In Brussel zijn er al enkele jaren problemen bij het Hof van Beroep. Op grond van de taalregels en de wetgeving over de taalkundige afwisseling aan de top van Brusselse justitie, had de dienstdoende Franstalige voorzitster Laurence Massart van dat Hof na 5 jaar plaats moeten maken voor een Nederlandstalige magistraat. De dame was echter niet bereid dat te doen, ging twee keer in beroep tegen de weigering van de verlenging van haar mandaat door Quicky. Ze kreeg twee keer gelijk, zowel van de Raad van State als van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg. Het resultaat is dat Massart een tweede termijn van vijf jaar mag uitdoen waarbij de taalwetgeving in Brussel met de voeten wordt getreden en herleid tot een vodje papier, en de Nederlandstaligen voor de zoveelste keer het onderspit moeten delven in hun zgz’ hoofdstad van Vlaanderen’.
En dat is nog niet alles, mocht dat Brusselse Hof van Beroep nog haar werk doen, maar ook dat is niet het geval. Het worstelt al jaren met torenhoge doorlooptijden, vooral bij behandelingen van fiscale zaken. Er zijn al zaken uitgesteld tot 2040…
Zoals ik hier al langer schrijf hoort dit Brussel niet meer bij Vlaanderen, laat staan dat het daarvan de hoofdstad blijft.
Kasterlee, waar ik al meer dan 50 jaar woon, is het hoogste punt in de Noorderkempen, centraal gelegen tussen Turnhout, Mol, Geel en Herentals, en ligt 27 meter boven de zeespiegel. Droger kan moeilijk en waar ik woon – op 500 meter van de markt - ligt het hoogste punt van de Kastelse riolering. Ons huis is geheel onderkelderd en toen we de vloer legden in die kelder lieten we aan de kant van de buitenmuren een greppel, die eventueel bij zwaar onweer een teveel aan water zouden opvangen en laten afvloeien naar een putje met dompelpomp. Sinds enkele weken gaat die pomp regelmatig af, niet vanwege stortbuien, zoals vroeger wel eens gebeurde, maar gewoon door instromend grondwater. Nog nooit eerder gebeurd. Men kan het water van onder de vloertegels in het putje zien lopen. Dit is in Kasterlee nu reeds de natste winter sinds 1975.
En zeggen dat amper twee jaar geleden het grondwater zo laag stond dat men water van de beken niet meer mocht gebruiken om te sproeien…
Volgens het Federaal Planbureau heeft het Brussels gewest in 2023 34% meer uitgegeven dan zijn beschikbare inkomsten. In 2029 zal dat nog altijd 29% zijn. Het Waals tekort – in 2023 20% - zou over vijf jaar nog 9% bedragen. De Franse Gemeenschap (de zgz ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’) zou dan nog 12% tekort hebben. In vergelijking: Vlaanderen heeft nu nog een tekort van 9% en zou dat tegen 2029 herleid hebben tot 4%.
Iets om eens bij stil te staan, ware het niet dat het federale tekort 70% bedraagt en nog steeds oploopt (27 miljard euro!). E.e.a. maakt dat alle regeringen tegen 2029 samen een tekort zullen hebben van een kleine 40 miljard euro, waarvan 90% federaal zal zijn.
Om die tekorten op te vangen, laat staan weg te werken, rekent men erop dat het geld ervoor van Vlaanderen zal komen, de regio met de hoogste arbeidzaamheidgraad. Op de francofonen moet men niet rekenen. Die ‘levensgenieters’ willen nog minder werken en meer overhouden. Dat er in Vlaanderen nog steeds partijen zijn die daaraan willen meewerken, Groen en PvdA in de eerste plaats, maar ook de zgz traditionele partijen die met de dood in het hart tenslotte toch weer zullen toegeven, is te gek voor woorden.
