In deze rubriek heb ik er al meermaals over geklaagd dat gegevens en cijfers over België meestal te algemeen zijn en dikwijls de verschillen in de diverse regio’s niet vermelden. Dat gold dan vooral voor nieuws uit het buitenland, maar lange tijd maakten we hetzelfde mee met de gegevens van de Nationale Bank (NBB). Sinds Pierre Wunsch, nochtans van francofone afkomst, ex-kabinetschef van Didier Reynders en MR-lid, gouverneur van de NBB is, krijgen we regelmatig toch meer genuanceerd nieuws, waaruit blijkt dat Francofonië met doodzieke begrotingen zit.
Zo meldt de NBB tegenwoordig niet alleen meer de verhouding van de staatsschuld tegenover het Bruto Nationaal Product (bnp), maar ook die tegenover de beschikbare ontvangsten en doet dit ook voor de gewesten.
Het resultaat laat zich raden. Federaal bedraagt dat verschil niet minder dan 350%, in Wallonië is de schuld 250% van de ontvangsten; in Brussel 150. Dat laatste is nog driemaal meer dan Vlaanderen, waar het slechts 50% is, en maakt dat het de enige regio is die zijn begroting onder controle heeft.
Bij Wallonië betekent dit dat die regio 3,1 miljard euro meer uitgeeft dan het ontvangt, terwijl Vlaanderen vier keer meer ontvangt, doordat de werkzaamheidsgraad er beduidend hoger ligt en er dus geen echt probleem is. En dat is dan volgens de cijfers van de NBB, want in werkelijkheid zou het verschil nóg groter kunnen zijn, doordat het Waals gewest nog eens 2,5 miljard buiten de begroting houdt.
---
Maar er is nog hoop! Na zijn mislukte poging om het Kindergeld te indexeren, is Sammy Mahdi in de Zevende Dag afgekomen met een voorstel om de werkloosheiduitkeringen te beperken in de tijd. In enkele van onze buurlanden bestaat al die regel, die er o.m. voor zorgt dat Noord-Fransen in West-Vlaanderen komen werken, waar Walen daar feestelijk voor bedanken. Sammy en wat er straks nog overblijft van cd&v, krijgen dat nooit binnen het kader van deze federale Paarsgroen+ regering geregeld, waarin ze nu al zitten als vijfde wiel van de wagen. Zie je dat al gebeuren in bv Henegouwen, de provincie met het grootste aantal werklozen, waar in één familie soms drie generaties werkloos zijn en dit tot aan hun pensionering? Werkloos zijn lijkt daar een vaste job!
Volgens de laatste zgz ‘grote peiling’ (HLN, VTM, RTL & Le Soir’) verstevigt het Vlaams Belang haar koppositie in Vlaanderen. Samen halen de Vlaamsnationalisten nog niet de volstrekte Vlaamse meerderheid in stemmen, maar al wel in zetels. We zijn dus goed bezig.
Open VLD en cd&v halen zelfs de 10% niet meer. Voor de liberalen komt er nog bij dat Crootje voor het eerst sinds hij federaal premier werd, uit de top-drie van populairste politicus verdwijnt. Zijn premierbonus, dé reden waarom Lachaert zijn woord brak t.o.v. zijn blauwe achterban en Open VLD koos voor Paarsgroen i.pl.v. Paarsgeel, doet het blijkbaar niet meer. Vertrouwen krijgt men alleen als men doet wat men belooft...
Tenslotte blijft er het fenomeen King Connah, de Eddy Wally van de Belgische politiek, zeg maar. Niet van de Vlaamse, want hij wil van België, niet van Vlaanderen, het beste land ter wereld maken, het land dat men niet meer uit zou vinden mocht het niet bestaan. Een contradictio in terminis.
Eigenlijk is het debacle van cd&v en Open VLD geen verrassing. De Vlaamse deelregering bv werkt al niet veel beter dan de federale, wat vrij logisch te verklaren is. Twee van de drie meerderheidspartijen – liberalen en christendemocraten - zitten ook in een federale regering, die in Vlaanderen geen meerderheid heeft en zijn bij betwistingen verplicht de federale politiek te volgen, ook als die voor Vlaanderen nefast is. Daarenboven wordt de Vlaamse regering geleid door een eerder uitgebluste minister-president die de indruk geeft met een fin de carrière bezig te zijn, terwijl de voorzitter van zijn partij nog altijd denkt het Belgisch probleem te kunnen oplossen via een dialoog met de grootste Waalse partij, de PS, die er alle belang bij heeft álle Vlaamsnationalisten – de N-VA’ers inbegrepen - uit de federale regering te houden, ook na de verkiezingen van 2024.
De enige oplossing om die impasse te doorbreken is de Vlaamse kiezers van álle partijen – maar in de eerste plaats die 81% van de N-VA-kiezers die in het voorjaar in een peiling zegden bereid te zijn samen te werken met het VB - ervan te overtuigen in 2024 ‘duaal’ te kiezen, ‘tweevoudig’ om het in mensentaal te zeggen, t.t.z. gewestelijk voor het Vlaams Belang en op de andere lijsten voor wie ze ook maar willen. Alleen een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement is een waarborg om als eerste stap de Vlaamse belangen optimaal te behartigen, Er is voor Vlaanderen geen alternatief.
