De resultaten van 10 juni hebben hun eerste slachtoffer gemaakt. Professor Vande Lanotte, ooit kandidaat premier voor dit land, heeft afgehaakt. De schoenmaker gaat terug naar zijn leest, in casu naar zijn zetel bij de universiteit van Gent. Tegelijkertijd zegt hij, dat de SP.a in de oppositie zal gaan en van daaruit eventueel een staatshervorming zal steunen. Dat ruikt al naar chantage maar geeft anderzijds aan dat het Vlaams Belang dat dan evengoed kan doen vanuit de oppositie. Tenslotte wordt Vande La opgevolgd door Caroline Gennez, een van de SP.a's "babes", die men in 't Pallieterke onveranderlijk "het foorwijf" noemt. Of dat zal garanderen voor een Vlaamse kermis, valt nog zeer te betwijfelen. Belangrijker voor Vlaanderen is het feit dat Spirit aan het oplossen is. Dat hebt ge met spirit(us) als ge de stop van de fles laat. Het partijtje, dat lang heeft kunnen mee profiteren van de populariteit van Bert Anciaux, is volledig verdwenen uit de Kamer. Zelfs wonderboy Van Bellingen kreeg niet genoeg stemmen (zou toch niet iedereen zijn verhaaltje geloven?) en Fauzaya Talhaoui heeft na haar verblijf bij Agalev nu ook bij Spirit moeten ondervinden dat overlopers niet op een trouw cliënteel kunnen rekenen. Spirit gaat waarschijnlijk de weg op van Vivant, al kunnen een paar exemplaren het nog twee jaar uitzingen op regionaal vlak. Buiten het zetelverlies is er immers ook het geldelijk verlies waarvan ik denk dat de SP.a dat zo maar niet zal blijven bijbetalen. SP.a/Spirit is een formatie die op de cruciale momenten anti-Vlaams heeft gestemd en daarom kan men er alleen maar blij om zijn dat uitgerekend zij de grootste klappen krijgen. Laat ons tenslotte niet vergeten dat dit zootje ongeregeld ondertussen nog wel de touwtjes in handen houdt binnen het IJzerbedevaartcomité... Hoe het nu verder moet met België is nog koffiedik kijken, maar het is reeds duidelijk dat Leterme nog wel even bezig zal zijn, wil hij een regering bijeen krijgen die tegelijkertijd akkoord is om een grondwetswijziging door te voeren. Buiten het afhaken van de SP.a, heeft ook Reynders, de grote baas van het MR, al laten weten dat hij wel wil mee regeren, maar dat de staatshervorming er niet zal komen vóór geweten is hoe de kaarten zullen liggen ... na de regionale verkiezingen van 2009! Daarmee krijg ik gelijk, wanneer ik gisteren stelde dat het voor het Vlaams Belang geen verschil uitmaakt of het 19 of 25% haalt bij deze federale verkiezingen. Zelfs al zou het mogen meespelen, zal het niet lukken omdat de partij ervan uit gaat dat ze alleen in een Belgische regering stapt als dit de laatste zal zijn. Voor de gewestregering ligt dat anders, daar wil het VB wél mee regeren. Het wordt nu uitkijken wat er tegen die tijd allemaal nog te gebeuren staat.
Paars heeft dus de verwachte afstraffing gekregen. Het is, zoals peetvader Louis Tobback het acht jaar eerder al stelde, geëindigd op bont en blauw. Vlaanderen heeft rechts gekozen, nog rechtser dan vroeger en heeft links, Open-VLD incluis, de nederlaag gegeven die het verdient. Voor de rest is alles een beetje verlopen zoals verwacht, met uitzondering van het succes van de Lijst Dedecker. Het is nog maar eens bewezen, dat Vlaanderen houdt van underdogs. Hopelijk is Jean-Marie wijs genoeg om in de volgende jaren zijn partijtje uit te bouwen zonder de fouten te maken van het libertaire clubje van Van Rossem destijds. Vlaams Belang gaat nog steeds vooruit, maar toch minder dan misschien verwacht werd. Toch maakt het allemaal niet veel uit. Buiten de gebruikelijke boycot van de zgz correcte media, had het Belang ook af te rekenen met het feit dat haar thema's als criminaliteit, immigratie en de Vlaamse onafhankelijkheid zo goed als niet aan bod kwamen in het electoraal debat dat, met opzet, helemaal werd toegespitst op de lijsttrekkers van de klassieke partijen. Of het VB nu 19% haalt of 25% verandert niets aan de zaak. De partij mag, zeker in de Belgische context, toch niet meespelen. Van zodra er immers met de Waalse "broeders" gepraat zal worden, houdt elke referentie met het VB op. De vraag is maar in hoever de francofonen de aanwezigheid van het N-VA zullen dulden. Voor het VB wordt het wachten op de blunders van de volgende federale regering om die in winst om te zetten bij de regionale verkiezingen van 2009. Leterme en zijn kartel mogen dan al 30% van de stemmen hebben gehaald in Vlaanderen, om een regering met een eenvoudige meerderheid te halen, moet de CD&V een van de verliezende paarse partijen mee krijgen. Dat betekent al meteen water in de wijn doen. Als de besprekingen met de francofonen zullen beginnen, wordt dat er niet beter op. Als Leterme voet bij stek houdt en niet tot een regering toetreedt als er geen staatshervorming op het programma staat, dan heeft hij een groot probleem. Hierbij dient trouwens aangestipt, dat uitgerekend de CD&V's tegenhanger in Wallonië, het CDH, al meteen heeft laten weten dat er van grondwetshervormingen niets in huis zal komen. Als dat toch zal gebeuren, zal Vlaanderen daarvoor een prijs moeten betalen in de vorm van een Franstalige premier, verlies van grondgebied en/of bevoegdheden, het begraven van de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. Voorwaar geen prettig vooruitzicht, zeker als men weet dat in dat laatste kiesarrondissement de francofone partijen de grote winnaars zijn geworden. Laten we tenslotte niet vergeten dat een regering met een eenvoudige meerderheid in België met een minderheid in Vlaanderen nog steeds tot de mogelijkheden behoort. Alle CD&V/N-VA triomfalisme is dan ook voorbarig.
Vandaag is het eindelijk verkiezingsdag. Gedaan met het oeverloos gezwam van ons politieke wereldje. Ik schrijf deze blog met opzet reeds 's morgens, omdat ik enerzijds niet zinnens ben de godganse dag nóg eens alles te moeten meemaken en anderzijds omdat ik niet geloof dat er wereldschokkende dingen gaan gebeuren. Het wordt waarschijnlijk zo'n beetje zoals dat verhaal van de man die op een boom vol kraaien schoot. De vogels vlogen op, maar kwamen later weer allemaal terugzitten, zij het niet noodzakelijk op dezelfde tak. De VRT zendt, op één, non-stop uit tot ergens tegen middernacht, niets anders dan de verkiezingen. Om dan te kunnen zeggen dat partij A iets vooruit is gegaan, partij B iets heeft verloren en partij C een status quo heeft behouden. Verschrikkelijk interessant, vooral als ge dan de hele dag weer dezelfde gezichten hebt moeten zien die het scherm al enkele weken hebben geteisterd. Wat er vandaag in de rest van de wereld gebeurt, is voor de VRT bijzaak. In dat verband kan trouwens worden aangestipt, dat de koningin Elisabeth wedstrijd niet het enige programma was dat in uitgesteld relais wordt uitgezonden. Vandaag is er de Formula Uno race in Canada. Die begint daar om 19.00 uur onze tijd, maar kan op de VRT pas bekeken worden vanaf kwart vóór middernacht! Als men weet wat Bernie Ecclestone voor zo'n uitzending laat betalen, dan moet ge flink gek zijn om zo'n duur programma uit te zenden op een uur waarbij er geen kat meer naar kijkt. De afecionados, waartoe ik behoor, weten trouwens dat La Deux de race wél rechtstreeks uitzendt vanaf 18.30 uur... Of ik dan helemaal niet geïnteresseerd ben in de verkiezingsuitslag? Natuurlijk ben ik dat, maar iedereen die de politiek hier een beetje volgt, weet ondertussen dat het kartel CD&V-N-VA in Vlaanderen als grootste uit de bus zal komen, dat het Vlaams Belang, ondanks alle vormen van boycot, de nummer twee wordt en waarschijnlijk de grootste partij zal blijven, dat de Open-VLD klop zal krijgen en dat ook de SP.a zal verliezen omdat er daar geen degelijke vervanger is gevonden voor het stemmenkanon SS uit H, die de eigen zak veel belangrijker vond (typische socialist). Waarschijnlijk geraken de groentjes ook niet verder dan hun resultaat van 2004, omdat tegenwoordig alle partijen een beetje groen zijn geworden en de doorsnee Vlaming de regelneverij van Vogels, Aelvoet en Co nog steeds niet verteerd heeft. O, ja, dan is daar ook nog Wallonië, waar mag gebeuren wat wil. Wij, Vlamingen hebben daar toch geen vat op. Wallonië is zo'n beetje buitenland, maar dan wel een dat zich met onze zaken zal komen bemoeien en dat hier dan nog met de nodige égards wordt behandeld door rood, blauw en groen en (misschien) oranje. 10 juni 2007 zal op zich geen belangrijke datum worden. Misschien worden de besprekingen die daarna zullen volgen dat wel, al zou de beste oplossing voor Vlaanderen zijn dat er geen gevolg aan zal kunnen gebreid worden. Pas dan zou het voor ons interessant worden. Dat zien we morgen dan wel weer!
