Zeker om in de sfeer te blijven, zijn het nu de schapenboeren die reclameren omdat zij de dieren, die ze normaal met honderden en meer verkopen tegen het islamitische offerfeest, dit jaar aan de straatstenen niet kwijt geraken, grotendeels omdat het hele zaakje nu geboycot wordt vanuit de islamitische gemeenschap. Nochtans is het verbod op onverdoofd slachten op tijdelijke slachtvloeren al een jaar geleden afgekondigd en hadden die mensen dus ruim de tijd om hun kuddes te uit te dunnen. Volgen die het nieuws niet? Een plausibelere uitleg is waarschijnlijk dat die fokkers dachten dat de Vlaamse overheid, met de gebruikelijke ‘dood in het hart’, die maatregel om e.o.a. reden wel weer zou ongedaan maken, wat – gelukkig – niet gebeurd is. Pluimpje voor duracell konijn Weyts, die gewoon de wet toepast, wat in dit land al een prestatie blijkt te zijn. In Wallonië geldt trouwens hetzelfde verbod, alleen in Brussel mag het nog wel en heeft Gaia daartegen klacht neergelegd. Als het goed is, zeggen we het ook. Dat onverdoofd slachten is onnodig dierenleed veroorzaken en wie dat wil blijven doen, moet dan maar naar een land gaan waar het nog toegelaten is (of naar Brussel*), maar niet meer in Vlaanderen. Hetzelfde verhaal als destijds met het hoofddoekenverbod in de scholen, waar ook heel wat heisa tegen was, maar men nu nauwelijks nog iets over hoort. Of met de klachten tegen kleuterjuffen, die later ongegrond blijken te zijn.
Maar, niet getreurd. Nu loopt er weer e.o.a. klacht tegen het verbod in een Antwerps zwembad om daar te zwemmen in lange kleding. Dat is niets nieuw, dat verbod bestond al lang vóór er hier ooit allochtonen dachten de wet te moeten stellen. Volgens onze wetten is dat onhygiënisch; men mag in zwembaden zelfs niet zwemmen in shorts. Maar volgens sommige moslima kunnen zij niet anders dan te water te gaan in een zgn ‘burkini’, waarbij ze van kop tot teen bedekt zijn, steeds weer volgens hun woestijngeloof uit de middeleeuwen. Erg daarbij is dat deze troela’s in hun klacht gesteund worden door het centrum voor gelijke kansen, waar de simpele zielen (ik zal beleefd blijven) nog steeds in de meerderheid blijken te zijn, ook na het vertrek van Youssef De Witte. Hopelijk krijgen ook zij geen gelijk en gelukkig heeft de verantwoordelijke schepen van de koekenstad al gezegd dat hij er zich – in dat geval – niet zal bij neerleggen.
We mogen onze handjes kussen dat links in Vlaanderen en Antwerpen niet meer mee aan de macht is. Dan had het wel eens anders kunnen uitdraaien.
* Brussel heeft ook geen inburgeringsplicht, zoals in Vlaanderen (Wallonië trouwens evenmin).
Half juni van dit jaar was er een rapport van de Europese stroomnetbeheerders, waarin gesteld werd dat België er op gebied van stroomvoorziening het slechtst voor stond. Zie mijn blog van 13 juni (‘De kernopstoot’). Er werd zelfs gesuggereerd dat, bij een samenloop van omstandigheden, er al bevoorradingsproblemen konden zijn in september. Op dat laatste werd in onze media nogal geringschattend gereageerd.
Gisteren was het echter al bijna zover. Door een combinatie van weinig wind en nog minder zon was er zo goed als geen productie uit de veel geprezen groene stroom. Datzelfde gold voor de ons omliggende landen, waardoor die stroom op een gegeven ogenblik een tienvoud kostte van de normale prijs*. Dat 5 van de 7 Belgische kernreactoren stil liggen, hielp mee aan de precaire situatie, die pas bekend werd nadat energieleverancier Lampiris zijn klanten erop attent had gemaakt en gevraagd had het elektriciteitsverbruik zo laag mogelijk te houden. Dat laatste kan ook om publicitaire redenen geweest zijn (meer transparantie dan bij bv Electrabel), maar het was een feit dat stroomnetbeheerder Elia verplicht was geworden 40% van zijn reserves aan te spreken (400 Megawatt).
Als zoiets inderdaad al in september kan gebeuren (nota bene, nog net vóór het begin van de astronomische herfst!), dan blijft een black-out tijdens de wintermaanden nog altijd een mogelijkheid.
* Die verhoogde prijs kan worden doorberekend aan wie een variabel contract heeft met zijn leverancier…
Tsipras heeft het dus weer gehaald met zijn radicaal linkse Siryza partij in Griekenland. Hij deed het voor de derde keer in acht maanden en deze keer met een programma waarin hij zowat het tegenovergestelde beloofde van wat hij de eerste keer voorstelde. Men zou het een stunt kunnen noemen, al krijgt men wel de indruk dat de Grieken van die Tsipras alles slikken, dit bij gebrek aan beter. En nu maar hopen dat wat eerder niet kon, nu wel zal lukken. Erg realistisch klinkt het niet en de vraag is of hij ook zo’n aanhang zou gekregen hebben mocht het niet gaan over de 85 miljard euro die het land straks weer cadeau zal krijgen van de E.U.
