In heel die affaire Linkebeek krijgt men de indruk dat het gros van onze zgz ‘Vlaamse’ journalisten eerder de kant van de Franstaligen kiest. Voor buitenstaanders valt zoiets nog te begrijpen, maar wie voor de media werkt, wordt verondersteld ook de voorgeschiedenis van gebeurtenissen te kennen. En die voorgeschiedenis gaat om faciliteiten.
De zgz faciliteitengemeenten kregen indertijd die faciliteiten om het mogelijk te maken dat francofone inwoners zich zouden aanpassen aan de taal van de regio. Die regio was en is Vlaanderen en de taal Nederlands. I.pl.v. dat te doen heeft de politiek – indertijd in de eerste plaats het Fransdolle en Vlaamshatende FDF- de regels gewoon omgekeerd, zodat het voor een buitenstaander erop lijkt dat faciliteiten dienden om de gemeenten te verfransen. Dit is het tegenovergestelde van wat destijds bij een zoveelste staatshervorming was overeengekomen. Het is ook de reden waarom de Raad van State tot tweemaal toen de klachten van de niet benoemde en nu ex-burgemeester Thiery (MR, maar vroeger FDF) heeft verworpen. De man kan dan dreigen weer naar het Gerecht te stappen, het zal niets uithalen. Of het bij Europa wat kan worden, is nog een groot vraagteken. Tegen dat daar een beslissing zal vallen zitten we misschien al aan de volgende gemeenteraadsverkiezingen.
Vlaanderen moet in deze zaak het been stijf houden, zoals ze dat ook moet doen in de zaak van de Parking C op de Heizel, een volgende stap van onze francofonie om de overwegend Franstalige invloed in de Rand van Brussel verder uit te breiden. Als de gemeente Grimbergen, op wiens grondgebied die parking ligt, dit alles laat gebeuren, is de kans groot dat ze straks zal mogen opdraven voor de kosten van de beveiliging en dit niet enkel voor dat nieuwe voetbalstadion – dat zonder atletiekpiste drie keer duurder uitvalt dan een eventuele renovatie van het bestaande Heizelstadion mét piste - maar ook voor al die andere megalomane projecten in dezelfde buurt, zoals Uplace en Neo (dat het grootste winkelcentrum van het hele land zou worden!). En samen met al die projecten zal de Rand nog meer verfransen. Om het cru te stellen, kan men zeggen dat Grimbergen het risico loopt zijn eigen verfransing niet alleen mee te maken, maar ook zelf te moeten betalen…
Misschien had het ermee te maken dat Michel een week in de States zat, maar het blijft hier verdacht stilletjes in de politiek, zeker voor wat de economie betreft. Want bij dat laatste is het stilaan een publiek geheim dat er van de o zo voorzichtige verbetering die voor dit jaar voorspeld werd, niet veel in huis zal komen. Dieselgate, Griekenland, Syrië en de vluchtelingenstroom maken dat niemand nog veel voorspellingen durft doen. Dat geldt voor de meeste Europese landen, maar België blijkt achteraan te hangen en een stuk onder het Europees gemiddelde. Er wordt zelfs al gesuggereerd dat er hier dit jaar helemaal geen echte heropleving zal zijn.
De redenen daarvoor zijn in de eerste plaats onze staatsschuld, die nog steeds stijgt en waarvan de eerste daling misschien pas over enkele jaren verwacht kan worden. Het Belgische staatsapparaat is veel te groot voor zo’n klein land en alleen Frankrijk doet het op dat gebied nog slechter. Het is dan ook niet te verklaren dat er hier nog altijd politici rondlopen (zeker onder de Franstaligen) die dat Frankrijk blijven na-apen, dat momenteel zowat de zieke man van Europa is geworden. Anderzijds telt België veel te veel openbare instellingen die veel geld kosten en niet of weinig efficiënt werken. Denk maar aan de provincieraden en de senaat, instellingen waarvan iedereen weet dat ze compleet overbodig zijn. Als gevolg daarvan zijn die al een paar keer ‘aangepast’, maar niet afgeschaft en zal dit alleen kunnen gebeuren via een volgende staatshervorming. Dit komt omdat de traditionele partijen én de groenen bij de zesde staatshervorming ervoor gezorgd hebben dat politici die na de verkiezingen uit de boot vallen, via die twee overjaarse structuren kunnen worden opgevist. Zo speelt bv de senaat nog steeds mee als het gaat om benoemingen bij het Grondwettelijk
Hof, de Raad van State en de Hoge Raad van Justitie. Dat een dergelijke praatbarak blijft bestaan is alleen o.w.v. de politieke zelfbediening en als een reliek van het ene oude België.
Terwijl de deining omtrent Dieselgate nog verre van gaan liggen is, maken we al een nieuwe commercieel ‘fenomeen’ mee: de opgegeven energiewaarden die op de labels van koelkasten, wasmachines en ander zgz ‘witgoed’ vermeld staan, blijken in ± 60% van de gevallen niet te kloppen of tenminste niet helemaal correct te zijn. Wat de twee zaken met elkaar gemeen hebben is dat die waarden bepaald worden door de fabrikant(en) zelf. ‘Mijn kind, mooi kind’. Net zoals bij VW (en misschien wel bij enkele concurrenten) vallen er ook hier geen fysieke slachtoffers, maar betaalt de consument wel teveel voor wat hij denkt te kopen. Het zal m.i. hierbij niet ophouden, want feitelijk worden de waarden op alles en nog wat netjes op de etikettering vermeld door de producent(en) en zal men er het raden naar hebben zolang de controle daarop niet gebeurt door een onafhankelijke instantie of desnoods door meerdere producenten samen. In dat laatste geval zouden er dan nog afspraken kunnen gemaakt worden, maar die kans wordt met de dag kleiner omdat men al te goed begint te beseffen dat er met de boetes niet meer te lachen valt.
