‘ De grootste schurk is de Duitse ex-kanselier Gerhard Schröder, die de Duitse arbeidsmarkt eerst heeft uitverkocht aan het bedrijfsleven en daarna zichzelf heeft verkocht aan het Russische Gazprom’.
Bovenstaande uitspraak, in De Tijd van dit weekeinde, is niet van e.o.a. rechtse extremist, maar van Paul Magnette (PS), minister-president van Wallonië, socialist dus net zoals die Gerhard Schröder die hij zo verguist.
Voor wie het zich niet meer zou herinneren: Schröder werd Duits bondskanselier van 1998 tot 2005 en vormde voor twee legislaturen een coalitie met de Duitse groenen, waarbij Joschka Fischer de vicekanselier werd. Samen hervormden zij, met medewerking van de vakbonden, het Duitse arbeidsmarktsysteem, waarbij de werkloosheidsuitkeringen en de sociale zekerheid werden samengevoegd. Dat gebeurde in vier fasen en werd bekend onder Hartz I, II, III en vooral Hartz IV. Peter Hartz, de man achter het plan, eveneens een sociaaldemocraat, was een vroegere personeelsdirecteur van VW, bij wie hij ook in de Raad van Bestuur zat. Duitsland kende toen meer dan elf miljoen arbeidslozen en werd stilaan de zieke man van Europa genoemd. Na Hartz IV werden werkloosheidsvergoedingen beperkt in de tijd en kregen mensen die uit het systeem vielen een soort OCM-vergoeding, die ze echter konden verhogen door bepaalde zgz ‘mini-jobs’ te aanvaarden. Het resultaat van de Hartz hervormingen was wel dat Duitsland er bovenop kwam en ook internationaal weer ging meetellen, iets waarvan Frau Merkel tot nu toe de vruchten heeft geplukt (dat was althans tot vóór ‘Wir schaffen das’).
Wat Magnette over Schröder vertelt is maar de halve waarheid. Hij heeft gelijk, waar hij zegt dat de Duitser zichzelf verkocht heeft aan de Russische gas en olie-industrie. In dat opzicht is hij te vergelijken met onze Vande Lala en Vanden Bossche, om maar enkele te noemen die zich ook sociaaldemocraten noemen en niet vies van privégeld, als ze het in hun eigen zak kunnen steken. De Hartz IV hervorming was echter nodig om het land er weer boven op te krijgen – wat tenslotte gelukt is. Dat ze daar in Wallonië van gruwelen, is de logica zelf. Daar leeft een ‘significant’ deel van de bevolking uitsluitend van staatssteun en werkloosheidsvergoedingen. Een beperking daarvan in de tijd zou betekenen, dat die straks moeten gaan werken, stel je voor! En dat alles terwijl Vlaanderen ervoor zorgt dat er op alle mogelijke manieren geld naar hen toestroomt. Officieel 6 tot 7 miljard euro per jaar, in werkelijkheid zowat het dubbele, omdat Wallonië geen eurocent bijdraagt voor de afbetaling van de Belgische schulden, die op dit ogenblik - volgens het laatste jaarlijks overzicht van Eurostat – 434 miljard euro bedragen.
Dat Wallonië steeds verder de linkse toer op gaat, heeft trouwens niets te maken met de retoriek over sociaaldemocratie, maar louter met het feit dat de PS kiezers blijft verliezen aan de communisten van de PTB, de Waalse zusterpartij van onze PvdA. Die zijn zo links dat – om de woorden van wijlen Franz-Josef Strauß te gebruiken – “ Er links van hen alleen nog de afgrond gaapt (in het Italiaans: ‘dirupo’!)”.
Volgens een laatste rapport van netbeheerder Elia heeft dit land tegen 2023 nieuwe elektriciteitscentrales nodig. Tegen die tijd zullen dan de huidige, oude kerncentrales toch onherroepelijk dicht gaan en bestaat er minder kans dat we nog volop gedepanneerd zullen worden door onze buurlanden, waar men met ongeveer dezelfde problemen zit.
Er is al enige tijd nogal wat deining over die kerncentrales bij ons, omdat die om de haverklap stilgelegd dienen te worden – al dan niet bij onderhoudswerken - wat nu niet precies van die aard is om meer vertrouwen in kernenergie te scheppen. Toch is het allemaal niet zo erg als het lijkt, want het gaat steeds om productieproblemen en niet om veiligheidsproblemen. Verder denk ik niet dat er ergens een grotere transparantie is dan in de kernenergiesector, want letterlijk alles wordt gemeld en gedocumenteerd. Alhoewel men de indruk zou krijgen van het tegendeel, vallen van onze kernreactoren niet méér uit dan wat gemiddeld over de hele wereld gebeurt. Dat dit uitvalpercentage stijgt met de ouderdom van de centrales, is de logica zelf maar daarom nog geen reden tot paniek.
Hoe dan ook, ooit zal ook hier de energieproductie moeten komen van alternatieve bronnen. Daar wordt wel aan gewerkt, maar aan het tempo waaraan dit nu gebeurt zullen we er in 2023 niet mee klaar zijn. De weinig nieuwe gascentrales die er nu zijn, renderen niet en zullen alleen als reserve behouden blijven als ze de staat ze zal subsidiëren, ook als ze niet werken. Alsof we nog niet genoeg betalen aan allerlei groene stroomcertificaten, die voor sommigen opbrengen, maar door iedereen moeten betaald worden. We hebben al meegemaakt wat dat betekent, denk maar aan de zgz ‘Turteltaks’(een verkeerde naam: dat had de ‘Freya taks’ moeten zijn).
Ondertussen kunnen de media zich bezig blijven houden met het oplijsten van de mankementen in Tihange en Doel en met de klachten vanuit o.m. Duitsland. Wat die laatste bemoeienis betreft, is er maar één antwoord: ‘Wir schaffen das’…
De affaire Belgocontrol lijkt plots in een stroomversnelling te komen. Nu blijkt dat, volgens het gesloten akkoord van de directie met één vakbond – een van de redenen voor de golf van ziektemeldingen – men ook luchtverkeersleiders uit het buitenland kan aanwerven. Dat gaat men nu ook effectief doen: een vijftiental meteen en vijfendertig volgend jaar. Na een korte opleiding kunnen die worden ingezet en zouden situaties zoals deze op Charleroi en Luik niet meer mogen voorkomen. Opmerkelijk dat het meteen wél kan als het in Wallonië fout loopt. Zaventem ligt ook maar in Vlaanderen…
Er waren trouwens ook al nieuwe medewerkers ter plaatse aangeworven, maar vóór die operationeel worden zijn we twee jaar verder. Nu blijkt ineens ook dat er in een latere fase sprake is van de verhuis van 300 militairen naar de site van Belgocontrol, iets dat ikzelf al suggereerde in mijn blog van gisteren.
