De liquidatie door het speciale federale
politie-interventieteam van de gangster-terrorist Hakim Benladghem blijft
nazinderen. In eerste instantie heeft men op Tv het wapenarsenaal laten zien dat de Franse Algerijn in huis had*,
maar nu blijkt men ook plannen van hem gevonden te hebben om o.m. een of
meerdere aanslagen te plegen, waaronder een op magistraten van het Brusselse
gerecht. Het alarmpeil voor Brussel is daardoor van 2 op 3 (op een
schaal van 4) gebracht.
Ik kom even terug op dat wapenarsenaal dat men
op het Tv-journaal heeft laten zien en waarbij verteld werd dat de twee zwarte
vlaggen met witte tekst die aan de muur hingen erop wezen dat de man wel eens
banden zou kunnen hebben gehad met Al Qaida. Tussen die twee vlaggen in hing echter
nog een derde vlag: een groene met een wit zwaard en witte Arabische letters.
Daarover werd geen commentaar gegeven en daarom zal ik het hier maar doen. Dat
is nl de vlag van Saoedi Arabië en de tekst erop zegt: Allah is groot en
Mohammed is zijn profeet. Het blijkt dus nog altijd mogelijk dat men tegelijkertijd
terrorist en vrome moslim kan zijn. De meest fanatieke imams in Europa komen
niet voor niets meestal uit Saoedi Arabië.
Dat brengt ons bij de discussie die ontstaan
is i.v.m. jonge moslims die vanuit ons land naar Syrië zijn getrokken om daar
te gaan vechten tegen Assad. Nota bene: een oorlog van moslims tegen moslims.
Als die knapen het geweld daar overleven en terug naar hier zouden komen, is de
kans inderdaad groot zoals politie en staatsveiligheid stellen dat die
flink gebrainwashed en geradicaliseerd zullen zijn en daarenboven vlot met
allerlei wapens zullen kunnen omgaan. En dan mag die Rik Coolsaet van de UGent
meteen wel voor de camera komen vertellen dat het zon vaart niet zal lopen en
het maar om een klein percentage van die groep zal gaan, elke fanatieke moslim
is er hier een teveel. Dat hebben we vorig jaar in Luik kunnen meemaken en nu
ook weer met die Benladghem. En daaruit wordt wel degelijk met recht en reden
besloten die mujahedin (of hoe men ze ook noemt) goed in t oog te houden.
Daarbij hoort ook het in de gaten houden van jongeren die plots van kleding
en haargroei veranderen. Dat laatste goedpraten, zoals de linksen en een deel van de media doen in
Antwerpen, heeft trouwens niets te maken met enige terreurdreiging, maar gewoon
met het feit dat men daar, sinds de door links verloren gemeentelijke verkiezingen,
elke beslissing van de huidige autoriteiten zal blijven aanvechten, tot in het
belachelijke toe. Het zijn nu eenmaal slechte verliezers.
* Advocaat Sven Mary,
specialist ter zake, kwam met het gebruikelijke uitgestreken gezicht vertellen, dat Hakims vrouw van niks wist. Verboden te lachen! Het idee, dat de familie van Benladghem zich ondertussen bij het parket van Doornik burgerlijke partij heeft gesteld om de exacte omstandigheden van het vuurgevecht te weten te komen, zal ook wel uit Sven Mary's koker zijn gekomen.
De begrotingscontrole van de federale
regering is gelukt, althans dat is wat deze regering zelf beweert. Ik heb zo
het gevoel, dat het niet het geval zou geweest zijn, mocht er geen paasvakantie
voor de deur gestaan hebben. Mede door het dwarsliggen van de Open VLD is het
hele verhaal verwaterd en afgezwakt klaar gekomen. Opmerkelijk dat CD&V en
natuurlijk SP.a daarbij niet te horen waren, buiten enkele wollige uitspraken
naast de context van wit konijn Geens.
Is nu alles in kannen en kruiken? Helemaal
niet. Er zijn inderdaad geen nieuwe belastingen bijgekomen, maar andere reeds
bestaande zijn aangepast, wat voor velen op hetzelfde neerkomt. En dan is er
nog het structureel verhaal. De traditionele partijen, die altijd zo meewarig
doen over de term confederalisme, schijnen helemaal geen probleem te hebben
met het woord structureel, alhoewel dat woord bij deze begroting evenmin de
lading dekt. Volgens het laatste begrotingsakkoord betekent het nl besparingen
die langer dan één jaar meegaan. Dat klopt niet. Structurele besparingen zijn
besparingen die minstens járen (mv) meegaan, want zelfs dat ene jaar zou er
straks wel eens teveel aan kunnen zijn. Nog dit jaar moet immers de begroting
voor 2014 worden ingediend en daarvan kan nooit iets komen als er niet gevoelig
en degelijk zal worden gesneden in het overheidsbeslag.
Vergeten we ondertussen niet dat de federale
regering bij het opmaken van de begroting voor 2014 met een handicap zal moeten
beginnen. Voor 2012 is het definitieve tekort tenslotte 3,9% geworden i.pl.v.
2,8. Dat had ook te maken met Dexia, maar niets zegt dat zoiets dit jaar niet
zal voorvallen. Mocht dat gebeuren, dan mag men de Europese limieten helemaal
vergeten, want de begroting voor dit jaar tikt nu al af op 2,46 i.pl.v. de
eerst overeengekomen 2,18%. Onder de 100% staatsschuld blijven, nog zon
Europese eis, zal er ook dan niet meer bij zijn.
Tenslotte nog dit: het opmaken van de
begroting voor 2014 zal in dit najaar moeten gebeuren, uitgerekend in een
periode waarin de verkiezingscampagne voor de moeder aller verkiezingen van
2014 reeds volop zal draaien*. Sensatie nu reeds verzekerd!
*
Ondertussen blijkt dat Tobbackske zichzelf officieel heeft voorgedragen als
boegbeeld van zijn partij voor de komende verkiezingen. Dat had ik gisteren in
mijn blog nog geïnsinueerd, toen ik schreef dat hij dan evenzeer zou
gesandwiched worden door het duo Peeters/De Wever als in 2006 Vande Lala
tussen het duo Verhofstadt/Leterme
De afgelopen week werden we gezegend met een
nieuwe beginselverklaring van de SP.a. Veel nieuws werd daarin niet verteld en
het enige wat er bovenuit stak, was het feit dat de partij nog maar eens kazak
draait, nu i.v.m. het hoofddoekenverbod. Zoiets kan moeilijk als beginselvastheid
beschouwd worden. Vergeten we niet dat het de socialistische burgemeester van
Antwerpen was, p.r.-man Patrick Janssens, die destijds het hoofddoekenverbod
bij de loketten van de koekenstad invoerde en dat dit verbod werd overgenomen
door de stad Gent, toen beheerd door een coalitie van roden en blauwen. In de
Arteveldestad zijn de groenen er ondertussen bij gekomen en dan is het blijkbaar
voldoende dat Wouter de boskabouter er zijn beklag over maakt om de nieuwe
coalitie daar overstag te laten gaan. Waarlijk, erg beginselvast!
Met het kazakdraaien zijn de Vlaamse
socialisten trouwens niet aan hun proefstuk. Denk maar aan wat met het Lange
Wapperproject in Antwerpen gebeurd is. De voornaamste reden van hun
'beginselvastheid' was toen, dat de partij nadat het project door 60% van de
40% (eigenlijk dus door maar amper 25%)
opgekomen Antwerpenaren verworpen was - hoopte op die manier de volgende
gemeentelijke verkiezingen te kunnen winnen, wat flink is tegengevallen omdat toen álle Antwerpenaren
gingen stemmen. Ondertussen zit het verkeer van de haven en het doorgaand verkeer rond de stad
om de haverklap vast en zal die situatie alleen maar erger worden. Het laatste
initiatief ter zake en dit is géén 1 aprilvis! is, dat men volgend jaar een
proefvlucht gaat maken met een zeppelin om te zien of men op die manier de
containers niet vlotter uit de haven zou kunnen krijgen!
