Ik kom even terug op de reactie van onze vriend Walter, die zich terecht verontwaardigt over wat de Chinezen ons hebben aangedaan. Hij heeft, net zoals ik, daarover e.e.a. gelezen in ’t Pallieterke en dat blad heeft niet de gewoonte veel te verzwijgen zoals onze poco media dat doen. Ik heb diezelfde artikels ook gelezen en geef enkele data die iedereen zou moeten weten over de virussen die ons uit China al zijn overgewaaid.
In 1957 was er de zogeheten ‘Aziatische griep’ die wereldwijd 2 miljoen mensen het leven kostte. In 1968 de Hongkonggriep (700.000). Van de Sars-epidemie, die in 2003 ontstond in hetzelfde Wuhan waar nu het coronavirus vandaan komt, herinner ik me nog dat ik netten over mijn kippenren moest hangen en anders de beestjes weg moest doen (die netten hangen er nog en houden ook de vraatzuchtige bosduiven weg).
Verder is het bekend (ik meldde het reeds in een van mijn vorige blogs), dat het griepvaccin dat we hier jaarlijks toegediend kunnen krijgen, gebaseerd is op de Chinese grieptoestanden van het jaar daarvoor, omdat ze goed genoeg weten dat er daar een ‘weerzinwekkend’ (ik gebruik de term uit ’t Pallieterke) gebrek aan hygiëne is.
---
Van de gelegenheid maak ik gebruik even terug te komen op ’t Pallieterke. Dat Vlaamsnationaal spotblad lees ik reeds sinds het nummer van 2 juni 1955, toen ik als 15-jarige intern op het college het blad van thuis uit toegestuurd kreeg waarin de aankondiging stond van de dood van zijn stichter, Bruno De Winter met daarbij diens voornaamste uitspraken en columns. Ik heb die originele editie nog steeds.
Alles wat men in ’t Pallieterke leest, is geen waarheid, maar het blad geeft wel een algemeen overzicht van wat in Vlaanderen en omstreken gebeurt, “God schept de dagen’, zoals een vroegere rubriek heette, waarin o.m. ook Louis Verbeeck schreef. Ik had er zelfs een abonnement op tijdens mijn legerdienst in Duitsland en mijn negenjarig verblijf op Sardinië en bleef zo op de hoogte van de toestand hier. In onze door de politiek correcte pers overheerste media is ’t Pallieterke een verademing.
De vorming van de federale noodregering, die zgz nodig was om het hoofd te kunnen bieden aan de coronacrisis, was helemaal niet nodig. Dat komt niet van mij, maar van Rik Van Cauwelaert, de eminence grise van de Vlaamse wetstraatjournalistiek. Ook de reeds bestaande restregering die Wilmès geërfd had van onze nationale Charel, kon met gemak door de Kamer van Volksvertegenwoordiging met bijzondere machten worden uitgerust om het hoofd te bieden aan de corona epidemie.
Dat het op deze manier gebeurd is, is een zoveelste staaltje van cynisch Belgische politiek, waarbij de Franstaligen ondanks hun minderheid, maar met de steun van de steeds nog aanwezige Vlaamse leliaards, de baas kunnen blijven in de politiek van dit land. Dat Groen en Open VLD zouden meestappen, is geen verrassing. Voor CD&V ligt dat een stuk gevoeliger. Als het er straks echt op aan zal komen een einde te maken aan de coronacrisis, zal men uit een ander vaatje moeten tappen, Dan zal er geen sprake meer zijn over volmachten en vertrouwen om tot een blijvende volwaardige regering te komen en zullen de reeds gemaakte uitspraken van o.m. Coens en Geens tijdens de formatie worden getest op hun geloofwaardigheid.
Ondertussen ziet het er steeds meer naar uit dat dit land het gat in de begroting door de coronacrisis minstens ziet verdubbelen. Ook alle uitstel van betalingen door bedrijven zal door de staat moeten worden voorgeschoten en de vraag is maar of ze dat geld ooit gaan terugzien als er straks daardoor massale faillissementen zouden dreigen. M.a.w. een volgende normale legislatuur wordt geen wandeling in het park en zou sommige van de huidige hoeraroepers wel eens flinke koude douche kunnen bezorgen.
Wat tenslotte die ‘hoeraroepers’ betreft, is er geen treffendere foto dan die waarop Bouchez en Rutten hun geluk uitschreeuwen, terwijl men op de achtergrond een eveneens juichende groene Almaci kan zien. De foto, die o.m. in De Standaard en in ’t Pallieterke verscheen, ging viraal en zal hen nog lang achtervolgen bij volgende peilingen en verkiezingen.
En daarmee blijven de twee grootste partijen van Vlaanderen (én België) in het federaal parlement in de oppositie, wordt dit land bestuurd zonder een meerderheid in Vlaanderen en heeft het voor de derde keer op rij een francofone eerste minister. Voor de Vlamingen weinig om trots op te zijn. Er is natuurlijk het excuus van de coronacrisis (er moest iéts gebeuren), maar even goed kan men stellen, dat men dat misbruikt heeft om een federale regering op de been te brengen die het gros der Vlamingen niet wil. De N-VA heeft in de informatiegesprekken nauwelijks een kans gekregen en het VB krijgt nog steeds helemaal geen kans. Als Vlaamsnationalisten kunnen we alleen maar hopen op nieuwe verkiezingen, waarbij de traditionele partijen meer dan ooit riskeren onder de 10% te geraken, of erger.