"Een politieke uitloper van de provo's in de Belgische politiek was de Guy Verhofstadt van de eerste drie burgermanifesten met hun uitdagende taal over de syndicaten, de staat, de overheidsinstellingen, België". Van provotariër is Verhofstadt lekkend en smekkend van de macht, klootjesvolk en middelmatist geworden. De vleesgeworden eliteconsensus". Bovenstaande is niet van mij; het komt van Frans Crols, directeur van het economische blad Trends (van 7 juni), toch niet de eerste de beste. Hij verwoordt daarmee wat het gros der overtuigde Vlamingen, de hard werkende burgers (dixit Somers) en zelfs de meerderheid van de Vlaamse werkgevers denkt en heeft daarbij nog groot gelijk ook. In de Belgische politiek, die zelden eerlijk is geweest tegenover Vlaanderen, is er nooit een grotere kazakdraaier geweest dan Guy Verhofstadt. Persoonlijk kan ik nog steeds niet begrijpen waarom mensen, die zich liberaal noemen, de leugenaar uit Gent nog steeds achterna blijven lopen. Misschien om het eigen winstbejag, om het politieke postje; een andere verklaring kan ik daar niet voor vinden. De Verhofstadt van vandaag heeft niets, maar dan ook niets meer te maken met liberalisme. Links liberalisme is al even absurd als rechts communisme. De goedkope slogans over belastingvermindering kunnen daar niets aan veranderen. De man heeft al zoveel gelogen, dat men hem zelfs niet meer gelooft als hij de waarheid spreekt. Pinocchio in vlees en bloed! Ondertussen heeft hij zelf ook begrepen dat zijn haring niet meer braadt en kronkelt hij zich in alle bochten om zijn nationale job te kunnen behouden. Bij het begin van de kiescampagne stelde hij zich nog voor als de man die boven alle ruzies stond, op het einde was er niemand die meer stond te schelden dan hij. Jammer voor hem hebben al zijn achtereenvolgende initiatieven weinig opgebracht: de aanstelling tot verkiezingsmanager van de schimmige Slangen, zijn vierde burgermanifest (dat een verloochening was van zijn drie vorige), de naamswijziging van zijn partij, zijn jubelboek 8JV (zonder één enkele communautaire oplossing) en zijn zelf aangevraagde Tv-debatten waaruit hij meer en meer als een calimero te voorschijn kwam. De twee regeringen Verhofstadt waren de slechtste die Vlaanderen ooit heeft meegemaakt. Voor zijn eigen regio heeft de man niets, maar dan ook niets gedaan, integendeel. Het centrum voor gelijke kansen en racisme, dat door hem aan zijn kabinet werd toegevoegd, is er in de eerste plaats om Vlamingen te vervolgen. De snel-Belg-wet, die op zich zelf al een aanfluiting van goed bestuur was, werd zelfs nog uitgebreid en zorgde ervoor dat 350.000 vreemdelingen voor een habbekrats Belg konden worden zonder dat daarvoor ook maar enige tegenprestatie werd gevraagd. Het justitiebeleid, onder leiding van Vlamingenhaatster Onkelinx, diende ook al in de eerste plaats om de Vlamingen te judassen. Door de niet-splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde werden de meeste elementaire democratische rechten van de Vlaamse inwoners aldaar met de voeten getreden. En dit zijn nog maar enkele voorbeelden van acht jaar paarse puinhopen. De blauwe toekomst ziet er al even somber uit mocht het genie uit Gent het voor het zeggen blijven hebben. Van separatisme, splitsingen of zelfs confederalisme wil hij niet horen. Hij zou zelfs de klok terug willen draaien door een aantal geregionaliseerde zaken terug te herfederaliseren. Hij wil de senaat omvormen tot een raad waarin evenveel Vlamingen als Walen zouden komen te zitten en federale kieslijsten invoeren, twee zaken die de Vlamingen verder zullen discrimineren. Verhofstadt is niet voor niets de chouchou van de francofonen geworden. Van alle akkoorden die zijn partij in de schoot van de Vlaamse regering mede heeft goed gekeurd, komt niets in huis als het van Verhofstadt zal afhangen. Een woordbreuk minder of meer deert hem niet, als hij maar aan het bewind kan blijven, desnoods met een minderheid in Vlaanderen. Samengevat is er voor Vlaanderen dan ook maar één oplossing: stuur Verhofstadt naar Toscane. Uit de grond van mijn hart hoop ik dat hij en zijn partij, die hem slaafs is blijven volgen, zondag een flinke afstraffing zullen krijgen, zodat het ook andere eventuele kandidaat premiers duidelijk zal worden, dat men Vlaanderen niet ongestraft kan blijven verwaarlozen.
Enkele simpele zielen hadden recentelijk ontdekt, dat de "scheeftrekkingen" in de ziektekosten tussen Vlaanderen en Wallonië bijna waren weggewerkt. Het stond zo vermeld in diverse kranten en de VRT was er als de kippen bij om dit heuglijk nieuws uit te bazuinen. Voorwaar inderdaad een huzarenstukje, mocht het waar zijn. Het is natuurlijk niét waar. Wat er gebeurd was, was dat de "ontdekkers" alleen maar naar de uitgaven hadden gekeken en niet naar de bijdragen. Als Vlaanderen meer bijdraagt en Wallonië meer uitgeeft, dan nemen de transfers in de ziekte- en invaliditeitsverzekering zelfs nog toe en dat is wat momenteel aan het gebeuren is. Het proefballonnetje van de belgicisten werd doorprikt door het Aktiekomitee voor een Vlaamse Sociale Zekerheid (AK-VSZ). Dit comité rekende daarbij haarfijn uit, dat Vlaanderen 20% meer bijdraagt dan Wallonië. De uitgavekloof was inderdaad geslonken tot 3%, maar om tot een globaal cijfer te komen moet men beide bedragen samentellen en dat was (weer eens) niet gebeurd. En er is nog meer. Er bestaat in België een specifieke financieringsregeling voor de gewesten. De gewesten, waarvan de bevolking een inkomen heeft dat lager is dan het gemiddelde van het hele land, krijgen van de Belgische staat een "solidariteitssupplement". Voelt ge het al aankomen? In het Waalse gewest blijkt het inkomen nl 15% lager te liggen dan het nationale, in Brussel 10%. Dat betekent dat die twee landsgedeelten dat supplement krijgen en daarmee zitten we aan transfer nummer zoveel in dezelfde richting: van noord naar zuid. Het houdt daarmee trouwens niet op. Als men er nl morgen in zou slagen de Waalse en Brusselse doppers aan het werk te krijgen, de conditio sine qua non om straks de Belgische vergrijzing te kunnen betalen, dan houdt dat ook in dat Wallonië en Brussel dan hun supplement zouden kunnen kwijtspelen. M.a.w. zou het voor de verstrekkers van dopgeld en de financiers van het cliëntelisme misschien beter uitkomen dat er niet teveel van hun werklozen aan een baan zouden geraken. Als we er van uit gaan dat, zeker in Brussel, het overgrote deel van vreemde origine is, dan had ik gelijk toen ik eerder al stelde, dat vooral de linkse partijen, de PS op kop, achter de toestroom van al dan niet legale migranten blijven staan, al was het maar omdat dat nieuwe proletariaat hen een politieke overlevingskans geeft. Voor wat Brussel betreft valt er in dit kader trouwens nog iets interessants te noteren. Men slaagt er daar nl niet in vervoer te bezorgen aan de 20% werklozen om een maximale afstand van 15 km van Bussel naar de Vlaamse rand te overbruggen. Polen, die hier komen werken, regelen vrij luxueus busvervoer over een afstand van minstens 1200 km en slagen daar dus wel in. Zo zie je maar de ene allochtoon de andere niet is...
