Het gaat niet goed met de Vlaamse coalitiepartners in de federale regering Di Rupo. Eerst was er de aanvaring in de commissie landsverdediging tussen De Crem en zowel SP.a – wat in deze zaak vrij normaal kan genoemd worden – en Open VLD, wat dat niet is. Daarna heeft Geens beide ‘bondgenoten’ tegen de haren gestreken met zijn plannen om de bankensector in dit land te reorganiseren. De Crem en Geens zijn zowat de uithangborden van CD&V in deze federale regering, tenzij iemand staatssecretaris Verherstraeten belangrijk zou vinden. Vanavond is het voor de Di Rupo clan geen ‘Feierabend’ en gaan ze weer proberen er iets van te maken. Knippen en plakken zal niet meer voldoende zijn. Het heeft er soms van weg alsof sommigen op zoek zijn naar de uitgang…
Ook de enquête die het weekblad Trends had uitgevoerd bij een kleine 600 Vlaamse bedrijfsleiders werkt op de zenuwen van de traditionele partijen, die hun invloed bij de meeste kmo’s zien wegsmelten als sneeuw voor de zon. Meer dan de helft van de Vlaamse CEO’s hebben duidelijk te kennen gegeven dat ze volgend jaar voor de N-VA zullen stemmen en men kan er gif op nemen dat er daarenboven nog wel zullen zijn die dat nu (nog) niet openlijk durven zeggen (zoals bv Fernand Huts van de Katoennatie). De Vlaamse bedrijfsleiders geven de man (sic) met het strikje een beschamende 3,7 op 10, daar waar hij zichzelf een 7,5 had gegeven. En daar houdt het niet bij op. Bijna driekwart van de ondervraagden ziet trouwens een voortzetting van de huidige federale coalitie niet zitten. De laatste extra belastingen op de liquidatiebonus en de roerende voorheffing treffen immers in de eerste plaats de ondernemers en de bedrijven.
Na de N-VA gaapt in de peiling bij de Vlaamse CEO’s de afgrond (‘dirupo’). Open VLD, vroeger dé partij van het bedrijfsleven en de middenstand, geraakt niet eens aan 23%, CD&V iets meer dan 8% en Groen 2,4 en SP.a komt in dit verhaal zelfs helemaal niet voor. Over wat had die partij onlangs weer een congres? Wie weet dat nog? Het enige, dat mij is bijgebleven is het voorstel van Tobbackske om de kleinere gemeenten te laten fusioneren. Met zo’n voorstel zie ik de aanhangwagenpartij nog niet uit het electorale dal kruipen. Dat zal ze al evenmin iets opbrengen als bv die nieuwe euthanasiewet voor kinderen dat zal doen voor Open VLD. Persoonlijk begrijp ik trouwens niet waarom N-VA daaraan heeft meegewerkt, tenzij dan misschien om de meerderheidscoalitie uit elkaar te spelen, iets wat dan wel gelukt is.
---
En dan iets heel anders. Gisteren werd Arlette, de vrouw van Paul Van Himst, begraven. Ik ben daar even stil van geworden, het was voor mij alsof de geschiedenis zich herhaalde. Arlette en Paul waren bijna 49 jaar getrouwd, net zoals Cory en ik. Zij was toen 19, net zoals Cory (Paul 21, één jaar jonger dan ik). Ze stierf na een slepende ziekte, net zoals Cory. Ze kregen drie kinderen, net zoals wij. Ze waren, volgens de media, altijd samen, net zoals wij. Ik heb ze nooit persoonlijk ontmoet, maar voel met Paul mee, waarvan ik weet dat het zwaar zal worden, net zoals dat voor mij het geval was. Zoals Toon Hermans het verwoordde: “Het is een groot gemis, als ‘samen’ uit je leven is”...
De regering Di Rupo sleutelt aan een nieuwe bankenwet, die moeten vermijden dat mistoestanden als in 2008/2009 zich zouden herhalen. Nu blijkt echter dat dit land weer heiliger wil zijn dan de paus en een wet wil stellen die strenger is dan de Europese. Dit zal als gevolg hebben, dat alleen de eigen banken er last van zullen hebben en dat banken met een buitenlandse eigenaar (BNP Paribas Fortis bv) hun klanten nog leningen zullen kunnen aanbieden aan voorwaarden die de eigen banken niet meer zullen kunnen waarmaken. Dit is pure discriminatie, vooral als men weet dat er nog maar één echte Belgische grootbank is, KBC, niet toevallig een Vlaamse. Nu heeft ook KBC wel boter op het hoofd i.v.m. wat er de vorige jaren allemaal gebeurd is, maar de bank heeft zich tijdig hersteld en die operatie zal voor de belastingbetaler een winst opleveren van meer dan 5 miljard euro, na aftrek van de financieringskosten. Het feit alleen al dat een Thomas Leysen, voorzitter van KBC en Umicore, maar eerder een belgicist, daar openlijk tegen reclameert, zegt boekdelen. Andere in België actieve grootbanken kunnen hun marktactiviteiten verhuizen naar het buitenland, maar KBC niet. De Vlamingen mogen weer de rekening betalen.
De vennootschapsbelasting levert de federale schatkist jaarlijks zo’n 10 miljard euro op. Daarvan betaalt Vlaanderen 5,8 miljard, Brussel 2,6 en Wallonië 1,6. Dit lijkt normaal, maar is het niet. Het gaat hier immers niet om een vergelijking t.o.v. bevolkingsaantallen, maar om bedrijven. Alhoewel Vlaanderen meer bedrijven kent, gaat het meestal om kleinere en middelgrote, terwijl heel wat echt grote bedrijven uit het Brusselse normaal veel meer zouden moeten betalen, maar er zich fiscaal tussenuit weten te wringen via allerlei financiële constructies die door de Belgische staat worden toegelaten. Ook hier is het Vlaanderen dat de rekening gepresenteerd krijgt.
Nog straffer is het verhaal van de belasting van 8.000 euro die het Waals geweest gaat innen per gsm-antennesite. Die belasting is regionaal, maar de rekening komt bij de operatoren in de nationale pot, waardoor de factuur voor driekwart door Vlaanderen en Brussel zal moeten betaald worden. Nos impots, c’est l’argent des autres…
‘Koene’ Geens wil een einde maken aan mensen die de belasting op de spaarboekjes omzeilen door meerdere spaarboekjes aan te houden met bedragen die net onder de belastbare drempel blijven. Daar is niet iedereen mee opgezet, zeker Open VLD niet die daarmee al twee keer in twee dagen overhoop ligt met CD&V (de dag daarvoor over de vliegtuigen van De Crem). Mocht het er ooit van komen, is het echter een publiek geheim dat het overgrote deel van het Belgische spaargeld uit Vlaanderen komt, waardoor het ook hier vooral de Vlamingen zullen zijn die de rekening zullen betalen. Vlaanderen werkt, Wallonië verteert en leeft boven zijn stand dank zij de 10% welvaart die Vlaanderen elk jaar afstaat via de transfers.
En dan hebben we het nog niet gehad over de flitsboetes, die grotendeels in Vlaanderen geïnd worden en waarvan Wallonië een veel groter deel krijgt dan wat zou overeenkomen met de boetes uit de eigen streek. En zo zouden we nog even kunnen doorgaan. Het doet me denken aan die quote van de Britse ex-stervoetballer Gary Lineker: ‘Voetbal is een sport met tweeëntwintig spelers en een bal, en op het einde winnen de Duitsers’. Voor wat de Belgische politiek betreft zouden we kunnen parafraseren: ‘In België is iedereen gelijk voor de wet en op het einde betalen de Vlamingen’.
