Bart De Wever en Elio Di Rupo zijn ondertussen begonnen aan een soort mission impossible. Hun onderneming maakt alleen een kans als er een echte staatshervorming uit voortkomt en dat wil zeggen, dat men over een tweederde meerderheid moet kunnen beschikken. In elk ander geval zal men opnieuw terecht komen in het straatje zonder einde, waar Leterme nooit is uit geraakt. Zo'n tweederde meerderheid moet daarenboven een voldoende aantal zetels op overschot hebben, dit om te vermijden dat een enkele strekking of zelfs een deel ervan chantage zou kunnen te plegen. Hierbij wordt automatisch gedacht aan Madame Millefoisnon en taalracist Maingain. Om een tweederde meerderheid te hebben in het federale parlement moet men minstens over 100 van de 150 zetels kunnen beschikken. 101 of 102 is echter niet voldoende. Er is feitelijk maar één plausibele oplossing : N-VA, CD&V, PS, SP.a en MR. Zo'n coalitie zou over 110 zetels beschikken, zonder de groenen en zonder de gauchisten van Milquet. Daar zitten dan nog wel Maingain en zijn FDF-ers bij, maar die kunnen met hun twee tot drie zetels geen chantage plegen en zouden dus eventueel quantité negligeable worden. Het MR zou dan wel telkens voor een voor hen niet gemakkelijke keuze worden gesteld, maar het alternatief zou zijn: géén MR. Men zou zelfs een stap verder kunnen gaan (en dat behoort tot de mogelijkheden), nl de Waalse deelregering te herschikken en Ecolo te vervangen door MR. Als die laatste partij wil blijven meespelen, krijgt ze dan meteen niet alleen ministers in de federale, maar ook in de regionale regering. Als lokmiddel kan dat tellen. Als bovenstaande niét zou lukken, dan zal er van een staatshervorming niet veel in huis komen. N-VA zou dan best de stekker eruit trekken en het is zo goed als uit te sluiten dat CD&V zich een tweede keer op rij zou gaan verbranden aan een regering met een Franstalige meerderheid, dan nog versterkt met de anti-Vlaamse groenen. Kortom, het wordt nog spannend.
Bovenstaande uitspraak komt uiteraard niet van mij, maar van Marianne Thyssen tijdens het zgz "grote debat" op de VRT. Ze werd (ook) daarvoor op gehoon onthaald en de uitslag van de verkiezingen bevestigt, dat haar partij zeker op dat punt niet zal gescoord hebben. Watje De Clerck mag dan nog honderd keer komen vertellen "dat hij er aan werkt", het resultaat is bedroevend. - De gevangenissen blijven overvol. Ondanks het feit dat men een 500-tal gedetineerden naar het Nederlandse Tilburg heeft kunnen versassen, blijft het aantal gevangenen in Belgische gevangenissen stijgen en niemand heeft enig idee wanneer daar effectief iets aan zal worden gedaan.. - De illegale gebedslezer, die de dood van een lesbische Marokkaanse (!) op zijn geweten heeft, werd ondertussen wel vrijgelaten, zogezegd in afwachting van zijn proces. Volgens mij is die kerel ondertussen al lang het land uit. - Wie nog niet het land uit zijn, zijn enkele leden van een groep Indische mensensmokkelaars. Zij werden vorig jaar door de politie gevat na een grote opruimingsoperatie. Na negen maanden werden ze echter al "voorwaardelijk" vrij gelaten, omdat hun preventieve opsluiting zgz niet langer gerechtvaardigd was. Dat er op het proces toch nog enkele kwamen opdagen was, doordat ze ondertussen opnieuw werden gevat voor dezelfde feiten, waarvoor ze dan weer een nieuw proces zullen krijgen. Enfin, zo'n soort perpetuum mobile. - De dronken chauffeur, die drie meisjesstudenten dood reed, kreeg een voorwaardelijke straf met de goede raad van de rechter om voortaan wat voorzichtiger te zijn. Hiertegen heeft het parket dan toch maar beroep aangetekend. - Dat men beroep aantekent, wil daarom niet zeggen, dat men dan veroordeeld zal worden. Dat maakte de crèchehoudster uit Mechelen mee, die beschuldigd werd van nalatig verzuim, nadat een baby in haar crèche in zijn braaksel was gestikt. De vrouw werd in beroep niet alleen vrijgesproken, ze mag ook verder haar crèche uitbaten. - De brandstichter die - misschien wel onrechtstreeks - verantwoordelijk is voor de dood van een allochtone groenteboer en zijn twee zonen, kreeg drie maanden voorwaardelijk. Dat de weduwe en haar schoonbroer daarna door het lint gingen, was misschien niet volgens het Belgische boekje, maar ergens wel begrijpelijk. Mensen met een andere culturele achtergrond kunnen anders reageren. In zo'n gevallen hoort ge de wereldverbeteraars niets meer zeggen over hun "culturele verrijking". - Dat voorgaande telt trouwens ook voor die Iraniër, sorry, die "Belg" van Iraanse oorsprong, die een rechter en haar griffier doodschoot in het Brusselse vredesgerecht. Helemaal niet goed te praten, maar ergens wel te begrijpen dat mensen soms over hun toeren gaan als men ziet en hoort wat voor gerechtelijke uitspraken en wat voor gerechtelijke opvolging van vonnissen er hier plaats grijpen. "Het gaat goed met onze justitie", zegt Marianne Thyssen. Leeft dat mens misschien in een andere wereld, de virtuele tsjevenwereld misschien?
