Lode Ceyssens, burgemeester van de Limburgse fusiegemeente Oudsbergen, stapt uit de politiek en wordt ondervoorzitter bij de Boerenbond. So what?
Wel, bovengenoemde Ceyssens was hét stemmenkanon van CD&V in zijn provincie en de man had stilletjes gehoopt het met zijn grootste aantal voorkeurstemmen tot Vlaams minister te kunnen brengen. Daar is niets van in huis gekomen door de zelfbenoeming van toenmalig partijvoorzitter Wouter Beke tot Vlaams minister. De twee zouden sindsdien zelfs niet eens meer met elkaar gesproken hebben.
Voor de partij, die het in de peilingen al zo slecht blijft doen, is dit een pijnlijke zaak. Dat ‘zelfbediening W. Beke’, zoals Kaaiman hem noemde, het nu vrij goed doet inzake de vaccinaties, compenseert niet de enorme flater die hij vorig jaar heeft gemaakt toen hij de woonzorgcentra liet sluiten voor de bezoekers en daarbij de inwoners vergat, die letterlijk konden creperen.
---
En nu we het toch over de vaccinaties hebben, is er al heel wat te doen geweest over het vaccinatiebewijs waarmee men straks overal kan geconfronteerd worden en waarmee men o.m. mee naar het buitenland op reis kan. In het Nederlandse dagblad ‘Trouw’ stond er recentelijk een voorstel van een nuchtere Hollandse lezer, die voorstelde dat vaccinatiebewijs te kopiëren op het rijbewijs.
‘Niemand dwingt je nl een rijbewijs te halen of een auto te besturen. Wil je echter aan het verkeer deelnemen, ben je verplicht een rijbewijs te hebben. Een vaccinatiebewijs zou in dezelfde zin verplicht kunnen worden voor wie aan het maatschappelijk leven wil deelnemen.’
---
Volgens de laatste cijfers lijkt het verzorgend personeel in de Brusselse woonzorgcentra nog altijd verre van overtuigd van de werking der vaccins. Tot nu toe zou slechts 55% ervan zich laten vaccineren hebben, terwijl het streefcijfer voor groepsimmuniteit minimum 70% zou moeten zijn. Ondanks het feit dat bijna alle bewoners er zouden gevaccineerd zijn, houdt men er toch zijn hart vast, mocht dat personeel straks eventueel terugkomen uit vakantie vanuit rode zones die er nog altijd zijn, in Spanje en Portugal bv, waarnaar al enkele touroperators vluchten hebben geannuleerd tot einde juli. Het gaat hier wel om meestal jonge mensen, die een besmetting oplopen maar meer dan waarschijnlijk niet naar het hospitaal moeten. Persoonlijk vind ik het veel gevaarlijker wat in de UK gebeurt, waar gekke Boris ineens weer zo goed als alle regels afschaft en o.m. tweemaal 60.000 supporters toelaat op Wembley.
Ik heb in deze rubriek al meer dan eens geschreven dat onze francofonen naar Frankrijk kijken zoals konijnen naar een lichtbak. In de weekeindeditie van De Tijd schrijft columnist en Walloniëkenner Bert Kruismans krak hetzelfde. Hij voegt er zelfs nog aan toe dat wat de Vlaming heeft met FC De Kampioenen, de Franstalige Belg heeft met Frankrijk. ‘Het is een obsessie’, schrijft hij.
De recente regionale verkiezingen in Frankrijk, waarvoor 2/3 van de Fransen niet eens kwam opdagen, werden bij ons in de Franstalige pers druk becommentarieerd. Volgend jaar kan het nog erger worden als er presidentsverkiezingen zullen zijn in la douce France.
70% van de boeken die onze francofonen lezen, komt uit Frankrijk, dit ondanks het feit dat België zo’n 270 Franstalige uitgeverijen heeft. Van de vijf meest bekeken entertainmentprogramma’s in Franstalig België stonden er vorig jaar twee bij van TF1. Franse zenders die hun programma’s een duwtje willen geven, droppen er best een (Franstalige) Belg in en zien de kijkcijfers meteen de hoogte in schieten. Een artiest(e) kan francofoon België pas goed zijn als hij/zij het in Frankrijk heeft gemaakt.
Ik kan e.e.a. alleen maar beamen, daar ik tijdens de Tv-journaals al eens naar de RTL zap. En daar zijn ze dan nog vrij objectief t.o.v. bv de RTBF. Of daarin enige verandering zal komen nu RTL België recentelijk is overgenomen door de Vlaamse DPG (De Pers Groep) van Christian Van Thillo - samen met de Franstalige persgroep Rossel - is meer dan twijfelachtig.
Ondertussen vertellen de Fransen nog altijd wel dezelfde moppen over de Belgen als de Nederlanders dat doen. Ze hebben het dan beiden wel altijd over ‘de domme Belgen’, maar de Fransen bedoelen daarmee de Walen en de Nederlanders de Vlamingen. Heeft eerder wat met de taal te maken. Bij ons, Vlamingen, werkt dat lichtbakeffect echter niet en hebben wij ook moppen over de gierige Hollanders, iets dat de Walen niet hebben over de Fransen, voor zover mij bekend.
