Hendrik Bogaert – ‘Straffe Hendrik’ voor de kenners – samen met Pieter De Crem zowat de enige belangrijke overblijvende rechtse politicus bij cd&v, gaat beginnen met een eigen partij, die hij ‘Redelijk Rechts’ zal noemen. Hij gaat aan de verkiezingen van 09.06.2024 nog niet meedoen, maar blijven zetelen als verkozene van cd&v in de Kamer en pas daarna serieus beginnen met zijn nieuwe partij. Dat verklaarde hij in ‘De Afspraak” op dinsdag.
Het doet zo’n beetje denken aan wat Omtzigt in Nederland heeft gedaan. Die deed daar wel mee aan de verkiezingen, haalde uit het niets 20 zetels en ging daarna op de rem staan waardoor niemand feitelijk nog weet wat hij eigenlijk wil.
Bij ‘Straffe Hendrik’ zal het zo’n vaart niet lopen, zeker niet met wat hij aan zetels zal halen over meer dan vijf jaar, in 2029. In de huidige politiek is dat een eeuwigheid. Het zal eerder zijn van ‘Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof’, ook voor cd&v dat zich niet zal redden met stunts à la Dragqueen Mahdi en AI-verzinsels, zoals dat filmpje met Dehaene, waarbij men niet meer hoeft na te denken. Een partij die het hoofdzakelijk nog moet hebben van de oudere generaties, sterft zelf ook uit met dergelijke fratsen.
--
En dan nog dit:
In De Standaard van 19.12.23, aan de hand van Ignaas Devisch, hoogleraar UGent: ‘ Eindelijk is Vlaams Belang een partij als een andere’. Als dat zo zou zijn, waarop wacht men dan nog om het cordon sanitaire op te heffen?
Er waren de laatste tijd nogal wat hoera-berichten over de financiële toestand van België die beter zou zijn dan die van onze buurlanden. In eerst instantie klopte dat alleen voor de koopkracht, daar we door de automatische index de verhoging van de levensduurte niet hebben gevoeld zoals in het buitenland. Onze bedrijven zijn daar echter het slachtoffer van geworden en dit wordt bevestigd door het laatste rapport van onze eigen nationale bank. Pierre Wunsch, de huidige gouverneur, die ondanks alles (Franstalig, MR) meer dan zijn best doet, stelt dat het echter niet de consumptie van de gezinnen, maar de investeringen van onze bedrijven is die ervoor zorgt dat de huidige groei voorlopig stand houdt. Die bedrijven investeren volop in zowel automatisering, digitalisering als vergroening. Vroeger zou dat tot minder werkgelegenheid hebben geleid, maar in de structureel krappe arbeidsmarkt die we vandaag kennen, is dat niet meer het geval.
In één adem zegt Wunsch er echter wel bij, dat het Belgisch begrotingstekort te hoog blijft en dat de stijging van de overheidsschuld onhoudbaar is. Bij een ongewijzigd beleid zal het tekort van ons Binnenlands Begroting Product (bbp) van 4,3% in 2023 naar 5,2% in 2026 stijgen en de overheidsschuld van 105,3% naar 109,6% stijgen.
Om dat begrotingstekort alleen nog maar te stabiliseren zullen er in de komende legislatuur voor 10 miljard euro maatregelen nodig zijn (2 miljard per jaar!) om dat tekort te doen dalen naar 3% van het bbp. Alleen Italië, Frankrijk en Slowakije – het Wallonië van Oost-Europa – doen het slechter.
‘Na ons de zondvloed’ zal men bij Vivaldi denken. De volgende federale regering – hoe die er ook zal uitzien - zal puin mogen ruimen.
--
*Vrije vertaling uit het Duits: ‘De wens van Wunsch’.
--
En dan nog dit doordenkertje: Titel in De Tijd van 16.12.23: ‘Federale regering verbiedt lachgas’ . Er valt inderdaad niet meer te lachen met wat die regering uitspookt!
