In deze rustigere kerstdagen is het misschien aangewezen om eens terug te komen op de zopas met veel poeha goedgekeurde zesde staatshervorming. Van bij het begin van de besprekingen hierover werd gesteld dat geen enkele ‘entiteit’ daar armer van mocht worden, een eis die vooral door de Franstalige partijen op tafel werd gebracht. Bij het scheiden van de markt blijkt dat zij er inderdaad niet op achteruit zijn gegaan en Brussel nog veel minder. Maar het is wel Vlaanderen die de rekening zal betalen. Dit moeten we de francofonen niet verwijten, wel onze eigen, Vlaamse vertegenwoordigers van de klassieke partijen die onze regio en de eigen inwoners voor de zoveelste keer hebben benadeeld. Enkele voorbeelden om dit duidelijk te maken:
- De hervorming kwam er zonder een echte meerderheid in Vlaanderen. Door het feit dat de groenen ze steunden vanuit de oppositie en nog maar eens de rol van nuttige idioten speelden als ondergeschikten aan de Belgische belangen, was er een minimale mathematische meerderheid, maar zeker geen Vlaamse consensus.
- De Vlaamse partijen zullen in de toekomst, behoudens een half mirakel, nooit nog aan een Kamerzetel in Brussel geraken.
- De toegevingen i.v.m. de Rand, o.a. bij justitie, gaan ervoor zorgen dat ook die zal verfranst wordt of tenminste steeds minder Vlaams zal blijven.
- De gewesten mogen dan al meer bevoegdheden krijgen, ze zullen die moeten uitoefenen met minder middelen. Voor Vlaanderen schat men dat deficit op 3 miljard euro per jaar. Tijdens de volgende legislatuur moet Vlaanderen bijna acht miljard euro extra cadeau doen aan het Belgische niveau.
- De samenvallende verkiezingen, die we in de toekomst zullen krijgen, gaan zorgen voor minder democratische inspraak en nog meer achterkamerpolitiek.
- Vlaanderen zal nog altijd geen greep hebben op de arbeidswetgeving, waardoor de loonkloof met onze buren eerder nog zal stijgen dan dalen.
- De miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië gaan onverminderd door.
- De Waalse eisen van juni 2006 worden bijna integraal uitgevoerd en over die van Vlaanderen uit 1999 wordt er zelfs niet meer gesproken.
- De Belgische handelsbalans heeft een tekort van 3%, t.o.v. een overschot van 4% tien jaar geleden. In absolute cijfers betekent dat, dat onze economie voor 26 miljard euro in de min staat. Ondanks de francofone vreugdekreten zijn we er in werkelijkheid allemaal armer op geworden.
Op 15 november schreef La Libre Belgique letterlijk: ‘La Flandre, grande perdante de la sixième réforme d’état’. Zo hoort men het ook eens uit onverdachte hoek. Met dank aan de Vlaamse onderhandelaars die eens te meer hun eigen ruiten hebben ingegooid. Mogen ze op 25 met 2014 daarvoor de rekening gepresenteerd krijgen!
In mijn blog van 4 oktober (‘Vlaamse frustraties’) betreurde ik het nog dat er steeds minder echt Vlaamsgezinde publicaties werden uitgegeven. Dat lijkt ondertussen nog mee te vallen. De rubriek van ‘Angeltjes’ werd ‘Golfbrekers’. Marc Grammens’ ‘journaal’ hield dan wel op te bestaan, maar Marc zelf – ondertussen 80! – schrijft elke week nog een meer dan lezenswaardig artikel in ’t Pallieterke, wat voor dat blad een opwaardering is. Ter gelegenheid van het officiële afscheid van zijn éénmansblad werd Grammens nog eens uitgebreid in de bloementjes gezet en kwam er een speciale uitgave in boekvorm onder de titel ‘Journaal voor Vlaanderen’, met daarin artikels van Marc zelf, maar ook van Ludo Beheydt (professor Nederlandse taal en cultuur), Axel Buyse (diplomaat), Frans Crols (journalist en o.m. gepensioneerd hoofdredacteur van Trends), Jean-Marie Dedecker (welbekend!), Jacques De Visscher (auteur en filosoof), Jürgen Mettepenningen (theoloog), Rik Van Cauwelaert (ex-Knack columnist, nu bij De Tijd), Ivan Van de Cloot (econoom bij Itinera), Luckas Vander Taelen (Vlaams volksvertegenwoordiger voor Groen) en Karel van Eetvelde (Unizo). Warm aanbevolen voor wie er nog kan aan geraken, want de tweede druk is alleen nog te bevragen bij ’t Pallieterke, zolang de voorraad strekt.
De hoofdbekommernis in mijn blog van 4 oktober ging naar het ter ziele gaan van de papieren versie van ‘Doorbraak’, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Er is natuurlijk nog de online versie, maar voor velen – ondergetekende inbegrepen – is dat niet hetzelfde. Ik heb graag iets in mijn handen dat ik mee rond kan nemen, eventueel aantekeningen in kan maken en gegevens uit kan putten zonder telkens mijn PC te moeten aanzetten. Aan die nood wordt nu door de VVB tegemoet gekomen. Als men zich lid maakt van die organisatie krijgt men het vernieuwde maandblad ‘Grondvest’ in de bus, waarin grosso modo zal te lezen zijn wat vroeger in Doorbraak stond. Koken kost echter geld en dat maakt dat het jaarabonnement 20 euro kost, alleen online lidmaatschap 10 euro en studentenlidmaatschap 5 euro. Wie geïnteresseerd is, kan contact opnemen met grondvest@vvb.org of direct storten op rekening BE49 4099 5217 4171.
En dan nog dit. Iedereen die met de Vlaamse zaak bezig is, herinnert zich nog wel het ‘Warandemanifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa’. Dat dateert al van 2003, maar krijgt nu een nieuwe, opgewaardeerde versie, die in maart van volgend jaar wordt uitgegeven. Auteur is Remy Vermeiren (ex-KBC), die er ook de vorige keer reeds bij was. De andere inspiratoren en medeondertekenaars van het nieuwe Manifest zullen later bekend gemaakt worden. Ik kijk er naar uit.
En zo is er dan toch nog enige positief nieuws om deze Kerstperiode af te sluiten.
Steven Vanackere stapt waarschijnlijk volgend jaar uit de politiek. De partij had hem de derde plaats aangeboden op de Europese lijst, maar dat ziet hij blijkbaar niet zitten. CD&V had bij de vorige Europese verkiezingen drie zetels behaald. Voor heel Vlaanderen valt dat zetelaantal terug van 13 op 12 en – zoals de zaken er nu bijstaan – ziet het er niet naar uit dat de christendemocraten die derde zetel in 2014 zullen behouden, ongeacht wat Beke daarover ook de wereld in stuurt. Voor een Europese zetel moet men trouwens in Vlaanderen zo’n 30.000 stemmen meer halen dan in Wallonië, om nog maar eens een zoveelste discriminatie aan te klagen.
Vanackere zal dus een andere job moeten zoeken, of heeft hij die al in het zicht? Met de relaties – ‘netwerken’ heet dat tegenwoordig – die hij heeft zal dat wel geen groot probleem vormen. Hij wordt al genoemd als mogelijk opvolger van Mie(ke) Van Hecke aan het hoofd van het katholiek onderwijs en maakt ook een kans bij de Christelijke Mutualiteiten, waar in 2015 de topjob vrij komt. Vanackere, die ooit al eens een aantal jaren adjunct directeur-generaal was bij de Brusselse vervoersmaatschappij MIVB, zou misschien nu ook eens kunnen solliciteren bij Bpost of Belgacom. Met het afslanken van de lonen voor topambtenaren bij de overheid, maakt hij zelfs een kans. In dat geval toch maar best eerst even Vande Lanotte raadplegen. Volgens mij heeft die al een voorraad ‘bekwame’ managers in zijn pijplijn zitten. Nog overschot van wat de ‘godfather’ uitspookte bij de NMBS.
