Nadat de Ieren vorig jaar met een referendum het verdrag van Lissabon hadden afgekeurd, mochten ze het nog eens overdoen. Oh, wonder: deze keer was twee derde van de Danny boys wél voor dat verdrag. Was dat verdrag sindsdien veranderd, beter geworden, aangepast? Niets van dat alles. De vorige keer had een meerderheid van Ieren beslist een deel van zijn eigen bevoegdheden niét af te staan aan Europa, nu wél. De ommekeer heeft alles te maken met de crisis, die er anderhalf jaar geleden niét was en nu wel, in Ierland (en Spanje) nog meer dan in de rest van Europa. De Ieren vinden het ook vandaag niet leuk dat Europa een deel van hun beslissingsmacht gaat overnemen. Dat ze nu wél voor dat verdrag gestemd hebben is, omdat ze hopen dat Europa hun huidige problemen (mede) gaat oplossen én omdat ze enkele uitzonderingsclausules bedongen hebben. Net hetzelfde als wat vroeger al eens met Denemarken was gebeurd. Het wordt dus steeds meer een Europa à la carte. Onze media mogen dan al wat smalend doen om die Ieren, ze staan er meestal niet bij stil dat Ierland het enige land was waar de bewoners zich over dergelijke zaken nog mochten uitspreken. In een vroeger stadium hebben we meegemaakt dat ook Fransen en Nederlanders de Europese grondwet niet lustten en dat landen als Groot-Brittannië, Tsjechië en Denemarken zelfs niet eens daarover een referendum durfden te houden. Nu moet iedereen in de pas lopen en bestaat er het gevaar dat we de speelbal te worden van een clubje Euro-technocraten van het type Dehaene en Verhofstadt, om het even bij de eigen profiteurs te houden. Europa was een briljant idee. Het openen van de grenzen en de invoering van de euro pasten daarin. Economisch is Europa een grootmacht. Politiek stelt het echter niets voor. De benoeming van een eigen "president", een eigen minister van Buitenlandse Zaken e.d. zal maar een zoveelste voorwendsel zijn voor een zoveelste koehandel. De postjes, weet je wel. Dromen van een Verenigde Staten van Europa, zoals onze Messias uit Gent dat verwoordt, zal een utopie blijven De Verenigde Staten van Amerika zijn er zo gekomen, omdat het land gevormd werd door inwijkelingen uit de hele wereld die zich wel moesten aanpassen en die er het beste van gemaakt hebben door te kiezen voor één taal en één munteenheid. Zo iets is in Europa een utopie en zal dat ook blijven.
Dat de oudere kerncentrales langer open zouden moeten gehouden worden, is de logica zelf. Het elektriciteitsverbruik blijft stijgen, ondanks de crisis, en als we willen doorgaan met de hybride en elektrische auto's zullen we nog veel meer stroom nodig hebben. Het is natuurlijk wenselijk, dat we steeds meer duurzame energie nodig zullen hebben en dat we van de afhankelijkheid van de olie vanaf moeten, maar dat zal zijn tijd moeten hebben. Als we nu al weten, dat het aandeel van de zonne-energie tegen 2020 in ons land amper 0,025% zal bedragen, dat het hele windparkverhaal hopeloos vertraagd is en dat men 20 bio-centrales nodig heeft voor één kerncentrale, dan is de rekening snel gemaakt. Om de drie oudere kerncentrales te vervangen met bio-centrales zou men van deze laatste er dus 60 nodig hebben. Waar zal men al dat afval halen? Meer dan waarschijnlijk zal het België niet lukken tegen 2013 voor 13% alternatieve energie te kunnen opwekken, terwijl er nu al 53% van onze stroom geleverd wordt door de zeven bestaande kerncentrales (de 3 centrales van Tihange zouden op hun eentje heel Wallonië van stroom kunnen voorzien). Het verhaal dat de tegenstanders, Greenpeace op kop, vertellen, klopt niet, omdat die altijd maar schermen met "stroom voor zoveel huishoudens". Het zijn niet de huishoudens die het leeuwendeel van de stroom nodig hebben, wel de industrie en - zoals gezegd - straks (misschien) het verkeer. Dat professor Vande La zich in dit debat laat horen, is ook wiedes: hij is (de zelf benoemde) voorzitter van het bio-centrale bedrijf Electrowinds en spreekt dus pro domo. En dan zijn er nog enkele punten: - Kerncentrales stoten geen CO² uit, zodat de Kyoto-normen voor ons land gemakkelijker zullen bereikt worden. - Door de kerncentrales langer open te houden zou onze armlastige staat extra miljarden kunnen recupereren van Suez. Dat laatste wás een zekerheid, maar is het nu niet meer. Politiek beginneling Magnette (niet toevallig van de PS) heeft in dit pokerspel zijn hand overspeeld door op voorhand in zijn kaarten te laten kijken. Ik kan me voorstellen dat de Franse bazen van Suez zich momenteel een breuk lachen met de zoveelste mop over "les petits Belges". - De stelling dat België het elektriciteitsverbruik tegen 2015 ook zonder de kerncentrales aan zou kunnen, mits zware investeringen - zoals Greenpeace stelt - is ook al ongeloofwaardig. Ten eerste kan een land met een schuldenlast van 100% van het bbp en een gat van 25 miljard in de begroting geen zware investeringen meer doen. Ten tweede is het algemeen bekend dat dergelijke beslissingen én daarna de uitvoering ervan in dit land nooit ofte never in dit land binnen de vijf jaren gerealiseerd kunnen worden. Denk maar aan de reeds vermelde windparken en bv aan de perikelen met de Oosterweelverbinding, die al meer dan tien jaar aanslepen en waarvoor de eerste spadensteek nog altijd moet worden uitgevoerd...