Wie uit deze zaak bijzonder pover te voorschijn komt is de E.U. Met alle regeltjes waaraan de diverse lidstaten over alles en nog wat gebonden zijn, hebben de slimme Europese bollebozen zich helemaal verkeken op bovenvermelde excessen. Dieselgate werd ontdekt door een hier onbekend Amerikaanse milieuorganisatie en het verhaal over de twijfel bij de energielabels startte in Zweden waar het plaatselijk energieagentschap onregelmatigheden ter zake vaststelde bij televisietoestellen van het merk Samsung. Dat slechts 41% van de huishoudtoestellen evenveel (of even weinig) verbruikt als vermeld op de labels, ontdekte zowaar onze eigen FOD Economie, maar niet ‘Europa’.
In mijn blog van 25 september (‘Met VW geen problemen’) had ik het er al over: dat we ons in dit digitale tijdperk aan alles kunnen verwachten. Ikzelf maakte gisteren nog zoiets mee.
Sinds de zomer van 1972, toen ik met mijn gezin terugkeerde uit Sardinië, ben ik klant van Electrabel (of hoe het toen ook heette). Aan veranderen van leverancier heb ik nooit gedacht omdat mijn huis elektrisch verwarmd wordt met in de eerste plaats accumulatievuren wier stroom ’s nachts geleverd wordt, maar minder kost dan het nachttarief. Ik heb nog wat ze noemen ‘een oud contract’, waarbij ik ook een paar uur accumulatiestroom krijg in de namiddag, hetgeen bij de nieuwe contracten niet meer mogelijk is. Van leverancier veranderen is ook geen optie, omdat de concurrentie evenmin dat extraatje kan geven.
Sinds begin dit jaar is Electrabel overgeschakeld op digitale facturatie, via het Internet dus. Wie het daar niet mee eens was, kon vragen zijn facturen nog steeds met de Post te krijgen. Ik heb dat niet gedaan. Gisteren kreeg ik dan een mailtje van Electrabel met een dringende aanmaning van betalen. Ik viel bijna van mijn stoel want zo lang ik er klant ben (43 jaar!) heb ik nooit één betaling te laat gedaan. Bij nader toezien bleek dat ook nu niet het geval te zijn. De som die Electrabel claimt, had ik reeds betaald op 2 september. Ik heb daarvan een bewijs in de vorm van een ontvangststempel met datum van het AXA filiaal van Kasterlee én een bevestiging op het rekeninguittreksel van de bank (ik doe niet aan internet bankieren).
Maandagmorgen stuur ik Electrabel een aangetekend schrijven met de nodige bijvoegsels, vraag ik hen de extra kost voor wanbetaling, die ze onterecht vragen (5,73 euro), niet door te rekenen en voortaan mijn rekeningen maar weer via de Post te sturen. Heel die digitale vooruitgang mag me gestolen worden, als men er niet eens in slaagt de facturatie op orde te houden…
Zoals verwacht en zoals ikzelf ook al meldde in mijn blog van 30 september (Oorlog & diesels’) is Rusland zich actief gaan bemoeien met de burgeroorlog in Syrië. Een beetje zoals het dat gedaan heeft in Oekraïne. Het verschil met wat ik verwachtte is, dat de ene mogendheid zich niet met bv Syrië en de andere met Irak gaat bezig houden, maar alles door elkaar. Daardoor bestaat het gevaar dat ze straks met elkaar al dan niet opzettelijk in de clinch kunnen gaan en riskeren we daar een derde wereldoorlog in miniatuur. De reden waarom de Russen de alliantie rond de Amerikanen (amper één uur op voorhand) op de hoogte brachten van hun eerste luchtaanvallen had daarmee te maken. Het enige lichtpunt in dit volledig uit de hand uitgelopen intern conflict, is trouwens dat Rusland en de internationale alliantie met elkaar blijven praten.
Even opmerkelijk, maar niet abnormaal, is dat de Russen zeggen IS aan te vallen, maar dat hun bommen vallen in regio’s die niet door IS bezet zijn. Doet zo’n beetje denken aan de luchtaanvallen van Turkije op IS, daar waar die in werkelijkheid tegen de Koerdische PKK gericht waren. Zo viseert men in de eerste plaats de gematigde rebellen, terwijl de echte slechteriken grotendeels ongemoeid gelaten worden. Dat geeft iedereen een reden om Syrië te bombarderen. Als dat zo doorgaat schiet er van dat land straks helemaal niets meer over en riskeert de vluchtelingenstroom richting Europa alleen maar toe te nemen.
