Een grote meerderheid in het Europees Parlement heeft Rusland bestempeld als schurkenstaat, meer precies als ‘Staatssponsor van terrorisme’. De resolutie is eerder symbolisch en heeft hier (nog) geen juridische basis, die ze wél al heeft in de States, maar dat zou kunnen veranderen als het straks in Oekraïne helemaal fout loopt. De combinatie van het bombarderen van de Oekraïense energie-infrastructuur - waarvan in de eerste plaats de burgers het slachtoffer zijn - en dit dan nog bij het intrede van de winter – is een oorlogsmisdaad.
Het Rusland van Poetin is momenteel trouwens niet het enige land dat als schurkenstaat in aanmerking komt. Voor mijn part mogen ze daar gerust het Wit-Rusland van Loekasjenko bij vermelden, het Turkije van Erdogan en het Iran van de Ayatollah’s. En dan hebben we het nog niet gehad over wat ‘k Zie Pingping’ in China allemaal uitspookt, niet alleen tegen de Oeigoeren, maar nu ook tegen zijn eigen Chinezen i.v.m. lockdowns van de Corona- besmetting, die – nota bene – in datzelfde China is ontstaan. Terwijl Covid-19 zowat overal elders onder controle is, worden er in China nog steeds duizenden nieuwe besmettingen vastgesteld als gevolg van het feit dat heel wat Chinezen zich niet lieten vaccineren en het land daarenboven de westerse vaccins niet massaal wil aankopen, terwijl hun eigen vaccins niet zo efficiënt blijken te zijn.
Als dictators hun eigen mensen niet meer onder controle dreigen te kunnen houden, zoeker ze een buitenlandse vijand. Voor Rusland was dat het Westen (via Oekraïne), voor Erdogan de Koerden die – nota bene – ook 15% uitmaken van de Turkse bevolking. Voor China kunnen we alleen maar hopen dat Xi genoeg werk zal hebben met zijn eigen anderhalf miljard Chinezen vóór hij zich effectief gaat bezig houden met Taiwan.
Black Friday is ontstaan in Verenigde Staten en valt de dag na Thanksgiving Day, die in de US wordt gevierd op de vierde donderdag van november. Op vrijdag hebben de meeste werknemers in de Verenigde Staten vrijaf. Black Friday wordt beschouwd als het begin van het seizoen voor kerstaankopen. Net zoals Hallloween heeft men elders in de wereld deze Amerikaanse gewoonte overgenomen, maar dit verschil dat – althans bij ons – er de dag ervoor geen feestdag is en evenmin de dag erop een vrije dag.
Onze douane waarschuwt ondertussen dat er tijdens die Black Friday veel namaakartikelen op de markt komen die, zeker bij gereedschappen, soms gevaar kunnen inhouden. De meeste van die nepgoederen komen uit China en worden online aangeboden.
Uitgerekend China is de laatste tijd in het nieuws gekomen doordat het dictatoriaal regime van ‘k Zie Pingping’ de Covid besmettingen niet onder controle krijgt, zoals ik reeds meldde in mijn blog van 2 dezer (‘De president’). Verschillende steden met miljoenen inwoners worden er regelmatig nog in lockdown gehouden en dat zorgt voor heel wat frustratie en onrust. In de stad Zhengzhou, met zo’n 10 miljoen inwoners, is Apple’s grootste iPhone fabriek, uitgebaat door het Taiwanese Foxcom, al enkele weken dicht en mogen de 200.000(!) medewerkers er zelfs niet uit. Die zijn tenslotte in opstand gekomen, wat ervoor zorgt dat de productie er zo goed als stil ligt en dit juist voor de eindejaarsfeesten.
Bij ons zijn er trouwens ook al zaken die aan Black Friday niet meer meedoen, zelfs die dag sluiten, omdat ze de gekte niet meer willen meemaken en er tenslotte niet beter van worden. Met de waarschuwing van de douane er bovenop, zou het wel eens kunnen dat het bij ons dit jaar wat rustiger zal zijn. Heel wat mensen hebben de dag van vandaag wel iets beter te doen dan hun geld uit te geven voor zaken die ze meestal niet eens nodig hebben.
N.a.v. de reactie van onze vriend Walter i.v.m. waterstof, moet ik hem inderdaad gelijk geven dat die moet worden aangemaakt (zoals elektriciteit) en te duur is, voorlopig althans. Zoals ik in een vorige blog al schreef, moeten we daar enig geduld mee hebben. Het zal niet voor morgen zijn, maar komen zal het in elk geval. Ook bij ons.
Ik heb me altijd geïnteresseerd aan waterstof. In de jaren 1970 schreef ik er reeds een artikel over in het personeelsblad van DAF-Trucks in Oevel/Westerlo. Men kon toen reeds een bestaande verbrandingsmotor ombouwen om te functioneren op waterstof. Het was ook toen te duur. De brandstofprijzen waren een stuk lager dan vandaag en het klimaatprobleem was er ook (nog) niet.