Opmerkelijk bij de Griekse verkiezingen is, dat 45% van de kiezers niet eens kwam opdagen, al is stemmen in Griekenland verplicht, net zoals bij ons. Maar in een land waar het regel is zich niet aan de regels te houden, waar (bijna) iedereen belasting zou moeten betalen en (bijna) niemand het doet, wordt dat een fait divers.
Buiten het feit dat het Europa weer een bom geld gaat kosten, is er nog de vraag in hoever de successen van Tsipras invloed zullen hebben op verkiezingen later dit jaar in Portugal en Spanje, waar ook enkele nieuwe linkse protestpartijen zullen opkomen. Tenzij er tegen die tijd weer de nodige heibel zou zijn in het land dat de uitvinding van de democratie claimt…
---
I.v.m. de reacties over het bierverbruik n.a.v. mijn blog over o.m. AB-Inbev, moet ik bekennen dat ik regelmatig mijn dorst les met een Jupiler van 33 cl, vooral als ik in de tuin gewerkt heb. Als ik echt van bier wil genieten, drink ik echter een Westmalle Extra. Dat is het bier dat de monniken daar voor eigen gebruik brouwen en dat alleen te koop is in de brouwerij zelf op vrijdagmorgen. Het bevat slechts 4,8% alcohol – 1% minder dan het gelijksoortig bier van Westvleteren - maar met dezelfde hopsmaak als de commerciële dubbel en tripel bieren.
De waarschijnlijk overname van SAB-Miller door AB-Inbev*, respectievelijk de tweede en de eerste grootste bierproducent ter wereld, samen goed voor één derde van de totale wereldproductie, heeft nogal wat stof doen opwaaien, vooral bij de mensen die de economie en de markten niet op de voet volgen. In werkelijkheid is er nl al enkele jaren een golf van zgz ‘megadeals’ aan de gang, waarbij grote bedrijven alleen nog uitbreiden door concurrenten op te kopen i.pl.v. de eigen productie op te drijven. De reden hiervoor is de rente, die dicht bij het nulpunt ligt en maakt dat men bijna gratis kan lenen. Daardoor is er echter ook een ongezonde situatie ontstaan, waarbij men niet meer over een normale markt kan praten. Men spreekt over miljarden dollars en euro’s alsof het peanuts zijn, waardoor men het idee krijgt dat het geld niet veel meer waard is. Dit systeem heeft ondertussen zijn beste tijd gehad en iedereen had gehoopt dat de Amerikaanse Fed er stilaan een einde aan zou maken. Men kijkt nl op naar de States omdat de enorme Amerikaanse staatsschuld in stand gehouden wordt door de eigen waardepapieren die over de hele wereld worden aanvaard als onderpand voor transacties. De verwachte en verhoopte verhoging van de Amerikaanse rente deze week is er echter niet gekomen. Door het feit dat ook landen nu geld lenen aan belachelijk lange rentes, hebben er weinig daarenboven zin hun torenhoge schulden af te bouwen. Daardoor bestaat het gevaar, dat deze soort nulrente straks voor een nieuwe financiële zeepbel gaat zorgen en dan zal de volgende grote crisis een feit zijn, iets waarvoor IMF en de Wereldbank al meermaals hebben gewaarschuwd. Het lijkt voor velen een ver-van-mijn-bed show, maar mocht het ooit zover komen zal ons dat allemaal raken.
* Waar is de tijd toen er in Leuven nog de Stella-brouwerij was? Het gebouw is er nog wel, het bier heet ook nog zo, maar de maatschappij is ondertussen helemaal uit zijn voegen gebarsten. Jupiler kwam erbij, Leffe, Hoegaarden en een hele rits grote buitenlandse merken. De maatschappij werd Interbrew, Ambev, Inbev, AB-Inbev en wie weet hoe ze straks zal heten? De wettelijke zetel is nog steeds in België (in Brussel, in een zijstraat van de Grote Markt), de leiding is voor bijna 100% in vreemde handen, maar de meeste aandelen nog wel in Belgische. De vraag is alleen: hoelang nog?
Volgens de nieuwste peiling van La Libre Belgique en de RTBf, afgenomen tussen 9 en 14 september, zou het Vlaams Belang zo’n 40% stemmen bijwinnen en weer bijna de 10% halen. Daarbij komt de partij weer op gelijke hoogte met Groen en laat alles voorzien dat ze de geitenwollensokkendragers voorbij zal steken. Daar de N-VA zo’n 5% verliest, laat alles vermoeden dat de echt rechtse kiezers voor die partij terug zijn gekeerd naar het origineel. De ogen van de mensen gaan eindelijk open en ze beseffen dat de partij van Van Grieken & Co het eigenlijk altijd bij het rechte eind heeft gehad in wat betreft de aanpak van vreemdelingen in dit land.
We gaan niet te persoonlijk worden en hebben zelfs een beetje medelijden met Theo Francken, die ook niet meer kan doen dan zijn huidige functie uitoefenen en die veel zaken ook liever anders zou hebben willen aanpakken. Het discours van De Wever daarentegen, met zijn ongezouten uitspraken i.v.m. met de vluchtelingencrisis, blijkt – althans voor heel wat mensen – alleen maar bedoeld te zijn geweest voor de Bühne om zo de rechtervleugel van zijn partij te kunnen sussen. Met de explosie van de problemen die er nu aankomen, wordt dat een onmogelijke zaak en ziet het er naar uit dat het VB eindelijk nog eens de electorale steun krijgt waarop de partij recht heeft.