Tenslotte is het klaar en duidelijk, dat men ook de dag van vandaag geen oorlog kan winnen met alleen een luchtmacht en zonder grondtroepen. De internationale coalitie bombardeert nu al een jaar het Iraakse grondgebied in handen van IS, maar heeft er zo goed als geen meter vooruitgang geboekt op het terrein. Dat zal in Syrië niet anders zijn, zeker niet als de enige grondtroepen die op wie de coalitie kan rekenen – de Koerden – door de Turkse luchtmacht geviseerd blijven. Er loopt nu een gerucht dat Iran bereid zou zijn grondtroepen te leveren, maar dan zou het deksel wel eens helemaal van de heksenketel, die Syrië geworden is, kunnen zijn. De vraag wordt dan hoe de Soennieten, die wereldwijd toch bijna 90% van de moslims vertegenwoordigen, dat gaan blijven slikken. Eerst zijn ze in Irak, waar ze maar een minderheid waren, de macht kwijtgeraakt en nu riskeren ze in Syrië het onderspit te gaan delven, alhoewel ze daar 65% van de bevolking uitmaakten…
Waar Dieselgate al niet goed voor is. De tegenstanders van de Antwerpse Oosterweelverbinding hebben er nu ook al een argument in gevonden om hun zienswijze door te drukken en een nieuwe klacht neer te leggen bij de Raad van State. Zo beweert die Manu Claeys van stRatengeneraal dat het Milieu Effecten Rapport (MER) m.b.t. tot de Oosterweelsaga herzien zal moeten worden, wat weer extra jaren vertraging zou betekenen voor een oplossing van de mobiliteit in en rondom Antwerpen. ‘Want’, zegt hij, ‘ die MER zou gebaseerd zijn op de uitlaatcijfers van o.m. de autoconstructeurs’. Die visie werd echter meteen ontkend door de instelling die dat rapport heeft opgesteld. Volgens een woordvoerder ervan hadden zij indertijd de toen bekende emissiecijfers maal vier berekend, dus 4 keer meer. M.a.w. die instantie geloofde jaren geleden al niet dat de uitlaatcijfers van de constructeurs klopten. Dat doet dan weer de wenkbrauwen fronsen en de vraag stellen, waarom ze dat toen niet duidelijk(er) bekend hebben gemaakt. I.v.m. de discussie in de Vlaamse praatbarak over het niet extra belasten van de geleasede bedrijfswagens op diesel weten we al dat dat niet ging o.w.v. afspraken die er eerder gemaakt werden met Wallonië en Brussel. Er komt nog een tweede argument bij: in België rijden er procentueel veel meer bedrijfswagens dan in onze buurlanden, omdat dit bij ons een vorm is van een correctie op de loonlasten, die – dat weten we – maken dat de loonkloof met die buurlanden ons parten speelt en o.m. de oorzaak is van sluitingen en delocaliseringen van onze bedrijven. Als de loonkloof met de buurlanden zou kunnen gedicht worden, zou het niet meer zinnig zijn werknemers nog extra’s te geven in de vorm van bedrijfswagens. Maar dat zal dus nog niet voor morgen zijn.
Wat een drukte om die bedrijfswagens op diesel! In tegenstelling tot de andere dieselwagens zullen zij nl door Vlaanderen niet extra belast worden, wat in principe inhoudt, dat zij ons klimaat wel mogen bezoedelen en de anderen niet. Dat is natuurlijk een schande, maar ook een gevolg van de inrichting van dit land na de zoveelste staatshervorming. Vlaanderen kan nl die belasting niet eenzijdig verhogen, maar moet daarvoor rekening houden met Brussel en Wallonië. Zeker als men weet dat er in Wallonië zo goed als geen geleasede dieselwagen rijdt (t.o.v. ± 300.000 in Vlaanderen!) en het de Walen zijn die dat niet veranderd willen zien. In een onafhankelijk Vlaanderen zouden we o.m. dat probleem niet meer hebben. Only in Belgium!
Reclameren omdat tweede hands diesels vanaf volgend jaar veel zwaarder zullen worden belast, is ook zo’n heisa om niks. Niemand verbiedt de mensen om dan een tweede hands benzinewagen te kopen. De prijzen van benzine en diesel komen steeds dichter bij elkaar te liggen, zodat ook dat verschil straks verdwenen kan zijn. Much ado about nothing!
---
En dan is er de discussie omtrent de verschillende standpunten van Rusland en de States i.v.m. de oorlog in Syrië. Daar heb ik een oplossing voor: laat Poetin het eens proberen in Syrië, met of zonder Assad (dat is een zaak die moet worden geklaard nadat IS in Syrië verdwenen zal zijn). Obama & Co mogen het ondertussen proberen in Irak, waar de Amerikanen mede schuldig zijn voor de nu ontstane situatie. Op die manier gaan de twee grote mogendheden elkaar niet tegenkomen op het slagveld en kan er daarna nog eens gepraat worden hoe het verder moet, mochten ze beiden slagen in hun opzet.
Onze Michel had beter daarover eens een boompje opgezet i.pl.v. in New York te gaan leuteren over homorechten. Gelukkig land dat geen andere problemen kent om aan te kaarten. Zijn speech leek wel een herhaling van die van Di Rupo een vorige keer.
Geert Burger heeft zijn ‘state of the Union’ uitgesproken, in keurig Vlaams: zijn ‘Septemberverklaring’. Zoals halvelings verwacht, zal de Vlaamse regering voor volgend jaar geen sluitende begroting hebben en dus een deficit (van zo’n 160 miljoen euro op een totaal van enkele tientallen miljarden). In het licht van de laatste gegevens van het Planbureau, dat de inkomstencijfers naar onder had bijgesteld, is het zelfs een vrij logische zaak.