De rode beginselverklaring is trouwens geen
nieuwigheid. Zes jaar geleden is de SP.a er ook al eens mee afgekomen. Dat liep
op een sisser uit voor toenmalig voorzitter Vande Lala, die in de daarop
volgende verkiezingen gesandwiched werd door het duo Verhofstadt/Leterme,
waarna de partij niet eens meer in de federale regering geraakte. De kans is
groot dat Tobbackske volgend jaar hetzelfde lot ondergaat in de regionale tweestrijd
Peeters-De Wever, alle rode beginselverklaringen ten spijt. Het woord
Vlaanderen is trouwens zelfs met een vergrootglas (weer eens) niet terug te vinden
in heel dat beginselgedoe. En dan straks maar weer verwonderd zijn omdat
Vlaanderen niet voor die partij stemt, ondanks alle welwillende steun van de
linkse media.
Dat de begrotingsgesprekken ei zo na mislukt
waren, wisten we al. Open VLD kreeg hiervoor de schuld, omdat ze met de hete
adem van de N-VA in de nek het zich niet kon veroorloven nieuwe
bedrijfsbelastingen uit te schrijven. Dat schreef ik ook al in mijn blog van
gisteren, waarbij ik aanstipte dat het opmerkelijk was dat CD&V zich zo
koest hield. Zou die partij dan wél de PS volgen om eventuele nieuwe
belastingen te heffen? De reden blijkt een heel andere te zijn. Het antwoord
vond ik in Doorbraak het maandblad van de Vlaams Volksbeweging (VVB), waar
Bart Maddens hij weer eens duidelijk de puntjes op de i zette.
Wie herinnert zich niet het triomfantelijk
relaas van Servais Verherstraeten, CD&V- staatssecretaris voor
staatshervormingen, die op 19 juli van vorig jaar kwam vertellen neus in de
wind en stropdas scheef, zijn handelsmerk dat B-H/V definitief gesplitst was?
Om dat echter te kunnen verwezenlijken, blijkt dat eerst de afschaffing van de
rechtstreekse verkiezing van de senaat moet zijn goedgekeurd. Dat laatste moet
gebeuren via het indienen van wetsvoorstellen en zolang dat niet gebeurd is, blijft ook de
kieskring B-H/V bestaan. Met de besprekingen van die wetsvoorstellen is men tot
op de dag van vandaag niet eens begonnen. Dat houdt in dat, mocht de
regering Di Rupo nu vallen, er nog steeds senaatsverkiezingen zouden moeten
gehouden worden en B-HV nog steeds zou bestaan. Voor CD&V zou dit een
serieuze blaam betekenen, waarvoor ze meer dan waarschijnlijk op zou worden
aangerekend. Nogal wiedes, dat de partij - of wat ervan over blijft - dan ook als
dood is voor een vroegtijdig einde van de huidige federale regering. En dat is
nog niet alles.
De Franstalige partijen weten dat nl ook en die
doen er alles aan om de tweede fase van Di Rupos staatshervorming uit te
stellen, een fase waar ze toch weinig of niets bij te winnen hebben.
Ondertussen staat CD&V onder druk, zodat de partij wel verplicht is naar de
pijpen van de francofonen te dansen, minstens tot aan de verkiezingen van 2014
en is dat dus dé reden van de oorverdovende stilte van de partij in de
pasgevoerde bekvechterij over de begroting. Dat is trouwens ook de reden waarom
men geen CD&V kopstuk nog zijn mening ziet geven bij de politieke interviews
er omtrent (positivo Geens, die zich af en toe al eens nietszeggend mocht uiten,
kan men bezwaarlijk al een kopstuk noemen). Kortom, de kans dat CD&V zich nog zal outen vóór mei 2014 is klein. De partij hoopt waarschijnlijk op een mirakel voor het zover is. Als zgz christelijke partij zou ze echter moeten weten dat het geloof zonder de werken dood is. Daar zal een Paasvakantie niets aan veranderen.
Zopas hebben de vertegenwoordigers van vier
grote industriële bedrijven (ArcelorMittal, Nyrstar, Solvay en Bayer)
gewaarschuwd tegen de dure elektriciteit in België. Dat gegeven is niet nieuw,
maar het schijnt dat ondanks een tijdelijke prijsblokkering, de trend is dat de elektriciteitsprijs in dit land blijft stijgen t.o.v. die in de
buurlanden. Zowel in Frankrijk, Nederland als Duitsland hebben de overheden
maatregelen genomen om de elektriciteitskosten voorenergie-intensieve bedrijven worden gedrukt.
Bij ons gebeurt dat niet, grotendeels o.w.v. de staatssteun aan de
groene-stroomproductie, de warmtekrachtcentrales en de windmolenparken. Dat alles terwijl de chemische industrie, een van de grootste werkgevers in dit land, in de kou blijft staan.
Als het daarmee zou ophouden, was e.e.a.
misschien nog te dragen, maar buiten de stroomkosten zitten dezelfde bedrijven
ook opgescheept met loonkosten die ook steeds maar duurder worden t.o.v. de
buurlanden. Ook dat is niets nieuws.
Nu de regering Di Rupo voor de zoveelste
keer wanhopig op zoek is naar geld om zijn begroting te laten passen in het
Europese kader, dreigen er ook nog een paar bedrijfsbelastingen bij te komen. Normaal
was dat al geregeld geweest, maar Open VLD ligt dwars. Die partij wil kost wat
kost af geraken van de N-VA beschuldiging als zouden zij mee in een
belastingsregering zitten. Nóg maar eens een extra belasting is voor hen dan
ook een stap te ver. Dat er bij CD&V weer eens een oorverdovende stilte ter
zake heerst, zijn we zo stilaan gewend geraakt. Typisch tsjevendenkwerk, waarbij men de kat uit de boom kijkt. Als er deze week nog een federaal begrotingscompromis komt, dan zal dit alleen te danken zijn aan de dreigende paasvakantie!
Ondertussen staat men verwonderd te kijken
dat steeds minder buitenlandse bedrijven in dit land willen investeren. Volgens
een laatste studie van de consulting en auditgroep Ernst & Young was dat in
2011 als 10% minder dan het jaar daarvoor en verwacht men een verdere daling.
Terwijl men op Cyprus een of meerdere banken
gaat sluiten, zijn er bij ons die dromen om een nieuwe bank te beginnen. Een
groep bestaande uit een zestigtal vakbonden, ngos en andere verenigingen
willen een nieuwe bank opstarten, een duurzame bank. Een bank die zich dus
zou richten op duurzaamheid en wat men de klassieke bankactiviteiten noemt
(beheer van spaargelden en verlenen van kredieten aan de lokale economie). Om
ermee te kunnen beginnen zou men zon tienduizend potentiële klanten een
aandeel van 20 euro verkopen. De respons op de lancering is alvast positief. 20
euro is nu ook eenmaal geen geld meer. De vraag is maar wat er later allemaal
nog om de hoek zal komen kijken.
Eigenlijk bestaat er al zon duurzame bank,
nl Triodos, die min of meer al doet wat de nieuwe initiatiefnemers vooropstellen.
Daarmee gaan ze dus concurreren. Hoe goed bedoeld ook, ook deze nieuwe bank
zal een organisatie, logistiek, medewerkers e.d. nodig hebben en ik denk niet
dat die allemaal gratis gaan werken. Ook bij bv ngos gaan de grote kosten naar
de organisatie en is het dikwijls onduidelijk hoeveel geld of andere steun er
tenslotte gaat naar de mensen die het echt nodig hebben.