I.v.m. de plotselinge ommekeer in de werking van Belgocontrol dient aangestipt dat de vakbonden het plan van de aanwerving van buitenlanders niet genegen zijn. Die hebben nog liever dat alles geregeld in de soep draait. De stilstand op Charleroi en Luik was ook het gevolg van een tekort aan verkeersleiders, die bij Belgocontrol alleen stand-by moeten zijn op vrijwillige basis. Hadden ze trouwens ingestemd met de uitbetaling van hun compensatie-uren, dan had men het probleem ook kunnen oplossen zonder beroep te moeten doen op tijdelijken.
Kortom, nu kan alles ineens wel. Het lijkt wel het verhaal van een Grieks drama, waarbij op het einde een Deus ex machina verschijnt die het onmogelijke waar maakt.
---
Het is niet alleen bij Belgocontrol dat het structureel fout zit, waardoor men constant met een tekort aan werknemers zit. Datzelfde blijkt zich ook voor te doen bij het gevangeniswezen, waar de cipiers nog zo’n 500.000 vakantiedagen tegoed zouden hebben. Een half miljoen oftewel gemiddeld 65 dagen (drie maanden) per cipier!
Bij het leger is het al niet veel beter. Daar heeft men het laatste jaar al meer diensturen geklopt dan op alle buitenlandse missies van de tien vorige jaren samen. Dat heeft in de eerste plaats natuurlijk te maken met de terreurdreiging. Hierover hoort men echter niet klagen. Wie kiest voor het leger, weet dat hij geen 9 tot 5 job heeft.
Toch duiden deze cijfers aan dat er nogal wat fout loopt in dit landje en dat men daarvoor de schuld niet zozeer moet geven aan de huidige federale regering, maar aan alle die daarvoor kwamen en die zowat alles wat mogelijk fout kon gaan, ook fout hebben laten lopen.
Het gaat niet goed met den Belgiek en het ziet er niet naar uit dat het morgen beter zal worden. Er heerst een algemene malaise waarvoor geen snelle oplossingen te verwachten vallen. Zaventem werkt weer, maar niet voluit (kan ook niet) en heel wat zakenmensen blijken er als klant afgehaakt te hebben wegens de uren tijdverlies die men er nu heeft o.w.v. de veiligheidscontroles. De Brusselse metro loopt bijna terug op schema, maar het verkeer moet nog altijd rekening houden met de gesloten tunnels. De neringdoeners in het centrum van Brussel zien zwarte sneeuw. De toeristen haken af, voor zover ze al in het centrum geraken. Dat laatste heeft niet in de eerste plaats te maken met de aanslagen, maar met het omvormen van een nieuwe, grote voetgangerszone, die er gekomen is zonder ook maar enige inspraak van de plaatselijke middenstand. Mede als gevolg daarvan willen enkele restaurants de tirannieke burgemeester Mayeur zelfs niet meer bedienen. Op één plaats is hij al de deur gewezen! Veel bedrijven werken met gedeeltelijke technische werkloosheid en er dreigen tal van faillissementen als deze situatie nog lang aanhoudt.
De luchthavens van Charleroi en Luik hebben grote problemen omdat daar enkele luchtverkeersleiders nu echt ziek blijken te zijn. Eerder dan van zieke werknemers kan men zeggen dat de situatie binnen Belgocontrol zelf verziekt is. Er blijkt al jaren een tekort aan luchtleiders te zijn, er werden ondertussen wel nieuwe kandidaten aangeworven, maar de opleiding ervan duurt twee jaar. Men vraagt zich af of men dan tijdelijk geen militaire luchtverkeersleiders zou kunnen inschakelen en eens even niet te letten of die wel de juiste diploma’s hebben, maar dat schijnt in dit land niet te kunnen. Over Eurocontrol wordt zelfs niet eens gesproken, waarschijnlijk omdat men schrik heeft dat die straks de hele zaak wel eens zouden kunnen overnemen.
Tussen al dat trieste nieuws komen dan nog de vakbondsaankondigingen van nieuwe stakingen vanaf eind april. Die zullen officieel wel de nieuwe regeringsmaatregelen onder vuur nemen, maar in de eerste plaats hebben die eerder te maken met de syndicale verkiezingen die in mei plaats vinden. Dat is ook de reden waarom de vakbonden niet samen staken, maar elk een eigen agenda hebben. We zullen er maar niet van wakker liggen, ook al niet omdat – o, wonder! - het Spoor, De Lijn en zelfs Belgocontrol er niet aan meedoen, evenmin als diverse federale overheidsdiensten.
Voor de rest is het koffiedik kijken hoe dat allemaal verder gaat verlopen en of het nog ooit wordt zoals voorheen. Straks krijgt Urbanus nog gelijk toen hij zong dat het misschien morgen wel beter zou worden, maar nooit meer goed…
Het politieke nieuws blijft in de ban van twee ministeriële uitspraken van vorige week: die van Jan Jambon over het ‘significant’ deel moslims dat danste van vreugde na het nieuws van de aanslagen in Brussel en Zaventem, en de uitspraak van Kris Peeters dat we allemaal boven onze stand leven. Hoe hard de kritiek ook is die zij daarover krijgen, ze hebben beiden ergens gelijk.
Er werd hier en daar door moslim jongeren wél gedanst in Brussel en daarover zijn bij OCAD, de Nationale Veiligheidsraad, minstens drie bewezen feiten gemeld. Ook politiemensen en brandweerlui bevestigen dat. Alleen had Jambon – die niet altijd even vlot ter tale is - dat wat ongelukkig geformuleerd door het woord ‘significant’ te gebruiken, waarover de in hoofdzaak linkse critici gevallen zijn. In feite een semantische discussie over dat ene woord. Van dat stenen en flessen gooien zijn er zelfs beelden. Dat dansen gebeurde trouwens niet alleen in Brussel, maar ook bij de bagagisten op Zaventem, waarvan de meerderheid allochtonen zijn en waarvan er daarna enkele zijn ontslagen. Dat de moslim gemeenschap, hun geestelijke hiërarchie op kop, tegen de aanslagen heeft geprotesteerd en mee is opgestapt in de mars tegen de haat (die een mager beestje was), is waar, maar onvoldoende. Er moeten in die gemeenschap ‘significant’ veel mensen geweest zijn die wisten dat er in de Brusselse regio e.e.a. uit de hand liep, maar niemand heeft dat toen tijdig gemeld. Zoiets heet schuldig verzuim. De voedingsbodem voor terrorisme is er nog steeds in Brussel en de vraag is maar of die moslims in de toekomst wél iets gaan komen vertellen als ze onregelmatigheden ter zake opmerken. Ik heb daar meer dan mijn twijfels over.
