De gemeenteraadsverkiezingen in Nederland hebben gezorgd voor een ruk naar links. Daarvoor zijn verschillende redenen, waaronder het strenge financiële beleid van de regering Balkenende die er nog steeds niet klaar is met het opruimen van 12 jaar paarse puinhopen. Balkenende heeft zich hierbij niet populair gemaakt, dat is altijd zo als er moet bespaard worden. Een tweede reden is de steeds strengere regels waaraan vreemden moeten voldoen om in Nederland te mogen blijven. Voor vele overheidsbeslissingen die in Nederland de laatste jaren zijn genomen, riskeert men in ons land vervolgd te worden door het centrum van zgz gelijke kansen en racismebestrijding. De modale Nederlander heeft het helemaal niet moeilijk met de verstrenging van de immigratiewetten. Dat het bij deze gemeenteraadsverkiezingen toch fout is gelopen, is in grote mate te wijten aan het feit dat buitenlanders in die verkiezingen mochten meestemmen. De linkse partijen hebben zich volop op dat nieuwe kiesvee gestort. Vooral in de grote steden zijn de allochtonen massaal gaan stemmen en dat heeft dikwijls de doorslag gegeven. Zelfs in Rotterdam, de thuisbasis van "Leefbaar Nederland", de oorspronkelijke partij van Pim Fortuin, gaan de linksen weer mee deelnemen aan het bestuur van de stad. Leefbaar Nederland haalt er nog steeds bijna 30% van de stemmen, maar dat is niet meer voldoende. Gaan wij in België dezelfde weg op? Ook hier krijgen we dit najaar gemeenteraadsverkiezingen waarbij de allochtonen mogen meekiezen. Dat danken we aan de Waalse partijen die daarvoor de steun kregen van de SP.a en Groen! (toen nog Agalev). Ook hier hebben de linkse partijen hun nieuw proletariaat ontdekt. De modale Vlaamse werkman stemt niet meer links, op vele plaatsen nu zelfs eerder rechts. Hij wordt in die partijen nu vervangen door de al dan niet legale allochtoon. Rond Brussel komt daar nog bij, dat die allochtonen ermee voor zullen zorgen dat Brussel en de Brusselse rand nog meer verfranst zullen worden. Uitgerekend gisteren stond er nog een artikel in Het Laatste Nieuws, dat meldde dat de sportwinkelketen Decathlon er in Anderlecht niet in slaagt voldoende werkkrachten te vinden en dit in een regio met een werkloosheidscijfer van boven de 20%. De reden hiervoor is, dat de werknemers tweetalig moeten zijn en de meeste kandidaten geen Nederlands (kunnen of willen) spreken. Hopelijk maken wij op 8 oktober geen Nederlandse toestanden mee. Mocht dat echter wél zo zijn, dan danken we dit onze linkse Vlaamse partijen, die ons volk in de steek hebben gelaten. In dat geval zullen we wel de gelegenheid hebben ze hiervoor betaald te zetten en dat bij de federale verkiezingen van 2007.
De tijd van de goedkope olieprijzen is wel degelijk voorbij. Allerlei speculaties, o.w.v. de onstabiele toestand van het Midden Oosten, de kwestie Iran en daarbij de steeds grotere vraag naar olie van de opkomende wereldmachten China en India, maken dat we een terugkeer naar goedkope olie mogen vergeten. Op dit ogenblik loopt er een conferentie van de Europese ministers van Economische Zaken die zich beraadt over de situatie. Opmerkelijk in dit debat zal het standpunt zijn van de Zweedse regering. Deze heeft nl gesteld dat haar land tegen 2020 niet meer afhankelijk mag zijn van olie. Deze uitdaging lijkt een beetje utopisch en misschien is ze dat ook, maar het is in elk geval een goede aanzet tot de denkpiste hoe er inderdaad iets moet gedaan worden aan de energievoorziening voor de komende decennia. In Zweden zelf is men alvast niet bij de pakken gaan zitten. De ontwikkeling van de kernenergie, die men eerst wou afbouwen, wordt teruggedraaid. De bestaande centrales worden aangepast of gemoderniseerd. Er wordt geïnvesteerd in het produceren van bio-brandstof voor voertuigen en nu reeds krijgen mensen, die daarvan gebruik maken, allerlei voordelen. Verder heeft Zweden het voordeel grote beboste oppervlakten te hebben en wil men er de verwarming van de gebouwen steeds meer gaan doen met het verbranden van pellets die gemaakt zijn uit houtafval. Dit is een idee dat reeds erg concrete vormen heeft aangenomen (in Italië zijn er al elektriciteitscentrales die ermee werken). Tenslotte is er het idee om ook de waterstofproductie verder uit te breiden als alternatief voor een vooral milieuvriendelijkere brandstof. Bij ons is men zo ver nog niet. Er is zopas een voorstel gedaan om tegen 2020 ervoor te zorgen dat heel het land zou kunnen worden aangesloten aan de aardgasleidingen. Als olie uitputbaar is, is aardgas dat echter ook en het valt dan ook te bezien of dit een goed idee is. Zo'n aanpassing voor het hele land zal een zeer grote investering vergen die misschien later niet zal kunnen worden teruggewonnen omdat tegen die tijd ook het aardgas te duur en te zeldzaam zal zijn geworden. Tegen dat aardgasplan was trouwens ook al een klacht gekomen vanwege de "mazoutboeren", maar dat is m.i. een achterhoedegevecht. Wie de dag van vandaag nog begint met huisbrandolie, is goed gek. Toen wij, in 1975 nota bene, ons huis bouwden, dachten wij al dat de huisbrandolie een voorbijgestreefde zaak was. We zijn nu dertig jaar verder en nog steeds stoken veel te veel Belgen met die brandstof. Dit soort verkwisting wordt nog steeds aangemoedigd door een overheid die er nog subsidies aan geeft. Er wordt al wel iets gedaan om het verbruik van bio-brandstof te bevorderen, maar dat project staat nog in zijn kinderschoenen. Tenslotte moet België terugkomen op zijn besluit om de kerncentrales te sluiten. Zweden en Finland hebben dat al gedaan en Duitsland overweegt het ook. Bij ons is zopas een "denktank" opgericht met de mooie Latijnse naam "Itinera" ("wegen"). Het doel van die groep zou zijn uit te zoeken in hoever ons land de ontwikkeling in de Scandinavische landen zou kunnen overnemen. Dat is alvast een goed begin. De vraag is alleen of het gaat lukken in dit kunstmatige land van twee snelheden en nog veel meer tegenstellingen.
