Voor de simpele zielen die nog altijd denken dat er maar één volk in België woont zijn het harde tijden. Bijna dagelijks wordt bewezen dat Vlamingen en Walen steeds verder uit elkaar groeien en meestal is het niet onze schuld. Dat kwam zopas weer eens tot uiting bij de aankoop van de autobussen voor zowel de Waalse als de Vlaamse streeklijnen. De Waalse tegenhanger van De Lijn heet de TEC ("transport en commun", door veel Walen ook TEG genoemd, "Transport en grève" wegens de herhaalde stakingen waaronder dit bedrijf lijdt). De TEC heeft een serie van 170 nieuwe lijnbussen gekocht bij het Franse Irisbus. Of het ditmaal allemaal volgens de regels van de vrije markt is gegaan, is maar de vraag. Wie herinnert zich niet de vaudeville van een vroegere bestelling van de TEC bij Van Hool, bestelling die op last van de Waalse deelregering werd teniet gedaan, waarna de bussen gemaakt werden door een Frans bedrijf via een schaduwfirma uit Aubange. Van Hool heeft er toen een rechtszaak van gemaakt en, naar goede Belgische gewoonte, is de uitspraak daarover gevallen zo'n dertien (13!) jaar later, om precies te zijn: op 28 februari van dit jaar. Volgens dit arrest moet de TEC aan Van Hool een schadevergoeding betalen. Hopelijk duurt dat weer geen dertien jaar. De Lijn, de Vlaamse dus, heeft zopas ook bussen besteld: gelede bussen bij Van Hool en normale types bij Jonckheere, het West-Vlaams bedrijf dat ondertussen is overgenomen door Berkhoff uit het Noord-Brabantse Valkenswaard. Daarmee wordt werkgelegenheid in eigen regio gehouden en wordt nog maar eens bewezen dat "eigen volk eerst" ook onszelf baat kan brengen (bij Volkswagen Duitsland weten ze daar alles van!). De Lijn wordt, zoals trouwens het hele verkeersgebeuren in Vlaanderen, beheerd door de SP.a-rood. Aan het hoofd staat Mw Ingrid Lieten, aan haar accent te horen een Limburgse en meer dan waarschijnlijk op die plaats geparachuteerd door S.S. uit H. Die Mw Lieten kreeg zopas nog de titel van overheidsmanager van het jaar en zal dus meer dan waarschijnlijk een bekwaam persoon zijn (al is het wel een stuk gemakkelijker als de deelregering uw zaak zwaar mee subsidieert). Bekwaam of niet neemt niet weg dat ze een stapje te ver is gegaan toen ze dacht binnen "haar" Lijn quota te mogen gaan invoeren voor de aanname van allochtonen, vrouwen en gehandicapten. Die laatste twee categorieën zijn er maar bijgevoegd om het voorstel verkocht te krijgen. Om de allochtonen gaat het: positieve discriminatie noemen ze dat. In de States heeft men dat ooit ook eens geprobeerd, maar is men daarvan terug moeten komen. Positieve discriminatie is ook discriminatie en dat mag niet volgens de wet. Als een allochtoon bekwaam genoeg is om met een autobus te rijden én onze taal vlot spreekt, houdt niemand hem tegen voor de job te solliciteren. Het probleem blijkt echter, dat het vlot spreken van de taal bij die lui dikwijls een handicap blijft. Dat is in de eerste plaats niet de schuld van de allochtonen zelf, maar van de regeringen Verhofstadt die het niet nodig vonden dat men onze taal moest spreken om Belg te worden. Zie je al een buschauffeur die iets van zijn passagiers niet verstaat of het zelf niet uitgelegd krijgt? En zo zijn we terug bij af: zolang men inwijkelingen onze nationaliteit niet geeft tenzij ze eerst onze taal grondig leren, zal men ze ook niet kunnen gebruiken in ons arbeidsproces, quota of geen quota.
Het ziet er slecht uit voor VW-Vorst. Zowat driekwart van de werknemers krijgt er zijn C-4 en eigenlijk is er geen enkele garantie dat het bedrijf de weg niet opgaat van Renault Vilvoorde. Er zal de volgende dagen nog veel over geschreven en geageerd worden, maar het is nu al duidelijk dat de kans klein is dat daar nog iets positiefs uit de bus zal komen. Ook Verhofstadt zal daaraan weinig kunnen veranderen. Hij kon destijds het eigen Sabena niet redden, laat staan een fabriek die afhangt van een buitenlandse multinational. Waar men zich bij ons vooral kwaad over maakt, is het feit dat de fabriek in Vorst in feite wordt opgeofferd voor die van het eigen, Duitse thuisland. "Eigen volk eerst" is ook daar het motief als het er op aankomt de eigen werkgelegenheid te redden. Het is trouwens niet de eerste keer dat dit gebeurt. Renault Vilvoorde kreeg ook de voorrang op de Franse Renault fabrieken. Verder was er enkele jaren geleden de winkelketen Marks en Spencer, die al zijn vestigingen sloot in heel Europa om zijn Britse winkels te kunnen laten overleven. Dat was toen ook allemaal eigen volk eerst en dat waren Fransen en Britten, geen Duitsers. Alleen bij ons schijnt er in de eerste plaats multicultureel te moeten worden gedacht, waarbij men vergeet dat België zelf geen grote bedrijven meer heeft met filialen in het buitenland. In de marge van de ramp in Vorst nog dit: - De VW-fabriek in Vorst was al jaren het haantje de voorste als het om stakingen ging. Er is ooit gestaakt geworden voor zaken waarmee het bedrijf zelf niets te maken had, denk maar aan de stakingen tegen het generatiepact. - In de Duitse VW-vestigingen zal men bijna zes uur per week langer moeten werken voor hetzelfde loon. Dat betekent echter dat men nu in totaal 35 uur zal moeten werken, hetgeen nog altijd niet zoveel is. In heel wat Europese landen is er nog een 40-urenweek, in Groot-Brittannië zelfs 44. Door minder uren te werken hadden meer jongeren een baan moeten krijgen, maar ook daarvan is nooit veel in huis gekomen. Interessant om weten daarbij is het feit dat ook Ségolène Royal, de socialistische kandidate voor het Franse presidentschap de huidige Franse 35-urenweek wil aanpassen (naar boven toe). --- Uitgerekend in deze nog maar eens benarde tijden voor onze automobielindustrie, slaagt die andere Vorst, Albert II, erin om een compleet verkeerd signaal te geven. Hij heeft nl beslist om zijn limousines te gaan vervangen door peperdure SUV-voertuigen ( zeg maar, luxe terreinwagens) van de Mercedes S-klasse. Vervuilende en veel verbruikende voertuigen, eigenlijk bestemd voor de Amerikaanse markt, die 50.000 euro per stuk kosten en waarvan Albert er liefst tien zou besteld hebben. Ten eerste zijn dat ook wagens uit het Duitsland dat ons in de steek laat en ten tweede heeft Mercedes in ons land geen enkele productie eenheid. Het moet niet altijd de "Fieliep" zijn die stommiteiten begaat...
