Enkele dagen geleden kocht ik nog eens een Knack magazine. De reden daarvoor was vooral, omdat op de omslag een echt kersttafereel stond, compleet met engelen en driekoningen. Zoiets krijgt men de dag van vandaag niet zoveel meer te zien en ik was dus nieuwsgierig om te zien of de inhoud navenant was. Het werd een "afKnacker". Het blad stond nl vol met kerstinterviews (ook dat stond aangegeven op de omslag), maar het merendeel ervan was allemaal van dezelfde trend, geschreven door een deel schrijvers, dichters en filosofen die maar één zaak gemeen hadden: "Weg met ons". Het eerste interview was met Jan Blommaert, taalkundig antropoloog, die al meteen in zijn titel liet zien aan welke kant hij staat: "Ja, natuurlijk is Bart De Wever een populist". De rest was meer van datzelfde: de immigranten zijn een verrijking, dat het allemaal niet lukt is onze eigen schuld en dat komt natuurlijk vooral door die De Wever, het Vlaams Belang, Wilders en ga zo maar door. Daarna volgden Henk Hofland, Nederlands journalist. Ook Philippe Moureaux ("Flup Moustache") werd er bijgehaald, de welbekende PS-ideoloog, die zowaar Dehaene en Martens "flaminganten" noemde, Willem en Benno Barnard en zelfs vuilbekker Herman Brusselmans, die zich kwam verontschuldigen omdat hij af en toe ook durft zeggen dat bepaalde rechtse standpunten steek houden, maar daarbij verduidelijkte dat hij niet rechts was. Enfin, een hele serie Vlaamse en Nederlandse nestbevuilers die er met de kerst de Vlaamse lezers van Knack er nog maar eens op komen wijzen dat wij hier verkeerd bezig zijn en dat zij het allemaal veel beter weten. Het blijft hemeltergend dat er in Vlaanderen eigenlijk geen enkele krant meer is dat nog in (echte) Vlaamse handen is en dat geldt ook voort de weekbladen met als enige uitzondering van 't Pallieterke, dat zopas een nieuwe hoofdredacteur kreeg (Karl van Camp), die meteen bevestigde dat hij de lijn van zijn voorgangers, Bruno Dewinter, Jan Nuyts en Leo Custers zal verder zetten. Op die manier blijft het blad de uitzondering die de regel bevestigt. Het zal nog wel even duren vóór ik nog een Knack koop.
Al eens geprobeerd een boom uit te doen? Daarvoor moet men bij de gemeente de toelating vragen. Krijgt men die niet, dan kan men die boom niet rooien. Er is echter ook een andere manier van werken, want in dit landje is veel mogelijk. Men vraagt géén toelating en rooit de boom toch. Dan kunnen er twee dingen gebeuren: ofwel gebeurt er helemaal niets, ofwel krijgt men er een boete voor en in de zaak daarmee geklasseerd. Bovenstaande vindt niet alleen plaats bij het rooien van bomen, ook bij het bouwen van huizen en aanverwanten. Toen wij, meer dan dertig jaar geleden, ons huis bouwden, waren er heel wat restricties. Wij - en de meeste van onze buren - hebben zich daaraan gehouden. Dertig jaar later blijkt dat niet meer het geval te zijn en lappen de meeste nieuwbouwers de regels aan hun laars. Hooguit betalen ze een boete en dat is het dan. Hetzelfde dreigt nu te gebeuren met de nieuwe Vlaamse bouwregels. Die zorgen er wel voor dat er in de toekomst minder paperassen zullen worden vuil gemaakt, maar voor duidelijkheid zorgen ze niet. Er moet dus geen bouwvergunning meer worden aangevraagd voor bv veranda's, tuinhuisjes en garages, maar het moet wel bij de gemeente worden aangegeven. Als een gemeente het met dit nieuwe besluit van de Vlaamse regering niet eens is, mag ze echter afwijken van de regel en toch een bouwvergunning eisen, waardoor de hele wet er eigenlijk meteen onderuit wordt gehaald. Klap op de vuurpijl is dan, dat de eerste gemeente die afwijkt van de nieuwe regel, de gemeente Evergem, uitgerekend de thuisbasis is van de Vlaamse minister van milieu, het al zo geplaagde Schauwvliegje. Als die in haar eigen gemeente, waar haar partij mee in de meerderheid zit en zijzelf gemeenteraadslid is, al niet gesteund wordt, waarom zou dat in de rest van Vlaanderen dan wél gebeuren? Schauwvliegje is letterlijk en figuurlijk een lichtgewicht en ze is niet de enige in de huidige Vlaamse deelregering. Collega Crevits komt wel veel in beeld, maar meestal is dat om te komen uitleggen waarom e.e.a. niét werkt. Er zijn er nog weinig die Van den Bossche au sérieux nemen en Muyters en Lieten zijn nooit verkozen geworden. Zelfs minister-president Peeters maakt er geregeld een potje van. Heel die heisa om die reis naar de Aconcagua bv, op een moment dat de Vlaamse begroting besproken werd, was echt niet nodig. Het kan menselijk en empatisch lijken, maar iemand met een dergelijke verantwoordelijkheid, moet zich niet persoonlijk bezig houden met dergelijke initiatieven. Naast de astmalijders kunnen straks ook alle andere groepen met de meest uiteenlopende ziekteverschijnselen beroep gaan doen op ministers in functie. Ik denk niet dat dit de juiste manier van werken is. Zoals het dat evenmin is om deel te nemen aan Tv-spelletjes, waarin ze zichzelf dan nog belachelijk maken, zoals die Peumans in "De Pappenheimers". Ik denk dat er, ook in de Vlaamse deelregering, genoeg serieus werk is om zich voor in te zetten. Mocht dat niet het geval zijn, dan kunnen we het zelfs met nog enkele ministers minder doen...