---
Steeds volgens dezelfde peiling verliest het groenlinkse Ecolo in Brussel één derde van de stemmen en tuimelt ze daar van plaats 1 naar 3. Ook daar begint men te voelen wat ‘Groenflatie’ betekent.
We staan er niet meer bij stil om wat er allemaal verandert in onze samenleving. Het blijft maar veranderen en het gebeurt steeds sneller. Feitelijk is die opmars al begonnen op het einde der jaren 1950, meer bepaald sinds 1958, het jaar van de Wereldtentoonstelling in Brussel, met de bouw van het Atomium, straks 65 jaar geleden. Daarover is recentelijk een boek uitgekomen van Korneel De Rynck: ‘De Golden Sixties’*. De man (36) heeft het zelf niet meegemaakt, maar is het gaan uitzoeken en kwam tot enkele merkwaardige bevindingen, zelfs voor wie het wél heeft meegemaakt, ondertekende inbegrepen..
De nieuwigheden die toen nl ontstonden, lijken nu nostalgisch ver, maar waren in die tijd baanbrekend op hun manier: een wc binnen in huis, tanden poetsen, met mes en vork eten, de eerste supermarkt (van Delhaize), de eerste tankstations, de doorbraak van de telefoon en de Tv in de huiskamer, het begin van de ruimtevaart, Het buitenland ontdekte België, in de eerste plaats Vlaanderen, waar nog zoveel plaats was om eender wat te beginnen: de chemie in de haven van Antwerpen, de grote autofabrieken. Het rijke Vlaanderen was geboren.
We zijn nu op het punt gekomen dat we riskeren die rijkdom kwijt te spelen als we elk jaar 12 miljard euro van onze welvaart moeten blijven afgeven aan een Wallonië dat daar niets tegenover stelt, buiten een soort DDR-toestand, waar iedereen straks even arm zal zijn.
Met haar zeehavens, vliegvelden, centrale ligging en haar hardwerkende bevolking kan Vlaanderen het logistieke centrum worden van West- en Noord-Europa. Als we echter onze welvaart blijven weggeven, wordt het een deel van de Club-Med.
In het decembernummer van ONAF, dat zich ‘De magazine voor een onafhankelijk Vlaanderen’ noemt, verscheen zowaar nog eens een artikel over Hendrik Bogaerts, ooit ‘straffe Hendrik’ genoemd, maar sinds Vivaldi bijna onzichtbaar geworden. Bogaert vormde, samen met Pieter De Crem zowat de rechtervleugel van cd&v.
In de opiniebijdrage pleit ook Bogaert voor een vrije Vlaamse lidstaat binnen de E.U. en wil hij dat Vlaanderen daarvoor de nodige bevoegdheden zou krijgen na de verkiezingen van 2024. Dat is niets nieuws onder de zon - dat willen de Vlaamsnationalisten ook – al steekt het schril af met wat Bogaerts partij daar op het ogenblik van maakt. Zo goed als niets.
Pieter De Crem was op de begrafenis van ‘moederke’ Dhondt, maar kwam – in tegenstelling tot Willy Claes en Luc Van Den Branden – in de Tv-reportage daarover niet eens aan het woord. Het leek zo’n beetje op een begrafenis van de CVP.
De waarheid is dat de vroegere beleidspartij nog een schim van zichzelf is. In een opiniestuk wees voorzitter Mahdi vorige week nog wel op wat er zo allemaal fout loopt, maar doet er zelf niets aan. Zijn partij is in de federale regering het vijfde wiel aan de wagen en in de Vlaamse regering maken de tsjeven ruzie onder elkaar. Hilde Crevits met de cd&v-burgemeesters uit haar eigen streek, over Ventilus en Nicole Demoor met die van Jabbeke, over een asielcentrum. Die laatste wil eerst een onderzoek naar Pfos, iets dat ikzelf al eens gesuggereerd heb voor Ventilus. Met Pfos en Pfas – vervuilers waarvan tot op heden nog steeds niemand is ziek geworden - kan men straks heel Vlaanderen blokkeren
Op aanwijzen van Faroek Özgünes, VTM-onderzoeksjournalist en specialist in criminele zaken, is men nog eens gaan dreggen – zonder succes uiteraard – dit keer in de Damse Vaart waarin – volgens Faroek – nog een machinegeweer van de Bende van Nijvel had kunnen liggen. 38 jaar na de feiten blijft de nationale bezigheidstherapie nog altijd actueel. En VTM is van de sensatiezucht niet vreemd.
Doet me denken aan dat mopje met de vraag waaraan men kan zien dat een stier versleten is. Als die oude koeien uit de gracht begint te halen!
Alle gekheid op een stokje, blijf ik erbij dat de CCC op e.o.a. manier iets met deze zaak te maken had, maar daarnaar is nooit ernstig gezocht. Zelfs een man die 15 jaar aan het hoofd van het bende onderzoek heeft gestaan, Eddy Vos, gaf – toen hij vorig jaar met pensioen ging – toe er nooit naar gezocht te hebben, zoals ik reeds meldde in een vroegere blog.
