Toen de Griekse eurocrisis in de lente van dit jaar losbarstte, was er o.m. het m.i. originele idee van Peter De Keyzer, hoofdeconoom bij Petercam, om een financieel Europa met twee snelheden te maken*. Hij stelde toen voor om bv tegen 01.01.2015 een nieuwe munt in het leven te roepen, die hij de "euromark" doopte. De landen die tot die nieuwe munteenheid zouden willen/kunnen toetreden, zouden tegen die datum een overheidstekort van minder dan 3% moeten hebben en een overheidsschuld van minder dan 80%. Op 01.01.2015 zou één euromark dan nog gelijk zijn aan één euro. Mocht die laatste verzwakken, dan zou men hem kunnen laten devalueren. Van dat initiatief is er daarna niet veel meer gehoord. De landen van de eurozone konden de Griekse crisis vooralsnog bezweren, tot 2013 alvast. Dat is echter niet voldoende gebleken. Ondanks een enorme besparing heeft zorgenkind Griekenland zopas weer twee kwartalen van negatieve groei laten optekenen en is het land in een tweede recessie beland. Zoals vermeld, kan die tot 2013 worden opgevangen, maar laat alles zich aanzien dat het ook daarna het probleem niet weg zal gaan (geen Mathot effect!). Op de laatste eurotop van vorige week is er, dank zij het aandringen van Duitsland, dan ook beslist, dat er een verdere en grotere garantie moet komen (van 750 miljard euro!). In financiële kringen buiten de eurozone blijft men niettegenstaande dat alles vrij sceptisch tegenover de toekomst van "onze" euro. In de Londense city, het financiële hart van heel wat Europese transacties, speculeert men niet meer over de vraag of de eurozone zal uiteenvallen, maar wel over het hoe en wanneer. En daar komt het verhaal van de euromark en de "euro light" weer op de proppen. Het ontbinden van een muntunie is niet het einde van de wereld. Naar het schijnt zijn er sinds de Tweede Wereldoorlog zo al 69 voorgekomen. De bekendste voor ons was die tussen Tsjechië en Slovakije, die hun kroon in een 1:1 verhouding brachten en daarna lieten fluctueren. De Slovaakse kroon werd later gedevalueerd. Een splitsing van de eurozone met daarna een devaluatie van de euro light t.o.v. de euromark, zou de munten van de laatste groep minder waard maken, maar anderzijds de producten uit die landen goedkoper en dus een boost kunnen geven aan hun export. Zoals de zaken er nu bij staan, is zoiets onmogelijk. Want terwijl Griekenland massaal bespaart, doet Duitsland dat ook. Op die manier geraakt dat probleem nooit opgelost. De Duitsers zouden hun binnenlandse consumptie moeten stimuleren om de export van Griekse goederen te compenseren. Dat gebeurt nu helemaal niet, waardoor Griekenland, maar ook andere, zwakkere landen, nooit meer zullen kunnen bijbenen. Tenslotte blijft er de vraag, welke landen tot die tweede groep zullen behoren. Zoals het er nu uitziet, zullen dat de zgn PIIGS landen zijn, al blijft het niet onmogelijk dat België daar straks ook bij zou kunnen komen. Dat laatste heeft niets te maken met een mogelijke splitsing van ons land, maar alles met de onwil van de francofonen om het land te hervormen. De enige mogelijkheid om uit de crisis te geraken is nl de economische groei aan te wakkeren bv door langer te werken en zo o.m. de kosten van de vergrijzing op te vangen. Zolang er daarvoor geen sluitende oplossing komt, zal België in de nabije toekomst inderdaad tot het groepje van de euro light behoren en gaan we er met zijn allen armer op worden, ook het Wallonië dat van Di Rupo niet armer mag worden...
* Zie mijn blog van 28 april van dit jaar: "De euro light".
Iedereen, die de Belgische politiek al een tijdje volgt, kent wel de fameuze uitspraak van vroegere begrotingsminister Mathot (PS) in een der regeringen Martens: "Het gat in de begroting is er vanzelf gekomen en zal wel vanzelf weggaan". Hoogleraar economie aan de KU Leuven Paul De Grauwe blijkt nu ook dat licht gezien te hebben. Sinds zijn politieke koersverandering, richting links, is hij de fifi geworden van de politiekcorrecte media en is hij niet meer weg te slaan uit het nieuws. In een artikel in De Standaard van dit weekeinde verklaart de geleerde professor dat een besparingsbeleid grotendeels overbodig is. Tot dat besluit is hij gekomen omdat nu blijkt dat in België, waar niemand de laatste drie jaar een poot heeft uitgestoken om het begrotingstekort te doen dalen, dat tekort het laatste jaar vanzelf met 1% is gezakt. De reden van het verminderde tekort is, dat de economie is gaan aantrekken. Mocht die economie dat blijven doen, dan zou het tekort inderdaad kunnen blijven dalen. Voorwaarde daarvoor is dan wel, dat er geen nieuwe schulden worden gemaakt, dat de PS haar verkiezingsbeloften inslikt en dat de straks vrijkomende arbeidsplaatsen door het vertrek van de babyboomers meteen zullen worden ingevuld (we praten nu over honderduizende jobs). Men moet geen geleerde universiteitshoogleraar zijn om te weten dat die voorwaarden invullen een utopie zal blijken. Meer nog, dat het tekort nu zakt, hebben we helemaal niet aan onszelf te danken, maar aan de heropleving in Duitsland. Heropleving die er daar gekomen is, omdat dat land tijdig de tering naar de nering heeft gezet en lonen en prijzen onder controle is gaan houden (nota bene: met de medewerking van de Duitse vakbonden). Bij ons gebeurt niets van dat alles. Er is nog steeds geen cent opzij gezet voor het opvangen van de kosten voor de vergrijzing, er komt geen nieuwe financieringswet omdat de PS niet wil besparen noch enige verantwoordelijkheid wil nemen. Asiel en migratie, maar ook justitie zijn één grote puinhoop, die met de dag groter wordt. Duitsland heeft, samen met Frankrijk en gesteund door Groot-Brittannië, er zopas nog voor gezorgd dat er een steviger en langdurigere garantie komt voor in gebreke blijvende landen. Dat geldt voorlopig voor de PIIGS (Portugal, Italy, Ireland, Greece & Spain), maar zou straks ook wel eens kunnen dienen voor dat relict van 1830.