"Waarom durven wij niet opkomen voor wat eigenlijk essentieel is: respect voor de wetten en de waarden van het land waarin we leven?". Bovenstaande komt niet van mij of van een andere Vlaams nationalist, maar van Luckas Vander Taelen, Vlaams parlementslid voor Groen! Het antwoord daarop is (en dat komt wél van mij): "Omdat onze politiek, met op kop de linksen en de groenen, deze zaak heeft laten verrotten door te stellen dat allochtonen moeten gepamperd worden om zo te kunnen integreren. Het resultaat zien we nu in Brussel, waar auchtochtone vrouwen in sommige wijken nog amper alleen op straat durven komen. Als reactie op het artikel van Vander Taelen schrijft een modejournaliste, die bij het Zuidstation woont dat ze haar outfit heeft moeten terugbrengen tot iets onopvallend zwart met sportieve trui, om zo weinig mogelijk te tonen dat ze een blonde vrouw is. Daar gaat het al niet meer over de hoofddoek op school, dat was maar een eerste stap naar de volledige onderdanigheid van de vrouw in de in Brussel stilaan overwegende moslimwereld. Toch is de bekentenis van Vander Taelen al een openbaring in het strakke discours van onze groentjes. De vraag is maar, in hoever de partij hem daarin zal volgen. Naar aanloop van de verkiezing van een opvolger voor Mie Vogels, heeft Jong Groen! nl al in haar kaarten laten kijken. De partij moet, volgens de jonggroene voorzitter, een zekere Kristof Calvo (Italiaans voor "kaal"!), links blijven, mag niét Vlaamser worden, moet gaan voor een nationale kieskring, een Brusselse stadgemeenschap en een versterking van het federale niveau. Daarmee weten we dus dat Groen! volhardt in de boosheid en dat Vlaanderen ook in de toekomst niets, maar dan ook niets te verwachten heeft van de groene jongens en meisjes. De partij blijft ondergeschikt aan het Franstalige Ecolo en zal dan ook in de toekomst niets voorstellen, tenzij voor enkele simpele zielen, nuttige idioten en wereldvreemde idealisten. I.v.m. de waarschijnlijk verlenging van het openhouden van de kerncentrales, zegt Tine Van der Straeten, die zich destijds o.a. onthield bij de stemming over de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde, dat de elektriciteit op die manier duur zal blijven. Ze vergeet erbij te zeggen, dat de groene stroom, zoals we die nu kennen, in feite driemaal duurder is dan de traditionele. Dat de verbruiker daar (nog) niets van merkt, komt doordat de staat alles (voorlopig nog) bijpast. Zo blijft Groen maar doorkletsen met praat voor de vaak en blijft de partij in Vlaanderen niet meer dan een groen randverschijnsel. Te mijden, zou ik zeggen.
Het proces tegen de bende Habran, dat een half jaar heeft geduurd en meer dan vier miljoen euro heeft gekost, moet worden overgedaan. Geen procedurefouten deze keer, alleen een niet-naleving van de Europese regels, waarvoor België in januari van dit jaar al door het Europese Hof werd veroordeeld. Sindsdien werden in Vlaanderen de regels aangepast - In Antwerpen werd er zelfs een proces voor stilgelegd - maar in Brussel en Wallonië niet. Deze zaak toont nog maar eens duidelijk aan, dat het Belgische Gerecht niet werkt en dat we hier te maken hebben met twee verschillende landen. De reden, waarom in Wallonië en Brussel de Europese regels (nog) niet worden nageleefd, is omdat men daar wacht op een aanpassing van de Belgische wetten. Dat is na bijna negen maanden nog steeds niet gebeurd en dat kan nog enkele maanden duren vooraleer de Belgische wet op dat gebied conform zal zijn aan de Europese normen. Onze justitie blijft daarbij in hetzelfde bedje ziek: dat van de inertie. Evenmin als onze regering doet justitie zo goed als niets. Men klooit maar wat aan. Met de zaak Van Steenkiste/Bois Sauvage is trouwens ook nog een keer aangetoond, hoe lamentabel de toestanden in onze gevangenissen zijn. Zelfs een ex-voorzitter van het Verbond van Belgische Ondernemers riskeert in voorarrest terecht te komen in een cel die hij moet delen met allerlei geboefte. Men laat de zaken nog liever verrotten dan de uitgestoken hand van Nederland te aanvaarden, ook al kost dit extra geld. Maar er is meer. Het proces Habran en de niet-motivering van een veroordeling voor Assisen laat nog maar eens zien, dat België uit twee afzonderlijke deelstaten bestaat, die volledig anders oordelen over alles en nog wat. Niet voor niets wil de Vlaamse advocatuur zich afscheiden van de rest van het land, en geldt dat nu ook voor de Vlaamse architecten, die een onafhankelijke bond gaan oprichten, omdat ze het continu oneens zijn met hun Franstalige collega's. Dit land werkt niet meer. Zonder een ver doorgedreven staatshervorming gaat dit land effectief failliet, zeker omdat de hardste "Leve België" roepers nu juist diegenen zijn die de eigen wetten (én die van Europa) ofwel niet naleven, ofwel negeren.
Morgen zitten we al in oktober (het zal weer snel Kerstmis zijn!) en dat is de maand waarin zowel de federale als de regionale regeringen van dit landje met hun begrotingen voor de dag zullen moeten komen. Met de échte begrotingen, wel te verstaan, niet met het kunst en vliegwerk dat tot nu toe werd gehanteerd (en waarmee o.a. Europa aan het lijntje werd gehouden). De federale regering had met veel bombarie een begrotingsconclaaf aangekondigd tijdens het voorbije weekeinde. Dat is één grote sof geworden. Zaterdag werd er één (1!) uur vergaderd, om te beslissen dat er zondag helemaal niets zou gebeuren. Er zou een probleem zijn met de "cijfers". Dat is nogal wiedes, waarover dan om cijfers gaat een begroting tenslotte? Moet men een begrotingsconclaaf houden als men de cijfers niet heeft? Bij de Vlaamse deelregering was het al niet veel beter. Daar werd maandag wel e.e.a. aangekondigd, het zgz "kader", maar hoe de Vlaamse begroting er definitief zal uit zal zien, zullen we - misschien - pas tegen het einde van de maand weten. Het grote probleem voor beide regeringen is, dat men hoegenaamd niet weet hoeveel (of, beter gezegd, hoe weinig) inkomsten er in 2010 zullen zijn. Er mag dan wel een begin van een economische heropleving zijn, hoe dat zich gaat vertalen in meer staatsinkomsten is nog altijd koffiedik kijken. Van Rompuy heeft er ondertussen wel een fan bij gekregen: een zekere André Decoster, hoogleraar publieke financiën aan het centrum voor economische studies van de KU Leuven. Een hele titel die zou moeten garanderen, dat de man er iets van kent. En óf hij er iets van kent. Hij heeft zich zelfs bekeerd tot de Guy Mathot theorie van de jaren 80, dat een deel van de Belgische staatsschuld conjunctureel is en dus effectief vanzelf zal verdwijnen als de conjunctuur herneemt... Nu valt er over de stelling van Decoster wel e.e.a. te zeggen. Zo heeft hij gelijk als hij zegt dat de huidige federale regering niet meteen het mes in alles moet zetten en dat de staatsschuld niet meteen ongedaan kan gemaakt worden. Wachten tot de conjunctuur herneemt kan echter ook wachten op Godot (of moeten we zeggen Mathot?) worden. Het is niet omdat er tekenen zijn dat de economie zich aan het herpakken is, dat het morgen weer snel zal worden zoals gisteren. Met een kwart van de commerciële zeevloot in de mottenballen en een kwart van de Europese vrachtwagens dat momenteel stil staat, is het zeker dat die conjunctuur de eerste jaren nog niet serieus zal optrekken. Insiders spreken zelfs van een "W" opleving, wat betekent dat er na een eerste herstel eerst nog een tweede dip zal komen vóór we van een echt herstel zullen kunnen praten. De Mathot theorie heeft in de jaren tachtig niet gewerkt en zal dat nu ook niet doen, alle geleerde professoren ten spijt. Het enige voordeel voor Van Rompuy in deze zaak zal zijn, dat hij zijn ambtstermijn tot 2011 zal kunnen uitdoen en daarna mogen zijn opvolgers het puin ruimen. De zondvloed theorie, dus en die komt niét van Mathot.