Opmerkelijk daarbij is wel dat de kosten voor de opvang en inburgering van de vluchtelingen daar (nog) niet bij gerekend is. Dat komt niet alleen omdat men die juiste cijfers (terecht) nog niet kent, maar ook omdat men hoopt daarvoor financiële steun vanuit Europa te krijgen. Onmogelijk is dat niet, maar het zou wel eens kunnen dat de Vlaamse regering daarvoor in de wachtrij zal komen te staan, net zoals de vluchtelingen hier bij vreemdelingenzaken…
Ondertussen is er vanuit Wallonië kritiek op de beslissing van Theo Francken om de jonge mannen uit Bagdad via Facebook ervoor te waarschuwen dat ze niet (meer?) in een oorlogsgebied wonen en daarom ook niet meer moeten rekenen hier als vluchteling erkend te worden. Als onze Waalse broers en zussen daar zo bekommerd om zijn, waarom nemen zij die mannen dan niet op? Bij hen hoeven ze zelfs geen inburgeringcursus te volgen. De reden waarom dat in Wallonië en Brussel nog steeds niet gebeurt, is omdat vroeger het overgrote deel van de zgz asielzoekers uit Franssprekende Afrikaanse landen kwam en dus meestal geen Frans meer hoefde te leren. Dat al wie uit het Midden-Oosten of uit Oost-Europa komt meestal geen Frans spreekt, kan er blijkbaar bij onze zuiderburen niet in…
Het kartel van de Catalaanse nationalisten, een samengaan van centrumrechts tot links heeft, na een recordopkomst (77%), dan toch de regionale verkiezingen gewonnen, die velen daar zien als een eerste stap naar de onafhankelijkheid van de regio. ‘Junts pel si’, wat zoveel betekent als ‘samen voor ja’ heeft maar 6 zetels tekort om de volstrekte meerderheid te halen, maar zal die drempel wel overschrijden dank zij een samengaan met de uiterst linkse CUP-partij die eveneens nationalistisch is (zie je zoiets bij ons al gebeuren?). De promotor achter het hele gebeuren is Artur Mas, de huidige minister-president, die reeds in 2012 beloofde voluit te gaan voor de ‘independencia’. Met deze verkiezingsoverwinning is de eerste horde genomen en wordt het nu afwachten wat het debat met de nationale Spaanse regering zal opbrengen. Met de huidige Spaanse premier, Mariano Rajoy van de Partido Popular, valt niet te praten, maar in december zijn er daar ook nationale verkiezingen en is het afwachten wie die gaat winnen. Mas rekent erop dat hij binnen de achttien maanden Catalonië onafhankelijk kan maken. Of dat zal lukken is een ander paar mouwen, maar het doet alvast andere Europese regio’s dromen. In de eerste plaats Schotland, waar men naar een tweede referendum wil, al dan niet gekoppeld aan een mogelijke Brexit, maar ook Baskenland, dat feitelijk al een stap verder staat dan Catalonië, want het kan nu al zijn eigen belastingen innen. Ook in Spanje weet men het: ‘L’argent fait la guerre’. Catalonië krijgt van Spanje amper de helft van wat het aan Spanje geeft. Wat dat betekent, weet men zelfs in Vlaanderen, dat braaf zijn transfers blijft betalen, iets wat Catalonië niet meer zinnens is te doen.
En dan is er nog Europa, dat kleur zal moeten bekennen en eventueel zijn wetten zal moeten aanpassen. Een regio zoals Catalonië, met een bruto binnenlands product dat groter is dan bv Ierland of Finland, kan zo maar niet genegeerd worden. Enfin, het wordt afwachten hoe de zaak verder zal evolueren, maar wij Vlamingen doen er goed aan ze te volgen. Ge weet maar nooit waarvoor dat later nog van pas kan komen.
Voetbalclub RSC Anderlecht haakt af bij het project voor een nationaal stadion op parking C van de Heizel. Tien miljoen euro per jaar afdokken (en dat gedurende 30 jaar) blijft een gok, zeker niet als niemand voorlopig de kosten voor de veiligheid kan zeggen. Misschien wordt er nog een mouw aangepast, maar ook al zou mauve-wit zich bedenken, ze zijn er daar nog niet mee klaar. Het Vlaamse buurtcomité geeft zich zomaar niet gewonnen. Daarbuiten moet ook nog steeds rekening worden gehouden met de federale overheid, de stad Brussel, de gemeente Grimbergen (waarop de parking zich bevindt) en het Vlaams gewest. Het bouwconsortium BAM/Ghelamco denkt daar wel anders over, maar grote projecten waar men aan begint te sleutelen, eindigen in dit landje op Sint-Juttemis. Denk maar aan het Oosterweel-project in Antwerpen, waar ook niets meer gebeurt en waarschijnlijk evenmin zal gebeuren. Dit infrastructuurproject, het duurste ooit in België, is gestrand nadat men het veranderd had. Zelfs tegen het laatste voorstel, met die overkapping, is een actiegroep naar de Raad van State getrokken. Dat kan weer vijf jaar vertraging betekenen en de kans is groot dat er tegen die tijd helemaal geen geld meer is om de extra’s te bekostigen. Die van stRatengeneraal zouden zelfs een nieuw referendum willen. Van kolder gesproken!