Naar het schijnt houdt Jean-Marie Dedecker van opera. Deze muzieksoort vol passie en emotie is hem inderdaad op het lijf geschreven. Zijn lievelingsstuk zou "La Traviata" zijn, van Verdi, maar zijn lievelingscomponist is Mozart, die hij beschouwt als de Dedecker van zijn tijd. Daar we hier toen nog geen judo kende, is die dan maar met muziek begonnen... Na wat ik de laatste dagen op Tv en in de kranten gezien heb, zou Jean-Marie echter ook best eens gaan kijken naar de opera eenakter van Ruggero Leoncavallo: "I Pagliacci" (spreek uit "paljatsjie", vertaling van paljassen/clowns). Het is het verhaal van een rondtrekkend circusgezelschap, dat tenslotte in een drama eindigt. Wie het stuk nog niet zou gezien hebben, doet er best aan zo snel mogelijk een video of DVD ervan te kopen, liefst met Luciano Pavarotti die in deze korte opera de rol van zijn leven zingt. Zelfs voor niet-opera kenners een spektakel om te zien en te horen. De kampeerwagen, waarmee drie LDD-kandidaten uitpakten op de grote markt in Antwerpen, was de vergelijking met "I Pagliacci" meer dan waard. Zelfs "Mimi" Bousakla misstond niet in de cast, aangevuld met gastspeler Marten Fortuyn, niemand minder dan de broer van Pim zaliger gedachtenis. Nu is bij Dedecker de lijn tussen show en reaalpolitiek altijd zeer dun geweest, zodat niemand het hem kwalijk zal nemen dat hij met zijn klein budget circustoeren moet uithalen om in het politieke nieuws te blijven. Dat laatste kan moeilijk gezegd worden van een geleerde professor, politicoloog aan de universiteit van Antwerpen, die luistert naar de naam Dave Sinardet. Deze man heeft het klaargespeeld in De Standaard, niet toevallig De Standaard, een artikel van een hele bladzijde vol te schrijven over de afwezigheid van het communautaire in de aan de gang zijnde verkiezingscampagne. Na kan men zich afvragen, wat daar speciaal aan is. Welnu, die geleerde man heeft het bestaan, uitvoerig over de houding van de politieke partijen i.v.m. de Vlaamse onafhankelijkheid te schrijven zonder ook maar één keer de naam van het Vlaams Belang of zelfs maar de afkortingen ervan, te gebruiken. Het N-VA komt ruim aan bod als schijnbaar de enige partij die de Vlaamse onafhankelijkheid voorstaat,, maar de professor zegt er nergens bij dat die partij met handen en voeten gebonden is aan de CD&V, die haar beloften over dat thema met de dag lijkt af te zwakken. Het VB met haar één miljoen kiezers en nog meer aanhangers, wordt door Sinardet niet eens vernoemd, zelfs niet als quantité négigeable, zelfs niet in de slechte zin van het woord, zoals we dat bij De Standaard gewend zijn. Van een "pagliaccio" gesproken!
"Inmiddels raken de échte verzuchtingen en verwachtingen van de burger, de gestoorde relatie tussen de bevolkingsgroepen, de onveiligheid in onze grote steden en agglomeraties, de gerechtelijke achterstand, de manke werking van het justitieapparaat en het gevangenissysteem, steeds meer en meer op de achtergrond". Bovenstaande tekst is uit het tweede burgermanifest van Guy Verhofstadt, van 1992. Ondertussen zijn we vijftien jaar verder en is de tekst nog altijd actueel. Het grote verschil is, dat diezelfde Verhofstadt tussendoor acht jaar de tijd heeft gehad er zelf iets aan te doen als hoofd van twee regeringen. Dat is dus niet gebeurd. Nu zijn partij dan ook, zeer terecht, klop dreigt te krijgen, slaat hij woest om zich heen en komt hij elke dag wel met iets anders voor de proppen, kwestie van zijn tegenstrevers uit hun lood te kunnen slaan. Het laatste nieuwe verkiezingsthema van de Open VLD is: "Water voor Afrika"! Het werd gisteren op het TV journaal voorgesteld door Guy himself en wereldburger De Gucht. Die laatste doet me trouwens denken aan de vroegere Nederlandse minister van Buitenlandse zaken Joseph Luns, die ooit zegde, dat Buitenlandse zaken voor Nederland zo belangrijk was. "Nederland is een klein land", zei Luns, " daardoor hebben we zoveel buitenland". Hij bedoelde het ironisch, maar De Gucht schijnt het te menen. België is nl nóg kleiner dan Nederland en heeft dus nóg meer buitenland. Vooral sinds België deel mag uitmaken van de VN-veiligheidsraad, staat de man echt niet meer in zijn schoenen. "Water voor Afrika" is een leuze voor 11.11.11 en aanverwante organisaties. het is een thema dat, terecht, nog veel aan bod zal komen. Het is echter hypocriet zo iets te laten misbruiken voor een politieke campagne, zeker door leden van een regering die zijn cijfers voor ontwikkelingshulp heeft vervalst door er de schuldkwijtschelding (aan Kongo) in te verwerken. "Water voor Afrika"! Waarom niet "Isolatie voor Patagonië" of "Airco voor Groenland" en wat geven we het Paaseiland? Verhofstadt, De Gucht en Co hadden beter eens diep nagedacht wat ze voor Vlaanderen hadden kunnen doen. Zelfs nu, op enkele dagen voor de verkiezingen, kunnen ze er amper over spreken. Hopelijk geeft dat Vlaanderen hun partij een "open" afstraffing.
Naar aanleiding van een klacht van VB-voorzitter Frank Vanhecke tegen vijf Vlaamse kranten, omdat die weigerden (tegen betaling) een politieke advertentie van hem te plaatsen, heeft een rechter in kort geding een merkwaardige uitspraak gedaan. De kranten Gazet Van Antwerpen en het gratisblad Metro worden door rechter Marc D'Hoore verplicht de advertentie te plaatsen. Als dat niet gebeurt, zullen ze een dwangsom van 2.500 euro elk moeten betalen. De kranten De Standaard, Het Laatste Nieuws en De Tijd worden dan weer niet verplicht de advertentie te plaatsen, omdat zij ze geweigerd hebben om "ideologische of commerciële" redenen. In één adem noemt de rechter De Standaard een krant die behoort tot de katholieke sfeer. Nou, moe! Die laatste opmerking duidt al aan dat de rechter in kwestie, zoals - jammer genoeg - heel wat van zijn ambtsgenoten, niet meer bij de zaak is, om het beleefd uit te drukken. Het is al zeker tien jaar geleden dat die krant het AVV-VVK van zijn voorpagina haalde en sindsdien is ze eerder de andere kant opgegaan. Het Laatste Nieuws zal wel de vrijspraak hebben gekregen om commerciële redenen. Een krant die elke dag minstens een grote volle bladzijde wijdt aan seksspelletjes, erotische dates en andere activiteiten die wij hier in de volksmond "hoeren en boeren" noemen, kan bezwaarlijk ideologische, laat staan ethische motieven hebben. De Tijd, de derde krant die werd vrijgesproken, is ooit een Vlaamsvoelend dagblad geweest, maar is recentelijk overgenomen door de Persgroep die o.a. ook Het Laatste Nieuws en De Morgen beheert en kan dus geen onafhankelijk krant meer genoemd worden. Over De Standaard trouwens nog dit. In de krant van maandag verscheen er een artikel met als titel "Dader vluchtmisdrijf moet de stad uit". Rare titel. Uit het artikel bleek dat een achttienjarige chauffeur een kindje van twee had aangereden en was gevlucht, naar zijn eigen zeggen omdat hij schrik had van represailles van de familie van het slachtoffer. Uit het artikel was nergens op te maken over wat soort mensen het ging. Al wie echter het avondnieuws van VTM gezien heeft op zaterdag, wist dat zowel de chauffeur als het slachtoffertje Turken waren en de chauffeur, die trouwens nog maar een voorlopig rijbewijs had, wel degelijk besefte dat hij door zijn eigen volksgenoten "onder handen" zou genomen worden. Dat was ook de reden waarom de jongeman niet werd aangehouden, maar wel de stad uit moest. Van dat alles echter niets in De Standaard, niet toevallig De Standaard. Die chauffeur had eens een autochtoon moeten zijn... De Standaard is trouwens wel eens meer opzettelijk pervers. Dat maakt men o.a. regelmatig mee als ze bv peilingen en verkiezingsuitslagen vermeldt. Bij de zgz democratische partijen vergelijkt ze dan met 2003, bij het Vlaams Belang komt er steevast 2004 bij kijken. Tenslotte nog dit: De Standaard heeft nog niet zolang geleden wél een betaalde annonce van het Vlaams Belang aanvaardt. Dat was het vermelden van het overlijden en de begrafenis van Karel Dillen. Als Vlaams nationalisten dood gaan, mogen ze nog één keer in De Standaard vermeld worden, tegen betaling... Huichelaars!
