Op het ogenblik dat ik dit schrijf is grote blauwe tovenaar er nog steeds niet uit, maar de nieuwe regering zou toch een Verhofstadt III kunnen worden, zoals ik meldde in mijn blog van 5 dezer. De partijen die eraan zouden meedoen zijn deze die ik gisteren vermeldde. Tot daar klopt mijn pronostiek. De "Randstad"-ploeg (dixit "'t Pallieterke") zou wel geleid worden door het Gentse genie himself en dus niet door Reynders. Er bestaat op dit ogenblik zelfs nog een kans dat Reynders (én zijn partij) helemaal niet mee zullen doen. Didier is nl van oordeel dat CDH er niet bij hoort en m.i. heeft hij daarin meer dan gelijk. Ik begrijp trouwens niet waarom Leterme erop aan blijft dringen madame Milfoisnon en haar mierenneukers persé bij in deze interim (of in een latere echte) regering wil hebben, tenzij het er hem om te doen is de MR ermee te jennen. Hoe erg het ook mag lijken, de PS er nu bijnemen (en het CDH niet) is een goede zet. Van de ene kant is de parti scandaleux als de dood voor een allereerste oppositiekuur. Anderzijds kan ze weinig afkeuren van de tot nu toe bereikte akkoorden in de oranje-blauwe regeringsonderhandelingen voor zover die mede door het CDH werden goedgekeurd. Op bepaalde punten blijken de "democratische humanisten" linkser te zijn dan de socialisten. Als de MR echter niét meedoet, zie ik zelfs deze interim regering niet tot stand komen en wordt de kans dat er tegen Pasen een echte regering komt tot een minimum herleid. Het is pas die echte regering die een twee derde meerderheid zou moeten hebben en dan nog. Zelfs met 91 zetels op 150 kunnen er pogingen gewaagd worden om een bepaalde hervormingen erdoor te krijgen. Vergeet niet, dat de meeste vroegere staatshervormingen ook doorgevoerd zijn door regeringen die géén twee derde meerderheid hadden. Hoe het ook zal lopen, België blijft een puinhoop waarin een kat haar eigen jongen niet meer terugvindt. Op termijn is dit kunstmatige land niet meer te redden, tenzij men het grondig hervormt, iets wat ik niet zie gebeuren. --- Hilarisch is wel het feit dat Verhofstadt terugkeert naar zijn "roots": de burgermanifesten. Ook hij heeft nu opnieuw ontdekt dat dit land een staatshervorming nodig heeft. Tijdens de acht jaar dat hij paars-groen en paars geleid heeft, was hij dat helemaal vergeten. Black-out, zeker?
In Brussel flaneerden zaterdag zo'n twintigduizend vakbondsmilitanten van de drie grote syndicaten. Rekening houdend dat de treinstaking van een andere, kleinere vakbond wat roet in het eten kan gestrooid hebben, willen we aannemen, dat er het misschien wel vijfentwintigduizend hadden kunnen zijn. Dat is nog altijd een beschamend laag aantal voor een groep van organisatoren die in totaal over zo'n twee millioen leden beschikt. Daarbij dient dan nog vermeld dat er onder de aanwezigen van zaterdag heel wat mensen zullen gelopen hebben die op e.o.a. reden verplicht waren te komen. Helemaal erg wordt het, als men beseft dat het die zaterdag een eindejaarskoopjesdag was. Alleen al in Brussel waren er misschien zoveel koopjesjagers als betogers tegen de daling van de koopkracht. Volgens Banksys betaalden meer dan 3,6 MILJOEN mensen zaterdag in de winkel met hun bankkaart. Dat zijn er 130.000 meer dan op dezelfde zaterdag vorig jaar. Daartegen zinkt een cijfer als 25.000 gewoon in het niet. Als straks weer heelder horden zich zullen staan verdringen op de spoorwegstations en aan de luchthavenbalies om op wintervakantie te vertrekken, dan vraagt men zich toch af waar die crisis zich eigenlijk bevindt. Is er dan helemaal niks aan de hand met de kosten voor levensonderhoud? Toch wel, maar niemand wil het geweten hebben, toch zeker niet in deze eindejaarsperiode. Misschien komt er wel e.e.a. boven water ná de feestdagen, wanneer de geldbeugels leeg zullen zijn en de leningen om op vakantie te kunnen gaan (jaja!) dienen te worden terugbetaald. --- Tegen die tijd heeft Verhofstadt dan misschien ook enig resultaat bereikt als zoveelste (stoemelingse) informateur van Albèrt Second. "Snel en efficiënt", een van de slogans uit zijn actieve welvaartstaat, is er voorlopig niet meer bij. Zoals het er nu bij staat, stevent hij af op oranje-blauw aan Vlaamse kant en paars in francofonië. Als dan Reynders nog eens premier zou worden, dan komt mijn pronostiek van einde juni (en daarna) voorlopig uit. "Qui vivrà, vedrà", was een der slagzinnen van Johannes-Paulus II. Wie leeft, zal zien. --- Lezer J.V. en nog een andere attente kennis hebben er mij op gewezen, dat ik me in vorig artikel vergist heb van naam. Niet Desmarets, maar Daniël Ducarme was de man die Wallonië bij Frankrijk ingelijfd wil zien. Ducarme was ooit minister-president van le très grand Bruxelles. Hij was moeten aftreden omdat hij vele jaren geen aangiften van zijn personenbelasting had gedaan en heel wat vervallen belastingen, renten en boetes moest betalen (zo'n 75.000 euro!). Ik had het verhaal onderweg op mijn autoradio gehoord en me daarna vergist van naam. Dat wordt hiermede rechtgezet. De rest van het verhaal blijft echter overeind. Voor zover mij bekend werd over de uitspraken van Ducarme niets vermeld op de Tv-journaals van onze correcte media. Dat paste waarschijnlijk niet in hun belgicistische kraam.
In Le Soir verscheen er gisteren een artikel van Daniël Ducarme. De man is ooit voorzitter van de het Brussels gewest geweest. Als ik me niet vergis is hij moeten aftreden na een schandaal. Het moet niet altijd de PS zijn... Die Ducarme zegt dat Wallonië én Brussel moeten aansluiten bij Frankrijk. Na het debacle van Brussel-Halle/Vilvoorde ziet hij geen heil meer in België. In Wallonië bestaat er al lang een stroming die aanstuurt op een aansluiting bij Frankrijk. Vroeger was het Rassemblement Wallon onder leiding van professor Perrin de motor van die beweging. De huidige frontman heet Gendebien en is inderdaad een lid van de bekende familie die dit kunstmatige land mee heeft opgericht. Het kan verkeren, ook in Walenland. De hoofdreden waarom Wallonië bij Frankrijk zou willen aansluiten is, dat de Walen, die daar achter staan, denken dat Frankrijk dan het werk van België zal overnemen, m.a.w. zorgen voor Wallonië. Want Wallonië is niet zinnens voor zichzelf te zorgen. Het wil dat anderen dat doen, nu België (via Vlaanderen), morgen (misschien) Frankrijk. Zelf de handen uit de mouwen steken is er voor de meeste Walen niet bij. De vraag is maar in hoever Frankrijk daarbij zal willen gaan. De hexagoon heeft nóg arme streken die ze moet onderhouden. Nu, laat Ducarme en kompanen maar doen, hoe sneller zij in hun opzet slagen hoe beter. Dat ook Brussel mee in die "deal" zou zitten, is natuurlijk een utopie. Nog een paar generaties en Brussel zal dan zelfs geen francofone stad meer zijn, maar een veeltalige. Brussel kan alleen overleven als het een confederatie aangaat met Vlaanderen of zou gefinancierd worden door Europa. De as Brussel-Wallonië bestaat alleen in de verbeelding van romantische francofone zielen.