Ondertussen is er, mede door die klimaatproblemen, e.e.a. veranderd. De zgz ‘groene waterstof’ wordt gemaakt met stroom uit even zgz ‘duurzame energie’ (zonnepanelen en windmolens) en is dus meer aangewezen om gemaakt te worden in warmere kustlanden. Die energie van daar invoeren zal inderdaad ook weer extra geld kosten, zoals Walter terecht stelde. Er is echter ook een alternatief op komst, de zgz ‘blauwe waterstof’.
In de haven van Antwerpen zijn er reeds (sleep)boten die varen op ‘blauwe waterstof’ die daar in de chemiecluster een (goedkoop) afvalproduct is, maar waarvan de productie te beperkt blijft. Er zijn echter plannen om in de haven van Gent een gigantische waterstoffabriek neer te zetten. Die zou ontstaan door een samenwerking van twee grote energiebedrijven, het Noorse Equinor en Engie, en zou gemaakt worden van aardgas uit Noorwegen, die zou worden aangebracht worden via onderzeese pijpleidingen, waarna de door de productie ontstane CO2 terug naar Noorwegen kan gepompt worden, waar ze ergens onder de zeebodem zou worden opgeslagen. De productie in Gent zou tegen 2028/29 kunnen beginnen en de capaciteit ervan zou ± 1.000 megawatt bedragen, zoveel als een huidige kerncentrale..
Waterstof zal vooral nodig zijn voor het zware vrachtverkeer over langere afstanden, zowel te land als ter zee. Het bereik van elektrisch aangedreven vrachtwagens beperkt zich voorlopig tot ± 500 km, voor wat men de ‘distributie’ noemt. Om een elektrische truck vandaag met een normale lading van 40 ton naar bv Zuid-Europa te sturen, zou men voor 4 ton aan batterijen moeten meenemen, wat betekent ook 4 ton minder lading. Voorlopig niet te doen.
Verwacht van mij niet teveel commentaar over het WK voetbal. Voetbal is, zoals nog enkele topsporten, geen echte sport meer, maar business en nu o Verw ok steeds meer politiek. Wat ik er van zie, is wat men op het einde van de Tv-journaals laat zien en daarbij houdt het voor mij grotendeels op.
Wat me misschien nog het meest is opgevallen, is dat de kapitein-aanvoerder van de Rode Duivels, Eden Hazard, iemand is die al enkele jaren niet veel meer dan een bankzitter is in de Spaanse competitie en daardoor zowat de duurste bankzitter ter wereld is geworden. En bij ons wordt hij de aanvoerder waarmee we het WK zouden moeten winnen?
Die aanvoerder van het Belgische team kan of wil nog steeds de taal van de meerderheid van zijn land niet spreken. Verder dan een ‘Waar is dat feestje?’ heb ik hem nog niets in onze taal horen zeggen. De Georges-Louis Bouchez van het voetbal, zeg maar. ‘Vive la Belgique’, maar alleen in het Frans.
Hetzelfde geldt trouwens voor de hoofdcoach, Roberto Martinez, die ik , na een verblijf van vijf jaar in dit land, nog steeds het eerste woord in het Frans of het Nederlands moet horen uitspreken. Ikzelf heb negen jaar in Italië gewoond en begon het Italiaans al te leren vٞóór ik er naartoe trok. In mijn ogen is zo’n Martinez dan ook een dom mens, wiens cultuur zich beperkt tot dat balletje.
Dat klimaatgedoe heeft voor de vaste deelnemers alvast één voordeel. Als ze er lang genoeg bij blijven, zullen ze ooit de hele wereld gezien hebben. ‘Join the climate and see the world’. En let vooral niet teveel op de resultaten, die tot nu toe nooit helemaal werden behaald. Het enige min of meer positief akkoord dat er in Sharm-el-Sheikh werd gevonden, was dat van de oprichting van een schadefonds voor zwakke en kwetsbare landen na natuurrampen. Hoe dat fonds er precies zal uitzien is ook nog koffiedik kijken.
Het Westen doet zijn best, heeft vroeger misschien wel heel wat verpest, maar is nu nog maar verantwoordelijk voor een derde van de CO2-uitstoot en dat slinkt nog steeds. Toch wil men dat wij die blijven betalen, terwijl bv China op zijn eentje meer vervuilt dan het hele Westen. Met India gaat het dezelfde weg op. Niet voor niets werd er in Egypte niets concreets beslist over het terugdringen van de fossiele brandstoffen, terwijl er in China en India nog steeds nieuwe koolmijnen worden aangeboord.
