In mijn blog van 13 dezer (‘Wishful thinking’) had ik het terloops even over de laatste peiling omtrent het kiesgedrag en schreef ik daarbij dat het – zoals bij de meeste peilingen - maar ging om een tijdelijke vaststelling, een momentopname zeg maar. Bij deze peiling stelde het feitelijk nog minder voor dan anders omdat men altijd rekening houdt met een foutenmarge van 3%. Er was nl geen enkele partij die meer dan 3% won of verloor t.o.v. de vorige peiling, waardoor het dus goed kon zijn dat er helemaal niets veranderd was en men zich dan ook blij maakte met een dode mus. En er is meer.
Zo’n peiling houden op een moment dat er meer dan grote verwarring heerst in het politieke wereldje én in alles wat met het Coronasvirus te maken heeft, waarbij immunologen, virologen en politiekers het over alles en nog wat dan weer eens of oneens zijn, heeft het geen zin een peiling te houden. Daarmee zou men best wachten tot de situatie min of meer opgeklaard is. Dat wil zeggen tot ná de crisis, wanneer men de schade zal kunnen opmeten, de gevolgen van de crisis en de aanpak ervan.
Ondertussen zitten we zo stilaan wel opgezadeld met een soort politiestaat, met een avondklok, gesloten horeca en zowat alle ‘niet essentiële’ winkels, drones die de burger bespieden, inzage door de fiscus van de bankrekeningen, een staatsdienst om de waarheden (welke?) op hun echtheid te controleren, een minister die niet eens verkozen werd en ga zo maar verder. In hoeverre dat allemaal niet misbruikt wordt, al dan niet volgens de wet, daar hebben we voorlopig het raden naar. En dat alles met een premier en een minister van Justitie van een liberale partij waarvan men normaal verwacht dat ze een garantie zou zijn voor onze vrijheden.
Op Europees vlak gebeurden vorige week enkele halve mirakels. Na maanden van discussies werden op één etmaal (een dag en een nacht) de problemen rond het Europees herstelfonds en de meerjarenbegroting overdag opgelost plus de zgz ‘Green Deal’, het Europese klimaatplan de nacht daarop. Polen en Hongarije, die dwars lagen, kregen voldoening i.v.m. mogelijke sancties en dat was het.
Het naderen van het jaareinde en het feit dat het om twee buurlanden van Duitsland ging, zal misschien hebben meegespeeld, maar ook het feit dat datzelfde Duitsland bij manier van spreken ‘thuis speelde’ (het had het tijdelijk zesmaandelijks voorzitterschap van de E.U.) en dat het daarbij voor Merkel waarschijnlijk de laatste keer was dat ze haar stempel kon drukken. ‘Das Mädchen’, zoals Helmut Kohl ze noemde, stopt er volgend jaar mee. Met de aanpak van haar ‘Wilkommenskultur’ en haar ‘Klimatwende’ zullen ‘ voor- en tegenstanders zich haar nog lang herinneren. Doet zo’n beetje denken aan destijds Margaret Thatcher. Het Amerikaanse tijdschrift ‘Forbes’ noemde haar vorige week nog voor de tiende opeenvolgende keer de machtigste politica van het ogenblik én de langst zetelende Europese leider. De vraag is wie haar volgend jaar in Duitsland (en Europa) zal opvolgen. Haar eerste gedoodverfde opvolgster, Annegret Kramp-Karrenbauer, heeft al afgehaakt. Iets waar onze media niet rouwig om waren, alleen al die naam!
Voor de petit histoire: als Merkel ermee stopt, wordt de langst zetelende Europese leider niemand minder dan uitgerekend de Hongaar Victor Orban! Verhofstadt zal er niet om kunnen lachen.
In mijn blog van 13 dezer (‘Wishful thinking’) had ik het er over, dat De Wever hoopt met de PS in 2024 een historisch akkoord te zullen kunnen sluiten en dat hij dat eerder zonder het Vlaams Belang dacht te zullen kunnen doen. Ik had daar reeds mijn bedenkingen over omdat de score van de N-VA eerder achteruit dan vooruit gaat en het VB die partij in de peilingen al flink stuk voorbij is gestoken, zodat het wel eens zou kunnen dat als Magnette het echt meent, hij in 2024 wel eens het VB als eerste gesprekspartner aan Vlaamse kant zou kunnen krijgen.
Ondertussen is wel gebleken dat er ook nu in Wallonië het besef groeit dat het zo niet verder kan. Zo is Magnette nu voorstander van het afschaffen van de gemeenschappen en het promoten van de gewesten, waarbij het toekomstige België alvast in eerste instantie zou bestaan uit vier deelstaten: Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Duitse Oostkantons, die onder elkaar zullen moeten uitmaken hoe het verder moet. Hij staat daarbij niet alleen, want ook grondwetspecialist Marc Uyttendaele (in de wandelgangen ook wel eens Mr Onkelinckx genoemd) én Philippe Destatte de directeur van het Institut Jules Destrée, het PS-studiebureau, zijn nu die mening toegedaan. Zelfs Pierre Wunsch, een oud kabinetschef van Reynders (en dus geen PS’er), nu gouverneur van de Nationale Bank, is het daar steeds meer mee eens.
