In een vorig leven heb ik 27 jaar in Nederland gewerkt, terwijl ik in België woonde. Dat betekende elke dag een rit van 50 km heen en 50 terug. Bij echt winterweer was het steeds oppassen geblazen en dan vooral de eerste 20 km op Belgisch grondgebied. Als het gesneeuwd had, al dan niet onverwachts, was er op het laatste stukje vóór de grens - en dat was autosnelweg - meestal maar één rijvak berijdbaar. Eenmaal de grens voorbij werden dat er telkens vlot twee. Het zal nog wel zo zijn als in mijn dagen. Op dat gebied verandert er hier (ook al) niets. Aan bovenstaande moest ik denken toen eergisteren, bij de eerste aangekondigde sneeuwval, het verkeer in bijna heel Vlaanderen weer muurvast zat. En dat ondanks de inzet van een vloot van 320 strooiwagens. Gisteren, de tweede dag, was het al even erg en dit ondanks het feit dat er geen sneeuw was bijgevallen. Een zgz misverstand tussen de strooidiensten en het terug aanvriezen van het gesmolten sneeuwwater waren nu de boosdoeners. Een lichte helling in of uit een autosnelweg was genoeg om alle verkeer tegen te houden en/of te doen slippen. Wat voor zout wordt hier feitelijk gebruikt, als dat zo snel weer aanvriest? Kan men dan eens niet een ander product uitproberen, zeker op die hellingen? Of doen zoals men in het hoge noorden doet, waar men elk jaar de hele winter met dergelijke toestanden geconfronteerd wordt en waar men helemaal geen zout strooit, maar zand? Zand maakt de wegen wel vuil, maar is dat niet te verkiezen boven telkens vast te rijden? Of komt het sommigen misschien niet uit als men hier met goedkopere spullen zou werken (minder aan te verdienen)? Het blijft gewoon belachelijk, dat men met een vloot van 320 strooiwagens een aangekondigde sneeuwval niet de baas kan; vroeger niet, nu niet en straks misschien weer niet. Het zo geprezen openbaar vervoer was trouwens ook weer geen valabel alternatief. Met de NMBS ("Nooit Meer Bij Sneeuw"; voor de francofonen: "Sans Neige Ça Bouge") rijden was ook weer een loterij. En dat zonder dat er deze keer ergens gestaakt werd...
Zoals te verwachten was (ik verwachtte het althans) denkt Madame Huytebroeck (Ecolo) er niet aan ontslag te nemen als hoofdverantwoordelijke voor het Brusselse milieu. Zoals ik al menigmaal geschreven heb: francofone ministers treden nooit af. Denk maar aan Gendebien na het Heizeldrama van 1985, Wathelet Sr die Dutroux vrij liet, Reynders die niet wou aftreden in Fortisgate. Alleen Vlaamse ministers blijken genoeg schaamtegevoel te hebben om rekenschap te geven van hun verantwoordelijkheid als zij, of hun departement serieus in de fout gaan. Huytebroeck behoort tot de klassieke denk links, leef rechts generatie die in België weelderig tiert in linkse kringen en dito partijen. Het is trouwens opmerkelijk dat ze gesteund wordt door haar eigen partij, door de andere partijen in de Brusselse meerderheid én door Groen! dat wel enkele opmerkingen heeft, maar niet wil dat ze aftreedt. En dit voor een beleidsverantwoordelijke die de grootste binnenlandse milieuramp van de laatste vijftig jaar (het kan ook meer zijn) op haar geweten heeft. Natuurlijk is zij niet de enige schuldige, maar zij draagt wel de eindverantwoordelijkheid. Als het om de baten gaat, staat dat volkje steeds op de eerste rij, als het fout loopt hebben "de anderen" het gedaan. Uitgerekend in de weken van de klimaatconferentie van Kopenhagen (Huytebroeck was daar ter plaatse!) zijn het de groene partijen die in de hoofdstad van de E.U. grandioos te kort komen - en dan nog in een materie die ze zelf altijd geclaimd hebben - en die duidelijk laten zien wat voor minachting zij hebben voor ons zgz democratisch systeem. Niet voor niks staan ze bekend als de nieuwe communisten die, als ze het voor het zeggen hadden, de hele bevolking eens zouden vertellen hoe ze in hun gelid zou moeten lopen. Tot slot nog dit: zelfs de Brusselse FDF-woordvoerder gaf toe, dat de Aquirisramp geen communautaire, maar een ecologische materie is, ondanks het feit dat ze in de eerste plaats een ramp is voor Vlaanderen. Een duidelijkere afkeuring kan er niet zijn.
Binnenkort hebben we in Vlaanderen meer dan waarschijnlijk een politieke partij minder. "Partijtje" zou misschien beter klinken, want de SLP, waarover het gaat, haalde in de regionale verkiezingen nog amper 1% van de stemmen. SLP staat voor "sociaal linkse liberalen" en is feitelijk een contradictio in terminis, zoals ik vroeger hier al eens uit de doeken heb gedaan. Er bestaan geen linkse liberalen, ook al zijn er die zich zo noemen. Evenmin als er bv rechtse communisten zouden bestaan. SLP is het overblijfsel van Spirit, dat op zijn beurt het overblijfsel was van de linkervleugel van de Volksunie, ooit eens de hoop voor Vlaanderen, maar grondig om zeep geholpen door Schiltz, Maes en Anciaux Sr en Jr. Deze laatste is socialist geworden en met een deel gelijkgezinden overgestapt naar de S.P.a., waarbij ze in juni niet verkozen geraakten. Geert Lambert, het boegbeeld van wat er van de resten van Spirit nog overbleef, praat nu met de groenen. Dat betekent, dat hij van een gematigde V-partij zou gaan overstappen naar de meest on-Vlaamse B-partij van onze regio. Il faut le faire. Het moment om naar Groen! over te stappen is bovendien erg slecht gekozen. Juist op een tijdstip waarbij de partij, via haar Waalse zusterpartij, waarmee ze één fractie vormt in Brussel, de politieke hoofdverantwoordelijke is voor de onverantwoorde Zenne-vervuiling, waarvan Vlaanderen het grote slachtoffer is geworden. En dat juist wanneer de hele wereld over het milieu debatteert in Kopenhagen. Het klassieke verhaaltje: "luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden". Enfin, Lambert doet maar wat hij niet laten kan. Na de grondige afslanking die hijzelf, blijkbaar met succes, heeft ondergaan, doet zijn partij nu hetzelfde. Wie zal ze missen?