Met de verklaring van burgemeester Hendrickx van de gemeente Schoten, dat hij na de volgende gemeenteraadsverkiezing liever met het Vlaams Belang in zee zou gaan dan met een monstercoalitie van links-rechts, is nu ook de slag om Antwerpen begonnen. Wat Harrie Hendrickx vertelt is de logica zelf. Wat voor democratie hebben wij als die partijen toelaat mee te doen aan de verkiezingen, maar niet daarna. Het grote voorbeeld is de stad Antwerpen zelf, die al twee termijnen slecht beheerd wordt door een coalitie die als enig bindmiddel heeft dat de partijen die er deel van uitmaken tegen het Vlaams Belang zijn. Dit werkt zo verlammend dat iedereen heeft kunnen zien hoe de stad daardoor flink verloederd is. Hoe erg het is bewijzen de recente uitspraken van de plaatselijke socialisten, christen-democraten én liberalen dat ze, na 8 oktober, niet meer willen samenwerken met Groen! Niemand heeft echter enig idee wat er zal gebeuren als de drie bovenvernoemde fracties niet aan een meerderheid geraken en het enige alternatief dan het Vlaams Belang wordt. Dat partijvoorzitters als Jo Vandeurzen en Bart Somers, tegen elke logica in, blijven eisen dat hun partijleden de kadaverdiscipline blijven volgen en elke samenwerking met de grootste partij van Vlaanderen blijven afwijzen, is eigenlijk ongelooflijk dom. Ze weten dat ze daardoor wéér stemmen gaan verliezen en in het beste geval wéér een coalitie zullen moeten aangaan met e.o.a. links partijtje, dat dan weer maximale winst uit een minimale vertegenwoordiging kan halen zoals dat nu reeds een tiental jaren gebeurt in de regio Antwerpen. Gemeenteraadsverkiezingen zijn geen regionale of nationale gebeurtenissen. De partijen mogen dan nog proberen op regionaal vlak een strakke discipline aan te houden, op gemeentelijk vlak spelen ook andere factoren. Zoals bv het gezond verstand van een burgemeester die het belangrijker vindt dat zijn gemeente goed bestuurd wordt dan dat hij telkens in de wielen wordt gereden door zijn eigen meerderheid. Of bv de algemene tendens dat men in Vlaanderen het stilaan beu wordt mede geregeerd te worden door een partij van salonsocialisten, die er in de eerste plaats op uit zijn ministerposten en lucratieve jobs te bemachtigen (NMBS, De Lijn, BIAC e.a.) en dat alleen maar kunnen blijven realiseren door het cordon in stand te houden. Dat de socialisten er achter blijven staan, is dan ook logisch (je hoort ze nauwelijks in dit debat), maar dat de centrumpartijen als er schapen achteraan blijven lopen, gaat mijn pet te boven. Schapen, ja, geen ezels, want die stoten zich geen twee keer aan dezelfde steen!
Eerder toevallig zag ik gisteren op het kanaal "Z"-TV een reportage over wat wij vroeger "Onze Kongo" noemden (Ik heb nog een album met prentjes van de chocolade "Jacques" daarover, tweetalig...). Tegenwoordig heet die Staat de "Democratische Republiek Kongo". Zoals dat ook bij de Duitse "Democratische" Republiek het geval was, stelt het woord democratisch eerder het tegenovergestelde voor. Onze huidige ex-kolonie is één groot chaotisch gebied geworden, tachtig (80) keer België, 60 miljoen inwoners (schat men), waarin wet en orde niet aan de orde zijn. Geen wegennet meer, die naam waardig, geen infrastructuur buiten enkele plaatselijke uitzonderingen. De mensen die er geen werk hebben krijgen geen werkloosheidsvergoedingen, er zijn geen pensioenen. De ambtenaren die voor de Staat werken zien af en toe wat geld, maar dat stelt weinig of niks voor, zodat ze verplicht zijn hun diensten te laten betalen door de burgers. De buitenlandse maatschappijen, die er nog werkzaam zijn, zijn deze die zich hebben "aangepast" aan het alternatief systeem. M.a.w. zij zijn verplicht mee te spelen met corrupte politici, militairen en politiemensen. Maatschappijen die dat doen en op die manier dikwijls grof geld verdienen, staan bij ons in een slecht daglicht maar hebben als enig alternatief er weg gaan en dat betekent voor de plaatselijke bevolking nog meer werkloosheid en miserie. Maar, er is beterschap op komst, althans volgens de UNO en de verschillende organisaties die zich momenteel het lot van het onmetelijke land een beetje trachten aan te trekken. Vóór einde juni van dit jaar moeten er in het land van Kabila Jr nl zowel presidents- als parlementsverkiezingen plaatsvinden. Er zouden in totaal een honderdtal (!) partijen aan meedoen. De voorbereidingen en het afwerken van die verkiezingen gebeurt met buitenlandse steun en zou in totaal zo'n 400 miljoen euro gaan kosten (12 miljard oude Belgische frankskens)! Een professor van de universiteit Antwerpen, specialist in centraal Afrikaanse zaken, die de uitleg gaf op Z-TV, hoopt dat er met deze verkiezingen een aanvang zal gemaakt worden om het land weer op het goede spoor te krijgen na 30 jaar burgeroorlog. Hij gaf zelf echter toe, dat dit helemaal niet zeker is. In de eerste plaats is er het gevaar dat de nu heersende corrupte klasse aan het bewind blijft en dan verandert er niets. In de tweede plaats kan het zijn dat er een andere lichting aan het bewind komt, maar dat die, met de voorbeelden die ze gezien heeft, hetzelfde gaat doen. Ten derde is er het gevaar dat de huidige leiders, zowel van de kant van Kabila Jr als van die der rebellen, het zover niet zullen laten komen als ze zien dat ze gaan verliezen. Op die manier zal het daar alleen nóg erger worden en mogen alle projecten, die nu in de pijplijn zitten tot aan de verkiezingen, vergeten worden. De vraag is dan ook of men die 400 miljoen euro niet beter zou gebruiken om er het wegennet en de infrastructuren (denk maar aan Matadi) mee aan te leggen. Op die manier zou men tenminste zeker zijn dat ze goed gebruikt werden, zouden ze voor werkgelegenheid en betere levensomstandigheden kunnen zorgen. Kongo, dat potentieel een rijk land is, dat hydrothermisch heel zuidelijke Afrika van stroom zou kunnen voorzien, dat onmetelijke bodemschatten en uiterst vruchtbare gronden heeft, heeft momenteel een begroting die niet groter is dan die van de stad Antwerpen. De verkiezingen van juni gaan daarin geen verandering brengen.
Marc Verwilgen, minister van Economische Zaken, heeft van eerste minister Guy Verhofstadt het verbod gekregen om met prins Philippe en prinses Mathilde mee op handelsmissie te gaan naar Zuid-Afrika. Officieel heet het dat er die week enkele belangrijke vergaderingen zijn, waar Verwilgen niet gemist zou kunnen worden. Wie het doen en laten van de liberale top(?)-man de laatste tijd gevolgd heeft, zal zich daarbij wel grote vragen stellen. Er wordt nl beweerd dat Verhofstadt, voor de verandering, nog maar eens door de knieën is gegaan na een ultimatum van de P.S. tegen de deelname van Verwilgen aan zijn zoveelste snoepreis. Het kan verkeren, wist Bredero al, maar bij Verwilgen is er veel te veel fout gelopen om normaal te zijn. De man kwam in de schijnwerpers als voorzitter van de parlementaire onderzoekscommissie over de zaak Dutroux en deed dat zo goed dat hij de bijnaam "witte ridder" kreeg. Het rechtstreekse gevolg van zijn populariteit zorgde ervoor dat het, na de volgende verkiezingen, toen paars-groen aan de macht kwam, niet meer dan logisch was dat de witte ridder minister van justitie werd en dat hij op die manier in staat zou gesteld worden om een hoop scheve toestanden recht te trekken. Toch waren er toen reeds kringen, o.a. bij de Waalse P.S. en de eigen VLD, die niet hoog opliepen met Verwilgen en die hebben hun best gedaan zijn blazoen op de kortst mogelijke tijd te beschadigen. Als minister van Justitie heeft Verwilgen zo goed als niets gerealiseerd gekregen, omdat de P.S. het niet wou en Verhofstadt aan die Waalse partij zijn job als eerste minister dankte (en nog dankt). Bij de vorming van de tweede regering Verhofstadt, kreeg Verwilgen dan ook een andere portefeuille, die van Ontwikkelingshulp. Hem uit de regering houden, ging niet omdat de man nog steeds zoveel voorkeurstemmen haalde, ook weer iets dat sommige mensen uit zijn eigen partij met lede ogen zagen gebeuren. Ergens is er dan nog eens een stoelendans geweest en kreeg Verwilgen uiteindelijk de portefeuille van Economie. Hij moest tenslotte iets te doen hebben. Ondertussen wou men echter van hem vanaf en heeft men tot tweemaal toe geprobeerd hem op e.o.a. Europese job te parachuteren. Dit is tweemaal mislukt, de tweede keer met de actieve medewerking van CD&V-er Luc Van den Branden, nog zoiets raar dat men alleen maar in de Belgische politiek kan meemaken. Dat Verwilgen er ondertussen niet meer gemotiveerd bijliep, was de logica zelf. Nadat hij ook op gemeentelijk vlak waarschijnlijk zal geboycot worden in Knokke Heist (door de gemeentelijke liberale partij van baron Lippens, nota bene), heeft hij waarschijnlijk gedacht het er maar van te pakken als hij de kans kreeg. En zo trok hij regelmatig op "studiereis", één keer zelfs naar de Zuidpool! Die reis is waarschijnlijk de druppel geweest om hem helemaal op non-actief te zetten, omdat hij zijn echtgenote - op kosten van de Staat - had meegenomen en achtergelaten op de laatste tussenlanding in Nieuw Zeeland. In een land waar de ene fraude na de andere opduikt, heeft de regering er geen boodschap aan dat er ergens een minister tussenloopt die zijn eigen spelletjes speelt. En zo werd de witte ridder het zwarte schaap!
