Wat er nu in Nederland aan het gebeuren is, is erg maar niet verwonderlijk. Het is zo stilaan mode geworden dat elke oproep van de eerste de beste hond met een hoed op via de (a)sociale media gretig gehoor vindt bij een categorie van nietsnutten die niet beter vragen dat keet te schoppen, de boel kapot te slaan en zoveel mogelijk te roven. Alle redenen zijn goed om dat te doen, of dat betogen nu gaat tegen de Corona-maatregelen, het Klimaat, Black Lives Matter of iets anders. Het maakt hen niets uit. We hebben het ook al gezien in Parijs en andere Franse steden, in Brussel en zelfs voor Nederland is dat niets nieuws. Het was daar wel al een tijdje geleden dat het er nog op die schaal gebeurde.
Rond de jaren 1970 heeft men dat in Nederland nog eens meegemaakt met wat men toen de ‘nozems’ noemde. In Amsterdam, eerst aan het centraal station en daarna aan de Dam. Toen de politie die idioten niet onder controle kreeg, stuurde men er de ‘Jantjes’ op af, de mariniers, een keurkorps, zowat de Nederlandse versie van de Amerikaanse ‘marines’. Die ruimden telkens de hele meute op en wie niet ging lopen, kreeg een flink pak slaag.
Als dat korps nog bestaat, waar wacht men dan op om dat nog eens over te doen? Burgemeester Joritsma van Eindhoven dacht er al aan het leger in te zetten, maar hij zal ook wel aan de ‘Jantjes’ gedacht hebben.
---
En dan iets heel anders.
Door de Corona besmetting van ons Mateke, wordt dit jaar de (alternatieve) nieuwjaarsreceptie van de SP.a geschrapt. De partij, die ook nog steeds op zoek is naar een nieuwe naam (wat dacht je van 'de Matekes'?), lijkt steeds meer op een éénmansbedrijf. Met als slogan: 'Na ons de zondvloed'.(
Ook mijn blog van 4 dezer had ik reeds de titel gegeven ‘Het jaar van het vaccin’ en het ziet er steeds meer naar uit dat dit inderdaad het geval zal zijn. Alleen dacht ik toen alleen eerder positief over de aanpak, terwijl ondertussen gebleken is dat er nog heel wat problemen mee gemoeid zijn. Zo was er reeds een waarschuwing van Pfizer dat er een vertraging zou zijn in de toelevering o.w.v. een uitbreiding van de productie in haar Puurse vestiging.
Nu krijgen we ook de maken met een waarschuwing vanwege AstraZeneca, nota bene: ook al een bedrijf met een fabriek in dit land, in het Henegouwse Seneffe. Die staat in voor de toelevering van grondstoffen voor het nieuwe vaccin. De basis daarvan is een onschadelijk virus (die zijn er ook!) dat ervoor moet zorgen dat een stukje eiwit van het Coronavirus in het lichaam van de patiënt geraakt. Dat virus, adenovirus genoemd, moet worden gekweekt en dat zou minder bruikbaar virus hebben opgeleverd dan verwacht. En zo is er altijd wel iets.
Ik vraag me trouwens af hoe het mogelijk is dat het Pfizer vaccin in twee keer moet worden toegediend en aan -70°C moet bewaard worden, terwijl dat van AstraZeneca – dat nog een goedkeuring moet krijgen – zou kunnen bewaard worden aan ijskasttemperatuur en in één keer kan worden toegediend. Ik ben geen specialist ter zake, maar ergens klopt hier iets niet. Volgens Handelsblatt en Bild, twee van de bekendste Duitse kranten, zou het AstraZeneca vaccin maar voor 9% werken bij de 65-plussers, terwijl dat bij Pfizer tien maal meer is. Als reactie op die berichten zegt de producent dat ze niet kloppen, maar wel zonder erbij te zeggen voor hoeveel procent het dan wél werkt. ‘Waar rook is, is vuur (zei Uilenspiegel en hij stak zijn pijp aan aan een verse koevla!).
Ondergetekende wordt over twee weken 81 en zal dan dus bij de 81-plussers gerekend worden om gevaccineerd te worden. Ik heb er geen problemen mee dat ze me een anti -Coronavaccin geven. Ik krijg sinds 1995 al jaarlijks een gewoon griepprik en heb sindsdien geen griep meer gehad. Maar ik ga me toch niet laten vaccineren met een vaccin dat eerder tot de categorie ‘goedkoop en occasie’ lijkt te horen.
In Luik zitten ze niet alleen met dat Nethys schandaal, maar ook met het feit dat het Amerikaanse pakjesbedrijf FedEx 40% van zijn cargo schrapt op de Luikse luchthaven van Bierset en dat terwijl het vrachtvervoer in de lift zit. Na de ‘Hel van Sclessin’ riskeren ze er ook de ‘Hel van Bierset’ bij te krijgen.
FedEx had enkele jaren geleden al TNT overgenomen en maakte in 2020 een van zijn beste jaren mee. Wat de hele zaak nog verergert is dat de cargo die Luik verliest naar de luchthaven Charles de Gaulle gaat in Parijs, terwijl de eigenaar van de Parijse luchthavens, Aéroports de Paris (ADP), zelf een aandeel heeft van 25% in Bierset. Om het plaatje compleet te maken: ADP is voor de helft in handen van de Franse staat. En dat terwijl de Walen steeds naar la douce France kijken als konijnen naar een lichtbak, worden ze door datzelfde Frankrijk koud gepakt..
Na het nieuws dat FedEx in Bierset 671 banen zou schrappen, deed men daar het enige waarin men in Wallonië goed is: meteen werd een 48-urenstaking aangekondigd, nu niet precies iets waarvoor Amerikanen zullen capituleren.