Zondag zijn de Catalanen nog maar eens ter stembus getrokken om hun intenties voor de onafhankelijkheid van hun regio te bevestigen. Het was maar een symbolische bedoening, maar toch werd er gestemd in 166 gemeenten, was er een opkomst van zo'n 30% en sprak die zich met een ruime meerderheid uit voor onafhankelijkheid (bijna 95%). Het stelt misschien allemaal niet veel voor, vooral omdat het officiële Spanje Catalonië zomaar niet de onafhankelijkheid zal geven. Het is de welvarendste en hardstwerkende regio van het Iberische schiereiland en Madrid kan niet zonder. Een beetje te vergelijken met bij ons Antwerpen en Brussel (Antwerpen werkt, Brussel verteert (en vervuilt). Ondanks dit alles blijven er in Europa heel wat regio's die naar onafhankelijkheid streven. Zeker als streken zoals Slovenië, Montenegro en zelfs Kosovo onafhankelijk mogen worden, waarom dat Catalonië (en Vlaanderen) niet? Ook Schotland wil dezelfde weg op. Daar wordt de regio al een tijdje geregeerd door de eigen Schotse nationale partij. Premier Alex Salmond heeft nu een witboek gepubliceerd, waarin hij stelt dat er volgend jaar een officieel referendum over de toekomst van Schotland moet komen. Wat opmerkelijk is in het land van de Highlanders en de wisky is, dat de Schotse groenen, die daar in de oppositie zitten, ook gewonnen zijn voor de Schotse onafhankelijkheid. Wat een wereld van verschil met onze groentjes die hun eigen volk slag op keer in de steek laten ten voordele van een stilaan archaïsche Belgische staat. En Vlaanderen? Waarom zouden wij niet onafhankelijk mogen worden? Met zijn zes miljoen inwoners, zijn wereldhavens, zijn gunstige centrale ligging binnen Europa, kunnen wij rustig mee met de meeste landen en landjes die nu al in de Europese Unie zitten. En Brussel en Wallonië dan? Brussel kan aansluiten, onder voorwaarden. Wallonië wil niet ons, maar wel onze centen. Waarom zouden we medelijden blijven hebben voor een regio die zelf niets doet, van ons profiteert en ons verder boycot waar ze het ook maar kan? Stel dat morgen Catalonië en/of Schotland onafhankelijk worden. Wat houdt er ons dan nog tegen om hetzelfde te eisen? De V-partijen vertegenwoordigen nu al bijna 40% van de Vlaamse bevolking, dat is 10% meer dan er in Catalonië kwam opdagen. Nog enkele federale kemels verder en we geraken wel aan de 50%. Eens daarover zullen we zien wat we gaan zien.
Van de verwachte clash tussen Milquet en de Vlaamse deelregering en/of tussen het federale en regionale CD&V niveau is dus niets in huis gekomen. Beide partijen zouden wijn in hun water hebben gedaan en zijn (voorlopig?) tot een akkoord gekomen. Een maat voor niets en wel om volgende redenen: - De brave Vlaamse technocraten Peeters en Muyters waren geen partij voor de gehaaide federale politiekers Milquet en Leterme, die nu voor België speelt. Voor de zoveelste keer hebben zij zich laten rollen. - Het resultaat is nog maar eens een compromis à la belge dat met haken en ogen aan elkaar hangt, met de nodige uitzonderingen, voorwaarden en grendels, waaruit nooit iets serieus zal voortkomen. - Alleen al het feit dat er na zes maanden een revaluatie komt, zegt al genoeg dat men er - zeker van Vlaamse zijde - niet in gelooft. Waarom dan zo'n akkoord sluiten? De kans is trouwens groot dat er binnen zes maanden over deze materie zelfs niet meer zal gepraat worden Dan zullen we bezig zijn met B-H/V en het Belgische voorzitterschap van de E.U. - De werkgelegenheid blijft een federale materie terwijl iedereen weet dat er te grote verschillen zijn tussen Vlaanderen en de andere regio's om op dit vlak met eenzelfde soort wetten te worden geconfronteerd. - Buiten het nu behandelde thema dreigt de Vlaamse deelregering nog met een drietal andere belangenconflicten, allemaal omdat Milquet erover nieuwe wetten wil maken. - Het nu bereikte compromis kost de federale regering 13 miljoen euro extra, geld waarmee Milquet de sociale zekerheidskas plundert. De regering zelf heeft nl geen geld meer over, alleen nog miljarden euro schulden. Als de Vlaamse regering, die toch zelf gesteld had de Maddens doctrine te zullen naleven, zich niet meer weert dan wat ze nu gedaan heeft, dan staat Vlaanderen er, in het vooruitzicht van een beslissing over B-H/V, bijzonder slecht voor. Het "Milquettaplan" is banenplan nr zoveel. In totaal zijn er in dit land al meer dan 50 banenplannen, die dikwijls elkaar kruisen en zelfs tegenspreken. Als "Q" zich daar eens mee bezig hield?
Zoals al halvelings verwacht werd, zit het er bovenarms op tussen la Milquet en de Vlaamse deelregering. De reden daarvoor is een zoveelste werkgelegenheidsplan, deze keer opgemaakt door Milquet, dat geen rekening houdt met het feit dat Vlaanderen en Wallonië ook op het gebied van de werkgelegenheid twee verschillende landen zijn. Het plan heeft veel weg van een déjà vu. Tien jaar geleden haalde tante Laurette eenzelfde stunt uit, met wat toen het "Rosettaplan" genoemd werd, naar de naam van een van de vele armoedefilms die de gebroeders Dardenne draaiden aan hun Waalse voordeur. Dat plan paste toen ook op Vlaanderen als een tang op een varken en moest ettelijke keren worden aangepast. De huidige Vlaamse regering wil geen herhaling van die toestanden en heeft dus gezegd een belangenconflict in te zullen roepen als Milquet op woensdag van deze week haar nieuw plan niet zou hebben aangepast aan de noden van álle Belgen, niet alleen aan die van Brussel en Wallonië zoals tot nu toe het geval is. De Brusselse furie is nu in alle staten en staat te roepen dat Vlaanderen haar boycot, dat wij - Vlamingen - gaan zorgen voor een zoveelste communautaire crisis en nog van dat francofone moois. Wat Vlaanderen nu dreigt te doen (en hopelijk doet ze dat ook echt) is de Maddens doctrine toepassen en de francofonen lik op stuk geven. Het belangenconflict is immers al jaren misbruikt door de Franstaligen van dit land. Denk maar aan B-H/V waar zelfs de Duitstalige gemeenschap werd ingeschakeld om voor de vierde (!) keer een door de Raad van State goedgekeurde wet niét toe te passen. Er is trouwens nóg een belangenconflict dat Vlaanderen dreigt in te roepen en wel tegen het voornemen van dezelfde Milquet die een federaal vormingsfonds wil oprichten (met Vlaams geld, of wat dacht je?). Dat kan niet, want dat is een deelstaatbevoegdheid. In de marge van bovenstaande valt er waarschijnlijk nog iets interessants te beleven. Volgens Milquet zouden al haar collega's in de regering Leterme II het met haar eens zijn, ook die van CD&V en Open VLD. Dat zou dan inhouden, dat de federale en de regionale CD&V-ers voor een eerste keer tegenover elkaar zouden komen te staan. Nu maar hopen, dat Maddens gelijk krijgt!