Er is de laatste weken nogal wat te doen geweest m.b.t. de soms hoge wedden van allerlei managers en directeurs van firma's en overheidsorganen. Ergens in Vlaanderen was er zelfs een korte staking van postbodes die vonden dat de grote baas van de Post teveel kreeg. Mij persoonlijk hindert het niet als grote bazen grote lonen krijgen, zeker niet bij privé-firma's, waar ze verantwoordelijk zijn voor de gang van zaken en daarop kunnen worden aangerekend. Het ligt natuurlijk iets gevoeliger als het om overheidsdiensten gaat, al zal dat ook binnenkort wel veranderen als firma's zoals de NMBS en de Post mee zullen moeten gaan concurreren in een geliberaliseerde markt. Waarmee ik meer problemen heb, is met dat loon van Guy Quaden, directeur van de Nationale Bank, een instelling die in feite niet veel meer voorstelt. Sinds de Europese Centrale Bank de meeste hoofdverrichtingen heeft overgenomen, houdt men zich bij die nationale banken nog hoofdzakelijk bezig met het maken van statistiekjes. De grote baas voor dergelijk bureauwerk zo'n klein half miljoen euro per jaar uitbetalen, is dat ook ridicuul. Als mensen problemen hebben met de hoge lonen van bovenvernoemden, wat gaan ze dan zeggen over het geld dat jaarlijks wordt uitgekeerd aan één familie, die van Saksen Coburg. Alhoewel men dat koningshuis, volgens mij, beter zou afschaffen (zoiets is niet meer van deze tijd), kan ik er nog inkomen dat men - zolang hij nog aan de macht is - de koning zijn "dotatie" gunt (van 8,19 miljoen euro!) en mag zelfs prins Philippe, als troonopvolger zijn bijna 900.000 euro houden. Maar dat de rest van die familie nog een hoop geld bovenop krijgt, kan er bij mij niet in. Erger zelfs, het schijnt dat die zelfs niet mogen werken (van een tegenprestatie gesproken!). "Lonen" zoals die aan prins Laurent (bijna 300.000 euro), prinses Astrid (iets meer dan 300.000 euro) en koningin Fabiola (bijna 1.400.000 euro) zijn nergens voor nodig. Wat doet Fabiola met dat geld: kloosters bouwen in groene zones? Wat komt er bij Astrid nog binnen via haar gemaal die ergens in de banksector ook geen hongerloon zal slijten? Zo'n subsidiëring van een hele koninklijke familie is ook typisch Belgisch; dat gebeurt nergens anders. In Nederland moeten, buiten de troonopvolger, alle afstammelingen van het koninbklijk huis maar zelf zorgen dat ze inkomsten hebben. Hier leven die op de rug van de belastingsbetaler. Afschaffen die handel en liefst zo vlug mogelijk. Zeker voor Vlaanderen biedt Saksen Coburg geen enkele meerwaarde, integendeel.
Dassen zijn in Vlaanderen een beschermde diersoort. Of Koen Dassen, voorlopig nog even chef van de Belgische staatsveiligheid, daarvan kan profiteren valt nog af te wachten. Het Erdal-debat in parlement is, ook voorlopig, een maat voor niets geweest. De hele meerderheid zonder ook maar één uitzondering (zelfs de blauwe stormram uit Oostende was in geen velden te bespeuren) blijft achter haar twee ministers staan en de zaak is met een maand verschoven tot na de paasvakantie. Vijgen na Pasen dus, in de hoop dat het de publieke opinie tegen dan niet meer zal interesseren óf dat men ondertussen de gezochte terroriste zal hebben gevonden. Voor haar zal dat niet veel uitmaken, want men wordt in België niet gestraft als men het Gerecht ontvlucht (alleen wie haar daarbij zou geholpen hebben, kan gestraft worden: ook dat is Belgisch!) Ondertussen zit Koen Dassen wel in het oog van de storm. Bij Justitie was hij feitelijk al afgedankt, maar zat nog op de post tot er een opvolger wordt benoemd. In feite had Dassen zijn handen vrij om eens "zijn" waarheid te vertellen, iets wat hij misschien achter gesloten deuren ook gedaan heeft. Toen rees echter een tweede, groot probleem. Na zijn korte carrière bij Justitie was Dassen immers een spiksplinternieuwe job beloofd op het departement van ... ja, minister Dewael. Dat heeft als gevolg dat Dassen op de rem is moeten gaan staan. Je kan moeilijk je nieuwe baas meteen in zijn wielen gaan rijden, niet? Met het oog de Vlaamse kool en de Waalse geit te sparen, is het hele dossier dan maar overgeheveld naar de comités "I" (voor "informatie") en "P" (voor "politie"). Die comités zitten vol politiekers van de meerderheidspartijen en hebben nu ruim te tijd om een verhaal op te stellen dat voor iedereen verteerbaar is. De vraag zal dan zijn hoever de oppositie dan nog iets zal kunnen doen. Het gevaar is immers niet denkbeeldig dat de zaak Erdal verticaal geklasseerd zal worden in dezelfde kast waarin ook al de dossiers zitten van de dynamitering van de IJzertoren, de Roze Balletten en de Bende van Nijvel, om er maar enkele te noemen. Ondertussen heeft onze eerste piet, in casu Verhofstadt, beslist dat hij de staatsveiligheid volledig gaat hervormen. Met de ervaring die we hebben van zijn hervormingen van de ambtenarij en de politie, voorspelt dit niet veel goeds. Hoe zei hij het weer: "snel en efficiënt"?