Wallonië heeft geen zeehavens en hoopte dat te kunnen compenseren door alles op haar luchthavens te zetten. Dat blijkt voorlopig een slechte zet te zijn, want ook in Charleroi, grotendeels eigendom van het Waalse gewest, draait sinds het uitbreken van de Coronacrisis ook alles op een laag pitje, maar dan o.w.v. het geslonken passagiersvervoer. Voor Bierset is het afhaken van FedEx niet het enige probleem. De luchthaven moet zowat de enige in Europa zijn die aan de luchtvaart geen enkele beperking oplegt. Sinds het pakjesvervoer in de lift zit, zijn de luchtvaartmaatschappijen daar grotere toestellen gaan inzetten, die zwaarder geladen zijn en meer lawaai veroorzaken. Dag en nacht, 7 dagen op 7 en 24 uur op 24. In Zaventem, dat o.w.v. lawaaioverlast constant problemen krijgt met de stad Brussel, kunnen ze het niet geloven. Daar komt nog bij dat de helft van de volumes op Bierset nu al van Chinese herkomst zijn (Alibaba) en men verwacht dat dit aandeel nog zal groeien. Het aantal banen dat de Chinese inbreng zou brengen is ondertussen al wel van 900 naar 300 teruggebracht en men ziet op Bierset steeds meer Chinezen rondlopen, die er blijkbaar werken. Het banenverlies door FedEx wordt daarmee voor de eigen mensen niet gecompenseerd.
Willy Borsus, Waals MR-minister van Economie, noemde Liège Airport in november 2020 nog ‘de parel in de cockpit van de Waalse economie’. De terechte vrees is dat de vrachtluchtvaart in Wallonië dezelfde weg opgaat als de zware industrie. Met dit verschil dat die zware industrie nog lokaal verankerd was, de logistiek is dat niet. En straks alleen nog afhankelijk zijn van Chinezen is ook geen geruststelling, zeker niet nadat de grote baas van Alibaba, Jack Ma, voor drie maand van de aardbol verdwenen leek en blijkbaar door Xi & Co tot de (Chinese) orde werd geroepen, wat dat ook moge betekenen.
In De Standaard der Letteren, die vroeger op vrijdag verscheen, maar tegenwoordig bij de weekeindeditie van de krant gevoegd wordt, staat een uitgebreid artikel over Georges Simenon, de in Luik geboren schrijver van o.m. de detectiveverhalen van Maigret. De essayist noemt hem een van de grootste schrijvers van de twintigste eeuw, iets dat ik niet ga ontkennen. Wat ik wel weet is dat Simenon zowat de enige francofone Belgische schrijver op dat niveau van zijn generatie was. Alle andere bekende schrijvers die hier toen in het Frans schreven, waren Vlamingen:
- Maurice Maeterlinck, geboren in Gent, die in 1911 de Nobelprijs voor literatuur kreeg en o.m. Pelléas en Melissande schreef, waarvan Claude Debussy een opera maakte.
- Michel de Ghelderode, pseudoniem van Ademar Martens, uit Elsene, die vooral toneelstukken schreef.
- Emile Verhaeren, uit St. Amands, dichter en toneelschrijver.
- Charles De Coster, ook al uit Elsene, de auteur van ‘Tijl Uilenspiegel’.
- Georges Roodenbach, een neef van Albrecht Roodenbach, de Blauwvoetactivist. Georges schreef het bekende boek ‘Bruges la morte’, waarop Erich Wolfgang Korngold de prachtige opera ‘Die Totenstadt’ schreef
Misschien zijn er nog wel enkele, maar het toont toch aan dat Vlamingen hun mannetje stonden in het overheersend Franstalige België van die tijd en zelfs in een andere dan hun moedertaal uitblonken. .
En dan hebben we het nog niet gehad over onze schilders, op een uitzondering na allemaal Vlamingen.
Zoals ik al schreef in mijn blog van 18 dezer (‘De Waalse relance’) begint men in Wallonië stilaan te beseffen dat e.e.a. toch niet meer kan. Uit een rapport dat de – nota bene – linkse krant Le Soir kon inkijken, bleek o.m. dat de Waalse publieke opinie heel wat van hun eigen bedrijven wantrouwt. Dat lijkt niet onterecht, want na de schandalen die er enkele jaren geleden al waren i.v.m. Publifin voor het uitbetalen van aanwezigheden op vergaderingen die nooit plaats vonden, is het nu weer zover.
Eerder deze week werd niemand minder dan François Fornieri, ex-topman van het Luikse farmabedrijf Mithra aangehouden. De man, die ook wel eens de Waalse Marc Coucke* wordt genoemd en al eens verkozen werd tot Waals Manager van het jaar, wordt verdacht van verduistering en misbruik van vennootschapsgoederen. Heel wat draait in de eerste plaats om het bedrijf Nethys dat niet toevallig de opvolger is van het al vermelde Publifin. Evenmin even toevallig is, dat ook de naam van Stéphane Moreau weer opduikt, de man die in de zaak Publifin als PS-kopstuk burgemeester van Ans was, maar daarna door de eigen partij werd afgezet.
Zo kocht Fornieri Elicio, een Nethys dochteronderneming met zo’n dertigtal windparken van Moreau over voor de symbolische prijs van 1 (één) euro. Dat gebeurde in alle stilte en zonder enig biedproces. Verder liet hij, als voorzitter van een remuneratiefonds zo’n 15 miljoen euro overzetten op naam van diezelfde Moreau, die ook daar dus mee tussen zat. Die waren zogezegd bedoeld voor omstreden ontslag- en andere vergoedingen.
Kortom, de hele affaire werd tenslotte zo ingewikkeld dat een kat er haar jongen niet meer in terug zou vinden. Het is nu aan het Luikse gerecht om e.e.a. uit te klaren, maar de reputatie van ‘ het Palermo aan de Maas’, die de vurige stad al had, zal er nog door verscherpt worden. En het imago van een Waalse relance zal er ook niet beter van worden. Wie herinnert zich nog de uitspraak van Di Rupo (‘J’en ai mar de ces parvenus’) bij de eerste PS-schandalen in Charleroi, zo’n tien jaar geleden. Er lijkt nog steeds niet veel veranderd te zijn. Alleen gebeurt het nu in Luik en daar al voor de tweede keer..
*Marc Coucke kocht aandelen van Mithra; werd er zelfs een tijdje voorzitter, maar trad eind vorig jaar af. Hij was zeer goed bevriend met Fornieri en werd zelfs peter van een zoon van Fornieri. Coucke en Fornieri reden ook samen de oldtimerrally in het Zoute. Hem is echter niets ten laste gelegd.
Woensdag zouden de sociale partners voor de tweede keer bijeengekomen zijn voor de tweejaarlijkse interprofessionele loononderhandelingen. Dat is niet doorgegaan, omdat de vakbonden hun kat gestuurd hebben. De reden daarvoor was, dat ze na een eerste bijeenkomst niet verder waren geraakt dan een loonsverhoging van 0,4% voor dit én volgend jaar. In normale omstandigheden valt daar iets op te zeggen, maar we maken nu niet precies normale omstandigheden mee, om het nog zacht uit te drukken.