Met wat er de laatste tijd allemaal gebeurd
is met coöperanten en vakbondskassen is het gerechtvaardigd te betwijfelen of
zon nieuwe bank wel gaat werken en of we straks niet opnieuw met een
bankprobleem zullen te maken krijgen, mocht blijken dat de nieuwe bankiers toch
maar amateurs lijken te zijn. Vergeten we niet dat de Boerenbond vroeger ook al
eens met een bank failliet is gegaan (de geschiedenis van de Antwerpse boerentoren)
en dat heel wat door vakbonden opgestarte coöperatieven het niet gehaald
hebben. Degenen die het wél haalden, danken dit uiteindelijk meestal aan gulle staatsinterventies,
zoals bv de ziekenkassen en het uitbetalen van werkloosheidsvergoedingen (enig ter wereld!)*. Ik denk niet dat het de bedoeling kan zijn dat ook
deze nieuwe bank, die de lelijke naam New B (rijmt op 2B) meekreeg, hoopt dat
straks de staat wel zal bijspringen als het niet (meer) zou vlotten. Die staat
heeft nl zelf al problemen genoeg, o.a. door haar bankgaranties
* De vakbonden krijgen van de Belgische staat elk jaar meer dan 200 miljoen euro om dopgelden uit te betalen die evengoed door de staat zelf zouden kunnen worden gegeven via de eigen, bestaande instellingen. En dan maar afvragen waar nog bespaard zou kunnen worden...
Het is me wat met dat Cyprus. Er is ter
elfder ure wel een compromis bereikt tussen het eilanddeel en de zgz Trojka,
maar geen zinnig mens gelooft dat het Griekse Cyprus zijn verplichtingen ooit
zal kunnen waarmaken, evenmin als ze dat eigenlijk in het verleden heeft gedaan.
In navolging van grote broer Griekenland heeft het, sinds het lid werd van de
Eurozone, flink boven zijn stand geleefd, schulden gemaakt dat het niet meer
mooi was en erger nog - zich meer dan waarschijnlijk bezondigd aan
witwaspraktijken, in de eerste plaats met zgz maffiageld uit Rusland. Eerst
schulden maken en daarna staan roepen op solidariteit, is niet ernstig. We
kunnen daar in België trouwens over meespreken.
Cyprus is echter niet de enige schuldige. De
E.U. in het algemeen en de Eurozone in het bijzonder hebben ook boter op hun
hoofd. Evenmin als dat voor Griekenland het geval was, heeft men ook voor
Cyprus niet ernstig gecontroleerd of dat land wel rijp was voor de euro en draait
heel de club van de eurozone daar nu mee voor op.
Tenslotte is uit deze zaak gebleken dat
Guus(t) Flater wel degelijk bestaat. Hij heet eigenlijk Guus (zonder t), de
Nederlandse versie dus*. Denk maar aan die hit Guus kom naar huus want de
koeien staan op springen. De man heet Jeroen Dijsselbloem, ooit afgestudeerd
als landbouweconomist (kan met dat liedje dus toch iets te maken hebben!) en
voor de eerste keer in zijn leven minister en dit pas sinds december van vorig
jaar. Bij zijn aanstelling tot hoofd van de eurogroep als opvolger van de
Luxemburger Juncker was er al enige twijfel bij Amerikaanse economisten of de
aanstelling van een socialist wel een goede zet was voor een dergelijke
functie. Ze hebben gelijk gekregen. Daarenboven zon neofiet meteen een
dergelijke belangrijke job geven was problemen zoeken. Het was dan ook onder
zijn verantwoordelijkheid dat er eerst gedacht werd álle spaarders op Grieks
Cyprus te belasten, waardoor heel de 100.000 euro garantie op de helling kwam
te staan. Toen men daarvan afstapte, kwam Guus nog effe vertellen dat Cyprus
een voorbeeld moest zijn voor de hele eurozone, waarbij de eerste paniek terug
oplaaide. De vraag is maar of die nog zal verdwijnen, zeker in vergelijkbare
landjes als Malta en Slovenië, maar ook in de rest van de periferie.
Een eiland in de zon spreekt tot de
verbeelding van toeristen (en rijke Russen). Er moeten werken is een ander
verhaal en ik kan er van meespreken. Ik heb ook negen jaar op zon eiland
gewoond. Men kent er amper het verschil van de seizoenen. Op Cyprus blijkbaar
ook amper het verschil tussen het mijn en het dijn
* De
originele versie was met een t, Guust dus en was een oorspronkelijk Belgische
stripfiguur die een eigen verhaal had, maar ook gastoptredens had in andere
stripverhalen, zoals bv in Robbedoes.
Volgens een zoveelste peiling, deze keer
door VTM, RTBf, Le Soir en De Morgen, zou de N-VA er 3% op achteruitgaan. Op de VTM
noemde men dat opmerkelijk nieuws, de vraag is alleen wat men ervan moet
geloven. De uitspraken van Geert Bourgeois zullen in Francofonië wellicht voor
meer negatieve reacties gezorgd hebben, maar de vooringenomenheid van De Morgen is helemaal geen garantie voor welke peiling ook over Vlaamsnationalisten. Dat
laatste geldt trouwens ook voor de peilingen van het duo VRT/De Standaard.
In laatstgenoemde krant waren de De Wever
bashers vorig weekeind trouwens weer aan het feest. Het begon vrijdag al met
een tirade van zelfverklaard cultuurpaus Gerard Mortier, die vertelde vroeger
gunstig te hebben gestaan tegenover de N-VA, maar daarop te zijn terug gekomen
na de discussies in Antwerpen over de naamswijziging van het De Coninck
pleintje en het loketverbod voor het dragen van regenboogshirt. Voorwaar
ernstige problemen, zeker als men weet dat diezelfde Mortier tot de
regenboogbrigade behoort. Voor wie het nog niet zou weten, Gerard Mortier is
momenteel intendant van het Teatro Real, de opera van Madrid. Hoe hij het daar
financieel vanaf brengt is momenteel nog steeds een publiek geheim. Op de
plaatsen waar hij vroeger de scepter zwaaide in de Brusselse Munt en de Salzburger
Festspiele - liet hij telkens een groot gat in begroting achter. Het eerste
jaar dat Mortier het in Salzburg voor het zeggen had, zat de organisatie daar
meteen in het rood, iets wat decennia daarvoor nooit was gebeurd. Sinds hij er
weg is, maakt men er weer winst
Het nummer twee was de alom bekende Étienne
Schouppe, vroegere baas van de NMBS, die daar al een even groot gat achterliet,
maar zelf wel met een dikke bonus mocht vertrekken en ei zo na de nieuwe baas van
Belgacom dreigde te worden*. Wie over Schouppes esbattementen meer wil weten,
verwijs ik naar mijn blog van 05.01.2013 (De poenschoupper) De man, die de
N-VAers schizofrenen noemt, zou beter eens in de spiegel kijken.
Het nummer drie van de De Wever bashers van
het voorbije weekeinde is ene Olivier Boehme. De man is, net zoals De Wever,
een historicus die aan de publicatie van zijn tweede boek toe is en daarin zegt
dat Verhofstadt en De Wever veel met elkaar gemeen hebben. Dat moet dan wel de
Verhofstadt van de jaren stilletjes zijn geweest, die van de eerste drie
burgermanifesten. Ondertussen heeft het genie uit Gent die manifesten echter al
lang verloochend en is hij nu zelfs een Europese unitarist geworden. Ik denk
dat die Boehme eerder uit jaloezie schrijft, net zoals Barts broer Bruno ook
al een historicus dit regelmatig doet. Als zon mensen hetzelfde zouden
verkondigen als Bart De Wever, zouden ze niet opvallen; half Vlaanderen doet
dat al. Dus verkiest men het tegenovergestelde en zo provocerend komt men wél in de
belangstelling en aan de bak. Altijd leuk meegenomen als reclame voor een nieuw
boek.