Bij de Hongaarse opstand tegen de sovjetbezetting in 1956 werd de Hongaarse premier Imre Nagy*, die de opstand goedkeurde, door de Sovjets gevangen genomen, naar het buitenland overgebracht en daar ergens geëxecuteerd. Bij de val van de Sovjet Unie werd het stoffelijk overschot van Nagy aan Hongarije terug gegeven en kreeg hij in Boedapest een plechtige herbegrafenis. De rouwrede daarbij werd toen uitgesproken door de Hongaarse studentenleider Victor Orban. Op Nagy’s herbegrafenis waren er een kwart miljoen mensen.
Het kan verkeren, want het is diezelfde Victor Orban die de dag van vandaag als Hongaars premier in de E.U. dwars ligt als het over Oekraïne gaat. Zijn de Ruski’s, die Nagy vermoordden, nu voor hem ineens ‘de goei’?
--
Hongarije moét van mij geen lid van de E.U. blijven. Als de meerderheid van de Hongaren achter Orban blijft staan, kunnen ze beter opstappen. Hetzelfde geldt voor Servië; dat nog geen lid is, maar de Europese sancties tegen Rusland niet steunt. Het is het ene of het ander, men kan zelfs in de politiek niet van twee walletjes zeten.
In de weekeindeditie van De Standaard verscheen een interessant artikel aan de hand van Ruben Mooijman, Nederbelg neem ik aan, die geregeld zinnige dingen schrijft over economie en politiek. Dit keer vraagt hij zich af of België zich niet beter zou splitsen zoals chemiereus Solvay dat gedaan heeft. Na 160 jaar is dat bedrijf opgesplitst in een ‘klassieke’ Solvay en het nieuwbakken Syensqo. Sinds dan staan beide bedrijven apart op de beurs genoteerd en maken ze beide deel uit van de Bel-20. En ze zouden er allebei beter van moeten worden.
Volgens Mooijman zou België dat ook kunnen doen en wel om – volgens hem – volgende redenen:
Ten eerste zou een splitsing de verschillen benadrukken. Een zelfstandig Vlaanderen zou de vleugels kunnen uitslaan en Wallonië zou uit noodzaak een heilzame transitie doormaken.
Ten tweede betekent kleiner zijn wél minder zijn en dus minder in de pap te brokken hebben.
Ten derde, vertaald naar de Belgische context, zou de naam België behouden kunnen blijven voor het Franstalige deel van het land. De Vlamingen zouden dan geen Belgen meer zijn. Steeds volgens Mooijman, voor sommigen waarschijnlijk een opluchting, voor anderen op zijn minst even wennen.
--
Voor wat punt twee betreft, ben ik het niet eens met Mooijman voor wat Vlaanderen betreft. Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 18 oktober ll., is het Vlaams Bruto Binnenlands Product (bbp) ongeveer even groot als dat van Finland en heel wat groter dan dat van Portugal of Griekenland. Vlaanderen heeft meer inwoners dan elf andere EU-landen. Als de meeste van die elf hun economie en welvaartstaat draaiende kunnen houden, waarom zouden wij dat dan niet kunnen? Met onze centrale ligging in Noordwest Europa aan de Noordzee – de drukst bevaren zee ter wereld! – kan Vlaanderen daarvan de logistieke draaischijf worden, zeker als het niet langer verplicht zou worden jaarlijks miljarden van haar welvaart weg te geven aan een hinterland dat dat geld niet investeert, maar uitdeelt aan overbodige benoemingen.
--
Tenslotte wil ik de reactie van lezer Fernand Dhondt op mijn blog van gisteren volledige onderschrijven. Vlaanderen is niet gediend met initiatieven van enkele gestoorden die de Vlaamse Zaak alleen maar kunnen beschadigen.
In de nieuwste peiling van DPG-Media (Het Laatste Nieuws en VTM) over de kiesintenties blijven de meeste partijen in Vlaanderen binnen de foutenmarge van 3%, met uitzondering van Open VLD die haar slechtste resultaat ooit haalde en met 7,3% de kleinste partij van Vlaanderen wordt. Vooruit blijft lichtjes zakken in het posttransconnah-tijdperk.
In Wallonië en Brussel gaat de PS achteruit en dit ten voordele van de communisten van de PTB (PvdA), die in de hoofdstad voor de eerste keer met bijna 20% de grootste partij worden.