De vakbonden hebben gelijk als ze zeggen dat er in sommige sectoren nu veel harder moet gewerkt worden dan normaal. Denk maar aan de zorgsector, de distributiesector, de veiligheid en zo zullen er nog wel enkele sectoren zijn. Maar een algemene hogere loonsverhoging voor alle sectoren betekent in deze Coronatijden voor veel bedrijven het faillissement. Denk maar aan de horeca en de kappers om het daar even bij te houden.
Speciale toestanden vragen speciale oplossingen en dat betekent niet dat men – zoals gebruikelijk als er geen akkoord was – de hete aardappel doorschuift naar de regering, zeg maar: de belastingbetaler. Die kan zich een zoveelste aderlating helemaal niet meer veroorloven, zelfs niet een regering waarin alle traditionele partijen met de eigen vakbonden aanwezig zijn.
Het probleem met de loononderhandelingen is het zoveelste bewijs dat dit land niet meer werkt. Er moet komaf gemaakt worden met het ontdubbelen van alle federale en regionale items die elkaar nog steeds overlappen (denk maar aan het ziekenvervoer) en die de reden zijn van het typische Belgische zwartepietenspel tussen de verschillende beleidsniveaus als er iets fout loopt. Dat kan alleen door een verdere federalisering en een Grondwetshervorming, in het slechtste geval over 3 jaar, áls het tijdens deze legislatuur nog bespreekbaar wordt gesteld. Als dat laatste niet gebeurt, kunnen we spreken van nalatig verzuim.
Net als bij de affaire met de mondmaskers, waarbij een bestaande voorraad werd opgestookt en men er daarna niet tijdig aan geraakte of verkeerde aankreeg, zijn we nu aanbeland bij de affaire met de vaccins. Niets is wat het lijkt en elke dag verandert er wel iets, wordt er iets bevestigd en dan weer ontkent of andersom.
De plannen voor het vaccineren zijn in de eerste plaats gemaakt volgens de daadwerkelijke toepassingen en hebben weinig of geen rekening gehouden met de leveringen. En uitgerekend bij dat laatste loopt het fout. Bij Pfizer omdat men de productie wil verhogen en daardoor vertraging zal oplopen. Bij de eveneens Belgische producent van de spuitjes (Becton Dickingson uit Erembodegem) eenzelfde verhaal, maar daar heeft de directeur meteen gezegd dat hij de productie hoe dan ook niet kán verhogen en men dus nog meer geduld zal moeten hebben. Van die spuitjes heeft België er nog 8 miljoen tekort...
Er werd al een sterfgeval gemeld in een woonzorgcentrum, waar een man van in de tachtig gestorven was nadat hij vier dagen ervoor zijn eerste prik had gekregen. Er was zelfs een rusthuis waar een algemene besmetting werd vastgesteld nadat iedereen er daar al een eerste spuitje had gekregen. Reden tot grote paniek, al kan het best zijn dat die besmetting één of twee dagen ervoor had plaats gevonden. Ik heb hier al eens geschreven dat men bij de gebruikelijke jaarlijkse griepprik gewaarschuwd wordt dat het twee weken duurt vóór die effectief werkt. De eerste keer dat ik daarover iets gehoord heb i.v.m. het Coronavirus was nu woensdag in het avondjournaal van de VRT toen viroloog Van Gucht moest toegeven dat het lichaam ‘enige tijd’ nodig had om zich aan te passen. Waarschijnlijk zal dat pas twee weken na de tweede prik effectief zijn. Als daar niets of te weinig over gezegd wordt, geeft dat mensen de valse hoop dat zij meteen na de eerste prik gerust kunnen zijn, wat meer dan waarschijnlijk niet het geval is.
Dit wordt de week van het ongenoegen. Er is de heisa om de zonnepanelen, om de vaccins, om de reizen naar het buitenland en om de loononderhandelingen tussen vakbonden en werkgevers. Of om het in casinotermen te zeggen: ‘rien ne va plus’. Teveel ineens om allemaal in één verhaaltje te kunnen verpakken, er rekening mee houdend
dat er ook nog de eerste problemen zijn na de goedkeuring van de Brexit (vooral voor de Britten) en de inauguratie van Amerika’s 46ste president, als sluitstuk van verkiezingen die ook niet van een leien dakje zijn gelopen.
Ik begin maar bij de zonnepanelen en het debacle van de digitale meter omdat we daar allemaal mee te maken hebben, ook diegenen die er geen hebben.
Het Grondwettelijk Hof heeft zopas de regeling vernietigd waardoor eigenaars van zonnepanelen en een digitale meter maximaal vijftien jaar het recht behielden op een terugdraaiende teller. Dat Hof, dat – nota bene - instaat voor de bewaking van onze rechtstaat, had daarvoor bij de betrokken Vlaamse minister, toen nog Lydia Peeters (Open VLD) én haar opvolger Bart Tommelein (Ook al VLD) al gewaarschuwd dat het zo niet kon, maar daar hadden beide liberale excellenties zich niets van aangetrokken. En dat na de affaire met Annemie Turtelboom (weer Open VLD), die zo faliekant afliep dat Annemie er mee stopte (en een lucratieve job kreeg bij de E.U.-rekenkamer).
Raar genoeg zijn er ook die een goede zaak doen bij de afschaffing van de terugdraaiende teller, aangezien ook het tarief voor het gratis stockeren van energie verdwijnt.
Kortom dit was een ‘blueprint for disaster’, een vleesgeworden ‘If you can’t convince them, confuse them’. Nu mag de nieuwe Vlaamse minister voor o.a. Energie, Zuhal Demir(N-VA), daar snel op hebben ingespeeld en – met goedkeuring van de Vlaamse deelregering – de gedupeerden beloofd heeft een schadeloosstelling te zullen geven in verhouding tot wat ze al hebben kunnen recupereren of niet, het zal er wel mee eindigen dat de rekening tenslotte zal betaald worden door de belastingbetaler ook als die niet eens – zoals ondergetekende – zonnepanelen heeft besteld en/of laten leggen.