Alle gekheid op een stokje: de hoofdreden waarom Vanackere geen gegarandeerd verkiesbare plaats meer krijgt is, omdat hij bewezen heeft het politieke beestenspel in dit land niet aan te kunnen. Zo’n een beetje hetzelfde wat Fientje Moerman recentelijk in haar partij – waar men ook op geen overschot aan zetels rekent - overkomen is. De traditionele Vlaamse partijen weten zelf maar al te best dat ze weinig of geen vooruitgang zullen maken in welke verkiezing ook. In een partij zoals CD&V waar achtereenvolgens stemmentrekkers als Leterme, Vervotte, Torfs en Dehaene hebben afgehaakt, heeft men aan een Vanackere niet meer genoeg. Zijn politieke carrière was, zoals men dat zegt, door het lot getekend. Bij gebrek aan gewicht omhoog gevallen of op het juiste ogenblik op de juiste plaats zat toen de plaats boven hem vacant viel (dat laatste is ook gebeurd bij Turtelboom).
De komende feestdagen zal hij in elk geval wel overleven, iets wat ik ook alle vrienden, kennissen en lezers bij deze toewens!
Melchior Wathelet Jr heeft ‘zijn’ nieuwe windnormen voor Zaventem moeten terugdraaien (mijn blog van 24/10: ‘ De Wathelet norm’). Het is de logica zelf dat vliegtuigen niet zonder gevaar kunnen stijgen en dalen met een sterke rugwind. Zoiets gebeurt nergens ter wereld en het bevoordelen van een rijke Brusselse stadswijk verandert daar niets aan. Er was niet alleen daartegen geprotesteerd door de bewoners van de Vlaamse Noordrand, die weer de dupe zouden worden, maar ook door de pilotenverenging BCA én Vlaams minister-president Peeters.
Maar Wathelet wil in ‘the picture’ blijven en heeft ondertussen een ander briljant idee gelanceerd: hij gaat nieuwe gascentrales subsidiëren. Een kompleet overbodige, dure en door alle verantwoordelijke instanties afgekeurde maatregel. Hij loopt al een tijdje rond met dat idee, begin december was daarover stiekem een ministerieel besluit van amper twee artikeltjes verschenen en nog vóór het einde van dit jaar zou er een algemeen koninklijk besluit over komen.
De reden waarom Wathelet dit wil doen is, omdat meerdere energieproducenten hun gascentrales hebben stilgelegd of zinnens zijn dat binnenkort te gaan doen. Dat is het gevolg van de concurrentie van de ook al reeds zwaar gesubsidieerde hernieuwbare energie en de kerncentrales, maar vooral door de Amerikaanse schaliegasrevolutie. Die laatste zorgt ervoor dat Amerika van zijn steenkool niet vanaf geraakt en die dumpt op de Europese markten, waardoor gascentrales hier niet meer rendabel zijn. Zowel Duitsland als Nederland hebben opnieuw kolencentrales opgestart, maar hier blijkt dat niet meer te kunnen. We zijn wél blij als we de stroom van die centrales kunnen invoeren, evenals die van de Franse kerncentrales…
Nu maken we weer een uiterst zachte winter mee, zoals twee jaar geleden en laat niets voorzien dat we deze winter stroomproblemen zullen krijgen, al weet men dat hier nooit. Denk maar aan die twee weken strenge vorst in februari 2012, toen we – na een boterzachte winter - bijna een black-out meemaakten. Vanaf volgend jaar wordt die kans steeds groter, mede door de sluitingen van de gascentrales. Die centrales nu echter gaan subsidiëren om alleen opgestart te worden bij noodgevallen, is te gek om los te lopen. Afhankelijk van het type centrale wil Wathelet bijna 90.000 euro per geïnstalleerde megawatt betalen. Zelfs de Raad van State keurt het idee af en zegt dat er best eerst met Europa overlegd zou worden, omdat ook buitenlandse centrales bijdragen aan het evenwicht van het Belgische net. Dat laatste zou kunnen betekenen, dat België straks ook subsidies zou moeten betalen voor het beschikbaar houden van buitenlandse centrales. Vergeten we niet dat we dat buitenland nodig hebben voor onze energiebevoorrading en dat zich dat nog meer zal laten voelen als onze kerncentrales dicht zullen gaan of zelfs gewoon bij een strenge winter wanneer onze buurlanden zelf geen stroom teveel zullen hebben. Ook in deze zaak wil België weer heiliger zijn dan de paus (net zoals in de bankenwetgeving), zonder zich af te vragen wat ons dat straks gaat kosten.
Net zoals bij zijn windnormen is het te hopen dat Wathelet ook voor zijn gasnormen bakzeil zal moeten halen. De man klooit maar wat aan en weet niet waarmee hij bezig is. Of misschien toch wel: de eventuele gevolgen zullen immers meer dan waarschijnlijk niet meer voor hem maar voor zijn opvolger zijn. 'Na mij, de zondvloed'...
Di Rupo mag dan (weer) wel uitbazuinen dat de nieuwe bankenwet de belangrijkste hervorming in de bankenwetgeving van de laatste twintig jaar is, als dat klopt zegt dat alleen maar hoe triestig het met onze wetten gesteld is, iets dat we ondertussen allemaal weten. De socialisten hebben nog maar eens grotendeels hun zin gekregen in de splitsing van spaar- en investeringsbanken, maar dit gaat ten koste van de banken naar Belgisch recht (in de eerste plaats de Vlaamse KBC), terwijl banken naar buitenlands recht daarvan geen last zullen hebben en bovenop nu ook de fiscale vrijstelling tot 1.880 euro krijgen op hun spaarrekeningen, een eis van Europa.
De hervorming van het spaarboekje is officieel afgevoerd, in werkelijkheid uitgesteld. Open VLD verkoopt dit als een overwinning (Crootje spreekt ook al als Leterme en heeft het nu ook steeds over ‘de mensen’). De reden waarom het niet is doorgegaan heeft gewoon te maken met het feit dat de verkiezingscampagne op gang is geschoten en dat het in dit geval in de eerste plaats om de perceptie gaat. Wat men bij Open VLD vergeet, is dat door de zaken te laten zoals ze zijn, er ook geen vrijstelling komt op obligaties, aandelen en kasbons, wat goed zou geweest zijn voor onze economie en die in de eerste plaats aangekocht worden door beleggers, niet zelden met een VLD-profiel. Het risico is dan ook groot dat nog meer liberalen ‘salut en de kost’ zullen zeggen aan de De Croo’s van deze regio (de ouwe zat tijdens de debatten heel de tijd te grijnslachen), temeer daar men weet dat de kans dat die hervorming er toch komt – maar dan na de verkiezingen – zeer groot blijft. Minister Geens gaf dat gisteravond trouwens al toe in het journaal, toen hij zei dat van uitstel geen afstel hoeft te komen. Wordt dus vervolgd na de verkiezingen, wanneer men geen stemmen meer dreigt te verliezen.
De grote verliezer in dit zgz federaal najaarsoffensief blijft toch CD&V. De partij had al moeten inbinden i.v.m. de btw-vermindering op de elektriciteit en verloor het euthanasiedebat door een wisselmeerderheid. Nu mag Geens zijn plannen ook weer opbergen. Toen Beke dreigde voor de hervorming van de alcoholwet, waarbij alleen Open VLD dwars lag, ook een wisselmeerderheid te gaan zoeken, noemde la Rutten dat ‘kinderachtig’. Wat de anderen doen is bij haar kinderachtig, wat zij doet – krak hetzelfde – is dat niet. Doet me denken aan een verre kennis die risico’s door anderen genomen steeds ‘gewaagd’ vond, maar die van hemzelf daarentegen ‘gedurfd’…
De meeste zinnige uitspraak van de week komt, volgens mij, van Guy Peeters, voorzitter van de socialistische ziekenfondsen. Die stelt nl dat zijn partijgenoot en Vlaams minister van o.m. Onderwijs, Pascal Smet, zich beter bij de volgende verkiezingen niet meer kandidaat zou stellen. Als statement kan dat tellen, maar Peeters heeft overschot van gelijk. Smetje had nl zelf verklaard dat de komende legislatuur zijn laatste zou zijn, want dat hij zinnens is daarna met zijn partner naar Brazilië te trekken om daar een bed & breakfast te gaan openen. Iemand die met dergelijke plannen rondloopt kan inderdaad bezwaarlijk nog gemotiveerd een volgende ambtstermijn beginnen. Regeren is vooruitzien en dat is bij Smetje niet meer Vlaanderen, maar Brazilië.