Reeds in mijn blog van 8 dezer ("De SP.a speelt vals"), had ik erop gewezen dat Vande La zijn SP.a karretje aan de PS had vastgehaakt en dan ook alleen maar oog had om, via die SP, weer mee aan de macht te komen (en enkele ministerposten te kunnen bezetten, de hoofdreden waarom bv Caroline Gennez steeds dringender vroeg dat de Vlamingen toch maar zouden "springen"). In mijn Kerstblog ("Winterse compromissen") had ik nog geschreven dat het de tit-ta-tovenaar uit Oostende er alleen maar om te doen was het ingewikkelde Belgische kluwen nóg ingewikkelder te maken, in de zin van "If you can't convince them, confuse them". Ik krijg gelijk. Het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV), dat een vijftigtal Vlaamse verenigingen, partijen en drukkingsgroepen vertegenwoordigt, maakt brandhout van het werk waaraan Vande Lanotte al drie maanden aan het prutsen is. Tijdens de kamikaze opdracht van Leterme van 2007 werd slechts 4% van het Vlaamse eisenpakket voorgesteld, bij Vande Lanotte wordt dat hoogstens 20%. Het OVV stelt dan ook klaar en duidelijk, dat de voorstellen van Vande Lanotte schadelijk zijn voor Vlaanderen en dat hij best terug van nul herbegint. De man die, ook door de Vlaamse media, de hemel werd ingeprezen, blijkt tenslotte maar een mol te zijn van de vijfde anti-Vlaamse colonne. De zoveelste. Nu zal men, vooral vanuit linkse hoek, zeggen dat het OVV een rechtse bedoening is. Dat is min of meer waar, maar ook logisch aangezien 80% van de Vlamingen momenteel centrum-rechts stemt. Maar er is meer. Uitgerekend dezelfde dag dat het OVV brandhout maakt van de "onderhandelingen van de laatste kans", wordt heel het bovenstaande verhaal bevestigd door een neutrale specialist in overheidsfinanciën, professor Wim Moesen. Ook hij zegt dat Vande Lanotte terug naar af moet en moet herbeginnen met een tabula rasa. Ook volgens Moens zijn de nieuwe voorstellen zo ingewikkeld dat niemand het bos nog zien van de bomen. Hij zegt dat we het Duitse systeem moeten overnemen, dat de helft van zowel de personenbelasting als de vennootschapsbelasting teruggeeft aan de deelstaten. Als dat in Duitsland werkt, moet dat hier ook kunnen. Het resultaat zou zijn, dat het allemaal veel overzichtelijker, eenvoudiger en transparanter zou worden. Daarmee weten N-VA en DC&V wat er verder moet gebeuren met Vande La's knip-en-vliegwerk: verticaal klasseren. Ik kan me niet indenken, dat men verder gaat klooien met dat allegaartje, waarin een kat haar jongen niet meer zou terugvinden.
Van de kerstdagen heb ik gebruik gemaakt het boek van Annemans en Utsi volledig uit te lezen. Geen klein bier, want het gaat om 300 bladzijden lectuur die meer dan het lezen waard is, een verklarende woordenuitleg van 6 bladzijden en daarbij nog eens meer dan 30 bladzijden voetnoten. De auteurs hebben een enorm werk afgeleverd dat ik alle overtuigde Vlamingen aanraad te lezen.* "De ordelijke opdeling van België" schetst een beeld van hoe we tot een onafhankelijke staat zullen moeten komen. Niet uit gelatenheid ("het zal er met de tijd wel van komen"), maar ook niet radicaal. Er zal moeten onderhandeld worden, maar dan wel vanuit een sterke positie. Vlaanderen is in België niet de underdog. We hebben in dit land vijf staatshervormingen gehad. Jammer genoeg is de situatie er niet beter op geworden, integendeel. Elke hervorming heeft het politieke kluwen nog ondoorzichtelijker gemaakt en wat zich op dit ogenblik afspeelt, is nog van datzelfde. Niet voor niets wordt er in de kranten van vandaag al gesteld dat verscheidene Vlaamse instanties er nu al op aandringen het financieringsproject terug van voorafaan te herbeginnen. Terug naar af, dus. Wat ook meespeelt is, dat er bij die vorige staatshervormingen steeds maar instanties zijn bijgekomen, maar de oude (zoals bv de senaat en de provincieraden) niet zijn afgeschaft. Dat werkt nu allemaal door mekaar en naast mekaar en daarvan kan nooit iets serieus komen. Annemans en Utsi stellen dan ook duidelijk, dat het geen zin heeft in stappen te werken, zoals De Wever het stelt (en ik ook dacht), maar dat men voluit moet gaan voor een onafhankelijk Vlaanderen, mét een al dan niet confederaal Brussel, dat in Vlaanderen ligt en zonder Vlaanderen geen toekomst heeft. Het duidelijkst van al wordt de hele huidige situatie nog getekend door grondwetspecialist Robert Senelle die het als volgt situeert: "Als België onbestuurbaar zou worden, omdat er geen federale regering meer zou kunnen gevormd worden, dan moet het Vlaams parlement Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is weliswaar grondwettelijk niet volgens het boekje, maar democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaams parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk. En de wil van het soevereine volk is voor democraten het enige wat telt." Waar wachten we op?
* "De ordelijke opdeling van België" is te verkrijgen bij uitgeverij Egmont.
Over het beleid van de regering Leterme valt niet veel goeds te vertellen, buiten dan misschien het werk dat ze verricht heeft tijdens het Europese voorzitterschap, maar dat lag dan grotendeels aan het feit dat ze in eigen land niets om handen had. Leterme heeft ook nogal wat lof gekregen voor het feit dat hij de Belgische banken zou gered hebben tijdens de financiële crisis. Daar is iets van, maar ook daar blijken grote fouten te zijn gemaakt. In de reddingsoperatie van de banken blijkt België nl het enige land ter wereld te zijn, dat als soevereine staat ook de buitenlandse verplichtingen van "onze" banken heeft gegarandeerd. Dat "onze" staat tussen aanhalingstekens, daar twee van de drie nationale banken: Fortis en Dexia, aan Frankrijk cadeau werden gedaan zonder dat er iets aan die garanties werd gewijzigd. M.a.w. ons land garandeert ook nu nog de buitenlandse verplichtingen van twee Franse banken. En daar houdt het niet mee op. De Belgische regering liet bv alle winsten aan BNP Paribas, die Fortis overnam. Ze kreeg daarvoor wel van de Fortis Bank 121 miljoen aandelen, maar de potentiële meerwaarde daarvan werd afgestaan aan Ageas, de financieringstak van BNP Paribas in België... In verhouding werd het bij Dexia nóg erger. Bij de redding van die bank betaalde de staat hun aandelen aan 9,9 euro het stuk. Momenteel zijn ze nog 2,7 euro waard. Om het verlies te kunnen recupereren, zou de koers van Dexia met 261% moeten stijgen... Het belang in Dexia kost België momenteel 725 miljoen euro, plus het feit dat men de komende jaren ook de belastingsinkomsten zal moeten derven omdat Dexia (en dat geldt ook voor BNP Paribas Fortis) op miljarden aan fiscaal recupereerbare verliezen zit. De staatswaarborg op het spaargeld alleen is goed voor 300 miljard euro! Dat dus voor onze twee ex-Belgische banken. Enkel met de derde grote bank, KBC, doet de Belgische staat een goede zaak. KBC, toch niet toevallig een Vlaamse bank, zeker. Het zou wat geweest zijn, mocht het andersom geweest zijn. Wat we zelf doen, doen we dus toch beter, tenminste dan toch in de banksector.
