‘Nooit zag ik zo’n dure, ingewikkelde en fundamenteel inefficiënte Staat’
Bovenstaande uitspraak komt van Matthew Kaminski, de hoofdredacteur van Politico, een internationale nieuwssite met hoofdkwartier in Brussel. Hij woont met vrouw en kinderen in Brussel (Elsene), is Amerikaan van Poolse origine en heeft tot zijn 10 jaar in Polen gewoond, waar hij het communistische regime heeft meegemaakt. Het was trouwens een van zijn redacteurs, Tim King, die het eerst over dit land schreef als ‘the failed state’.
Dat het niet goed gaat met België, is een open deur intrappen. De infrastructuur wordt niet degelijk onderhouden; het budget ervoor daalt al tien jaar. Dat het in Wallonië nog erger is dan in Vlaanderen, is een magere troost. En dan hebben we het nog niet gehad over de Brusselse tunnels en musea en voor bijna alle problemen hier, die daarenboven in het zuiden van het land nog erger zijn dan in het noorden. Denk maar aan de ziektekosten en de werkgelegenheidsgraad. Om nog te zwijgen over de stakingen.
Bij de politie schijnt het ook een grote ramp te worden. Ze zijn met te weinig en de nieuw aangeworvenen kunnen zomaar niet ingezet worden. Door de terreurdreiging wordt het allemaal alleen nog moeilijker. Dat er bv in Brussel iets structureel zou kunnen veranderd worden, wordt dan weer tegengehouden door de plaatselijke potentaten. Die vinden dat een stad van, zeg maar, een miljoen inwoners wel één brandweer kan hebben, maar zes politiezones nodig heeft. Verder heeft de politie er zelf voor gezorgd dat de luchthaven van Zaventem de veiligste van Europa is geworden, maar wat kopen we ervoor? Wie zich snel wil verplaatsen vliegt (voorlopig?) niet meer via Zaventem. De politiemensen die daar nu extra werk verrichten (waar ze zelf voor gevraagd hebben), kunnen bv niet langer de taken van stakende cipiers overnemen, iets dat – jammer genoeg – steeds meer voorkomt. In feite zorgen de vakbonden – zij weer! – er mede voor dat de politie straks al zijn taken niet meer aan kan.
De aanwerving van ambtenaren door Selor, de dienst die het overheidspersoneel rekruteert, blijkt ook al een zootje te zijn en gedetineerden blijven in dit land hun stempelgeld trekken, zodat ze de staat twee keer geld kosten. Misschien zelfs meer want er zijn nóg achterpoortjes waarmee men hier geld kan krijgen zonder te werken: de zgz sociale uitkeringen, waaraan hier en daar niet mag geraakt worden wegens een niet meer bestaande privacy.
Verder zijn er nog de problemen rond de kerncentrales, die volgens de federale regering niet zo erg zijn, maar waarvoor ze de hele bevolking straks wel jodiumpillen cadeau gaat doen. Of die over de Wet Major inzake de havens, waar dit land binnen een maand klare wijn moet schenken bij Europa, wil ze ook daarvoor niet veroordeeld worden. Op regeringsvlak blijkt er nu wel een akkoord te zijn met de vakbonden, maar Peeters wil niet zeggen wat er in dat akkoord staat, omdat het eind dezer maand eerst nog moet worden voorgelegd aan de syndicale achterban. Dat voorspelt weinig goeds als men weet dat daarbij ook het multitasken zit en het aanwerven van ook buiten ‘het kot’. De kans is dan ook groot dat straks het spreekwoordelijke kot weer te klein zal zijn.
Tenslotte blijken er zo’n duizend opvanghuizen voor vluchtelingen leeg te staan, huizen waarvoor de gemeenten extra kosten hebben gemaakt. Kunnen ze die nu eens niet geven aan de eigen mensen die al jaren op wachtlijsten voor sociale woningen staan, of moeten we hopen dat er weer meer vluchtelingen komen?
De zaak met de biomassa centrales, die er mede de oorzaak van was dat Annemie Turtelboom het in de Vlaamse regering voor bekeken hield, is feitelijk nog erger dan ik zelf dacht. Dat ging nl niet alleen (en niet in de eerste plaats) om die zaak in Langerlo, maar om een tweede gelijksoortig project in de haven van Gent, Beepower (Belgian Eco Energy) geheten, dat nog moet gebouwd worden, maar waar men ook wacht tot men zekerheid heeft van Vlaamse subsidies. In het geval van Gent gaat het om 100 miljoen euro per jaar gedurende 15 jaar. In totaal gaat het dus niet om 2,3 maar om 3,7 miljard euro, allemaal om energie te verwekken door hout, al dan niet in pellets, op te stoken. Ook in Gent moet dat hout van overzee komen en blijft het dus een dure en toch ook een (zij het minder) vervuilende manier van stroomopwekking. Er zou in Gent ook meer gelet worden op het affilteren van die vervuiling, terwijl een tweede voordeel daar zou zijn dat het hout via de haven binnenkomt en dus verder niet over land moet vervoerd worden, wat bij Langerlo wél het geval zou zijn.
Als Vlaanderen tenslotte zou beslissen nergens nog iets te doen met die biomassa business, dreigt er wel een boete van Europa, maar wie zegt dat men zoveel geld of tenminste een deel ervan niet op een andere manier duurzaam kan investeren? Als men 3,7 miljard euro kan besparen, zou er wel financiële ruimte moeten zijn om ook op een andere manier groene stroom te produceren, of zie ik dat weer verkeerd?
Voor de ombouw van de steenkoolcentrale naar een biomassacentrale in Langerlo is er al wel een definitieve subsidiegoedkeuring, maar daar staat het hele project op losse schroeven door financiële problemen bij de Duitse eigenaar en kan men de zaak zomaar niet afvoeren zonder juridische problemen te krijgen. De centrale in Gent moet nog gebouwd worden, maar heeft nog geen subsidiegoedkeuring. En in groene stroom wordt in dit land blijkbaar alleen maar geïnvesteerd als het gesubsidieerd wordt. De uiteindelijk pineut blijft tenslotte wel de belastingbetaler…
Die biomassacentrales kan men best vergelijken met de iPhone: ze zijn beide vrij nieuw en toch al voorbijgestreefd. Panta rhei; de oude Grieken kenden dat al.
Het was voor mij even schrikken, toen ik het nieuws van Turtelboom’s ontslag hoorde. Ik had net de dag ervoor nog uitgebreid mijn verhaal gedaan over dat nieuwe ‘Electrawinds in Genk’, zoals ik het noemde en nu blijkt dat juist dit project er voor Annemie teveel aan was. Straks ga ik nog denken dat ze mijn blogs leest (grapje!).
Turtelboom wou, zeer terecht, de stekker trekken uit een volgend project van regionale geldverkwisting, maar – voor zover ik het nu versta – zijn er binnen de eigen partij toch nog lui die bereid zijn straks honderden miljoenen weg te geven aan een schimmige verzameling van duistere buitenlandse bedrijfjes, die alleen uit zijn op de Vlaamse subsidies die in de miljarden zullen lopen (2,3 op tien jaar tijd). I.pl.v. van het uitgespaarde geld, waarmee de gewraakte Vlaamse energieheffing – ten onrechte Turteltaks genoemd – voor een deel zou kunnen worden teruggeschroefd, riskeren we nu dat er straks nog wat bij komt.