I.v.m. de beslissing van de federale regering om honderden vluchtelingen onder te brengen in (half) leegstaande legerkazernes en de negatieve reacties daarop van de plaatselijke burgemeesters, die – als puntje bij paaltje komt – toch verantwoordelijk zijn voor de veiligheid binnen hun gemeente, raad ik de twistende partijen aan eens te zien wat er momenteel in Duitsland gebeurt.
In het grootste Duitse asielcentrum (9.000 op een totaal aantal inwoners van 80.000), dat van het stadje Giessen in Hessen, blijken verkrachtingen en geweld dagelijkse kost te zijn. Vrouwen en kinderen worden er verkracht door andere asielzoekers, vrouwelijke asielzoekers durven ’s nachts niet naar het toilet te gaan en slapen er in hun dagelijkse kleren. Buiten de seksuele uitspattingen zijn er bovendien nog regelmatig uitbarstingen van geweld tussen de verschillende bevolkingsgroepen.
Het asielcentrum van Giessen is niet zomaar een opvangplaats. Het bestaat reeds tientallen jaren en was destijds opgericht voor de opvang van gevluchte DDR-burgers. Hetzelfde gebeurt er eveneens reeds enkele decennia voor gevluchte Somaliërs. Pas nu beseft men er dat men mannen en vrouwen van elkaar moet scheiden, vooral als gevolg van het feit dat de huidige immigranten voor het overgrote deel moslims zijn, waarbij de mannen de vrouw als een minderwaardig wezen beschouwen.
De burgemeesters van Koksijde en Lombardsijde, die samen zo'n 700 vluchtelingen kunnen verwachten, hebben groot gelijk dat ze het zaakje ook hier niet betrouwen. God weet wat ze nog gaan meemaken…
Over het drama bij Antwerp Dry Docks in de Antwerpse haven, blijft het oorverdovend stil. Een reden temeer om aan te nemen dat daar e.e.a. niet koosjer verlopen is en zeker niet volgens de Wet Major, waarover al zoveel te doen was. Uitgerekend gisteren heeft de Eu-Commissie trouwens nog eens geëist dat er ter zake een nieuwe wetaanpassing én een nieuwe CAO moet komen, want dat het model van de ‘Closed Shop’, zoals die in de Belgische havens nog bestaat, niet meer van deze tijd is en derhalve ook niet meer toelaatbaar. Mede door het feit dat men er verplicht is tot een vakbond te behoren, die dan beslist wie welk werk mag (of moet) doen, komen de kosten er een derde hoger te liggen dan bij de concurrentie. Vooral bedrijven die zich in het havengebied bevinden, maar er geen specifiek havenwerk verrichten, bv in de logistiek en de e-commerce, zijn daarvan het slachtoffer. Nu wordt het afwachten hoe de federale regering gaat reageren op de Europese eis, waarbij vooral de ‘linksbuiten’, mijnheerke Peeters, een zoveelste oplawaai dreigt te zullen moeten verwerken.
---
Gisteren raakte ook bekend dat er reeds tachtig Iraakse ‘vluchtelingen’ – meestal alleenstaande jonge mannen - hebben toegegeven dat ze uit een regio komen waar ze hoegenaamd geen gevaar liepen. Dat gaat dan om de streek ten zuiden van Bagdad en die tegen de Turkse grens waar de Koerden het voor het zeggen hebben. Het Commissariaat voor de Vluchtelingen, dat dat onderzoekt, had zijn twijfels over hun aanvragen omdat die allemaal hetzelfde geformuleerd waren en dus meer dan waarschijnlijk op voorhand afgesproken. Daarmee wordt ook bevestigd wat ik hier al enkele keren geschreven heb, nl dat men niet meteen stoere taal moet spreken over het aanpakken van het wespennest dat Syrië is, maar eerst de Iraakse regio’s waar IS het nu nog voor het zeggen heeft. Dat betekent nl dat men daar slechts te maken heeft met één vijand, die er – mits een gezamenlijke actie van Sjiieten, Koerden en eventueel Iraniërs, in de lucht gesteund door het Westen – kan verdreven worden, waarna men er aan kan gaan denken Syrië zelf stuk voor stuk weer in te palmen. Voor mij blijft het onbegrijpelijk dat die optie – de goedkoopste en de minst gevaarlijke - niet eens serieus wordt genomen en men over Syrië blijft verder bomen om straks het excuus te hebben helemaal niets te moeten doen.
Gisteren verongelukten in de haven van Antwerpen twee Bulgaarse arbeiders die daar aan het werk waren in een droogdok. Om een nog niet bekende reden vielen ze met het platform van hun hoogtewerker naar beneden en waren beiden op slag dood. Een menselijk drama, zoals er, jammer genoeg, wel meer gebeuren in de haven, waar het werk niet risicovrij is. Dat de twee Bulgaren waren, lijkt op het eerste zicht geen nieuws meer. Ik zou ze niet graag de kost geven, de Oost-Europeanen die hier op e.o.a. manier de kost komen verdienen. Wat me wel treft, is de vraag of die mensen ook onder de Wet Major vielen. Ge weet wel, die wet die zegt dat er in de haven alleen erkende dokwerkers aan de slag mogen. Als men weet wat voor heibel er al niet geweest is, en nóg is met de Katoen Natie van Fernand Huts, omdat die daar een in- en herverpakkingsdienst heeft met (meestal allochtone) medewerkers, dan kan men zich afvragen, hoe dat in het Antwerp Dry Dock werd ‘geregeld’. Ondanks het feit dat het werkongeval al vanaf het ochtendnieuws bekend was, heb ik daar de hele dag niets over gehoord.