Heel het onderzoek naar de Bende van Nijvel was gericht op de mogelijke, bijna zekere interventie van al dan niet militaire rechtse krachten, terwijl ik steeds heb volgehouden dat de CCC, de ‘Cellules Communistes Combattantes’ er iets mee te maken hadden kunnen hebben. Het was té opmerkelijk om toevallig te zijn dat, nà het oprollen van de CCC, die bommen plaatsten waarbij doden vielen en openlijk ervoor uitkwamen ons democratisch systeem te willen ontwrichten, er door de zgz Bende van Nijlen geen enkele aanslag meer werd gepleegd. Maar zo’n idee paste niet in de complottheorie van de Belgische staatsveiligheid die zich liever bezig hield met het schaduwen van betogingen en vergaderingen van het Vlaams Blok/Belang. Het dossier van de bende werd, om redenen die nooit bekend werden gemaakt, van Dendermonde overgebracht naar Charleroi, waar het jarenlang stof heeft vergaard tot niemand er nog iets serieus in kon terugvinden. De verjaardagstermijn werd speciaal voor deze zaak van 30 op 40 jaar gebracht, maar meer dan een bezigheidstherapie – waaraan op een gegeven ogenblik zo’n 100 man ‘werkte’- is het nooit geworden. Over twee jaar verjaart het dossier definitief en is het ‘over and out’
---
En dan nog dit i.v.m. het confederalisme. Dat Zwitserse voorbeeld zou in België kunnen dienen als eerste stap, omdat daaruit de vier gewesten zouden komen, wat Walen en Brusselaars zouden kunnen aanvaarden. Eens dat gebeurd, zal er geen weg terug meer zijn.
I.v.m. met confederalisme en de discussie erover, is het misschien interessant eens over de grens te kijken, bv naar de Zwitserse ‘Confoederatio Helvetica, (CH op de autokentekens). Zwitserland is vergelijkbaar, omdat het vier taalgroepen heeft, één meer dan België en heel wat verscheidenheid. De regering bestaat uit slechts zeven ministers en een door het parlement gekozen primus inter pares als staatshoofd. Deze worden direct gekozen door en uit de gemeenschappelijke federale volksvertegenwoordiging voor een periode van vier jaar.
De Zwitserse volksvertegenwoordiging bestaat uit 200 leden en komt tot stand op basis van directe verkiezingen door kiesgerechtigde burgers. Ieder kanton vaardigt twee leden af, behalve zes kantons, de zogenaamde halve (semi) kantons, die één lid afvaardigen. De regering is derhalve niet alleen zeer klein, maar ieder lid wordt individueel voor en door de gemeenschappelijke federale volksvertegenwoordiging gekozen. Niet zoals onze federale regering waarin de helft van de ministers en staatssecretarissen niet eens verkozen zijn. Zoals onze Vlaamse deelregering kan de Zwitserse regering niet tussentijds worden ontbonden, maar zit er grondwettelijk voor vier jaar. Het parlement én het bestuur worden gekozen op basis van directe verkiezingen. De laagste politieke eenheid is de commune of gemeente, waarvan er nog ongeveer 2 200 zijn.
De Zwitserse federale regering is de kleinste ter wereld. Het uitgangspunt van het Zwitserse model zijn de directe democratie, consensus en het voorkomen van een clientèle systeem. Niet zoals nu bij ons, waar iedereen bevoegd is maar niemand verantwoordelijk als het er op aan komt.
Daar Vlaanderen moet gaan voor zelfstandigheid is confederalisme voor ons maar een tussenstap, maar wel een die moet genomen worden om niet in een nog ergere chaos terecht te komen
N.a.v. de verklaring van Bart De Wever dat zijn N-VA niet aan een volgende federale regering zal deelnamen als er geen regeerakkoord is over een omvorming tot confederatie van dit land, is er heel wat kritiek van de media, die zeggen dat het land omvormen tot een confederatie weinig zal veranderen.
Ze hebben daarin gedeeltelijk gelijk. Die confederatie is een eerste, maar wel noodzakelijke stap. De Senelle doctrine, waarover ik al meermaals geschreven heb, zegt nl dat dit moet gebeuren ‘Als België onbestuurbaar zou worden omdat er geen federale regering meer zou kunnen gevormd worden’. Wel, als de Vlaamsnationalisten in 2024 de meerderheid zouden halen in de Vlaamse gewestregering, dan kan er geen Belgische regering meer gevormd worden, tenzij die zou bestaan uit alle overige partijen samen, groenen en communisten inbegrepen én met de steun van de traditionele partijen er bovenop, die daarmee hun doodvonnis zouden tekenen.
Dat confederalisme is een eerste stap naar de Vlaamse zelfstandigheid, het stopzetten van alle transfers, het opdoeken van de ongrondwettelijke, geldverslindende ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’ en het afschaffen van de faciliteiten in de gemeenten van de Vlaamse Rand. Zoiets krijgt men alleen opgelost met een Vlaamse meerderheid in het eigen parlement en de eigen deelregering.