26.11.06 - Met de VVB naar Vlaamse onafhankelijkheid
De Vlaamse Volksbeweging (VVB) bestaat dit jaar 50 jaar en dat zullen we geweten hebben. De vereniging sluit dit jaar af met een heuse meeting met als thema "Vlaanderen onafhankelijk". Dat is meteen de stier bij de horens gevat en hopelijk komen daar vele Vlamingen op af. De VVB is een politieke organisatie, maar is niet partijgebonden. Dat maakt dat geen enkele overtuigde Vlaming een reden heeft om niet te gaan. Het slotspektakel vindt trouwens plaats in Wieze, in Vlaanderen wereldwijd bekend al was het maar voor zijn bier en zijn oktoberfeesten. Zelfs het weer zou het volgend weekeinde weer een warmteopstoot kennen, zodat er feitelijk nog weinig mis kan lopen. Als is de VVB niet partijgebonden, toch worden er vooral mensen verwacht die 100% achter de eis tot Vlaamse onafhankelijkheid staan en dat zijn dan in de eerste plaats de sympathisanten van het Vlaams Belang en de N-VA. Toch zijn er ook in het CD&V en zelfs in de VLD (de partijen van "ja, maar") genoeg mensen met het hart op de juiste plaats om zich zondag in Wieze thuis te voelen. Het is niet omdat de syndicale vleugel van de christen-democraten Vlaams allergisch lijkt of omdat het clubje Verhofstadt-Slangen-Somers de eigen partij nu progressief vindt, dat ook in die partijen de overtuigde Vlaming zijn mening niet zou mogen uiten. Wat de socialisten betreft is het plaatje heel anders. Het moet frustrerend zijn zich de dag van vandaag socialist te noemen én Vlaamsvoelend te zijn. Er zijn ook vandaag nog genoeg Vlaamse socialisten die het er moeilijk mee hebben dat hun partij meestal de kant van de francofonen kiest bij heikele beslissingen en die het daarom ook zelf moeilijk hebben om bij verkiezingen voor de eigen partij te moeten stemmen. Maar zondag zou men voor één keer die verschillen naar de achtergrond moeten verwijzen en zich als één man opstellen achter hét toekomstidee van het eigen Vlaanderen: de onafhankelijkheid. Wat voor 400.000 Luxemburgers en 800.000 Slovenen wél kan, moet ook kunnen voor zes miljoen Vlamingen. Wie nog inlichtingen wil voor zondag, kan terecht op 03-320 06 30, bij de plaatselijke VVB-lokalen of op secretariaat@vvb.org. Verdere info vindt men ook op de webstek www.VVB.org.
Eindelijk begint er wat te roeren i.v.m. het probleem van de uitstap uit de kernenergie. Die uitstap was bij Verhofstadt I hét lokmiddel geweest om Agalev onzaliger gedachtenis mee in de regering te betrekken en op die manier de door Verhofstadt gehate "tsjeven" eindelijk weer naar de oppositie te kunnen verbannen. Voor het stopzetten van de kerncentrales was aan geen enkel alternatief gedacht, toen nog minder dan nu. Toen bij de volgende verkiezingen de groenen door de kiezers werden afgestraft om hun ludieke, meestal kinderachtige politiek, was er bij de VLD toch iemand die besloot een studie te laten doen naar hoe het verder zou moeten/kunnen. Ondertussen was het 2004. Er werd een commissie in het leven geroepen, de zoveelste en die kwam deze week tot een beslissing die Jan en allemaal al lang kende, maar waarvoor ge klaarblijkelijk universiteitsprofessor moet zijn om daar twee jaar voor nodig te hebben. De conclusie is, dat we het zonder kernenergie niet zullen halen o.w.v. de steeds grotere vraag naar energie, de onmogelijkheid om het verschil op te vangen met nieuwe, dure zgz "groene stroom" én het feit dat we anders de Kyoto-normen niet halen. Voor wie alles gelooft wat Al Gore vertelt in zijn documentaire "An Inconvenient Truth", komt daar nog bij dat er in die film nauwelijks over kernenergie gesproken wordt. Het probleem voor de opwarming van de aarde is de uitstoot van CO², niet de kernenergie. Als er bij de kernenergie één probleem is, dan gaat het om het afval. Dat probleem is voorlopig onder controle en zou dat in de toekomst nog meer moeten zijn omdat er steeds nieuwe technieken en werkmethodes ontwikkeld worden die daarvoor zullen worden toegepast. Wie het met die hele gang van zaken niet eens is, is de SP.a-rood. Bij monde van voorzitter Vande Lanotte, zouden de Vlaamse roodhuiden er zelfs niet aan denken in een volgende regering te stappen, als die een einde zou willen maken aan de uitstap uit de kernenergie. En dan? Hebben wij de SP.a-rood nodig? Amper 20% van de Vlaamse kiezers. De partij zit na een reeks electorale nederlagen nog steeds in alle regeringen, enkel en alleen omdat er een cordon sanitair is rond Vlaanderens grootste partij. Van democratie gesproken. Vande Lanotte, Tobback (zoon van), Van den Bossche (dochter van), Landuyt, Vandenbroucke, Vanvelthoven (zoon van) en Co zijn figuren die bij een normale democratische afhandeling van de verkiezingen in geen jaren op ministerieel vlak zouden zijn voorgekomen. Om nog niet te spreken van al die salonsocialisten (zoals o.m. Van den Bossche - vader van) die via SP.a-rood aan lucratieve baantjes zijn geraakt bij NMBS, De Lijn, Brussels Airport enz. De VLD heeft hier een unieke kans om eindelijk nog eens te scoren. Via het verhaal van de CO²-uitstoot moet het mogelijk zijn ook aan haar progressieve, nieuwe imago het kernenergieverhaal verkocht te krijgen. Tenzij er toch zou beslist worden op SP.a-blauw te wedden. Ze hebben nog enkele maanden bedenktijd.
Op de klimaatsconferentie in Nairobi pakte België dus uit met een wereldprimeur: een huisvrouw kwam daar even de wereld vertellen hoe het verder moet. Of er buiten Belgenland veel van blijven hangen is, zal voor de initiatiefnemer, Tobback Jr, worst wezen. Hij heeft ermee gescoord op het thuisfront en dat is wat voor hem telt, zeker in het vooruitzicht van de komende verkiezingen. Terloops nog dit: die "Belgische" huisvrouw is een Nederlandse, gehuwd met een Italiaan, die in haar eigen huis o.m. een TV met plasma scherm heeft staan, die zeven (7!) keer meer stroom verbruikt dan een normaal toestel. 't Is maar dat je het weet. Het hele verhaal is terug te brengen tot de essentie van de documentaire film "An Inconventient Truth", gemaakt door Al Gore, vroegere vice-president van de States. De film moest vooral dienen als steun voor de democraten tijdens de tussenverkiezingen in de U.S.A. en heeft daar inderdaad zijn nut bewezen. Wat er in "An Inconvenient Truth" verteld wordt, is ondertussen al door enkele wetenschappers tegengesproken. In de eerste plaats door Bjorn Lomborg, een Deens statistiek professor, die door Time Magazine ooit werd uitgeroepen tot een van de 100 meest invloedrijke personen, niet de eerste de beste dus. Lomborg zegt o.m. dat er inderdaad een opwarming is, maar dat die niet catastrofaal hoeft te zijn en zeker zoveel geld niet moet kosten. De uitvoering van de Kyoto-normen zou meer dan 100 miljard euro kosten en de problemen slechts zes jaar verleggen. Dat geld zou beter voor andere doeleinden gebruikt worden, zoals gezondheidszorg, basisonderwijs en drinkbaar water. De stijging van de zeespiegel volgens Gore, zou ook niet kloppen. Lomborg houdt het bij hoogstens 70 centimeter i.pl.v. Gore's 7 meter! Dat er door de opwarming meer mensen zouden sterven, zou ook al niet kloppen. Er sterven nu ook veel mensen door de koude, iets wat dan niet meer in die mate zal gebeuren. Lomborg is verre van de enige die het met Gore en de groen-rode acolieten van eigen bodem niet eens is. Gernot Patzelt, die tot oktober 2004 het instituut voor hoogtegebergtevorsing van de universiteit van Innsbruck leidde, zegt dat er nog tijden zijn geweest, bv tijdens de Romeinse bezetting, dat er in Beieren nauwelijks gletsjers waren. De huidige gletsjers kunnen volgens hem verder smelten, maar evengoed terug aangroeien. De Finse hoogleraar Pekka Kauppi zegt dan weer, dat het steeds beter gaat met onze bossen. In Europa, Rusland misschien uitgezonderd, en in heel Noord-Amerika groeien de bossen aan. Zelfs in ons eigen land is de ontbossing enkele tientallen jaren geleden al gestopt. Zo zie je maar dat het niet allemaal zorg en kwel is. Het lijkt er alleen op dat de politiek ons op klimatologisch vlak met een schuldgevoel wil opzadelen, net zoals ze dat geprobeerd heeft op het gebied van ontwikkelingshulp en derde-wereld landen. De kleine Tobback zal het een zorg zijn. Met zijn "Belgische" huisvrouw zit hij op rozen. Ge moet er maar aan denken!