Deze peiling was afgenomen net vóór het uitbreken van het schandaal met Frank Creyelman van het VB, die informant zou geweest zijn van een Chinese spion. Al bij al iets marginaals als men bedenkt dat de man alleen nog gemeenteraadslid was in Mechelen. Iets anders is wel dat zijn broer, Steven, als federaal parlementslid voorzitter is van de Kamercommissie Legeraankopen. In vergelijking met het Qatargate van de socialisten in het Europees parlement, waarbij honderden miljoenen euro cash geld werd gevonden, is dit echter een lachertje. Straks nog e.o.a. postbode à la ‘Slissen en Cesar’, die voor een borrel alles over de buren wist te vertellen en dan weet ‘de serieuze pers’ weer wat schrijven. Toch is het veel betekenend dat Tom Van Grieken de juiste beslissing nam door de man meteen uit de partij te zetten.
in Egypte waren er verkiezingen. Ze namen drie dagen in beslag en het zou wel eens een hele week kunnen duren vóór we de uitslag zullen kennen. Veel zal het allemaal niet uitmaken, want het staat nu al zo goed als vast dat president Sisi ze zal winnen en zo nog eens zes jaar zal kunnen toevoegen aan zijn bewind.
Die Sisi is wel een speciaal geval. Na de moord op president Sadat en de volksopstand tegen diens opvolger Moebarak, beide georganiseerd door de Moslimbroeders, een sekte waarvan men niet wist wie erbij was en waar ze zich bevonden, waren er in Egypte zgz vrije verkiezingen die door de Moslimbroeders gewonnen werden. Die moesten daarvoor uit hun schuilplaatsen komen en toen wist men wél wie ze waren en waar ze zich bevonden. Ze werden door het leger, ondertussen geleid door Sisi, netjes (nou, ja) opgepakt en uitgeschakeld. Sindsdien is Egypte, met de tweede grootste bevolking in Afrika (na Nigeria) zowat het enige land in het Midden-Oosten waar het rustig is gebleven, in tegenstelling tot alle buurlanden (Syrië, Libanon, Soedan, Palestina, Jemen en ga zo maar verder). Het is er economisch niet beter op geworden, maar voor veel arme Egyptenaren lijkt leven in vrede toch belangrijker dan al dat oorlogsgeweld in hun buurlanden.
Het akkoord met Engie over de verlenging van de uitbating van de kerncentrales Doel 4 en Tihange 3 is nu definitief en zowel Crootje als Tinne Van der Straeten denken zich daarvoor fier op te borst te kunnen kloppen. Ze zouden beter moeten weten, want het waren uitgerekend hun partijen – Open VLD en Groen – die tijdens de regering Verhofstadt I voor de kernUITSTAP kozen. De hele klimaatcrisis, de oorlog in Oekraïne en het wegvallen van de aardgasleveringen uit Rusland beslisten daar anders over.
Het laatste probleem voor het akkoord met Engie waren de kosten voor de berging van het nucleaire afval. Daarvoor zal Engie 15 miljard euro storten in een speciaal Fonds dat alleen daarvoor zou mogen gebruikt worden. Dat laatste moet ernstig genomen worden, niet zoals de fondsen die destijds door Verhofstadt en Vande Lala geplunderd werden, toen die het geld van het Belgacom pensioenfonds opmaakten, zoals ze dat ook deden met het geld van de sale-and-lease- back operaties, nadat bleek van Vande Lala’s Zilverfonds een lege doos was.
Er is trouwens reeds een kaper op de kust. Niras, de beheerder van het nucleair afval, luidt de alarmbel omdat het te weinig geld zou krijgen van deze federale regering en in de komende vijf jaar 1,15 miljard euro extra zou nodig hebben. Wedden, dat ze dat probleem ook over de verkiezingen zullen tillen?
Dinsdag heeft Paarsgroen+ dan eindelijk een compromis bereikt over de verdere bedeling van kranten en tijdschriften. Een compromis dat verdient opgenomen te worden in mijn lijst van ‘Only in Belgium’, een zoveelste draak in de wafelijzerpolitiek* van dit land.
Nadat gebleken was dat Bpost, het favoriete bedrijf voor deze federale regering, de voortzetting van de uitbesteding niet zou krijgen omdat de concurrentie het voor bijna de helft van de prijs wou doen, heeft men de uitbesteding gewoon afgeschaft en vervangen door een ‘compromis à la belge’.
