Over onze justitie zou ik feitelijk een aparte rubriek kunnen beginnen. Om de zoveel dagen bv of elke zoveelste dag van de maand. Want het (slechte) nieuws daarover houdt gewoon niet op. Hierbij de recentste "gaffes": De "Zaak Beaulieu", een zwendel met overheidsgeld, sleept nu al 19 (negentien!) jaar aan en wordt nog maar eens verdaagd. De Brusselse raadkamer heeft 4 (vier!) jaar nodig gehad om tot het besluit te komen, dat ze voor deze zaak niet bevoegd is. Voornaamste reden hiervoor is deze keer dat één van de 32 (tweeëndertig!) verdachten in augustus van dit jaar (dus 19 jaar na de start van het gerechtelijk onderzoek) door "watje" De Clerck, minister van just is just in de on-Vlaamse regeringen Leterme/Van Rompuy/Leterme, was benoemd tot plaatsvervangend rechter bij de Brusselse rechtbank van koophandel. De voornaamste oorzaak van deze lugubere grap, waarvoor - nota bene - de Belgische staat in 2007 zelfs werd veroordeeld door het mensenrechtenhof van Straatsburg, omdat toen de redelijke termijn al lang was overschreden, is dat onze justitie nog steeds niet geïnformatiseerd is. Was dat wél het geval geweest, dan had minister De Clerck deze laatste stommiteit nooit kunnen maken. Of is het misschien omdat zowel hij als de zaakvoerders van Beaulieu allemaal De Clerck heten en uit West-Vlaanderen komen? Er zijn kwatongen die dat laatste beweren... --- In datzelfde West-Vlaanderen werd een rechter, die er herhaaldelijk van beschuldigd werd géén uitspraken te doen of er te lang mee te wachten, een tijdje geleden eerst geschorst en daarna ontslagen. De man was vroeger een goede advocaat, maar bleek zijn taak van rechter niet aan te kunnen. Een duidelijk geval van Peter Principe ("Elk medewerker in een hiërarchisch systeem komt vroeg of laat terecht op een niveau dat hij niet meer aan kan, waardoor hij incompetent wordt"). De man was in feite "doodgepromoveerd" en niemand durfde zijn "carrière" terugdraaien. Ontslagen, dan maar. "Stoffel de schildpad" stapte echter naar het Hof van Cassatie en dat hof besliste dat hij terug in dienst diende genomen te worden als rechter. M.a.w. dat rechtsorgaan heeft er geen moeite mee dat er in ons land onbekwame rechters (al dan niet) recht spreken. --- De klap op de vuurpijl is echter het proces tegen Citibank in Brussel. Zo'n 4.000 (vier duizend!) gedupeerden, die, alles samen, een 130 miljoen euro verloren bij het faillissement van de Amerikaanse zakenbank Lehman Brothers, willen dat geld terug van Citibank die hen de investeringen aansmeerde. Ook dat wordt een monsterproces (met 160 advocaten!) dat nog jaren kan aanslepen. Alhoewel meer dan 80% van de gedupeerden Vlamingen zijn, geschiedt het hele proces, met alles wat erbij komt kijken, ook de schriftelijke mededelingen, in het Frans. Citibank heeft dat zo gevraagd en blijkbaar kan dat in dit land dat officieel wel drietalig is, maar in waar in werkelijk het Frans de dienst uitmaakt. "Et pour les Flamands la même chose", net zoals dat gebeurde in de loopgraven van de IJzer tijdens de Eerste Wereldoorlog. Daaruit is toen de Vlaamse Beweging ontstaan. Bijna een eeuw later blijken deze toestanden nog steeds mogelijk. Of het nu iets zal uitmaken, is zeer de vraag...
Het Belgische model heeft zijn grenzen niet alleen bereikt, het heeft ze ruimschoots overschreden. Dat blijkt uit de reacties van de vakbonden op de stroom van ontslagen die ons land teistert en die nog even zou kunnen doorgaan. Als reactie daarop en ook o.w.v. het feit dat de staat zo goed als failliet is (dixit de eigen federale minister van Begroting!) en dus niet (meer) kan tussenbeide komen, dreigen de syndicalisten nu met een hete winter, i.pl.v. de gebruikelijke hete herfst. De start wordt nu vrijdag gegeven door de rode en blauwe vakbonden, die gaan betogen in Brussel. Het ACV doet (voorlopig?) niet mee. Het kan ook moeilijk anders. Met Leterme als eerste minister en Vanackere en Vervotje in de regering - allemaal ACV-ers - kan ze moeilijk tegen de eigen mensen gaan betogen. Ondanks de automatische indexering, de hoge lonen, het recupereren van weekeindfeestdagen, het verschil arbeiders/bedienden, de diverse loopbaanonderbrekingen en nog van dat moois, bleven buitenlandse bedrijven nog altijd voor België kiezen. Tegenover al die zgz "verworvenheden" stond nl steeds een verhoging van de productiviteit. Dat laatste heeft echter, mede door de steeds groeiende automatisering, zijn grenzen bereikt. Een mooi voorbeeld ervan is de sociale patstelling bij Bayer in Antwerpen. Daar weigeren de vakbonden in te leveren, o.m. door 3 uur per week langer te gaan werken voor hetzelfde loon, en kan het zijn dat het Duitse bedrijf er de deuren zal sluiten. Als gevolg van deze diehard politiek riskeren 800 mensen hun job. Omdat ze, ocharme, 36 uur per week zullen moeten werken en de eerste jaren geen loonsverhoging moeten verwachten. Hun ouders werkten vroeger 44 uur per week... De vakbonden hebben momenteel meer geld dan de Belgische regering. Het ACV heeft een "oorlogskas" in Luxemburg, zogezegd voor het geval er in België ooit een extreemrechtse regering aan de macht zou komen (verboden te lachen!). Het FGTB, de Waalse tegenhanger van het ABVV, is in Luik zelfs eigenaar van een aantal nachtclubs. Bij de socialistische vakbonden worden lidgelden nog vaak cash geïnd. Het gevolg daarvan is dat men op de hoofdzetel in Brussel niet altijd goed weet hoeveel geld er in kas is. Maar het zal wel veel zijn. Kortom, met betogingen en stakingen zal men de golf van ontslagen niet verkleinen. Het tegendeel is eerder waar. Er zijn nog heel wat bedrijven en bedrijfjes in moeilijkheden. Door het hen nóg wat moeilijker te maken, zullen er nog meer faillissementen komen en gaan er nóg meer mensen op straat komen te staan. Het blijft een vicieuze cirkel, die men niet zal doorbreken door de tegenstellingen op de spits te drijven.