Vrijdagavond zag ik op de VRT ‘De Afspraak’ waarbij ook Theo Francken aanwezig was. Die herhaalde daarbij de stelling van Bart De Wever dat hun partij, de N-VA, ook bij een volstrekte meerderheid van Vlaamsnationalisten in het Vlaamse parlement, niet met het Vlaams Belang kan samenwerken omdat ze op die manier nooit met de francofonen tot een gesprek zullen komen.
Als dat inderdaad zo zou zijn, dan moet er maar geen gesprek komen. Om echter te voorkomen dat Vlaanderen voor de zoveelste keer zal moeten toegeven, zal het dan beter zijn de N-VA-kiezers, waarvan de overgrote meerderheid - volgens alle laatste peilingen - wél met het VB wil samenwerken als ze samen een meerderheid behalen in het eigen parlement, tenminste bij de regionale verkiezingen voor het VB zouden stemmen om die partij ‘incontournable’ te maken, zoals dat in ‘Wetstraatees’ heet. Anders komt er beter geen gesprek met de francofonen en zullen we zien wei het het langst zal uithouden. Vivaldi wordt dan een regering in lopende zaken die verder zal moeten met voorlopige twaalfden en met een staatsschuld om U tegen te zeggen helemaal niets meer geregeld zal krijgen. Heel Europa zal dan getuige zijn van het Belgische faillissement.
--
Het blijft te gek voor woorden dat met de mening van 25 tot 30% van de Vlaamse kiezers weer eens geen rekening zal gehouden worden, terwijl van N-VA niet verwacht wordt dat ze groter zal worden en de traditionele Vlaamse partijen al blij mogen zijn als ze straks de kiesdrempel nog zullen halen.
In deze rubriek schrijf ik al jaren dat dit Brussel geen hoofdstad van Vlaanderen kan blijven. Ik heb het er nog altijd moeilijk mee dat heel wat Vlamingen – politici inbegrepen – dat niet schijnen te beseffen.
De versnippering van de bevoegdheden tussen de negentien gemeenten, de zes politiezones, het gewest, de drie gemeenschapscommissies, de meer dan honderdtachtig (!) nationaliteiten en het ongrondwettelijk bestaan van de Fédération Bruxelles-Wallonie’ maken de stad onbestuurbaar. Ik heb daarover rreeds gesuggereerd de Brusselaars daar zelf over te laten beslissen. Datzou reeds kunnen gebeuren bij de gewestelijke verkiezingen van 9 juni, waarbij alle partijen in Brussel eens duidelijk moeten stellen waarvoor zij staan. Als de Brusselaars willen dat hun stadsgewest een aparte regio blijft, dan moeten zij er maar zelf voor zorgen dat die betaalbaar blijft en er een einde komt aan de verregaande wetteloosheid en criminaliteit die er momenteel heerst. Om nog te zwijgen over de financiële kant van de zaak.
Ofwel blijft Brussel wat het nu is, maar zal dan wel zelf moeten opdraaien voor de kosten, ofwel sluit ze aan bij Vlaanderen, maar dan op voorwaarde dat men ophoudt met de gemeentelijke versnipperingen én met de Fédération Wallonie-Bruxelles. Verder moet Brussel één stadgewest worden, niet een stad én een gewest zoals nu het geval is. Als dat niet lukt kan Brussel geen hoofdstad blijvenvan een Vlaanderen dat alleen maar goed zal zijn om de kosten te blijven betalen, zoals dat nu al grotendeels al het geval is en voor de rest maar stank voor dank krijgt..
Ik heb in deze rubriek al meer dan eens gewaarschuwd voor de gevaren van de crypto-munten die in werkelijkheid een groot piramidespel zijn waarmee men grof geld kan bekomen (‘verdienen’ is hier niet het juiste woord), maar ook kan verliezen.