Turtelboom’s politieke carrière was feitelijk een rollercoaster. Ze kwam uit de oude CVP en stapte, na de verkiezingsnederlaag van de partij, waarbij ze ook zelf niet verkozen raakte, over naar de succesformule van Verhofstadt of wat daarvoor moest doorgaan. Ook bij een volgende verkiezing raakte ze als liberale politica niet verkozen. Toen Patrick Dewael, minster van Binnenlandse Zaken in de regering Leterme, waarbij ook asiel en immigratie behoorde, van die laatste pispaalfunctie (zoals hij die noemde) vanaf wou, stelde Turtelboom daarvoor haar kandidatuur. Toen, nog wat later, Dewael ook ontslag nam als minister schoof ze naar boven op. Dat maakte haar een BV en in een volgende regering werd ze minister van Justitie, alhoewel ze econoom van opleiding was. Pas in de huidige Vlaamse regering zat ze feitelijk eindelijk op haar plaats. Tot dan Freya’s geldsmijterij i.v.m. de groene stroomcertificaten zorgde voor een groot gat in de Vlaamse begroting en Turtelboom verplicht was dat gat dicht te rijden. Zoals ik in deze rubriek al meermaals herhaald heb, had men die taks de Freya taks moeten noemen, maar hebben onze linkse media de door de PvdA – die niet eens in het Vlaams parlement zit - uitgevonden naam Turteltaks gretig overgenomen, wat tenslotte tot Annemie’s ontslag heeft geleid. Ze verdiende beter.
Na het debacle van Electrawinds in Oostende, met in een der hoofdrollen Vande Lala, blijft ook soortgenoot Langerlo in het (negatieve) nieuws. Langerlo, bij Genk, was Vlaanderens laatste energiecentrale die op steenkool werkte. Circa een maand geleden werd die activiteit stopgezet. Dat was al bekend van tijdens de vorige Vlaamse legislatuur en de bedoeling was het bedrijf om te bouwen tot een biomassacentrale die zou werken op houten pellets i.pl.v. steenkool. Hierover werd een akkoord gesloten tussen de toenmalige Vlaamse regering en de eigenaar van de centrale, het Duitse energiebedrijf E.ON. Daarin werd bepaald dat het bedrijf gedurende tien jaar elk jaar iets meer dan 200 miljoen euro subsidie zou krijgen, in totaal 2,3 miljard. Voorwaarde was wel dat E.ON de ombouwkosten, zo’n 200 miljoen euro, voor haar rekening zou nemen. Dat akkoord bleek een grove vergissing te zijn. In de eerste plaats omdat het stoken van pellets niet veel minder vervuilt dan steenkool, zeker als men weet dat het gros van die pellets per boot uit de States zou moeten komen. Aan Vlaamse kant tekende daarvoor Freya Vanden Bossche, ook al berucht o.w.v. haar geldsmijterij bij de installatie van zonnepanelen, die geleid heeft tot de nieuwe Vlaamse energieheffing, de zgn Turteltaks, een verkeerde benaming want die had Freya taks moeten heten.
E.ON verkocht de Langerlofabriek begin dit jaar door aan German Pellets, een schimmig verblijf van een zekere Peter Leibold, die ondertussen nog steeds niets ondernomen heeft, laat staan er geld ingestoken. Dat German Pellets is ondertussen zo goed als failliet en staat in Duitsland onder curatele. Geen probleem voor die Leibold, die zich – nota bene – verplaatst met zijn eigen privé-helikopter. Hij verkocht de zaak ondertussen voor één symbolische euro (!) door aan het Oostenrijks bedrijf Bclever, waar hijzelf en zijn vrouw eigenaar van zouden zijn. De enige reden waarom men aan Langerlo vasthoudt, zijn die beloofde Vlaamse subsidies van 2,3 miljard op 10 jaar en dat blijkt allemaal zomaar te kunnen. Nu de Vlaamse regering eindelijk tot het besluit zou willen komen de stekker eruit te trekken, dreigen Duitse topadvocaten met een serieuze schadevergoeding. M.a.w. de Duitsers komen hun verplichting niet na, maar de Vlamingen moeten betalen als ze zich terugtrekken. Allemaal dank zij dat prachtig akkoord van Freya met de mooie benen, die zich in heel deze zaak niet meer laat horen noch zien en die zo stilaan beter helemaal van het politieke toneel zou verdwijnen.
Het enige positieve in deze onverkwikkelijke zaak is dat de 100 werknemers van Langerlo tot nu toe hun lonen uitbetaald hebben gekregen, alhoewel niet duidelijk is wie dat doet (lijkt wel zoals bij sommige voetbalclubs van tweede nationale!). De vraag is maar hoe lang deze zoveelste commedia dell’arte nog gaat duren.
Of men er nu voor- of tegenstander van is, men kan er niet onderuit dat de zogeheten Ringland Academie, de drukkingsgroep achter de overkapping van de Antwerpse Oosterweelverbinding, niet stil zit. Er zijn er al die het een politieke beweging noemen. Nu politieke beweging of niet: één zaak is voorstellen doen, een tweede met plannen en studies afkomen, tenslotte zal heel die zaak ook betaalbaar moeten zijn. Via crowfunding heeft Ringland al wat geld bijeen gekregen om de huidige kosten te dekken en zelfs twee (2!) werknemers in dienst te nemen, maar het blijft toekomstmuziek. Zeker als men weet dat de Vlaamse regering erbij blijft dat ze volgend jaar de werkzaamheden op de Linkeroever zal opstarten en de overkapping iets wordt voor ná de aanleg van de omstreden verbinding, waar men al 25 jaar over discussieert en die al ettelijke miljoenen euro heeft gekost vóór de eerste spadesteek (‘schupke’ voor Ben Weyts) is gestoken. Het zal trouwens niet zijn dat er iets zal worden opgelost als men tegen de huidige situatie blijft procederen. Als men aan de Ring zelf niet kan beginnen, komt er ook nooit een overkapping. Opnieuw met een compleet nieuw project beginnen, zal de zaak daarenboven weer jaren terugdraaien. Tenslotte blijf ik erbij dat men voor het project niet alleen de Antwerpenaren, maar ook de burgers uit de regio rond de stad bij het project moet betrekken en niet meer dezelfde fout maken als deze bij het referendum. Dat heeft niets opgelost, heeft de kosten alleen maar doen oplopen, veel tijd doen verliezen en schijnt ook nu de geesten niet te hebben verlicht. De Ring rond Antwerpen is niet alleen van belang voor de stadsmensen, maar voor de hele regio en zelfs ver daarbuiten, daar het een internationale doorgangsweg is.
Mocht Ringland een politieke beweging worden en straks gaan meedoen aan de gemeentelijke verkiezingen van 2018, dan zou het wel eens helemaal plezant kunnen gaan worden in de koekenstad…
---
In de marge van bovenstaande dan nog dit: Tijdens het bezoek van de Vlaamse handelsmissie aan India, presenteerden de twee Vlaamse ontwerpers van de Antwerpse Lange Wapperbrug in Mumbai (stad met 22 miljoen inwoners!) eenzelfde project voor twee nieuwe plaatselijke bruggen van hetzelfde type, maar in totaal vijf keer groter dan het afgevoerde project van Antwerpen. Als het wordt aangenomen, is de kans groot dat die maxi Lange Wapper daar eerder zal staan dan de Oosterweelverbinding in de koekenstad. De kans dat ze daar straks ook een referendum over zullen houden is nl zo goed als onbestaande.