Politiek-correct Europa is weer te klein. De Zwitsers hebben nl met bijna 60% "ja" gestemd in het referendum tegen de uitbreiding van de bouw van minaretten in hun land. Dit ondanks de tegengestelde peilingen, een oproep van hun federale regering en van allerlei bewegingen. Willem (Tell) met de pet is daar niet op ingegaan en heeft zijn buikgevoel laten spreken: weg met die on-Europese en onchristelijk tekenen in ons alpenland. Nu worden ze natuurlijk beschuldigd van "schending van de godsdienstvrijheid", o.m. ook door Amnesty International. Dat zijn een bende schijnheiligaards, want in de meeste moslimlanden bestaat die zgz godsdienstvrijheid helemaal niet. In Saoedi Arabië mag men geen christelijke kerk bouwen, met of zonder toren. In Zwitserland wordt de islam trouwens niet verboden, evenmin als het bouwen van moskeeën. Alleen die minaretten waren er teveel aan, niet alleen omdat ze het architecturaal beeld van de Zwitserse samenleving verstoren, maar ook omdat nogal wat Helveten vrezen, dat ze daar later luidsprekers aan gaan hangen die het rustige Alpenland helemaal in de chaos zullen storten. Vergeten we trouwens niet dat er bv ook in Turkije, een van de weinige moslimlanden (misschien wel het enige) waar kerk en staat gescheiden zijn, er heel wat protest is tegen het lawaai dat men vanuit die minaretten maakt en dit van zonsopgang tot zonsondergang. Zwitserland telt vandaag de dag een moslimbevolking van rond de 400.000. Dat noemen onze media een kleine minderheid. Daarbij vertellen ze dan, zoals gewoonlijk, maar de halve waarheid. In Zwitserland wonen nl maar een 7 miljoen mensen. België bv, met zijn 11 miljoen, heeft een officiële moslimbevolking van 600.000. Dat zal dus niet zoveel verschillen. Toch maken die zogezegde kleine minderheden kabaal voor een grote en hebben de autochtone inwoners alle redenen om zich ongerust te maken over de gang van zaken. De moskeeën, de minaretten, de hoofddoeken, de uitzondering bij het slachten; dat zouden allemaal zaken zijn die zouden bijdragen tot de integratie van die mensen. Het tegendeel is waar: ze zorgen ervoor dat een steeds groter wordende minderheid steeds meer apart gaat leven. Dat zou misschien nog niet het ergste zijn, ware het niet dat we er zelf door in de verdrukking geraken en straks riskeren vreemden te worden in ons eigen land, zoals ik dat reeds meldde in mijn blog van 23 november.
"Veel Europese landen bezondigen zich aan schaduwachtige coalitiepolitiek. België spant daarin de kroon. Alle Belgische regeringen zijn grote coalities, met partijen die elkaar verafschuwen en die worden volgestouwd met vaste quota voor ministers uit de Frans- en Nederlandstalige gemeenschappen (die elkaar niet kunnen uitstaan). Democratie telt nauwelijks mee, want zelfs partijen die bij verkiezingen serieus verliezen, keren toch nog terug in de regering". Bovenstaande tekst stond te lezen in "The Economist", een van de meest gezaghebbende weekbladen van Europa. Het blad merkt daarbij op, dat Europa dezelfde weg opgaat als België. "Na 9/11 waren we allemaal Amerikanen", schrijft het, "Na de toewijzing van de jobs i.v.m. de implementatie van de Lissabon akkoorden zijn we allemaal Belgen geworden"! The Economist heeft meer dan gelijk. De postjes in de nieuwe commissie Barroso zijn inderdaad ingenomen. Het gekende verhaal van de kraaien, die na een knal zijn opgevlogen en daarna terug op een andere tak van dezelfde boom terecht komen (13 van de 27 commissarissen veranderden van job). Evenmin als België zal Europa nooit fatsoenlijk werken. De nieuwe Europese grondwet (die zelfs zo niet mag genoemd worden!) is een aaneenschakeling van uitzonderingen, evenwichten, grendels en veto's geworden, net zoals de Belgische dat al jaren is. De doorsnee Europeaan heeft lak aan Europa. Europa was (en is) goed zolang men het economisch bekijkt: het opengaan van de grenzen, de eenheidsmunt, alhoewel zelfs deze punten maar gedeeltelijk zijn ingevuld. Europa is het verhaal van het teveel aan koks die het eten bederven. Politiek wordt het nooit iets met dit Europa en dat is misschien nog maar best zo. Amerika heeft een burgeroorlog gehad om één te blijven. Europa kende eeuwen van interne oorlogen om verscheiden te blijven. Wie blijft doordrammen over de "Verenigde Staten" van Europa, zoals bv een Verhofstadt, is een dromer, om het beleefd uit te drukken. Europa is het verleden, waarin we willen blijven hangen. Met onze sociale systemen en hangmatten. Maar op wereldvlak stellen we steeds minder voor, tenzij misschien voor de postjes...
Mijat Maric, Alex Costa, Pape Diakhate, Mathias Lepiller, Nicolas Desencios, Sulaiman Sesay Fulah, Wily Aubameyang, Radek Petr, Igor Djuric, Mohamadou Sissoko, Sofian Benzouien en Alessandro Landoli. Bovenstaande verzameling zijn de namen van de spelers van een "Belgische" voetbalploeg. Misschien zijn er zelfs wel enkele echte "Belgen" bij. Belgen tussen aanhalingstekens, want dat zullen dan wel zgz nieuwe Belgen zijn. De ploeg, waarover het gaat is nl die van het stadje Eupen uit onze Duitstalige Oostkantons. Er is nog weinig Duits te bespeuren, zo te zien. "En dan?", hoor ik de voetbalfanaat zeggen. Wel, het gaat hier om het landstreekje dat de pretentie heeft gehad een belangenconflict in te roepen omdat het zich benadeeld voelde bij de mogelijke splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde, 150 km van Eupen verwijderd. Van schijnheiligaards gesproken! Daar houdt het trouwens niet mee op. In de race naar de verkiezing van de volgende miss België doet er ook een zekere Alice Piani mee. Evenals de meestal vreemden van de bovenstaande voetbalclub, blijkt ook zij een Oostkantonster te zijn, met een naam die al even exotisch is als de rest hierboven. Ik zou het waarschijnlijk niet eens hebben opgemerkt, ware het niet dat niemand minder dat oneliner specialist Bartje De Wever in een column in De Standaard van vorige week vertelde, dat hij - tegen zijn gewoonten in - deze keer zou mee stemmen bij de verkiezing en wel voor die Alice. De reden ervoor was, volgens Bart, omdat het de laatste keer zou zijn dat iemand uit de Oostkantons apart zou kunnen opkomen voor het kroontje van miss België. Dat is dan waarschijnlijk de stank voor dank om de francofonen eens geholpen te hebben in de B-H/V affaire. Bart zou er beter aan doen helemaal niet te stemmen voor iemand uit de Oostkantons. Die mensen zijn onze steun - in wat voor zaak ook - niet meer waard. Dit gaat nu maar om een akkefietje, maar we krijgen niet elke week de kans te laten zien dat we dergelijke flauwe kul als het nodeloos inroepen van een belangenconflict kunnen afkeuren. Om het bij het voetbal te houden: in dit geval spelen we bal én man (m/v).