Toen er tijdens de regeerperiode van Verhofstadt allerlei kunstgrepen werden uitgehaald - nota bene: door Vande Lanotte, de man die nu alles aan het narekenen is - om toch maar die begroting te laten kloppen, was CD&V daarover, terecht, ontstemd. Als zij het ooit nog eens voor het zeggen zouden hebben, dan zouden er geen pensioenfondsen meer gekaapt worden en geen overheidsgebouwen meer worden verkwanseld om daarna terug geleasd te worden aan woekerprijzen. Ondertussen kwam CD&V aan de macht, zij het na een lange en pijnlijke bevalling, en mocht boegbeeld Leterme eens laten zien hoe het wél moest. "Goed bestuur voor de mensen" was en is nog steeds een van zijn steeds herhaalde dooddoeners. Wel, we hebben het inderdaad gezien. De regering(en) Leterme hebben inderdaad geen pensioenfondsen aangeslagen en overheidsgebouwen verkwanseld. Ze heeft de gaten in de begroting trachten te vullen met andere zaken, zoals met het geld van criminele organisaties, blijkt nu. Misschien hadden we het nooit geweten, mocht watje De Clerck vorige week de topman van het centraal orgaan voor de in beslagneming en verbeurdverklaring (COIV) niet ontslagen hebben. Die man bleek nl ook al in datzelfde potje gegraaid te hebben en met dat geld verkeerde beleggingen te hebben gedaan. Dat grapje kostte de staat ook al ettelijke miljoenen euro... Het bedrag van in beslag genomen crimineel geld dat in de begroting van 2009 werd opgenomen, bedraagt 115 miljoen euro. Dat is veel geld, maar eigenlijk nog een peulschil met het tekort dat de mogelijke toekomstige nieuwe federale regering te wachten staat: méér dan twintig miljard! Misschien kunnen ze tegen die tijd eens hun licht gaan opsteken in Corleone...
De N-VA beleefde gisteren haar beste dag niet. Nadat de partij de dag ervoor tot de vaststelling was gekomen dat ze voor de bespreking bij hoogdringendheid voor de splitsing van B-H/V in de minderheid was gesteld, besloot ze de zaak in de daarop volgende plenaire zitting te laten rusten. Al bij al werd het een eerder lachwekkende vertoning, waarbij de partij daarna zo goed als verplicht was zich te onthouden bij de stemming over haar eigen voorstel. Vlaams Belang en LDD waren consequent gebleven en hadden die hoogdringendheid nl wél gevraagd. Dat gaf Gerolf Annemans nog eens de kans zijn redenaarskunst te laten bewonderen, waarvan hij gretig gebruik maakte. Resultaat van dat alles was wel dat het de Vlaamse partijen waren die onderling met elkaar in de clinch gingen. Het Vlaams front was verder af dan ooit. Daar hield het trouwens niet bij op. Dezelfde dag geraakte immers bekend, dat het Grondwettelijk Hof de Vlaamse regels i.v.m. de schoolinspectie in de faciliteitengemeenten deels vernietigd heeft. Vlaanderen mag dat onderwijs wel financieren, maar niet eensluidend met de rest van haar grondgebied controleren. Waar wacht de Vlaamse regering op om op te houden met die financiering? De Waalse deelregering vertikt dat al enkele decennia. Het klassieke verhaal van de Vlamingen die de Belgische wetten moeten respecteren, terwijl de francofonen diezelfde wetten naast zich neerleggen als ze hun niet uitkomen. Tenslotte heeft het MR - ge weet wel die partij die zgz bereid was te praten met de N-VA - een nieuw voorstel ingediend om een volksraadpleging te houden over de uitbreiding van Brussel. Dit tegen alle regels en wetten in. Ik hoop voor de N-VA dat, alle vernederingen ten spijt, ze toch nog iets uit de federale brand zal weten te slepen. Als dat niet zo is, kan ze er beter mee ophouden. Zoals we dan beter ophouden met België tout court.
Het is onwaarschijnlijk hoeveel economische gelukzoekers naar dit landje komen afgezakt. Het cijfer blijft maar oplopen. België slikt momenteel vier keer meer zgz "asielzoekers" dan het Europese gemiddelde. Alleen Zweden doet het nog beter, al laat alles vermoeden dat het ook daar straks een stuk minder zal zijn nu ook in dat land extreem rechts meespeelt in een soort gedoogpolitiek. O, ja, ook op Cyprus komen meer inwijkelingen binnen, maar dat heeft te maken met de ligging van dat eiland. In België heeft het niets te maken met de ligging, maar met een onverantwoord verzuim van onze politiek. Een land dat, op nauwelijks tien jaar tijd, twee regularisaties doorvoert, trekt sowieso meer gegadigden aan. Komt daarbij nog het verhaal van het logement op hotel én het feit dat men hier van de staat dwangsommen kan afpersen, die - als we de kranten mogen geloven - in sommige gevallen gewoon exuberant zijn. In het meest extreme geval spreekt men van een familie die meer dan 10.000 euro aan dwangsommen kreeg, maar gevallen van een paar duizend euro lijken courant te zijn. Er zit een hele organisatie achter deze asielpolitiek, een netwerk dat begint in het land van herkomst en hier ter plaatse gevoed wordt door allerlei overgespecialiseerde advocatenpraktijken, zoals bv dat "Progress Lawyers Network" (let op de Engelse benaming), die dit zeker niet gratis zullen doen en dus ook hun deel van de koek zullen krijgen. Heel deze komedie is nog altijd het gevolg van Verhofstadts snel-Belg-wet en het onvermogen van de regering(en) Leterme om daar iets aan te veranderen. Met het excuus dat de huidige regering er een is in lopende zaken, gebeurt er weer niets. Dat alles terwijl een lopende regering in Nederland zulke zaken (en bv ook het opstellen van een begroting) wél geregeld kreeg. Maar ja, in Nederland blijkt wel meer beter georganiseerd. Denk maar aan zijn justitie die iedereen zijn straf laat uitdoen en zijn gevangenissen die niet eens vol geraken.
