Straffe Hendrik Bogaert blijft het maar
moeilijk hebben met de ambtenarenhervormingen. Meervoud, inderdaad, want de ene
maatregel is nog niet uitgewerkt of hij heeft er al een andere klaar. Dat
daarop dan meteen negatieve reacties komen vanwege de vakbonden, is de
normaalste zaak van de wereld. De titel hierboven, ontleend aan een vroegere
uitspraak van ex-minister Quicky, is ironisch bedoeld. Want het is best te
begrijpen dat heel wat ambtenaren zich gepakt voelen, ook al heeft Bogaert ook
niet helemaal ongelijk. Dit land heeft, op Cyprus na, percentsgewijs het
hoogste aantal ambtenaren van de hele E.U. en nu juist vergeleken worden met
dat parialandje is ook niet om over naar huis te schrijven.
Waarom hebben wij teveel ambtenaren? Gewoon
omdat we teveel instellingen hebben, teveel regeringen, deelregeringen,
gewesten, gemeenschappen, provincieraden en ga zo maar door. We hebben zes
overheden voor 11 miljoen burgers. Dit land is al lang niet meer serieus
bestuurbaar en i.pl.v. de overtollige zaken te schrappen, worden er steeds maar
bijgevoegd. Het wordt daardoor één grote chaos en het resultaat van dat
alles is een veel te hoge staatsschuld én overheidsbeslag en meestal slecht
functionerende instellingen. Teveel koks bederft het eten en dat geldt ook voor
het werk van ambtenaren (en politiekers). Om daaraan te verhelpen zijn er twee
mogelijkheden:
-het
land splitsen, zodat de burgers nog met één overheid te maken zullen hebben en
niet met twee of meer zoals nu het geval is;
-de
klok terugdraaien naar een unitair België, wat bijna niemand nog wil, omdat
België al lang geen meerwaarde meer biedt.
Het recente discours van Geert Bourgeois past daar
perfect in: laten we nog één keer aan tafel gaan zitten en dan, Vlamingen en
Walen, beslissen wat we nog samen gaan doen en wat niet. Wat we met Brussel
gaan aanvangen en wat we eventueel nog overlaten aan wat er van het huidige
federale België zal overblijven. Tegelijkertijd zullen we dan ook zoveel
ambtenaren niet meer nodig hebben. Niet dat we die mensen zouden moeten
afdanken. Er gaan er de volgende jaren genoeg met pensioen en die moeten niet
allemaal vervangen worden. Anderzijds kan een deel van hen wel elders terecht,
zodat er op bepaalde gebieden efficiënter zal kunnen gewerkt worden, al dan niet door een verhoogde automatisering.
Het blijft maar reacties regenen over de
uitspraken die Geert Bourgeois gedaan heeft in zijn interview in de
weekeindeditie van De Standaard, waarbij hij stelde dat zijn partij, de N-VA,
bij de verkiezingen van volgend jaar voluit voor de volledige Vlaamse autonomie
moet gaan en daarvoor geen zevende staatshervorming meer nodig heeft, maar wel
een compleet nieuwe afspraak met de francofonen, waarbij zowel Vlaanderen als Wallonië autonoom worden en duidelijk gesteld
wordt dat Brussel wel een apart geval wordt, maar geen apart gewest.
Wat ik in heel die discussie belachelijk
vind, is het steeds terugkomende argument van de huidige federale meerderheidspartijen, dat de Franstaligen daarmee niet
akkoord zullen gaan. Dat is ook zo, maar juist daarom zullen we ze moeten
verplichten daarover mee rond de tafel te gaan zitten en om dat te verwezenlijken,
moeten we zien dat de V-partijen volgend jaar een dergelijke meerderheid halen
dat ze inderdaad incontournable worden. Het is nu al te gek dat in een
officieel federaal land als België er een regering is die op geen meerderheid
kan rekenen in de dichtstbevolkte regio, waar ook de meerderheid van de bevolking
woont en dat de grootste partij van het land niet mee in de federale regering
zit. De steeds terugkomende beschuldiging dat die partij zichzelf heeft
uitgesloten is een gratuite uitleg. Men heeft de voorwaarden tot deelname van
de N VA aan een federale regering zodanig laten verwateren, dat de partij
gewoon niet meer mee kon doen, zonder zich te verbranden. De dag dat De Wever,
na zon 550 dagen van oeverloze discussies, besliste de onderhandelingstafel te verlaten, was het één
groot feest bij de francofonen, de linkse partijen en onze politiekcorrecte media. Ze hadden hun doel
bereikt. Ze waren van de Vlaamsnationalisten vanaf en wisten uit ervaring
dat ze CD&V en Open VLD in hun zak zouden steken, wat ook gebeurd is.
Zoals ik ook in mijn blog van zondag al
stelde, vind ik dat er bij de redenering van Bourgeois en de reactie van
Peeters wel één kanttekening kan gemaakt worden, nl dat de huidige zesde
staatshervorming, hoe krammakkelijk ook, toch best eerst - waar mogelijk - wordt uitgevoerd, maar
dan in versneld tempo én met een deadline (bv één jaar) waarna dan meteen aan
die autonomiebesprekingen kan begonnen worden. Die zesde hervorming onderbreken
zal alleen leiden tot een excuus om de hele zaak eindeloos te vertragen. Om
daarna tot nieuwe afspraken te komen, hoeft er aan de huidige Belgische
wetgeving trouwens niets veranderd te worden. Er is nog altijd het artikel 35 van de
Belgische grondwet dat dat voorziet. De francofonen moeten er in dat geval wel
mee instemmen. Doen ze dat niet, dat dreigt de complete impasse, maar dan zal
het deze keer eens niet de schuld van de Vlamingen zijn.
2014 moet het jaar worden van de ommekeer, 'die Wende' zoals de Duitsers dat noemen. Bij hen gaat het dan over de omschakeling van kernenergie naar klassieke en duurzame stroomvoorziening, bij ons die van het afgedane tweeledige systeem naar de autonomie.
Ooit heb ik eens ergens geschreven dat we
beter zouden opletten met onze spaarboekjes, want dat die zo stilaan de ogen
gaan uitsteken van regeringen die wanhopig op zoek zijn naar geld om hun
staatsschulden te vereffenen. Het is nu zover. De zoveelste Eurotop heeft voor de
nieuwigheid gezorgd: voor het eerst bestaat de kans dat er een taks zal geheven
worden op spaarboekjes. Dit gebeurt (nog) niet bij ons, maar op dat Griekse
stuk van een eiland dat Cyprus heet en dat werd eergisteren beslist door de
ministers van Financiën van de Eurozone. Dit is een precedent dat zelfs niet
eens overwogen werd in de andere landen van de zgz periferie die al met
Europese hulp verder moesten geholpen worden. Definitief is het nog niet, want
de gloednieuwe Cypriotische president heeft de beslissing naar maandag of
dinsdag doorgeschoven en het is maar zeer de vraag of zijn bevolking dat zal
slikken.
Nu is Cyprus geen normaal land. Het is feitelijk geen land (meer), maar een stuk van een vroeger land. Om te
beginnen is het verdeeld tussen Grieken en Turken. De eerste bevolkingsgroep wilde
de tweede niet bij de E.U hebben en deze laatste is momenteel waarschijnlijk
blij er inderdaad (nog) niet bij te zijn. Daarbij komt nog dat Grieks Cyprus al
bekend stond als een belastingsparadijs, vooral voor rijke Russen, waarbij de
verwijzing naar maffiageld nooit veraf was. De bankensector is er zevenmaal groter dan het bbp. Het eiland had al eens een
Russische lening gekregen en de vroegere president, die zopas niet meer
herkozen werd, was een communist. Redenen genoeg dus om meer dan argwanend te
zijn om aan zo'n soort landje al het geld te geven dat het vroeg (17 miljard euro,
waarvan het er 10 krijgt áls het de spaarboekjes belast).