In het licht van bovenstaande, moet gezegd dat het niet goed gaat met de N-VA en dat heeft de partij grotendeels aan zichzelf te danken. Feitelijk was het al begonnen op het ogenblik dat de partij, na de verkiezingen van 2014, in de Zweedse coalitie stapte en haar communautair programma in de ijskast stopte om zich toe te leggen op het herstel van de Belgische economie. Dat werd haar niet in dank afgenomen door heel wat nieuwe kiezers die toen overgekomen waren van het Vlaams Belang. De partij besefte dan ook dat ze niet naar een volgende verkiezing zou kunnen stappen met dezelfde argumenten van een verandering die er niet gekomen is en vond een alternatief in de polemiek over Immigratie & Integratie. Einde 2018 deed zich een gelegenheid daartoe voor, toen het Pact van Marrakech voor de pinnen kwam. Onze nationale Charel was op een voorbereidende bijeenkomst daarover in New-York al gaan verklaren dat hij dat verdrag zou ondertekenen voor België (‘Hij stond aan de goede kant van de geschiedenis’, waren zijn woorden) en toen dat effectief gebeurde, stapte de N-VA uit de regering Michel, met als enig doel vroegtijdige verkiezingen uit te lokken waarbij Immigratie & Integratie het hoofdthema zou worden. Het draaide anders uit.
De regering Michel viel niet en maakte een doorstart met een minderheidsregering in lopende zaken. Dat maakte, dat er tot aan de verkiezingen niets meer gebeurde en tegen 26 mei 2019 Immigratie & Integratie niet meer het hoofdthema was, maar – mede door de spijbelmarsen - eerder het klimaatgebeuren, waarmee de Groenen succes hoopten te halen. Dat laatste was in Vlaanderen wel niet het geval, maar alle traditionele partijen én N-VA verloren die verkiezingen, terwijl het Vlaams Belang en de PvdA ze wonnen. In de diverse peilingen die we sindsdien hebben gehad, blijkt die trend zich door te zetten en verliest zelfs Groen terrein..
In de laatste peilingen halen de Vlaamsnationale partijen samen al meer dan 48% en is de kans groot dat ze de volgende verkiezingen (ten laatste in 2024) een meerderheid gaan halen in het Vlaamse parlement, met het Vlaams Belang als grootste partij, die dan beloond zal worden voor haar communautaire standvastigheid.
Maar zover zijn we nog niet. Eerst is er nog corona...
De restregering van Sophie Wilmès heeft in de federale Kamer het vertrouwen gekregen en is van een regering in lopende zaken nu een regering met volheid van bevoegdheid geworden. Die bevoegdheid wordt echter beperkt tot alles wat met de coronacrisis te maken heeft én in de tijd: drie tot zes maanden. Pas daarna kan ze omgevormd worden tot een volwaardige regering. Als dat laatste niet zou lukken, wordt ze weer een minderheidsregering in lopende zaken tot de volgende verkiezingen, waarschijnlijk in 2024. Een regering die dan zal geconfronteerd worden met een bestaande staatsschuld van zo’n 14 miljard euro, plus de miljarden die er zullen zijn bijgekomen als gevolg van de kosten i.v.m. het coronavirus.
Het vertrouwen in Sophie’s nieuwe club, die in feite een Vivaldi-coalitie is, die men eerst niet wou, kreeg ze vanwege de verenigde francofone en linkse partijen, met uitzondering van de PvdA. De N-VA en het Vlaams Belang stemden tegen. Die laatste twee partijen zijn wel bereid om de nieuwste regering mede volmachten te geven, zolang die er zijn in het kader van de coronabestrijding.
De zgz ‘Vivaldi regering’, die nu gevormd is’: paarsgroen plus CD&V, heeft geen meerderheid in Vlaanderen. Iets waartegen Joachim Coens, toen hij nog informateur was, formeel gekant was. Met het excuus van de coronabestrijding kan dat tijdelijk getolereerd worden. Al wat er daarnaast en daarna nog fout zou kunnen lopen, zal mee op rekening komen van de Vlaamse christendemocraten, mochten ze ermee doorgaan. Op Open VLD moet Vlaanderen niet meer rekenen, zeker nu de voorzittersverkiezing o.w.v. de coronacrisis twee maand is uitgesteld.
Ik kom even terug op de reactie van lezer Alex i.v.m. mijn blog van 17 dezer (‘Onzekerheid troef’), waarin hij stelde dat die herstart naar die zgz ‘volwaardige regering’ in feite een reden was om een deel postjes bij te maken. En, inderdaad – zoals hij schreef –was dit geen uitvinding van de PS noch van de N-VA, maar van de MR, die – samen met de Open VLD één familie vormt en waarbij het in de eerste plaats de postjes zijn die tellen, zoals ik al meermaals geschreven heb. De blauwe familie levert vandaag 10 van de 13 ministers in de regering Wilmès bis. In De Standaard van gisteren stond een foto van twee glunderende partijvoorzitters, Bouchez en Gwendolientje, met hun hoofden haast tegen elkaar, uitgerekend iets dat dezer dagen wordt afgeraden wegens de coronacrisis..
De nieuwe opvolgers in het parlement zijn o.a. Sammy Mahdi, de voorzitter van de CD&V-jongeren , Bercy Slegers – ook CD&V, die Natalie Muylle opvolgt, Tania Dejonge (Open VLD), die in de Kamer de plaats van Crootje inneemt en Bram Delvaux die er op de plaats van Maggie De Block komt te zitten. Buiten Mahdi allemaal betrekkelijke nieuwkomers die het vaderland gaan redden.
---
Ik wil ook even reageren op de reactie van lezer Rob op mijn blog van gisteren over Poetin (‘Vlad van Leningrad’), waarin hij vindt dat ik ook wel eens meer iets mocht schrijven over die andere grote heerser, Xi Jinping*, die eveneens voor het leven benoemd is en nu al de nieuwe Mao wordt genoemd. En daarenboven ook over bv Erdogan, die niet veel beter is.
Wel, het Rusland van Poetin, het Turkije van Erdogan, het Syriê van Assad en het Iran van de Ayatollahs zijn voor mij allemaal schurkenstaten, waar het leven van de doorsnee burger niet veel meer waard is. In China is dat nog minder het geval, al zijn het daar al veel langer gewend. Hun voorgangers, over wie ze geen kwaad woord willen horen, Mao, maar ook Stalin en Pol Pot (om er nog een te noemen) maakten een veelvoud aan slachtoffers t.o.v. bv Hitler, met daar bovenop nog het verschil dat ze in de eerste plaats hun eigen mensen ombrachten.