Brussel stinkt. Wie het niet gelooft moet dezer dagen maar eens naar de Zenne gaan. Door dat riviertje stroomt al sinds 26 november het ongezuiverde afvalwater van meer dan een miljoen Brusselaars. Reden daarvoor is, dat het waterzuiveringsstation van Brussel Noord, pas operationeel van in 2007, het heeft laten afweten. Het gevolg van deze grootschalige milieuvervuiling, nota bene juist tijdens de klimaattop van Kopenhagen, is - merkwaardig genoeg - dat Brussel er zelf geen last van, maar Vlaanderen des te meer. Het ongezuiverde water stroomt nl van de Zenne in de Rupel en vandaar in de Schelde. Een onmiddellijk gevolg daarvan is een verwachte vissterfte, net nu een aantal vissoorten terug begon op te duiken in zowel de Zenne als de Rupel. En daar houdt het niet bij op. - Als nl zou blijken, dat men de bacteriën, die gebruikt worden bij de waterzuivering, ook zou hebben laten wegvloeien, dan kan het maanden duren alvorens de centrale weer normaal zal kunnen werken. - Vlaanderen betaalt niet alleen een ecologische tol voor deze zoveelste Brusselse flater (de voorlaatste was die van het Greenpeace schandaal op de Europese top), maar verliest er ook geld bij. Van de 51 miljoen euro die de stad Brussel jaarlijks aan het (Frans-Brussels) consortium betaalt, komt 15,7% van Vlaanderen. Feitelijk zou onze regio er best aan doen verdere betalingen onmiddellijk te stop te zetten. Misschien zet dat wat haast achter het repareren cq opstarten van het station. En er is nog meer. Het feit van het stilleggen van het waterzuiversstation werd pas medegedeeld op 9 december, daar waar het in feite al plat lag vanaf 26 november. M.a.w. op de dag van de officiële mededeling, liep het Brusselse afvalwater al dertien dagen ongezuiverd weg, zonder dat er ook maar iemand daarover iets mededeelde! We kunnen rustig stellen dat dit misdadig is, zeker voor een stad die zich de navel van Europa waant en vindt dat haar grondgebied nog zou moeten worden uitgebreid. Na de rellen in Anderlecht en St. Jans ten Node, het politiedebacle rond Greenpeace en nu dit weer, kan men best stellen dat Brussel zijn taak helemaal niet aankan.
Ik zat er in mijn vorige blog een dag naast toen ik schreef dat de Open VLD gisteren een nieuwe voorzitter koos. Dat gebeurt pas vandaag, al verandert dat niet veel aan de rest van het artikel, noch aan de politieke situatie. Als de Open VLD niet Vlaamser wordt en niet terugkomt op de linkse bocht die Verhofstadt de partij heeft doen nemen, dan zou er in de toekomst nog een moment kunnen komen waarop de partij zal flirten met de verkiezingsdrempel. Uitgerekend in de blauwe verkiezingsweek komt De Gucht Jr nog eens laten zien hoe onbekwaam hij wel is. Nu zijn vader Europees commissaris van Handel (al dan niet met voorkennis) geworden is, acht junior waarschijnlijk zijn dag gekomen om de Belgen in het algemeen en de Vlamingen in het bijzonder te blijven shockeren. Nadat het groentje (ergens rond de 25) zich al eens had laten opmerken in het euthanasiedebat (moeten die oude mensen ons nog zoveel geld kosten?), heeft hij nu een wetsvoorstel gesteund van een zekere Philippe Mahoux (van de Waalse PS, of wat dacht je?) die in de senaat een voorstel tot absolute scheiding van Kerk en Staat heeft ingediend. Dat zou o.m. kunnen inhouden, dat er zelfs geen kruisbeelden meer zouden mogen staan op onze kerkhoven. Kortom, terug naar de papenvreterij van de negentiende eeuw! Ondertussen is dat voorstel al weer afgevoerd. Toen het op de agenda van de senaat kwam, bleek geen enkele van de indieners (twee van de PS, één van de MR, één van Ecolo en twee van de Open VLD) aanwezig te zijn. De Ecolo senator had zich ondertussen teruggetrokken. Daarmee werd in elk geval al vermeden dat we naar Italiaanse toestanden zouden evolueren, waar meer dan 80% van de plaatselijke volksvertegenwoordigers, over de partijgrenzen heen, zich verzetten tegen een arrest van Straatsburg, waarbij het in Italië verboden zou worden nog kruisbeelden te hangen in openbare gebouwen. Het wordt hoog tijd dat we in Vlaanderen een einde maken aan de politieke dynastieën van welke partij ook. Het is een schande dat jongelui zo maar op hoge functies geparachuteerd worden, enkel en alleen omdat ze zoon of dochter van zijn. Het toppunt van belachelijkheid beleefden we trouwens deze week nog in de "De slimste mens van de (VRT) wereld", waar zoontje Tobback aan meedeed, terwijl pa Tobback in de jury zat. Dat Tobback Jr het tenslotte niét haalde, was m.i. eerder uit het eigen besef dat hier een brug te ver was gegaan. Ook aan de schaamte zijn er blijkbaar grenzen...
