De politiek zorgt goed voor haar medewerkers. Dat ondervond zopas Ludo Sannen, in een vorig leven ooit nog Agalev-minister in de Vlaamse regering. De man stapte, onder impuls van Steve Stevaert, over naar de SP.a, maar viel bij de laatste verkiezingen naast het net en werd dus niet herkozen. Niet getreurd echter, want nu wordt de man opgevist als kabinetschef door niemand minder dan frêle Freya Van den Bossche, de nieuwe minister van wonen en energie in de even nieuwe Vlaamse regering. Sannen heeft die functie nooit uitgeoefend en is dus compleet neofiet ter zake. Dat hoeft echter geen probleem te zijn bij een minister die evenmin gehinderd wordt door enige kennis ter zake. "Dochter van" weegt, zeker bij de SP.a, nog steeds zwaarder door. Nog straffer bakt Guido De Padt het, maar dan in de federale regering. Nadat hij eerst was moeten invallen om de vlucht van Dewael naar de job van Kamervoorzitter te dekken, bleek hij bij de nieuwe herschikking van de federale regering overbodig te zijn geworden. Geen paniek: de partij heeft ervoor gezorgd, dat De Padt een splinternieuwe functie kreeg, speciaal voor hem opgericht, als regeringscommissaris. Als minister had De Padt zijn job van schepen en OCMW-voorzitter in zijn thuisbasis Geraardsbergen moeten opgeven. Als regeringscommissaris blijkt dat geen probleem meer te zijn, waarbij brave Guido vanaf vandaag weer zijn oude taken erbij neemt. Het enige positieve in deze zaak is, dat zijn partij gesteld heeft, dat zijn nieuwe regeringsfunctie geen extra kosten met zich zal meebrengen. Die kosten zullen nl afgetrokken worden van de budgetten van de andere Open-VLD ministers (Vanhengel, Turtelboom en Quicky), die daar niet gelukkig mee zullen zijn, maar al blij mogen zijn er nog bij te horen. De Padt krijgt wel 18 medewerkers, allemaal partijgenoten, waarvan de meeste waarschijnlijk uit het circuit komen van de Vlaamse regering, waar de partij naast de ministerposten en de bijhorende jobjes is gevallen. Vergeten we tenslotte niet dat Guido De Padt ook een partijgenoot is van Guy Verhofstadt, de huidige Open-VLD voorzitter (ad interim) en de man die destijds beloofde een einde te zullen maken aan de kabinetten en aan de "oude politieke cultuur". Verhofstadt gaat nu zijn "actieve welvaartstaat" trachten kwijt te geraken in Europa. Daar kennen ze Guynokkio nog niet goed genoeg, maar ze zullen er wel achter komen.
De kersverse minister van Begroting, Guy Vanhengel, heeft becijferd, dat het tekort op de begroting van dit jaar alleen al meer dan 20 miljard euro (6 tot 7%) zal bedragen. Dit, nadat Van Rompuy II - de regering van de nationale stilstand - halfweg juni nog sprak van een gat van slechts 14 miljard (4%). Wie een beetje Economie en Financiën volgt (dat volstaat al als ge een serieuze krant in huis hebt), weet dat er specialisten zijn die het tekort tegen het einde van dit jaar eerder op 30 miljard (10%!) schatten, zeker als deze regering blijft niksen zoals ze tot nu toe steeds gedaan heeft. Maar laat het ons even bij Vanhengels 20 miljard houden. Om dat tekort terug te dringen zullen er draconische besparingen nodig zijn, op elk vlak. Vanhengel noemde daarbij ook de Sociale Zekerheid. De uitgaven in de gezondheidszorg mogen in dit land immers nog altijd 4,5% per jaar stijgen, ook al weet men dat dit eigenlijk niet kan. Dat maakt nl dat er elk jaar zo'n miljard euro extra bij de staatsschuld komt. Zeker als men weet, dat onze economie aan het krimpen is, is deze maatregel een ramp. Op zijn minst zou men die uitgaven moeten koppelen aan onze ondertussen berucht geworden index. Verdere besparingen zullen alleen mogelijk zijn mits een staatshervorming, waarbij men resoluut het mes zal moeten zetten in een hoop "verworvenheden", die alleen nog in België bestaan en die maken dat wij niet meer zullen kunnen concurreren tegen onze buurlanden, waardoor we nog verder achteruit zullen gaan. Waarschijnlijk zal de PS wel een ander voorstel hebben om de staatskast te vullen: meer en nieuwe belastingen. Vanuit hun standpunt is dat logisch: het zijn de Vlamingen die in België de staatsschuld betalen, het zijn de Walen die op de eerste rij staan als er geld ontvangen moet worden. Besparen raakt de Walen, hogere belastingen de Vlamingen. Ik kan het de SP niet kwalijk nemen. De schuldigen voor het huidige debacle en wat er allemaal uit voortvloeit, zijn niet de francofonen partijen, maar de Vlaamse meerderheidspartijen Open VLD en CD&V in deze rampzalige regering Van Rompuy, die bereid zijn alles toe te geven om toch maar 2011 te halen. De regering van openbare stilstand is nog twee maanden met vakantie. Gelukkig land dat geen andere problemen heeft!