Een eerste vraag is trouwens of Smet überhaupt nog een tweede kans zou krijgen in 2014. Dat hij in de Vlaamse regering een ministerpost heeft weten te versieren, was het gevolg van een samenloop van omstandigheden. Hij zat daarvoor nl al in de Brusselse regering, maar werd daar uit gedropt toen de nieuwe Brusselse bestuursploeg Groen verkoos boven SP.a. Nu moest men bij de vorming van de nieuwe Vlaamse regering, zoals afgesproken, iemand hebben die uit Brussel kwam. Dat werd Smetje, die de voorkeur kreeg boven toen nieuwe socialist Bertje Anciaux, wiens kuren men in Vlaanderen zo stilaan beu was. Dat het tenslotte Onderwijs werd, had Smetje te danken aan het feit dat zijn partij Frankie Vandenbroucke bij het huisvuil had gezet. Gewoon omhoog gevallen bij gebrek aan gewicht, zoals men dat pleegt te zeggen.
Een tweede vraag is of Smetje’s partij, de SP.a dus, er nog in zal slagen bij de volgende Vlaamse bestuursploeg te geraken. De partij spreekt niet meer aan, hun congres was een afknapper en voorzitter Tobback Jr krijgt zelfs openlijke kritiek van Rudy De Leeuw, tot nader order nog altijd ABVV-voorzitter en notionele intrestaftrekker (die trouwens niet eens naar dat congres was geweest). Als de partij niet meer kan bereiken dan de schamele 13% die ze nu heeft, zie ik niet in welke partij hen nog zal nodig hebben (buiten de PS uiteraard, maar dat is dan federaal). De SP.a verdedigt nog enkel eigen belangen, geen Vlaamse.
Smetje kan volgend jaar best meteen naar Brazilië vertrekken. Eerst daar de voetbal gaan zien en daarna met volle goesting zijn B&B opstarten. Er zijn minder leuke dingen in het leven!
---
En nu we het toch over mogelijke vertrekkers hebben: Michel Vandenbosch zat niét in de Gaia raket, die ze zopas hebben afgeschoten, hoe graag sommigen dat misschien ook zouden gewenst hebben. Die raket heeft toevallig dezelfde naam als de dierenrechten organisatie, maar is een initiatief van de Europese ruimtevaartorganisatie en gaat één miljard sterren driedimensionaal in kaart brengen. Dat lijkt veel, maar is slechts één procent van alle sterren van onze Melkweg, die zelf slechts één van de miljarden melkwegen in het heelal is. Om even bij stil te staan en heel bescheiden te blijven!
Electrawinds blijft een opwindend verhaal. Haar faillissement is al enkele keren aangekondigd, maar telkens uitgesteld omdat er steeds weer iets anders gebeurde, waardoor er op extra uitstel kon gerekend worden. Ik heb daarover ergens eens geschreven dat ze in Oostende misschien rekenen op een deus-ex-macchina, maar het zou straks nog kunnen waar zijn ook. Na een reddingsvoorstel vanwege een soort tijdelijke vereniging die zich Fortino noemt en bestaat uit de Gimv – die reeds aandeelhouder is in Electrawinds – en ex-topman van Telenet Duco Sikinghe, komt er nu een tweede zgz ‘witte ridder’ op het toneel in de persoon van Tecteo, een Waalse intercommunale die zowat van alles doet en die met 50 miljoen euro wil ter hulp snellen. Die was onlangs ook al in het nieuws gekomen toen ze de kranten van L’Avenir – de Franstalige tegenhanger van De Tijd – overnam van de uitgeverij Corelio, eigenaar van De Standaard groep die zelf zopas haar concurrent Concentra (met o.m. de Gazet Van Antwerpen) overnam, maar waartegen een protest is gekomen van die andere concurrent, die De Persgroep heet (Het Laatste Nieuws en De Morgen). Mocht je niet meer kunnen volgen, neem ik je dat niet kwalijk, want zelfs daar houdt het niet mee op.
Het kroonjuweel van Electrawinds is nl de biostoomcentrale in Oostende, zowat de enige bedrijfsunit van Electrawinds die momenteel winstgevend is. Voor die centrale was er al een kandidaat koper, nl de Limburgse groene-stroomproducent Bionerga, waardoor Electrawinds wel een kleine 40 miljoen euro in kas zou krijgen, maar in feite grotendeels wordt uitgekleed, omdat de rest van de zaak helemaal niet rendabel is en alsnog over de kop dreigt te gaan. De verkoop aan Bionerga was eerst afgewezen, maar dat verkoopverbod is nu door de handelsrechtbank van Oostende ongedaan gemaakt.
Het is nu uitkijken hoe dat daar in Oostende verder gaat aflopen. Als nl die verkoop toch doorgaat en de rest zo goed als waardeloos wordt, verliest de Gimv – nota bene een beursgenoteerde investeringsmaatschappij waarvan de Vlaamse overheid de grootste aandeelhouder is – enkele tientallen miljoenen euro en dat laatste zal dan ook gelden voor alle andere overheidsfondsen, die in totaal al zo’n 160 miljoen euro in Electrawinds hebben gestoken. Vergeten we trouwens niet dat Tecteo ook al een overheidsvehikel is, dat werkt met geld van de Waalse belastingbetaler. Ik zie niet in of dat Tecteo ook nog geld zal investeren als de biostoomcentrale weg zou zijn. Dit is geen en/en verhaal, zoals men ons gisteravond op het VRT-journaal trachtte wijs te maken.
Tenslotte zijn er nog de centen van de ± 4.000 spaarders bij Groenkracht, waar blijkbaar zo goed als geen onderpand voor is, maar waar Electrawinds ook geld van geleend heeft. Allemaal mede dank zij de bereidwillige medewerking van de keizer van Oostende… Het blijft trouwens opmerkelijk dat het Waalse Tecteo een intercommunale is die grotendeels in handen is van PS-figuren, met op kop een zekere Moreau, die beschouwd wordt als de politieke erfgenaam van wijlen 'papá Daerden', terwijl Electrawinds ook al eens gedepanneerd werd via een vennootschap waar kameraad Termont het voor het zeggen heeft. Allemaal dus met andermans geld waarbij de Franse slogan 'Les affairs, c'est l'argent des autres' alle eer wordt aangedaan.
We kunnen rustig stellen dat de politiek in dit landje al volledig in de verkiezingscampagne modus zit en het rommelt nog geen klein beetje, met CD&V in een hoofdrol. Eerst werd de partij bij de bok gezet in het euthanasiedebat, dan ging diezelfde CD&V dwars liggen voor de BTW-vermindering op de elektriciteit. Daarna kreeg minister Geens (CD&V) de SP.a over zich in de bankenkwestie, meer bepaald de splitsing tussen spaarbank en investeringsbank en tegelijkertijd ook de Open VLD over het spaarboekje. Tussendoor kreeg Crembo in de commissie voor Defensie de wind van voor van zowel roden als van blauwen in zijn pleidooi voor nieuwe gevechtsvliegtuigen. Allemaal discussies tussen de Vlaamse partijen uit de federale regering onderling. Op nationaal vlak geraakt het eenheidsstatuut niet ingevuld, is het nog afwachten of het met de bankenwet iets wordt en blijkt het concurrentiepact een lachertje te zijn.