Het blijft ontslagen regenen in onze industrie en dienstensector. In België leek het bij het begin van de crisis nog mee te vallen, maar nu is het erger dan in onze buurlanden. Daarvoor zijn verschillende redenen. In de eerste plaats konden de Belgische werknemers meteen genieten van de technische werkloosheid, die in onze buurlanden niet bestond. Zelfs voor de bedienden werd een soortgelijk, voorlopig (?) systeem uitgevonden. Daardoor nam de staat een deel van de extra kosten voor zijn rekening en waren bedrijven niet verplicht onmiddellijk tot afdanken over te gaan. De keerzijde toen was, dat bij multinationals hun Belgische fabrieken geheel of gedeeltelijk werden stilgelegd, juist doordat het die bedrijven financieel beter uitkwam eerst hier te sluiten en pas daarna elders. Nu de recessie voorbij is, maar er nog steeds zo goed als geen groei is (om terug aan te kunnen aanwerven moet er een groei zijn van minstens 2%, nu is dat zo'n 0,2%), kan deze situatie niet blijven duren. Veel bedrijven, die de kat uit de boom gekeken hebben, grijpen nu in, met het voor ons land kwalijke gevolg van massale afdankingen. Dat heeft dus nog altijd te maken met de crisis. Bovenstaande geldt echter niet voor DHL, dat deel uitmaakt van de Deutsche Post. Daar vallen de ontslagen, omdat hele hoofdkwartieren en diensten worden overgeplaatst van België naar Duitsland. De reden daarvoor ligt in het recente verleden, toen de paarsgroene regering Verhofstadt I het nodig vond de geluidsnormen voor de nachtvluchten "aan te passen" op Zaventem. Groene minister Isabelle Durant zorgde ervoor dat DHL niets anders kon dan te verhuizen naar het verre Leipzig, waar de firma met open armen ontvangen werd en er alle mogelijke faciliteiten kreeg. DHL is nu eenmaal een koerierbedrijf dat 24 uur op 24 werkt en dus ook 's nachts moet kunnen doorvliegen. Eens de eerste stap richting Duitsland gezet en met in het achterhoofd de overtuiging dat het hier in België toch niet beter zou worden, was de stop uit het lek en kon de rest van de reusachtige maatschappij stilaan leeglopen richting "Vaterland". Het meeste van wat ik hierboven beschrijf, is genoegzaam bekend. Alleen wordt er in onze politiek correcte media angstvallig gezwegen over de rol van paarsgroen in dit dossier en worden de afdankingen afgedaan als een gevolg van de crisis zoals alle andere. Politiek correct wordt dan ook zo stilaan het synoniem van schijnheiligheid. Er zijn natuurlijk ook nog andere redenen waarom buitenlandse bedrijven hier wegtrekken, denk maar aan de automatische index, die men in geen enkele ander land heeft. Denk maar aan de hoge lasten op werk en de hoge belastingdruk (we staan nog steeds op plaats nr 3, met dit verschil dat de lasten in de eerste twee landen de laatste jaren gezakt zijn en bij ons gestegen). Denk maar aan de ontelbare regeltjes die er maandelijks in dit land van zes regeringen en zeven parlementen bijkomen, waarbij men niet schuwt ze retroactief te maken. Voor de petrochmische nijverheid komt daar nog bij dat de elektriciteit - waarvan men er in die branche veel nodig heeft - in België zowat de duurste van West-Europa is. Wie in België investeert, weet echt niet meer wat hem te wachten staat. Alleen een grondige staatshervorming zou hieraan iets kunnen veranderen, maar dat gebeurt niet. Hoeveel slechter zal het nog moeten gaan, alvorens men hier zal ingrijpen?
Bij het afscheid van Haiku Herman aan de Belgische politiek, loont het de moeite toch nog even in herinnering te brengen wat die man allemaal niet gedaan heeft. - De belangrijkste reden, waarom Van Rompuy tot president van de E.U werd verkozen was, zei men, omdat hij er in geslaagd was België te pacificeren. In werkelijkheid betekende dat pacificeren, dat hij gewoon niets deed. Hij is officieel een kleine elf maanden aan het roer van dit kunstmatige land geweest en meer dan de helft van die tijd heeft hij helemaal niets gedaan: la dolce far niente / het zalige niets doen. Reeds op 1 april van dit jaar (en dat was geen grap) verklaarde hij zelfs officieel dat zijn regering tot aan de verkiezingen van juni niets meer zou ondernemen. Daarna bleef hij verder niets doen, omdat de verschillende regeringen herschikt dienden te worden. Daarna kwam de vakantie en pas in oktober was er een herneming van zekere activiteiten, die hij, Van Rompuy, zijn "werven" noemde. Volgens de hem goed gezinde, politiek-correcte media heeft hij er daarvan drie verwezenlijkt, maar dat is een leugen. De begroting is een lachertje, de asiel- en immigratieproblemen een tijdbom, die pas later dit jaar (of ergens volgend jaar) zal losbarsten. De uitstap uit de kernenergie is niet echt geregeld. Er is alleen maar een akkoord met Suez en zelfs dat is nog niet helemaal zeker. Volgens het laatste Europees energierapport van Cap Gemini (blz 30) is de prijs van de elektriciteit in België in 2008 met 20% gestegen. Dat is het dubbele van het Europees gemiddelde. En dat terwijl uitgerekend België het land is met de goedkoopste kerncentrales van heel Europa. Wat doet die zgz energiewaakhond, de Creg, hier eigenlijk? - Als Leterme het voorbeeld van sluwe vos Reynders had gevolgd en niet afgetreden was bij de Fortis perikelen, zou Van Rompuy nooit eerste minister geworden zijn en dus ook nooit in aanmerking zijn gekomen voor zijn huidige job, al zij haiku's ten spijt. - De partijen die nu Leterme opnieuw aan de macht hebben gebracht: zijn eigen partij o.w.v. het imago en de postjes, de andere partijen omdat ze hem nog eens willen zien crashen (en deze keer definitief), willen dat Yves het programma van Van Rompuy verder uitvoert. Daarin kan hij kiezen: ofwel ook verder niets doen, ofwel trachten de fameuze werven tot een goed einde te brengen, iets wat zo goed als onmogelijk is, tenzij Vlaanderen bereid zal zijn (weer eens) de prijs te betalen. - Leterme heeft een gunstige Vlaamse regeerperiode meegemaakt, waarschijnlijk omdat de conjunctuur toen mee zat (dat geldt eveneens voor Verhofstadt op het federale niveau). Hij is er echter niet de man naar om dilemma's op te lossen, al dan niet in samenwerking met enkele overjaarse partijcoryfeeën. Van Van Rompuy zullen we tenslotte misschien nog onthouden dat hij dit jaar met een camper door de Australische outback is getrokken. Dat moet zowat de grootste prestatie geweest zijn die hij dit jaar heeft geleverd. "Hij was een man van middelmaat. Dik van vel en zonder ruggengraat", om het eens met een klassiek rijmpje te zeggen.