Om te beginnen wordt de concessie aan Bpost met een half jaar verlengd voor de som van 75 miljoen euro. Dat is nog altijd meer dan wat concurrent PPP voor een heel jaar vroeg.
Daarna gaat de steun rechtstreeks naar de uitgevers, maar alleen voor de distributie in dunbevolkte gebieden, waarbij Wallonië met het leeuwenaandeel ervan gaat lopen. Belgischer kan moeilijk.
Bpost én de uitgevers krijgen zo een half jaar de tijd om e.e.a. uit te dokteren, maar zeggen nu al dat die termijn te kort is. Het houdt gewoon in dat men het probleem over de verkiezingen wil tillen en het zo een zaak zal worden voor een volgende regering, al dan niet in Lopende Zaken. Vanaf 2027 zou de regering die dan aan de slag zal zijn een nieuw systeem moeten uitwerken zonder verdere staatssteun.
De kans is groot dat heel het verhaal straks een juridisch staartje krijgt omdat concurrenten PPP en Proximy op de aanvankelijke aanbesteding een veel gunstiger bod hadden gedaan dan Bpost en zich nu - m.i. terecht - bedrogen voelen. Het is ook niet logisch dat een overheid tegelijk aandeelhouder, subsidieverlener en contractvergunner is. Maar in een land dat niet meer zou uitgevonden worden als het niet bestond (dixit The Economist) lijkt alles mogelijk.
--
* Onder Wafelijzerpolitiek verstaat men een butgetteringsmethode in de Belgische politiek voor het toewijzen van gelden voor grote projecten in de diverse landsdelen.
Dieter Rogiers, een Brusselse auteur, scenarist en schrijver van stripverhalen, maakte zijn debuut als thrillerauteur met "Bot mes". Daarvoor ontving hij op 28 oktober 2023 de Fred Braeckman Award voor het beste thrillerdebuut van het jaar.
Die thriller speelt zich, volgens de schrijver, af in het Brussel na de splitsing van België. Brussel zal dan niet meer een ‘hellhole’, zijn, zoals ‘the Donald’ het ooit noemde, maar een ‘sinkhole’, een zinkgat dus. De stad zal dan in volle ontbinding zijn. De Vlamingen zullen er – moegestreden – vertrokken zijn. De Walen zullen gezwicht zijn voor het Franse geld, nu ze het van Vlaanderen niet meer krijgen. Diverse Europese instellingen staan op het punt te vertrekken. De ambtenaren in de hogere loonschalen zitten al in Straatsburg, terwijl stagiairs en pennenlikkers de boel hier nog trachten draaiende te houden.
Kortom: een schrikbeeld van een stad die werd verwaarloosd en waarvan de bestuurders alleen maar hun zakken vulden. Het is natuurlijk (voorlopig?) nog maar fictie en zó erg zal het hopelijk niet worden, maar het overgestructureerde Brussel bestaat nu al, zoals ik het al beschreef in mijn blog van 27 november ll., met het teveel aan burgemeesters, schepencolleges, gemeenteraden, OCMW’s en politiezones. Om nog te zwijgen over het Brussels gewest, dat feitelijk overbodig zou zijn mocht men van Brussel één stadsgewest maken i.pl.v. zoals nu stad én gewest, alles dubbel. Tenslotte is er ook nog die Fédération Bruxelles-Wallonie, niet eens erkend door de Belgische Grondwet, zonder eigen inkomsten, maar met een extra minister-president, extra ministers en kabinetten.
Broekzele, de originele naam van de stad, betekende ‘nederzetting bij het moeras’. Volgens Rogiers, die zijn boek ‘Bot mes’ noemde, kan de stad nog altijd een figuurlijk bestuurlijk moeras worden.
In mijn blog van 3 dezer schreef ik reeds dat men geen beursspecialist moest zijn om op voorhand te weten dat de nieuwe staatsbon van onze minister zonder Financiën geen succes zou worden. Dat is nu bevestigd. De inschrijvingen werden vrijdag afgesloten en brachten minder dan 50 miljoen er op, een peulschil vergeleken met die van september die bijna 22 miljard opbracht.