Zoals ik al aanstipte in mijn blog van gisteren, vind ik dat Peeters gelijk heeft, waar hij zegt dat we allemaal boven onze stand leven. Dat geldt echter in de eerste plaats als land en voor onze overbodige overheidsinstellingen en diegenen die daarvan profiteren. Een Brussels minister-president die voorstelt er nog een politieniveau bij te doen of een burgemeester (die van Vorst) die de zes Brusselse politiezones wil vervangen door negentien gemeentelijke, zijn niet goed wijs. Dat laatste is teruggaan naar de tijd van Quick en Flupke, die nog met een champetter te maken kregen. Deze laatste opmerking is niet van mij, maar van Lukas Vander Taelen in zijn column van gisteren in De Tijd. Vander Taelen woont al jaren in de hoofdstad en is een van de weinigen die over Brussel de dagdagelijkse waarheid schrijft (en daarom van de groene kieslijsten werd geschrapt!).
Als er geen werk wordt gemaakt van al die overbodig geworden instellingen en instanties, zullen we miljarden blijven verliezen waarvoor tenslotte Jan met de pet zal moeten opdraaien. Als er niet echt bespaard wordt, zullen straks onze sociale zekerheid én onze pensioenen niet meer betaalbaar zijn. Het is trouwens niet zo dat mensen die hun job verliezen in de Senaat, de Provincieraden e.d. morgen op straat staan en/of in een zwart gat zullen vallen. Een voorbeeld is de Nationale Bank, waar momenteel een aantal mandaten bevestigd of vervangen worden. De meeste van de mensen die daar vervangen worden, hebben nog een andere lucratieve job of krijgen er wel een. Die gaan daar echt niet slechter van worden en dat geldt ook voor de Senaat en de Provincieraden, die voor de meesten maar één van hun bezigheden zijn.
Terwijl er voor Galant al vrij vlug een opvolger werd gevonden – in Vlaanderen trouwens een nobele onbekende die nog nergens potten gebroken schijnt te hebben (type natte dweil) – was er voor de opvolging van Madame Non een originele zet. CdH-voorzitter Lutgen, nooit verlegen voor een stunt, heeft de taken van Milquet gesplitst en haar vervangen met twee nieuwe ministers voor de Franse Gemeenschap. Dat zoiets vragen doet rijzen, is een open deur intrappen, al weten we van Milquet dat die vooral zichzelf superieur voelde tegenover haar omgeving, zo super dat iedereen blij is dat ze (voorlopig?) uit de politiek vertrokken is, ook in haar eigen partij. ‘Milquetiseren’ was zelfs een nieuw werkwoord geworden. Door Milquet tot een ware kunst verheven bij onderhandelen, waarbij ze reeds of bijna goedgekeurde teksten bleef amenderen en herformuleren tot er van de oorspronkelijke tekst weinig of niet meer overbleef. Wat dat betekende hebben we meegemaakt bij de fameuze regeringsvorming die 541 dagen duurde, tot ze het zover kreeg dat de N-VA uit de onderhandelingen stapte en de PS erbij kwam.
Nu Madame Non door twee collega’s vervangen wordt, die samen echter niet méér wedde krijgen dan Milquet er alleen had, is het de vraag of eerstgenoemde teveel betaald werd of de andere twee te weinig. Feit is wel dat er nog maar eens een extra ministerpost gecreëerd werd in een regering die er al meer dan genoeg had. E.e.a. bracht met zich mee dat men zo ook te weten kwam dat de Waalse deelregering twaalf ministers heeft, de Vlaamse slechts negen. Dat terwijl er bijna dubbel zoveel Vlamingen als Walen zijn. Vlaanderen werkt dus, nog maar eens, efficiënter en dat heeft dan weer tot gevolg dat de Hoge Raad voor Financiën vindt dat onze regio meer moet besparen, terwijl het Brusselse Gewest, dat duidelijk niet efficiënt werkt, dat minder zou moeten doen. Dit is werkelijk de wereld op zijn kop, zodat zelfs Geert Burger dan toch eens zijn tanden heeft laten zien door die absurditeit ervan aan te klagen.
Voor één keer heeft ook Kris Peeters eens iets zinnigs verteld, nl dat we in dit land allemaal boven onze stand leven. Een staat wiens schulden hoger zijn dan het bbp en niet tegenstaande dat toch nog steeds meer blijft uitgeven dan het heeft, leeft inderdaad boven zijn stand. Ook Patje Dewael geeft Peeters trouwens gelijk en stelt de vele overheidsniveaus in vraag. En zeggen dat Brussels minister-president Vervoort daar nog eentje bij wil doen. Die zou bij de politie in Brussel een soort overkoepelend orgaan willen installeren, zodat hij zijn zes huidige politiezones kan bewaren. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof! Gaan ze het daar in Brussel ooit snappen?
Zaterdag in de namiddag kreeg ik bij het opstarten van mijn PC een mededeling bij Google dat er e.e.a. diende aangepast te worden. Ik had dat misschien beter eens goed nagekeken, want toen ik daarna Internet Explorer aanklikte, kreeg ik geen Google meer maar iets dat zich ‘MSN België Hotmail Outl.’ noemt. Daar dit net bij het begin van het weekeinde gebeurde moest ik wachten tot maandag alvorens dat probleem kon worden opgelost…
Dat is ondertussen gebeurd en die MSN staat voor Microsoft, die het steeds nog niet kan hebben dat ik geen Windows 10 wil. Gelukkig heb ik een goede systeembeheerder die al die Microsoft rommel er vakkundig heeft uitgesmeten.
Hieronder dan, met enige vertraging, mijn blog voor vandaag, maandag.
---
In een interview met De Morgen heeft Yves Leterme, ex CD&V voorzitter, ex Vlaams minister-president, ex Belgisch premier en ex kandidaat burgemeester van Ieper, verteld dat te kiezen voor een tweederangs post van Eurocommissaris voor Marianne Thyssen i.pl.v. voor die van Belgische eerste minister voor Kris Peeters, een serieuze strategische fout is geweest van zijn (ex?) partij. Hij heeft gelijk, al is het tegelijkertijd een open deur intrappen, want ik denk niet dat één politiek commentator van buiten de partij dat al niet verteld heeft (ondergetekende inbegrepen). De vraag is dan eerder waarom hij er nu mee af komt, anderhalf jaar later, terwijl hijzelf ondertussen via een dikbetaalde job als vicevoorzitter van de OESO voor een minstens even dik betaalde beland is bij een soort denktank die ergens in Scandinavië democratische grondwetten e.d. ontwerpt voor ontwikkelingslanden. Dat hij zijn laattijdige commentaar op zijn (ex?) partij dan nog uitgerekend kwijt kan in een krant van de huidige oppositie, spreekt boekdelen.