De vraag is maar, of men in de andere
armlastige landen van de zgz periferie, in de eerste plaats in Griekenland,
maar ook in Spanje, Portugal en Italië, straks dat Europa nog zal vertrouwen, waarbij daar een run op de
spaarboekjes niet meer denkbeeldig is.
Het gaat niet goed met ons Avondland en het
zou me niet verwonderen, mochten er in de loop van dit jaar nog enkele beslissingen genomen
worden die meer zullen doen dan de wenkbrauwen fronsen. De voornaamste reden
daarvoor is, dat er slechts één land is dat echte, verregaande beslissingen kan
nemen en dat is Duitsland. Datzelfde Duitsland wil dat echter niet doen vóór de
plaatselijke verkiezingen er achter de rug zullen zijn en dat zal pas in
september van dit jaar zijn. Zolang zal men trachten te temporiseren en indien
nodig zoals gezegd rare beslissingen nemen.
In de marge van bovenstaande nog dit: Europees
President Van Rompuy gaat niet voor een volgende ambtstermijn. Eind volgend
jaar stopt hij ermee, gaat hij met pensioen en zal hij ook niet meedoen aan de
moeder aller verkiezingen. Gedaan dus met omhoog vallen. In een interview in de
Zevende Dag wist de natte dweil nog te vertellen dat er buiten hem nog genoeg
Van Rompuys waren waarop kon gestemd worden. Of hij daarmee ook zijn zuster
bedoelde die voor de communisten van de PvdA uitkomt of broer Eric, de
verzuurde kaakslagunitarist, die zijn partij stemmen doet verliezen elke keer
hij op het scherm komt, zei hij er niet bij .
De krententellers, muggenzifters en
taalpuriteinen zijn eraan voor hun moeite. Gedaan met semantische discussies
over het woord 'confederatie'. Het nieuwe woord is autonomie. Met een aanhangsel voor
Brussel, dat zo ook zelf een aanhangsel zal blijven en waarmee we dan ook een
kruis zullen trekken over WalloBrux en alles wat daar maar enigszins op zal
trekken. De laatste discussies en akkoorden over Brussel hebben duidelijk
gemaakt, dat het in deze stad alleen om de centen te doen is en dat zal niet
veranderen, integendeel. Men weet nu al dat over dit en enkele jaren de
demografische evolutie van Brussel dusdanig zal zijn, dat ze daar op hun moeder
zullen roepen en dat wordt in dat geval Vlaanderen. Nu na het Vlaams Belang ook
de N-VA te kennen heeft gegeven Brussel niet op te zullen geven, wordt het tijd
dat Vlaanderen duidelijke eisen stelt.
Het is nu eens niet Bart De Wever die het
vuur aan de lont heeft gestoken, maar de eerder grijze en bedachtzame Geert
Bourgeois, de man die misschien wel als een droogstoppel overkomt, maar die
indertijd al eens zon actie met succes heeft afgerond, toen hij de
Vlaamsnationalisten uit de toen steeds linkser wordende krabbenmand van de
Volksunie heeft geleid. Geert gaat ervoor en wel al volgend jaar, 2014, niet
vijf jaar later zoals Kris Peeters het graag zou willen. Kris bedoelt het
misschien wel goed e.e.a. van die laatste staatshervorming zal toch uitlopen
en moeten behandeld worden vóór er een kruis over het huidige België kan gezet
worden maar het is toch weer typisch tsjevenwerk dat men ook hier weer de
kool én de geit wil sparen. Dit land splitsen betekent dat er potten zullen
moeten gebroken worden. En dan? Als Peeters eerst de zesde staatshervorming wil
afwerken, dan zal dat wel moeten gebeuren met een deadline en niet door de brave
kiezer weer met een kluitje in t riet te sturen en hem te vragen nog maar eens
vijf jaar geduld te hebben. Dat uitstel afstel brengt is een gegeven dat Vlaanderen al veel te dikwijls heeft meegemaakt.
Nu echter eerst nog die moeder aller
verkiezingen winnen en dat zal wel een ander paar mouwen worden. Op federaal
vlak blijven we met het gevaar zitten dat de constant verliezende traditionele
partijen zich onder een francofone unitaire paraplu gaan blijven verschuilen.
Op regionaal vlak is er een betere kans. Het is in elk geval een opluchting dat
de N-VA resoluut voor een verregaande autonomie gaat. Als ze die straks niet
alleen zal kunnen verwezenlijken, dan is er nog altijd het Vlaams Belang dat in
zon situatie niet afzijdig kan/mag blijven. Als dat laatste niet gebeurt en/of
de N-VA dat niet aanvaardt, dan mogen we een kruis maken over welke vorm van
autonomie, confederalisme of splitsing ook. Wachten tot 2019, is wachten op
Godot. Dat zal Kris Peeters ook wel weten, alleen kan hij dat zo niet zeggen,
omdat hij nu het enige boegbeeld is dat zijn partij nog kan uitspelen.
De acht partijen die het akkoord over de
zesde staatshervorming hebben gesloten, hebben eveneens een akkoord bereikt
omtrent Brussel. Min of meer althans. Op het gebied van ruimtelijke ordening en
mobiliteit zal het gewest het in de toekomst voor het zeggen hebben en zal geen
van de negentien baronnen nog veel daartegen in de pap te brokken hebben.
Enfin, dat hoopt men toch en de kans is deze keer toch groot dat er eindelijk
eens wat gaat bewegen in het politieke doolhof, dat Brussel nog steeds is.
Woensdag a.s. zal e.e.a. bekend worden gemaakt en tegen 2014 zouden de eerste
aanpassingen moeten verwezenlijkt zijn. De belangrijkste reden waarom er deze
keer in Brussel wél iets zou gaan lukken, heeft - zoals altijd met Brussel - alles met de centen te maken. Als
het akkoord er niet komt, krijgt het gewest nl het beloofde geld van de zesde
staatshervorming niet.
In De Standaard, dat het akkoord al eens
mocht inkijken, wordt met wierook gezwaaid naar Flup Moustache, alias Philippe
Moureaux, zon beetje de ideoloog van de PS en een van de zware PS legumes
van het hoofdstedelijk gewest, die zijn schouders eronder zou gezet hebben. Kan
zijn, maar het feit dat Flup, na vele jaren, vorig jaar zijn burgemeesterssjerp in St Jans
Molenbeek kwijt speelde en daarmee baron-af was, zal ook wel hebben bijgedragen
om zijn ex-collega barons een loer te draaien.
Tenslotte wordt het stilaan tijd dat
Brussel, dat zo graag de hoofdstad van alles en nog wat wil worden, eerst eens
zorgt dat het in staat is zijn eigen grondgebied fatsoenlijk te beheren. Nog
begin deze maand kreeg Evelyne Huytebroeck (Ecolo), Brussels minister van
leefmilieu, een vlammend schrijven van Steely Neelie Kroes, Europees
commissaris voor de Digitale Dinges, waarin deze laatste het Brussels gewest
nog net niet als een achterlijk gebied bestempelde. Dit i.v.m. de
stralingsnormen voor GSM en Internet. Die zijn in Brussel 3 volt per meter en
dat is zowat de strengste norm ter wereld. Belgacom verkondigde zopas nog aan,
dat mobiel internet op zijn 3G-netwerk dit jaar tot 30% sneller gaat worden, in
heel België - Pulderbos en Zoetenaaie inbegrepen - maar niét in Brussel. Terwijl Neelie voor Europa al bezig is met
de zgz 5G, kan men in Brussel niet eens werken met 4G dat nu gepromoot wordt, omdat
de toegestane straling binnen de stad te zwak is en Huytebroeck geen zendmasten
wil bijstellen. Nu kan men er voor of er tegen zijn, maar het blijkt dat hoe
dichter men zich bij een zendmast bevindt, hoe minder straling er van het
GSM-toestel zelf uitgaat. Waarbij dan nog komt dat men momenteel in Brussel slecht
of geen mobiel internet kan ontvangen en dat met de huidige povere stralingsnorm zelfs
hulpdiensten soms onbereikbaar blijven.