Er ligt in het parlement een wetsvoorstel klaar om de snel-Belg-wet te verstrengen. Bij nader toezien lijkt eerder het tegenovergestelde te gebeuren. Hetzelfde doet zich voor als bij de aanpassing van de wet Lejeune, die ook neerkwam op een versoepeling. En om het helemaal "af" te maken heeft justitieminister Laurette O. de nieuwe aanpassing netjes weggemoffeld in een verzamelwet met diverse bepalingen, zodat er niet afzonderlijk over gestemd kan worden. De man die het zoveelste slinkse maneuver van onze linkse regering aan de kaak stelt, is niemand minder dan Jo Vandeurzen, voorzitter van het CD&V en in politieke kringen eerder beschouwd als een "grijze muis". Maar Jo blijkt zich gespecialiseerd te hebben in nationaliteitswetgeving en migratie en bijt deze keer van zich af. De nieuwe wet zou ervoor zorgen, dat alle meerderjarige kinderen van een vreemdeling die Belg werd en in België woont, automatisch ook Belg kunnen worden. Dat betekent dan de hele familie, ook diegenen ervan die in het buitenland wonen: kinderen én kleinkinderen en ga zo maar voort. In het wetsontwerp worden helemaal geen voorwaarden gesteld en zeker geen talenkennis. --- Er zijn ook nog andere manieren om Belg te worden. Zwangere Zuid-Amerikaanse vrouwen komen naar hier als toerist, bevallen hier maar geven hun kind niet aan bij hun ambassade. Volgens onze onvolprezen wetten wordt dat kind dan stateloos en heeft het recht op de Belgische nationaliteit. Op basis daarvoor krijgt de moeder een verblijfsvergunning, waarmee ze bij het OCMW een leefloon krijgt. Als ze tenslotte lang genoeg in ons land is, krijgt ze de Belgische nationaliteit, waarna eventuele andere kinderen, die ze in Zuid-Amerika heeft achtergelaten, ook Belg kunnen worden. --- De Belgische nationaliteit wordt dan ook meer dan ooit een wegwerpartikel. Ook sportlui van buiten de EU weten dat en komen daarom massaal naar hier. Eens ze de Belgische nationaliteit hebben (in geen enkel ander EU-land kunnen ze die zo snel bekomen), verhuizen ze naar een ander land binnen de EU, iets wat meestal al op voorhand gepland was. Een sprekend voorbeeld van bovenstaande is wielrenner André Tschmil, een Moldaviër die de Belgische nationaliteit aanvroeg omdat hij met zijn Moldavische paspoort teveel problemen had bij grenscontroles. Tschmil heeft nooit in België gewoond, ook niet nadat hij officieel Belg werd; hij woonde (en woont nog) in Italië. Tschmil rijdt al enkele jaren niet meer. Momenteel is hij (verschiet niet!) ... minister van Sport in Moldavië, dat alles terwijl hij nog steeds in Italië woont en de Belgische als tweede nationaliteit heeft behouden. Dat laatste komt hem nog steeds uit voor zijn internationale verplaatsingen... Als Vlaanderen ooit onafhankelijk wordt, zouden al die Belgische wetten moeten worden herzien, aangepast of afgeschaft worden. Als België zich belachelijk wil maken, wil dat niet zeggen dat Vlaanderen dat ook moet doen.
De denkgroep "In de Warande" krijgt nogal eens te horen dat ze in haar manifest één zaak min of meer over het hoofd heeft gezien: wat met Brussel? Daarop is tot nu toe geen duidelijke standpunt ingenomen. Toch zijn er Vlamingen die daarmee bezig zijn. Een mij totaal onbekende groep die zich "Vlaamse republiek voor democratie en volkswelzijn" noemt heeft een werkstuk afgeleverd over "Het probleem Brussel". De naam verwijst wis en zeker naar een Vlaamse oorsprong, dat "democratie en volkswelzijn" eerder naar een progressieve opstelling (wie niet weet wat dat is, moet dat maar eens gaan vragen bij Bartje Somers!). De Vlaamse republiek enz. stelt dat de toekomst van België alleen kan verwezenlijkt worden met twee gewesten: Vlaanderen en Wallonië. Het Brusselse gewest zou moeten verdwijnen en deel uitmaken van Vlaanderen, waarmee het - zeker economisch gezien - veel nauwere banden heeft en dus ook veel meer toekomstmogelijkheden. In dat Brussels gewest zou men de huidige situatie ongeveer moeten laten zoals ze nu is: een meerderheid van francofonen en een verplichte tweetaligheid in de openbare diensten. De Franstalige Brusselaars zouden dan "Flamands d'expression française" worden. Tot daar iets waarin heel wat Vlamingen zich zouden kunnen vinden. Jammer genoeg houdt het werkstuk van de Vlaamse republiek enz. daarmee niet op. Zij vinden dat Brussel moet worden uitgebreid tot in eerste instantie 36 en later zelfs 64 gemeenten en dat met alle bevoegdheden van vandaag in het Brussel der 19. Dit is natuurlijk te gek om los te lopen, daar Brussel dan tot aan de poorten van Leuven en Mechelen zou reiken en - wat nog het ergste is - dat Vlaanderen dat allemaal zou moeten betalen. M.a.w. een kans op complete verfransing van bijna heel Vlaams Brabant en dan nog op eigen kosten! Onze Lieve Heer moet natuurlijk zijn aantal hebben en bij die Vlaamse republiek enz. schijnt dat wel degelijk het geval te zijn. Als Brussel, in welke vorm ook, bij het Vlaamse gewest zou kunnen gevoegd worden, dan praten we alleen over het Brussel van vandaag, met zijn 19 gemeenten. Als de Brusselaars, van welk pluimage ook, het daarmee niet eens zijn, dan is er een heel eenvoudige manier om dat probleem op te lossen. Vlaanderen draait de geldkraan dicht en Brussel moet maar zien hoe ze het verder rooit. Op de kortst mogelijke tijd zou heel de francéité op haar tandvlees zitten. M.a.w. Het idee van de twee gewesten is goed, misschien met een speciaal statuut voor de Oostkantons. Het idee van de "Flamands d'expression française" is het overwegen waard, maar zou dan alleen gelden voor het huidige Brusselse grondgebied. Het idee om Vlaanderen te laten opdraaien voor de verfransing van het eigen grondgebied is de grootste nonsens die men terzake al geopperd heeft. Waar halen ze het vandaan?