Ik vraag me af hoelang een zelfverklaarde
kwaliteitskrant als De Standaard dit soort krantenvulsel blijft verspreiden. Vergeet
niet dat er daar op de redactie nog de linkse Borgerokkaan Bart Brinckman en de
unitaire belgicist Marc 'Reynebelg' zitten, die tussendoor lekker mee stoken als
de gelegenheid zich voordoet. Daarom alleen zou men wensen dat die verkiezingen
van 2014 voor de Vlaamsnationalisten het verhoopte resultaat zullen opbrengen, al
was het maar om te zien hoe die heren dán zullen reageren.
* Dat
Schouppe, ondertussen al de 70 voorbij, naast de Belgacom topjob pakte, zou te
maken hebben gehad met een onderzoek naar hem i.v.m. bankaandelen o.a. van
Dexia waarvan men dacht dat hij die verkocht had met voorkennis. Die zaak
werd ondertussen wel geseponeerd, maar zij doorkruiste Schouppes Belgacom
ambities, waarna men hem maar de troostprijs van een senatorzetel heeft
aangeboden
Schouppes schoonzoon, Bart Bronselaer, is
ondertussen (eind 2012) - oh, toeval! - bestuurslid geworden van de Dexia restbank. Its all in
the family!
Elektriciteitsproducent EDF Luminus legt
zijn gascentrale van Seraing tijdelijk
stil. Dat is al de vijfde centrale van dat type die de laatste zes maanden
wordt gesloten. BASF in Antwerpen liet zopas nog weten de productie van zijn
centrale terug te draaien en misschien stil te leggen, Electrabel sluit zijn
centrales van Brugge en Brussel en het Duitse E.on doet hetzelfde in Vilvoorde.
Daar bovenop circuleert het bericht dat Luminus ook zinnens zou zijn de
centrale van Gent te sluiten. Dat laatste wordt (voorlopig?) ontkend, maar
waar rook is, is vuur, zei Uilenspiegel (en hij stak zijn pijp aan bij een
verse koevla!). De reden voor de sluitingen is altijd dezelfde: de uitbating is
te duur, de producenten verliezen er geld aan.
Alle gekheid op een stokje: vorig jaar was
er al een near mis tijdens de amper twee weken durende ijsdagen van februari
en deze winter heeft het ook heel weinig gescheeld of we zaten vorige maand met
een gedeeltelijke black-out. Dat het niet zover is kunnen komen, had niets te
maken met enig goed beheer hier ter plaatse, maar met het feit dat we telkens nog genoeg
stroom konden kopen bij onze buurlanden Frankrijk en Nederland (waarbij men
vergeet dat dat ook extra geld kost dat naar het buitenland gaat). Frankrijk is
een groot land, waar het zelden over zijn hele oppervlakte tegelijk winters is
en daarom nogal wat stroom op overschot kan hebben, maar 100% zeker is dat
nooit. Nog eens een winter als degene die we nu meemaken, maar dan met een
ander weerpatroon, zou er wel eens voor kunnen zorgen dat we inderdaad in de
penarie zouden geraken.
Het is hier altijd hetzelfde liedje: ook al
is er e.o.a. dreiging, er wordt nooit op gereageerd vóór het te laat is. Denk
maar aan die gerechtspsychiatrie, waarover men nu de mond vol heeft en die er
stante pede zou moeten komen. Maar dat gebeurt dan pas nadat De Gelder er een
aantal moorden voor moest plegen (en dan palavert men er vier jaar later pas
over). Met de stroomvoorziening gaat het dezelfde kant op: eens zal er een
echte black-out moeten plaats vinden en pas dan zullen de bevoegde instanties
wakker schieten. Het wordt dan ook uitkijken naar de winter van 2014. Met het
winterse voorjaar dat we nu meemaken, lijkt de volgende Kerstmis opeens niet
meer ver af
De rechtszaak omtrent de moorden gepleegd
door Kim De Gelder is uitgelopen op wat ik reeds vreesde in mijn blog van 24
februari (Whodunit?). Ik stelde toen dat dit een nutteloos proces was. Wie
een beetje gezond verstand heeft, wist dat de kerel geestesziek is en beter
meteen geïnterneerd had moeten worden. Dat proces heeft niet alleen enorm veel
geld gekost, maar ook veel emoties losgemaakt die er nu ineens niet meer zouden
zijn omdat iedereen eens zijn hart heeft kunnen luchten voor de cameras. De
show was nooit ver af. Of omdat De Gelder nu in de gevangenis belandt, een
gevangenis waarin hij niet de verzorging krijgt die een gestoord persoon van
zijn kaliber zou moeten krijgen. Er is reeds in 2007 een wet gestemd die daar verandering
in moest brengen maar, zoals hier wel meer gebeurt, is er van de uitvoering van
die wet zes jaar later! nog steeds niet veel in huis gekomen. Ook dat is
Belgisch: wetten maken die niet of pas vele jaren later worden uitgevoerd en
dan meestal reeds voorbijgestreefd zijn.
En er is meer. Zoals ik ook al stelde in
mijn blog van 24.02 kan die De Gelder, daar hij niet geïnterneerd wordt, na
x-aantal jaren vrij komen, volledig legaal volgens de dan heersende Belgische
wetten. Als hij die hele tijd zonder speciale verzorging en/of behandeling in
de gevangenis heeft gezeten, moet je al een onderontwikkelde zijn om niet te
snappen dat die mens in zijn bovenkamer niet ten goede zal veranderd zijn. Men
kan nu wel zeggen, dat hij nooit meer vrij zal komen, maar er is geen enkele
garantie dat men daarover binnen twintig jaar nog zo zal oordelen. Net zoals
Michelle Martin en straks waarschijnlijk Marc Dutroux riskeert De Gelder ooit
vrij te komen. Tegen die tijd zijn Vermassen en Co en dat hele psychiatrische
zootje dat er op het proces maar op los fantaseerde, waarschijnlijk met
pensioen, onder het motto: Na ons de zondvloed en ondertussen hebben we weer
netjes reclame (nou, ja) kunnen maken voor onze winkel. Daar tegenover staat
de eenzame advocaat Jaak Haentjes, de enige die De Gelder de hele tijd heeft gevolgd en
beter dan wie ook zijn cliënt doorgrondde. Hij krijgt geen gelijk, want zijn
gelijk paste niet in wat ik maar onze open Tv cultuur zal noemen
Het is me wat met die Belgische begroting.
Telkens men denkt dat ze in orde is met de Europese richtlijnen, komt er een
kink in de kabel en moet er worden bijgesteld. Dat heeft o.m. te maken met het
Planbureau dat telkens met de nodige vertraging komt aandraven met andere
voorspellingen en/of vaststellingen. Volgens dat bureau stijgt de economie nu
weer met zoveel procent, dan weer niet, dan daalt ze weer of is het weer
iets anders. Volgens welke criteria dat allemaal berekend wordt, weet ik niet.
Dat het zo stilaan een poespas aan het worden is, is een feit.
Deze week kreeg Di Rupo dan van Europa nog
tot twee keer toe slecht nieuws: eerst dat de 2,9 miljard euro die België nog
maar eens bij moest pompen in het gat zonder bodem dat Dexia heet, niet bij de
staatsschuld, maar bij de begroting geteld diende te worden. Dat betekent dat
de federale regering de vooropgestelde Europese 3% norm voor 2012 niet meer
haalde. Alsof dat nog niet erg genoeg was, kreeg ze nog dezelfde week te horen
dat ze ook zonder dat Dexia geld, weer o.w.v een bijstelling door dat Planbureau,
diezelfde norm niet haalt en dat laatste betekent dat België een Europese boete
riskeert van zon 800 miljoen euro.