Op het VRT-Tv journaal van zaterdagavond was er een vraaggesprek van Bart De Wever met e.o.a. radiojournalist wiens naam me ontgaan is.
In dat interview bevestigde Bart dat hij, bij een meerderheid van de twee Vlaamsnationale partijen in het Vlaams parlement, hij niet zou samenwerken met het Vlaams Belang. In de plaats daarvan zou hij met zijn N-VA een gesprek aangaan met de PS, de grootste partij in Wallonië. Hij vergat er alleen bij te vertellen dat zijn N-VA volgens alle recente peilingen (mv), niet meer de grootste zal zijn in Vlaanderen en hij dus zonder het VB alleen maar met de PS zal kunnen praten na een akkoord met zowat alle andere Vlaamse partijen.
Alsof dat alleen al niet genoeg wishful thinking is, zei De Wever daarbij dat hij, na de laatste verkiezingen, bij de vorming van de federale regering, al gepraat heeft met de PS, maar vergat hij erbij te zeggen dat zijn partij daarbij tenslotte is uitgesloten nadat Open VLD’er Lachaert zijn woord niet had gehouden. Niets garandeert dat dat straks anders zal verlopen.
Als er in 2024 een gesprek zou komen tussen de twee grootste blokken in beide landsgedeelten en De Wever daarbij de dan waarschijnlijk grootste Vlaamse partij uitsluit, dan riskeert zijn partij – of wat ervan over zal blijven – voor de zoveelste keer het kind van de rekening te worden, net zoals na Marrakech en na de vorming van de regeringen Wilmès en De Croo is gebeurd. De kans dat de N-VA zal eindigen zoals de Volksunie wordt dan met de dag waarschijnlijker.
In mijn blog van gisteren had ik het al terloops over het feit dat de Franse Gemeenschap (de zgz ‘Fédération Bruxelles-Wallonië’ wiens titel officieel niet eens in de Grondwet staat) zo goed als failliet is. Dat werd bevestigd door de voorzitter van de Luikse PS, Frédéric Daerden, zoon van wijlen papa ‘hik’ Daerden .
Volgens Daerden Jr, die het kan weten, had de Franse Gemeenschap in 2020 een tekort van 1,9 miljard euro en daar zou dit jaar nog 1 miljard bijkomen. Dat alles voor een instantie die aan Vlaamse kant nooit heeft bestaan (de Vlaamse gemeenschap werd meteen ondergebracht in het Vlaamse gewest). Nog steeds volgens Daerden Jr zullen de Waalse schulden jaar na jaar toenemen. Die bedragen voor het hele Waalse gewest momenteel 191,2% van de inkomsten. Ter vergelijking, in Vlaanderen is dat ‘maar’ 51,3%.
Het zal weinigen verbazen dat de Walen weer vragende partij zijn voor een zevende staatshervorming, die meer dan ooit over de centen zal gaan. Dat er een nieuwe financieringswet moet komen is evident, maar niet om een zoveelste transfer-rage te veroorzaken van noord naar zuid, waarbij in Wallonië de geldkranen open blijven staan. Om zeker te spelen zegt Daerden Jr trouwens om nog vóór die zevende staatshervorming op federaal niveau al nieuwe inkomsten te vragen. ‘Even bijtanken’, noemen ze dat.
Aan de Vlaamse partijen om daar een stokje voor te steken.
In mijn blog van 29 juni (‘Wat we zelf doen...’), had ik het er reeds over dat deze Vlaamse regering de zwakste ooit was. Een vaststelling die ik trouwens geleend had bij Rik Van Cauwelaert in zijn weekeindecolumn. Een formule die niet voor herhaling vatbaar is en het waarschijnlijk ook niet meer zal worden. Alle peilingen laten immers zien dat de drie partijen van de huidige Vlaamse meerderheid bij een volgende verkiezing samen geen 50% meer zullen halen. Komt daar nog bij dat het Vlaams Belang in diezelfde peilingen de grootste van Vlaanderen is geworden. Als ze dat blijft – wat ook waarschijnlijk is – zal zij eerst aan bod komen om een nieuwe Vlaamse te vormen in 2024. Het alternatief zou nl zijn dat de drie verliezers, die nu de dienst uitmaken, beroep zouden moeten doen op Groen en zelfs de PvdA. Een vooruitzicht dat menig N-VA’er als horror zou ervaren.
Mocht er bij de volgende regionale verkiezingen toch een Vlaamsnationale meerderheid komen dan wordt het pas menens. Tot nu toe heb ik altijd gedacht dat het niet de oplossing, maar een stap in de goede richting zou zijn eerst een soort confederatie te maken, maar dat lijkt hoe langer hoe onwaarschijnlijker. Dat bleek uit het uitgebreide interview met Tom Van Grieken in het laatste Pallieterke. En ook uit het hoofdartikel van het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Als men nl straks gesprekken zou willen beginnen tussen de vier deelstaten Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Oostkantons, dan zit Vlaanderen weer in een minderheidspositie van drie tegen één. Dat hebben we al eens meegemaakt in de discussie over Brussel-Halle/Vilvoorde, toen de Duitstaligen Vlaanderen in de steek lieten. Dat werd nog duidelijker bij de beslissingen van het corona-overleg comité, waarin Jan Jambon als enige Vlaming uit de oppositie niets te vertellen had. Dat dan voor de minister-president van de grootste regio...