Kortom, de vooruitgang in het Brussels
gewest, waarover men nu de loftrompet steekt, is van een type dat niet meer van deze tijd is. Vóór Brussel een wereldstad zal zijn die met andere
vergelijkbaar wordt, zal er nog veel water door de ondergrondse Zenne moeten stromen.
Het begrotingsconclaaf van de federale
regering is dinsdagmorgen dan eindelijk toch van start gegaan. Met een half uur
vertraging o.w.v. een anticyclonale storing van polaire oorsprong. Tegen de
middag was het al weer afgelopen, omdat er in het parlement e.o.a. bespreking
was over de zesde staatshervorming. Woensdag werd ze hervat, donderdag en
vrijdag ligt ze zo goed als stil o.w.v. een Europese top waarop enkele
Belgische ministers schijnbaar niet kunnen gemist worden en dan gaan ze weer
verder, misschien zelfs tijdens het weekeinde, maar daarna weer niet meer. Want
maandag vertrekt Di Rupo met zijn vice-ministers naar Rome Albert II en zijn
Paola achterna - om er dinsdag de installatie van de nieuwe Paus te gaan
bijwonen.
Waar gaat 'ons' conclaaf over? Wel, in allereerste
instantie moest de federale regering nog 3 miljard euro extra vinden. Volgens
toenmalig minister zonder financiën Vanackere ging het echter slechts om één
miljard. De man verloor zijn geloofwaardigheid eigenlijk al vóór het Belfius/ACW
debacle, want het Planbureau sprak hem meteen tegen. Dat had het over 2,8
miljard. Maar ook dat zou niet kloppen. Volgens e.o.a. monitoringcomité een
groep topambtenaren zouden de
ontvangsten nl een pak lager liggen dan eerst geschat en 3 miljard zou, volgens
die groep, een juister cijfer zijn. Bij de eerste besprekinggesprekken van het kernkabinet
vond de regering dan plots 338 miljoen, omdat de kosten voor de aftrek van de
zonnepanelen te hoog waren ingeschat. Daarna werd het 2,45 miljard en het
allerlaatste cijfer dat ik gehoord heb op het VRT journaal van woensdagavond
was 2,3 miljard.
Moeten we zon bespreking nog ernstig nemen?
Het lijkt er eerder op alsof daar wat losse babbels verkocht worden en die begroting geregeld wordt tussen de soep en de patatten. Wie gelooft die mensen
nog? Probleem is wel, dat het om de geloofwaardigheid van dit land bij Europa
gaat en dat het tenslotte de belastingbetaler zal zijn die de rekening
gepresenteerd zal krijgen. En dan hebben we het nog niet gehad over wat er nog
uit de bus kan komen van het Dexia/Arco/ACW verhaal
De kern van het verhaal is echter, dat men
er in het kernkabinet niet uitkomt of men nu zal besparen of belasten en hoe
dat moet gebeuren. De PS heeft steeds meer last van de hete adem van haar linker vleugel* en CD&V en Open VLD willen de andere kant op. Ondertussen wordt gesteld dat de regering een weekje in
lopende zaken gaat doen. Niets dus, wat nog de enige regeringsvorm lijkt die
in dit land met succes kan beoefend worden.
* Wijlen Franz-Jozef Strauß, de vroegere voorzitter van de Beierse CDU, had daar een mooie uitdrukking voor: 'Ze zijn zo links, dat links van hen alleen nog de afgrond gaapt'!
Een ondertitel in De Standaard van gisteren: 'Als er vandaag al witte rook uit de Sixtijnse Kapel kringelt, kan er maar één man gewonnen hebben: Angelo Scola, de aartsbisschop van Milaan'. Einde citaat. Zelfs een zgz 'kwaliteitskrant' kan er flink naast zitten*. Na amper 24 uur en vijf stembeurten heeft het conclaaf in Rome inderdaad een nieuwe Paus gekozen, maar het werd niet Angelo Scola, maar Jorge Maria Bergoglio, de aartsbisschop van Buenos Aires, Argentinië, de allereerste Latijns-Amerikaanse Paus, de eerste die niet uit Europa komt**, de eerste Jezuïet en de allereerste die de naam Franciscus heeft aangenomen. Dat laatste is op zich al een hele uitdaging.Er mogen dan al heel wat
heiligen zijn met de naam Franciscus, in de eerste plaats denkt men toch aan
Franciscus van Assisi, die model stond voor armoede en nederigheid. Als de
nieuwe Paus die naam eer aan wil doen, zal hij zijn werk wel hebben.
Het zat er al langer aan te
komen, dat we een Paus uit Zuid-Amerika konden krijgen en dat is nu gebeurd.
Voor de Italianen is er in elk geval de troost dat kardinaal Bergoglio (spreek
uit: Bergólio) van Italiaanse afkomst is, zoals trouwens het merendeel van de
Argentijnen. Er zal dezer dagen nogal wat papier vuil gemaakt worden over deze
Pauskeuze en nog meer over wat van hem verwacht wordt. De wereld blijft
veranderen, meer dan ooit tevoren en de Kerken ontsnappen daar niet aan. Het
grote voordeel van de katholieke Kerk is steeds geweest dat ze zich kon
aanpassen en dat zal ook nu moeten gebeuren. Themas zoals o.a. het celibaat,
de rol van de vrouw in de Kerk, de toenadering tot de andere godsdiensten in
de eerste plaats de christelijke - zullen actueler worden dan ooit. Als men
ziet dat bv in de anglicaanse, protestantse en orthodoxe Kerken het celibaat is
afgeschaft voor de lagere clerus, wordt deze situatie in de katholieke Kerk
alvast in Europa en zeker in West-Europa zo goed als onhoudbaar. Ook in ons
eigen Vlaanderen moet men maar eens rond zich kijken om te zien hoe pover het
met onze katholieke Kerk gesteld is. In mijn eigen parochie hebben we een
pastoor van 80, die officieel al op rust is, maar in werkelijkheid nog steeds
zijn taken uitvoert omdat er geen opvolger is.
Van deze nieuwe Paus, toch ook al
76, wordt verwacht dat hij niet alleen een goede herder, maar ook een goede
manager zal zijn. De keuze van zijn naam, Franciscus (I), laat alvast het
beste verhopen.
* Doet me denken aan de reporter van de VTM die, acht jaar geleden, vond dat de verkiezing van Ratzinger een grote verrassing was, terwijl het ging om de gedoodverfde kandidaat. Maar VTM noemt zich dan ook niet een 'kwaliteitszender'.
** In de eerste eeuwen na Christus zijn er een paar Pausen geweest die
uit Noord-Afrika kwamen. Dat was echter voordat deze regio door de Islam werd
ingenomen en toen nog werd beschouwd als Romeins grondgebied en behorende tot
Europa.
We maken een speciale winter mee, zowat de
langste van de laatste twintig jaar en daar houdt het niet bij op. Deze week
hadden we ook nog twee ijsdagen, wat ook niet meer was voorgevallen sinds de
negentiende eeuw, zo laat in maart.
Buiten het feit dat die ijsdagen en de
sneeuw zo laat in de winterperiode vielen, was er feitelijk niets abnormaals.
Winter is nu eenmaal winter, maar blijkbaar is één nacht sneeuw nog altijd
voldoende om het verkeer op al onze wegen in de knoop te brengen. Buiten het
record van die ijsdagen hebben we er nu nog een ander bij, dat van de langste
file ooit: 1.640 km!