De laatste twee schandalen ter zake zijn die van de Zuid-Koreaan Kwon Do-Hyung – beter bekend als ‘Do Kwon’, die bescherming heeft gevraagd tegen zijn schuldeisers, en het Belgische crypto-platform ‘Bit4you’ dat in ons land failliet zal worden verklaard. ‘Bit4you’, dat zichzelf in de markt zette als het enige Belgische crypto-platform, kwam in de lente van vorig jaar al in moeilijkheden nadat een partner in … Estland in de problemen was geraakt.
Het gaat telkens om vele miljoenen dollars en/of euro, en er is zo goed als geen enkele garantie als het fout loopt.
--
Er bestaat trouwens tegenwoordig nog een soort piramidespel dat ‘voetbal’ heet en dat zeker geldt voor de Belgische Pro League, de koepel boven onze profclubs. Het is een weinig rendabele business waarin flink wat miljoenen in worden gewonnen en verspeeld, niet alleen door Belgen, maar door investeerders uit de hele wereld. Zelfs Antwerp, dat vorig jaar zowel het Belgisch kampioenschap als de beker won, keek na zo’n seizoen aan tegen een verlies van zo’n 46 miljoen euro, dat kon verminderd worden met 25 miljoen dank zij de verkoop van het jonge talent Arthur Vermeeren aan Atletico Madrid.
Daarmee kan men het profvoetbal rustig ook een piramidespel noemen. Het komt erop aan een partij te vinden die er meer voor wil betalen dan je er zelf hebt ingestoken. Maar als dat niet lukt ben je zelf de pineut…
Ik kom nog even terug op de zaak Delhaize, waarbij men doet alsof daar niemand nog tevreden werkt. Ikzelf heb nl de laatste 22 jaar van mijn carrière bij DAF Trucks gewerkt in een 24 uurdienst, 7 dagen op 7. Pas toen ik 62 was ben ik daarvan afgestapt, kon ik op vervroegd pensioen gaan en moest ik geen nacht- en weekeinddiensten meer draaien. Daar ik het werk kende als mijn broekzak en ik het graag deed, heb ik echter de rit uitgemaakt tot mijn voorlaatste werkdag vóór de maand waarin ik 65 werd. Mijn laatste werkdag viel nl op een maandag en dat wou men mij niet aandoen.
Een vol jaar na mijn pensionering heeft de personeelsdienst van DAF me nog gecontacteerd om te vragen of ik niet terug wou komen als parttimer, maar dat heb ik niet meer gedaan. Ik heb in totaal gewerkt van mijn zestiende tot mijn vijfenzestigste , waarvan 33 jaar bij DAF, zowel in België (Oevel/Westerlo) als in Nederland (Eindhoven) en heb daar mijn hartje kunnen ophalen bij de afdelingen Bezoeken en Internationale Pechdienst (ITS). Ik kan best aannemen dat niet iedereen dé job van zijn leven heeft, maar er zullen ook bij Delhaize – en zeker in Vlaanderen – wel heel wat mensen zijn die hun werk daar graag doen. Dat is tenminste wat ik ervaar in mijn eigen Kasterlee, waar de Delhaize in totaal slechts één dag gesloten werd en daarna een van de eerste winkels was die een private uitbating kreeg.
Delhaize heeft overnemers gevonden voor zijn 21 overblijvende supermarkten. De vrije markt heeft het gehaald met een forfaitscore: Delhaize – Vakbonden 5-0. Daarmee is voor elk van de 128 Delhaizes die de groep zelf uitbaatte een zelfstandige uitbater gevonden. Binnen het jaar, zoals gepland, ook in Brussel en Wallonië, die regio waar men straks nóg minder wil gaan werken en waarover nu in de media weinig te horen is. De paar Delhaize-winkels waar tumult was in Vlaanderen waren op één hand te tellen, maar daarover spreekt men nu niet meer. Juul Kabas’ hit, ’t zijn zotten die werken’ doet het nog steeds bij onze francofonen.