Kerstmis 2010 zal de geschiedenis ingaan als de witste sinds de Tweede Wereldoorlog. Donderdagavond had ik het (on)genoegen zelf het begin van een nacht overvloedige sneeuwval mee te maken. Gelukkig geraakten we - mijn vrouw en ik en een kleindochter die we hadden meegenomen om naar de opera La Traviata te gaan kijken in Utopolis in Turnhout - heelhuids thuis. Ik was wel verplicht heel te tijd op de motor te remmen, de remmen zelf lieten het afweten op het gladde wegdek. Het vrijdagmiddag journaal stond dan ook begrijpelijk in het teken van dat sneeuwweder, maar ook in dat van de obligate toespraak van Albert II. Alhoewel er nu waarschijnlijk geen eerste minister meer is om die toespraak te dicteren, zoals dat bij Verhofstadt het geval was, was de hele lange tirade zoals steeds meer dan voorspelbaar. Wij Belgen, maar Albert bedoelde dan in de eerste plaats de Vlamingen, moeten streven naar compromissen. "Zoals dat in het verleden steeds is gebeurd", zei hij erbij. Dat betekent, in 't kort, dat de Vlamingen verzocht worden weer maar eens toe te geven. "Koningin Paola, ikzelf en heel mijn familie zullen jullie daar dankbaar voor zijn", was de ondertoon. Nogal wiedes, daar het voortbestaan van hun luxe leventje er vanaf hangt. Als Albert en alle andere belgicisten willen dat dit landje blijft bestaan, dan moet er in de eerste plaats voor gezorgd worden dat de wetten hier worden nageleefd. In concreto betekent dat, dat bv de arresten van de Raad van State en het Grondwettelijk Hof dienen te worden uitgevoerd, zodat we bv geen onwettelijke verkiezingen meer moeten organiseren. Dat o.a. B-H/V gesplitst moet worden zonder voorwaarden. Dat Vlamingen en Walen als buren naast elkaar zouden moeten kunnen leven, ieder in zijn eigen land waarin men zijn eigen potje kookt. En niet in een staat waarin ze er allebei slechter op worden: de Vlamingen omdat ze zich niet kunnen ontplooien, de Walen omdat een politieke kaste hen hulpbehoevend wil laten blijven, waardoor België hun enig toekomstperspectief lijkt te zijn. België is geen consensusdemocratie, zoals wel eens wordt gesteld, maar een pacificatiemodel waar men constant probeert de steeds terugkomende politieke problemen onder de mat te kunnen vegen met ingewikkelde akkoorden, stoemelings onderhandeld door kleine groepjes zogezegde élites in duistere achterkamertjes. Zo in de zin van "If you can't convince them, confuse them". Er zullen inderdaad compromissen moeten gesloten worden, maar dan niet om alles nóg ingewikkelder te maken dan het nu al is. Dat we er mee ophouden gesplitste verkiezingen te houden met gesplitste partijen die gesplitste debatten voeren in gesplitste media. Om daarna een regering te moeten vormen met een tegenpartij die er over bijna alles een andere mening op na houdt en waarvan we de kopstukken niet eens kunnen wegstemmen. "Vrede op aarde aan de mensen met goede compromissen", zou ik zeggen...
Vande La, die eerst beweerde tegen 2 november alles rond te hebben, heeft zijn kalender nog maar eens bijgesteld. Het wordt nu 3 januari van volgend jaar. Dan gaat hij de zeven dwergen zijn eindwerk afleveren en mogen ze twee dagen later allemaal samen nog eens bij sneeuwwitje komen. Dat zou dan geleden zijn sinds 3 september 2010... Met dat alles zou men nog vergeten dat er ook nog andere onderhandelingen lopen, die van de zgz "groep van tien", oftewel de "sociale partners". Dat sociale zou erin moeten bestaan dat de welvaart telkens zo gelijkmatig mogelijk onder alle partners verdeeld wordt. Om dat te kunnen doen moet er dan wel iets te verdelen vallen, natuurlijk. De vorige keren was dat poepsimpel: werkgevers en vakbonden bespraken e.e.a. en als het financiële plaatje niet klopte, dan was er de federale regering die steeds bijpaste. Jammer genoeg is dat nu niet (meer) het geval en het resultaat ervan is, dat de besprekingen van de groep van tien, waarin - nota bene - de Vlamingen weer eens benadeeld zijn, omdat VOKA niet mee mag spelen, evenals het Vande La gedrocht zijn uitgesteld tot volgend jaar. Misschien (wan)hoopt men daar dat Vande La toch eerst zal klaar komen, zodat er misschien toch nog enkele kruimels van de federale tafels zouden, kunnen vallen. Maar er is meer. Buiten de obligate centenkwestie is er het spook van het doen samenvallen van bedienden- en arbeidersstatuten. België is het enige land in Europa dat nog zo'n archaïsche structuren kent. De werkgevers stellen, m.i. terecht, dat, wat er ook uit de bus komt, dit niet mag leiden tot een verdere scheeftrekking van de totale arbeidskosten t.o.v. onze buurlanden. Dat betekent dat de kostprijsverhoging bij de arbeiders moet leiden tot een kostprijsverlaging bij de bedienden en daar knelt het syndicale schoentje. Als er in deze zaak geen oplossing komt, dan blijft België ook op het gebied van arbeidswetgeving een achterlijk land, de zieke man van Europa, om het met Bart De Wever te zeggen. En wie zal hem daarover tegenspreken?