Er zit dan ook niets anders op dan in 2024 resoluut te gaan voor een definitieve splitsing van dit land, geen confederalisme of wat ook meer. Met een zevende, maar dan wel laatste staatshervorming, waarbij het voor Vlaanderen bv niets meer uit zal maken of de overbodige Franse Gemeenschap (‘La fédération Bruxelles-Wallonie’), die momenteel nog maar eens zonder centen blijkt te zitten, al dan niet blijft bestaan, zolang de francofonen zelf de rekening willen betalen.
Het zal niet aan Van Grieken en zijn VB liggen, mocht het niet lukken, wél aan de N-VA die vóór 2024 kleur zal moeten bekennen en anders het risico van een verdere leegloop zal meemaken
---
En met de uitschakeling van de rode en zwarte duivels door de blauwe azurri, die voor de gelegenheid in het wit speelden, zit de Belgische voetbalgekte er op en hoeven we ons niet langer druk te maken over een mogelijke ‘tous ensemble’ bij de EK-finale die uitgerekend op 11 juli plaats zal vinden.
Ik zit in goed gezelschap. Alexander D’Hooghe, de intendant voor de overkapping van de Antwerpse ring, heeft net zoals ik het artikel gelezen in The Economist waarin brandhout wordt gemaakt van dit België dat, volgens het Britse blad, de meest succesvolle mislukte staat zou zijn. D’Hooghe verwijst daarbij naar de kritiek van mensen, partijen en drukkingsgroepen die de Oosterweelwerken zouden willen stilleggen.
Voor D’Hooghe, die zegt aan Oosterweel een deel van zijn leven te hebben gegeven, is dit niet zomaar de grootste werf van de eeuw. Er wordt daar een enorme lus voor een warmtenet aan de ring gebouwd, waardoor de stad niet alleen een eerste alternatieve warmtebron krijgt, maar ook het grootste stedelijk park van de Lage Landen. Zeven kilometer overlapping, bedekt met waterparken, grote stadsparken, verwilderingsgebieden en bochtige beken. Dit alles door Lantis, momenteel de grootste bouworganisatie van Vlaanderen. Een project waarin leefbaarheid en gezondheid centraal zullen staan, inbegrepen de sanering van de vervuilde grond, waarbij niet alleen de grondkwaliteit, maar ook die van de lucht zal verbeterd worden. Tegelijk zorgt dit project ook voor een massale tewerkstelling bovenop die van de Antwerpse haven die alleen goed is voor 18% van de tewerkstelling in Vlaanderen.
Oosterweel nu stilleggen, zou de oververzadiging van de Antwerpse ring en de vervuiling van de lucht in de hele regio alleen maar doen toenemen en dat alles met argumenten die - voorlopig, maar wel 20 jaar te laat - geen steek houden. Zelfs als er ergens enige kans zou zijn dat er iets van klopt, zal men daar rekening mee houden, zoals Lantis momenteel reeds doet met de aanwezige vervuilde grond. Voor één keer moet ik zelfs Tom Meeus, Vooruit-schepen van de koekenstad, gelijk geven waar hij de Oosterweelwerken vergelijkt met een openhartoperatie. Die mag je ook niet stilleggen.
---
Zoals lezer Walter het reeds vertelde in zijn reactie van gisteren, is het lezen van het interview van Tom Van Grieken in ’t Pallieterke van deze week de moeite waard. Ik kom daar nog op terug.
In mijn blog van 21 juni (‘Absurdistan aan de Schelde (2) had ik er reeds over, dat de heisa over de Pfos-vervuiling voor groen/links in de eerste plaats misbruikt wordt om de Oosterweelwerken (weer eens) te vertragen of zelfs stil te leggen. Dat blijkt nu trouwens niet alleen van groenlinks , maar ook van CD&V, die bij monde van voorzitter Coens voorstelt de werken stil te leggen tot men zeker is van de graad van vervuiling. Dat is dan het tegenovergestelde van wat Cathy Berx, tot nader orde nog altijd gouverneuske van de provincie Antwerpen en van dezelfde partij als Coens, voorstelt, nl eerst controleren en daarna pas stilleggen, indien nodig. Hierbij moet men weten dat de klacht van de vervuiling uitgerekend kwam van Lantis, de aannemer van de Oosterweelverbinding. Diezelfde firma was toen reeds bezig met de vervuilde grond te verwijderen en doet dat nog steeds. Als men nu de werken zou stilleggen en het daarna zou blijken dat dit niet nodig was, wie zal daar dan voor opdraaien?