Vlaanderen voerde in 2015 voor iets meer dan 300 miljard euro uit. Dat is een nieuw record en een stijging met meer dan 2% tegenover 2014. Doordat de import niét steeg, betekent dit een vooruitgang in deze toch moeilijke tijden. Het Vlaamse aandeel in de Belgische export klimt daarbij tot meer dan 83%, alle hoerageroep van Waalse minister-president Magnette ten spijt. Hij zou er beter voor zorgen dat ze bv bij FN in Herstal weer aan het werk gaan. In dat bedrijf, nota bene: eigendom van het Waalse Gewest, wordt al enkele dagen gestaakt omdat men daar vreest dat een deel van de productie naar het buitenland zou kunnen verhuizen. Misschien zelfs naar een land of regio waar wat minder gestaakt wordt. Het is de zoveelste staking die er uitbreekt nog vóór er gepraat werd.
Het zou kunnen dat de Vlaamse export dit jaar niet verder zou stijgen, misschien zelfs zakken. Dat heeft te maken met de aanslagen en het slechtere imago van België in het buitenland en geldt in de eerste plaats voor de absolute cijfers. Procentueel zal het Vlaamse aandeel waarschijnlijk zelf wél stijgen, omdat het Brusselse een nog grotere knauw te verwachten heeft en geen mens gelooft dat Wallonië daarvan iets zal goedmaken. ‘En Wallonie on parle le français, en Flandre on travaille’, zoals het mopje daarover zegt.
In het kader van bovenstaande is een handelsmissie naar India, zoals die van Geert Burger, met 55 deelnemers – de grootste zending ooit tot nu toe – belangrijk voor de verdere uitbouw van Vlaanderens export. India is geen land, maar een continent, met méér dan één miljard inwoners dat – dooreen genomen – nog steeds arm is, maar waar men vooruit wil. De economie stijgt er met 7,5% dit jaar, iets waar men in Europa alleen maar van kan dromen. In tegenstelling tot China is India een democratie, de grootste in de wereld, wat toch iets meer garanties biedt.
---
En dan nog iets heel anders: vanaf september zal de tekst van het Onze Vader in Nederland en Vlaanderen dezelfde zijn. Tot nu toe was dat niet het geval. Zo wordt o.m. het woord ‘bekoring’ bij ons vervangen door ‘beproeving’. Enfin, een soort cosmetische ingreep, zou ik zeggen. In mijn vlegeljaren hadden wij trouwens zelf al een eigen tekst voor dat gebed gemaakt:
Vandaag is er een staking van het overheidspersoneel. Het is de eerste van een nieuwe serie die misschien wel enig reden tot bestaan kan hebben, maar die feitelijk bijna allemaal passen in het kader van de syndicale verkiezingen ergens in mei. Dit laatste is ook de belangrijkste reden waarom de grote vakbonden zo goed als alle er nu aankomende stakingen en betogingen apart houden. Ze willen in de eerste plaats zichzelf promoten.
Men kan zich zo stilaan wel gaan afvragen of de mensen al dat staken en betogen niet moe worden. Dat duurt nu zowat een twee jaar al en wat heeft dat opgebracht? Zo goed als niets. Dat geldt trouwens ook voor andere betogingen en straatprotesten.
Neem nu die fameuze ‘mars tegen terreur en haat’ van 17 dezer. 7.000 deelnemers. Dat lijkt een hele hoop, ware het niet dat daarvoor was opgeroepen door zo’n 150 organisaties, die zelf op voorhand gehoopt hadden op zo’n 15.000 deelnemers, wat ook al aan de magere kant was. De initiatiefnemer was trouwens de schimmige, eerder linkse ‘Hart boven Hard’, niet eens een overheidsorganisatie. Een week later organiseert diezelfde groep weer een straatbetoging, nu tegen de aankoop van de nieuwe militaire vliegtuigen. Die zullen de staat enkele tientallen miljarden euro kosten (te betalen op enkele tientallen jaren tijd, maar dat ‘vergeet’ men erbij te zeggen). Nu kwamen er nog slechts 150 betogers opdagen, voor de VRT genoeg om er een reportage over te maken (duizenden Vlamingen op het zangfeest krijgen die aandacht niet).
Men moet geen politiek analist zijn om te zien dat al dat betogen en staken de mensen niet meer aanspreekt. Dat geldt stilaan ook voor de verkiezingen en niet alleen hier.
Zo hebben we dit weekeinde nog meegemaakt dat de grote overwinnaar van de eerste ronde van de Oostenrijkse presidentsverkiezingen de kandidaat is van het extreemrechtse FPÖ, de partij van wijlen Jörg Haider, die zijn partij groot maakte en daarna in de vernieling stortte (doet denken aan Hugo Schiltz) en die ervoor zorgde dat big Loulou Michel de Belgen toen afraadde nog naar Oostenrijk te gaan skiën. Die partij maakt nu kans daar de nieuwe president te gaan leveren. In de eerste ronde haalde hij meer dan 35%, terwijl de peilingen hem er maar 20% gaven… In de eindronde moet hij het zelfs niet eens opnemen tegen een kandidaat van de socialisten of christendemocraten die ook daar traditioneel de lakens hebben uitgedeeld sinds WO II. Zijn tegenkandidaat is een oude ex-leider van de groenen, partij waarmee hij gebroken heeft (nog zo’n teken des tijds), waardoor hij nu opkomt als onafhankelijke. Ook hij kreeg meer stemmen dan de traditionelen.
Links wil de problemen van vandaag blijven oplossen met de remedies van gisteren. Dat slaat niet meer aan en is de reden waarom het niet meer lukt.
De parlementaire commissie i.v.m. de aanslagen in Zaventem en Maalbeek moet nog met haar eerste vergadering beginnen en toch is er al een slachtoffer: Yves Mayeur, burgemeester van Broekzele. Eigenlijk gaat het om een collatoral damage, zoals nevenschade tegenwoordig heet, want Mayeur lag al onder vuur van vóór de aanslagen en dit in zijn eigen Brusselse omgeving die hij op een eerder dictatoriale wijze zijn wil wou opdringen.
De miserie van Mayeur gaat feitelijke terug naar zijn beslissing om in het centrum van de hoofdstad een soort voetgangerszone in te voeren. Op zich is daarmee niets mis, maar de praktijk wil dat ge zoiets toch best even doorspreekt met de betrokken neringdoeners. Hij had bv de bewegwijzering kunnen aanpassen, eventuele overstapparkings kunnen voorzien of ervoor kunnen zorgen dat de netheid van de nieuwe zone gegarandeerd bleef. Niets van dat alles en de ondernemers van het centrum, die door de socialist Mayeur alleen maar als kapitalisten worden beschouwd, zou de hele verandering door de strot geduwd krijgen. Dat was in elk geval het PS-plan.