Het daghet in het noordwesten, meer bepaald "bachten de kupe". Daar hebben, in Ieper, CD&V en N-VA een akkoord gesloten om het kartel, dat ze daar nog hebben, te verlengen toe 2018. Op zich zou dat niet zo'n groot nieuws zijn, ware het niet, dat de "sterke" man van die regio Yves Leterme heet. Leterme heeft daarvoor zijn akkoord gegeven en meteen ook een signaal aan heel Vlaanderen. In de eerste plaats dient er op gewezen te worden, dat er - ondanks de breuk op regionaal en nationaal vlak - er in Vlaanderen nog steeds 129 kartels tussen de twee partijen bestaan. Na het succes van N-VA bij de laatste verkiezingen, zou men bij CD&V gek zijn daarop niet verder te gaan. De enige gemeente in Vlaanderen, waar N-VA het volledig voor het zeggen heeft, is in het Kempense Dessel van Chris van Dijck. Ondertussen zijn er echter in de regio Kempen (en wellicht ook elders) al heel wat initiatieven - dikwijls vanwege mistevreden CD&V-ers - om ook in andere gemeenten een N-VA cel op te richten tegen de gemeenteverkiezingen van 2012. Door het kartel nieuw leven in te blazen zou CD&V een verdere aftakeling kunnen vermijden. En er is meer. In het licht van een mogelijk nieuw Vlaams kartel zal het helemaal uitgesloten zijn, dat er nog eens een federale regering komt met een minderheid in Vlaanderen. Open VLD, SP.a en Groen! zijn immers al lang gewogen en daarvoor te licht bevonden. Als de beweging, in gang gezet door Leterme in de Westhoek, zich verder concretiseert, dan heeft de Westvlaamse geitenboer natuurlijk ook zijn eigen politiek bedje gespreid. Dat zullen we erbij moeten nemen. "Elk voordeel heb se nadeel", om het met Cruyff te zeggen.
Bovenstaande titel heb ik geleend van Frans Crols, tot zijn pensioen hoofdredacteur van het economisch blad Trends, lid van de denkgroep "In de Warande" en in die hoedanigheid medeondertekenaar van het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa. Crols was ook de man die, vorig jaar op de IJzerwake, opriep om Brussel af te stoten. In een artikel in Doorbraak van november noemt Crols het overgrote deel van onze Vlaamse volksvertegenwoordigers "een aangename meute koddebeiers, van het type "dronk een glas, loosde een plas en liet alles zoals het was". Hij ziet, volgens mij terecht, geen heil in de oeverloze aan de gang zijnde besprekingen en zelfs niet in een plan B, mocht dat er al zijn. De Vlaams volksvertegenwoordiging noemt hij voor het overgrote deel "angsthazen, die noch karakterieel, noch principieel, noch technisch bekwaam zijn om iets te bedenken dat nog maar zou grenzen aan een Eenzijdige Verklaring van Onafhankelijkheid (EVO)". In het licht van de verdachtmakingen vanuit Vlaamse hoek, waarvan de N-VA op dit ogenblik het slachtoffer is, heeft Crols meer dan gelijk. De traditionele partijen, hierin gesteund door de collabo's van Groen!, laten immers geen gelegenheid voorbijgaan om het financieringsplan van De Wever af te schieten. Nu N-VA meer dan waarschijnlijk B-H/V weer op de Kameragenda gaat plaatsen, willen roden en ook tsjeven en blauwen niet meer meedoen. Bij die laatste wordt Frederik-Willem Schiltz zelfs naar voor geschoven, zoon van. En dat in een partij die de vorige regering juist over datzelfde onderwerp heeft laten vallen. We zullen maar aannemen dat het daar in de familiegenen zit, zeker? We zullen zien, wat het morgen wordt. In elk geval blijft de N-VA consequent. Jan Jambon had in de voorlaatste Zevende Dag gezegd dat N-VA dat zou doen als het plan van verduidelijker De Wever niet zou slagen. Mag men nog even serieus blijven, a.u.b.?
Als er één ordewoord is, dat de dag van vandaag telt in zowat alle geïndustrialiseerde landen, dan is het "besparen". Na de bankencrisis, de economische crisis en alle andere crises die ermee samenhangen, zitten de meeste landen budgettair op hun tandvlees. Zoals bekend, zijn er grote besparingsrondes aan de gang in al de ons omliggende landen. Dat het in België (nog) niét gebeurt, kan nu op rekening van de zoveelste regeringscrisis geschreven worden, maar eens zal ook daar iets pijnlijks moeten gebeuren. In tegenstelling tot de federale regering, kan de Vlaamse gewestregering wél iets ondernemen en daarom wordt er op dat vlak nu ook bespaard. Eerste kind van de rekening was de jobkorting, maar alle Vlaamse ministers hebben de opdracht gekregen 2,5 tot 3% te besparen op hun huidig budget. Dat geldt ook voor dat van cultuur en dat zullen we geweten hebben. Heel de culturele, meestal linkse, sector staat op zijn achterste poten en kop van jut is Schouwvliegje, het frêle ministertje van o.m. cultuur. Het is een publiek geheim dat er in de culturele sector niets, maar dan ook niets gebeurt als daar geen subsidie tegenover staat. Film, theater, dansgroepen, allen moeten gesubsidieerd worden of er gebeurt niets. Zelfs de drie procent van de huidige situatie, die nodig is om in 2012 met een sluitend budget te zitten, is not done. Ter vergelijking: in Groot-Brittannië gaat er 30% af. De "Met" (Metropolitan Opera) van New York krijgt slechts 3% subsidie op zijn totaalbudget... Van culturele gezelschappen wordt verondersteld dat ze creatief zijn en programma's afleveren waarnaar genoeg mensen komen die bereid zijn daarvoor te betalen. Dat schijnt bij ons niet het geval te zijn. Zelfs voor de film "De Zot van A" gaf de stad Antwerpen, die - nota bene - 7.000.000 euro tekort heeft alleen al op haar OCMW-budget, toch maar een subsidie van 200.000 euro. Als, ik zeg wel áls, er straks een nieuwe federale regering zou komen, dan zal die nog veel meer moeten besparen dan de 3% van de Vlaamse regering. Die moet nl nog minstens 22 miljard euro extra zoeken. God weet wie er dan allemaal gaat protesteren, zoals nu al gebeurt in Griekenland (en daar helpt het ook niet).
