De
uitspraak van Ben Weyts (N-VA) in de gratiskrant Metro, dat we in dit land
eerst naar een confederalisme zullen moeten, omdat er (nog) geen draagvlak is
voor een Vlaamse onafhankelijkheid, heeft de discussie daaromtrent nog maar
eens doen oplaaien. Ikzelf heb het daarover in deze rubriek al enkele keren
gehad, o.a. op 31 oktober 2012 (De moeilijke confederale discussie) en nu
woensdag, 2 januari, nog terloops in mijn artikel over de fluwelen scheiding
in Tsjecho-Slowakije en ik ga daarover niet opnieuw beginnen. In feite is het
allemaal verloren energie. Het eerste wat moet gebeuren is, dat de V-partijen
bij de volgende verkiezingen de volstrekte meerderheid halen en dit zeker in
het Vlaamse parlement. Pas dan kan men serieus gaan praten hoe het verder moet.
Dat alles neemt niet weg, dat het geen kwaad zou kunnen, mocht men ook
in Vlaanderen eens werk gaan maken van een Plan B, nóg iets waarover ik
recentelijk geschreven heb n.a.v. van een vraag daarover van Peter De Roover
(VVB). Die ergerde zich eraan dat een heleboel geleerde universiteitsprofessoren
over alles en nog wat studies maken, maar niet over een eventueel plan B, als
het straks met België finaal mis loopt. Een zekere professor Maarten Goos (KU
Leuven) blijkt zelfs een studie gemaakt te hebben over het verdubbelen van de
koopzondagen*. Zo heeft iedereen zijn problemen
We
kunnen misschien wel eens heimelijk lachen met de francofone plannen die er
zouden bestaan omtrent een plan B (en zelfs een plan W), buiten de echte
plannen die ze daar al hebben (2 Marshall plannen en Horizon 2020), maar het enige wat
daar aan Vlaamse kant tegenover staat is een wel degelijk uitgekiend boekwerk dat echter
niet aanvaard wordt because geschreven door twee niet politiek-correcten.
Hopelijk wordt het straks geen pijnlijk ontwaken met een Vlaamse
verkiezingsoverwinning waarvan we de vruchten niet zullen kunnen plukken omdat
er niet is over vóórgedacht
* Die professor stelt, dat het verdubbelen
van de koopzondagen 15.000 extra jobs zou kunnen opleveren. Die man gaat er
waarschijnlijk van uit dat de mensen hun geld twee keer kunnen uitgeven. De studie
wordt niet eens serieus genomen door Unizo, de middenstandsorganisatie die er
de grootste baten bij zou hebben
Gisteren had ik het reeds over enkele toppolitici van de traditionele
partijen, die moord en brand schreeuwen omdat het Vlaams Belang in een van hun
gemeentelijke speeltuinen de rust komt verstoren. Eén van die verongelijkten is
Étienne Schouppe, die er zich over beklaagde dat er in zijn Liedekerke een
VB-man was verkozen voor de politieraad. Erg, he?
Schouppe, die ressorteert onder de christen-democratie, is bij het grote
publiek vooral bekend als ex-gedelegeerd bestuurder van de NMBS. Hij werd uit
die functie ontheven door groene Isabel Durant, die tijdens Paarsgroen minister
van Verkeer was geworden. Buiten zijn jaarloon van 750.000 euro, dat hij 14
(veertien!) jaar lang heeft ontvangen (met daar bovenop nog de zitpenningen als voorzitter
van verschillende Europese spoorwegverenigingen), kreeg Schouppe van Paarsgroen
een gouden handdruk van 2 miljoen euro, terwijl hij nota bene de NMBS
achterliet met een schuld van bijna 2 miljard euro! Dat was tijdens het
verlichte bewind van Verhofstadt, toen de bomen van diens actieve welvaartstaat
nog tot in de hemel groeiden.
Voor wie denkt dat bovenstaande een eenmalige incasso werd, dient nog te
worden vermeld dat dezelfde Schouppe in zijn carrière ook nog kabinetsadviseur
was van Chabert, schepen en burgemeester van Liedekerke en kabinetschef bij
moederke DHondt. Ik neem aan dat men hem daarbij niet met peeschijven heeft
betaald. Tot voor kort stond hij met stip aangeduid als dé kanshebber op de job
van Belgacom voorzitter, nóg zon vet betaalde job. Dat gaat echter niet door
en als compensatie wordt hij nu, op zijn zeventigste (hoe zat dat ook weer men
die Innesto verjonging van Beke?) gecoöpteerd senator, ter vervanging van
Peter Van Rompuy, die de familietraditie in ere houdt door op zijn beurt omhoog
te vallen bij gebrek aan gewicht.
Schouppe noemt zich christen-democraat. Mocht hij geleefd hebben ten
tijde van Jesus Christus, dan had die hem waarschijnlijk samen met de andere
farizeeërs de tempel uitgejaagd
Gaat er dan toch eindelijk eens iets veranderen in onze politiek? Op
gemeentelijk vlak lijkt het er wel op. De kopstukken van de grote traditionele
partijen zien met lede ogen aan dat hun totalitaire democratie zijn beste tijd
heeft gehad. Zelfs bij elke verkiezing stemmen verliezen, leek hen niet te
deren, maar nu hun eigen gemeentelijke verkozenen het cordon sanitaire
doorbreken en het naar de prullenmand verwijzen, worden ze met hun neus op de
feiten gedrukt.
Het begon allemaal feitelijk al in Aalst, waar SP.a baasje Tobback Jr
niet kon beletten dat zijn plaatselijke afdeling scheep ging met de N-VA, die
er geen graten in vond ex-Vlaams Belanger Karim Van Overmeire niet alleen in
het schepencollege op te nemen, maar hem bovendien schepen van Vlaamse
Aangelegenheden te maken.
Nu
zijn er al electorale lekken in Kortrijk, Zandhoven, Ham, Buggenhout, Liedekerke
en Denderleeuw, waar Vlaams Belangers op e.o.a. manier mee het beleid zullen
bepalen of toch eigen mensen in bepaalde functies verkozen zien worden. Vooral
Denderleeuw wordt een test case, daar de twee grote blokken CD&V/N-VA en
Paarsgroen er even sterk staan. Het VB zit er niet alleen op de wip, maar heeft
al te kennen gegeven het eerste blok te zullen steunen en desnoods te zullen
gedogen, waarmee de zittende SP.a burgemeester de weg van Patrick Janssens op
kan.