Toen ik twee jaar geleden een nieuwe auto kocht (een A2tje, uiterst zuinig en milieu vriendelijk, wordt echter sinds vorige zomer niet meer gemaakt. Audi geraakte hem niet kwijt aan zijn welstellend cliënteel!), heb ik daar meteen ook een nieuwe, digitale DAB radio in laten installeren. Die DAB bevat ook een kanaal met herhalingen van de recentste nieuwsberichten. Vorige week vrijdag, in de vroege namiddag, vertelde men op dat radiokanaal dat Verhofstadt en enkele van zijn ministers (waarbij gegarandeerd tante Laurette) die dag normaal naar Marokko waren gereisd voor de officiële ondertekening van een nieuw verdrag met dat land. Dat verdrag was in België al geparafeerd en stelt dat Marokkanen, die géén Belgische nationaliteit hebben en hier bij ons een definitieve veroordeling opliepen, hun straf voortaan in een Marokkaanse gevangenis zullen moeten doorbrengen. Het onmiddellijk gevolg daarvan zal zijn dat er enkele honderden, misschien wel een kleine duizend veroordeelde Marokkanen uit onze gevangenissen zou verdwijnen. Op langere termijn zou het Marokkaanse would-be misdadigers moeten afschrikken hier in België nog criminele feiten te plegen, omdat die lieverds maar al te goed weten wat een Marokkaanse gevangenis betekent (Wie de film "De Hel van Tanger" nog niet gezien heeft, moet dat dringend doen, al was het maar om een idee te hebben van wat zich daar allemaal afspeelt). Die reis van Verhofstadt en Co van vorige vrijdag is niet doorgegaan. In laatste instantie had Marokko immers gesteld dat er nog enkele extra punten in dat verdrag dienden te worden bijgevoegd. M.a.w. een soort chantage, waarbij de Belgische regering waarschijnlijk nog eens extra zal moeten afdokken of toegevingen zal moeten doen zoals bv iets met het aanleren van het Arabisch in onze scholen (die eis is al eens gesteld geworden)... Het rare van heel die zaak is dat, na dat bericht op mijn DAB radio, ik er verder niets meer van gehoord heb, noch op de radio, noch op de TV, noch in de krant waarop ik een abonnement heb. M.a.w. het hele verhaal is gecensureerd geworden uit schrik voor multiculturele reacties. Alles wat gaat over moslimlanden, moslimreligie en moslims tout court wordt hier minstens driemaal gefilterd alvorens het kans maakt op het nieuws vermeld te worden. Als dat per ongeluk toch eens gebeurd, dan is men er als de kippen bij om het in de doofpot te stoppen. Van de transparantie, een van de stokpaardjes van Verhofstadt toen hij pas aantrad als premier, is niets overgebleven.
Het leven kan wreed zijn, ook voor een peetvader. Dat heeft Van Cau(wenberghe) van de PS ondertussen ook ondervonden. Na een tweeënveertigste ( 42ste!)inbeschuldigingstelling in de regio Charleroi was hij nog altijd buiten schot gebleven. Komt hij daar nu toch niet in de problemen via een "fait divers" in Kinshasa zeker? De Waalse deelregering had het nl opportuun gevonden een blijvend kantoor te openen in de hoofdstad van onze vroegere kolonie Voor wat zoiets goed is, laat ik even buiten beschouwing, alhoewel zoiets voer is voor moppentappers ("zwarte" markt en zo). Dat kantoor zou zo'n 270.000 euro per jaar kosten (meer dan tien miljoen Befkens!). Voor een rijk gewest als Wallonië zou ook dat geen probleem mogen zijn. Wat wel een probleem werd is, dat de huur van dit kantoor geregeld werd "op zijn Charleroi's", t.t.z. dat niet de goedkoopste bieder het contract kreeg, wel een "bevriende" connectie en dat dit alles zo bekokstoofd was na een tussenkomst van Van Cau. Enfin, er was daar net hetzelfde gebeurd als met de contracten in Charleroi, met één verschil. De nieuwe vennootschap die de opdracht kreeg, bleek een samensmelting te zijn van de goedkoopste bieder én de bevriende relatie. Van creativiteit gesproken! Di Rupo wil nu een onderzoek en hoopt waarschijnlijk heimelijk dat hij Van Cau zal kunnen klasseren bij wat hij de "parvenus" noemde. Wordt vervolgd. --- Er is trouwens ook goed nieuws voor de PS. De laatste twee schandalen in eigen land hebben nu eens niets te maken met PS-ers, een nieuwigheid dus. De toekomstige nieuwe burgemeester van Namen zou zijn zoon een sociale woning hebben bezorgd en de directeur van de Franse gemeenschap wordt verdacht van illegaal laten afluisteren van vakbondsgesprekken. --- Nóg beter nieuws voor Wallonië in het algemeen is, dat het daar de goede kant op zou gaan met de tewerkstelling. Er zouden daar het laatste jaar zo'n 30.000 jobs zijn bijgekomen. Bij nader toezien blijken dat echter grotendeels banen te zijn die gecreëerd werden via de dienstencheques, dus bestaande banen die gelegaliseerd werden en er zo mee voor moeten zorgen dat Verhofstadt aan zijn 200.000 komt. Er is nog veel werk voor Rudy Aernoudt en zijn 50...
Ik blijk niet de enige te zijn die zich doodergert aan de verkwisting door Paars van het geld van de belastingbetaler. Van een vriend-accountant, die zich uit hoofde van zijn job in dezelfde situatie bevindt, kreeg ik een tip die aan duidelijk niet te wensen overlaat. Daar het hier gaat over een specialist ter zake, geef ik u hierbij zijn relaas: " Men zou eens een lijst moeten opstellen van de opbrengstprijzen van alle onroerende goederen die de Staat de laatste 7 jaar verkocht heeft om ze daarna terug te huren tegen astronomisch hoge bedragen. Op deze lijst zou, per gebouw, ook vermeld moeten worden hoeveel de Staat per jaar zal betalen als huur. Als men vervolgens, per project, de opbrengstprijzen deelt door de jaarlijkse huurlast, dan bekomt men, steeds per project, een getal dat voor de koper kan beschouwd worden als "terugverdientijd" en voor de Staat als "verliestijd". Als men daarna het saldo in jaren (nl 36 jaar min de zgn terugverdientijd in jaren) vermenigvuldigt met de actueel verschuldigde jaarhuur, dan bekomt men een astronomisch getal dat een goede indicatie geeft van de torenhoge kapitalen die de regeringen Verhofstadt al verkwist hebben. Hetzelfde moet gedaan worden door de ingepikte pensioenfondsen waarvoor nog verplichtingen zullen moeten worden nagekomen tot het einde der dagen. Deze twee enorme bedragen worden door Verhofstadt I en II weggemoffeld om toch maar een begrotingsoverschot te hebben en worden wetens willens verschoven naar onze kinderen en kleinkinderen. Wraakroepend is hier het juiste woord." Men vraagt zich af of politici én partijen die zich laten lenen tot dergelijke wraakroepende praktijken, niet ter verantwoording kunnen geroepen worden. Schijnbaar is er maar één mogelijkheid: een veroordeling door de kiezer. Daar de federale verkiezingen eraan komen in mei/juni van volgend jaar, zou het Rekenhof, dat over alle cijfers zou moeten beschikken, daarvan werk moeten maken. Als dat niét gebeurt, dan is het de plicht van de oppositie, in de eerste plaats CD&V en het Vlaams Belang, om - aan de hand van het blunderboek van datzelfde Rekenhof - enkele specialisten aan het werk te zetten die op een vrij korte termijn, alvast vóór die verkiezingen, met de uitslag kunnen komen. Het gaat toch niet op dat een regering de Staat uitkleedt en de belastingbetaler, zijn kinderen en kleinkinderen ervoor laat opdraaien. Verhofstadt zelf, maar ook zijn ministers van Begroting en Financiën zullen afgaan als een gieter als eens kond wordt gedaan van hun financiële rooftochten.