In Vlaanderen sleept de verkiezingscampagne zich naar de einddatum. Gelukkig voor de kandidaten is er maar één week meer te gaan. Bij het "groot" debat tussen de zgz kandidaat premiers werd alles nog eens een keer opgewarmd, maar zweeg men angstvallig over de hete hangijzers, zijnde de comunautaire problemen en de immigratie. Aan die punten werd hoogstens marginaal geraakt. Voor de rest bieden de drie traditionele partijen geen enkele alternatief voor elkaar. Ze vissen alle drie in dezelfde centrum-linkse vijver en zijn te politiek correct om hun nek uit te steken. Bij CD&V en SP.a mag men dan al stellen dat hun kartelpartners dat wel mogen doen, het is nu reeds voor iedereen duidelijk dat men daarmee, na 10 juni, weinig of geen rekening zal houden. N-VA en Spirit zijn er alleen om extra stemmen te bezorgen. Het enige voordeel dat CD&V heeft t.o.v. Paars is dat de partij niet mee in de regering heeft gezeten en dus niet mee verantwoordelijk kan worden gesteld voor de ruk naar links van de (nu Open) VLD en de volksverlakkerij van de SP.a. Wie alleen daarmee geen genoegen kan nemen - en dat zullen heel wat overtuigde Vlamingen zijn - heeft als enig serieus alternatief het Vlaams Belang. LDD blijkt eerder een curiosum te zijn en links van het centrum gaapt een anti-Vlaamse afgrond. Gelukkig is er nog Wallonië. In tegenstelling tot wat daar vroeger gebeurde, dreigt het politieke landschap er toch doorheen te worden geschud. De PS, sinds mensengeheugenis "incontournable" in het Waalse land, blijkt dan toch niet immuun te zijn voor de continue lawine aan schandalen die haar al een hele tijd bedreigt.Ook de Waalse man/vrouw in de straat heeft daar zo stilaan door, dat de marxisten hen al decennialang aan het bedriegen zijn. Het cliëntelisme, waarbij de doorgaans werkeloze Waal kon "genieten" van zijn schamele uitkering, heeft in Charleroi en omstreken zijn waar gelaat vertoond. De partijbonzen blijken er niet alleen dik betaalde jobs te hebben, maar daarenboven hun zakken nog extra te hebben gevuld met fraudes allerhande. Voor de kiezer bleef er alleen het karige dopgeld over. Di Rupo mag dan honderdmaal verklaren, dat hij de "parvenu's" beu is, in zijn eigen Bergen is 28% van de bevolking al járen werkloos. Prachtig beleid voor iemand die zowel hoofd van de partij als van de regio is en daarbij nog de ambitie heeft hoofd van het hele land te worden. De Waalse blauwen ruiken hun kans en gaan frontaal tot de aanval over. Ze hebben het Rupetta nog altijd niet vergeven dat zij in 2004 uit de Waalse deelregering werden gezet ten voordele van het CdH. Het is trouwens tekenend voor het rode Waalse beleid dat het Belgische Gerecht van Onkelinx geen persconferenties meer mag geven tot 10 juni, uit schrik nóg meer schandalen boven te brengen. Mocht het MR van Reynders erin slagen in Wallonië een meerderheid te krijgen zonder de PS, dan krijgen we na 10 juni misschien wel eens iets anders te zien. Dan bestaat er nl de mogelijkheid dat ook de Vlaamse socialisten, al bijna 20 continu in de ministerpostjes dank zij de Waalse marxisten, deze keer hun greep op de nationale vetpotten zouden verliezen. Dan wordt het adieu Vande La, Landuyt, Tobback Jr, Vanvelthoven en - stel u voor - Freya! Als dat zich zou voordoen, dan hangt de VRT gegarandeerd de vlag halfstok. Voor de Vlaams nationalisten nog dit: hoezeer het debacle van de PS ons ook zal kunnen verheugen, het zal aan de communautaire situatie weinig veranderen. Zonder de PS komt er nl waarschijnlijk geen twee derde meerderheid waardoor de grondwet niet zal kunnen worden gewijzigd. Het alternatief van rooms-rood met rooms-blauw is voor Vlaanderen ook niet meteen een reden tot juichen. Het blijft alleen hopen, dat de volgende Belgische regering, als die er al komt, er een potje van zal maken. Dan zal men verplicht zijn eerst het kiesdristrict Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen alvorens men opnieuw zal kunnen gaan stemmen en leggen de zgz democratische partijen een zware hypotheek op de regionale verkiezingen van 2009.
Ik heb het hier reeds meermaals geschreven: Pim Fortuyn had gelijk, toen hij stelde dat de Islam een achterlijke godsdienst is. De hoofdreden daarvoor is, dat de islam geen overkoepelend gezag heeft (zoals bv de katholieke Kerk) en iedere moslim de koran, hun heilig boek uit de middeleeuwen, kan interpreteren zoals het hem uitkomt. Dat kan gaan tot moord, zoals we met filmmaker Van Gogh hebben kunnen meemaken. Er zijn echter ook veel subtielere zaken: - Zo is er in Brussel een pamflet van liefst 12 bladzijden opgedoken van e.o.a. mohammedaanse sekte, de salafistische moslims, ook verspreid via het internet, dat oproept de verkiezingen van 10 juni te verbieden. Volgens de koran, aldus deze bietekwieten, mag dat niet. Alleen Allah mag wetten maken, volgens hen. Als we die kerels laten doen, mogen, we morgen alleen nog luisteren naar Allah en, natuurlijk, naar zijn volgelingen. Als die binnen enkele generaties in Brussel de meerderheid vormen, zullen we weten hoe laat het is. - In Algerije liggen 10 miljoen (!) condooms te wachten op gebruikers. Ze zijn gratis ter beschikking gesteld van de overheid, maar niemand vraagt ernaar. Volgens de meeste conservatieve imans, die hun mosterd ook halen uit de koran, is aids een straf voor een losbandig leven. In Algerije zijn er, naar schatting, zo'n 19.000 seropositieven. - En dan is er in Antwerpen de discussie over de hoofddoek. Het nieuwe schepencollege heeft dat kledingstuk verboden voor al wie in een openbare functie met het publiek in contact komt. Tien jaar geleden droeg geen enkele jonge moslima de hoofddoek, nu - sinds 9/11 - blijkt dat te moeten, volgens de koran. Dat laatste beweert althans een zekere Emine Erturk en die wordt daarin bijgestaan door enkele andere dames met de exotische namen Meryem Almaci, Fatna El Maslouhi, Fauzaya Talhouhi, Laila Ekchouchou en nog enkele andere chouchou's van dezelfde origine. Daar houdt het trouwens niet mee op, want de "beweging" heeft de steun gekregen van een twintigtal nuttige autochtone idioten, waarvan er zich enkele zelfs BV noemen, die in de eigen politiek strijden tegen de onderdrukking van de vrouw, maar die er geen graten in zien dat moslim vrouwen onderdrukt worden, zich volledig moeten ondergeschikt maken aan hun man en zelfs maar de helft van de erfenis krijgen als die kerel vóór haar zou sterven. Enfin, echte progressieven. De ware reden van de hele Antwerpse heisa is een vulgair electoraal opbod vanwege de watermeloenen van Groen! (groen van buiten, rood van binnen). Na de desastreuze klopping die de groentjes in de koekenstad gekregen hebben t.g.v. de gemeenteraadsverkiezingen (ze verloren twee derden van hun zetels!) zien ze nu in de hoofddoekenvaudeville een kans om de allochtone stemmen, die op 8 oktober Janssens mede aan het bewind hielden, op de eigen lijst te krijgen. Zoals reeds vermeld wordt ook in de Antwerpse discussie verwezen naar de koran. Als dat zo zou zijn, wat ik ten zeerste betwijfel, hoe zit dat dan in Turkije, een land dat een bevolking heeft die voor meer dan 90% moslim is en waar dat hoofddoekverbod ook geldt? Hebben ze daar dan misschien een andere koran. Misschien kunnen ze het eens vragen aan de redactie van De Standaard. Die heeft in het voorjaar nog gratis korans uitgedeeld. Van progressieven gesproken!