Volgens een studie van de kiezersevoluties is gebleken dat de grootste troef, eigenlijk de enige serieuze troef, die de S.P.a. had tijdens de voorbije kiesstrijd, die van Frank Vandenbroucke was. Uitgerekend de man die, ná de verkiezingen, door de eigen partij bij het groot vuil werd gezet. Zoals ik al stelde in mijn blog over Karel Van Miert, is ook Vandenbroucke een van die zeldzame figuren die eigenlijk te goed zijn voor een socialistische partij, die niet verdraagt dat iemand boven het maaiveld uitsteekt. Daarenboven heeft Frank ook nog eens een Vlaamse reflex, wat blijkbaar bij de socio's maar matig geapprecieerd wordt. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. De S.P.a. wél. Na het debacle omtrent Vandenbroucke, die de partij nog zuur zal opbreken, schieten de roden zich nu in de voet in de kwestie van de Antwerpse Lange Wapperbrug. Deze materie is al lang geen loutere Antwerpse zaak meer, maar een voor een groot deel van Vlaanderen. Burgemeester Janssens heeft nl beslist dat zijn partij, de S.P.a. dus, voluit campagne gaat voeren tegen de B.A.M. in het algemeen en de brug in het bijzonder. Dat wordt voor de partij een no-win situatie: - Ofwel zorgt het komende referendum voor een afkeuring, wat een blamage zou betekenen voor de tegenstanders van de brug. - Ofwel komen er niet genoeg kiezers opdagen of is het verschil van pro's en contra's te onbeduidend, wat eveneens een blamage zou zijn voor de anti's. - Ofwel wordt de brug met een grote meerderheid afgekeurd. In dat laatste geval komt het verkeer rond Antwerpen, maar ook in de hele regio er rond, voor minstens tien jaar vast te zitten, zal de lucht rond de koekenstad verpest worden door de uitlaatgassen van tienduizende stilstaande auto's en dit de hele dag lang en zullen ettelijke andere veranderingen in de stad geen doorgang vinden, omdat ze afhankelijk zijn van het B.A.M.-project. Maar er is nog meer. Het zal tenslotte de Vlaamse regering zijn die de uiteindelijke beslissing zal moeten nemen. Als de S.P.a. in die regering ook dwars blijft liggen, zit er een Vlaamse regeringscrisis aan te komen. Vergeten we niet, dat het project eventueel ook met een alternatieve meerderheid zou kunnen worden goedgekeurd. Hoe het ook zal uitdraaien, de S.P.a. zal tenslotte de rekening betalen voor zoveel kortzichtigheid. En dat alles voor een project dat ze in eerste instantie zelf mee had goedgekeurd. Een ezel is inderdaad slimmer.
Bij de federale verkiezingen in Duitsland hebben de sociaal-democraten een verlies geleden van 11% en tuimelen ze daarmee uit de bondsregering, die voor de volgende legislatuur zal gevormd worden door christen-democraten en liberalen. In Portugal verliest de socialistische partij haar absolute meerderheid en in een deelverkiezing in Oostenrijk verdubbelt de uiterst rechtse partij van wijlen Jörg Haider haar stemmenaantal van 12,5 naar 25%, terwijl ook daar de sociaal-democraten de grote verliezers zijn. Met deze laatste stembusuitslagen wordt bevestigd wat reeds bleek tijdens de Europese verkiezingen. Men blijkt de sociaal-democraten moe te zijn. Ze verliezen overal, met één grote uitzondering: alleen in Wallonië hebben de socialisten vooruitgang geboekt. Wallonië wordt niet voor niets wel eens het DDR van West-Europa genoemd. Politiek gesproken (maar ook op andere terreinen) blijkt de regio achter te lopen. Zo'n beetje zoals Cuba op wereldvlak. Jammer genoeg hebben de Waalse socio's in hun regio nog heel wat macht, zit de partij zowel in de federale als de regionale regeringen en alles wat daartussen zweeft. Erger is nog, dat de PS weegt op de huidige regering Van Rompuy en dat maakt, dat die regering er schijnbaar niet in slaagt een soort acceptabele begroting te maken. De kool en de geit sparen kan niet meer, maar een alternatief schijnt er niet in te zitten, zeker niet zolang de PS een vinger in de pap blijft houden en de partijen van de Waalse minderheid de partijen van de Vlaamse meerderheid kunnen blijven domineren.
Alles komt terug: de mode, de zinkfabriek in Balen, Lance Armstrong, Kim Clijsters, Justine Henin en ja, zelfs Johan Vande Lanotte. Niet dat de geleerde professor ver was weggeweest. Buiten zijn baan als docent bij de universiteit van Gent (en enkele bestuursmandaten), zat hij ook nog in de senaat. Hij is er zelfs fractieleider van de Vlaamse socio's. Niets van gehoord? Ik ook niet, wat nog maar eens aantoont hoe overbodig die senaatspraatbarak ook geworden is. Wedden dat daarover tijdens het regeringsconclaaf over de begroting niét zal gesproken worden? Evenmin als over de provincieraden en al die andere overbodige politieke functies van dit land. De postjes, weet je wel... Maar Vande La gaat er zich weer mee moeien. Hij gaat er tegenaan gaan. Volgens een interview van drie bladzijden in De Standaard (professoren horen thuis in een kwaliteitskrant), vindt Johan van Oostende, dat hij "erbij hoort". "Je kunt toch geen vier jaar de kat uit de boom kijken", vindt hij. Ondertussen heeft hij het toch al twee jaar gedaan! Zouden ze hem gemist hebben? In elk geval klinkt hij nog juist zoals vóór de laatste electorale afstraffing van zijn partij. Hij vindt nog altijd dat de federale en regionale verkiezingen moeten samenvallen (CD&V is ondertussen al iets verder geëvolueerd) en over Vlaanderen en de communautaire problemen geen woord. Wel wil hij minder op Tv gaan komen. De uitzending in dat travestietenprogramma (samen trouwens met Yves Leterme) zou hem toch niet goed bekomen zijn. Evenals zijn Waalse geestesgenoot Di Rupo, vindt Vande La dat de crisis ons misschien een generatie kost. Zou het dan niet beter zijn dat hij meteen opstapt? Bij Open VLD begint men dat tenminste al te beseffen en wil men een nieuwe generatie de kans geven, alhoewel ook dat met de nodige korrels zout moet genomen worden. Die nieuwe liberale generatie is bijna volledig "familie van" en huiverig voor alles wat Vlaams is. M.i. heeft Paars dan ook zijn laatste nederlaag nog niet geleden. Wie niet horen wil, moet voelen.