Het rapport van de experts, die de treinramp van Buizingen in het voorjaar onderzochten, is zonder meer vernietigend voor de Belgische politiek in het algemeen en voor de NMBS in het bijzonder. Vlak na de ramp was het al geweten, dat België, op gebied van treinveiligheid, dertig tot veertig jaar achter liep op de buurlanden, maar het blijkt zelfs erger te zijn dan dat. Twintig jaar na de vorige grote treinramp (in Aalter) was nog geen 13% van de Belgische spoorseinen en amper 6% van de voertuigen voorzien van een automatisch (rem)systeem. En, alsof dat nog niet erg genoeg is, blijkt dat het huidige Belgisch systeem absoluut niet waterdicht is. Er bestaat, ook de dag van vandaag, nog 30% kans dat het zgz TBL+ systeem niét zal werken. Hoe kan zoiets bestaan en blijven duren, terwijl er internationale systemen op de markt zijn die wel zo goed als 100% veilig zijn? Wel, in België kan dat omdat TBL een systeem is dat in Charleroi gemaakt wordt bij Acec (ondertussen opgekocht door het Franse Alstom). Zelfs het nu gebruikte TBL+, een upgrade, voldoet niet en is te duur omdat er buiten de NMBS geen andere klanten zijn die dat minderwaardig spul willen. Eigen rommel eerst, dus. Dat TBL verhaal is trouwens geen alleenstaand feit. Denk maar aan de gevechtsvoertuigen die de vorige minister van defensie, Flahaut, besteld heeft en die kanonnen hebben met een speciale maat van diameter, waardoor er alleen maar één bepaalde soort munitie kan gebruikt worden die, oh toevallig, alleen maar gemaakt wordt in de regio Waals Brabant, waar Flahaut zijn stemmen moet halen. Crembo is er ondertussen in geslaagd een deel van die voertuigen af te zeggen (maar dat zal ook weer geld gekost hebben) en probeert de rest te slijten aan e.o.a derde wereldland. En wij ons maar afvragen, waarom het in Wallonië maar niet wil lukken...
Nadat het ACV, bij monde van voorzitter Cortebeeck, reeds vóór de verkiezingen van juni zijn achterban aanspoorde om niét voor de N-VA te stemmen (en daardoor juist het tegenovergestelde bereikte), is het nu de beurt aan het rode ABVV om de Vlaams-nationalistische partij de oorlog te verklaren. Erger zelfs, de vakbond vraagt SP.a en Groen! aan te sluiten bij de standpunten van de PS. Daardoor wordt nog maar eens, voor zover dat mogelijk mocht zijn, aangetoond dat er van die kant geen heil voor Vlaanderen te verwachten valt. Het ABVV is in wezen nog altijd een unitaristisch gedrocht. Dat hun metallo's een eigen Vlaamse tak hebben, is de uitzondering die de regel bevestigt en is in feite alleen het gevolg van het afstoten door de Waalse tak ervan, omdat voorzitter Herwig Jorissen in een vorig leven, lang geleden, ooit eens lid was geweest van een Vlaamse drukkingsgroep. Hopelijk zorgt de démarche van De Leeuw en Co ervoor, dat de ABVV-leden die nog een zekere Vlaamse reflex hebben, die vakbond de rug zullen toekeren zodra ze daar de kans voor krijgen. Er is nog altijd het alternatief van het ACV. Niet dat men daar warm voor moet lopen, maar die zijn tenminste niet met handen en voeten gebonden aan een leiding die hoofdzakelijk gedirigeerd wordt vanuit Wallonië, waar men nog steeds rondloopt met achttiende-eeuwse ideeën op gebied van werkgelegenheid. Tenslotte nog dit: er zijn heel wat mensen die niet anders kunnen dan aangesloten zijn bij een vakbond, zeker zij die bij grote maatschappijen werken. Als het straks weer eens op stemmen op aan komt, zijn zij echter vrij te kiezen voor wie ze willen en ook tégen wie. Voor wie van de syndicale demagogen af wil, zal de keuze snel gemaakt zijn.