De CD&V is natuurlijk niet meer de overheersende Vlaamse partij die vroeger de CVP was, maar met Kris Peeters als federaal premier zou de partij heel wat meer gewogen hebben op het regeringsprogramma dan nu het geval is. Al bij al is Charles Michel toch ook maar de voorzitter van een eerder bescheiden Waalse partij die het wél heeft aangedurfd. Hoe klein die MR partij is, wordt met de dag duidelijker, omdat ze er nog amper in slaagt degelijke kandidaten te vinden voor de overdaad aan ministerposten die ze volgens de Grondwet kon krijgen (7 ministers uit 20 Kamerleden!). De MR is gewoon te klein om zeven topministers te leveren. Michel had al zijn minister van Begroting (Jamar) moeten vervangen, die er een potje van maakte en met Galant is het niet beter afgelopen. Ze wordt opgevolgd door een zekere François Ballot, een in Vlaanderen nobele onbekende, die mobiliteitsspecialist zou zijn. Dat had misschien iets voor Leterme kunnen zijn. Lach niet: die man heeft Waalse roots en is een aanhanger van Standard! Misschien kwamen we dan ook te weten hoe hij destijds feitelijk dat Dexia verhaal heeft opgelost, vooral nadat die bank, ondanks drie miljard euro staatssteun, via een dochteronderneming in Luxemburg erin slaagde het grootste aantal zgz ‘schermvennootschappen’ op te richten om hier belastingen te ontwijken, zoals we ondertussen weten uit de Panama Papers…
Er zijn plannen om de ingang van de Senaat te vernieuwen en tegelijkertijd beter te beveiligen. Die grap zou zo’n 126.000 euro gaan kosten. Dat alles voor een instelling die compleet overbodig is geworden, met minder dan 100 bezoekers per week en zo’n acht vergaderingen per jaar. Ze hadden die Senaat beter al lang afgeschaft, zoals ik hier al meermaals geschreven heb. Het aantal zetels mag dan al gereduceerd zijn, de onderhouds- en logistieke kosten blijven en dat gaat over een paar miljoen euro per jaar. Dat laatste geldt trouwens ook voor de Provincieraden, waarvoor men in Antwerpen een nieuw gebouw neerzet, waarvan men nu al weet dat het veel te groot zal zijn o.w.v. de ondertussen genomen beslissing het aantal vertegenwoordigers te verminderen. Dat gebouw kan later misschien ingenomen worden door de Vlaamse regering, als die ooit uit Brussel zou verhuizen.
Buiten Senaat en Provincieraden is er trouwens nog iets dat beter afgeschaft zou worden in dit land en dat zijn de ministeriële kabinetten. Uit een recent internationaal onderzoek is gebleken dat die nergens voor nodig zijn. In Nederland, Duitsland en de Scandinavische landen blijken die niet of nauwelijks meer te bestaan, in de zuidelijke landen wél, waar ze eerder beschouwd worden als een zekere hofhouding. Tot wat dat kan leiden, hebben we zopas nog meegemaakt in de zaak Milquet. Madame Non had op het einde van de federale legislatuur zo maar even acht nieuwe kabinetsmedewerkers aangenomen, die helemaal niet nodig waren voor de dagelijkse gang van zaken, maar die goed van pas kwamen tijdens haar verkiezingscampagne. Milquet is daarvoor in staat van beschuldiging gesteld wegens belangenvermenging en is moeten aftreden. In landen waar ministers geen kabinetsmedewerkers hebben, bestaat er een vaste administratie die, officieel althans, politiek neutraal hoort te zijn en ervoor zorgt dat het te verrichten werk gewoon doorgaat, ook als er een minister van een andere politieke strekking komt te zitten. Onnodig te zeggen dat die medewerkers, net zoals de senatoren en de provinciale vertegenwoordigers, onze staatskas aardig wat extra geld kosten.
In zijn burgermanifesten bepleitte destijds ook Verhofstadt, als oppositielid, de afschaffing van de kabinetsmedewerkers (en ook van de provincieraden). Tot hijzelf aan de macht kwam, zijn woorden inslikte en het programma van de PS uitvoerde, die – naar Frans voorbeeld – de kabinetsmedewerkers wél behield. Verhofstadt is de grootste politieke ramp die dit land in het algemeen en Vlaanderen in het bijzonder heeft meegemaakt. Het zou een leuke tip kunnen zijn voor would-be schrijvers om eens een fictief verhaal daarover te schrijven dat zich bv af zou spelen in een verre toekomst. Een soort terugblik, zeg maar, met bv wat zou gebeurd zijn mocht pinocchio zijn woord gehouden hebben…
De perikelen met de luchtverkeersleiders mogen dan al grotendeels zijn teruggebracht tot redelijke proporties, het verhaal is de wereld rondgegaan en heeft het imago van dit land, dat er al niet bijster goed uitzag, alleen maar meer vertroebeld.
Het begon al met de aanslagen in Parijs, die vanuit Molenbeek georganiseerd bleken te zijn, waarop Hollande terecht reclameerde. Het beterde er niet op toen bleek dat een van de gangsters die aan de aanslag ontkomen was, bijna vier maanden kon onderduiken in Brussel en dat het verhaal zich herhaalde, toen hetzelfde bleek gebeurd te zijn met een tweede terrorist. Die blies zich dan wél op, was niet alleen betrokken in de aanslagen in Brussel en Zaventem, maar zelfs – samen met zijn broer – bij die van Parijs. Ook hij kon maanden ongestoord hier rondlopen, nadat hij in Turkije aan de Syrische grens was opgepakt en via Nederland naar hier teruggestuurd. Sultan Erdogan zorgde er mee voor dat ook dit verhaal de wereld rond ging.
De zgz ‘hooligan’ betoging daarna in Brussel mag voor ons dan al een fait divers geweest zijn, ook deze zaak haalde de wereldpers en het bijna collectief afhaken van de vluchtverkeersleiders maakte het verhaal compleet. Niemand die nog betwist dat België geen ‘failed state’ is, die voortaan best vermeden wordt. De Brusselse horeca en middenstand weten er ondertussen alles van, om nog te zwijgen over de reissector.
En zelfs daar hield het slechte nieuws over België niet op. In Luik gijzelden boze staalarbeiders enkele directieleden van een Franse firma die zo goed was hun bijna failliete bedrijf over te nemen en maakten een puinhoop van hun eigen fabriek door er brand te stichten en met heftrucks grote schade aan te brengen.
Is er dan helemaal geen goed nieuws te vertellen over dit land? Toch wel: de kans bestaat dat – ondanks alles wat er zich in Zaventem heeft afgespeeld – Lufthansa nog deze maand beslist Brussels Airlines, waarin het reeds een participatie heeft, volledig over te nemen. Dan wordt het daar misschien wat gründlicher, freundlicher und gemütlicher…
En dan is er nog dit: volgens Paul Magnette, de Waalse minister-president, leven de Walen niét op de kap van de Vlamingen. Hij vergeet er wel bij te zeggen dat ze van ons – in theorie, volgens de nieuwe financieringswet, tot 2025 – elk jaar zo’n 12 miljard euro toegestopt krijgen, waarbij zij er dan nog niet in slagen hun eigen begroting in evenwicht te hebben. Hij was wel zo eerlijk toe te geven dat tweederden van de sociale bijdragen komt van de Vlaamse werknemers en dat de alternatieve financiering van de sociale zekerheid ook voornamelijk door Vlaanderen betaald wordt. Het puin ruimen, dat nu te gebeuren staat, zal ook zijn prijs hebben. Ra, ra, wie dat gaat betalen?