Na een zogezegde uitgelekte nota van voorzitter Valkeniers van het Vlaams Belang, was de politiek-correcte pers opeens weer geïnteresseerd in de Vlaamsnationale partij. Als het slecht nieuws is, mag de partij in de media komen. Volgens die nota zou Valkeniers zijn partij weg willen hebben uit het ondemocratische cordon sanitaire en zou hij willen dat een bepaalde, eerder opruiende taal bij het VB niet meer zou gebruikt worden. De anti-Belang journalisten (en dat zijn de meesten) vonden al meteen een directe confrontatie tussen Valkeniers enerzijds en Dewinter en Annemans anderzijds. Die nota, die was opgesteld in het vooruitzicht van de partijraad van zaterdag, is ondertussen door Dewinter al afgezwakt. Er zou een consensus gevonden zijn. Wat dat in houdt, krijgen we zaterdag waarschijnlijk wel te horen. Feit is, dat het Belang moeilijk zijn koers kan wijzigen. Het is nu eenmaal een oppositiepartij en door het feit van het cordon is ze wel verplicht er harder tegenaan te gaan dan de "softies". Vergeten we niet, dat heel wat standpunten van het Belang ondertussen door de andere Vlaamse partijen zijn overgenomen, die dan meestal nog met de pluimen gaan lopen. Denk maar aan de heisa rond het hoofddoekenverbod. Het valt niet te ontkennen dat het VB de laatste verkiezingen heel wat stemmen verloren heeft. Die zijn echter niet naar de SP.a en de Open/VLD gegaan. Die partijen verliezen al langer (en meer) dan het Belang. De partijen die ervan geprofiteerd hebben, zijn CD&V en de N-VA. De eerste, omdat velen geloofden dat Leterme zijn beloften ging waarmaken. De tweede, omdat ze niet onder het cordon te lijden had, een cordon dat ten lange laatste toch aan het VB gaan knagen is. De huidige situatie zou niet mogen leiden tot een gevecht tussen de V-partijen. De gezamenlijke vijand heet CD&V. N-VA draagt echter een verpletterende verantwoordelijkheid, nu ze mede het beleid uitmaakt van de Vlaamse regering. Als zij in de komende maanden nog eens onderuit gaat en/of zou afhaken, dan kan dat alleen maar in het voordeel van het VB spelen. De Wever mag het dan al goed kunnen zeggen, ergens moet het ook wat opbrengen. O, ja: er zijn ook nog twee andere V-partijen: SLP en LDD. De eerste (het vroegere Spirit) is echter op sterven na dood, van de tweede weet men niet hoe lang ze Vlaams zal blijven, mocht ze ooit met de traditionele partijen mogen meespelen. Het is dus van belang dat het Belang erbij blijft. De volgende maanden zal, zeker in het licht van het B-H/V probleem, duidelijk blijken of Vlaanderen voet bij stek houdt en zich niet, voor de zoveelste keer, laat ringeloren met het excuus van "goed bestuur" en andere nonsens die in de praktijk niet worden hard gemaakt.
Als alles een beetje volgens plan verloopt, maken we het mee dat Leterme morgen, woensdag 25 november, opnieuw premier wordt van het koninkrijk België. Om het zover te brengen moest hij eerst spitsroeden lopen onder het waakzame oog van Martens III en zal hij later bijgestaan worden door "koninklijk begeleider" Dehaene. Van enig vertrouwen gesproken: le nouveau Leterme est arrivé! Volgens goed ingelichte bronnen gaan de zaken niet goed bij Dexia, een van onze nationale banken die gekaapt werd door de Fransen. Europa wil het mes zetten in deze bank, die mee door de Belgische vakbonden wordt onderhouden. Vice-voorzitter Dehaene zou in feite daar nu heel veel werk mee moeten hebben. Ik neem aan dat hij zijn loon bij Dexia, zo'n 400.000 euro per jaar, toch wel eens mag verrechtvaardigen. Maar neen, mijnheer Dehaene gaat zich bezig houden met het "sturen" van de oude/nieuwe premier Leterme en pakt tussendoor ook nog eens zijn riante Europese wedde mee. Als het met Leterme fout zal lopen - en die kans is zeer groot - dan zal Dehaene daarvan niet wakker liggen, laat staan er geld aan verliezen. Tussendoor heeft CD&V toegegeven dat de groep die het probleem B-H/V gaat bespreken cq oplossen wel mag worden voorgezeten door die Leterme (met Dehaene als souffleur) en dat MR de FDF-er Maingain mee mag brengen. Nu N-VA er - in tegenstelling tot de vroegere besprekingen - niet meer bij is, heeft deze werkgroep een overwegend anti-Vlaams karakter, waarbij het ergste te vrezen valt voor Vlaanderen. Waarom laat CD&V (weer eens) de broek zakken voor de collaboralen en de francofonen? Heel simpel: voor de postjes, mijnheer! Vanackere blijft verder omhoogvallen (Haiku Herman krijgt opvolgers!) en zowaar komt Vervotje terug van weg geweest. Zo iets noemt men "goed bestuur".