De waarheid zit dikwijls in de kleine lettertjes. Autoverkopers en verzekeringsagenten weten daar alles van. In de politiek zit dat normaal anders: grote titels en barnumreclame voor zaken die soms het sop van de kool niet waard zijn. Toch zijn er uitzonderingen en zo kwam ik er een tegen in Het Laatste Nieuws van 11 dezer. Onder de rubriek "Stemmenkampioen", ditmaal over het al dan niet opknopen van Saddam (net alsof wij daar iets aan zouden te zeggen hebben!), stond volgende tekst: "De kiezers van de rechtse partijen (Vlaams Belang, CD&V/N-VA) willen Saddam dood, de kiezers van de linkse partijen (Groen!, SP.a/Spirit, VLD/Vivant) zijn tegen de uitvoering van de doodstraf.(LVDK)" LVDK staat voor Luc Van der Kelen, de gebruikelijke opinieschrijver nummer één van het grootste dagblad van Vlaanderen, van liberale strekking. Van der Kelen, belgicist maar zeker niet links, geeft dus toe wat ik hier al een hele tijd schrijf, nl dat de VLD een linkse partij is geworden. Dat was ze al sinds Verhofstadt aan het bewind kwam en zal ze dus nog meer zijn nu Bartje de bard, al dan niet onder supervisie van PR-man Slangen, verklaard heeft dat zijn partij de progressieve toer op gaat. Het zal drummen worden in de linker helft van het zgz democratische kamp: de kaviaar socialisten van SP.a rood, de progressieven van SP.a blauw, Groen! dat in feite bloedrood is, de marxisten van de PvdA, ex-Amada én misschien nog een nieuwe linkse groep o.l.v. oud BSP-er Jef Sleeckx. Al die partijen zullen gaan vissen in dezelfde linkse, progressieve vijver, die in Vlaanderen al niet bijster groot is én moeten daarbij nog rekening houden met de linkervleugel van het CD&V, van ACV-strekking. Van der Kelen zet dat CD&V wel bij de rechtse partijen, maar om dat waar te maken zal Leterme toch eerst eens iets moeten gaan doen aan de mollenwerk van de ACW/V-tandem Cortebeecks-Renders, die de flamingantische oprispingen van de geitenboer uit de Westhoek meer dan tegenspreken. Als de links geworden VLD trouwens niet oplet, zal ze dezelfde weg opgaan van de Volksunie hier en D66 in Nederland. Dat waren ook partijen die dachten dat ze het zonder een progressieve vleugel niet zouden rooien. Voor beide partijen is dit het begin van het einde geworden: ze zijn nu zelf gerooid geworden, de Volksunie helemaal, D66 binnenkort. De VLD heeft al een duidelijke verwittiging gekregen met VLOTT in en rond Antwerpen, waar het partijtje, dat Coveliers aan het VB had gehangen, 18 gemeenteraadszetels verwierf en hijzelf meer dan 13.000 voorkeurstemmen, allemaal afgesnoept van de partij die nu de links-progressieve toer op wil gaan. Ze maken het Dedecker, Coveliers, Boukaert en CO wel erg gemakkelijk.
Juicht, Belgen, juicht: het vaderland zal gered worden! Niet door Verhofstadt of een van zijn bondgenoten, maar door niemand minder dan Rudi Aernoudt, ex-kabinetschef bij Waals minister Kubla en Vlaams minister Moerman. De man schreef al een boek tégen het "Manifest voor een onafhankelijk Vlaanderen" en heeft nu een petitie geopend waarin gelijkgezinden hem kunnen steunen in zijn anti-manifest. Hij heeft daar meteen een deel medestanders kunnen warm maken om zijn manifest te ondertekenen, allemaal mensen van het "Belgique de papa" die om uiteenlopende redenen er alle belang bij hebben dat het zieltogende België toch kan blijven voortbestaan (op de kap van de Vlamingen, wel te verstaan). Die medestanders komen, zoals gebruikelijk, uit de middens die dat België nog rechthouden: het grootkapitaal (Maurice Lippens), de gearriveerde zakkenvullers (Tony Mary), de vakbonden (Luc Cortebeeck), enkele bedrijfsleiders die anders vrezen voor hun carrière (o.a. Luc Vansteenkiste) en de gebruikelijke idioot, die straks misschien weer komt vertellen dat hij het zo niet bedoelde (Helmut Lotti). Tot nu toe heeft Kardinaal Daneels, bij mijn weten, nog niet getekend, maar dat kan nog komen. Dat er tussen het noorden en het zuiden van dit land een kloof gaapt, die met de dag groter wordt, schijnen deze heren en hun medestanders nog steeds niet gezien te hebben (of willen het gewoon niet zien). Dat Vlaanderen anders aankijkt tegenover bv Justitie, verkeer, werkgelegenheid en sociale zaken, evenmin. Dat de Vlaamse regering waar het kan, andere initiatieven neemt die in Wallonië onbestaande blijven (denk maar aan de zorgverzekering en de erfenisoverdrachten, om er maar twee te noemen), schijnt bij hen helemaal niet door te dringen. Het orkest van de Titanic is er niets tegen. Want België is doodziek. - Met zijn 7(!) parlementen, zijn 6(!) regeringen en zijn 530 parlementairen is het een klucht geworden van wat democratie zou moeten voorstellen. En dan hebben we het nog niet gehad over de helemaal overbodige mandaten van de provincieraden. Allemaal mandaten die, hoe kort ook, bedacht worden met flinke vergoedingen en pensioenen, uiteraard op kosten van de belastingbetaler. Komt daar nog bij dat amper een kwart van die mandaten ingevuld wordt door effectief verkozen kandidaten. Surrogaatdemocratie! - Een Justitie die er járen over doet om tot een uitspraak te komen en die niet in staat is zijn gevangeniswezen degelijk te beheren. Die de indruk wekt er eerder te zijn voor de delinquenten dan voor de slachtoffers. - Een boekhouding die, dat is zopas nog gebleken, opgemaakt wordt door amateurs die alleen het eindresultaat (ze moet sluitend zijn) voor ogen hebben en bereid zijn de gaten op te vullen met virtuele inkomsten (het overnemen van pensioenfondsen), sale & leaseback operaties, waarbij enorme geldbedragen verloren gaan en bagatelbelastingen. - Een land waarin een kwart van de werkende bevolking bij de overheid "is" en 1,2 miljoen mensen e.o.a. uitkering krijgen. Waar men tewerkstelling verwart met jobs in een steeds omvangrijker wordend overheidsapparaat en gesubsidieerd klusjeswerk. - Oppermachtige vakbonden die meer leden tellen bij de werklozen en de ambtenaren dan bij de echt werkende bevolking, die daarvoor moet opdraaien. Dat België wil Aernoudt en zijn club anti-manifest ondertekenaars in stand houden. Op de rug van hard werkend Vlaanderen, waar de werkloosheid maar half zo groot is dan in Wallonië en maar een derde van Brussel. Een Vlaanderen dat daar bovenop elk jaar nog eens 12 miljard euro weggeeft en in ruil daarvoor alleen maar beledigingen en hoon moet slikken. Arnoudt en de zijnen zijn de moderne versie van de Leliaards. Die wilden Vlaanderen bij Frankrijk houden, Arnoudt en Co bij de Franse erfgenaam, België. Het wordt tijd dat de klauwaards opstaan!