De VTM gaat zijn nieuwsdienst vernieuwen door hem efficiënter te maken en meer duiding te geven. Wat dat juist gaat worden, is nog de vraag. Maar slechter dan hij nu is, kan die dienst zeker niet worden. Toen VTM pas begon, was er in Vlaanderen grote hoop dat er eindelijk eens een echte Vlaamse zender zou komen. De VRT was toen nog de BRT (feitelijk is ze dat nog) en verdedigde die praktisch uitsluitend het Belgische standpunt, tenzij het niet links genoeg was. De motor achter de stichting van VTM was wijlen Jan Merckx, een overtuigde Vlaming die o.m. 't Pallieterke van de ondergang had gered. De eerste maanden na de onverwachte dood van Bruno Dewinter, de stichter van 't Pallieterke, werd de hoofdredactie van het blad weliswaar overgenomen door Jan Nuyts, maar die had het alleen waarschijnlijk nooit klaargespeeld. Jan Merckx schreef gedurende maanden het hoofdartikel en werd er dus een Pallieter achter de schermen. Jammer genoeg stierf Merckx veel te vroeg. Hij kon de VTM wel opstarten, maar daarmee was de kous dan af. De man moet zich sindsdien al ettelijke keren hebben omgedraaid in zijn graf als hij vernam hoe zijn "Vlaamse" zender verwerd tot een soort cafézender waar vulgariteit en een verdoken belgicisme nooit veraf waren (en zijn). Om nog te zwijgen van het taalgebruik. Dat het met het standaard Nederlands in de Lage Landen bergaf is gegaan, is ook grotendeels te wijten aan de VTM, die de gewone kijker overnam van de Nederlandse zenders, die tot in de jaren zeventig populair waren in Vlaanderen. De VTM heeft zich nooit bekommerd over het Nederlands dat in zijn programma's werd gebruikt ("misbruikt" eigenlijk). Wat het nu zal worden, is nog koffiedik kijken. Hopelijk stapt men af van de simplistische nieuwsduiding, waarbij men het journaal soms start met het nieuws over een burenruzie of over het weer en de ritjes naar de kust. Of nog maar te zwijgen over wel en wee van Europa's dierentuinen en het bling-bling leven van onze zgz BV's. Niet dat zo'n nieuws niet mag; het hoort alleen niet thuis in een journaal. In het nieuwe VTM-nieuws is er alvast één naam bekend, die van Paul D'Hoore, financieel expert. Er zou ook een politieke en een gerechtelijke specialist bijkomen en die lui zouden dus wat meer kleur (en duiding) in de VTM journaals moeten brengen. Hopelijk houden ze in hun achterhoofd waar de "V" van VTM voor zou moeten staan, iets wat men bij de VRT nog steeds niet wil snappen.
Uit een grootschalige bevraging door de Hoge Raad voor Justitie, blijkt dat het vertrouwen in pers, politiek en justitie in België achteruit gaat. Eigenlijk geen groot nieuws, want dat is een tendens die al jaren in dezelfde richting gaat. Volgens diezelfde bevraging zou echter blijken dat het vertrouwen in de politie stijgt en daar heb ik zo mijn vragen bij. Het is al lang geweten, dat onze politie zich niet populair maakt met het verbaliseren van zgz hardrijders. Als men een flitspaal voorbij rijdt en nog maar enkele kilometer per uur te snel rijdt heeft men meteen een boete aan zijn been. Op zichzelf is dat nog goed te praten. Dat echter meer dan de helft van dat boetegeld naar Wallonië versast wordt, waar men maar een handvol flitspalen heeft staan, die dan meestal nog niet werken, is gewoon ergerlijk. En er is meer. Tijdens de voorbije dagen maakte de politie het nl waar in volle ochtendspits alcoholcontroles uit te voeren. Nota bene in een sneeuwlandschap waarin iedereen stapvoets moest rijden voor zover men al niet stil stond. De arme automobilist kon zich al doorgeërgerd hebben aan het gebrekkige onderhoud van de wegen, hij werd dan nog eens opzij gezet voor die alcoholtest. Stel, dat men zelfs een beetje teveel op zou hebben, wat maakt dat uit als men constant in een file zit die meer stil staat dan rijdt? Voor het échte werk: de gangsters pakken, blijkt onze politie minder tijd te hebben. Zo was er in Anderlecht - niet toevallig in Anderlecht - een geneesheer die zelf achter de overvallers van zijn dochter ging, omdat de plaatselijke politie het niet deed (Het is een publiek geheim dat de politie in Anderlecht in bepaalde wijken niet eens meer durft te komen). Enfin, de geneesheer vond de overvallers, leverde ze uit aan de politie en... die liet ze weer lopen! Een hoteluitbater in dezelfde gemeente, die overvallen werd door zeven (7!) "jongeren", gaf dat door aan diezelfde politie, inbegrepen de camerabeelden, maar was zo slim ook een detective in te schakelen. Die laatste vond de overvallers, maar ook hier deed de politie er niets mee. Flitspalenwerk blijkt interessanter. Het moet trouwens niet altijd Anderlecht (of Brussel) zijn. Hier bij ons in de Kempen meldt een studente van 16 bij de politie van Retie, dat ze gestalkt wordt door een leraar van 26. De politie onderhoort de man en doet er verder niets mee. De kerel steekt het meisje neer (ze is nog steeds in kritieke toestand) en rijdt zichzelf te pletter tegen een boom. En dan zullen we het maar niet over Ronald Janssens hebben, zeker? In de grootste winkelstraat van Turnhout, de Lange Gasthuisstraat*, wonen geen particulieren meer. Dat maakt dat er 's avonds laat en 's nachts geen beweging meer is, zelfs geen verkeer, want dat mag er niet door. De handelaars en neringdoeners hebben er bij de politie al verscheidene keren op aangedrongen het verkeer er weer door te laten rijden na het sluitingsuur, maar dat blijkt niet te kunnen. Het resultaat is dat het levensgevaarlijk is in de grootste winkelstraat van de hoofdstad van de Noorderkempen na sluitingsuur nog rond te lopen. Waar ze het gehaald hebben, dat het vertrouwen in de politie zou stijgen, is me een raadsel. Misschien hielden ze die bevraging in Zoetenaaie op Loederpee?
* Daar het in de Lange Gasthuisstraat van Turnhout krioelt van Nederlandse zaken: Hema, Blokker, Bart Smit, C&A, Kruidvat e.d. is daar een goeie communautaire mop over: " Wij, Vlamingen, geven de Voerstreek aan Nederland en krijgen van hen de Lange Gasthuisstraat terug"!