N.a.v. de zoveelste allochtone opstand in Brussel - deze keer in Anderlecht, waar o.m. een politiecommissariaat in brand werd gestoken - moesten we een hoop gelul horen van Annemie Turtelboom, nog zo'n onverkozen nietszeggende troela die in ons politiek stelsel omhoog is gevallen bij gebrek aan gewicht. Als men de ogen sloot, kon men even goed denken naar die andere feeks, Onkelinx, te luisteren. Die verkondigde (en verkondigt nog steeds) niets anders dan "preventie". Dat liedje is zo afgezaagd, dat zelfs ngo's en straathoekwerkers er niet meer in geloven. Als men trouwens onze kranten de laatste tijd leest, krijgt men soms het gevoel in een ander land te leven. Onze hele samenleving lijkt niets anders meer te kennen dan problemen en andere feiten met inwijkelingen, al dan niet illegaal. Dat gaat van criminele feiten (waarbij de oorsprong van de daders meestal angstvallig verzwegen wordt), tot relletjes met "jongeren" (zelfde verhaal), tot de never ending story van de zgz asielzoekers (die het voor 95% niét zijn), tot sporten zoals voetbal, basketbal en volleybal, waar de eigen jongens nog ternauwernood aan de bak komen. Als de spelers al geen donkere huidskleur hebben, dan luisteren ze wel naar namen die eindigen op -vic, of iets in dien aard. Tussendoor komt men dan nog af met het spectaculair bericht, dat Marokkanen en Turken zich nauwelijks Belg voelen, laat staan Vlaming of Waal. Van integratie gesproken. Het ergst van al is, dat "men" dan nog vindt dat de autochtonen hier iets aan moeten doen. Men draait de zaken gewoon om en geeft de Vlaming en Waal in de straat de schuld van alles wat hier mis loopt met de vervreemding in eigen land. Het kan echter nog erger. Zo stond er vorige week een politieke column in De Standaard, van een eigen reporter nog wel, die vond dat we de (tien?)duizenden nieuwe geregulariseerden, die eraan komen dank zij een van de zgz al "verwezenlijkte" werven van Haiku Herman, zo snel mogelijk aan het werk moeten krijgen. Dat lijkt zinvol, tot men het kostenplaatje gaat bekijken: onderdak, steun, sociale bijstand, geneeskundige zorgen, de taal en (meestal) een beroep aanleren, de kinderen opvangen en ga zo maar door. Allemaal heel menselijk en zelfs stichtend, ware het niet dat dit moet gebeuren in een land dat zo goed als failliet is en dat zijn eigen bevolking dergelijke behandelingen niet eens meer kan garanderen. De eigen mensen lijken wel vreemden te worden in hun eigen land.
In de Belgische politiek hebben we het laatste nog niet gezien. Nu gaan we te maken krijgen met een nieuwe (nou, ja) premier die er een mentor bij krijgt. Oude knar Martens, hoofdverantwoordelijke voor de explosie van de Belgische staatsschuld in de jaren tachtig (van 1.000 naar 8.000 miljard Befkes, voor wie het niet meer zou weten) gaat die domme Leterme eens vertellen hoe hij de grote problemen moet aanpakken. In de eerste plaats Brussel-Halle/Vilvoorde, waarvoor al jaren een wet is gemaakt, bevestigd door het Grondwettelijk Hof. Om die wet toegepast te krijgen, moeten de Vlamingen nu extra toegevingen doen. Leterme moet knettergek zijn om toe te slaan. Het wordt zijn ultieme vernedering en afgang. De politiek-correcte media mogen dan nog blijven uitschreeuwen dat hij 800.000 voorkeurstemmen heeft behaald. Die kreeg hij van Vlamingen die hoopten dat hij eindelijk eens voor een echte staatshervorming zou zorgen. Dat was in 2007. Bij de verkiezingen van dit jaar bleef er geen derde van die voorkeurstemmen meer van over, maar daarover leest ge niets in onze leliaartspers. Het is ontroerend om vast te stellen, dat Leterme's ergste tegenstanders tijdens de oranjeblauwe gesprekken, Onkelinx en Milquet, nu hun uiterste best doen om te vertellen hoe goed ze toen met "Yves" overeenkwamen. Wat een huichelarij! De belgicisten blijken het binnen CD&V volledig voor het zeggen te hebben: Mar-janus Thijssen, Dehaene, Martens, Vanackere. Als ze hun zin krijgen, gaat B-H/V Vlaanderen aardig wat kosten. De collaboralen doen voort zoals ze al twee jaar bezig zijn: staan roepen dat ze de grootste politieke "familie" zijn, maar verder geen verantwoordelijk opnemen. Ze laten CD&V nog maar eens de kastanjes uit het vuur halen en die gekken blijken nog bereid dat te zullen doen ook. Met als gevolg dat ze in juni 2011 de rekening gepresenteerd zullen krijgen. Het kies"vee" kan niet dom blijven.
Om eens met de mode mee te gaan, begin ik deze keer met een haiku*:
"Deze regering maakte er een potje van Nu heerst de wanhoop"
Die wanhoop betreft het probleem van de splitsing van het kiesdistrict Brussel/Halle-Vilvoorde. Nadat amper twee weken geleden de regering Van Rompuy (waarin dus ook de zgz "Vlaamse" partijen CD&V en Open VLD zetelen) zelf aan de Duitstalige gemeenschap gevraagd had een (compleet nutteloos en belachelijk) belangenconflict in te roepen om de zaak nóg eens 120 dagen te kunnen rekken, blijkt het nu ineens niet snel genoeg te kunnen gaan. De reden is dat niemand de hete aardappel wil hebben. Van Rompuy zou gek zijn er zich in blessuretijd nog aan te verbranden en Leterme weet, dat hij het vanuit deze regering nooit geregeld krijgt zonder heel weldenkend Vlaanderen over zich te krijgen. Het is trouwens bij de beesten af, dat een regering, eender welke regering, moet gaan onderhandelen over de toepassing van de Grondwet en van een arrest van het Grondwettelijk Hof van meer dan zes jaar geleden (26.05.2003). Als dat arrest niet langs de normale democratische kanalen toegepast kan worden, dan kan men best de eigen rechtsstaat afschrijven. Als daarover onderhandeld moet worden, dan kunnen we best de hele Grondwet in vraag stellen, in de eerste plaats de wet die zegt dat alle Belgen gelijk zijn voor de wet. De V-partijen kunnen dan ook niet alert genoeg zijn, straks alle kuiperijen tegen de eigen wetten aan de kaak stellen en dit liefst zo luid mogelijk verkondigen.
* Haiku's maken is helemaal niet moeilijk. Zo'n Japans "gedicht" bestaat uit drie regels. De eerste en de derde moeten vijf lettergrepen bevatten; de tweede zeven. Hier nog zo eentje:
Rustige vastheid regeert over avondland Er hat es geschafft!