*Een leuke Vlaamse vertaling om die naam te gemakkelijker onthouden: ‘k Zie ping ping!
Door de hele corona heisa is het bijna onopgemerkt voorbij gegaan, maar er was vorige week nog groot nieuws in de Internationale politiek. Vladimir Poetin wordt meer dan waarschijnlijk Russisch president voor het leven. Om dat te worden – normaal is hij aan zijn laatste termijn bezig – werd de Russische Grondwet ‘aangepast’. Dit gebeurde op vraag van Valentina Tereshkova, de eerste vrouw in de ruime, nu 83, een icoon in Rusland met een vaste stek als parlementslid. De Duma, het Russische parlement, moet er nog zijn goedkeuring aan geven. Dit zal gebeuren op 22 april, niet toevallig de verjaardag van Lenin, de stichter van de Sovjet Unie en gebeurt nadat Poetin zelf vandaag als dienstdoende president de Grondwetswijziging ondertekent. 18 maart is, even toevallig natuurlijk, de zesde verjaardag van de inname van de Krim.
Nadat Poetin twee termijnen van vier jaar als president had uitgediend, was hij volgens de Grondwet verplicht een stap terug te zetten. Hij werd toen voor vier jaar eerste-minister en liet de taak van president over aan zijn vriend Medvedev, die hij recentelijk wel gedumpt heeft. Met deze laatste wisselde hij opnieuw en zorgde er toen voor dat de termijn van vier jaar verlengd werd naar zes jaar. De tweede zes-jaartermijn vervalt in 2024 en het was uitkijken wat hij dan zou gaan doen. Niets anders, blijkt nu, want in principe kan hij nu regeren tot 2036 (indien nog in leven, zal hij dan 83 zijn en 36 jaar in functie, evenveel jaren als destijds Yvan de Verschrikkelijke!).
Om de schijn te redden zullen verkiezingen de regel zijn en zou Poetin in principe zo’n herverkiezing kunnen verliezen. De kans dat dat gebeurt zal klein zijn, want de oppositie wordt grotendeels monddood gemaakt. Bij de laatste verkiezing werd de belangrijkste tegenkandidaat, Alexei Navalny, geschrapt van de kieslijsten, zogezegd wegens een veroordeling tot fraude. Zo’n beetje hetzelfde als wat gebeurde bij de laatste verkiezingen in het ‘bevriende’ Iran.
Wordt de gewone Rus in de straat daar beter van? Helemaal niet, de welvaart gaat er zienderogen achteruit en het zal er niet op beteren nu de olieprijs gecrasht is. De oliesector is nog altijd veruit de belangrijkste bron van inkomsten van het land en Poetin heeft de kans verkeken zijn economie te diversiëren. Nu moet de opbrengst ervan in de eerste plaats dienen om zijn bedenkelijke operaties buiten Rusland te financieren; de Krim, Oost-Oekraïne, Syrië, het verstoren van buitenlandse verkiezingen en het vervolgen van dissidenten. Dat de man toch nog zijn aanhangers heeft, komt grotendeels door zijn steun aan de Russische Orthodoxe Kerk, de regel dat de Russische wet boven de internationale staat (waardoor verdachten – zoals die bij het neerschieten van de M17 - niet kunnen worden uitgeleverd) en het verbod op homo huwelijken.
Niet Rusland als dusdanig, maar het Rusland van Poetin, is een schurkenstaat geworden.
De discussie over de zgz transformatieregering is nog niet ten einde. Wat de ene dag beslist werd, wordt de andere dag ontkend en het wordt steeds moeilijker om te weten te komen wat er nu eigenlijk moet gebeuren.
Als ik het goed begrepen heb, is Sophie Wilmès naar de koning gegaan en heeft ze daar, als première van een ontslagnemende minderheidsregering de opdracht gekregen als formatrice een zgz volwaardige regering te vormen, maar met een beperkt budget en voor een beperkte tijd, wat men moeilijk volwaardig kan noemen. Daarna zou ze vandaag naar het parlement stappen en daar het vertrouwen vragen. Vraag is wel, of een ontslagnemende regering met volmachten kan werken. Dat zou wettelijk niet mogelijk zijn, ook al zou het alleen gaan om één volmacht, nl die voor alles wat de corona-crisis betreft. Ondertussen heeft de ontslagnemende minister zonder financiën er al één miljard euro voor vrij gemaakt en hebben N-VA en SP.a (leuke combinatie) te kennen gegeven met e.e.a. niet akkoord te gaan. Als dit zou verder gaan, wordt het afwachten wat CD&V gaat doen, want die partij zit mee in Sophie’s restregering.
Het zal dan ook best zijn te wachten tot over e.e.a. in het parlement zal gediscussieerd en gestemd worden en er meer duidelijkheid zal zijn. ‘If you can’t convince them, confuse them’, lijkt hier meer dan ooit op zijn plaats.
Volgens het duo Dewael/Laruelle – dat vandaag rapport uitbrengt bij de koning - is er dus een doorbraak in de federale regeringsformatie. Na twee dagen bitsig vergaderen, waarbij de straffe woorden niet gespaard werden, is beslist dat de huidige restregering Wilmès verder zal doen met een beperkt programma gedurende een beperkte periode van drie tot zes maanden Het programma zal in de eerste plaats bestaan uit de bestrijding van het corona virus en de uittredende regering zal daarbij de steun krijgen van de meeste oppositiepartijen, die haar daarvoor volmachten zullen geven zodat ze daarmee over een voldoende meerderheid zal beschikken. Men kan dan spreken van een soort ‘transformatieregering’, zoals min of meer al was voorgesteld door VOKA, zoals ik reeds meldde in mijn blog van 8 dezer.