Daarmee houdt het trouwens niet op. Er werd geen akkoord bereikt over het zgz ‘Alcoholplan’ van tante Laurette, noch over het klimaatbeleid. De discussie over dat laatste zit vast omdat Vlaanderen, terecht, weigert bij te dragen als de andere entiteiten dat niet doen. Altijd hetzelfde communautaire liedje, waarbij Demotje niet elke keer opnieuw kan komen vertellen dat Wallonië het niet doet omdat het geen geld meer heeft. Wat doen die dan met de miljarden die ze elk jaar via de transfers van Vlaanderen cadeau krijgen? Uitgeven aan de 15% teveel aan ambtenaren die ze hebben t.o.v. datzelfde Vlaanderen (én t.o.v. Europa)? Toevallig heb ik deze week op het RTL-journaal nog horen vertellen dat de TEC viermaal meer ‘niet direct productieven’ (lees: ‘kaderleden’) heeft dan de Vlaamse tegenhanger, De Lijn en dat zonder dat het ook maar ergens beter zou werken. In het onderwijs is het verschil ook iets van die grootte en dat zal in de andere Waalse overheidsinstanties niet veel anders zijn.
Er is maar één oplossing om aan dit schaamteloos profitariaat een einde te maken en dat is: dit land splitsen. Daarom ook worden de volgende verkiezingen zo cruciaal en kunnen we onze mensen niet genoeg waarschuwen niet (meer) te stemmen voor partijen die de klok willen terug draaien en zelfs niet voor die een status quo nastreven. We hebben het nog steeds vrij goed in dit land, maar om dat zo te houden volstaat het niet zelfvoldaan alles te ondergaan wat op federaal vlak beslist wordt. Het zou wel eens een bitter ontwaken kunnen worden.
Het zal een lange week worden voor de politiek in dit landje. Voor de bankenkwestie is de discussie verschoven naar vrijdagavond, na de Europese top. Daarmee krijgt Open VLD nog wat respijt om te verzinnen hoe ze de volgende knieval t.o.v. links zal moeten goedpraten. Eerst slikte de partij al de extra taks op de bedrijfswagens, dan de zgz ‘rijkentaks’ (de verhoging op de roerende voorheffing), daarna de liquidatiebonus en nu zal ze meer dan waarschijnlijk moeten aanvaarden dat de spaarboekjes toch in het gedrang zullen komen. Door het nieuwe voorstel van ‘professor’ Geens kan de partij wel haar gezicht redden. Men moet alleen nog op het jaarlijkse belastingformulier verklaren geen spaargelden te hebben die in totaal een intrest van meer dan 1.880 euro zouden opleveren. Op die manier zou de eigenaar van het spaarboekje ‘incognito’ blijven voor de fiscus. Voor de liberalen betekent het, dat men zich weer niet opnieuw zal moeten excuseren om aan zoveelste pestbelasting te hebben meegewerkt. Dwars blijven liggen is geen optie meer, daar de partij straks nog de rekening van haar achterban gepresenteerd dreigt te krijgen als die de door Geens beloofde vrijstelling moet missen voor de kasbons, aandelen en obligaties. Van de euforie van het laatste blauwe congres blijft niet veel over.
Het zgz concurrentiepact is ook definitief goedgekeurd. Ook in deze zaak valt weinig eer te halen voor de meerderheidspartijen. Samen te vatten in: ‘te laat en te weinig’. Hoe fraai het allemaal ook klinkt, de steunmaatregelen van Di Rupo doen de loonkloof met de buurlanden hoogstens 2% dalen, daar waar ze minstens 10% bedraagt (volgens VOKA zelfs 16%). Om toch een beetje Kris Peeters’ gezicht te redden (hij was het die vooral aandrong op dit pact tussen de gewesten) heeft Vlaanderen nu besloten zelf 160 miljoen extra bij te dragen, waarvan 125 voor lastenverlagingen voor bedrijven maar dan pas vanaf de tweede helft van volgend jaar. Opmerkelijk is dat Brussel en Wallonië in deze helemaal niets extra doen, waarbij Demotje zo eerlijk was te zeggen dat zijn regio dat geld gewoon niet heeft.
Recentelijk werd nog uitgebazuind dat de uitzendbureaus steeds meer mensen aan het werk zetten en dat dat een teken kon zijn van de economische heropleving. Dat blijkt niet te kloppen. De belangrijkste reden waarom bedrijven nu liever uitzendkrachten aannemen dan nieuwe vaste medewerkers is, omdat het beruchte eenheidsstatuut arbeiders/bedienden, waarover al zoveel te doen is geweest en dat reeds begin juli werd goedgekeurd, nog steeds niet in kannen en kruiken is. Met name over de verschillen in ontslagen geraakt men het niet eens en zijn er ook nog steeds disputen aan de gang over het gewaarborgd loon, over het vakantiegeld en het aanvullend pensioen. Normaal had alles vóór het einde van dit jaar geregeld moeten zijn. Niet, dus.
Van Di Rupo’s goed nieuws show blijft niet veel over. Het wordt voor de federale regering een Kerstmis in mineur, ‘a blue Christmas’, zoals ze dat in het Engels noemen, waarbij ‘blue’ niets met de kleur te maken heeft.
Het laatste woord over het voorstel van Koen Geens i.v.m. het spaarboekje is nog niet gevallen. Donderdag komt het kernkabinet weer bijeen om te proberen er iets aan te doen, maar het lijkt wel één tegen allen, iets wat we van een CD&V’er al lang niet meer gewend zijn. De voornaamste reden daarvoor zal wel zijn dat Geens geen echte politicus is en inderdaad (soms) zegt wat hij denkt en denkt wat hij zegt. Een groot verschil met zijn nieuwe collega’s die nog altijd handelen in de zin van ‘veel beloven en weinig geven’. De meesten geven trouwens nu al aan dat het een zaak zou kunnen worden voor de volgende federale regering. Feit is dat dit dan gewoon kan geklasseerd worden als woordbeuk met voorbedachten rade. Open VLD, maar ook Reynders en Milquet, zeggen nu dat er aan het spaarboekje niet mag geraakt worden, gaan daarmee straks naar de verkiezingen, terwijl ze anderzijds zeggen, dat ze het later wél eens zouden kunnen doen. Dat het nu niet mag heeft niets te maken met de zaak zelf, wel met de verkiezingen. Pure volksverlakkerij.
Geens voelt zich trouwens gesterkt door het feit dat zijn idee oorspronkelijk komt van de Nationale Bank, dat het IMF er achter staat en zelfs het Europees Hof van Justitie. Dat laatste heeft uitdrukkelijk gesteld, dat de voorkeursbehandeling van het Belgische spaarboekje in strijd is met het EU-recht, omdat het alleen maar geldt voor intresten op spaarboekjes bij Belgische banken.
Kortom, het wordt afwachten wat er donderdag eventueel nog zal beslist worden, maar het ziet er niet naar uit dat er dit jaar nog beslissingen ter zake zullen genomen worden, waarbij de ‘implementatie’ van de zesde staatshervorming nog meer vertraging zal oplopen Dat geldt trouwens niet alleen voor de affaire met de spaarboekjes, maar ook voor het luik over het volledig splitsen van de banken in spaar- en investeringsbanken en het eveneens volledig terugbetalen van spaargelden bij bankcrashes, twee dada’s van de socialisten.
Tenslotte nog deze bedenking: stel dat Van Ackere niet was afgetreden en er van Geens geen sprake zou geweest zijn. Ik heb zo de indruk dat ook CD&V dan al lang had toegegeven, ‘met de dood in ’t hart’ of zo…
De regering Di Rupo is het dus niet eens kunnen worden over de hervorming van de banken. Buiten het probleem tussen minister Geens en de socialisten over het splitsen van spaarbanken en investeringsbanken, was Open VLD absoluut niet zinnens dat er iets met het spaarboekje zou gebeuren, zoals Geens dat wilde. De partij, die de laatste tijd al zoveel ellende over zich kreeg, had eindelijk nog eens een argument waarmee het met iets meer vertrouwen naar de kiezer zou kunnen stappen. Alle argumenten van Geens ten spijt (zwart geld, dubbele boekjes e.d.) willen de liberalen niet dat de staat ook maar één voorwendsel krijgt om straks, met de verkregen gegevens, een of andere vermogensbelasting op poten te zetten. Zolang de socialisten het voor het zeggen zullen hebben, zoals nu met deze federale regering het geval is, blijft die mogelijkheid inderdaad bestaan.