In tegenstelling tot wat de politiek-correcte media ons vertellen, gaat het helemaal niet goed met de Open-VLD. Bij de aanvang naar de verkiezing van een nieuwe voorzitter kon men elke dag twee tot drie bladzijden oeverloos gezwam erover lezen in de kranten. Sinds Gwendolyn Rutten is afgevallen, is het al een pak rustiger geworden en de confrontatie tussen de twee overblijver iets bitsiger. Feit is, dat vrouwen in de partij van Verhofstadt nog steeds heel weinig voorstellen. Annemie Neyts, destijds uitgerangeerd door "Gust" Verhofstadt himself, koos voor de vleespotten van Europa. Fientje Moerman schakelde zichzelf uit (met de hulp van haar vroegere kabinetschef Aernoudt). Blijft nog over: Annemie Turtelboom, een overloopster uit de CD&V, die er nooit in slaagde zelf verkozen te worden. Staatssecretaris geworden omdat ze bereid was de pispaal te worden in het asiel- en immigratie dossier, iets waar Patje Dewael vanaf wou. Toen diezelfde Dewael er helemaal de brui aan gaf als minister, viel turteltje omhoog bij gebrek aan gewicht. Nu dient ze hoofdzakelijk als excuus-Truus om de diverse blunders van het Belgische politieapparaat goed te praten. De laatste in de rij maakten we gisteren nog mee, toen leden van Greenpeace erin slaagden om tot bij de Europese top te geraken in hartje Europese wijk*. Wie de nieuwe Open-VLD voorzitter wordt, weten we waarschijnlijk vanavond: Marino Keulen, die nog een beetje Vlaamse reflex heeft door zijn verblijf in de vorige Vlaamse regering of Alexander Decroo, die het Belgicisme met de paplepel heeft binnen gekregen. Als dat laatste gebeurt, zie ik de partij nog meer stemmen verliezen, zowel aan de N-VA als aan de donkerblauwen van Deckerken. Tenslotte nog dit: het is opmerkelijk hoe gedeisd Van Quickenborn zich houdt. Het zal toch wel niets met de Q-koorts te maken hebben, zeker?
* Stel eens voor dat de stunt van Greenpeace uitgevoerd was door een groep zelfmoordterroristen van Al Quaeda en dat die geen pamfletten bij hadden gehad, maar kalashnikovs en handgranaten? In het vooruitzicht van het voorzitterschap van de E.U. heeft België alvast de algemene repetitie grandioos gemist!
Denkelijk zal ik wel niet de enige zijn die met gemengde gevoelens de klimaatconferentie in Kopenhagen volgt. Afgezien van het feit of men voor- of tegenstander is van een dergelijke bijeenkomst en of men de klimaatverwarming al dan niet ernstig neemt, moet het mij van het hart dat er daar in de Deense hoofdstad wel een soort hysterie heerst. Met zo'n hoop landen en hun nog veel talrijkere vertegenwoordigers kan men, normaal gesproken, toch nooit tot enig serieus akkoord komen, of zie ik dat weer verkeerd? Om te beginnen is het een onmogelijke zaak te denken dat de mens het klimaat van deze planeet zou kunnen "managen", om een modern woord te gebruiken. Zelfs systemen zoals het communisme, die dachten een maakbare maatschappij te kunnen verwezenlijken, zijn daarin jammerlijk mislukt. De mens kan de natuur niet de baas, het omgekeerde is waar. De natuur doet met ons wat ze wil, of het nu gaat om opwarming, vulkaanuitbarstingen, overstromingen of tropische orkanen. In het beste geval kunnen we trachten de gevolgschade te beperken en te herstellen. Een tweede zaak die men de conferentie van Kopenhagen, alsmede alle conferenties van dien aard, kan aanwrijven, is dat het er sterk op lijkt dat het gaat om een zoveelste centenkwestie, waarbij excuses worden gezocht om straks nog maar eens uit te pakken met extra belastingen, waarop men dan het etiket "bio" of iets dergelijks op plakt als verrechtvaardiging. Als het zo is, dat de zgz rijke wereld de arme wereld moet helpen, dan kan dat gebeuren door rechtstreekse ondersteuning van plaatselijke projecten. Niet door het klakkeloos overschrijven van miljarden euro's of dollars. Die zouden alleen maar de weg volgen naar de potentaten die de meeste van de arme wereldlanden in handen hebben en met dat geld verder grote sier zouden kunnen maken. Zoals ze dat tot nu toe gedaan hebben met het meeste geld dat ze zgz voor de ontwikkeling van hun eigen landen hadden moeten aanwenden. Kortom, als volgende week de regeringsleiders een beetje lijn kunnen brengen in de kakofonie van de eerste week van de klimaatconferentie, dan zou dat al een goed resultaat zijn. Als men echter voorboert met het allegaartje van politiekers, linkse wereldverbeteraars en op nog meer poen beluste kapitalisten, dan ziet het er voor deze wereld slecht uit. Grof geld verdienen met het beschrijven van rampscenario's komt sommigen misschien goed uit (Al Gore weet er alles van), maar zal de zaak niet oplossen. Het klimaatverhaal mag geen nieuw geloofspunt worden. We hebben al genoeg aan de globalisering en de multicul, om er maar twee te noemen.
Het Belgische systeem kraakt in al haar voegen. Nadat vorige week bekend werd, dat de staat honderden miljoenen dreigt mis te lopen in de Beaulieu affaire, waar - na negentien (!) jaar onderzoek - de zaak werd verschoven naar de Griekse kalenden, blijkt nu hetzelfde te gebeuren in het KB-Lux proces. De correctionele rechtbank van Brussel heeft alle beschuldigden vrijgesproken op grond van een zoveelste blunder van de eigen politie- en gerechtelijke diensten. Watje De Clerck mocht het op Tv weer eens komen uitleggen. Men zou voorwaar nog medelijden krijgen met wat zo stilaan de calimero van onze justitie geworden is. Daar houdt het trouwens niet mee op. De auditeur van de Raad van State, dezelfde die vorige week een tijdbom legde onder het Antwerpse BAM-project, waardoor de Lange Wapperbrug er meer dan waarschijnlijk nooit meer komt, diezelfde auditeur heeft nu de klacht van het Vlaams Belang tegen de aan de gang zijnde regularisatiegolf ontvankelijk verklaard. Ook deze combinatie, nog opgezet door curator Van Rompuy, blijkt ongrondwettelijk te zijn. Melchior Wathelet*, een van de twee Waalse staatssecretarissen die van Van Rompuy in deze zaak carte blanche had gekregen, verklaarde al de uitspraak naast zich neer te zullen leggen. Dit naar beproefde francofone methode om geen wet toe te passen die niet in hun kraam past. Volgens uitgelekte cijfers gaat 88% van de asielzoekers toch naar Vlaanderen , waarom zouden ze het allemaal niet goedkeuren? Tenslotte is de week compleet met de klacht van de Liga tegen Kanker, die naar het Grondwettelijk Hof is gestapt om de nieuwe rookwet te laten vernietigen. De zoveelste federale wet die met haken en ogen aan elkaar hangt en die maar mogelijk werd na een schaamteloze bocht van 180 graden door de PS van De Rupo en Onkelinx. De nieuwe wet schendt nl niet alleen het gelijkheidsbeginsel maar ook het recht op bescherming van de gezondheid. En wat doet de regering Leterme II? Die kabbelt gezapig verder op het ritme van Haiku Herman, opgelegd door het Hof en Leterme's peetvaders Martens en Dehaene. De vraag is maar: hoelang nog?