---
Nog zo’n zaak waarbij ik op mijn honger blijf zitten, is het nieuws dat Sven Mary, de topadvocaat die samen met zijn vrouw een advocatenbureau heeft, riskeert bankroet te gaan. Het koppel zou vorig jaar voor meer dan 100.000 euro verlies hebben geleden, door schulden met banken en ‘leveranciers’. Men verwacht zoiets niet van iemand die van het Tv-scherm niet weg te slaan is, die het enige geruchtmakend proces na het andere behandelt en die door klanten zoals die familie Aquino m.i. niet met peeschijven wordt betaald…
Deze zaak wordt dan wel in alle media vermeld, maar geen enkele die er dieper op in gaat, wat bij een BV* toch opmerkelijk kan genoemd worden.
* Weet je hoe men in Wallonië een bekende Waal noemt? Een WC (Wallon Connu)!
Het lijkt er steeds meer op dat men bij de E.U. werkt met de slogan: ‘Waarom het gemakkelijk maken, als het moeilijk ook kan’? Na het negeren van de Irak-piste in geval men zou kiezen voor een militaire interventie, valt men nu ook in verscheidene E.U.-landen van het ene uiterste in het andere wanneer het gaat over het bewaken van de Schengen-grenzen. In mijn blok van gisteren had ik nog gesteld dat, door het feit dat de huidige buitengrenzen niet waterdicht blijken te zijn, dit land en de ons omliggende buurlanden niet perse elk met een eigen ouderwetse grensbewaking moeten herbeginnen, maar dat men beter terug zou vallen op het eerste Schengen-verdrag uit de jaren 1980, met alleen Duitsland, Frankrijk en de Beneluxlanden, eventueel aangevuld met Zwitserland. Lezer Rob maakte mij erop attent dat dat laatste niet mogelijk is, daar de Zwitsers bij referendum al besloten hebben dat men hun grondgebied zomaar niet binnenkomt. Zwitserland blijft, steeds volgens Rob (en ook daarin heeft hij gelijk) een bufferstaat. Hadden we er zo maar meer.
Toch zijn er ook nu weer een aantal zgz geleerde professoren (waaronder de veiligheidsadviseur van Verhofstadt van tijdens diens actieve welvaartstaat!) die al zijn gaan uitrekenen wat het dit land zou kosten om zijn eigen grenzen opnieuw te gaan bewaken. Dit kan inderdaad niet meer, al was het maar omdat ons politieapparaat al zodanig is ingekrompen dat het zijn normale alledaagse taken zelfs niet meer aan kan (denk maar aan het zopas nog verlenen van meer bevoegdheid aan Child Focus, om dezelfde reden). Wij zijn het enige land in West- en Zuid-Europa dat geen Rijkswacht meer heeft, een stommiteit die ik al meermaals heb aangekaart en evenmin hebben we nog een verplichte legerdienst. Een buitengrens bewaken van een zeg maar ‘mini-Schengen’, zou wel doenbaar zijn, maar dat lijkt de E.U.-heren veel te simpel. Vóór ze daarmee beginnen, na een zoveelste Europese top, kan het kalf al lang verdronken zijn.
Zoals ik al in mijn blog van gisteren liet uitschijnen zou in de aan de gang zijnde vluchtelingencrisis het Schengen-akkoord wel eens het kind van de rekening kunnen worden. Het ene land na het andere, zeker die landen die op de Balkan-route liggen, sluit zijn grenzen en gaat ze zelf controleren. Dit laatste is een noodzakelijkheid omdat eens te meer gebleken is dat de buitengrenzen van de Schengen-zone niet behoorlijk gecontroleerd worden. In feite is dat geen nieuw gegeven, want het is al langer geweten dat heel wat criminelen ook daarvoor al veel te gemakkelijk West-Europa binnen geraakten. Van bij de aanvang van de huidige exodus bleek ook al dat dit in Griekenland een lachertje was (en is).
Moet het Schengen-akkoord dan worden opgedoekt? Ja en nee. Ja, in zijn huidige vorm, maar het zou wel kunnen blijven voortbestaan in zijn eerste vorm (van 1982): de Benelux-landen, Frankrijk en Duitsland, eventueel aangevuld met Zwitserland. De grenzen van die landen kunnen dan best door een eigen, internationaal politiecorps gemonitord en bewaakt worden. In zijn huidige vorm, met 26 landen, blijft het een utopie waarin alleen Verhofstadt nog gelooft.
---
Iets heel anders: In de sportberichtgeving heeft men het steeds over de Italiaan Fabio Aru die zopas zijn eerste grote ronde won, de Vuelta. Aru is afkomstig uit Sardinië, uit San Gavino Monreale, geen klimmer uit een bergdorpje, maar uit een plaats in de grootste vlakke landbouwzone van het eiland, de Campidano. Hij is daarmee de eerste Sard die een grote ronde op zijn naam schrijft. Het zijn niet alleen de Vlamingen die alleen als Belg vernoemd worden als ze winnen, ook de Sarden kunnen daarover mee spreken.