Vandaag viert de Kerk Sancta Lucia, de patrones van oogartsen en opticiens en van het licht. In Zweden is het een nationale feestdag, want daar kunnen ze best wat licht (lux, luce) gebruiken in deze (normaal) donkere dagen vóór Kerstmis. Bij ons zou dat licht ook wel eens mogen schijnen, bij Justitie bv. Daar gaan vandaag (bijna) alle medewerkers een dag staken, uitgerekend op een vrijdag de dertiende. Bijna alle tienduizend en zoveel (alleen de rechters en de advocaten staken niet, maar kunnen – zonder steun – niet veel uitrichten). Nog nooit gebeurd. Redenen zijn er genoeg, zowat elke afdeling heeft er een en dikwijls gaat het om heel uiteenlopende zaken. Kop van ju(s)t is Mie Turtelboom, die teveel eigengereidheid wordt verweten en te weinig communicatie met de achterban, die steeds meer via de media moet vernemen wat de minister van plan is. Mie zou beter wat op haar lijn letten, want ze lijkt steeds dikker te worden en dat geldt ook voor haar nek.
Dat Justitie bij ons een ramp is, is algemeen geweten. Denk maar aan de overbevolkte gevangenissen, de vrijspraken wegens procedurefouten of omdat er geen plaats vrij is voor een pas veroordeelde enz. Dat laatste is meestal het geval bij jeugddelinquenten zoals pas nog gebeurd is toen men die moslim extremisten in Brussel oppakten en dat zou straks ook kunnen gebeuren nu rechters iemand meteen kunnen veroordelen tot het dragen van een enkelband (volgens een zoveelste pas uitgekomen wet) en er bv geen enkelband voorradig zou zijn.
Maar wat nog het meest tot de verbeelding spreekt, is het voorstel van Mie om in de toekomst elke gevangeniscel te gaan voorzien van telefoon en internetaansluiting. Dat terwijl de meeste cellen niet eens fatsoenlijk kunnen worden schoongemaakt omdat men er meestal met drie ‘logeert’ en een van de ‘gasten’ op een matras op de grond moet slapen. Of omdat er in die cellen maar één toilet voor handen is. Of omdat het gaat om gebouwen uit de negentiende eeuw (zoals dat van Antwerpen), die niet meer schoon te houden zijn. Van prioriteiten gesproken!
En zeggen, dat men in Nederland gevangenissen teveel heeft. Eén, die van Tilburg, heeft men al aan België kunnen verhuren en enkele andere worden nu ingenomen door asielzoekers, die er vrij kunnen binnen en buiten lopen. Als er dan in dit land toch eens een nieuwe gevangenis klaar komt, blijkt er niet genoeg geschikt personeel voor te vinden te zijn…
Als Turtelboom denkt enig electoraal succes te gaan hebben met die telefoon en internetaansluitingen, dan leeft ze op een andere planeet. Misschien kan het haar een troost zijn dat er althans één veroordeelde is die in haar gevangenissen wil zitten: Abdelkader Belliraj. De man wordt verdacht van verscheidene moorden in België, maar werd ondertussen opgepakt in Marokko en is daar veroordeeld tot levenslang, ook al voor meervoudige moorden en terrorisme. De man met een dubbele nationaliteit, heeft nu geweigerd buiten vervolging te worden gesteld in België en vraagt ook een proces in dit land. Wie ooit de film ‘De Hel van Tanger’ gezien heeft, zal wel weten waarom. Het kan dus nóg erger dan hier, alhoewel dat geen reden mag zijn om er hier niet genoeg aan te doen.
Na een leven van zo’n 25 jaar in de politiek, vindt Fientje Moerman dat politiekers in ons land paria’s zijn. Ze gruwelt van wat er allemaal over hen verteld wordt, wordt er ’s morgens om 3 uur van wakker, omdat dan de online kranten al verschijnen en spaart haar kritiek niet t.o.v. de media. Wat kan je daarop antwoorden? Wel, het volgende:
“Politiek is handjes drukken;
dreigen, sjoemelen en bukken,
katten uit de bomen kijken,
overreden, over-lijken,
schipperen of schaakmat zetten,
lange speeches, korte metten,
witte voetjes, pan uit vegen,
passen, meten, wikken, wegen,
lachjes, dansjes, judas-kusjes,
loeren draaien, dooie musjes,
veel beloven, vleien, paaien,
de kunst om om iets heen te draaien,
d’r is geen liefde, regelrecht
en daar is alles mee gezegd.’
Bovenstaande, dat heeft de aandachtige lezer al lang begrepen, is niet van mij, maar van Toon Hermans, die het zo’n 15 tot 20 jaar geleden schreef in een tijd toen er nog geen online kranten waren, geen twitter of facebook, maar toen politici (én journalisten) al evenmin geloofd werden als nu. Het zijn de twee categorieën van beroepen waarin de man in de straat terecht het minste vertrouwen heeft en dat geldt zeker voor politici van partijen die al van de macht geproefd hebben en hun beloften nooit hebben waargemaakt of zelfs het tegendeel, zoals die partij- en stadsgenoot van Fientje, die sneller loog dan zijn schaduw.
Geloofwaardig komt het verhaal van Fientje trouwens ook niet over, want als het zo erg zou zijn als zij zegt, waarom is ze er dan niet eerder mee voor de dag gekomen en waarom stopt ze er niet mee en stelt ze zich ook nu weer kandidaat voor de verkiezingen van mei 2014, met het risico dan weer vier jaar psychisch te moeten afzien?
De reden zal wel iets minder prozaïsch zijn. De kieslijsten voor de verkiezingen worden nu reeds opgemaakt en met haar schreeuw solliciteert Fientje (die voor het interview eerst naar de kapper was geweest voor de ‘passende' foto) heel duidelijk voor een verkiesbare plaats, geen sinecure bij een partij die van de ene nederlaag naar de andere strompelt, waar wie kan, gaat lopen en waar de verkiesbare plaatsen duur zullen verkocht worden.
Na de overstap van Annick De Ridder van Open VLD naar de N-VA , werd er een tweede, haast gelijkaardige beslissing genomen door Lorin Parys, ondernemer, COO bij Uplace, vroegere woordvoerder van toenmalig liberaal minister in de Vlaamse regering Patricia Ceyssen, voorzitter van Open-VLD Leuven en bij de verkiezingen in 2010 ‘sidekick’ van niemand minder dan huidig Open VLD-voorzitster Gwendolyn Rutten. Parys zegt ontgoocheld te zijn over zijn partij, die mee in een regering zit die de belastingen blijft verhogen en als enige uitleg daarvoor maar haar excuses kan aanbieden.
Lorin Parys, nog maar 37, schrijft al een paar jaar een meestal interessant column over economie in De Standaard en ondergetekende is daar een vaste lezer van. Uitgerekend eergisteren heb ik trouwens nog gereageerd op zijn verhaal ‘Stille Held’, met een mailtje naar hem n.a.v. zijn artikel over de container, die volgens hem onrecht werd aangedaan in de lijst van de ’50 grootste uitvindingen sinds het wiel’, die verschenen was in Knack en waarbij de container niet eens vermeld werd. ‘Sinterklaas mag dan per stoomboot uit Spanje komen’, schreef Parys,’ zijn pakjes arriveren per containerschip vanuit China’.
Op 1 mei 2006 bestond de container 50 jaar en die dag had ik daarover een blog geschreven, waarin grotendeels hetzelfde stond als wat Parys schrijft in zijn column van maandag jl. Alleen had ik daar in mijn blog van 01.06.2006 nog bijgevoegd, dat de ontwikkeling van het containervervoer in een stroomversnelling is gekomen dank zij de oorlog in Vietnam. De bedenker van de container, een zekere Malcolm McClean, won toen met verve een staatscontract voor het vervoer van materiaal van Amerika naar Vietnam en toonde daarmee aan de hele wereld hoeveel sneller en goedkoper het transport per container wel was. Ik had Parys samen met mijn mailtje trouwens een kopie van mijn oude blog gestuurd.