Ondanks alle heisa die er over deze zaak al is geweest is het nog altijd niet bewezen dat men van Pfos en/of Pfas kanker of een andere ziekte kan krijgen, is er nog steeds geen enkele klacht binnen gekomen van mensen die ergens van ziek zouden geworden zijn na bij 3M gewerkt te hebben en zo’n 20 jaar groenten en fruit te hebben gekweekt en gegeten en eieren van de eigen kippen. Deze zaak treft geen enkele vergelijking met bv de dioxinecrisis van de jaren 1990, die de laatste regering Dehaene deed vallen en ons opzadelde met de regeringen Verhofstadt die voor dit land een financiële ramp zonder voorgaande waren.
Men zou het haast nog vergeten, maar ondertussen heeft de achterban van de vakbonden het recente loonakkoord van de sociale partners dan toch goedgekeurd. Het werd nog een spannende gebeurtenis. Bij de kleine liberale vakbond was daar een meerderheid voor van liefst 89%, bij het ACV 59%. Bij het ABVV was het echter kantje boord, daar kwam de uiteindelijke goedkeuring er met 49,06% tegen 49,01% en daar hield het niet mee op.
Het bleek nl dat de stemmen van Jong ABVV Wallonië te laat waren binnengekomen, waarna ze gerangschikt werden bij de onthoudingen. Vermits de kans groot is dat die stemmen overwegend negatief zouden geweest zijn, was er het gevaar dat het ABVV zich dan toch niet aan het bereikte akkoord zou houden. Dit is niet gebeurd, de vakbond zal het akkoord zgz ‘loyaal’ uitvoeren, maar belooft zijn achterban toch meteen acties te zullen ondernemen tegen de loonsverhoging van 0,4% ‘boven de index’ (dat laatste wordt er gewoonlijk niet bij gezegd).
Het zou allemaal wel eens vooropgezet spel kunnen geweest zijn. Het ABVV durfde het akkoord niet afschieten, nu de socialisten het in Paarsgroen+ voor het zeggen hebben. Dat laatste is ook de reden waarom er geen breuk is gekomen na de zoveelste heisa tussen MR en Ecolo/PS over het dragen van het hoofddoek in openbare diensten, hét teken van de ondergeschiktheid van de vrouw binnen de islam. Een tweede breuklijn die eraan zit te komen is die over de hongerstakers die een collectieve Belgische verblijfsvergunning willen krijgen, ondanks het feit ze al jaren geleden hier te horen hadden gekregen dat dat niet kon. PS en Ecolo willen die vergunning nu wel geven, zoals dat al een paar keer eerder is gebeurd, maar dan schenden ze zelf het federale regeerakkoord daarover en heeft Sammy Mahdi gelijk als die zich daaraan houdt. Lijkt helemaal geen tsjeef.
En dat Päarsgroen+ zou het zo nog drie jaar moeten uithouden?
In zijn weekeindcolumn in De Tijd over het energiebeleid, veegt Rik Van Cauwelaert de vloer met de Vlaamse regering, volgens hem ‘de zwakste ooit’ Daarin heeft hij gelijk, al denk ik niet dat men alle schuld in de schoenen van de eveneens zwakke minister-president Jambon moet schuiven.
Van bij de aanvang van deze legislatuur was duidelijk dat het met deze Vlaamse regering niet veel soeps zou worden. Een meerderheid met drie partijen waarvan er twee ook deel uitmaken van de federale regering, was vragen om stilstand. De N-VA mocht op dat ogenblik nog Vlaanderens grootste partij zijn (volgens de laatste peilingen is ze dat niet meer), geen enkele partij kan iets bereiken als ze tegelijk in een gewestelijke meerderheid en een federale oppositie zit. Van een oppositie tegen Paarsgroen+ is er zo goed als geen sprake.
Misschien had men na de laatste verkiezingen beter een Vlaamse minderheidsregering gevormd van N-VA en VB. Mochten haar doelstellingen door de oppositie dan steeds geboycot geworden zijn, dan kregen die daar de schuld van. Nu krijgt in de eerste plaats de N-VA die en het resultaat is wel dat er in Vlaanderen niet veel meer gerealiseerd zal worden tenzij het past in het federaal akkoord, dat voor Vlaanderen meestal nadelig zal zijn.
Bij een volgende gelegenheid, normaal gesproken in 2024, moet er dan ook een echte Vlaamse regering komen, niet een die met handen en voeten gebonden ligt aan het federale niveau. Als het VB erin slaagt de grootste partij in Vlaanderen te blijven, zoals nu in alle peilingen gesteld wordt, dan komt zij eerst aan bod en kan Vlaanderen alleen maar hopen dat de N-VA bereid zal zijn mee te doen. Als De Wever ook dan het been stijf zou houden, zoals hij nu zegt, dan moeten de N-VA verkozenen het maar zonder De Wever doen. Niemand zal het zich kunnen veroorloven weer vier jaar te moeten wachten op Godot.