Het grote voordeel geen (echte) regering te hebben is, dat er dan ook geen nieuwe belastingen kunnen geheven worden. Stel eens voor dat er een nieuwe regering was en dat die nog maar de helft van de PS verkiezingsbeloften had gehouden. Het zou het land weer extra veel geld gekost hebben die meer dan waarschijnlijk zouden gecompenseerd worden met nieuwe belastingen. Dat gebeurt nu dus niet. En er is meer. Door het feit dat ook België tegen april 2011 zijn begroting moet voorleggen aan Europa, kan het niet anders of die begroting zal toch moeten gemaakt worden door de regering van lopende zaken. Dat is trouwens helemaal niet abnormaal, want in Nederland bv gebeurde dat ook al tijdens eenzelfde politieke impasse. En het wordt nóg straffer. Leterme beweert nl dat hij met zijn regering van lopende dinges zelfs één tot anderhalf miljard euro zal kunnen besparen en dat alles zonder de burger in zijn zakken te zitten. En het schijnt dat zelfs de PS het daarmee eens zou zijn. De wonderen zijn dus nog niet uit de wereld en het toont duidelijk aan dat er in de klassieke traditionele partijen een lichte vorm van paniek heerst. Dat geldt in elk geval langs de Vlaamse kant, waar men bij een zoveelste enquête van de Libre Belgique, die voor Vlaanderen tot nu toe vrij objectief was (in elk geval heel wat objectiever dan zijn tegenhanger van de VRT/De Standaard). Die enquête geeft aan dat momenteel alleen de N-VA (+3,1%) en Groen (+0,8%) vooruitgaan en dat alle andere blijven verliezen. Ook het totaal van de V-partijen stijgt (met 0,7%), wat er op wijst dat de traditionele belgicistische nestbevuilers en onheilsprofeten het niet bij het rechte eind hebben dat de Vlamingen niet wakker zouden liggen van een ver doorgevoerde staatshervorming. De intentie van Leterme om toch maar zelf een begroting ineen te knutselen heeft trouwens meer te maken met het feit dat hij de internationale markten op die manier wil gerust stellen én dat hij niets anders te doen heeft, nu het voorzitterschap van de E.U. naar zijn einde loopt. Nog twee maanden Vande La en Co en we kloppen het Irakees record van acht maanden zonder regering...
Grote titels vorige week in onze media: in de haven van Antwerpen werd dit jaar al 5.437 kilo cocaïne ontdekt. Twintig drugnetwerken werden ontmanteld, er werd voor zo'n één miljoen euro aan contant geld in beslag genomen en 148 dealers en smokkelaars werden aangehouden. . Tot daar het goede nieuws. De gerechtelijke speurders geven echter zelf al meteen toe dat de drugvangsten voor dit jaar in de Antwerpse haven waarschijnlijk maar 10% uitmaken van wat er totaal binnen komt. Dat zou dus betekenen dat er zo'n 50.000 kilo wél het land is binnengeraakt. Niets om over uit te bazuinen. Ook dat miljoen euro stelt trouwens niets voor. Met de winsten die bij de drugstrafieken gemaakt worden, is één miljoen euro een peulschil, peanuts. Zelfs het feit dat vermogens van drugsbarons tegenwoordig kunnen worden bevroren en zelfs verbeurd verklaard worden (door het zgz "kaalplukteam"), is relatief. Het zwakke punt in heel de drugsoorlog is het feit dat de straffen voor de dealers een lachertje blijven. Er zijn weinig drugstrafikanten die meer dan drie jaar cel krijgen. Volgens onze doetjeswetgeving moeten die niet eens brommen. In het slechtste geval zitten ze een tijdje in voorhechtenis. De enige oplossing om er iets aan te doen, is onze wetgeving verstrengen, maar dan echt verstrengen. Handelaars in de dood, want dat zijn ze tenslotte, moet men meteen voor minstens tien jaar effectief de nor in draaien. Slechts met zo'n lik op stuk beleid is er kans dat men tweemaal gaat nadenken alvorens er nog mee verder te gaan. Al de rest is water naar de zee brengen en dweilen met de kraan open.
Het politiek debat sleept zich naar het nieuwe jaar. De Kerstvakantie, het aanhoudende winter wonderlandweer en de gezondheidstoestand van mama Vande Lanotte zorgen ervoor dat de gesprekken van de laatste kans weer eens worden uitgesteld. Dat van mama Vande Lanotte bedoel ik absoluut niet denigrerend. Johan doet daar wat hij moet doen vanuit zijn eigen standpunt. Dat er ondertussen niets meer gebeurt, zoals ook het vorige weekeinde al het geval was, komt - zoals ik al meldde in mijn blog van 11/12 ("Belastingkrediet of strip rate?") - omdat Vande Lanotte het allemaal zo ingewikkeld heeft gemaakt dat men er zonder hem zeker niet meer uit geraakt. Dit land besturen zoals het nu is blijkt steeds ingewikkelder te worden, terwijl het tegenovergestelde vereist zou zijn. Gelukkig was er nog dat voorzitterschap van de E.U. waarvoor Leterme met zijn regering van lopende zaken alle lof heeft gekregen. Verdiend, dat wel, maar ook logisch: ze had niets anders te doen. Het zou erg geweest zijn, mocht ze er een potje van gemaakt hebben. Bovendien heeft een Belgische regering in Europa steeds het thuisvoordeel en kan ze dus steeds meer doen dan wanneer men telkens op verplaatsing moet. Leterme's partij zal alle steun kunnen gebruiken. Uit een enquête van TNS-Dimarso, gepubliceerd in Knack, blijkt immers dat CD&V nog altijd achteruit blijft gaan. Misschien brengt een nieuw kartel straks toch weer het soelaas dat ze daar zullen nodig hebben. In dat geval zouden de tsjeven er echter best aan doen wat minder Belgisch uit de hoek te komen. Wat meer Kris Peeters en wat minder Steven Vanackere bv. Met de unitaire uitspraken van deze laatste zal de partij het zeker niet redden.