Er is trouwens nog iets waarover tot nu weinig of niets is gezegd, maar na de invoering van die intelligente teller zal men ook het nachttarief afschaffen. Wie dus geen zonnepanelen heeft geplaatst, maar tot nu het zwaardere energieverbruik ’s nachts of tijdens het weekeinde deed (wasmachine, droogkast, weckketel, bakoven, om er maar enkele op te noemen) is er ook aan voor de moeite en zal straks mee moeten betalen voor het geknoei van onze Vlaamse ‘excellenties’.
Kortom, het half miljard dat de hele grap de Vlaamse regering zal kosten lost alleen het politiek probleem op, maar heeft het draagvlak voor zonnepanelen er onderuit gehaald.
---
In de marge van bovenstaande nog dit: De Vlaamse overheid is slechts bevoegd om één derde van de elektriciteitsprijs virtueel te laten terugdraaien: de naakte prijs van de stroom. De overige twee derden zijn distributiekosten en allerlei taksen...
Met alle heisa omtrent het ‘Chinese virus’ en haar varianten, plus daarbij nog de commotie over de nasleep van de Amerikaanse verkiezingen, zou men het nog vergeten, maar op 30 december 2020 sloot de E.U. nog snel een investeringsakkoord met China. Dat gebeurde via een video-conferentie waarbij de E.U. vertegenwoordigd werd door Ursula von der Leyen, Charles Michel, Angela Merkel en Emmanuel Macron, maar moet nog bekrachtigd worden door het Europese parlement. Over dat akkoord werd liefst zeven jaar onderhandeld en de deadline – die niet meer kon worden uitgesteld - was op 31.12.2020.
Met de Chinees-Europese akkoorden verwerven Europese bedrijven rechten die gevolgen kunnen hebben voor onze handel met een land met toch meer dan een miljard inwoners en met eventuele besprekingen over het klimaat en internationale conflicten zoals bv in het Midden Oosten maar ook elders.
Op dat akkoord is al heel wat kritiek gekomen, vooral vanuit Amerika, China is nu eenmaal een communistische dictatuur, waar men het niet zo nauw neemt met de mensenrechten, dat het akkoord met Groot-Brittannië over Hong Kong niet respecteert en waar dwangarbeid en doodvonnissen alledaagse kost zijn. Het zijn echter niet de Amerikanen die Europa in deze zaak de les moeten spellen, nu blijkt dat Amerika zelf vorig jaar met China al eenzelfde akkoord had gesloten. Het verhaal van de balk en de splinter. De vraag is maar of ‘Slow Joe’ straks ook aan dit driehoekverhaal nog iets zal veranderen.
---
En dan nog dit: Ons ‘mateke’ heeft positief getest op de Covid 19 test. Toch weer niet naar Saint Tropez geweest, zoals tijdens de eerste golf?
N.a.v. de gebeurtenissen in de States, de hele verkiezingscampagne tot en met de bestorming van het Capitol in Washington, blijven de vragen of de zgz democratische kiessystemen in onze westerse landen niet aan een hervorming toe zijn.
Eind september van vorig jaar stelde Bart De Wever nog voor om ons evenredig kiessysteem te vervangen door het meerderheidssysteem dat men kent in de Angelsaksische landen. In mijn blog van 30.09.2020 (‘Nieuw kiessysteem?’) schreef ik al dat, na wat er allemaal het laatste jaar gebeurd was in de U.K. en de States, het daar zeker niet beter gaat. De laatste gebeurtenissen in de USA kunnen dat alleen maar beamen. Het Angelsaksische meerderheidssysteem, dat reeds enkele eeuwen oud is, heeft bewezen niet meer te werken. In zo’n systeem heeft men in principe maar twee partijen. Dat zoiets tot polarisering leidt, hebben we de laatste maanden in Amerika meegemaakt. De partij die wint in een bepaald kiesdistrict, zal daar alle zetels krijgen en zo een zgz homogene regering vormen. Dat alles zonder rekening te moeten houden met de tegenpartij zelfs als die 49,9% van de stemmen zou halen. Het leidt ertoe dat er voor elk probleem maar twee opties zijn – een zwart-wit verhaal - waardoor de radicalisering van het land toeneemt, iets dat we nu in de States meemaken.
In een evenredig systeem, zoals bij ons, worden in een kiesdistrict de zetels verdeeld in verhouding tot het aantal stemmen dat meerdere partijen kunnen halen. Dat lijkt rechtvaardiger, maar leidt niet zelden tot chaos, waarbij men een veelvoud aan partijen nodig heeft om nog een regering te kunnen vormen, wat meestal niét leidt tot een homogene regering. Daar komt nog bij dat sinds de opkomst van de (a)sociale media de traditionele partijen hun greep op de kiezers verloren hebben en er een veelvoud aan partijen is ontstaan. Die media zijn ondertussen dan nog een eigen leven gaan leiden en beslissen zo maar wie ze wel en niet nog aan het woord zullen laten. Een gevaarlijk precedent, zoals ik al schreef in mijn blog van 12 dezer (‘Barbertje moet hangen’).
Zoals ik ook reeds schreef in mijn blog van einde september 2020, zou het beter zijn ons evenredig systeem wel aan te houden, maar de kiesdrempel te verhogen van 5 naar 10%. Op die manier zou het eenvoudiger worden om met minder partijen een meer stabiele regering te vormen, terwijl er toch een bredere waaier aan partijen zou kunnen zijn. In een meerderheidssysteem riskeert – zoals gezegd – een partij die 49,9% van de stemmen haalt, niet meer mee te kunnen spelen. In een evenredigheidssysteem met de kiesdrempel op 10% volstaat die 10% (of meer) om dat wél nog te kunnen doen. Men zou dan ook geen zeven partijen meer nodig hebben om een volwaardige regering te vormen en geen premierschap moeten misbruiken als lokaas om een partij bij een nieuwe regering te betrekken, zoals nu bij ons gebeurd is.
Als er in dit land dan toch een Grondwetsherziening zou komen, iets waar de meeste partijen voor gewonnen zijn – zelfs in Wallonië – dat ze het dan eens grondig aanpakken en een eind maken aan dit België dat zijn tijd heeft gehad en waarvan zowat iedereen vindt dat het niet meer werkt.