Doet me zo’n beetje denken aan dat mopje over 2050, waarbij een vakbondsman de militanten oproept voor een ééndaagse werkweek. Waarop een van de toehoorders roept: “Ja, maar niet op een maandag hé!’
--
En dan nog dit: Volgens de meeste recente peiling, die van Trends, Knack en Kanaal Z, halen het Vlaams Belang met 25% en de N-VA met 20% nog niet de eerderheid van de stemmen, maar samen wel een meerderheid aan zetels in het Vlaamse parlement. De grote verliezer blijkt Open VLD te zijn die nog amper 8% haalt ondanks de verhoopte federale premierbonus. Met Ongena en Van Tigchelt gaat de partij het niet redden. Als deze trend zich doorzet kunnen we in elk geval Vivaldi II vergeten. Alleen Vooruit lijkt nog enigszins stand te houden. Cd&v hangt daar ergens tussen maar niemand lijkt zich om de partij van Cindy Envy (dixit Kaaiman) nog druk te maken.
En Groen en de PvdA? Daar hou ik geen rekening mee. voor mij zijn dat Belgicistische partijen, geen Vlaamse.
‘Na een zware nederlaag op 9 juni neemt Bart De Wever ontslag als voorzitter, wat hij volgens de partijstatuten 13 jaar geleden al had moeten doen, en valt de N-VA net als de Volksunie uiteen. Eén fractie, onder leiding van Theo Francken, vormt met Tom Van Grieken en Gwendolien een Vlaamse regering. De Wever zelf verlengt zijn verblijf op het Gerestaureerde Verdiep, in een coalitie met om het even wie. Alleman bediend.’
--
Bovenstaande voorspelling is niet van mij, maar van Koen Meulenaere, alias Kaaiman, en verscheen zo letterlijk in de laatste weekeindeditie van De Tijd. Dat was één dag vóór de PS-eis van Magnette voor een vierdaagse werkweek van 32 uur zonder verlies van loon en een vermeerderring van de minimumlonen en uitkeringen. Dat terwijl dit land jaarlijks 4 miljard euro zou moeten besparen om zijn staatsschuld af te betalen.
De Wever heeft daar dezelfde avond nog op gereageerd en het ‘waanzin’ genoemd, net zoals trouwens ook Egbert Lachaert dat deed. Het blijft wel zo dat er in dit land op het vlak van de werkgelegenheid een ander beleid mogelijk is in de diverse regio’s.
De vraag is nu of De Wever nog steeds bereid zal blijven straks met de socio’s te gaan praten over wat hijzelf waanzin noemt, zeker nu de Vlaamse socialisten ook in de hoek zitten waar de klappen vallen. Net als Hugo Schiltz vroeger zijn Volksunie groot maakte om ze daarna af te breken, dreigt De Wever hetzelfde te doen met zijn N-VA.
Een nieuwe Vlaamse regering met Gwendolientje zie ik trouwens ook niet zitten. Vijf jaar geleden was zij al voorstander van Paarsgroen. Met Lachaert evenmin. Die was wél voorstander van Paarsgeel, maar hield zijn woord niet t.o.v. eigen blauwe achterban. Als N-VA en VB straks een volstrekte meerderheid halen in het eigen Vlaamse parlement, dan hebben ze trouwens geen derde partij nodig.
Voor zover nog nodig, heeft Paul Magnette op een zoveelste partijcongres van zijn PS gepleit voor minder werken en meer betaald krijgen. Hij zou zelfs een vierdaagse werkweek willen (van 32 uur) en de minimumlonen en sociale uitkeringen verhogen. Hoe hij die extra kosten betaald gaat krijgen is niet zijn zorg; daar moet België maar voor zorgen. Het land dat niet meer zou worden uitgevonden als het niet bestond en dat de eerstvolgende jaren 27 miljard euro staatsschuld zou moeten saneren. Als daar niets meer aan gebeurt dan wat nu het geval is, zal die schuld in 2029 liefst 39 miljard bedragen.