De VRT zou meer geld nodig hebben. Met het budget dat ze, nota bene, zelf heeft opgesteld, zou ze haar taak niet meer aankunnen. Haar taak, dat zou moeten zijn: openbare omroep spelen voor álle Vlamingen. Jammer genoeg gebeurt dat niet. Al jarenlang is onze openbare omroep een verzamelplaats van linkse journalisten en dito ambtenaren die zich liever niet te erg moe maken. De meeste spraakmakende programma's worden trouwens tegenwoordig gemaakt door de zgn productiehuizen en kosten daardoor aardig wat geld. De politieke programma's daarentegen gebeuren nog in eigen beheer en dat kan men eraan zien. Ze zijn compleet politiek gekleurd, met een grote voorkeur voor rood. Enkele voorbeelden: - Sinds de aanvang van de kiescampagne gaat het op de VRT steeds maar over de drie (3) grote partijen. Ook hét zgz premiersdebat gaat over de drie tenoren van diezelfde partijen. De allergrootste partij van Vlaanderen wordt echter niet uitgenodigd. Over vooringenomenheid gesproken. - De N-VA is naar de rechter moeten stappen om tijdens de kiescampagne zendtijd te krijgen. Nu wil het noodlot, dat de minister die over het VRT budget gaat (Bourgeois) toch wel van de N-VA is, zeker. Bourgeois zou gek zijn maar één eurocent meer te geven aan een zender die zijn eigen partij mee wou boycotten. - Over de boycot van 24 Brabantse burgemeesters en nu al bijna een kleine tweehonderd voor- en bijzitters in het nog steeds niet gesplitste kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde, hoort ge op de VRT geen woord. Het past niet in hun paarse kraam en wordt dus helemaal niet vermeld, als zou het protest niet bestaan. Toen er onlangs in Knokke verkeerdelijk 65-plussers waren opgeroepen, was dat wel groot nieuws voor de VRT. Beseft men daar aan de Reyerslaan niet dat men zich zo belachelijk maakt? - De koningin Elisabeth wedstrijd, de meest prestigieuze in haar soort van de hele wereld, is voor de VRT niet goed genoeg om rechtstreeks uitgezonden te worden. Zoiets gebeurt wel met de wielerronden van Romagne en Italië, om maar een voorbeeld te geven. Vandaag, op zaterdag, gaat de rechtstreekse uitzending van de pianowedstrijd wél door, omdat er deze keer een Belg (Vlaming) bij betrokken is. Eigen volk eerst dus, een slogan die de VRT voor eigen gebruik wel goed vindt, maar niet als het Vlaams Belang hem gebruikt. - Waar de VRT wél tijd genoeg voor uittrekt is voor de eindeloze herhalingen waarmee de kijkers het hele jaar door geteisterd worden. Nu we aan het zomerseizoen begonnen zijn, wordt dat nog erger. De weerberichten worden voorlopig nog niet heruitgezonden, maar dat kan nog komen. De VRT negeert en beledigt minstens een kwart van zijn potentiële kijkers en luisteraars en denkt daarmee ongestraft verder te kunnen gaan.Van masochisme gesproken. Het is nu weer even wachten wat het wordt met de zoveelste nieuwe directeur die sinds 1 juni in functie is. De vorige is er vandoor met een gouden handdruk van drie kwart miljoen euro (30.000.000 oude frankskens!). En dan maar protesteren tegen de hoge opzegvergoedingen in de privé. Gaan we aan het hoofd van de Vlaamse openbare omroep eindelijk iemand krijgen die voor zijn Vlaams zijn durft uitkomen of wordt het de zoveelste belgicist die het nest komt vervuilen? De VRT verdient niet meer geld te krijgen. Het zal toch maar misbruikt worden tegen al wat Vlaams en rechts is. Als die omroep zich niet kan aanpassen aan zijn eigen bevolking, dan mogen ze die voor mijn part helemaal opdoeken. We hoeven geen vijfde colonne te onderhouden met ons eigen belastingsgeld.
De Vlaamse regering heeft zopas twee derden van zijn nog uitstaande schuld vervroegd terugbetaald (aan Dexia Bank). Een bedrag van liefst 4,52 miljoen euro, waardoor echter op langere termijn 18,4 miljoen rentekosten bespaard kan worden. De normale aflossing was nl pas voorzien tegen 2021. Deze afbetaling kadert in het plan om ervoor te zorgen dat Vlaanderen tegen einde 2008 quasi schuldenvrij zal zijn, een uniek gegeven voor een regionale overheid (aldus Frank Lieman, hoofdeconoom bij Dexia). Met bovenstaande wordt nog maar eens aangetoond dat, wat we zelf doen, we beter doen (dixit Gaston Geens zaliger, de eerste Vlaamse premier). Bij deze Vlaamse prestatie dient dan nog te worden toegevoegd, dat onze regio jaarlijks nog circa 12.000.000.000 euro rechtstreeks (via de transfers) of onrechtstreeks (via de afbetaling van de federale schuld) bijdraagt om dit België in stand te houden. Mocht de federale regering een klein beetje volgens de Vlaamse normen werken, dan zouden we er met zijn allen veel beter aan toe zijn, maar dat is nu dus niet het geval. De regeringen Verhofstadt I & II hebben een enige kans laten liggen om gebruik te maken van de zeer lage rente tijdens de voorbije jaren en de gunstige economische conjunctuur om zo begrotingsoverschotten op te bouwen. Volgens Verhofstadt zou de Belgische schuldenberg de laatste jaren gedaald zijn, maar ook die redenering van onze nationale leugenaar klopt niet. De schulden zijn wel gedaald in percentages, maar niet in absolute cijfers, wat betekent dat de Belgische schuldenberg alleen maar groter is geworden. De paars-groene en paarse regeringen hebben met geld gesmeten. Een groot gedeelte van de extra kosten die door de Verhofstadt regeringen zijn gemaakt, zijn ondertussen structureel geworden, zodat ook de volgende regeringen daarmee rekening zullen moeten houden. Het departement van Justitie heeft onredelijk veel geld erbij gekregen, maar er niets zinnigs mee gedaan. Het ministerie van Financiën is een puinhoop gebleken, zodat er financieel nogal wat fout is gelopen. Dat van Defensie is een lachertje (de grootste militaire vakbond heeft daarover zelfs een brief geschreven aan Albert Second). En over Begroting zullen we maar best zwijgen, zeker? Het succes van de Vlaamse deelregering is het duidelijkste bewijs, dat Vlaanderen er veel beter voor zou staan als het zijn eigen boontjes mocht doppen. Een verdere regionalisering is dan ook de enige oplossing om de hangende problemen van dit artificiële land aan te kunnen, niet alleen voor Vlaanderen maar ook voor Wallonië, dat dringend aan het werk moet worden gezet. Vóór het echter zover is, zal er nog veel water door Maas en Schelde moeten vloeien...
Verhofstadt kan niets goeds meer doen. Het is bijna om medelijden mee te krijgen. Wat hij ook vertelt, niemand gelooft hem nog. Hij is al regelmatig met Pinocchio vergeleken, maar zal wel nooit gedacht hebben dat de vergelijking zover zou opgaan. Hij heeft het wel aan zichzelf te danken. Vooreerst waren er zijn eerste drie burgermanifesten. Wie die gelezen heeft en erin geloofde, heeft Verhofstadt nooit vergeven dat hij alles, wat erin geschreven staat, compleet heeft verloochend. De uitgave van zijn vierde burgermanifest, dat juist het tegenovergestelde was van zijn eerste drie, heeft dat beeld alleen maar versterkt. Zijn belofte van de 200.000 nieuwe jobs heeft hij niet kunnen waarmaken. Officieel waren het er weliswaar 160.000, wat nog een respectabel aantal zou zijn, ware het niet dat heel wat van die jobs bij de overheid gecreëerd is geworden, wat niet moeilijk is (met het geld van de belastingbetaler). Een ander deel bestond in het scheppen van jobs via de dienstencheques. Iedereen weet dat dit voor de overgrote meerderheid geen echte nieuwe banen zijn, maar zwartwerk dat zo wordt witgewassen en dat de overheid oneindig veel meer geld gekost heeft dan eerst was gedacht. Ondertussen weet ook iedereen dat het creëren van jobs in de eerste plaats niet afhangt van de overheid, maar van de economie en dat België het op dat gebied zelfs slechter gedaan heeft dan het gemiddelde van de eurozone. Verhofstadt's belofte om nu weer opnieuw voor 200.000 nieuwe jobs te gaan zorgen, klinkt dan ook hol. Zijn oproep om hem, Verhofstadt, te beoordelen in de mate dat hij het Vlaams Belang zou hebben teruggedrongen is ook al faliekant afgelopen. Hij heeft er nochtans alles aan gedaan om de Vlaamse nationalisten de duivel aan te doen. Hij lijfde het centrum De Witte in bij zijn eigen kabinet. Hij liet de organisaties van het Vlaams Blok, na drie vruchtloze processen, tenslotte veroordelen via een bevriende Gentse rechter, in zuiver stalinistische stijl. Het heeft allemaal niet mogen baten. Het Vlaams Belang is er alleen maar sterker door geworden en dit ondanks een niet aflatende hetze tegen de partij, die overal geweerd en gediaboliseerd werd, in geen enkele krant publiciteit mag maken (zelfs niet tegen betaling) en zoveel mogelijk werd doorgezwegen. Het feit dat Verhofstadt tot de populairste politicus van Wallonië is uitgeroepen, heeft zijn reputatie van anti-Vlaming alleen maar versterkt. Het is nu voor iedereen duidelijk dat hij Vlaanderen compleet genegeerd heeft, acht jaar lang en dit om één reden: zijn jobke als eerste minister te kunnen behouden. Dat werd trouwens zopas nog eens duidelijk toen "Loulou" Michel stelde dat hij, ook als hij in Wallonië de meeste stemmen zou halen, toch zou voorstellen dat Verhofstadt premier kon blijven. Zo'n goede premier heeft Wallonië nl nog nooit gehad! Het kan de Gentenaars misschien sympathiek voorkomen, dat "hun" eerste minister in "hun" gemeenteraad komt zetelen als gewoon gemeenteraadslid. Als datzelfde raadslid echter buitenlandse verplichtingen niet nakomt (zoals zijn onderhoud met Poetin) om hij die gemeenteraad belangrijker schijnt te vinden, dan wordt zo iets in de rest van Vlaanderen niet geapprecieerd. Dat er uitgerekend in Gent twee weken geen post wordt uitgedeeld, dat men er regelmatig zonder stroom komt te zitten en dat het steeds slechter gesteld is met de mobiliteit van de binnenstad, pleit trouwens ook niet voor die gemeenteraad noch voor zijn leden. Verhofstadt's nieuwste progressieve opstelling, met zijn "Open" VLD, heeft er voor gezorgd dat zelfs zijn eigen liberale vakbond zich miskend voelt, terwijl de organisatie van 11.11.11 de Paarse ontwikkelingshulp afkraakt omdat de budgetten ervan vervalst zijn met het kwijtschelden van de Kongolese schulden. Verhofstadt, die de bui al langer voelde aankomen, is dan gaan smeken om toch maar een rechtstreeks duel op TV te kunnen krijgen met Leterme, in de hoop dat hij het zelf allemaal eens recht kon zetten. Welnu, ook dat is hem slecht bekomen. Hij had het beter niet gedaan. Want Verhofstadt mag zich dan al weren als een duivel in een wijwatervat ("c'est la cas de le dire"), niemand neemt hem noch zijn partij nog serieus. Als hij zich na 10 juni nog zou kunnen redden, dat zal dat zijn via de Waalse MR, die - nota bene - samengaat met het Vlaams hatende FDF, zodat het voor Vlaanderen wel eens een zoveelste rampscenario zou kunnen worden. --- Van dat FDF gesproken, nog even dit: Bernard Clerfayt, burgemeester van Schaarbeek en vice-voorzitter van dat FDF, heeft ontdekt dat Bart De Wever, voorzitter van de N-VA, aanwezig was op de begrafenis van Vlaams Blok stichter Karel Dillen en is daarom geshockeerd! Hij vraagt alle partijvoorzitters om ook rond het N-VA een cordon aan te leggen, tenzij De Wever zijn spijt zou betuigen voor zijn "onaanvaardbaar gedrag". Van haatdragers gesproken!