En daar houdt het niet bij op, want als we
de begroting voor 2012 niet onder controle krijgen, kan er ook van die voor
2013 niet veel in huis komen. De reden is nog altijd dezelfde van wat ook ik
hier al enkele jaren schrijf: er wordt niets structureel hervormd, alleen maar
geplakt en geknipt, zodat vroeg of laat er geen rek meer zit op belasten en
besparen. Zover zijn we nu, zodat er iets structureels zal moéten gebeuren. Wat
dat zal worden, is op dit ogenblik nog steeds niet definitief beslist, maar één
optie is een nationale feestdag af te schaffen en dat zou wel eens tweede
Pinksterdag kunnen worden.
In de marge van bovenstaande is het wel eens
nuttig terug te grijpen naar het verleden en wel naar 3 januari 2004. Op die
dag verscheen er nl in De Standaard een artikel van de heren Frank
Vandenbroucke en Johan Vande Lanotte, toen beide minister in de paarsgroene
regering Verhofstadt. Daarin werd zwart op wit gesteld dat de Belgische
begroting vanaf 2005 structureel in
evenwicht moest zijn en dat men vanaf 2011 een begrotingsoverschot moest hebben van anderhalf procent en dit gedurende acht jaar! De reden voor deze aanpak
was, volgens beide heren, dat men anders de kosten van de vergrijzing niet aan zou
kunnen. Als men weet dat er daarna enkele jaren een begroting in evenwicht was
met alleen maar eenmalige maatregelen, uitgedokterd door dezelfde Vande Lanotte en later
alleen maar tekorten, dan weten we meteen waarom we nu met de gebakken peren
zitten. Evenmin als voor de pensioenen, die 18 jaar beheerd werden door
socialistische ministers, hebben de roden nooit iets structureels gedaan voor
het opvangen van de vergrijzingkosten. Iets dat in al onze buurlanden al vóór
de eeuwwisseling had plaats gevonden. Mede als gevolg daarvan bedragen de
vergrijzingskosten in een land zoals bv Italië, dat nog een grotere
staatsschuld heeft dan België (130%), daar slechts 0,5%van het bbp t.o.v. 10% bij ons. Om eens over
na te denken, als we straks weer meewarig doen over Berlusconi en Co...
Rik Torfs stapt uit de politiek en gaat zich
opnieuw kandidaat stellenbij de
rectorverkiezing aan de KU Leuven. Dat laatste had hij al eens gedaan in 2005,
maar toen moest hij, de kerkjurist, het onderspit delven tegen Marc Vervenne,
de theoloog. Alsof dat op zich al niet erg genoeg was, bleek later dat hij
die verkiezing verloren had omdat de studenten die mee mogen kiezen
massaal voor de concurrentie gestemd hadden en dus tegen hem. Met dit in het
achterhoofd lijkt het mij weinig waarschijnlijk dat Torfs het ditmaal wel zou
kunnen halen. Dit is geen Tv-wedstrijd waar de smsjes tellen en waar oneliners
weinig indruk maken.
Torfs werd door CD&V binnengehaald als
het klassieke wit konijn dat eens zou gaan zorgen voor een nieuwe wind in de
steeds meer schrompelende van oorsprong christelijke partij. Ondanks de slechte
uitslag van die partij haalde hijzelf liefst 143.000 voorkeurstemmen, wat hem
in de senaat deed belanden. Wat later werd hij, samen met Vervotje, door de
partij belast om een vernieuwingsrapportop te stellen. Ik heb daar ooit iets van gelezen, maar zou echt niet
meer kunnen zeggen hoe dat rapport, dat wel dood en begraven lijkt, er uit zag. Ondertussen
is voorzitter Beke zelf al met een volgende vernieuwing gestart, het zgn
innesto, waar men al even weinig over hoort en waar men waarschijnlijk
evenmin veel van verwacht.
E.e.a. neemt niet weg, dat Torfs parcours
binnen CD&V niet onopgemerkt is geweest. Hij was een van de weinigen die geen blad
voor de mond nam en openlijk kritiek uitte als dat nodig was. Zonbeetje het tegenovergestelde van bv
applausmeester Verherstraeten, de laatste der ACW Mohikanen in de regering Di
Rupo. Torfs hield niet van de particratie die ons parlementair systeem heeft
aangetast, van het gebrek aan aanpassingsvermogen, aan vernieuwing, aan
transparantie en was binnen de partij misschien wel de grootste criticus i.v.m.
de heisa rond Dexia, ACW en Arco. Hij was gewoon een dwarsligger en zeker geen
tsjeef in de enge betekenis van het woord*. Menig doorwinterde CD&Ver zal
er niet om treuren dat de partij van hem verlost is. Door op te stappen zullen
we ook nooit te weten komen hoeveel stemmen hij in 2014 nog had kunnen behalen.
De kans is groot dat heel wat CD&Vers, die juist nu voor hem zouden
stemmen omdat hij geen jaknikker was, misschien straks helemaal niet meer voor
die partij zullen kiezen. Met de wetenschap, dat ook Vervotje heeft afgehaakt
en Leterme in 2014 niet meer mee zou doen, wordt het akelig eenzaam aan de
CD&V-top
* Wie
zich wel steeds meer als een tsjeef manifesteert is de nieuwe minister van
Financiën, Koen Geens. Zijn uitleg bij de nieuwste ontwikkelingen van het
begrotingstekort is al helemaal van hetzelfde wollige soort als die van zijn voorganger:
enerzijds/anderzijds en nog van dat moois
Sinds het overlijden van mijn echtgenote heb
ik overdag meestal thuis de radio opstaan, kwestie van wat sfeer in huis te
hebben. Normaal luister ik naar klassieke zenders, maar tussendoor krijg ik dan
ook nieuwsberichten te horen. Opmerkelijk daarbij is, dat er af en toe
nieuwtjes op de radio verteld én herhaald worden, die men s avonds op de Tv-journaals
niet terug vindt. Gisteren was er weer zo een.
Volgens de radio heeft e.o.a. studiedienst nl
een onderzoek gedaan naar het taalgebruik binnen de Brusselse huisgezinnen. Dat
daarbij het Arabisch in opmars is, zal wel niemand verwonderen (Arabisch is nu
reeds de vierde taal in Brussel). Wat mij meer interesseerde, was dat ook het
Nederlands er vooruitgang boekt. Volgens dezelfde studie zou onze taal
momenteel de huistaal zijn in zon 20% van de Brusselse gezinnen. In 10% van de
Brusselse gezinnen zou men helemaal geen Nederlands gebruiken, maar ook geen
Frans en zelfs geen Engels. Het merkwaardigst van al was wel, dat het Frans de
dag van vandaag nog slechts in 38% van de Brusselse huishoudens als enige taal gesproken
wordt. In 2006 en dat is dus nog niet zo lang geleden -was dat nog meer dan 60%.
Dat laatste is belangrijk, want het
ontzenuwt de claim van de francofone politieke partijen dat Brussel een
hoofdzakelijk Franssprekende stad zou zijn, waar zon 90% van de inwoners Frans
zou spreken (iets wat recentelijk nog door Charles Michel werd verteld). Het
Frans is nog wél de lingua franca van de Belgische hoofdstad, maar aan de haard
is dat dus niet meer het geval. Als deze evolutie zich doorzet en daar ziet
het naar uit dan zal dat Frans in de toekomst steeds minder belangrijk worden
en zal het WalloBrux verhaal, dat grotendeels stoelt op de zgz eenheid van taal
tussen Brussel en Wallonië,dan ook
politiek geen stand kunnen houden.