---
In de marge van bovenstaande nog dit: Ik kijk ook al jaren niet meer naar de Zevende Dag, maar het belangrijkste van wat daar verteld wordt, hoor ik meestal de zondagavond in het Tv-journaal van 19.00 uur.
België heeft voor de derde keer een aspirant-astronaut en voor de eerste keer is dat een echte Waal, ene Raphael Liégeois uit de buurt van Namen. De man past helemaal niet in het beeld dat de doorsnee Vlaming heeft van een doorsnee Waal.
Liégeois studeerde geneeskunde en haalde zijn doctoraat aan de universiteit van Luik. Hij is 34 en verblijft momenteel in Zwitserland, waar hij verbonden is aan de universiteiten van Genéve en Lausanne. Volgend jaar begint hij zijn training bij de ESA in Keulen, waar o.m. zijn Belgische voorganger Frank De Winne decaan is. Nog opmerkelijk, hij is gediplomeerd ballonvaarder en lid van de Belgian Balloonclub. Hij spreekt vijf talen, waaronder behoorlijk Nederlands, zo eens iets anders dan de meeste Waalse topsporters die zich daar te goed voor vinden. De man heeft een vrouw en twee kinderen.
Liégeois gooit trouwens niet alleen hoge ogen als academicus. In zijn vrije tijd speelt hij ook muziek, vooral piano, orgel en gitaar, en houdt hij zich bezig met circuskunst. Hij is naar verluidt ook een begenadigd loper, zwemmer en, zoals gezegd, luchtballonpiloot. In 2017 fietste hij samen met zijn vriendin van Singapore, waar hij dan net 2 jaar had gewerkt, naar hun thuisstad Namen. De kans is nu groot dat dat niet zijn verste reis zal zijn geweest.
Kortom, Liégeois is het wit Waals konijn dat hopelijk een voorbeeld zal zijn voor vele Waalse jongeren om de handen uit de mouwen te steken i.pl.v. achter de holle slogans van PS en PTB aan te lopen.
---
En dan nog dit: MR-voorzitter Bouchez is op de Zevende Dag komen zeggen dat er op federaal niveau ook na 2024 geen meerderheid voor een confederalisme zal zijn. Dat kan, maar dat hoeft niet meteen, als we die op gewestelijk vlak maar halen. Een reden temeer om in Vlaanderen de rangen te sluiten.
De uitspraak van Magnette: ‘Vivaldi is ontworpen om tien jaar mee te gaan’, wordt stilaan dé mop van het jaar. Met alle heisa en gekrakeel binnen de federale paarsgroen+ regering zal het al een half mirakel zijn als deze zevenkoppige draak zijn huidige legislatuurtermijn uitdoet.
Ondertussen is ook Bart De Wever begonnen zijn bocht te nemen (wat ik al eens voorspeld had) en heeft hij o.m. verklaard dat zijn N-VA niet in een volgende federale regering zal stappen, als er geen vaste plannen zijn voor een confederale omvorming van België. Alsof ze op hem zitten te wachten, nadat ze hem al een paar keer aan het lijntje hebben gehouden om hem daarna te dumpen.
Dit verandert niets aan mijn stelling – ondertussen ook verschenen in de brievenrubriek van ’t Pallieterke - dat wie het goed voor heeft met Vlaanderen, ook mocht Bart zijn bocht voortzetten, bij de volgende gewestelijke verkiezing best voor het VB kan stemmen. Als nl blijkt dat na de verkiezingen in 2024 een linkse Waalse meerderheid en een centrumrechtse Vlaamse meerderheid een andere visie hebben over de toekomst en niet dezelfde offers willen brengen, ze tot de conclusie moeten komen dat dit België inderdaad niet meer werkt en er dringend een confederaal model moet worden uitgewerkt. Fiscale autonomie is de enige weg naar de toekomst, waarbij elk zijn keuze bepaalt (én betaalt). Vlaanderen kan dan maar best stevig uit de hoek komen, iets waarvan men niet verzekerd is door de traditionele partijen erbij te betrekken. Eén ‘Lachaertje’ is genoeg geweest.
---
En dan nog dit: na negen maanden oorlog is Crootje toch in Kiev geraakt. Nu zijn haring hier niet meer braadt, heeft hij ontdekt dat hij nog eens iets moest doen aan zijn verhoopte internationale carrière na Vivaldi...
Een grote meerderheid in het Europees Parlement heeft Rusland bestempeld als schurkenstaat, meer precies als ‘Staatssponsor van terrorisme’. De resolutie is eerder symbolisch en heeft hier (nog) geen juridische basis, die ze wél al heeft in de States, maar dat zou kunnen veranderen als het straks in Oekraïne helemaal fout loopt. De combinatie van het bombarderen van de Oekraïense energie-infrastructuur - waarvan in de eerste plaats de burgers het slachtoffer zijn - en dit dan nog bij het intrede van de winter – is een oorlogsmisdaad.