De Belgische vulkaan blijft rommelen. Het blijft wachten op de volgende uitbarsting of misschien wel een implosie. Dat laatste wordt steeds waarschijnlijker, want men geraakt gewoon niet uit de impasse. De deus ex machina Verhofstadt, die Albèrt Second uit zijn mouw dacht geschud te hebben, blijkt er evenmin iets van te bakken. Een regering op de been brengen, die meteen over een tweederde meerderheid zou beschikken, kan wel theoretisch, maar lijkt eerder op een draak met vele koppen. Ikzelf blijf erbij dat het voor Vlaanderen nog best (nou ja: minst slecht) zou zijn dat oranje-blauw aan de Vlaamse kant intact zou blijven en dat men aan Franstalige kant een PS-MR coalitie vormt. Als toetje zou men dan wel Reynders eerste piet moeten laten spelen, maar dat is dan de prijs om de Waalse parti scandaleux te laten meedoen. Een Waals premier zou verplicht zijn veel water in zijn eigen partijwijn te doen, waardoor wij, Vlamingen, misschien wel dat ietsje meer zullen krijgen t.o.v. wanneer we weer een Vlaamse premier zouden hebben. De geschiedenis heeft ons geleerd dat Vlaamse eerste-ministers slecht zijn voor de eigen regio. In hoever hij het meent valt nog te bezien, maar het ideetje van Leterme om toch maar met de SP.a (en desnoods Groen!) te gaan praten, deed de "collaboralen" niet weinig steigeren. Stel eens voor, dat we een oranje-rood-groene regering zouden krijgen. Het zou voor Vlaanderen een slechte zaak zijn. Met dan de VLD in de oppositie is dit ook het slechts denkbare scenario voor "Deckerke". Hij is er de laatste dagen zelfs even stil van geworden. Ondertussen zit het Vlaams Belang in de zetel die de Open VLD voor zich had gehouden. De Vlaams nationalisten mogen dan wel officieel niet meespelen, ze zorgen rustig voor de nodige extra stemmen bij de verschillende besprekingen in de diverse parlementen, zodat SP.a en Groen! er feitelijk bijzitten voor spek en bonen. --- In de marge van bovenstaande nog dit. Uit enkele nieuwe publicaties blijkt, dat de Vlaamse werknemer gemiddeld anderhalf uur per dag langer werkt dan zijn Waalse tegenhanger. Als men weet, dat ook de productiviteit in Vlaanderen steeds hoger heeft gelegen dan in het Waalse landsgedeelte, is het goed te begrijpen dat de werkgelegenheid in Wallonië nauwelijks toeneemt, zoals bleek uit een andere enquête. De lichte vooruitgang van de Waalse bedrijven, die met veel poeha werd verkondigd, is dan ook grotendeels een kwestie van automatisering. We mogen ons echter niet te snel blij laten maken met een dode mus. Ook nog een andere enquête blijkt immers dat ondanks alles, de Vlaming gemiddeld 83 euro per maand minder pensioen krijgt dan de Brusselaar en 53 euro minder dan de Waal. De geschiedenis blijft zich dan ook herhalen, op elk gebied. Dit houdt in dat, als er geen verbetering voor Vlaanderen in zit, men met dat België beter kan ophouden. Men maakt zich druk over de onafhankelijkheid van een onderontwikkeld gebied zoals Kosovo, terwijl het welvarende Vlaanderen geacht wordt dat niet aan te kunnen. Van een aberratie gesproken!
Het Vlaamse parlement heeft gisteren beslist dat Vlaanderen voortaan zelf de Franstalige basisscholen in de faciliteitengemeenten zal gaan inspecteren. Dit verhaal is, evenals het probleem van het kiesarrondissement B-H/V, al 40 jaar oud en werd meer dan twee jaar geleden, na de mislukte poging van Verhofstadt II om B-H/V te splitsen, nog eens extra vermeld in het Vlaamse parlement. Het is toch te gek om los te lopen dat Vlaanderen scholen moet subsidiëren, maar er geen controle op zou mogen houden. Het blijkt nu trouwens dat die scholen vanwege de Franstalige gemeenschap ook al een paar jaar geen inspectie meer gekregen hebben. Het is niet voor niets dat het Franstalig onderwijs in België tot de slechtste van Europa behoort. Dat bleek nog pas uit de driejaarlijkse wereldwijde beoordeling, waarbij het onderwijs van de Franstalige gemeenschap op gebied van wetenschappen, wiskunde en lezen respectievelijk op de 39ste, 34ste en 35ste plaats stond, t.o.v. het Vlaams onderwijs op respectievelijk de plaatsen 8, 5 en 5. Men vergeet er in deze zaak trouwens nog bij te vertellen dat het Vlaamse schooltje in Komen, dat met hetzelfde akkoord van 40 jaar geleden door de Franstalige gemeenschap zou gesubsidieerd zou worden, daarvoor nooit één cent gekregen heeft. Vlaanderen heeft ook dát schooltje, tegen alle afspraken is, moeten bijspringen. In de strijd om de Rand is de beslissing van het Vlaams parlement een derde Vlaamse overwinning op korte termijn. Wij hebben het gelijk aan onze kant en moeten van onze democratische meerderheid gebruik maken om de onrechtvaardige en onwettige toestanden in de faciliteitengemeenten ongedaan te maken. Zoals het liedje zegt: "Weg de bastaards, weg de lauwaarts. Ons gehoort het Noordzeestrand". Én de Rand!