Net zoals de elektrificatie en het ontwikkelen van waterstof op grotere schaal, zal het allemaal zijn tijd moeten hebben en ondertussen kunnen we ons maar best aanpassen aan een steeds veranderende situatie en een iets warmer klimaat.
Ons mateke doet een Trumpje. Net zoals ‘The Donald’ heeft ook hij zich al goed op tijd kandidaat gesteld voor een tweede termijn, zij het dan als voorzitter van Vooruit, de opvolger van de SP.a en ‘the place to be’ voor de Vlaamse kaviaarsocialisten. Die van: ‘Denk links, leef rechts’. Normaal had ‘King Connah’ nog een jaartje moeten wachten, maar hij wil vermijden dat die verkiezing tijdens verschillende verkiezingen in 2024 zou vallen en dan gaan ze niet genoeg over hem vertellen.
Anders is het gesteld met onze Vlaamsnationalisten. Die geraken in 2024 waarschijnlijk wel aan een Vlaamse meerderheid in het eigen parlement, maar weten nog altijd niet hoe dat gaat aflopen. Waar, volgens mij, vooral te weinig aandacht aan wordt besteed, is aan de peiling van dit voorjaar, waarbij liefst 81% van de ondervraagde N-VA-kiezers zei bereid te zijn om samen te werken met het VB, als de twee Vlaamsnationale partijen samen de meerderheid in het Vlaams parlement zouden behalen. Die N-VA’ers zou men meer op hun verantwoordelijkheid moeten wijzen t.o.v. Vlaanderen in het algemeen. Probleem daarbij is dat De Wever nog steeds niet mee wil. Het zal dan zonder De Wever moeten gebeuren, waarbij die 81% bereid gevonden N-VA-kiezers zal worden gevraagd voor één keer van hun hart een steen te maken en tenminste in de gewestelijke kiezing voor het VB te stemmen. Federaal en Europees kunnen ze dan nóg N-VA stemmen Het zal de enige mogelijkheid zijn om de Vlaamse soevereiniteitsverklaring erdoor te krijgen als wettelijke basis en als eerst stap naar een Vlaamse zelfstandigheid. Als we daar niet in slagen, krijgen we een vervolg op de impasse tijdens Michel, Marrakech en Vivaldi en gaan we in dit België voort aanmodderen met compromissen te sluiten met mateke’s salonsocialisten, die hun wagentje aan de PS hebben gekoppeld, met de bijna weg gedeinde vroegere beleidspartij die cd&v geworden is en met de blauwe woordbrekers, van Verhofstadt tot Lachaert. Voorwaar geen mooi vooruitzicht.
In de marge van bovenstaande tenslotte nog dit: zelfs al zou De Wever straks van mening veranderen en zeggen toch te willen samenwerken, geloof het zo maar niet meteen en stem gewestelijk voor alle zekerheid maar VB. Een ‘Lachaertje’ is snel gemaakt...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (24 Stemmen) Tags: Ons mateke doet een Trumpje. Net zoals ‘,The Donald’, heeft ook hij zich al goed op tijd kandidaat gesteld voor een tweede termijn, zij het dan als voorzitter van Vooruit, de opvolger van de SP.a en ‘,the place to be’, voor de Vla
20-11-2022
Onze sociale onzekerheid
Het ontslag van staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker betekent nog niet dat het gat in de Belgische begroting verdwenen is. Onze Sociale Zekerheid staat op het spel. Die kostte het land in 2021 liefst 117,2 miljard euro. In tegenstelling tot bv Nederland, de UK en de Scandinavische landen, heeft België immers geen kapitalisatiesysteem om de pensioenen te betalen, maar moeten die bij ons gefinancierd worden door de sociale bijdragen van de werkenden. Die bijdrage was in 2021 slechts 65,5 miljard en de rest van dat pensioengeld moet elders gevonden worden, iets wat alsmaar moeilijker wordt. De eenvoudigste oplossing zou zijn de werkzaamheidsgraad op te trekken en laat dat nu juist een van de grote pijnpunten zijn van dit verdeelde land, waar in Wallonië en Brussel de werkzaamheidsgraad ergens tussen de 60 en 65% ligt, in Vlaanderen 76%. Het zijn dus nog maar eens de Vlamingen die voor de centen zullen moeten zorgen.
In het Vlaamse gewest is de totale som van de ontvangsten van de begroting momenteel een kleine 60 miljard, zo’n 15 miljard meer dan de totale Vlaamse schuld en kan Vlaanderen in principe die, indien nodig, meteen afbetalen. In Brussel en Wallonië loopt het volledig uit de hand en is er een negatieve verhouding die drie tot vier maal hoger ligt. Het wordt dan ook hoog tijd dat niet alleen de arbeidsmarkt, maar ook energie, justitie, politie en tenminste delen van de sociale zekerheid naar de gewesten gaan. Dat zal alleen maar lukken als de Vlamingen aan één zeil zouden trekken na de verkiezingen van 2024. En het enige niveau dat daartoe in staat zal zijn, is dat van het Vlaams parlement. Dat werd ookevestigd door Herman Matthijs, professor Openbare Financiën aan de UGent, in een interview in ’t Pallieterke van deze week en kan niet genoeg herhaald worden.