In het Britse The Economist, zowat het populairste politiek-economische weekblad ter wereld, met een oplage van ± één miljoen, verschijnt niet gemakkelijk nieuws over België. Hierop werd dit weekeinde een uitzondering gemaakt voor de affaire Jurgen Conings.
België blijft voor The Economist bekend voor zijn frietjes, zijn bier, zijn chocolade en dat het de zetel is van de E.U. Net zoals de E.U. vindt het België een saai land. De affaire Conings leek voor buitenlanders een zoveelste controverse die echter even snel zal verdwijnen als ze is opgekomen.
De heisa rond Conings staat – volgens het weekblad - in schril contrast met veel ergere zaken waarvan men in België blijkbaar niet wakker lag of ligt. Enkele voorbeelden:
- De sabotage van de kerncentrale van Doel in 2014.
- De terreurplanningen in Molenbeek voor de daarna uitgevoerde aanslagen in Parijs, Zaventem en Brussel.
- Dat het land twee jaar aan één stuk overleefde zonder federale regering.
- Dat de links-rechts tegenstellingen (een uitvinding van de Franse revolutie) er worden doorkruist door de gewesten, de gemeenschappen en drie officiële talen.
- Een staat die tegelijk overal en nergens is, met zes regeringen en zeven parlementen en die zijn burgers voor meer dan de helft van hun inkomsten belast (de hoogste ter wereld).
Voor de Economist is het al een wonder, dat het blijft bestaan. Het blad schreef vroeger al eens dat zo’n land niet meer zou worden uitgevonden. Daar voegt het nu aan toe de meest succesvolle mislukte staat ter wereld te zijn !
Nog steeds volgens het blad zijn de Belgen zowat even rijk als de Duitsers, maar beter af dan Nederlanders en Fransen. Hun gezondheidszorg is excellent, maar wordt onbetaalbaar, eigendom is er goedkoop, lonen zijn er hoog. Een gemiddeld Belgisch leven is lang en welvarend. In dergelijk perspectief gezien lijkt de affaire van Conings een grap en moet men Belg zijn om dit van zich af te schudden, alsof er niets gebeurd is. De staat is overal en nergens, In België is iedereen voor alles bevoegd, maar nooit helemaal en zeker niet verantwoordelijk. Regeren in België is niets anders dan een vorm van chaosbeheersing.
---
Bovenstaande is, grosso modo, wat The Economist ervan denkt en waarschijnlijk niet alleen The Economist maar zowat iedereen die dit land vanuit een bredere context (en vanuit het buitenland) bekijkt.
De reden waarom ik de titel van dit (vervolg)verhaal in het Frans heb geschreven, is omdat er nu eens een studie over gemaakt is in Frankrijk. Er is de laatste tijd opvallend veel interesse voor de Belgische politiek vanuit Frankrijk. Dat was vroeger zelden het geval. Na het boek over Brussel vanwege de Franse onderzoekjournaliste Florence Bergeaud-Blackler – zie mijn vorige blog - die Brussel ‘de zachte onderbuik van de Europese islam’ noemt (daarmee bedoelt ze eerder Molenbeek, maar voor buitenlanders is dat allemaal Brussel), blijkt er nu dus ook een Franse studie te zijn gemaakt over de Vlaamse transfers naar Franstalig België.
Het onderzoek werd gevoerd door professor Eric Dor van de IESEF-School of Management in Parijs en Rijsel. Ook hij komt – net zoals onze professor wijlen Juul Hannes* - tot de vaststelling dat er alleen transfers zijn van Noord naar Zuid en niet omgekeerd. Volgens zijn zeker niet bevooroordeelde studie vloeien er jaarlijks 7.142 miljard euro van Vlaanderen naar Franstalig België, wat betekent dat de gemiddelde Vlaming 1.087 euro per jaar daarvoor moet afstaan, daar waar de gemiddelde Waal er 1.721 en de Brusselaar 744 euro bij krijgt.
Zo hoort men het ook eens van een buitenstaander buiten elke verdenking. Wat me niet bekend werd uit de studie is het regeerakkoord van 2014 bij de zesde Belgische staatshervorming, waarin alle partijen, die toen de regering Di Rupo hebben gesteund, dat ondertekend hebben, ook Di Rupo’s PS en de traditionele Vlaamse partijen. Daarbij werd gesteld dat de transfers vanaf 2024 zullen worden afgebouwd tot ze, ergens rond 2033, zouden zijn weggewerkt. Het zou crimineel zijn mocht eender welke zich Vlaams noemende partij daarop ooit terugkomen .
*’Vlaanderen betaalt. De mythe van de omgekeerde transfers’ van Juul Hannes is nog steeds te verkrijgen bij Uitgeverij Egmont.
Vorige week verscheen er in het Franse tijdschrift l’Express een interview met de Franse onderzoekjournaliste Florence Bergeaud-Blackler. Deze dame heeft een boek geschreven over Brussel als hét toevluchtsoord van de radicale islam in Europa. Volgens haar is de invloed van die doctrine, na de aanslagen van Parijs en Brussel, daar alleen nog maar toegenomen.