Filip Dewinter, nooit verlegen om een straffe uitspraak, heeft op Twitter verteld dat hij naar Namibië verhuist, mocht Di Rupo eerste minister van België worden. Het zal wel een zoveelste boutade zijn (hij blijkt er alleen op vakantie te gaan), maar toch verwoordt hij de bekommernis van vele Vlamingen, die vinden dat het niet kan dat een Waal hier eerste minister wordt van de federale regering. Ik ben het daarmee niet eens. Voor mij mag Di Rupo (of Magnette) gerust premier van dit onzalige land worden. Ik had vroeger ook geen probleem mocht Reynders premier geworden zijn. De reden daarvoor is, dat alle Vlaamse federale premiers die wij de laatste 38 jaar hebben gehad, van soms overtuigde Vlamingen even overtuigde belgicisten zijn geworden die niet zelden Vlaanderen meer scha dan voordeel hebben gebracht. Dat geldt zo voor Martens, Dehaene, Verhofstadt en Leterme. Dehaene was misschien al meer belgicist, maar Martens is ooit voorzitter van de Vlaamse hoogstudenten geweest (die zelfs om wapens riep!). De grootste ontgoocheling was in elk geval Verhofstadt, die zelfs zijn eigen geschriften (zijn eerste drie burgermanifesten) compleet verloochend heeft. Hoe het tenslotte met Leterme is afgelopen, zal iedereen ondertussen wel weten. Buiten de premiers was er trouwens ook nog Hugo Schiltz dé man van dé Vlaamse oppositie in zijn tijd, die "maar" vice-premier werd, maar al "Leve België" begon te roepen. Hij werd daar later trouwens voor beloond met een Belgisch staatsministerschap. De Wever zou gek zijn, mocht hij aanvaarden premier te worden van een land dat hij in feite liever opgedoekt zou zien. Ook hij zou dan elke maandagmorgen bij de koning verslag moeten gaan uitbrengen. Zie je dat al zitten? Laat zoiets maar over aan bv Di Rupo. Nóg leuker zou zijn, mocht Albert II aftreden en Philippe I de troon bestijgen. Stel u voor, elke maandagochtend een colloquium Philippe de Taaie met Elio di Pippo! In het Frans, uiteraard, want - ondanks veel goede wil en inspanning, krijgt de man met het rode strikje dat zware Nederlands maar moeilijk correct over zijn lippen. Dat geldt trouwens ook voor zijn Engels, zoals pas gebleken is op zijn internationale persconferentie van gisteren, waar hij alles van een briefje moest aflezen en zelfs dat met veel moeite tot een goed einde kon brengen. Mocht Di Rupo premier worden en hij dit jaar nog enkele Europese vergaderingen voorzitten, dan wordt ook dat lachen geblazen. Met Di Rupo gaan we ons dus waarschijnlijk belachelijk maken. Wel, liever dat dan nog eens een Vlaamse uitverkoop mee te maken. Laat Elio nu maar eens voor Waalse toegevingen zorgen. Daar wachten we al op sinds 1830.
Wie herinnert zich niet de nieuwe uitdrukkingen uit de oranjeblauwe onderhandelingen van 2007: de borrelnootjes, de schootnota, de vette vis. Blijkbaar gaan we nu voor een tweede rondje van dat soort politieke vondsten. De eerste ervan is alvast: de afspiegelregering. De afspiegelregering is een federale regering die een afspiegeling is van de huidige gewestregeringen. In dit geval dus een regering met socialisten, christen-democraten, N-VA en Ecolo. Dat zou alvast inhouden dat iemand zoals Maingain er niet bij zou zijn. Jammer genoeg heeft men zelfs met deze combinatie niet genoeg zekerheid om een solide tweederde meerderheid te hebben, nodig voor een grondwetsherziening. Men zou er dan bv de groenen bij moeten nemen. Alleen al het idee dat die belgicisten mee zouden doen, is een garantie dat Vlaanderen het mag vergeten. Geen afspiegelregering dus. Misschien dan maar een met alle traditionele partijen van noord en zuid, plus de N-VA. Dan heeft men er Maingain echter wél bij. Hoe men het verder ook draait of keert, het zal voor De Wever geen gemakkelijke opdracht worden. Zijn grootste hoop is dan ook gevestigd op Di Rupo die, naar men hoopt, ruime toegevingen zal doen om toch maar eerste minister te kunnen worden. Als De Wever echter slim is (en dat is hij), dan moet hij doen wat hij al eens gezegd heeft: eerst een consensus vormen in Vlaanderen. De V-partijen haalden op 13 juni 45 procent van de stemmen in Vlaanderen. Dat is 9 procent meer dan in 2009. Jammer genoeg vertaalt zich dat niet evenredig naar de zetelvorming toe, omdat het aandeel van LDD niet kan worden verzilverd wegens het niet behalen van de kiesdrempel. Als CD&V voor één keer eens woord houdt en vijf minuten politieke wil toont, dan moet zij mee op de Vlaamse kar springen. Op paars moet voorlopig niet gerekend worden. Die partijen bereiden nu al hun volgende verkiezingsnederlaag voor. Marianne Thyssen heeft de maandag na de verkiezingen echter opnieuw verwezen naar de vijf resoluties van het Vlaams Parlement. Die dateren, nota bene, al van 1999 en omhelzen o.m. een verregaande fiscale autonomie voor de gewesten, een ondergeschikt statuut voor Brussel en de overdracht van het gezondheids- en gezinsbeleid naar de regio's. Daarin was toen nog geen sprake van confederalisme, maar dat hoeft ook niet meteen. De Wever is altijd al voorstander geweest van een stapsgewijze politiek. Als de V-partijen én CD&V daarover een consensus boeken, dan pas kan men de andere partijen, de francofone inbegrepen, voor de keuze stellen. Als die dan niet mee willen, dan geen premier Di Rupo en geen vervolg voor de NV België. Kortom: wij hebben een Uilenspiegel-, geen afspiegelregering nodig.
Waar is het gejubel om de actieve welvaartstaat? Wat schiet er over van de toekomst die Verhofstadt ons land bieden zou? Ondertussen, sinds 2003, is zijn eigen partij aanbeland bij verkiezingsnederlaag nummer vier en die van de SP.a bij nummer drie. Paars is op sterven na dood en is er veel slechter aan toe dan het Vlaams Belang dat het heel die tijd heeft moeten doen zonder de steun van de media. De Vlaamse socialisten zeggen, ondanks alles, bereid te zijn in een nieuwe federale regering te stappen, waarschijnlijk onder de vleugels van de PS, de DDR-partij van België. Zelf stelt SP.a niets meer voor. Ondanks de kloeke retoriek op 1 mei en tijdens de kiescampagne, spreken de Vlaamse socialisten geen werkende mensen meer aan. De enige werkende mens op hun lijst, Rudi Kennes van Opel Antwerpen, werd niet eens verkozen (evenmin als drie jaar geleden de vakbondsman van Volkswagen Vorst). Wat er nog overblijft is een elitair clubje voor even elitaire kiezers, meestal met een functie bij de overheid, de politieke correcte media of in de vakbond. Dat de partij wat meer stemmen zou kunnen halen door bv ook eens wat Vlaamsgezind te zijn, hebben ze bij de SP.a ook nog altijd niet gesnapt. De enige voorman met een enigszins Vlaamse reflex, Frank Vandenbroucke, werd na de regionale verkiezingen bij het groot vuil gezet, dit ondanks het feit dat hij hun belangrijkste pion was in die verkiezingsslag. Dat de partij nu niet méér klop heeft gekregen, dankt ze aan het feit dat ze diezelfde Vandenbroucke weer heeft opgevist. Als lijstduwer haalde hij ei zo na evenveel stemmen als lijsttrekker Vande Lanotte, nog zo'n elitair boegbeeld dat de werkende klasse niet aanspreekt. Bij Open VLD was het al niet veel beter, met dit verschil, dat men daar tenminste een flink deel van de oude garde opzij heeft gezet. Zeg maar, de generatie die de actieve welvaartstaat om zeep heeft geholpen. Dat Vanhengel vandaag komt janken dat men hem niet genoeg "respect" heeft betoond, zal daar weinig aan veranderen. Eerst zeggen, dat dit België virtueel failliet is en dan respect vragen als minister van Begroting, is ook een moeilijke oefening... Kortom, in de heisa rond de overwinning van de N-VA en de klopping van CD&V is het wat goedkoop om alleen uit te pakken met het verlies van VB en LDD. Paars is doodziek en de SP.a zal zeker niet genezen van nog eens een kuur onder de hoede van de PS.