Men wil Vlaanderen in het buitenland verkopen als een logistieke draaischijf, maar het begint er steeds meer op te lijken dat alles hier in de soep aan het draaien is. Voor wat het aantrekken van buitenlandse investeringen betreft (denk maar aan bv Tesla) moet men daar ook nog de loonkloof bij nemen, de achterhaalde nachtwerkwetgeving, de 19de-eeuwse havenarbeidswetten (waarvoor Huts nu het parlement heeft aangesproken) en nog enkele van die regels ‘only in Belgium’ zoals de index. Geert Burger lijkt dat al begrepen te hebben: zijn toekomstvisie is ‘Vlaanderen 2050’…
Volgens de laatste berichten vanuit de federale regering, zou deze bereid zijn Audi Brussel fiscale voordelen te geven tot een bedrag van 100 miljoen euro, als het Duitse concern zou beslissen haar allereerste elektrische SUV in Vorst te laten assembleren. Na 2017 houdt daar immers de productie op van de A1, iets dat voor mij nooit duidelijk is geweest. Gaat men dat type dan helemaal niet meer maken, zoals met de A2 (waarvan ik nog steeds de gelukkige bezitter ben) gebeurd is? Gaat de productie verhuizen en, zo ja, naar waar? Waarom zou men dan zopas een hypermoderne spiksplinternieuwe lakstraat in Vorst geïnstalleerd hebben die eveneens zo’n 100 miljoen zou gekost hebben? Dat laatste kan kloppen, want dat gebeurde ook bij de cabinefabriek van DAF in Westerlo, waar gesteld werd dat dit een investering was met een looptijd van 10 jaar. De vraag is dan ook waarom men na 2017 niet met een nieuw model in Vorst zou beginnen, als men beschikt over een lakstraat die nog acht jaar kan meegaan? Hier klopt e.e.a. niet.
Een tweede verhaal is dat van Tesla baas Elon Musk, die met veel fanfare werd onthaald door de voltallige Vlaamse regering, die voor die gelegenheid haar begrotingsdebat liet voor wat het was en daarna nog door de koning in Laken én door Bart De Wever op het Schoon Verdiep in Antwerpen. Musk, die wel eens de nieuwe Steve Jobs wordt genoemd, heeft een bedrijf dat elektrische sportwagens en nieuwe soorten batterijen produceert en tevens geëngageerd is in de privé ruimtevaart. De man kwam in Vlaanderen waarschijnlijk langs om eens te polsen hoeveel zijn bedrijf, dat nog steeds met verlies werkt, hier kan losmaken om een tweede Europese assemblagelijn voor zijn Tesla’s te vestigen. De eerste, die gisteren officieel werd geopend (de echte reden waarom Musk hier was), ligt in Tilburg, net over de grens bij Turnhout, in de buurt van de Efteling, nog zo’n sprookjesverhaal.
Nadenken is nodig, vooruitdenken is beter en in dat kader is echte hulp welkom. Als men echter ziet wat er allemaal beloofd wordt aan buitenlandse multinationals, dan breekt het zuur op te moeten vaststellen dat onze eigen bedrijven helemaal niet in de watten worden gelegd. Een triestig voorbeeld daarvan maken we mee in Limburg, waar het logistieke bedrijf H. Essers, de grootste private werkgever van de provincie, in de knoop ligt met Natuurpunt omdat het zijn activiteiten wil uitbreiden op een ernaast gelegen bosgrond. Het gaat vooral om het feit dat de farma-vervoerafdeling van Essers, die de uitbreiding nodig heeft, niet vanuit twee verschillende plaatsen kan werken. Farmabedrijven leveren hun producten apart aan, waardoor gemengde vrachtwagens moeten worden samengesteld volgens hun bestemming. Als Natuurpunt, hierbij gesteund door een Facebook-actie van cabaretier Wouter Deprez (!), gelijk krijgt, overweegt Essers te vertrekken naar Nederland of Duitsland. Essers biedt werk aan 4.200 medewerkers, waarvan 1.300 in de logistiek…
De titel van deze blog was vroeger een verkoopsslogan bij Volkswagen. In onze apenjaren lachten wij ermee en spraken we die uit zonder de klinkers (‘Met VW geen prblmn’). Alle gekheid op een stokje, is het wel een nauwelijks vatbare zaak dat zoiets zoals nu gebeurd is met het vervalsen van de uitlaatgegevens, die kan plaatsvinden bij de grootste autoconstructeur van Europa en de tweede grootste van de wereld. En dat dan nog bij Duitsers, de laatsten die men van dergelijke praktijken zou verdenken. Waar is die Gründligkeit naartoe? Er stellen zich een hele boel vragen die best zsm geklaard zouden moeten worden. Dat de grote baas opstapt, is geen oplossing. Men moet te weten komen van wie het idee was en wie het heeft uitgewerkt.
In heel deze onverkwikkelijke zaak is er nog een tweede punt dat onze aandacht verdient, nl dat men in dit digitale tijdperk zowat alles kan vervalsen wat men wil en dat straks niemand nog het echte van het nep zal kunnen onderscheiden. Een troost daarbij is wel dat ook de bestrijders van de Cyberfraude niet stil zitten en dat tenslotte toch alles uitkomt, desnoods door de gekende kraaien. In het geval van VW was het een Amerikaanse milieubeweging die het eerder toevallig ontdekte, maar het had vroeg of laat ook een van de eigen mensen kunnen zijn die aan het project had meegewerkt.
Voor wie geen milieufreak is, kan het nog meevallen. De wagen met de 1,6 liter dieselmotor van VW zal ook nu even goed rijden als voordien. Alleen met de wetenschap dat hij meer vervuilt, niet alleen het milieu maar ook VW, dat nu eerder voor 'Vervuilende Wagen' zou kunnen staan.