De regering aast reeds langer op de enorme massa spaargeld die in België op de spaarboekjes staat. Al tijdens de Cyprus crisis, toen op dat stuk eiland de spaarders inderdaad moesten bijpassen, was er sprake van (mijn blog van 18 maart jl: ‘Het (spaar)geld pakken waar het zit’).
Het blijft natuurlijk een beetje raar dat mensen twee of meer spaarboekjes hebben om ermee de belasting te ontduiken, zeker als men weet dat men bij de royaalste (internet)banken zo’n kleine honderdduizend euro op dat boekje moet hebben staan vóór men over de 1.880 euro intrest geraakt. Bij de grootbanken, waar men niet veel intrest meer krijgt, gaat dat zelfs tot 300.000 euro. Wie zet nu zoveel geld op een spaarboekje dat zo goed als niets meer opbrengt?
Het is trouwens ook mogelijk dat mensen twee spaarboekjes hebben zonder dat daar extra veel geld op staat. Dit kan te maken hebben om persoonlijke redenen of omdat men met diverse banken werkt en/of er zakelijk relatiebelangen bij heeft. Zo’n mensen zouden dan wel het slachtoffer worden van staatsbemoeienissen. Misschien zou een oplossing kunnen zijn, de toestand laten zoals ze is, maar de fiscus de mogelijkheid geven bij de banken data op te vragen als er een vermoeden van fraude of iets dergelijks aanwezig is.
Het ziet er echter naar uit dat het zo belangrijke akkoord over de bankenkwestie iets wordt voor 2014 of zelfs voor de volgende federale regering, als die er ooit komt. De dames en heren die ons parlement bevolken gaan nl vanaf eind dezer week weer eens op ‘reces’ voor twee weken en dat lijkt voor heel wat van hen veel belangrijker dan het regulariseren van ’s lands financiën. ‘Dienst ist Dienst und Schnaps ist Schnaps’ kennen ze niet in de Wetstraat. Ondertussen heeft ook nieuwkomer Geens ontdekt dat er grenzen zijn aan het Belgisch systeem dat hij zo vurig mee ondersteunt. Zelfs zijn voorstel om ook een vrijstelling tot 1.880 euro te geven op kasbons, aandelen en obligaties heeft weinigen overtuigd.
Het gaat niet goed met de Vlaamse coalitiepartners in de federale regering Di Rupo. Eerst was er de aanvaring in de commissie landsverdediging tussen De Crem en zowel SP.a – wat in deze zaak vrij normaal kan genoemd worden – en Open VLD, wat dat niet is. Daarna heeft Geens beide ‘bondgenoten’ tegen de haren gestreken met zijn plannen om de bankensector in dit land te reorganiseren. De Crem en Geens zijn zowat de uithangborden van CD&V in deze federale regering, tenzij iemand staatssecretaris Verherstraeten belangrijk zou vinden. Vanavond is het voor de Di Rupo clan geen ‘Feierabend’ en gaan ze weer proberen er iets van te maken. Knippen en plakken zal niet meer voldoende zijn. Het heeft er soms van weg alsof sommigen op zoek zijn naar de uitgang…
Ook de enquête die het weekblad Trends had uitgevoerd bij een kleine 600 Vlaamse bedrijfsleiders werkt op de zenuwen van de traditionele partijen, die hun invloed bij de meeste kmo’s zien wegsmelten als sneeuw voor de zon. Meer dan de helft van de Vlaamse CEO’s hebben duidelijk te kennen gegeven dat ze volgend jaar voor de N-VA zullen stemmen en men kan er gif op nemen dat er daarenboven nog wel zullen zijn die dat nu (nog) niet openlijk durven zeggen (zoals bv Fernand Huts van de Katoennatie). De Vlaamse bedrijfsleiders geven de man (sic) met het strikje een beschamende 3,7 op 10, daar waar hij zichzelf een 7,5 had gegeven. En daar houdt het niet bij op. Bijna driekwart van de ondervraagden ziet trouwens een voortzetting van de huidige federale coalitie niet zitten. De laatste extra belastingen op de liquidatiebonus en de roerende voorheffing treffen immers in de eerste plaats de ondernemers en de bedrijven.
Na de N-VA gaapt in de peiling bij de Vlaamse CEO’s de afgrond (‘dirupo’). Open VLD, vroeger dé partij van het bedrijfsleven en de middenstand, geraakt niet eens aan 23%, CD&V iets meer dan 8% en Groen 2,4 en SP.a komt in dit verhaal zelfs helemaal niet voor. Over wat had die partij onlangs weer een congres? Wie weet dat nog? Het enige, dat mij is bijgebleven is het voorstel van Tobbackske om de kleinere gemeenten te laten fusioneren. Met zo’n voorstel zie ik de aanhangwagenpartij nog niet uit het electorale dal kruipen. Dat zal ze al evenmin iets opbrengen als bv die nieuwe euthanasiewet voor kinderen dat zal doen voor Open VLD. Persoonlijk begrijp ik trouwens niet waarom N-VA daaraan heeft meegewerkt, tenzij dan misschien om de meerderheidscoalitie uit elkaar te spelen, iets wat dan wel gelukt is.
---
En dan iets heel anders. Gisteren werd Arlette, de vrouw van Paul Van Himst, begraven. Ik ben daar even stil van geworden, het was voor mij alsof de geschiedenis zich herhaalde. Arlette en Paul waren bijna 49 jaar getrouwd, net zoals Cory en ik. Zij was toen 19, net zoals Cory (Paul 21, één jaar jonger dan ik). Ze stierf na een slepende ziekte, net zoals Cory. Ze kregen drie kinderen, net zoals wij. Ze waren, volgens de media, altijd samen, net zoals wij. Ik heb ze nooit persoonlijk ontmoet, maar voel met Paul mee, waarvan ik weet dat het zwaar zal worden, net zoals dat voor mij het geval was. Zoals Toon Hermans het verwoordde: “Het is een groot gemis, als ‘samen’ uit je leven is”...
De regering Di Rupo sleutelt aan een nieuwe bankenwet, die moeten vermijden dat mistoestanden als in 2008/2009 zich zouden herhalen. Nu blijkt echter dat dit land weer heiliger wil zijn dan de paus en een wet wil stellen die strenger is dan de Europese. Dit zal als gevolg hebben, dat alleen de eigen banken er last van zullen hebben en dat banken met een buitenlandse eigenaar (BNP Paribas Fortis bv) hun klanten nog leningen zullen kunnen aanbieden aan voorwaarden die de eigen banken niet meer zullen kunnen waarmaken. Dit is pure discriminatie, vooral als men weet dat er nog maar één echte Belgische grootbank is, KBC, niet toevallig een Vlaamse. Nu heeft ook KBC wel boter op het hoofd i.v.m. wat er de vorige jaren allemaal gebeurd is, maar de bank heeft zich tijdig hersteld en die operatie zal voor de belastingbetaler een winst opleveren van meer dan 5 miljard euro, na aftrek van de financieringskosten. Het feit alleen al dat een Thomas Leysen, voorzitter van KBC en Umicore, maar eerder een belgicist, daar openlijk tegen reclameert, zegt boekdelen. Andere in België actieve grootbanken kunnen hun marktactiviteiten verhuizen naar het buitenland, maar KBC niet. De Vlamingen mogen weer de rekening betalen.