Yves Leterme kwam gisteren nog eens in beeld. De premier van heel lang lopende zaken kwam met zijn sfinxengezicht nog eens vertellen hoe goed hij bezig is. De buurlanden kunnen aan zijn budgetbeheersing nog een lesje leren, zei hij. Daarbij vertelde hij de halve leugen, die reeds opgang doet sinds de regeringen Verhofstadt, dat België het budgettair inderdaad goed doet. Evenmin als Verhofstadt en zijn ministers vertelde hij er echter bij dat dit niet anders kan, omdat de staatsschuld van dit land boven de 100% van het bbp uitkomt. Dat is zo'n 40% boven het Europees gemiddelde. Landen met een kleinere staatsschuld kunnen het zich veroorloven een deficit te hebben op hun jaarlijkse begroting, België niet. Daarbij komt nog dat de huidige regering van lopende zaken alleen maar kan werken met de zgz twaalfden, waardoor het haast onmogelijk wordt een budgetdeficit op te bouwen. Paul De Grauwe is een professor economie aan de KU Leuven, als ik me niet vergis. De man is vroeger even liberaal senator geweest, maar - evenals Verhofstadt - is hij ondertussen naar links opgeschoven. Het voordeel daarvan is, dat nu regelmatig op de VRT zijn gedacht mag komen zeggen. Op de vraag, waarom alle ons omliggende landen serieus besparen en België niet, wist de geleerde professor te zeggen, dat het kwam omdat de EU-rente gezakt is tot 1%. Dat laatste klopt, maar dat geldt ook voor de andere EU-landen. Moet ge daarvoor professor zijn, om zo'n onzin uit te kramen. De VRT reporter, die hem ondervroeg, was waarschijnlijk al even onbekwaam, want die reageerde niet eens. En nu we het toch over budgetvervalsers hebben, Vande Lanotte is dan toch aangeduid als bemiddelaar in de federale regeringsonderhandelingen. De man die, als minister van Begroting bij Verhofstadt, mede verantwoordelijk is voor de huidige financiële situatie van het land, zou nu de voorstellen omtrent de financiering moeten gaan uittesten... Officieel omdat hij een financiële specialist zou zijn, in werkelijk om het pad te effenen voor de PS, waaraan Vande Lanottes partij haar karretje heeft aangekoppeld in de hoop op nieuwe ministerfuncties. Dat hij tussendoor de N-VA in de wielen mag rijden, blijkt uit het feit dat het Hof de huidige grootste partij van het land niet eens op de hoogte bracht van de aanstelling van Ti-ta-tovenaar. Officieel is er (nog) geen cordon sanitair rond de N-VA, maar in werkelijkheid zouden de traditionele partijen niets liever willen. Niet voor niets is de natte droom van de PS een federale regering zonder de Vlaams nationalisten. Het probleem is alleen, dat er (nog) niet genoeg Vlaamse Quislings gevonden worden, die dat perverse spelletje willen meespelen.
Met al die heisa omtrent de federale gesprekken, zou men nog vergeten dat er ook nog wat anders gebeurt. Het belangrijkste nieuws van het vorige weekeinde kwam eigenlijk uit Duitsland. Op een jongerencongres in Potsdam gaf bondskanselier Merkel daar toe, dat de multiculturele samenleving in haar land "volledig mislukt" is. Dat is voor velen van ons geen echt nieuws: hier is dat niet anders. Het nieuwe eraan is, dat het gegeven, al enkele decennia opgemerkt door het Vlaams Belang, nu bevestigd wordt door een politica van de hoogste rang in het belangrijkste land van de Europese Unie. In Duitsland groeit er een steeds sterker wordend besef, dat het daar zo niet verder kan. Vooral het boek "Deutschland schafft sich ab" van Thilo Sarrazin, waarin gesteld wordt dat de moslims niet willen integreren en de staat vooral geld kosten, heeft daartoe bijgedragen. Niet voor niets zijn er al meer dan één miljoen exemplaren van over de toonbank gegaan. Sarrazin, nota bene, is socialist. En wat gebeurt er bij ons? Zo goed als niets. Het enige positief nieuws ter zake is, dat de commissie naturalisatie voorlopig geen nieuwe dossiers meer goedkeurt en dat er op die manier zo'n 16.000 dossiers "voorlopig" bevroren worden. Het grote struikelblok blijft de snel-Belg-wet van Verhofstadt, die absoluut zou moeten worden aangepast. Dat dat laatste niet gebeurt, is niet alleen omdat we geen effectieve regering meer hebben, maar ook omdat PS en CDH dwars blijven liggen. Nadat Leterme al eens naar de Balkan was afgereisd om daar de plaatselijke autoriteiten ervan te overtuigen dat het niet loont naar België uit te wijken, gaat Melchior Wathelet het nog eens overdoen. Alsof zoiets wat uit zal halen. Straks krijgt dit land er weer tienduizende armoezaaiers bij en zullen Di Rupo en Co weer staan eisen dat er niemand armer mag worden. Als er echter meer dan 20 miljard extra bespaard moet worden, Brussel méér geld moet krijgen en Wallonië niet armer mag worden, heeft dat als enig gevolg, dat het Vlaanderen zal zijn die de rekening straks weer zal mogen betalen.
"Rien ne va plus. Les jeux sont faits". Dat geldt nu ook voor het politieke Belgische casinospel. Na wat er het vorige weekeinde is gebeurd, komt het waarschijnlijk nooit meer goed met die club van zeven. Het alternatief van De Wever, ooit eens met de MR te gaan praten, mag hij ondertussen ook vergeten. Louis Michel haalde al even hard tegen zijn voorstel uit als de andere francofonen. Tegelijk zette big Loulou Didier Reynders een grote pad in zijn korf, zodat alle mogelijke toenaderingspogingen van deze laatste nu ook in eigen rangen geboycot zijn. Er blijft in feite nog één alternatief over om tot een soort confederatie te komen en dat is artikel 35 van de Belgische grondwet. Die zegt dat de twee gemeenschappen samen overeen kunnen komen om te zien wat er nog federaal kan gebeuren. Al de rest van de bevoegdheden gaat dan naar de gemeenschappen en gewesten. Het spreekt voor zich, dat de Franstaligen dat artikel niet zullen bovenhalen. Vraag blijft dan wel, waarom de Vlaamse politici dat tot nu toe evenmin hebben gedaan. Er is nl nog een wezenlijk verschil met de oeverloze, nutteloze gesprekken die er sinds juni 2007 al zijn gevoerd over het communautaire. In het geval van artikel 35 gaat de discussie tussen de deelregeringen. Demotte en Kris Peeters zouden dan aan zet komen, de groenen zouden er niet meer bij zijn en N-VA zou dan eens de kat uit de boom kunnen kijken. De verhouding links/rechts zou dan nog 3-2 bedragen en geen 5-2 zoals tijdens de gesprekken van de club van zeven. Eigenlijk nog teveel, maar tenminste al een verbetering. Eerst zien, zei de blinde. Misschien haalt Albert II het wel boven. Die man moet zo ook stilaan aan het einde van zijn Latijn zijn. --- In de marge van bovenstaande, nog dit: stel eens voor dat niet Albert II, maar Philippe I nu de scepter zou zwaaien. Dan zou de vaudeville pas echt geweest zijn!