Het zijn al bij al toch historische verkiezingen geworden, gewonnen dan nog door een echte historicus. Een partij die enkele jaren geleden op sterven na dood was, haalt in Vlaanderen meer dan een kwart van de stemmen. Het is ook de eerste keer sinds de Tweede Wereldoorlog, dat de traditionele partijen samen geen 50% van de Vlaamse stemmen hebben gekregen. Het verschijnsel Lijst De Decker is herleid tot zijn essentie: De Decker, solo. Zelfs de SP.a slaagde er niet in, na drie jaar oppositie, ook maar één zetel bij te winnen. Ze verloren er zelfs. Dat laatste geldt ook voor het Vlaams Belang, dat een deel van zijn kiezers ziet wegvloeien naar de N-VA, waarvan nationalistisch Vlaanderen hoopt dat die eindelijk eens iets gaat verwezenlijken van de vele Vlaamse dromen. De beschuldiging die Vlaams Belang regelmatig krijgt van de politiek-correcte media, dat de partij maar aan de zijlijn blijft staan, is niet correct. Ze moet wel omdat diezelfde media haar geen media-aandacht bieden en zelfs geen betaalde reclame van de partij aanvaarden. Het is niet het Vlaams Belang dat hier in de fout gaat, maar de media zelf. Als men de situatie vergelijkt met Nederland, waar Wilders wél bij de gesprekken betrokken wordt, dan ziet men pas hoe achterlijk de Belgische politiek is. Diezelfde media, De Standaard op kop, bazuinen nu uit dat het einde van het Vlaams Belang in het zicht is. Daar geloof ik niets van. De partij mag dan enkele procenten verloren hebben, ze heeft nog steeds een stevige basis en een goede organisatie. Alles zal afhangen in hoever centurion De Wever iets gerealiseerd zal krijgen van zijn plannen, al dan niet stapsgewijs. Als hij er evenmin iets van bakt als de vorige belovers, dan zal ook hij de volgende keer niet meer moeten rekenen op vlottend Vlaanderen. Van de 800.000 stemmen die Leterme vorige keer kreeg op de senaatslijst, blijven er nog zo'n kwart miljoen van over bij Marianne Thyssen. Voorzitter Valkeniers heeft in elk geval zijn steun aan De Wever toegezegd voor alle initiatieven die Vlaanderen baat bij kunnen brengen. De twaalf procent die het Vlaams Belang nu nog vertegenwoordigt is een stuk lager dan wat we ooit gewend waren, maar niet onbelangrijk in de optelsommen die later wel eens zouden moeten gemaakt worden.
Op het ogenblik, dat ik dit verslag schrijf, is het 19.40 uur en zijn de meeste uitslagen van de federale verkiezingen bekend. Ik ben niet zinnens daar veel commentaar bij te geven, ook al omdat de uitslagen vrij goed de peilingen gevolgd zijn. Dat is eerder de uitzondering die de regel bevestigt (zie maar wat er nog deze week in Nederland is gebeurd). Het wordt nu wachten wat De Wever met zijn overwinning zal kunnen bereiken. Het steeds groter wordende vlottend Vlaanderen, dat eerst voor de Volksunie stemde, dan voor het Vlaams Blok/Belang, dan voor Leterme, kijkt nu hoopvol uit naar de historicus uit Antwerpen die uit hoofde van zijn beroep weet wat een Pyrrusoverwinning is. Winnen in Vlaanderen levert niets op, als men het later niet kan verzilveren in België. Er zal dus in de eerste plaats met de PS van Di Rupo moeten gepraat worden, de enige partij die in het zuiden van het land heeft gewonnen. Hopelijk zal dat kunnen zonder Milquet en/of Maingain als stoorzender(s) Als dat laatste wél gebeurt, dan is er geen kans op een oplossing en is het zaak dat de Vlaamse deelregering aan bod komt. Het zou meteen dé kans zijn voor Kris Peeters om zich bij CD&V op het voorplan te hijsen. Hij is de enige Vlaamse christen-democraat die (nog) niet gerecupereerd is door het Belgische systeem. Een tweede optie is een front van de V-partijen mét het jeugdige bestuur van Open-VLD, al lijkt dat niet meteen zo evident. De blauwe veulens hebben echter de moed gehad Leterme's regering te doen vallen. Een tweede moedige beslissing richting Vlaanderen zou voor een ommekeer kunnen zorgen. Of ben ik weer aan het dromen?
Het is feitelijk straffe kost dat in een zgz democratisch land een meerderheid van een bevolking al 180 jaar geminoriseerd kan worden. Dat dit maar blijft duren, heeft te maken met het feit dat allerlei nationale instanties er hun hele gewicht tegenaan smijten, te weten: het Hof, de Kerk, het leger, de vakbonden en het grootkapitaal. Dat de toestand nu (eindelijk?) aan het veranderen is, heeft ook te maken met het feit dat die behoudsgezinde instanties ook niet meer zijn wat ze waren. Met het Hof wordt openlijk gelachen. De Kerk heeft de dag van vandaag andere zorgen dan de bevolking te vertellen dat Vlaams kiezen niet correct is. Het leger is in volle afbouw. Alleen de vakbonden en het grootkapitaal blijven hun invloed aanwenden om dit niet werkzame België toch maar in stand te kunnen houden. Als de vakbondsbazen het voor het zeggen hadden (zij, die ook nooit democratisch verkozen werden), dan zou het er voor de V-partijen slecht uitzien. Dat hebben Cortebeeck en De Leeuw al duidelijk gemaakt. In de laatste rechte lijn naar verkiezingszondag dragen ook enkele grootkapitalisten hun steentje bij om de man in de straat ervan te overtuigen hoe belangrijk België wel is. Thomas Leysen, de grote baas van Umicore (en van nog wel enkele andere maatschappijen) heeft daarvoor al heel wat ruimte gekregen in onze politiek-correcte media. Dezelfde Leysen die ooit dreigde met zijn bedrijf Ahlers uit België te zullen vertrekken, mocht het Vlaams Blok de macht grijpen in Antwerpen. Nu heeft men ook Albert Frère voor de Belgische ploeg gespannen. Voor wie de man niet zou kennen: Frère is veruit de rijkste Belg op deze aardkloot. De enige die voorkomt in de Forbes 500 van de rijkste mensen ter wereld. Zijn persoonlijk vermogen wordt op 2 miljard euro geschat. De man heeft in Le Soir de kans gekregen zijn ongerustheid over een mogelijke splitsing van België te veroordelen. We zouden ons daarover helemaal niet druk mogen maken. Albert Frère mag dan nog de Belgische nationaliteit hebben, hij woont al decennia lang in la douce France. Erger nog: het was dezelfde Frère, die ooit de Bank Brussel-Lambert (BBL) verkocht aan het Nederlandse ING, die de enige Belgische petroleumgigant, Petrofina, verkocht aan het Franse Total en het nationaal elektriciteitsbedrijf aan het eveneens Franse Suez. M.a.w. het is het klassieke geval van "luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden", of, om het nog duidelijker te stellen: "hou België in stand zodat ik er nog veel geld aan kan verdienen door alles wat nog Belgisch is later ook nog eens te kunnen versjachelen." Arme Walen, die zelf overwegend links kiezen, maar voor het verdedigen van hun levenstandaard beroep moeten doen op een superkapitalist, die toevallig op hun grondgebied geboren is, maar er zelf geen eigen geld meer in wil steken...