De Nederlandse Raad van State heeft de uitdieping van de Westerschelde voorlopig opgeschort. Dat is heel slecht nieuws voor de haven van Antwerpen. Met Nederland was nl afgesproken dat dit werk nog dit jaar zou worden uitgevoerd, waardoor grotere, vooral containerschepen de Antwerpse haven zouden kunnen binnenvaren. Wegens de crisis zijn ook in Antwerpen de economische activiteiten een stuk teruggevallen, maar men hoopt op een kentering en dan zal die uitdieping meer dan nodig zijn. Voorlopig komt daarvan dus niets in huis. Zelfs al zou er nog een definitieve beslissing vallen die toch een goedkeuring van de werken zou inhouden, dan nog zal er weer veel tijd (en geld) verloren gaan. De officiële reden voor de opschorting zou zijn, dat er te weinig natuurgebied gecreëerd zou worden langs de stroom, wat de kosten van de havenuitbreiding zou moeten compenseren. De echte reden is waarschijnlijk, dat Rotterdam ervan zou profiteren, mochten de grootste containerschepen Antwerpen niet meer kunnen bereiken. Nu, hoe dan ook, de groene jongens en meisjes zullen tevreden zijn. Zoals ze nu ook al tevreden zijn, dat ze straks de kans krijgen het Lange Wapperproject te kunnen dwarsbomen en zo de verkeersontsluiting van datzelfde Antwerpen voor x-aantal jaren zullen kunnen laten verdagen. Antwerpen wordt zachtjes, maar zeker doodgeknepen. Geen Schelde-uitdieping, geen Lange Wapperbrug, waarschijnlijk ook geen IJzeren Rijn. Voor dat laatste project heeft men zogezegd al berekend, dat het meer zal kosten dan dat het zou opbrengen. Dit laatste komt, doordat men de oude spoorverbinding van Antwerpen met het Duitse Rijnland, via Luik, heeft gemoderniseerd, waardoor er langs daar sneller kan gereden worden. De solidariteit, weet je wel. Voeg bij dit alles de bijna zekerheid dat Opel Antwerpen zal moeten sluiten en dat dezelfde groene maffia, die het Lange Wapperproject wil kelderen, nog steeds mollenwerk verricht om ook de uitbouw van de luchthaven van Deurne te boycotten. Kortom, Antwerpen zit in de tang, tienduizende werkplaatsen worden bedreigd en Vlaanderens motor dreigt serieuze schade te gaan oplopen, als hij al niet stil zal vallen (voor wat het verkeer betreft, kan dit letterlijk worden genomen). Dat heel deze zaak niet alleen Vlaanderen, maar ook het Waalse achterland zal treffen, lijkt niemand te interesseren. Ook niet in Wallonië. Daar is het alleen van belang dat België blijft bestaan zoals het nu is, dat de Vlamingen de rekeningen zullen blijven betalen en dat zij, de Walen, hun huidige levensstandaard zullen kunnen behouden, ook al gaat het land eraan failliet.
De ronde van Frankrijk is ook niet meer wat hij ooit geweest is. De teruggang duurt al enkele jaren. Drie jaar geleden won de bijna onbekende Oscar Perreiro, dank zij een uit de hand gelopen ontsnapping ("échappe bidon" heet dat in de coureurstaal) én het feit dat de eerstgeklasseerde, Floyd Landis, uit de eindstand verwijderd werd na een dopingaffaire. Een jaar later gebeurde bijna hetzelfde, toen Contador zijn eerste tour won na de declassering van Rasmussen. Vorig jaar mocht Carlos Sastre winnen. De man is wel een verdienstelijk ronderenner, maar reed toen tegen Janneke en Mieke. Dit jaar won wel de beste van het lot, maar de tour zelf was een mager beestje. De organisatoren hadden daar zelf aan meegewerkt door aankomsten van bergritten te verschuiven tot 40 en meer kilometer na de laatste top. De Pyreneeënweek was slaapverwekkend, de rit op de gevreesde Mont Ventoux was een anti-climax. Tussendoor was er gelukkig een beetje strijd in de Alpen, waar de prijzen verdeeld werden. Contador won twee ritten en gooide het op een akkoord met de broertjes Schleck: Fränk mocht een Alpenrit winnen, Andy de witte trui en een podiumplaats. Ouwe taaie Armstrong mocht mee op het podium en zo was iedereen tevreden. Hopelijk komt die ouwe taaie volgend jaar terug met een nieuwe, serieuze ploeg en gaan de Schlecks niet in zee met Contador. Dan kan er misschien nog eens wat te beleven vallen. O, ja, er reden ook landgenoten mee. Jurgen Van den Broeck was een leuke verrassing. Zonder zijn val in de ploegentijdrit, had hij bij de eerste tien kunnen eindigen. Over Boonen ga ik het niet hebben, daarover is al genoeg papier vuil gemaakt. "Volderke" blijkt het ineens ook niet meer te kunnen. Twee jaar geleden won hij nog de ronde van Oostenrijk en eindigde hij tweede is een toch zware ronde van Zwitserland. Nu geraakt hij amper nog een berg over. Wat de andere landgenoten betreft, zullen we maar best zwijgen. Ze rijden nog mee voor spek en bonen... Waar is de tijd van de flandriens?
In De Standaard van gisteren, 27 juli, verscheen er een artikel aan de hand van Jan Adé, eredirecteur-generaal voor hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek en ex-voorzitter én bijzonder expert van de examencommissie. N.a.v. een artikel in dezelfde krant m.b.t. het grote aantal geslaagden in het toelatingsexamen voor arts en tandarts, vindt de heer Adé dat we het aantal (tand)artsen zouden moeten beperken. De man houdt in feite een pro domo pleidooi voor het behoud van dat ingangsexamen en vindt dat het nog wat strenger zou mogen gemaakt worden. Hij vergeet daarbij echter enkele essentiële punten te vermelden: 1. De Franstaligen in dit land houden al jaren geen toelatingsexamen meer, alhoewel dat wettelijk verplicht is. Zoals wel meer gebeurt in België, moeten de Vlamingen de wet naleven en leggen de Franstaligen die naast zich neer als die niet in hun kraam past. 2. Om aan zo'n toelatingsexamen mee te doen, moet men een serieuze som geld betalen. Nog iets waar de francofonen aan ontsnappen. 3. Recentelijk werd nog gesteld, dat ons land - en zeker Vlaanderen - binnen afzienbare tijd een tekort aan huisartsen zal hebben. Er zijn er nu reeds die geen nieuwe klanten meer aannemen. Door de toegangsregels te verstrengen, zal dit probleem er alleen maar groter op worden. Het pleidooi van de heer Adé lijkt dan ook maar een aanmoediging t.o.v. zijn vroegere collega's van de examencommissie om die in stand te kunnen houden. Dat hij daarbij niet één kritisch woord laat horen m.b.t. tot de Franstaligen die de wet met de voeten treden, is symptomatisch in dit duale land, waar iedereen gelijk zou moeten zijn voor de wet, maar de enen blijkbaar gelijker zijn dan de anderen.