Nadat het voorstel van het Vlaams Belang vorige week in de Kamer niet was aangenomen om besproken te worden bij hoogdringendheid, gaat N-VA ze nu opnieuw indienen. Dat is conform de belofte die Jan Jambon in het praatprogramma De Zevende Dag gedaan had. Het is nu alleen maar te hopen, dat de andere Vlaamse partijen het voorstel nu wél zullen steunen. Na het belachelijke njet van de franco's zou dat een logische zaak moeten zijn, zeker omdat zelfs SP.a en Groen! het grotendeels met Bart De Wever eens zijn. We moeten ons van een nieuw rondje B-H/V niet te veel voorstellen. Ook dat riskeert weer een processie van Echternach te worden. Het belangrijkste is echter het signaal, nl dat we het getreuzel en het getalm van de francofonen meer dan beu zijn. Als er van dit land nog iets in huis kan komen, dan moét er een serieuze staatshervorming komen. Het ontwerp van De Wever was het eerste voorstel dat op papier werd gezet. Daar blijken onze Franstaligen angst voor te hebben, dat op papier zetten. Dat bewijst, dat ze een verscholen, tweede agenda hebben of helemaal niets. In elk geval weten we nu, dat ze helemaal niet zinnens zijn aan de structuur van dit land ook maar iets ernstigs te wijzigen. Het blijft bij gerommel in de marge, waarmee we geen stap vooruit komen. Vergeten we niet dat een akkoord om tot een nieuwe federale regering te komen nog maar een eerste stap is. Dan moet die regering nog gevormd worden en pas daarna kan men de ernstige problemen aanpakken, problemen zoals o.a. de kosten van de vergrijzing, het wegwerken van het extra deficit van meer dan 20 miljard euro en de uitwerking van de financieringswet. En dan blijft er natuurlijk B-H/V, waar al tientallen jaren een loopje genomen wordt met de parlementaire democratie. De francofone partijen mogen er stemmen ronselen bij verkiezingen, terwijl de Vlaamse dat in Wallonië niét mogen. Het is een inbreuk op de eigen Belgische grondwet, die zegt dat alle Belgen gelijk zijn voor de wet. O.w.v. van B-H/V is de regering Leterme II gevallen en zijn er ongrondwettelijke verkiezingen gehouden. Gaat men dat straks nog eens overdoen? Terloops nog dit: mochten er nieuwe verkiezingen komen (wat niets zal oplossen), dan zal dat pas begin 2011 zijn, nadat de termijn van het Belgische voorzitterschap van de E.U zal verstreken zijn. 2011 betekent ook, dat er dan later weer geen samenvallende verkiezingen zullen zijn, zoals de diehard belgicisten dat wensen. Tenzij men in 2014 de federale regering vervroegd zou laten ophouden te bestaan. Dat alles onder voorwaarde, dat tegen die tijd België zelf er nog zal zijn...
De francofonen hebben het ultieme voorstel van De Wever dus verworpen. Dat is geen verrassing. Al er al een was, dan was het de snelheid waarmee het gebeurd is. Het ligt er dik op, dat de Franstaligen al op voorhand afgesproken hadden welke tekst van De Wever ook af te zullen keuren. Zij willen geen nieuw België. Zij willen het België zoals het nu is en, als het enigzins kan, dat van 1830 terug. Niet voor niets trok Milquet naar de laatste verkiezingen met een slogan uit die tijd "L"Union fait la force". Dat een nieuwe regering dan weer jaren moet aanmodderen zonder iets fatsoenlijks geregeld te krijgen nemen ze er bij. Zij houden niet van duidelijke afspraken. Dat was ook de reden, waarom er tot nu toe niets op papier was gezet. Op die manier konden ze er altijd onderuit, zoals ik reeds suggereerde in mijn blog van gisteren. Geheel in hetzelfde denkkader past ook de klacht van enkele hogere Waalse officieren, dat de top van het Belgische leger teveel Vlamingen bevat. Reden daarvoor is, dat de Franstalige kandidaten voor de topjobs een onvoldoende krijgen voor hun Nederlands. Wat je krijgt met een leger waarin men elkaar niet duidelijk kan verstaan bv tijdens militaire interventies, hebben we kunnen meemaken in de oorlog van 14-18, toen 70% van de soldaten Vlaming was en 90% van de hogere officieren Nederlands onkundig. Niet voor niets was dat de start van een overtuigde Vlaamse beweging. De geschiedenis blijft zich inderdaad herhalen. Het is hoog tijd dat we met dit België ophouden. Als zelfs een duidelijk afgezwakte tekst van een gematigde Vlaming in de prullenmand verdwijnt nog vóór hij serieus is gelezen, laat staan besproken, dan valt er inderdaad niet meer te praten.