Het is merkwaardig hoe men blijft protesteren tegen het hoofddoekenverbod in het gemeenschapsonderwijs. Nog merkwaardiger is het feit, dat dit protest niet alleen uitgaat van de moslimgemeenschap en de gebruikelijke nuttige idioten, maar dat ook een serie intellectuelen zich daarbij heeft aangesloten. Zeg maar de serie van denk links, leef rechts (typisch voorbeeld: poenpakker Dehaene). Bij de opening van het universitair jaar in Antwerpen werd de hoofdvogel afgeschoten door een zekere professor Nonneman, voorzitter van de associatie universiteiten en hogescholen, die kwam vertellen, dat er in zijn domein(en) geen verbod zou komen. Hij vindt, dat men de moslima's juist steunt door hen dat hoofddoek te laten dragen, want dat zij daardoor de kans krijgen verder te studeren. Nou, moe! - Ten eerste is dat laatste helemaal niet zeker en is het evenmin bewezen dat moslima's zonder hoofddoek niet verder zouden (mogen) studeren. - Ten tweede geldt het hoofddoekenverbod alleen voor binnen in de school en niet erbuiten (tenzij voor sommige openbare functies) en is dit een maatregel die bv in Frankrijk al enkele jaren geldt (én daar wordt nageleefd). - Ten derde werden die hoofddoeken een tiental jaren geleden zo goed als niet gedragen door meisjes en jonge vrouwen en is die mode er alleen maar gekomen door de radicalisering van de Islam sinds "nine eleven". - Ten vierde leidt het dragen van hoofddoeken tot een zekere vorm van apartheid binnen de scholen, waarbij meisjes die géén hoofddoek dragen, als zondig worden beschouwd, wat - vooral voor moslima's zonder hoofdoek - een constante vernedering met zich zou meebrengen. - Ten vijfde is er in sommige gevallen helemaal geen sprake meer van een hoofddoekje, maar van een heus mantelpak, waarin de meisjes moeten rondlopen, waardoor ze er even sjofel uitzien als onze vroegere nonnen (waarmee wél mocht gelachen worden). Nonneman is dus voor de nonnen. Nogal wiedes met zo'n naam. Dat iemand op zijn niveau echter niet snapt dat een deel van de moslim immigranten hier helemaal niet wil integreren, maar dat wij ons aan hen moeten aanpassen, is een gevaarlijke ontwikkeling. De dag van vandaag leven er al zo'n kleine twintig miljoen moslims in Europa en maken zij de helft uit van de nieuwe immigranten. Dat we binnen x-aantal jaren ook hier moslim burgemeesters en andere gezagsdragers zouden kunnen krijgen, is - jammer genoeg - geen fata morgana. Als die dan onze wetten naar hun hand zouden gaan zetten - zeg maar richting sharia - dan zullen typen zoals die Nonneman er waarschijnlijk als eerste bij zijn om te komen zeggen dat "sie es nicht gewusst hatten"...
Bij de opening van het Gentse universitair jaar was Marianne Thyssen, de bazin van CD&V, dit jaar uitgenodigd om daar een speech af te steken. Zoals te verwachten was van het hoofd van de tsjeven, blies ze warm en koud en wist men aan het einde van het verhaal nog niet veel meer dan aan het begin. Het probleem met haar partij is, dat het de enige Vlaamse partij is die in de twee regeringen zit, zowel dus federaal als regionaal, én aan beide regeringen de premier levert. Dit zorgt voor een doorlopende spreidstand waarbij CD&V blijft wat ze feitelijk altijd geweest is: een partij met twee gezichten, die niets doet en haar kiezers kan blijven wijsmaken dat ze dat goed doet. Ge moet het maar kunnen. CD&V, stelt Marianne, wijst resoluut de Maddens doctrine af. In navolging van enkele, doorgaans belgicistische politieke analisten, vindt ze het een verrottingsstrategie. CD&V, integendeel, wil met de tegenpartij(en) praten en wat dat betekent hebben we al tientallen jaren meegemaakt: geven en toegeven. Nochtans is de huidige politieke situatie wel degelijk zo, dat de francofonen opnieuw geld nodig hebben voor hun onderwijs en straks - en dat zal niet lang meer duren - weer vragende partij zullen zijn. Marie-Dominique Simonet (familie van?), de Franstalige minister van onderwijs, wil nl 600 miljoen euro besparen om de Franse gemeenschap niet verder in het rood te laten gaan. Daardoor dreigt het Franstalige onderwijs opnieuw zonder geld te komen zitten. Datzelfde onderwijs waarvoor Verhofstadt indertijd al miljarden (Bfr) extra voor had uitgetrokken (dat had hij al stiekem beloofd vóór zijn eerste regering was gevormd, zó stiekem dat het niet eens in zijn eerste regeerakkoord stond!). Hoe is het mogelijk dat het Franstalige onderwijs in België tot de slechtste van Europa behoort en daarbij toch een van de duurste blijft? E.e.a. schijnt te maken te hebben met het feit dat naast het gemeenschapsonderwijs dat er in Brussel en Wallonië ook telkens een provinciaal en een gemeentelijk onderwijs is uitgebouwd. Als we daar ook het vrij onderwijs bij tellen, betekent het dat daar op veel plaatsen vier scholen naast elkaar staan, wat enorm veel geld kost en tegelijk zorgt voor een geweldige, nutteloze versnippering die de kwaliteit van het onderwijs zeker niet ten goede komt. Als de Franstaligen straks weer geld nodig zullen hebben, veel geld, dan kan Vlaanderen meteen zijn Maddens doctrine uittesten en dié eigen voorwaarden stellen, die het op een communautair overleg nooit geregeld zou krijgen. Heel wat anders dan de verrottingsstrategie zoals Thyssen en Co beweren. --- In de marge van bovenstaande nog dit: Thyssen moet nu toegeven dat samenvallende verkiezingen ook voor haar partij niet meer kunnen. Door het feit van de dubbele vertegenwoordiging en verantwoordelijkheden in de beide regeringen is men er bij CD&V eindelijk van overtuigd geraakt dat er twee verschillende niveaus zijn en dat politiekers best op eenzelfde niveau blijven werken en niet op twee tegelijk. Nu nog maar hopen dat de partij met de twee gezichten hierin consequent blijft en morgen weer niet van gedacht verandert...