Op mijn blog van eergisteren (de multiculturele verrijking) kreeg ik een reactie van een iemand die tekende met Arifi. Ik heb die man rechtstreeks van antwoord willen bedienen, maar dat lukte mij niet. Vandaar dat ik langs deze weg doe. Arifi's mail ging over El Haddouchi, de man die - samen met een vrouw die zich Kelly noemde - de helikopter huurde, waarmee de drie gangsters uit de gevangenis van Brugge konden ontsnappen. El Haddouchi zelf moest in de gevangenis achterblijven, omdat anders de helikopter te zwaar beladen was en niet kon opstijgen. De man wordt nu ondervraagd door onze beroemde Belgische justitie en riskeert een strafje voor de gijzeling van de helikopterpiloot, niét voor de ontsnapping, want daarvoor staat in dit gezegende land geen straf, reden waarom deze sport in België zo populair is Arifi zegt, dat ik moet ophouden een crimineel als El Haddouchi een moslim te noemen. Hij blijkt hem persoonlijk te kennen en zegt er regelmatig mee op café te hebben gezeten. Ik neem aan, dat hij gelijk heeft, maar heb daarbij enkele kanttekeningen te maken. Voor zover ik er iets van ken, mag elke moslim die op bedevaart gaat naar Mekka (de "Haj") daarna "El" toevoegen aan zijn achternaam. Voor een niet-moslim, zoals ik, is het dan ook normaal, dat ik ervan uitga dat al wie zo'n "El" in zijn naam draagt, een moslim is. Dat dit bij die Haddouchi niet (meer) het geval is, komt doordat de man misbruik maakte van het feit dat hij eens naar Mekka is geweest. Door de Haj zou de moslim zijn reeds begane zonden vergeven worden, maar blijft hij ook verplicht daarna vroom te leven. Dat heeft Haddouchi (en nog een hele reeks anderen die o.m. militeren bij en voor El Qaida) dus niet gedaan. Het zou een stap vooruit zijn, mocht de Islam de criminelen, die een "El" in hun naam dragen, verplichten dat attribuut te laten vallen. Zoals de situatie nu is, draagt dit immers alleen maar bij tot het verwarren van vrome moslims (de meerderheid) en (een minderheid van) criminele moslims. Die laatste, beste Arifi, bestaan wel degelijk. Bijna alle terroristen zijn de dag van vandaag mensen die zich moslim noemen Inch'Allah!
Toen vorig jaar de voetbalcompetitie van start ging, waren er ongeveer evenveel buitenlanders als Belgen ingeschreven bij de ploegen van eerste afdeling. Dit jaar ziet het er naar uit, dat er nóg meer buitenlanders zijn aangeworven en dat er dus nóg minder Belgen in de eigen competitie de kans zullen krijgen te kunnen spelen. Dat geldt al voor clubs zoals Standard Luik, Gent en Lokeren, maar zelfs voor ploegen die enkele jaren geleden nog met een grotendeels eigen kern speelden, zoals Zulte Waregem, Roeselare en Kortrijk, om er maar enkele te noemen. Ik begrijp niet, hoe men kan blijven supporteren voor een ploeg waarin bijna uitsluitend vreemden spelen. Om een voorbeeld te geven: bij Lokeren heeft men een kern van 30 spelers. 23 ervan zijn buitenlanders, die uit 15 verschillende landen komen. Slechts 7 Belgen dus in de kern en dat betekent nog niet, dat ze ooit in het basiselftal zullen worden opgesteld. En dan maar klagen, dat het met het Belgische voetbal bergaf gaat en dat we er in geen enkele internationale competitie nog bij te pas komen. Als jonge spelers van bij ons hier geen kansen meer krijgen, hoe kunnen we dan ooit weer een nationaal elftal krijgen de naam waardig? Er is trouwens nog meer. Bij Lokeren bv is de officieuze taal binnen de spelersgroep Frans! Dat gebeurt nergens anders. Wie bv in de Engelse competitie speelt, wordt verzocht zo snel mogelijk Engels te leren. Bij Ajax Amsterdam gebeurt alles in het Nederlands. In Lokeren dus niet: daar spreekt men Frans en - als het moet - Engels, maar geen Nederlands. Dat moet erg motiverend zijn voor de enkele Vlamingen die het "geluk" hebben bij die club te mogen spelen. Voetbal blijft bij ons een verdoken vorm van mensenhandel. Via allerlei loense tussenpersonen, met medewerking van bestuursleden die op geld belust zijn, worden zoveel mogelijk jonge buitenlanders zo goedkoop mogelijk aangekocht, met slechts één doel: ze zo snel mogelijk te kunnen doorverkopen aan een rijke club uit Engeland, Spanje, Italië of Rusland en er veel geld mee te verdienen. De buitenlanders, die niét verkocht geraken en het ook hier niet doen, worden later gedumpt en blijven meestal hier ronddolen in de marginaliteit. Er is al langer sprake van om in Europa een nieuw reglement te maken, waarbij de clubs verplicht zullen worden minstens 6 spelers op te stellen van het eigen land (spelers die in aanmerking komen voor het eigen nationale elftal). Het is hoog tijd, dat men daar werk van maakt.