Zoals ik hiernoven al schreef, is het echter niet zeker dat de krachtsverhoudingen in Vlaanderen in 2024 nog dezelfde zullen zijn. Daarom kan men het nog steeds betreuren dat we geen Paarsgeel gekregen hebben, waarbinnen een discussie nu al had kunnen worden gevoerd, blijft het tot 2024 – zoals ik ook reeds schreef – ‘wishful thinking’ en kan men in Vlaanderen alleen maar hopen dat Paarsgroen+ de rit niet zal uitrijden.
Het Borlée team stapt over van de Waalse naar de Vlaamse Atletiek Liga (VAL). Het zou het gevolg zijn van het feit dat de ‘broertjes & Co’ niet meer sereen konden werken in de Waalse organisatie en zou niets te maken hebben met geld, al zullen er weinigen zijn die dat geloven
Het is een feit dat de Borlée’s zowat de meest sportieve familie van dit land is. Geen andere heeft – bij mijn weten – meer medailles behaald. Vlek op dit alles is wel het feit dat ik, met uitzondering van vader Jacques Borlée, geen enkele van de familie ooit een woord Nederlands heb horen spreken en dit niettegenstaande de kinderen zijn opgegroeid in Sint- Lambrechts- Woluwe, waar ze in het lager onderwijs ook Nederlands kregen. Zelfs de vier Nederlandse woordjes die ik Eden Hazard van de gelijknamige familie ooit heb horen uitspreken (‘Waar is dat feestje’) was er bij de Borlée’s niet bij. En dan hebben de Hazards nog het excuus dat ze van Charleroi afkomstig zijn, la Wallonie profonde..
Vraag is op welke wijze de Borlée’s nu denken ambassadeurs van de Vlaamse sport te zullen worden als ze er vanaf 01.01.2021 deel van gaan uitmaken. Vlaams minister Weyts heeft ze al verwelkomd! Hopelijk wordt hun lidmaatschap geen zoveelste excuus om het beeld van België in het buitenland als Franstalig land in stand te houden.
---
Ik weet het: eigen lof stinkt, maar ondertussen ben ik er achter gekomen dat mijn blog van zaterdag de 4.500ste was die ik gepost heb bij SeniorenNet sinds ik ermee begon, begin februari 2005. ‘Wie schrijft, die blijft’ zegt het spreekwoord, dus zullen we maar voortdoen, zeker?
Er werd (en wordt) meermaals gelachen met het Belgische systeem van federale en regionale niveaus. Het bekendste voorbeeld daarvan is het vervoer van zieken, waarbij het normale vervoer een gewestelijke bevoegdheid is, maar de ambulances federaal zijn. Dat absurde systeem blijkt in dit land niet alleen te bestaan in de politiek, maar zelfs bij de politie, waar men ook spreekt van federale en lokale bevoegdheden. Nog een gevolg van de blunder van het afschaffen van de Rijkswacht.
Zo blijkt bv dat niet de stad Antwerpen maar de federale scheepvaartpolitie verantwoordelijk is voor de Antwerpse haven. Terwijl de stad meestal de schuld krijgt voor wat er daar af en toe fout loopt in ‘the war on drugs’, blijkt dat die federale politie het niet op zijn eentje waar kan maken met die enkele tientallen agenten, is feitelijk een normaal gegeven. Dat er daar de laatste tijd toch een zekere samenwerking is, heeft alles te maken met het feit dat de lokale politie door de Coronacrisis minder werk heeft om allerlei sportmanifestaties te begeleiden.
Vergeten we niet dat de haven van Antwerpen een van de grootste industriële maritieme complexen ter wereld is. Ze mag dan al vol camera’s hangen, men heeft ook de mensen op de grond nodig om het werk af te maken. Burgemeester De Wever heeft al voorgesteld dat de stad ook de haven zou overnemen, maar dan heeft hij minstens 300 agenten meer nodig en daar blijkt het schoentje te knijpen,
---
In de marge van bovenstaande, nog dit: In zekere kringen - de zgz ‘opinion chique’ - schijnt het bon ton te zijn te stellen dat drugs op e.o.a. manier gelegaliseerd zouden moeten worden. Datzelfde meestal progressieve volkje betoogt mee voor zuivere lucht en natuurlijkere voeding, maar snuift wel op tijd en stond dat witte lijntje dat hen in vervoering brengt en beseft niet dat in de landen van herkomst het dikwijls gaat om slavenarbeid en doden.
In de weekeindeditie van De Tijd staat een uitgebreid interview met Bart De Wever, die zegt te hopen op een historisch akkoord met de PS in 2024. In één adem vertelt hij daarbij dat er met het Vlaams Belang geen zaken te doen zijn. Nou, nou...