In het interview verbaast de schrijfster er zich over dat haar boek in België compleet is genegeerd, waarbij de Belgische politiek alle problemen rond de islam probeert weg te moffelen. Men durft er zelfs het woord ‘moslim’ haast niet meer uitspreken. In de plaats daarvan heeft men het over ‘diversiteit‘.
Waarschijnlijk weet ze (nog) niet dat men zich in dit land alleen maar druk maakt om extreemrechts dat gelijk gesteld wordt met moslim terrorisme, alhoewel daarvoor geen enkel bewijs is, integendeel zelfs.
De soap rond Jurgen Conings, heeft dat nog eens duidelijk gemaakt. Ons ‘uitmuntend bewapend pensioenfonds’ heeft zich daarbij hopeloos belachelijk gemaakt. Kostprijs, alleen voor de militaire acties, minimum 650.000 euro. Tenslotte kan men de man alleen beschuldigen van het vervreemden van wat verouderd wapenmateriaal, waarmee hij ten slotte niets heeft gedaan en dreigementen die hij nooit heeft uitgevoerd. Dat alles na een leven in dienst van het vaderland, met liefst elf buitenlandse missies. Ergens is er bij hem iets doorgeslagen, waardoor hij – al dan niet met voorbedachte rade – gezorgd heeft voor de grootste Belgische militaire ontplooiing van de laatste jaren, zoals we er zelfs geen hebben meegemaakt tijdens de islamaanslagen in Brussel en Zaventem. Het was alsof het Belgische politieke establishment – de media inbegrepen - wanhopig snakte naar een teken van extreem rechts geweld om toch maar het eigen gelijk te krijgen.
Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 24 mei (‘Onze onveiligheidsdiensten’), is het meer dan ergerlijk dat men dat men een éénmans wanhoopsdaad vergelijkt met het moslim extremisme dat reeds tientallen levens kostte in dit land, honderden in Europa en duizenden in de wereld. Hier moet het eerste dodelijk slachtoffer van extreemrechts in de laatste decennia nog altijd vallen.
Bij Groen blijken ze nu ook een Schauwvliegje te hebben. No Joke, Mieke. Ze ontpopte zich als dé aanklaagster van de stad Antwerpen i.v.m. de Pfos-vervuiling in en rond Zwijndrecht, waar men na 15 jaar achter kwam en het dan weer 3 jaar vergat. Ze had dat beter niet gedaan, want met Bart De Wever kan je liefst geen ruzie zoeken. Wat blijkt nu? De gemeente Zwijndrecht heeft al sinds de verkiezingen van 1998 een groene burgemeester, lid van Mieke’s eigen partij die nu het hardst staat te roepen. Volgens De Wever blijkt er al in 2006 een rapport te zijn geweest van 3M zelf waarin sprake was van gecontamineerd grondwater. In 2011 werd een doctoraatsstudie daarover aan de gemeente overgemaakt en bij de vaststelling van de vervuiling door Lantis in 2017 waren er ook al verantwoordelijken uit de gemeente bij betrokken. Allemaal netjes uitgezocht door de diensten van de koekenstad.
Tenslotte, als we de media mogen geloven, is zowat half Vlaanderen besmet door Pfos-derivaten. Dat is het slechte nieuws. Het goede nieuws is, dat die chemicaliën op zich niet zo gevaarlijk zijn als wat er tot nu toe van verteld werd. Jet probleem is dat ze bijna niet afbreekbaar zijn. Men kan ze natuurlijk beter niet hebben, maar bij matig gebruik en goede hygiëne kan men de eigen groenten nog wél eten, iets wat de plaatselijke bevolking al 20 jaar deed en doet. De eerste klacht op het gebied van een aangetaste gezondheid door Pfos & Co moet nog altijd gebeuren.
De Europese hetze die tegen Hongarije aan de gang is o.w.v. een zgz anti-holebiwet, is te gek om los te lopen. Het lijkt er precies op alsof dit Europa geen andere problemen heeft. Uitgerekend België heeft, samen met Nederland en Luxemburg ,bij Europa klacht neergelegd tegen Hongarije en een tiental landen zijn gevolgd. In concreto gaat het erom, zoals lezer Rob gisteren al reageerde, dat men daar volwassen holebi’s geen strobreed in de weg legt. Men wil alleen niet dat kinderen erover horen of worden aangesproken vóór ze de leeftijd van 18 jaar hebben bereikt, tenzij door de eigen ouders. Eens 18 jaar – volwassen, dus - beslissen ze dan zelf. Wat is daar verkeerd aan? Als Europa even consequent zou zijn in het bekritiseren van o.a. heel wat moslim landen waar holebi’s hun leven riskeren als ze zich uiten, waar homo’s levend van de daken van wolkenkrabbers gesmeten worden of officieel ter dood worden gebracht, zoals in Iran al bij ontelbaren gebeurd is, zou dit veel realistischer zijn. Nu geeft de Europese politiek, een aantal sportorganisaties en bedrijven een compleet verkeerd en infantiel signaal. Waar zijn ze mee bezig?