Na Damiaan is er nóg een Vlaming heilig verklaard, in de politiek althans. Herman Van Rompuy, de man die eigenlijk geen premier wou worden in België, wordt nu president van de E.U. Zijn ook pas benoemde buitenlandminister is al even onbekend en was zelfs nooit ergens verkozen. Een Britse Turtelboom, zeg maar. Als Vlamingen zouden we fier moeten zijn op de benoeming van Van Rompuy, al is dat niet van harte. De man is nl niet benoemd o.w.v. zijn verwezenlijkingen, maar o.w.v. het feit dat hij integendeel zo goed als niets verwezenlijkt heeft. Eigenlijk een echte, brave Vlaming van het type zoals we er nog dertien in een dozijn tegenkomen: intellectueel, dat wel, maar voor de rest dociel, onderdanig, braaf, niet uitgesproken en uitvoerend wat anderen hem vertellen (voor zover hij al iets uitvoert). Wie ook niet gelukkig zal zijn met deze benoeming, is een zekere Guy Verhofstadt. Het blauwe konijn uit Gent (of is het Umbrië?) is voorbijgestoken door de grijze muis uit de Rand. Een "Rand"verschijnsel wordt president! Voor Verhofstadt is het de zoveelste nederlaag sinds hij Europa ging redden. Eerst dolf zijn liberale fractie, waarvan hij de leider is, het onderspit bij de herverkiezing van Barroso en nu krijgen de Europese blauwen weer twee keer niks: geen president, geen minister van Buitenlandse Zaken. Hopelijk krijgt de man geen heimwee naar de Belgische politiek, waar - onbegrijpelijk, maar waar - er nog een meute is die het verschil niet kent tussen regeren en met geld smijten en die nog altijd achter die rattenvanger zal blijven aanlopen. Daarmee zijn we bij het volgende hoofdstuk aanbeland: de Belgische politiek. Het zal me weer een stoelendans worden, met - naar alle waarschijnlijkheid - Yves Leterme terug als premier. De vierde in twee jaar tijd. De man die in 485 dagen vier maal ontslag nam en die ervoor bekend staat rancuneus te zijn. Krijgen we weer vuurwerk of gaat hij iets geleerd hebben van het Randverschijnsel en maar verder aanmodderen tot juni 2011? Om dan verkiezingen te houden die door het Grondwettelijk Hof nu al ongrondwettelijk worden verklaard? Wie leeft, zal zien, maar het blijft spannend.
Terwijl we vanavond (misschien) te weten komen, of we van Haiku Herman vanaf geraken en velen zich waarschijnlijk nog steeds afvragen wat de man gepresteerd heeft om zo omhoog te vallen, maken we mee dat een tweede Belg internationaal in de kijker komt. Volgens de toch respectabele zakenkrant Financial Times is Didier Reynders immers de derde beste minister van Financiën van Europa! Hij wordt alleen maar vooraf gegaan door de Française Lagarde en de Duitser Steinbrück. Alle anderen geeft hij, volgens de Financial Times althans, het nakijken... Je weet niet wat je leest, als je zoiets onder ogen krijgt. Didier Reynders! De man die niet de (enige) schuldige, maar zeker de hoofdverantwoordelijk is van een land met een record staatsschuld van rond de 100% van het BNP en een lopende begroting met een gat van 25 miljard euro (het kan ook meer zijn). Het enige waarin de man sterk is gebleken, is in het laten benoemen van zijn kabinetsschefs op lucratieve directeursposten allerhande. Zopas is nog gebleken dat de leden van de raad van toezicht van de commissie van het Bank-, Financie- en Verzekeringswezen (CBFA) al een half jaar geen beslissingen meer heeft kunnen nemen, omdat hun herbenoeming (door Reynders) maar niet plaats vindt. Als gevolg daarvan ontsnappen enkele grote vissen waarschijnlijk aan vervolging voor voorkennis. En zo zijn er nog enkele zaken waarin Reynders dwars ligt. Zelfs in zijn eigen MR partij is hij gecontesteerd en heeft hij - met de hulp van de taalracisten van het FDF - een motie van wantrouwen met veel moeite overleefd. Zo iemand wordt nu internationaal op een verhoog gezet. Men stelt dat hij zelfs de volgende premier van België zou kunnen worden. Met de voorgeschiedenis van Van Rompuy voor ogen, is zoiets inderdaad nog mogelijk ook in dit apenland (dixit Marc Eyskens).
In mijn blog van eergisteren ("België, een rechtsstaat?) schreef ik nog dat heel wat van onze rechters zich in de doeken laten doen door in één materie gespecialiseerde advocaten. In De Standaard van gisteren werd dat bevestigd. Naast de titel "Rechters zouden het beter moeten weten", stond volgende tekst; "Als advocaat denk ik vaak: heeft de rechter het wel begrepen? Luistert hij wel? Want hij heeft het dossier vaak niet op voorhand gelezen en specialist in de materie is hij allerminst". De uitspraken in De Standaard over bovenstaande zijn van advocaat Guido Wuyts, gespecialiseerd in bouwzaken. Hij zegt ook o.m. dat het logisch zou moeten zijn dat een rechter slimmer en beter zou zijn dan een advocaat, maar dat dit in België niet het geval is. Erger zelfs, als de rechter weinig van de materie afweet waarover hij moet oordelen en een der partijen heeft een advocaat van een gereputeerd advocatenkantoor, dan denkt de rechter: "Die zal wel gelijk hebben". Dat is dan rechtspraak op zijn Belgisch, anno 2009. De vraag is, of er dan echt geen verbetering mogelijk is. Natuurlijk wel, alles kan beter. Zo blijkt er bv in Gent tegenwoordig een aparte Kamer voor drugszaken te zijn, waar altijd dezelfde rechter en dezelfde substituut aanwezig zijn. Die mensen maakt men niets meer wijs en hun uitspraken komen niet alleen ten goede aan de rechtspraak, maar ook aan de slachtoffers. Het kan echter nóg beter. In Nederland is er zo bv maar één rechtbank die zich bezig houdt met octrooien. Niet alleen zijn dat ook daar specialisten die men niets meer wijs maakt, maar bovendien krijgen die constant bijscholingen, iets dat in België onbestaande is. Tenslotte beschikt de Belgische justitie nog steeds niet over een informaticanet die naam waardig. Het Phoenix project van één miljoen euro is tijdens de legislatuur van Onkelinx stil gelegd. Er bestaat nog wel een soort intranet, maar geen enkele magistraat kan daar van thuis uit in. Sinds Vandeurzen zou men een nieuwe poging doen. Opvolger De Clerck is echter met zoveel zaken tegelijk bezig, dat het gevaar bestaat dat hij niets meer gedaan krijgt. In het Italiaans heeft men daar een goed spreekwoord voor: "Chi troppo abbraccia, nulla stringe" (wie teveel omarmt, houdt niets vast). --- In de marge van bovenstaande, nog dit: Stefaan De Clerck is bevallen van een lijvige nota met de ronkende naam "Naar een nieuwe architectuur van het gerecht". Dat document zou besproken worden in een werkgroep, waaraan alle partijen deelnemen, behalve LDD en het Vlaams Belang, die door Declerck niet zijn uitgenodigd. Als N-VA ergens iets geeft om de Forza Flandria, dan zou zij solidair moeten zijn met de andere V-partijen en deze werkgroep boycotten. Het moet nu zo stilaan maar eens gedaan zijn met het discrimineren van Vlamingen, zeker als dat gebeurt door iemand van een zgz Vlaamse partij als het CD&V.