Om te beginnen heeft De Wever wél gelijk als hij zegt dat de gesprekken die hij had met Paul Magnette voor de vorming van een Paarsgele federale regering vrij positief waren en dat – volgens hem – de PS ook nu bereid zou geweest zijn om tot e.o.a. vorm van confederalisme te komen. Dat het tenslotte Paarsgroen+ geworden is, was in de eerste plaats de schuld van de Vlaamse liberalen, maar zelfs een Paarsgele combinatie had de stap naar het confederalisme niet meteen kunnen waarmaken, hoogstens voorbereiden tegen 2024.
2024 is echter nog ver weg en tegen die tijd kan er nog veel gebeuren. Zelfs al zou Paarsgroen+ zijn termijn niet uitdoen dan zal een eventuele tussentijdse regering ook niet méér kunnen doen dan e.e.a. voorbereiden. Maar het belangrijkste is, volgens mij, de vraag in hoever N-VA nog zal kunnen wegen tegen die tijd. Volgens de allerlaatste peiling naar het kiesgedrag zakt de N-VA voor het eerst sinds lang onder de 20% en blijft het Vlaams Belang Vlaanderens grootste partij. Nu is zo’n peiling maar een tijdelijke vaststelling, maar ze bevestigt wel de vorige enquêtes. Als het verschil tussen N-VA en VB zal blijven groeien – wat tot de mogelijkheden behoort – dan zal in 2024 het Vlaams Belang eerst aan het woord komen en zal Vlaanderen er alle belang bij hebben dat de twee Vlaamsnationale partijen aan één zeel zullen trekken. Als dat niet het geval zou zijn, zullen ze voor de zoveelste keer het kind van de rekening worden en door de belgicisten buitenspel worden gezet, zoals dat gebeurd is na Marrakech, bij de regering in lopende zaken en die van Wilmès én bij het mislukken van Paarsgeel.
Als Vlaanderen ook in 2024 er niet in zal slagen een einde te maken aan dit België, dan zal inderdaad ‘het Vlaamse volk het enige ter wereld blijven dat altijd een grote toekomst zal hebben in zijn verleden’ (dixit Anton van Duinkerken, pseudoniem voor Willem Asselbergs, dichter, essayist en hoogleraar, Nederlander uit Bergen op Zoom, net over de grens in Noord-Brabant).
Het besluit van het Brussels gewest om tegen eind volgend jaar een stadstol in te stellen voor al wie Brussel binnenkomt én er zich met de wagen in verplaatst, blijft voor beroering zorgen. Hoe men het ook bekijkt, het blijft een extra belasting voor alle pendelaars die er mee te maken zullen hebben en niet voor de Brusselaars zelf die dan als compensatie geen verkeersbelasting noch de belasting op inverkeerstelling meer zullen moeten betalen.
Wat er in dit hele verhaal ook fout zit is, dat de liberalen, die van nature uit tegen belastingen zouden moeten zijn, in Brussel haast met getrokken messen tegenover elkaar staan. Open VLD is daar mee in de gewestregering gestapt, terwijl de MR niet mee mocht/kon doen (schrappen wat niet past). En laat dat MR nu juist de partij zijn van Georges-Louis Bouchez, die ook al met lede ogen moest aanzien dat hij van ‘zijn’ zeven ministers in de regering Wilmès er maar drie over houdt in die van Decroo. Voor de onberekenbare Bouchez betekent dit dat hij de verkiezingen had gewonnen, maar de onderhandelingen heeft verloren. Dat Open VLD, als zevende partij van het land, toch het premierschap kreeg was gewoon om ze mee in ’t bad te hebben. Voor de rest vindt men van het liberale programma in het regeerakkoord niet veel terug en blijf ik erbij dat dat de Vlaamse vleugel straks veel stemmen gaat kosten, ongeacht of dat gebeurde op initiatief van Lachaert zelf of van ‘hogerhand’. De MR-obstructie die men nu binnen Paarsgroen+ ondervindt, had men kunnen vermijden door voor Paarsgeel te kiezen.
---
In de marge van bovenstaande nog dit: Op de provincieraad van Waals-Brabant heeft een zekere Tanguy Stuckens van de MR al gesteld dat de provincie de Brusselse bedrijven, wier pendelaars zullen getroffen worden door de stadstol, welkom zullen zijn bij hen. Een voorbeeld dat in Vlaams-Brabant navolging verdient. Dat zou dan een ‘Bruxit’ worden!
En tenslotte nog dit dat de moeite loont om aangestipt te worden: Volgens Waals gemeenschapssenator André Antoine is de intra-Franstalige solidariteit in Brussel zo goed als dood. Of, zoals hij het stelt (Destrée achterna): ‘Sire, il n’y a plus de francophones dans ce pays, il y a des Bruxellois et des Wallons’.
Ik heb er al een paar keer over geschreven, maar het blijft een schande hoe men in deze tijden van crisis toch blijft volhouden met de overfinanciering van politieke partijen en kabinetten.