Het pakte anders uit en wel op een heel originele manier. Mayeur en de Open VLD-schepen Ampe, die dachten te gaan lunchen in het gastronomisch restaurant Cécila, werden daar door de bazin/kokkin, netjes aan de deur gezet. Ze had geen zin, zei ze, iemand te bedienen die haar zaak grote schade had aangebracht, haar omzet met 40% had doen dalen en er de oorzaak van was dat ze twee personeelsleden had moeten afdanken. Du jamais vu, zelf niet in Brussel waar ze wel e.e.a. gewend zijn.
Daar bleef hij trouwens niet bij, want ook andere centrumzaken weigerden Mayeur nog te bedienen en hebben zelfs posters met zijn foto op hun deuren geplakt, met daarop – in de twee landstalen – de foto van de burgemeester, met de vermelding dat hij niet meer welkom is én daarenboven de verwijzing dat Mayeur niet eens verkozen was. Zoals ik ook al in een vorige blog geschreven heb, had de PS bij de laatste gemeenteverkiezingen de uitgaande burgemeester Thielemans als lijsttrekker vooropgesteld omdat men toen al wist met Mayeur niet genoeg stemmen te zullen halen. De kans is groot dat de Vlaamshatende driftkikker bij de volgende verkiezing helemaal niet meer zal gevraagd worden nog mee te doen. De betrokken Brusselaars zouden er trouwens best aan doen de partij te vragen de garantie te geven dat men hem na de verkiezingen weer niet inwisselt voor iemand die wél de stemmen heeft gehaald.
‘ De grootste schurk is de Duitse ex-kanselier Gerhard Schröder, die de Duitse arbeidsmarkt eerst heeft uitverkocht aan het bedrijfsleven en daarna zichzelf heeft verkocht aan het Russische Gazprom’.
Bovenstaande uitspraak, in De Tijd van dit weekeinde, is niet van e.o.a. rechtse extremist, maar van Paul Magnette (PS), minister-president van Wallonië, socialist dus net zoals die Gerhard Schröder die hij zo verguist.
Voor wie het zich niet meer zou herinneren: Schröder werd Duits bondskanselier van 1998 tot 2005 en vormde voor twee legislaturen een coalitie met de Duitse groenen, waarbij Joschka Fischer de vicekanselier werd. Samen hervormden zij, met medewerking van de vakbonden, het Duitse arbeidsmarktsysteem, waarbij de werkloosheidsuitkeringen en de sociale zekerheid werden samengevoegd. Dat gebeurde in vier fasen en werd bekend onder Hartz I, II, III en vooral Hartz IV. Peter Hartz, de man achter het plan, eveneens een sociaaldemocraat, was een vroegere personeelsdirecteur van VW, bij wie hij ook in de Raad van Bestuur zat. Duitsland kende toen meer dan elf miljoen arbeidslozen en werd stilaan de zieke man van Europa genoemd. Na Hartz IV werden werkloosheidsvergoedingen beperkt in de tijd en kregen mensen die uit het systeem vielen een soort OCM-vergoeding, die ze echter konden verhogen door bepaalde zgz ‘mini-jobs’ te aanvaarden. Het resultaat van de Hartz hervormingen was wel dat Duitsland er bovenop kwam en ook internationaal weer ging meetellen, iets waarvan Frau Merkel tot nu toe de vruchten heeft geplukt (dat was althans tot vóór ‘Wir schaffen das’).
Wat Magnette over Schröder vertelt is maar de halve waarheid. Hij heeft gelijk, waar hij zegt dat de Duitser zichzelf verkocht heeft aan de Russische gas en olie-industrie. In dat opzicht is hij te vergelijken met onze Vande Lala en Vanden Bossche, om maar enkele te noemen die zich ook sociaaldemocraten noemen en niet vies van privégeld, als ze het in hun eigen zak kunnen steken. De Hartz IV hervorming was echter nodig om het land er weer boven op te krijgen – wat tenslotte gelukt is. Dat ze daar in Wallonië van gruwelen, is de logica zelf. Daar leeft een ‘significant’ deel van de bevolking uitsluitend van staatssteun en werkloosheidsvergoedingen. Een beperking daarvan in de tijd zou betekenen, dat die straks moeten gaan werken, stel je voor! En dat alles terwijl Vlaanderen ervoor zorgt dat er op alle mogelijke manieren geld naar hen toestroomt. Officieel 6 tot 7 miljard euro per jaar, in werkelijkheid zowat het dubbele, omdat Wallonië geen eurocent bijdraagt voor de afbetaling van de Belgische schulden, die op dit ogenblik - volgens het laatste jaarlijks overzicht van Eurostat – 434 miljard euro bedragen.
Dat Wallonië steeds verder de linkse toer op gaat, heeft trouwens niets te maken met de retoriek over sociaaldemocratie, maar louter met het feit dat de PS kiezers blijft verliezen aan de communisten van de PTB, de Waalse zusterpartij van onze PvdA. Die zijn zo links dat – om de woorden van wijlen Franz-Josef Strauß te gebruiken – “ Er links van hen alleen nog de afgrond gaapt (in het Italiaans: ‘dirupo’!)”.
Volgens een laatste rapport van netbeheerder Elia heeft dit land tegen 2023 nieuwe elektriciteitscentrales nodig. Tegen die tijd zullen dan de huidige, oude kerncentrales toch onherroepelijk dicht gaan en bestaat er minder kans dat we nog volop gedepanneerd zullen worden door onze buurlanden, waar men met ongeveer dezelfde problemen zit.
Er is al enige tijd nogal wat deining over die kerncentrales bij ons, omdat die om de haverklap stilgelegd dienen te worden – al dan niet bij onderhoudswerken - wat nu niet precies van die aard is om meer vertrouwen in kernenergie te scheppen. Toch is het allemaal niet zo erg als het lijkt, want het gaat steeds om productieproblemen en niet om veiligheidsproblemen. Verder denk ik niet dat er ergens een grotere transparantie is dan in de kernenergiesector, want letterlijk alles wordt gemeld en gedocumenteerd. Alhoewel men de indruk zou krijgen van het tegendeel, vallen van onze kernreactoren niet méér uit dan wat gemiddeld over de hele wereld gebeurt. Dat dit uitvalpercentage stijgt met de ouderdom van de centrales, is de logica zelf maar daarom nog geen reden tot paniek.
Hoe dan ook, ooit zal ook hier de energieproductie moeten komen van alternatieve bronnen. Daar wordt wel aan gewerkt, maar aan het tempo waaraan dit nu gebeurt zullen we er in 2023 niet mee klaar zijn. De weinig nieuwe gascentrales die er nu zijn, renderen niet en zullen alleen als reserve behouden blijven als ze de staat ze zal subsidiëren, ook als ze niet werken. Alsof we nog niet genoeg betalen aan allerlei groene stroomcertificaten, die voor sommigen opbrengen, maar door iedereen moeten betaald worden. We hebben al meegemaakt wat dat betekent, denk maar aan de zgz ‘Turteltaks’(een verkeerde naam: dat had de ‘Freya taks’ moeten zijn).