Wat Magnette allemaal vertelt is pure demagogie, waarbij men zich afvraagt hoeveel socialisten dat zelfs nog geloven. Volgens de jongste peiling van Le Soir is de PS in Brussel al teruggevallen naar de vierde plaats en zal men daar een akkoord moeten vinden met de communisten die er de grootste partij zijn geworden. De volgende stap wordt Wallonië.
Tenslotte zal ook de PS van Magnette moeten instemmen in een grote staatshervorming die het land zal opdelen in vier fiscaal autonome regio’s die onder elkaar - via het artikel 35 van de Grondwet – zullen moeten uitmaken wat ze nog samen willen doen. Als het ooit zover zou komen, mag Wallonië voor mijn part zelfs met een driedaagse werkweek van 20 uur beginnen. De levensgenieters zullen er wel aan moeten wennen dat ze dan de gevolgen daarvan zelf zullen mogen ondervinden en betalen.
‘Hoe kan men zien wanneer er sleet komt op een stier? Als hij oude koeien uit de gracht begint te halen!’ Dat laatste kan men ook zeggen bij de traditionele Vlaamse partijen die een reeks overjaarse politiekers (m/v) als lijstduwers willen opstellen bij de verkiezingen van 9 juni. Dit alles bij gebrek aan vers bloed, terwijl onze jeugd voor het overgrote deel rechtser zal stemmen. Voeg daar nog bij dat de ouderdom om te mogen kiezen verlaagd is en men mag veronderstellen dat die oudjes het niet zullen redden. Het is trouwens mede hun schuld dat de problemen in dit ingewikkeld land niet meer op de traditionele manier (‘veel beloven en weinig geven’) kunnen worden opgelost. Dit land, dat niet meer zou worden uitgevonden als het niet bestond (dixit The Economist), kan niet meer gered worden door de overjaarse gepensioneerden die mee gezorgd hebben voor de neergang.
--
En dan nog dit:
Twee Schaarbeekse gemeenteraadsleden hebben laten weten dat ze de communistische PTB/PvdA verlaten en overstappen naar de PS. Hun namen: Fatima Ben Abdou en Abdelhakim El Karaoui. De overstap werd bevestigd door de voorzitter van de Brusselse PS, die luistert naar de naam Ahmed Laazouej.
I.v.m. de politieke evolutie in Vlaanderen zou ik willen verwijzen naar de reactie van onze vriend Jean op mijn blog van 13 dezer (‘Pacta servanda sunt’), waarin hij een lijst van tien punten aanhaalt die zouden moeten zorgen dat het in Vlaanderen weer een beetje normaal wordt. Daarin heeft Jean – die mijn blog al jaren volgt - grotendeels gelijk. Alleen kan dat niet allemaal meteen en zullen we het stap voor stap moeten aanpakken. En de eerste stap zullen de verkiezingen van 9 juni a.s. zijn, waarop we moeten trachten tot een Vlaamsnationale meerderheid te komen in het eigen parlement. N-VA en Vlaams Belang zullen met elkaar moeten samenwerken en met geen enkele andere partij, noch de traditionele noch de Groenen. Zoals ik al meer dan eens heb gesuggereerd, zouden ook de N-VA-kiezers – waarvan ± 3/4 in diverse peilingen te kennen heeft gegeven met het VB te willen samenwerken – bij die verkiezingen beter VB stemmen, al was het alleen maar regionaal, dit om te vermijden dat er N-VA-verkozenen straks hun woord niet zouden houden. Een ‘Lachaertje’ is snel gemaakt. Pas als er in het eigen Vlaamse parlement een meerderheid zal zijn van Vlaamsnationalisten die de Vlaamse soevereiniteitsverklaring zal afleggen, zullen we die eerste noodzakelijke stap gezet hebben en zullen we sterk genoeg staan om de confrontatie met onze francofonen aan te gaan vanuit een veel sterkere positie dan wat tot nu toe het geval was.