‘De Walen zijn dringend toe aan een mentaliteitswijziging, want de manier waarop ze tegen winst en succes aankijken, is sterk beïnvloed door een historisch wantrouwen t.o.v. bedrijven.
Ten tweede is Wallonië te afhankelijk van subsidies, een model dat niet langer houdbaar is.
Ten derde domineert in Wallonië de publieke sector; één op de vier werknemers is er in overheidsdienst, t.o.v. één op de vijf in Vlaanderen.
Tenslotte zijn er in Wallonië te veel structuren, waartegen er een groeiend wantrouwen is en pleit men dan ook voor één politieke regisseur – het Waalse Gewest bv – die men kan erkennen als gesprekspartner.’
---
Bovenstaande tekst komt niet van mij, maar uit de linkse krant Le Soir, die een audit van 200 bladzijden kon inkijken van twee studies die, nota bene, was besteld door Waals minister-president Di Rupo in het kader van diens project ‘Get up Wallonia!’(In het Engels!).
Met het tweede statement bedoelt men de transfers, waarbij de Walen zelf erkennen jaarlijks zes miljard euro van Vlaanderen te krijgen, maar daarbij telkens vergeten erbij te zeggen dat in werkelijkheid dat bedrag eens zo groot is, omdat Vlaanderen ook 90% van de staatsschuld betaalt, Brussel 10 en Wallonië nul/nihil.
Bij het vierde statement hierboven staat het niet letterlijk vermeld, maar die ene politieke regisseur betekent wel het schrappen van de Franse Gemeenschap, wat men in de francofone media ‘la Fédération Bruxelles-Wallonie’ noemt, iets dat niet eens in de Belgische grondwet is opgenomen en dus in feite illegaal. Een overbodig niveau dat Vlaanderen niet heeft en dat jaarlijks miljarden euro’s schulden opstapelt, die in de eerste plaats moeten dienen om overbodige politieke postjes en instellingen in stand te houden. Iets wat ik in deze rubriek al jaren aanklaag en waarvan ik niet begrijp dat onze Vlaamse politieke vertegenwoordigers daartegen niet méér reageren.
N.a.v. een schandaal in de kinderopvangtoeslag, waarbij duizenden gezinnen jarenlang vervolgd werden als fraudeurs, wat niet waar bleek te zijn, heeft in Nederland Lodewijk Asscher, de PvdA-lijsstrekker uit de vorige regering (Rutte 2), ontslag genomen als Kamerlid, ook al zat hij nu, onder Rutte 3, in de oppositie. Hij was als vicepremier destijds wel verantwoordelijk voor de maatregel. Het werd nog straffer. Na het ontslag van Asscher nam ook de voltallige regering Rutte 3 ontslag. O.w.v. het feit dat er in Nederland reeds in maart van dit jaar nationale verkiezingen aankomen, blijft Rutte 3 wel op post als regering in lopende zaken. Bij die verkiezingen zal het de kiezer zijn die het laatste woord krijgt en mag oordelen in hoever Rutte en zijn regeringen schuld treffen in deze onverkwikkelijke zaak en daar eventueel electoraal voor kunnen afgestraft worden.
Die twee maanden in lopende zaken, waarbij in de eerste plaats zal gekeken worden naar het managen van de tweede Coronagolf, is natuurlijk maar voor de politieke Bühne. Toch kan men zich afvragen of zoiets ooit bij ons zou gebeuren. Met in het achterhoofd de zgz Turteltaks, waarbij Annemie Turtelboom aftrad, zou men zich kunnen afvragen waarop haar Open VLD-partijgenote Lydia Peeters wacht om hetzelfde te doen na wat er hier bekend is geworden in het schandaal omtrent de zonnepanelen. Peeters (én haar voorganger op het departement Tommelein, ook al een partijgenoot) had nl bij het plaatsen van zonnepanelen een tegemoetkoming ter zake beloofd al wie die panelen plaatste (meer dan een half miljoen gezinnen ondertussen!) zodat ze een deel van die investering konden terugwinnen over een termijn van 15 jaar. Dit alles ondanks het negatieve advies van het Grondwettelijk Hof. Nu dat negatief advies bevestigd is geworden, riskeren die mensen een serieuze financiële aderlating. Het dient gezegd dat Peeters' opvolgster als minister van o.m. Energie, Zuhal Demir (N-VA), niet bij de pakken is blijven zitten, meteen de Vlaamse deelregering om een reactie heeft gevraagd er ze de dag daarop al verkregen heeft dat de 571.000 mogelijke gedupeerden een aangepaste schadevergoeding zullen krijgen. Die grap zal Vlaanderen wel zo’n half miljard euro kosten!
In tegenstelling tot wat in Nederland is gebeurd, heeft hier bij ons nog niemand zijn excuses, laat staan zijn ontslag aangeboden. Waarom zou men dat doen als een Beke er ook zonder kleerscheuren vanaf kwam na zijn blunder bij de Woonzorgcentra, die in feite nog veel zwaarder was. Het ging toen om mensenlevens, hier alleen om centen.
Verdient onze noorderbuur de term ‘Nederland gidsland’ nog? Die kwam serieus in de verdrukking, maar blijkt door het ontslag van de initiatiefnemer en van daarna de hele regering, waarbij de kiezer het laatste woord krijgt, toch stand te houden als er moet gereageerd worden op grove fouten en nalatigheden. Zie je dat bij ons al gebeuren?
In de Terzake van dinsdag 12 dezer nam Open VLD-voorzitter Lachaert het Bart De Wever kwalijk dat hij hem steeds maar blijft bekritiseren, terwijl hij zegt in november al een streep onder het verleden te hebben willen trekken, maar Bart daar niet is op in gegaan. Men kan Bart geen ongelijk geven. Eerst een mes in de rug krijgen en uit de federale regeringsvorming worden gesloten om daarna weer business as usual te hebben, is inderdaad te gek om los te lopen.
Lachaert zou zich beter bezig houden met de kritiek op hem door zijn eigen donkerblauwe achterban die hem tot voorzitter had verkozen na zijn belofte geen paarsgroene regering op de been te zetten, zoals Gwendolientje het wou, maar - eens de post binnen - het daarna toch deed. ‘Wie zijn principes niet naleeft, gaat naar de hel’ schreef Friedrich von Hayek, Oostenrijks staatshuishoudkundige en voorstander van het neoliberalisme, Nobelprijswinnaar 1974 voor Economie, waar de Verhofstadt van de Burgermanifesten naar opkeek, tot ook hij zijn principes verkwanselde voor een federale premierpost. Iets wat werd nagevolgd door Mathias Declercq (in Gent, voor de burgemeesterspost aldaar) en door Lachaert toen hij voor Decroo Jr het federale premierschap kreeg als judasgeld om met zijn Open VLD in Paarsgroen+ te stappen.