* Vader Melchior Wathelet (zelfde naam), was de minister van Justitie die destijds Marc Detroux vervroegd vrij liet, met de gevolgen die we kennen. Als goede Waal nam hij daarvoor geen ontslag. Dat doen alleen Vlaamse ministers (Tobback Sr, De Clerck, Vande Lanotte, Leterme, Vandeurzen). Meer zelfs: van 1995 tot 2003 werd hij rechter bij het Europese Hof van Justitie in Luxemburg. Als kers op de taart wordt hij nu door Albert II, op voordracht van - jaja! - Leterme, benoemd tot minister van staat. Dit is echt de schande voorbij...
Het rommelt flink in de regering van Kris Peeters. Kris II had het zich een half jaar geleden waarschijnlijk heel anders voorgesteld. Toen was er nog geld zat, nu is het nagelbijten om te zien of er ergens nog centjes te vinden zijn. Als dan blijkt dat een van de eigen ministers met 70 miljoen gaat lopen, is het logisch dat daarover vragen worden gesteld. Zeker in het geval van die Pascal Smet (SP.a), die vroeger al eens hetzelfde gedaan heeft in de Brusselse regering. Toen hij daar niet meer herkozen geraakte door een combinatie van Groen! en Open VLD, bleken er nogal wat financiële lijken uit de kast te vallen op het departement dat Smetje tot dan toe had beheerd. Als Vlaams minister speelt hij nu recidivist, al zou het wel eens om een eenmalige stunt kunnen gaan. N-VA kan er immers niet om lachen en dat lachen is eerder groen geworden na het ontslag van VRT-manager Dirk Wauters. Officieel was dat een neutraal iemand, maar wel een met N-VA sympathieën, blijkt nu. De zoveelste reorganisatie van de rood-groene omroep dreigt een zoveelste gevecht om de postjes te worden en dat in een rood bastion waar de politieke vertegenwoordiging helemaal niet meer in verhouding staat met de laatste verkiezingsuitslagen. De regering Peeters II is er gekomen nadat N-VA en SP.a het op een akkoordje hadden gegooid en op die manier de collaboralen naar de oppositie hadden verbannen. De discussies over zowel de geldverkwistende Smet als de situatie bij de VRT zijn door kamervoorzitter Peumans afgevoerd naar een commissie, wat erop wijst dat het helemaal niet lekker loopt. Tenslotte er ook op wijzen dat ex-flamingant Eric Van Rompuy weer actief is geworden. Nu grote broer de Belgische politiek vaarwel heeft gezegd, heeft de kleine weer praat gekregen. Een windhaan draait nu eenmaal mee met de wind...
In onze regering van Openbare Stilstand, lamgelegd door Haiku Herman en voordobberend door de onder curatele staande geitenboer uit de Westhoek, blijkt er toch een bezige bij te zitten, die luistert naar de naam Etienne Schouppe. De man was destijds de grote baas bij de NMBS, maar werd, om het in spoorwegtermen te zeggen, "uitgerangeerd" door groene Isabelle Durant (dezelfde die het hoofdkwartier van DHL wegjoeg uit Zaventem) en is nu staatssecretaris van Verkeer in de federale regering. Er gaat geen week, soms zelfs geen dag voorbij, of de man spuit nieuwe ideeën. Enkele voorbeelden: Het (plaatselijk) verbod op squads, het verbod op laserpennen in de luchthavens, een alcoholverbod voor jonge automobilisten, de afschaffing van de regeling voor beurtelings parkeren, de nieuwe waarschuwingsborden voor sneeuw en ijzel, het afschaffen van andere verkeersborden, een reglementering voor motorrijders die voortaan zouden mogen zigzaggen tussen de auto's door, het rekeningrijden voor vrachtwagens, de nieuwe Europese nummerplaat (waartegen madame Millefoisnon nog eens "non" heeft gezegd), het rijbewijs met punten, de invoering van een nummerplaat voor bromfietsers, de hervorming van de rijopleiding, de grootschalige campagne tegen roken en deze tegen telefoneren achter het stuur, de nog grootschaligere bobcampagne, het verplichten van ritsen, het stimuleren van hesjes en valhelmen voor fietsers, de Hop & Shop die de trein-tram-busdag zal vervangen. Oef! Hopelijk ben ik er geen vergeten. Wat een inzet, mensen! Toch zegt mijn slecht karakter (ik lees 't Palieterke en heb dus ook een goed hart), dat er hier wel iets niet zal kloppen, al was het alleen maar om de diverse kostenplaatjes. En ja, hoor, het klopt niet allemaal. Het blijkt nu nl dat de heer Schouppe al deze voornemens, of althans het overgrote deel ervan, wil gerealiseerd zien tegen ...2012! In de politiek is dat een eeuwigheid, zeker als men weet, dat er nog een federale verkiezing tussenzit en men dus niet eens weet of de bezige bij er dan nog bij zal zijn. Wat tegen 2012 misschien wel bekend zal zijn is, of dezelfde Schouppe dan al dan niet veroordeeld zal zijn wegens voorkennis in het Fortis dossier. Evenals ex-federale collega De Gucht heeft hij ook op diezelfde dag een deel van zijn Fortis-aandelen kunnen verzilveren. Even toevallig enkele uren voordat bekend werd dat het licht bij Fortis uit zou gaan. Misschien kan hij bij de nieuwe Europese minister van Handel eens navragen hoe hij dat geregeld kreeg...
Nog iets gehoord van de mobiliteit in en rond Antwerpen? Ik niet, buiten dan het feit dat de restauranthouder, die bij de Raad van State een klacht had neergelegd tegen de bouw van de Lange Wapperbrug, van de auditeur van die Raad in eerste instantie gelijk krijgt. Daarmee krijgen Kris Peeters en Philippe Muyters gelijk, die zopas nog stelden dat men in Vlaanderen geen nieuwe projecten meer van de grond krijgt, juist omdat iedere hond met een hoed op het hier kan lam leggen. Nog iets gehoord van Ademloos, van die StRatengeneraal en van al die andere zgz drukkingsgroepen? Ik niet. Toen ik vorige week vanuit de Kempen naar Deurne moest, riskeerde ik nog eens de autosnelweg te nemen. Vanaf het knooppunt van de autosnelweg uit Turnhout met de Boudewijnsnelweg, richting Antwerpen, zat alles weer netjes dicht. Beurtelings stapvoets rijden en stilstaan. Gelukkig kon ik er in Wommelgem af. Wie verder moest, was weer eens de klos, zoals dat bijna dagelijks gebeurt. En dan is het nu nog vrij rustig: de crisis, weet je wel... Nog iets gehoord van de uitdieping van de Westerschelde? Van de IJzeren Rijn? Van de weg rond het vliegveld? Antwerpen, de economische draaischijf van Vlaanderen, zit zo goed als compleet vast en dreigt straks alleen nog een slaapstad te worden. Gebeurt er dan echt niets meer in de koekenstad? Toch wel. Fernand Huts, de man van de 80 hectaren zonnepanelen (mét subsidie?), zegt dat het Antwerps verkeersprobleem gemakkelijk (én goedkoper) kan worden opgelost door de Liefkenshoektunnel toegankelijker te maken. Heeft daar al iemand op gereageerd? Niet dat ik weet, ook niet vanuit een van de zeven commissies die de Vlaamse regering ter zake had opgericht. Zeker niet vanuit de stad zelf. Die stad Antwerpen heeft trouwens wél iets gedaan. Ze heeft bij de Vlaamse regering een aanvraag ingediend voor de bouw van een nieuw voetbalstadion, iets dat ze haar burgers al zeker tien jaar belooft. Zie je de Vlaamse regering al geld geven aan een stad die het grootste miljardenproject in Vlaanderen mee heeft helpen kelderen? Ik niet. En zeker niet voor een project dat eveneens gedoemd is om te mislukken. De stadions voor een WK - dat waarschijnlijk niet eens in de Lage Landen zal gespeeld worden - moeten nl 44.000 plaatsen hebben, daar waar er bij een voetbalmatch in Antwerpen hoogstens 15.000 man komt kijken. Met daarbij nog de kans dat Royal Antwerp Football Club binnenkort failliet gaat, Moeskroen achterna...