Bart De Wever gaat - nog maar eens - een poging doen om de compleet vastgelopen besprekingen over een nieuwe federale regering vlot te trekken. Deze keer gaat hij - volgens zijn eigen woorden - eens boven het partijgewoel staan en een statement maken waarbij hij zich kwetsbaar zal opstellen. M.a.w. hij gaat zijn nek uitsteken, iets wat le beau Pippo niet durfde. Die wil wél eerste minister worden, maar neemt geen enkele beslissing zonder rugdekking van zijn francofone medestanders. Moedig is anders. Wat speciaal is aan het discours dat De Wever vandaag aan de zeven partijen gaat overhandigen, is dat het de allereerste keer zal zijn dat er iets fatsoenlijks op papier zal staan. M.a.w. men heeft vier maanden geouwehoerd zonder enige geschreven notitie. Nogal wiedes dat er e.e.a. op het einde niet meer klopte. "Nee, ik heb dat niet gezegd", "Nee, ik heb dat anders gezegd", "Nee, ik trok daar een andere conclusie uit". Ik hoor ze het al zeggen. Als De Wevers laatste voorstel op papier zal staan kan je er gif op nemen, dat er wel weer e.o.a. belgofoon iets aan zal willen wijzigen. Als dat gebeurt, zijn er twee mogelijkheden: ofwel begint de mallemolen opnieuw te draaien, opwel valt hij definitief stil. Het is te hopen, dat het de tweede optie wordt. Morgen, maandag, weten we misschien weer iets meer. Dan moeten de zeven partijen immers een antwoord geven en gaat de verduidelijker naar de koning. Misschien komt er dan wel een "oververduidelijker"!
Onder voorzitterschap van kentekenspecialist Étienne Schouppe hebben de ministers van transport van de E.U. een voorstel goedgekeurd om de tolheffing op het zwaar vervoer in heel Europa nog wat te verhogen. Die heffing ligt de dag van vandaag ergens tussen de 15 en 25 eurocent per kilometer. Daar zullen 3 tot 4 centen bijkomen. Daar zal het niet bij blijven, want individuele landen mogen er in sommige omstandigheden - bv bij spitsuren - nog wat bij doen. De Vlaamse transportsector heeft er al meteen tegen geprotesteerd en gesteld dat het ten slotte de eindgebruiker zal zijn die de rekening zal mogen betalen. De vrachtvervoerders gaan die extra kosten inderdaad doorberekenen, zoals dat tot nu toe steeds het geval is geweest. Alleen wie contracten op langere termijn heeft, kan daar enigzins verlies op lijden, maar dat zal deze keer eerder miniem zijn, daar de regel niet meteen ingaat. M.a.w.: men kan er zich op voorbereiden. Het zullen straks de consumenten zijn, jij en ik, die voor alle vervoerde producten extra zullen moeten betalen. En nu we het toch over het verkeer hebben: met veel poeha werd het doorboren van de Sankt Gotthard met een tunnel van liefst 57 km wereldkundig gemaakt. Die moet ervoor zorgen dat er in de toekomst in de Zwitserse Alpen minder zwaar vervoer zal rondrijden en dat men één (1!) uur sneller in Italië zal zijn. Hij zal pas over zeven jaar klaar zijn. Ze zijn er trouwens al zo'n 14 jaar mee bezig. Dat grapje gaat, voorlopig geschat, zo'n 15 miljard euro kosten (één derde meer dan wat oorspronkelijk was geraamd) en zal volledig door de Zwitserse Staat betaald worden. Geen enkel privé-bedrijf wou er geld in steken. Om nog te zwijgen over de onderhoudskosten, die dat project met zich zal meebrengen. Het geeft te bedenken, wat het allemaal kan worden met de beslissing van de Vlaamse regering over de Oosterweelverbinding. Die zal per kilometer niet veel minder kosten* en daarvan weet men nu al dat de onderhoudskosten er zeven maal hoger zullen liggen dan in het geval van de eerder geplande brug. Deze week kregen we trouwens al een voorsmaakje van wat er in zo'n tunnel allemaal kan gebeuren. Een tram in de oude tunnel onder de Schelde liet het afweten en elf andere trams konden niet meer door. Men kreeg het gevaarte niet meer in gang en moest alle passagiers van 12 trams evacueren. En dat was nog maar uit het kleine Waaslandtunneltje. Kortom, wat er ook over Verkeer beslist wordt, het zal steeds de belastingbetaler zijn die de rekening zal worden aangeboden. De geschiedenis blijft zich herhalen.
* Hier moet niet door rots geboord worden, zoals in Zwitserland, maar daar heeft men geen oponthoud en extra kosten wegens onteigeningen, verkeersoverlast e.d. die een "cut & cover" operatie met zich meebrengt.
Brussel-Halle/Vilvoorde blijft den belgiek parten spelen. Nadat de regering Leterme II erover gevallen was en de daaropvolgende federale verkiezingen onwettig waren (hoort ge daar nog van?), is het B-H/V spook weer voor de pinnen gekomen bij de opening van het nieuwe parlementaire jaar. De lange parlementaire vakantie zit erop en nu wordt de hele verkozen meute zo goed als werkloos, maar wél doorbetaald. Het Vlaams Belang heeft, zoals het beloofd had, de zaak dus weer ter discussie gebracht, maar geen enkele andere partij wil met hen meegaan, ook geen Vlaamse (we zullen eenzaat Deckerken even vergeten). Ergens hebben ze hierbij allemaal een beetje gelijk. Annemans, om te beginnen, heeft groot gelijk tegen de schenen van het establishment te blijven schoppen. "The opposition is supposed to oppose", zoals de Britten dat zo kernachtig uitdrukken. Maar ook de anderen, N-VA in de eerste plaats, maken - voorlopig - geen fouten. Er was duidelijk gesteld dat Bart De Wever als "verduidelijker" nog tijd kreeg tot 18 dezer, dat was gisteren nog vier dagen. Jan Jambon had vorige zondag in de Zevende Dag expliciet gesteld dat de partij de zaak zou herbekijken, mocht er op 18 oktober geen doorbraak zijn in de huidige regeringsbesprekingen. Op die vier dagen zal het nu ook niet meer steken. Volgende week wordt het wél menens en dan zullen we zien wat er gebeurt, mochten de Belgofonen het been stijf houden. Ondertussen heeft diezelfde Jambon, die het m.i. nog zo slecht niet doet, duidelijk gezegd waar zijn partij aan toe. Ze zal niet in een volgende federale regering stappen als volgende punten niet verwezenlijkt worden: - de nieuwe regering zal serieus moeten besparen; - het asielbeleid zal moeten worden herzien; - justitie en sociale zekerheid zullen moeten worden hervormd; - er zal een echte staatshervorming moeten komen en - B-H/V zal moeten gesplitst worden. Als maandag a.s. blijkt dat het niet zal lukken, dan moet B-H/V bij hoogdringendheid op de Kamer-agenda komen en moeten de Vlaamse partijen de splitsing goedkeuren, zoals ze dit vorig jaar al eens gedaan hebben en dit zonder extra toegevingen. Sinds wanneer moet er een tegenprestatie komen om een wet toe te passen die al minstens 20 jaar oud is en die bekrachtigd is door de Belgische Raad van State?