Het Rusland van Poetin is momenteel trouwens niet het enige land dat als schurkenstaat in aanmerking komt. Voor mijn part mogen ze daar gerust het Wit-Rusland van Loekasjenko bij vermelden, het Turkije van Erdogan en het Iran van de Ayatollah’s. En dan hebben we het nog niet gehad over wat ‘k Zie Pingping’ in China allemaal uitspookt, niet alleen tegen de Oeigoeren, maar nu ook tegen zijn eigen Chinezen i.v.m. lockdowns van de Corona- besmetting, die – nota bene – in datzelfde China is ontstaan. Terwijl Covid-19 zowat overal elders onder controle is, worden er in China nog steeds duizenden nieuwe besmettingen vastgesteld als gevolg van het feit dat heel wat Chinezen zich niet lieten vaccineren en het land daarenboven de westerse vaccins niet massaal wil aankopen, terwijl hun eigen vaccins niet zo efficiënt blijken te zijn.
Als dictators hun eigen mensen niet meer onder controle dreigen te kunnen houden, zoeker ze een buitenlandse vijand. Voor Rusland was dat het Westen (via Oekraïne), voor Erdogan de Koerden die – nota bene – ook 15% uitmaken van de Turkse bevolking. Voor China kunnen we alleen maar hopen dat Xi genoeg werk zal hebben met zijn eigen anderhalf miljard Chinezen vóór hij zich effectief gaat bezig houden met Taiwan.
Black Friday is ontstaan in Verenigde Staten en valt de dag na Thanksgiving Day, die in de US wordt gevierd op de vierde donderdag van november. Op vrijdag hebben de meeste werknemers in de Verenigde Staten vrijaf. Black Friday wordt beschouwd als het begin van het seizoen voor kerstaankopen. Net zoals Hallloween heeft men elders in de wereld deze Amerikaanse gewoonte overgenomen, maar dit verschil dat – althans bij ons – er de dag ervoor geen feestdag is en evenmin de dag erop een vrije dag.
Onze douane waarschuwt ondertussen dat er tijdens die Black Friday veel namaakartikelen op de markt komen die, zeker bij gereedschappen, soms gevaar kunnen inhouden. De meeste van die nepgoederen komen uit China en worden online aangeboden.
Uitgerekend China is de laatste tijd in het nieuws gekomen doordat het dictatoriaal regime van ‘k Zie Pingping’ de Covid besmettingen niet onder controle krijgt, zoals ik reeds meldde in mijn blog van 2 dezer (‘De president’). Verschillende steden met miljoenen inwoners worden er regelmatig nog in lockdown gehouden en dat zorgt voor heel wat frustratie en onrust. In de stad Zhengzhou, met zo’n 10 miljoen inwoners, is Apple’s grootste iPhone fabriek, uitgebaat door het Taiwanese Foxcom, al enkele weken dicht en mogen de 200.000(!) medewerkers er zelfs niet uit. Die zijn tenslotte in opstand gekomen, wat ervoor zorgt dat de productie er zo goed als stil ligt en dit juist voor de eindejaarsfeesten.
Bij ons zijn er trouwens ook al zaken die aan Black Friday niet meer meedoen, zelfs die dag sluiten, omdat ze de gekte niet meer willen meemaken en er tenslotte niet beter van worden. Met de waarschuwing van de douane er bovenop, zou het wel eens kunnen dat het bij ons dit jaar wat rustiger zal zijn. Heel wat mensen hebben de dag van vandaag wel iets beter te doen dan hun geld uit te geven voor zaken die ze meestal niet eens nodig hebben.
N.a.v. de reactie van onze vriend Walter i.v.m. waterstof, moet ik hem inderdaad gelijk geven dat die moet worden aangemaakt (zoals elektriciteit) en te duur is, voorlopig althans. Zoals ik in een vorige blog al schreef, moeten we daar enig geduld mee hebben. Het zal niet voor morgen zijn, maar komen zal het in elk geval. Ook bij ons.
Ik heb me altijd geïnteresseerd aan waterstof. In de jaren 1970 schreef ik er reeds een artikel over in het personeelsblad van DAF-Trucks in Oevel/Westerlo. Men kon toen reeds een bestaande verbrandingsmotor ombouwen om te functioneren op waterstof. Het was ook toen te duur. De brandstofprijzen waren een stuk lager dan vandaag en het klimaatprobleem was er ook (nog) niet.
Ondertussen is er, mede door die klimaatproblemen, e.e.a. veranderd. De zgz ‘groene waterstof’ wordt gemaakt met stroom uit even zgz ‘duurzame energie’ (zonnepanelen en windmolens) en is dus meer aangewezen om gemaakt te worden in warmere kustlanden. Die energie van daar invoeren zal inderdaad ook weer extra geld kosten, zoals Walter terecht stelde. Er is echter ook een alternatief op komst, de zgz ‘blauwe waterstof’.