De man die het hele N-VA-verhaal, als zou die partij de schuld zijn van een verhoging van de Belgische rente op staatspapier in de internationale markten, de wereld heeft rondgestuurd, blijkt niemand minder te zijn dan Luc Coene, ooit kabinetschef van de paarsgroene regering Verhofstadt en tegenwoordig vice-gouverneur van de Nationale Bank. Als beloning voor die eerste job was hij door de koning al tot minister van staat benoemd en ondertussen is hij reeds aangeduid om gouverneur van de nationale bank te worden, zodra Guy Quaden daar met pensioen gaat. In zijn huidige positie heeft die Coene helemaal niet het recht dergelijke kwakkels rond te sturen. Niet de N-VA, maar hijzelf heeft ervoor gezorgd dat er in de internationale financiële middens onrust is gezaaid. Ondertussen is de "spread", dat is het verschil tussen de Duitse en de Belgische rente op staatspapier, weer gedaald en ook dat is niet het gevolg van wat ook in de huidige Belgische politiek. Zomin als de politiek zich mag bemoeien met de nationale bank (officieel althans), zomin mag iemand van die bank zich mengen in de politiek. De reden dat het toch gebeurd is heeft, mijns inziens, een oorzaak. En die oorzaak heet Guy Verhofstadt. Luc Coene is aan Verhofstadt zijn ministerschap van staat én zijn job aan de nationale bank verschuldigd. Het zou me dan ook helemaal niet verwonderen, mocht de grootbezitter uit Toscanië achter heel dit verhaal zitten en dat het dan ook een fabeltje is dat Verhofstadt zich niet meer met de Belgische politiek zou bezig houden. Het was ook Verhofstadt die Marc Rutte, de overwinnaar van de Nederlandse verkiezingen, naar het Open VLD congres in Gent wist te halen. Niet toevallig Gent, de politieke thuisbasis van dezelfde Verhofstadt. Kortom, Open VLD werkt met een souffleur, want de "mayonaise" van de broekies die daar nu de wacht uitmaken, blijkt niet te pakken. Dat zou op zich niets onbetamelijks zijn, mocht het open en bloot gebeuren. Zoals het er nu aan toegaat, is het helemaal geen garantie op de geloofwaardigheid van de nieuwe club
Met bijna zo goed als alle stemmen geteld blijkt de rechterzijde in Nederland als de grote overwinnaar uit de verkiezingen te komen. De VVD van Rutte wordt er de nummer één, met 31 zetels en de PVV van Wilders haalt liefst 24 zetels (een winst van 15!). De rode PvdA blijft op 30 steken, een verlies van drie zetels dat als een overwinning wordt gevierd. Dé grote verliezer is het CDA van Balkenende, dat de helft van zijn zetels verliest en als partij zelfs kleiner wordt dan de PVV. Er zijn, voor wat het CDA betreft, nogal wat vergelijkingen met de zusterpartij CD&V in Vlaanderen. Ook Balkenende moest liefst viermaal voortijdig afhaken. Hij leidde vier kabinetten in acht jaar. Bijna Italiaanse toestanden (tenminste tot Berlusconi er zich mee bemoeide). Ook Balkenende was een specialist in wollig woordgebruik, net zoals onze Leterme. Alleen moet hem worden toegegeven, dat hij tenminste zelf de verantwoordelijkheid voor zijn beleid opnam en bij de verkiezingen geen vaandelvlucht pleegde zoals onze geitenhoeder uit de Westhoek. Nog een kenmerk van de huidige christen-democratiën in de Lage Landen is, dat die partijen hun eigen kiezers steeds in de steek hebben gelaten. Ze vragen zich eerst altijd af wat de ándere denken, niet wat hun eigen kiezers zouden willen. Met Marianne Thyssen is dat niet anders. Op eender welk gedurfd voorstel van de V-partijen, antwoordt ze steevast: "Ja, maar, dat gaan de francofonen/Walen/Brusselaars/ socialisten enz. nooit aanvaarden. En dan? Moet de partij dan afkomen met een voorstel dat eerst moet worden goedgekeurd door de concurrentie? Zondag is het beurt aan Vlaanderen om de partij van de Lamme Goedzakken een trap onder de broek te geven. Een partij die de grootste is in een regio die de meerderheid heeft, geeft die niet af om de eigen postjes te redden. De Vlaming is het beu als tweederangsburger behandeld te worden, zelfs door zijn eigen partij(en). Zondag krijgt hij dé kans om daarin verandering te brengen. Nog drie keer slapen.