De gemeenteraadsverkiezingen zijn pas in het najaar, maar de messen worden al geslepen. Vooral rond Brussel belooft het warm te worden in oktober. Zopas heeft Philippe Moureaux, samen met Mangain van het FDF zowat de rabiaatste Vlamingenhater van dit land, opgeroepen tot frontvorming tegen wat hij noemt "de Vlaamse aanvallen op het Brusselse gewest". Hij wordt daarin bijgevallen door zowat alle Franstalige Brusselse partijen. Joëlle Milquet, de voorzitster van de vroegere Waalse christendemocraten (ze noemen zich nu cdH, wat staat voor "centre démocratique humanitaire" - het woord "chrétien" durven ze niet meer gebruiken!) gaat zelfs nog een stap verder en wil dat er één groot front komt van Franstalige Brusselaars en Walen tegen Vlaanderen. Wat ze ook zeggen: het ziet er niet goed uit voor de Vlamingen in Brussel. Die zullen na deze gemeenteverkiezingen waarschijnlijk nog meer in de verdrukking komen. De schuld daarvoor ligt bij de grote, traditionele Vlaamse partijen die nooit hadden mogen toelaten dat Brussel een apart gewest werd. Men kon op voorhand voorzien dat dit tegen Vlaanderen zou worden uitgespeeld, wat nu aan het gebeuren is. Anderzijds danken we de SP.a en Groen! omdat zij het mee mogelijk hebben gemaakt dat vreemdelingen mee zullen kunnen stemmen in deze verkiezingen. In Brussel betekent het, dat zeker 90% van die allochtonen voor Franstalige partijen zullen stemmen en dus tegen Vlaanderen. De hetze die door Moureaux, Milquet, Mangain e.a. nu wordt opgestart zal echter ook verder reiken dan de gemeenteraadsverkiezingen. Men wil nu al beginnen een front te vormen met het oog op de federale verkiezingen van volgend jaar, waarbij men nog maar eens communautair zou gaan onderhandelen. Als de Vlaamse partijen aan dergelijke onderhandelingen zouden deelnemen, betekent dit gegarandeerd dat we weer een reeks toegevingen zullen moeten doen. Het is steeds hetzelfde liedje. De enige oplossing zou zijn dat een meerderheid van Vlaamse partijen zou weigeren besprekingen voor een nieuwe regering (en dus ook voor nieuwe communautaire discussies) te beginnen, tenzij eerst vooraf volgende zaken worden vastgelegd: 1. de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde; 2. het in stand houden van de huidige taalgrens; 3. het uitdoven van de faciliteiten in heel Vlaanderen; 4. het afschaffen van alle subsidies aan scholen van andere taalgroepen; 5. het afbouwen van de geldtransferts van Vlaanderen naar Brussel en Wallonië. En dat alles zonder weer eens nieuwe toegevingen van Vlaamse zijde. Als dat niet mogelijk zou zijn, dan komt er beter geen nieuwe federale regering en zal België rijp zijn voor een definitieve splitsing. De tijd van "toegeven met de dood in het hart" moet nu maar eens definitief voorbij zijn!
De hele heisa rond de ontsnapping van terroriste Erdal heeft nog maar eens duidelijk aangetoond dat de verschillende diensten, die in dit land zouden moeten zorgen voor de veiligheid van de burgers, nogal in gebreke zijn gebleven. Pijnlijk werd aangeduid dat de meeste van die diensten nog steeds niet, of niet goed met elkaar communiceren, dat er nog veel te veel ambtenarij mee gemoeid is (geen actie zonder bevestiging per fax!) en dat de bevoegdheden onvoldoende tot onbestaande zijn (de Staatsveiligheid mag geen aanhoudingen doen!). Het gaat trouwens niet alleen om het geval Erdal. Dagelijks worden burgers geconfronteerd met misdaden en hebben zij de indruk dat het politieapparaat in het algemeen en het gerechtelijk apparaat in het bijzonder niet aan hun kant staan. Om te beginnen zijn er de belachelijk lange termijnen tussen het plegen en/of ontdekken van een misdaad en de berechting. Zo werd gisteren in de krant (HLN) nog vermeld dat zeven personen veroordeeld werden wegens het stelen en helen van computers bij het ministerie van financiën. De feiten dateren van ... 1998! Verder is het een feit dat georganiseerde criminele benden, vooral die uit het vroegere Oostblok, er steeds meer rekening mee houden dat hun bendeleden kunnen worden opgepakt en daaruit de nodige conclusies hebben getrokken. Voor dergelijke organisaties is het veel interessanter in België te opereren i.pl.v. bv Nederland. Bij veroordeling krijgen de bendeleden bij ons immers de kans na één derde van hun opgelegde straftijd vrij te komen. In Nederland is dat twee derden, dus het dubbele. Ondanks alles wat beweerd wordt, neemt de criminaliteit in zijn totaliteit helemaal niet af. Vooral overvallen bij mensen thuis neemt hand over hand toe en dit niet alleen bij bank- of postbedienden. Ook particulieren, waarvan men vermoedt dat ze geld in huis hebben, worden steeds meer het slachtoffer van gijzelingen. In dezelfde krant van gisteren stonden er liefst drie vermeld: één in Leuven, waar buiten enkele postbedienden ook vier studenten werden vastgehouden, één in Ukkel waar de dochter des huizes en haar oppas werden gegijzeld en één in Poppel, bij Ravels, waar een vishandelaar in zijn eigen huis werd overvallen, gekneveld en beroofd. Als de burger, om te beginnen, zich al vragen stelt omtrent de werking van politie, Gerecht en veiligheid, daarna moet meemaken dat het jaren duurt vóór een zaak bij het gerecht zijn beslag krijgt (áls dat al gebeurt), om tenslotte te moeten leven met de wetenschap dat de misdadigers na één derde van de straftijd al vrij kunnen komen, dan moet men niet afkomen met statistieken die erop zouden duiden dat het goed gaat met de bestrijding van de criminaliteit in ons land.
Het is niet de eerste keer, maar het is wel opvallend dat Amnesty International de laatste tijd weer geregeld de anti-Amerikaanse toer op gaat. Dat schijnt weer mode te zijn geworden nadat het persagentschap Associated Press (AP) er, via een rechtsgeding, in geslaagd was de namen en verhoren van de gevangenen op Guantanamo gepubliceerd te zien. Volgens Amnesty International schenden de U.S.A. de mensenrechten door gevangenen zo lang vast te houden zonder proces. Dit zou ingaan tegen de Rechten van de Mens. Wat dat betreft hebben ze waarschijnlijk gelijk, al gaat het hier niet over figuren die zelf iets met mensenrechten hebben in gezeten. De meeste opgeslotenen op Guantanamo zijn indertijd gevangen genomen geworden in Afghanistan en bleken daar buitenlanders te zijn die er alleen maar kwamen vechten uit moslim fanatisme en tegen de Westerse wereld. Hadden de Amerikanen hen toen daar ter plaatse allemaal afgeschoten, dan was er over die terroristen waarschijnlijk geen papier meer vuil gemaakt. Ze hebben dat niet gedaan omdat ze waarschijnlijk hoopten er op die manier de nodige informatie uit te halen om nog meer onschuldige slachtoffers te vermijden. Officieel heeft Amnesty International het bij het rechte eind. Alleen is het wel opmerkelijk dat men dezelfde organisatie zelden of nooit kritiek hoort geven op andere landen waar de Rechten van de Mens continu en al veel langer met de voeten worden getreden, zoals bv China en Cuba. Zou dat toevallig zijn omdat het hier om twee communistische landen gaat? Als dat zo zou zijn, dan komt ook Amnesty International weinig geloofwaardig over. --- Volgens onze rode VRT, die er steeds als de kippen bij is als Amerika zwartgemaakt kan worden, worden de gevangenen van Guantanamo ook onmenselijk behandeld. Dit bericht is tegengesproken geworden door niemand minder dan Anne-Marie Lizin, zelf toch ook socialiste en voorzitster van de senaat, die de fameuze gevangenis bezocht heeft. Volgens Anne-Marie is die gevangenis veel beter dan de Belgische! Ruimere cellen, correcte bewakers, een gebedsmatje voor elke gevangene. Volgens Lizin zijn ook de ondervragingstechnieken er heel wat verzacht, nadat men ondervonden had dat hardere technieken niet hielpen. Zo hoort ge het ook eens van iemand anders.