Het recentste verhaal daarover is een voorstel van Kamerlid Wim Van der Donckt (N-VA) die wist te vertellen dat men op de begroting van volgende jaar 634.000 euro kan besparen door de partijfinanciering niet meer te indexeren. Die totale financiering kost het land nu reeds 32,4 miljoen. Het gaat dus niet om de dotatie zelf, maar enkel om de indexering die de kosten elk jaar nóg groter maken. Komende van de oppositie werd dit voorstel door Paarsgroen+ natuurlijk afgewezen. Bij de discussie daarover bleek trouwens dat het voorstel van Van der Donckt geen primeur was. Het was nl in 2018 al eens voorgesteld door het duo V&W (Vuye en Wouters) dat zich toen al uit de N-VA had teruggetrokken.
Daar houdt het trouwens niet bij op. De kredieten voor de werking van de ministeriële kabinetten werden met liefst een kwart opgetrokken, van 56 naar 68 miljoen euro. Dit alles omdat er met zeven vicepremiers in de federale regering ook extra kabinetten zijn bijgekomen. In totaal ‘werken’ daar 828 ‘cabinettards’. Daar zijn o.m. privé koks bij.
Zou Paarsgroen+ ook gaan besparen? Zeker, maar niet op de eigen inkomsten. Het motto: ‘Les affaires c’est L’argent des autres’ blijft bij hen van kracht.
Er is in ons wereldje weer de nodige heisa, nadat de Raad van State het verbod op religieuze erediensten, uitgevaardigd door Paarsgroen+ n.a.v. de laatste anti-Corona maatregelen, ongedaan heeft gemaakt. Dit gebeurde na een klacht van een groep joodse gelovigen. De vrijheid van godsdienst staat in onze Grondwet, waar het zelfs als een van de vier belangrijkste punten vermeld wordt. De federale regering krijgt vijf dagen om de regel bij te sturen, zoals dat heet.
Met het totaalverbod op collectieve beleving van religie staat België trouwens alleen in Europa. In de andere landen zijn er wel verschillende regels, maar laten die op e.o.a. manier toch de beleving toe.
Tot daar lijkt alles nog normaal, maar dat is het niet. Katholieke kerkgangers hadden nl reeds in mei dat verbod op religieuze vieringen bij de Raad van State aangeklaagd, maar die kregen toen geen gelijk, de joden nu wél. Van discriminatie en hypocrisie gesproken.
---
Die discriminatie blijft zich ook stellen in de verhouding tussen het Westen en de islam, zoals pas nog maar eens bleek toen een docent van de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen op een online les een cartoon liet zien over de islam die niet naar de zin was van enkele studenten, die klacht neerlegden. Meer bepaald had de docent, naast de afbeelding van de profeet Mohammed, gesteld dat de islamlogica zich beledigd voelt door cartoons en kritiek, maat niet door onthoofding, verkrachting en zelfmoordaanslagen.
Het resultaat was wel dat de docent op het matje werd geroepen, meer dan waarschijnlijk door enkele sujetten die recentelijk nog schande spraken over de onthoofding van de leraar bij Parijs, alhoewel het feitelijk over hetzelfde ging. Als men het recht op vrije meningsuiting niet meer kan bespreken, maar eenzijdig aan zelfcensuur moet doen, waar zijn we dan mee bezig? Weg met ons?
In het Europees parlement worden Polen en Hongarije regelmatig bekritiseerd omdat die niet bereid zijn alles wat daar besproken wordt automatisch te slikken en goed te keuren. Men vergeet daarbij dat ook Tsjechië en Slowakije het daar meestal evenmin over eens zijn. Samen met Polen en Hongarije vormen zij de zgn Visegrádgroep waarin ze nogal wat onderlinge akkoorden hebben (zo’n beetje te vergelijken met onze vroegere Benelux). Waar men daarenboven helemaal geen rekening mee houdt, zijn landen als Bulgarije, dat momenteel bestuurd wordt door een lijfwacht van de vroegere communistische dictator Zjivkov en waar de corruptie nooit veraf is, noch met Roemenië waar men het nog steeds niet te nauw neemt met de Europese regels (een beetje vergelijkbaar met wat onze Waaltjes doen met de Belgische wetten die hen niet aanstaan).
Toch moeten de Centraal- en Oost-Europese landen niet bang zijn uit de E.U. gezet te worden. Voor Duitsland, nog altijd de motor van de Europese economie, zijn nl de Visegrádlanden voor de Duitsers niet alleen buurlanden, maar in hun totaliteit zelfs een belangrijkere handelspartner dan bv China.
De EU is veel te groot geworden om efficiënt te kunnen blijven werken. Het is nog altijd een economische grootmacht, maar politiek steeds meer een krabbenmand.
De traditionele partijen die het verenigd Europa hebben opgericht, stellen steeds minder voor en zelfs dat werkte niet altijd zoals het hoorde toen ze nog met z’n zessen waren. Denk maar aan die uitspraak van Charles De Gaulle die geen grote pet ophad van de Italianen: ‘Vandaag zijn ze akkoord en morgen zijn ze weer Italiaan’. De geschiedenis blijft zich herhalen.’