De Tijd, die daarover had nagevraagd bij negen financiële instellingen én aan zusterpublicatie De Belegger, kreeg daarover een lijst bijeen van 20 alternatieven die stuk voor stuk aantrekkelijker waren, ook voor kleine coupures. Wie alleen over die laatsten beschikt, zal het misschien volgend jaar nog eens kunnen proberen mocht Van Prutseghem weer afkomen met een fiscaalvriendelijkere staatsbon en een kortere looptijd. De vraag is maar of dat in volle kiescampagne én tijdens het EU-voorzitterschap nog wel zal gebeuren…
--
En dan was er die brave pastoor van bij ons die zei dat het in het Midden-Oosten nooit zo ver zou gekomen zijn, mochten joden en moslims zich gedragen als goede christenen. Het christelijk geloof, zei ie, predikt liefde en vergiffenis, niet haat en wraak…
En dan blijft er nog het probleem van de krantenconcessie dat op het kernkabinet vrijdag nog maar eens werd uitgesteld naar dinsdag a.s., zogezegd door discussies over de oorlog in Gaza en de indexering van de NMBS-tarieven die waren uitgelopen zodat Crootje anders zijn vliegtuig naar Amerika zou gemist hebben. Dat zou pas een groot probleem zijn geworden, De internationale voortzetting van zijn carrière, weet je wel.
Mijn problemen met Bpost zijn nog verre van opgelost, specifiek met wat de bedeling van mijn Pallieterke betreft. Normaal moet ik dat blad op donderdag krijgen, soms wordt dat vrijdag – dat gaat nog – maar soms ook pas de volgende maandag en dan is de actualiteit van veel gebeurtenissen niet meer actueel. Ik heb deze zomer ook een keer meegemaakt dat het blad pas de volgende week op donderdag kwam, samen met het volgende nummer, maar deze week klopt Bpost alle records: het nummer 48 van donderdag 30 november heb ik helemaal niet gekregen, ook niet op donderdag 7 december, toen ik het nummer 49 weer wél kreeg…
Voor een bedrijf dat van de staat jaarlijks een habbekras van 125 miljoen euro krijgt voor de krantenbedeling en die nu dreigt te verliezen, is dat ook helemaal niet meer om te doen. Geweldig zo’n soort staatsbedrijf dat dan nog eens zo duur blijkt als de concurrentie!
--
En dan nog dit:
Tom Van Grieken is opnieuw verkozen voor een volgende termijn als voorzitter van het Vlaams Belang, met een stalinistische score van achteraan in de 90%. Zo te zien kunnen ze hem daar evenmin missen als Bart De Wever bij de N-VA. Het verschil is wel dat Tom Bart blijft uitnodigen tot samenwerking bij en zeker na de verkiezingen van volgende jaar. Bart kijkt (voorlopig?) de kat uit de boom. Veelzeggend voor die houding was een titel in De Standaard in de weekeindeditie van 2&3 december: ‘N-VA zal zeker/misschien nooit/wel zaken doen met Vlaams Belang’. Hoop doet leven, zeg maar. Misschien zou Bart ook wel eens kunnen nadenken over een uitspraak ter zake van niemand minder dan Paus Johannes XXIII: ‘Weiger nooit een uitgestoken hand’. Een Vlaamse Kerstwens om te koesteren.
‘The beast is back!’ Nee, niet Jean-Luc Dehaene, dat was maar AI. Men heeft Dehaene ook nooit zo genoemd. Hij heeft alleen eens gezegd: ‘Let the beast go’, toen hij ergens in Amerika op een pneumatische kermisstier zat. The real beast that came back is niemand minder dan de Kaaiman, alias Koen Meulenaere, die alhoewel met pensioen, tot aan de verkiezingen van 9 juni 2024 elke dag weer de politiek gaat fileren in De Tijd, onder de hoofding ‘Kaaiman kiest keurig’.
Kaaiman schreef in de weekeindeditie van De Tijd sinds 2012, nadat hij dat jaar – samen met Rik Van Cauwelaert – was opgestapt bij Knack dat toen ophield Vlaamsgezind te zijn en eerder de Belgische toer op ging.