Dat het met de financiën van dit land slecht gesteld is, is een open deur intrappen. In verhouding tot het aantal inwoners heeft België momenteel zowat de grootste staatsschuld van de EU. De Sinterklaaspolitiek tijdens de coronacrisis werd nog oogluikend toegestaan, maar is momenteel niet meer houdbaar door de nog steeds stijgende inflatie, waardoor lenen geen optie meer is. Als gevolg daarvan heeft Europa al gedreigd dit land een deel van het beloofde relancegeld niet te zullen geven, waardoor de put nóg groter zal worden.
De bolwassing die de staatssecretaris van Begroting, Eva De Bleeker, dinsdag binnenskamers van, nota bene, haar partijgenoot Alexander De Croo (Open VLD) had gekregen, werd donderdag nog eens open en bloot overgedaan in de Kamer. Zonder meer een beschamende vertoning, met als orgelpunt dat De Bleeker vrijdag uiteindelijk haar ontslag als staatssecretaris heeft moeten geven en vervangen wordt door ene Alexia Bertrand, een MR-coryfee, als ik me niet vergis dochter van een bekende Waalse zakenman. Zij was MR-fractieleidster in het Brussels gewest, waar haar partij – nota bene – in de oppositie zit en heeft haar MR-partijkaart ingewisseld tegen een van Open VLD. Enig positief nieuws tot dusver is dat ze tweetalig zou zijn, al zal Paarsgroen+ gegarandeerd nóg wat minder Vlaams worden.
---
Het is trouwens niet alleen bij Begroting dat er e.e.a. niet klopt. Zopas meldde het Rekenhof nog dat de instellingen die de Sociale Zekerheid beheren, er ook een zootje van maken. Zelfs bij de Rijksdienst voor Arbeidsbemiddeling (RVA) is er weinig transparantie. De Hulpkas voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (HZIV) moet blijkbaar de rekeningen voor 2019/21 nog opstellen en het Rijks Instituut daarvoor (RIZIV) blijkt nog geen rekeningen te hebben voorgelegd voor alle jaren tussen 2017 en 2021.
‘Ikea’, buona idea?. Sorry, dat ik in het Italiaans begin, maar de taal van het belcanto leent zich nu eenmaal beter om te rijmen. Goed gevonden, zou ik zeggen, al was Ikea misschien toch geen goed idee’. Ik sta volledig achter het als Ikea-bouwdoos verpakte pakket migratiemaatregelen van het VB, maar kan best begrijpen dat de Zweedse meubelgigant, die eerder bekend staat als ‘politiek correct’, daar niet mee kan lachen en liefst van al buiten de politiek zal willen blijven, zeker de Belgische, al gebeurt er in ‘Sverige’ ook e.e.a. in dezelfde zin. De 15 voorstellen van de nieuwe centrumrechtse Zweedse regering vallen grotendeels binnen de Europese regels. Waarom hier dan niet?
Dat er in dit land verhoudingsgewijs meer economische gelukzoekers opdagen dan in onze buurlanden, komt doordat de federale overheid hier guller is. Zelfs immigranten die elders reeds een verblijfsvergunning gekregen hebben, komen toch naar hier, zoals ik reeds schreef in mijn blog van 24 oktober (‘Asiel à la carte’). Het is hoog tijd dat er aan die praktijken een einde wordt gemaakt.
In de marge van bovenstaande nog dit: het is opmerkelijk dat er jaarlijks nog altijd tienduizenden immigranten naar de UK willen, ondanks het feit dat het daar niet goed gaat, zelfs slechter dan in die vermaledijde EU waar de UK is uitgestapt. Hoofdreden daarvan blijft dat men in Groot-Brittannië niet verplicht is een identiteitskaart te hebben. Het gros van die mensen belandt daar in de illegaliteit en werkt er in het zwart aan een slavenloon. Jolly good?
De beurs van Londen, bij mensengeheugenis de grootste van Europa, is voor de allereerste keer voorbijgestoken door die van Parijs. De hoofdreden daarvoor zou de Brexit zijn. In 2016, het jaar van het Brexit-referendum, was de Londense beurs nog 1.500 dollar groter dan die van Parijs. De economische productie in het niet meer zo Verenigd Koninkrijk viel terug en hetzelfde gebeurde met de buitenlandse investeringen. De economische ellende werd er daarna nog groter door de politieke instabiliteit binnen de regeringspartij (drie premiers in enkele maanden tijd) na een mislukte belastinghervorming.