Zoals ik hierboven reeds aanhaalde, heeft
dat radioverslag het Tv-journaal niet gehaald.Met mijn slecht karakter denk ik, dat de reden is dat het verhaal dan nl
communautair wordt en van dat woord is men zeker bij de VRT vies, tenzij
het kan gebruikt worden tegen de Vlaamsnationalisten, wat nu niet het geval kon
zijn. De kranten blijken het nieuiws wél opgevangen te hebben.
Volgens mij heeft de opmars van het
Nederlands in Brussel ook te maken met het feit dat steeds meer francofone én
vreemde inwoners het belang ervan inzien en er bv hun kinderen naar
Nederlandstalige scholen sturen. Kortom, er is nog hoop voor de Vlaamse
partijen die Brussel niet willen loslaten.
Straffe Hendrik Bogaert blijft het maar
moeilijk hebben met de ambtenarenhervormingen. Meervoud, inderdaad, want de ene
maatregel is nog niet uitgewerkt of hij heeft er al een andere klaar. Dat
daarop dan meteen negatieve reacties komen vanwege de vakbonden, is de
normaalste zaak van de wereld. De titel hierboven, ontleend aan een vroegere
uitspraak van ex-minister Quicky, is ironisch bedoeld. Want het is best te
begrijpen dat heel wat ambtenaren zich gepakt voelen, ook al heeft Bogaert ook
niet helemaal ongelijk. Dit land heeft, op Cyprus na, percentsgewijs het
hoogste aantal ambtenaren van de hele E.U. en nu juist vergeleken worden met
dat parialandje is ook niet om over naar huis te schrijven.
Waarom hebben wij teveel ambtenaren? Gewoon
omdat we teveel instellingen hebben, teveel regeringen, deelregeringen,
gewesten, gemeenschappen, provincieraden en ga zo maar door. We hebben zes
overheden voor 11 miljoen burgers. Dit land is al lang niet meer serieus
bestuurbaar en i.pl.v. de overtollige zaken te schrappen, worden er steeds maar
bijgevoegd. Het wordt daardoor één grote chaos en het resultaat van dat
alles is een veel te hoge staatsschuld én overheidsbeslag en meestal slecht
functionerende instellingen. Teveel koks bederft het eten en dat geldt ook voor
het werk van ambtenaren (en politiekers). Om daaraan te verhelpen zijn er twee
mogelijkheden:
-het
land splitsen, zodat de burgers nog met één overheid te maken zullen hebben en
niet met twee of meer zoals nu het geval is;
-de
klok terugdraaien naar een unitair België, wat bijna niemand nog wil, omdat
België al lang geen meerwaarde meer biedt.
Het recente discours van Geert Bourgeois past daar
perfect in: laten we nog één keer aan tafel gaan zitten en dan, Vlamingen en
Walen, beslissen wat we nog samen gaan doen en wat niet. Wat we met Brussel
gaan aanvangen en wat we eventueel nog overlaten aan wat er van het huidige
federale België zal overblijven. Tegelijkertijd zullen we dan ook zoveel
ambtenaren niet meer nodig hebben. Niet dat we die mensen zouden moeten
afdanken. Er gaan er de volgende jaren genoeg met pensioen en die moeten niet
allemaal vervangen worden. Anderzijds kan een deel van hen wel elders terecht,
zodat er op bepaalde gebieden efficiënter zal kunnen gewerkt worden, al dan niet door een verhoogde automatisering.
Het blijft maar reacties regenen over de
uitspraken die Geert Bourgeois gedaan heeft in zijn interview in de
weekeindeditie van De Standaard, waarbij hij stelde dat zijn partij, de N-VA,
bij de verkiezingen van volgend jaar voluit voor de volledige Vlaamse autonomie
moet gaan en daarvoor geen zevende staatshervorming meer nodig heeft, maar wel
een compleet nieuwe afspraak met de francofonen, waarbij zowel Vlaanderen als Wallonië autonoom worden en duidelijk gesteld
wordt dat Brussel wel een apart geval wordt, maar geen apart gewest.
Wat ik in heel die discussie belachelijk
vind, is het steeds terugkomende argument van de huidige federale meerderheidspartijen, dat de Franstaligen daarmee niet
akkoord zullen gaan. Dat is ook zo, maar juist daarom zullen we ze moeten
verplichten daarover mee rond de tafel te gaan zitten en om dat te verwezenlijken,
moeten we zien dat de V-partijen volgend jaar een dergelijke meerderheid halen
dat ze inderdaad incontournable worden. Het is nu al te gek dat in een
officieel federaal land als België er een regering is die op geen meerderheid
kan rekenen in de dichtstbevolkte regio, waar ook de meerderheid van de bevolking
woont en dat de grootste partij van het land niet mee in de federale regering
zit. De steeds terugkomende beschuldiging dat die partij zichzelf heeft
uitgesloten is een gratuite uitleg. Men heeft de voorwaarden tot deelname van
de N VA aan een federale regering zodanig laten verwateren, dat de partij
gewoon niet meer mee kon doen, zonder zich te verbranden. De dag dat De Wever,
na zon 550 dagen van oeverloze discussies, besliste de onderhandelingstafel te verlaten, was het één
groot feest bij de francofonen, de linkse partijen en onze politiekcorrecte media. Ze hadden hun doel
bereikt. Ze waren van de Vlaamsnationalisten vanaf en wisten uit ervaring
dat ze CD&V en Open VLD in hun zak zouden steken, wat ook gebeurd is.
Zoals ik ook in mijn blog van zondag al
stelde, vind ik dat er bij de redenering van Bourgeois en de reactie van
Peeters wel één kanttekening kan gemaakt worden, nl dat de huidige zesde
staatshervorming, hoe krammakkelijk ook, toch best eerst - waar mogelijk - wordt uitgevoerd, maar
dan in versneld tempo én met een deadline (bv één jaar) waarna dan meteen aan
die autonomiebesprekingen kan begonnen worden. Die zesde hervorming onderbreken
zal alleen leiden tot een excuus om de hele zaak eindeloos te vertragen. Om
daarna tot nieuwe afspraken te komen, hoeft er aan de huidige Belgische
wetgeving trouwens niets veranderd te worden. Er is nog altijd het artikel 35 van de
Belgische grondwet dat dat voorziet. De francofonen moeten er in dat geval wel
mee instemmen. Doen ze dat niet, dat dreigt de complete impasse, maar dan zal
het deze keer eens niet de schuld van de Vlamingen zijn.
2014 moet het jaar worden van de ommekeer, 'die Wende' zoals de Duitsers dat noemen. Bij hen gaat het dan over de omschakeling van kernenergie naar klassieke en duurzame stroomvoorziening, bij ons die van het afgedane tweeledige systeem naar de autonomie.
Ooit heb ik eens ergens geschreven dat we
beter zouden opletten met onze spaarboekjes, want dat die zo stilaan de ogen
gaan uitsteken van regeringen die wanhopig op zoek zijn naar geld om hun
staatsschulden te vereffenen. Het is nu zover. De zoveelste Eurotop heeft voor de
nieuwigheid gezorgd: voor het eerst bestaat de kans dat er een taks zal geheven
worden op spaarboekjes. Dit gebeurt (nog) niet bij ons, maar op dat Griekse
stuk van een eiland dat Cyprus heet en dat werd eergisteren beslist door de
ministers van Financiën van de Eurozone. Dit is een precedent dat zelfs niet
eens overwogen werd in de andere landen van de zgz periferie die al met
Europese hulp verder moesten geholpen worden. Definitief is het nog niet, want
de gloednieuwe Cypriotische president heeft de beslissing naar maandag of
dinsdag doorgeschoven en het is maar zeer de vraag of zijn bevolking dat zal
slikken.