Er zullen gegarandeerd al wel enkele van onze politiekers met een bang voorgevoel zitten. Lol verzekerd!
Pisa is niet alleen de naam van de Italiaanse stad met de scheve toren – wij zijn er ooit geweest, op weg naar de haven van Livorno, waar we de boot namen naar Sardinië – er bestaat ook nog een zgn ‘Pisa-test’, die normaal om de drie jaar wordt verricht onder auspiciën van de OESO, dit jaar één jaar later wegens corona. Daaruit blijkt dat het niveau van onze 15-jarigen er flink op achteruit blijft gaan, meer dan het Europees gemiddelde. Dat heeft veel te maken met het overdadig gebruik van smartphone en tablet én de groeiende aanwezigheid van kinderen met een vreemde achtergrond, die thuis de taal van hun origine blijven spreken en de radio- en Tv-programma’s van hun land van oorsprong blijven volgen. Dat fenomeen is niet nieuw, we maakten dat al jaren geleden mee in het Brussels Franstalig onderwijs, waar zelfs Franstalige Brusselaars hun kinderen naar de Nederlandstalige scholen stuurden omdat ze het verschil zagen. Nu is die achteruitgang algemeen geworden in alle onderwijstakken. Vlaams minister voor Onderwijs Ben Weyts heeft groot gelijk dat hij de lat niet lager maar hoger wil leggen, al had hij dat al wel iets eerder mogen doen.
Zoals ik reeds enkele keren voorspelde, hebben de fratsen van ons mateke wel degelijk invloed gehad op het stemgedrag van de Vooruit-kiezers, zeker voor een aantal kaviaarsocialisten. Volgens een laatste peiling, door IVOX voor de Gazet van Antwerpen, is de rode opmars gestopt en vallen de socialisten terug op 13,2%, het slechtste peilingsresultaat in 2 jaar. En die peiling was er dan nog vóór Transconnah zijn Kamerzetel opgaf. Het kan dus nóg erger worden. Ondertussen blijven – steeds volgens dezelfde peiling - Groen en Open VLD op bodemkoers, met zicht op de kiesdrempel. Nog een paar ongepaste stunten van dragqueen Mahdi zoals die met Jean-Luc Dehaene en ook cd&v kan de coalitie van verliezers gaan vervoegen.
Ondertussen blijft het Vlaams Belang in dezelfde peilingen op kop en haalt de partij 27,5%, terwijl ook de N-VA lichtjes stijgt. Samen halen de twee Vlaamsnationale partijen bijna de meerderheid in het aantal stemmen en helemaal in het aantal zetels. Daarvan zouden ze er in het eigen parlement al 2 over hebben en steeds meer veroordeeld zijn om straks samen te werken, een eind te maken aan het cordon sanitaire dat van de Vlaamse meerderheid een minderheid maakt en een eerste stap te zetten naar een Vlaamse zelfstandigheid.
Volgens Kris Vanmarsenille, redactrice bij de Gazet Van Antwerpen (GVA, dezelfde initialen als de mijne!) zal men straks bijna een Vlaamse Vivaldi-coalitie nodig hebben om wat zij extreemrechts noemt nog tegen te houden. Ik lees al meer dan 20 jaar geen Frutje meer – ik heb mijn abonnement daar opgezegd met de komst van het duo Stevaert-Janssens – maar hoorde haar commentaar bij het Overzicht van de Pers op de VRT-radio.
Als de peilingen blijven wat ze zijn en mogelijks nog wat verder naar rechts opschuiven, zou zo’n Vlaamse Vivaldi-coalitie er zowat álle niet-Vlaamsnationale partijen bij moeten pakken, Groenen en communisten inbegrepen. Steeds in de veronderstelling dat er geen partijen de kiesdrempel zullen missen. Dat geldt in de eerste plaats voor Open VLD en de Groenen, maar de post-Connahpartij en zelfs cd&v zijn er niet immuun voor.
In de marge van bovenstaande wil ik trouwens ook nog even kwijt dat de bewering dat een sterk Vlaanderen federaal niets zou kunnen forceren op gebied van Migratie e.d. omdat dat federale materie zou zijn, voorbarig is. Er bestaat nog zoiets als een Overlegcomité van de gewesten, waarbij elk federaal en gewestelijk besluit gecontesteerd en geblokkeerd zou kunnen worden en België het zelfs met een regering in Lopende Zaken niet meer zou redden.