"Ouders laten extremistische zoon oppakken", was de hoofdtitel in Het Laatste Nieuws van zaterdag 4 maart. Als ondertitel stond erbij: "Vlaming verdacht van terrorisme in Pakistan". Op de derde bladzijde van dezelfde krant stond de foto van die "Vlaming": ebbenhouten zwart! Het bleek dat het hier ging om een Kongoleesje dat met zijn drie jaar door een koppel brave Vlamingen geadopteerd was. Het is niet de eerste keer dat men het heeft ovcr Vlamingen, Limburgers, Antwerpenaars e.d. terwijl het in werkelijkheid gaat om vreemden die hier de Belgische nationaliteit hebben gekregen. Niet de Vlaamse nationaliteit, want die bestaat niet. Of om het met de woorden van Bruno De Winter zaliger, de stichter van 't Pallieterke te zeggen: "Wij zijn Vlamingen door het werk van God, Belgen door dat van de diplomaten". Zolang Vlaanderen niet onafhankelijk is, zijn al die vreemden hier Belgen, geen Vlamingen. Als het ooit zover komt dat Vlaanderen onafhankelijk wordt en dat liever nog vandaag dan morgen, dan zullen wij wel zien hoe we dat probleem oplossen. We zullen er dan in elk geval op letten onze nieuwe nationaliteit niet ten grabbel te gooien zoals dat nu met de Belgische gebeurt. --- Wat trouwens die geadopteerde "Vlaming" betreft waarover hierboven sprake, die had zich ondertussen tot de islam bekeerd en zou imam willen worden. Volgens zijn inderdaad veel te brave vader was daarmee niets mis en zou hij misschien ook wel naar Pakistan zijn afgereisd (zonder dat zijn ouders dat wisten, nota bene!) om daar een koranschool te gaan volgen. Wie een beetje vertrouwd is met die koranscholen in Pakistan, weet dat het uitgerekend daar is dat de talibanstrijders werden opgeleid. Tot wat dat heeft geleid weten ze ondertussen overal, maar vooral in New-York, Madrid en Londen. Men moet dus een beetje simpel van geest zijn om niet te beseffen dat die knaap volledig op het verkeerde pad zit. Wees maar verdraagzaam en herhaal maar tot in den treure dat de islam tegen alle geweld is, terwijl 99% van alle politieke aanslagen tegenwoordig worden uitgevoerd door moslims die voor een groot deel zijn gehersengespoeld in koranscholen. Wie dat niet inziet, ontkent het licht van de zon. "Nuttige idioten", noemde Lenin hen. --- In de marge van bovenstaande heeft ook de SP.a schepen van onderwijs van de stad Antwerpen, Robert Voorhamme, zijn duit in het zakje gedaan. Hij wil alle vreemde kinderen in zijn stadsscholen onderricht gaan geven in de taal van hun land van herkomst. Turks dus en Arabisch en Berbers en God weet wat nog. Als die kinderen het al zo moeilijk hebben om onze Nederlandse taal te leren, gaat hij het hun nóg wat moeilijker maken en ervoor zorgen dat ze waarschijnlijk nog slechter geïntegreerd zullen worden in onze samenleving. Als Voorhamme dan liever heeft dat ze hier niét integreren, dat hij dan zorgt dat ze die talen in hun eigen land van herkomst gaan leren. Misschien blijven ze dan wel daar zodat er meteen twee problemen zijn opgelost.
Naar aanleiding van de interpellaties over de vlucht van Erdal die er morgen, maandag, zullen zijn in het parlement, kan men rustig stellen dat dit de week van de waarheid wordt voor het CD&V. Van het Vlaams Belang weten we dat die al het ontslag van Laurette Onkelinx heeft gevraagd en dat ze dat waarschijnlijk ook zal vragen van Patrick Dewael. Het CD&V wil dat nu nog niet doen. Bij monde van Tony Van Parijs, justitie specialist en oud-minister van dat departement, zeggen den de christendemocraten dat ze eerst het debat willen voeren. Hopelijk laten die christendemocraten dan eindelijk nog eens hun tanden zien, zodat ze afkomen van het imago dat ze t.o.v. paars een veel te zachte oppositie voeren, dit in de hoop dat ze in een volgende federale regering mee zullen mogen regeren. Ook dat is politiek natuurlijk, maar ergens zijn er grenzen. Dewael en Onkelinx, die samen mee verantwoordelijk zijn voor de uit de hand gelopen Erdal affaire, zouden de eer aan zichzelf moeten houden en aftreden. Daarmee zouden ze tonen over enig verantwoordelijkheidsgevoelen te beschikken, niet alleen tegenover het eigen land, maar meer nog tegenover het buitenland, waar men met open mond van verbazing de vaudeville van het "terroristenproces" en de verdwijning van Erdal heeft gevolgd. Vooral onze justitie heeft zich nog maar eens hopeloos belachelijk gemaakt. Om te beginnen moet het geen zes jaar duren alvorens zo'n proces doorgang kan vinden. Dit heeft niets met de zaak Erdal zelf te maken. Het is in België stilaan de gewoonste zaak van de wereld geworden dat processen jaren aanslepen. Daardoor is men meestal verplicht de beschuldigden op een gegeven ogenblik vrij te laten en is het niet de eerste keer dat men zo aan het Gerecht ontsnapt. Op dat gebied is de zaak Erdal geen precedent. Verder is het zonder meer belachelijk, dat men toelaat dat een terroristische organisatie, die in het buitenland beschuldigd wordt van moord(en), hier bij ons zomaar een hoofdkwartier kan hebben. Erger nog, een lid van de bende, in casu Erdal, krijgt zelfs een onderduikadres op een appartementje boven datzelfde hoofdkwartier. Het minste dat men hier had kunnen doen, was Erdal een onderkomen geven op een plaats waar ze kon worden afgeluisterd, of mag dat ook al niet meer? Dat een verdachte van moord in het buitenland en terroristische activiteiten in het binnenland, niettegenstaande ze "geschaduwd" werd door 32 man en 4 auto's, toch nog kan ontsnappen in volle daglicht, is stof voor een burleske comedie. Jammer genoeg is het in dit land de harde realiteit. We hebben een staatsveiligheid die wel de Vlaams nationalisten in 't oog houdt en o.m. een zangeres verbiedt deel te nemen aan het Eurosongfestival omdat haar familie Vlaamsgezind was, maar die er niet in slaagt de burgers te beschermen tegen criminelen die hier open en bloot hun activiteiten kunnen tonen. Van kolder gesproken! Enfin, we gaan zien wat we gaan zien, maar het CD&V heeft hier eindelijk eens de kans te bewijzen dat ze een harde oppositie kan voeren en eens en voorgoed ons van de feeks op Justitie te verlossen. Als het dat niet doet, dan zal de zaak Erdal ook de christendemocraten beschadigen.