Een bijkomende factor is dat de omvang van de beurzen wordt uitgedrukt in Amerikaanse dollars. Tegenover die dollar verloor het Britse pond dit jaar 13%, nog altijd flink wat meer dan de 9% van de E.U.
Dat tenslotte de Parijse beurs het beter stelt, heeft hoofdzakelijk te maken met de goede prestaties van de luxehuizen zoals LVMH, het moederbedrijf van o.m. Louis Vuiton en Kering, dat van o.m. Gucci. ‘t Is crisis, weet je wel...
Na een klacht van de Belgische vakbonden heeft de Internationale Arbeidsorganisatie vorige week bevestigd dat de Belgische loonnormwet strijdig is met de vrijheid om in privébedrijven over lonen te onderhandelen.
Vreugde hierom bij onze vakbonden, zou men denken, maar dat is maar blij zijn met de dooie mus. Om te beginnen is die uitspraak juridisch niet bindend, waardoor men er dus nog alle kanten mee uit kan. Ten tweede betekent vrij onderhandelen ook dat men dan eveneens de automatisch indexering moet afschaffen, want die heeft met vrij onderhandelen niets te maken. Die bestaat alleen bij ons en verplicht álle bedrijven, ook die waar het niét goed gaat, hun medewerkers evenveel opslag te geven. Om de zaak hier niet helemaal uit de klauwen te laten lopen heeft men dan in 1996 een loonnormwet gestemd die moet verhinderen dat de kloof tussen de lonen van dit land en de buurlanden groter wordt.
Vrij onderhandelen kan alleen als men bedrijven of sectoren waar het goed gaat de kans geeft hun medewerkers navenant te belonen, maar de bedrijven waar het niét goed gaat te beschermen. Als dat laatste niet gebeurt, zoals nu bij ons het geval is, gaan die laatsten hun productie terugschroeven of zelfs stopzetten, waarbij de werknemers ook de dupe zijn.
In mijn blog van 19.05.2021, dus een tijdje geleden, schreef ik al dat, volgens mij, de Bitcoin een nieuw piramidespel was waarbij men feitelijk gebakken lucht kocht zonder enige waardegarantie. Ik schreef die blog toen n.a.v. de beslissing van fantast Elon Musk om zijn Tesla’s ook te verkopen voor bitcoins. Diezelfde Musk kwam daar later echter op terug, wat niet belette dat de markt voor cryptomunten bleef bloeien, ondanks het feit dat er ook nu nog steeds geen enkele waarborg is voor de waarde ervan, waardoor die blijft lijken op het verkopen van gebakken lucht.
Begin februari van dit jaar was er nog een waarschuwing van de financiële waakhond in eigen land, de FSMA, die meldde dat de Bitcoin einde 2021 crashte en op één maand tijd 44% van zijn waarde verloor. De hele cryptomarkt zakte toen wereldwijd ruim 1.000 miljard dollar in waarde.
Vorige week kwam Fix, de op vier na grootste cryptobeurs ter wereld, in de problemen. Even leek het erop dat Binance, de grootste van die cryptobeurzen, Fix zou overnemen, maar dat feest ging niet door. Het resultaat daarvan was, dat (ex?)crypto-miljardair, ene Sam Bankman-Fried, de waarde van zijn Fix op enkele dagen zag zakken van 26 naar 16 miljard dollar, waarvan begin vorige week zo goed als niets overbleef. En de koers van de Bitcoin, de bekendste cryptomunt, had eerder weg van een rollercoaster.
Er zijn beleggers die met cryptomunten veel geld hebben kunnen incasseren (‘verdienen’ is hier het juiste woord niet), maar alleen door er tijdig uit te stappen. Puur speculeren, niet beleggen. Wie achter bleef, betaalt de rekening, net zoals in een simpel piramidespelletje. Een gratis lunch bestaat nog steeds niet, ook niet in Cryptoland.
Ik heb altijd gezegd dar het leven bestaat uit 20 jaar groeien, 20 jaar bloeien, 20 jaar blijven staan en 20 jaar achteruit gaan. Als ge dat allemaal hebt kunnen meemaken, ben je 80 en kun je zeggen een leven te hebben gehad. Misschien niet altijd een goed leven, maar een leven.
Ikzelf ben nu 82 en dus de 80 voorbij en ben er me van bewust dat ik in de laatste rechte lijn zit. Als ik nog één betrachting heb, dan is dat ik mijn bescheiden steentje kan blijven bijdragen aan de pogingen om Vlaanderen zelfstandig en/of op e.o.a. manier onafhankelijk te maken. Om daarvan iets te bereiken, krijgen we in 2024, bij de gewestelijke verkiezingen, een unieke kans. Eerder kan het niet, daar de gewestregeringen legislatuurregeringen zijn, wat betekent dat ze wel kunnen vallen, maar dat hun val geen nieuwe verkiezingen kan uitlokken, wat nationaal wél kan.