Ik heb al jaren een lijst van zaken die we alleen in België meemaken en – op enkele kleine uitzonderingen na (Luxemburg bv, maar voor De Gaulle was dat geen land) - nergens anders voorkomen. Het eerste punt van die lijst – die ik ‘Only in Belgium’ heb genoemd, was de automatische index. Die zorgt ervoor dat met stijgende inflatie en daaraan gekoppelde automatische loonindexering de brutolonen hier sneller en meer aangepast worden dan in de buurlanden, wat tot hogere productiekosten leidt en de Belgische bedrijven uit de markt prijst. Met jobverlies tot gevolg. Om de zoveel tijd moet dit concurrentienadeel dan telkens worden opgelost door loonmatiging en indexsprongen.
Zelfs het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) is ondertussen tot de bevinding gekomen dat het zo niet verder kan en dat we moeten overstappen naar wat alle andere Europese landen doen: de lonen wel aanpassen, maar pas na onderhandelingen per sector. Bedrijven waar het minder goed gaat zijn dan niet verplicht de lonen meteen te verhogen en daardoor riskeren failliet te gaan.
Vorige week stierf – twee weken vóór zijn honderdste verjaardag - Charlie Munger, de rechterhand van Warren Buffett, de man die zowat beschouwd wordt als ’s werelds grootste belegger. Charlie was een diepe en complexe denker met een hekel aan vastgeroeste denkpatronen, maar tegelijk wel gehecht aan ouderwets fatsoen, eerlijkheid en voorzichtigheid. Alhoewel miljardair in dollars woonde hij nog altijd in het huis dat ij 50, jaar zelf ontworpen had. Daar hoeft men wel geen miljardair voor te zijn, want dat is nl ook bij mij het geval. Maar daar bleef het ‘bijna’ bij.
Ik schrijf wel ‘bijna’, want ik heb in deze rubriek al enkele keren geschreven dat Bitcoin en andere cryptomunten in werkelijkheid gebakken lucht zijn en een soort pyramidespel. Munger was ook van dat gedacht en vergeleek Bitcoin met rattenvergif, noemde het waardeloos en artificieel goud, goed voor kidnappers en afpersers.
De enige reden om een bitcoin of andere cryptomunt te kopen, is omdat iemand er later misschien nog meer voor wil betalen. Een klassieke zeepbel. Het is zwendel en oplichterij. Het failliet van de FTX-cryptobeurs bevestigt dat. Bezit van beleggers werd gebruikt om ermee te speculeren.
Wie echt bekommerd is over de financiële situatie zou er beter aan doen te beleggen in goud, dat nooit zoveel waard was en nooit gebakken lucht zal zijn.
Journalisten van Trends-Tendances, de Waalse versie van Trends, hebben eens een onderzoek gedaan naar de stakingen georganiseerd door De Waalse ACOD. Ze kwamen tot de merkwaardige bevinding dat hun délégués op stakingsdagen hun manschappen wel aanvuren, maar zelf niet staken. Op die manier behouden ze nl hun volle loon, terwijl de stakers hoop en al 40 euro per dag krijgen. Zo is er bij dat ACOD een syndicaal vertegenwoordiger van de afdeling Administratie en Ministeries, die in zijn hele carrière nog nooit gestaakt heeft. ‘Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden’, is hier wel op zijn plaats. Ook de secretaris-generaal van de Interrégionale Wallonne van de ACOD heeft gedurende 13 jaar als Waals ambtenaar geen dag gestaakt. Hij gaat er prat op dat hij tussen 2015 en 2018 zeker 15 stakingsdagen op zijn palmares heeft – dat noemen ze bij de vakbonden ‘actief zijn’ - maar daarvan is op zijn loonbriefjes niets terug te vinden. De man beweert die 15 stakingsdagen vergeten door te geven te hebben aan zijn dienst Personeelszaken…
Verboden te lachen. Ook niet met het mopje dat zegt dat een Waal is als een kapper op maandag. ‘Dat werkt niet’.