Terwijl de Nederlandse verkiezingen, die vandaag gehouden worden, helemaal in het teken staan van de economie, terwijl er in Groot-Brittannië door de nieuwe regering duchtig gesnoeid wordt in de staatsuitgaven en de Duitse regering zopas beslist heeft tot een draconische besparing van 80 miljard op vier jaar, komt hier een geleerde professor vertellen, dat het bij ons allemaal zo'n vaart niet moet lopen. De man heet Wim Moesen en wordt beschouwd als "de specialist van de openbare financiën" aan de KU Leuven... Volgens Moesen zullen onze uitgaven jaarlijks met 4% stijgen. Om onze begroting in evenwicht te houden, zou dat "maar" 206 miljard extra mogen zijn, terwijl het planbureau er 228 vooropstelt. Als enige voorwaarde, stelt Moesen, dat de economie dan wel elk jaar met twee procent moet groeien. In tegenstelling tot Moesen, ben ik geen specialist ter zake, maar toch kan ik rustig zeggen, dat hij verkeerd bezig is. Zelfs al zou hij gelijk hebben, dan is het absoluut not done dat hij zoiets nu gaat vertellen. Onze politiekers zullen het graag horen niet meer te zullen moeten besparen, zeker in Wallonië waar de uitvoering van aangekondigde verkiezingsbeloftes al zo'n zeven miljard extra zullen kosten. De twee procent groei zal België de eerste jaren trouwens meer dan waarschijnlijk niet halen, zodat Moesen straks altijd nog kan zeggen, dat hij gelijk had. Maar zelfs dat is niet waar. Volgens mij heeft de geleerde, maar niet verstandige man zelfs geen rekening gehouden met de kosten van de vergrijzing. Die bedragen momenteel reeds 3% (10 miljard euro) van de begroting, maar zullen in de komende jaren - als gevolg van de pensionering van de babyboomers generatie - oplopen tot zo'n 10% (een kleine 30 miljard). Met daarbij een overheidsschuld van rond de 100% van het bbp, is het belachelijk te doen alsof hier geen besparingen zouden nodig zijn. Zoiets daarenboven komen vertellen op één week van de verkiezingen, is op zijn minst een zaak met een politiekcorrect reukje. En er is nog meer van die onzin. Bv het feit dat de stijging van de Belgische rente zou te wijten zijn aan de opkomst van de V-partijen in het algemeen en N-VA in het bijzonder, is een gemene streek van de laatsten der belgicistische mohikanen. De reden daarvoor is gewoon, dat Duitsland zwaar blijft besparen en dat de financiële markten naar de Duitse staatsobligaties vluchten. Dat was bv zopas ook het geval met Ageas, de verzekeringspoot van het vroegere Fortis, dat voor honderden miljoenen euro's staatsobligaties van de zuiderse landen verkocht heeft en in de plaats Duitse obligaties heeft aangekocht. Zelfs specialisten ter zake, zoals Noels van Econopolis en de links-liberaal Paul De Grauwe, zeker geen flaminganten, spreken van een opgezet manoeuvre. Oostenrijk ziet zijn rente ook stijgen en daar is geen De Wever (misschien de geest van Haider?). Kortom, alle middelen zijn goed om de zoveelste Vlaamse opmars te stuiten. Laat ons hopen, dat het deze keer niet zal pakken en dat de doorsnee Vlaming genoeg flegma in huis heeft om de doodgravers van onze toekomst de woestijn in te sturen.
Wij kijken nogal gemakkelijk op naar Amerika als het om technologische vooruitgang gaat. Dat blijkt niet (altijd) te kloppen. Voorbeeld is het geknoei in de golf van Mexico, waar men er nu al drie weken niet in slaagt het gesprongen olielek te dichten. Het wordt pas echt dramatisch, als men weet dat er in ons eigen Vlaamse landje (én in Nederland) technische knowhow en middelen voorhanden zijn om zo'n ramp sneller de baas te kunnen. Zowel Deme als Jan De Nul beschikken over gespecialiseerde schepen, die tot veel meer in staat zijn dal de verouderde Amerikaanse vloot. Kijk maar eens naar wat onze bedrijven al verwezenlijkt hebben over de hele wereld, maar niet in Amerika. In de States kunnen onze baggeraars niet werken, dit n.a.v. de zgn "Jones Act", een wet uit 1920, die zegt dat vrachtvervoer per schip tussen Amerikaanse havens alleen mag gebeuren met schepen die in de Verenigde Staten zijn gebouwd. Als gevolg daarvan kunnen de gesofistikeerde schepen van onze Vlaamse baggeraars daar niet gaan helpen. Niet het splinternieuws valpijpschip dat met grote precisie stenen en zand tot op 2 km diepte kan storten, ook niet de schepen die olie kunnen opruimen - zowel boven als onder de zeespiegel - ook niet die schepen, die aarde en zand 150 meter voor zich uit kunnen spuiten en heel nuttig zouden zijn voor het maken van dammen. De natie met het grootste en modernste leger ter wereld, blijkt niet in staat de rotzooi voor zijn eigen kust op te ruimen. Zo zie je maar tot wat verouderde wetten in staat kunnen zijn. We kunnen er hier van meespreken. Nieuwe wetten maken is geen kunst, de oude afschaffen of aanpassen, lijkt heel wat moeilijker te zijn.
De overwinning heeft vele vaders. Dat is zo bij bv een voetbalploeg die het goed doet. Die krijgt dan ook steeds meer supporters. Dat blijkt ook zo te zijn met een politieke partij. Ik hou het in dit geval op wat ik "vlottend Vlaanderen" noem (zie mijn blog van 27 mei). Een steeds grote wordende groep Vlamingen zoekt al te lang al wanhopig naar een oplossing voor de onafhankelijkheid cq het confederalisme. Eerst was dat via de Volksunie, dan het Vlaams Blok/Belang. Daarna werd alle hoop op Leterme gevestigd, die het met zijn "vijf minuten politieke moed" eens zou oplossen. Nu is Bartje De Wever met zijn N-VA aan de beurt. Laat ons hopen, dat hij erin slaagt dit land tenminste naar een (soort) confederaal systeem te loodsen. Dat zou dan alvast een stap in de goede richting zijn. Men moet ook realist blijven. Peiling na peiling geeft ondertussen de N-VA meer kansen en CD&V minder. Het is te mooi om waar te zijn, maar "de mensen", waarover Leterme het steeds heeft, schijnen eindelijk e.e.a. begrepen te hebben. Het beste werd dit nog verwoord in een column in De Standaard van vorige week van de hand van Jan Verheyen. Nota bene: geen politicus, maar een gevestigde filmregisseur. Jan is de traditionele partijen kotsbeu en kan ze zijn stem niet meer geven. Als België een NV was, aldus Verheyen, dan is het rapport van hun beleid een pijnlijk onvoldoende. Moet je dan weer dezelfde spelers in het veld zetten, die er al twintig jaar een potje van maken? Ik dacht het niet." Op de uitspraak van De Wever dat de Vlaamse partijen nooit, maar dan ook nooit nog een federale regering zouden mogen dulden die geen meerderheid heeft in Vlaanderen, antwoordt Marianne Thijssen, dat de regering Leterme er zo voor stond omdat de N-VA eruit was gestapt. Dit klopt niet: de N-VA is uit het kartel gestapt, niet uit de regering, want ze zat er niet in, met zelfs geen staatssecretaris. Men kan niet uit een regering stappen waar men niet in zit! Als er later ooit een geschiedenis van Vlaanderen zal geschreven worden, zal men het Leterme en zijn ploeg niet kwalijk nemen dat ze de staatshervorming er niet door kreeg, eenvoudig omdat het haar aan een twee derde meerderheid ontbrak. Waar ze wél zal worden op aangerekend is, dat ze toch is doorgegaan, ondanks het feit dat ze in Vlaanderen geen meerderheid had. Zoiets "goed bestuur" noemen is een loopje nemen met de werkelijkheid. Nog zes keer slapen en dan gaan we weten wat die eerzucht CD&V zal gekost hebben.