Het wordt vreselijk spannend met die vluchtelingencrisis, nu ook het grote Duitsland op zijn grenzen gebotst is (letterlijk dan nog wel). Het slachtoffer van heel deze affaire zal meer dan waarschijnlijk het Schengen-akkoord worden, waardoor elk land zijn eigen grenzen weer zal moeten gaan bewaken, zeker de grenzen die door de vluchtelingenstroom overspoeld worden. Schengen kon alleen werken als de buitengrenzen waterdicht zouden zijn en dat laatste blijkt niet te kunnen. Ook het zgz verdrag van Dublin is een lachertje gebleken, omdat het stelt dat immigranten zich moeten laten registreren in het eerste E.U.-land waar ze binnenkomen en dat is al lang niet meer het geval. Dat is trouwens tegelijkertijd een discriminatie, want de mensenmassa’s komen bijna altijd langs dezelfde landen binnen (Hongarije, Italië en Griekenland) en zouden steeds naar die landen kunnen worden teruggestuurd, hetgeen absurd is met de aantallen die er nu zijn. Het wordt nu afwachten hoe lang ‘vorübergehend’ zal duren…
Het wordt ook afwachten wat er over twee weken in Catalonië zal gebeuren, als die nu nog Spaanse regio naar de stembus trekt. Volgens de laatste peilingen zouden de separatisten, die zowel links als rechts vertegenwoordigen, zelfs de volstrekte meerderheid behalen. Wie de indrukwekkende betoging op ‘La Diada’, de Catalaanse nationale feestdag gezien heeft, kan niet anders dan weemoedig toegeven dat zoiets bij ons niet meer mogelijk is. Voor het vierde jaar op rij stapten daar in Barcelona meer dan anderhalf miljoen mensen op, dat is één op vijf van het totale aantal inwoners. Zie je dat bij ons al gebeuren, een betoging met meer dan een miljoen Vlamingen?
---
Tenslotte nog een mop die in Nederland de ronde doet:
‘ Ken je het verschil tussen het Oranje elftal en de asielzoekers”?
Het kan voor velen misschien opmerkelijk zijn dat Duitsland zich zo genereus opstelt t.o.v. de misschien 800.000 vluchtelingen die Merkel zegt te willen opnemen. Toch zijn daar redenen voor.
De Duitse economie draait op volle toeren en heeft werknemers tekort. Er sterven tegenwoordig meer Duitsers dan er geboren worden. Volgens een rapport van het Duitse bureau voor statistieken Destatis zal het land, als men daar niets aan doet, tegen 2060 met 11 miljoen mensen gekrompen zijn, een afname met 23%. De nieuwe inwijkelingen zullen voor het overgrote deel moeten beginnen in de bekende Duitse mini-jobs, waarover vooral onze vakbonden en linkse partijen zo denigrerend doen (denk maar aan het bezoek aan Duitsland van Vande Lala en Monica De Coninck) en worden dus goedkope werkkrachten. Tenslotte heeft Duitsland geen staatschuld, maar integendeel een overschot op zijn betalingsbalans van ettelijke miljarden euro. M.a.w. het kan er wat geld tegenaan smijten, iets waarvan de overige landen van de E.U. (met misschien Zweden als uitzondering) alleen maar kunnen dromen. Zeker dit land. Zowel onze federale regering als de Vlaamse zitten met de handen in het haar om te zien hoe ze de begrotingsregels van Europa nog kunnen volgen.
Vlaanderen heeft er, dank zij de zo volprezen zesde staatshervorming, een deel bevoegdheden bij gekregen, die maar voor 80% financieel gedekt zijn. De taksshift kost ons tientallen miljoenen euro, omdat die berekend is op de personenbelasting, die echter - ook al als gevolg van die staatshervorming - verlaagd is en dus minder opbrengt. De pensioenkosten vliegen de pan uit omdat men niet tijdig maatregelen heeft getroffen om die op te vangen. En als kers op de taart krijgen we nu de extra kosten voor de opvang en inburgering van de vele duizenden vluchtelingen, waarvan niemand kan/durft zeggen wat het eindcijfer zal zijn.
Ge houdt het niet voor mogelijk, maar nu beginnen ook onze eigen politiekers een militaire actie in Syrië mogelijk te achten, dit alles om de vluchtelingenstroom te doen ophouden. Dat laatste heeft hen wakker geschud, de oorlog zelf had hun interesse niet.
Wie gaan ze in Syrië aanvallen? IS? Assad? Al Nusra? Allemaal tegelijk? Voor één keer ben ik het zelfs eens met onze Agusta specialist Willy Claes, die zich weer alles kan herinneren en die zegt dat een oorlog in Syrië niet kan gewonnen worden met alleen wat bommen smijten. Wie gaat de grondtroepen (het kanonnenvlees) leveren? Volgens een specialist die de VRT erbij haalde, heeft men daar 350.000 manschappen voor nodig. Wat als Rusland er zich verder mee gaat bemoeien (er zouden nu al Russische troepen samen met die van Assad vechten)?
Ondertussen blijkt dat 40% van de vluchtelingen die zich hier in Brussel aanmelden Irakezen zijn, het dubbele van het aantal Syriërs en meestal jonge alleenstaande mannen. Als men dan toch ter plaatse militair wil ingrijpen, dan moet men beginnen in Irak, waar maar één echte vijand is, IS. Als die uit Irak kan verdreven worden, zouden Irakezen geen reden meer mogen hebben om hier als economische vluchteling asiel aan te vragen.