Men hoefde geen beursspecialist te zijn om op voorhand te weten dat de nieuwe staatsbon van Van Prutsegem geen succes zou zijn geworden zoals de vorige. De looptijd was nu niet 1 maar 5 tot 8 jaar, de opbrengst was een stuk minder, zelfs minder dan andere spaar- en beleggingsproducten van het ogenblik en daarenboven is onze minister zonder Financiën zo slim geweest aan te kondigen dat hij volgende maand waarschijnlijk weer zo’n staatsbon met een looptijd van één jaar zou uitbrengen. Onder die voorwaarden kan men beter een maand wachten en moet men ofwel gek zijn daaraan mee te doen ofwel echt geld teveel hebben.
--
Ik heb gisteren mijn Kerstboom geïnstalleerd. Dat doe ik elk jaar op de vooravond van de eerste zondag van de Advent en die blijft dan staan tot de dag na Driekoningen. Wat er dit jaar speciaal aan is, is dat die eerste Adventszondag een week later valt, de eerste zondag van december i.pl.v. de laatste van november zoals de vorige jaren. Dat heeft iets met de maan te maken en zorgt ervoor dat Kerstmis (én Nieuwjaar) deze keer op een maandag vallen. Vooral naar Sint Silverster, de laatste dag van het jaar, wordt het bij ons in de Kempen uitkijken wat er terecht gaat komen van de Nieuwjaarszangertjes op de laatste dag van het jaar. Dat was de vorige jaren, met corona, wat in de verdrukking gekomen.
In elk geval wens ik mijn lezers al goed op tijd een Zalige Kerst en hopelijk een gelukkig 2024, met daarin een belangrijke stap naar de Vlaamse zelfstandigheid. In deze stilaan verloederende wereld waarin men zich stilaan bij elk artikel kan gaan afvragen of het AI is of dat erover is nagedacht, zal het nodig zijn ergens wat houvast te hebben.
Na ‘Het Verhaal van Vlaanderen’, is er nu ook ‘Het Verhaal van Wallonië’, een boek geschreven door Alain Gerlache, een perfect tweetalige Waalse journalist van bij de taalgrens, die over ’t algemeen geen nonsens vertelt. Hij vertelt in het boek ook niet veel dat we nog niet weten, tenzij misschien zijn kijk op Brussel.
Gerlache geeft toe dat Brussel geen Waalse stad is, maar een Vlaams die door het Belgisch systeem werd verfranst. Eén op de vijf Franstaligen in dit land leeft in Brussel, niet in Wallonië en de meesten van hen bedanken er feestelijk voor om bij het arme Wallonië gerekend te worden. Vlaanderen zegt hen veel meer, al is het maar de vraag of het alleen maar zal zijn om de Brusselse schulden bij te blijven passen.
Ik blijf erbij dat Brussel alleen bij Vlaanderen kan blijven in een confederaal verband, waarbij het al zijn dubbele functies moet herleiden tot enkelvoudige en afstand moet doen van de dubbele regeringen en het leger overbodige ambtenaren, het afschaffen van de grondwettelijk onbestaande federatie met Wallonië en alleen verder kan bestaan als stadgewest en niet als gemeente én gewest. Met één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad, één OCMW en één politiezone. Waarom zouden er van alles 19 moeten zijn wanneer het wél kan met één brandweercorps. Om dit te realiseren moeten de Brusselaars in een referendum eerst daarover beslissen en als zij er niet mee akkoord zouden gaan, houdt elke verdere discussie op. De tering naar de nering zetten, zeg maar.
Brussel in zijn huidige vorm bij Wallonië voegen betekent voor die regio het faillissement. Bij Vlaanderen zou het de verdere verfransing van de Rand betekenen.
--
En dan nog dit. Zoals ik reeds vreesde – zie mijn blog van eergisteren – heb ik ook vrijdag ‘t Pallieterke niet gekregen. Wel The Economist die uit Londen moet komen, de Pallieter uit het ‘verre’ Vlaams-Brabant niet. Ik heb zo de indruk dat daar bij Bpost een of meerdere Vlaamshatende belgicisten zitten, die mijn blogs en/of mijn brieven in de brievenrubriek van het blad niet kunnen appreciëren…