Met dat "arme" bedoel ik niet de financiële toestand van de syndicaten. De Belgische vakbonden bulken van het geld. Nogal logisch als ge zo'n twee miljoen leden hebt die op regelmatige tijdstippen hun lidgeld (moeten) betalen en er aan de andere kant geen belastingen op moeten betaald worden. Of ze tegenwoordig nog steeds rekeningen in het buitenland hebben, weet ik niet, maar financieel zitten ze er in elk geval warm in. Met "arm" bedoel ik de invloed die zij denken te hebben op dit land in het algemeen en hun leden in het bijzonder. Als ge twee miljoen leden hebt en ge slaagt er maar in amper honderduizend een petitie te laten ondertekenen, dan is er geen enkele reden om daarmee uit te pakken. Iets wat gisteren op het Brusselse stadhuis gebeurd is in aanwezigheid van moslimvriend Thielemans, Walenvriend Verhofstadt en nog enkele Vlaamse nestvervuilers. Honderdduizend handtekeningen, waarvan waarschijnlijk nog een deel dubbele of driedubbele, is amper 5% van het totale aantal leden. En dat alleen voor een petitie. Madammeke Houbart uit Luik kreeg er op haar eentje honderdzestigduizend bij elkaar. Zaterdag hebben dezelfde vakbonden een betoging tegen de vermindering van de koopkracht georganiseerd, iets waarin ik me kan vinden. Maar ook voor die betoging vrezen de almachtige vakbonden niet veel succes te gaan hebben. Zelf hopen ze, dat er zo'n 25.000 manifestanten zullen zijn, waarbij dan nog een deel dat bijna verplicht zal zijn te komen. Dat is dan amper 1,25% van het totale ledenaantal. Van een afgang gesproken! Gek genoeg is een van de redenen, waarom de vakbond minder betogers verwacht, het feit dat heel wat van de eigen achterban die dag waarschijnlijk zal gebruiken om Kerstinkopen te doen! Tenslotte kan het ook zijn dat de betoging gehinderd zal zijn door stakingen bij de NMBS. Ge weet wel, dat heilig verworven stakersrecht zou er nu voor kunnen zorgen dat de plannen van de vakbonden daardoor gedwarsboomd zouden worden. Vakbonden, Rood Kruis, Belgische voetbalbond. De laatste Belgische bastions beginnen te verdampen. Tot spijt van wie 't benijdt!
In alle internationale tabellen blijft België wegzakken. Dat heeft niet veel te maken met de huidige regeringscrisis, maar alles met het slechte beheer van de vorige regeringen, die van Verhofstadt op kop. Zo blijkt nu uit het laatste Europees energierapport van de adviesgroep Cap Gemini, dat Europa in 2006 zijn energiereserve verhoogd heeft. Dat is het goede nieuws. Het slechte nieuws is, dat het niet geldt voor België. Samen met Hongarije en Finland heeft ons land het tegenovergestelde klaar gespeeld. In 2005 lag de productiecapaciteit in België zelfs 10% lager dan de capaciteit die nodig is om verbruikspieken op te vangen. Daar dient dan nog bij verteld, dat men in Finland een nieuwe kerncentrale bouwt, waardoor dat land zijn achterstand zal goed maken. Wat er in België gaat gebeuren, blijft nog koffiedik kijken. Als er in een volgende regering (als die er al komt) socialisten en groenen zouden komen te zitten, dan mag men er helemaal een kruis over maken. Het Europese rapport zegt ook, dat het met de controle op de CO²-uitlaat ook helemaal fout dreigt te gaan omdat geen werk wordt gemaakt van de uitbouw van kernergie en veel te weinig op het vlak van de zonne-energie. Het Cap Gemini-rapport vermeldde ook nog dat zo'n 19% van het totale Europese elektriciteitsverbruik dient om licht te maken. Ook in dat verband steekt België er bovenuit in de slechte zin van het woord. Geen enkel ander land verlicht immers (totaal nutteloos) zijn autosnelwegen. Ondertussen blijkt dat ook het verhaal van de biobrandstoffen in ons land een grote flop dreigt te worden. De verdelers, met uitzondering van Total, hebben er geen oren naar. De fabrieken, die in eigen land de brandstof zouden moeten aanmaken, staan nog in hun steigers, ondanks het feit dat de belasting op de andere brandstoffen al wel is verhoogd (ook al door Verhofstadt II). Tenslotte blijft het een schande dat deze biobrandstoffen door de staten gesubsidieerd worden en ten koste gaan van voedingsgewassen zoals maïs, tarwe en suikerbiet, waardoor de levenskosten van vooral de gewone man in de straat serieus aan het oplopen zijn. --- In de marge van bovenstaande nog dit: geloof niet, dat de milieuconferentie in Bali er iets aan zal veranderen. Kyoto, Brazilië, Kenya, Bali, het blijven in de eerste plaats leuke plezierreisjes voor zgz milieubewuste politici en allerhande groene vertegenwoordigers. Eén enkele vliegreis Brussel-Bali kost per persoon negen ton CO², dat is 75% van de gemiddelde uitstoot van één Belg op een heel jaar. Vermenigvuldig dat met een paar duizend en men kan zich werkelijk afvragen in hoever die mensen daar in Bali menen wat ze verkondigen...
Het Vlaams Belang vierde zondag zijn dertigste verjaardag met een conventie (!) in Antwerpen. In onze toch zo correcte Vlaamse media was er amper iets over te vernemen. Voor zover ik het heb kunnen waarnemen, zelfs helemaal niets op de TV-zenders. Stel eens voor dat het de Groenen geweest waren, of Spirit, of nog zo'n ander pietluttig links samenraapsel... Tot spijt van wie 't benijdt is het VB uitgegroeid tot de tweede grootste partij in Vlaanderen (én België). Bij de laatste regionale verkiezingen was ze zelfs de grootste, met bijna een kwart van alle Vlaamse stemmen. Het kartel was toen net iets groter, maar de partijen apart (CD&V en N-VA) waren kleiner. Ondanks het feit dat het cordon sanitair officieel van kracht blijft, is de partij toch een rol gaan spelen in onze politiek. Bij de laatste ontwikkelingen in het federale parlement speelde ze zelfs mee en hielp ze het Vlaamse overwicht benadrukken. Dit zou in de toekomst wel eens meer kunnen gebeuren, nu er zoveel op het spel komt te staan. Vergeten we ondertussen niet dat het kartel (én de VLD) heel wat van het programma van het VB heeft overgenomen en juist daarom zoveel succes heeft gekregen bij de laatste federale verkiezingen. De vraag is alleen, of het niet beter is bij het origineel te blijven i.pl.v. de kopieën achterna te lopen. Het antwoord daarop krijgen we misschien bij de volgende regionale verkiezingen, die van 2009, waarbij we de cijfers met die van 2004 zullen kunnen vergelijken en geen appelen met citroenen zoals dat de laatste jaren al enkele keren is gebeurd. Er is natuurlijk de mogelijkheid dat het VB stemmen zou verliezen aan de Lijst Dedecker, zoals tussentijdse enquêtes suggereren, maar het is wel duidelijk dat die stemmen dan wel in het rechtse kamp blijven en niet naar de centrumpartijen gaan. Een partij die op dertig jaar tijd van 1 naar 32 zetels gaat is wel een unicum in onze politiek. Dat zo'n partij straal genegeerd blijft, laat duidelijk zien dat de politiek hier niet normaal werkt, niet democratisch is in de echte zin van het woord, maar veel weg heeft van een totalitair regime. Hoe lang nog?