Het is nu al zon twintig jaar geleden dat Jos Geysels, toen secretaris
van het groene Agalev politburo, op het idee van dat cordon sanitair kwam en meteen
op een einde aan een echte democratie in Vlaanderen. Als het Vlaams Blok/Belang
niet democratisch genoeg was, had men het wettelijk moeten verbieden deel te nemen
aan verkiezingen. Sindsdien mag die partij nog altijd wél deelnemen aan die
verkiezingen, maar mag ze daarna niet meer meespelen. Erger nog, de verzamelde
media hebben de partij zodanig geboycot, dat ze niet eens publiciteit ervoor
wilden opnemen, ook niet tegen betaling. Dat gebeurt nergens anders en kan best
geklasseerd worden bij de andere curiosa van dit land: de index, de
recupereerbare weekeindfeestdagen, de sper- en soldenperiodes, het uitdelen van staatsgeld voor
werklozensteun door de vakbonden en ga zo maar door. Only in Belgium.
Hopelijk houdt het kartel N-VA/CD&V het been stijf in Denderleeuw,
ondanks de zware druk die er al geweest is van Rudy De Leeuw (notionele interestaftrekker), Herman De Croo (hofnar), 'Markske' Beke en geldschepper Ètienne Schouppe, enkele van de ware zelfverklaarde democraten
en zet de trend zich verder in Vlaanderen, zodat we straks weer over een
normale democratie kunnen spreken. En dat er dan in Denderleeuw een
socialistische vakbondsman is die zegt te zullen verhuizen als dat gebeurt
met, nota bene, het excuus dat hij vreest dat vooral de allochtonen en de
Franstalige inwijkelingen er het slachtoffer van zullen worden dat hij dan
maar vertrekt. In Wallonië is nog plaats genoeg voor hem.
Alhoewel er, dooreen genomen, nogal wat scepsis heerst over wat ons dit jaar te wachten staat, is er deze eerste dagen toch verrassend veel goed nieuws te rapen:
- De Amerikaanse fiscal cliff/afgrond/dirupo is vermeden, voorlopig althans. De twee grote, ruziemakende Amerikaanse partijen hebben zichzelf twee maand uitstel gegeven om hun gigantisch scheef gelopen begroting weer wat in orde te brengen. - De nieuwe Noord-Koreaanse dictator Kim Jong 'Oen' heeft een opmerkelijke toespraak gehouden met de wens tot een toenadering met Zuid-Korea. Het was trouwens 19 jaar gelden dat een staatshoofd daar nog een nieuwjaarsboodschap had gegeven. Misschien is die Oen dan toch niet zo'n oen als eerst gedacht werd. - De Anglicaanse Kerk heeft sinds 01.01.2013 een nieuwe leider. De man komt uit de olie-industrie, zodat men mag aannemen dat daar straks alles gesmeerd gaat lopen. - 'Onze' Janssen Farmaceutica mag van de Amerikaanse overheid een nieuw, revolutionair medicijn tegen TBC op de markt brengen en dit nog vóór alle officieel vereiste proeven zijn afgerond. Zie je zoiets al gebeuren in Europa? - Verrassend goed nieuws over het sociaal overleg in eigen land. In alle stilte hebben vertegenwoordigers van werkgevers en vakbonden enkele voorakkoorden bereikt i.v.m. pensioenen en werkgeverslasten. Dat dit in alle stilte gebeurde, is grotendeels het werk van de zgz 'sherpa's' die - in tegenstelling tot de hoofdspelers - niet de behoefte hebben om elke zucht vóór de camera's openbaar te maken. - Er is een 'Stichting Michel Daerden' in de maak. Waarover? Wel, een prijs voor studententheses over de openbare financiën. Ge weet wel: 'Het oewiede boek' en zo. Waarover anders?
Nu nog de Lotto winnen en 2013 kan niet meer stuk!
Gisteren was het twintig jaar geleden dat Tsjecho-Slowakije gesplitst werd. Het land bestond toen uit twee regio's met elk zijn eigen bevolking. De talen, Tsjechisch en Slowaaks, zijn beide Slavische talen en verschillen niet zoveel, zoiets als het onderscheid tussen Hollands en Vlaams. Voor de rest leek de tot dan toe verenigde republiek vrij goed op België: in de regio waar de meeste mensen woonden (Tsjechië) was er ook de meeste welvaart, te vergelijken met het huidige Vlaanderen en in Slowakije was het dus het tegenovergestelde, zoals nu Wallonië. Er waren ook transfers van de rijkere naar de armere regio en die laatste voelde zich, niettegenstaande dat, steeds tekort gedaan. Waar hebben we dat nog gehoord? Maar de toenmalige politiekers leiders van Tsjechië en Slowakije, Vaclav Kraus en Vladimir Meciar, besloten er een einde aan te maken en kwamen op een vreedzame manier tot een akkoord om het land te splitsen. Na de fluwelen revolutie, waarbij het land zich bevrijdde van het communisme, volgde er zo een fluwelen scheiding. Nadat Slowakije na enkele jaren van wanordelijke beleid, onder de linkse Meciar, koos voor een centrumrechtse regering, is deze achtergestelde regio er flink op vooruit gegaan, in zoverre dat men begon te spreken van een 'Oost-Europese Tijger'. Niemand die er de dag van vandaag nog aan denkt de klok terug te draaien. Beide volkeren, die vroeger regelmatig met elkaar overhoop lagen, komen nu goed overeen, gewoon omdat er geen redenen meer zijn om nog ruzie te maken. Wanneer gebeurt er zoiets bij ons? De verschillen tussen Vlamingen en Walen zijn veel groter dan die in het vroegere Tsjecho-Slowakije (denk nog maar aan de taal) en wat ginder - toch ook in Europa - mogelijk was, moet hier toch ook kunnen. Er zijn natuurlijk wel enkele verschillen. Tsjechen en Slowaken konden twintig jaar geleden hun land splitsen vóór hun toetreding tot de E.U. en de euro. Bij ons zal dat niet zo vlot verlopen en moeten we waarschijnlijk een ommetje maken via een soort confederatie. Verder hebben wij het probleem Brussel, alhoewel ook dat op te lossen is. Brussel is omgeven door Vlaanderen en heeft er alle (financiële) belang bij met Vlaanderen nauw te blijven samenwerken, ongeacht haar verdere relatie met het armlastige Wallonië. Tenzij men daar zou kiezen voor de oplossing die onlangs door een lezer van de Frankfurter Allgemeine werd vooropgesteld: 'Verkoop Brussel aan het meestbiedende Noord-Afrikaanse land. De bevolking is er al'!