In de Antwerpse wijk Nieuw Zuid is een in aanbouw zijnde school ingestort, waarbij vijf doden vielen en negen zwaar gewonden. Allemaal mensen die daar aan het werk waren. Nu gebeurt het wel meer dat hier of daar iets instort, maar dan bij gebouwen in slechte staat, die men aan het restaureren is, die brandschade hebben opgelopen of iets dergelijks. Niet bij een nieuwbouw en zeker niet in die mate. Een schoolgebouw nog wel dat op 1 september van dit jaar honderden kinderen en leerkrachten moest ontvangen.
De slachtoffers zijn allemaal zonder één uitzondering buitenlandse bouwvakkers die hier onder een tijdelijk statuut werken en meestal in onder aanneming. Zij komen veelal uit Centraal- en Oost-Europa, maar er zijn ook Portugezen bij, die in eigen land uit de markt worden geprijsd door bouwvakkers uit goedkopere landen.
Binnen het vrij verkeer van werknemers mogen Europese bedrijven hun arbeidskrachten tijdelijk tewerk stellen in andere Europese lidstaten. Als blijkt dat daar straks weinig of helemaal geen mensen van bij ons nog betrokken worden, kan men zich wel afvragen of die school in Antwerpen werd gebouwd door een soort vreemdelingenlegioen, waarbij men kon hopen dat die mensen elkaar wel verstonden. Dat er in Europa reeds in 2019 een samenwerkingsstatuut tussen de inspectiediensten werd overeengekomen, stelt bij de ramp in Antwerpen niets voor. Dat orgaan wordt pas volledig operationeel in ...2024. Europa heeft het nu te druk met de anti-holebiwetten in Polen en Hongarije.
Wout Van Aert werd zondag Belgisch kampioen wielrennen op de weg bij de profs. Dat was niet de eerste keer, want Wout had reeds zes nationale truien, maar niet op de weg: vier in het veldrijden en twee als kampioen tijdrijden. Hij is daarmee zowat onze grootste belofte en is dat des te meer als men bedenkt dat hij al eens was teruggekomen na een vreselijke valpartij in de Ronde van Frankrijk, terwijl hij in de maand mei van dit jaar nog een blindedarmoperatie moest ondergaan. Nu is dat laatste niet het ergste wat iemand kan overkomen. Op mijn 28ste heb ikzelf dat ook meegemaakt, maar ik was nooit een topsporter, die – zoals Wout - een dag vóór het Belgisch kampioenschap nog pas was teruggekeerd van een hoogtestage en daarvoor zo’n 1.000 km had moeten afleggen met zijn wagen.
Daarmee zet Wout, die uit het Kempische Lille komt (een buurgemeente van Kasterlee) de Kempense traditie van de grote coureurs voort, na Rik Van Steenbergen, Rik Van Looy en Tom Boonen.
---
Ik had ook aan Wout gedacht, toen ik dat advocatenverhaal van 19 de0zer (‘Advocaturen en andere kuren’) schreef. Dat laatste i.v.m. met de zaak Nick Nuyens – Wout Van Aert, waarbij Wout veroordeeld werd tot het betalen van een som van meer dan 600.000 euro wegens contractbreuk. Ik ga me over die specifieke zaak niet uitspreken, maar ik heb er voor Van Aert geen goed oog in. Wout heeft nl in die zaak als advocaat Walter Van Steenbrugge, waarvan Kaaiman ooit vertelde dat het de Belgische advocaat was met de meeste verloren zaken. Dat Johan Vande Lanotte ook bij Van Steenbrugge is gaan werken – zoals we weten uit de zaak Kaouakibi – zal dat beeld niet verbeteren, denk ik.
Zoals halvelings te verwachten was na de ‘lekken’ over 3M en de grondvervuiling van de regio rond Zwijndrecht, is het politieke zwartepietenspel daarover begonnen. Hoofdrolspelers: Lantis (Leefbaar Antwerpen door Innovatie en Samenwerking), de opvolger van BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel), OVAM (Openbare Vlaamse Afval Maatschappij)) de stad Antwerpen en het Vlaamse Gewest. In de eerste plaats gaat het om de fameuze ‘dading’ uit 2017 tussen Lantis en 3M, waarbij de kosten van een mogelijke sanering grotendeels door de overheid zouden betaald worden. In het jaar- 2017 was de productie van Pfos, een verzamelnaam voor chemische verbindingen, echter al 15 jaar gestopt, zoals ik ook al aanmerkte in mijn blog van 17 dezer (‘Absurdistan aan de Schelde’) en zijn de inwoners van de regio groenten en fruit blijven kweken en eten zonder dat daar ook maar één klacht over te hebben, ook niet over mogelijke gezondheidsproblemen.
In zijn weekeindcolumn in De Tijd vergelijkt Rik Van Cauwelaert de hele 3M-heisa met de echte problemen die er nog altijd zijn rond het 120 ha grote metaalverwerkende Umicore in Hoboken, waar wel degelijk gezondheidscontroles zijn gedaan, o.m. naar het verhoogde loodgehalte in het bloed van kinderen. Het lijkt er steeds meer op dat die opwinding over Pfos & Pfas in de eerste plaats door groen/links misbruikt wordt om de Oosterweelwerken (weer eens) te vertragen of zelfs te stil te leggen, waardoor Antwerpen – niet alleen de stad en omgeving maar de hele regio - helemaal in de verdrukking zou komen.