De tsjevenpartij dacht zich alles te mogen permitteren. Nadat ze in 1999 in de oppositie terecht gekomen waren dank zij het handig misbruik van de dioxinecrisis door de heer Verhofstadt, kwam de partij terug aan de macht als "Vlaams" kartel, nadat het de restanten van de Volksunie aan boord had genomen en gered had van de politieke ondergang. De regionale verkiezingen van 2004 waren goed meegevallen en dank zij de steun van N-VA was ook de federale stembusuitslag een succes. Met een programma dat van het Vlaams Belang had kunnen zijn, ging men eens zien wat men ging zien. Niets dus, want het origineel is altijd beter. Toen het echt fout liep en Leterme in zee ging met een regering met francofone meerderheid, tegen een Vlaamse meerderheid in het parlement, haakte N-VA af en daarvan plukt het nu (waarschijnlijk) de vruchten. "Goed voor de mensen" en "Goed bestuur" doen het blijkbaar niet meer voor een partij die de laatste drie jaar geen enkel puntje van heel haar programma heeft kunnen verwezenlijken en daarbij, voor het eerst in de naoorlogse geschiedenis, van de Vlaamse meerderheid in België een minderheid had gemaakt. Vergeten we trouwens niet, dat CD&V de opvolger is van CVP, een partij die Vlaanderen vroeger ook al een paar keer ferm in de steek had gelaten. Denk maar aan de koningskwestie waarin de Vlaamse meerderheid ook toen haar zin niet kreeg. De partij heeft ooit de volstrekte meerderheid gehad in heel België, maar zelfs dat volstond niet om een goed bestuur te verwezenlijken. Denk maar aan de "oplossing" voor de Kongo kwestie, waar men nu nog de nefaste gevolgen van ondergaat. Volgens de laatste peilingen, zakt CD&V onder de 20% en is de kans dat ze verder gaat zakken groter dan dat ze weer zou stijgen. Laat ons hopen dat die trend zich doorzet, want als er één partij is die Vlaanderen verraden heeft, dan is het die van de kadodders.
Ondanks alles leven we nog steeds in een van de welvarendste landen van de wereld. De vraag is alleen: hoelang nog? Want onze welvaart stoelt momenteel op een luchtbel in de vorm van een structurele staatsschuld van 22 miljard en een werkelijke van om en bij de 40 miljard. De politieke partijen weten dat ook, maar zij doen alsof hun neus bloedt. In navolging met wat in Nederland gebeurt, zijn er al wel enkele partijen (Open VLD, N-VA) die een kostenraming hebben laten maken van wat hun voorgesteld programma het land zou kosten, maar dat zijn ook maar de uitzonderingen. In de meeste partijen wordt er helemaal niet gerekend en denkt men nog steeds deze verkiezingen te kunnen winnen met holle caféslogans zoals "het geld halen waar het zit (vermogensbelasting) en "de grote internationals harder aanpakken" (notionele intrestaftrek*). Dat men daarmee het kapitaal het land uit jaagt, lijkt vooral voor de vakbonden geen probleem: hoe meer doppers, hoe meer staatssteun (nog zo'n Belgenmop, een variante op "Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof). Om de staatsschuld te verkleinen, moet er meer werkgelegenheid komen én moet er drastisch bespaard worden. De belastingen verhogen is geen optie: we hebben al de hoogste van Europa. De werkgelegenheid kan alleen toenemen als er een economische groei is van minstens 2%. Die zal er dit jaar niét zijn - hoogstens 1% - en waarschijnlijk ook niet de komende jaren. Er zal dan ook moeten bespaard worden, veel bespaard. Dat kan door bv het ambtenarenkorps, dat in dit land abnormaal groot is (wat in 2007 al bevestigd werd door de OESO), in te krimpen. Als men ambtenaren met pensioen maar gedeeltelijk vervangt, kan dat vrij efficiënt gebeuren. Dat kan ook als men het brugpensioen trapsgewijs zou afschaffen en ervoor zou zorgen dat men tenminste blijft werken tot zijn 65ste. Dat kan ook als men de werkloosheidsval uitschakelt en er een grens op zet. Dat kan ook als men ophoudt miljarden weg te smijten in asiel en migratie, voor mensen die niet alleen nooit hebben bijgedragen, maar het ook in de toekomst waarschijnlijk niet zullen doen. Dat kan als men de instellingen vereenvoudigt via een staatshervorming en bv senaat, provincieraden en nog een veelvoud van overjaarse en nutteloze instellingen opdoekt. Kortom, als we onze welvaart enigszins willen behouden, zijn er genoeg middelen om dat te doen. Alleen moet men daartoe bereid zijn, iets wat ik niet zie gebeuren zolang de vakbonden het in enkele traditionele partijen voor het zeggen hebben. Om nog te zwijgen over Wallonië, onze DDR, waar helemaal niets is berekend, waar men helemaal niets wil veranderen en waar men de mensen de hemel blijft beloven, hopende dat men er het Vlaamse geld, via de Belgische staat, zal blijven krijgen tot in der eeuwigheid.
* De notionele intrestaftrek is wel degelijk uit zijn voegen gesprongen. I.pl.v. het geschatte half miljard, kost die de staat nu zo'n 4,5 miljard euro. Hierbij dient echter aangestipt dat die aftrek mede werd goedgekeurd door partijen die er nu de afschaffing van vragen (inclusief de PS!).