Tussen Leterme en de Franstalige media komt het nooit meer goed, na zijn zoveelste "straffe" uitspraak. Deze keer vergeleek Leterme de RTBF met het Rwandese radiostation Mille Collines, dat in de jaren negentig aanspoorde tot rassenhaat en mede verantwoordelijk werd gesteld voor de genocide die er daar later plaats vond. Leterme heeft, in een interview met Het Belang Van Limburg niet gesteld dat hij dat zelf gezegd heeft, maar refereerde aan uitspraken die in het parlement de ronde doen. Ondertussen was het kwaad echter weer geschied. Leterme werd en wordt in de Franstalige media wel degelijk gediaboliseerd. Dat geldt trouwens ook voor de meeste Vlaamse politici, Verhofstadt en de zijnen uitgezonderd, én voor alle overtuigde Vlamingen tout court. Vlamingen, en zeker flaminganten, worden in de Franstalige media, die grotendeels in handen zijn van Vlaamshatende Brusselaars, doorlopend uitgemaakt voor racisten, neonazi's en nog van dat schoons. In de Vlaamse media worden de Franstaligen, en zeker de Walen, niét gedemoniseerd. Hoogstens wordt er links en rechts op gewezen dat het niet van de hardstwerkende landgenoten zijn, zeg maar luieriken, maar veel verder gaat de kritiek meestal niet. Integendeel, zou ik zeggen, in de Vlaamse media worden de Vlaamsnationalisten harder aangepakt dan de Franstaligen. Als ge ziet en hoort wat een Kathleen Cools in Terzake en Anneliees Beckx op Radio 1 allemaal durven uitspoken tegen Vlaamsgezinden, dan krijgt men soms de indruk dat die ook bij de Franstalige media horen. Enfin, Leterme mag een Belgische carrière wel vergeten. Hij doet er best aan zich voor te bereiden op de campagne van 2007 en dan waarschijnlijk opnieuw minister-president van de Vlaamse deelregering te worden. Krisje Peeters is een degelijk bestuurder, maar veel te braaf in de huidige situatie (en hij weet het zelf ook). --- Tenslotte nog dit. Karel De Gucht meent ook zijn steentje te moeten bijdragen in de hetze tegen Leterme. Als er in Vlaanderen één persoon is die in deze materie zou moeten zwijgen als een graf, dan is het wel de burgemeester van Berlare, in zijn vrije tijd minister van Buitenlandse Zaken. In het beledigen van andere partijen (denk maar aan zijn "mestkevers") en vreemde staatshoofden (Kabila, Balkenende) blijft hij de kampioen.
Voor de brave mensen, die dachten dat Verhofstadt eens snel orde op zaken zou stellen ("snel en efficiënt" was een van zijn slagzinnen bij het tot stand komen van paars-groen), loopt het klaarblijkelijk toch niet zo vlot: - Hijzelf, Verhofstadt, is door de koning tot informateur aangeduid, maar dat woord mag men niet gebruiken, want wettelijk kan een in functie zijnde premier geen informateur zijn. Zijn voorstel tot noodregering is al afgeschoten en geen enkele partij staat mordicus achter zijn plannen, zelfs niet zijn eigen "Open" VLD. - Bij die VLD droomt men nog altijd van oranje-blauw, wil men van geen tripartite weten en vindt men de staatshervorming bijzaak. - Bij het Vlaamse kartel heeft men oranje-blauw opgegeven en wil men wel naar een tripartite, omdat men beseft dat dit de enige mogelijkheid biedt voor een staatshervorming (dat wist iedereen zes maanden geleden ook al!). - Bij het Mouvement Réformateur hoopt men ook nog op oranje-blauw, maar wil men van het CDH van Milquet vanaf. Desnoods Ecolo erbij, wat voor Vlaanderen al even erg zou zijn. - Dat Ecolo wil misschien wel meedoen, maar eist dat het kartel dan de N-VA zou laten vallen, iets dat bij dat daar onbespreekbaar is. - Wat men bij het CDH wil, is nog koffiedik kijken. Madame Milquet blaast al zes maanden warm en koud tegelijk en blijft dat doen. In feite wil ze alleen maar dat de PS, waarmee ze samen regeert in Wallonië, erbij komt. - De PS staat nog steeds te springen om mee te kunnen regeren. De postjes, weet je wel. Misschien zijn er met de schandaalpartij nog de meeste kansen iets te bereiken omwille van hun huidige wanhoop hun cliëntelisme te zien stranden. - De Vlaamse socialisten hebben eerst duidelijk gezegd niét in een nieuwe regering te willen stappen. Professor Vande Lanotte zou nu echter kazak willen keren. Of Gennez hem daarin zal volgen, hangt af van haar mentor, SS uit H. Hoezeer deze laatste de partij weer in handen heeft, bleek onlangs nog toen zijn protégee ook al voorstellen tot "alles gratis" begon te doen (in dit geval de zorgverzekering). - De Vlaamse Groenen spelen niet mee, tenzij Ecolo mag meedoen en erom zou vragen. Dat zou voor Vlaanderen pas echt een afgang zijn. - Lijst Dedecker zou wél mogen meespelen, maar "Deckerke" weet dat hij dan zijn handen gaat verbranden en zó dom is hij dan ook weer niet. - Het Vlaams Belang tenslotte is de enige certitude. Zij mag niét meespelen. Dat de partij groter is dan Spirit, CDH en de groenen samen, maar in de totalitaire Belgische democratie van 2007 maakt dat blijkbaar nog altijd niets uit. Centrum-rechts en rechts hebben in Vlaanderen meer dan 75% van de stemmen. Toch riskeert het in de oppositie te geraken, mocht Verhofstadt erin slagen een nieuwe paars-groene regering te vormen. De vraag is alleen of de rest van de drie VLD-musketiers (Dewael, Somers en De Gucht) bereid zal zijn D'Artagnan Verhofstadt te volgen in zo'n kamikaze scenario. In 2009 wacht hen dan de politieke guillotine. --- Terloops even vermelden, dat er links en rechts te horen is, dat de francofonen partijen nu toch een staatshervorming zouden wensen. Men vergeet er meestal bij te zeggen dat de door hen gevraagde staatshervorming er een is die wil herfederaliseren, m.a.w. het tegenovergestelde van wat de meeste Vlaamse partijen willen! --- Is er dan geen alternatief? Jawel en het heet artikel 35 van de Grondwet. Dat zegt dat de federale overheid slechts bevoegd blijft voor die zaken die haar uitdrukkelijk zijn toegekend door de gewesten. Het enige wat er daar omtrent moet gebeuren is, dat die gewesten samen aan tafel gaan zitten en dat artikel activeren, ttz de lijst met bevoegdheden gaan samenstellen. De enige partij (nou, ja, partij), die daarop hamert, is Spirit en voor één keer ben ik het eens met de laatsten der linkse Volksunie mohikanen.