Dat de VRT het Vlaams Belang discrimineert, is geen nieuws meer. Dat doet de openbare omroep, gespijsd met het geld van de belastingbetaler (ook van die van het VB), al jarenlang. Partijtjes als Groen!, Spirit en zelfs het éénmanspartijtje SLP van Geert Lambert, alhoewel die samen minder stemmen tellen dan het VB, krijgen op de rode zender meer zendtijd en aandacht dan de Vlaams nationalisten. Nieuw is nu wél, dat de VRT is teruggefloten door de Regulator van de Media én door de Raad van State. Dit n.a.v. van een uitzending in de aanloop naar de federale verkiezingen van 2007. Met veel bombarie had de zender een programma aangekondigd als "kanselierdebatten", waarbij de voorzitters van Vlaanderens grootste partijen werden uitgenodigd, maar niet die van het Vlaams Belang. Nadat de omroep al veroordeeld was door de regulator, dacht die er vanaf te komen door in beroep te gaan bij de Raad van State. Daarvoor had ze acht tegenargumenten opgeworpen, maar die werden allemaal van tafel geveegd. Van een schande gesproken. Nu zou men denken, dat de zender wel zal opletten na zo'n voorval. Niets is minder waar en dat wordt ook zo verwoord door VRT-hoofdredacteur Kris Hoflack en woordvoerster Diane Wou(wel)mans. De VRT, zeggen die twee, zal haar houding ten gronde niét aanpassen. Dat laatste bleek trouwens ook tijdens de discussies over de hoofddoeken en de rellen in Sint Jans Molenbeek. Het Vlaams Belang werd in beide zaken doodgezwegen, ondanks het feit dat het juist die partij is die al jarenlang de klokkenluider gespeeld heeft. Ook sterke uitspraken, zoals "stuk op lik geven" en "nultolerantie", die nu door de media - de VRT op kop - in de mond gelegd worden van minister Turtelboom en de onbekwame politiekorpschef van Molenbeek, zijn al jaren de taal van het VB. Als de media een beetje eerlijkheid aan de dag legden, zouden ze zo iets moeten toegeven, maar dat gebeurt niet. In de uitzending van terzake over de hoofddoeken kreeg Imam Taouil* geen VB-mandataris tegenover zich, maar wel Bart De Wever. Ook voor laatstgenoemde een triestige zaak, want in feite steekt ook hij andermans pluimen op zijn hoed. Bartje wordt door de VRT alleen geduld omdat men hoopt dat zijn partij zo nóg meer stemmen van het VB zal afpakken. Koekoekspraktijken. Kortom, de VRT blijft wat ze is, een anti-Vlaamse omroep die men best van al zou mogen opdoeken. Wie het geld van de belastingbetaler misbruikt om een deel van de betalende bevolking te discrimineren, is niet waard verder gesteund te worden.
* Die Taouil werkt bij De Lijn. De man die eist dat de moslima's op school hun hoofddoek zouden moeten kunnen ophouden, loopt bij De Lijn zelf in uniform ZONDER zijn Imam-hoedje. Hypocriet!
Het gaat niet goed met onze (licht)blauwe en (roze)rode broeders en zusters. Na de euforie van acht jaren paars bewind, is het nu één doffe ellende. Bij de collaboralen is men wanhopig op zoek naar een nieuwe voorzitter. De huidige "ad interim", Verhofstadt, wil van die rotjob vanaf. Hij heeft het te druk met Europa, dat hij ook nog moet redden. Om een eventuele verkiezing voor te bereiden had het grote licht uit Gent dan een ronde gepland doorheen de Vlaamse provincies om eens te horen wat er zoals leeft bij de liberale achterban. Op de eerste meeting in Brugge, kwamen er van de 900 West-Vlaamse bestuursleden net geen 200 opdagen. Raar genoeg werd dat door de partij nog als een goed teken gezien, daar men er zelf nog minder verwacht had (men moest extra stoelen bijzetten in de zaal!). De tweede dag kwam Antwerpen aan de beurt en toen meldde Verhofstadt zich ziek. Dat kwam heel goed uit, want laat dat nu juist de regio zijn waar de partij de grootste klappen kreeg en waar - met o.a. het BAM-project, de Schelde-uitdieping, de IJzeren Rijn en de Opel fabriek - de grootste problemen zijn. Enfin, het ziet er voor de Open VLD niet goed uit en zelfs Verhofstadt zal daar weinig aan kunnen veranderen. Tenslotte is hijzelf de grote schuldige dat het allemaal fout is gelopen. Drie burgermanifesten schrijven en daarna - als men de kans krijgt iets te bewijzen - het tegenovergestelde doen, is vragen om heibel. Bij de socio's is het al niet veel beter. De partij mag dan al in de Vlaamse regering zijn gesukkeld (met dank aan het N-VA, die daarop had aangedrongen), binnen de partij is het één grote droefenis. In de eerste plaats o.w.v. het verwijderen van "Brouckie" van "zijn" ministerpost. Gennez mag dan wel zeggen dat de plooien zijn gladgestreken, of dat waar is zullen we pas weten bij de volgende verkiezingen als we de cijfers van Vlaams Brabant zullen te zien krijgen. Ondertussen is er de discussie over Flor Koninckx, de specialist van de verkeerspolitie die door Steve Stunt als onafhankelijke werd binnengehaald, maar bij de tweede stembusgang niet herkozen geraakte. Geen probleem, voor Koninckx althans, want de man bleek een door Stevaert ondertekend contract te hebben waarbij die hem werkzekerheid bood tot aan zijn pensioen in 2012. "Vijnck revisited", zeg maar. Nu zijn er wel argumenten om Koninckx gelijk te geven; men geeft niet zomaar een vaste staatsjob op voor een onzeker mandaat in de politiek. Flor bleek echter een beetje té onafhankelijk, toen bleek dat hij op een gegeven ogenblik in een TV-spelletje zat in Afrika i.pl.v. in het Vlaamse parlement. Het werd helemaal te gortig toen de grote verkeersspecialist later met teveel alcohol in zijn bloed achter het stuur van zijn wagen bleek te zitten. In het contract waarover sprake bleek de anders zo sluwe Stevaert echter geen voorwaarden te hebben gesteld... Tenslotte is er het grote drama van de hoofddoeken ("kopvodden", zegt Wilders), dat ertoe geleid heeft dat niemand minder dan de nieuwe (niet herkozen) socialist Bert Anciaux gesteld heeft, dat "een gemeenschap die deze beslissing neemt, niet meer mijn gemeenschap is". Tot op heden weten we nog niet waarnaar Bertje zal vertrekken. Mocht dat niet zijn naar een van de sharia-landen, dan raad ik hem Patagonië aan. Of Tasmanië. Of het Paaseiland. Enfin, het kan niet ver weg genoeg zijn.
Het voorbij weekeinde werden er in wat voor het "Belgisch" voetbalkampioenschap moet doorgaan, zevenentwintig doelpunten gemaakt door volgende spelers: Carcela, Smajic,Mbokani, Felipe, Makiese (2), Lestienne, Sadik, Sidibe, Gorius, Nong, El Gaaouri, Dissa, Mac Donald, Haroun,Toszer, Christ, Mujangi Bia, Mazuch, Leye, Iakovenco, Perisic, Akpala, Vargas, Kouemaha, Destorme en Vossen. Nu kan het zijn dat daar enkele nieuwe "Belgen" bij zijn. Als we het echter houden bij de "jongens van bij ons", dan scoorden de twee laatstgenoemden twee van de zevenentwintig doelpunten. En dan hebben we nog geluk gehad, want Vossen scoorde pas in de 92ste minuut, in blessuretijd, dus. Het had ook één doelpunt kunnen geweest zijn. Het gaat niet goed met het zgz "Belgische" voetbal. Raar, he? Dat krijg je, als men de eigen jeugd geen kansen meer geeft. Ik begrijp niet wie (soms veel) geld over heeft om naar zo'n competitie van Afrikanen en Oost-Europeanen te gaan kijken en er zich dan nog over opwindt. --- Om even op die Vossen terug te komen. Die werd enkele weken geleden pas door Racing Genk afgestaan aan Cercle Brugge, waar hij in zijn eerste twee matchen al drie keer scoorde (dat had vorig seizoen ook al met een zekere regelmaat gedaan bij Genk). Vossen is de laatste in een rij van talentrijke jeugdspelers die door Racing Genk van de hand werden gedaan. Op zo'n drie jaar tijd vertrok daar een halve eerste elftal met niets anders dan jeugdige klasbakken: Daerden, Defour, Van den Bergh, Pocognoli, Bailly en nu dus Vossen. Een drietal jaren geleden meldde Racing Genk zich bij de topclubs in het Belgische voetbal en had het een grote kans om daar te blijven. Nu zinkt de club weg in de grijze middenmoot en vecht ze straks misschien tegen de degradatie. Rouwig moeten we er niet om zijn: wie zo zijn eigen voetbaljeugd verkwanselt, verdient niet beter.