Misschien kunnen we nog iets leren van de Fransen. Die verboden bij dit weer alle
verkeer voor zware vrachtwagens en dat scheelt meteen een pak. Of van de
Nederlanders, die hier met strooiwagens kwamen helpen terwijl ze zelf ook
winterweer hadden maar het blijkbaar beter onder controle houden. Ikzelf heb 27
jaar van België uit naar mijn werk in Nederland gereden en kan er over
meespreken.
Uitgerekend in dit land waar zgz zoveel
inspanningen worden gedaan om minder autoverkeer te hebben en meer mensen op
het openbaar vervoer, liep dat laatste weer eens in het honderd. Voor de
zoveelste keer trouwens deze winter en dan heb ik het niet eens over de Fyra.
De NMBS (Nooit Meer Bij Sneeuw*) deed haar naam weer alle eer aan. Reizigers
moesten soms tot meer dan drie uur wachten alvorens ze konden vertrekken. Mocht
dit nu de eerste keer deze winter geweest zijn, zou het nog niet zo erg geweest
zijn. Het gebeurt echter met de regelmaat van een klok. Dan zijn het weer de
bovenleidingen, dan de wissels, dan de locomotieven zelf,dan ontspoort er weer een trein. De lijst
voor deze winter is ellendig lang al even ellendig als het weer.
Net als in de politiek heeft men bij
winterweer het gros van de problemen in en rond Brussel. Daar loopt het dan
vast en meteen zit het hele land in de knoei.
Wat de laatste dagen in dit land voor
nationale politiek doorgaat is moeilijk te vatten. Men zou het een soort
uit de hand gelopen dorpspolitiek kunnen noemen, al zou viswijvenpraat misschien iets correcter
zijn. CD&V-voorzitter Beke had zich al eens serieus boos gemaakt op Didier
Reynders, die hij van geklungel beschuldigde in zijn oude job als minister van
Financiën. Nu krijgt Karel De Gucht een bolwassing, omdat die in De Morgen
verklaard had, dat het akkoord tussen Dexia en Belfius indertijd gesloten was na
chantage vanwege de Vlaamse christendemocraten. Van De Gucht zijn we nu al
jaren gewend dat hij niets liever doet dat provoceren en dat hij daarvoor zelfs
zijn eigen partij niet spaart als het hem goed uitkomt. Misschien was dat ook
de reden waarom Beke gisteravond bij Terzake zoete broodjes bakte met collega
Rutten. Ze waren het opeens over zowat alles roerend eens en ook voor Open VLD
hoeft de parlementaire onderzoekscommissie nu ineens niet meer.
Zo simpel liggen de zaken echter niet.
Vooreerst heeft De Gucht, bij mijn weten, geen jota terug genomen van wat hij
gezegd heeft. Merkwaardig daarbij is wel dat hij dit als liberale kopman is
(moeten?) gaan uitleggen bij een linkse krant. Misschien was de belgicistische
hoofdredacteur van Het (liberale) Laatste Nieuws, Luc Van der Kelen (lid van de
Belgische Unie/Union des Belges BUB), het daar niet mee eens. Anderzijds zou
het Van Biesen geweest zijn die voor Open VLD de papieren over de Belfius/ACW deal is gaan
inkijken. Ik schrijf wel zou, want van de media heeft niemand Van Biesen
gezien en er zijn er die beweren dat hij helemaal niet gaan kijken is. Dat
zou toch maar raar zijn voor uitgerekend dé Open-VLDer die naar een
parlementaire onderzoekscommissie had gevraagd. De man was gisteren trouwens
voor niemand bereikbaar, zodat mag worden aangenomen dat de Vlaamse blauwen het
idee van die commissie hebben laten varen en dit ondanks het feit dat die meer
dan ooit nuttig zou kunnen zijn om alle geroddel en verdachtmaking omtrent het
ACW eens en voorgoed te stoppen. Iets dat zeker niet het geval zal zijn zolang
er lijken uit de kast blijven vallen en zowel ACW als CD&V achter de feiten
kunnen blijven aanlopen.
Terwijl de federale oppositie ondertussen
die parlementaire commissie blijft eisen, is het afwachten of het francofone
MR, die dat eerst ook deed, dat zal blijven doen. Na de aanval van Beke op
Reynders zit die kans er nog steeds in, al schat ik ze wel klein. Het is weinig
waarschijnlijk, maar mocht het MR de stekker eruit trekken dan valt die partij
ook uit de laatste regering waarin ze nog vertegenwoordigd is, wat voor een
francofone partij een primeur zou zijn.
---
In de marge van de federale bekvechterij
heeft de nieuwe CD&V vice-premier De Crem, ook minister van buskruit en schietgeweren,
zijn intrede niet gemist door te verklaren dat volgens hem - de
gelijkschakeling van de statuten van bedienden en arbeiders nog niet voor morgen
zal zijn. De man heeft daarin overschot van gelijk (regering noch werkgevers hebben daarvoor
het geld), maar zo zien het de linkse vakbonden ABVV én ACLVB* niet.
Alleen het ACV heeft er niet op gereageerd. Daar hebben ze momenteel blijkbaar
andere problemen
* ACLVB is officieel een liberale vakbond,
trouwens een unicum in Europa. In werkelijkheid is hij echter linkser dan de
andere twee. Soms zou men denken met een vakbond van de PvdA te maken te hebben.
Terwijl er in de federale meerderheid steeds
meer gekibbel komt: CD&V tegen MR (Beke contra Reynders), Open VLD tegen PS (Crootje tegen la Onkelinx), wordt het hoe langer
hoe onzekerder of deze regering Di Rupo 2014 nog wel gaat halen. Zoals ik in
mijn blog van vrijdag (Vijgen vóór of ná Pasen) al suggereerde zou het
vanwege CD&V nog niet zó dom zijn er de stekker uit te trekken. Momenteel
speelt de partij zon beetje de grote verongelijkte (het zgz calimero
effect), waarbij ze waarschijnlijk niet meteen veel stemmen gaat winnen, maar
misschien toch de schade kan beperken. De juridische tegenaanval van het ACW is
geen garantie op succes, gezien er maar lijken uit de Belfius/ACW kast blijven
vallen.
Mocht deze regering er de brui aan geven,
dan zet dat natuurlijk wel een serieuze hypotheek op de verdere afwerking van
de akkoorden i.v.m. de zesde staatshervorming. Niet dat iedereen daar rouwig om
zal zijn. Zeker voor wat de splitsing van B-H/V in het algemeen en deze van het
gerechtelijk luik in het bijzonder daarin betreft, is het laatste woord nog
niet gevallen.
Ondertussen zouden we in Vlaanderen er
echter goed aan doen erop te letten, dat we straks geen tweede B-H/V in huis
halen: de HGB oftewel Hoofdstedelijke Gemeenschap van Brussel. Dit gedrocht
kan een nieuw Trojaans paard worden dat de Franstaligen in Vlaanderen willen
binnenbrengen.
De reden van het ontstaan van de zogenaamde
Brussels Metropolitan was het beter afstemmen van Brussel en de Rand op het
vlak van mobiliteit, tewerkstelling en nog enkele van die eerbare principes.
Het feit dat ook de werkgeversorganisatie VOKA daar achter stond, moest
vertrouwen in het project inboezemen.
Jammer genoeg schiet er van dat vertrouwen
weinig over, nu gebleken is dat de Franstaligen de hele zaak langzaam maar
zeker anders zijn gaan interpreteren. Typisch Belgisch, zeg maar.
Dat Brussels
Metropolitan zou nl niet alleen alle gemeenten van zowel Vlaams als Waals
Brabant omvatten, maar ook die van het huidige Brussels hoofdstedelijk gewest,
de provincies zelf én de federale overheid. Klap op de vuurpijl is dat de
gemeenten niet meer op vrijwillige basis zoals eerst gesteld maar verplicht
zouden moeten meedoen.