Het was voor mij dan ook een verrassing, toen ik één dag na mijn mail aan hem, hoorde dat de man van Open VLD naar de N-VA was overgestapt. De tweede jeugdige liberaal na De Ridder en de tweede econoom na Van Overtveldt die in minder dan een maand duidelijk kiest voor een confederatie en daarmee bevestigt wat ik reeds schreef in mijn blog van 16 november jl (‘Transfer van het jaar’), toen ik stelde dat de kans groot was dat steeds meer liberalen de Open-VLD de rug zouden toekeren, terwijl ik in mijn blog van 26 november (‘De tik van Annick’) schreef de indruk te hebben dat er ons nog spectaculaire overstappen te wachten stonden. Ik weet dat eigen lof stinkt, maar ik ben blijkbaar toch goed aan het pronostikeren!
Hoe het nu verder zal verlopen, zullen we nog wel zien, maar Parys blijkt al ontslag genomen te hebben bij Uplace, een Vlaams initiatief van o.m. de voorzitter van Club Brugge, dat langs alle kanten wordt tegengewerkt ten voordele van een gelijkaardig Brussels project. Misschien heeft dat ook meegespeeld, maar het blijft hoe dan ook spannend, nu na de kiezers ook de verkozenen het blauwe kamp ontvluchten richting N-VA…
De tegenhanger van onze Vlaamse vervoersmaatschappij De Lijn heet in Wallonië de TEC. Dat staat voor ‘Transports En Commun’. Bij het brede publiek daar spreekt men echter meestal over de TEG (Transport En Grève). Om dat nog eens duidelijk in de verf te zetten, volstaat het de laatste cijfers te lezen over 2005-2013. Daaruit blijkt dat er in die periode bij de TEC liefst 162 stakingsdagen waren en, alsof dat nog niet erg genoeg is, dat er daarvan 115 zonder stakingsaanzegging waren. Wilde stakingen, zeg maar. Dit voor de mensen die nog altijd geloven dat het in Wallonië de goede kant uit gaat. De TEC is maar één van de voorbeelden die aantonen dat dat daar niét het geval is.
Mensen zoals actrice Veerle Baetens, die in Berlijn vóór de internationale camera’s gaat uitschreeuwen dat Vlaanderen en Wallonië niet gescheiden mogen worden, zouden zich misschien eerst wel wat beter kunnen laten informeren alvorens zulke kreten de wereld in te sturen. Het is maar een pover argument te zeggen dat men tegen zo’n scheiding is, omdat men vlakbij de taalgrens woont. Misschien kan ze zelf, nu ze toch zo bekend is geworden, eens aan de andere kant van die grens gaan lobbyen om daar eens wat meer te werken en wat minder te staken…
Het is niet de eerste keer dat e.o.a. kunstenaar of sporter denkt zich te moeten uiten voor een één en onverdeelbaar België. Die mensen beseffen niet dat zij fans en bewonderaars hebben die dat zijn o.w.v. hun prestaties als kunstenaar of sporter, maar die er in de politiek verschillende meningen op na houden, die niet altijd overeenkomen met wat die mensen denken te moeten verklaren over politiek, waarvan ze meestal zelf geen kaas hebben gegeten. Tenzij misschien de groep die vreest dat ze straks in een onafhankelijk Vlaanderen minder gesubsidieerd zal worden dan in het huidige België. Als dat zo zou zijn, dan lijkt het mij logisch, dat Vlaanderen voor dat soort volkje inderdaad wat minder vrijgevig zal zijn.
‘Jong geleerd, is oud gedaan’ gaat het gezegde. Ik heb zo het idee dat ze dat ook kennen in Bulgarije en Roemenië, waar het gros van de Roma vandaan komt dat West-Europa teistert. Als minderjarige Roma’s al met auto’s kunnen/mogen(?) rondrijden en daarbij dan op strooptocht gaan, denk ik wel dat er een grens overschreden is. Daar kwam later bij, dat ze logen over hun ouderdom (ze hadden verteld 12 en 14 jaar te zijn) en reeds bij de politie gesignaliseerd stonden. Enfin, gangsters in de dop.
Dat Roma’s door de band niet werken, is algemeen geweten. Hoe ze dan in hun levensonderhoud voorzien is dat heel wat minder. Toch is het een constante dat elke controle bij een Roma gemeenschap op hetzelfde uitdraait: het ontdekken van gestolen waar. Dat gebeurt niet alleen bij ons. Denk maar aan Frankrijk, waar ze al enkele jaren bezig zijn de Roma kampen op te breken en die lui het land uit te zetten. Dat gebeurde daar al onder de rechtse Sarkozy en de linkse ‘monsieur normal’ zet die politiek gewoon verder. Voor een keer heeft deze laatste gelijk, maar het gevolg is wel dat heel wat van die uitgewezen zigeuners bij ons terecht komen, waar ze in het ‘Bulgarije aan de Leie’ nog bijna met open armen ontvangen worden. In Gent dus, de stad waar geen allochtonen meer zijn omdat ze daar de naam geschrapt hebben.
Tot nu toe hadden burgers uit Bulgarije en Roemenië een arbeidskaart nodig om hier te komen ‘werken’. Vanaf 01.01.2014 zal dat niet meer nodig zijn en verwacht men een zondvloed van mensen uit die twee landen, waarbij het gros meer dan waarschijnlijk uit Roma’s zal bestaan.
Vandaag de dag zijn er in Gent al meer dan 6.000 Bulgaren geregistreerd in het bevolkings- of wachtregister, maar men vermoedt dat het evenzeer een veelvoud ervan kan zijn. Wie niet geregistreerd is, is hier illegaal en hokt samen met geregistreerde landgenoten, meestal in verkrotte en/of gekraakte panden. De stad Gent treedt daar niet of nauwelijks tegen op. Integendeel, ze doen daar hun best om de opvangmogelijkheden te vergroten, ook voor wat het onderwijs betreft. Men spreekt zelfs van het uitbreiden van crèches, alhoewel zo goed als geen Roma moeder haar kind(eren) daar naartoe zal brengen. Kortom, ze zullen in Gent – de enige Vlaamse centrumstad waar links vooruit ging bij de laatste gemeenteverkiezingen – verder gepamperd worden. Er kan daar er geen proletariaat genoeg zijn, kwestie van de juiste partijen er aan de macht te houden. Op één thema kan er alvast bespaard worden: rijlessen moeten ze de Roma ‘jongeren’ in elk geval niet meer geven. Ze hebben alleen nog wat problemen met het nemen van bochten, als de politie hen op de hielen zit.
Na zijn persconferentie van dinsdag jl (zie mijn blog van 4/12: ‘Twee jaar Sinterklaasregering’), mocht Di Rupo zijn hoera verhaal nog eens overdoen in de weekeindeditie van De Standaard. Veel succes zal hij ook hiermee niet oogsten, want uitgerekend in dezelfde krant stond o.m. het bericht te lezen, dat gouverneur Coene (weer hij!) vastgesteld heeft dat de staatsschuld opnieuw boven de 100% van het bbp is gestegen. Herinner u nog de federale triomfkreten, toen de regering Di Rupo erin geslaagd was haar aandelen in BNP Paribas Fortis aan de Franse bank te verkopen voor 3,25 miljard euro, ze daarbij een winst maakte van 800 miljoen of iets dergelijks en de staatsschuld daarmee onder de door Europa gevraagde limiet van de 100% zou gedaald zijn? ‘Positivo’ Geens is er nu als de kippen bij, om te zeggen dat hij nog deze maand maatregelen zal treffen om ervoor te zorgen dat de schuld weer onder die 100% zou zakken. Hij ‘werkt eraan’ (doet denken aan de klassieke uitspraak van watje Declerck toen die minister van Justitie was). Men zou zich kunnen afvragen, hoe het komt dat deze regering er maar niet in slaagt die staatsschuld ook maar een beetje terug te dringen, maar het antwoord is vrij eenvoudig: ze doet er zo goed als niets aan. De zopas afgesproken lastenverlaging van 1,35 miljard euro bv, dan nog gespreid over vijf jaar, is een lachertje als men weet dat de loonkostenhandicap t.o.v. onze buurlanden 22 miljard bedraagt (nota bene: cijfers van de experts van het eigen Planbureau!). Een kortingetje links, een kortingetje rechts, zoals dat nu gaat, zal niets oplossen. Wat Geens deze maand nog uit zijn mouw zal schudden zal weer van ‘dattem’ zijn.