"Join the navy and see the world", was lang een klassieker, maar heeft tegenwoordig veel van zijn exclusiviteit verloren. Als men de dag van vandaag ergens een topfunctie in e.o.a. milieubeweging kan bemachtigen, reist men ook de wereld rond. Tokyo, Rio, Jakarta, Kopenhagen, Cancún, niet mis als ge daarheen kunt reizen op kosten van Honoré Gepluimd. En volgend jaar wordt het Durban, Zuid-Afrika. Brengt al dat topvergaderen ook iets op? Natuurlijk. In Cancún is men het nl eens geworden, dat men verder praat. Wij waren er trouwens goed vertegenwoordigd, met op kop ons Schauwvliegje in haar functie van voorzitster van dienst van de E.U. Daarenboven waren er in Cancún nog drie Belgische ministers plus een honderdtal andere genodigden die vonden dat ze erbij moesten zijn. Cancún is trouwens een prachtige toeristische streek. Mijn jongste dochter bracht er haar wittebroodsweken door. Dat de ecologische voetafdruk, waarmee de modale burger regelmatig om de oren geslagen wordt, daar voor de groene jongens en meisjes erg negatief is uitgevallen, moeten we erbij nemen. Zoals die Franse troonpretendent ooit zei: "Paris vaut bien une messe". Schauwvliegje wist na afloop van het congres nog te vertellen "dat er voor Vlaanderen niets zal veranderen". De vraag is dan ook wat die hele milieumeute daar ging doen. Wat Schauwvliegje zei, klopt trouwens niet eens. Deze week stond nog in de kranten dat de federale Belgische bijdrage in twee jaar tijd verdubbeld is en dat we dit grotendeels te danken hebben aan de groene stroomfactuur. In mijn blog van 21 november stelde ik al dat we ons nog blauw gaan betalen aan die groene stroom. Dat was toen i.v.m. het feit dat Electrabel voor het ombouwen van een steenkoolcentrale naar biomassa de volgende zeven jaar 100 miljoen euro per jaar zal beuren van de overheid. Voeg daarbij de verschrikkelijk grote kosten voor het bouwen van die windmolenparken op zee en de subsidies voor de zonnepanelen, allemaal kosten die op de rug van de verbruiker zullen geschoven worden, en men kan zich een idee vormen van wat dat hele groene gebeuren ons zal kosten. Bij die verhoging van de federale energiebijdrage zit trouwens nog een kantekening. De zeer grote industriële energieverbruikers zullen er niet veel van merken, omdat hun bijdrage al jaren geplafonneerd is. De grote slachtoffers zullen de KMO's zijn, die "toevallig" de ruggengraat vormen van de Vlaamse tewerkstelling. Moet toch weer eens lukken, hé!
De storm over De Wevers uitspraak i.v.m. België als de zieke man van Europa is verbazend snel gaan liggen. Alras bleek immers, dat het niet de eerste keer was dat Bart zoiets gezegd had en dat het niet alleen door hem verteld werd. Als zoiets in een gezaghebbend weekblad komt te staan, is er natuurlijk veel meer aandacht, maar al bij al blijken er nog niet teveel daarvoor hun slaap te hebben gelaten. Bij de aan de gang zijnde onderhandelingen werd er zelfs niet meer over gesproken, een reden te meer om vast te stellen dat het er allemaal om te doen was De Wever in een slecht daglicht te stellen en niets meer. Dat ook CD&V er nog eens in getrapt is, is pijnlijk voor een partij die terug uit het dal moet kruipen. Zelfs de linksgezinde hoofdredacteur van het Waalse "Journal du Mardi", gaf gisteren - in een column in De Standaard - toe dat De Wever fundamenteel de waarheid spreekt. "Een land waar al drie jaar niet echt meer geregeerd wordt en waar men na zes maanden geen nieuwe regering vindt om de problemen op te lossen, is inderdaad ziek", zegt hij. Zo hoort men het ook eens uit een andere hoek. Vande La is ondertussen weer vertrokken voor een trein besprekingen. De man, die er vroeger niet in slaagde het ABX-dossier uit te klaren, het zilverfonds gestalte te geven en de paarse budgetten in evenwicht te houden (tenzij door loense sale-and-lease back operaties), is ondertussen al twee maanden bezig om het ondoenbare doenbaar te maken. Niet het artikel van De Wever, maar de internationale muntsituatie, de torenhoge staatsschuld van dit land en de onwil van de linksen, PS en CDH op kop, om ook maar iets te verbeteren aan de bestaande spelregels, maken dat er ook na meer dan twee maanden geen heil te verwachten is van de ti-ta-tovenaar uit Oostende. Ze zouden misschien beter eens het boek "De ordelijke opdeling van België" ter hand namen. Niet dat alles wat daarin staat evangelie is (ik ben er volop mee bezig), maar Annemans en Utzi hebben in elk geval meer dan hun best gedaan om een geloofwaardig verhaal te schrijven dat bovendien uiterst gedocumenteerd is. Zeker in vergelijking met het Wetstraat geklungel van de laatste maanden, is het een verademing.
"De tijd vliedt snel, gebruik hem wel". Dat heb ik dan ook gedaan en deze blog is het nummer 2.000 sinds ik ermee begonnen ben, op 13 april 2005. Vanaf 5 februari 2006 heb ik er elke dag een geschreven, zonder ook maar één dag over te slaan. Dat is niet altijd even gemakkelijk, maar ik probeer het vol te houden. Nieuws is er altijd genoeg, het probleem is het zo te brengen dat er wat originaliteit in zit of ik tenminste mijn zicht op de zaak kan geven. Aan diegenen die niet akkoord zijn met wat ik schrijf - die zijn er genoeg - kan ik zeggen, dat ik daarmee geen problemen heb. Zolang het gesprek kan gevoerd worden op een geciviliseerde manier. Niet met schelden of elkaar belachelijk trachten te maken. Daar ga ik niet op in. Daarbij wil ik trouwens nog eens benadrukken dat ik aan geen enkele partij gebonden ben. Ik heb nooit een partijkaart gehad en ben nooit lid geweest van een politieke of syndicale beweging, ondanks het feit dat ik tot mijn 65ste heb gewerkt. De weinige keren dat ik vakbonden of politici had kunnen gebruiken, kon ik er trouwens niet op rekenen. Ik ben Vlaams nationalist, zoals trouwens het overgrote deel van mijn familie. Wij zijn dat geworden nadat we - totaal onschuldig - het slachtoffer geworden zijn van de gewetenloze repressie van na de Tweede Wereldoorlog die vooral gevoerd werd door mensen die meestal zelf tijdens de oorlog nergens te zien waren en die pas na de oorlog verzetshelden werden met het klare doel zich op die manier te verrijken op de rug van hun medemensen. Wij hebben later dan ook gestemd voor Herman Wagemans, daarna voor de Volksunie en daarna voor het Vlaams Blok/Belang. Dat laatste doen we nog steeds en zullen we blijven doen zolang de andere partijen in Vlaanderen het cordon sanitair blijven toepassen. Ik ben nl democraat en vind dat iedere partij die mag deelnemen aan de verkiezingen, ook na die verkiezingen mee in het politieke spel betrokken wordt (zoals dat bv in Nederland nu gebeurt). Dat wil daarom niet zeggen, dat ik het altijd eens ben met alles wat het Vlaams Belang zegt en doet. Zo vind ik bv, net zoals Bart De Wever, dat we niet van vandaag op morgen onafhankelijk kunnen worden zonder onze eigen belangen grof te schaden en we de weg dus best kunnen afleggen via e.o.a. confederalisme. Maar de andere partijen, het N-VA inbegrepen, zullen mijn stem niet krijgen zolang de politieke schutskring blijft bestaan. Voor de rest gaan we door naar de 3.000 en maak ik van de gelegenheid gebruik vrienden, kennissen en lezers nu al het beste te wensen voor de komende feestdagen.