Nu is Cyprus geen normaal land. Het is feitelijk geen land (meer), maar een stuk van een vroeger land. Om te
beginnen is het verdeeld tussen Grieken en Turken. De eerste bevolkingsgroep wilde
de tweede niet bij de E.U hebben en deze laatste is momenteel waarschijnlijk
blij er inderdaad (nog) niet bij te zijn. Daarbij komt nog dat Grieks Cyprus al
bekend stond als een belastingsparadijs, vooral voor rijke Russen, waarbij de
verwijzing naar maffiageld nooit veraf was. De bankensector is er zevenmaal groter dan het bbp. Het eiland had al eens een
Russische lening gekregen en de vroegere president, die zopas niet meer
herkozen werd, was een communist. Redenen genoeg dus om meer dan argwanend te
zijn om aan zo'n soort landje al het geld te geven dat het vroeg (17 miljard euro,
waarvan het er 10 krijgt áls het de spaarboekjes belast).
De vraag is maar, of men in de andere
armlastige landen van de zgz periferie, in de eerste plaats in Griekenland,
maar ook in Spanje, Portugal en Italië, straks dat Europa nog zal vertrouwen, waarbij daar een run op de
spaarboekjes niet meer denkbeeldig is.
Het gaat niet goed met ons Avondland en het
zou me niet verwonderen, mochten er in de loop van dit jaar nog enkele beslissingen genomen
worden die meer zullen doen dan de wenkbrauwen fronsen. De voornaamste reden
daarvoor is, dat er slechts één land is dat echte, verregaande beslissingen kan
nemen en dat is Duitsland. Datzelfde Duitsland wil dat echter niet doen vóór de
plaatselijke verkiezingen er achter de rug zullen zijn en dat zal pas in
september van dit jaar zijn. Zolang zal men trachten te temporiseren en indien
nodig zoals gezegd rare beslissingen nemen.
In de marge van bovenstaande nog dit: Europees
President Van Rompuy gaat niet voor een volgende ambtstermijn. Eind volgend
jaar stopt hij ermee, gaat hij met pensioen en zal hij ook niet meedoen aan de
moeder aller verkiezingen. Gedaan dus met omhoog vallen. In een interview in de
Zevende Dag wist de natte dweil nog te vertellen dat er buiten hem nog genoeg
Van Rompuys waren waarop kon gestemd worden. Of hij daarmee ook zijn zuster
bedoelde die voor de communisten van de PvdA uitkomt of broer Eric, de
verzuurde kaakslagunitarist, die zijn partij stemmen doet verliezen elke keer
hij op het scherm komt, zei hij er niet bij .
De krententellers, muggenzifters en
taalpuriteinen zijn eraan voor hun moeite. Gedaan met semantische discussies
over het woord 'confederatie'. Het nieuwe woord is autonomie. Met een aanhangsel voor
Brussel, dat zo ook zelf een aanhangsel zal blijven en waarmee we dan ook een
kruis zullen trekken over WalloBrux en alles wat daar maar enigszins op zal
trekken. De laatste discussies en akkoorden over Brussel hebben duidelijk
gemaakt, dat het in deze stad alleen om de centen te doen is en dat zal niet
veranderen, integendeel. Men weet nu al dat over dit en enkele jaren de
demografische evolutie van Brussel dusdanig zal zijn, dat ze daar op hun moeder
zullen roepen en dat wordt in dat geval Vlaanderen. Nu na het Vlaams Belang ook
de N-VA te kennen heeft gegeven Brussel niet op te zullen geven, wordt het tijd
dat Vlaanderen duidelijke eisen stelt.
Het is nu eens niet Bart De Wever die het
vuur aan de lont heeft gestoken, maar de eerder grijze en bedachtzame Geert
Bourgeois, de man die misschien wel als een droogstoppel overkomt, maar die
indertijd al eens zon actie met succes heeft afgerond, toen hij de
Vlaamsnationalisten uit de toen steeds linkser wordende krabbenmand van de
Volksunie heeft geleid. Geert gaat ervoor en wel al volgend jaar, 2014, niet
vijf jaar later zoals Kris Peeters het graag zou willen. Kris bedoelt het
misschien wel goed e.e.a. van die laatste staatshervorming zal toch uitlopen
en moeten behandeld worden vóór er een kruis over het huidige België kan gezet
worden maar het is toch weer typisch tsjevenwerk dat men ook hier weer de
kool én de geit wil sparen. Dit land splitsen betekent dat er potten zullen
moeten gebroken worden. En dan? Als Peeters eerst de zesde staatshervorming wil
afwerken, dan zal dat wel moeten gebeuren met een deadline en niet door de brave
kiezer weer met een kluitje in t riet te sturen en hem te vragen nog maar eens
vijf jaar geduld te hebben. Dat uitstel afstel brengt is een gegeven dat Vlaanderen al veel te dikwijls heeft meegemaakt.
Nu echter eerst nog die moeder aller
verkiezingen winnen en dat zal wel een ander paar mouwen worden. Op federaal
vlak blijven we met het gevaar zitten dat de constant verliezende traditionele
partijen zich onder een francofone unitaire paraplu gaan blijven verschuilen.
Op regionaal vlak is er een betere kans. Het is in elk geval een opluchting dat
de N-VA resoluut voor een verregaande autonomie gaat. Als ze die straks niet
alleen zal kunnen verwezenlijken, dan is er nog altijd het Vlaams Belang dat in
zon situatie niet afzijdig kan/mag blijven. Als dat laatste niet gebeurt en/of
de N-VA dat niet aanvaardt, dan mogen we een kruis maken over welke vorm van
autonomie, confederalisme of splitsing ook. Wachten tot 2019, is wachten op
Godot. Dat zal Kris Peeters ook wel weten, alleen kan hij dat zo niet zeggen,
omdat hij nu het enige boegbeeld is dat zijn partij nog kan uitspelen.
De acht partijen die het akkoord over de
zesde staatshervorming hebben gesloten, hebben eveneens een akkoord bereikt
omtrent Brussel. Min of meer althans. Op het gebied van ruimtelijke ordening en
mobiliteit zal het gewest het in de toekomst voor het zeggen hebben en zal geen
van de negentien baronnen nog veel daartegen in de pap te brokken hebben.
Enfin, dat hoopt men toch en de kans is deze keer toch groot dat er eindelijk
eens wat gaat bewegen in het politieke doolhof, dat Brussel nog steeds is.
Woensdag a.s. zal e.e.a. bekend worden gemaakt en tegen 2014 zouden de eerste
aanpassingen moeten verwezenlijkt zijn. De belangrijkste reden waarom er deze
keer in Brussel wél iets zou gaan lukken, heeft - zoals altijd met Brussel - alles met de centen te maken. Als
het akkoord er niet komt, krijgt het gewest nl het beloofde geld van de zesde
staatshervorming niet.
In De Standaard, dat het akkoord al eens
mocht inkijken, wordt met wierook gezwaaid naar Flup Moustache, alias Philippe
Moureaux, zon beetje de ideoloog van de PS en een van de zware PS legumes
van het hoofdstedelijk gewest, die zijn schouders eronder zou gezet hebben. Kan
zijn, maar het feit dat Flup, na vele jaren, vorig jaar zijn burgemeesterssjerp in St Jans
Molenbeek kwijt speelde en daarmee baron-af was, zal ook wel hebben bijgedragen
om zijn ex-collega barons een loer te draaien.