Zeker om in de sfeer te blijven, zijn het nu de schapenboeren die reclameren omdat zij de dieren, die ze normaal met honderden en meer verkopen tegen het islamitische offerfeest, dit jaar aan de straatstenen niet kwijt geraken, grotendeels omdat het hele zaakje nu geboycot wordt vanuit de islamitische gemeenschap. Nochtans is het verbod op onverdoofd slachten op tijdelijke slachtvloeren al een jaar geleden afgekondigd en hadden die mensen dus ruim de tijd om hun kuddes te uit te dunnen. Volgen die het nieuws niet? Een plausibelere uitleg is waarschijnlijk dat die fokkers dachten dat de Vlaamse overheid, met de gebruikelijke ‘dood in het hart’, die maatregel om e.o.a. reden wel weer zou ongedaan maken, wat – gelukkig – niet gebeurd is. Pluimpje voor duracell konijn Weyts, die gewoon de wet toepast, wat in dit land al een prestatie blijkt te zijn. In Wallonië geldt trouwens hetzelfde verbod, alleen in Brussel mag het nog wel en heeft Gaia daartegen klacht neergelegd. Als het goed is, zeggen we het ook. Dat onverdoofd slachten is onnodig dierenleed veroorzaken en wie dat wil blijven doen, moet dan maar naar een land gaan waar het nog toegelaten is (of naar Brussel*), maar niet meer in Vlaanderen. Hetzelfde verhaal als destijds met het hoofddoekenverbod in de scholen, waar ook heel wat heisa tegen was, maar men nu nauwelijks nog iets over hoort. Of met de klachten tegen kleuterjuffen, die later ongegrond blijken te zijn.
Maar, niet getreurd. Nu loopt er weer e.o.a. klacht tegen het verbod in een Antwerps zwembad om daar te zwemmen in lange kleding. Dat is niets nieuw, dat verbod bestond al lang vóór er hier ooit allochtonen dachten de wet te moeten stellen. Volgens onze wetten is dat onhygiënisch; men mag in zwembaden zelfs niet zwemmen in shorts. Maar volgens sommige moslima kunnen zij niet anders dan te water te gaan in een zgn ‘burkini’, waarbij ze van kop tot teen bedekt zijn, steeds weer volgens hun woestijngeloof uit de middeleeuwen. Erg daarbij is dat deze troela’s in hun klacht gesteund worden door het centrum voor gelijke kansen, waar de simpele zielen (ik zal beleefd blijven) nog steeds in de meerderheid blijken te zijn, ook na het vertrek van Youssef De Witte. Hopelijk krijgen ook zij geen gelijk en gelukkig heeft de verantwoordelijke schepen van de koekenstad al gezegd dat hij er zich – in dat geval – niet zal bij neerleggen.
We mogen onze handjes kussen dat links in Vlaanderen en Antwerpen niet meer mee aan de macht is. Dan had het wel eens anders kunnen uitdraaien.
* Brussel heeft ook geen inburgeringsplicht, zoals in Vlaanderen (Wallonië trouwens evenmin).
Half juni van dit jaar was er een rapport van de Europese stroomnetbeheerders, waarin gesteld werd dat België er op gebied van stroomvoorziening het slechtst voor stond. Zie mijn blog van 13 juni (‘De kernopstoot’). Er werd zelfs gesuggereerd dat, bij een samenloop van omstandigheden, er al bevoorradingsproblemen konden zijn in september. Op dat laatste werd in onze media nogal geringschattend gereageerd.
Gisteren was het echter al bijna zover. Door een combinatie van weinig wind en nog minder zon was er zo goed als geen productie uit de veel geprezen groene stroom. Datzelfde gold voor de ons omliggende landen, waardoor die stroom op een gegeven ogenblik een tienvoud kostte van de normale prijs*. Dat 5 van de 7 Belgische kernreactoren stil liggen, hielp mee aan de precaire situatie, die pas bekend werd nadat energieleverancier Lampiris zijn klanten erop attent had gemaakt en gevraagd had het elektriciteitsverbruik zo laag mogelijk te houden. Dat laatste kan ook om publicitaire redenen geweest zijn (meer transparantie dan bij bv Electrabel), maar het was een feit dat stroomnetbeheerder Elia verplicht was geworden 40% van zijn reserves aan te spreken (400 Megawatt).
Als zoiets inderdaad al in september kan gebeuren (nota bene, nog net vóór het begin van de astronomische herfst!), dan blijft een black-out tijdens de wintermaanden nog altijd een mogelijkheid.
* Die verhoogde prijs kan worden doorberekend aan wie een variabel contract heeft met zijn leverancier…
Tsipras heeft het dus weer gehaald met zijn radicaal linkse Siryza partij in Griekenland. Hij deed het voor de derde keer in acht maanden en deze keer met een programma waarin hij zowat het tegenovergestelde beloofde van wat hij de eerste keer voorstelde. Men zou het een stunt kunnen noemen, al krijgt men wel de indruk dat de Grieken van die Tsipras alles slikken, dit bij gebrek aan beter. En nu maar hopen dat wat eerder niet kon, nu wel zal lukken. Erg realistisch klinkt het niet en de vraag is of hij ook zo’n aanhang zou gekregen hebben mocht het niet gaan over de 85 miljard euro die het land straks weer cadeau zal krijgen van de E.U.
Opmerkelijk bij de Griekse verkiezingen is, dat 45% van de kiezers niet eens kwam opdagen, al is stemmen in Griekenland verplicht, net zoals bij ons. Maar in een land waar het regel is zich niet aan de regels te houden, waar (bijna) iedereen belasting zou moeten betalen en (bijna) niemand het doet, wordt dat een fait divers.