De klucht rond de vlucht van de linkse, in Turkije van moord beschuldigde Turkse terroriste Erdal heeft nog maar eens duidelijk gesteld dat Mark Eyskens gelijk had, toen hij vroeger als minister van Buitenlandse Zaken stelde, dat België een apenland is. Om die reden wou hij toen niet aftreden nadat bleek dat een gezocht terrorist een geldig visum had weten te bemachtigen om ons land binnen te komen. Met de zaak Erdal zitten we trouwens in eenzelfde situatie: een criminele organisatie laat men hier zijn gangetje gaan. Ondanks onomstotelijke bewijzen, laat men een proces zes jaar aanslepen en laat men de verdachte dan nog die hele tijd op kosten van de belastingbetaler leven. Volgens de laatste berichten verbleef ze die hele tijd in Brussel, op een appartementje boven het hoofdkwartier van de organisatie zelf, waaruit blijkt dat die criminelen hier gewoon hun ding verder konden doen. De ministers Dewael en Onkelinx liggen nu zwaar onder vuur en zullen maandag daarover in het parlement geïnterpelleerd worden. Als ze een beetje schaamtegevoel hebben, zouden ze moeten aftreden. Deze zaak maakt ons land in het algemeen en de werking van onze justitie in het bijzonder belachelijk in het buitenland en schaadt ons feitelijk meer dan de vroegere zaak Dutroux, waar de verantwoordelijke ministers toen wél ontslag namen. De interpellatie van maandag is ook een enige kans om eindelijk van het "geval" Onkelinx vanaf te geraken. Dat mens zit daar niet op haar plaats. Sinds zij bij justitie de plak zwaait (en hoe!) heeft het er alles van weg dat ze daar meer zit om de criminelen te beschermen dan te vervolgen. De zaak Erdal is alleen maar de druppel die de emmer doet overlopen. Voordien lag (en ligt) ze voortdurend in de clinch met de gevangenisbewakers, die maar niet aan de beloofde versterking komen. Verder ligt ze overhoop met Vlaams minister Vervotte i.v.m. de jeugdcriminaliteit. Onkelinx denkt nog altijd dat te kunnen corrigeren via preventie, daar waar de praktijk heeft uitgewezen dat dit niet het geval is. Dat ze, na lang tegenstribbelen, de psychisch gestoorde criminelen in Wallonië nu toch zou laten behandelen, heeft alleen te maken met een centenkwestie. De maatregel om mensen niet meer op te sluiten die een straf van minder dan zes maanden hebben opgelopen, zorgt ervoor dat kleine criminelen zich onaantastbaar zijn gaan voelen en ga zo maar door. Dan hebben we het nog niet gehad over de snel-Belg wet die er ook voor zorgt dat buitenlandse criminelen op een drafje Belg kunnen worden en zo aan zware straffen in eigen land kunnen ontsnappen. Tenslotte is er nog altijd het rare feit dat haar eerste ex-man, een Marokkaan, ooit voor drugszaken in een Turkse gevangenis heeft gezeten, daar na druk vanwege België is uitgeraakt (i.pl.v. uitgeleverd te worden aan Marokko) en nu op haar departement van Justitie een onderkomen heeft gevonden. En zo iemand is in dit land minister van Justitie! Vergeleken met Onkelinx is Dewael een plechtige communicant, die alleen af en toe wat onzin verkoopt en meestal niet uitvoert van hij met veel pathos verkondigt. Het komische aan de zaak Erdal is wel dat Dewael nu zelf onder vuur ligt, terwijl hij indertijd in de zaak Dutroux de fractieleider was van de VLD in de oppositie en toen eiste dat de verantwoordelijke ministers zouden aftreden. Nu wordt van hem hetzelfde verwacht. Het wordt zoals het TV-spelletje van Jos Brink: "Doet ie het of doet ie het niet?".
Op geregelde tijdstippen krijgen we zo'n soort zegebulletins te zien van onze openbare vervoerdiensten. Zowel de NMBS (nationaal) als De Lijn (regionaal) verbeteren record op record voor wat het aantal vervoerde reizigers betreft. Wat er normaal nooit bij vermeld wordt, is dat die extra reizigers weinig of geen winst met zich meebrengen en áls dat al eens het geval is, die winst moet gezocht worden bij de bijdragen van de werkgevers die dat doen omdat ze daardoor door de Staat ergens voor gesubsidieerd worden. Daarmee is de cirkel rond en blijft het openbaar vervoer iedereen veel geld kosten. Niet toevallig worden die bedrijven geleid door links benoemde ambtenaren die daarmee geen problemen hebben. "Les affaires, c'est l'argent des autres"! Daar Vlaanderen toch iets meer op zijn portefeuille moet letten dan Belgenland, heeft men ondertussen bij De Lijn gesnapt dat het zo niet verder kan en heeft men een prijsverhoging doorgevoerd: eentje van 50% alstublieft! Om de pil wat te vergulden, zullen klanten die hun kaarten op voorhand gaan kopen in allerlei nieuwe verkooppunten een korting krijgen van 20%. Het resultaat van deze nieuwe, overdreven maatregel is, dat niemand nog tevreden is: de klanten natuurlijk niet, maar ook niet het personeel van De Lijn, die de storm al ziet hangen. Een eerste gevolg is dat men de rest van deze week in de meeste steden gratis voor niks kan rijden, een late cadeau van Steve Stunt, zeg maar. Dat dan voor wat De Lijn betreft. Bij de NMBS, nationaal en zoals dat in Belgenland normaal lijkt, voor het overgrote deel betaald door de Vlamingen, zit de zaak ook in het slop, zij het dan op een andere manier. De maatschappij werd helemaal omgevormd en bestaat nu uit drie takken: de holding, de afdeling die het verkeer regelt en een derde die instaat voor de infrastructuur. E.e.a. heeft te maken met de liberalisering van het Europese spoorwegnet dat er over enkele jaren aankomt. Om de NMBS een Sabena-scenario te besparen heeft de Belgische Staat de maatschappij liefst 7,4 miljoen euro schulden kwijtgescholden. Op die manier leek ze met een schone lei te kunnen herbeginnen. Dat was echter zonder de waard, in casu de regering Verhofstadt II, gerekend. Die had o.m. het pensioenfonds van de NMBS nodig om haar laatste begroting in evenwicht te krijgen, een pensioenfonds dat er eigenlijk niet was en waarvoor de spoorwegmaatschappij zwaar is moeten gaan lenen. Eigenlijk had zoiets nooit mogen gebeuren, ook niet voor het land zelf dat de komende jaren duizenden extra-pensioenen zal moeten blijven uitbetalen. Dat deze grap heeft kunnen plaatsvinden, danken we aan de goede samenwerking van de rode kameraden: Jannie Haek, ex-kabinetchef van begroting (zeg maar van Vande La, die hem daar heeft neergezet) en de minister die de wereld ons benijdt, de mama van Billie, opvolgster van Vande La. Ons kent ons. Voor de NMBS betekent dit alles, dat de maatschappij nu nog altijd een schuldenlast blijft hebben van 2,4 miljard euro waardoor de kans dat ze ooit nog financieel gezond zal worden zo goed als nihil is. Voeg daarbij nog het feit dat de topmanagers van de drie onderafdelingen het al een hele poos niet met elkaar kunnen vinden en een echte samenwerking al een tijdje zoek is. Als dit zich doorzet, dan geraakt de NMBS bij de liberalisering van het Europese spoorwegnet gegarandeerd op een zijspoor.