De vennootschapsbelasting levert de federale schatkist jaarlijks zo’n 10 miljard euro op. Daarvan betaalt Vlaanderen 5,8 miljard, Brussel 2,6 en Wallonië 1,6. Dit lijkt normaal, maar is het niet. Het gaat hier immers niet om een vergelijking t.o.v. bevolkingsaantallen, maar om bedrijven. Alhoewel Vlaanderen meer bedrijven kent, gaat het meestal om kleinere en middelgrote, terwijl heel wat echt grote bedrijven uit het Brusselse normaal veel meer zouden moeten betalen, maar er zich fiscaal tussenuit weten te wringen via allerlei financiële constructies die door de Belgische staat worden toegelaten. Ook hier is het Vlaanderen dat de rekening gepresenteerd krijgt.
Nog straffer is het verhaal van de belasting van 8.000 euro die het Waals geweest gaat innen per gsm-antennesite. Die belasting is regionaal, maar de rekening komt bij de operatoren in de nationale pot, waardoor de factuur voor driekwart door Vlaanderen en Brussel zal moeten betaald worden. Nos impots, c’est l’argent des autres…
‘Koene’ Geens wil een einde maken aan mensen die de belasting op de spaarboekjes omzeilen door meerdere spaarboekjes aan te houden met bedragen die net onder de belastbare drempel blijven. Daar is niet iedereen mee opgezet, zeker Open VLD niet die daarmee al twee keer in twee dagen overhoop ligt met CD&V (de dag daarvoor over de vliegtuigen van De Crem). Mocht het er ooit van komen, is het echter een publiek geheim dat het overgrote deel van het Belgische spaargeld uit Vlaanderen komt, waardoor het ook hier vooral de Vlamingen zullen zijn die de rekening zullen betalen. Vlaanderen werkt, Wallonië verteert en leeft boven zijn stand dank zij de 10% welvaart die Vlaanderen elk jaar afstaat via de transfers.
En dan hebben we het nog niet gehad over de flitsboetes, die grotendeels in Vlaanderen geïnd worden en waarvan Wallonië een veel groter deel krijgt dan wat zou overeenkomen met de boetes uit de eigen streek. En zo zouden we nog even kunnen doorgaan. Het doet me denken aan die quote van de Britse ex-stervoetballer Gary Lineker: ‘Voetbal is een sport met tweeëntwintig spelers en een bal, en op het einde winnen de Duitsers’. Voor wat de Belgische politiek betreft zouden we kunnen parafraseren: ‘In België is iedereen gelijk voor de wet en op het einde betalen de Vlamingen’.
Vandaag viert de Kerk Sancta Lucia, de patrones van oogartsen en opticiens en van het licht. In Zweden is het een nationale feestdag, want daar kunnen ze best wat licht (lux, luce) gebruiken in deze (normaal) donkere dagen vóór Kerstmis. Bij ons zou dat licht ook wel eens mogen schijnen, bij Justitie bv. Daar gaan vandaag (bijna) alle medewerkers een dag staken, uitgerekend op een vrijdag de dertiende. Bijna alle tienduizend en zoveel (alleen de rechters en de advocaten staken niet, maar kunnen – zonder steun – niet veel uitrichten). Nog nooit gebeurd. Redenen zijn er genoeg, zowat elke afdeling heeft er een en dikwijls gaat het om heel uiteenlopende zaken. Kop van ju(s)t is Mie Turtelboom, die teveel eigengereidheid wordt verweten en te weinig communicatie met de achterban, die steeds meer via de media moet vernemen wat de minister van plan is. Mie zou beter wat op haar lijn letten, want ze lijkt steeds dikker te worden en dat geldt ook voor haar nek.
Dat Justitie bij ons een ramp is, is algemeen geweten. Denk maar aan de overbevolkte gevangenissen, de vrijspraken wegens procedurefouten of omdat er geen plaats vrij is voor een pas veroordeelde enz. Dat laatste is meestal het geval bij jeugddelinquenten zoals pas nog gebeurd is toen men die moslim extremisten in Brussel oppakten en dat zou straks ook kunnen gebeuren nu rechters iemand meteen kunnen veroordelen tot het dragen van een enkelband (volgens een zoveelste pas uitgekomen wet) en er bv geen enkelband voorradig zou zijn.
Maar wat nog het meest tot de verbeelding spreekt, is het voorstel van Mie om in de toekomst elke gevangeniscel te gaan voorzien van telefoon en internetaansluiting. Dat terwijl de meeste cellen niet eens fatsoenlijk kunnen worden schoongemaakt omdat men er meestal met drie ‘logeert’ en een van de ‘gasten’ op een matras op de grond moet slapen. Of omdat er in die cellen maar één toilet voor handen is. Of omdat het gaat om gebouwen uit de negentiende eeuw (zoals dat van Antwerpen), die niet meer schoon te houden zijn. Van prioriteiten gesproken!
En zeggen, dat men in Nederland gevangenissen teveel heeft. Eén, die van Tilburg, heeft men al aan België kunnen verhuren en enkele andere worden nu ingenomen door asielzoekers, die er vrij kunnen binnen en buiten lopen. Als er dan in dit land toch eens een nieuwe gevangenis klaar komt, blijkt er niet genoeg geschikt personeel voor te vinden te zijn…
Als Turtelboom denkt enig electoraal succes te gaan hebben met die telefoon en internetaansluitingen, dan leeft ze op een andere planeet. Misschien kan het haar een troost zijn dat er althans één veroordeelde is die in haar gevangenissen wil zitten: Abdelkader Belliraj. De man wordt verdacht van verscheidene moorden in België, maar werd ondertussen opgepakt in Marokko en is daar veroordeeld tot levenslang, ook al voor meervoudige moorden en terrorisme. De man met een dubbele nationaliteit, heeft nu geweigerd buiten vervolging te worden gesteld in België en vraagt ook een proces in dit land. Wie ooit de film ‘De Hel van Tanger’ gezien heeft, zal wel weten waarom. Het kan dus nóg erger dan hier, alhoewel dat geen reden mag zijn om er hier niet genoeg aan te doen.
Na een leven van zo’n 25 jaar in de politiek, vindt Fientje Moerman dat politiekers in ons land paria’s zijn. Ze gruwelt van wat er allemaal over hen verteld wordt, wordt er ’s morgens om 3 uur van wakker, omdat dan de online kranten al verschijnen en spaart haar kritiek niet t.o.v. de media. Wat kan je daarop antwoorden? Wel, het volgende:
“Politiek is handjes drukken;
dreigen, sjoemelen en bukken,
katten uit de bomen kijken,
overreden, over-lijken,
schipperen of schaakmat zetten,
lange speeches, korte metten,
witte voetjes, pan uit vegen,
passen, meten, wikken, wegen,
lachjes, dansjes, judas-kusjes,
loeren draaien, dooie musjes,
veel beloven, vleien, paaien,
de kunst om om iets heen te draaien,
d’r is geen liefde, regelrecht
en daar is alles mee gezegd.’
Bovenstaande, dat heeft de aandachtige lezer al lang begrepen, is niet van mij, maar van Toon Hermans, die het zo’n 15 tot 20 jaar geleden schreef in een tijd toen er nog geen online kranten waren, geen twitter of facebook, maar toen politici (én journalisten) al evenmin geloofd werden als nu. Het zijn de twee categorieën van beroepen waarin de man in de straat terecht het minste vertrouwen heeft en dat geldt zeker voor politici van partijen die al van de macht geproefd hebben en hun beloften nooit hebben waargemaakt of zelfs het tegendeel, zoals die partij- en stadsgenoot van Fientje, die sneller loog dan zijn schaduw.
Geloofwaardig komt het verhaal van Fientje trouwens ook niet over, want als het zo erg zou zijn als zij zegt, waarom is ze er dan niet eerder mee voor de dag gekomen en waarom stopt ze er niet mee en stelt ze zich ook nu weer kandidaat voor de verkiezingen van mei 2014, met het risico dan weer vier jaar psychisch te moeten afzien?
De reden zal wel iets minder prozaïsch zijn. De kieslijsten voor de verkiezingen worden nu reeds opgemaakt en met haar schreeuw solliciteert Fientje (die voor het interview eerst naar de kapper was geweest voor de ‘passende' foto) heel duidelijk voor een verkiesbare plaats, geen sinecure bij een partij die van de ene nederlaag naar de andere strompelt, waar wie kan, gaat lopen en waar de verkiesbare plaatsen duur zullen verkocht worden.