Buiten het feit dat het Europa weer een bom geld gaat kosten, is er nog de vraag in hoever de successen van Tsipras invloed zullen hebben op verkiezingen later dit jaar in Portugal en Spanje, waar ook enkele nieuwe linkse protestpartijen zullen opkomen. Tenzij er tegen die tijd weer de nodige heibel zou zijn in het land dat de uitvinding van de democratie claimt…
---
I.v.m. de reacties over het bierverbruik n.a.v. mijn blog over o.m. AB-Inbev, moet ik bekennen dat ik regelmatig mijn dorst les met een Jupiler van 33 cl, vooral als ik in de tuin gewerkt heb. Als ik echt van bier wil genieten, drink ik echter een Westmalle Extra. Dat is het bier dat de monniken daar voor eigen gebruik brouwen en dat alleen te koop is in de brouwerij zelf op vrijdagmorgen. Het bevat slechts 4,8% alcohol – 1% minder dan het gelijksoortig bier van Westvleteren - maar met dezelfde hopsmaak als de commerciële dubbel en tripel bieren.
De waarschijnlijk overname van SAB-Miller door AB-Inbev*, respectievelijk de tweede en de eerste grootste bierproducent ter wereld, samen goed voor één derde van de totale wereldproductie, heeft nogal wat stof doen opwaaien, vooral bij de mensen die de economie en de markten niet op de voet volgen. In werkelijkheid is er nl al enkele jaren een golf van zgz ‘megadeals’ aan de gang, waarbij grote bedrijven alleen nog uitbreiden door concurrenten op te kopen i.pl.v. de eigen productie op te drijven. De reden hiervoor is de rente, die dicht bij het nulpunt ligt en maakt dat men bijna gratis kan lenen. Daardoor is er echter ook een ongezonde situatie ontstaan, waarbij men niet meer over een normale markt kan praten. Men spreekt over miljarden dollars en euro’s alsof het peanuts zijn, waardoor men het idee krijgt dat het geld niet veel meer waard is. Dit systeem heeft ondertussen zijn beste tijd gehad en iedereen had gehoopt dat de Amerikaanse Fed er stilaan een einde aan zou maken. Men kijkt nl op naar de States omdat de enorme Amerikaanse staatsschuld in stand gehouden wordt door de eigen waardepapieren die over de hele wereld worden aanvaard als onderpand voor transacties. De verwachte en verhoopte verhoging van de Amerikaanse rente deze week is er echter niet gekomen. Door het feit dat ook landen nu geld lenen aan belachelijk lange rentes, hebben er weinig daarenboven zin hun torenhoge schulden af te bouwen. Daardoor bestaat het gevaar, dat deze soort nulrente straks voor een nieuwe financiële zeepbel gaat zorgen en dan zal de volgende grote crisis een feit zijn, iets waarvoor IMF en de Wereldbank al meermaals hebben gewaarschuwd. Het lijkt voor velen een ver-van-mijn-bed show, maar mocht het ooit zover komen zal ons dat allemaal raken.
* Waar is de tijd toen er in Leuven nog de Stella-brouwerij was? Het gebouw is er nog wel, het bier heet ook nog zo, maar de maatschappij is ondertussen helemaal uit zijn voegen gebarsten. Jupiler kwam erbij, Leffe, Hoegaarden en een hele rits grote buitenlandse merken. De maatschappij werd Interbrew, Ambev, Inbev, AB-Inbev en wie weet hoe ze straks zal heten? De wettelijke zetel is nog steeds in België (in Brussel, in een zijstraat van de Grote Markt), de leiding is voor bijna 100% in vreemde handen, maar de meeste aandelen nog wel in Belgische. De vraag is alleen: hoelang nog?
Volgens de nieuwste peiling van La Libre Belgique en de RTBf, afgenomen tussen 9 en 14 september, zou het Vlaams Belang zo’n 40% stemmen bijwinnen en weer bijna de 10% halen. Daarbij komt de partij weer op gelijke hoogte met Groen en laat alles voorzien dat ze de geitenwollensokkendragers voorbij zal steken. Daar de N-VA zo’n 5% verliest, laat alles vermoeden dat de echt rechtse kiezers voor die partij terug zijn gekeerd naar het origineel. De ogen van de mensen gaan eindelijk open en ze beseffen dat de partij van Van Grieken & Co het eigenlijk altijd bij het rechte eind heeft gehad in wat betreft de aanpak van vreemdelingen in dit land.
We gaan niet te persoonlijk worden en hebben zelfs een beetje medelijden met Theo Francken, die ook niet meer kan doen dan zijn huidige functie uitoefenen en die veel zaken ook liever anders zou hebben willen aanpakken. Het discours van De Wever daarentegen, met zijn ongezouten uitspraken i.v.m. met de vluchtelingencrisis, blijkt – althans voor heel wat mensen – alleen maar bedoeld te zijn geweest voor de Bühne om zo de rechtervleugel van zijn partij te kunnen sussen. Met de explosie van de problemen die er nu aankomen, wordt dat een onmogelijke zaak en ziet het er naar uit dat het VB eindelijk nog eens de electorale steun krijgt waarop de partij recht heeft.
I.v.m. de beslissing van de federale regering om honderden vluchtelingen onder te brengen in (half) leegstaande legerkazernes en de negatieve reacties daarop van de plaatselijke burgemeesters, die – als puntje bij paaltje komt – toch verantwoordelijk zijn voor de veiligheid binnen hun gemeente, raad ik de twistende partijen aan eens te zien wat er momenteel in Duitsland gebeurt.
In het grootste Duitse asielcentrum (9.000 op een totaal aantal inwoners van 80.000), dat van het stadje Giessen in Hessen, blijken verkrachtingen en geweld dagelijkse kost te zijn. Vrouwen en kinderen worden er verkracht door andere asielzoekers, vrouwelijke asielzoekers durven ’s nachts niet naar het toilet te gaan en slapen er in hun dagelijkse kleren. Buiten de seksuele uitspattingen zijn er bovendien nog regelmatig uitbarstingen van geweld tussen de verschillende bevolkingsgroepen.