Bij alle heisa en commotie omtrent Covid 19 lijkt men vergeten te zijn dat er na de gezondheidscrisis ook ons ook nog een economische crisis te wachten staat. Dat kan nog even duren, maar eens zal men er serieus rekening mee moeten houden. Buiten het rechttrekken van de enorme begrotingstekorten dringen er zich dan twee grote hervormingen op: een fiscale en een institutionele. En laat dat nu juist twee aspecten zijn die zullen moeten worden opgelost door twee neofieten in de federale regering. Van Peteghem op Financiën en Verlinden op Binnenlandse Zaken. Twee mensen die op zich wel bekwaam genoeg zijn maar op politiek vlak niet de minste ervaring hebben. Allebei daarenboven van CD&V, wat we met de nodige reserve de minst linkse partij van Paarsgroen+ kunnen noemen. De twee nieuwelingen zullen niet alleen moeten opboksen tegen een rechtse Vlaamse oppositie, maar ook tegen de Waalse linkerzijde én de onvermijdelijke weerstand van Bouchez’ MR die zal schermen met het eerder vage regeerakkoord dat daaromtrent gesloten is. Dat zal vooral gericht zijn tegen de ‘dual income tax’ die voor watje Coens de reden vormde om zijn partij aan Paarsgroen+ te binden en waarbij de meerwaardebelasting weer om de hoek zal komen kijken.
Buiten de gezondheid- en de economische crisis zal er ook nog die van de Brexit zijn waarvan men de dag van vandaag nog steeds niet weet hoe ze gaat aflopen. Het wordt ‘Fasten Seat belts’ voor 2021.
Paarsgroen blijft last hebben van woelwater Bouchez. De voorzitter van de Waalse liberalen wil nog steeds dat er versoepelingen moeten komen tijdens de Kerst- en Nieuwjaarsperiode. De kans dat dat gaat gebeuren blijft echter miniem. De voornaamste reden waarom we nl nu met de tweede lockdown zitten is het gevolg van de te snelle versoepeling door de regering (nou, ja) van Wilmès, partijgenote van Bouchez die regeerde met een uitgelezen club van gelegenheidsministers uit dezelfde partij.
Men oogst wat men gezaaid heeft. Had men gekozen voor Paarsgeel i.pl.v. voor Paarsgroen+ dat had men van heel die MR geen last meer gehad, althans niet binnen de federale regering. Met dank aan o.m. formateur Lachaert die daarvoor zijn woord moest opeten en kazak draaien, wat zijn partij, Open VLD, bij een volgende verkiezing door de blauwe achterban zwaar zal worden aangerekend.
Bouchez is trouwens niet de enige francofoon die vindt dat de Vlamingen in de Paarsgroen+ regering teveel te zeggen hebben; hij is er wel de spreekbuis van. Als Walen en Brusselaars straks alleen nog hun eigen wil willen doordrukken moeten ze maar zorgen dat dit land gesplitst raakt, zoals ik al eens schreef in mijn blog van 19 november.
De media blijven een vette kluif hebben aan de Coronacrisis en alles wat er zich daarrond afspeelt. Zeker nu de koopjeszondagen eraan komen wordt het weer neuzen tellen en hopen dat we straks weer niet in een ergere kleurcode terecht komen.
Nadat men uitgerekend in Rusland het eerste vaccin tegen Corona zou gemaakt hebben, is men daar – ondanks het feit dat het vaccin zijn derde testfase nog niet heeft afgewerkt - nu al begonnen met de eerste vaccinaties. Bijna niet te geloven in een land waarvan men de aantallen besmettingen, opnames en sterfgevallen niet eens echt kent. Hopelijk komt het daar goed, want - zoals ik al in een vorige blog schreef - kunnen we er dan alleen maar beter bij varen. Dat het allemaal probleemloos zal verlopen lijkt me onwaarschijnlijk, maar voorlopig is er het voordeel van de twijfel. Dat zal er ook zijn als men straks al zal beginnen te vaccineren in de UK, nog zo’n probleemland, maar dan van een ander orde. Mij komt het, rechtuit gezegd, allemaal een beetje ongeloofwaardig over, mogen we straks misschien nog blij zijn als we er hier wat later mee zullen begonnen zijn en tegen die tijd dan weer iets meer zullen weten.
---
Tenslotte nog volgende rake opmerking die onze vriend Walter me door mailde en die ik niemand wil onthouden:
‘Het vaccin zou eerst moeten getest worden op politiekers. Als die het overleven dan is het vaccin gered. Overleven zij het niet, dan is het land gered’
(Monika Wisniewska, Poolse schrijfster)
Grapje natuurlijk, maar als men ziet dat het in Rusland meer dan waarschijnlijk de politiek is die beslist heeft tot een versnelde vaccinatie om er toch maar als eerste mee te kunnen uitpakken, kan men zich daar wel vragen bij stellen.