Bij Daf-Trucks in Eindhoven, waar ik vroeger werkte, hing er bij de kassier een bordje aan de muur waarop stond: 'Nadenken is goed, voordenken is beter'. Daaraan moest ik denken, toen in gisteren in de krant een artikel las van enkele geleerde universiteitsprofessoren, die reageerden op een eerder verschenen column van Peter De Roover van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Die vroeg zich nl af waarom er in onze universiteiten over alles en nog wat studies worden gemaakt, maar geen enkele op de kosten die een splitsing van België met zich zou meebrengen. Vanuit Belgicistische hoek krijgen we wel regelmatig te horen dat Vlaanderen er niet beter van zal worden, maar cijfers staan daar nooit bij. Onze professoren schijnen daar geen behoefte aan te hebben, omdat dit - volgens de meeste van hen - geen wetenschappelijke, maar een politieke keuze is. 'De separatisten moeten, dat zelf maar eens uitrekenen', was een reactie. Wel, de separatisten hebben dat al eens uitgerekend, grosso modo dan, en wel in het boek van Annemans en Utsi, 'De Ordentelijke Opdeling van België'. Daar bovenvernoemde heren echter niet als politiekcorrect worden aanvaard, spreekt men er liever niet over. Waar evenmin over gesproken wordt is, wat België Vlaanderen nu kost. Het is een publiek geheim dat de Vlaamse belastingbetaler minstens driekwart van de Belgische staatsschuld voor zijn rekening neemt en samen met Brussel zowat de hele schuld. Als het op betalen op aan komt, heeft Wallonië nooit overschot, alleen maar schulden. Een reden waarom er aan onze Vlaamse universiteiten niet gedacht wordt aan het berekenen van de scheidingskosten, zou kunnen zijn, omdat daarvoor geen subsidies gegeven worden. Net zoals het artistieke wereldje, draait ook dat van die professoren grotendeels op staatssteun en voelen die zich beter beschermd in de Belgische situatie. Officieel doen ze nog niet aan zelfcensuur, maar veel scheelt het niet.
Aan de moedigen die de 'Wende' overleefd hebben en nog fit genoeg zijn om op deze eerste dag van het nieuwe jaar deze rubriek te lezen, nogmaals mijn beste wensen aan hen en aan hunne dierbaren!
Na de aftocht in mineur van 'P' van 'A', is Yasmine Kherbache de SP.a-fractieleidster geworden van de socialistische oppositie in de Antwerpse gemeenteraad. De dame is een advocate van Algerijnse origine (vader Algerijn, moeder Vlaams) en woont op het intussen in Vlaanderen wereldberoemd geworden De Coninckplein (Pieter, niét Herman!), bij de Sinjoren bekend als 'Keuningsplentje'. Nog specialer is het feit, dat ze sinds de laatste regeringsvorming kabinetschef is geworden van niemand minder dan Elio Di Rupo. Voor die laatste job was ze wel een tweede keuze. Normaal had het Anne Poutrain moeten worden, de dame die 'Cliff' door de lange regeringsonderhandelingen had geloodst, maar tenslotte voor de topjob moest afhaken omdat ze geen Nederlands sprak. Dat laatste is blijkbaar geen hinderpaal om eerste minister van dit land te worden, wel voor de baan van kabinetschef. In het kader van de campagne 'Shoot De Wever' - de laatste in de voorlopige rij is Wilfried Martens - mocht ook mevrouw Kherbache in de media haar beklag komen doen over de nieuwe burgemeester van 'haar' stad. Dat gebeurde o.m. in een uitgebreid interview in De Standaard met als titel 'Een burgemeester moet een bestuurder zijn, geen commentator'. Dat zou kunnen, maar is te begrijpen als het om een tijdelijke overbrugging gaat. Eenzelfde situatie is vroeger ook al voorgekomen, o.m. met Tobback Sr, nota bene: een partijgenoot van Kherbache. Het wordt er trouwens alleen maar lachwekkender op, als men weet dat Kherbache zelf ook van twee walletjes eet: kabinetschef van de federale premier én SP.a-fractieleidster op het Schoon Verdiep. Het verhaal van de pot die de ketel verwijt. De Wever is trouwens niet zinnens de twee taken te blijven combineren en we hopen voor mevrouw Kherbache hetzelfde. In hetzelfde interview bekent de advocate trouwens dat ze de nota voor de beruchte toespraak van Albert II niet te zien heeft gekregen. 'In een onderhoud met de premier wordt wel alles voorgelegd' zegt ze, 'maar daar was ik dus niet bij'. Waaruit we kunnen afleiden dat Di Pippo de nota ofwel alléén heeft gelezen en de finesse ervan niet snapte, ofwel ze helemaal niét heeft gelezen, wat de zaak alleen maar erger maakt. Daaraan koppelen, dat de Vlamingen onbetrouwbaar zijn, zoals ouwe veeltrouwer Martens (officieel nog altijd katholiek!), is er helemaal over. Hoe moeten we nu zo'n man noemen? Een 'Cliffhanger'? (doordenkertje).
Ray de Bouvere van Angeltjes heeft het, jammer genoeg, niet gehaald en is bezweken aan de hersenbloeding die hij vorige week vrijdag opliep. Deze week vrijdag is zijn uitvaart. Gegevens daarover vindt men op de site van Angeltjes. Ik heb zijn echtgenote mijn medeleven betuigd, zoals ook Ray dat mij gedaan had, een kleine twee jaar geleden (wat vliegt die tijd!), toen ik mijn echtgenote verloor na meer dan 48 jaar huwelijk...
De storm na de Kerstboodschap van Albert deux gaat maar niet liggen. De kranten blijven hun kolommen ter beschikking stellen van zowat iedereen die vindt dat de koning gelijk had en die stelt dat er wel degelijk een link is tussen de jaren dertig van vorige eeuw en het Vlaamsnationalisme, ook al werd dat laatste in Alberts rede niet met naam genoemd. Het blijft verbazen hoe onwetend bij ons de man in de straat blijft over de collaboratie met Nazi-Duitsland. Het is een gevolg van een uitgekiende desinformatie, die begon bij de naoorlogse repressie van 1945 en blijkbaar nog altijd voortduurt. Dit komt mede door het feit dat in Brussel en Wallonië het merendeel van de bewijzen over de plaatselijke collaboratie vernietigd werd. In Vlaanderen heeft men alles keurig bijgehouden en zo lijkt het nu alsof collaboratie uitsluitend een Vlaamse zaak was. In de heisa rond Alberts toespraak werd er zelfs een 'grondwetspecialist' als Francis Delpérée (CdH) opgevoerd die met een uitgestreken gezicht (en een sarcastisch glimlachje) kwam vertellen dat, volgens hem, de koning niets verkeerd gezegd had. De Walen hebben wel degelijk gecollaboreerd met Nazi-Duitsland en zeker niet minder dan de Vlamingen. De grootste collaborateur van België was een Waal: Léon Degrelle. Degrelle was de oprichter van de Rex, een rechtse, Waalse partij, die later openlijk met de nazi's zou verbroederen. De Walen kregen een eigen legioen binnen het Duitse leger, het 'légion Wallonie', dat samen met de Duitsers naar het Oostfront trok om er te gaan vechten tegen de Russische bolsjewieken. Degrelle zelf startte in dat legioen als luitenant en bracht het tot luitenant-kolonel en werd gelauwerd met een IJzeren Kruis. Toen hij zag, dat de oorlog verloren was, slaagde hij erin met een vliegtuig te ontsnappen naar het Spanje van Franco, waar hij de rest van zijn leven ongestoord heeft kunnen doorbrengen. Dat men de man nooit weer naar België heeft kunnen halen, was mede het gevolg van duistere Belgische krachten die maar al te veel schrik had dat hij de waarheid zou hebben komen vertellen over de Waalse collaboratie. Als we bovenstaande vergelijken met wat de Vlaamse Oostfrontstrijders, dikwijls jonge idealisten die door hun dorpspastoor werden aangemoedigd om te gaan vechten tegen de communisten*, hebben meegemaakt, was er het grote verschil dat de Vlamingen geen eigen legioen hadden en ingedeeld werden bij de Duitse eenheden. M.a.w. voor de Duitsers waren de Walen belangrijker. Het verhaal doet zelfs de ronde, dat Hitler ooit gezegd zou hebben dat, als hij een zoon had gehad, hij gewild wou hebben dat die het karakter had van Degrelle...