Deze week loopt de finale van de koningin Elisabethwedstrijd voor piano. Die vindt elke vier jaar plaats en tussendoor is er ook een wedstrijd voor viool en een voor zang. De pianowedstrijd begon reeds vóór de tweede wereldoorlog en is dus meer dan 75 jaar oud. Hij is ondertussen niet alleen de oudste, maar ook de meest prestigieuze muziekwedstrijd ter wereld geworden. Liefhebbers van klassieke muziek kunnen daar best fier op zijn, al zitten er ook in deze materie een hoop wanklanken die aantonen hoe klein dit landje is, niet zozeer in oppervlakte maar in mentaliteit. De vorige uitzendingen van de koningin Elisabethwedstrijd werden rechtstreeks uitgezonden door de RTBF. De VRT zond de finale avonden uit in uitgesteld relais, soms zelfs de dag erna, maar dat gaf toch elke klassieke muziekliefhebber de kans zijn keuze te doen. Daarvan blijft dit jaar niets over. Zowel VRT als la Deux zenden de finales uit in uitgesteld relais, van ± 23.00 uur tot ergens rond 2 uur 's nachts. Wie heeft daar nu de tijd voor om dat allemaal te volgen? Werkenden mensen en scholieren zeker niet. Zelfs voor gepensioneerden, oudere mensen dus, is het te laat om eerst rond 23.00 uur nog een deel commentaar te krijgen en documentaires te zien te krijgen, daarna eerst de sonates en dan pas het concert waarnaar iedereen uitkijkt. Tegen die tijd ligt 95% van de liefhebbers al lang te slapen. Formula uno, voetbal, tennis en wielrennen worden wel rechtstreeks uitgezonden. Dagelijks. Zie je het al gebeuren dat men een match van de Champions League, die begint om 20.00 uur, in uitgesteld relais zou geven om 23.00 uur? En dan hebben we het nog niet gehad over de popmuziek, voor zover dat nog muziek te noemen is. Die kan ook blijkbaar de hele dag door. Maar om de twee jaar zes avonden een rechtstreeks verslag geven van een muziekwedstrijd die de wereld ons benijdt, dat kan er blijkbaar niet meer af. De openbare omroep zou er voor iedereen moeten zijn, maar dat "iedereen" slaat blijkbaar niet op een toch grote groep van (meestal oudere) mensen die van echte muziek houden. Het enige dat de VRT op dat gebied geeft, is Klankenkoorts op zaterdagmiddag, om 12.00 uur, een uur waarop men ofwel gaat eten ofwel met wat anders bezig is. Dat Klankenkoorts is trouwens zelden interessant, meestal gaat het om opnamen van repetities of documentaires die men voor een appel en een ei heeft aangekocht of gehuurd. Ik kan me niet herinneren wanneer ik op de Vlaamse zenders nog een echt klassiek concert heb meegemaakt. En dan bedoel ik daarbij niet het concert dat men eenmaal per jaar uitzendt vanuit het koninklijk paleis. Dat wordt uitgezonden omdat het plaats vindt in dat paleis, niet o.w.v. het concert zelf. En dan is de VRT nog de enige die iéts uitzendt. De VTM heeft in heel haar geschiedenis tweemaal (2x!) een opera uitgezonden, de andere commerciële zenders - bij mijn weten - niets. Wij zijn thuis dan ook blij genoeg nog Arte te kunnen ontvangen (we hebben daar een speciaal toestel voor moeten plaatsen!), waar we regelmatig op klassieke muziek vergast worden. Verder zijn er de Nederlandse zenders en (soms) de BBC. Op alle, maar dan ook alle andere zenders, is het voor wat klassieke muziek betreft - toch een van de pijlers van onze Westerse cultuur - armoe troef. Europa, waar de klassieke muziek ontstaan is en zijn hoogtepunten heeft beleefd, lijkt steeds meer af te glijden naar een nietszeggende, oppervlakkige cultuur waar iedereen die een micro kan vasthouden denkt dat hij daarmee de wereld kan veroveren. Dat zijn maar momentopnamen. De werken van de klassieke componisten gaan al honderden jaren mee en blijven mensen aanspreken en ontroeren. Dat onze beleidsverantwoordelijken dat niet schijnen te beseffen, pleit niet voor hun intellect.
In Charleroi blijven de politieke lijken uit de gemeentekast vallen. Het is nu de beurt aan Jean-Pol Demacq, schepen van onderwijs en sinds 1976 lid van de Carolingse gemeenteraad. Hij zal het dus allemaal wel hebben meegemaakt en mee gemaakt (doordenkertje). Eigenlijk zou ook de nieuwe burgemeester, Casaert, moeten aftreden want ook hij heeft zich schuldig gemaakt aan valsheid in geschriften toen hij nog schepen was in de vorige beheersploeg. Enfin, het begint daar zo'n beetje te lijken op het bekende verhaal van Agatha Christie. De beste remedie zou zijn alle PS-ers die ook lid zijn geweest van de gemeenteraad en/of het schepencollege van Charleroi, ontslag te laten nemen, maar wie ziet dat daar gebeuren? Bij de laatste gemeentelijke verkiezingen was de PS in Charleroi al haar volstrekte meerderheid kwijt geraakt. In theorie zou men nu zelfs een meerderheid kunnen vormen zonder de PS, maar dan moet men er de verkozenen van het Front National bij nemen en dat zullen de "democraten" daar nooit doen. Het FN ligt in Wallonië al even goed aan een cordon als het VB in Vlaanderen. Toch is het opletten geblazen, want de rechtse partij kreeg weer het nummer op de kieslijst. Bij de gemeenteverkiezingen was dat ook al het geval, maar toen vond men een administratief foutje om de partij dat nummer af te nemen. De partij zint daarom nu op weerwraak en zal zich geen twee keer laten pakken. Ondertussen zijn de verkozenen van het MR, de Waalse blauwen, uit de meerderheid gestapt, grotendeels op bevel van Didier Reynders die er zich persoonlijk ter plaatse is mee gaan bemoeien. Tovenaar Di Rupo maakt zich daarover boos, maar zou beter zwijgen. In zijn eigen gemeente, Bergen, heerst een werkloosheid van 28% waarmee hij het record houdt van heel België en dit na een eeuw socialistisch bewind. Men zou voor minder beschaamd mogen zijn. Ondertussen is ook gebleken, volgens een peiling van de krant "Vers l'Avenir", dat de PS op dit ogenblik geen 30% van de stemmen meer zou halen bij de verkiezing van 10 juni. Daar kan men alleen maar blij om zijn. De vraag blijft alleen nog, of het MR daarvan gaat profiteren en of de partij van Reynders zelf wel zo koosjer is. Het blijkt nl dat enkele van zijn politieke benoemingen van de laatste weken door de Vaste Commissie voor Taaltoezicht nietig werden verklaard omdat de minister verzuimd had de wettelijk verplichte taalkaders voor de betrokken diensten op te stellen. Dat kan nu alleen nog gebeuren door een eventuele volgende regering, zodat heel wat diensten misschien wel een half jaar zonder een officiële leiding zullen zitten. Enfin politiek Wallonië was corrupt, is corrupt en zal waarschijnlijk corrupt blijven. Hopelijk houden onze Vlaamse beleidsmensen dat in hun achterhoofd, want het zal met die lui zijn dat er morgen weer moet gepraat worden...