Om een lang verhaal kort te maken:
Vlaanderen doet er best aan deze zaak niet goedschiks te slikken. Voor we het
beseffen, zitten we straks met een B-H/V in het kwadraat. De gemeente Overijse
heeft alvast een klacht neergelegd bij het Grondwettelijk Hof. De N-VA was
eerst zinnens de andere Vlaamse gemeenten hetzelfde aan te praten, maar lijkt
daar nu vanaf te stappen. Het zou echter verkeerd zijn zo maar mee in dit avontuur
te stappen en ons nog maar eens te laten rollen. Het feit dat kaakslagunitarist
Van Rompuy achter deze zaak aan zit, is een reden te meer om waakzaam te zijn. Samenwerken
is één zaak, weer eens gediscrimineerd worden is echter iets anders. Het moet In
Vlaanderen Vlaams blijven.
-De
documenten over de transacties ACW/Belfius mogen dan al ter inzage liggen, pas
maandag mag elke partij één Kamerlid naar Flahaut sturen om inzage te krijgen
en niet meer dan dat. Dat lid moet geheimhouding beloven, mag geen fotos of
kopieën maken en zal steeds een ambtenaar naast zich krijgen om te zien of
alles correct verloopt. In Wetstraatees heet dat tegenwoordig transparantie
-Volgens
De Morgen, die men zeker niet kan beschuldigen van banden te hebben met de N-VA
en/of Trends, heeft de leiding van Arco (het ACV/W dus) meegeschreven aan de
wetteksten die het mogelijk hebben gemaakt dat de Arco-coöperanten buiten schot
zouden blijven, al blijft de eindverantwoordelijkheid van de daarna gestemde
wetten wel bij toenmalig premier Leterme. Toevallig toch wel een ACVer, zeker?
-Het
advocatenbureau Eubelius van nieuwbakken minister van Financiën Geens, had het
ACW als grootste klant. Die wordt nu zgz afgestoten, alsof dat zomaar zal
gebeuren. Wie gelooft dat een ander kantoor zon klant gaat overnemen, gratis
ende voor niks?
-Het
begrotingsconclaaf, dat vrijdag had moeten beginnen, is al uitgesteld tot
maandag en dinsdag. Daarna is er een pauze van twee dagen omdat Di Rupo naar e.o.a.
Europese top moet en blijft er die week nog één dag over, waarna de
doodwroeters weer kunnen genieten van een heerlijk weekeinde. Voor één keer ben
ik het eens met Vande Lala, die zegt dat we eerder een nieuwe Paus gaan hebben
dan een begroting die zal voldoen aan de Europese eisen.
-Na
de kritiek van Didier Reynders, dat Vanackere het over een schuld had van één
miljard euro terwijl hij twee weken later moest toegeven dat het er bijna drie
zijn, is er nu kritiek van Markske Beke op diezelfde Reynders. In de tien
jaar dat Reynders minister van Financiën was, aldus Beke, heeft hij de
blunders opgestapeld. Dat belette hem niet zijn partij mee te laten stappen in
een nieuwe regering met diezelfde blunderaar.
-Door
het afhaken van Vanackere als minister, neemt die opnieuw plaats in het
parlement als volksvertegenwoordiger. Als gevolg daarvan moet mister
splitser, alias Michel Doomst, plaats ruimen. Ik denk dat weinig Vlamingen
daar rouwig om zullen zijn.
-Tenslotte
nóg een nieuw woord: de azijndrinkende kaakslagunitarist. Komt van Erik
Stoffelen, voorzitter van het 76ste zangfeest, dezelfde die ik in
mijn blog van 5 dezer (Kris Peeters dilemma) al citeerde met een uitspraak
om in te kaderen i.v.m. het ACW (België dienen, Vlaanderen minachten en ons
allen moreel de les willen spellen).
O, ja: met die kaakslagunitarist bedoelde
Stoffelen niet bovenstaande Doomst, maar diens CD&V vriend Eric Van Rompuy,
broer van
Het wordt wel ongemeen spannend in ons politiek
landschap. Het is zonder meer du jamais vu wat we de laatste dagen hebben
meegemaakt. Een minister die zo recht in zijn schoenen bleek te staan dat hij
enkele dagen later ontslag nam. Een arbeidsbeweging die van het ene Waterloo
naar het andere strompelt en waarvan men zich afvraagt hoe ver dat strompelen
nog gaat duren. Een regering die, normaal gesproken, vóór het einde van deze
maand een aartsmoeilijk begrotingsconclaaf zou moeten afronden en dit met een
nieuwbakken niet politiek gekozen minister van Financiën*. Eind dezer maand, op
31 dezer om juist te zijn, is het Pasen. De vraag is maar of het vijgen vóór of
ná Pasen gaan worden.
Het feit dat het ACW achtereenvolgens afziet
van de notionele intrestaftrek (rooie Rudy De Leeuw doet dat niét) en daarna,
samen met staatsbank Belfius, het contract voor de extra vergoeding van 1,5%
annuleert, is van die aard dat niemand nog gelooft dat het daarbij zal blijven.
In tegenstelling tot wat waarschijnlijk de bedoeling was van beide
initiatieven, is een parlementaire onderzoekscommissie nu meer dan ooit nodig
om achter de waarheid en niets anders dan de waarheid te komen. Als dat niet
gebeurt dan zitten niet alleen ACW en Belfius met een probleem, maar ook
CD&V.
Ik vraag me af of voornoemde partij nog niet
overwogen heeft uit de federale regering te stappen en nieuwe verkiezingen te
eisen. Als de zaken blijven evolueren zoals het er nu aan toe gaat, zie ik niet
in hoe CD&V daar ooit beter van kan worden. Door een Weverke te doen en
de partij voor te stellen als dé calimero van het ogenblik, kan ze misschien
meer stemmen halen (of minder verliezen, het is maar te zien hoe men het
bekijkt) dan wanneer ze de hele zaak verder laat verrotten. Mocht dat echter
gebeuren, dan krijgen we nóg een extra verkiezing, iets waar de traditionele partijen
altijd erg tegen gekant waren.
Het wordt afwachten wat de inzage van de
akkoorden tussen Belfius en ACW teweeg zal brengen en of de begrotingscontrole
al dan niet uit de hand zal lopen. Daarbij komt het er voor de Vlaamse
traditionele partijen op aan af te wegen wat voor hen het zwaarst zal wegen: de
schade beperken via een vooruitgeschoven verkiezing of het risico nemen in 2014
helemaal weggeblazen te worden.
* Ik twijfel niet aan de bekwaamheid van Koen Geens, wel of hij erin zal slagen enige orthodoxe oplossingen aan de bende van Elio op te dringen.
Voor een journalist is het belangrijk dat
zijn artikels gelezen worden. De beste manier daarvoor is de lezer nieuwsgierig
te maken en dat doet men meestal door een opvallende titel boven een werkstuk
te plaatsen. De laatste tijd komt het echter steeds meer voor dat die titel
ofwel niet strookt met het verhaal, ofwel dat het de hele lading niet dekt. Dat
laatste is zopas nog gebeurd met hoofdeconomen van verscheidene Belgische
banken te laten zeggen dat de regering Di Rupo op de vooravond van een
zoveelste begrotingsconclaaf het land niet dood mag besparen. Dat hebben die
heren inderdaad gezegd, maar ook er bijgevoegd dat het nu eindelijk eens tijd
wordt voor echte structurele besparingen, iets wat ik trouwens in deze rubriek
ook al zeg sinds deze Sinterklaasregering tot stand kwam. En dat i.pl.v. het
gebruikelijke knip- en plakwerk.