Ondertussen kunnen de media zich bezig blijven houden met het oplijsten van de mankementen in Tihange en Doel en met de klachten vanuit o.m. Duitsland. Wat die laatste bemoeienis betreft, is er maar één antwoord: ‘Wir schaffen das’…
De affaire Belgocontrol lijkt plots in een stroomversnelling te komen. Nu blijkt dat, volgens het gesloten akkoord van de directie met één vakbond – een van de redenen voor de golf van ziektemeldingen – men ook luchtverkeersleiders uit het buitenland kan aanwerven. Dat gaat men nu ook effectief doen: een vijftiental meteen en vijfendertig volgend jaar. Na een korte opleiding kunnen die worden ingezet en zouden situaties zoals deze op Charleroi en Luik niet meer mogen voorkomen. Opmerkelijk dat het meteen wél kan als het in Wallonië fout loopt. Zaventem ligt ook maar in Vlaanderen…
Er waren trouwens ook al nieuwe medewerkers ter plaatse aangeworven, maar vóór die operationeel worden zijn we twee jaar verder. Nu blijkt ineens ook dat er in een latere fase sprake is van de verhuis van 300 militairen naar de site van Belgocontrol, iets dat ikzelf al suggereerde in mijn blog van gisteren.
I.v.m. de plotselinge ommekeer in de werking van Belgocontrol dient aangestipt dat de vakbonden het plan van de aanwerving van buitenlanders niet genegen zijn. Die hebben nog liever dat alles geregeld in de soep draait. De stilstand op Charleroi en Luik was ook het gevolg van een tekort aan verkeersleiders, die bij Belgocontrol alleen stand-by moeten zijn op vrijwillige basis. Hadden ze trouwens ingestemd met de uitbetaling van hun compensatie-uren, dan had men het probleem ook kunnen oplossen zonder beroep te moeten doen op tijdelijken.
Kortom, nu kan alles ineens wel. Het lijkt wel het verhaal van een Grieks drama, waarbij op het einde een Deus ex machina verschijnt die het onmogelijke waar maakt.
---
Het is niet alleen bij Belgocontrol dat het structureel fout zit, waardoor men constant met een tekort aan werknemers zit. Datzelfde blijkt zich ook voor te doen bij het gevangeniswezen, waar de cipiers nog zo’n 500.000 vakantiedagen tegoed zouden hebben. Een half miljoen oftewel gemiddeld 65 dagen (drie maanden) per cipier!
Bij het leger is het al niet veel beter. Daar heeft men het laatste jaar al meer diensturen geklopt dan op alle buitenlandse missies van de tien vorige jaren samen. Dat heeft in de eerste plaats natuurlijk te maken met de terreurdreiging. Hierover hoort men echter niet klagen. Wie kiest voor het leger, weet dat hij geen 9 tot 5 job heeft.
Toch duiden deze cijfers aan dat er nogal wat fout loopt in dit landje en dat men daarvoor de schuld niet zozeer moet geven aan de huidige federale regering, maar aan alle die daarvoor kwamen en die zowat alles wat mogelijk fout kon gaan, ook fout hebben laten lopen.
Het gaat niet goed met den Belgiek en het ziet er niet naar uit dat het morgen beter zal worden. Er heerst een algemene malaise waarvoor geen snelle oplossingen te verwachten vallen. Zaventem werkt weer, maar niet voluit (kan ook niet) en heel wat zakenmensen blijken er als klant afgehaakt te hebben wegens de uren tijdverlies die men er nu heeft o.w.v. de veiligheidscontroles. De Brusselse metro loopt bijna terug op schema, maar het verkeer moet nog altijd rekening houden met de gesloten tunnels. De neringdoeners in het centrum van Brussel zien zwarte sneeuw. De toeristen haken af, voor zover ze al in het centrum geraken. Dat laatste heeft niet in de eerste plaats te maken met de aanslagen, maar met het omvormen van een nieuwe, grote voetgangerszone, die er gekomen is zonder ook maar enige inspraak van de plaatselijke middenstand. Mede als gevolg daarvan willen enkele restaurants de tirannieke burgemeester Mayeur zelfs niet meer bedienen. Op één plaats is hij al de deur gewezen! Veel bedrijven werken met gedeeltelijke technische werkloosheid en er dreigen tal van faillissementen als deze situatie nog lang aanhoudt.
De luchthavens van Charleroi en Luik hebben grote problemen omdat daar enkele luchtverkeersleiders nu echt ziek blijken te zijn. Eerder dan van zieke werknemers kan men zeggen dat de situatie binnen Belgocontrol zelf verziekt is. Er blijkt al jaren een tekort aan luchtleiders te zijn, er werden ondertussen wel nieuwe kandidaten aangeworven, maar de opleiding ervan duurt twee jaar. Men vraagt zich af of men dan tijdelijk geen militaire luchtverkeersleiders zou kunnen inschakelen en eens even niet te letten of die wel de juiste diploma’s hebben, maar dat schijnt in dit land niet te kunnen. Over Eurocontrol wordt zelfs niet eens gesproken, waarschijnlijk omdat men schrik heeft dat die straks de hele zaak wel eens zouden kunnen overnemen.
Tussen al dat trieste nieuws komen dan nog de vakbondsaankondigingen van nieuwe stakingen vanaf eind april. Die zullen officieel wel de nieuwe regeringsmaatregelen onder vuur nemen, maar in de eerste plaats hebben die eerder te maken met de syndicale verkiezingen die in mei plaats vinden. Dat is ook de reden waarom de vakbonden niet samen staken, maar elk een eigen agenda hebben. We zullen er maar niet van wakker liggen, ook al niet omdat – o, wonder! - het Spoor, De Lijn en zelfs Belgocontrol er niet aan meedoen, evenmin als diverse federale overheidsdiensten.
Voor de rest is het koffiedik kijken hoe dat allemaal verder gaat verlopen en of het nog ooit wordt zoals voorheen. Straks krijgt Urbanus nog gelijk toen hij zong dat het misschien morgen wel beter zou worden, maar nooit meer goed…
Het politieke nieuws blijft in de ban van twee ministeriële uitspraken van vorige week: die van Jan Jambon over het ‘significant’ deel moslims dat danste van vreugde na het nieuws van de aanslagen in Brussel en Zaventem, en de uitspraak van Kris Peeters dat we allemaal boven onze stand leven. Hoe hard de kritiek ook is die zij daarover krijgen, ze hebben beiden ergens gelijk.
Er werd hier en daar door moslim jongeren wél gedanst in Brussel en daarover zijn bij OCAD, de Nationale Veiligheidsraad, minstens drie bewezen feiten gemeld. Ook politiemensen en brandweerlui bevestigen dat. Alleen had Jambon – die niet altijd even vlot ter tale is - dat wat ongelukkig geformuleerd door het woord ‘significant’ te gebruiken, waarover de in hoofdzaak linkse critici gevallen zijn. In feite een semantische discussie over dat ene woord. Van dat stenen en flessen gooien zijn er zelfs beelden. Dat dansen gebeurde trouwens niet alleen in Brussel, maar ook bij de bagagisten op Zaventem, waarvan de meerderheid allochtonen zijn en waarvan er daarna enkele zijn ontslagen. Dat de moslim gemeenschap, hun geestelijke hiërarchie op kop, tegen de aanslagen heeft geprotesteerd en mee is opgestapt in de mars tegen de haat (die een mager beestje was), is waar, maar onvoldoende. Er moeten in die gemeenschap ‘significant’ veel mensen geweest zijn die wisten dat er in de Brusselse regio e.e.a. uit de hand liep, maar niemand heeft dat toen tijdig gemeld. Zoiets heet schuldig verzuim. De voedingsbodem voor terrorisme is er nog steeds in Brussel en de vraag is maar of die moslims in de toekomst wél iets gaan komen vertellen als ze onregelmatigheden ter zake opmerken. Ik heb daar meer dan mijn twijfels over.