Diezelfde Geens heeft echter een plan: in navolging van Albert Heyn, die er in Nederland vroeger ooit ook eens als reclame mee uitpakte, vertelt hij, dat hij op de kleintjes gaat letten en hij zinnens is de muntjes van één en twee cent af te schaffen. Handelaars zullen dan hun prijzen mogen afronden op 5 cent. De productie van die centjes kost nl meer dan ze intrinsiek waard zijn. Bovendien circuleren ze amper, waardoor de Nationale Bank verplicht is steeds nieuwe muntjes in omloop te brengen. Of Geens hiermee ook de staatsschuld onder de 100% zal kunnen brengen, zal zelfs hijzelf wel niet geloven. In Finland heeft men die muntjes nooit gebruikt en in Nederland worden de prijzen al sinds 2004 afgerond. Dat gebeurt daar echter aan de kassa. De producten in de rekken blijven er de juiste prijs hebben, die kunnen eindigen op 1,2,3 of 4 cent. Het is het totaal aan de kassa dat daar wordt afgerond, naar nul als het eindbedrag er eindigt op één of twee cent en naar vijf, als het drie of vier cent is. Het is nu alleen nog de vraag of Geens zo’n simpele oplossing zal kiezen. Op een totaalbedrag aan de kassa, zoals in Nederland, is het effect op algemene prijsstijgingen verwaarloosbaar, op een afronding per product kan dat in een heel land echt oplopen, zeker als die afronding alleen naar boven zou gebeuren. Het zou absurd zijn, maar in het land van de sperperiode, de solden en de index verschiet men van niets meer. ‘Waarom iets gemakkelijk doen, als het moeilijk ook kan?’, lijkt hier wel het adagium te zijn.
En daarmee zit de Sinterklaasperiode erop en kunnen we vooruitkijken naar de eindejaarsfeesten en het nieuwe jaar, 2014. In dat jaar gaan er enkele serieuze gebeurtenissen plaatsvinden, die op e.o.a. manier voor Vlaanderen belangrijk kunnen zijn.
Om te beginnen is er de herdenking van ‘den Grooten Oorlog’, die het hele jaar door tot allerlei plechtigheden en activiteiten zal leiden. Als Vlamingen leven we daar met gemengde gevoelens naartoe en hopen we dat het geen soort Vlaamse kermis zal worden. Goed voor de neringdoeners en zo, maar we mogen niet vergeten dat de Vlaamse Beweging, zoals we die nu kennen, grotendeels het gevolg is geweest van de Belgische bevestiging dat Vlamingen in 14-18 maar tweederangs burgers waren en heel wat Vlaamse jongens hun leven hebben gegeven voor een land dat hen niet leek te appreciëren. ‘Sterven voor het vaderland’ noemde men dat. De vraag is wel: ‘Voor welk vaderland?’. Bruno De Winter, de stichter van ’t Pallieterke, had daarvoor zijn eigen uitleg. ‘Een soldaat’, zei hij, ‘sterft niet vóór zijn vaderland, maar alleen tégen zijn goesting’.
2014 wordt voor dit land ook het jaar van de moeder aller verkiezingen. We krijgen nog maar eens de kans de traditionele overlooppartijen af te straffen. Als dat nu eens echt zou lukken, dan hoop ik dat de V-partijen hun les geleerd hebben en het initiatief deze keer niet meer uit handen zullen geven, noch federaal, noch regionaal. Vooral dat laatste wordt belangrijk, omdat een consensus – bij een volstrekte meerderheid – er sneller kan bekomen worden en Vlaanderen in staat stelt de Senelle doctrine toe te passen en zich uit te roepen tot deelstaat binnen het federale België binnen de reeds bestaande grenzen. Dat is nog geen onafhankelijkheid, maar wel een definitieve stap er naartoe.
Een derde belangrijk feit zal het wereldkampioenschap voetbal in Brazilië zijn. De belgicisten zullen met alle middelen proberen dat uit te buiten in een soort Belgische recuperatie. Of het zo’n vaart zal lopen, is helemaal nog niet zo zeker. De eigen spelers blijken momenteel een groter vraagteken te zijn dan die van de tegenstrevers. Zo’n half dozijn rode duivels zit bij de eigen (buitenlandse) club niet eens in het kernelftal en zal – als dat niet verandert – er in Brazilië niet eens bij zijn. Na de twee oefenmatchen die de Duivels gespeeld (en verloren) hebben, is duidelijk geworden dat spelers zonder wedstrijdritme in een wereldkampioenschap niet thuis horen. Dat gaat voor de nodige problemen en discussies zorgen, waarvan men nu nog niet weet hoe het zal aflopen. Komt daarbij nog dat het zeer de vraag is of de Braziliaanse voetbalstadions en – meer nog - de infrastructuur er rond, tegen half 2014 zullen klaar zijn. Brazilië mag dan nog een half continent zijn (zo’n vier keer ‘onze’ Kongo, twee keer de U.S.A.!), het blijft een ontwikkelingsland, dat momenteel zelfs haar zgz ‘BRIC’ statuut niet (meer) kan waarmaken.
Stof genoeg dus om deze laatste maand van het jaar vol te praten. Zet de kerstboom maar op (en vergeet de pakjes niet!).
Toen ik het in mijn blog van gisteren had over de lichtheid van onze Vlaamse socialisten, die weinig of niets meer voorstellen, ben ik inderdaad – zoals lezer Rob terecht opmerkt – nog iemand vergeten, nl Freya Van den Bossche. Die was ik vergeten, maar als ik ze zou vermeld hebben, zou ik ze wel naast Smetje en Lieten gezet hebben, want ook Freya is een lichtgewicht, zowel letterlijk als figuurlijk, die er nooit zou geraakt zijn zonder haar papa en het feit dat ze daardoor toen bij de Teletubies is verzeild geraakt. Ik had er ook nog Bruno Tobback bij kunnen vermelden, nog een ‘zoon van’, die in een artikel in De Standaard van gisteren het presteerde om misbruik te maken van het feest van Sinterklaas. Hij insinueerde daarin dat alleen het voorstel van zijn partij een echte garantie was voor het behoud van het kindergeld. Daarmee is hij één echo van wat zijn pa vroeger vertelde over de pensioenen. Tobback Sr won er toen nog de verkiezingen mee, dan zal zoonlief nooit meer lukken.
De reden waarom de Vlaamse socialisten als de dood zijn voor een zelfstandiger Vlaanderen – of hoe men het ook mag noemen – is omdat ze weten dat ze daarin helemaal niet meer zullen meespelen en de kiesdrempel inderdaad akelig nabij zou komen. Ze zijn gewoon te beginselloos, te opportunistisch en al te gretig om te kunnen profiteren in de ‘slipstream’ van de PS, waardoor ze schaamteloos kunnen blijven genieten van allerlei ambten, subsidies en andere voordelen waarvan ze in de oppositie alleen maar kunnen dromen. Dat Vlaanderen daarvoor 15% van zijn welvaart moet afstaan, zal hen een zorg zijn. Ze zijn zo gewend geraakt aan de politieke graaicultuur, dat het hen allemaal als vanzelfsprekend lijkt. Erbij zijn is de boodschap en daarvoor worden zowat alle principes overboord gezet. Electrawinds past helemaal in dat plaatje.