Ik denk dan ook dat de voorstellen van onze ‘specialisten’ (Michel inbegrepen) om in Syrië militair in te grijpen alleen maar bedoeld zijn om straks niets te moeten blijven doen. De ‘natte dweil’ aanpak, zeg maar. Alleen moet men dan wel ook ophouden met zeuren over de extra kosten voor de aan de gang zijnde volksverhuizing.
Met heel die uit haar voegen gebarsten vluchtelingenproblematiek zou men nog vergeten dat het gewone leven hier ook nog door gaat. Hét nieuws van de week was het uitgelekt ‘transformatieplan’ van de VRT, waarbij zo’n 286 jobs verloren zouden gaan. ‘Zouden’, want de beslissing daarover zou pas maandag a.s. vallen. Zoals gebruikelijk, lekte het plan uit en is de heisa er niet minder om, ook al is er nog niets definitiefs beslist.
De doorsnee Vlaamsnationalist zal er niet van wakker liggen als de linkselende VRT verder wordt gekortwiekt. Nog vóór hij in de politiek stapte, schreef Gerolf Annemans – ergens in de jaren stilletjes – de Tv-rubriek in ’t Pallieterke en eindigde hij zijn columns steeds met de wens dat de toenmalige BRT zou verdwijnen. Zo’ beetje in de trant van Cato’s ‘Cartago delenda est’. Vlaanderen heeft nog steeds geen behoefte aan een nieuwsdienst die de eigen mensen achteruit stelt en die in de politiek steeds de linkerzijde kiest. Bij het persoverzicht is het 9 keer op 10 eerst De Morgen die aan bod komt, om maar een voorbeeld te geven, worden Vlaamsnationale punten steevast verzwegen of verdraaid en ga zo maar door. Om nog te zwijgen over al die programma’s waar het om ‘ons kent ons’ gaat en buitenstaanders geweerd worden.
Als andere, particuliere instanties en zenders moeten besparen, herstructureren en de tering naar de nering zetten, waarom dan de VRT niet? Opmerkelijk is trouwens dat de enige afdeling – met liefst 400 medewerkers – waarop niét zal bespaard worden, uitgerekend de nieuwsdienst is, het meest anti-Vlaamse deel van de omroep. Daar moet ik zeker geen tekeningetje bij maken, zeker?
Alhoewel er nog niets is beslist, dreigen de vakbonden ermee volgende week alle zenders plat te leggen. Ze doen maar. Het echte Vlaanderen zal er niet wakker van liggen.
Terwijl de vluchtelingenstroom vanuit Zuidoost Europa steeds grimmigere en grotere proporties aanneemt, lijkt er ook in Syrië iets nieuws aan de hand te zijn. Met name Rusland, dat al vanaf het begin van het conflict dictator Assad steunde en dat ook nu nog steeds doet, zou zich meer met de oorlog daar gaan bemoeien. Reden daarvan zou kunnen zijn dat het regime van Assad wankelt. Zijn sjiitische minderheid van Alawieten moet het met steeds minder manschappen stellen en dat zou niet meer gecompenseerd worden door die Russische, vooral militaire steun. Vergeten we niet dat Rusland in datzelfde Syrië de enige marinebasis buiten zijn thuisland heeft.
Een andere reden zou kunnen zijn, dat Assad meer dan ooit alleen staat, grotendeels omdat zijn regime niemand ontziet. In de eerste helft van dit jaar maakte zijn leger, of wat ervan overblijft, zeven maal (7x!) meer burgerslachtoffers dan het gehate en moorddadige IS. Er is dan ook sprake van dat Rusland uiteindelijk toch is gaan praten met Turkije, dat eveneens niets van Assad wil weten. En zo zitten we daar dan stilaan met wat ze tegenwoordig een ‘geopolitisch’ probleem noemen: buiten China is de halve wereld er nu mee bezig.
Persoonlijk blijf ik het raar vinden dat er nergens officieel sprake is van de Iraakse piste, een plan B, zeg maar. Zoals ik reeds schreef zou het wenselijker zijn daar te beginnen, omdat Irak geen onoverzichtelijk wespennest is zoals Syrië. IS bezet er vooral enkele plaatsen in het noorden, waaronder de stad Mosoel. Deze regio op IS veroveren lijkt geen onoverkomelijke taak en – mocht dat lukken – kan men nog zien hoe men Syrië kan aanpakken met zijn IS, met Assad, met de Koerden en daartussen nog enkele zgz vrijheidsbewegingen waarvan niemand met zekerheid kan zeggen waarvoor ze staan. Dat Syrië nog ooit een normaal land wordt, lijkt me uitgesloten, maar een einde aan de huidige situatie zou allicht voor een deel van de huidige vluchtelingen een reden kunnen zijn om terug te keren naar hun heimat. Dat hebben de meeste van onze vluchtelingen ook gedaan na WOI en WOII, al werden die zelfs in onze buurlanden niet gepamperd zoals nu met de Syriërs op vele plaatsen gebeurt.