Volgens Vande Lanotte zou het mogelijk zijn een doorbraak in de aan de gang zijnde besprekingen te kunnen verwezenlijken vóór Kerstmis. Hij zegt er wel niet bij in welk jaar... Gesteld dat Vande La voor één keer gelijk zou krijgen, dan zou er alleen nog maar een doorbraak zijn over een hervorming van de financiering. Er zal dan nog geen akkoord zijn over de omvang van de overdrachten en de regeling van de zgz solidariteit, over justitie, de gezondheidszorg om nog te zwijgen over B-H/V, waarover het allemaal begonnen is en de daaraan gekoppelde herfinanciering van Brussel, asiel en migratie en de zware besparingen die er zullen moeten worden gedaan. De Leuvense onderzoeksgroep Vives heeft ondertussen berekend, dat er in 2007 voor bijna zes miljard euro van Vlaanderen naar Wallonië is "gevloeid", zoals men dat zo poëtisch uitlegt. De transfers die zouden lopen via de nieuwe financieringswet, waarover nu zo gediscuteerd wordt, bedragen zowat één miljard euro. Dat betekent dat de onderhandelingen, waarover nu zoveel misbaar wordt gemaakt, amper één zesde van de totale transfers bedragen. Tenslotte is er de nieuwe heisa vanwege de Franstaligen over het interview dat De Wever aan Der Spiegel heeft gegeven. Dat blijkt al twee weken geleden te zijn gebeurd, terwijl ook de intentie van Standard & Poor's om België over zes maanden minder kredietwaardig te maken, ook al een week oud was. De beschuldigingen van de francofonen dat die rating het gevolg zou zijn van Barts verklaringen zijn dan ook niet alleen totaal ongegrond, maar zelfs pervers te noemen. De Wever heeft in grote lijnen alleen verwezen naar een artikel van de Duitse econoom Hans Werner Sinn, die in 2003 een boek schreef met de titel "Ist Deutschland noch zu retten?". Het land zat toen in een situatie die min of meer met de huidige Belgische te vergelijken was. Duitsland heeft zich echter uit die impasse en de daarop volgende crisis gewerkt, nota bene onder het socialistisch bewind van Gerard Schröder en Bart vindt dat België ook iets dergelijks zal moeten doen om uit de penarie te geraken. Het verschil met Duitsland is echter dat men er daar is doorgekomen mede dank zij de hulp van de vakbonden én de socialisten en dat diezelfde entiteiten de zaak in België alleen maar blokkeren met hun nog steeds negentiendeeeuwse denkbeelden.
De NMBS ligt dezer dagen fel onder vuur o.w.v. de service, die er - naar 't schijnt - nog nooit zo slecht is geweest. Daarvoor zijn er verscheidene redenen: - Daar de Europese spoorwegen binnenkort volledig geliberaliseerd moeten zijn, had de Europese commissie gevraagd dat de onderscheidene nationale spoorwegmaatschappijen hun infrastructuur en uitbating zouden splitsen. In twee delen, dus. Dat bleek voor België niet genoeg: de NMBS werd in drie delen gesplitst. Bovenop de infrastructuur en de operator kwam er nog een holding. Volgens de stelregel dat teveel koks het eten bederven, kost dat echter geld en verbetert het de werking niet. - Er werd, in verhouding, veel te veel geld gestoken in prestigeprojecten, met als uitschieter het grootse station in Luik. - Men heeft jaren publiciteit gemaakt om het aantal reizigers te vermeerderen. Alhoewel men zag, dat het lukte, werd de capaciteit op de voertuigen niet meteen aangepast, wat leidde tot overvolle treinen en vertragingen. Bovenstaande heeft men ook al kunnen lezen of horen in de media. Wat men er echter niét bij zegt is, dat heel die NMBS vergeven is van vakbondsmandatarissen en dit op elk niveau. De reden waarom de maatschappij in drie delen werd gesplitst en niet in twee, zoals Europa vroeg, was gewoon, omdat elke vakbond overal een van zijn mannetjes (of vrouwtjes) wou hebben. Bekwaamheid was geen vereiste, de juiste partijkaart wél. Als gevolg daarvan moet de NMBS nu beroep doen op Zwitserse raadgevers, omdat ze zelf niet over genoeg bekwame mensen beschikt."Met geld koopt men Zwitsers", zegt het spreekwoord. Nergens is dat duidelijker dan bij ons lamentabel spoor.