Nog twee keer slapen en dan zouden we kunnen weten, of "Haiku Herman" al dan niet naar Europa zal gaan. Of hij zal ophouden met niets te doen in België om dan waarschijnlijk weinig te moeten gaan doen in de E.U. Al bij al gaat het daar ook maar om een soort bloempotfunctie. De reden waarom het allemaal zo lang duurt heeft o.m. te maken met het feit dat de huidige tijdelijke Zweedse voorzitter van de E.U. ook wat in de licht van de schijnwerpers wil blijven staan en de zaken wat blijft rekken en trekken. Opel revisted, als het ware. Of Van Rompuy nu zal aanblijven of niet, het zal niets veranderen aan het feit dat dit land voor een zoveelste politieke keuze zal staan. Eens zullen er immers toch weer verkiezingen moeten gehouden worden en officieel kan dat niet omdat ze al bij voorbaat onwettelijk zijn verklaard door het eigen Grondwettelijk Hof. Mensen die denken dat ze slim zijn, zoals bv een Karel De Gucht, mogen dan wel beweren dat er toch verkiezingen zouden kunnen gehouden worden zonder een oplossing voor B-H/V. Ze steunen zich op e.o.a. wettekst die zegt dat het parlement die verkiezingen naderhand zou kunnen legitimeren. Welnu, dat zijn nonsens. Alle klachten tegen die verkiezingen, die er ongetwijfeld zullen komen, zullen moeten onderzocht worden en ondertussen zal het parlement niet kunnen werken. Het kan echter nóg erger worden. Er bestaat nl een kans dat het Grondwettelijk Hof, dat zich gepasseerd zal voelen, in een dergelijke situatie alle beslissingen van dat nieuwe parlement nietig zal kunnen verklaren. In dat geval, zullen we terecht komen in een zoveelste regering van lopende zaken en wordt dit land echt een lachertje. Het wordt dus nog twee dagen wachten en dan gaan we zien of de kaarten herschikt zullen moeten worden. Blijven doorklooien zoals deze regering al heel de tijd doet, is echter geen optie. Hoe langer de Franstalige weigeren aan dit land nog iets te veranderen, hoe groter de kans zal worden dat het inderdaad tot een echte botsing zal komen, in de zin van "Bye,bye, Belgium".
Onze justitie ligt nog maar eens onder vuur. Het blijft het verhaal van een teveel aan koks, waardoor het eten bederft. Zopas werd bekend dat Justitie de Belgische staat 570 miljoen euro kost, alleen al aan salarissen. In Nederland, met een bevolking die anderhalve keer groter is, moet de plaatselijke justitie het doen met 510 miljoen. En waarschijnlijk werkt het daar nog beter ook. Als we een vergelijking maken in procenten, heeft België tien (10!) keer zoveel rechtbankgebouwen als Nederland, vijf keer zoveel als Denemarken en drie keer zoveel als Frankrijk. Hoofdreden daarvan zijn de vredegerechten. Daarvan hebben we er 187, met liefst 229 vrederechters. En daar houdt het niet mee op. In de meeste democratische landen, zelfs in sommige met een bedenkelijk allooi, zoals Bosnië en Georgië, is er een verplichte permanente vorming voor rechters. In ons land niet. Nog niet zolang geleden las ik in De Standaard een interview met een Vlaamse rechter die gedegouteerd met vervroegd pensioen ging. Hij kon het niet langer aanzien. Hij was nu 61 en had in heel zijn rechtelijke carrière nooit één beoordeling gehad. Hij niet en zijn collega's ook niet. Rechters moeten zich hier al aan sadisme en masochisme te buiten gaan, vóór ze enige straf riskeren. Vorige week stond er nog in de kranten dat, ondanks een lamlendige regering, het staatsblad nog nooit dikker is geweest. Reden daarvoor is dat de parlementsleden, bij gebrek aan echt werk, zelf een bezigheid zoeken en aan de lopende band allerlei nieuwe wetten en regeltjes à la carte uitdokteren. Het gevolg daarvan is dat onze rechtspraak steeds ingewikkelder wordt en dat advocaten zich steeds meer gaan specialiseren in één materie, waarin ze dan zo goed als onklopbaar worden. De rechters, die álle materies moeten aankunnen, worden door die advocaten gerold dat het niet meer mooi is om aan te zien. In België komt het er dan ook op aan de juiste advocaat te vinden én genoeg geld ervoor over te hebben en zo wordt men bijna gegarandeerd ongenaakbaar. Ondertussen moet men al een straf krijgen van meer dan 3 jaar alvorens men achter de tralies belandt. Dat de gevangenissen toch nog overvol zitten heeft te maken met de stokkende rechtsgang door de archaïsche instelling van onze Justitie, die nog werkt met systemen uit de tijd van Napoleon en die het slechtste presteert van alle Belgische administraties. Nadat Onkelinx de gerechtelijke impasse alleen nog maar erger heeft gemaakt, o.m. door het nog verder uithollen van de wet Lejeune, zou "watje" De Clerck dat nu allemaal moeten gaan oplossen. Dat lukt de man nooit, tenzij hij met een "tabula rasa" zou uitpakken, ttz terug beginnen vanaf nul. Zie je dat al gebeuren in een land waar de regering het zelfs niet eens kan worden over de kleur van de autokentekens?