In de haven van Antwerpen zijn er reeds (sleep)boten die varen op ‘blauwe waterstof’ die daar in de chemiecluster een (goedkoop) afvalproduct is, maar waarvan de productie te beperkt blijft. Er zijn echter plannen om in de haven van Gent een gigantische waterstoffabriek neer te zetten. Die zou ontstaan door een samenwerking van twee grote energiebedrijven, het Noorse Equinor en Engie, en zou gemaakt worden van aardgas uit Noorwegen, die zou worden aangebracht worden via onderzeese pijpleidingen, waarna de door de productie ontstane CO2 terug naar Noorwegen kan gepompt worden, waar ze ergens onder de zeebodem zou worden opgeslagen. De productie in Gent zou tegen 2028/29 kunnen beginnen en de capaciteit ervan zou ± 1.000 megawatt bedragen, zoveel als een huidige kerncentrale..
Waterstof zal vooral nodig zijn voor het zware vrachtverkeer over langere afstanden, zowel te land als ter zee. Het bereik van elektrisch aangedreven vrachtwagens beperkt zich voorlopig tot ± 500 km, voor wat men de ‘distributie’ noemt. Om een elektrische truck vandaag met een normale lading van 40 ton naar bv Zuid-Europa te sturen, zou men voor 4 ton aan batterijen moeten meenemen, wat betekent ook 4 ton minder lading. Voorlopig niet te doen.
Verwacht van mij niet teveel commentaar over het WK voetbal. Voetbal is, zoals nog enkele topsporten, geen echte sport meer, maar business en nu o Verw ok steeds meer politiek. Wat ik er van zie, is wat men op het einde van de Tv-journaals laat zien en daarbij houdt het voor mij grotendeels op.
Wat me misschien nog het meest is opgevallen, is dat de kapitein-aanvoerder van de Rode Duivels, Eden Hazard, iemand is die al enkele jaren niet veel meer dan een bankzitter is in de Spaanse competitie en daardoor zowat de duurste bankzitter ter wereld is geworden. En bij ons wordt hij de aanvoerder waarmee we het WK zouden moeten winnen?
Die aanvoerder van het Belgische team kan of wil nog steeds de taal van de meerderheid van zijn land niet spreken. Verder dan een ‘Waar is dat feestje?’ heb ik hem nog niets in onze taal horen zeggen. De Georges-Louis Bouchez van het voetbal, zeg maar. ‘Vive la Belgique’, maar alleen in het Frans.
Hetzelfde geldt trouwens voor de hoofdcoach, Roberto Martinez, die ik , na een verblijf van vijf jaar in dit land, nog steeds het eerste woord in het Frans of het Nederlands moet horen uitspreken. Ikzelf heb negen jaar in Italië gewoond en begon het Italiaans al te leren vٞóór ik er naartoe trok. In mijn ogen is zo’n Martinez dan ook een dom mens, wiens cultuur zich beperkt tot dat balletje.
Dat klimaatgedoe heeft voor de vaste deelnemers alvast één voordeel. Als ze er lang genoeg bij blijven, zullen ze ooit de hele wereld gezien hebben. ‘Join the climate and see the world’. En let vooral niet teveel op de resultaten, die tot nu toe nooit helemaal werden behaald. Het enige min of meer positief akkoord dat er in Sharm-el-Sheikh werd gevonden, was dat van de oprichting van een schadefonds voor zwakke en kwetsbare landen na natuurrampen. Hoe dat fonds er precies zal uitzien is ook nog koffiedik kijken.
Het Westen doet zijn best, heeft vroeger misschien wel heel wat verpest, maar is nu nog maar verantwoordelijk voor een derde van de CO2-uitstoot en dat slinkt nog steeds. Toch wil men dat wij die blijven betalen, terwijl bv China op zijn eentje meer vervuilt dan het hele Westen. Met India gaat het dezelfde weg op. Niet voor niets werd er in Egypte niets concreets beslist over het terugdringen van de fossiele brandstoffen, terwijl er in China en India nog steeds nieuwe koolmijnen worden aangeboord.
Net zoals de elektrificatie en het ontwikkelen van waterstof op grotere schaal, zal het allemaal zijn tijd moeten hebben en ondertussen kunnen we ons maar best aanpassen aan een steeds veranderende situatie en een iets warmer klimaat.
Ons mateke doet een Trumpje. Net zoals ‘The Donald’ heeft ook hij zich al goed op tijd kandidaat gesteld voor een tweede termijn, zij het dan als voorzitter van Vooruit, de opvolger van de SP.a en ‘the place to be’ voor de Vlaamse kaviaarsocialisten. Die van: ‘Denk links, leef rechts’. Normaal had ‘King Connah’ nog een jaartje moeten wachten, maar hij wil vermijden dat die verkiezing tijdens verschillende verkiezingen in 2024 zou vallen en dan gaan ze niet genoeg over hem vertellen.