Enkele schoolvoorbeelden van dat knip- en
plakwerk, ook bevestigd door een van die bankeconomen, waren o.m. het overnemen van het pensioenfonds van Belgacom, dat
meteen 5 miljard opbracht, maar ook de verplichting dat de Belgische staat en
niet meer Belgacom in de toekomst die pensioenen zal moeten blijven uitbetalen,
wat de staat op termijn een veelvoud van die 5 miljard zal kosten. Hetzelfde voor de zgz
sale & lease back operaties, waarbij overheidsgebouwen verkocht werden en
daarna terug gehuurd aan huurprijzen die geen enkel privébedrijf ooit zou betalen. Dat gebeurde allemaal tijdens
de verlichte jaren van de actieve welvaartstaat van de heren Verhofstadt en
Vande Lanotte, waarbij laatstgenoemde de minister van begroting was en dus de
uitvoerder van bovenvernoemde nepconstructies.
De huidige federale regering moet nog deze
maand zon kleine drie miljard extra vinden om het gat in de begroting van 2013
te stoppen. Na de 18 miljard die ze sinds haar ontstaan al heeft moeten vinden, wordt dit
een mission impossible als er niet structureel gewerkt wordt.
Wat verstaat men onder structureel? Wel, bv
het minimumloon laten zakken, het brugpensioen afschaffen, het stempelgeld
laten uitdoven in de tijd, de overheidsuitgaven doen zakken. Niet sociaal? In Duitsland heeft een nota bene roodgroene regering dat tien jaar geleden
al gedaan. Reeds bij het aantreden van de eerste regering Verhofstadt in 1999
wist men dat de federale begroting een overschot
van 1,5% moest hebben om de vergrijzingskosten vanaf 2010 op te vangen. Nu
zou men willen afstappen van een tekort
van 2,15 voor het lopende jaar, ondanks de Europese verplichting. De PS wil
minder besparen, de Open VLD en de nieuwe minister van Financiën willen dat
niet. Nu zien of CD&V haar witte merel consequent zal blijven volgen.
In het kader van bovenstaande was het
trouwens opmerkelijk dat Terzake uitpakte met een interview van
Vande Lala, uitgerekend de man die mede verantwoordelijk is voor de budgettaire
Belgische ontsporing als minister voor begroting in de regeringen Verhofstadt.
Hij wist o.m. te vertellen dat e.e.a. kwam doordat dit land
gedurende anderhalf jaar geen federale
regering had, wat ook al een leugen is. Juist door het feit dat het geen officiële
regering had, moest de dienstdoende regering Leterme het stellen met voorlopige
twaalfden, waardoor er geen extra schulden konden gemaakt worden. Die schulden
kwamen er vóór en ná de 550 dagen zonder regering. En om dat te weten, hoeft men
geen specialist ter zake zijn: zelfs komiek Beppe Grillo wees erop, in een
interview met Rudy Vranckx, dat in het VRT avondjournaal werd
uitgezonden!
Steven Vanackere is opgestapt als minister,
omdat hij het niet meer aankon steeds te worden aangevallen voor zaken waarvoor
hij zegt geen schuld te hebben. Misschien was dat allemaal niet nodig geweest,
mocht zijn partij en/of het ACW eens duidelijk geantwoord hebben op de gestelde
vragen en beschuldigingen van de Vlaamse oppositie, het MR en (min of meer) de Open
VLD. Nu dat hij vertrokken is, zegt zijn partij dat die antwoorden er zullen
komen, maar dan wel pas volgende week. Hoezo, volgende week? Als die antwoorden
er de vórige week geweest waren, was Vanackere misschien niet moeten
vertrekken. Waarom kon dat toen niet en waarom ook niet meteen vandaag? Het is
weer echt tsjevenwerk en het lijkt er sterk op dat men nog tijd nodig heeft om
e.o.a. recht te zetten dat de dag van vandaag nog steeds krom is. M.a.w. het
kan vandaag niet omdat het (nog) niet klopt.
Vergeten we trouwens bij dit alles drie
zaken niet: om te beginnen zijn er zowel door het parket van Brussel als door
de Bijzondere Belasting Inspectie (BBI) onderzoeken daarover opgestart. Als er
geen kant en klare antwoorden komen, zou de hele zaak nog wel eens ellendig
lang kunnen aanslepen wat zeker met het oog op de moeder aller verkiezingen
in 2014 voor CD&V op een regelrechte ramp zou kunnen uitdraaien. Ten
tweede loopt er ook nog een dossier Belfius-ACW bij Europa. Mocht dat Europa de
depositogarantie voor de Arco-coöperanten afwijzen, dan kan de hele zaak terug
naar af. Ten derde is feitelijk de hele ACW/Belfius affaire een politieke uitloper
geworden van een onderzoek dat in de eerste instantie verricht werd door het
financiële weekblad Trends, dat voor zover ik weet nog steeds niets daarvan
ontkend of teruggetrokken heeft en dat is géén politieke partij.
Ondertussen blijkt de nieuwe minister van
Financiën een bezige bij te zijn: eigen advocatenbureau Eubelius (grapjassen
spreken dat uit: You bill us), prof met twee cursussen aan de KU Leuven, lid
van de Raad van Bestuur bij BNP Paribas Fortis, voorzitter van de Thomas More
hogescholen en van Vlaanderen in Actie (VIA). En nu dus ook minister van
Financiën die in zijn eerste werkweek al een mission impossible in de vorm
vaneen zoveelste begrotingscontrole
voorgeschoteld krijgt. Hoe kan je zoiets
blijven combineren? Het zou nog wel even kunnen duren, alvorens we het fijne van heel deze zaak zullen kennen. Misschien 'als het stof is gaan liggen, zoals Vanackere het zelf uitdrukte.
Van sensatie gesproken. Het ontslag van
Steven Vanackere als minister zonder Financiën was dat natuurlijk, maar evenzeer
het feit dat men binnen de dag een opvolger had en dan nog een die eerder een
technische medewerker is dan een politieker. De reden daarvoor was
waarschijnlijk niet zozeer het feit dat de federale regering vlak voor een
zoveelste moeilijke begrotingsbespreking staat, maar wel dat niemand bij
CD&V stond te springen om de momenteel, electoraal gesproken, weinig
benijdenswaardige job over te nemen. Want ook al zou later blijken dat
Vanackere helemaal geen schuld treft, zeker is dat nog steeds niet. Vergeet
niet dat het parlement, ondanks alle beloften ter zake, ook nu nog steeds geen inzage heeft gekregen in de
documenten die er gemaakt en getekend zijn tussen Belfius en het ACV en dat
datzelfde parlement nog steeds wacht op klare antwoorden vanwege datzelfde ACW.
Tenslotte blijft er de uitspraak van Didier Reynders in het weekeindinterview
van De Standaard, dat het de CD&V was die zijn ministerie van Financiën persé
wou hebben en het ook gekregen heeft.
Aan de bekwaamheid van Koen Geens zal het
zeker niet liggen. De man is professor financieel recht aan de KU Leuven, waar
hij twee cursussen geeft, was vroeger kabinetschef van Kris Peeters en is nu
nog voorzitter van VIA, Vlaanderen In Actie. Vraag is maar of hij straks iets
zal kunnen presteren in een soort BIA (België In Actie), als hij binnen de
federale regering zal geconfronteerd worden met enkele politieke feeksen à la Onkelinx en Milquet, om
nog te zwijgen over cynisme van de hierboven reeds vermelde Reynders. Vrijdag
zal Geens al een eerste confrontatie meemaken en dan meteen over een
begrotingsbespreking waarbij de federale regering nog maar eens naar extra
miljarden op zoek zal moeten gaan.
Ik heb het niet kunnen achterhalen, maar het
zou kunnen dat Koen Geens familie van Gaston Geens is, de vroegere voorganger
van Kris Peeters (toen noemde men die nog voorzitter) die in Vlaanderen
bekend bleef door zijn uitspraak: Wat we zelf doen, moeten we zien beter te
doen. Hij is in elk geval de schoonzoon van Jos Dupré, de vroegere Kempense
staatsecretaris, waarmee ik het ooit eens aan de stok heb gehad*.