Wie herinnert zich nog Cockerill Sambre, ook wel eens Cockerill Sombre genoemd? Dat was einde jaren zeventig, begin jaren tachtig. De staalindustrie zat in een wereldwijde crisis en op heel wat plaatsen werden staalfabrieken gesloten of geherstructureerd. Zo sloot o.m. Arbed zijn activiteiten in het Groothertogdom Luxemburg en bracht die over naar een nieuwe fabriek in Zelzate, omdat de firma op die manier heel wat logistieke kosten kon uitsparen. Niet zo voor het Waalse staal. Dat moest beschermd worden, crisis of geen crisis. Er werden miljarden oude Belgische frankskens in gepompt, zonder al te veel resultaat. Jaren later werd bijna de hele Belgische staalindustrie opgenomen in de multinational Arcelor, zonder dat er veel beterschap mee kwam. Mede door de heropleving in China, India en Brazilië zit sinds enkele jaren de staalproductie echter weer in de lift en werd heel Arcelor overgenomen door de Indische firma Mittal, die momenteel de grootste staalproducent ter wereld is. Door de verhoogde vraag naar staal werden en worden oude fabrieken terug opgestart of doorgestart. Daarvan ook twee in het Luikse. Feitelijk zouden we ons daarover alleen maar mogen verheugen. Sinds de oude staalcrisis is er echter heel wat veranderd op deze aardkloot. Zo kwam er o.m. het klimaatakkoord van Kyoto, waarin bepaald werd dat o.m. de CO² overal naar omlaag moest. Voor België betekende dat vooral inspanningen in Vlaanderen en Brussel. Voor Wallonië waren er geen problemen, omdat o.m. die Luikse hoogovens toch dicht zouden gaan. Nu dat proces is omgekeerd, gaat dat België zo'n 260 miljoen euro aan emissierechten kosten. Normaal worden zo'n kosten aangerekend aan het bedrijf dat de extra uitstoot veroorzaakt (denk maar aan BASF en Bayer in Antwerpen). In Wallonië wordt zo iets echter niet geaccepteerd. Naar slechte Belgische gewoonte, wordt de zwarte piet dan maar doorgespeeld naar België, zeg maar Vlaanderen, want het zijn wij die tenslotte dit land onderhouden. Het is altijd hetzelfde liedje: Wallonië profiteert en Vlaanderen betaalt. De vraag is alleen maar, of het deze keer zal pakken, want zo'n kwestie hoort niet thuis in lopende zaken. Anderzijds is het een schande dat de grootste staalproducent ter wereld die extra kosten niet zou aankunnen, als men weet dat Mittal nog steeds met de regelmaat van een klok andere bedrijven aankoopt. M.a.w. zou dit betekenen, dat België, zeg maar Vlaanderen, de firma mee financiert om in het buitenland andere bedrijven aan te kopen. Te gek om los te lopen, zeker als men weet dat het gaat om slechts 70 nieuwe arbeidsplaatsen in de hoogoven van Seraing (vroeger werkten daar 500 mensen). De zaak van de Luikse staalfabrieken toont nog maar eens duidelijk aan waarom de Franstalige partijen België niet veranderd willen zien. Officieel willen zij, dat België Wallonië blijft onderhouden. In werkelijkheid is het Vlaanderen die telkens de factuur mag betalen. Zo iets noemen ze solidariteit...
Dat er onder de regeringen Verhofstadt zoveel wetten slecht in elkaar gestoken werden, had niet alleen te maken met de tijdsdruk (het kon nooit snel genoeg). Soms kwam dat ook omdat die wetten verpakt waren in e.o.a. mastodontwet, de zgn "programmawetten", waarbij er zoveel zaken tegelijk besproken dienden te worden, dat er van serieus debatteren geen sprake meer kon zijn. In zo'n programmawet van einde 2005 voerde Verhofstadt II een voorheffing in van liefst 15% op de rentmeerwaarde die beleggers realiseren als ze hun fondsen verkopen. Toen banken en vermogensbeheerders daartegen in opstand kwamen, beloofde Reynders in april van dit jaar om die gang van zaken te helpen blokkeren. In de oranje-blauwe regeringsgesprekken werd besloten die nieuwe taks ongedaan te maken. Nu er echter geen oranje-blauw debat meer is, dreigen meer dan één millioen spaarders op 01.01.08 de rekening voorgeschoteld te krijgen en die 15% extra belasting te zullen moeten betalen. Met Verhofstadt III, noodregering en/of tripartite zitten immers de socio's weer bij in de regering en die zullen niet toelaten dat die belasting wordt afgeschaft. De spaarders, waarvan waarschijnlijk een groot deel van liberale gezindheid, zullen er dan ook aan zijn voor de moeite en dit mede dank zij de bereidwillige hulp van de Open VLD, die nog altijd beweert liberaal te zijn. Tussendoor ook even bij vertellen, dat de tweede fiscale amnestieronde slechts 90 miljoen euro opbracht, i.pl.v. de 400 die financieel genie Reynders had vooropgesteld. Dat is dus een dikke 300 miljoen tekort, te voegen bij de 900 miljoen die te weinig werden geïncasseerd n.a.v. de notionele interest. Als beloning daarvoor wordt hij straks misschien wel eerste minister. Tenslotte nog dit: als de socialisten, op welke wijze ook, weer mee in de federale regering zouden geraken, dan mag men ook een ander punt van oranje-blauw vergeten: dat van het terugkomen op de kernuitstap. Dat zal dan betekenen, dat de kerncentrales toch dicht zullen gaan, met als gevolgen: 1) Dat de nieuwe regering niet zal kunnen hopen op extra geld vanwege de energieproducenten (en ook dat gaat over honderden miljoenen euro!). 2) Dat, gezien de steeds stijgende vraag naar elektriciteit, de energie zal moeten worden ingevoerd uit het buitenland, in de eerste plaats uit Frankrijk, waar ze wordt opgewekt met, ja, kernenergie. Een totaal hypocriete situatie. 3) Dat we het halen van de Kyotonormen helemaal mogen vergeten. 4) Dat energie in het algemeen en elektriciteit in het bijzonder, een stuk duurder zal worden. Voorwaar, prachtig werk van Paars, waarmee we waarschijnlijk nogmaals geconfronteerd zullen worden.
De Liga voor de rechten van de mens vraagt de vernietiging van de recente anti-racismewet. Diezelfde vraag was er eerder reeds vanwege het Vlaams Belang én van een groep burgers die met raadsman advocaat Matthias Storme al een gelijkaardige aanvraag had ingediend bij het Grondwettelijk Hof. Alle indieners gaan ervan uit dat de wet een té grote discriminatie inhoudt van de vrijheid van meningsuiting. Met Verhofstadt II zijn we wel degelijk beland in een land met beperkte vrijheiden en een gedachtenpolitie, type Saoedi-Arabië. En dat met een premier die zich liberaal durft te noemen. Als zelfs de Liga voor de mensenrechten (een grotendeels linkse organisatie)moet vragen een gedragswet te versoepelen, dan is het al ver gekomen. Bovenstaande toont trouwens nog maar eens aan wat voor knoeiwerk de regeringen Verhofstadt al gepresteerd hebben. De anti-racistenwet is nl maar één uit een hele rij wetten, die slecht gemaakt werden en terug dienen te worden opgelapt. Denk maar aan de verkeerswet, de wapenwet en de huurwet. Zopas geraakte bv bekend dat koning Albert op 28 november een wet ondertekend heeft om extra koopzondagen in december mogelijk te maken. Het regeringsbesluit van Verhofstadt II dateert al van in februari. Door het feit dat die wet pas nu is ondertekend, gaan er nu enkele zondagen verloren voor de middenstand. En dan hebben we het nog niet gehad over de andere initiatieven die hun doel voorbij zijn geschoten, zoals het zilverfonds, de notionele interest en de dienstencheques. De regeringen Verhofstadt waren voorbeelden van hoe het niet moet. Jammer genoeg zijn we er nog niet vanaf, want - zoals ik ook gisteren reeds vermeldde - is de kans hemelsgroot dat we met een Verhofstadt III te maken krijgen. Of het nu Verhofstadt III wordt, nieuw Paars, Paars-Groen, het blijft één pot nat waarin de Vlamingen op hun tellen zullen moeten letten. Want Vlaanderen wordt gegarandeerd (weer) het eerste slachtoffer.