Anders is het gesteld met onze Vlaamsnationalisten. Die geraken in 2024 waarschijnlijk wel aan een Vlaamse meerderheid in het eigen parlement, maar weten nog altijd niet hoe dat gaat aflopen. Waar, volgens mij, vooral te weinig aandacht aan wordt besteed, is aan de peiling van dit voorjaar, waarbij liefst 81% van de ondervraagde N-VA-kiezers zei bereid te zijn om samen te werken met het VB, als de twee Vlaamsnationale partijen samen de meerderheid in het Vlaams parlement zouden behalen. Die N-VA’ers zou men meer op hun verantwoordelijkheid moeten wijzen t.o.v. Vlaanderen in het algemeen. Probleem daarbij is dat De Wever nog steeds niet mee wil. Het zal dan zonder De Wever moeten gebeuren, waarbij die 81% bereid gevonden N-VA-kiezers zal worden gevraagd voor één keer van hun hart een steen te maken en tenminste in de gewestelijke kiezing voor het VB te stemmen. Federaal en Europees kunnen ze dan nóg N-VA stemmen Het zal de enige mogelijkheid zijn om de Vlaamse soevereiniteitsverklaring erdoor te krijgen als wettelijke basis en als eerst stap naar een Vlaamse zelfstandigheid. Als we daar niet in slagen, krijgen we een vervolg op de impasse tijdens Michel, Marrakech en Vivaldi en gaan we in dit België voort aanmodderen met compromissen te sluiten met mateke’s salonsocialisten, die hun wagentje aan de PS hebben gekoppeld, met de bijna weg gedeinde vroegere beleidspartij die cd&v geworden is en met de blauwe woordbrekers, van Verhofstadt tot Lachaert. Voorwaar geen mooi vooruitzicht.
In de marge van bovenstaande tenslotte nog dit: zelfs al zou De Wever straks van mening veranderen en zeggen toch te willen samenwerken, geloof het zo maar niet meteen en stem gewestelijk voor alle zekerheid maar VB. Een ‘Lachaertje’ is snel gemaakt...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (24 Stemmen) Tags: Ons mateke doet een Trumpje. Net zoals ‘,The Donald’, heeft ook hij zich al goed op tijd kandidaat gesteld voor een tweede termijn, zij het dan als voorzitter van Vooruit, de opvolger van de SP.a en ‘,the place to be’, voor de Vla
20-11-2022
Onze sociale onzekerheid
Het ontslag van staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker betekent nog niet dat het gat in de Belgische begroting verdwenen is. Onze Sociale Zekerheid staat op het spel. Die kostte het land in 2021 liefst 117,2 miljard euro. In tegenstelling tot bv Nederland, de UK en de Scandinavische landen, heeft België immers geen kapitalisatiesysteem om de pensioenen te betalen, maar moeten die bij ons gefinancierd worden door de sociale bijdragen van de werkenden. Die bijdrage was in 2021 slechts 65,5 miljard en de rest van dat pensioengeld moet elders gevonden worden, iets wat alsmaar moeilijker wordt. De eenvoudigste oplossing zou zijn de werkzaamheidsgraad op te trekken en laat dat nu juist een van de grote pijnpunten zijn van dit verdeelde land, waar in Wallonië en Brussel de werkzaamheidsgraad ergens tussen de 60 en 65% ligt, in Vlaanderen 76%. Het zijn dus nog maar eens de Vlamingen die voor de centen zullen moeten zorgen.
In het Vlaamse gewest is de totale som van de ontvangsten van de begroting momenteel een kleine 60 miljard, zo’n 15 miljard meer dan de totale Vlaamse schuld en kan Vlaanderen in principe die, indien nodig, meteen afbetalen. In Brussel en Wallonië loopt het volledig uit de hand en is er een negatieve verhouding die drie tot vier maal hoger ligt. Het wordt dan ook hoog tijd dat niet alleen de arbeidsmarkt, maar ook energie, justitie, politie en tenminste delen van de sociale zekerheid naar de gewesten gaan. Dat zal alleen maar lukken als de Vlamingen aan één zeil zouden trekken na de verkiezingen van 2024. En het enige niveau dat daartoe in staat zal zijn, is dat van het Vlaams parlement. Dat werd ookevestigd door Herman Matthijs, professor Openbare Financiën aan de UGent, in een interview in ’t Pallieterke van deze week en kan niet genoeg herhaald worden.
Dat het met de financiën van dit land slecht gesteld is, is een open deur intrappen. In verhouding tot het aantal inwoners heeft België momenteel zowat de grootste staatsschuld van de EU. De Sinterklaaspolitiek tijdens de coronacrisis werd nog oogluikend toegestaan, maar is momenteel niet meer houdbaar door de nog steeds stijgende inflatie, waardoor lenen geen optie meer is. Als gevolg daarvan heeft Europa al gedreigd dit land een deel van het beloofde relancegeld niet te zullen geven, waardoor de put nóg groter zal worden.
De bolwassing die de staatssecretaris van Begroting, Eva De Bleeker, dinsdag binnenskamers van, nota bene, haar partijgenoot Alexander De Croo (Open VLD) had gekregen, werd donderdag nog eens open en bloot overgedaan in de Kamer. Zonder meer een beschamende vertoning, met als orgelpunt dat De Bleeker vrijdag uiteindelijk haar ontslag als staatssecretaris heeft moeten geven en vervangen wordt door ene Alexia Bertrand, een MR-coryfee, als ik me niet vergis dochter van een bekende Waalse zakenman. Zij was MR-fractieleidster in het Brussels gewest, waar haar partij – nota bene – in de oppositie zit en heeft haar MR-partijkaart ingewisseld tegen een van Open VLD. Enig positief nieuws tot dusver is dat ze tweetalig zou zijn, al zal Paarsgroen+ gegarandeerd nóg wat minder Vlaams worden.