Bij het ontslag van Steven Vanackere valt wel
op dat hij de zoveelste Vlaamse federale minister is die opstapt. Declerck en
Vande Lanotte hadden het hem al eens voorgedaan na de ontsnapping van Dutroux.
Leterme, Van Deurzen en Vervotje stapten op bij de Fortis affaire en nu
Vanackere. Afgezien van het feit, of ze dat al dan niet moesten doen, blijft
het toch merkwaardig dat tenminste bij mijn weten er geen enkele francofone
minister is die dat ooit heeft gepresteerd. Blijkbaar hebben Vlamingen toch
iets meer zelfrespect als het er op aan komt.
* Mijn carrière bij DAF ben ik begonnen in
de jaren zeventig van vorige eeuw bij de cabine- en assenfabriek van Oevel/Westerlo.
Ik leidde er de bezoekers rond en had er de supervisie van de kantine. Mijn
bureau stond bij de afdeling personeelszaken. Er was daar toen ook een zekere
Kersemans uit Mechelen, die manager was van e.o.a. technische afdeling.
Kersemans was een Volksunie-man. Bij e.o.a. verkiezing, waarbij hij opkwam,
vroeg hij de personeelslijst op om verkiezingsreclame rond te sturen. Ik heb
hem die toen bezorgd, wat ik feitelijk niet had mogen doen. Ik heb daar later
een berisping voor gekregen. Mijn (Nederlandse) directe overste, die ermee
akkoord was gegaan en voor het bestand verantwoordelijk was, kreeg zelfs een
(korte) schorsing. Dit alles na een klacht van Jos Dupré die ook van Westerlo
was en waarschijnlijk getipt werd door e.o.a. partijgenoot die bij DAF werkte.
Ik voelde me dan ook gedupReerd!
Dé uitspraak van het voorbije weekeinde, een
om in te kaderen, kwam van Erik Stoffelen, voorzitter van het Vlaamsnationale
zangfeest in Antwerpen:
Welk volk ter wereld wil de les gespeld
worden door een ACW-zuil, die België dient, Vlaanderen minacht en ons allen
moreel de les spelt, maar zelf fiscale spitstechnologie toepast en de gewone
belastingbetaler daarvoor laat opdraaien?
Deze uitspraak was dus gericht aan het ACW
(iets wat ik ook in mijn blog van 28 februari (het ACW/PS bondgenootschap) reeds
verwoordde, maar in feite kan die mits enige nuances ook gebruikt worden
tegen alle drie de traditionele Vlaamse partijen die in eerste instantie ook steeds België
dienen en Vlaanderen daarbij minachten. Bijna alle beslissingen die Vlaanderen kunnen
bevoordelen (de besparingen), worden door hen afgezwakt, alle nadelen (de
belastingen) worden uitvergroot. En zo is het altijd geweest. Moet er betaald
worden, dan gebeurt dat in de eerste plaats door Vlaanderen, moet er ontvangen worden,
dan staan de francofonen steeds op de eerste rij. Hou maar in 't oog wat er straks weer boven water zal komen bij de begrotingsbesprekingen waarbij niemand in de federale regering kan zeggen of men nu twee of drie miljard euro tekort komt...
Het feit alleen al dat 5 van de huidige 8
CD&V ministers ACWers zijn zegt genoeg. Een stilaan wanhopige Kris Peeters
zou volgend jaar de partij moeten redden van een zoveelste electorale
nederlaag, maar dat wordt hem zeker niet gemakkelijk gemaakt. Zelfs niet door
de eigen partij, waarbij ACW'er Vanackere eerder de federale kaart Reynders trekt dan
de regionale van Peeters. Hoe cynisch Reynders daarbij ook te werk gaat (zijn
MR zit niet in de regionale regeringen en hij moet niet in Vlaanderen verkozen
worden), Peeters zal rekening moeten houden met de Vlaamse liberalen in de
federale regering, waarmee zijn partij daarin samenwerkt, terwijl diezelfde liberalen
oppositie voeren tegen zijn Vlaamse meerderheid in het Vlaamse parlement. Daarenboven kalft zijn aanhang bij de Vlaamse KMO's zienderogen af en kiezen die steeds uitdrukkelijker voor de N-VA. Voor een ex-Unizo voorzitter moet dat pijnlijk aankomen.
Er doen over het onthaal van wat men meestal
verkeerdelijk asielzoekers noemt heel wat verhalen de ronde, die aan de verbeelding
niets te wensen overlaten. Het kan echter nóg erger. Dat kan men vaststellen als
men even
intikt. Men
komt dan inderdaad terecht bij het Gentse OCMW, waar men haarfijn uitlegt hoe men
als illegaal in Gent aan een gratis geneeskundige bijstand kan geraken. Let wel
op: het gaat alleen om illegalen, dus mensen die hier onwettig aanwezig zijn.
Om alle twijfel weg te nemen staat er in dezelfde mededeling wat men onder Gentse
illegalen verstaat:
-wie
onwettig in België verblijft (uitgeprocedeerde of clandestiene vreemdelingen);
-woont
en verblijft in Gent;
-onvoldoende
financiële middelen heeft;
-ondertekent
met een verklaring op eer
Officieel gaat het om dringende medische
hulp, maar wat verder kan men lezen dat deze hulp ook preventief of
curatief kan zijn. M.a.w. mits de nodige uitleg en plaatselijke medewerking kan
alles als dringend worden uitgelegd.
Wie dus aan alle bovenstaande vereisten
beantwoordt, kan een medische kaart aanvragen, die recht geeft op gratis
bijstand vanwege het Gentse OCMW voor volgende zaken:
-aflevering
medicatie;
-behandelende
arts;
-centrum
audiologie;
-logopedist(e);
-vroedvrouw;
-dringend
ziekenhuisvervoer;
-labo;
-orthopedisch
centrum;
-Rode
Kruis Vlaanderen;
-Wit-Gele
Kruis Gent;
-Kinesitherapie;
-Thuisverpleging.
Allemaal gratis ende voor niks, op voorwaarde
dat men illegaal is. Wie dat niet is, heeft pech in Gent. Hij/zij zal wél moeten
betalen. Twee keer zelfs: een keer voor de gevraagde diensten en een keer bij
het betalen van de belastingen die er mee voor zullen moeten zorgen dat
bovenstaande gratis services betaald geraken. Of gaat de stad Gent dat allemaal
zelf voorschieten?
Men kan zo stilaan begrijpen, waarom het
paarsgroene Gentse schepencollege zich zorgen begint te maken over de
aanpassing van de inschrijvingstarieven in Antwerpen. Waarom nog geld uitgeven
om zich in te schrijven in Antwerpen als men in Gent alles gratis krijgt,
althans met de nodige medewerking van het Gentse OCMW en aanverwante
organisaties?
Woensdag gaat de federale regering de door
Europa gevraagd begrotingscontrole doen voor dit jaar en dat lijkt geen
lentewandeling te zullen worden. Eerst was er sprake van een tekort van drie
miljard euro. Toen kwam minister zonder Financiën Vanackere iedereen gerust
stellen, dat het maar één miljard zou worden, maar nu stelt men vast dat 2,5
miljard een realistischer cijfer is. De vraag is maar of deze regering gaat
blijven plakken en knippen, terwijl ook Europees commissaris Olli Rehn gesteld
heeft dat er in België structurele saneringen nodig zijn. Dit bv in
tegenstelling met Nederland, dat ook niet goed boert, maar waar de reeds
doorgevoerde saneringen wél structureel zijn. Daarenboven heeft Nederland een
veel kleinere staatsschuld, een minder snelle vergrijzing doordat daar pensioensgrenzen al langer zijn opgetrokken en de overheidsuitgaven er niet
sterker groeien dan de economie, wat in dit land wél het geval is.