De laatste peilingen tonen aan dat de Vlaamsnationalisten goed op weg zijn om in het eigen Vlaamse parlement de volstrekte meerderheid te behalen, een conditio sine qua non. Dit vooruitzicht wordt momenteel gedwarsboomd door het veto van Bart De Wever die al herhaaldelijk gezegd heeft dat zijn N-VA niet met het VB zal samenwerken, ook niet als ze samen die meerderheid in het eigen parlement zouden behalen. Daarom mijn herhaalde oproep, niet alleen aan de N-VA -sympathisanten, maar ook alle Vlaamsgezinden kiezers van de traditionele partijen, om in 2024 tenminste gewestelijk voor het VB te stemmen. Alleen zo zullen we zeker zijn van een sterke positie in de hopelijk daarna volgende onderhandelingen met Walen en Brusselaars. Het zou ook een einde maken aan het cordon sanitaire, dat in geen enkele democratisch land elders ter wereld nog bestaat. Only in Belgium.
---
----
En dan een vraag van één miljoen (doordenkertje, zelf bedacht!):
‘ Is dit artificiële Intelligentie (AI) of is er over nagedacht?’.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (15 Stemmen) Tags: Ik heb altijd gezegd dar het leven bestaat uit 20 jaar groeien, 20 jaar bloeien, 20 jaar blijven staan en 20 jaar achteruit gaan. Als ge dat allemaal hebt kunnen meemaken, ben je 80 en kun je zeggen een leven te hebben gehad. Misschien niet altijd een
13-11-2022
Politie
In mijn familie heb ik drie aangetrouwde politieagenten, twee ervan met een relatie met een collega-agente, dus straks misschien vijf in totaal. Twee ervan werken in Brussel-stad, gelukkig niet in Schaarbeek. Ze hebben het niet altijd gemakkelijk en vinden zich meestal tekort gedaan door de gerechtelijke instanties. Brussel, met zijn zes politiezones voor een stad van ± één miljoen inwoners – New-York, met elf miljoen, heeft maar één corps – is ook geen voorbeeld van goede organisatie.
E.e.a. neemt echter niet weg dat de moord op de politieagent in Brussel, hoe erg ook, nooit had plaatsgevonden als de politie de man niet alleen had achtergelaten in de wachtzaal van het ziekenhuis. Hij stond bij diezelfde politie bekend als een potentieel, gewelddadig jihadist, die al zes jaar in de gevangenis had doorgebracht. De man was geen illegaal, van Marokkaanse afkomst, maar had - nota bene - de Belgische nationaliteit gekregen en is niet de enige, zeker niet in het Brussel met zijn 186 nationaliteiten. Het is één van de redenen waarom ik Brussel bij een mogelijk toekomstig confederaal akkoord liever niet bij Vlaanderen zou willen. Er zijn in België, naar schatting, zo’n 200.000 illegalen, waarvan de meesten in en rond Brussel verblijven en ooit het bevel kregen het land te verlaten, maar daar bleef het bij.
---
Ook van de recente schietpartij in Merksem, waarbij een goudhandelaar, wapenfreak en – verzamelaar werd doodgeschoten, krijgen we niets meer te horen, o.m. op de vraag wie daar eerst schoot.
Zoals ik al meer geschreven heb, is in dit land iedereen bevoegd, maar niemand verantwoordelijk, maar het is toch een beetje te simpel deze excessen toe te schrijven aan de overheden zonder een alternatief aan te bieden. Strenger bestraffen alleen zal criminelen niet tegen houden. Een strenger beleid t.o.v. illegalen zou efficiënter zijn. Wie hier illegaal is, is hier onwettelijk en hoort hier niet thuis. Die moet men de grens overzetten, desnoods hardhandig, ‘manu militari’ zoals dat gerechtelijk heet.
De vergroening, waarover zoveel gepraat wordt i.v.m. de klimaatproblemen, treft voorlopig alleen de lagere inkomsten. Alleen de rijksten de rekening laten betalen – zoals ‘eco-socialist’ Magnette voorstelt – zal daar weinig aan veranderen. De lage emissiezones bv, die het klimaat in onze steden moeten verbeteren, zorgen er wel voor dat wie geen geld over heeft om zijn oud dieseltje te vervangen, straks helemaal geen auto meer zal hebben.
De nationale staking van woensdag, de eerste sinds Valentijn 2019, was een lachertje. Het is nl niét zo dat de werknemers in de privé géén opslag krijgen. Ze krijgen die wel – meer dan 11% zelfs – maar pas begin volgend jaar, over amper twee maanden, Ondertussen moet er echter niet minder gefeest kunnen worden en wordt door een failliete overheid daarvoor steeds meer geld uitgegeven, met als gevolg steeds grotere begrotingstekorten en hogere schulden.