I.v.m. de schaamteloze boycot door de luchtverkeersleiders, kan men niet anders dan met weemoed terugdenken aan wat de pas verkozen Amerikaanse president Ronald Reagan destijds bij een gelijkaardige actie in zijn land deed: hij ontsloeg ze collectief, gaf ze geen kans nog ooit dat werk uit te voeren en zette op hun plaatsen de luchtverkeersleiders van de US-Army. Zover zal/kan het hier niet komen, misschien zijn de luchtverkeersleiders van ons leger daarvoor ook niet optimaal opgeleid. Mocht dat laatste het geval zijn, dan wordt het tijd daaraan iets te doen, zodat schandelijke praktijken zoals nu bij Belgocontrol omzeild kunnen worden. Er zijn ook nog andere mogelijkheden.
Zo is er al langer sprake van de nationale luchtverkeersleidingen te doen samensmelten. Het is heus niet meer van deze tijd dat elk Europees land er zo’n dure instelling op na moet houden, zeker niet als die niet betrouwbaar blijkt te zijn. Er bestaat trouwens al een Eurocontrol, maar die mag voorlopig alleen opereren boven de 8.000 meter hoogte. In Nederland, om nog maar eens te vergelijken, stamt de laatste werkonderbreking in de sector uit de jaren 1970 (en dat gebeurde er toen ook door zich collectief ziek te melden). Daar doen de collega’s het al sinds 2005 met een arbeidsovereenkomst die werken tot 58 jaar voorziet. Die blijken daar dus wél bestand te zijn tegen enkele jaren extra stress.
Zelfs de mondiale vereniging van luchtvaartmaatschappijen, de IATA, vindt het niet kunnen wat bij Belgocontrol gebeurde. Ze noemt het een gebrek aan fatsoen, zeker voor zo’n goedbetaalde beroepsmensen (tot 12.000 euro bruto maandloon!), die blijkbaar niet ten volle beseffen dat ook Brussels Airport en Brussels Airlines hen indirect werk verschaffen.
Enfin, de verschillende huidige nog nationale luchtverkeersleidingen samensmelten is misschien nog niet mogelijk noch wenselijk (we hebben al genoeg Europa), maar plaatselijk zou dat wel het proberen waard zijn. In Benelux verband bv.
Voorzitter De Scheemaecker heeft voor deze week de raad van bestuur van Brussels Airport bijeengeroepen. Met de negatieve ervaringen die hijzelf in een vorig leven bij de NMBS heeft opgedaan, is het uitkijken wat het resultaat van die bijeenkomst zal zijn. Ondertussen is het alleen maar te hopen dat de toestand op de (k)luchthaven verder gunstig evolueert. Er werken daar te veel mensen om zich om zich nog dergelijke fratsen te kunnen blijven veroorloven.
Het lijkt erop dat ze daar in en rond Brussel compleet gek aan het worden zijn. Nadat er op de luchthaven van Zaventem met zweet, bloed en tranen een nieuwe start was genomen en het met de nieuwe veiligheidsmaatregelen al een heel kunstje werd om er tijdig te geraken, gaat een deel van de luchtverkeersleiders van Belgocontrol het werk neerleggen! Tussendoor wordt er op de weg naar de luchthaven nog een verdacht voertuig aan de kant gezet, omdat het via zijn kenteken gesignaleerd was voor e.o.a. overtreding. Resultaat: alles weer potvast, zowel op de wegen naar de luchthaven als op de start- en landingsbanen. Hallucinant!
Het zal daar alleen wel niet mee te maken hebben, maar ook het thema van de nieuwe pensioenmaatregelen zou in de Belgocontrol affaire hebben meegespeeld. Ook de verkeersleiders zouden straks nl wat langer moeten werken om hun volledig pensioen te kunnen krijgen. De besparingen op de pensioenuitgaven door de regering Michel gaan tegen het einde van deze legislatuur zo’n 400 miljoen euro bedragen op een totaal bedrag van liefst 18 miljard en zouden daarenboven nog gespreid worden in de tijd. Dat terwijl de ambtenarenpensioenen ook straks nog steeds zullen berekend worden op de laatste 10 dienstjaren, terwijl het in de privé gaat over een hele carrière. Als de lonen bij de ambtenaren bv zouden stijgen met 1% dan krijgen de gepensioneerden die verhoging ook nog altijd. Waar maakt men zich druk over? Als men de protesten erover vanwege de vakbonden hoort, lijkt het wel alsof die ambtenaren, die – zoals iedereen – straks wat langer zullen moeten werken, tijdens die extra jaren geen loon zouden krijgen. Dat is niet zo, maar zo komt het wel over. Zelfs stakingen worden niet uitgesloten en het lijkt erop dat we met de zaak Belgocontrol al een voorsmaakje gekregen hebben…
In de marge van bovenstaande, nog dit: bij de NMBS hebben treinpersoneel en magistraten na 36 dienstjaren ook al een volledig pensioen. Die 36 tellen nl als 45 gewerkte jaren. M.a.w. men wordt daar ook betaald om niét te werken.
---
En dan, om te sluiten, iets heel anders. Bij Studio 100 is een boekhouder er met 4 miljoen euro vandoor. Voortaan heet het bedrijf nu Studio 96!
In mijn jeugd, zeg maar de jaren 1950, was het traditie dat ambtenaren aan een lager loon werkten, met als compensatie dat ze het vooruitzicht zouden krijgen op een beter pensioen. Wie het niet daarvoor deed moest al op e.o.a. manier gemotiveerd zijn om ambtenaar te worden, bv in het onderwijs, waar dan het mopje ontstond van de leraar die zei daarvoor 4 redenen te hebben: Kerstmis, Pasen, juli en augustus.
Er is sindsdien heel wat veranderd. Niet alleen werden de ambtenarenlonen opgetrokken, maar er kwamen ook tal van andere voordelen, die men in de privé niet had (denk maar aan het opsparen van ziektedagen en de zgz ‘diploma bonificatie’). Het eindigde er tenslotte mee dat ambtenaren zo goed als evenveel loon krijgen als in de privé, maar hun profijtjes behielden - In België schaft men nooit iets af - wat in de huidige financiële toestand niet meer houdbaar is. Het gaat om sociale gerechtigheid, om op termijn het wettelijke pensioensysteem in stand én geloofwaardig te houden.