Ik heb nooit een hoge pet opgehad van Wouter Beke, niet als partijvoorzitter en zeker niet als minister. Ik noemde hem meestal ‘Markske’ naar de komische figuur uit ‘De Kampioenen’. Die benaming kreeg hij recentelijk trouwens ook van Alain Grootaers, die wekelijks in ’t Pallieterke zijn kijk op het Belgisch gebeuren geeft vanuit zijn hacienda in Spanje. N.a.v. Beke’s zelfbenoeming tot Vlaams minister noemde Kaaiman hem ‘Zelfbediening W. Beke’.’
In ’t Pallieterke van 17 dezer stond, n.a.v. enkele tweets op de (a)sociale media, waarin ‘Markske’ jongeren opriep zich te laten vaccineren met J&J, maar weer zonder zelf enige verantwoordelijkheid te nemen, een soort samenvatting van e.e.a. Geniet mee:
‘Wouter Beke is niet bepaald het soort politicus waar je vrolijk van wordt. Hij is niet de vlotste prater of de meest verstandige. Niet de knapste, de populairste of degene met de grootste X-factor. Hij is het soort politicus dat alleen verkozen raakt omdat hij bovenaan de lijst staat en zichzelf daar heeft mogen neerzetten. Het soort politicus dat alleen maar minister kan worden als hij zichzelf mag benoemen, terwijl zijn partij niet goed door heeft wat er gebeurt.’
Het gaat niet goed met CD&V. Hoe zou dat toch komen?
Sabena, onze vroegere nationale uchtùaatschappij, ging failliet in 2001, na de aanslagen van 9/11 in New-York. Nu blijkt dat het faillissement niet helemaal is afgewikkeld en dat er nog eigendom én gelden van de maatschappij bestaan in ('Onze') Kongo.i Het gaat om een bedrag van 1,85 miljoen euro van een sociaal fonds van het toenmalig gesyndikeerd cabinepersoneel, dat na een staking in 1995 werd opgericht door ddrie nationale vakbonden inder curatele van advokaat Christiaan Van Buggenhout, die er nog altijd met de zaak bezig is.
De ex-medewerkers dreigen nu met juridische stappen. Ze waren destijds met 2.700, maar ondertussen zijn er reeds enkele van gestorven, waardoor ook hun babestaanden in beeld komen, wat de zaak niet eenvoudiger maakt. Als Van Buggenhout vroeg of laat de zaak de zaak afsluit, gaat het geld naar de staatskas, waarbij dxe ex-medewerkers nog verder van huis zullen zijn.
---
Het Sabena verhaal is slechts één van de vele zaken die niet opgelost geraken en waaraan alleen de advocaten goed van worden. Mijn vader zei vroeger al fdat advocaten zijn zoals de messen van een schaar: zij raken elkaar niet, maar alles wat er tussen komt, wordt geknipt.
In De Standaard van 15 dezer verscheen er een opiniestuk van een twintigtal politicologen die zich kanten tegen het afschaffen van de opkomstplicht zoals de Vlaamse regering zinnens is te doen. De commissie Binnenlandse Zaken heeft het in elk geval bekrachtigd en van het Vlaams parlement wordt hetzelfde verwacht.
Hét argument voor die afschaffing is dat men ons ‘kiesvee’ stilaan niet meer als vee wil beschouwen maar als een volwassen publiek, net zoals dat elders in bijna de hele wereld gebeurt. Zoals ik in deze rubriek al eens meer geschreven heb, bestaat die opkomstplicht buiten België alleen nog in Griekenland, dat een weinig stichtend democratisch voorbeeld is en in Luxemburg dat eigenlijk geen land is (zoals Charles De Gaulle het al stelde) maar een aanhangsel van het mislukte experiment België, dat – zoals The Economist het stelde – niet meer zou worden uitgevonden, mocht het niet bestaan.
Een argument vóór de afschaffing van de opkomstplicht is, dat er elders geen enkel land is dat ze weer zou hebben ingevoerd, dat terwijl de meeste landen ze reeds ergens in de vorige eeuw afschaften.
Tenslotte is er het argument van de politicologen dat het afschaffen van de opkomstplicht de extreme partijen ten goede komt. Dat zou kunnen, maar is niet de schuld van die partijen zelf, maar wel van de traditionele partijen die het bij ons (én elders) grotendeels verbrod hebben. Bij vergelijkingen met onze buurlanden, blijkt dat verschil trouwens miniem te zijn. Persoonlijk denk ik dat de meeste van die geleerde dames en heren zich vooral zorgen maken om de eigen besognes, die inderdaad zullen afnemen als er minder kan geschreven worden over mensen die zich alleen nog met politiek inlaten als ze ertoe verplicht worden.