Ashraf Sekkaki, Abdelhaq Melloul-Khayari, Mohamed Johir, Driss Barhihi, Jaoide Zariouh, Nosaid Sekaki, Lahoucine "El" Haddouchi, allemaal "Belgen", allemaal criminelen, allemaal van origine Marokkanen. 70% van de gedetineerden in de Belgische gevangenissen zijn ofwel Marokkaan, ofwel van Marokkaanse afkomst. In dat laatste geval hebben ze de dubbele nationaliteit. Die Belgische nationaliteit hebben de meesten zelfs niet eens gevraagd, maar gratis gekregen, dank zij de snel-Belg-wet van de regering Verhofstadt I. Sinds 2005 bestaat er de mogelijkheid dat we gedetineerden met een vreemde nationaliteit, die hier veroordeeld zijn, kunnen terugsturen naar hun land van herkomst. Daarover zijn met verschillende landen afspraken gemaakt, ook met Marokko. Sindsdien zijn er in totaal 21 (éénentwintig!)gevangenen gerepatrieerd, waarvan geen enkele naar Marokko, ondanks het feit dat er in onze gevangenissen zo'n duizend Marokkanen zitten. Dat geldt, jammer genoeg, niet voor criminelen met een dubbele nationaliteit en ook niet voor diegenen die familie hebben in ons land, ook als die familie hier illegaal zou verblijven. God, wat zijn we toch breeddenkend! De eerste drie hierboven vermeld zijn de kerels die kunnen ontsnappen zijn uit de gevangenis van Brugge. Hun "redder", die "El" Haddouchi, hebben ze nu wel vast. Hij kon niet mee weg, omdat de ontsnappingshelikopter te zwaar geladen was. Let op die "El" in zijn naam. Dat betekent dat de man al eens in Mekka op pelgrimstocht is geweest en dus als een vrome moslim kan beschouwd worden... Enfin, het Belgische gerecht heeft zich nog maar eens belachelijk laten maken, de zoveelste keer. Twee jaar geleden waren er al twee ontsnappingen met een helikopter en zou er dringend werk gemaakt worden van het spannen van netten over de open gevangenisruimtes. Het gaat nu weer "dringend" gebeuren. Toen, op het einde van de jaren negentig, er een gevaar was voor vogelgriep, moesten alle burgers hun kippenrennen met netten overspannen. Dat was zo geregeld. Enkele gevangenisruimtes bedekken blijkt blijkbaar niet zomaar te kunnen, ondanks al het geld dat de staat zogezegd uitgeeft voor onze veiligheid. Volgens advocaat Sven Marie, zoon van de poenpakker die de VRT hopen geld heeft gekost, zou men het geld beter gebruiken om de criminelen die vrijkomen te kunnen integreren in de maatschappij. De enigen die daarvan zouden kunnen profiteren zijn uitgerekend advocaten van het genre Marie, die dan weer eens grof geld zouden kunnen verdienen bij een gegarandeerde volgende arrestatie. Volgens de recente publicatie van het jaarlijks rapport over de Vlaamse Regionale Indicatoren, zouden de Vlamingen zich "iets" veiliger voelen. Laat ons dat maar met een grove korrel zout nemen. Om te beginnen dateert die enquête uit het voorjaar van 2008, dus van vóór het uitbreken van de crisis en ook van vóór het bekend werd dat criminelen zoals die van hierboven, maar ook die van de bende Belliraj en van de DHKP-C terroristen hier al dan niet vrij rondlopen. Multicultuur is een verrijking, zeggen onze politiek correcte media. Hoe lang moeten we dat nog blijven horen?
Vanmorgen in de krant vond ik niets terug van een radiobericht van gisteren, op de VRT nog wel, dat onze kersverse minister van Buitenlandse Zaken, Leterme, de Turkse ambassadeur op het matje had geroepen. Er is nl in Turkije heel wat kritiek gekomen - en dat is niet de eerste keer - over de gang van zaken in de processen tegen de criminele organisatie DHKP-C. Voor wie het nog niet zou weten: die werd hier voor de rechter gedaagd in 1999, dus al tien jaar geleden en dit na een huiszoeking in Duinbergen. Daar werd, op een appartement, het archief van die organisatie gevonden, plus wapens, munitie en gestolen paspoorten. Een van de leden, de ondertussen beruchte Fehrye Erdal, werd in Turkije gezocht vanwege actieve deelname aan een drievoudige moord. Ondanks het feit, dat achttien (18!) politie-inspecteurs haar dienden in de gaten te houden (ze werd niet eens opgepakt), kon ze ontsnappen aan het Belgische gerecht. De organisatie werd tweemaal veroordeeld, in eerste aanleg in Gent en in beroep in Brugge. Cassatie verbrak die veroordelingen, omdat men speciaal een andere rechter daarvoor naar Brugge had gestuurd (Freddy Troch). Voor het hof van beroep in Antwerpen werd de organisatie dan vrijgesproken, behoudens enkele lichte veroordelingen wegens wapenbezit. De gestolen paspoorten, de medeplichtigheid aan moord (vastgelegd op video!) en het helpen ontsnappen van een moordverdachte, werd allemaal van tafel geveegd door het beste gerecht van de wereld. De federale procureur kon dan ook niets anders dan nog maar eens in beroep gaan en dat beroep werd nu nog maar eens uitgesteld tot in oktober. Reden daarvoor was nu de discussie hoe men de DHKP-C moest bestempelen: als een gewone bende misdadigers, als een criminele organisatie of als terroristen. Dit laatste zou niet kunnen, omdat de Belgische wet op terrorisme dateert van begin 2004, vijf jaar dus na de eerste feiten. Het is tegen dit laatste uitstel, dat Turkije, met recht en reden, protesteert. De kans is nl huizenhoog, dat deze criminelen hier niet zullen veroordeeld worden en ondertussen vrij rondlopen. Evenals de killers in de zaak Belliraj. Leterme heeft dan feitelijk ook geen poot om op te staan, als hij Turkije de les wil leren. Misschien is dat de reden, waarom er geen nieuws meer over verscheen, noch in de krant, noch op de late Tv-journaals.
I.v.m. de discussie over het asielakkoord, dat vorige zaterdag gesloten werd tussen de meerderheidspartijen in de regering Van Rompuy, wist de curator-premier te vertellen dat de kostprijs voor hem niet belangrijk was. Zou dat werkelijk zo zijn? Het zou wel eens flink kunnen tegenvallen. Officieus is er een geschat aantal van 25.000, maar dat zou wel eens veel hoger kunnen liggen. Vooral het feit dat het indienen van de aanvragen pas vanaf half september zal kunnen beginnen, maakt dat de parallelle economie, die zich met deze materie bezig houdt (en zich daarbij flink verrijkt) wel eens met een veelvoud aan dossiers zou kunnen afkomen. Dit laatste is mogelijk, omdat de tekst van het akkoord - zoals gebruikelijk sinds Verhofstadt I - zo wazig is, dat men er alle kanten mee uit kan. Dat zou de begroting van dit armlastige land absoluut geen deugd doen. Er zijn trouwens nog meer redenen om zich ongerust te maken over onze staatsfinanciën. Zelfs al zou de crisis zijn bodem bereikt hebben - wat hier en daar geïnsinueerd wordt - dan zal het nog enkele jaren duren alvorens er weer volop nieuwe mensen zullen worden aangeworven. Eerst zullen nl al diegenen, die nu in de verschillende soorten tijdelijke werkloosheid zitten, terug een fulltime job moeten hebben en pas daarna zullen er weer vacatures worden ingevuld. Ik verwijs hierbij o.a. naar een publicatie van de voorzitter van de raad van bestuur van DAF-Trucks, die stelt dat er momenteel in Europa zo'n 20 tot 25% van de vrachtwagens stil staat. Als de economie zou optrekken - en dat kan een paar jaar duren - dan zullen pas daarna eerst de nu stilstaande wagens worden ingeschakeld alvorens de vervoerders weer nieuwe voertuigen zullen kopen. En dit is maar één aspect van de economie. Als gevolg van de aanslepende crisis, zal de staat veel minder geld binnen krijgen. Firma's die failliet gaan of geen winst maken, betalen geen belasting. Anderzijds zullen er de volgende jaren nog heel wat werklozen bijkomen, wat de staat nog eens enorm veel extra geld zal kosten. Dat de kostprijs voor het asielbeleid curator Van Rompuy niet interesseert, is dan ook een erg lichtzinnige uitspraak van de normaal voorzichtige schichtige. Bij de eerste besprekingen over de begroting zal daarover nog niet veel te zeggen zijn. Die vallen nl vóór de aanvangsdatum van het indienen van de asieldossiers. Tegen het einde van dit jaar zal het andere koek zijn, als men er zal zijn achter gekomen hoe groot het gat in die begroting zal geworden ook, mede door de kostprijs van wat men het "Alexiusakkoord" is gaan noemen (Alexius blijkt de patroon van o.m. de zwervers te zijn).