Aan de zaak Electrawinds lijkt maar geen einde te (kunnen) komen. Normaal gesproken had de firma al failliet kunnen verklaard zijn, maar het bestuur heeft het neerleggen van de boeken nog maar eens uitgesteld. Vandaag zou de firma normaal 40 miljoen euro aan de banken moeten terugbetalen. Hoe dat gaat gebeuren, mag Joost weten. Of misschien Johan? De hele affaire wordt nl doorkruist door de verklaring van Johan Vande Lanotte eergisteren op Canvas, dat hij het beu is valselijk beschuldigd te worden van belangenvermenging en geldgewin en dat hij zinnens is klacht neer te leggen bij het gerecht. Hij noemde geen namen, maar het is een publiek geheim, dat het gaat om ‘Deckerken’, die zich in de handel en wandel van Vande Lala heeft vastgebeten.
De Electrawinds affaire loopt feitelijk al vanaf het einde van de jaren negentig en Vande Lanotte was daar vanaf het begin rechtstreeks of onrechtreeks bij betrokken, zowel als minister die zorgde voor het verlenen van vergunningen, als effectieve voorzitter. Feitelijk was het nog straffer: hij richtte zelf een bedrijf op met 120.000 euro, samen met garagist De Sender die op zijn beurt Electrawinds gesticht had en laat dit laatste bedrijf dat van hem overkopen. Tijdens zijn aanstelling als voorzitter, maar ook later, krijgt Electrawinds tientallen miljoenen rechtstreekse en/of onrechtstreekse steun vanwege diverse staatsfondsen. In totaal zou het om meer dan 150 miljoen euro gaan. Geld van de belastingbetaler, van u en mij.
Dedecker blijft bij zijn beschuldigingen, zegt dat er vier open brieven daaromtrent op zijn Internetsite staan en dat hij zijn gegevens uit het Staatsblad heeft gehaald. Meer nog, ‘Deckerken’ hoopt dat Vande Lala zijn dreiging zal hard maken en liefst zo snel mogelijk, zodat alles nog kan behandeld worden vóór de komende verkiezingen. Als men zoiets kan zeggen, moet men toch stevig in zijn schoenen staan, zou ik denken. Hoe het verder zal lopen, zullen we wel zien, maar nu al is het duidelijk, dat Vande Lanotte de perceptie tegen zich heeft. Weinigen hier in dit land die de politiek een beetje volgen, geloven dat een politicus die zich zo’n vijftien jaar aan een stuk afslooft voor de start en de ontwikkeling van een bedrijf in zijn eigen regio, daaruit geen voordelen heeft verkregen. Er zal nog minder begrip zijn bij de ± 4.000 coöperanten van Groenkracht, die van Vande Lanotte mochten horen dat hij er inderdaad 20.000 euro in had geïnvesteerd, maar die er ondertussen weer heeft uit gehaald. Wie zijn geld daar nu nog niet heeft uitgehaald, mag vrezen voor een Lernout & Hauspie scenario.
Tenslotte nog dit. Zaterdag komt de SP.a bijeen in Gent om te discussiëren over ‘Het Vlaanderen van morgen in de praktijk’, een congres dat voor de partij op geen slechter tijdstip had kunnen vallen. Vande Lanotte ís de SP.a. Hij is de man die Gennez voorzitster heeft gemaakt, nadat hijzelf moest aftreden na een smadelijke electorale nederlaag tegen Leterme en Di Rupo. Hij is de man die destijds, onder Verhofstadt, de federale begrotingen heeft laten ontsporen door overheidsgebouwen te verkopen en (duur) terug te leasen en pensioenfondsen te nationaliseren. Hij is de man achter de flop die het Zilverfonds heet. Buiten Vande Lala is er momenteel nog één Vlaamse socialist van betekenis en dat is John Crombez, zeg maar de uitzondering die de regel bevestigt. Of is er iemand die lichtgewichten als Smetje en Lieten (die laatste alleen figuurlijk) belangrijk vindt? Het zal voor de partij dan ook een harde dobber worden om Vlaanderen uit te leggen, hoe het morgen verder moet. Zeker dit Vlaanderen dat voor de socialistische partij nooit iets ernstig betekend heeft.
‘Goede wijn behoeft geen krans” luidt het adagium en daarmee bedoelen we dat een goede zaak voor zichzelf spreekt en niet hoeft te worden opgehemeld. Dat geldt meestal voor – inderdaad – wijnen, maar ook voor schilderijen, andere kunstwerken en bv muziekstukken. Hoe meer uitleg men er vooraf over geeft, hoe zekerder men kan zijn dat het niet veel zaaks zal worden.
Bovenstaande geldt ook voor de politiek en ik moest daarbij denken aan de speciale persconferentie die Di Rupo gisteren gegeven heeft om zijn balans van twee jaar regeren in het zonnetje te zetten. Vrijdag, 6 december, zal het inderdaad twee jaar geleden zijn dat zijn zgz ‘Sinterklaasregering’ tot stand kwam. Die regering heeft inderdaad e.e.a. verwezenlijkt, een 20 miljard aan schulden weggewerkt, een zesde staatshervorming doorgevoerd en nog wel e.e.a. Wat dat laatste betreft wordt het wel uitkijken naar het eindresultaat om te zien hoe alles zal zijn uitgewerkt. Nu immers weet men al dat bv de federale regering een hele berg bevoegdheden zal doorgeven aan de gewesten, maar niet alle geld dat zijzelf daar momenteel voor uitgeeft. Toevallig (?) was er daarover ook gisteren een hevig debat in een commissie van het Vlaamse parlement, waarin niet alleen meerderheid en oppositie in elkaars haar zaten, maar zelfs de meerderheidspartijen onderling. Zoals stilaan de gewoonte daar geworden is, was het weer azijnpisser Eric Van Rompuy, broer van, die daarover zijn gal moest spuwen. Feit is wel, dat de volgende Vlaamse regering een kleine acht miljard euro niét zal krijgen en – zelfs na de nu al geplande besparingen – er nog zo’n 2,5 miljard extra voor zal moeten gaan zoeken. En zo zijn er nog wel enkele 'realisaties' die Di Rupo (die vergezeld was van zijn zes (6!) vice-premiers) voor zich opeist, maar waarvan niemand weet hoe het daarmee gaat aflopen. Denk maar aan zijn zgz relancemaatregelen, die ook al worden doorgeschoven naar een volgende regering en tot jaren later.
Zo moet loonkloof met de buurlanden gedicht worden. Is het niet die van de ondernemers (15/16%), dan tenminste die van de regering (5,1%), alhoewel die ook niet klopt. Die werd nl berekend t.o.v. alleen maar Nederland, Frankrijk en Duitsland in 1996, toen de euro er nog niet was en zou nu moeten berekend worden t.o.v. de hele eurozone, waardoor een correcter cijfer 5,8% zou zijn. In ruil voor het toegeven aan het tijdelijk verlagen van de btw op elektriciteit krijgt ‘meneerke’ Peeters wel lastenverlagingen maar die gespreid zijn in de tijd, tot in 2019 en van de 5% die hij vroeg, krijgt hij er dan nog maar 3 en moeten Vlaanderen en de andere entiteiten maar zien hoe ze eruit komen.
Hét probleem met de huidige federale regering is, dat ze inderdaad e.e.a. verwezenlijkt heeft, maar dat dit steeds gebeurd is met niet-structurele maatregelen, waardoor allerlei problemen elk jaar opnieuw opduiken en dan weer met knip en plakwerk dienen opgelost te worden. Zolang dit land niet kiest voor structurele oplossingen, zoals ook de E.U. dat elke keer opnieuw vruchteloos vraagt, geraakt het nooit uit de impasse en dreigt het gevaar, dat het straks zal worden ingehaald en zelfs voorbijgestoken door de zgz ‘perifere’ landen, waar men nu nog meewarig over durft doen.