De beslissing van de regering Michel om met deze sinterklaaspolitiek op te houden door privé en ambtenarij op eenzelfde wijze te beoordelen en te belasten, creëert natuurlijk veel kwaad bloed, niet in het minst bij de overheidsvakbonden, die nog steeds een zware vinger in de pap schijnen te hebben en nu al ‘acties’ aankondigen. De ‘verworven rechten’, weet je wel.
Toch is het niet meer van deze tijd dat een hoog opgeleide ambtenaar zijn studiejaren of mogelijke nog te plannen ziektedagen kan laten meetellen om met vervroegd pensioen te gaan, daar waar dit in de privé niet alleen niet kan maar ook nooit gekund heeft. De mensen leven tegenwoordig doorgaans langer, er komt een steeds grotere groep van gepensioneerden en een steeds kleinere van jonge mensen die dat alles zullen moeten betalen. Dit is niet vol te houden. Als deze regering er niet in slaagt daaraan iets te doen, zal een volgende dat wel doen en zal dat proces steeds pijnlijker worden.
Het werd hier en daar vermeld in een klein artikeltje, maar vorige week was er weer de peiling van RTL en de Libre Belgique, voor Vlaanderen de meest betrouwbare omdat ze gemaakt wordt door buitenstaanders zonder veel anti-Vlaamse vooroordelen zoals die van bv De Standaard en de VRT. Waarom er zo weinig aandacht voor zou kunnen geweest zijn? Misschien de terreursituatie die in dit land nog heel wat mensen in de ban houdt, of de Panama-Pa(m)pers, waarin de Belgen weer eens een hoofdrol spelen (met als uitschieter het zo goed als failliete Dexia, op het ogenblik van de feiten nog gesteund door het Gemeentekrediet en – jaja – het Arco van het ACV)?
De belangrijkste reden waarom de Vlaamse media dit keer zo weinig aandacht besteedden aan de francofone enquête was, volgens mij, het feit dat de N-VA, mochten er nu verkiezingen worden gehouden, weer enkele procenten prijs zou moeten geven. Procenten die niet naar de traditionele partijen zouden gaan, maar naar het Vlaams Belang dat langzaam maar zeker het verloren terrein aan het terugwinnen is en weer boven de 12% zou geraken. Dat betekent dat heel wat vroegere kiezers terug voor het origineel zouden stemmen, zeker nu bijna dagelijks blijkt dat de waarschuwingen van het VB i.v.m. de immigratie met een vertraging van 10/15 jaar schoorvoetend door de andere partijen moeten worden bijgetreden. Dat, ondanks de soms toch lovenwaardige inspanningen van een Jambon en een Vrancken. Men durft er niet aan denken wat er zou gebeurd zijn mochten hun functies de dag van vandaag zouden zijn ingenomen door PS’ers. Dat die inspanningen toch geen electorale winst opleveren, zegt iets over de labiele toestand van dit land op gebied van veiligheid en justitie. Waarvoor een crisis al eens goed kan zijn…
De prijs voor beste mop van de week gaat naar Marc-Jean Ghyssels, PS-burgemeester van Vorst, een van de 19 baronieën. Hij vindt niet dat er één politie moet komen voor het hele Brussels gewest (i.pl.v. de huidige zes, waarvan bewezen is dat het niet werkt), maar dat men terug moet gaan naar 19 politiezones! Dat de man jurist van opleiding is en hij zelfs een jaar criminologie gestudeerd heeft (met een stage bij de plaatselijke politie) zal wel iets uit de jaren geweest zijn van vóór de radicalisering en alles wat daar rond speelt. Zijn voorstel ligt helemaal in de lijn van de meeste van zijn collega’s, die als de dood zijn dat ze straks hun baronie zouden kwijt spelen. Dat het alternatief een steeds meer onbeheersbaar Brussel zal zijn, zal deze politieke klaplopers een zorg zijn. Het zal pas veranderen als er geen mens meer naar dat hellhole gaat en er daar nog meer mensen hun broodwinning zullen verliezen.
Ondertussen is nl gebleken dat het de federale overheid was die op 22 maart, maar ook daarvoor en daarna, gefaald heeft. Veiligheid en justitie zijn nl bijna integraal federale bevoegdheden. Dat dan voor de lieden die nog steeds hardop durven dromen van een terugkeer naar het unitaire België. Dat falen is dan ook het beste voorbeeld om het niet te doen. Het wordt hoog tijd dat België een grote schoonmaakbeurt krijgt en dat zal best gebeuren door het af te bouwen. De sectoren die men al geregionaliseerd heeft, werken nl wél behoorlijk (enfin, in Vlaanderen toch).
Tenslotte nog dit. Als Brusselse burgemeesters, in navolging van Mayeur, denken hun problemen op te lossen door de Vlamingen de schuld te geven van alles wat er bij hen fout loopt, dan moeten ze dat maar doen. Niets weerhoudt ons, Vlamingen, dan nog om ‘salut en de kost’ te zeggen tegen het Brusselse waterhoofd, dat niemand in de wereld ons nog benijdt.
Na Salah Abdessalam hebben ze nu ook Mohamed Abrini,de tweede meest gezochte crimineel van de aanslagen in Parijs (en waarschijnlijk de man met het hoedje in Zaventem), kunnen vatten in Anderlecht. Dus weer in groot Brussel of schrijven we voortaan ‘groot Molenbeek’, want de kerel was vandaar en sinds zijn jeugd bevriend met de twee broers die zich in Brussel en Zaventem opbliezen. Evenals die Abdesalam werd ook Abrini al gezocht sinds de 13de november en zat ook hij knusjes in zijn eigen leefomgeving. Wat er nog maar eens op wijst dat die criminelen op heel wat mensen daar kunnen rekenen.
Ondertussen is de wettekst klaar voor de parlementaire onderzoekscommissie en werd daarin al in de eerste alinea gestipuleerd dat radicalisering en integratie daarin zal besproken worden. Als dat serieus gebeurt, kan het niet anders of men zal uitkomen bij Philippe Moreaux, de man die Molenbeek liet verloederen voor eigen electoraal gewin, maar ook bij enkele andere PS-figuren die indertijd geweigerd hebben Marc Verwilghen, toenmalig minister van Justitie, te steunen toen die – meer dan 10 jaar geleden – al waarschuwde voor de toename van die radicalisering en toen door Onkelinx een populist werd genoemd en door Moureaux zelfs een racist. Als dat serieus gebeurt, blijf ik erbij zeggen, dan zal de PS daar niet zonder kleerscheuren vanaf komen.
Verder zal er ook iets moeten gebeuren met het beheer van de 19 koppige draak die Brussel is en die nu de risee van de hele wereld is geworden, waar een grote groep bewoners gewoon vijandig blijkt te staan t.o.v. de gemeenschap die ze heeft ontvangen, onderdak heeft gegeven en mee heeft laten profiteren van onze sociale voorzieningen. De politiestructuur van Brussel kan hervormd worden met een gewone parlementaire meerderheid. Als de MR wil afzien van de enkele burgemeesters die ze er heeft en/of de Vlaamse oppositie wil meewerken, hoeft dat geen tweede B-H/V te worden en stuurt men de PS er wandelen, brulaap Mayeur inbegrepen.