Het blijft rommelen bij Vooruit. Na ons mateke stapt nu ook Tom Meeus, alias 'Guust Flater', zoals ik hem noemde, uit de politiek.Tom, ooit voorzitter van De Lijn in Antwerpen, was feitelijk geen echte socialist en heeft misschien daarom nooit veel steun kunnen genieten van de partiij die hij officieel vertegenwoordigde. Zijn geplande kartel in Antwerpen met Groen mislukte en toen hij samen met de toen nog onafhankelijke Jinnih Beels overstapte naar de socio's, groeide die Jinnih hem boven het hoofd en moest hij op ons mateke niet veel meer rekenen en op Bart De Wever evenmin. Die gaven de voorkeur aan Beels. Van het plan van De Wever om straks met de socialisten verder te gaan, zie ik niet veel in huis komen. Zoals de zaken er nu voorstaan, zal het met Vooruit eerder achteruit gaan en het de N-VA al niet veel beter vergaan met hun Boerenkrijg...
Sofie Wilmès gaat zich weer met politiek bezig houden, nadat ze heel moedig ontslag had genomen als minister van Buitenlandse Zaken om thuis te zorgen voor haar inmiddels overleden echtgenoot, iets dat ik ook in een van mijn blogs had vermeld en gewaardeerd. Ze is op dit ogenblik zowat de populairste politicus/ca van Francofonië terwijl ze zo’n twee jaar niet eens actief is geweest in de politiek. Misschien juist daarom*. Menselijk gesproken is dat te begrijpen, maar politiek was het een kwestie van omhoog te vallen bij gebrek aan gewicht. Ze zat telkens op de juiste plaats om Reynders en onze nationale Charel te vervangen toen die hogerop carrière maakten. Vraag is waar en op welke lijst ze straks zal verschijnen: regionaal in Brussel, in Wallonië, federaal of Europees? Na het afhaken van onze nationale Charel zou ze de voorkeur geven aan Europa daar ze dan stemmen kan verzilveren in heel Franstalig België. Vlot tweetalig als ze is (Frans en Engels, maar geen fatsoenlijk Nederlands!) heeft ze de luxe van de keuze, ‘L’embarras du choix’ om het in haar eigen taaltje te zeggen.
--
* ‘Het zoete nietsdoen’. Doet me denken aan die quote – ik dacht - uit het Peter Principe: ‘Wie niets doet, maakt geen fouten. Wie geen fouten maakt, wordt bevorderd’...
--
En dan nog dit:
Momenteel lijkt men de drugscriminaliteit in Brussel niet onder controle te krijgen en heeft men in de eerste plaats meer politie nodig. Dat is heel eenvoudig en snel op te lossen door de zes politiezones te herleiden tot één, zoals dat in andere wereldsteden het geval is (denk maar aan New-York, tien keer groter dan Brussel). Dat schrijf ik in deze rubriek al enkele jaren. Met slechts één politiezone voor de hele stad kan men moeiteloos meteen meer mensen van de ene kant van Brussel naar de andere brengen. Dat zou bovendien een eerste stap kunnen zijn om van de negentien (19!) Brusselse gemeenten er straks nog één over te houden, waar alles veel efficiënter (én goedkoper!); zou kunnen geregeld worden.