Ergens in de loop van 2005 was er een klachtenbrief op het kabinet van Vlaams minister Van Mechelen toegekomen i.v.m. onregelmatigheden bij de Limburgse Reconversie Maatschappij (LRM). De klacht kwam van een ex-boekhoudster en ging over frauduleuze praktijken bij de top van LRM. Schijnbaar een zoveelste geval van misbruik van vertrouwen door goed betaalde ambtenaren die vonden dat ze nog niet genoeg hadden. Eind vorig jaar werd de klacht echter geseponeerd omdat er blijkbaar geen strafrechterlijke inbreuken waren vastgesteld. De klokkenluidster leek er aan voor haar moeite. De raad van bestuur van LRM nam toen een merkwaardig besluit en besloot zelf de maatschappij te laten doorlichten via een externe audit door het adviesbureau Ernst & Young. Dat besluit bleek nu een vlucht naar voor of een bewijs van onkunde te zijn, want het adviesbureau kwam met een vernietigend rapport af, waaruit bleek dat de raad van bestuur van LRM wel degelijk gesjoemeld had en nog geen klein beetje. Voor minister Van Mechelen zou nu de maat vol zijn en zou hij na de krokusvakantie de mandaten en structuren van de maatschappij grondig willen laten herzien. -- Over het schandaal van de fraude bij de regie der Gebouwen is het even rustig geweest, maar ook daar blijft de gerechtelijke molen verder malen. Uit een (vertrouwelijk) audit-rapport van het bureau Deloitte & Touche blijkt, dat de hele organisatie bestaat uit een hoop belangengroepen en vriendjespolitiek. Men spreekt zelfs van een complete chaos waardoor de corruptie in de Regie welig kon blijven verder woekeren. De werking en het statuut van de hele organisatie blijkt helemaal niet meer van deze tijd te zijn, er is heel wat overtollig personeel, weinig respect voor de regels en een chaotische communicatie. En nu praten we over een van de rijkste overheidsadministraties van het land met een vastgoedbestand van 1200 gebouwen in eigendom en 550 gehuurde! Ondertussen zijn er in deze zaak al 11 ambtenaren en aannemers aangehouden en is het helemaal niet zeker of men al een inzicht heeft over de hele zaak. --- In het Antwerpse Visa-schandaal zijn er ondertussen 16 van de 19 verdachten buiten vervolging gesteld, niet omdat ze helemaal niets zouden gedaan hebben, maar in de eerste plaats omdat er geen reglementering bestond voor het vage begrip "onkosten eigen aan het ambt". De zestien kregen dus het voordeel van de twijfel en het parket had drie jaar nodig om dat vast te stellen. Etienne Vermeersch, TV-filosoof en zelfbenoemd geweten van Vlaanderen, kwam over deze zaak op Canvas vertellen dat hij er geen probleem mee had hoe die Visa-kaarten werden gebruikt. Later zou mijnheer de moraal-filosoof er t.o.v. Lex Moolenaar van de Gazet Van Antwerpen er hebben aan toegevoegd, dat "zijn vrouw nooit zoveel kleren heeft gekocht als in de periode dat hij, Vermeersch, zo'n kaart had van de Universiteit van Gent". Geef mij dan maar het koppel, dat het Crédit Lyonnais voor 90 miljoen euro (!) lichter had gemaakt. Dat kwam er tenminste voor uit dat ze het gedaan had en dat was niet op kosten van de gemeenschap...
Het Belgische Gerecht, of wat daarvoor moet doorgaan, is nog maar eens negatief in de belangstelling gekomen. Gisteren was er in het Brugse Gerechtshof de uitspraak in het proces tegen een groep linkse Turkse extremisten, die hier beschuldigd zijn van verboden wapendracht en terrorisme. Het proces is vooral bekend geraakt onder de naam Erdal, een van de beklaagden, een linkse activiste die in Turkije beschuldigd wordt van moord op een zakenman. De vrouw had eigenlijk aan Turkije moeten uitgeleverd worden. Was zij een rechtsgezinde geweest, was dit waarschijnlijk al lang gebeurd, onder linkselingen legt men hier echter eieren. Zo kwam het dat mevrouw Erdal al zes (6) jaar hier een soort huisarrest had, waarschijnlijk op kosten van de belastingbetaler. Erdal werd gisteren tot vier jaar effectieve celstraf veroordeeld en had feitelijk op het proces zelf moeten worden aangehouden. De vrouw was echter nergens meer te bespeuren, bevond zich ook niet op haar officieel "onderduikadres" en is verdwenen met de noorderzon. Daarmee zet ze een flinke neus naar dat Gerecht van ons, dat toch zo menselijk was geweest t.o.v. haar. --- In de Standaard van vandaag staat een artikel dat handelt over de opgeslotenen in onze gevangenissen. Het komt tot de bevinding, dat vier op de tien gevangenen in België een vreemde nationaliteit hebben. Dat is een vrome leugen, want van de andere zes zijn er nog eens minstens drie die, ofwel een dubbele nationaliteit hebben ofwel Belg geworden zijn zonder het zelf aan te vragen, ofwel het wel zelf hadden aangevraagd omdat ze anders waarschijnlijk konden worden uitgewezen. M.a.w. het aantal "vreemden" in onze gevangenissen bedraagt geen 40%, maar minstens 70%. Men maakt ons gewoon wat wijs en dit gebeurt niet toevallig door de Standaard, die het paars geknoei genegen is. --- De wet Lejeune, die het mogelijk maakt dat ook echte criminelen na één derde van hun straf al vrij kunnen komen, wordt nóg soepeler gemaakt dan wat ze al was. In de kamercommissie van Justitie wordt momenteel een wetsontwerp in die zin besproken. Als dat wordt goedgekeurd, wordt vrijlating na één derde van de straf een recht voor elke veroordeelde. Buiten enkele uitzonderingen zal de rechter in de toekomst verplicht worden tot vrijlating. De enige verstrenging die er zou komen, betreft de levenslange gevangenisstraf voor recidivisten. Die zullen in de toekomst -houdt u vast! - niet na 14, maar na 16 jaar vrijkomen. Bij de verkiezingen van 2003 trok de SP.a naar de stembus met de belofte dat de wet Lejeune voor zware misdadigers zou worden afgeschaft. Hoort ge daar de socialisten nog iets over zeggen? Met de nieuwe wet Onkelinx zal precies het tegenovergestelde gebeuren. Misdaad loont in België.
Toen ik met mijn gezin in het begin der jaren zestig naar Italië vertrok, had men daar zopas de elektriciteitssector genationaliseerd. Verscheidene particuliere elektriciteitsbedrijven werden er ondergebracht onder één staatsbedrijf met de naam ENEL (Ente Nazionale dell' ELectricità - Nationale elektriciteitsmaatschappij). Heel wat klanten waren toen niet bijster opgezet met hoe die ENEL werkte en al spottend had men het over de "ENte di Ex-Lavoratori" (maatschappij van ex-werkers!). Ondertussen blijkt ENEL echter nog niet zo slecht geboerd te hebben. Bewijs daarvan is, dat het een bod heeft gedaan om de energietak van het Franse Suez over te nemen. Het gevolg daarvan is een grote consternatie in Frankrijk, waar men een vlucht vooruit heeft genomen en nu aan het pogen is om hun Suez te laten fuseren met Gaz de France, op dit ogenblik nog voor 80% van de Franse Staat. De Fransen zijn altijd gewend geweest zelf op overnametocht te gaan en daarbij weinig tegenstand te ontmoeten. Het mooiste bewijs daarvan was de vrij recente overname van Electrabel door Suez, waardoor onze elektriciteitssector reeds zo goed als helemaal verfranst is. Als Suez en Gaz de France dan nog eens samengaan, is er hier feitelijk van een vrije markt geen sprake meer. Dat vinden de Fransen dan natuurlijk weer niet zo erg: "les petites Belges", zoals zij ons noemen, nemen ze er graag bij. De dreiging van de overname door ENEL is niet het eerste gevaar dat de Franse industrie loopt. Tegelijkertijd is er nog altijd de mogelijkheid dat Arcelor wordt overgenomen door Mittalsteel, een bedrijf dat - stel u voor - gerund wordt door een Indiër! Het wordt even afwachten hoe beide zaken zullen aflopen. Als de megafusie in de energiesector doorgaat, dan kan dat echter tot grote gevolgen leiden, waarbij het uitkijken is naar wat de Europese commissie gaat doen. Tot hier toe komt vanuit die hoek niet de minste reactie, wat er op zou kunnen duiden dat de Fransen het ook daar nog steeds voor het zeggen hebben of dat Europa voor de zoveelste keer geen knopen durft doorhakken. En dan maar verwonderd zijn dat de mensen geen vertouwen meer hebben in dat Europa...