Heel de controverse N-VA-Open VLD straalt wel af op de werking van de Vlaamse gewestregering, die er eerder vleugellam bij loopt omdat zowel liberalen als CD&V’ers dubbelspel spelen door hun aanwezigheid in zowel de federale als de regionale regering. Het is er mede de oorzaak van dat Jambon en de zijnen niet de Vlaamse oppositie kunnen voeren die men van de N-VA verwacht had. Een uitspraak zoals die van De Wever dat hij nooit met het Vlaams Belang zal samenwerken zal de zaak alleen maar verergeren. Als Bart niet oplet wordt zijn N-VA in 2024 opnieuw koud gepakt door Lachaert en zijn Leliaards.
Het enige pluspunt voor Vlaanderen is, dat het nog vier jaar duurt vóór er weer regionale verkiezingen kunnen plaats vinden en dat men alleen maar kan hopen dat er tegen die tijd een consensus zal zijn tussen alle overtuigde Vlaamsnationalisten.
Er is de laatste dagen veel te doen geweest over het sluiten van de grenzen. Zeker nu er nieuwe Corona-varianten opduiken en er in de omliggende landen – de UK en Ierland inbegrepen - meer besmettingen blijken te zijn dan bij ons. Dit gezegd zijnde zou men er ook eens aan moeten denken dat er nog een tweede reden is om onze grenzen beter te bewaken, nl de al dan niet illegale immigratie. Dat blijkt uit een rapport van Statbel, het Belgische statistiekbureau, waarin staat dat liefst 3,7 miljoen inwoners van dit land geen Belgische achtergrond hebben. Dat zou ± één derde van de hele bevolking zijn , met uitlopers tot driekwart in Brussel en meer dan de helft in Antwerpen, waar men nog het excuus heeft dat het een internationale havenstad is waar dergelijke toestanden altijd meer hebben bestaan dan elders.
Het is een feit dat de immigratie, zowel de legale als de illegale, de laatste 50 jaar bij ons in een versnelling is geraakt. Dat begon in de jaren 1960/70 met de zgz ‘gastarbeiders’, van wie men dacht dat ze ooit naar hun land van herkomst zouden terugkeren. Niet dus. Eerst waren er de gewone gezinsherenigingen, waarbij partners en kinderen naar hier konden komen, laten kwamen daar ooms, tantes en grootouders bij die in de eerste plaats kwamen genieten van onze Sociale Zekerheid. Sinds de mislukte Arabische Lente en het ‘wir schaffen das’ van Merkel lijkt er helemaal geen rem meer op te staan, om nog te zwijgen van de duizenden die jaarlijks hun leven riskeren door in gammele bootjes via de Middellandse Zee Europa trachten te bereiken. Wij kunnen de halve wereld niet opvangen en dus ook niet blijven aanmodderen zoals men in West- en Zuid-Europa bezig is te doen. Als daaraan niet ernstiger gesleuteld wordt, krijgen we inderdaad een ‘omvolking’ en worden we tegen het einde van deze eeuw een minderheid op ons eigen continent.
Open grenzen waar vooral groenen, liberalen en socialisten voor pleiten, leiden naar een inperking van onze eigen vrijheden en de vermindering van onze Sociale Zekerheid. ‘Weg met ons’ zou wel eens werkelijkheid kunnen worden.
---
In de marge van bovenstaande is het opmerkelijk dat in het rapport van Statbel de mensen met een Nederlandse achtergrond daar zijn bijgeteld. Ergens klopt dat niet, want Vlamingen en Nederlanders waren ooit één volk, nog vóór er ooit van België sprake was, hebben nog steeds eenzelfde taal en hebben nog altijd eenzelfde afkomst en achtergrond. Dat dat nu officieel niet meer zo zou zijn, heeft alles te maken met de buitenlandse inmenging bij het ontstaan van België, een verfranst België dat van de Vlaamse numerieke meerderheid een politieke minderheid heeft gemaakt.
In mijn blog van 6 dezer (‘Een hete lente?’) had ik het al over de miljarden die België van Europa zou krijgen in het kader van het Europese Herstelfonds. Men maakte zich in Vlaanderen al behoorlijk zorgen daarover, omdat Europa er alleen met het federale België over onderhandelde en niet met de gewesten, Met 60% van de bevolking, 70% van de economie en meer dan 80% van de export hoopte Vlaanderen te krijgen waar het recht op heeft. Volgens Matthias Diependaele, Vlaams minister van Begroting, was dat zo’n 3/5 van de 5,9 miljard euro die Europa zou doorstorten.
Maandag bereikten De Croo, de minister-presidenten van de deelstaten en de staatssecretaris voor de Relance, Thomas Dermine (PS) daarover een akkoord. Van de 5,9 miljard gaat 1,25 miljard naar het federale niveau, waarom wordt niet gezegd. Van wat er overblijft krijgt Vlaanderen 2,255 miljard, 49%, net niet de helft. Zoals gevreesd werd, o.a. door Wouter De Geest, CEO van Voka, is het toch weer een regeling ‘à la belge’ geworden. Wallonië krijgt 1,48 miljard, het Brussels gewest 395 miljoen de Duitstalige Gemeenschap 50 miljoen. De Franse Gemeenschap, die feitelijk geen reden tot bestaan meer heeft (Vlaanderen heeft zoiets niet), gaat wel met een half miljard lopen. Volgens Di Rupo zou België zo’n hoog bedrag gekregen hebben omdat Wallonië het economisch moeilijker heeft. Straks moeten we nog blij zijn dat het daar zo blijft. Hopelijk wordt het geld goed besteed, in de eerste plaats aan projecten die toekomstgericht zijn.
Tenslotte krijgt Vlaanderen wel 2/3 van het Brexit-fonds, maar dat fonds gaat ‘maar’ over 300 miljoen euro in totaal en onze regio krijgt die 2/3 omdat het hele bedrag voor de Visserij – 60 miljoen – naar Vlaanderen gaat. Wallonië heeft nu eenmaal geen Visserij, anders was het ook daar een regeling ‘à la belge’ geworden.