Onze nationale Charel heeft de internationale pers bijeengeroepen om eens duidelijk te stellen dat België geen ‘failed state’ is en dat hier, na de aanslagen, alles weer normaal wordt. In zijn functie kan de man bezwaarlijk iets anders zeggen, laat staan het tegenovergestelde. De vraag is maar, wie hem nog gelooft. Zeker de buitenlandse pers niet, die in Brussel uitdrukkelijk aanwezig was en die stilaan weet wat er hier gebeurt en niét gebeurt.
De uitschakeling van een paar terroristen in Verviers is voor mij zowat het enige lichtpunt waarop dit land in zijn strijd tegen het terrorisme fier kan zijn, al is zelfs dat nog twijfelachtig. Toen bleek nl al dat die kerels iets met Molenbeek te maken hadden, evenals de schutter bij het joodse museum. Had men toen Molenbeek eens uitgekamd, zou er misschien zelfs geen sprake geweest van de aanslagen in Parijs, laat staan Brussel en Zaventem.
Een vergelijking maken met Salah Abdeslam en Osama Bin Laden is eveneens een lachertje. Verder is het niet zo dat men die Abdeslam ‘al’ na vier maanden (waar de Charel er drie van gemaakt had) gevat heeft, maar ‘pas’ na vier maanden. De man verbleef de hele tijd in zijn vertrouwde Molenbeekse omgeving, wat niet had gekund als men het rijk van Flup Moustache eerder had uitgekamd.
Tenslotte maakte Charel nog een kapitale fout door die simpele ziel van een Rudy Vervoort mee in de persconferentie te betrekken. Het is voor iedereen duidelijk dat Brussel niet werkte en ook nu niet zal werken zolang men blijft vasthouden aan de zes politiezones, de 19 gemeenten met evenveel burgemeesters, schepencolleges en OCMW’s. Allemaal punten waaraan o.m. PS’er Vervoort niets wenst te veranderen, louter om electorale redenen. De grote schuldigen aan de drama’s die we hebben meegemaakt zijn de kopstukken van Vervoort’s eigen PS, met op kop Moureaux, maar ook Onkelinx en Di Rupo, die meer dan een oogje hebben gesloten voor het uit de hand lopen van de situatie in Molenbeek, Schaarbeek, Vorst, Anderlecht en alles wat daar in de buurt ligt. Met daar bovenop nog een sectaire Yvan Mayeur als burgemeester van Brussel stad valt er in de hoofdstad helemaal geen land meer te bezeilen. ‘It’s a hellhole’, zei Trump, terecht.
* Niet te verwarren met de ‘Rudi Carell show’ die pas echte kolder was…
Nadat Waalse truckers de eigen wegen blokkeerden en daarmee de Waalse bevoorrading van o.m. tankstations, supermarkten, rusthuizen en hospitalen in het gedrang brachten, hebben ze ook nog geprobeerd hun actie naar Vlaanderen uit te breiden, maar dat heeft niet lang geduurd. Een uiterst snelle reactie van Vlaams minister Weyts, gouverneur Briers van Oost-Vlaanderen, het ministerie van Binnenlandse Zake en de plaatselijke politie hebben daar meteen een eind aan gemaakt. Het Waals initiatief, dat begon van Brussel in richting Gent, was in Affligem al afgelopen, waarna de promotors van dit ‘tousensemble’ initiatief terug naar hun Waalse heimat werden verbannen. Dit soort von Rundstedt offensief was trouwens de druppel die de emmer op Binnenlandse Zaken deed overlopen, waarna Jambon zijn politie het bevel gaf de blokkades op te breken, wat in de late avond een feit leek.
Er was eergisteren nog ander nieuws uit de truck(ers)wereld: het peloton (of ‘platoon’) rijden, waarbij twee of meer voertuigen achter elkaar aan rijden en feitelijk alleen maar vanuit het eerste bestuurd wordt. In de volgende truck(s) zit ook nog wel een chauffeur, maar dat is (voorlopig?) voor het geval er iets fout zou lopen. Ook dat initiatief, dat kwam van Volvo, Scania, Iveco en DAF, was er alleen maar in Vlaanderen. Brussel en Wallonië doen daar niet aan mee. Als gevolg daarvan, moest bv een konvooi dat vertrok vanaf het Atomium eerst normaal rijden tot aan de Vlaamse taalgrens alvorens men op het peloton rijden kon overschakelen richting noorden. Mocht dat straks zo blijven, dan zou deze vorm van vervoer straks Brussel en Wallonië links moeten laten liggen. Only in Belgium!
Opmerkelijk bij bovenstaande test met het oog op latere zelfrijdende trucks was, dat VRT én VTM het initiatief toonden van Iveco, een merk dat bij ons niet geproduceerd wordt, waarbij een Italiaanse ingenieur uitleg gaf in slecht Engels. Dat, terwijl er ook twee DAF vrachtwagens vertrokken vanuit de eigen fabriek in Oevel/Westerlo, waarbij de uitleg in het Nederlands gegeven werd door mensen uit het DAF hoofdkwartier van Eindhoven. Dat was blijkbaar te simpel voor onze twee Tv-stoorzenders die het principe ‘Weg met ons’ blijkbaar nog eens in de verf wilden zetten. Liever een merk tonen die in het buitenland wordt gemaakt. Ter verduidelijking: op de RTV, de regionale zender voor de Kempen en het Mechelse werd de reportage met DAF vrachtwagens wél getoond.
Burgemeester Mayeur van Brussel kan het niet laten. Nadat hij de optocht van de zgz hooligans al bestempeld had als een Vlaamse invasie die Brussel kwam vervuilen (Volgens Mayeur: ‘Extreemrechtse imbecielen die voornamelijk uit het Antwerpse kwamen’, maar dan zonder leeuwenvlag én met een reuzengroot Belgisch vod), keerde hij zich nu zelfs tegen zijn eigen politie, die niets anders had gedaan dan zijn bevelen opgevolgd. Die waren nl dat ze zondag geen enkele betoging mochten toelaten nóch tegenbetoging. Die laatste was er wel en de politie pakte zowel rechtse als linkse betogers op. Die linkse waren zelfs in de meerderheid. Dat zinde Mayeur, zelf een bloedrode linkse, niet. Volgens hem moest de politie alleen de rechtse betogers aanhouden, niet zijn linkse vrienden, waaronder een voorzitter van de Franstalige Liga voor de Rechten van de Mens. Van de linkse mens, wel te verstaan. Heel wat van die internationale instanties die officieel neutraal zouden moeten zijn, zijn meestal links gezind en kunnen die linksgezindheid nauwelijks verbergen.