Verhofstadt III komt er aan. Hijzelf beweert wel van niet, maar bij ervaring weten we dat de man niet van de eerste leugen gebarsten is. De francofonen staan te popelen om met hun Gentse chouchou, de populairste politicus in Wallonië (!), opnieuw van start te kunnen gaan. Verhofstadt was de man die met een Belgisch programma naar de verkiezingen was gegaan en zal - als hij daarvoor de kans krijgt - daarmee verder gaan. Hij was het die paars-groen op de been bracht, de meeste anti-Vlaamse regering die we na de Tweede Wereldoorlog hebben gehad. De kans dat er een tweede paars-groene regering komt is theoretisch mogelijk. Die regering zal dan wel een minderheid hebben in Vlaanderen, maar dat zal Verhofstadt worst wezen. Het Lambermont akkoord, waarbij de Franstaligen kregen wat ze wilden en het stemrecht voor vreemdelingen werden ook door Verhofstadt mogelijk gemaakt en ook toen was er een meerderheid in Vlaanderen tegen. Het wordt alleen afwachten of zijn eigen partij hem deze keer over de hele lijn gaat volgen. Tijdens de oranje-blauwe regeringsonderhandelingen hadden de blauwen immers een bocht naar Vlaanderen gemaakt en nu zouden ze die weer moeten ongedaan maken. Alles is natuurlijk mogelijk, zeker in de Belgische politiek, maar het zou wel betekenen dat de partij over achttien maanden bij de nieuwe (regionale) verkiezingen een tweede opdoffer zal krijgen. Waarom dacht ge dat "Deckerke" er zo op uit is om nieuwe verkiezingen te hebben? Ondertussen ís er al een Verhofstadt III regering. Zijn ploeg van lopende zaken zal er immers nog enkele bevoegdheden bij krijgen, zodat zijn hele club verder kan regeren (en betaald worden). Flahaut kan zo nog een tijdje de Vlamingen blijven uitschelden en Tobbackske zit momenteel in Bali, weliswaar zonder zijn Kapelse huisvrouw (hij zal deze keer zelf iets mogen zeggen!). Demotte is vervangen door zijn staatssecretaris Didier Do(f)nut, die men snel minister heeft gemaakt en tante Laurette zou de toestemming krijgen netten over haar gevangenissen te mogen hangen (doet denken aan de maatregelen tegen de vogelgriep!). Enfin, dat kan hier allemaal. De vraag is alleen of het gaat werken en hoelang. Voor de Vlamingen wordt het opletten geblazen.
Luc Van den Branden, in een vorig leven nog minister-president van de Vlaamse deelregering, was in Moskou als hoofd van de waarnemers voor de Raad van Europa i.v.m. de Russische parlementsverkiezingen. Hij werd daar geïnterviewd door Jan Balliauw, VRT-reporter en ex-Raller (Revolutionaire Arbeiders Liga), (ex?)-communist dus, evenals zijn collega Stefan Blommaert. Dat is ook de reden waarom beiden (Balliauw en Blommaert) zo goed Russisch spreken. Ze werden er ooit opgeleid. Van den Branden wist o.m. te vertellen, dat de Russische democratie niet te vergelijken is met die in het Westen en dat men beter kon spreken van een "regime". Dat is dan zoals in België. Dat is ook geen echte democratie, maar een regime. Wat Casparov overkwam, gebeurt hier met het Vlaams Belang. Wat zich bv nu weer afspeelt, met een premier die de lopende zaken moet regelen én tegelijkertijd informateur speelt, is weer zo iets dat eigenlijk in een normale democratie niet kan. Voor een echte democratie moeten we naar Venezuela, raar maar waar. Daar heeft de would-be dictator Chávez een verkiezing verloren en heeft hij zich moeten plooien voor een meerderheid van 51%. Dat is pas democratie. Bij ons hebben de Vlamingen 60% van de stemmen, maar kunnen zij in feite zo goed als niets beslissen omdat het hele systeem geblokkeerd zit met vetorechten, grendels en evenwichten. En als Vlaanderen dan toch eens uitzonderlijk gebruik maakt van zijn numerieke, democratische meerderheid (één keer in 177 jaar!), dan staat de Waalse minderheid in vuur en vlam en dreigt die ermee het gestemde item voor eeuwig en drie dagen te zullen blokkeren. Zoals ze ook de verdere vooruitgang van Vlaanderen wil beletten, zelfs als ze er zelf slechter van wordt. Minder Vlaanderen betekent immers minder België en dus ook minder Wallonië. Het is zelfs al zover gekomen, dat Vlaanderen overtollig geld moet weggeven aan zijn gemeenten, omdat het van Wallonië datzelfde geld niet mag investeren in zijn trein- en scholeninfrastructuur. En dan verwondert men zich erover dat België in alle statistieken de weg van zijn nationale voetbalploeg op gaat...