Voor wie Spanje niet kent of alleen maar zijn meestal zonnige costas, is het even slikken als men ziet dat men in het Spaanse binnenland met de storm ‘Filomena’ de ergste koudegolf in 50 jaar meemaakt en dat Madrid onder een dik pak sneeuw ligt. Nu is het wel zo dat Madrid, in het midden van het Iberische schiereiland, op een hoogvlakte ligt, een micro-landklimaat heeft en elk jaar wel wat winter meemaakt, in zoverre dat de Madrilenen er een weerspreuk aan over hebben gehouden : ‘cuatro meses de invierno y ocho meses de infierno’ (vier maanden winter en acht maanden hel). Maar wat ze nu meemaken is ongezien en is iets dat de meeste hoofdstedelingen daar nog niet hebben meegemaakt. Buiten Madrid zijn ook de regio’s van Guadalajara, Cuenca, Albacete en Toledo zwaar getroffen en noteerde men in de Spaanse Pyreneeën de laagste temperatuur ooit gemeten op het Iberische schiereiland: -34,1°C!
De verdedigers van de klimaattheorie over de opwarming van de aarde zullen er daar nu wel even stil bij blijven en niet alleen daar, want ook in Noordoost Italië, in de regio Friuli, viel de sneeuw er met bakken uit. Hetzelfde heeft zich trouwens ook voorgedaan aan de andere kant van de wereld, in Japan
---
Ik denk dat ze in de getroffen regio’s van de klimaatfanatici de eerste tijd nog weinig zullen horen over de opwarming van de aarde. Die is er wel, 2020 was in Europa het warmste jaar sinds 1901 toen men die metingen begon. Maar dat is een trend die zomaar niet omkeerbaar is. Een werk van lange adem, waarbij men bij alle nieuwe beslissingen die er daaromtrent nog zullen genomen worden rekening zal moeten houden met een aantal factoren, zoals het terugdringen van de CO2 uitstoot en het aanplanten van bomen op grote schaal. Dit hoeft niet meteen de vele miljarden te kosten die men er nu aan wil spenderen zonder enige concrete garantie op succes, zoals bij ons bv de bouw van nieuwe gascentrales. Die laatste gaan niet alleen miljarden kosten, maar ook weer CO2 uitstoten, wat kerncentrales bv niet doen. Zolang er niet genoeg productiecapaciteit is om de energie van de huidige kerncentrales te vervangen met hernieuwbare energie uit windmolens, zonnepanelen en biomassa, moeten we enkele kerncentrales achter de hand houden. Door het feit dat Engie/Electrabel in België daarin echter niet verder investeert, kan dat een hachelijke zaak worden die Paarsgroen+ eind dit jaar zou moeten oplossen.
‘Het verschil tussen de pers en de Trump-kiezers is, dat de pers hem niet ernstig, maar wel letterlijk neemt, terwijl zijn kiezers hem niet letterlijk, maar wel ernstig nemen’. (Freddy Gray, gevolmachtigd uitgever van The Spectator).
Bovenstaande stond al in mijn blog van 2 mei 2020 en dat blijkt nog steeds zo te zijn, met als enige variante dat nu ook de (a)sociale media zich in de melée zijn gaan mengen.
Ik heb vorig jaar, ergens bij het begin van de Amerikaanse verkiezingscampagne, al geschreven dat ik me met die Amerikaanse politieke toestanden niet te veel ging bezig houden en daar blijf ik bij. Ik vond het niveau waarop daar politiek gevoerd werd ronduit beschamend voor een land dat beschouwd wordt als een voorbeeld van democratie en als de machtigste democratie ter wereld. In feite ging de hele ruzie er in de eerste plaats minder tussen Republikeinen en Democraten dan tussen Trump en de media, die in de States al even links zijn als bij ons. Dat geldt trouwens, zoals gezegd, ook steeds meer voor de (a)sociale media, die voor een gevaarlijk precedent hebben gezorgd door zelf te beslissen wie ze zijn of haar mening laten zeggen en wie niet.
---
Dat alles neemt niet weg dat wat op Driekoningen in en rond het Capitool in Washington is gebeurd, demagogie van de bovenste plank was. Ondertussen heeft ‘The Donald’ begrepen dat, net zoals bij de leerling-tovenaar uit het sprookje, de geest uit de fles is en dat noch hij noch zijn partij er die binnen een redelijke termijn weer in zullen krijgen. Zeker het bijkomend verlies van de twee senaatzetels in het eerder republikeinse Georgia heeft ervoor gezorgd dat als we hem ooit in de politiek zullen terugzien, dat op zijn vroegst pas zal zijn bij de primaries naar de verkiezingen van 2024, een jaartal dat voor de Amerikanen al even belangrijk wordt als voor de Vlaamsnationalisten.
*’Barbertje moet hangen’ betekent 'íémand moet de schuld krijgen, of hij/zij het nu gedaan heeft of niet'.
De uitdrukking is ontleend aan het motto van de Max Havelaar (1860), het beroemde boek van Multatuli.
De Coronacijfers dalen niet meer zo snel en de besmettingen beginnen zelfs hier en daar toe te nemen. Men doet daar moeilijk over, maar op de laatste vergadering van de veiligheidsraad in 2020 was wel degelijk voorspeld dat de cijfers zouden dalen tijdens de Kerstvakantie – wat gebeurd is – en waarschijnlijk weer zouden kunnen stijgen in januari als de diegenen die toch naar het buitenland op vakantie waren gegaan, zouden terugkomen. Ik schreef dat reeds in mijn blog van 29 december 2020 (‘Corona wars. The empire strikes back’).
Verder zit er niets anders op dan de zaak op de voet te blijven volgen, de noodzakelijke testen te doen, te hopen dat men zo snel mogelijke degenen die willen kan inenten met de pas ontworpen vaccins en dat die niet alleen zullen werken, maar ook blijven werken.