Onlangs werd bekend dat de Waalse kabinetten 501 medewerkers hebben, de Brusselse 411 en de Vlaamse, och arme, slechts 209 en dat ondanks het feit dat 60% van de bevolking in Vlaanderen woont. Daar komt dan nog de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’ bij, die niet eens in de Belgische Grondwet vermeld wordt, in feite dus ongrondwettelijk is, maar het land elk jaar wel miljarden euro kost, terwijl de Vlaamse tegenhanger al meteen na de eerste federalisering van dit land werd geïntegreerd in het eigen gewest. Vlaanderen werkt, Wallonië verspilt.
Econoom Geert Noels sprak jaren geleden al van de ‘Wallonisering’ van België, het land dat nooit meer zou worden uitgevonden als het niet zou bestaan (dixit The Economist). Als we na de verkiezingen van 2024 zouden moeten gaan onderhandelen met socialist Magnette, die de hete adem van de Waalse links-groenen en de communisten in zijn nek voelt, dan zal er van de kreet van onze Vlaamse soldaten uit WO I (‘Hier ons bloed, wanneer ons recht?’) niet veel meer in huis komen.
En dan is er ook nog Ventilus, de West-Vlaamse hoogspanningslijn die rond 2027 de op zee door de windmolens geproduceerde stroom aan wal moet brengen, waarbij een traject van 12 km bovengronds. Tegen dat laatste zijn ettelijke burgemeesters, in hoofdzaak West-Vlaamse cd&v’ers, in opstand gekomen. Ze eisten een rapport daarover door een onafhankelijke derde partij, in dit geval de Duitse professor Westermann, Energie-Techniek specialist, door de burgemeesters zelf naar voor geschoven. Die man bevestigde dat een ondergrondse lijn niet alleen vijf miljard euro meer zou kosten, maar dat ook niet meteen realiseerbaar is, omdat de technologie hiervoor nog niet op punt staat, wat nog voor jaren vertraging zou zorgen. In principe zal het dus een bovengrondse lijn worden, al blijft het gevaar van een tweede Oosterweel-scenario bestaan (Pfos vinden, bv). En zo riskeren we straks wel heel wat stroom te kunnen produceren op de Noordzee, maar zullen we die niet kunnen gebruiken.
Heerlijk land, waar zowat iedereen bevoegd is, maar niemand verantwoordelijk. In de marge van bovenstaande is er ook de tweede afwijzing van cd&v binnen de Vlaamse regering. Na die van de indexering van het Kindergeld, nu dus die Ventilus-leiding die door West-Vlaams cd&v-land toch bovengronds zal komen. Er wordt binnen de partij al gevreesd dat heel wat cd&v-burgemeesters straks onder een andere naam naar de stembus zullen trekken.
De vakbonden hebben hun zin gekregen. Er is massaal gestaakt, het openbaar vervoer draaide op een klein pitje. De luchthavens eveneens, die van Charleroi was zelfs helemaal gesloten. Noblesse oblige, zeker in de wereld van de ‘travailleurs’. Met alleen al dit jaar vijf automatische indexaanpassingen (= meer dan 11% opslag) zullen de meeste bedrijven al blij zijn die aan te kunnen, vooral degenen die géén superwinsten zouden gemaakt hebben. Nu werkgevers en werknemers niet tot een loonakkoord zijn gekomen, komt de zaak op de tafel van de federale regering, die zelf al vijf
miljard euro heeft gestoken in diverse tegemoetkomingen en zo goed als failliet is. Met deze week nog een feestdag erbij, die in dit land kan gerecupereerd worden (‘Only in Belgium’), zal de productiviteit een zoveelste stap achteruit zetten en misschien wel bedrijven doen beslissen dit landje voortaan ‘links’ te laten liggen (doordenkertje), De loonkosten liggen hier momenteel nl zo’n 16% boven die in buurlanden Nederland, Duitsland en Frankrijk, terwijl de loonnorm-wet uit 1996 dat juist wilde verhinderen.
---
En dan nog dit:
N.a.v. de reactie van lezer Ottorongo i.v.m. de nieuwste uitgave van het Rekenhof , het zgz ‘blunderboek’, kan ik er nog bijvoegen dat het ook hier in de eerste plaats gaat om kosten in Wallonië gemaakt. Zelfs de Franstalige RTL sprak er schande over.
Een ondergrondse verbindingsgang van het Waals parlement bleek met drie miljoen euro driemaal zoveel gekost te hebben dan eerst geraamd. De totale kosten voor het gebouw, zo’n 40 miljoen, zijn zelfs viermaal hoger dan wat eerst gepland was. En dan hebben we het nog niet eens gehad over wat de vernieuwing van het station van Mons, niet toevallig de stad van Di Rupo, heeft gekost. Dat mocht niet onder doen voor dat van Luik, noch dat van Antwerpen, alhoewel Mons, in NMBS-termen, maar een tweederangs bestemming is.