* De Vlamingen, die aan het Oostfront tegen de communisten gingen vechten en het er overleefden, werden later bij hun terugkeer in België veroordeeld als oorlogsmisdadigers. Vrijwilligers die in de jaren vijftig tegen diezelfde communisten gingen vechten in Korea, werd onthaald als helden. Het kan verkeren, wist Bredero al!
Zoals trouwe lezer Vic Van Vosselaer gisteren reeds meldde in een reactie, is Ray de Bouvere, de promotor van Angeltjes, getroffen door een hersenbloeding. Na een operatie is zijn toestand stabiel, maar of er van zijn rubriek nog veel in huis zal komen, blijft twijfelachtig. Het zou echt jammer zijn, want samen met het Journaal van Marc Grammens, dat eveneens ophoudt te bestaan, zou dit een groot verlies zijn voor het Vlaamse gedachtengoed. Bij deze wens ik Ray een spoedig herstel, ook al weet ik dat dat 'spoedig' niet voor morgen zal zijn.
Vorige week verscheen er in onze media een studie over de voorbije gemeenteraadsverkiezingen, waarin gesteld werd dat in slechts 8% van de Vlaamse gemeenten een zittende meerderheid had stand gehouden. In alle andere waren er ofwel andere partijen aan de macht gekomen, ofwel andere coalities gevormd. E.e.a. heeft te maken met de opkomst van de N-VA die ook op gemeentelijk vlak de electorale kaarten grondig door elkaar heeft geschud en in vele gemeenten voor een alternatief heeft gezorgd dat er voorheen niet was. Er was dus wel degelijk een 'kracht van de verandering' al valt natuurlijk nog af te wachten wat het straks gaat opbrengen. Op plaatsen, waar de zittende meerderheid zich wél heeft kunnen handhaven, zou men er dan ook van uit kunnen gaan, dat die de vorige legislatuur goed bestuurd heeft. Raar genoeg blijkt dat niet altijd zo te zijn. Neem nu Gent, waar de SP.a zich heeft kunnen handhaven, een beetje als de grote uitzondering op de regel, die bevestigt dat die partij in Vlaanderen van nederlaag naar nederlaag strompelt. Termont wordt door de socio's dan ook de hemel in geprezen. Zo'n goeie hebben ze nooit gehad. Zou het? Enkele vergelijkende cijfers met de verkiezingen van 2006 bewijzen het tegendeel. Sinds 2006 zijn er in Gent zo'n duizend werklozen bijgekomen (men zit nu aan bijna 14.000). Ook bij het OCMW zijn de aantallen steunzoekenden flink opgelopen. Hetzelfde geldt voor de criminaliteit, waarbij steeds meer Gentenaren geconfronteerd worden met woning- en auto-inbraken, om nog te zwijgen van de drugsrelateerde misdrijven. In 2011 werden er 35.000 misdaden vastgesteld, 5.000 meer dan drie jaar eerder. Het aantal bedelaars in de stad is de laatste jaren fors toegenomen en er zijn steeds meer problemen om het stedelijk zwerfvuil opgeruimd te krijgen. De laatste jaren is er ook geen enkele sociale woning bijgekomen. Er zijn er wel bijgebouwd, maar ook afgebroken. Het is zo erg, dat men de universiteitsstudenten al moet afdreigen met belastingen als ze een gewone woning betrekken. De stadsreserves zijn sinds 2006 met de helft geslonken en de vraag is maar hoe de stad aan extra geld denkt te geraken om de vele prestigieuze projecten die de nieuwe ploeg belooft te kunnen waarmaken. Kortom, als Termont, die met de groenen scheep is gegaan en de blauwen erbij heeft genomen omdat er een Declercq moest bij zijn, de stad gaat besturen zoals hij dat de vorige legislatuur heeft gedaan, stevent Gent af op een faillissement, op een 'fiscal cliff''* om het eens met een actueel modewoord te zeggen. Een volkswijsheid zegt dat men de leider(s) krijgt die men verdient. Voorwaar geen prettig vooruitzicht voor de Stroppen.
* 'Fiscal cliff', het begrotingsprobleem waar de USA op dit ogenblik mee worstelen (fiscale afgrond), heet in het Italiaans 'Dirupo fiscale'!!