De federale regering mag dan wel vleugellam liggen en niet meer in staat fatsoenlijke besparingen door te voeren, in de Vlaamse regering doet men dat wel omdat er nu ook daar bespaard moet worden wil men straks tot een sluitend budget komen. De jobkorting was al afgevoerd, nu pakt men de cultuurscène aan. Na de doortocht van Bert Anciaux valt daar waarschijnlijk nog heel wat puin te ruimen. Zo is Schouwvliegje bezig aan een grote herstructurering van onze opera(s) en orkesten, waarbij zelfs de kans bestaat, dat de Vlaamse Opera het straks zonder vast orkest zal moeten doen. Voor het zover is, zal er nog veel water door de Schelde vloeien, want ik zie niet goed in hoe dat de kwaliteit niét zou aantasten. Collega Lieten, minister van de Media, wil dan weer wél geld stoppen in een soort mediafonds om de productie van "kwalitatieve" Tv-fictie, documentaires en animatie te ondersteunen. Dat "kwalitatieve" heb ik zelf tussen haakjes gezet, want daar heb ik zo mijn bedenkingen bij. Heel wat van wat tegenwoordig in dat genre wordt uitgezonden, is m.i. het geld van de belastingbetaler niet waard. Maar het kan nog erger. Vorige week raakte nl bekend dat het Brusselse Raamtheater ontbonden wordt en in vereffening gaat. Voor het boekjaar 2009 is er een schuld van 450.000 euro (over een periode van 30 jaar) en daar kan nog wat bijkomen, zeg maar in totaal zo'n half miljoen euro! Dure cultuur, als ge het mij vraagt, zeker als men weet dat dit theatergezelschap niet eens over eigen zalen beschikte. Alles wat er nu nog kan gerecupereerd worden zijn de tribunes, de theatertechniek, de spots, de togen en de bureaus. Daarmee zal zelfs geen fractie van dat half miljoen (20 miljoen Befkes!) kunnen betaald worden. Nu kan het zijn dat deze grap op kosten komt van het al even zeer geld verslindende Brusselse stadsgewest, maar het zou geen kwaad kunnen, mocht er ook in Vlaanderen eens wat nauwer op de cultuurcentjes gelet worden. Als een theatergezelschap de kans krijgt om dertig jaar lang met het geld van de belastingbetaler grote sier te maken, dan klopt er iets niet in deze meestal zgz progressieve sector en dat de klemtoon vooral op de eerste lettergreep van het woord cultuur komt te liggen...
Bart De Wever ontmoet vandaag de laatste groep voorzitters van de club van zeven, met als allerlaatste (ex?)vriend Di Rupo. Veel zal het waarschijnlijk niet meer uitmaken. Na al wat we er over gehoord hebben, zou het m.i. logisch zijn, dat Bart het minimumplan van N-VA op tafel legt en de andere vraagt dit te onderschrijven. Wie dat niet doet, valt af en als dat ook het geval is met Di Rupo, dan houdt het carrousel hier op. Bart zal zelf weten hoe hij het aanpakt, maar als dat laatste gebeurt - en dat wordt steeds waarschijnlijker - dan is er nog een oplossing: het plan B. Iedereen lijkt tegenwoordig zo'n plan B te hebben en over het Vlaamse plan werd enkele dagen geleden nog erg geringschattend geschreven in De Standaard. Guido Moons, de voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), is het daarmee niet eens en heeft de krant van antwoord bediend. Hij zegt hierin dat er misschien geen helemaal uitgewerkt Vlaams plan B is, maar dat daar al jaren aan gesleuteld wordt en dat het in een zeer korte tijd zou kunnen worden uitgewerkt. Moons verwijst hierbij naar de vroegere Vlaamse inspanningen ter zake van o.m. het vijf jaar oude plan van de Groep in de Warande, voorstellen van Zorgnet Vlaanderen, tot zelfs een (gedeeltelijke) splitsing van de gezondheidszorg. Daarbij komt nog een voorstel tot splitsing van de arbeidsmarkt die werd uitgewerkt door de Vlaamse regering, samen met de VDAB en niemand minder dan Frank Vandenbroucke. Er is al een Aktiecomité Vlaamse Sociale Zekerheid dat al jaren cijfers verzamelt en blauwdrukken maakt en organisaties als Pro Flandria en de Marnixkring die terzake ook al heel wat brainstorming hebben gedaan. Tenslotte is er de toch onafhankelijke studie van Vives (KU Leuven), die zopas nog plannen heeft ontvouwd over de financiering en verdeling van de staatsschuld. Een hele boterham dus en Moons vergeet er nog bij te vertellen dat deze maand nog het boek "De Ordelijke Opdeling van België" op de markt zal komen, een compleet uitgewerkt scenario door als het zover zal zijn. Dat hierover (nog) niet geschreven wordt, komt waarschijnlijk omdat de auteur Gerolf Annemans heet, maar ze zullen er straks wel rekening mee moeten houden. Ook Francofonië zou een Plan B hebben. Dat beweerde althans Di Rupo nog deze week. Wat dat omhelst heeft hij ook gezegd, wie dat gaat/kan betalen niet. Zeker niet het armlastige Wallonië en nog minder Brussel met zijn 25% inwoners onder de armoedegrens. Misschien is het nog geen volwaardig plan B, Vlaanderen heeft echter al een plan X, francofoon België een plan Nix...