Het zal niet dikwijls gebeuren dat een partij die de eerste minister leverde, met die man niet verder gaat als boegbeeld in een volgende verkiezingscampagne. Zeker niet, als men weet dat de man er wel aan meedoet, maar dan alleen op plaatselijk vlak, m.a.w. alleen nog een thuismatch wil spelen. Dat is echter wat op het ogenblik gebeurt met Leterme en zijn CD&V. De redenen daarvoor zijn te vatten in zijn zgz "werven": 1. Op gebied van asiel en migratie krijgt de regering Leterme een dikke nul. Nadat men, onder Turtelboom, nog een beetje de bui had kunnen opvangen, kreeg men een complete dijkbreuk nadat haar bevoegdheden werden overgedragen aan het Waalse koppel Wathelet (CDH) en Courard (PS). Zelfs tot op de dag van vandaag, een half jaar na het sluiten van de tweede regularisatiegolf, weet men niet te zeggen hoeveel mensen er nu degelijk geregulariseerd zijn. Men denkt aan een getal van 20.000, maar dat zou nog kunnen aandikken. Zeker is wel, dat er tot nu toe vier (4!) arbeidsvergunningen voor die 20.000 geregulariseerden werden afgeleverd... 2. Op gebied van energie is het eveneens huilen met de pet op. Dit was oorspronkelijk een werf van Herman Van Rompuy, dat in oktober van vorig jaar zogezegd was opgelost, doordat de regering toen besloten had de oudste kerncentrales nog x-aantal jaren open te houden. Na zes maanden blijkt daarvoor nog steeds geen wet te bestaan, waardoor alles door een eventuele nieuwe federale regering weer zal moeten worden opgestart. Knoeiwerk van minister Magnette (PS). 3. Op gebied van pensioenen: geen enkel resultaat, buiten dan de vaudeville met Daerden (PS) in de senaat over zijn groeneboek en zijn "oewitteboek". Ondanks het feit dat de uitgaven spectaculair blijven stijgen o.w.v. de eerste golf van babyboomers die op pensioen gaan, blijven de Belgische pensioenen bij de laagste van Europa. 4. Op het gebied van de staatshervoming is alles doorverwezen naar een eventuele volgende federale regering en is ook daarover geen enkele zekerheid. 5. Op gebied van Financiën en ambtenarij heeft men één resultaat: er zijn sindsdien honderd (100!) ambtenaren minder! Van resultaat gesproken. Bij Financiën is er, na twaalf jaar Reynders (MR), één grote puinhoop: politiek benoemde ambtenaren die elkaar tegenwerken, managers die aangesteld worden zonder dienst of personeel en nog van dat moois. Een ambtenaar bij Financiën wordt benoemd op zijn standplaats en kan - als hij dat zelf verkiest - veertig jaar op dezelfde plaats hetzelfde werk doen... 6. Op gebied van Begroting en Werk is het duidelijk. Er moet binnen de vier jaar 22 miljard bespaard worden en niemand weet hoe. Er is geen reserve, er is niets opzij gelegd om de kosten van de vergrijzing op te vangen, er valt niets meer te verkopen of aan te slaan. De werkzaamheidsgraad is bij de laagsten in Europa en het zal Milquet (CDH) niet zijn die daaraan iets ten goede zal veranderen. In bovengesteld relaas is het duidelijk dat de hoofdverantwoordelijken voor de meeste van die mislukkingen uit de francofone partijen komen. De eerste minister is daarvoor echter verantwoordelijk en het is daarom niet meer dan juist dat hij en zijn partij daarvoor worden afgestraft. Leterme en zijn partij hadden nooit mogen beginnen met een regering waarin de minderheid in dit land het voor het zeggen had. Hopelijk zal Vlaanderen ze daarvoor de gepeperde rekening presenteren op 13 juni.
Uit de recentste studie van Ernst&Young naar de aantrekkelijkheid van België voor buitenlandse investeerders, blijkt, dat Wallonië percentsgewijs meer nieuwe investeringen aantrekt dan Vlaanderen. Dat is dan een primeur, waarbij de politiek-correcte media meteen alle registers opentrekken. In deze electorale campagne is het immers een opsteker voor de belgicisten om aan te tonen dat Vlaanderen Wallonië wel eens nodig zou kunnen hebben in de toekomst. VTM, nooit om wat spektakel verlegen, had er zelfs over dat Wallonië België recht houdt. De cafézender uit Nossegem is nooit te beroerd om te overdrijven en dat is in deze zaak wel degelijk het geval. Om te beginnen, is het juist dat Vlaanderen stilaan volgebouwd raakt en dat er in Wallonië inderdaad meer ruimte over is. Dat is geen nieuw gegeven. Tot aan de economische crisis waren het vooral Vlaamse bedrijven die tot net over de taalgrens verhuisden, omdat ze hier niet konden uitbreiden of omdat het hen hier teveel kostte. Ik herinner me het verhaal in Vacature van een bedrijf uit Roeselare dat verhuisde naar Moeskroen. Dat leek een succesverhaal, tot het er op aankwam personeel te vinden. Ten langen laatste bleken er alleen nog West-Vlamingen en Frans-Vlamingen te werken, geen Walen. Die kwamen hoogstens eens langs om een bewijs te vragen dat ze er gesolliciteerd hadden en zo verder konden gaan stempelen. In het VRT-journaal over de zaak had een Vlaamse bedrijfsleider het erover, dat er in Wallonië veel meer "werkzoekenden" waren. Dat klopt niet, want werkzoekende is niet hetzelfde als werkloze. Denk bv ook maar eens aan dat callcenter bij Bergen, waar ook bijna alleen Vlamingen werkten, omdat men ter plaatse geen gekwalificeerd veeltalig personeel vond. Alles is dan ook relatief. Wat ook meetelt is het feit dat Wallonië, in tegenstelling tot het rijkere Vlaanderen, nog altijd Europese expansiesteun mag geven en dat het zgz tweede Marshallplan er heel wat magerder uit zou zien mocht de regio niet, via België, kunnen genieten van de jaarlijkse miljardentransfers uit Vlaanderen. Van dat laatste vind ik bij onze o zo democratische media helemaal niets terug. Bij dit alles mogen we echter niet vergeten ook de hand in eigen boezem te steken. Het is inderdaad een feit dat Vlaanderen heel wat investeringen misloopt o.w.v. onnodige regelneverij. Als een bedrijf nog maar ergens zich wil vestigen of uitbreiden, staat er altijd wel e.o.a. buurtcomité klaar om dit te boycotten, het zgz NIMBY-syndroom ("not in my back yard"). Het is hoopvol, dat Vlaams minister-president Peeters dit heeft vastgesteld en beloofd heeft daar iets aan te zullen doen. Regelneverij is goed voor bv de groenen, die terug naar de middeleeuwen willen, niet voor een gemeenschap die van "VIA" (Vlaanderen in actie) werk wil maken.