Zoals ik al aanstipte in mijn blog van gisteren, vind ik dat Peeters gelijk heeft, waar hij zegt dat we allemaal boven onze stand leven. Dat geldt echter in de eerste plaats als land en voor onze overbodige overheidsinstellingen en diegenen die daarvan profiteren. Een Brussels minister-president die voorstelt er nog een politieniveau bij te doen of een burgemeester (die van Vorst) die de zes Brusselse politiezones wil vervangen door negentien gemeentelijke, zijn niet goed wijs. Dat laatste is teruggaan naar de tijd van Quick en Flupke, die nog met een champetter te maken kregen. Deze laatste opmerking is niet van mij, maar van Lukas Vander Taelen in zijn column van gisteren in De Tijd. Vander Taelen woont al jaren in de hoofdstad en is een van de weinigen die over Brussel de dagdagelijkse waarheid schrijft (en daarom van de groene kieslijsten werd geschrapt!).
Als er geen werk wordt gemaakt van al die overbodig geworden instellingen en instanties, zullen we miljarden blijven verliezen waarvoor tenslotte Jan met de pet zal moeten opdraaien. Als er niet echt bespaard wordt, zullen straks onze sociale zekerheid én onze pensioenen niet meer betaalbaar zijn. Het is trouwens niet zo dat mensen die hun job verliezen in de Senaat, de Provincieraden e.d. morgen op straat staan en/of in een zwart gat zullen vallen. Een voorbeeld is de Nationale Bank, waar momenteel een aantal mandaten bevestigd of vervangen worden. De meeste van de mensen die daar vervangen worden, hebben nog een andere lucratieve job of krijgen er wel een. Die gaan daar echt niet slechter van worden en dat geldt ook voor de Senaat en de Provincieraden, die voor de meesten maar één van hun bezigheden zijn.
Terwijl er voor Galant al vrij vlug een opvolger werd gevonden – in Vlaanderen trouwens een nobele onbekende die nog nergens potten gebroken schijnt te hebben (type natte dweil) – was er voor de opvolging van Madame Non een originele zet. CdH-voorzitter Lutgen, nooit verlegen voor een stunt, heeft de taken van Milquet gesplitst en haar vervangen met twee nieuwe ministers voor de Franse Gemeenschap. Dat zoiets vragen doet rijzen, is een open deur intrappen, al weten we van Milquet dat die vooral zichzelf superieur voelde tegenover haar omgeving, zo super dat iedereen blij is dat ze (voorlopig?) uit de politiek vertrokken is, ook in haar eigen partij. ‘Milquetiseren’ was zelfs een nieuw werkwoord geworden. Door Milquet tot een ware kunst verheven bij onderhandelen, waarbij ze reeds of bijna goedgekeurde teksten bleef amenderen en herformuleren tot er van de oorspronkelijke tekst weinig of niet meer overbleef. Wat dat betekende hebben we meegemaakt bij de fameuze regeringsvorming die 541 dagen duurde, tot ze het zover kreeg dat de N-VA uit de onderhandelingen stapte en de PS erbij kwam.
Nu Madame Non door twee collega’s vervangen wordt, die samen echter niet méér wedde krijgen dan Milquet er alleen had, is het de vraag of eerstgenoemde teveel betaald werd of de andere twee te weinig. Feit is wel dat er nog maar eens een extra ministerpost gecreëerd werd in een regering die er al meer dan genoeg had. E.e.a. bracht met zich mee dat men zo ook te weten kwam dat de Waalse deelregering twaalf ministers heeft, de Vlaamse slechts negen. Dat terwijl er bijna dubbel zoveel Vlamingen als Walen zijn. Vlaanderen werkt dus, nog maar eens, efficiënter en dat heeft dan weer tot gevolg dat de Hoge Raad voor Financiën vindt dat onze regio meer moet besparen, terwijl het Brusselse Gewest, dat duidelijk niet efficiënt werkt, dat minder zou moeten doen. Dit is werkelijk de wereld op zijn kop, zodat zelfs Geert Burger dan toch eens zijn tanden heeft laten zien door die absurditeit ervan aan te klagen.
Voor één keer heeft ook Kris Peeters eens iets zinnigs verteld, nl dat we in dit land allemaal boven onze stand leven. Een staat wiens schulden hoger zijn dan het bbp en niet tegenstaande dat toch nog steeds meer blijft uitgeven dan het heeft, leeft inderdaad boven zijn stand. Ook Patje Dewael geeft Peeters trouwens gelijk en stelt de vele overheidsniveaus in vraag. En zeggen dat Brussels minister-president Vervoort daar nog eentje bij wil doen. Die zou bij de politie in Brussel een soort overkoepelend orgaan willen installeren, zodat hij zijn zes huidige politiezones kan bewaren. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof! Gaan ze het daar in Brussel ooit snappen?
Zaterdag in de namiddag kreeg ik bij het opstarten van mijn PC een mededeling bij Google dat er e.e.a. diende aangepast te worden. Ik had dat misschien beter eens goed nagekeken, want toen ik daarna Internet Explorer aanklikte, kreeg ik geen Google meer maar iets dat zich ‘MSN België Hotmail Outl.’ noemt. Daar dit net bij het begin van het weekeinde gebeurde moest ik wachten tot maandag alvorens dat probleem kon worden opgelost…
Dat is ondertussen gebeurd en die MSN staat voor Microsoft, die het steeds nog niet kan hebben dat ik geen Windows 10 wil. Gelukkig heb ik een goede systeembeheerder die al die Microsoft rommel er vakkundig heeft uitgesmeten.
Hieronder dan, met enige vertraging, mijn blog voor vandaag, maandag.
---
In een interview met De Morgen heeft Yves Leterme, ex CD&V voorzitter, ex Vlaams minister-president, ex Belgisch premier en ex kandidaat burgemeester van Ieper, verteld dat te kiezen voor een tweederangs post van Eurocommissaris voor Marianne Thyssen i.pl.v. voor die van Belgische eerste minister voor Kris Peeters, een serieuze strategische fout is geweest van zijn (ex?) partij. Hij heeft gelijk, al is het tegelijkertijd een open deur intrappen, want ik denk niet dat één politiek commentator van buiten de partij dat al niet verteld heeft (ondergetekende inbegrepen). De vraag is dan eerder waarom hij er nu mee af komt, anderhalf jaar later, terwijl hijzelf ondertussen via een dikbetaalde job als vicevoorzitter van de OESO voor een minstens even dik betaalde beland is bij een soort denktank die ergens in Scandinavië democratische grondwetten e.d. ontwerpt voor ontwikkelingslanden. Dat hij zijn laattijdige commentaar op zijn (ex?) partij dan nog uitgerekend kwijt kan in een krant van de huidige oppositie, spreekt boekdelen.