Tenslotte wordt het stilaan tijd dat
Brussel, dat zo graag de hoofdstad van alles en nog wat wil worden, eerst eens
zorgt dat het in staat is zijn eigen grondgebied fatsoenlijk te beheren. Nog
begin deze maand kreeg Evelyne Huytebroeck (Ecolo), Brussels minister van
leefmilieu, een vlammend schrijven van Steely Neelie Kroes, Europees
commissaris voor de Digitale Dinges, waarin deze laatste het Brussels gewest
nog net niet als een achterlijk gebied bestempelde. Dit i.v.m. de
stralingsnormen voor GSM en Internet. Die zijn in Brussel 3 volt per meter en
dat is zowat de strengste norm ter wereld. Belgacom verkondigde zopas nog aan,
dat mobiel internet op zijn 3G-netwerk dit jaar tot 30% sneller gaat worden, in
heel België - Pulderbos en Zoetenaaie inbegrepen - maar niét in Brussel. Terwijl Neelie voor Europa al bezig is met
de zgz 5G, kan men in Brussel niet eens werken met 4G dat nu gepromoot wordt, omdat
de toegestane straling binnen de stad te zwak is en Huytebroeck geen zendmasten
wil bijstellen. Nu kan men er voor of er tegen zijn, maar het blijkt dat hoe
dichter men zich bij een zendmast bevindt, hoe minder straling er van het
GSM-toestel zelf uitgaat. Waarbij dan nog komt dat men momenteel in Brussel slecht
of geen mobiel internet kan ontvangen en dat met de huidige povere stralingsnorm zelfs
hulpdiensten soms onbereikbaar blijven.
Kortom, de vooruitgang in het Brussels
gewest, waarover men nu de loftrompet steekt, is van een type dat niet meer van deze tijd is. Vóór Brussel een wereldstad zal zijn die met andere
vergelijkbaar wordt, zal er nog veel water door de ondergrondse Zenne moeten stromen.
Het begrotingsconclaaf van de federale
regering is dinsdagmorgen dan eindelijk toch van start gegaan. Met een half uur
vertraging o.w.v. een anticyclonale storing van polaire oorsprong. Tegen de
middag was het al weer afgelopen, omdat er in het parlement e.o.a. bespreking
was over de zesde staatshervorming. Woensdag werd ze hervat, donderdag en
vrijdag ligt ze zo goed als stil o.w.v. een Europese top waarop enkele
Belgische ministers schijnbaar niet kunnen gemist worden en dan gaan ze weer
verder, misschien zelfs tijdens het weekeinde, maar daarna weer niet meer. Want
maandag vertrekt Di Rupo met zijn vice-ministers naar Rome Albert II en zijn
Paola achterna - om er dinsdag de installatie van de nieuwe Paus te gaan
bijwonen.
Waar gaat 'ons' conclaaf over? Wel, in allereerste
instantie moest de federale regering nog 3 miljard euro extra vinden. Volgens
toenmalig minister zonder financiën Vanackere ging het echter slechts om één
miljard. De man verloor zijn geloofwaardigheid eigenlijk al vóór het Belfius/ACW
debacle, want het Planbureau sprak hem meteen tegen. Dat had het over 2,8
miljard. Maar ook dat zou niet kloppen. Volgens e.o.a. monitoringcomité een
groep topambtenaren zouden de
ontvangsten nl een pak lager liggen dan eerst geschat en 3 miljard zou, volgens
die groep, een juister cijfer zijn. Bij de eerste besprekinggesprekken van het kernkabinet
vond de regering dan plots 338 miljoen, omdat de kosten voor de aftrek van de
zonnepanelen te hoog waren ingeschat. Daarna werd het 2,45 miljard en het
allerlaatste cijfer dat ik gehoord heb op het VRT journaal van woensdagavond
was 2,3 miljard.
Moeten we zon bespreking nog ernstig nemen?
Het lijkt er eerder op alsof daar wat losse babbels verkocht worden en die begroting geregeld wordt tussen de soep en de patatten. Wie gelooft die mensen
nog? Probleem is wel, dat het om de geloofwaardigheid van dit land bij Europa
gaat en dat het tenslotte de belastingbetaler zal zijn die de rekening
gepresenteerd zal krijgen. En dan hebben we het nog niet gehad over wat er nog
uit de bus kan komen van het Dexia/Arco/ACW verhaal
De kern van het verhaal is echter, dat men
er in het kernkabinet niet uitkomt of men nu zal besparen of belasten en hoe
dat moet gebeuren. De PS heeft steeds meer last van de hete adem van haar linker vleugel* en CD&V en Open VLD willen de andere kant op. Ondertussen wordt gesteld dat de regering een weekje in
lopende zaken gaat doen. Niets dus, wat nog de enige regeringsvorm lijkt die
in dit land met succes kan beoefend worden.
* Wijlen Franz-Jozef Strauß, de vroegere voorzitter van de Beierse CDU, had daar een mooie uitdrukking voor: 'Ze zijn zo links, dat links van hen alleen nog de afgrond gaapt'!
Een ondertitel in De Standaard van gisteren: 'Als er vandaag al witte rook uit de Sixtijnse Kapel kringelt, kan er maar één man gewonnen hebben: Angelo Scola, de aartsbisschop van Milaan'. Einde citaat. Zelfs een zgz 'kwaliteitskrant' kan er flink naast zitten*. Na amper 24 uur en vijf stembeurten heeft het conclaaf in Rome inderdaad een nieuwe Paus gekozen, maar het werd niet Angelo Scola, maar Jorge Maria Bergoglio, de aartsbisschop van Buenos Aires, Argentinië, de allereerste Latijns-Amerikaanse Paus, de eerste die niet uit Europa komt**, de eerste Jezuïet en de allereerste die de naam Franciscus heeft aangenomen. Dat laatste is op zich al een hele uitdaging.Er mogen dan al heel wat
heiligen zijn met de naam Franciscus, in de eerste plaats denkt men toch aan
Franciscus van Assisi, die model stond voor armoede en nederigheid. Als de
nieuwe Paus die naam eer aan wil doen, zal hij zijn werk wel hebben.
Het zat er al langer aan te
komen, dat we een Paus uit Zuid-Amerika konden krijgen en dat is nu gebeurd.
Voor de Italianen is er in elk geval de troost dat kardinaal Bergoglio (spreek
uit: Bergólio) van Italiaanse afkomst is, zoals trouwens het merendeel van de
Argentijnen. Er zal dezer dagen nogal wat papier vuil gemaakt worden over deze
Pauskeuze en nog meer over wat van hem verwacht wordt. De wereld blijft
veranderen, meer dan ooit tevoren en de Kerken ontsnappen daar niet aan. Het
grote voordeel van de katholieke Kerk is steeds geweest dat ze zich kon
aanpassen en dat zal ook nu moeten gebeuren. Themas zoals o.a. het celibaat,
de rol van de vrouw in de Kerk, de toenadering tot de andere godsdiensten in
de eerste plaats de christelijke - zullen actueler worden dan ooit. Als men
ziet dat bv in de anglicaanse, protestantse en orthodoxe Kerken het celibaat is
afgeschaft voor de lagere clerus, wordt deze situatie in de katholieke Kerk
alvast in Europa en zeker in West-Europa zo goed als onhoudbaar. Ook in ons
eigen Vlaanderen moet men maar eens rond zich kijken om te zien hoe pover het
met onze katholieke Kerk gesteld is. In mijn eigen parochie hebben we een
pastoor van 80, die officieel al op rust is, maar in werkelijkheid nog steeds
zijn taken uitvoert omdat er geen opvolger is.
Van deze nieuwe Paus, toch ook al
76, wordt verwacht dat hij niet alleen een goede herder, maar ook een goede
manager zal zijn. De keuze van zijn naam, Franciscus (I), laat alvast het
beste verhopen.
* Doet me denken aan de reporter van de VTM die, acht jaar geleden, vond dat de verkiezing van Ratzinger een grote verrassing was, terwijl het ging om de gedoodverfde kandidaat. Maar VTM noemt zich dan ook niet een 'kwaliteitszender'.
** In de eerste eeuwen na Christus zijn er een paar Pausen geweest die
uit Noord-Afrika kwamen. Dat was echter voordat deze regio door de Islam werd
ingenomen en toen nog werd beschouwd als Romeins grondgebied en behorende tot
Europa.