Koningshuizen zijn mijn dada niet. Ik vind het relicten van de middeleeuwen, die niet meer passen in onze moderne 21ste eeuw. Als gevolg daarvan luister ik ook bijna nooit naar de toespraken van "zijne majesteit de koning", ook al omdat ik weet dat, zeker sinds Albert II, de man er zelf niets van op papier heeft gezet en maar afleest, wat ze hem hebben voorgeschreven. Sinds Verhofstadt is het standpunt van de koning zowat hetzelfde geworden als dat van de regering en dat is onder Van Rompuy blijkbaar niet anders. Waar ik wel naar luister, is naar de reacties op die toespraak, waarvan men meestal toch iets kan leren. Zo was het even schrikken, toen ik hoorde, dat Albert II deze keer zelfs vond dat een staatshervorming absoluut nodig is. Dat was even schrikken, zeker omdat hij dat ook aan onze Franstalige landgenoten zou verteld hebben. Toch moet men zich daarbij niet te veel voorstellen. De staatshervorming van Albert II, hem ingefluisterd door de belgicistische regering Van Rompuy, met een meerderheid aan francofonen, is nl niet de staatshervorming die de Vlaamse meerderheid wil. Albert II wil nl meer macht (en vooral geld) terug zien gaan naar de federale regering. Daarmee wordt het probleem België niet opgelost, alleen maar uitgesteld. Als er in dit land een staatshervorming moet komen, dan moet dat een serieuze hervorming worden, niet de zoveelste opknapbeurt van het instituut België, dat zijn tijd heeft gehad. We moeten dan komen tot een soort confederalisme, waarbij Vlaanderen en Wallonië hun eigen ding kunnen doen en waarbij de weinige punten, waarover men het niet eens is, of die een gezamenlijke aanpak vergen (buitenlandse zaken en landverdediging bv), overlaat aan een afgeslankt federaal beleid. In dat kader kan ook de solidariteit blijven spelen, maar dan wel beperkt in de tijd, zodat ook Franstalig België weet waar het in de toekomst aan toe zal zijn en waarbij Brussel ooit eens waar zal meten kiezen voor zijn geld (en dat zal Vlaanderen worden). En wat de koning betreft, ook die functie is vergankelijk. Geen tronen blijven staan. Dat geldt ook voor de laatste tak van de Coburgers, die onder die naam in België is blijven voort teren, grotendeels op het geduld en met de centen van de Vlamingen, die daarvoor hun democratische meerderheid hebben moeten opofferen en er weinig voor in plaats krijgen.
In mijn blog van 30 mei jl ("De minister werkt eraan") uitte ik mijn twijfels over het slagen van het voorakkoord dat minister De Clerck gesloten had met zijn Nederlandse collega, om tegen het einde van dit jaar 500 gedetineerden uit Belgische gevangenissen onder te kunnen brengen in de (leegstaande) Nederlandse gevangenis van Tilburg, net over de grens. Ik blijk daarin gelijk te krijgen. Het was al langer geweten, dat de Franstalige partijen, PS en CdH op kop, moeite hadden met deze "transfer". 30 miljoen betalen (voor 3 jaar huur) aan die "Ollanders", dat kan toch niet? Bij het fameuze regeringsconclaaf van dit weekeinde is de zaak afgevoerd. Voorlopig althans, want De Clerck moet er eerst mee naar de Raad van State. Ook de vakbonden waren tegen deze verhuis en voor één keer ben ik het met hen eens. Want ook zij verkiezen die klaarliggende leegstaande bajesboten, die men ook bv in een Vlaamse haven zou kunnen laten aanmeren en die door eigen personeel meteen zouden kunnen worden uitgebaat. Dit betekent immers ook extra werkgelegenheid. Maar ook daarvan komt dus niets in huis. Men verkiest voort te blijven knoeien à la belge. Ondertussen is nl ook gebleken, dat de bouw van nieuwe gevangenissen in Puurs en Dendermonde niet doorgaat. In Puurs kostte het teveel om de erg vervuilde gronden te saneren en in Dendermonde is een protest van de omwonenden door het gerecht aanvaard. "Nimby", not in my backyard. Een zoveelste geval waarbij het belang van een of meerdere individuen het haalt van het algemeen belang. Arme Stefaan De Clerck die zich zo voor de gek laat houden. Dat is echter de prijs die CD&V-ers moeten betalen zolang ze bereid zijn in zee te blijven gaan met een Waalse meerderheid.