Volgens een interview van Didier Reynders in
De Standaard van dit weekeinde, kan deze federale regering waartoe ook hij
behoort onmogelijk nog één cent extra belastingen opleggen, zoals pasionaria
Onkelinx het zou willen. Alle extra belastingen uit het regeerakkoord zijn nl
al uitgevoerd (van o.m. de bedrijfswagens en de onroerende voorheffing).
Reynders, die tien jaar minister van Financiën is geweest, weet waarover hij
spreekt en wil dat bij de nu komende begrotingsbespreking ook de regios mee
zullen moeten betalen. Voor hem is dat gesneden koek, want zijn partij zit in
geen enkele regionale regering. Het wordt uitkijken of de communautaire soep
even heet zal gegeten worden. Zelfs als de Vlaamse deelregering hiermede
akkoord zou gaan, dan zal dat alleen maar gebeuren als ook de andere gewesten
in verhouding evenveel zouden bijdragen en zo iets zie ik niet zomaar gebeuren.
In de marge van bovenstaand interview,
bevestigt Reynders ook wat ik al in mijn blog van 28 februari schreef (Het ACW/PS
bondgenootschap), nl dat CD&V Financiën wou in deze regering en ze het ook
gekregen heeft. De partij zag de bui terecht al hangen...
We zouden het ook een vervolgverhaal kunnen
noemen. In het kader van de zesde staatshervorming heeft de regering Di Rupo
nog maar eens uitgepakt met enkele superlatieven, die in feite weinig
voorstellen.
Om het beginnen de eerste, maar zeker niet
laatste wijziging van haar zgz pensioenhervorming, waarvan ik dacht dat die al
had plaats gevonden. Wat was dat anders wat Quicky amper een jaar eerder al
heeft voorgesteld? Nu blijken die afspraken weeral veranderd en moet men in
feite nog enkele jaren langer werken om te kunnen genieten van de bonussen die
een jaar eerder werden beloofd. En de nieuwe man op Pensioenen is dan nog een
partijgenoot van de vorige. In werkelijkheid is het enige nieuwe nu, dat er op
de nieuwe wet flink bespaard wordt. Op zich zelf is dat niet erg, want de
financiële situatie is zodanig dat men nog maar eens extra miljarden zal moeten
vinden om dat ding dat begroting heet te doen kloppen. Is het nu zo moeilijk
om dat gewoon toe te geven?
Besparen gaat men ook doen op justitie. Het
land was nog altijd ingedeeld in 27 gerechtelijke arrondissementen, een relict
uit de tijd van Napoleon. De reden van dat aantal was in diens tijd, toen men
nog met paard en kar reed, dat men binnen de 24 uur bij het dichtstbijzijnde
gerechtsgebouw moest kunnen geraken. Dat is al lang achterhaald en nu gaat men
die 27 arrondissementen herleiden tot 12: één per provincie, plus nog één apart
voor Brussel en voor de Oostkantons. Tot daar is alles normaal. Belgisch wordt
het pas, als men weet dat alle gerechtsgebouwen die niet meer als hoofdplaats
van zon arrondissement worden aanzien, wel blijven bestaan en verder gewoon
zullen gebruikt worden. Dat betekent o.m. dat de kosten van verwarming en onderhoud, om nog te zwijgen van de apparatuur, blijven bestaan. Wat verandert is, dat het gerechtelijk personeel ambulant
zal worden. Dat zal verondersteld worden te pendelen waar nodig, alsof dat géén
geld (en tijd) zal kosten. Als men weet dat zopas de Vlaamse balie nog
geprotesteerd heeft tegen het verplaatsen van een gerechtelijke zetel van
Brussel naar Asse, met o.m. als reden dat heel wat magistraten tijd en geld
gaan verspelen door continu onderweg te zijn, blijft de vraag of dat elders
anders zal zijn. Nu wordt dat procedé immers algemeen in heel het land.
Enfin, laat ze eerst die reductie van 27
naar 12 maar maken. Het is alvast een eerste stap. Het schijnt dat men al 20 jaar broedt op dat idee. Daarna
zal men de wet nog wel enkele keren aanpassen, zoals dat nu ook met die van
de Pensioenen gebeurt (en met zowat alle wetten sinds Verhofstadt). We zullen
het maar besparen op zijn Belgisch noemen, zeker?
Bij Ford Genk verliezen zon 5.000
werknemers hun baan, plus misschien nog eens zoveel bij de toeleverbedrijven.
Bij ArcelorMittal in Luik ook enkele duizenden. Dat wisten we al. Nu komt er nog
eens Caterpillar in Charleroi bij, het kippenverwerkingsbedrijf Verbinnen uit Olen, de verpakkingsfabrikant Crown in Hoboken (nadat
dezelfde firma ook al de deuren gesloten had in Deurne bij Antwerpen) en ZF* Wind
Power in Kontich en Lommel. En dan vergeet ik er waarschijnlijk nog wel enkele.
Allemaal jobs (meer dan 4.000 op de tocht al voor dit jaar) die verloren gaan in de industrie en waarvoor meer dan
waarschijnlijk geen andere banen voor in de plaats komen in dezelfde sector.
Door het hele verhaal van de
fabrieksluitingen en afslankingen loopt, volgens onze media, één rode draad: we
hebben hier te hoge loonkosten t.o.v. de ons omliggende landen en nog veel meer
t.o.v. de zgn groeilanden. Dat van die loonkosten mag dan al kloppen, het is op
zich niet de oorzaak, maar eerder een gevolg. De echte rode draad is, dat het
hier allemaal gaat om multinationals. Dat zijn bedrijven die niet alleen in dit
land werkzaam zijn, maar ook elders. Zon bedrijven zien meteen het verschil in
lonen en andere kosten tussen hun bedrijven in België en elders. En komen bijna
allemaal tot de conclusie dat de productiekosten hier te hoog liggen, grotendeels door het veel te hoge overheidsbeslag.
In het licht daarvan is het dan ook absurd,
dat vakbonden en bepaalde politieke partijen maar eisen blijven stellen alsof
er niets aan de hand is. Theoretisch zou de staat er wel iets aan kunnen doen, maar dat zal dan gaan ten koste van onze zo geroemde sociale zekerheid. Nu komt men ons vertellen dat de mensen maar moeten
overschakelen naar de zorgsector, waar men smeekt om personeel. Men vergeet er
dan wel bij te vertellen, dat wie overschakelt naar die sector óók zal moeten
inleveren. Tenslotte is de zorgsector geen exportgerichte materie. Het
resultaat van de aan de gang zijn de vlucht uit de industrie zal zijn, dat we steeds meer zullen invoeren en steeds minder
uitvoeren en dat we op die manier meer zullen moeten gaan lenen in het
buitenland en er armer van zullen worden. En dan is het uitgerekend die
zorgsector die bij het nieuwste Inter Professioneel Akkoord geen cent extra
kreeg. Wie zei dat ook weer, dat regeren vooruitzien is?
Vlaanderen moet zich steeds meer gaan verkopen
als logistiek centrum. Onze regio ligt nu eenmaal centraal in West-Europa en
daaraan kan niets veranderd worden. Logistiek en overslag zorgen tenminste nog voor een zekere
meerwaarde en export. Daarom is het zo jammer dat het verkeer rond Antwerpen
dicht slibt en niemand er zich blijkbaar nog veel van aantrekt. Wat baat het
grote zeehavens te hebben als de goederen van daaruit niet weg geraken?
* ZF
staat voor Zahnradfabrik Friedrichshafen, een Duits bedrijf dat versnellingsbakken
en (voor de windmolens) tandwielkasten produceert. Ik heb er vroeger mee te
maken gehad. ZF levert nl ook de versnellingsbakken en toebehoren voor DAF
Trucks.