Voor de Vlaamse partijen die erbij betrokken zijn: CD&V en Open VLD in de restregering en SP.a, Groen en waarschijnlijk N-VA in de oppositie, zal het er op aankomen dat die volmachten inderdaad in de eerste plaats en alleen gelden voor de bestrijding van het ondertussen beruchte virus en niet toelaten dat er straks misbruik van zou gemaakt worden om bv de verkiezingsbeloften van de PS in Wallonië waar te maken, want dat zou Vlaanderen wel eens duur te staan kunnen komen.
In de marge van bovenstaande mag ook niet onderschat worden dat de uitslag van een laatste peiling ergens heeft meegespeeld. Volgens die enquête winnen alleen het VB en de PvdA terrein en zouden alle andere partijen – ook de groenen – bij vervroegde verkiezingen achteruit gaan. Die vervroegde verkiezingen kunnen er trouwens nog altijd komen als de termijn van de volmachten voorbij zou zijn, ergens in het najaar.
Tenslotte nog iets voor de petite histoire. Dat het er tijdens de vergaderingen op het kabinet van Dewael bij momenten zo fel aan toe ging, had te maken met de vraag van de Vlaamse partijen om een nieuwe, volwaardige federale regering te vormen met N-VA en PS. Wie daartegen het felst protesteerde, was de MR, die nu in de restregering Wimès de première én 5 ministers levert, wat nogmaals aantoont dat het bij de liberalen in de eerste plaats nog altijd om de postjes gaat.
50 jaar geleden stierf Charles De Gaulle, Frans generaal en ex-president, oprichter van de Vijfde Franse Republiek en leider van het Franse verzet vanuit de UK tijdens de oorlog. Voor de Fransen een mythische figuur, zeg maar
Minder bekend is dat De Gaulle’s familie Vlaamse wortels had. Charles werd geboren in het Frans-Vlaamse Rijsel. Zijn familie heette oorspronkelijk Van de Walle, maar een van zijn voorouders (een grootvader, meen ik) liet de naam verfransen. Zoals men van ‘Walter’ in het Frans ‘Gauthier’ maakt, maakte die van ‘Van de Walle’ ‘De Gaulle’.
Over ‘le grand Charles’ (1,96 m!) zijn heel wat sappige anekdotes bekend en destijds moppen verteld. Van de prille Europese Gemeenschap (én de States) had hij geen grote pet op. ‘Frankrijk is een groot land’, zei hij, ‘Duitsland is ook een groot land’. Nederland is een klein land, België is ook een klein land. Luxemburg is zelfs geen land. En dan zijn er de Italianen. Vandaag gaan ze akkoord en morgen zijn ze weer Italiaan’.
Of die toen John en Jacqueline Kennedy Frankrijk bezochten als eerste buitenlandse reis van de pas verkozen Amerikaanse president. Jacqueline Bouvier’s familie had Franse wortels en het eerste wat ze bij hun begroeting De Gaulle vertelde, was : ‘mijn grootouders waren Fransen’, waarop Charles droogweg antwoordde: ‘De mijne ook’.
Tenslotte wil ik de lezers ook een mop uit die tijd niet ontzeggen: In een Franse kazerne werd een klaroenblazer met pensioen uitgewuifd. Toen tijdens een korte plechtigheid de dienstdoende generaal de man feliciteerde en hem zijn naam vroeg, antwoordde die ‘De Gaulle’. ‘Toch geen familie van onze president?’, zei de generaal. ‘Jawel’, zei de klaroenblazer, ‘dat is mijn broer’. Antwoordt de generaal: ‘Uw broer president van de Republiek en gij klaroenblazer?’. Waarop de trompettist: ‘Ja, onze Charel kende niets van muziek’.
Vrijdag de dertiende, de ongeluksdag voor wie bijgelovig is*. Met een lockdown op zijn Belgisch zijn we beland in een situatie die zich bij ons nog nooit heeft voorgedaan. Een epidemie die vooral mensen treft men een zwakke weerstand – zieken en ouderen - maar die kan worden doorgegeven door wie wél die weerstand heeft, waarbij die laatste meestal niet eens weet dat hij besmet is en waartegen voorlopig geen vaccin noch geneesmiddel bestaat. Geen ver-van-mijn-bed show, maar een epidemie die zich over de hele aardbol heeft verspreid en dus een pandemie is geworden.
In China, waar de epidemie begonnen was, heeft men die, na eerst geprobeerd te hebben ze te verzwijgen, tenslotte grotendeels onder controle gekregen door een enorme, vrij brutale quarantaine vergezeld van massaal testen en het natrekken van de contacten. In Europa probeert men hetzelfde te doen, maar kan men de mensen niet alles verplichten zoals in het communistische Chinese systeem. In elk land is er wel iets anders, zowel met de regels als met de uitzonderingen. België in het groot, zeg maar. Hopelijk lukt het allemaal een beetje en zijn we er over x-aantal weken weer vanaf. Dat men in Italië voorlopig het grootste aantal overlijdens heeft, kan te maken hebben met het feit dat dat land de oudste bevolking heeft van Europa.
In Amerika gaat men ook meer doen dan alleen de grenzen te sluiten en heeft Donald Trump de medische noodtoestand afgekondigd. Naar schatting zijn er daar een kleine 30 miljoen mensen en meer dan 10 miljoen immigranten niet aangesloten bij een ziekenkas. Dat er daar (voorlopig?) minder gevallen zouden zijn, kan ook te maken hebben met het feit dat men er minder testen test.
Kortom, dit is nog maar het begin van een onuitgegeven situatie, waarvan we het laatste nog niet gezien hebben.
* Wie niet gelovig is, is meestal bijgelovig. Een mens gelooft altijd wel in iets.
‘Marzo pazzo’ (‘Maart is gek’) is een Italiaanse weerspreuk om aan te duiden dat die maand dikwijls onvoorspelbaar is op weergebied. Wij hebben er ook zo een van bij ons: ‘Maart slaat met zijn kop of met zijn staart’. Die Italiaanse versie is echter nu ook toepasselijk op meer dan alleen het weer. Het is opmerkelijk dat die in Europa tot nu toe het ergst heeft toegeslagen bij de Transalpijnen. Italië was ook het eerste land dat op slot ging (bij manier van spreken). Nu ook het Amerika van Trump – althans voor wie uit Europa komt - dat voorbeeld volgt, wordt de chaos compleet. De krokusvakantie was al een mager beestje, de Paasvakantie zal nog erger worden.