De troonsoverdracht leek vlekkeloos verlopen. De onafscheidelijke peilingen gaven nieuwe koning Philippe goede punten. Dat kwam natuurlijk ook door het feit dat zijn papa het nogal bont had gemaakt met de affaire Delphine, zijn smeekbede om meer geld en zijn steeds terugkomende mededelingen van ‘luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden’. Anderzijds was er de laatste maanden niet zoveel spectaculairs gebeurd, buiten enkele blijde en minder blijde intreden en gold het motto van de natte dweil: ‘Wie niets doet, maakt geen fouten’. Daar is nu vrij bruusk een eind aan gekomen. Philippe heeft eens iets gedaan en het blijkt fout te zijn.
De genadeverlening aan verkeerszondaars is inderdaad fout, zeker nu dat uitgerekend gebeurt in een vervroegde en verstrengde Bobcampagne en eindejaarscontroles. Het kon op geen slechter ogenblik gebeurd zijn. Het excuus dat de koning ‘gedekt’ wordt door de politiek, hier in de eerste plaats door heksemie Turtelboom en haar departement, zal daar weinig aan veranderen. Als haar partij na de verkiezingen van mei volgend jaar nog mag meedoen op federaal vlak, zie ik haar dat postje bij justitie niet meer innemen, tenzij men geen ander ‘slachtoffer’ vindt om de slangenkuil, die de Belgische justitie is, te beheersen.
Zo gezien treft de politiek dan ook meer blaam dan het kersverse koninkje, maar men heeft het wel altijd over ‘de koninklijke prerogatieven’ en ‘de koning die gratie heeft verleend’, niet de politiek. Daarenboven zou hij wel moeten beseffen dat hij het is die de gratieverlening heeft ondertekend, niet de minister. Vroeger, bij Albert II, was er meer dan eens wrevel, toen bleek dat het merendeel van de overtreders die gratie kreeg ‘toevallig’ mensen waren die hem in het Frans hadden aangeschreven. Enfin, de kans wordt nu steeds groter dat die middeleeuwse gratieverlening straks tot het verleden zal behoren en dat ook het Belgische koningschap tot een protocollaire bedoening zal herleid worden. Dit in afwachting dat het helemaal wordt afgeschaft, liefst nadat België zal hebben opgehouden te bestaan.
Er werd al jaren gevreesd dat Philippe, eens hij koning werd, blunders zou maken. Tot nu toe was dat meegevallen, maar met de electorale campagne die vertrokken is en de verkiezingen die eraan komen, is duidelijk gebleken dat de anderen voor hem moeten nadenken. Anders had hijzelf kunnen beseffen dat hij bij de start van een veiligheidscampagne en eindejaarscontroles beter geen gebruik maakt van zijn ‘voorrechten’ om uitgerekend dan verkeersovertreders uit de wind te zetten, waardoor hij minstens de perceptie tegen krijgt beslissingen te nemen die het zonlicht niet mogen zien.
Het hele groene stroomverhaal is zo stilaan een soort loterij aan het worden. Denk maar aan de zonnepanelen, die eerst zwaar (over)gesubsidieerd werden. Toen bleek, dat dit zo niet verder kon, werden die subsidies afgebouwd. Mede daardoor en door een alles behalve koosjere concurrentie uit China, gingen heel wat plaatsingfirma’s over de kop, waardoor reparaties en onderhoud hier en daar in het gedrang kwamen. Dan zouden de eigenaars van die panelen een netvergoeding hebben moeten betalen. Dat werd bij justitie aangevochten en herroepen, maar als gevolg daarvan zouden nieuwe installaties in de toekomst geen subsidies meer nodig hebben. Blijf het maar volgen. Straks heeft een kandidaat voor zonnepanelen nog een advocaat en/of een specialist nodig om uit te vissen of het nog wel loont en hoe het dan moet aangepakt worden.
Min of meer hetzelfde gebeurt bij de installatie van isolatie. Eerst worden er volop subsidies gegeven, dan weer verminderd of ingetrokken en dan verviervoudigt men weer de subsidie mits te voldoen aan bepaalde nieuwe eisen, zoals het combineren van zonnewerend dubbel glas én isolatie. In deze materie is het zeer de vraag in hoever electorale overwegingen meetellen. Iemand die daar op inspeelt, zeker als ze dat telkens op het Tv scherm mag komen vertellen, zoals Vlaams minister Van den Bossche (dochter van), moet er wel rekening mee houden dat er ook mensen zijn die zich bedrogen gaan voelen als de regels aanhoudend veranderd worden.
Ditzelfde gevoel speelt, volgens mij, ook bij het al dan niet aankopen van een elektrische wagen. Die worden nog steeds van allerlei taksen vrijgesteld, maar kandidaat kopers kunnen zich niet van het gevoel ontdoen, dat dat morgen misschien weer eens verandert, waardoor die nog vrij dure voertuigen nóg duurder zouden worden, wat natuurlijk ook meespeelt.
---
Maar al het bovenstaande verzinkt in het niet tegenover wat er zich afspeelt met de groene stroommaatschappij Electrawinds. Daar heeft een voormalig garagist uit Oostende het klaargespeeld meer dan 150 miljoen euro (6 miljard oude befkes!) investeringen te krijgen van allerlei staatsfondsen, zowel federale als regionale en dat zonder dat die fondsen in zijn bedrijf ook maar iets te vertellen hebben. Hoe geraakt een voormalig garagist aan zoveel geld? Wel, dit werd hem mogelijk gemaakt door stadsgenoot Johan Vande Lanotte, die vier jaar voorzitter van Electrawinds was en ook betrokken was bij de coöperatief Groenkracht, die eveneens geld leende aan Electrawinds en die tot voor kort aan zijn spaarders hoge dividenden beloofde, terwijl het daarvoor geen echte dekking heeft. In gerechtelijke kringen noemt men zoiets een piramidespel...
Vanavond zullen we weten of Electrawinds de boeken neerlegt en dus failliet gaat of niet. In dat eerste geval zal de belastingbetaler, dus gij en ik, het gelag betalen en kan men zich redelijkerwijze afvragen in hoever de ‘keizer van Oostende’ daarvoor aansprakelijk kan worden gesteld. Volgens Ivan Van de Cloot, hoofdeconoom bij de Itinera denktank, die Vande Lanotte in het VRT-journaal van gisteren met naam noemde, geldt dat ook voor Vlaams minister-president Peeters en Vlaams minister Lieten…
In zijn reactie op mijn blog van gisteren heeft lezer Diederik de Vos groot gelijk, waar hij stelt dat ‘mijnheerke’ Peeters een grote duts is. Het was inderdaad die Peeters die al een tijd aandringt op een concurrentiepact en die zich als doel gesteld had dat er minstens 5% af moest van de loonkloof tussen onze bedrijven en die van de buurlanden.
Die 5% krijgt Peeters niet. Hij moet zich tevreden stellen met 3% en de rest mag hij straks zelf bijpassen, na akkoord met de andere gewesten, hetgeen verre van zeker is. En zelfs daar houdt het niet bij op. De financiering van het hele zaakje wordt een klus voor een volgende regering, die het hele verhaal evengoed zou kunnen afblazen. Door de minderinkomsten, wegens de btw-korting op de elektriciteit, krijgt de overheid immers nóg minder geld binnen.