"Er worden in dit land elke dag wetten goedgekeurd zonder een Vlaamse meerderheid, maar als er dan één stemming moet gebeuren zonder Franstalige meerderheid, kan dat niet". Bovenstaande is van onelinerspecialist Bart De Wever en verscheen op 3 december in Le Soir. Voor wie het (nog) niet zou weten: de éne stemming ging over B-H/V. De Wever mag dan wel voor 100% gelijk hebben, de vraag is maar hoe ver zijn eigen partij zal blijven meegaan met CD&V, waarmee zij in de Vlaamse regering zit, maar die zich in de federale regering laat rollen zoals in de beste jaren van de CVP. De Vlaamse meerderheid blijkt immers niets voor te stellen zolang CD&V én de collaboralen niet bereid zijn er iets voor te ondernemen. Het bewijs, hoe onmachtig Vlaanderen is, kwam deze week nog duidelijk te uiting: - Nadat CD&V in de senaat een wisselmeerderheid had gevonden om een algemeen rookverbod in de horeca in te stellen vanaf 01.01.2010 (samen met PS, CDH, SP.a en de groenen), was het de bedoeling dit nog eens over te doen in de Kamer. Toen bleek echter dat Waalse Di Pippo plots niet meer akkoord kon gaan en, met het excuus dat deze regering zich niet zou laten rollen door wisselmeerderheden, werd de wet nog maar eens "aangepast". Ondanks deze nederlaag kraaien Mari-janus Thyssen en zuurpruim Verherstraeten victorie, omdat het maar zou gaan om een uitstel van enkele jaren. Blij met een dooie mus, want in de Belgische politiek kan die wet nog tien keer geamendeerd worden vóór het zover zal zijn. Zeker als men weet, dat er nog verkiezingen tussen komen. - In de tijd van de zgz canapé-benoemingen en nog enkele van die onfrisse praktijken, liep Vlaanderen storm tegen de leiding van de politie in het algemeen en grote baas Koekelberg in het bijzonder. Niets aan te doen, want Koekelberg had een partijkaart van de PS op zak. Patje briljantine Dewael moest zelfs opstappen als minister van binnenlandse dinges (om de nog vetter betaalde post van kamervoorzitter in te nemen!). Nu blijkt een Waalse tegenkandidaat van Koekelberg gelijk te krijgen bij de Raad van State (de man verloor in de halve finale) en wordt de benoeming van de politietop meer dan waarschijnlijk tóch nog vernietigd. Als Franstaligen zoiets doen blijkt dat altijd een stuk vlotter te gaan in dit land. - Le nouveau Leterme heeft een bezoekje gebracht aan het plaatsje Ans, bij Luik. Dat had hij vroeger al eens beloofd en, zoals hij het uitdrukte: "Parole donnée, parole tenue". Jammer, dat de geitenboer zich zoiets alleen maar blijkbaar herinnert als het in het Frans is. Dat van die "vijf minuten politieke moed", schijnt hij ondertussen helemaal vergeten te zijn. Maar dat was ook maar bedoeld voor die achterlijke Vlamingen, die straks toch weer voor hem en zijn partij zullen stemmen. Voor zijn goed bestuur, weet u wel...
Deze week was het weer zover. De Standaard had weer eens een doos geleerde professoren opengetrokken die bereid waren om het afgezaagde liedje van de samenvallende verkiezingen nog eens te komen afdraaien. De gelukkigen deze keer waren Marc Hooghe, Kris Deschouwer, Jean-Benoit Pilet en Stefan Walgrave, stuk voor stuk goedgekeurde belgicistische professoren die het allemaal veel beter weten dan het vulgaire plebs. Wanneer gaat men eens ophouden met de onzin, dat dit land beter zou bestuurd worden als er samenvallende verkiezingen zouden zijn? Wat zou dat veranderen in de geesten van de huidige politici, die maar verkozen worden in één landshelft en dan ook geen empathie kunnen opbrengen voor die van de andere kan? Zouden de onderhandelingen van oranjeblauw ooit geslaagd zijn, mochten er in 2007 samenvallende verkiezingen geweest zijn? Neen, dus. Samenvallende verkiezingen komen bijna nergens voor in federale staten, tenzij soms toevallig: - In Duitsland is het twee keer, haast toevallig, gebeurd in Mecklenburg-Vorpommeren, in 1998 en 2004. Verder nergens. - In Spanje vallen ze alleen samen in Andalusië, dat is 1 op de 17 regio's daar. - In Australië zijn samenvallende verkiezingen zelfs verboden. Als het daar dreigt te gebeuren, dan moeten de regionale verkiezingen één maand vervroegd worden en krijgt de federale stembusgang er voorrang. Van de tien onderzochte federale staten komen samenvallende verkiezingen alleen voor in de U.S.A. Dat is dan de uitzondering die de regel bevestigt. Men kan dat continent (ik noem dat geen "land" meer) toch niet gaan vergelijken met de 30.000 km² die België bestrijkt. Als politieke partijen (zoals de SP.a, die droomt eindelijk nog eens stemmen te kunnen winnen) en hun geleerde spreekbuizen willen dat dit land beter bestuurd worden, dan moeten de partijen hier nu maar eens stilaan gaan leren op elke niveau (gemeente, provincie, regio en federaal) andere mensen naar voor te schuiven. Dit in plaats van de kiezers telkens opnieuw te confronteren met hun zogenaamde "stemkanonnen". De kiezer is de verkiezingen niet beu, wel het feit dat ze telkens diezelfde tronies te zien krijgen op elk stembusniveau. Overdaad schaadt.