Over de transfers zou ik elke dag wel een verhaal kunnen schrijven. Het voorlopig laatste in de reeks is het resultaat van een onderzoek door de - nota bene Franse - IESEG School of Management. Die is ook tot de conclusie gekomen dat er per Vlaming elk jaar 1.188 euro naar de andere twee regio’s vloeit. Niks nieuws onder de zon, ware het niet dat die managementschool ook eens gaan uitzoeken is wat dat per provincie betekent. Daaruit blijkt nl dat het vooral de provincies van het oude hertogdom Brabant zijn die de rekening betalen – inbegrepen Waals Brabant - en dat zelfs de Vlaamse provincies van West-Vlaanderen en Limburg niet alleen niets betalen, maar zelfs iets trekken. Dit verandert niets aan het totaalbedrag dat naar Wallonië gaat, in de eerste plaats naar Luik (‘de vurige stede’) en het Henegouwen van de heren Magnette en Di Rupo. Voor West-Vlaanderen is er het excuus van een vergrijzende bevolking, terwijl er wel 80% van de beroepsbevolking aan het werk is, waar men bij de ‘levensgenieters’ niet eens de 70% bereikt. En Limburg heeft het excuus dat de sluiting van Ford-Genk bovenop de mijnsluitingen van een veel recentere datum is dan in de Borinage, waar men nog steeds te weinig werkt en te dus ook te weinig bijdraagt.
Zo hoort men het ook eens van een andere kant en dan zelfs nog vanuit la douce France, waarnaar onze francofonen kijken als konijnen naar een lichtbak.
De uitspraken van Donald Trump over de NATO-landen die hun rekening niet voldoende betalen heeft zijn effect niet gemist. Men mag over ‘The Donald’ denken wat men wil, maar in deze zaak heeft hij volledig gelijk. Akkoorden zijn er om nageleefd te worden. ‘Pacta servanda sunt’, wisten de Romeinen al. Wat daar voor België, dat maar de helft bijdraagt van wat was overeengekomen, nóg bij komt, is dat de NATO hier zijn hoofdkwartier heeft, m.a.w. dat we er nog meer aan overhouden dan de andere landen. Op Luxemburg na (maar dat was volgens generaal De Gaulle geen land) zijn wij de slechtste betalers. Voeg daarbij dat we ook – op Slowakije na (het Wallonië van het vroegere Tsjechoslowakije) – de grootste staatsschuld hebben van heel Europa en dat – als het van Magnette en zijn ‘levensgenieters’afhangt – er gerust nog wat bij mag komen. Volgens de laatste berichten van de loopkrant van kanaal Z (Trends) blijft in Walloniëde werkloosheid stijgen.
--
Opmerkelijk in deze zaak is dat uitgerekend de buurlanden van Rusland méér bijdragen dan de afgesproken 2%. Zij hebben in de koude oorlog aan de lijve onderbonden wat het betekent bezet te worden door de Russen. In tegenstelling tot de Sovjet overheersing was die van Nazi-Duitsland zelfs een herademing.
Nu Audi-Vorst een e-model verliest en Arcelor-Mittal in Gent dreigt te gaan investeren in Duinkerke, loont het de moeite het nog maar eens te hebben over ‘degrowth’, door Magnette ooit ‘agrowth’ genoemd, zoals ik al eens vermeldde in mijn blog van 24 december ll.
Wat Magnette eigenlijk daarmee wil hebben is minder of geen economische groei maar wel hogere minimumlonen en andere uitkeringen. Het resultaat daarvan zal zijn dat we er allemaal armer op zullen worden en dat we steeds minder zgz ‘maakindustrie’ zullen kennen, uitgerekend de industrietak waarmee dit België zijn welvaart grotendeels mee heeft gecreëerd.
‘Degrowth’ is gewoon een andere term voor neo-communisme en is er mede de reden voor dat ik Wallonië, beheerst door de linkse partijen, onze DDR noem. Als Arcelor Mittal zijn activiteiten of een deel ervan zou verplaatsen naar Duinkerke, dan zal haar CO2-uitstoot vlak over onze grens ook ons land blijven beïnvloeden. Wij zullen er de nadelen van blijven behouden, maar de voordelen – zeker qua werkgelegenheid – ervan kwijt zijn. Dat laatste geldt trouwens voor alle industriële uitbatingen.
Als wij die hier beknotten of afbouwen, maar ze dat elders niet hoeven te doen, zal de wereld er niet CO-2 armer van worden.