In de heisa rond Corona en de vaccinaties zou men nog vergeten dat er ook nog aan politiek wordt gedaan. Men mag er dan wel de mond van vol hebben dat het nooit meer worden zal zoals vroeger, in werkelijkheid draait onze politiek momenteel verder alsof er niets aan de hand is.
T.o.v. de regering Michel is het aantal ministers met één eenheid verhoogd, het aantal viceministers met vier, het aantal kabinetten idem. Men wil nu zelfs de partijdotaties gaan indexeren i.pl.v. ze af te schaffen, zodat die straks nóg meer gaan kosten. Het systeem, waarbij aftredende ministers nog twee jaar twee door de staat bezoldigde medewerkers kunnen blijven doorhouden is blijven bestaan, ondanks de afspraken die men daaromtrent gemaakt had, maar waaraan de Franstalige liberalen zich niet willen houden omdat liefst vier van hun ministers uit het clubje van Wilmès zijn moeten opstappen. Diezelfde liberalen, die men in een Paarsgele regering niet eens nodig had en die nu constant voor heibel blijven zorgen, zoals voorspeld werd.
Top of the bill is dan nog de invoering van de stadstol in Brussel, die door het Brussels gewest ‘voorlopig’ is goedgekeurd en waarbij mensen van buiten de hoofdstad - hoofzakelijk pendelaars - een extra belasting te betalen krijgen, wat in feite betekent dat Brusselse projecten al dan niet gedeeltelijk door de andere gewesten mee betaald zullen worden. Als men dit precedent toestaat, dan moet men eerst maar eens beginnen met het invoeren van het confederalisme, want dan moeten de gewestgrenzen ook echte grenzen worden. Het is gewoon een schande dat het Brussels gewest, dat bij de laatste staatshervormingen steeds extra geld kreeg toegewezen, nu de andere gewesten daarbovenop nog eens taxeert.
Ik zal wel niet de enige zijn die het stilaan beu wordt nu al dagenlang bij het begin van elk journaal van zowel radio als Tv geconfronteerd te worden met de hoeraverhalen over de vaccins. Zoals ik al eens schreef, lijkt het wel alsof men het vel van de beer al aan ’t verkopen is vóór hij geschoten wordt. Het voelt ook zo’n beetje aan als de artikels die sportjournalisten schrijven vóٕór de voetbalcompetitie of het wielerseizoen begint en men de indruk krijgt dat iedereen gaat winnen. In de Vaccin saga kunnen we dat laatste alleen maar hopen, want een win-win situatie zou voor iedereen goed zijn, maar zover zijn we nog niet.
Ondertussen zit er niets anders op dan te wachten tot 5 januari 2021 en zien of de vaccinatie dan effectief kan worden opgestart, of het allemaal zal kloppen wat men nu vertelt en of het allemaal veel uit zal maken. Voor dat laatste zullen we trouwens nog meer geduld moeten hebben, zodat we in het beste geval moeten hopen dat die Coronacrisis tegen de volgende zomer grotendeels onder controle zou kunnen zijn. Onder controle, nog niet afgelopen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de mensen die zich niét zullen willen laten vaccineren en hoe groot dat aantal zal zijn in verhouding tot het totaal aantal inwoners, want dat blijkt ook belangrijk te worden.
Kortom, wie leeft zal zien en dat zal hopelijk eens niet te letterlijk genomen moeten worden.
‘De koran onderwijst angst, haat, verachting voor anderen, moord als legitiem middel ter verbreiding en tot het behoud van deze satansleer, hij praat slecht over vrouwen, deelt mensen in klassen in, eist bloed en steeds opnieuw bloed.’.
Bovenstaand statement komt niet van mij, maar van de bekende Franse schrijver Voltaire, die leefde van 1694 tot 1778, dus zo’n drie eeuwen geleden en die toen reeds het gevaar inzag van een ideologie die zich wil verkopen als godsdienst, maar in feite een soort doctrine is. Een systeem dat aanzet tot moord, om welke reden ook, kan nooit als een godsdienst beschouwd worden.
Voltaire – nota bene, een vrijdenker - was trouwens niet op zijn tong gevallen en had nog meer cassante uitspraken, zoals die toen hij het Amsterdam van de Nederlandse gouden eeuw bezocht en bij het verlaten van de stad schreef: ‘Adieu canaux, canards et canaille’. Het was hem daar toen blijkbaar ook niet bevallen, maar die uitspraak kan met een korreltje zout genomen worden en was waarschijnlijk eerder ironisch bedoeld. Het rijmde zelfs. Die over de koran is echter een letterlijk bloedige werkelijkheid, waarvan we in onze huidige tijd nog steeds getuige zijn.