Het asielcentrum van Giessen is niet zomaar een opvangplaats. Het bestaat reeds tientallen jaren en was destijds opgericht voor de opvang van gevluchte DDR-burgers. Hetzelfde gebeurt er eveneens reeds enkele decennia voor gevluchte Somaliërs. Pas nu beseft men er dat men mannen en vrouwen van elkaar moet scheiden, vooral als gevolg van het feit dat de huidige immigranten voor het overgrote deel moslims zijn, waarbij de mannen de vrouw als een minderwaardig wezen beschouwen.
De burgemeesters van Koksijde en Lombardsijde, die samen zo'n 700 vluchtelingen kunnen verwachten, hebben groot gelijk dat ze het zaakje ook hier niet betrouwen. God weet wat ze nog gaan meemaken…
Over het drama bij Antwerp Dry Docks in de Antwerpse haven, blijft het oorverdovend stil. Een reden temeer om aan te nemen dat daar e.e.a. niet koosjer verlopen is en zeker niet volgens de Wet Major, waarover al zoveel te doen was. Uitgerekend gisteren heeft de Eu-Commissie trouwens nog eens geëist dat er ter zake een nieuwe wetaanpassing én een nieuwe CAO moet komen, want dat het model van de ‘Closed Shop’, zoals die in de Belgische havens nog bestaat, niet meer van deze tijd is en derhalve ook niet meer toelaatbaar. Mede door het feit dat men er verplicht is tot een vakbond te behoren, die dan beslist wie welk werk mag (of moet) doen, komen de kosten er een derde hoger te liggen dan bij de concurrentie. Vooral bedrijven die zich in het havengebied bevinden, maar er geen specifiek havenwerk verrichten, bv in de logistiek en de e-commerce, zijn daarvan het slachtoffer. Nu wordt het afwachten hoe de federale regering gaat reageren op de Europese eis, waarbij vooral de ‘linksbuiten’, mijnheerke Peeters, een zoveelste oplawaai dreigt te zullen moeten verwerken.
---
Gisteren raakte ook bekend dat er reeds tachtig Iraakse ‘vluchtelingen’ – meestal alleenstaande jonge mannen - hebben toegegeven dat ze uit een regio komen waar ze hoegenaamd geen gevaar liepen. Dat gaat dan om de streek ten zuiden van Bagdad en die tegen de Turkse grens waar de Koerden het voor het zeggen hebben. Het Commissariaat voor de Vluchtelingen, dat dat onderzoekt, had zijn twijfels over hun aanvragen omdat die allemaal hetzelfde geformuleerd waren en dus meer dan waarschijnlijk op voorhand afgesproken. Daarmee wordt ook bevestigd wat ik hier al enkele keren geschreven heb, nl dat men niet meteen stoere taal moet spreken over het aanpakken van het wespennest dat Syrië is, maar eerst de Iraakse regio’s waar IS het nu nog voor het zeggen heeft. Dat betekent nl dat men daar slechts te maken heeft met één vijand, die er – mits een gezamenlijke actie van Sjiieten, Koerden en eventueel Iraniërs, in de lucht gesteund door het Westen – kan verdreven worden, waarna men er aan kan gaan denken Syrië zelf stuk voor stuk weer in te palmen. Voor mij blijft het onbegrijpelijk dat die optie – de goedkoopste en de minst gevaarlijke - niet eens serieus wordt genomen en men over Syrië blijft verder bomen om straks het excuus te hebben helemaal niets te moeten doen.
Gisteren verongelukten in de haven van Antwerpen twee Bulgaarse arbeiders die daar aan het werk waren in een droogdok. Om een nog niet bekende reden vielen ze met het platform van hun hoogtewerker naar beneden en waren beiden op slag dood. Een menselijk drama, zoals er, jammer genoeg, wel meer gebeuren in de haven, waar het werk niet risicovrij is. Dat de twee Bulgaren waren, lijkt op het eerste zicht geen nieuws meer. Ik zou ze niet graag de kost geven, de Oost-Europeanen die hier op e.o.a. manier de kost komen verdienen. Wat me wel treft, is de vraag of die mensen ook onder de Wet Major vielen. Ge weet wel, die wet die zegt dat er in de haven alleen erkende dokwerkers aan de slag mogen. Als men weet wat voor heibel er al niet geweest is, en nóg is met de Katoen Natie van Fernand Huts, omdat die daar een in- en herverpakkingsdienst heeft met (meestal allochtone) medewerkers, dan kan men zich afvragen, hoe dat in het Antwerp Dry Dock werd ‘geregeld’. Ondanks het feit dat het werkongeval al vanaf het ochtendnieuws bekend was, heb ik daar de hele dag niets over gehoord.
---
Nog zo’n zaak waarbij ik op mijn honger blijf zitten, is het nieuws dat Sven Mary, de topadvocaat die samen met zijn vrouw een advocatenbureau heeft, riskeert bankroet te gaan. Het koppel zou vorig jaar voor meer dan 100.000 euro verlies hebben geleden, door schulden met banken en ‘leveranciers’. Men verwacht zoiets niet van iemand die van het Tv-scherm niet weg te slaan is, die het enige geruchtmakend proces na het andere behandelt en die door klanten zoals die familie Aquino m.i. niet met peeschijven wordt betaald…
Deze zaak wordt dan wel in alle media vermeld, maar geen enkele die er dieper op in gaat, wat bij een BV* toch opmerkelijk kan genoemd worden.
* Weet je hoe men in Wallonië een bekende Waal noemt? Een WC (Wallon Connu)!