Onlangs stond er in de kranten nog een lijst van de duurste steden in de wereld. Brussel stond daarbij, als ik me niet vergis, op de zevende plaats. Dat is dan wel voor de mensen die er de weg niet kennen. Nergens kan men tegenwoordig nl goedkoper logeren dan in en rond Brussel. Het volstaat dat ge naar het federaal agentschap voor asielzoekers gaat (Fedasil) en daar zegt dat ge asielzoeker bent, liefst nog zonder enige papieren (sans papiers). Dan krijgt ge daar een gratis hotelverblijf plus maaltijdcheques! De reclame voor dit soort toerisme is zo populair dat er, alleen met een "zeg het voort" campagne, op dit ogenblik reeds zo'n 1200 zgz asielzoekers in het Brusselse op hotel zitten. Alles betaald door de failliete Belgische regering. Men ging dat probleem eens snel en goed oplossen. Marie Arena werd de deur uit gestuurd (ze zal haar douche missen!) en Annemarie Turtelboom werd beloond met het ministerschap van binnenlandse zaken. Knap werk van een dame die niet eens verkozen werd tijdens de laatste federale stembusgang. De Waalse heren Courard en Wathelet Jr zouden het allemaal eens gaan oplossen. Dat zien we, ja. Vorige week werd nog beslist dat er 800 opvangplaatsen moesten bij komen. Wanneer, dat werd er niet bij gezegd, zodat de gratis-op-hotel campagne nog even kan aanslepen. Hetzelfde gebeurt trouwens al een tijdje bij Justitie. Ook daar zal er voor nieuwe gevangenissen worden gezorgd, maar wanneer dat zal gebeuren, blijft een raadsel. Nu Dendermonde en Puurs als standplaats afhaakten, zou het kunnen zijn dat er een nieuwe gevangenis zal komen in Beveren. Daarvoor moet echter eerst nog het plan van aanleg worden gewijzigd en alle bouwplannen worden gemaakt en dán pas zal men kunnen zeggen wanneer er daar ooit een nieuwe gevangenis zal komen. Dat kan dus nog járen duren. Dat alles terwijl de Nederlandse gevangenisboten leeg staan te verkommeren en het plan van "watje" De Clerck om gedetineerden naar het Nederlandse Tilburg te detacheren op allerlei gebied wordt geboycot door onze francofone broeders en zusters. En dan maar janken dat Nederland bepaalde akkoorden niet nakomt. Kortom, de ene doet niets en de andere doet niets, en het ene werk brengt het andere mee...
Le Monde, dé zogezegde Franse kwaliteitskrant, pakte deze week uit met een reeks namen van personen die zouden in aanmerking komen voor het presidentschap van de Europese Unie. Daar stond ook Herman Van Rompuy bij! Het artikel was niet als grap bedoeld, wat nog maar eens aantoont hoe toonaangevende buitenlandse media hoegenaamd niet op de hoogte zijn van wat er zich in dit landje afspeelt. Diezelfde Van Rompuy had normaal immers uitgerekend deze week met een plan moeten naar buiten komen om de gevolgen van de crisis en - meer bepaald - het grote gat in de begroting zou worden aangepakt. Welnu, dat is een afgang in het kwadraat geworden. De regering Van Rompuy denkt tien miljard euro te besparen, maar dan wel gespreid over drie jaar: slechts 0,5% over 2010, 1% in 2011 en 1,3% in 2012. Dat is niet alleen veel te weinig, dat is ook zó gesteld, dat het niet de regering Van Rompuy, maar zijn opvolger (als die er al komt) zal zijn om eventuele onpopulaire maar noodzakelijke maatregelen te treffen. In 2011 zijn er immers federale verkiezingen, zodat de huidige regeringsmeerderheid dan naar de stembus kan gaan zonder financiële kleerscheuren. Dat denkt ze althans. Buiten de 25 of meer miljard van het gat in de huidige begroting, zijn er immers nog de op ons afkomende kosten van de vergrijzing als gevolg van de zgn "babyboomers" die vanaf de volgende jaren massaal met pensioen zullen gaan. Volgens Ivan Van de Cloot, econoom bij het Itinera instituut en specialist in materie, zullen die extra kosten ons jaarlijks opzadelen met een bijkomende schuld van 8,2%, oftewel 30 miljard PER JAAR. Dat is meer dan het huidige tekort op de lopende begroting en dat is dan nog heel rooskleurig gesteld, want dan gaat men uit van een werkgelegenheidsgraad van 70% van de beroepsbevolking. Die ligt nu onder de 60% en is daarmee een van de laagste van Europa. Het enige waar Van Rompuy mee bezig is, is ervoor te zorgen dat zijn ondemocratische coalitie het zal kunnen uitzingen tot de volgende federale verkiezingen in 2011 of eerder en dat dit land zijn gezicht niet verliest tijdens zijn leiderschap van de Europese Unie in de tweede helft van volgend jaar. Om dat te kunnen verwezenlijken, moeten alle problemen, in de eerste plaats de communautaire, onder de mat geveegd worden, iets waarvoor hij hoopt dat zijn CD&V én wat overblijft van de VLD hem zullen steunen. Van Rompuy for president, laat ons niet lachen, he!