Naar aanleiding van de vreselijke moord op de joodse jongeman in Parijs, zijn daar tienduizenden op straat gekomen om die moord en de wreedheid ervan aan te klagen. Ik neem mijn petje af voor al die mensen die daar op afgekomen zijn. Toch denk ik, dat zo'n optochten op de echte criminelen weinig indruk zullen maken (het is trouwens de eerste keer niet dat dit in Frankrijk gebeurt; ook in Spanje komt men regelmatig op straat om moordpartijen aan te klagen). Buiten de publieke verontwaardiging zou het best zijn dat dergelijke onmenselijke criminelen veel zwaarder zouden gestraft worden dan wat tot nu toe het geval is. Als later, dikwijls veel later, het proces over deze zaak zal lopen, zal men wel weer veel vergeten zijn. Zeker bij ons, in België, kan het vijf jaar en langer duren vóór zo'n proces plaats vindt. Dan komen ze er misschien vanaf met wat men dan een "zware straf" noemt, twaalf of vijftien jaar misschien. Na één derde van die straf uitgezeten te hebben, lopen die levensgevaarlijke gekken weer vrij rond. Als ze wat lang in voorarrest zitten, kunnen ze misschien meteen weer vrij komen. Dit zou niet mogen kunnen. Een ander aspect van de Franse betoging was dat de vertegenwoordigers van uiterst rechts geweerd werden. Nochtans ging het ook hier om moslims, uitgerekend de groep waartegen uiterst rechts al lang protesteert. Hetzelfde heeft zich ook bij ons voorgedaan bij de Carnavalstoet van Aalst. De enigen die hun nek uitstaken, waren die van het Vlaams Belang, die Deense vlaggetjes uitdeelden en zich daarmee solidair verklaarden met Denemarken in de hetze rond de Mohammed cartoons. Dit uitdelen van vlaggetjes was al voldoende voor onze rode media, de VRT op kop, om de actie meteen aan de kaak te stellen. Voor de rest bleven de grote Aalsterse carnavalsmuilen wel heel zuinig met alle mogelijke kritiek op de Islam. Dat is hun recht natuurlijk, maar toch liep er ook een lieve vrouwtje met ontblote borsten mee: daarvoor waren ze dan wel moedig genoeg. Enfin, ook hier verandert er niet veel. Moedig zijn is anders.
De Belgische regering heeft besloten de grenzen voor werknemers uit Oost-Europa (voorlopig?) nog een tijd gesloten te houden. Ergens zat die beslissing er aan te komen, omdat onze federale regering zich gewoon geen verdere krachtproeven met de vakbonden kan veroorloven. Na de match nul over het generatiepact en de lopende besprekingen over de concurrentiepositie van onze economie, zou het openstellen van de grenzen waarschijnlijk voor nog meer sociale onrust zorgen. De vraag is alleen, of dat alles wel een goede zaak is en voor wie? Iedereen die erbij getrokken is, weet dat West-Europa, zeg maar de oude E.U. staten, momenteel overspoeld wordt door goedkope werkkrachten uit de vroegere Oostblok staten. Die komen hier in het zwart werken met e.o.a. toeristenvisum (waardoor ze na drie maanden weer even terug naar huis moeten) of worden aangeworven via (meestal Nederlandse) interimbureaus. Polen uit het vroegere Duitse Silezië, die over een soort Duits paspoort beschikken, komen hier werken als Duitsers en zo zullen er nog wel hier en daar gaten in het systeem zijn. Al deze onregelmatige toestanden brengen een hoop oneerlijke concurrentie met zich mee en die zou snel kunnen worden opgelost door de grenzen open te stellen. Maar dat gebeurt dus niet, tenzij in Groot-Brittanië en Ierland waar, o wonder, de door de vakbonden voorspelde mistoestanden zijn uitgebleven en waar die landen het er, tot nu toe, beter van hebben afgebracht dan wij. Vorig jaar werden we, ook door onze eigen regering, ermee rond de oren geslagen dat die Europese grondwet zou en moest worden goedgekeurd. Europa had zo'n wet nodig: een wet gelijk voor iedereen. Nu blijkt, dat de ene toch al wat gelijker is dan de andere. Waar zijn we mee bezig. Het is het een of het ander: of we maken een groot Europa en halen er iedereen bij, maar dan moeten we ook iedereen gelijke kansen geven. Of we stoppen even met die, volgens mij zinloze, uitbreiding tot we eerst de lopende zaken onder controle krijgen. Volgend jaar komen er, normaal gesproken, nog Bulgarije en Roemenië bij, twee landen die nóg minder geëvolueerd zijn dat de huidige nieuwe Staten. Best zou zijn, daar nog enkele jaren mee te wachten. En zeker geen verdere plannen te maken met de toetreding van Turkije. Als we er immers nog niet in slagen een akkoord te vinden over Tjsechië, Polen en Hongarije, dan is het nonsens nog meer hooi op de Europese vork te nemen. Overdaad schaadt.
Asiel verlenen is een deugd die reeds bestaat zolang de mensheid bestaat. Mensen die in hun eigen land kunnen vervolgd worden o.w.v. hun geloof of politieke overtuiging en daardoor hun vrijheid en/of leven in gevaar brengen, moeten erop kunnen rekenen elders een onderkomen te vinden. Dat is een gegeven dat m.i. in alle culturen heeft bestaan, misschien uitzondering gemaakt voor dictatoriale en totalitaire regimes zoals het communisme, maar die kun je dan ook bezwaarlijk "culturen" noemen. Om het bij ons landje te houden is iedere asielzoeker, die in onder die regels valt, hier welkom. Jammer genoeg is het begrip asielzoekers de laatste decennia in het algemeen en onder de regeringen Verhofstadt in het bijzonder, uitgehold tot het binnenhalen van grote groepen mensen die hier alleen naartoe komen o.w.v. materialistische motieven. In veel gevallen gaat het dan nog om frauduleus opgemaakte situaties, waarbij men zover gaat alle documenten van vroeger te doen verdwijnen zodat men helemaal geen zicht meer heeft op wat die zgz asielzoekers vroeger eventueel zouden hebben uitgespookt, noch waar zij vandaan komen. Men noemt dat dan "mensen zonder papieren", maar in feite gaat het meestal op een georganiseerde vorm van illegaliteit. Het geval van het Kazachse koppel, waarover op dit ogenblik zoveel te doen is, omdat een VB kamerlid, tegen de pincipes van zijn eigen partij in, getracht heeft te bemiddelen, toont nog maar eens aan dat de hele regularisatie procedure, zoals wij die kennen, zo goed als waardeloos is. Men dient een aanvraag in, die wordt geweigerd en dan blijkt, vijf tot zes jaar later, dat die mensen nog steeds hier zijn, dat ze ondertussen onze taal machtig zijn, dat ze een of meerdere kindjes hebben "bijgekocht" en dat het dus een schande zou zijn ze nu terug te sturen naar hun vaderland, waar ze niet meer welkom zouden zijn. In het geval van het Kazachse koppel wordt heel deze trammelant door de politiek correcten dan uitgespeeld tegen het Vlaams Belang, alsof het allemaal de schuld van die partij zou zijn. Het Vlaams Belang treft geen schuld, wel ons eigen rechtssysteem dat met haken en ogen aan elkaar hangt en dat telkens járen nodig heeft om zaken op te lossen, terwijl dat ook in enkele maanden zou kunnen gebeuren. Tenslotte heeft het Vlaams Belang wegens het cordon sanitaire geen enkele mogelijkheid ook ergens maar iets door te drukken, waarmee nog maar eens duidelijk wordt aangetoond dat, als men die partij wil "pakken", men ze eerst de kans moet geven mee te doen. Al de rest is geleuter van politiekers en journalisten die, bij gebrek aan betere argumenten, denken de rechtse partij weer eens een slag te hebben toegebracht. Het is ver gekomen dat de legaliteit van dit land uitgerekend moet verdedigd worden door de partij die door de andere niet-democratisch wordt genoemd...