De huidige vluchtelingencrisis dreigt zo stilaan een eigen leven te gaan leiden, zeker voor de massa’s die ons toekomen vanuit het Zuid-Oosten. Die groepen worden niet alleen steeds groter, zij worden ook mondiger en hebben blijkbaar hun eigen plannen. Tot wat dat kan leiden hebben we in hartje Brussel meegemaakt, waar – op enkele uitzonderingen na – de zgz sukkelaars verkiezen in hun tentenkampje te blijven logeren i.pl.v. in een speciaal voor hen klaargemaakt gebouw, waar ze, bij manier van spreken, gratis kamer met ontbijt krijgen. De staatssecretaris en zijn mensen, daarin geholpen door het Rode Kruis en Fedasil, mocht dan nog zo zijn best te hebben gedaan, een merci kan er blijkbaar niet af en elke opmerking ter zake krijgt meteen de volle laag, met dank aan onze media die het spelletje mooi meespelen. Echt verwonderlijk is het niet als men weet dat bv Vluchtelingenwerk Vlaanderen, dat Theo Francken wilde dagvaarden bij Europa, een koepel van verenigingen is, met daarbij o.a. Amnesty International, het ABVV, Beweging.net en andere linkse organisaties.
Het is trouwens niet alleen in Brussel dat de vluchtelingen een eigen programma blijken te hebben. De kreet dat ze allemaal naar Duitsland willen, klopt ook niet helemaal. Een deel van hen wil feitelijk naar Zweden, waar de voorwaarden voor asiel en inburgering het soepelst zouden zijn. Eens in Duitsland aangekomen, wil die van daaruit verder naar het Noorden en wil ze evenmin in Denemarken gecontroleerd worden als in Hongarije. Wie weet wat we nog gaan meemaken, maar van dit avontuur hebben we het einde nog verre van gezien.
In Europa, meer bepaald in de E.U., gaat het van kwaad naar erger. De oplossing voor Griekenland was er geen. Dat probleem komt straks opnieuw op tafel, na de zoveelste verkiezingen die daar niets zullen veranderen. De vluchtelingenstroom raakt niet ingedijkt omdat de problemen in het Midden-Oosten niet opgelost raken, omdat Rusland dwars blijft liggen en omdat men ook de dag van vandaag geen oorlog kan winnen zonder grondtroepen. De belofte van monsieur normal om Franse vliegtuigen boven het Syrische luchtruim te laten patrouilleren is dan ook maar een doekje voor het bloeden. De (Koerdische) grondtroepen, de enige waarop het Westen rekenen kan, worden dan nog bestookt door het Turkse leger van Erdogan, dat - nota bene - een NAVO-bondgenoot heet te zijn.
Voor de landbouwproblemen hadden we geen boerenbetoging nodig om die te kennen. Begin dit jaar werden de melkquota afgeschaft, waarbij iedereen wist dat de melkveehouders hun productie zouden gaan opdrijven, wat de prijs zou neerhalen. Degenen die dat iets te snel deden, werden er nog wel voor beboet (meer dan 800 miljoen euro in totaal a.u.b.) en de beloofde steun van 500 miljoen is ook nog verre van zeker. Het lijkt wel een broekzak/vestzak operatie, waarbij de boeren echter aan het kortste eind blijven trekken. Het meest logische zou zijn dat men alle subsidies binnen de E.U. gewoon zou afschaffen en de markt zijn werk liet doen, maar dat lijkt te simpel. Erger nog: de Oost-Europese landen die in de landbouw al overgesubsidieerd worden, weigeren daarbij dan nog solidair te zijn in de vluchtelingenproblematiek. Groot-Brittannië, Denemarken en Ierland zeggen vlakaf dat ze niet meedoen. Italië, Griekenland en Hongarije worden vrijgesteld. Het lijkt allemaal zo’n beetje op de Belgische transfers, die ook steeds maar in één en dezelfde richting gaan. Want vergeten we niet: bovenop de steun die dit land overal bijdraagt, geeft Vlaanderen elk jaar nog tussen de 12 en de 16 miljard extra weg binnen België. Dat is minstens het dubbele van wat Merkel in Duitsland eenmalig belooft.
Bij Europa waren er eerst de moeilijkheden van de ontwikkeling. Nu zitten we in fase twee: de ontwikkeling van de moeilijkheden. Vraag is maar, of het ooit nog goed komt.
‘Als elke hond met een hoed op zijn mening meent te moeten geven over de aan de gang zijnde vluchtelingenkwestie, waarom zou ik het dan niet doen’. Of hij het zo letterlijk gezegd heeft, is niet zeker, maar Fernand Huts, de grote baas van Katoennatie heeft inderdaad nog maar eens zijn ongezouten mening te kennen gegeven. Hij zei, als het aan hem lag, meteen 500 erkende vluchtelingen aan het werk te zetten. Wel op voorwaarde dat men een einde maakt aan de wet Major die bepaalt dat in het omschreven Antwerpse havengebied alleen maar erkende dokwerkers aan de slag mogen. Huts ligt al enkele jaren overhoop met die wet en haar syndicale verdedigers, die misbruik maken van die wet en in feite alle werk binnen die zone herleid hebben tot een ‘closed shop’. Dat laatste betekent dat om havenarbeider te worden, men lid moet zijn van een vakbond en dat het de vakbonden zijn die bepalen wie al dan niet dokwerker wil worden. Om de syndicalisten nog wat meer te jennen, zegt Huts dat men een vergrootglas nodig heeft om tussen de huidige 6.000 dokwerkers een allochtoon te vinden. Het zijn wel diezelfde vakbonden en hun linkse medestanders die het hardst staan te roepen om de vluchtelingen op te nemen en hen alle faciliteiten van onze sociale zekerheid toe te kennen, maar dan niet in hun eigen bedrijvigheid. Van schijnheiligheid gesproken…
‘Het is trouwens flauwe kul te zeggen dat we ze nodig hebben. In dit land hebben we 600.000 werklozen en in Brussel bedraagt de jeugdwerkloosheid 35%’. Die zin komt dan van de 81 jarige filosoof Etienne Vermeersch, nu niet direct een nationalist. En als toemaatje de mening van ‘barones’ Mia Doornaert, die terecht stelt dat een systeem van sociale zekerheid alleen kan standhouden als er meer mensen toe bijdragen dan ervan trekken. De combinatie van de babyboomvergrijzing en de vluchtelingenstroom zou daaraan wel eens een einde kunnen maken. Met de opmerking van Bart De Wever over een speciaal statuut en van Open VLD over rechten en plichten zal tenslotte toch rekening mee moeten gehouden worden, wil men dit avontuur vermijden.