Dat Trump, die voor zijn beslissing zijn landsgrenzen nu ook voor 30 dagen te sluiten voor Europeanen, de wind van voor ging krijgen is geen verrassing. Dat is hij gewend met bijna al zijn beslissingen. Toch heeft de man geen ongelijk. Hij had dat ook gedaan met China en heeft het nu in de eerste plaats over de Europese Schengenzone, waar de binnengrenzen niet meer bestaan en het vrij verkeer van personen de hele corona miserie extra in de hand werkt. Een tweede reden waarom hij de UK en Ierland niet uitsluit, heeft ook te maken met het feit dat Amerikanen, die persé toch vanuit Europa naar huis willen terugkeren, dat via die twee landen kunnen doen en men zo’n beperkter aantal vluchten beter kan controleren.
Voor ons zal het in elk geval een maand maart worden om in te kaderen. Du jamais vu. We zullen het moeten uitzweten en hopen dat er toch licht komt aan het einde van de tunnel, nu de epidemie in China – waar alles begon – over zijn hoogtepunt lijkt en het normale leven zich daar lijkt te herpakken.
Na een volgende serie voorverkiezingen ziet het er in de States bij de Democraten steeds beter uit voor de eerder kleurloze Joe Biden, waarbij ik gelijk krijg toen ik schreef dat ook de doorsnee Democraat in Amerika eerder conservatief is en niet zomaar gewonnen is voor de marxistische avonturen van Bernie Sanders. Die mogen ons dan wel sociaal overkomen, omdat wij in Europa wat socialer ingesteld zijn, maar heel wat Amerikanen zien dat zo niet. Ook in ‘the land of the free’ bestaat gratis niet.
Ik denk dan ook niet dat Sanders het zal halen ‘over there’. Hij verloor zelfs in de staat Michigan, waar de meeste zetels te winnen waren en waar hij vier jaar eerder in de voorronde won tegen Hillary Clinton die later wel de nominatie van de Democratische partij binnenhaalde, maar – tegen alle verwachtingen in – verloor tegen Trump. Ik zie ‘working class Joe’ het ook niet halen tegen The Donald, hoe graag onze media dat ook zouden zien gebeuren. Nu hoopt men dat de heisa om de Corona-virus en de val van de brandstofprijzen Trump de das zullen omdoen, maar wie zegt dat dat in november nog mee zal tellen? Dan zijn we acht maanden verder.
----
In mijn blog van gisteren heb ik een foutje gemaakt, toen ik schreef dat de daling van de olieprijs, n.a.v. de afgesprongen onderhandelingen tussen Rusland en Saoedi Arabië, ook een slechte zaak zou zijn voor de Belgische schatkist. Dat blijkt niet te kloppen. België moet nl alle olie invoeren, waardoor nu de rekening voor de import uit Rusland en de OPEC-landen daalt. Daarenboven wordt er in dit land heel wat olie verwerkt die daarna wordt uitgevoerd – vooral naar Duitsland - en dat brengt dan weer op. Mocht het verschil van de olieprijs over een heel jaar de 35 dollar per vat van vandaag blijven, betekent dat voor België niet minder dan 13 miljoen euro per dag winst. Zo’n vaart zal het wel niet lopen, maar alle baten helpen (‘zei de mug en zij plaste in zee’).
Ik kom nog even terug op het feit dat de mislukte poging van het duo Dewael/Laruelle voor Laken geen bezwaar bleek om er toch nog een week mee verder te gaan. Om wat te doen?
De online-enquête in blessuretijd van CD&V, al dan niet gemanipuleerd, vertelt in elk geval dat een meerderheid in die partij niet in een nieuwe federale regering stapt zonder de N-VA, zeg maar: zonder Vlaamse meerderheid, want daar komt het tenslotte op neer. 40% zou zelfs kiezen om in de oppositie te gaan en 12% wil nieuwe verkiezingen.
Zowel de kabinetschef van de koning als diens adjunct hebben een CD&V-stempel, maar zijn – net zoals die Mark Eyskens die er ook nog altijd bij loopt - van een andere generatie toen men zich bijna geen federale regering kon voorstellen zonder de kadodders. In tegenstelling tot het Hof schijnt men dat binnen de partij tegenwoordig dus wél te beseffen. Meedoen met paarsgroen of paarsgeel zou kunnen betekenen dat CD&V bij een volgende verkiezing helemaal niet meer mee zal tellen, wat trouwens ook geldt voor de andere traditionele partijen. SP.a zit nu al onder de 10% en bij Open VLD kan dat straks – na de voorzittersverkiezing - ook het geval zijn.
Tenslotte begrijp ik niet dat men nog steeds blijft hopen op een noodregering. Wat zal die meer kunnen dan de huidige restregering van Wilmès, die ook een noodregering is? Buiten de reeds gekende problemen is er dan nog de heisa rond het Corona-virus bijgekomen én de instorting van de brandstofprijzen, waar de man/vrouw in de straat niet wakker van zal liggen, integendeel zelfs, maar die de staatskas straks ook minder zal opbrengen en dat alles terwijl het federaal begrotingstekort stilaan de Europese grens van 3% bereikt. Deze week is er nog het rapport van het zgz ‘monitoring comité’ dat het ergste laat vermoeden.
En zeggen dat er een alternatief is door, mits een staatshervorming via artikel 35 van de Grondwet, het hele overjaarse systeem van de federale regeringsvorming te schrappen en dit land in een eerste stap te laten regeren door de gewesten die bewijzen dat ze wél werken. Het zou zelfs perfect kunnen eerst de te bespreken artikels vast te leggen, dan naar verkiezingen te gaan en zo de kiezer mee te laten beslissen over hoe het verder moet.