In mijn blog van vrijdag jl had ik het al voorspeld: "De volgende halve maatregel, die eraan komt, zal die van de regularisaties zijn". Het is exact zo gelopen zoals ik geschreven had. De zogezegde "oplossing" voor de al dan niet legale inwijkelingen in dit land, waarover de hele regering Van Rompuy II zo tevreden zou zijn, is een maat voor niets geweest. Er komt geen algemene regularisatie, maar alle gevallen zouden afzonderlijk bekeken worden. Staatssecretaris Wathelet zal nogal werk hebben: buiten de andere vijf taken die hij heeft zou hij, naar schatting, zo'n 25.000 asielaanvragen één voor één moeten gaan beoordelen en daar op een periode van drie maanden uitsluitsel over geven. Dat dit natte vingerwerk zal worden, staat nu al vast. Eén van de criteria is bv dat ingewekenen aanvaard kunnen worden, als ze één van de twee nationale talen spreken: Frans of Nederlands. Daarbij wordt niet gezegd dat iemand die bv Frans zou kennen, in het Franstalig landsgedeelte (of in Brussel) zou moeten gaan wonen. De kans is dan ook groot, dat een deel van die mensen straks door de Franstalige partijen, die het asielbeleid nu in handen hebben, in de Vlaamse Rand worden gedumpt om zo het proces van de verfransing aldaar in een stroomversnelling te brengen. Maar er is nog meer. Er is op die fameuze regeringstop geen woord gesproken over bv de gezinshereniging, die er mede voor zorgt dat er horden analfabeten en taalonkundigen dit land in versast worden en een deel ervan zelfs in onze sociale zekerheid wordt gedumpt. Evenmin is er iets gezegd over de schijnhuwelijken, noch over de snel-Belg-wet, die aan de basis ligt van heel wat onrecht en discriminatie. M.a.w. al dat gepalaver op Hertoginnedal is wat gerommel geweest in de marge. Reporter De Vadder van de rode VRT wist te vertellen dat met deze "oplossing" meteen ook de vloek wordt opgeheven die, volgens de Vlamingen, rust op Hertoginnedal. Die maakt zich dan ook maar blij met een dooie mus...
"If you can't convince them, confuse them". Dat is zo een beetje het motto, waarop de regering Van Rompuy II stoelt. Een echte krabbenmand, waaruit niemand nog wijs kan worden. De bevoegdheid Asiel en Migraties wordt verdeeld over drie ministers en een staatssecretaris (Van Rompuy zelf, Milquet, Onkelinx en Wathelet. We kunnen er nu al zeker van zijn dat het aantal zgz asielzoekers dat zal gelegaliseerd wordt eerder bij de 100.000 dan bij de 50.000 zal liggen. Dat bovenop de 450.000 vreemdelingen die sinds Verhofstadt I in dit land Belg zijn geworden. De strafste van het hele lot is Melchior Wathelet Jr. Die blijft wel staatssecretaris, maar nu voor: 1. Begroting, toegevoegd aan de nieuwe minister van Begroting Vanhengel, ex-woordvoerder van Verhofstadt. Buiten die twee is er ook nog de nieuwe functie van regeringscommissaris, die aan De Padt is gegeven als troostprijs en die zich ook met de Begroting mag bezig houden. Als het adagium "teveel koks bederft het eten" klopt, staan we er goed voor. 2. Migratie en Asielbeleid. In deze materie wordt Wathelet toegevoegd aan minister Milquet, voorzitster van dezelfde partij, waardoor Wathelet alleen zal mogen uitvoeren. 3. Voor de coördinatie van bovenstaande punt 2. wordt Wathelet dan toegevoegd aan de eerste minister. 4. Hij is ook staatssecretaris voor Gezinsbeleid en in die functie wordt hij weer toegevoegd aan zijn bazin Milquet. 5. Voor aspecten inzake personen- en familierecht wordt hij toegevoegd aan minister De Clerck. 6. Als staatssecretaris voor Federale Culturele Instellingen, valt hij dan weer onder de vleugels van Van Rompuy. Waarlijk een superman! Opvallend in de hele herschikking in de federale regering is ook het feit dat minister Van Quickenborne helemaal niet te zien is geweest. Dat was dan de man van de administratieve vereenvoudiging. Waarschijnlijk paste hij daarom niet in het nieuwe plaatje. Hij mag naar 't schijnt trouwens blij zijn, dat hij nog minister is mogen blijven. Quicky is geen vriend van Verhofstadt, vandaar.
Herman Van Rompuy, de man die geen eerste minister wou worden, is aan zijn tweede kabinet begonnen. Het is een beetje gegaan zoals het verhaal van die bomen vol kraaien. Eenmaal opgeschrikt, vliegen ze allemaal omhoog en komen daarna weer terug te zitten. Sommigen op dezelfde tak, sommigen op een andere. In deze "herschikking", zoals men dat heel geleerd noemt, is er maar één die naast de boom is gevallen: Marie Arena. Zeg maar, de uitzondering die de regel bevestigt. De tegenpool van Arena in de regering Van Rompuy I, Annemie Turtelboom, is niet van de boom gevallen. Integendeel: ze heeft nog promotie gemaakt. Van het pispaalsecretariaat voor immigratie naar Binnenlandse Zaken. De belangrijkste reden, waarom Turtelboom niet verwijderd werd, was omdat ze bij de regionale verkiezingen van 2007 niet verkozen werd en dus geen ander mandaat had om op terug te vallen. Turtelboom kwam nl over van de christendemocraten en Verhofstadt is altijd heel breed geweest t.o.v. "verruimers". Vandaar. Over de bekwaamheid van de verschillende nieuwe (én oude) ministers en staatssecretarissen in de regering Van Rompuy II, maak men zich geen zorgen. Dat doet men alleen in de Vlaamse regering en dan nog hoofdzakelijk omtrent Joke Schauvliege. En de reden daarvoor is, dat de kunstsector, of wat daarvoor moet doorgaan, zich terecht grote zorgen maakt over haar subsidies, zeg maar de centen. Voorganger Anciaux had op dat departement met geld gesmeten, zeker toen hij besefte, dat het wel eens de laatste keer zou kunnen geweest zijn dat hij zoiets nog kon doen. Tenslotte nog dit: Leterme is terug en daarmee zit hij samen met Van Rompuy in een regering die beiden ooit afschilderden als nefast voor Vlaanderen. Leterme zou zo'n regering bekampen van Den Haan tot in Maaseik en Van Rompuy blijkt twee jaar geleden een interview te hebben gegeven aan De Morgen, waarin hij een regering met alleen een meerderheid in Wallonië als "staatsgevaarlijk en spelen met vuur" had bestempeld. Daarmee is het ook duidelijk wat een woord van die heren nog waard is... Dit weekeinde gaat Van Rompuy II het migratieprobleem oplossen. Met alle hefbomen ter zake nu in de handen van de francofonen, ziet het er heel somber uit voor een land dat een schuld heeft van meer dan 322 miljard euro. Die schuldgraad zal dit jaar oplopen tot 97% van het bruto binnenlands product en volgend jaar waarschijnlijk tot 103% (cijfers van de eigen nationale bank!). Op enkele tienduizenden inwijkelingen minder of meer maakt het voor de francofonen niet veel uit. Het zullen toch de Vlamingen zijn die het zullen mogen betalen. De Vlaamse minderheid in de regering Van Rompuy II zal het wel slikken. Open VLD, omdat het nu eenmaal een belgicistische partij is; CD&V omdat het gezien heeft dat ze toch door de kiezer beloond wordt, ongeacht de politiek die ze voert. De vraag is alleen: hoe lang nog?