Albert II betaalt geen belastingen of accijnzen. Zijn familieleden, die allen op de kap van de belastingsbetaler op grote voet kunnen leven, evenmin. Hij mag zijn personeelskosten doorrekenen aan de staat, die voor het overgrote deel kan blijven bestaan dank zij Vlaanderen, dat o.m. voor 85% van de export tekent. Hij moet niet instaan voor de kosten van het onderhoud van zijn onroerend goed en wordt op kosten van de staat gratis naar zijn kasteel in de Ardennen gereden en naar zijn luxueus buitenverblijf in Zuid-Frankrijk overgevlogen (én naar andere vakantiebestemmingen). Hij koopt op tijd een stond een nieuw jacht (in het buitenland) en laat het registeren als militair vaartuig zodat hij geen BTW hoeft te betalen. Alsof dat alles nog niet genoeg was, heeft hij zopas nog een 'loonsverhoging' gekregen van 300.000 euro... Diezelfde Albert II slaagt er wel in de Vlaamse meerderheid, die in de huidige federale regering een minderheid is geworden (met dank aan de Vlaamse overlopers van CD&V, Open VLD en SP.a) op tijd en stond te schofferen met termen zoals vroeger het 'omfloerst' separatisme en nu dus dat populisme, mét daarbij een verwijzing naar de jaren dertig, die niets aan de verbeelding overlaat. Nota bene: naar een tijd, toen zijn eigen vader zijn uiterste best deed om op een goed blaadje te staan bij Nazi-Duitsland en er zelfs bij Hitler thuis, in Berchtesgade, op de koffie mocht komen! Om het helemaal 'safe' te spelen worden de uitspraken van de vorst 'gedekt' door de huidige eerste minister, Pippo Pagliaccio, die echt niet te dom is om e.e.a. niet te snappen. De man die bij de vorming van zijn regering de Waalse partijen nog opriep om de Vlaamse meerderheidspartijen door dik en dun te steunen tegen de N-VA, bereikt daarbij het tegenovergestelde resultaat. CD&V voorzitter Beke kon alleen over zijn lippen krijgen dat Albert's uitspraak 'niet wijs' was. Rutten probeerde de schade te beperken door naast de kwestie te praten en rood Tobbackske, leenman van de PS, gaf de koning zelfs gelijk. En straks maar weer staan huilen dat de kiezers hen niet begrijpen. Bart De Wever vindt, dat de rol van de koning bij ons moet worden teruggedraaid tot het protocollaire niveau dat de andere in Europa overblijvende Europese vorsten nog hebben. Persoonlijk vind ik, dat het hoog tijd wordt dat koningshuis meteen af te schaffen. Het is niet meer van deze tijd en als het dan alleen nog moet dienen om een democratische meerderheid in het meestbevolkte deel van zijn 'rijk' ondergeschikt te houden aan de franskiljonse minderheid, dan hebben we het wel gehad, zeker? In deze tijden van crisis zou het trouwens een serieuze besparing opleveren. Een president kan het stellen met een ambtswoning en heeft o.m. al die paleizen en buitenverblijven niet nodig. En zijn familieleden zullen zelf voor hun inkomsten moeten zorgen.
In Egypte is de nieuwe grondwet, gebaseerd op de Sharia, bij referendum goedgekeurd. Slechts een derde van de kiezers kwam opdagen en één derde daarvan stemde tegen. Dat maakt dat de nieuwe grondwet in de praktijk door amper 20% van het totaal aantal kiesgerechtigden is goedgekeurd* en zodoende gegarandeerd een blauwdruk wordt voor verder onlusten en misschien erger. Bij de start van de zgz 'Arabische lente', toen het ene Noord-Afrikaanse land na het andere zijn dictator aan de deur zette, hoopte het Westen dat er in die landen een nieuwe, democratische wind zou gaan waaien. Van dat optimisme is weinig overgebleven. Misschien had men beter eens gekeken naar wat in Algerije is gebeurd in 1991. Toen waren er ook daar voor het eerst vrije verkiezingen. De radicale moslims van het F.I.S. (Front Islamique de Salut) wonnen, nadat ook daar slechts een minderheid was gaan stemmen. Het uiteindelijke resultaat was, dat het leger (weer) de macht greep en men er acht jaar burgeroorlog heeft gekend, iets waarvan het land zelfs nu nog steeds niet helemaal bekomen is. Persoonlijk ben ik een voorstander van vrije verkiezingen en dat men niet verplicht wordt te gaan stemmen, zoals dat bij ons (officieel) het geval is. In werkelijkheid wordt men hier niet meer beboet als men niét gaat stemmen, wat alleen maar aantoont dat ons eigen systeem hypocriet is. In landen waar men echter weinig of geen echte democratie gekend heeft, zoals destijds in Algerije en ook nu in Egypte, zou het beter zijn de eerste stembusgang(en) verplicht te maken. Op die manier moet ook de zgz 'zwijgende meerderheid' kleur bekennen en loopt men niet het risico dat extremisten met de electorale buit gaan lopen. In Egypte heeft men nog één kans het tij te keren, want over twee maanden zijn er opnieuw verkiezingen. Heel wat Egyptenaren, die in de eerste verkiezingen niet gaan stemmen zijn of voor de moslimbroeders gekozen hadden, zouden nu wel eens anders kunnen reageren. Als dat niét gebeurt, dan ligt ook daar de terugweg naar de middeleeuwen open. De Arabische lente hebben we nu stilaan gehad. Van een Arabische zomer is nog helemaal geen sprake.
* Doet me denken aan het Lange Wapper referendum in Antwerpen. Daar stemden toen 60% van de opgedaagde kiezers tegen de Oosterweelverbinding, maar er kwam slechts 40% van de stemgerechtigden opdagen. Lange Wapper werd weggestemd door amper 24% van de kiesgerechtigde Antwerpenaren. En dat ging dan nog over een zaak die ook de bewoners van de omliggende regio aanbelangde en die kregen helemaal geen kans hun stem uit te brengen...
Overtuigde Vlamingen weten al lang dat het koningshuis hen niet in het hart draagt en dat ze niet veel moeten geloven van de praatjes van 'onze' koning op het Tv journaal bij speciale gebeurtenissen, zoals nu ook weer met Kerstmis. Het blijft voorgekauwde kost, waarvan de onderliggende gedachte steeds het behoud van dit kunstmatige land is en daarbij automatisch ook van de eigen baan. Sinds bij de koningskwestie bleek dat het gevaar voor hen uit de linkse hoek kwam hebben de Coburgers dan ook voor die richting gekozen. De Vlamingen waren geen gevaar, veel te braaf. Nu die situatie langzaam maar zeker aan het veranderen is, zijn die het doelwit geworden. Indertijd kon Boudewijn de Laatste nog wel eens enkele persoonlijke accenten leggen, sinds de aantrede van Bert Bibber zit zelfs dat er niet meer in. Werden vroeger de koninklijke speeches hoofdzakelijk door de entourage van de vorst gemaakt, sinds de regeringen Verhofstadt zijn ze herleid tot het goedpraten van de aan de macht zijnde regering. Dat Albert II in zijn Kerstboodschap voor dit jaar ook al begon over het populisme en de jaren dertig, is dan ook slechts een echo van wat linkse politiekers, zoals een Tobback Sr en een Termont, bij gebrek aan serieuze argumenten, hem reeds hebben voorgedaan. Die twee voorgangers mogen dan al Vlaamse verkozenen zijn, zij komen op voor een partij die haar kar niet los krijgt van de Waalse PS, die de lakens in dit land blijft uitdelen. Vroeger was het Vlaams Blok/Belang het aangeschoten wild, nu blijkt de N-VA vogelvrij te zijn verklaard door het Belgische establishment. Zonde voor de zendtijd. Men zou die koninklijke 'boodschappen' beter onder brengen in een rubriek zoals 'Man Bijt Hond', of zo.