Het ontslag van Donald Rumsfeld als Amerikaans minister van Defensie, was een reden voor onze holle, bolle Flahaut om eens na te trappen. Dat Rumsfeld zijn vriend niet was, is aan te nemen. Die had hem, Flahaut, ooit eens zijn waarheid gezegd en die was ook niet dat. Dat gebeurde toen wel in het kader van de memorabele genocidewet waarbij de kleine Belgische kikker zich opblies tot de vette os van het wereldgeweten en die niemand minder dan o.a. president Bush én Donald Rumsfeld hier voor de rechter wou brengen "wegens misdaden tegen de menselijkheid". Flahaut noemde nu het ontslag van Rumsfeld "een bijkomende overwinning bovenop de overtuigende zege van de Democraten". De Marxist die het in een NATO-land tot minister van defensie bracht, zou beter op zijn woorden letten. Bush is nog altijd president en zijn ambassadeur in België is nog altijd dezelfde. Ons land kan zich niet permitteren kleingeestig te zijn tegen de grote broer binnen de NATO, een organisatie die zijn hoofdkwartier in ons land heeft en daarmee nog altijd wat extra jobs en inkomsten creëert. De begroting, weet je wel. De linksen in het algemeen, die nu in hun nopjes zijn omdat de Democraten het in de States gehaald hebben, hebben in feite weinig reden tot juichen. Er zal heel weinig veranderen aan de politiek van de U.S.A. Ook de Democraten zijn er hopeloos verdeeld over de Irak politiek en zullen wel drie keer nadenken alvorens beslissingen te treffen die hen over twee jaar zullen worden aangerekend. De verkiezingen die er nu waren zijn maar een aanloop naar die de volgende waarbij men een nieuwe president zal moeten kiezen. Vergelijk het een beetje met bij ons de gemeenteraadsverkiezingen, die maar een aanloop waren tot de federale verkiezingen van volgend jaar. Er is nog meer om zich zorgen over te maken. De economische conjunctuur van de States zit op dit ogenblik in een dipje en de weerslag ervan gaat ook Europa volgend jaar voelen. Daarom wordt er nu al van uit gegaan dat 2007 ook voor ons een minder jaar zal worden. Als dat Amerikaans dipje een echte crisis zou worden, ook mét de Democraten, zullen wij daarvoor mede het gelag betalen. Dat zal Flahaut echter een zorg zijn. Marxisten leven van de miserie van anderen. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof!
Er is de laatste tijd nogal wat te doen geweest over de Vlaamse Zorgkas. Reden was, dat duizenden Vlamingen hun bijdrage nog steeds niet betaald hebben en daardoor boetes riskeren die gaan tot een tienvoud van het jaarbedrag, zijnde 250 euro. De vraag is maar, wat er moet gebeuren als die duizenden ook hun boetes niet zullen betalen. Allemaal voor de rechter brengen?Let wel op: het zijn de Vlamingen die hun boetes niet betalen, niet de Walen. De reden daarvoor is vrij simpel: de Walen hebben geen Zorgkas, zodat wij, Vlamingen, in feite weer eens getroffen zijn door een zoveelste bagatelbelasting die moet verdoezelen dan de belastingsdruk is toegenomen. Dat terwijl Verhofstadt en zijn linkse, lichtblauwe garde ons wil blijven wijsmaken dat we minder belastingen betalen. Ikzelf heb trouwens nog een pittig verhaal over die Vlaamse Zorgkas. Toen daarmee gestart werd sloten mijn vrouw en ik ons daarbij aan. Het eerste jaar betaalden we elk 10 euro, daarna werd het 25 euro. Ik werkte toen in Nederland, waar ik op een gegeven ogenblik van een Vlaamse collega te horen kreeg (hij wist het van zijn vakbond) dat grensarbeiders niet konden genieten van die Zorgkas. Dat was verschenen in het VVG-blaadje van het ACV. Op dat ogenblik had ik al drie jaar aanbetaald, voor een totale som van 60 euro. Ik contacteerde de Vlaamse Zorgkas daarover en die bevestigde dat, erbij zeggend dat ze er aan "werkten". Toen ik tien (10!) maand later nog geen antwoord had, stuurde ik een e-mail, gevolgd door een tweede nog eens een maand later. Toen kwam er eindelijk een reactie en werd me een formulier ("bijlage 2) opgestuurd dat ik moest laten invullen door de Nederlandse verzekeraar. Ik was verzekerd via mijn werk en als goed Hollands bedrijf werd er daar regelmatig "geshopt" om de goedkoopste verzekering uit de brand te halen. Als gevolg daarvan had ik op tien jaar tijd drie verschillende verzekeraars gehad en was ik verplicht van alle drie zo'n ingevulde "bijlage 2" te krijgen. Van ambtenarij gesproken. Sindsdien waren er weer drie maanden verstreken. Iets later kreeg ik 35 euro terugbetaald. Ondertussen was ik met pensioen gegaan en was ik (terug) lid geworden van de Christelijke Mutualiteiten in België. Ik vroeg daar een lidmaatschap aan voor hun Zorgkas en kreeg dat in een mum van tijd geregeld. Toen ik ook mijn vrouw, die heel de tijd bij de Vlaamse Zorgkas was aangesloten, liet overschrijven op de CM-Zorgkas, kreeg ik van de eerste kas weer een teken van leven: of dat niet kon worden teruggedraaid. Toen kreeg ik ook meteen de resterende 25 euro terug gestort. We hebben de Vlaamse Zorgkas toen zo beleefd mogelijk geantwoord dat hun manier van werken toch niet dat was en dat we bij de CM lid zouden blijven. Zo ziet men maar dat, als men voor elke nieuwe belasting, een nieuwe doos ambtenaren moet opentrekken, het er hier niet op zal verbeteren!
In mijn vorige blog ben ik iets te voortvarend geweest. Ik schreef nl dat het scheen dat er ook plannen waren voor een nieuw Justitiepaleis in Gent. Dat was fout, want nu verneem ik dat men dat gebouw al aan het optrekken is. Dat is het goede nieuws. Het slechte nieuws is, dat ook in Gent de kosten van dat gebouw de pan uitrijzen. Met de daar eveneens geschatte 100 miljoen zal het evenmin lukken. Men zit er nu al aan 150 miljoen en alles laat voorzien dat we er een tweede financieel drama zoals in Antwerpen zullen meemaken. Men vraagt zich af hoe zo iets kan blijven duren. Uitgerekend in een sector - Justitie - waar men schreeuwt om geld voor meer gevangenissen, worden honderden miljoenen euro te grabbel gegooid voor twee (2!) prestigeprojecten die in wezen niets zullen bijdragen tot enige verbetering van ons gammele rechtssysteem. De regering Verhofstadt is dit land dan ook effectief aan het verarmen. Straks heeft de Staat zelf geen patrimonium meer die naam waardig en zal het opgescheept zitten met een schuldenlast die zo stilaan niet meer te overzien zal zijn. --- Er is nog meer: ook rond het aantal nieuwe jobs die Verhofstadt in een van zijn lyrische momenten beloofde - 200.000 - komt niets in huis. Ook niet het tot 150.000 aangepaste cijfer, wat men ook moge beweren. Volgens het Planbureau zullen het er ongeveer 95.000 zijn. Alle cijfers die daarboven gaan zijn aangedikt met jobs bij de overheid, die geen meerwaarde opbrengen of met de fameuze dienstencheques banen, waarbij men alleen van zwart werk wit werk heeft gemaakt (dat waren jobs die al bestonden). Dat laatste kan dan wel lovenswaardig zijn, het kost de Staat zoveel extra geld, dat minister van Werk Vanvelthoven er op alle manieren van onderuit tracht te geraken (zijn laatste voorstel is de afschaffing van de fiscale aftrekbaarheid van de cheques). Mocht een Staat failliet kunnen gaan, dan was het met België zo goed als afgelopen. Jammer genoeg helpt hier geen deurwaarder!