Politiek België heeft nooit uitgeblonken in het nemen van maatregelen die "af" waren. Sinds de regeringen Verhofstadt is dat fenomeen alleen maar verergerd. Denk maar aan de wapenwet, de verkeerswetten, de snel-Belg-wet, om er maar een paar te noemen. De Messias uit Gent is ondertussen wel verkast naar Europa, maar als tijdelijke voorzitter van wat er nog overblijft van de Open VLD, blijft hij naarstig meewerken aan het ondoorzichtig maken van onze wetten. Neem nu bv die wet die het roken in cafés en restaurants had moeten verbieden. Daar is feitelijk niets van in huis gekomen. Met een beetje verbeelding en durf kan elke cafébaas die wet nu omzeilen. Er is er zelfs al een, de eigenaar van het bootrestaurant "De Kleppende Klipper", die reeds een proces gewonnen heeft tegen de staat. Hetzelfde is ook al gebeurd met de eigenaar van het restaurant "Het Pomphuis" in Antwerpen, die - op zijn dooie eentje - voorlopig het Lange Wapper project heeft stilgelegd, een zaak waarin reeds zo'n 100 miljoen euro is gestoken! De wet op de sperperiode en de koopjes - onwettelijk volgens Europa - werd zodanig aangepast, dat er feitelijk niets van overblijft, tenzij voor de kleding- en de schoenzaken. Mede als gevolg daarvan blijven kleren bv in ons land zo'n 13% duurder dan in bv Nederland of Duitsland. Dat geldt ook voor voedsel en niet-alcoholische dranken, waardoor het voor burgers uit de grensstreken loont, om de wekelijkse grote aankopen te gaan doen in Nederland of Duitsland. Een volgende halve maatregel, die eraan komt, zal die van de regularisatie van vreemdelingen zijn. Officieel van de asielzoekers, in werkelijkheid voor het overgrote deel van economische gelukszoekers die op kosten van de Belgische belastingbetaler zullen moeten worden onderhouden, ook al staat daar niets tegenover. Het adagium "wie zijn gat verbrandt, moet op de blaren zitten", blijkt tegenwoordig alleen maar van toepassing te zijn op de eigen autochtone medeburgers. Dit land is het land van de compromissen, de grendels, de evenwichten en de veto's. Allemaal negatieve zaken die ervoor zorgen dat het klimaat hier grondig verziekt wordt. Een zoveelste wissel in de federale regering zal deze problemen niet oplossen. Integendeel, België zakt steeds verder weg in een moeras van tegenstrijdigheden, waarbij straks alleen een definitieve scheiding soelaas zal kunnen brengen. Het is wel erg goedkoop de nationalistische partijen daarvan de schuld te geven. Alle tot nu toe gemaakte wetten zijn er gekomen door toedoen van de zgz traditionele partijen.
Het belooft nog een plezante tijd te worden in dit landje. Bij de herschikking van de Waalse deelregering is nl beslist dat "papa" Daerden, het notoire drankorgel uit Luik, een ministerpost krijgt in de federale regering van curator Van Rompuy. Ecolo wou hem niet in de nieuwe regionale Waalse regering, maar de PS kon hem gewoon niet laten vallen. De man kreeg in Luik liefst 20% van alle stemmen, iets om stadsgenoot Reynders groen van nijd te doen uitslaan. Nu krijgt Reynders die Daerden bij in dezelfde regering... En daarmee houdt het nog niet op. Daerden gaat in de federale regering nl Marie Arena vervangen. Vanmorgen vertelde men op de radio dat hij dus Pensioenen gaat doen, maar er werd niet bij gezegd, of dat ook inhoudt dat hij zich met het vreemdelingenprobleem zal gaan bezig houden. Dan zal het pas echt plezant worden. Uitgerekend dit weekeinde zouden we dan een (eerste?) clash kunnen krijgen Daerden-Turtelboom! De Gucht eruit en Daerden erin. Arme Van Rompuy die de kelk echt tot op de bodem zal moeten ledigen, uitgerekend hij die feitelijk geen eerste minister van dit land wou worden. Met de wetenschap, dat België vanaf 1 juli van volgend jaar voor zes maanden voorzitter wordt van de Europese Unie, wordt het steeds duidelijker, dat deze federale regering het niet zo lang zal uitzingen. Tenzij men erbij wil nemen dit land helemaal belachelijk te zullen maken voor de ogen van heel Europa...