Na de overstap van Annick De Ridder van Open VLD naar de N-VA , werd er een tweede, haast gelijkaardige beslissing genomen door Lorin Parys, ondernemer, COO bij Uplace, vroegere woordvoerder van toenmalig liberaal minister in de Vlaamse regering Patricia Ceyssen, voorzitter van Open-VLD Leuven en bij de verkiezingen in 2010 ‘sidekick’ van niemand minder dan huidig Open VLD-voorzitster Gwendolyn Rutten. Parys zegt ontgoocheld te zijn over zijn partij, die mee in een regering zit die de belastingen blijft verhogen en als enige uitleg daarvoor maar haar excuses kan aanbieden.
Lorin Parys, nog maar 37, schrijft al een paar jaar een meestal interessant column over economie in De Standaard en ondergetekende is daar een vaste lezer van. Uitgerekend eergisteren heb ik trouwens nog gereageerd op zijn verhaal ‘Stille Held’, met een mailtje naar hem n.a.v. zijn artikel over de container, die volgens hem onrecht werd aangedaan in de lijst van de ’50 grootste uitvindingen sinds het wiel’, die verschenen was in Knack en waarbij de container niet eens vermeld werd. ‘Sinterklaas mag dan per stoomboot uit Spanje komen’, schreef Parys,’ zijn pakjes arriveren per containerschip vanuit China’.
Op 1 mei 2006 bestond de container 50 jaar en die dag had ik daarover een blog geschreven, waarin grotendeels hetzelfde stond als wat Parys schrijft in zijn column van maandag jl. Alleen had ik daar in mijn blog van 01.06.2006 nog bijgevoegd, dat de ontwikkeling van het containervervoer in een stroomversnelling is gekomen dank zij de oorlog in Vietnam. De bedenker van de container, een zekere Malcolm McClean, won toen met verve een staatscontract voor het vervoer van materiaal van Amerika naar Vietnam en toonde daarmee aan de hele wereld hoeveel sneller en goedkoper het transport per container wel was. Ik had Parys samen met mijn mailtje trouwens een kopie van mijn oude blog gestuurd.
Het was voor mij dan ook een verrassing, toen ik één dag na mijn mail aan hem, hoorde dat de man van Open VLD naar de N-VA was overgestapt. De tweede jeugdige liberaal na De Ridder en de tweede econoom na Van Overtveldt die in minder dan een maand duidelijk kiest voor een confederatie en daarmee bevestigt wat ik reeds schreef in mijn blog van 16 november jl (‘Transfer van het jaar’), toen ik stelde dat de kans groot was dat steeds meer liberalen de Open-VLD de rug zouden toekeren, terwijl ik in mijn blog van 26 november (‘De tik van Annick’) schreef de indruk te hebben dat er ons nog spectaculaire overstappen te wachten stonden. Ik weet dat eigen lof stinkt, maar ik ben blijkbaar toch goed aan het pronostikeren!
Hoe het nu verder zal verlopen, zullen we nog wel zien, maar Parys blijkt al ontslag genomen te hebben bij Uplace, een Vlaams initiatief van o.m. de voorzitter van Club Brugge, dat langs alle kanten wordt tegengewerkt ten voordele van een gelijkaardig Brussels project. Misschien heeft dat ook meegespeeld, maar het blijft hoe dan ook spannend, nu na de kiezers ook de verkozenen het blauwe kamp ontvluchten richting N-VA…
De tegenhanger van onze Vlaamse vervoersmaatschappij De Lijn heet in Wallonië de TEC. Dat staat voor ‘Transports En Commun’. Bij het brede publiek daar spreekt men echter meestal over de TEG (Transport En Grève). Om dat nog eens duidelijk in de verf te zetten, volstaat het de laatste cijfers te lezen over 2005-2013. Daaruit blijkt dat er in die periode bij de TEC liefst 162 stakingsdagen waren en, alsof dat nog niet erg genoeg is, dat er daarvan 115 zonder stakingsaanzegging waren. Wilde stakingen, zeg maar. Dit voor de mensen die nog altijd geloven dat het in Wallonië de goede kant uit gaat. De TEC is maar één van de voorbeelden die aantonen dat dat daar niét het geval is.
Mensen zoals actrice Veerle Baetens, die in Berlijn vóór de internationale camera’s gaat uitschreeuwen dat Vlaanderen en Wallonië niet gescheiden mogen worden, zouden zich misschien eerst wel wat beter kunnen laten informeren alvorens zulke kreten de wereld in te sturen. Het is maar een pover argument te zeggen dat men tegen zo’n scheiding is, omdat men vlakbij de taalgrens woont. Misschien kan ze zelf, nu ze toch zo bekend is geworden, eens aan de andere kant van die grens gaan lobbyen om daar eens wat meer te werken en wat minder te staken…
Het is niet de eerste keer dat e.o.a. kunstenaar of sporter denkt zich te moeten uiten voor een één en onverdeelbaar België. Die mensen beseffen niet dat zij fans en bewonderaars hebben die dat zijn o.w.v. hun prestaties als kunstenaar of sporter, maar die er in de politiek verschillende meningen op na houden, die niet altijd overeenkomen met wat die mensen denken te moeten verklaren over politiek, waarvan ze meestal zelf geen kaas hebben gegeten. Tenzij misschien de groep die vreest dat ze straks in een onafhankelijk Vlaanderen minder gesubsidieerd zal worden dan in het huidige België. Als dat zo zou zijn, dan lijkt het mij logisch, dat Vlaanderen voor dat soort volkje inderdaad wat minder vrijgevig zal zijn.
‘Jong geleerd, is oud gedaan’ gaat het gezegde. Ik heb zo het idee dat ze dat ook kennen in Bulgarije en Roemenië, waar het gros van de Roma vandaan komt dat West-Europa teistert. Als minderjarige Roma’s al met auto’s kunnen/mogen(?) rondrijden en daarbij dan op strooptocht gaan, denk ik wel dat er een grens overschreden is. Daar kwam later bij, dat ze logen over hun ouderdom (ze hadden verteld 12 en 14 jaar te zijn) en reeds bij de politie gesignaliseerd stonden. Enfin, gangsters in de dop.
Dat Roma’s door de band niet werken, is algemeen geweten. Hoe ze dan in hun levensonderhoud voorzien is dat heel wat minder. Toch is het een constante dat elke controle bij een Roma gemeenschap op hetzelfde uitdraait: het ontdekken van gestolen waar. Dat gebeurt niet alleen bij ons. Denk maar aan Frankrijk, waar ze al enkele jaren bezig zijn de Roma kampen op te breken en die lui het land uit te zetten. Dat gebeurde daar al onder de rechtse Sarkozy en de linkse ‘monsieur normal’ zet die politiek gewoon verder. Voor een keer heeft deze laatste gelijk, maar het gevolg is wel dat heel wat van die uitgewezen zigeuners bij ons terecht komen, waar ze in het ‘Bulgarije aan de Leie’ nog bijna met open armen ontvangen worden. In Gent dus, de stad waar geen allochtonen meer zijn omdat ze daar de naam geschrapt hebben.
Tot nu toe hadden burgers uit Bulgarije en Roemenië een arbeidskaart nodig om hier te komen ‘werken’. Vanaf 01.01.2014 zal dat niet meer nodig zijn en verwacht men een zondvloed van mensen uit die twee landen, waarbij het gros meer dan waarschijnlijk uit Roma’s zal bestaan.