Het 163ste blunderboek van het Rekenhof is uit en dat zullen we geweten hebben. Men wordt echt niet vrolijk als men te horen krijgt wat voor kostelijke kemels er door onze overheden worden geschoten, fouten die niet eens bestraft (kunnen?) worden. "Top of the bill" dit jaar is de kostprijs van het nieuwe Antwerpse Justitiepaleis, in de volksmond " de omgekeerde frietzakjes" genoemd. Dat er e.e.a. fout gelopen was, wisten we al n.a.v. de besprekingen over de jaarlijkse nationale klucht die men hier de "begroting" noemt. Om dus die begroting te laten kloppen, had men er niet beter op gevonden dan dat nieuwe gebouw (zoals vele andere) voort te verkopen aan een investeringsmaatschappij mét daarbij een clausule dat de Staat het voor 36 jaar zou terughuren aan een "schappelijk" prijsje. De oorspronkelijke kostprijs van grond en gebouwen was op 100 miljoen euro geschat, op dit ogenblik zit men officieel aan 250 miljoen en - als het onderzoeksdossier van het Rekenhof klopt (en waarom zou dat niet?) - zal het totaal tenslotte ergens rond de 500 miljoen liggen. Voor dat verschil kon Antwerpen compleet uit al zijn logistieke problemen zijn verlost: de tweede spoorverbinding met de haven, de brug over de Schelde, het sluiten van de grote ring. De Regie der gebouwen kocht de grond voor het Justitiepaleis aan voor 3,8 miljoen en verkocht hem aan de nieuwe eigenaar voort aan amper 112.000 euro. Ge moet als privé persoon of maatschappij maar eens proberen zoiets te doen. Op de kortst mogelijke tijd krijgt ge dan een veroordeling en boete. Blijkbaar geldt dat niet voor de Regie. Tenslotte nog dit. Ná die 36 jaar moet de Staat in principe dat gebouw terugkopen, anders is het zijn Justitiepaleis kwijt. God weet wat er tegen die tijd nog bijkomt en in welke staat het gebouw dan zal zijn. Nu reeds zijn er mankementen, zoals de cellen die nog niet zijn afgewerkt en al eens onder water liepen en dat bij een gebouw van een half miljard euro! Het schijnt, dat er plannen bestaan om ook in Gent een nieuw Justitiepaleis te bouwen. Toch niet met dezelfde klungelaars die dat in Antwerpen hebben gedaan, zeker? Mensen die niet meer respect hebben voor het geld van de belastingbetaler, horen niet meer thuis in die Regie.
De stroompanne in grote delen van Europa, hoe gedeeltelijk ook, heeft er weer eens op gewezen hoe precair de situatie van de energievoorziening hier is. Het volstond om één (1) hoogspanningslijn in Duitsland even zonder stroom te zetten (nota bene: om een cruiseschip door een rivier te laten passeren!), om voor een black-out te zorgen Als men bedenkt, dat er elk jaar in West-Europa een extra 2% extra stroom nodig zal zijn voor het volgende decennium, dan is het vijf vóór twaalf om er iets aan te doen. Dat "iets" is het gemakkelijkst te verwezenlijken door opnieuw meer te investeren in kernenergie. Tegelijk met meer stroom is het ook een steun in de rug om de CO2 normen van de Kyoto conferentie te kunnen naleven. In enkele landen, Frankrijk en Finland, is men bezig met de bouw van een nieuwe kernreactor. Dat laatste type, van Franse makelij, is een stuk efficiënter én veiliger dan de vorigen, die in West-Europa ook nooit voor problemen hebben gezorgd. Volgens onze onvolprezen VRT hebben Duitsland, Nederland en België besloten op termijn te stoppen met de kerncentrales. Dit is maar een halve waarheid. In Nederland bv heeft men de sluiting van de centrale van Borssele al uitgesteld en er integendeel een opwaardering opgestart. Het geld daarvoor is reeds vrijgemaakt. Om maar te zeggen hoe accuraat onze VRT is met de controle op haar nieuwsgaring (ze heeft zelf nog laten zien hoe er geprotesteerd werd tegen deze Nederlandse beslissing, omdat de centrale van Borssele op de Nederlands-Belgische grens ligt). Ook Angela Merkel, de nieuwe kanselier van Duitsland, heeft reeds voorgesteld een moratorium in Duitsland bespreekbaar te maken. Nu het nieuwe incident uitgerekend in haar land heeft plaatsgevonden, is de kans groot dat Duitsland het voorbeeld van Nederland (én Zweden) zal volgen. Als dat gebeurt, wat zeer waarschijnlijk is, blijft België het enige land waar men de kerncentrales zal sluiten, zonder dat er daarvoor een alternatief is. Met het hypocriete gevolg dat de energie, die in ons land al voor bijna zijn totaliteit in Frans handen is, voortaan uit Franse ... kerncentrales zal komen. Men zegt wel eens dat regeren vooruitzien is. Dat geldt klaarblijkelijk niet voor Paars. Dat denkt het probleem te kunnen oplossen met de bouw van windmolens. Don Quichote had het niet beter kunnen bedenken!
Bartje Somers, tot nader order nog steeds voorzitter van de VLD, maar in werkelijkheid alleen maar woordvoerder van (officieel) Verhofstadt en (in werkelijkheid) Slangen, heeft weer eens zitten kakelen. Volgens hem wordt de VLD nu een progressieve centrumpartij, zeg maar SP.a blauw. Somers zegt ook dat de VLD amper drie leden is kwijtgeraakt na het vertrek van Dedecker. Dat kan goed zijn, al valt zoiets best te controleren op het ogenblik dat de aangesloten leden hun lidmaatschap moeten vernieuwen. Dan zou het wel eens iets meer kunnen zijn. Soit, of dat nu al dan niet waar is, maakt weinig uit. De vraag is niet hoeveel leden de VLD gaat verliezen, wél: hoeveel stemmen de partij zal kwijtspelen bij de eerstvolgende verkiezingen. We kunnen best het voorbeeld Coveliers nemen. Toen die uit de VLD werd gezet, zal die partij toen waarschijnlijk ook maar enkele zetels verloren hebben. Bij de laatste Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen haalde Coveliers wel meer dan 13.000 voorkeustemmen en zijn Vlott-partijtje liefst 18 gemeenteraadszetels in en rond Antwerpen. Allemaal stemmen en zetels die anders normaal naar de VLD waren gegaan. De partij verloor in Antwerpen niet voor niets de helft van haar zetels. En dan is er nog Boudewijn Bouckaert. Die professor, voorzitter van de liberale denktank Nova Civitas, heeft wel degelijk zijn lidmaatschap bij de VLD opgezegd en daar blijft het niet bij. Vorige week richtte Bouckaert, samen met Dedecker en Coveliers, een debatavond in te Gent, de stad van Verhofstadt, en het zaaltje, dat ze daarvoor gehuurd hadden, bleek er te klein te zijn! Als deze drie blauwe musketiers het slim aan boord leggen - en daar ziet het naar uit - dat gaat dat nog heel wat problemen geven voor de centrumprogressieven van Bartje en Co.