Dinsdag 8 dezer overleed zanger-chansonnier Will Ferdy in de gezegende leeftijd van 95 jaar. Ferdy was zowat de eerste ‘andersgeaarde’ in de showbizz die bij ons ’uit de kast kwam’, wat voor velen – ook voor mij toen – een schok was, want de man zong liedjes met zinnige teksten, waaronder die van Brel in het Nederlands. Hij deed dat trouwens zonder te shockeren zoals sommigen dat wél bleven doen.
Ik heb Will Ferdy ooit in levende lijve ontmoet in de jaren 1990 na een klassiek concert in de Koningin Elisabethzaal in Antwerpen, toen ik hem eerst letterlijk bij het buitengaan tegen het lijf liep en hij daarna op een tafel naast ons zat, samen met een dame nota bene, in de café onder de zaal, waarbij ik met hem een rechtuit aangename babbel had over klassieke muziek en het feit dat mijn vrouw en ik een abonnement hadden op de opera van Luik, wat hij opmerkelijk vond.
Ondertussen is de wereld veranderd en wordt homofilie geen ziekte meer genoemd, maar een afwijking van de gewone norm; zoals bv linkshandigheid. Het tegenwerken ervan zou wel ongunstige gevolgen teweeg kunnen brengen in de hersenhelften (althans volgens Em. Prof. Dr. Karel Evrard, zenuwarts / mijn blog van 5 oktober). Ik heb er zowel in onze vriendenkring als op het werk mee te maken gehad, maar dat ging telkens om mensen die er niet expliciet mee uitpakten.
---
En dan is er vandaag de aangekondigde staking van de vakbonden, die zgz meer koopkracht eisen voor werknemers bij bedrijven die grote winsten zouden gemaakt hebben. In werkelijkheid staken er ook bij bedrijven die geen of weinig winst hebben gemaakt, zelfs verlies hebben geleden, zoals bv de NMBS en die zich de luxe van loonsverhogingen bovenop de automatische index (reeds vijfmaal dit jaar) niet kunnen veroorloven, zoals ik nog schreef in mijn blog van 4 dezer (‘De staakbonden’).
Het Amerikaanse e-commercebedrijf Amazon van Jeff Bezos, een van de rijkste mensen ter wereld, opende zopas ook in België een nieuw bezorgbedrijf en wel in Antwerpen. Tot daar niets abnormaals - hoe meer zielen, hoe meer vreugd - ware het niet dat er een reukje aan hangt. Vlaamse verkopers die hun koopwaar willen verkopen op Amazon, moeten hun productinfo in het Frans opgeven, in Antwerpen a.u.b.!. Daarbij negeert Amazon de taalwettelijkheid van België. Daar komt nog bij dat die info vertaald wordt naar het Nederlands via een computer, waarbij soms hilarische productbeschrijvingen ontstaan, die de verkoop van de producten niet altijd ten goede komen. Een Vlaamse klant die daartegen protesteerde, kreeg als antwoord dat Amazon.com.be eentalig Frans is. Bij Amazon daar in Antwerpen wordt het ‘Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof’. Te mijden, dus. Er is genoeg concurrentie om dat te doen.
Ik vermeldde reeds het interview in De Standaard van de heren Bart Van Craeynest (VOKA) en Willem Sas (universitair onderzoeker) over de alles behalve rozige toekomst van dit landje. Buiten de begrotingsproblemen waarmee we zullen geconfronteerd worden – zeker als Europa straks de geldkraan weer dicht draait - is er ook dat van de werkzaamheidsgraad, waarin de lamentabele Waalse toestand wordt bevestigd. Daar waar Vlaanderen naar de 80% gaat, zit Wallonië niet eens aan de 70%. Ook het aantal Walen dat nog in Vlaanderen werkt, is aan het afnemen zonder dat er aanwijzingen zijn dat er in Wallonië veel arbeidsplaatsen bijkomen.
In West-Vlaanderen, de Belgische provincie met het minst aantal werklozen, werken momenteel dubbel zoveel Fransen als Walen en dit ondanks het feit dat de provincie ook grenst aan Henegouwen, de Belgische provincie met het groots aantal werklozen en het dus geen kwestie is van taal of afstand. De belangrijkste reden, waarom de Fransen wél komen, is omdat de werklozensteun in la douce France, waar de Walen zo naar opkijken, wordt beperkt in de tijd, terwijl men hier zelfs pensioenrechten kan blijven opbouwen, de zo genoemde ‘gelijkgestelde periode(s). ‘Only in Belgium’.