Even herhalen, dat die 5% het verschil zou zijn met de lonen in de buurlanden. Dat is tenminste wat officieel op federaal niveau wordt gesteld. Volgens het bedrijfsleven is dat verschil echter 15%, zodat 5% (en zeker 3) een doekje voor het bloeden wordt. In absolute cijfers spreekt men zelfs van een verschil van 15 miljard euro. Daartegen is de besparing van Di Rupo – alles bijeengeteld 4 miljard – een peulschil, zeker als men weet dat het gaat over een bedrag dat uitgesmeerd wordt over vijf jaar en dat door een volgende regering nog moet worden bekrachtigd. Zowel de Boerenbond, Unizo als VBO zijn het daar niet mee eens zonder verder ingebouwde garanties over lonen en termijnen. En de BTW-korting pas in te laten gaan op 1 april i.pl.v. 1 januari 2014 betekent voor ‘de privé’ een verloren jaar. Ook heeft men er het raden naar wat ermee na 2015 zal gebeuren. Alleen het VBO blijft gematigd optimistisch (het vindt het akkoord ‘een eerste stap’), maar dat heeft waarschijnlijk te maken met de ‘B’ (voor ‘Belgisch’) in de naam…
Het akkoord dat eergisteren gesloten werd heeft veel weg van de overdrachten van het federale naar het regionale niveau van de zesde staatshervorming. Daar krijgen de gewesten ook meer bevoegdheden, maar minder geld, waardoor het de federale regering zal zijn die, samen met Brussel, de financiële winnaar ervan zal worden en Vlaanderen, zoals steeds, de betalende regio.
Enfin, CD&V heeft zich nog maar eens blij laten maken met een dooie mus, wat een zoveelste bevestiging is van de ruggengraatloosheid van deze partij. Nu men dacht, dat ze voor één keer eens serieus dwars zouden gaan liggen, of eieren voor hun geld zouden kiezen, komt er weer niets van in huis. Peeters mag dan als persoon nog populair zijn, als hij met zijn partij niet beter doet, dan is er geen enkele reden waarom hij zichzelf volgend jaar op zal volgen. Evenmin als de N-VA bereid zal zijn Di Rupo een tweede keer het premierschap aan te bieden, zal ze dat ook aan hem niet doen. De dagen van de onervarenheid van een plots uit zijn voegen gebarsten partij zijn zo stilaan voorbij.
Tenslotte blijft er het vraagteken, dat ik gisteren zelf plaatste: hoe men denk te reageren als de loonsituaties in onze buurlanden zouden veranderen? De loonkloof zal niet alleen afhangen van wat men in dit land doet, maar ook wat daarbuiten gebeurt. Mede door het feit dat geen enkele van die landen een automatische indexering heeft, is daar veel meer mogelijk dan bij ons, waarvan niemand nu al weet van kan hebben. Nu zeggen dat de loonkloof met onze buurlanden in 2018 zal verdwenen zijn, is pure demagogie.
De wonderen zijn nog niet de wereld uit. CD&V heeft zich dan toch ietwat stug gehouden, e.e.a. uit de brand kunnen slepen i.v.m. het zgz concurrentiepact en zou daarom akkoord zijn met de paarse voorstellen om de btw op de elektriciteit te verlagen van 21 naar 6%. Juich, België, juich! Of toch niet?
Om te beginnen gaat die energiekostenverlaging pas in op 1 april (géén grap!) 2014 en niet op 1 januari zoals de werkgevers het gewild hadden. Verder duurt ze voorlopig maar tot einde 2015, dus amper anderhalf jaar. Daar het politiek debat diezelfde maand in dit land zal stilvallen o.w.v. de verkiezingen van einde mei, betekent dit dat het probleem verschoven wordt naar de volgende regering, die de kosten ervan zal moeten dragen.
Samen met de bovenvermelde beslissing komen er voor de bedrijven drie loonlastenverlagingen van telkens 450 miljoen euro, maar de eerste schijf pas in 2015, de tweede in 2017 en de derde in 2019. Zelfde verhaal: ten laste van de volgende regering. Na ons…
Er zijn nog enkele kleinere kostenverlagingen, wat maakt dat de totale loonkosten zo’n 3% zouden moeten zakken, niet de 5% die Kris Peeters vroeg. De resterende 2% zullen ten laste komen van de deelregeringen, die daarover hun fiat nog zullen moeten geven op 11.12.13 (leuke datum voor cijferfanaten!). Niettegenstaande Vlaanderen een budget in evenwicht heeft, heeft het er toch al 166 miljoen euro voor opzij gezet. Dat is niet voldoende in verhouding tot wat nu federaal is afgesproken, maar in elk geval meer dan de andere ‘entiteiten’, die – bij mijn weten – nog altijd in het rood zitten en momenteel zeker geen extra geld opzij kúnnen zetten.
Tenslotte is er iets dat ik nergens gehoord heb: hoe kan men nu weten tegen 2018 vijf procent te hebben ingehaald aan loonkosten t.o.v. de ons omliggende landen? Gaat men die landen vragen a.u.b. niets meer te doen aan hun eigen lasten? Of misschien dat ze hun (minimum)lonen wat zouden verhogen, zoals waarschijnlijk in Duitsland zal gebeuren? Wat dat laatste betreft, zegt men er trouwens ook nergens bij dat bv het uurloon in de Duitse vleesverwerkende nijverheid ook na de opslag tot een minimumloon van 8,5%, nog altijd anderhalve keer lager zal liggen dan bij ons…
Kortom, ook dit akkoord dat, op vraag van CD&V, in wetteksten zal gegoten worden, is in feite een zoveelste (en dan nog tijdelijke) wijziging van een bestaande toestand en weer eens geen structurele verandering. Het blijft plakken en knippen, hét handelsmerk van de regering Di Rupo. Crootje mag dan op Tv al komen vertellen dat de huidige federale regering de laatste twee jaar al twee miljard euro heeft bespaard, hij ‘vergeet’ erbij te zeggen dat het Europese deficit van dit land ondertussen met in totaal 9 miljard euro gestegen is. Ook dat zal door de nieuwe regering moeten worden bijgepast om de volgende Europese begrotingsronde goedgekeurd te krijgen.
* Pieter De Crem noemt het huidige akkoord een ‘als dan’ verhaal. Dat doet me denken aan een oude mop, toen feesten en dansavonden nog werden opgeluisterd door een orkest. Wie wou kon toen aan het orkest – al dan niet tegen betaling of traktatie – vragen een bepaald nummer te spelen. Nu was er ene die dat kwam doen en aan de orkestmeester vroeg het ‘als dan’ liedje te spelen. Toen die niet meteen begreep waarover dat ging, zei de man: ‘Wel dat van “als dan we toffe jongens zijn, dat willen we wezen”!
Het kan de Vlaamse liberalen misschien een troost zijn, maar bij CD&V loopt het ook van geen kanten meer. Na hun Innesto congres is het bedroevend stil bij de christendemocraten. Om te beginnen werden ze schaakmat gezet in de commissie voor justitie i.v.m. de euthanasiewet voor minderjarigen, dank zijn een wisselmeerderheid van de andere regeringspartijen met een deel van de oppositie. Die wet mag dan iets zijn dat nergens anders ter wereld bestaat, in een land waar zo met solidariteit geschermd wordt, is het niet leuk vast te stellen dat die solidariteit niet eens bestaat in de federale regering waarvan de partij deel uitmaakt. Vanuit CD&V hoek wordt nu gesteld dat de partij zich straks in andere materies stugger zou gaan opstellen. ‘Eerst zien’, zei de blinde. Als er één partij is die haar woord niet kan houden dan is het wel die van de tsjeven.
Dan is er de kwestie van de eventuele vermindering van de BTW op elektriciteit, waartegen de partij gekant is, omdat men vreest dat die op termijn een gat van rond de 350 miljoen euro in de staatskas zou slaan. De partij blijkt nu halvelings bereid daarin toch toe te geven, maar dan op voorwaarde dat er een soort garantie zou komen dat de loonhandicap t.o.v. de buurlanden tegen 2018 zou zijn weggewerkt, iets waar vooral Kris Peeters steeds heeft op aangedrongen. Wie kan er nu zoiets garanderen? Als de christendemocraten daarin trappen, zijn ze blij met een dooie mus. Van een vergadering daarover, die vandaag zou plaats grijpen, wordt nu al gezegd dat ze waarschijnlijk zal worden uitgesteld.