De Vlaamse christendemocraten - vroeger CVP, nu CD&V - hebben er altijd bekend voor gestaan nooit meteen een duidelijk standpunt in te nemen als er reacties of beslissingen moesten worden geëvalueerd. Ook onder de nieuwe voorzitter Coens lijkt dat de partijlijn te blijven.
In afwachting van het bekend maken van het rapport van de laatste twee informateurs bij de koning, had de partij zich voorgenomen een online-enquête onder haar leden te lanceren met de vraag of die bij het partijstandpunt bleven dat CD&V zich zou blijven vasthouden aan de N-VA of eerder aan de Vivaldi coalitie (zonder N-VA). Dus, in concreto, of men voorstander was van een federale coalitie met of zonder Vlaamse meerderheid.
De online-enquête gaf als resultaat dat 65% van de ondervraagden akkoord waren om de N-VA niét los te laten. In totaal ‘zouden’ er zo’n zevenduizend leden aan de peiling hebben deel genomen. Dat ‘zouden’, tussen aanhalingstekens, want – volgens De Standaard - wie nl die enquête invulde en dat een tweede keer probeerde te doen, kreeg hij als antwoord dat het formulier al bestond en dus geen tweede keer hoefde opgestuurd te worden. Als de afzender hetzelfde bericht echter een tweede maal doorstuurde vanaf een andere PC of met een smartphone lukte dat wel, waardoor het maar de vraag is in hoeverre die hele enquête nog betrouwbaar was. Niettemin gaat de partij voort op de 65% en wie leeft zal zien.
E.e.a. brengt met zich mee dat het partijbestuur nu misschien wel verplicht zal worden een duidelijker standpunt in te nemen en dat het klassieke ‘ja, maar’ of ‘enerzijds, anderzijds’, niet meer kan gebruikt worden. Erg, he!
---
Ondertussen blijkt dat het duo Dewael/Laruelle een week uitstel heeft gekregen. Ze zouden zich vooral hebben bezig gehouden met het Vivaldi concept en nu door de koning aangeraden zijn toch maar te gaan praten met PS én N-VA. Als dat klopt, kan men zich terecht afvragen waarom die koning niet meteen de Vlaamse en Waalse minister-presidenten de opdracht geeft en Jan Jambon en Di Rupo aan het werk zet. Zoals het er nu uitziet is het alleen nog maar eens een extra verloren week.
---
Steeds i.v.m. de federale regeringsvorming kwamen er negatieve reacties vanuit Brussel waar men niets wil weten van een afspiegelingsregering die zou ontstaan na een akkoord tussen de Vlaamse en Waalse gewestregeringen. Dat voorstel werd meteen afgewezen door de voorzitter van de Brusselse PS én Kamerfractieleider Ahmed Laaouej en door Ecolo covoorzitter Rajac Maouane, zo te zien échte Belgen...
Men zou het haast vergeten in deze Corona tijden, maar er wordt vandaag misschien nog eens aan politiek gedaan in dit landje. De laatste twee informateurs passeren nog eens bij hun koninklijke opdrachtgever en het is gissen wat er straks eventueel uit de bus komt.
Ondertussen zal men hopelijk ook in Laken stilaan beseffen dat het zo niet verder kan en dat het meer dan tijd wordt dat het op een andere manier moet gebeuren. De mensen moeten niet meer ‘verrast’ worden door nog eens iets van hetzelfde waarmee men bezig is sinds 26 mei 2019. Zelfs het laatste voorstel, dat van VOKA, hoe ernstig ook, kan alleen tot een oplossing leiden als er straks van regio tot regio gesproken wordt. En als dat dan confederaal moet heten, dan heet dat maar confederaal. De partijen die daar allergisch voor zijn, zijn niet verplicht eraan mee te doen. Ze hebben echter zelf geen alternatief en moeten dan maar eens niet meer meespelen.
Eén zaak is zeker, als er vandaag of een der volgende dagen geen serieus initiatief komt, dan is er maar één, misschien zelfs ook maar tijdelijke uitweg en dat zijn nieuwe verkiezingen. Als ze dat in Spanje drie keer op vier jaar tijd kunnen doen en in Israël zelfs drie keer op één jaar tijd, wat houdt onze politieke partijen dan tegen om dat ook hier te doen als het anders niet meer lukt. Zeker als men weet dat het land al meer dan een jaar draait op een restregering zonder meerderheid in het parlement die niet veel meer kan doen dan op de winkel letten..
Tenslotte is er één must en dat is dat, als er een (con)federale regering moet komen; dit er een moet zijn met een meerderheid in Vlaanderen, zodat onze belangen veilig worden gesteld. België heeft ons al genoeg gekost.
In afwachting dat we gaan weten van wat het laatste koppel informateurs bevallen zal zijn om de federale regeringsvorming op te lossen, is er nóg een voorstel gekomen, dit keer van VOKA, de Vlaamse werkgeversorganisatie. VOKA-voorzitter Hans Maertens stelt voor tijdelijk een ‘transformatieregering’ te vormen.
In tegenstelling tot alle vroegere voorgestelde regeringsvormingen, zou dit er een worden met een tijdelijk, goed afgelijnd en cruciaal project. Om dit te verwezenlijken haalt Maertens zijn mosterd bij wat een doorsnee bedrijf zou doen dat een transformatieproject moet opstarten. Zo’n bedrijf moet eerst steun zoeken bij klanten, aandeelhouders en werknemers, er een timing op kleven en afspraken maken over de belangrijkste punten. De onderhandelingen daarvoor zouden niet meer dan twee maanden mogen duren en daarna zou die regering twee jaar de tijd krijgen om de goedgekeurde plannen te verwezenlijken. Daarna kunnen er dan verkiezingen komen waarbij de ‘klant’, in dit geval de kiezer, zijn goedkeuring kan geven.