Aan wie mijn schrijfsels leest wie zich daarover aangesproken voelt wie tegen de rest van de wereld vecht 'strijden eeuwig', weet je wel. Aan de chronisch verbitterden degenen die tegen onrecht vechten en tegen de calorieën, die op zoek zijn naar zichzelf of naar een partner, die het verlies van een dierbare moeten verwerken en zich vastklampen aan herinneringen, die niet oud(er) willen worden of niet willen vergeten worden of beide. Aan die op vakantie zijn, die helemaal niets meer willen doen of er alvast van dromen en die dromen verwezenlijkt willen zien. Aan die, die altijd willen blijven werken.
Zijn we er nog?
We focussen misschien teveel op problemen en met beter hopen is de tijd verlopen en verspillen we onze energie.
Ik wens u allen de sterkte om uw dromen te verwezenlijken, onze dromen ook, dat Vlaanderen van ons bv en dat dromen geen bedrog mogen blijven.
In deze rubriek heb ik het al meerdere keren geschreven: Europa dreigt een België in 't groot te worden. Net als bij ons gaat het ook in de eurozone steeds meer over transfers van noord naar zuid, mogen de mieren uit het noorden sparen en wroeten en de krekels in het zuiden blijven zingen over la dolce far niente*. Toch blijft er één wezenlijk verschil: bij de Europese transfers moet er telkens in de meeste landen over gepraat én soms zelfs gestemd worden en is er heel wat tegenstand in bv Finland, Nederland en Duitsland. Merkel krijgt ervoor zelfs meer tegenstand in haar eigen CDU/CSU dan bij de Duitse oppositie. Bij ons niets daarvan: de transfers van Vlaanderen naar Wallonië gebeuren geruisloos via de sociale zekerheid. Dat werd dit weekeinde bevestigd door niemand minder dan onze Europese Nobelprijswinnaar Van Rompuy, die dat bevestigde in een interview met DS Weekblad. Van Rompuy verklapte trouwens nog enkele van die 'geruisloze' nieuwtjes. Hij zei dat hijzelf destijds in het parlement is 'gerold' zonder verkozen te zijn geweest. Hij werd door zijn partij gecoöpteerd in de senaat. Feitelijk is dat geen verrassing want de man heeft van het omhoog vallen bij gebrek aan gewicht zowat zijn handelsmerk gemaakt. Maar hij was in zijn partij niet de enige. Politici met illustere namen als Tindemans, Maertens, Dehaene, Marc Eyskens en Gaston Geens kwamen allemaal zonder verkiezingen in het Belgische politieke halfrond terecht. Opmerkelijk en origineel was de Kerstshow van VRT-reporter Rob Heibaut en professor politieke wetenschappen Hendrik Vos. Beide heren hebben een boek over Europa geschreven en voerden een nep stand-by comedy op. Het beste ervan vond ik wel de quotes over Paul Degrauwe, ooit VLD-senator, nu topcriticus van het Europese circus. Herbaut vond dat hij Degrauwe staat van Peter Mertens (PvdA!), waarna Vos erbij voegde: 'dat is in de buurt van Verhofstadt'. Touché! En dan had hij er nog kunnen bij vertellen dat die arme Mertens wel geen reeks buitenverblijven, appartementen en oldtimers bezit, om nog te zwijgen van de subsidie van meer dan 300.000 euro die het genie van Gent, samen met enkele vennoten, zopas nog van de Belgische overheid heeft gekregen om een historisch pand in zijn stad om te bouwen tot drie woningen...
* Super Mario Monti doet niet mee aan de komende verkiezingen in Italië. Hij laat de anderen de kolen uit het vuur halen en 'stelt zich dan ter beschikking'. Echt het type van de geboren leider, die eerst kijkt naar waar de menigte loopt en dan voorop gaat lopen!
Er is de laatste tijd nogal wat te doen geweest over het al dan niet toelaten van het spreken van vreemde talen door allochtone kinderen in de scholen. Door de toename van migrantenkinderen in ons onderwijs, vooral dan in de grootsteden, wordt het er niet eenvoudiger op. De tijd dat die talen alleen maar Turks en Arabisch waren, is trouwens ook voorbij. Door de ontstane kakofonie ter zake wordt, merkwaardig genoeg, de streektaal het laatste bindmiddel. Bij ons dus het Nederlands. Het is de enige taal waarin alle nationaliteiten met eenieder kunnen communiceren: de zgz 'lingua franca'. Feitelijk is er dat nieuws onder de zon. Zowat alle culturen die verschillende volkeren overspanden (en nog overspannen) hadden/hebben nood aan één algemene omgangstaal. Denk maar aan het Grieks in de oudheid, die toen de lingua franca was van heel het Middenoosten en zelfs van het prille Romeinse Rijk. Later werd het Latijn de omgangstaal van de betere klassen in het Westen. Of aan de rol die Engels en Frans ook nu nog spelen in de diverse ex-kolonies, waar hele bevolkingsgroepen elkaar anders niet zouden verstaan, laat staan samenwerken. Hét grote voorbeeld daarvan is India, met zijn miljard inwoners en zo'n zestien officiële talen, maar waar men hoofdzakelijk terug moet vallen op het 'Inglish', zoals men het daar schrijft om het te onderscheiden van het echte Engels. Nu is Nederlands maar een kleine taal in vergelijking met de bovenvermelde voorbeelden. Dat neemt niet weg dat het bij ons dé omgangstaal moet zijn en blijven, zeker binnen de scholen en dat wie het hier wil maken die taal goed moet kunnen beheersen. Dat zal nooit lukken als men kinderen tussendoor op school ook nog hun eigen taal laat spreken, terwijl ze daarbuiten - zeker thuis - ook onze taal nauwelijks te horen krijgen. 'In Vlaanderen Vlaams en op 't Sint Anneke mosselen', zoals men dat in Antwerpen zegt, een van de plaatsen waar dat de dag van vandaag het hardst nodig is.