Rekening houdend met wat we op politiek vlak nog allemaal mee gaan maken tot de verkiezingen van 9 juni, kan het geen kwaad dat ik nog eens de Senelle doctrine uitleg. Nota bene: Robert Senelle was geen Vlaming, laat staan een flamingant, maar een Franstalig Brusselse academicus en Grondwetspecialist. Als vrij objectieve buitenstaander gaf hij ons, Vlamingen, de volgende raad:
‘Als België onbestuurbaar zou worden, bijvoorbeeld omdat er geen federale regering meer kan worden gevormd, dan moet het Vlaams Parlement Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is weliswaar niet volgens het boekje, maar democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaams Parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk. En de wil van het soevereine volk is voor overtuigde democraten het enige wat telt’.
Als de Vlaamsnationalisten op 9 juni een serieuze meerderheid zouden halen in het eigen parlement, doen ze er dan ook best aan die soevereiniteitsverklaring af te leggen alvorens met de francofonen in debat te gaan over een volgende federale regering, die anders meer dan waarschijnlijk weer geen meerderheid zal hebben in Vlaanderen door het afhaken van traditionele partijen en groenen.
Er was vorige week in de nieuwsberichten nogal wat te doen over de priesterwijding van een getrouwde man met drie kinderen. De man in kwestie was echter al priester, zij het in de Chaldeeuwse kerk die deel uitmaakt van de Katholieke kerk, maar werkt volgens een oosterse ritus. Ze hebben ook een eigen kerkelijke organisatie en er geldt voor hun priesters geen celibaatsverplichting. Voor België was dat een primeur.
Buiten ons land zijn er al langer getrouwde priesters in de Katholieke kerk. Anglicaanse priesters hebben ook geen celibaat en konden dus steeds trouwen. Het is al meer dan eens gebeurd dat een Anglicaans priester overstapte naar de Katholieke Kerk. Als hij op dat moment getrouwd was - hetgeen in de Anglicaanse Kerk werd toegestaan – dan bleef hij getrouwd.
Een ander verhaal was dat van de Katholieke Kerk in Oekraïne toen die tijdens de Sovjet-bezetting daar verboden werd en ondergronds ging. Om niet op te vallen kregen de katholieke priesters daar ook de mogelijkheid te trouwen. Tenminste dat is wat ik ervan begrepen heb.
Om het tekort aan priesters in de Katholieke Kerk op te vangen, zou men dat celibaat beter afschaffen. Het zou als bijkomend voordeel hebben dat de kans op grensoverschrijdend gedrag bij de katholieke priesters waarschijnlijk een stuk kleiner zou worden. Het zijn tenslotte ook maar mensen.
Zoals ik in deze rubriek al meermaals geschreven heb, zou het meer dan wenselijk zijn dat de N-VA en het VB – als ze straks in het eigen parlement samen een serieuze meerderheid zouden halen – ze aan tafel gaan zitten met de andere regio’s om te bespreken wat ze voortaan nog samen zullen doen en wat niet. Ondertussen heb ik ontdekt dat dat helemaal niet moeilijk hoeft te zijn en dat ze dat zelfs kunnen doen binnen de bestaande Belgische wetgeving, want daar hebben we nog artikel 35.
Wanneer dit artikel 35 in werking zou treden zouden de gefedereerde regio’s niet meer, zoals nu, bij uitzondering het voor het zeggen hebben, maar zouden de regels worden omgedraaid en de overheid nog slechts enkele taken overhouden, in principe Buitenlandse Zaken, Defensie en – misschien – Justitie.
Als artikel 35 van kracht zou worden, zullen Vlaanderen, Wallonië en eventueel Brussel grotendeels bevoegd worden als onafhankelijke entiteiten, zal elke regio de tering naar de nering moeten zetten en zal er een einde komen aan de gedeeldeerantwoordelijkheden van de huidige chaos. Denk bv maar aan onze 9 ministers en staatssecretarissen voor het milieu…