Verder ligt kersvers minister zonder financiën Geens overhoop met de socialisten van zowel boven als onder de taalgrens met zijn voorstellen voor een nieuwe bankenwet. Geens mag dan wel een financieel expert zijn (die het voor de camera goed kan uitleggen), als puntje bij paaltje komt zie ik zijn nieuwe wet er nog niet zo snel komen, tenzij in een erg verwaterde versie.
Kortom, ik wil wel eens zien in welke materies CD&V zich straks stugger zal gaan opstellen, iets wat nooit het sterkste punt van deze partij is geweest. Als dat niét zou gebeuren, maakt ze zich alleen maar belachelijk en bevestigt ze dat deze regering wel degelijk beheerst en gedirigeerd wordt door de PS, die 6 maanden vóór de verkiezingen weet dat geen enkele Vlaamse partij nu nog uit de meerderheid kan stappen zonder nog zwaarder gezichtsverlies te lijden.
Er is nogal wat politieke commotie over enkele uitspraken van Luc Coene, de gouverneur van de Nationale Bank (NBB) i.v.m. de pensioenen. Deze laatste is men nog maar eens gaan aanpassen, voor de zoveelste keer zoals dat hier met Belgische wetten schering en inslag is. Toen de Sinterklaasregering van Di Rupo amper gevormd was (op 6 december 2011!), kwam toenmalig kersvers minister Van Quickenborne meteen met een nieuwe pensioenwet op de proppen, wet die ondertussen al een paar keer is ‘bijgesteld’ door Quicky’s opvolger De Croo Jr. Coene, eveneens van liberale strekking, wiens mandaat eind 2014 ten einde loopt, dan met pensioen gaat en daardoor vrijer kan spreken, vindt dat het niet normaal is dat men door de laatste wijzigingen ook pensioenrechten kan opbouwen als men werkloos is. Dat houdt in, dat iemand die 10 jaar werkloos was (bv een brugpensioen kreeg op 55) evenveel pensioen krijgt als iemand die de rit tot 65 heeft uitgereden.
Ik ga me in deze discussie onder liberalen, die het dezer dagen al zo moeilijk hebben om nog au sérieux genomen te worden, niet bemoeien, maar het toont nog maar eens aan dat men in dit land uitgerekend sinds de dagen van de actieve welvaartstaat van superliberaal Verhofstadt niet meer in staat is nog een wet te maken die meteen goed in elkaar zit. Als we tenslotte zien hoeveel geld hier wordt weggegeven aan mensen die noch werken noch bijdragen - denk bv ook maar aan de leefloners en de zgz ‘asielzoekers’– dan kan men zich alleen maar de vraag stellen hoelang men zoiets zal kunnen blijven volhouden vóór dit land finaal insolvabel wordt. Dat dergelijke ontsporingen kunnen gebeuren onder de verantwoordelijkheid van een liberaal minister, verklaart ook mede de gestadige afgang aan van diens partij.
In Brussel was er gisteren nog maar eens een betoging, deze keer van de taxichauffeurs. Die protesteren omdat ze vanaf begin volgend jaar zich een digitale taximeter moeten aanschaffen, waarbij sjoemelen niet (meer) mogelijk is en waarbij de klant exact betaalt wat hij moet betalen en daarbovenop nog een kasticket krijgt waarop alles staat aangeduid. Niet alleen de kostprijs, maar ook het traject, de datum enz. Dat nieuwe toestel, waarvan de werking een beetje vergelijkbaar is met het nieuwe kasregister dat eraan komt in de horeca, kost zo’n 2.500 euro, waarbij het Brussels gewest 1.000 euro bij legt en het de chauffeurs dus zo’n 1.500 euro kost, wat zij teveel vinden. Ze willen het gratis ende voorniks hebben.
Diezelfde digitale taximeter is in Vlaanderen al drie jaar in voege. Hier kostte het de eigenaars echter 3.000 euro en die hebben het allemaal alleen mogen betalen. En zo gaat het in dit landje. Vlamingen betalen en morren niet, Brusselaars en ook Walen morren, zelfs als ze minder of niets moeten betalen. Dat is mogelijk omdat Vlaanderen zowat 10% van zijn bruto binnenlands product (bbp) moet afstaan om Brusselaars en Walen toe te laten boven hun stand te blijven leven. Deze cijfers stonden zopas in ‘De Tijd’ en komen van professor Louis Verbeke, voorzitter van de Vlerick Business School. Ter vergelijking: de transfers van West- naar Oost-Duitsland sinds de val van de muur lagen nooit hoger dan 3% en het algemeen Europees transfer gemiddelde zit rond de 1%.
Aan deze toestand zal nooit iets veranderen zolang België in zijn huidige vorm blijft bestaan. Mensen die dat wel vinden, zoals de Open VLD zopas nog stelde, of opmerkingen die we daarover hoorden vanuit Voka en zelfs Unizo, zijn eraan voor hun moeite. Dit is niet vol te houden, zeker niet in de huidige situatie, waarbij overal moet bespaard worden en er op een drastische heropleving van de economie niet moet gerekend worden. En op enig begrip of medewerking van de francofone politici moeten we echt niet rekenen. Die weten beter dan wie ook dat ze de huidige, voor de Vlamingen wraakroepende situatie, moeten behouden.
De laatste triomfkreten van het zgz ‘Toekomstcongres’ van Open VLD waren amper uitgestorven, of er kwam een anticlimax die kan tellen. Annick De Ridder, vroegere voorzitster van de jong liberalen, ex-fractieleidster van de partij in de Antwerpse gemeenteraad en tot gisteren Vlaams parlementslid voor Open VLD, heeft ontslag genomen uit de partij en is overgestapt naar de N-VA.
Annick De Ridder is 34 en was reeds meer dan 15 jaar actief bij de Vlaamse liberalen. Haar hele politieke leven, zeg maar. Liberaler kan moeilijk. Twee jaar geleden kreeg ze een job aangeboden bij de Katoennatie van Fernand Huts, diepblauwe maar eveneens diep in de eigen politiek ontgoochelde liberaal, al zal die wel niet veel met het ontslag van De Ridder te maken hebben gehad. Toch heeft de job bij ‘de privé’ Annicks ogen geopend. Ze kwam daar nl in rechtstreeks contact met de Vlaamse bedrijven in het algemeen en de bedrijfsleiders in het bijzonder en kon niet anders dan vaststellen dat de Vlaamse bedrijven het leven steeds ondragelijker wordt gemaakt door de huidige regering Di Rupo, die dus ook gesteund wordt door Open VLD, haar eigen partij. Net zoals zopas Johan Van Overveldt, die vanuit een ander gezichtsveld besliste dat het zo niet verder kan, is ook Annick De Ridder tot de conclusie gekomen dat het programma van de N-VA en dan zeker het economisch-sociale luik ervan, beter aansluit bij het liberale denken dan het retro-programma dat nu door het komische duo Rutten-De Block als alleen zaligmakend wordt verkocht.
Ik heb zo de indruk dat er ons de volgende weken en maanden nog spectaculaire overstappen te wachten staan. Vlaanderen is Di Rupo gewoon beu en niet alleen hem, maar ook de partijen die hem vanuit een Vlaamse minderheidspositie steunen. Annick De Ridder heeft het verschil ingezien tussen de officiële politieke excuusuitleg van de Open VLD en de werkelijke impact van de PS-dominantie op het Vlaamse bedrijfsleven. Als de zaken in die richting blijven evolueren, zou een meerderheid in het Vlaamse parlement na 25 mei 2014 geen utopie meer kunnen zijn en zouden de Vlaamsnationalisten straks over de hefboom kunnen beschikken om dat Belgische carcan eindelijk te doorbreken.