Er zijn van die zaken die elk jaar terugkomen: het botten van de bomen, het vallen van de bladeren en de activiteiten van de onderzoekscel van de Bende van Nijvel. Die laatste heeft weer van zich laten horen. Nadat ze de vorige jaren al enkele tuinen en bossen vruchteloos heeft laten omwoelen, gaan ze nu weer eens een "allerlaatste" reconstructie doen van de laatste overval van de bende, die in totaal 28 mensen vermoordde, maar waarvan geen enkel spoor is terug gevonden. Men gaat ervan uit dat een van de overvallers bij die laatste actie door de politie is doodgeschoten, maar daarvan is niet het minste bewijs. Vergeten we trouwens niet, dat het hier gaat om misdaden die begaan werden in het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw en waarvan de laatste dus al 25 jaar achter ons ligt. De enige reden, waarom die cel zo vruchteloos actief blijft, is omdat ze ergens een reden van bestaan moet hebben en de grote onkosten, die daarbij gemaakt worden, toch enigszins moet kunnen verrechtvaardigen. Als men het met deze zaak écht zou menen, dan zou men beter eens tot op het bot uitzoeken, waarom de hele zaak op een gegeven ogenblik (toen er een verwantschap bleek te kunnen zijn met de evenmin opgeloste "roze balletten"), men de hele zaak uit handen naam van toenmalig onderzoeksrechter Troch in Dendermonde en ze gaf aan die van Charleroi. Die laatste stopte het hele dossier in een kast, waarin het jaren is blijven stof vergaren, tot men op het idee kwam er toch nog maar eens naar te kijken en de nieuwe onderzoekscel werd opgericht. Over vijf jaar verjaart de zaak en de kans dat er ooit nog iets zal gevonden worden, is zo goed als nihil. Ondertussen heeft al dat extra werk enorm veel extra geld gekost, terwijl het misschien had kunnen worden opgelost, mocht Justitie in de jaren tachtig dezelfde activiteiten als die van vandaag aan de dag had gebracht. Wie kan zich nu nog veel herinneren van iets dat vijfentwintig jaar geleden gebeurd is?
- Volgens de Creg, de zgn nationale energiewaakhond, maakt Electrabel jaarlijks zo'n kleine twee miljard winst in België. Dat bedrag wordt op e.o.a. manier weggetoverd, want officieel is daar niets van bekend. Electrabel zegt natuurlijk dat het niet klopt, maar harde tegencijfers heeft het bedrijf daarover nog steeds niet gegeven. Wel geeft ze, onder protest, de Belgische staat jaarlijks zo'n kwart miljard, maar dat is dus ruim onvoldoende als die Creg-cijfers enigzins kloppen. Nota bene: Electrabel betaalde de laatste jaren ook geen belasting (nul komma nul euro)... - Voor wie zich druk maakte over de 100 miljoen die Carrefour van de Belgische staat kreeg om zo'n duizend jonge vijftigers tot aan hun pensioen niet meer te moeten laten werken (noch te moeten bijdragen aan de sociale zekerheid): het is al de vierde keer dat het Franse concern deze herstructureringstruuk bovenhaalt. Carrefour, dat over de hele wereld werkt, heeft waarschijnlijk geen enkel ander land waar het zo goedkoop met staatssteun kan reorganiseren. - De notionele intrestaftrek, bedoeld voor het aantrekken van buitenlandse bedrijven, is door die bedrijven zo geïnterpreteerd, dat ze die ook kunnen aftrekken van hun reeds bestaande Belgische vestingen. Als gevolg daarvan kost die zoveelste Verhofstadt grap ons land jaarlijks zo'n 4,5 miljard, dit i.pl.v. het half miljard dat men dacht dat het ging kosten. Zelfs volgens Marianne Thyssen, betaalt ons land een kleine anderhalf miljard teveel aan die aftrek. - BNP Paribas kreeg niet alleen Fortis cadeau aan braderijprijzen, het betaalt ook zo goed als geen belasting en krijgt daarenboven nog honderden miljoen euro bovenop voor takken van haar eigen verzekeringsmaatschappij, die het in Brussel heeft geliquideerd. Deze truuk is, samen met de notionele aftrek het gevolg van achterpoortjes in de slecht gemaakte Belgische wetten. Kortom, België wordt kaal geplukt door meestal Franse bedrijven die hier zowat alles toegelaten schijnt. Enorme transfers van Belgische kapitalen verdwijnen op die manier via banken, verzekeringsmaatschappij, energietoeleveranciers en zelfs parkeervennootschappen (Vinci bv) naar la douce France. De vraag is maar, of iemand straks de moed zal hebben daaraan iets te doen...
Inter(nazionale) Milano is inderdaad internationaal. De ploeg, die dit jaar het Italiaans kampioenschap (lo scudetto), de beker (la coppa) én de finale van de European Championship won - tegen Bayern München - bestaat nl bijna volledig uit buitenlanders. Bij mijn weten, speelde er één Italiaan in mee, een zekere Zanetti. Men kan zich dan ook afvragen, waar men daar blijft met al die goede, eigen Italiaanse spelers? Wel, die stuurt men naar het buitenland, naar Eupen bv. KAS Eupen, zo heet de voetbalclub daar, won de eindronde voor de tweede stijger naar de eerste voetbalafdeling. Net zoals bij Inter, speelt er daar één (1!) eigen speler mee. De rest zijn allemaal buitenlanders, grotendeels Italianen. Het moeten dus niet altijd negertjes zijn, zoals destijds bij Beveren. Die noemde men toen ook Waaslanders, zoals men het vreemdelingenlegioen van Eupen thans Oostkantonners noemt. Ondertussen weten we hoe het met Beveren is vergaan. De club speelt straks in derde afdeling... Maar er is meer. Als nieuwe eersteklasser moet KAS Eupen straks beschikken over veldverwarming en een grotere stadioncapaciteit. Ook de verlichting zal moeten worden aangepast. Dat alles zal, officieel althans, betaald worden door de Duitstalige gemeenschap (60%), het stadje (20%) en de club (20%). Officieel, zeg ik, want de werkelijkheid is, dat het geld meer dan waarschijnlijk zal komen van het Waalse Gewest en dit als beloning voor het feit dat de Duitstalige gemeenschap de francofonen geholpen heeft in de zaak B-H/V, door een zoveelste belangenconflict in te roepen en zo de Vlamingen nog maar eens een hak te zetten. Ik heb vroeger altijd een boontje gehad voor de Oostkantonners, omdat ook zij enorm hebben geleden onder de meedogenloze Belgische repressie na Wereldoorlog II, maar op mijn sympathie kunnen ze sindsdien niet meer rekenen. Om nog even terug te komen op dat voetbalstadion: dat krijgt een tribune met 8.000 plaatsen, daar waar er in tweede afdeling gemiddeld slechts 1.000 toeschouwers waren. Zelfs als dat gemiddelde aantal volgend seizoen zou verdrievoudigen, zal het daar absoluut niet gezelliger worden. Misschien krijgen ze dan al een voorsmaakje van wat de club te wachten staat: Beveren achterna! Zonde voor het zoveelste geval van weggesmeten geld...