Op de Open VLD-lijst van Oost Vlaanderen staat een zekere Mathias De Clercq, kleinzoon van Willy De Clercq, blauw boegbeeld uit de vorige, Belgische generatie en zgz de politieke vader van Guy Verhofstadt. De jongeman is aan een blitzcarrière bezig, want sinds 8 oktober ll is hij ook al schepen van economie, jeugd, werk en middenstand in Gent, de stad die al een tijdje paars bestuurd wordt en waar in de gemeenteraad niemand minder als Guy Verhofstadt en Freya Van den Bossche zetelen. De stad van de stroompannes en de poststakingen. Die Mathias mag dan van een doorwinterde politieke familie afstammen, aan zijn uitspraken te horen heeft de knaap nog veel te leren. In een interview met De Standaard wist hij nl te vertellen, dat de Open VLD uitstekende resultaten kan voorleggen: "De belastingen zijn verlaagd, holebi's kunnen een kind adopteren en op Buitenlandse Zaken waait een frisse wind". Het is maar hoe ge het bekijkt natuurlijk, maar zo'n uitspraken getuigen toch van een flinke dosis naïviteit. Mathias De Clercq is trouwens niet de enige neofiet die de laatste week door de mand is gegaan. Zowel Christine Van Broeckhoven (SP.a) als Rudy Verhoeven (CD&V) konden het niet over hun lippen krijgen dat hun partij de gezondheidszorg zou willen splitsen, nochtans een van de punten van de resolutie van het Vlaams parlement die de voorzitter van hun partij destijds mede ondertekend heeft. M.a.w. na de Open VLD krabben nu ook de andere twee traditionele partijen terug en is ook voor hen die ondertekening maar een krabbel op een vodje papier. Van Broeckhoven was zelfs zo hautain te stellen dat zij een onderscheid maakte tussen de SP.a van vóór haar aantrede en die van daarna. Zo'n beetje een nieuwe tijdrekening (cf. v.Chr en n.Chr)! Van zijn kant liet Rudy Verhoeven duidelijk zien van politiek nog veel te moeten leren (zijn partij had trouwens flink geblunderd door een onervaren padvinder voor de leeuwen te gooien). Al bij al komt het er wel op neer dat zowel Open VLD, SP.a als CD&V er op communautair vlak steeds meer dezelfde meningen op na gaan houden, wat voor Vlaanderen niet veel goeds belooft. Wie nog voor die partijen stemt, zal het doen o.w.v. de personen, zeker niet o.w.v. het programma dat - mits het vervangen van punten en komma's - ongeveer hetzelfde is geworden. N-VA en Spirit mogen dan andere accenten leggen, het is nu reeds duidelijk dat deze partijen zeker niet zullen "wegen" op mogelijke communautaire gesprekken, als die er ooit zouden komen. De enige partij die dan een echt alternatief heeft, het Vlaams Belang, mag gegarandeerd na de verkiezingen weer niet meespelen. Als het weer zover zou zijn, blijft er voor Vlaanderen alleen de hoop dat er van een nieuwe federale regering niets in huis komt of dat die regering er toch komt maar het dan niet lang uithoudt. Het alternatief is immers weer vier jaar politiek op zijn Belgisch, met de gekende evenwichten, compromissen en éénrichtingssolidariteit. "Goed bestuur", noemen ze dat!
We hebben in dit land, politiek gesproken, eigenlijk nog veel meer nodig dan confederalisme of splitsing tussen Vlaanderen en Wallonië. Het soort democratie, dat we nu kennen is in feite een particratie waarin enkele groepjes, soms zelfs enkele personen het voor het zeggen hebben. Door de voorkeurstemmen, de verkiezingsdrempel, het aantal nodige stemmen (dat dan weer verschilt van regio tot regio) en dergelijke zaken meer, weet men bijna op voorhand dat er toch weinig of niets zal veranderen. Om tot een echte democratie te komen, zou men moeten beginnen de kiesplicht af te schaffen. In zowat 95% van alle democratieën op deze wereld zijn de burgers vrij al dan niet te gaan stemmen. Het percentage van de stemmen geeft aan in welke mate een natie echt democratisch is en in de politiek geïnteresseerd is. Neem bv maar Frankrijk, waar meer dan 80% van de kiezers van hun kiesrecht gebruik maakte tijdens de presidentsverkiezingen. Bij ons komt er nog bij dat inwijkelingen stemrecht hebben en de ingeburgerde autochtonen stemplicht, wat op zich al een discriminatie is. Maar er is nog meer. In een echte democratie moet het mogelijk zijn de burgers hun zeg te laten doen via een referendum. Dat gebeurt zo al lang in Zwitserland. Zelfs in Roemenië, een land waar de democratie nog in haar kinderschoenen staat, hebben we zopas nog kunnen meemaken dat men daar een referendum heeft gehouden om te beslissen of de president al dan niet mocht aanblijven. De kiezers kozen vóór de president, tégen de regering. Zie je zo iets al bij ons gebeuren? Nochtans is dat pas echte democratie, directe democratie. In België heeft men ooit één (1!) referendum gehouden, dat van de koningskwestie, waarin gevraagd werd of koning Leopold III mocht aanblijven of niet. De meerderheid koos voor de koning. Toch moest hij daarna aftreden omdat de Waalse minderheid, zoals gebruikelijk in dit kunstmatige land, geen wet naleeft waarmee zij niet akkoord gaat. Sindsdien is men in de Belgische politiek als de dood voor bindende referanda, omdat men weet dat die de kloof tussen noord en zuid alleen maar zullen bevestigen. Zolang wij geen directe democratie kunnen krijgen, blijft ons voorlopig de troost dat we op geregelde tijdstippen kunnen gaan kiezen op alle niveaus: gemeente, provincie, regio en federaal. Als men nu ook nog die verkiezingen gaat samenvoegen, zoals sommige politici dromen, zullen we nog verder afdwalen van de echte democratie die door de zgz democratische partijen met de lippen beleden wordt en steven we af op een totalitaire democratie, voor zover we die al niet hebben.
"Door in de plaatselijke taal les te geven, kan er ook meer lokale informatie in het lesprogramma worden verwerkt en kunnen de ouders en andere leden van de leefgemeenschap makkelijker deelnemen aan het educatief proces. Ouders kunnen beter deelnemen aan het schoolgebeuren en ontdekken zo dat hun kennis en hun cultuur wordt gewaardeerd. Het gebruik van de streektaal op school bevordert ook de alfabetisering van volwassenen. Ouders, die hun kinderen met succes hun eigen taal zien lezen en schrijven, zijn beter gemotiveerd om ook zelf naar alfabetiseringsklassen te gaan. De financiële voordelen van het onderwijs in lokale talen, zitten vooral in het feit dat er minder leerlingen een klas moeten overdoen of het gewoon opgeven". Bovenstaande tekst is niet van mij, ook niet van een of andere nationalistische organisatie, maar van een internationaal instituut met wereldfaam, nl de Wereldbank. Die heeft over het onderwerp een rapport gemaakt ("In their own language... Education for all"), dat aan duidelijkheid niets te wensen over laat. Hiermede hoort men het ook eens van een ander, dat mensen, die zich elders willen vestigen, zich daar moeten aanpassen en dat de beste manier daarvoor is, te zorgen dat tenminste hun kinderen het plaatselijke onderwijs volgen in de lokale taal. Dat is zo eens iets anders dan wat betweters bij ons de laatste tijd willen doen, die menen dat men bv kleuters al Frans moet aanleren of dat vreemde kinderen ook in de taal van het land van afkomst moeten kunnen studeren. Als hint kan dat verhaal van de Wereldbank zeker tellen, niet in het minst voor de regio Brussel, waar een kwart van de bevolking nu al bestaat uit mensen van vreemde origine en waar dat percentage nog veel hoger ligt bij de schoolgaande jeugd. Het geldt trouwens ook voor Gent, waar het paarse stadsbestuur graag uitpakt met lessen in het Turks, het Arabische en God weet welke andere talen nog. Even daarbij vertellen dat deze tendens reeds werd ingezet door een vroegere Gentse schepen van onderwijs met de naam Freya. Begroting blijkt dus niet de enige materie waarvan die géén kaas gegeten heeft. Het rapport van de Wereldbank insinueert ook terecht, dat volwassenen die zich niet willen aanpassen, hun eigen kinderen een zeer slechte dienst bewijzen. Dat geldt trouwens niet alleen voor de school, maar ook voor de taal die men thuis spreekt, de kranten en weekbladen die men leest, de TV programma's die men volgt. Nog pas stond er in de krant een bericht dat er een nieuw TV blad is verschenen met de naam "Tüm". Het is een blad dat in heel Europa wordt verspreid en is specifiek bedoeld voor de Turkse gezinnen. Het blad geeft de programma's, met commentaar, van de 35 (!) Turkse zenders die hier met een schotelantenne ontvangen kunnen worden. Het wordt in Istanboel gedrukt en de programmering van de Europese zenders wordt in Hilversum gescand. Dit kan allemaal leuk lijken, maar het leidt er wel toe dat Turken zich hier nog minder dan vroeger zullen integreren. Dat zou geen probleem zijn, mochten ze hier maar tijdelijk verblijven, maar dat is meestal niet het geval. Voor hun kinderen is het een ramp, want als zij niet ingeburgerd geraken, blijven ze verstoken van een mooie toekomst en zullen ze eeuwig en drie dagen lid blijven van het laagste proletariaat. Vergeet de multicultuur maar. --- En, nu we het toch over onze immigranten hebben: de twee broers die enkele weken geleden in Sint-Jans-Molenbeek werden aangehouden, omdat ze in Brussel zo'n 4.000 "nieuwe Belgen" frauduleus aan werklozensteun en uitkeringen voor de ziekteverzekering hadden geholpen (tegen contante betalingen tot 350 euro per stuk!), heten Mustapha en Ali J. Zelf ook nieuwe Belgen, dus. Die waren blijkbaar al wél goed geïntegreerd, want ze wisten perfect hoe ze loonbriefjes, ontslagformulieren e.d. konden vervalsen...