Kris Peeters blijkt niet het enige slachtoffer te zijn van de ondoordachte CD&V-beslissing om Marianne Thyssen die Europese tweederangsjob te bezorgen. Ook Karel De Gucht, in de vorige legislatuur nog Europees commissaris, zag daardoor de voortzetting van zijn Europese droom in rook opgaan. Daar deze laatste niet meteen lid kon worden van de nieuwe federale Belgische regering en zoonlief Jean-Jacques (de euthanasiespecialist voor minderjarigen) ook een mindere rol kreeg toe bediend, dreigde voor de familie De Gucht het zwarte gat. Met zo’n herenhuis als tweede verblijf, annex wijngaard in Toscane heeft men nu eenmaal een serieus kapitaal nodig. Gelukkig heeft men dat probleem nu kunnen voorkomen: Karel De Gucht wordt bestuurder bij Proximus, het beursgenoteerd telecombedrijf waarin de Belgische staat 53% van de aandelen bezit en de politiek het dus voor het zeggen heeft. Een van de officiële redenen, waarom De Gucht die baan krijgt, is dat hij ook op dat gebied al enige ervaring heeft, nl bij Dexia! Nou, moe: hoe is dat bij Dexia weer afgelopen? Wie niet zo gelukkig is met de komst van De Gucht bij Proximus is Watje Declerck, de huidige bestuursvoorzitter. Die zegt dat hij liever een bestuurder met een technologische achtergrond had gehad. Voor wie het niet zou weten: ook Declerck werd op die plaats benoemd, niet omdat hij enige technische kennis zou gehad hebben, maar enkel en alleen omdat hij zijn baan als burgemeester van Kortrijk kwijt was en zijn benoeming gebeurde op een moment toen CD&V nog iéts betekende. Die Proximus topjobs lijken dan ook eerder compensaties voor uitgerangeerde politiekers.
Kortom, een zoveelste staaltje van oude politieke (graai)cultuur, een manier van werken waaraan Verhofstadt – nota bene: een partijgenoot van De Gucht – ooit eens een einde wou stellen, met zijn ‘actieve welvaartsstaat’…
Hoe dat met die vluchtelingenkwestie gaat aflopen, blijft een groot vraagteken. Als er één zaak duidelijk is, dan is dat de onmacht van Europa. Er is over zo goed als niets een akkoord dat toelaat e.e.a. gezamenlijk op te lossen en het ziet er evenmin naar uit dat daar spoedig verandering in zal komen.
De toestroom van vluchtelingen is in een stroomversnelling gekomen en de reden daarvan is, dat niemand nog in een land zoals Syrië wil blijven, waar nu al meer dan vier jaar oorlog wordt gevoerd en waar zowat iedereen tegen iedereen vecht. Dat geldt ook een beetje voor Irak, waar het echter duidelijker om twee groepen gaat, sjiieten en soennieten, met daartussen de Koerden, zowat de enige bevolking waarop het Westen rekenen kan. Laat het nu uitgerekend die laatste groep zijn, die de eigenlijke grondtroepen van de geallieerden (of wat daarvoor moet doorgaan) vormt, die geviseerd wordt door Turkije dat reeds lang een eigen dubieuze rol speelt in dit onmenselijk drama.
In het licht van bovenstaande lijkt het aannemelijk Wouter Beke te geloven, die zegt dat hij niet (meer) gekant is tegen een militaire interventie. Alleen krijgt men dat in Syrië nooit voor mekaar. Beter zou zijn dat men eerst ervoor zorgt dat IS in Irak wordt verdreven, waar de situatie niet zo hopeloos verwarrend is en pas daarna Syrië eventueel aanpakt. Voor de Syrische bevolking is het regime van Assad trouwens even moorddadig als dat van IS en weet men bovendien niet wat aanvangen met allerlei rebellengroepen, die er tussendoor lopen en elkaar bevechten.
En dan hebben we het alleen nog maar over het plaatselijk gebeuren. Het gevolg van de oorlog, de vluchtelingenstroom, is iets waar straks iedereen ook hier mee te maken krijgt. Men zou haast medelijden krijgen met staatssecretaris Francken, die het ‘voorrecht’ heeft momenteel de pispaalfunctie van Migratie te bezetten. Als het hem een troost mag wezen: voor zijn voorgangsters Turtelboom en Big Maggie was het de springplank naar het ministerschap…