Ook in het Vlaamse parlement wordt het al besparen wat de klok slaat: twee ministers minder dan het officieel toegelaten maximum (zoiets is ondenkbaar in Wallonië*), het aantal kabinetsmedewerkers zowat gehalveerd (enkele honderden!), kredieten voor ministeries en agentschappen die gedeeltelijk geblokkeerd worden. Dit laatste althans tot aan het herwerken van de begroting. Evenals de federale begroting, was immers ook de eerder door Vlaanderen gemaakte begroting nog berekend op een groei van 1,2% van de economie. Maar de politiek zou de politiek niet zijn, als er ergens geen uitzondering zou gemaakt worden. Dat gebeurt nl bij wat men het "bureau" van het parlement noemt. Dat is een instelling die o.m. de agenda van de vergaderingen bepaalt, de indeling van de commissies en het toestaan van de interpellaties. Dat bureau bestond tot nu toe één voorzitter, vier ondervoorzitters en drie secretarissen, gekozen uit alle partijen in verhouding tot het aantal behaalde stemmen. Door het feit dat de nieuwe Vlaamse regering in het huidige parlement maar een krappe meerderheid heeft (66 op 124), bestond er de kans, dat de oppositie de agenda zou kunnen gaan bepalen. Om dat te vermijden, had men ook voor minder ondervoorzitters kunnen kiezen (een voorstel van LDD-er Lode Vereeck), maar dat werd afgewezen. Er komen nu nog eens twee ondervoorzitters bij, plus "de wetenschappelijke medewerkers waarop ze recht hebben". Het nieuwe bureau is daarmee al een elftal geworden, mét reserven. De grap van die uitbreiding kost de Vlaamse regering 200.000 euro per jaar extra. Geld dat men op dit ogenblik niet weet waar het vandaan moet komen. Ook dat zal pas besproken worden bij de nieuwe opmaak van de begroting. De vraag is dan ook, of zoiets de kosten wel waard zijn. Het antwoord ligt in de namen van enkele nieuwe leden van dat bureau: Dirk Van Mechelen, Veerle Heeren en Marino Keulen, toevallig allemaal ex-excellenties uit de regering Peeters I. De klassieke troostprijs voor ons kent ons. De honderden kabinetsmedewerkers laten vallen is geen probleem, de enkele mensen aan de top wel. Wat we zelf doen, doen we beter? Dat zal wel, ja...
* De enige besparing die men tot nu toe in Wallonië heeft voorgesteld is, dat het loon van de kamervoorzitter er verlaagd wordt van 12.500 tot 11.000 euro. Dit is grotendeels het gevolg van het "beleid" van de vroegere voorzitter, ex-bendeleider José Happart.
Tijdens de Vlaamse feesten werd er gezongen van "Vlaanderen boven". In de nieuwe Vlaamse regering is het zowaar "Limburg boven". Twee Limburgse ministers, de parlementsvoorzitter (de man die de taak tijdelijk waarnam, was ook al een Limburger: Sauwens). De nieuwe socialistische ministers werden aangeduid door de Limburgse partijvoorzitster, een Stevaert prot égee, evenals nieuwbakken vice-ministerpresident Lieten. Dit laatste wisten we al, maar daar komt nog bij dat ook Smetje een "product" van Stevaert zou zijn. Het blijkt dat de ex-cafébaas, ex-voorzitter, ex-gouverneur destijds Pascal Smet weghaalde bij de dienst Vreemdelingenzaken om Brussels minister te worden. Ook bij de verliezers zitten er echter Limburgers. Peter Vanvelthoven, zoon van, liet zijn job van fractieleider in het federale parlement met de hoop Vlaams minister te worden. Dat is dus niet gelukt. Als troostprijs mag hij nu fractieleider worden in het regionale parlement. Over het laten vallen van Frank Vandenbroucke zal het laatste woord nog niet geschreven zijn. Een andere verliezer is Eric Van Rompuy, bij CD&V, die gehoopt had zijn carrière te kunnen beëindigen als Vlaams parlementsvoorzitter. Nadat hij bij de vorming van de Vlaamse regering onder Leterme uit de boot was gevallen (voor Kris Peeters, nota bene), mag hij er nu wel definitief een kruis over maken. Het feit een zuster te hebben die bij de marxistische PvdA militeert en een broer die in de eerste plaats alleen maar Belgisch denkt, zal hem wel geen goed gedaan hebben. Tenslotte is de vraag wat die Stevaert van plan is. Hij zou zogezegd niet terugkeren naar de politiek, maar het is overduidelijk dat hij achter de schermen bij de S.P.a de touwtjes in handen heeft. Vandenbroucke vond in zijn ogen geen genade. Freya Van den Bossche zou trouwens ook maar met de hakken over de sloot minister zijn kunnen worden. De partij zou haar in 't oog houden en later eventueel evalueren. Ze kreeg ook te horen, dat niet alle "vooroordelen" over haar onjuist zouden zijn. Tiens, tiens, hoe zijn ze daar achter gekomen?
Het belooft nog een lange politieke week te worden. In alle gewesten zijn de regeerakkoorden gesloten. De nieuwe Vlaamse regering heeft zelfs de eed al afgelegd. Wallonië en Brussel zouden deze week volgen. Het hoofdstedelijk gewest heeft de federale regering nu al gevraagd om meer geld. Met een dreigend tekort van boven de 5 miljard euro, alleen al in de sociale zekerheid, zal daarvan weinig in huis komen. Vanwege de oppositie in het Vlaamse parlement en ook van daarbuiten, is er nogal wat kritiek op de benoeming van nieuwe ministers die zich niet eens aan de kiezer hebben moeten tonen om eventueel verkozen te worden. Daar valt wel iets op te zeggen, maar al bij al kiest men de volksvertegenwoordiging rechtstreeks en niet de ministers. Dat gebeurt hier nog altijd door de partijen zelf, in de eerste plaats door de partijvoorzitters. Als deze van oordeel zijn dat de meeste verkozen politiekers niet goed genoeg zijn voor de job - iets waarin ze, volgens mij, nog gelijk hebben ook - dat hebben die het volste recht op de ministerposten iemand te plaatsen die wél bekwaam lijkt. CD&V heeft inderdaad destijds met het opvissen van Kris Peeters bij Unizo een goede gok gedaan, waarom zouden N-VA en S.P.a. dat niet kunnen proberen? De tijd zal leren. Daarmee zijn de problemen natuurlijk niet van de baan. Als de crisis nog enkele jaren aansleept, dan is de kans groot dat de Vlaamse regering helemaal geen sluitende begroting zal kunnen presenteren in 2012. Dan zou het wel eens kunnen dat enkele van de prachtige projecten die ze in aanbieding heeft, nog wel enkele jaren langer zullen moeten wachten op verwezenlijking. Denk maar aan die bijkomende kindertoeslag en de hospitalisatieverzekering. Deze problemen zijn echter klein bier met wat de federale regering te wachten staat. Daar kan men nog enkele dagen de kat uit de boom kijken tot alle postjes bij de deelregeringen zullen zijn ingevuld. Dan zal er echter eindelijk eens iets tastbaars moeten gebeuren. Daarvoor heeft de regering Van Rompuy nu al een verlengd weekeinde uitgetrokken. Op 21 juli zouden we meer moeten weten, maar zeker is dat helemaal nog niet. Week 29 dreigt een lange week te zullen worden.