Eergisteren was er op mijn site bij de reacties een bitsig duel tussen twee lezers. Ik ga daar niet tussenkomen, omdat ik van mening ben dat zo iets moet kunnen. Wij leven in een vrij land waar de vrijheid van meningsuiting ondanks alles nog steeds vrij is. Als men het Centrum voor Gelijke Kansen en Racisme zou laten doen, zou het wel eens snel gedaan kunnen zijn, want die durven nu al processen aanspannen voor wat men ergens gezegd heeft. Nota bene: dit centrum hangt rechtstreeks af van het kabinet van de eerste minister die zich nog altijd liberaal durft te noemen. In een vrij land is men ook vrij te kiezen voor wie men wil. Wie echter bekommerd is om de toekomst van de eigen regio, voor ons Vlaanderen dus, weet dat hij niet moet stemmen voor rood, blauw of groen. De Vlaamse socialisten zijn in België nu eenmaal het morsige broertje van de marxistische PS en daarin zal na 10 juni wel geen verandering komen. Eigenlijk geldt dit ook voor wat zich nu de Open VLD noemt. Die partij heeft zich acht jaar laten leiden door de belangen van de PS, al was het maar om mijnheer Verhofstadt eerste piet te kunnen laten blijven. De groenen tenslotte zijn de laatste Belgische Mohikanen, waarvan Vlaanderen niets, maar dan ook niets te verwachten heeft. In de regering waren ze een ramp en zelfs erbuiten hebben ze steeds mét de Walen tégen Vlaanderen gestemd als het er op aankwam. Voor de overtuigde Vlaming blijft er dan nog genoeg keuze over. Van links naar rechts: Spirit, CD&V, N-VA en Vlaams Belang. Iedere Vlaming moet in het stemhoekje maar voor zichzelf uitmaken voor welke van deze partijen hij zal stemmen. Zoals ook het duel bij "reacties" bewees, blijft Vlaanderen een verdeeld land en dat zal na 10 juni niet anders zijn. Toch zou ik iedereen aanraden te stemmen voor een partij waarover hij na 10 juni geen spijt zal krijgen. Zelf heb ik dat dertig jaar geleden meegemaakt toen ik voor de Volksunie stemde na hun campagne "Gedaan met geven en toegeven". Toen daarna bleek dat de partij zich had laten corrumperen door het Belgische bestel, had ik flink spijt voor hen gestemd te hebben. Ik heb het ook nooit meer gedaan. Mij interesseert het niet of de partij waarvoor ik stemmen zal al dan niet mee in de regering zal zitten. Wat voor mij telt is, dat ik 's avonds met een gerust geweten kan gaan slapen en niet mezelf opnieuw voor het hoofd hoef te slaan omdat de partij waarvoor ik gestemd heb mij bedrogen heeft. Dat zal nl het probleem zijn waarmee ettelijke Vlamingen na 10 juni zullen zitten als blijkt dat de door hen verkozen partij, al dan niet met de dood in 't hart, weer eens zou kunnen gezwicht zijn voor de Belgische vleespotten en dit tot schade van het eigen Vlaanderen. Mag ik er ten slotte op wijzen, dat het deze week exact dertig jaar geleden is dat het Egmontpact boven de doopvont werd gehouden door de regering Tindemans, met medewerking van Volksunie én FDF. In datzelfde pact stond ook dat de kieskring Brussel-Halle/Vilvoorde werd bekrachtigd. Dat is dus dertig jaar geleden en de dead line was (en is) 24 juni 2007. Die laatste datum was dan ook de reden waarom deze federale verkiezingen vóór 24 juni gehouden moesten worden. Dit houdt echter ook in dat een nieuwe (al dan niet vervroegde) verkiezing niet meer geldig zal kunnen gestemd worden. Wat ik persoonlijk hoop, is dan ook dat men er na 10 juni niet uit geraakt en men dan toch eerst deze door de Grondwet verplichte splitsing zal moeten uitvoeren. Dat zou pas echte democratie zijn!
Buiten de zgn "ethische" wetten, waarop Verhofstadt zo fier is, maar waarmee niet iedereen even gelukkig is - zelfs niet in zijn eigen achterban - heeft Open VLD nog een tweede punt waarop het zou gescoord hebben tijdens de twee Verhofstadt regeringen, nl de belastingverlaging. Ik schrijf wel: "zou", want nu komt Paul De Grauwe, econoom en professor aan de K.U.Leuven - nota bene, ooit VLD senator - met een heel ander verhaal voor de pinnen. De professor, een specialist ter zake, zegt onomwonden dat er van een vermindering van de belastingdruk helemaal geen sprake is geweest sinds Verhofstadt aan het bewind kwam. De globale druk lag in 1999 op 44,7% en nu op 44,3%. Als men er, zoals steeds, rekening mee houdt dat er een zekere foutenmarge bestaat, is het verschil feitelijk nihil, nul, nada, niente, ingenting! In een van mijn vorige blogs heb ik het er al over gehad, dat ik me niet teveel meer zou aantrekken van al die enquêtes en peilingen waarmee we in deze pre-electorale periode mee om de oren worden geslagen. Ik blijf daarbij, al zit er in al die peilingen wel één constante, nl dat de VLD, al dan niet "Open", flink klop gaat krijgen. Die partij verdient ook niet beter. Wie zich echt liberaal voelt, zoals waarschijnlijk ook die professor De Grauwe, kan niet anders dan vaststellen dat zijn partij hem flink in de steek heeft gelaten. Open VLD verbergt het zelfs niet, want Verhofstadt, Somers en Co, al dan niet gegangmaakt door de schimmige Slangen, zijn zich ondertussen progressief gaan noemen, een term waar elke rechtlijnige liberaal van huivert. Daarbij houdt het trouwens niet op. De Grauwe noch de meeste andere blauwen zullen er zich waarschijnlijk niet druk om maken, maar de regeringen Verhofstadt zijn ook voor Vlaanderen rampzalig geweest. Er is niets, maar dan ook niets veranderd op communautair vlak. Zelfs de resoluties van het Vlaamse parlement, die de VLD indertijd mee had goedgekeurd en ondertekend, zijn nu verloochend geworden. Als hij zijn politiek hachje ermee kan redden, zal Verhofstadt Vlaanderen blijven verraden. Hij heeft hiervoor trouwens reeds enkele hints gegeven van wat hij denkt te doen, mocht hij aan het bewind blijven: een paritaire senaat oprichten, geen grondwetsaanpassingen doen, geen confederalisme doorvoeren (laat staan separatisme), nationale kieskringen instellen en geen splitsing voor Brussel-Halle/Vilvoorde. Desnoods zelfs een regering zonder meerderheid in Vlaanderen. Kortom, als traditionele liberaal en/of overtuigde Vlaming moet ge wel gek zijn om te stemmen voor een partij die u al acht jaar heeft voorgelogen en Vlaanderen heeft tegengewerkt. Verhofstadt gaat dezelfde weg op als wijlen Hugo Schiltz. Die had eerst ook zijn partij groot gemaakt om ze daarna, bijna persoonlijk, in de vernieling te storten door een linkse koers te gaan varen. Dat Schiltz Jr, door de VLD ingehaald als derde op de kamerlijst voor Antwerpen, bijna zeker zijn zetel niet zal halen, is dan ook meer dan een pijnlijke zaak in de Open vaudeville van de burgermanifestenschrijver.