Recentelijk verscheen er nog eens een interview van Johan Vande Lanotte in de kranten. De man beweert dat hij tegenwoordig eerder naar de zee kijkt dan naar Brussel. Hij vergeet er wel bij te zeggen, dat hij daar in Brussel elke maand een riante wedde opstrijkt als een van de vele nutteloze senatoren die ons land "rijk" is. Tegenwoordig kijkt hij dus naar de zee. "Zijn" zee, omdat hij ondertussen ook directeur of zoiets geworden is van Electrawinds, een firma die zich bezig houdt met het plannen en bouwen van windmolens. Daarmee wil Vande La waarschijnlijk zijn politieke verwezenlijkingen vergeten. Die zijn wel niet mis, al is het eerder in de slechte zin van het woord. In 2003 richtte Vande Lanotte het Kringloopfonds op. Dat moest zogezegd de sociale economie (beschutte werkplaatsen e.d.) een injectie geven door ze investeringsgeld te bezorgen. Het geld voor dat fonds kwam voor een keer eens niet uit de federale begroting, maar van burgers die obligaties kochten aan een normale rentevoet én daarbij nog van een fiscale aftrek konden genieten. In totaal werd er toen 75 miljoen opgehaald. Toen die, na vijf jaar, in 2008, dienden te worden terug betaald, bleek er daarvoor geen geld te zijn en moest er opnieuw 75 miljoen worden opgehaald. Ondertussen bleek, dat er 25 miljoen euro zo goed als verdwenen waren. In plaats van het geld ethisch te besteden, zoals gepland was, had men er rommelkredieten mee gekocht. Het gevolg van dit alles is, dat het fonds ondertussen in vereffening is. Van Vande Lanotte hoort men daarover niets meer... In de regeringen Verhofstadt I & II was Vande La minister van begroting. Hij was daarin de uitvinder van de "sluitende begrotingen", die tot stand kwamen door het kapen van pensioenfondsen en het verkwanselen van overheidsgebouwen, die later tegen woekerprijzen opnieuw werden gehuurd. Sindsdien zijn die huurkosten verdrievoudigd! Om maar één voorbeeld te geven: de Financietoren in Brussel kost de Regie der Gebouwen nu vier miljoen euro PER MAAND! Per jaar geeft de Regie nu meer dan 400 miljoen euro per jaar uit. Het vlaggenschip van Vande La's verblijf in de regeringen Verhofstadt was echter de oprichting van het zgn "zilverfonds". Daarin zouden "overschotten" van de begroting (in België is dat een contradictio in terminis) gestort worden om straks de enorme kosten van de vergrijzing op te vangen. Zoals ik vroeger reeds enkele keren geschreven heb, ging het hier om een lege doos. Een land kan niet tegelijk enorme schulden hebben en een spaarpot aanleggen. Mocht er ooit in dat zilverfonds al geld gestoken geweest zijn, dan kon dat alleen gebruikt worden als de staatsschuld onder de 60% van het bbp zou zakken. We stevenen nu af op zo'n 100%... Dat het zilverfonds een lege doos is, werd vroeger trouwens ooit bevestigd door Frank Vandenbroucke en nu zopas zelfs nog door Toback Jr, nota bene: fractieleider van dezelfde partij als die van Vande La. Hopelijk komen ze er bij Electrawinds beter vanaf met Vande La aan boord. Want het gaat niet goed met de sectoren milieu en hernieuwbare energie, wat men er ook over moge schrijven. Firma's zoals Thenergo, 4Energy en Tigenix, om er maar enkele te noemen, hebben op de beurs flinke klappen gekregen. Ecodis heeft zelfs de boeken al neergelegd. Hopelijk vergaat het Electrawinds beter en wordt ook zij geen lege doos van de geleerde professor. Want wie windmolen zegt, denkt ook wel eens aan Don Quichote. Die was wel van La Mancha, maar zou ook wel eens aan de Noordzee kunnen opduiken.
Over onze justitie zou ik feitelijk een aparte rubriek kunnen beginnen. Om de zoveel dagen bv of elke zoveelste dag van de maand. Want het (slechte) nieuws daarover houdt gewoon niet op. Hierbij de recentste "gaffes": De "Zaak Beaulieu", een zwendel met overheidsgeld, sleept nu al 19 (negentien!) jaar aan en wordt nog maar eens verdaagd. De Brusselse raadkamer heeft 4 (vier!) jaar nodig gehad om tot het besluit te komen, dat ze voor deze zaak niet bevoegd is. Voornaamste reden hiervoor is deze keer dat één van de 32 (tweeëndertig!) verdachten in augustus van dit jaar (dus 19 jaar na de start van het gerechtelijk onderzoek) door "watje" De Clerck, minister van just is just in de on-Vlaamse regeringen Leterme/Van Rompuy/Leterme, was benoemd tot plaatsvervangend rechter bij de Brusselse rechtbank van koophandel. De voornaamste oorzaak van deze lugubere grap, waarvoor - nota bene - de Belgische staat in 2007 zelfs werd veroordeeld door het mensenrechtenhof van Straatsburg, omdat toen de redelijke termijn al lang was overschreden, is dat onze justitie nog steeds niet geïnformatiseerd is. Was dat wél het geval geweest, dan had minister De Clerck deze laatste stommiteit nooit kunnen maken. Of is het misschien omdat zowel hij als de zaakvoerders van Beaulieu allemaal De Clerck heten en uit West-Vlaanderen komen? Er zijn kwatongen die dat laatste beweren... --- In datzelfde West-Vlaanderen werd een rechter, die er herhaaldelijk van beschuldigd werd géén uitspraken te doen of er te lang mee te wachten, een tijdje geleden eerst geschorst en daarna ontslagen. De man was vroeger een goede advocaat, maar bleek zijn taak van rechter niet aan te kunnen. Een duidelijk geval van Peter Principe ("Elk medewerker in een hiërarchisch systeem komt vroeg of laat terecht op een niveau dat hij niet meer aan kan, waardoor hij incompetent wordt"). De man was in feite "doodgepromoveerd" en niemand durfde zijn "carrière" terugdraaien. Ontslagen, dan maar. "Stoffel de schildpad" stapte echter naar het Hof van Cassatie en dat hof besliste dat hij terug in dienst diende genomen te worden als rechter. M.a.w. dat rechtsorgaan heeft er geen moeite mee dat er in ons land onbekwame rechters (al dan niet) recht spreken. --- De klap op de vuurpijl is echter het proces tegen Citibank in Brussel. Zo'n 4.000 (vier duizend!) gedupeerden, die, alles samen, een 130 miljoen euro verloren bij het faillissement van de Amerikaanse zakenbank Lehman Brothers, willen dat geld terug van Citibank die hen de investeringen aansmeerde. Ook dat wordt een monsterproces (met 160 advocaten!) dat nog jaren kan aanslepen. Alhoewel meer dan 80% van de gedupeerden Vlamingen zijn, geschiedt het hele proces, met alles wat erbij komt kijken, ook de schriftelijke mededelingen, in het Frans. Citibank heeft dat zo gevraagd en blijkbaar kan dat in dit land dat officieel wel drietalig is, maar in waar in werkelijk het Frans de dienst uitmaakt. "Et pour les Flamands la même chose", net zoals dat gebeurde in de loopgraven van de IJzer tijdens de Eerste Wereldoorlog. Daaruit is toen de Vlaamse Beweging ontstaan. Bijna een eeuw later blijken deze toestanden nog steeds mogelijk. Of het nu iets zal uitmaken, is zeer de vraag...