Dat VOKA-plan lijkt nog zo slecht niet en geeft meteen aan dat het niet ontstaan is uit de hersenspinsels van e.o.a. politieke partij. Zelfs voor wie er niet over akkoord is, is er nl daarna de mogelijkheid het af te keuren in een verkiezing. Voorwaarde daarbij is wel dat er bij die plannen ook een staatshervorming zit, zonder dewelke men anders weer in hetzelfde straatje zonder einde zou belanden. Zo stilaan geraakt iedereen – zeker in Vlaanderen – overtuigd dat dit land niet meer werkt in zijn huidige vorm en dat men o.a. het artikel 35 van de Grondwet daarbij bespreekbaar moet maken, waarbij de deelstaten zelf zullen bepalen wat ze al dan niet samen willen doen.
Enfin, het zal nog even wachten worden tot het duo Dewael/Laruelle maandag bij Flupke geweest is en die laatste misschien weer met een verrassing zal afkomen, waarna alles weer naar ‘af’ zou riskeren te gaan.
Het Corona virus is niet het enige probleem waarmee Europa te kampen heeft, er is ook nog de dreiging van een tweede vluchtelingeninvasie vanuit Turkije. Daar heeft sultan Erdogan besloten een tweede stroom vluchtelingen uit Syrië niet langer tegen te houden en de grens met Griekenland – en dus met de E.U – weer open te zetten. E.e.a. is het gevolg van de aanvallen van het Syrische leger, gesteund door Rusland, op de regio Idlib, zowat de laatste bolwerk dat nog in handen is van soennitisch-Syrische rebellen. Bij een van die aanvallen zijn tientallen Turkse militaire omgekomen en dat had geleid tot een Turkse tegenoffensief met drones waarbij honderden Syrische soldaten omkwamen en twee van hun vliegtuigen werden neergehaald. Om aan deze situatie een einde te maken is Erdogan niet naar Damascus getrokken om er eventueel te onderhandelen met Assad, maar naar Moskou waar Poetin als een soort Godfather het overzicht houdt van de door hem al gecreëerde bufferstaten, zoals hij dat ook al gedaan heeft t.o.v. Georgië (Abchazië) en Oekraïne (de Donbas).
Na zes uur palaveren is er in Moskou tussen beide demagogen een akkoord bereikt* en in Syrië ter plaatse een wapenstilstand afgekondigd. Het is nu afwachten of Erdogan bij zijn besluit zal blijven om de grenzen richting Europa open te houden. Om de eerste vluchtelingenstroom, in 2015, tegen te houden (die van Merkel’s ‘Wir schaffen das’) kreeg Turkije van de E.U. zes miljard euro om die mensen in Turkije op te vangen. Een bijkomend miljard heeft hij ondertussen geweigerd, maar de E.U. zou dat geld beter aan Griekenland geven, want dat land houdt de vluchtelingestroom tenminste – voorlopig althans - tegen, Zowat de helft van de vluchtelingen die momenteel in mensonwaardige toestanden kamperen in de niemandzone tussen Turkije en Griekenland zijn trouwens niet eens Syriërs, maar Pakistanen en Afghanen die al langer in Turkije vast zaten, maar daar niets te zoeken hebben. Onze media doen hun best om de mensen hier te vermurwen met schrijnende beelden ter plaatse, maar dat lost in Syrië niets op. Als Assad erin zou slagen de laatste soennitische weerstand in Idlib de kop in te drukken, zal hij gewoon doorgaan, dan met aanvallen op de Koerden, die het Oosten van het land controleren, waarna hij – in het beste geval – over zal blijven met een compleet kapot geschoten land, waar zelfs dan de meerderheid van de bewoners nog uit soennieten zal bestaan, die verder onderdrukt zal worden door Assad’s sjiïtische Alawieten. Met dank aan het eveneens sjiïtische Iran en het officieel nog orthodox christelijk genoemde Rusland.
*Ondertussen schijnt dat akkoord al een eerste keer geschonden te zijn door Assad zelf, die zich niet gebonden voelt door een overeenkomst waarbij hijzelf niet betrokken was...
Iemand nog iets gehoord over de vorming van een nieuwe federale Belgische regering? Wie was/waren daar weer mee bezig? Moesten die op 9 dezer geen verslag uitbrengen bij de koning? Daarvoor hebben ze dus nog één weekeinde de tijd.
Het is al langer dat zo goed als niemand in dit land zich nog druk schijnt te maken over de politieke situatie op federaal vlak en ook bijna niemand gelooft dat de laatste twee aangestelde informateurs er iets aan zullen kunnen veranderen. Hebben die tijdens de krokusvakantie geslapen? Zijn die ook met vakantie geweest (hopelijk niet naar Noord-Italië)? Ondertussen is die vakantie wel voorbij en houden onze media zich nog bijna uitsluitend bezig met de Corona neuzentellerij. Misschien wordt dat nog hét excuus om zich met die politiek niet meer bezig te houden?
Een tweede argument zou zijn dat men wacht op de verkiezing van de nieuwe voorzitter van Open VLD. Alsof dat de partij is waarop dit land staat of valt. Zelfs als er straks zo’n nieuwe voorzitter zal zijn, zal dat bij de huidige politieke impasse geen verschil maken en zullen de gevestigde instanties toch moeten beslissen nieuwe verkiezingen uit te schrijven. Een ramp is dat niet. In Spanje waren er drie verkiezingen in vier jaar, in Israël zelfs drie op één jaar tijd en – voor zover mij bekend – zijn daar de problemen ook niet mee opgelost geraakt. Dat zal hier waarschijnlijk niet anders zijn, zelfs niet als er in Vlaanderen een Vlaamsnationale meerderheid zou komen. Die hebben we in eerste instantie nodig in het Vlaamse parlement en daarvoor kan pas gekozen worden in 2024, omdat het een ‘legislatuurregering’ is. Wie vindt nu zoiets uit?
Tenslotte praat men weer over het vormen van een noodregering, maar die hebben we al. Die van Sophie probeert te werken en kan effectief iets doen als ze het parlement mee heeft. Een volgende noodregering zal dat ook moeten doen. Wat wordt dan het verschil?