Door de politieke impasse die er ontstaan was nadat de N-VA eind 2018 uit de regering Michel stapte, een regering die tegen de verwachtingen in van die N-VA niet opstapte, maar voortboerde als regering in lopende zaken en daarna voor zes maanden zelfs beëdigd werd om de Coronacrisis min of meer het hoofd te bieden, moeten er nu dringend 75 mandaten verdeeld worden in de diverse Belgische overheidsbedrijven. Het gaat hier om de Spoorwegen (NMBS), de Nationale bank (NBB), de Federale Participatiemaatschappijen (FPIM en FSMA), de luchthaven van Zaventem (Brussels Airport), de energiewaakhoud CREG, de Nationale Loterij, de staatsbank Belfius en beursgenoteerde bedrijven zoals BPost en Proximus. Die mandaten zullen grotendeels gaan naar de meerderheidspartijen die Paarsgroen+ uitmaken. Dat laatste is echter geen reden om te denken dat het er vrolijk aan toe zal gaan, want ze moeten verdeeld worden onder liefst 7 partijen. Tot nu toe is er nog maar één benoeming goedgekeurd en die ging naar niemand minder dan Kris Peeters (CD&V). Uitgerekend de man die erin slaagde zijn eigen partij in Antwerpen bij de gemeentelijke verkiezingen van 2018 de grootste nederlaag uit haar geschiedenis te bezorgen en door zijn syndicale koppigheid onze middenstand jaarlijks enkele miljarden euro deed verliezen door hun concurrentiële positie t.o.v. de buitenlandse e-commerce te ondermijnen. Als beloning voor zoveel koppigheid kreeg hij nu de post van Belgisch ondervoorzitter bij de Europese Investeringsbank, goed voor een jaarloon van een slordige 276.000 euro. Peeters kreeg de job als pasmunt vanwege Paarsgroen+ tijdens de verdeling van de federale ministerposten.
Men zou zich soms afvragen waarom een partij in een regering stapt waarin ze niet thuishoort...
Dat Vlaanderen op de groene partijen niet teveel zal moeten rekenen, is een open deur intrappen. Dat geldt zeker voor Ecolo, de Waalse tak van de partij. Maar ook van de Vlaamse vleugel hebben we niet veel te verwachten. Die doet hetzelfde wat de Vlaamse socialisten steeds gedaan hebben, het karretje aan dat van de grotere Waalse partij hangen en braaf meespelen. Groen blijft in de eerste plaats Belgisch.
Over de kernuitstap hebben we het al uitvoerig gehad, maar er is meer. De groene ministers in Paarsgroen+ zullen we best even in ‘t oog moeten houden, want het zien er eerder ‘fundi’s’ uit, hardliners, ‘groene Kmers’, zeg maar.
Zo is de minister voor het Klimaat de eentalig Franstalige Zakia Khattabi, de dame die tot tweemaal toe er niet in slaagde rechter te worden bij het Grondwettelijk Hof omdat ze geen enkele juridische ervaring noch diploma had. De Vlaamsnationalisten (N-VA én VB) stemden tegen, waardoor ze geen twee-derde meerderheid kreeg. Van die dame moet Vlaanderen normaal gesproken nu niet veel meer verwachten, zeker niet als men weet dat een van haar eerste doelen een koolstoftaks is.
Dat kan ook gezegd worden van Sarah Schlitz, bevoegd federaal minister van Gelijk Kansen. Evenmin als Khattabi spreekt ze Nederlands en stak ze haar beleidsspeech volledig en alleen in het Frans af. Zelfs de doventolk, die ze erbij haalde, ‘tolkte’ alleen in het Frans. De dame heeft wel beloofd Nederlands te zullen leren, maar dat liedje kennen we. Veel verder dan het Nederlands van Wilmès (‘De dak van de huis’) zal ze wel niet geraken.
Als nieuwe minister van o.m. Verkeer is er Georges Gilkinet, die wel verstaanbaar Nederlands praat. Die al heeft voorgesteld nog eens voor honderd miljoen euro treintickets weg te geven. Een concurrent voor Sinterklaas!
De hoofdvogel bij Ecolo wordt echter afgeschoten bij het Brussels Gewest. Daar is eer zekere Alain Maron minister van Milieu, Klimaat, Sociale Integratie, Gezondheid, Energie, Netheid en de Brusselse ‘Zee’haven (Oef!). De man wil dat het Brussels gewest landbouwgrond koopt in Waals- én Vlaams Brabant en heeft daarvoor 15.000 euro opzij gezet. Daarop zou men dan gewassen gaan kweken om de Brusselaars te voeden! Te gek om los te lopen en inmiddels is Maron al teruggefloten, zelfs door het eigen Ecolo. Zou men zich in Brussel beter eerst eens niet bezig houden met de echte problemen rond de stadstol, de kilometerheffing, de asielzoekers, de transmigranten, de winkelcentra op de Heizel, om maar enkele punten op te noemen, i.pl.v. groenten te gaan kweken op andermans grondgebied?
Enfin, Ecolo zorgt voor kleur in deze grijze tijden. Ik vrees echter dat we er nog e.e.a. mee gaan meemaken.