---
Het is trouwens niet alleen bij Begroting dat er e.e.a. niet klopt. Zopas meldde het Rekenhof nog dat de instellingen die de Sociale Zekerheid beheren, er ook een zootje van maken. Zelfs bij de Rijksdienst voor Arbeidsbemiddeling (RVA) is er weinig transparantie. De Hulpkas voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (HZIV) moet blijkbaar de rekeningen voor 2019/21 nog opstellen en het Rijks Instituut daarvoor (RIZIV) blijkt nog geen rekeningen te hebben voorgelegd voor alle jaren tussen 2017 en 2021.
‘Ikea’, buona idea?. Sorry, dat ik in het Italiaans begin, maar de taal van het belcanto leent zich nu eenmaal beter om te rijmen. Goed gevonden, zou ik zeggen, al was Ikea misschien toch geen goed idee’. Ik sta volledig achter het als Ikea-bouwdoos verpakte pakket migratiemaatregelen van het VB, maar kan best begrijpen dat de Zweedse meubelgigant, die eerder bekend staat als ‘politiek correct’, daar niet mee kan lachen en liefst van al buiten de politiek zal willen blijven, zeker de Belgische, al gebeurt er in ‘Sverige’ ook e.e.a. in dezelfde zin. De 15 voorstellen van de nieuwe centrumrechtse Zweedse regering vallen grotendeels binnen de Europese regels. Waarom hier dan niet?
Dat er in dit land verhoudingsgewijs meer economische gelukzoekers opdagen dan in onze buurlanden, komt doordat de federale overheid hier guller is. Zelfs immigranten die elders reeds een verblijfsvergunning gekregen hebben, komen toch naar hier, zoals ik reeds schreef in mijn blog van 24 oktober (‘Asiel à la carte’). Het is hoog tijd dat er aan die praktijken een einde wordt gemaakt.
In de marge van bovenstaande nog dit: het is opmerkelijk dat er jaarlijks nog altijd tienduizenden immigranten naar de UK willen, ondanks het feit dat het daar niet goed gaat, zelfs slechter dan in die vermaledijde EU waar de UK is uitgestapt. Hoofdreden daarvan blijft dat men in Groot-Brittannië niet verplicht is een identiteitskaart te hebben. Het gros van die mensen belandt daar in de illegaliteit en werkt er in het zwart aan een slavenloon. Jolly good?
De beurs van Londen, bij mensengeheugenis de grootste van Europa, is voor de allereerste keer voorbijgestoken door die van Parijs. De hoofdreden daarvoor zou de Brexit zijn. In 2016, het jaar van het Brexit-referendum, was de Londense beurs nog 1.500 dollar groter dan die van Parijs. De economische productie in het niet meer zo Verenigd Koninkrijk viel terug en hetzelfde gebeurde met de buitenlandse investeringen. De economische ellende werd er daarna nog groter door de politieke instabiliteit binnen de regeringspartij (drie premiers in enkele maanden tijd) na een mislukte belastinghervorming.
Een bijkomende factor is dat de omvang van de beurzen wordt uitgedrukt in Amerikaanse dollars. Tegenover die dollar verloor het Britse pond dit jaar 13%, nog altijd flink wat meer dan de 9% van de E.U.
Dat tenslotte de Parijse beurs het beter stelt, heeft hoofdzakelijk te maken met de goede prestaties van de luxehuizen zoals LVMH, het moederbedrijf van o.m. Louis Vuiton en Kering, dat van o.m. Gucci. ‘t Is crisis, weet je wel...
Na een klacht van de Belgische vakbonden heeft de Internationale Arbeidsorganisatie vorige week bevestigd dat de Belgische loonnormwet strijdig is met de vrijheid om in privébedrijven over lonen te onderhandelen.
Vreugde hierom bij onze vakbonden, zou men denken, maar dat is maar blij zijn met de dooie mus. Om te beginnen is die uitspraak juridisch niet bindend, waardoor men er dus nog alle kanten mee uit kan. Ten tweede betekent vrij onderhandelen ook dat men dan eveneens de automatisch indexering moet afschaffen, want die heeft met vrij onderhandelen niets te maken. Die bestaat alleen bij ons en verplicht álle bedrijven, ook die waar het niét goed gaat, hun medewerkers evenveel opslag te geven. Om de zaak hier niet helemaal uit de klauwen te laten lopen heeft men dan in 1996 een loonnormwet gestemd die moet verhinderen dat de kloof tussen de lonen van dit land en de buurlanden groter wordt.
Vrij onderhandelen kan alleen als men bedrijven of sectoren waar het goed gaat de kans geeft hun medewerkers navenant te belonen, maar de bedrijven waar het niét goed gaat te beschermen. Als dat laatste niet gebeurt, zoals nu bij ons het geval is, gaan die laatsten hun productie terugschroeven of zelfs stopzetten, waarbij de werknemers ook de dupe zijn.