Gisteren, 21 december 2012, was een merkwaardige dag: het begin van de astrologische winter, de echte winter, zeg maar; het einde van een Maya tijdrekening en de officiële benoeming van Bart De Wever tot 450ste burgemeester van Antwerpen. Drie gebeurtenissen die niets met elkaar te maken hadden, maar elk op hun manier tot de verbeelding spreken. Het begin van de astrologische winter betekent dat de zon weer stilaan uit haar diepste dal trekt en dat de dagen langzaam maar zeker gaan 'lengen'. Het spreekwoord zegt dan wel dat als 'de dagen lengen, de nachten strengen', maar daar gaan we dit jaar niet veel merken. Op Kerstdag zelf voorspelt men 12°C en van nachtvorst is helemaal geen sprake. Ook het spreekwoord: 'een groene Kerst, een witte Pasen', zal wel niet in vervulling gaan. Pasen valt volgend jaar nl ergens half april. De enige weerspreuk die het in ons veranderend klimaat blijft doen is nog altijd: 'Als 't regent in november, valt Kerstmis in december'! (grapje). De wereld is ook niet vergaan, zoals voorspeld door sommige geleerde archeologen (die ondertussen wel op hun voorspelling waren teruggekomen) hadden gemeend te ontwaren uit het einde van een Maya kalender. Het zou maar om het einde van een tijdperk gaan. Voor Europa ziet het nieuwe tijdperk er in elk geval niet denderend uit, alle pep talk van 'il presidente positivo' Van Rompuy ten spijt. De kosten van de vergrijzing die de daarvoor geïnstalleerde studiecommissie in 2002 voorspelde voor 2030, blijken in 2012 al bereikt te zijn. Het verlagen van de pensioenopbouw voor wie niet effectief werkt - ook al gisteren beslist op de laatste jaarlijkse bijeenkomst van het kernkabinet - is daarbij slechts één poging om het tij te keren. Dat Bart De Wever de 450ste burgemeester van de koekenstad wordt, is op zich ook al geen ophefmakend bericht, wel het feit dat de socialisten sinds een kleine eeuw niet meer deel zullen uitmaken van het Antwerpse schepencollege. Bart en zijn nieuwe ploeg zullen het niet gemakkelijk hebben. Alleen al in 2012 zijn er in de stad meer dan 9.000 bewoners bij gekomen, de meeste immigranten. Zelfs de zogezegde Nederlanders die in steeds grotere getale in Antwerpen neerstrijken, zijn meestal van allochtone afkomst. De Wever legde de eed af in het provinciehuis dat straks wordt afgebroken en weer opgebouwd. In een tijd waarin de provincies in vraag worden gesteld en de centen schaars, blijkt men voor dergelijke projecten nog wel geld genoeg te hebben...
In mijn blog van gisteren had ik het al over het nieuw geplande shopping center Uplace op het grondgebied van de Vlaamse gemeente Machelen, dat in de problemen dreigt te komen o.w.v. een arrest van de Raad van State i.v.m.verkeersoverlast, terwijl het bijna identieke project Juts ('Just Under The Sky'), iets verderop richting Brussel, door diezelfde Raad van State gespaard zou blijven. Ondertussen zou echter ook dat project (voorlopig?) geblokkeerd zijn. Tot nu toe wordt er bij deze mega projecten bijna uitsluitend gesproken over de toegankelijkheid. Ze zouden beter eens nadenken over de leefbaarheid ervan. Bij die twee houdt het trouwens niet op, er is zelfs een derde in de maak, het zgn 'Neo'. Alle drie liggen ze in een cirkel van ongeveer zes kilometer, allemaal in het noord-oosten van Brussel. Richting Vlaanderen, zeg maar. Stel eens voor dat die straks alle drie van start gaan. Hoe gaan al de bedrijven die zich daar zullen vestigen kunnen overleven? Misschien, zoals Unizo stelt, doordat ze alle andere winkels en kleinere bedrijven in die zone van Brussel om zeep zullen helpen (reden waarom Unizo bij de Raad van State klacht neerlegde). Ik vraag me echter af of die diverse initiatiefnemers er ook rekening mee gehouden hebben dat we ondertussen in een economische crisis zijn beland die nog wel enkele jaren kan nazinderen. De mensen consumeren nu al minder, zelfs diegenen die nog een job hebben. Wie nog maar riskeert zijn baan te verliezen, houdt de vinger op de knip en rijdt niet naar Brussel rijden om te shoppen. Zeker niet als hij riskeert zowel bij het heenrijden als op de terugweg telkens in monsterfiles terecht te komen. Tenslotte kan men zijn geld slechts eenmaal uitgeven, of zie ik dat weer verkeerd? Eenzelfde redenering geldt trouwens ook voor de diverse Tv-kanalen die er bij komen of hun programma's uitbreiden, terwijl de grootte van het kijkpubliek blijft wat het is. Zelfs met de wetenschap dat men tegenwoordig zowat alle programma's in uitgesteld relais kan bekijken, gaat men dit alleen maar doen als het niet anders kan of men bv in de onmogelijkheid verkeert het rechtstreeks te zien. Het met veel bombarie aangekondigde nieuwe seizoen op 'Vier', dat het nu zelf eens ging waar maken, is al aan een eerste herziening toe. Dacht men nu echt dat iedereen massaal naar 'Vier' zou gaan kijken, omdat ze daar nu de 'Slimste Mens' geven of 'Man Bijt Hond'? Zeker met in het achterhoofd dat men er een flinke portie reclame moet bij slikken, is dat voor heel wat mensen een 'zap' teveel. De bomen hebben nooit tot in de hemel gegroeid en zullen dat morgen evenmin doen. De kans is zelfs hemelsgroot dat ze in het huidige economische klimaat helemaal niét meer zullen groeien.
De beste 'quote' in mijn krant van gisteren, was er een bij een spotprent. Een zoontje vraagt zijn vader hoe God alles op zes dagen kon maken. Waarop de vader antwoordt, dat er toen nog geen Raad van State was. Als men hoort wat voor uitspraken er uit die Raad komen, maar ook uit andere overheidsinstanties - om zeker Justitie niet te vergeten - dan kan men zich terecht afvragen, waar het gezond verstand hier gebleven is. Hilde Crevits heeft overschot van gelijk, wanneer ze - na het arrest over Uplace - stelt dat er met deze manier van werken in Vlaanderen geen grote werken meer kunnen worden uitgevoerd. Helemaal correct is dat ook weer niet, want het gebeurt evenzeer met kleinere aanbestedingen. Denk maar aan die bijna afgewerkte tramlijn tussen Antwerpen en het shopping center van Wijnegem. Die werken moesten worden stilgelegd omdat één buurtbewoner vreesde voor sluipverkeer. Of aan de klacht van die restauranthouder tegen het Lange Wapper project, dat later helemaal de soep indraaide, maar dat had dan weer met de politiek te maken. Bij de zaak Uplace komt er nog bij dat een concurrerend, vlakbij gelegen, bijna identiek project niét gehinderd wordt. Dat heeft nl het voordeel niet in Vlaanderen, maar in het Brusselse gewest te liggen. Om dat project op te starten zijn er ineens op bijna dezelfde plaats geen verkeersproblemen. En daarmee zitten we dan weer in een communautaire discussie. Wat in Vlaanderen niet mag, blijkt voor Brussel aanvaard te worden. Het tegenovergestelde komt echter ook voor. Denk maar aan de geluidsnormen die boven het Brusselse grondgebied een stuk strenger zijn dan boven de Vlaamse Rand of de zwakkere GSM-normen die maken dat bv de G4 in Brussel niet ontvangen kan worden, daar waar dat in de grotere Vlaamse steden al wel kan. Of aan de uitbreiding van de spoorlijn Brussel-Nijvel, die ook al door de Raad van State is stilgelegd omdat deze tak van het gewestelijk express net (GEN) een stukje over de Vlaamse faciliteitengemeente Linkebeek loopt en men speciaal daarvoor ook een Vlaams kohier had moeten maken. Brussels minister-president Piqué had het terecht over de 'janboel' die dit land is. Er zouden tegenwoordig in dit land, voor het eerst sinds jaren, meer benzine- dan dieselauto's verkocht zijn. Dat geldt echter niet voor de bedrijfswagens die voor 99% diesels blijven. De reden daarvoor is dat die laatste categorie nog steeds onder de federale regels valt, waar de verkoop van diesels nog altijd wordt aangemoedigd omdat die minder CO2 uitstoten. Vlaanderen heeft diezelfde wagens zwaarder belast omdat ze meer fijn stof uistoten, wat tegenwoordig schadelijker zou zijn voor het milieu. En de voorlopig laatste blunder uit de ellenlange lijst bij Justitie, is die van een gangster die vrijuit gaat voor twee overvallen op juweliers in de Gentse regio, omdat men de strafdossiers met elkaar verwisseld had. Als Kafka niet bestaan had, dan had men hem hier wel uitgevonden!