Gelukkig kunnen we ondertussen bij elk journaal horen hoeveel nieuwe gevallen van die Corona griep er zijn bijgekomen in de diverse landen en raken we niet moe gekeken op de raad en waarschuwingen van Marc Van Ranst en consoorten. De hoofdprijs gaat voorlopig naar een zekere Philippe Devos, een Luikse arts en voorzitter van de Belgische Vereniging van Artsensyndicaten die beweert dat – in het slechtste geval – het Corona virus in België alleen zou kunnen zorgen voor 850.000 besmettingen en 50.000 doden. Dat is dan twintig keer meer dan in het China met zijn anderhalf miljard inwoners! De man loopt nog altijd vrij rond...
Bernie Sanders is dan toch niet meteen als grote overwinnaar uit de democratische voorverkiezingen van Super Tuesday gekomen, zoals onze overwegend linkse media voorspeld en gehoopt hadden. Zoals ik in mijn blog van 2 dezer (‘De Dommocraten / deel 2) al heb geschreven, is de doorsnee Amerikaan – ook bij de Democraten – eerder conservatief ingesteld en huivert hij van Marxistische experimenten. Onze media voorspellen bij elke stembusgang een vooruitgang voor de linksen, maar steeds meer is het juist het tegenovergestelde. Socialisme heeft zijn tijd gehad, hun vertegenwoordigers hebben in zowat alle westerse democratieën mee geregeerd en er meestal een potje van gemaakt. De huidige bewindvoerders beschuldigen van wanbeheer is dan ook hypocriet want ze hebben zelf de kans gehad er iets aan te doen en hebben er weinig of niets van terecht gebracht..
Sanders maakt nog altijd wel kans om het te halen bij de Democraten. Er moeten nog meer dan de helft van de kiesmannen/vrouwen gekozen worden. Nadat Jo Biden echter al vóór Super Tuesday van drie afhakers de steun gekregen heeft en hij erna ook die van Bloomberg heeft verzekerd, zal het voor Bernie extra zwaar worden het nog te halen, zeker mocht Bloomberg Jo Biden ook financieel blijven steunen, zoals het er naar uit ziet..
Sanders is een zelfverklaarde socialist en het probleem daarbij is, dat hij er ook rotsvast in gelooft. Hij vindt dat het Amerikaans kapitalisme radicaal teruggeschroefd dient te worden. Hij stelt o.m. voor 20% van de waarde van de grote maatschappijen over te dragen aan de werknemers, een federaal gegarandeerde job voor iedereen en wil de overheidsuitgaven verdubbelen zonder echter aan te geven hoe dat zou moeten gebeuren. Enkele begrotingsspecialisten hebben al uitgerekend dat zijn plannen het Amerikaanse deficit, dat nu al over duizenden miljarden dollar gaat (‘trillions’, zoals ze dat daar noemen), nog met 13% zal doen toenemen, Verder wil Sanders o.m. de privé ziekenkassen afschaffen, iets waar 60% van de Amerikanen tegen is en wat zelfs in de U.K. niet is gebeurd. In de plaats daarvan wil hij een nieuw soort Obama Care voor iedereen, zelfs voor illegale immigranten. De oliewinning uit schaliegas wil hij verbieden, waardoor de U.S. opnieuw een importland wordt voor de olie en de superrijken de helft van hun rijkdom afnemen. Dat klinkt allemaal wel sociaal, maar is voor de gemiddelde Amerikaan puur Marxisme. Sanders staat ook positief t.o.v. communistische regimes zoals die van Cuba en Nicaragua.
De wereld kan alleen maar hopen dat Bernie een naam zal blijven voor de Muppet Show en niet zal vereenzelvigd moeten worden met het afbreken van de vrije markteconomie en dan nog vanuit het Witte Huis.
Ik heb zo het idee dat we op heel die Corona paniek moeten reageren zoals op de klimaatheisa; er moet iets aan gedaan worden, er moet worden opgelet, maar het moet zijn tijd hebben. In heel die discussie moeten we ook de aantallen in China relativeren. Ten eerste is de nieuwe, ongekende besmetting daar begonnen en ten tweede leeft daar anderhalf miljard mensen in niet altijd zeer hygiënische omstandigheden. Het is niet voor niks dat jaarlijks de griepvaccins bij ons worden aangepast na een evaluatie van wat er het jaar ervoor uitgerekend in China op dat gebied is gebeurd.
Dat het in China erger was dan elders kwam ook door het feit dat ze erdoor overvallen werden (en de zaak eerst in de doofpot wilden stoppen), terwijl op andere plaatsen men tijdig verwittigd werd van het gevaar. Dat er elders niet meer slachtoffers vallen heeft ook te maken met het feit dat er mensen zijn die een zeer milde vorm van de ziekte hebben, anderen die men kan helpen door een opname in het ziekenhuis en nog anderen door ze gewoon op quarantaine te plaatsen in hun eigen woning .In China had tot nu toe ongeveer 80% de milde vorm van de infectie, 14% de iets ergere en 5% stierven eraan. 5 % op meer dan 40.000 is natuurlijk nog veel, maar – zoals ik hierboven al vermeldde – woont daar anderhalf miljard mensen. Dat de meeste mensen ervan genezen, wordt wel vermeld, maar zo ergens tussendoor, alsof dat niet belangrijk is. De categorieën mensen die het meest gevoelig zijn aan het virus – de zieken en de bejaarden (waar ik ook bij hoor) – zijn de zelfden die nog meer gevaar lopen bij een doodgewone griep, zoals we die hier jaarlijks meemaken.
Voor de rest moet iedereen natuurlijk op zijn hoede blijven en denk ik niet dat het een goed idee is bij elke nieuwe melding daarover te gaan panikeren. Waar bv een huisgezin van drie of vijf – zoals al is voorgekomen – besmet lijkt, zijn dat twee gevallen en geen acht zoals nu al eens is voorgesteld. Paniekzaaierij is hier niet op zijn plaats.