Nadat ENGIE/Electrabel in het dossier van de kernuitstap de vlucht vooruit had genomen door te stellen zich te zullen houden aan de beslissing van de Paarsgroene regering onder Verhofstadt alle Belgische kerncentrales te sluiten tegen 2025, wat dus compleet wettelijk was, heeft het bedrijf nu een nieuw schot voor de Belgische boeg gelost. Het Franse megaconcern heeft de voorbereidingen gestart om in dit land vier van de vijf geplande, nieuwe grote gascentrales te bouwen. Daardoor doet het mee aan de aanbesteding waarover de Belgische federale regering eind volgend jaar een beslissing zou nemen.
Met de kennis, de expertise en de knowhow van het Franse bedrijf en niet in het minst de ervaring die het heeft in het ingewikkelde België, is de kans groot dat de Fransen, na de kernenergie, ook de gasvoorziening in dit land zullen beheersen. Zo heeft Electrabel, buiten de kerncentrales, reeds een samenwerking voor een gascentrale met het chemiebedrijf BASF in de Antwerpse haven.
De nieuwe, nog te bouwen gascentrales zullen een capaciteit hebben die gelijk is aan de vier bestaande in Doel of de drie van Tihange. Deze gascentrales zijn bedoeld om eventuele tekorten bij te passen als de alternatieve energie het zou laten afweten, bv bij windstilte of gebrek aan zon.
Het grote probleem met die gascentrales is dat ze CO2 zullen uitstoten, wat kerncentrales niet doen. Die staan momenteel in voor driekwart van de CO2-arme stroom in dit land. Dat probleem wordt door onze Groenen weggewuifd met het argument dat ze niet heel de tijd door zullen moeten draaien. Dat klopt, maar de eigenaar(s) van die centrales zullen wel rendement willen zien en dat betekent extra subsidies ervoor ontvangen. Dat gaat een dure grap worden, men spreekt daarbij op termijn over miljarden euro. Dat laatste was de reden waarom men enkele jaren geleden de bouw van de biomassacentrales van Genk en Gent had geschrapt en daar zou de Belgische regering nu op moeten terugkomen.
De Groenen – minister Van der Straeten op kop – vinden het allemaal prachtig. Vraag is, of dat nog zo zal zijn, mochten de volgende verkiezingen na de uiteindelijke sluiting van de kerncentrales zouden vallen en de belastingbetaler ondertussen begrepen hebben dat hij tenslotte weer de klos zal zijn.
---
In de marge van bovenstaande nog dit. In Vlaanderen verwarmen momenteel zo’n 38.000 gezinnen hun woning met elektriciteit. Als die straks een stuk duurder zal worden (er zijn niet alleen die subsidies, maar ook de massale toename van het elektrische wagenpark wat veel extra stroom zal vragen) zouden heel wat huisgezinnen wel eens weer kunnen gaan overschakelen op het plaatsen van allesverbranders en/of het hergebruik van de open haarden, wat een bijkomende vervuiling van ons klimaat in de hand zou werken.
Met dank aan de Groenen en de partijen die hen daarbij eventueel zullen blijven steunen.
De opmerkelijkste figuur in de Paargroene+ regering blijft ongetwijfeld Frank Vandenbroucke. Er gaat geen dag voorbij of de man wordt wel op e.o.a. zender geïnterviewd en - indien niet - zorgt hij zelf wel voor nieuws. In de eerste anderhalve maand sinds deze federale regering tot stand kwam, is Brouckie bijna geen dag van het scherm weg geweest. De man is helemaal niet veranderd van sinds hij met slaande deuren uit zijn partij én de politiek vertrok en geniet nu van zijn nieuwe status waarbij hij iedereen de les kan spellen. Dat hij tussendoor universiteitsprofessor werd maakte het alleen nog maar erger.
Het is opmerkelijk dat onze media, ’t Pallieterke uitgezonderd, niet vermelden dat de man deze keer niet eens verkozen werd en bovendien zegt bij een volgende verkiezing niet te zullen opkomen. In ’t kort wil dat zeggen dat hij op die manier denkt aan niemand rekenschap te moeten geven en - in tegenstelling tot zijn partijgenoten van de SP.a –zelfs niet kan worden weggestemd.
In deze federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen is het trouwens veelbetekenend dat de figuren die het meest in de kijker lopen, allemaal Vlamingen zijn. Buiten Brouckie zijn dat Crootje, Quicky en Annelies Verlinden die het regelmatig mogen komen uitleggen. Als men van de francofonen al iets hoort is het dikwijls omdat ze met e.e.a. niet akkoord gaan, zoals momenteel met de discussies over het weer losser maken van de anti-Corona regels. Dat Bouchez, met zijn hoog pagliaccio-gehalte, daartegen reclameert is nier verwonderlijk, maar hij is niet alleen .
Als de Walen vinden dat wij, Vlamingen, teveel gewicht in de schaal gooien, is er maar ééns oplossing: splits dit land, dan kunnen de francofonen doen wat ze zelf willen, maar het ook zelf betalen. Zie je dat al gebeuren?