Het zat er vrijdagavond weer bovenarms op in Sint Jans Molenbeek en het zou kunnen dat de heisa er dit weekeinde nog niet ophoudt. Het einde van de Ramadan zou wel eens kunnen zorgen voor een voortzetting van de baldadigheden van de plaatselijke "jongeren", die meestal tot die verdraagzame godsdienst behoren. Sint Jans Molenbeek is geen uitzondering in het Brusselse stadsgewest. Denk maar aan de Kuregemse wijk in Anderlecht. Wat er wel speciaal is in Molenbeek is, dat heel wat van de miserie die de gemeente nu kent op rekening te schrijven is van de eigen burgemeester, Philippe Moureaux, alias Flup Moustache, alias "El Hadj" (de leider), zoals hij door zijn moslim medeburgers wordt genoemd. Philippe Moureaux komt uit een familie met een liberale achtergrond, maar "bekeerde" zich tot het socialisme. Zoals wel eens meer gebeurt bij bekeerlingen (Napoleon, De Gaulle, Hitler), werd hij fanatieker dan de traditionalisten. Zo was hij in de jaren zestig o.m. contactman voor het FNL tijdens de Algerijnse opstand. Later werd hij de ideoloog van de PS en dat is hij feitelijk nog. In die functie had hij zeer snel ingezien, dat een akkoord met Ecolo het MR buiten strijd kon zetten. Tevens wist hij, als een der eerste Belgische socialisten, de plaatselijk moslimbevolking voor zijn politieke kar te spannen en creëerde hij zo een nieuw proletarisch electoraat. In zijn gemeenteraad hebben de allochtonen het al een tijdje voor het zeggen. Daarmee heeft hij geen enkel probleem, als hij maar burgemeester kan blijven. Voor iets staat echter iets en de tegenprestatie is, dat de moslims, ook de extremisten, in Sint Jans Molenbeek gepamperd werden en worden. Dat is niets nieuws, dat duurt zo al járen. De eerste grote onlusten dateren trouwens al van 2005. Sinds de politiehervorming werd een zekere Johan De Becker er korpsoverste. De man stelt niet veel voor en kan beschouwd worden als een zolenlikker van Moureaux, die - als burgemeester - hoofd is van de politie. Er doen nogal wat fantastische verhalen de ronde over die Molenbeekse politie. Zo zouden agenten, die een kogelvrije vest wilden dragen, die zelf hebben moeten betalen. De radiocommunicatie bij de politie verloopt in het Nederlands, terwijl de gemeente voor zeker 90% anderstalig is. Reden daarvoor is, dat de meeste van de inwoners geen Nederlands verstaan en dat op die manier ook de criminele organisaties weinig kunnen verstaan als ze meeluisteren (iets wat gegarandeerd daar gebeurt). Het lijkt zo'n beetje op wat de Amerikanen deden tijdens Wereldoorlog II. Die gebruikten indianentalen omdat de vijand ze niet zou verstaan. Nóg straffer is het gegeven, dat de Molenbeekse politie tijdens de Ramadan op straat niet mag eten, drinken, zelfs niet kauwen, om geen aanstoot tot rellen te geven aan de plaatselijke moslimbevolking! Kortom, de vroegere, huidige en gegarandeerd ook toekomstige problemen in Molenbeek zijn grotendeels een gevolg van de politiek van Flup Moustache. Hij heeft zijn traditionele eigen achterban in de steek gelaten en vervangen door een multiculturele. Daarover nu krokodillentranen plegen is gewoon lachwekkend. Wie wind zaait zal storm oogsten. --- In de marge van bovenstaande nog dit: - de VRT haalde er voor de duiding van de Molenbeekse rellen een "specialist" bij: paterke Leman, de vroegere opvolger van moederke Dhont en voorganger van Youssef De Witte. Meer dan wat handenwringen en gelul voor de vaak kon de specialist niet kwijt. Hij hoopte alleen op beterschap... - In de Belgische politiek werd Flup Moustache wereldberoemd toen hij de "institutionele atoombom" uitvond. Op een gegeven ogenblik dreigde hij nl België te laten springen, als de Walen niet het alleenrecht op de beslissingen over de wapenuitvoer kregen. Hij werd daarvoor nooit als extremist bestempeld. Dat geldt alleen maar voor de Vlamingen die "België barst" roepen...
Het was deze week even schrikken toen ik de uitval van voormalig Vlaams minister Dirk Van Mechelen tegen Bart Maddens en zijn theorie onder ogen kreeg. De anders zo kalme Van Mechelen leek wel door een horzel gestoken. Hij vergelijkt de Maddens' theorie met de uitspraak van PS-er Guy Mathot in de regering Eyskens Jr, toen die verklaarde dat de staatsschuld er vanzelf gekomen was en ook vanzelf zou weggaan. Van Mechelen noemt dat een verrottingsstrategie. Het is maar te zien, hoe men het bekijkt. De Maddens doctrine volgen betekent niet alleen niets meer vragen en wachten tot de Franstaligen weer met financiële eisen zullen afkomen, om dan zelf eisen te kunnen stellen. Het betekent ook, dat Vlaanderen het belangenconflict zal inroepen telkens het meent benadeeld te zijn. Tot nu toe is dat langs Vlaamse kant maar één keer gebeurd (bij de afbouw door de federale regering van de steun om 50-plussers aan het werk te houden). De francofone partijen halen die conflicten regelmatig uit de kast, denk alleen nog maar aan de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. Dat uitgerekend Van Mechelen zich daaraan stoort, zal voor veel Vlamingen een verrassing zijn. Dat een dergelijk initiatief uitgaat van de VLD, is - jammer genoeg - een constante in haar anti-Vlaamse politiek. Nooit heeft Vlaanderen meer communautair terrein verloren dan sinds de regeringen Verhofstadt. Het resultaat daarvan is geweest, dat de anti-Vlaamse houding van de VLD de partij alleen maar stemmen en aanhang heeft gekost. Op dit ogenblik is ze alleen nog vertegenwoordigd in de federale Vlaamsvijandige regering Van Rompuy en blijft ze daar het spel van de francofonen meespelen. Hun belangrijkste minister is daar nu de Brusselaar Vanhengel, de man die zegde dat België virtueel failliet was. Om het federale gat te vullen zou - volgens de VLD -Vlaanderen, en alleen Vlaanderen, nu voor de kosten moeten opdraven. Hopelijk gebeurt dat niet en houdt Vlaanderen wel degelijk vast aan de Maddens-doctrine en stuurt ze de VLD bij de volgende verkiezingen helemaal de politieke woestijn in.