Alhoewel het in dit land momenteel toch iets minder slecht blijkt te gaan dan in onze buurlanden (inbegrepen de UK en Ierland) staat het nog altijd op de nummer 2 van de landen met het grootste aantal aan het Covid 19 gerelateerde sterfgevallen t.o.v. het aantal inwoners: 20.000 ! We moeten alleen nog het dwergstaatje San Marino laten voorgaan. Hierbij dient wel opgemerkt dat het gaat om een lijst van landen die betrouwbare cijfers geven en dat het hoge aantal overlijdens gerelateerd aan Covid 19 bij ons vooral nog te maken heeft met de eerste Coronagolf, toen men de woonzorgcentra sloot voor de bezoekers, maar een maand verloor alvorens in te grijpen binnen in de rusthuizen zelf.
In de marge van bovenstaande is er nog de hypocrisie dat onze poco media voor Covid 19 de term ‘Chinese griep’ angstvallig blijven ontwijken, terwijl de mutatie ervan in de UK meteen de naam ‘Britse variant’ kreeg. Ook de griep die begin vorige eeuw in Spanje uitbrak en miljoenen slachtoffers maakte, werd meteen de ‘Spaanse griep’ genoemd. Maar ‘Chinese griep’? Nee, dat kan niet en zeker niet nadat ‘The Donald’ dat juiste woord gebruikt had.
Open VLD mag dan al de premier van België leveren, in Antwerpen, Vlaanderen grootste stad, waar de partij mee in de meerderheidscoalitie zit, haalde ze bij de laatste gemeentelijke verkiezingen amper 5,6% van de stemmen en is het de kleinste partij in de gemeenteraad met 2 gemeenteraadsleden. Ze hield daar één schepenzetel aan over. Die had normaal voor Philippe De Backer – ook bekend van zijn passage in de regering Wilmès - moeten zijn, maar die zag daarvan af na een meningsverschil met Gwendolientje die toen nog partijvoorzitster was. Het werd tenslotte Claude Marinower, waarbij wel bepaald werd dat deze dat ambt slechts voor een halve termijn kreeg. Echt Open VLD voluit: de postjes, weet je wel.
Begin 2022 moet Marinower dus opstappen als schepen van de koekenstad en wordt hij meer dan waarschijnlijk opgevolgd door Willem-Frederik Schiltz, zoon van, die momenteel nog fractieleider is van de partij in het Vlaamse parlement en denkt vanaf 2022 de twee functies te kunnen combineren. Willem-Frederik raakte bij de laatste gemeentelijke verkiezingen in Antwerpen niet verkozen; maar dat lijkt tegenwoordig geen probleem meer te zijn als men ziet wat er allemaal in de federale regering zit aan niet verkozenen (de ministers Verlinden en Vandenbroucke, terwijl de staatsecretarissen Mahdi en De Bleeker maar opvolgers waren – evenals Wilmès daarvoor en die viel nog hoger bij gebrek aan gewicht).
Schiltz Jr, die – volgens mij - veel lijkt op de beeltenis van Guy Fawkes die men dikwijls meedraagt in progressieve betogingen, is getrouwd met Freya Piryns, ex-Groen, die echter in 2019 niet verkozen raakte en uit de partij én de politiek stapte. Freya is een kleindochter van Remi Piryns, tekstschrijver van het ‘Gebed voor het Vaderland’, waarvan ik de lezers de tekst niet wil onthouden:
---
Gebed voor het Vaderland
Heer, laat het prinsenvolk der oude Nederlanden
Niet ondergaan in haat, in broedertwist en schande;
Maak dat uit de oude bron nieuw leven nogmaals vloeit,
Schenk ons de taaie kracht om fier, vol vroom vertrouwen,
Met nooit gebroken moed ons land herop te bouwen;
Tot statig als een eik voor U ons volk herbloeit.
Op te dragen aan al onze Vlaamse politieke partijen!
Ik schreef reeds eerder dat de reden waarom kersvers Open VLD-voorzitter Lachaert zijn woord niet hield t.o.v. zijn donkerblauwe achterban en koos voor Paarsgroen i.pl.v. Paarsgeel, niét was om zijn francofone zusterpartij mee in de regering te krijgen – zoals hij beweerde - maar eenvoudig omdat de PS zijn partij dan het federaal premierschap had beloofd. Het is niet normaal dat de zevende partij van een land een federaal premierschap krijgt. Dat gaat normaal naar de grootste partij, bij Paarsgroen is dat de PS.
Met het premierschap en enkele niet eens verkozen Vlaamse ministers op Binnenlandse Zaken, Financiën en Volksgezondheid (Vandenbroucke!) - lijkt het wel alsof de regering Decroo sterk Vlaams getint is. De waarheid is wat genuanceerder: zij mogen de kastanjes uit het vuur halen.
Het is in dit land meestal wel zo dat de partij die de premier levert de ambities van zijn eigen partij moet temperen. Een schoolvoorbeeld daarvan was het premierschap van Di Rupo die, als socialist, moest toelaten dat o.a. de werkloosheiduitkeringen in de tijd beperkt werden voor de wachtuitkeringen. Crootje staat iets dergelijks te wachten als hij straks de gigantische putten van de Coronacrisis zal moeten dempen. Als liberaal zijn ook voor hem belastingen uit den boze, maar zal hij verplicht zijn ze door te voeren. Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 3 dezer: ‘als judasgeld’ voor het aanvaarden van het premierschap.
Om zijn gezicht, dat van zijn partijvoorzitter en zijn partij te redden, zal Decroo dan ook trachten de belastingen, die er sowieso zullen aankomen, te verkopen via achterpoortjes. Zo weten we al dat de lasten op de bedrijfswagens zullen stijgen en dat de nieuwe effectentaks, die normaal voorzien was voor rekeningen boven één miljoen euro, nu ook zullen gelden voor kleinere beleggingen via de zgz tak 23-fondsen, die gekoppeld zijn aan de verzekeringscontracten. Verder zal de indexering van een aantal fiscale uitgaven tot 2023 worden bevroren, wat ook al een verdoken belasting is die voorlopig slechts tijdelijk is maar straks altijd kan worden verlengd.
Kortom, een litanie van stoemelingse belastingen waarvoor Open VLD straks de electorale rekening zal gepresenteerd krijgen, terwijl de PS straks de relance – die ook weer veel geld zal kosten - op haar naam zal kunnen schrijven en waarbij in de eerste plaats de werkende bevolking en middenstand – vooral vertegenwoordigd in Vlaanderen - weer niet zal krijgen waar het recht op heeft. Met dank aan Lachaert en zijn leliaards.