Vandaag de dag zijn er in Gent al meer dan 6.000 Bulgaren geregistreerd in het bevolkings- of wachtregister, maar men vermoedt dat het evenzeer een veelvoud ervan kan zijn. Wie niet geregistreerd is, is hier illegaal en hokt samen met geregistreerde landgenoten, meestal in verkrotte en/of gekraakte panden. De stad Gent treedt daar niet of nauwelijks tegen op. Integendeel, ze doen daar hun best om de opvangmogelijkheden te vergroten, ook voor wat het onderwijs betreft. Men spreekt zelfs van het uitbreiden van crèches, alhoewel zo goed als geen Roma moeder haar kind(eren) daar naartoe zal brengen. Kortom, ze zullen in Gent – de enige Vlaamse centrumstad waar links vooruit ging bij de laatste gemeenteverkiezingen – verder gepamperd worden. Er kan daar er geen proletariaat genoeg zijn, kwestie van de juiste partijen er aan de macht te houden. Op één thema kan er alvast bespaard worden: rijlessen moeten ze de Roma ‘jongeren’ in elk geval niet meer geven. Ze hebben alleen nog wat problemen met het nemen van bochten, als de politie hen op de hielen zit.
Na zijn persconferentie van dinsdag jl (zie mijn blog van 4/12: ‘Twee jaar Sinterklaasregering’), mocht Di Rupo zijn hoera verhaal nog eens overdoen in de weekeindeditie van De Standaard. Veel succes zal hij ook hiermee niet oogsten, want uitgerekend in dezelfde krant stond o.m. het bericht te lezen, dat gouverneur Coene (weer hij!) vastgesteld heeft dat de staatsschuld opnieuw boven de 100% van het bbp is gestegen. Herinner u nog de federale triomfkreten, toen de regering Di Rupo erin geslaagd was haar aandelen in BNP Paribas Fortis aan de Franse bank te verkopen voor 3,25 miljard euro, ze daarbij een winst maakte van 800 miljoen of iets dergelijks en de staatsschuld daarmee onder de door Europa gevraagde limiet van de 100% zou gedaald zijn? ‘Positivo’ Geens is er nu als de kippen bij, om te zeggen dat hij nog deze maand maatregelen zal treffen om ervoor te zorgen dat de schuld weer onder die 100% zou zakken. Hij ‘werkt eraan’ (doet denken aan de klassieke uitspraak van watje Declerck toen die minister van Justitie was). Men zou zich kunnen afvragen, hoe het komt dat deze regering er maar niet in slaagt die staatsschuld ook maar een beetje terug te dringen, maar het antwoord is vrij eenvoudig: ze doet er zo goed als niets aan. De zopas afgesproken lastenverlaging van 1,35 miljard euro bv, dan nog gespreid over vijf jaar, is een lachertje als men weet dat de loonkostenhandicap t.o.v. onze buurlanden 22 miljard bedraagt (nota bene: cijfers van de experts van het eigen Planbureau!). Een kortingetje links, een kortingetje rechts, zoals dat nu gaat, zal niets oplossen. Wat Geens deze maand nog uit zijn mouw zal schudden zal weer van ‘dattem’ zijn.
Diezelfde Geens heeft echter een plan: in navolging van Albert Heyn, die er in Nederland vroeger ooit ook eens als reclame mee uitpakte, vertelt hij, dat hij op de kleintjes gaat letten en hij zinnens is de muntjes van één en twee cent af te schaffen. Handelaars zullen dan hun prijzen mogen afronden op 5 cent. De productie van die centjes kost nl meer dan ze intrinsiek waard zijn. Bovendien circuleren ze amper, waardoor de Nationale Bank verplicht is steeds nieuwe muntjes in omloop te brengen. Of Geens hiermee ook de staatsschuld onder de 100% zal kunnen brengen, zal zelfs hijzelf wel niet geloven. In Finland heeft men die muntjes nooit gebruikt en in Nederland worden de prijzen al sinds 2004 afgerond. Dat gebeurt daar echter aan de kassa. De producten in de rekken blijven er de juiste prijs hebben, die kunnen eindigen op 1,2,3 of 4 cent. Het is het totaal aan de kassa dat daar wordt afgerond, naar nul als het eindbedrag er eindigt op één of twee cent en naar vijf, als het drie of vier cent is. Het is nu alleen nog de vraag of Geens zo’n simpele oplossing zal kiezen. Op een totaalbedrag aan de kassa, zoals in Nederland, is het effect op algemene prijsstijgingen verwaarloosbaar, op een afronding per product kan dat in een heel land echt oplopen, zeker als die afronding alleen naar boven zou gebeuren. Het zou absurd zijn, maar in het land van de sperperiode, de solden en de index verschiet men van niets meer. ‘Waarom iets gemakkelijk doen, als het moeilijk ook kan?’, lijkt hier wel het adagium te zijn.
En daarmee zit de Sinterklaasperiode erop en kunnen we vooruitkijken naar de eindejaarsfeesten en het nieuwe jaar, 2014. In dat jaar gaan er enkele serieuze gebeurtenissen plaatsvinden, die op e.o.a. manier voor Vlaanderen belangrijk kunnen zijn.
Om te beginnen is er de herdenking van ‘den Grooten Oorlog’, die het hele jaar door tot allerlei plechtigheden en activiteiten zal leiden. Als Vlamingen leven we daar met gemengde gevoelens naartoe en hopen we dat het geen soort Vlaamse kermis zal worden. Goed voor de neringdoeners en zo, maar we mogen niet vergeten dat de Vlaamse Beweging, zoals we die nu kennen, grotendeels het gevolg is geweest van de Belgische bevestiging dat Vlamingen in 14-18 maar tweederangs burgers waren en heel wat Vlaamse jongens hun leven hebben gegeven voor een land dat hen niet leek te appreciëren. ‘Sterven voor het vaderland’ noemde men dat. De vraag is wel: ‘Voor welk vaderland?’. Bruno De Winter, de stichter van ’t Pallieterke, had daarvoor zijn eigen uitleg. ‘Een soldaat’, zei hij, ‘sterft niet vóór zijn vaderland, maar alleen tégen zijn goesting’.
2014 wordt voor dit land ook het jaar van de moeder aller verkiezingen. We krijgen nog maar eens de kans de traditionele overlooppartijen af te straffen. Als dat nu eens echt zou lukken, dan hoop ik dat de V-partijen hun les geleerd hebben en het initiatief deze keer niet meer uit handen zullen geven, noch federaal, noch regionaal. Vooral dat laatste wordt belangrijk, omdat een consensus – bij een volstrekte meerderheid – er sneller kan bekomen worden en Vlaanderen in staat stelt de Senelle doctrine toe te passen en zich uit te roepen tot deelstaat binnen het federale België binnen de reeds bestaande grenzen. Dat is nog geen onafhankelijkheid, maar wel een definitieve stap er naartoe.
Een derde belangrijk feit zal het wereldkampioenschap voetbal in Brazilië zijn. De belgicisten zullen met alle middelen proberen dat uit te buiten in een soort Belgische recuperatie. Of het zo’n vaart zal lopen, is helemaal nog niet zo zeker. De eigen spelers blijken momenteel een groter vraagteken te zijn dan die van de tegenstrevers. Zo’n half dozijn rode duivels zit bij de eigen (buitenlandse) club niet eens in het kernelftal en zal – als dat niet verandert – er in Brazilië niet eens bij zijn. Na de twee oefenmatchen die de Duivels gespeeld (en verloren) hebben, is duidelijk geworden dat spelers zonder wedstrijdritme in een wereldkampioenschap niet thuis horen. Dat gaat voor de nodige problemen en discussies zorgen, waarvan men nu nog niet weet hoe het zal aflopen. Komt daarbij nog dat het zeer de vraag is of de Braziliaanse voetbalstadions en – meer nog - de infrastructuur er rond, tegen half 2014 zullen klaar zijn. Brazilië mag dan nog een half continent zijn (zo’n vier keer ‘onze’ Kongo, twee keer de U.S.A.!), het blijft een ontwikkelingsland, dat momenteel zelfs haar zgz ‘BRIC’ statuut niet (meer) kan waarmaken.
Stof genoeg dus om deze laatste maand van het jaar vol te praten. Zet de kerstboom maar op (en vergeet de pakjes niet!).