Het Belgische model heeft zijn grenzen niet alleen bereikt, het heeft ze ruimschoots overschreden. Dat blijkt uit de reacties van de vakbonden op de stroom van ontslagen die ons land teistert en die nog even zou kunnen doorgaan. Als reactie daarop en ook o.w.v. het feit dat de staat zo goed als failliet is (dixit de eigen federale minister van Begroting!) en dus niet (meer) kan tussenbeide komen, dreigen de syndicalisten nu met een hete winter, i.pl.v. de gebruikelijke hete herfst. De start wordt nu vrijdag gegeven door de rode en blauwe vakbonden, die gaan betogen in Brussel. Het ACV doet (voorlopig?) niet mee. Het kan ook moeilijk anders. Met Leterme als eerste minister en Vanackere en Vervotje in de regering - allemaal ACV-ers - kan ze moeilijk tegen de eigen mensen gaan betogen. Ondanks de automatische indexering, de hoge lonen, het recupereren van weekeindfeestdagen, het verschil arbeiders/bedienden, de diverse loopbaanonderbrekingen en nog van dat moois, bleven buitenlandse bedrijven nog altijd voor België kiezen. Tegenover al die zgz "verworvenheden" stond nl steeds een verhoging van de productiviteit. Dat laatste heeft echter, mede door de steeds groeiende automatisering, zijn grenzen bereikt. Een mooi voorbeeld ervan is de sociale patstelling bij Bayer in Antwerpen. Daar weigeren de vakbonden in te leveren, o.m. door 3 uur per week langer te gaan werken voor hetzelfde loon, en kan het zijn dat het Duitse bedrijf er de deuren zal sluiten. Als gevolg van deze diehard politiek riskeren 800 mensen hun job. Omdat ze, ocharme, 36 uur per week zullen moeten werken en de eerste jaren geen loonsverhoging moeten verwachten. Hun ouders werkten vroeger 44 uur per week... De vakbonden hebben momenteel meer geld dan de Belgische regering. Het ACV heeft een "oorlogskas" in Luxemburg, zogezegd voor het geval er in België ooit een extreemrechtse regering aan de macht zou komen (verboden te lachen!). Het FGTB, de Waalse tegenhanger van het ABVV, is in Luik zelfs eigenaar van een aantal nachtclubs. Bij de socialistische vakbonden worden lidgelden nog vaak cash geïnd. Het gevolg daarvan is dat men op de hoofdzetel in Brussel niet altijd goed weet hoeveel geld er in kas is. Maar het zal wel veel zijn. Kortom, met betogingen en stakingen zal men de golf van ontslagen niet verkleinen. Het tegendeel is eerder waar. Er zijn nog heel wat bedrijven en bedrijfjes in moeilijkheden. Door het hen nóg wat moeilijker te maken, zullen er nog meer faillissementen komen en gaan er nóg meer mensen op straat komen te staan. Het blijft een vicieuze cirkel, die men niet zal doorbreken door de tegenstellingen op de spits te drijven.
Politiek-correct Europa is weer te klein. De Zwitsers hebben nl met bijna 60% "ja" gestemd in het referendum tegen de uitbreiding van de bouw van minaretten in hun land. Dit ondanks de tegengestelde peilingen, een oproep van hun federale regering en van allerlei bewegingen. Willem (Tell) met de pet is daar niet op ingegaan en heeft zijn buikgevoel laten spreken: weg met die on-Europese en onchristelijk tekenen in ons alpenland. Nu worden ze natuurlijk beschuldigd van "schending van de godsdienstvrijheid", o.m. ook door Amnesty International. Dat zijn een bende schijnheiligaards, want in de meeste moslimlanden bestaat die zgz godsdienstvrijheid helemaal niet. In Saoedi Arabië mag men geen christelijke kerk bouwen, met of zonder toren. In Zwitserland wordt de islam trouwens niet verboden, evenmin als het bouwen van moskeeën. Alleen die minaretten waren er teveel aan, niet alleen omdat ze het architecturaal beeld van de Zwitserse samenleving verstoren, maar ook omdat nogal wat Helveten vrezen, dat ze daar later luidsprekers aan gaan hangen die het rustige Alpenland helemaal in de chaos zullen storten. Vergeten we trouwens niet dat er bv ook in Turkije, een van de weinige moslimlanden (misschien wel het enige) waar kerk en staat gescheiden zijn, er heel wat protest is tegen het lawaai dat men vanuit die minaretten maakt en dit van zonsopgang tot zonsondergang. Zwitserland telt vandaag de dag een moslimbevolking van rond de 400.000. Dat noemen onze media een kleine minderheid. Daarbij vertellen ze dan, zoals gewoonlijk, maar de halve waarheid. In Zwitserland wonen nl maar een 7 miljoen mensen. België bv, met zijn 11 miljoen, heeft een officiële moslimbevolking van 600.000. Dat zal dus niet zoveel verschillen. Toch maken die zogezegde kleine minderheden kabaal voor een grote en hebben de autochtone inwoners alle redenen om zich ongerust te maken over de gang van zaken. De moskeeën, de minaretten, de hoofddoeken, de uitzondering bij het slachten; dat zouden allemaal zaken zijn die zouden bijdragen tot de integratie van die mensen. Het tegendeel is waar: ze zorgen ervoor dat een steeds groter wordende minderheid steeds meer apart gaat leven. Dat zou misschien nog niet het ergste zijn, ware het niet dat we er zelf door in de verdrukking geraken en straks riskeren vreemden te worden in ons eigen land, zoals ik dat reeds meldde in mijn blog van 23 november.