Het was een trieste vertoning, die laatste Antwerpse gemeenteraad, waarbij 'P van A' geen dankwoord uitsprak, er zelf ook geen wilde horen en afdroop als een dief in de nacht. De man is gewoon een slechte verliezer en dat imago raakt hij niet meer kwijt. Het ziet er tevens niet naar uit dat hij met een dergelijke mentaliteit potten zal breken in het Vlaamse parlement, waar hij nog wel zijn zitje inneemt. De kans is trouwens groot dat er in dat Vlaamse parlement na de verkiezingen van 2014 een andere meerderheid zal zitten, nl een zonder de socialisten en die zal dan zo'n beetje de weerspiegeling zijn van wat nu in Antwerpen is gebeurd. Het wordt dan ook uitkijken hoe het verder met dit Antwerpse experiment zal uitpakken, al laat alles voorzien dat er daar niet slechter gaat worden. Het feit alleen al dat er drie schepenen van het oude college hun zitje behouden, is een garantie dat er geen gekke dingen zullen gebeuren. Dat de SP.a na meer dan zeventig jaar uit het bestuur op het 'schoon verdiep' verdwijnt, heeft die partij grotendeels aan zichzelf te danken. Een beetje Vlaamse reflex in Vlaanderens grootste stad zat er nooit in. Feitelijk had de N-VA bij de vorige regionale verkiezingen beter gekozen voor de Open VLD dan voor de SP.a. Misschien was er dan o.a. een andere uitkomst geweest voor de Oosterweel verbinding, iets waar men nu nog steeds niet uit is en wordt een begin van een oplossing vóór het einde van deze nieuwe legislatuur meer dan een prestigekwestie. Het feit alleen dat men zelfs nu nog de datum voor een oplossing zover voor zich uit schuift, spreekt boekdelen. De nieuwe Antwerpse coalitie wordt in elk geval een experiment, een 'nieuwe lente', zoals Bart De Wever het zelf stelt. Hopelijk volgt daarop een nieuwe zomer.
---
In de marge van bovenstaande is het nuttig even te verwijzen naar het VB congres van vorig weekeinde, waarbij Gerolf Annemans werd bevestigd als nieuwe voorzitter. De zaal zat afgeladen vol en de geestdrift die er heerste deed helemaal niet denken aan een partij die de handdoek in de ring zal werpen. Dit laat ook voor het VB het beste verhopen, zeker mocht het in 2014 blijken dat de V-partijen stemmen tekort zouden komen om een volstrekte meerderheid te behalen in het Vlaamse parlement, waarmee dan een heerste ernstige stap zal kunnen gezet worden naar een onafhankelijk(er) Vlaanderen. Het wordt dan écht kiezen of delen.
Jongens, jongens, wat een heisa omdat een Franse acteur de zgz 'rijkentaks' van Hollande ontloopt door naar België uit te wijken en daar zelfs de Belgische nationaliteit aan te vragen. En zeggen dat de Vlaamsnationalisten diezelfde nationaliteit eerder kwijt dan rijk zijn! Depardieu is trouwens niet de eerste Franse acteur die zijn douce France vaarwel zegt. Johnny Halliday heeft ooit eens hetzelfde willen doen (naar België komen wonen en Belg worden), maar is daar toen vanaf gestapt. Als ik me niet vergis, is die daarna wel naar Zwitserland getrokken, waar men in la Suisse Romande ook een soort Frans spreekt. Er zijn er trouwens heel wat naar Zwitserland verhuisd (ook Alain Delon bv) waar sommigen ook de Zwitserse nationaliteit hebben aangevraagd en gekregen. 'Met geld koopt men Zwitsers' blijft een actueel gezegde. Er is in Frankrijk echter heel wat meer aan de hand dan die rijkentaks. Het gaat helemaal niet goed meer met de 'hexagoon', de zeshoek, waar men steeds nog denkt de navel van de wereld te zijn. De tijd dat Frankrijk een wereldmacht was, ligt al een tijdje achter de rug. Achter de façade van de Europese Gemeenschap, later de Unie, kon het land die indruk nog wat blijven houden, maar de huidige crisis legt haar zwakte bloot. Mocht er ooit een splitsing komen van de eurozone, dan verhuist het land waarschijnlijk naar de periferie. Frankrijk leeft nog steeds met de mentaliteit van de negentiende eeuw. Men schijnt er nog altijd niet te beseffen dat het tijdperk van de ijzer- en staalindustrie in Europa een stilaan doodlopend straatje aan het worden is. T.o.v. het kleine groepje multimiljonairs dat het land verlaat, vertrekken er ook horden inventieve en ondernemende jongeren, naar de Londense City en Amerika, wat op langere termijn een veel grotere ramp voor het land zal zijn. Er gaan nu in Frankrijk stemmen op om België te bewegen ook hier de vermogenstaks in te voeren. Als dank waarschijnlijk omdat Hollande onze Pippo al twee keer in de kou heeft laten staan: bij de garantieverdeling voor de rest-Dexia en bij de verhoging van de biertaks. Solidariteit onder socialisten, weet je wel.. Een meerderheid van de Fransen heeft bij de recente presidents en parlementverkiezingen voor de partij van monsieur normal gekozen. Wie kiest voor de middelmatigheid moet geen grandeur meer verwachten. Het klassieke verhaal van de peanuts en de monkeys.