Het overlegcomité van de vele regeringen die dit land rijk (sic) is, heeft gisteren het meerjarenplan voor de besparingen van de volgende jaren goedgekeurd. Dit lijkt merkwaardig, want pas enkele dagen voordien was duidelijk gebleken dat alleen Vlaanderen bereid was om zo snel mogelijk (tegen 2011) haar begroting in evenwicht te brengen. Wallonië zei dat niet te kunnen doen vóór 2015 en Brussel sprak van 2019, maar dat het ook Sint Juttemis zou kunnen worden. Hoe is het mogelijk, dat er nu plots wél een akkoord was? Het antwoord is heel eenvoudig: Europa. De Europese commissie had nl vorig jaar het plan van de toenmalige regering Leterme afgekeurd en teruggestuurd. Die ging toen nog uit van een opleving van de economie met anderhalf procent, terwijl de hele wereld wist dat het een krimp van bij de vier procent zou worden. Dat probleem zou nu dus zijn bijgesteld. Zou het? In werkelijkheid is er niets veranderd. Vlaanderen zal zijn best doen om zijn slogan van "goed bestuur" waar te maken. De andere regeringen doen gewoon niets. Dat ze officieel naar Europa toe iets beloven, is gewoon voor de galerij. Het kan gezien worden als een soort intentieverklaring, waarvan men echter nu reeds weet, dat er niets van in huis zal komen. Terecht stelt de nieuwe Vlaamse begrotingsminister dan ook, dat Vlaanderen, bij de huidige stand van zaken, 90% van de kosten zal mogen dragen. Hopelijk is dat ook maar een loze intentieverklaring, anders zijn we goed gek. Uitgerekend de regeringen die België in stand willen houden, zijn niet zinnens daarvoor te betalen. De Vlaamse regering, die een oh zo broodnodige staatshervorming wil, zou het dan wél moeten doen. En er is nog meer. Als de regering Van Rompuy straks met de harde cijfers voor de dag zal komen, is het uitkijken naar wat voorzien is voor de opvang van de kosten van de vergrijzing. Daar is tot nu toe nl helemaal niets aan gedaan. De kosten voor die vergrijzing, die zal beginnen te spelen vanaf 2012/2014, zullen immers nog bovenop de andere zaken komen en ervoor zorgen dat de begroting helemaal zal ontsporen. Daar dit echter zal gebeuren ná de regering Van Rompuy, blijft de kans groot dat er helemaal niets zal voorzien worden en dat de regel "Na ons de zondvloed" actueler zal worden dan ooit tevoren. In het interview dat Luc Coene, vice-gouverneur van de nationale bank en destijds kabinetschef van de paarsgroene regering, gisteren gaf aan De Standaard heeft hij o.m. gezegd dat het zilverfonds, destijds met veel poeha opgericht door professor Vande Lanotte, in feite een lege doos is. Even leeg als de doos van het generatiepact, waarvan iedereen nu weet dat het meer gekost heeft dan opgebracht. Even leeg als de doos van de fictieve begroting die het virtuele failliet van dit land moet camoufleren. Even leeg ook als de Belgische staatskas. België heeft er een promotiethema bij: wij zijn het land van de lege dozen!
Gisteren was het in Nederland prinsjesdag. Ter gelegenheid daarvan sprak de Nederlandse koningin een eerder sombere troonrede uit, waarbij ervoor gewaarschuwd wordt dat Nederland zal moeten besparen. Eén van de punten zal het optrekken worden van de pensioenleeftijd tot 67 jaar, zoals dat ook al in Duitsland het geval is. Onze politiek-correcte media doen nog altijd alsof het probleem dat wij kennen zich overal stelt: de crisis, weet je wel. Bij België komt daar echter nog de torenhoge staatsschuld bij, die in onze buurlanden heel wat lager ligt, waardoor deze meer financiële manoeuvreerruimte hebben. Dat de oorzaak van de huidige malaise hier niet alleen de crisis is, maar ook de voorafgaande regeringen Verhofstadt, is iets wat ik in deze blog al jaren schrijf. Ik krijg daarin nu gelijk van enkele toch wel bekende figuren. Zo heeft Geert Noels, financieel expert, vroeger bij Petercam, nu directeur van de denktank Econopolis, nog eens duidelijk gesteld dat: - De belangrijkste kiemen voor de massale tekorten van vandaag, zijn gelegd in de periode van 2000 tot 2007. Toen heeft men een buffer weggeveegd. - Om elke meerderheidspartij zijn deel te geven, de stijging van de overheidsuitgave veel groter was dan die van de rest van de economie. - De Belgische bevolking tussen 2200 en 2008 is toegenomen met 800.000 inwoners, terwijl er de voorgaande tien jaar een zekere stabiliteit was. Dit laatste is hoofdzakelijk het gevolg van de snel-Belg-wet, die nog altijd in voege is en waaraan de regering Van Rompuy nu nog een vervolg aan het breien is met de zoveelste regularisatie. Hét probleem, zegt Noels, is dat de aangroeiende bevolking niet bijdraagt aan de groei. M.a.w. ze kost alleen geld en brengt niets op. Vergeet de bijdrage aan de vergrijzing. De bevolking groeit wel, maar niet de beroepsbevolking. Ook Luc Coene, ooit kabinetschef van Verhofstadt en daarvoor beloond met de titel van minister van staat en een job als directeur aan de nationale bank, moet nu toegeven dat er van de actieve welvaartstaat van zijn Gentse poulain niet veel meer overschiet en dat langer werken onvermijdbaar zal worden. De vraag is alleen door wie en wanneer er daaromtrent ooit ernstige beslissingen zullen genomen worden. Volgens de federale minister van begroting is dit land virtueel failliet. Hoe failliet kan een staat zijn alvorens de regering ervan eindelijk iets gaat ondernemen?
Een dezer dagen zou curator Van Rompuy dan eindelijk voor de dag moeten komen met zijn plannen en voorstellen om het reusachtige zwarte gat in de Belgische begroting dicht te rijden. Veel moeten we ons daarvan niet voorstellen, zeker niet nu de grotere francofone partijen al in hun kaarten lieten zien. Zowel Onkelinx als Di Rupo maken er zich gemakkelijk vanaf, met de dooddoener dat de banken en het kapitalisme de hele miserie hebben veroorzaakt en dat die er dan ook maar moeten voor zorgen dat ze het probleem nu oplossen. Zelfs al zit er enige waarheid in dit verhaal, de banken opnieuw in moeilijkheden brengen zou de staat, de instellingen en tenslotte de gewone man/vrouw in de straat niet verder helpen, integendeel. Het liberale voorstel om Di Rupo een boekje "Economy for dummies" aan de hand te doen, is dan ook goed gevonden. In één adem weet de man met het strikje erbij te voegen dat de eenzijdige splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde door de Vlamingen het einde van België zou betekenen. Ten eerste heeft dat niets met de begroting te maken en, ten tweede, is dat een zoveelste poging tot chantage om de Vlamingen in het francofoon gebied de rechten te ontnemen die de francofonen in de Vlaamse Rand wél hebben. Ook van de MR valt weinig goeds te verwachten. In tegenstelling tot eerdere berichten, zal Didier Reynders zo goed als zeker voorzitter van die partij blijven, ondanks het verlies in de voorbije verkiezingen. Dat de oppositie binnen zijn partij - zeg maar vader en zoon Michel - op het laatste partijcongres wegbleven, pleit niet voor de politieke moed van die twee grootpraters. Wat de Vlamingen zorgen zou moeten baren, is het feit dat Reynders, ondanks al zijn flaters, overeind blijft dank zij de steun van het Vlaamshatende FDF. Op het federale vlak heeft Vlaanderen dan ook niet veel goeds te verwachten. Dat dan voor de oh zo nodige staatshervorming. Dat afdoen met de stelling dat eerst de begroting moet worden aangepakt, lijkt aannemelijk, maar de twee hebben alles met elkaar te maken. Als Van Rompuy denkt de begroting te kunnen beheren zonder aan de staatshervoming te denken, dan zit de man grondig fout. Zou het hem iets kunnen schelen?