Zoals een president er moet zijn voor álle burgers, zo moet een burgemeester de burgervader zijn van al zijn gemeentelijke onderdanen, ongeacht kleur, taal of gezindheid. Mayeur is dat in Brussel duidelijk niet en kan dat zelfs niet eens verbergen, wat betekent dat hij ook een slecht politicus is. Hij heeft ook in zijn eigen partij nog weinig vrienden, buiten dan de rode pasionaria tante Laurette die al even bloedrood is als hij. Binnen de partij maakt men zich zorgen hoe men in 2018 naar de volgende Brusselse gemeenteverkiezingen zal trekken. Zoals geweten had men bij de vorige de oude burgemeester Thielemans als lijsttrekker laten staan omdat men wist anders heel wat stemmen te zullen verliezen. Met een burgemeester zoals Mayeur, die nu al voor de tweede keer in enkele maanden tijd op ramkoers ligt met zijn eigen politie, zal het meer dan waarschijnlijk de volgende keer niet lukken. Brussel kan er alleen maar beter van worden.
---
Voor de simpele zielen die vinden dat dit land beter terug unitair zou moeten worden, nog dit. Na de laatste spoorstaking, die alleen plaats vond in Wallonië, terwijl de treinen in Vlaanderen bleven rijden, zijn er nu de wegblokkeringen van de Waalse truckers die evenmin navolgers krijgen in Vlaanderen. Als gevolg van die Waalse truckerstaking – in zijn zesde dag al – geraken de voorraden op in de Waalse tankstations en grootwarenhuizen, die voor vrachtwagens niet meer bereikbaar zijn. Een van de slachtoffers van deze zoveelste zinloze staking is het Vlaamse Colruyt, dat dacht een zaak te hebben gedaan door zijn hoofddepot te verplaatsen naar Waals-Brabant…
Een mens is nooit te oud om te leren. Daar dacht ik nog eens aan, toen ik er achter kwam dat van de eerste drie burgermanifesten van Verhofstadt – waar ik al zo dikwijls naar verwezen heb – er één in werkelijkheid niet eens door hemzelf was geschreven, maar in opdracht van hem. In principe verandert dat weinig aan de zaak, want ook op die manier blijft de man die sneller liegt dan zijn schaduw daarvoor nog altijd verantwoordelijk. Dat ene manifest werd geschreven door wijlen Sus Verleyen, destijds hoofdredacteur van Knack toen dat blad nog een Vlaamse reflex had.
Nog zo iets zijn de eveneens regelmatig vernoemde geldtransfers van Vlaanderen naar Wallonië. Daarover zouden in de zesde staatshervorming dan toch afspraken zijn gemaakt om die inderdaad te laten uitdoven. We zouden ons echter daarover best niet te snel vrolijk maken, want dat zou pas gebeuren vanaf 2025, wanneer de transfers van de Belgische solidariteit via de afgesproken financieringswet zouden worden afgebouwd. ‘Eerst zien, zei de blinde’ en een grote scheut wantrouwen ter zake is hiervoor zeker geen overbodige luxe.
Het blijkt nl dat momenteel de schuldenlast van Brussel 5,3% van het eigen budget bedraagt, dat van Wallonië 2,3% en dat van Vlaanderen 0,3… En daar houdt het niet bij op. De uitgaven voor eigen beheer en ambtenarij bedragen in Brussel 7,7% van de totale uitgaven, in Wallonië 6,2% en in Vlaanderen 3,8. Verder kosten de ministeriële kabinetten in Brussel 32 miljoen euro, in Wallonië 63 miljoen en in Vlaanderen slechts 34 miljoen. Voor wie het niet zou snappen: die laatste cijfers zijn geen procenten meer, maar absolute cijfers, waaruit dus blijkt dat Wallonië besturen een kostprijs heeft die bijna het dubbele is van Vlaanderen voor ongeveer de helft van het aantal inwoners. In werkelijkheid liefst vier maal zoveel!
Er zijn dus redenen genoeg om aan te nemen dat die scheefgetrokken situatie niet zal zijn rechtgetrokken tegen 2025, maar ergens tegen Sint Juttemis, als het België van vandaag zich zo blijft verder slepen.
In de nasleep van de aanslagen in Brussel en Zaventem zijn er weer enkele van die klassieke belgicisten boven water gekomen met het idee dat we beter teruggaan naar een unitaire staat, al wordt die door hen zo niet genoemd (men spreekt van ‘herfederaliseren’). Het is te gek voor woorden als men bedenkt dat het huidige België niet werkt, juist omdat het het resultaat is van enkele tientallen jaren van mislukte hervormingen, van knip en plakwerk en van een amateurisme dat nergens zijn weerga vindt. Wie wil daar terug naartoe?
Het begon met de splitsing van de unitaire partijen. Om de gevolgen daarvan ongedaan te maken zouden we terug moeten naar één socialistische, één liberale en één christelijke partij voor heel België. Dat zal nooit meer gebeuren omdat de grootste partij van Vlaanderen, de N-VA – geen tegenhanger heeft ten zuiden van de taalgrens en het VB zich helemaal overbodig zou maken als het daarmee in zou stemmen. Dat Groen en de PvdA nu wél al Belgisch zijn kunnen we, in navolging van Thielemans, een ‘fait divers noemen’. Ook een nationale kieskring bovenop de huidige gefederaliseerde partijen, zou zorgen voor nóg eens een bijkomend niveau en de Belgische warboel alleen maar ingewikkelder maken. Het enige voordeel zou kunnen zijn, dat men op die manier komaf zou kunnen maken met al die Belgische alarmbellen, grendels en dubbele meerderheden. Zie je zoiets al gebeuren?
Dat de Belgische Justitie niet werkt, heb ik in deze rubriek al meer dan eens geschreven. Ook de mobiliteit is een ramp en we hadden geen kilometerheffing nodig om daarvan overtuigd te worden. Hetzelfde geldt voor Energie en voor Onderwijs, terwijl er nog altijd een deel overbodige bestuursniveaus zijn en we, ondanks enkele inkrimpingen, nog steeds met veel te veel ambtenaren zitten.
Dat men van de unitaire staat is afgestapt, had alles te maken met het feit dat die unitaire staat niet meer werkte. Het federalisme dat we nu kennen is nu echter in hetzelfde bedje ziek. Tijd om er iets anders van te maken. Maak een einde aan dit onwerkbare land. Laat Wallonië zich maar aansluiten bij haar douce France waarnaar ze zo opkijkt en laten we Brussel – mits de nodige garanties – cadeau geven aan Europa, of wat daar straks nog van overblijft. Dat is dan nog geen garantie dat het beter zal worden, maar waarschijnlijk ook niet slechter, zeker niet voor Vlaanderen dat straks veel geld over zal houden als het van die vermaledijde transfers verlost zou kunnen worden. Hieraan moet absoluut een deadline gesteld worden, e.o.a. uitdoofscenario.