De CD&V is natuurlijk niet meer de overheersende Vlaamse partij die vroeger de CVP was, maar met Kris Peeters als federaal premier zou de partij heel wat meer gewogen hebben op het regeringsprogramma dan nu het geval is. Al bij al is Charles Michel toch ook maar de voorzitter van een eerder bescheiden Waalse partij die het wél heeft aangedurfd. Hoe klein die MR partij is, wordt met de dag duidelijker, omdat ze er nog amper in slaagt degelijke kandidaten te vinden voor de overdaad aan ministerposten die ze volgens de Grondwet kon krijgen (7 ministers uit 20 Kamerleden!). De MR is gewoon te klein om zeven topministers te leveren. Michel had al zijn minister van Begroting (Jamar) moeten vervangen, die er een potje van maakte en met Galant is het niet beter afgelopen. Ze wordt opgevolgd door een zekere François Ballot, een in Vlaanderen nobele onbekende, die mobiliteitsspecialist zou zijn. Dat had misschien iets voor Leterme kunnen zijn. Lach niet: die man heeft Waalse roots en is een aanhanger van Standard! Misschien kwamen we dan ook te weten hoe hij destijds feitelijk dat Dexia verhaal heeft opgelost, vooral nadat die bank, ondanks drie miljard euro staatssteun, via een dochteronderneming in Luxemburg erin slaagde het grootste aantal zgz ‘schermvennootschappen’ op te richten om hier belastingen te ontwijken, zoals we ondertussen weten uit de Panama Papers…
Er zijn plannen om de ingang van de Senaat te vernieuwen en tegelijkertijd beter te beveiligen. Die grap zou zo’n 126.000 euro gaan kosten. Dat alles voor een instelling die compleet overbodig is geworden, met minder dan 100 bezoekers per week en zo’n acht vergaderingen per jaar. Ze hadden die Senaat beter al lang afgeschaft, zoals ik hier al meermaals geschreven heb. Het aantal zetels mag dan al gereduceerd zijn, de onderhouds- en logistieke kosten blijven en dat gaat over een paar miljoen euro per jaar. Dat laatste geldt trouwens ook voor de Provincieraden, waarvoor men in Antwerpen een nieuw gebouw neerzet, waarvan men nu al weet dat het veel te groot zal zijn o.w.v. de ondertussen genomen beslissing het aantal vertegenwoordigers te verminderen. Dat gebouw kan later misschien ingenomen worden door de Vlaamse regering, als die ooit uit Brussel zou verhuizen.
Buiten Senaat en Provincieraden is er trouwens nog iets dat beter afgeschaft zou worden in dit land en dat zijn de ministeriële kabinetten. Uit een recent internationaal onderzoek is gebleken dat die nergens voor nodig zijn. In Nederland, Duitsland en de Scandinavische landen blijken die niet of nauwelijks meer te bestaan, in de zuidelijke landen wél, waar ze eerder beschouwd worden als een zekere hofhouding. Tot wat dat kan leiden, hebben we zopas nog meegemaakt in de zaak Milquet. Madame Non had op het einde van de federale legislatuur zo maar even acht nieuwe kabinetsmedewerkers aangenomen, die helemaal niet nodig waren voor de dagelijkse gang van zaken, maar die goed van pas kwamen tijdens haar verkiezingscampagne. Milquet is daarvoor in staat van beschuldiging gesteld wegens belangenvermenging en is moeten aftreden. In landen waar ministers geen kabinetsmedewerkers hebben, bestaat er een vaste administratie die, officieel althans, politiek neutraal hoort te zijn en ervoor zorgt dat het te verrichten werk gewoon doorgaat, ook als er een minister van een andere politieke strekking komt te zitten. Onnodig te zeggen dat die medewerkers, net zoals de senatoren en de provinciale vertegenwoordigers, onze staatskas aardig wat extra geld kosten.
In zijn burgermanifesten bepleitte destijds ook Verhofstadt, als oppositielid, de afschaffing van de kabinetsmedewerkers (en ook van de provincieraden). Tot hijzelf aan de macht kwam, zijn woorden inslikte en het programma van de PS uitvoerde, die – naar Frans voorbeeld – de kabinetsmedewerkers wél behield. Verhofstadt is de grootste politieke ramp die dit land in het algemeen en Vlaanderen in het bijzonder heeft meegemaakt. Het zou een leuke tip kunnen zijn voor would-be schrijvers om eens een fictief verhaal daarover te schrijven dat zich bv af zou spelen in een verre toekomst. Een soort terugblik, zeg maar, met bv wat zou gebeurd zijn mocht pinocchio zijn woord gehouden hebben…
De perikelen met de luchtverkeersleiders mogen dan al grotendeels zijn teruggebracht tot redelijke proporties, het verhaal is de wereld rondgegaan en heeft het imago van dit land, dat er al niet bijster goed uitzag, alleen maar meer vertroebeld.
Het begon al met de aanslagen in Parijs, die vanuit Molenbeek georganiseerd bleken te zijn, waarop Hollande terecht reclameerde. Het beterde er niet op toen bleek dat een van de gangsters die aan de aanslag ontkomen was, bijna vier maanden kon onderduiken in Brussel en dat het verhaal zich herhaalde, toen hetzelfde bleek gebeurd te zijn met een tweede terrorist. Die blies zich dan wél op, was niet alleen betrokken in de aanslagen in Brussel en Zaventem, maar zelfs – samen met zijn broer – bij die van Parijs. Ook hij kon maanden ongestoord hier rondlopen, nadat hij in Turkije aan de Syrische grens was opgepakt en via Nederland naar hier teruggestuurd. Sultan Erdogan zorgde er mee voor dat ook dit verhaal de wereld rond ging.
De zgz ‘hooligan’ betoging daarna in Brussel mag voor ons dan al een fait divers geweest zijn, ook deze zaak haalde de wereldpers en het bijna collectief afhaken van de vluchtverkeersleiders maakte het verhaal compleet. Niemand die nog betwist dat België geen ‘failed state’ is, die voortaan best vermeden wordt. De Brusselse horeca en middenstand weten er ondertussen alles van, om nog te zwijgen over de reissector.
En zelfs daar hield het slechte nieuws over België niet op. In Luik gijzelden boze staalarbeiders enkele directieleden van een Franse firma die zo goed was hun bijna failliete bedrijf over te nemen en maakten een puinhoop van hun eigen fabriek door er brand te stichten en met heftrucks grote schade aan te brengen.
Is er dan helemaal geen goed nieuws te vertellen over dit land? Toch wel: de kans bestaat dat – ondanks alles wat er zich in Zaventem heeft afgespeeld – Lufthansa nog deze maand beslist Brussels Airlines, waarin het reeds een participatie heeft, volledig over te nemen. Dan wordt het daar misschien wat gründlicher, freundlicher und gemütlicher…
En dan is er nog dit: volgens Paul Magnette, de Waalse minister-president, leven de Walen niét op de kap van de Vlamingen. Hij vergeet er wel bij te zeggen dat ze van ons – in theorie, volgens de nieuwe financieringswet, tot 2025 – elk jaar zo’n 12 miljard euro toegestopt krijgen, waarbij zij er dan nog niet in slagen hun eigen begroting in evenwicht te hebben. Hij was wel zo eerlijk toe te geven dat tweederden van de sociale bijdragen komt van de Vlaamse werknemers en dat de alternatieve financiering van de sociale zekerheid ook voornamelijk door Vlaanderen betaald wordt. Het puin ruimen, dat nu te gebeuren staat, zal ook zijn prijs hebben. Ra, ra, wie dat gaat betalen?