"De provincies mogen ze van mij afschaffen. De senaat ook. En België is eigenlijk ook overbodig geworden, want we zitten met Europa. België, dat is niet meer dan nostalgie voor de meeste mensen. Ik voel geen enkel verwantschap met de Walen. Als ik er al voel, is dat met mensen uit Nederland of Zuid-Afrika". Bovenstaande tekst had van mij kunnen zijn, maar is dat niet. Hij stond in de weekend-editie van De Standaard en komt van burgemeester Peetermans van Herselt, uit de Zuiderkempen. CD&V-er. Het is geen momentopname, want vorige week was er al de brief van een groep Kempische CD&V-mandatarissen uit dezelfde Kempen, die Leterme vroegen ermee op te houden, wat ondertussen ook effectief gebeurd is. Ook in Vlaams Brabant is er overigens nauwelijks een verschil tussen het discours van de N-VA en dat van CD&V. De dag nadat de brave oudgedienden Martens en Eyskens in Leven nog maar eens waren komen praten over dat België dat moest gered worden, bleek dat er ook in Leuven geen bijval was voor een terugkeer naar het Belgique à papa, waarin de Vlamingen als van oudsher maar moeten geven en toegeven. Kortom, het Vlaamse kartel staat wel degelijk stevig op zijn strepen, hoe erg Bartje Somers dat ook moge vinden. Diens kritiek op de N-VA is dan ook alleen maar een poging om het kartel uit elkaar te spelen, iets dat - zeker vanuit Somers' positie - niet zal lukken. Vergeten we niet dat Somers zelf uit de Volksunie komt... Er waait wel degelijk een nieuwe wind over Vlaanderen. Dat dit alles in gang is gezet door de ondertussen berucht geworden TV-uitzending van de RTBF ("Bye,bye Belgium"), is graag meegenomen. Er is in Vlaanderen een steeds grotere meerderheid voor het eigen gelijk. Zelfs de Open VLD durft niet meer uitpakken met zijn belgicistisch discours van vóór 11 juni en de SP.a blijkt ineens Vlaanderen ontdekt te hebben. Alleen Groen! blijft Belgisch denken en heeft zelfs een stap terug gezet met de aanstelling van Mie Vogels als nieuwe voorzitster. Laat ons hopen dat het partijtje daarvoor in 2009 de rekening zal gepresenteerd worden. --- Waar men de huidige Vlaamse evolutie nog niet schijnt gesnapt te hebben is bij de VRT. Daar spreekt Ivan De Vadder, dé politieke analist van de omroep, nog steeds over de "Franstalige Christen-democraten", terwijl die partij die benaming al meer dan vijf jaar verloochend heeft. Verder meent de brave man dat we, na het CDH, nu met de Groenen zouden moeten gaan praten. Dat zou echt van de regen in de drop betekenen. Wie nog meer op ieders zenuwen werkt is Kathleen Cools, die het klaarspeelt om in Terzake haar gesprekspartners voortdurend in de rede te vallen, zodat de kijker helemaal niet meer verstaat wat er gezegd wordt. Het is een voorbeeld van hoe een gesprek niét moet gevoerd worden. Haar voorgangster, de uiterst linkse Phara de Aguirre, kon haar gesprekspartners soms ook het bloed onder de nagels uithalen, maar die bleef in elk geval professioneel correct. Cools is onbeleefd en onbekwaam. Hoe lang mag die daar nog blijven zitten?
De leerling tovenaar heeft het dus niet gehaald. Ikzelf heb er nooit in geloofd; dat kan men controleren aan de blogs die ik daarover sinds de uitslag van de 10 juni verkiezingen heb geschreven. Als men een twee derde meerderheid nodig heeft om een staatshervorming door te voeren en men zegt niet in een regering te zullen stappen zonder die hervorming, dan weet men dat het een "mission impossible" wordt. De oppositie is niet verplicht zich daarvoor te engageren. Zoals die Engelsman het ooit zegde: "The task of the opposition is to oppose". Het is snel gezegd: "We willen een staatshervorming". De meeste mensen weten niet wat dat allemaal in houdt. Om het maar even bij de fameuze resoluties van het Vlaamse parlement te houden van 1999, mede ondertekend door álle Vlaamse partijen: - Een tweeledig staatsmodel. - Een fiscale autonomie (personenbelasting, vennootschapsbelasting, kinderbijslag, cao's enz.) - Een resolutie over Brussel met een versterking van de band tussen de Brusselse Vlamingen en de rest van onze regio. - Een eigen gezondheids- en gezinsbeleid. - Het respect voor het territorialiteitsbeginsel. Daarbij komt dan nog wat we niét willen: - Geen herfederalisering (tenzij - misschien -voor de geluidsnormen). - Geen paritaire senaat. - Geen nationale kieskring. Is er een kans, dat we er in slagen bovenstaande resoluties min of meer te realiseren? Ja, maar dan moet er een regering komen die de twee derde meerderheid heeft, bv met MR en PS aan de Franstalige kant en CD&V/N-VA en Open VLD aan Vlaamse zijde. Geen CDH meer, ook geen SP.a, zeker geen Groenen (dat zou nog erger zijn). Ook geen interventies meer van oude krokodillen van het type Martens, Eyskens, Wathelet Sr e.a. Geen conventies meer, geen fora, geen costas. Geen interventies meer van het Hof. Misschien beter Reynders eerste minister laten worden, al was het maar om meer toegevingen van de MR te bekomen. We weten uit Vlaamse ervaring dat een eerste minister zijn eigen partij tekort moet doen. De PS zal sowieso bereid zijn toegevingen te doen. De partij is als de dood voor een oppositiekuur. De Vlaamse socialisten moesten al 300 man ontslaan, bij de PS zou het om een veelvoud gaan. "Le clientelisme vaut une messe". Enfin, dat is mijn vraag voor Sinterklaas. --- Wat als bovenstaande niet realiseerbaar blijkt? Dan is er Plan B: de uitvoering van, artikel 35 van de Belgische Grondwet, waarbij de deelregeringen onder elkaar zullen uitmaken wat ze zelf gaan doen en wat er daarna nog overblijft voor een federale rompregering, het zgn confederalistische model. Wat als Plan B mislukt? Dan is er Plan C: de onafhankelijkheid van Vlaanderen! Wie had zoiets één jaar geleden durven dromen?
Het ziet er naar uit dat de oranje-blauwe coalitie niet gaat landen, maar op een crash afstevent. Op het ogenblik dat ik dit schrijf, hebben de blauwe partijen al de laatste communautaire eisen van Leterme (die niet zoveel voorstellen: ze verwijzen alles naar de conventie) aanvaard en is het nog wachten op het linkse humanistenclubje van madame Milfoisnon. Als dat zootje consequent blijft met wat het al meer dan 170 dagen uitspookt, zal het nog eens "non" zeggen en mag Leterme terug naar af, in dit geval naar Albèrt deux om zijn ontslag als formateur aan te bieden. Wat er daarna zal gebeuren, is op dit ogenblik nog koffiedik kijken. Het is maar best dat er geen regering komt met CDH erbij. In feite gaat het hier om een verlengstuk van de PS, waarmee het samen regeert in de Waalse deelregering en in die van de Franse gemeenschap. Zelfs al zou het partijtje toch akkoord gaan met Leterme's laatste eisen, dan kan men er gif op nemen dat ze volgende week weer met andere voorstellen zal afkomen. Men mag niet vergeten dat CDH ook niet akkoord is met diverse niet-communautaire knelpunten. Enkele op een rijtje: - De liberale partijen willen slechts één derde van de vertrekkende ambtenaren vervangen, het kartel de helft maar CDH twee derde. - CDH is niet akkoord voor uitzendarbeid bij de overheid (de andere partijen wél). - CDH is niet akkoord met het verhogen van de eerste werkloosheidsuitkering en het daarna verminderen ervan in de tijd (de andere partijen wél). - De vergrijzingscommissie wil dat de groeinorm in de gezondheidszorg maar 2,8% zal bedragen. Liberalen, werkgevers en zelfs vakbonden zijn het daarmee eens (extra groei zal nl ten koste gaan van de vergrijzing). CD&V houdt het op 3,5% maar CDH wil de volle huidige 4,5% behouden. - CDH wil er niet van weten dat gepensioneerden kunnen bijklussen, de andere partijen willen dat wel. Zelfs als CDH later op de dag met Leterme's laatste voorstellen akkoord zou gaan, zal dit bovenstaande problemen niet oplossen en zal men verder klooien tot en met die conventie, waarvan Vlaanderen niets te verwachten heeft. Het is trouwens wraakroepend dat men nu laat uitschijnen van het linkse, Waalse Ecolo wél in de conventie zou zitten, terwijl de rechtse, Vlaamse partijen, goed voor bijna 30% van de stemmen in de eigen regio, erbuiten zouden gehouden worden. Weer zo'n typisch Belgische regeling die nooit tot een oplossing zal leiden (maar dat is waarschijnlijk ook de bedoeling). --- In de marge van de huidige evolutie, was het gisteren de beurt aan Mia Doornaert om de Vlamingen nog eens te schofferen in "haar" Standaard. Onder de titel "Arm Vlaanderen", vergeleek ze de splitsing van België met die van Tsjecho-Slowakije en daarin vergeleek ze Vlaanderen met Slowakije. Voor een verstandige intellectueel is dit een pervers denkbeeld. Vlaanderen kan vergeleken worden met Tsjechië, het rijkere gedeelte, niet met Slowakije dat uit een communistische gedomineerde periode komt, net als Wallonië. Dit is gewoon de zaken omdraaien en oneerlijk. Dat tenslotte Vlaanderen te klein zou zijn om onafhankelijk te worden, nog zo'n belgicistische dooddoener, is al evenmin au sérieux te nemen. Alleen al in de E.U. zijn er dertien landen die, qua bevolking, kleiner zijn dan Vlaanderen, in de hele wereld zelfs meer dan honderd. Het is niet "Arm Vlaanderen", maar "Arme Mia Doornaert", om niet te zeggen "Arme Standaard", waar men zo stilaan de trappers helemaal kwijt is geraakt (denk maar aan hun 600 jaar Belgische kunst. Van Eyck, Van Dijck, Memling, Rubens: allemaal Belgen!). Zot zijn doet geen pijn.