"Eigen lof stinkt", zegt het adagium. Niettemin kan ik zeggen dat mijn neus toch even krulde, toen ik er achter kwam dat dit de 500ste blog is die ik voor SeniorenNet schrijf. Daarvoor schreef ik al in een week- en een maandblad en vond ik het soms moeilijk om elke week een nieuw thema te vinden. In het prille begin - ik ben ermee begonnen op SeniorenNet op 13 april 2005 - sloeg ik wel eens een dag of meer over, tot ik op een gegeven ogenblik mails binnenkreeg van mensen die we aanspoorden verder te doen. Ik heb dat dan maar gedaan en vanaf 4 februari van dit jaar heb ik geen enkele dag meer overgeslagen. Om dat te bereiken, hield ik allerlei knipsels en kranten en weekbladen bij en volgde ik het nieuws zoveel mogelijk op de voet. Vroeger schreef ik ook al eens naar de kranten, maar daarmee ben ik gestopt, op een enkele uitzondering na, omdat ik me ervan bewust werd dat de lezersrubriek in al onze kranten gemanipuleerd wordt. Ikzelf heb het meegemaakt bij de Gazet Van Antwerpen en Het Laatste Nieuws. Zelfs als je brief gepubliceerd wordt is hij nog dikwijls "aangepast". Stof voor politieke blogs is er genoeg in dit toch wel eigenaardig landje, dat zich democratisch noemt, maar waarin enkele drukkingsgroepen en een kransje politici het voor het zeggen hebben, waar een stem in één deel van het land meer waard is dan in het andere en waar partijen wel mee mogen doen aan verkiezingen, maar niet meer daarna. Als we er van uitgaan dat in een democratie 51% van de bevolking het voor het zeggen heeft, dan is België al lang geen democratie meer. Dat heeft ook als gevolg dat er tot op het hoogste vlak figuren aan de macht komen, die in een normale democratie geen kans zouden maken. daarbij denk ik in de eerste plaats aan de Vlaamse socialisten die er als kleine minderheid toch in slagen continu ministerpostjes binnen te rijven en o.m. "babes" aan de macht te brengen; denk maar aan fraaie Freya en "minister" Van Brempt. En dan heb ik het nog niet gehad over Bert Anciaux, een fenomeen dat het in geen enkel ander land verder zou brengen dan een circusniveau. Er zijn nog straffere voorbeelden: Onkelinx bv, die het bracht tot minister van Justitie terwijl ze er een privéleven op na hield/houdt op het randje van het criminele. Of een Marxist zoals Flahaut die in een NATO-land minister van defensie kan worden. Of Didier Reynders die erin geslaagd is in twee legislaturen als minister van Financiën de ene kemel na de andere te schieten, zonder dan het dat blijkbaar wordt kwalijk genomen. Het sluitstuk van de galerij waaraan ik mijn blogs kan "wijden" is echter de eerste minister himself: Guy Verhofstadt. Bij mij thuis waren we zelfstandigen. Alhoewel van katholieke oorsprong, hadden we toch een liberale geest. De jonge Verhofstadt was dan ook een verademing in de Belgische politiek. Tot dat "joenk" het voor het zeggen kreeg en eindelijk als een van de weinigen de mogelijkheid kreeg tenminste een deel van zijn idealen in werkelijkheden om te zetten. In de Belgische politiek is er nooit iemand geweest die zijn eigen principes zo compleet verloochend heeft als Verhofstadt. Hij heeft van de VLD een linkse partij gemaakt, enkel en alleen omdat het de enige mogelijkheid was om zelf premier te kunnen blijven. Hij heeft het marxistische programma van de Waalse PS uitgevoerd met als enige troost voor zijn achterban enkele belastingverlagingen, die ondertussen al achterhaald zijn door nieuwe taksen op andere niveaus. De terechte kritiek van diverse economen op zijn laatste begroting laat geen spaander meer heel van de blauwe belofte die Verhofstadt ooit was. Zoals men kan zien, heb ik stof genoeg om nog eens 500 blogs vol te schrijven. Da ga ik ook trachten te doen, om mijn eigen frustraties weg te schrijven, maar ook die van de vele Vlamingen die het met deze gang van zaken niet eens zijn.
Wat eerst als geruchten werd afgedaan is nu officieel toegegeven (door fraaie Freya nog wel): de Belgische Staat heeft de betaling van facturen verschoven naar volgend jaar. En het gaat dan niet alleen om facturen van november en december, maar ook om rekeningen die al in het voorjaar betaald hadden moeten zijn. Volgens Van Eetvelt van Unizo gaat het om een totaal bedrag van om en bij de 659 miljoen euro. Sommige leveranciers weten nu al dat ze tot februari volgend jaar zullen moeten wachten. Voor heel wat bedrijven zit er dan niets anders op dan leningen aan te gaan om de eindejaarskosten op te vangen. Voor vele KMO's, die zich dat niet kunnen veroorloven, betekent het dat een faillissement tot de mogelijkheden komt te horen, aldus nog steeds Van Eetvelt. Er moet trouwens ook nog worden bij verteld dat alle bedrijven die te laat betaald worden, verwijlintresten mogen aanrekenen wat de kosten voor de Staat alleen maar vergroot. Daarmee zijn we nog maar eens beland bij het stokpaardje van de laatste weken: de begroting. De reden van het uitstel van betaling is immers dat anders die begroting helemaal niet meer zou kloppen. Er wordt ook nog rekening mee gehouden dat de verpakkingstaks een doodgeboren kind zal zijn (dat zijn weer 300 miljoen minder inkomsten!). Alsof dat alles nog niet erg genoeg is, komt er vanuit het bankwezen het alarmerend bericht dat zelfs een sluitende begroting voor België verre van voldoende is om de kosten van de vergrijzing op te vangen. ING-econoom Ivan Van de Cloot heeft uitgerekend dat de Staat een begrotingsoverschot van 4% zou moeten hebben om de lasten voor de werkende generaties aanvaardbaar te houden. Dat is zo'n tien keer meer dan waar Guy en Freya nu mee pochen! Als dat niet gebeurt, waarschuwt Van de Cloot, zal elke werkende Belg vanaf 2010 (en dat is niet meer zo ver af) gemiddeld zo'n 3.700 euro extra moeten afdragen. Van de Cloot is niet alleen met deze stelling. Hij heeft zijn verklaring trouwens afgelegd na consultatie van de gegevens uit de eigen Nationale Bank. Ook Paul de Grauwe (een liberaal, nota bene) komt ongeveer tot een zelfde besluit. Ik heb het hier reeds meermaals geschreven: het adagio van de regering Verhofstadt is "Na ons de zondvloed". Ik zit in goed gezelschap: Van de Cloot komt tot eenzelfde besluit. Een nieuwe regering, mét of zonder paars, zal uit een ander vaatje moeten tappen om dit land van de ondergang te redden. Van de Cloot noch de Grauwe vermelden het Zilverfonds, simpelweg omdat ze weten dat het alleen maar bestaat in het virtuele dromenland van de Belgische politiek...