Het zal er weer gaan stuiven in de Belgische politiek. Bart De Wever heeft nl zijn gedacht nog eens gezegd over België. De waarheid, niets dan de waarheid en die kan pijn doen. Zeker als ge die gaat vertellen in het buitenland, in dit geval in Duitsland, in een weekblad met een miljoenenoplage zoals Der Spiegel. Het is al lang een beetje een traditie dat de buitenlandse verslaggeving over dit land niet in het voordeel van de Vlamingen is. Reden daarvan is, dat men in dat buitenland meestal de Vlaamshatende Franstalige pers volgt of te rade gaat bij officiële Belgische instanties, die zelden de Vlaamse kant van het verhaal zullen vertellen. België IS inderdaad de zieke man van Europa en hoort feitelijk niet meer thuis tussen de landen die het beter doen. Dat we het nog steeds niet sléchter doen, komt doordat we mee profiteren van de Duitse heropleving én dat we een regering van lopende zaken hebben, die wel verplicht is de tering naar de nering te zetten. Want voor de rest is het één doffe ellende. De sociale zekerheid is niet meer sociaal noch zeker. De asielprocedure is een ramp. Vreemde economische gelukzoekers, die nooit iets hebben bijgedragen, krijgen een behandeling waar Belgen alleen maar van kunnen dromen. Justitie is een puinhoop en raakt maar niet hervormd. Het wegennet ligt vol putten. De NMBS (Niet Meer Bij Sneeuw) heeft na één weekje winter een kwart van zijn voertuigen in panne en het strooizout is al bijna op, terwijl de winter feitelijk nog moet beginnen. De arbeidsmarkt zit nog in een systeem uit de negentiende eeuw, met verschillen tussen arbeiders en bedienden, met tienduizende vacatures die niet ingevuld geraken ondanks het feit dat er honderdduizende werklozen zijn, met vakbonden die oppermachtig zijn en alle vooruitgang tegen houden. Als enige land in Europa heeft België nog niets, maar dan helemaal niets gedaan aan de kosten voor de vergrijzing die vanaf dit jaar toeslaat. We hebben bij de hoogste belastingen en de laagste pensioenen van West-Europa. We hebben een staatsschuld die boven de 100% zit van het bbp en alleen overtroffen wordt door die van Griekenland en Italië. En zo zouden we nog even kunnen doorgaan. Ik heb het hele verhaal van De Wever nog niet gelezen*, maar stof om over te praten zal hij wel genoeg hebben gehad. En dat juist tegenover Duitsers die zelf enkele jaren geleden het roer hebben omgegooid en heel hun sociaal stelsel en arbeidswetgeving hebben veranderd. Duitsers weten wat het is een marxistisch blok aan het been te hebben. Zij hebben afgerekend met hun DDR, wij (nog) niet.
In "Vacature" pleit Open VLD voor interimarbeid bij de overheid. Het blijkt, dat België - samen met Griekenland, maar dat is vandaag de dag echt geen referentie - het enige land is, waar interimarbeid verboden is bij de overheid. Als er iets echt onverwachts gebeurt, waardoor men dringend om personeel verlegen zit, dan moet men een extern bureau inschakelen, waarop men geen vat heeft en dat meer kosten met zich meebrengt. Dat interimverhaal is niet het enige waarin ons land excelleert. Zo zijn wij het enige land ter wereld, waar nog een index bestaat. Daardoor worden de lonen opgetrokken met de levensduurte, wat goed lijkt. De keerzijde is, dat onze exportproducten dan ook telkens duurder worden, waardoor we marktaandeel verliezen. Wij zijn, samen met Griekenland (nog maar eens) en het te verwaarlozen Luxemburg, het enige land waar de burger nog verplicht is te gaan stemmen. Daarenboven zijn we ook een van de weinige landen waar referenda met kracht van wet niet worden toegelaten. Wij zijn het enige geïndustrialiseerde land ter wereld waar er nog een onderscheid bestaat tussen de statuten van bedienden (hoofdarbeid) en arbeiders (handarbeid), alhoewel er tegenwoordig legio jobs zijn waar de scheiding tussen hoofd- en handenarbeid niet meer uit te leggen valt. Denk maar aan het pas gevelde arrest in zo'n zaak bij Ford Genk en aan de heisa bij Brink's. Wij zijn - althans bij mijn weten - het enige land waar feestdagen die in het weekeinde vallen, kunnen gerecupereerd worden. Leuk voor de mensen, duur voor de samenleving. In Nederland bv zijn werknemers de feestdagen van Kerstmis en Nieuwjaar dit jaar kwijt. Wij zijn ook het enige land, waar men verplicht is tegen het einde van het jaar alle verlofdagen te hebben opgenomen. Anders is men die kwijt. En zo zijn er nog een hele rits uitzonderingen. Denk maar aan de asielprocedures, de hotellogementen, de dwangsommen als het niet lukt. Ik denk niet, dat er een ander land is, waar zulke burleske toestanden (nog) bestaan. Tenslotte nog het allerbelangrijkste: wij zijn het enige zgz democratische land ter wereld, waar de meerderheid het niet voor het zeggen heeft. In een democratie, die naam waardig, heeft 51% de macht. In België ligt een regio die meer dan 60% van de totale bevolking telt aan handen en voeten gebonden door veto's, evenwichten, alarmbellen en nog van dat moois. Zoals Geert Bourgois het al zei: wij zijn het van land van melk en honing, in de eerste plaats voor alle zgz asielzoekers die van de Belgische staat meer krijgen dan de eigen mensen die ervoor hebben afgedragen. De vraag is maar: "hoe lang nog?".
Door de plots verslechterende gezondheidstoestand van mama Vande Lanotte, liggen de regeringsbesprekingen stil tot na het weekeinde. Het is verfrissend te zien, dat er toch nog een menselijke kant aan de politiek zit. Anderzijds is het natuurlijk ook zo, dat er, buiten Vande La, niemand nog aan uit kan. Dat werd enkele dagen geleden nog duidelijk verwoord door Goedele Devroy op het VRT journaal. "Vraag me niet te veel", zei ze, "want ik heb er geen antwoord op". En dat van een doorwinterde Wetstraat watcher... Ondertussen heeft Bart De Wever er wel een stille bondgenoot bijgekregen. Ook Kris Peeters, tot nader order nog steeds Vlaams minister-president en momenteel in eigen land de CD&V-er met het meeste officieel gezag, ook Kris is dus van mening dat het belastingkrediet, dé dada van Vande La en zijn socialistische bondgenoten, voor Vlaanderen niet kan. Het is bijna logisch, alleen al als men weet dat het voortspruit uit een CDH-voorstel. Dat kan voor Vlaanderen nooit goed zijn. Milquet zal nooit een voorstel lanceren zonder er eerst grondig over nagedacht te hebben en gezien te hebben dat het in haar kraam en tégen Vlaanderen past. Voor De Wever is het een hele geruststelling dat de Vlaamse vleugel van CD&V achter hem staat, Wouter Beke inbegrepen. Deze laatste kent Bart al sinds hun studentenjaren en kan de steun van Kris Peeters best gebruiken. De uitgelekte mail van Brouckie komt hem goed van pas en het feit dat Peeters zich opstelt als een Vlaamse communautaire hardliner al evenzeer. Daarmee worden de belgicisten bij CD&V in de hoek gedrumd waar ze thuis horen. In de eerste plaats Vanackere, die Brussels geïndoctrineerd is, maar ook die ex-Vlaming Leterme, die het voorstel van CDH goedkeurt. Waar is de tijd dat de man onze Vlaamse problemen met 5 minuten politieke moed zou gaan oplossen?