Dat iemand als Herman Decroo, vriend van het Hof, oud-koloniaal en vaste waarde in het verdedigen van België, zich niet zo maar gewonnen geeft, is aan te nemen. De man is niet van gisteren en heeft ondertussen al begrepen, dat hij het met een discours vóór België en tegen Vlaanderen niet meer kan halen. Hij heeft het dan ook over een andere boeg gegooid. In De Standaard van gisteren waarschuwt hij voor het leeglopen van wat hij "de federale badkuip" noemt, de staatskas zeg maar. Hij legt in zijn artikel uit, dat de federale staat van de begroting slechts 45% voor zichzelf over zal houden. De rest gaat naar Europa, de sociale zekerheid en de deelstaten. Dat laatste is het gevolg, zegt hij zelf, van de laatste staatshervorming, het zogeheten Lambermont akkoord. Toen had het Waalse gewest dringend geld nodig en heeft het dat ook meteen gekregen van Paars. Een neveneffect (voor de federale regering zouden we van een "collateral damage" kunnen spreken) is dat ook het Vlaamse gewest een smak geld bij kreeg, waarvoor het niet eens gevraagd had, maar waardoor het nu bij manier van spreken in het geld zwemt. Tot daar heeft het orakel van Brakel gelijk. Alleen vergeet hij erbij te zeggen, dat hij de laatste acht jaar Kamervoorzitter is geweest, behoorde tot een van de meerderheidspartijen en dus dat Lambermont akkoord mee heeft goedgekeurd. Hij is dus zeer slecht geplaatst om daarover nu kritiek te spuien. Zijn uitleg, dat de regeringen Verhofstadt openbare gebouwen moesten verkopen en pensioenstelsels moesten overnemen om de begroting te laten kloppen, is ook juist. Maar het had ook anders gekund. Paars had bv ook kunnen sparen, had in datzelfde Lambermont akkoord bv de senaat en de provincieraden kunnen afschaffen of andere besparingen door kunnen voeren. Dat is niet gebeurd en daarom zitten we nu met de gebakken peren. --- Decroo is niet de enige van het "ancien régime" die zich weert. Er heeft zich een soort comité gevormd, zogezegd over de taalgrens en de partijen heen, om te zorgen voor een blijvende eenheid van dit kunstmatige land. Deelnemers daarbij zijn de onvermijdelijke Wilfried Martens, de man die datzelfde land opzadelde met 8.000 miljard Bfr staatsschuld, Marc Eyskens, die België ooit een "apenland" noemde en Wathelet Sr, die tekende voor het vervroegd vrijlaten van Dutroux, met de gekende gevolgen. Ook biljarter Freddy Willockx is erbij, een socialist van de oude BSP-stempel. Dit achterhoedegevecht van de oude garde, gesponsord door B-Plus, zal niet veel meer uithalen. Hun verhaal is verjaard, hun retoriek voorbijgestreefd. De heren zouden beter met pensioen gaan.
De laatste tijd verschijnen er met een regelmaat van de klok allerlei klassementen over toestanden in de verschillende landen op onze aardkloot. De meeste van deze lijsten komen van Eurostat, die de statistieken voor Europa bijhouden, maar er zijn er ook van de OESO en andere wereldomvattende organisaties. Een constante in de laatste uitslagen is wel, dat België overal achteruitboert, of het nu gaat om de toestand van onze wegen, onze nationale voetbalploeg of om onze algemene welvaart: overal schuiven we op naar achteren. Deze situatie is voor de belgicistische doemdenkers een reden om te stellen, dat dit komt omdat we nog steeds geen federale regering hebben. Niets is minder waar, want de meeste van de nu gepubliceerde peilingen verwijzen naar de periode van vóór de federale verkiezingen. De schuld ligt dan ook enkel en alleen bij het paarse beleid van Verhofstadt, die er een potje van gemaakt heeft. Er gaat bijna geen week voorbij, of er valt e.o.a. lijk uit de kast in de vorm van een wet die niet goed gemaakt werd. Twee weken geleden lag de wapenwet nog onder vuur, vorige week de nieuwe huurwet die niet werkbaar is. In departementen als Financiën, Defensie en Justitie is met veel geld gesmeten, maar weinig concreets bereikt. Dat we nog steeds geen nieuwe regering hebben, maakt wel, dat het allemaal nóg wat langer zal duren alvorens de door Paars gemaakte fouten weer hersteld zullen zijn. Ondertussen plannen de vakbonden op 15 december een mars tegen het dure leven. Daarin hebben ze trouwens gelijk. Alleen kan de federale regering, mocht die er tegen die tijd al zijn, daar bitter weinig aan doen. Vooreerst is er de spectaculaire daling van de dollar, die de Europese uitvoer naar de States steeds meer schade toebrengt. Daar komt nog bij dat landen zoals bv China, die hun munt aan de dollar gekoppeld hebben, hun producten nu nóg goedkoper kunnen aanbieden. Punt twee zijn de gestegen prijzen van een aantal soorten basis voedsel zoals tarwe en melk. Ook dit is mede het gevolg van de grotere vraag in China (en India), maar ook door de onverantwoorde subsidies voor biobrandstoffen die overal ter wereld gegeven worden. Een deel van de voedergewassen wordt gewoon opgestookt om goedkopere brandstof te hebben. Veel maakt het trouwens allemaal niet uit, want de olie blijft maar in prijs stijgen, waardoor de totaalkost de pan uit vliegt. Er zal meer nodig zijn dan een nieuwe federale regering om de wereldsituatie te verbeteren.
