, zijn in Madrid door het Spaanse Hooggerechtshof zwaar gestraft geworden met veroordelingen van 9 tot 13 jaar. De Inquisitie is terug in volle glorie in een land dat deel uitmaakt van de E.U., beweert democratisch te zijn, maar een eigen idee heeft van de vrije meningsuiting en politieke ontwikkeling. Tegelijkertijd wordt opnieuw de uitlevering gevraagd van Carles Puigdemont, de in 2017 verkozen Catalaanse premier die sindsdien in ballingschap verkeert bij ons in Waterloo. De twee andere ministers die hem toen vergezelden en momenteel ook hier wonen, werden - merkwaardig genoeg - niet verder lastig gevallen.
Op 10 november zijn het in Spanje parlementsverkiezingen, als ik me niet vergis de vierde in evenveel jaren, omdat men er niet in slaagt een regering te vormen met een absolute meerderheid. Daar heeft men blijkbaar tijd genoeg voor. Ook al geen voorbeeld van democratie.
Tenslotte wordt niet alleen in Spanje de democratie met de voeten getreden. In de E.U. is dat al niet veel beter en slaagt men er niet in de Spaanse regering tot de orde te roepen. Evenmin als tegen Turkije, kan de E.U. een vuist maken tegen voor de hand liggende mistoestanden, zelfs niet in een eigen deelstaat, zoals gebleken is met het Catalaanse probleem. Voor Turkije blijft er nog het excuus door het door Europa overeengekomen akkoord over de Syrische vluchtelingen (6 miljard euro, a.u.b.), voor Spanje is dat niet het geval.
De Catalanen zullen het hier echter niet bij laten. Ze blijven op straat komen en hun onafhankelijkheid eisen. Barcelona begint zo’n beetje op Hongkong te lijken. Of ze hun doel ooit met vreedzaam protest gaan bereiken, is een ander paar mouwen. Het gevaar bestaat dat ze straks de weg van het Baskenland opgaan, dat zijn verder gaande autonomie verkreeg door in een gewapend verzet te gaan. Daar luistert men in Madrid blijkbaar wél naar.
* ‘Uit het Westen noch goede wind, noch goed volk’ (Catalaans spreekwoord). Er bestaat ook zo iets in Portugal: ‘De Espanha, nem bom vento nem bom casamento’ (Uit Spanje, noch goede wind, noch goed huwelijk’). Ook bij de buren blijkt Spanje niet geliefd te zijn…