50.000 nieuwe regularisaties, dat is het geschatte cijfer van enkele onderzoeksjournalisten na twee derden van de tijd die zgz would-be asielzoekers gekregen hebben om zich hier in ons land te kunnen vestigen. 50.000 zal dan ook de prijs zijn van het eerste resultaat dat de regering van openbare stilstand van dichter Van Rompuy zal bereikt hebben. Met dank ook aan de VLD, die daarmee zijn Verhofstadt politiek verder zet en aan CD&V dat denkt Vlaanderen ongestraft te kunnen blijven beschadigen. Want het zal Vlaanderen (en Brussel, waar ook de Vlamingen mee betalen) zijn dat het overgrote deel van deze economische gelukzoekers zal mogen ontvangen én onderhouden. Dit ondanks (of beter: dank zij) de tussenkomst van de Waalse excellenties Courard (PS) en Wathelet Jr (CdH) die van de regering Van Rompuy zo goed als carte blanche hebben gekregen om te zeggen wie wél en wie niet binnen mag. Redelijkerwijs mag worden aangenomen, dat minstens de helft van de nieuwe regularisaties zal gaan naar mensen die hier gaan moeten terugvallen op OCMW's en andere hulpdiensten. Een deel ervan zal gegarandeerd in de marginaliteit geraken en van daaruit waarschijnlijk in de criminaliteit. Met dank aan Van Rompuy en zijn partij en aan de Vlaamse collaboralen. Een land met een staatsschuld om U tegen te zeggen, dat geen geld heeft om zijn leger, zijn brandweer en tal van andere diensten fatsoenlijk te onderhouden, heeft wél geld om weg te smijten aan projecten, die in de buurlanden heel anders worden aangepakt. Het is trouwens ook daardoor, dat er maar steeds meer zgz asielzoekers naar hier komen afgezakt. Er worden er momenteel reeds een 1600-tal her en der ondergebracht door Fedasil, het agentschap dat - ten einde raad - ook weer begonnen is deze mensen door de sturen naar de OCMW's, waar ze dan misschien weer geld krijgen toegestopt. Deze laatste maatregel, die feitelijk onwettig is, zorgt ervoor dat er een nog grotere aanzuigbeweging naar ons land toe ontstaan is. Het gaat dus van kwaad naar erger. Dat hebt ge als ge opgezadeld wordt met een machteloze regering, die niet gesteund wordt door de Vlaamse meerderheid. Een regering die het zelf niet eens kan worden over de nieuwe Europese autonummerplaten. Madame Millefoisnon heeft weer eens "non" gezegd. Ze zal dit blijven zeggen, ook tegen de mogelijke voorstellen tot staatshervorming die er aan komen. Van de werven van Van Rompuy zal niet veel meer overblijven dan een federale puinhoop...
Deze week was er, bij de Munt in Brussel, een korte betoging van aandeelhouders van de Nationale Bank. Dat is weer eens iets anders dan altijd maar die vakbonden en boeren. De reden tot deze toch wel merkwaardige actie, was het feit dat deze mensen zich bedrogen voelen door de Belgische staat, en nog geen klein beetje. De Nationale Bank van België (NBB) is een van de weinige centrale banken in de wereld die beursgenoteerd zijn. De staat bezit de helft van de aandelen en de rest circuleert dus op de beurs. Sinds 1990 heeft de Belgische staat al meer dan 15 miljard euro uit de bank gehaald, waarvan ± de helft via de goudvoorraden*. De particuliere beleggers kregen in dezelfde periode 233 miljoen aan dividenden, ruw gerekend zo'n 2,5%. Moest een privé-onderneming zoiets doen, dan zou ze minstens gedagvaard worden voor fraude. Dat dit bij de NBB niét gebeurt, komt doordat de Belgische regering de spelregels regelmatig aanpast door de wetten daaromtrent te veranderen. Daar rechters zich moeten houden aan de wet, kunnen zij daar niets tegen inbrengen. Aan het hoofd van de NBB staat een gouverneur, die vier (4!) keer meer betaald wordt dan zijn Amerikaanse collega Bernanke van de FED. Die post van gouverneur wordt via een beurtrol gegeven aan leden van de drie grote Belgische politieke "families". Momenteel zit daar de PS-ser Guy Quaden, op zich zelf al een anomalie: een socialist als gouverneur van een Nationale Bank. Zijn voorganger was Fons Verplaetse, een christen-democraat, maar ook al van linkse signatuur (ACV). Vanaf de zomer van 2010 zal Quaden opgevolgd worden door een liberaal, Luc Coene, ex-kabinetschef van Verhofstadt en minister van staat. Die laatste - dat is nu al vastgelegd - gaat in 2014 met pensioen en zal dan weer worden opgevolgd door de CD&V-er Jan Smets, waarna de volgende weer een socialist zal zijn.. Zo ziet men maar hoe de drie traditionele politieke families de lucratieve postjes in Belgenland onder elkaar blijven verdelen. Dat gebeurt niet alleen bij de Nationale Bank, maar ook bv bij de provincies. Kathy Berx (CD&V) werd vorig jaar gouverneur van de provincie Antwerpen, Stevaert werd in Limburg opgevolgd door een andere socialist en Denijs zal volgend jaar in Oost-Vlaanderen worden opgevolgd door een andere liberaal. Bij de N-VA was men zo simpel van geest te denken dat ze in Limburg een kans maakten, maar dat feest ging dus niet door. Zaken zoals hierboven beschreven zullen blijven duren zolang de traditionele partijen het in dit land voor het zeggen zullen hebben. Alleen een afstraffing bij verkiezingen kan daarin verandering brengen.
* Eind jaren tachtig verkocht de Belgische staat voor meer dan acht miljard aan goudreserves. Die zijn de dag van vandaag drie maal zoveel waard!
De herdenking van de Eerste Wereldoorlog verliep dit jaar in sourdine. Het was al 20 jaar Berlijnse muur die de klok sloeg, met daarbij nog een hele hoop nieuws/zever (schrappen wat niet past) over de Mexicaanse griep/grap (idem) en onze toptennissers die in deze internettijd niet weten hoe ze moeten communiceren. Daarbij kwam dan nog dat 11 november dit jaar op een woensdag viel, dus in het midden van de week, waardoor de gebruikelijke brugdagen zelfs niet konden worden aangesproken. De Eerste Wereldoorlog begint trouwens voor de meesten onder ons wel ver af te liggen. De vraag is dan ook, of het nog loont daarvoor een nationale feestdag te houden. Om even duidelijk te zijn: die oorlog, misschien wel de wreedste die Europa heeft meegemaakt, zou men best nooit vergeten. Zo'n herdenking kan echter ook op een weekeinde gebeuren, zoals men dat bv doet in Groot-Brittannië, dat wel het laatste land zal zijn dat zijn doden niet zou herdenken. Kortom, die meestal grijze dag in november zou best worden afgeschaft als nationale feestdag. In de plaats daarvan zou men bv op 11 juli, in volle zomer, een vrije dag kunnen geven aan álle Vlamingen (en niet aan de happy few zoals tegenwoordig). Hetzelfde zou ook kunnen gebeuren in Wallonië en Brussel als die gewesten hun regionale feestdag hebben. De meeste mensen zullen veel meer hebben aan een vakantiedag in de warme zomer dan in de kille novembermaand.