I.v.m. de schaamteloze boycot door de luchtverkeersleiders, kan men niet anders dan met weemoed terugdenken aan wat de pas verkozen Amerikaanse president Ronald Reagan destijds bij een gelijkaardige actie in zijn land deed: hij ontsloeg ze collectief, gaf ze geen kans nog ooit dat werk uit te voeren en zette op hun plaatsen de luchtverkeersleiders van de US-Army. Zover zal/kan het hier niet komen, misschien zijn de luchtverkeersleiders van ons leger daarvoor ook niet optimaal opgeleid. Mocht dat laatste het geval zijn, dan wordt het tijd daaraan iets te doen, zodat schandelijke praktijken zoals nu bij Belgocontrol omzeild kunnen worden. Er zijn ook nog andere mogelijkheden.
Zo is er al langer sprake van de nationale luchtverkeersleidingen te doen samensmelten. Het is heus niet meer van deze tijd dat elk Europees land er zo’n dure instelling op na moet houden, zeker niet als die niet betrouwbaar blijkt te zijn. Er bestaat trouwens al een Eurocontrol, maar die mag voorlopig alleen opereren boven de 8.000 meter hoogte. In Nederland, om nog maar eens te vergelijken, stamt de laatste werkonderbreking in de sector uit de jaren 1970 (en dat gebeurde er toen ook door zich collectief ziek te melden). Daar doen de collega’s het al sinds 2005 met een arbeidsovereenkomst die werken tot 58 jaar voorziet. Die blijken daar dus wél bestand te zijn tegen enkele jaren extra stress.
Zelfs de mondiale vereniging van luchtvaartmaatschappijen, de IATA, vindt het niet kunnen wat bij Belgocontrol gebeurde. Ze noemt het een gebrek aan fatsoen, zeker voor zo’n goedbetaalde beroepsmensen (tot 12.000 euro bruto maandloon!), die blijkbaar niet ten volle beseffen dat ook Brussels Airport en Brussels Airlines hen indirect werk verschaffen.
Enfin, de verschillende huidige nog nationale luchtverkeersleidingen samensmelten is misschien nog niet mogelijk noch wenselijk (we hebben al genoeg Europa), maar plaatselijk zou dat wel het proberen waard zijn. In Benelux verband bv.
Voorzitter De Scheemaecker heeft voor deze week de raad van bestuur van Brussels Airport bijeengeroepen. Met de negatieve ervaringen die hijzelf in een vorig leven bij de NMBS heeft opgedaan, is het uitkijken wat het resultaat van die bijeenkomst zal zijn. Ondertussen is het alleen maar te hopen dat de toestand op de (k)luchthaven verder gunstig evolueert. Er werken daar te veel mensen om zich om zich nog dergelijke fratsen te kunnen blijven veroorloven.
Het lijkt erop dat ze daar in en rond Brussel compleet gek aan het worden zijn. Nadat er op de luchthaven van Zaventem met zweet, bloed en tranen een nieuwe start was genomen en het met de nieuwe veiligheidsmaatregelen al een heel kunstje werd om er tijdig te geraken, gaat een deel van de luchtverkeersleiders van Belgocontrol het werk neerleggen! Tussendoor wordt er op de weg naar de luchthaven nog een verdacht voertuig aan de kant gezet, omdat het via zijn kenteken gesignaleerd was voor e.o.a. overtreding. Resultaat: alles weer potvast, zowel op de wegen naar de luchthaven als op de start- en landingsbanen. Hallucinant!
Het zal daar alleen wel niet mee te maken hebben, maar ook het thema van de nieuwe pensioenmaatregelen zou in de Belgocontrol affaire hebben meegespeeld. Ook de verkeersleiders zouden straks nl wat langer moeten werken om hun volledig pensioen te kunnen krijgen. De besparingen op de pensioenuitgaven door de regering Michel gaan tegen het einde van deze legislatuur zo’n 400 miljoen euro bedragen op een totaal bedrag van liefst 18 miljard en zouden daarenboven nog gespreid worden in de tijd. Dat terwijl de ambtenarenpensioenen ook straks nog steeds zullen berekend worden op de laatste 10 dienstjaren, terwijl het in de privé gaat over een hele carrière. Als de lonen bij de ambtenaren bv zouden stijgen met 1% dan krijgen de gepensioneerden die verhoging ook nog altijd. Waar maakt men zich druk over? Als men de protesten erover vanwege de vakbonden hoort, lijkt het wel alsof die ambtenaren, die – zoals iedereen – straks wat langer zullen moeten werken, tijdens die extra jaren geen loon zouden krijgen. Dat is niet zo, maar zo komt het wel over. Zelfs stakingen worden niet uitgesloten en het lijkt erop dat we met de zaak Belgocontrol al een voorsmaakje gekregen hebben…
In de marge van bovenstaande, nog dit: bij de NMBS hebben treinpersoneel en magistraten na 36 dienstjaren ook al een volledig pensioen. Die 36 tellen nl als 45 gewerkte jaren. M.a.w. men wordt daar ook betaald om niét te werken.
---
En dan, om te sluiten, iets heel anders. Bij Studio 100 is een boekhouder er met 4 miljoen euro vandoor. Voortaan heet het bedrijf nu Studio 96!
In mijn jeugd, zeg maar de jaren 1950, was het traditie dat ambtenaren aan een lager loon werkten, met als compensatie dat ze het vooruitzicht zouden krijgen op een beter pensioen. Wie het niet daarvoor deed moest al op e.o.a. manier gemotiveerd zijn om ambtenaar te worden, bv in het onderwijs, waar dan het mopje ontstond van de leraar die zei daarvoor 4 redenen te hebben: Kerstmis, Pasen, juli en augustus.
Er is sindsdien heel wat veranderd. Niet alleen werden de ambtenarenlonen opgetrokken, maar er kwamen ook tal van andere voordelen, die men in de privé niet had (denk maar aan het opsparen van ziektedagen en de zgz ‘diploma bonificatie’). Het eindigde er tenslotte mee dat ambtenaren zo goed als evenveel loon krijgen als in de privé, maar hun profijtjes behielden - In België schaft men nooit iets af - wat in de huidige financiële toestand niet meer houdbaar is. Het gaat om sociale gerechtigheid, om op termijn het wettelijke pensioensysteem in stand én geloofwaardig te houden.
De beslissing van de regering Michel om met deze sinterklaaspolitiek op te houden door privé en ambtenarij op eenzelfde wijze te beoordelen en te belasten, creëert natuurlijk veel kwaad bloed, niet in het minst bij de overheidsvakbonden, die nog steeds een zware vinger in de pap schijnen te hebben en nu al ‘acties’ aankondigen. De ‘verworven rechten’, weet je wel.
Toch is het niet meer van deze tijd dat een hoog opgeleide ambtenaar zijn studiejaren of mogelijke nog te plannen ziektedagen kan laten meetellen om met vervroegd pensioen te gaan, daar waar dit in de privé niet alleen niet kan maar ook nooit gekund heeft. De mensen leven tegenwoordig doorgaans langer, er komt een steeds grotere groep van gepensioneerden en een steeds kleinere van jonge mensen die dat alles zullen moeten betalen. Dit is niet vol te houden. Als deze regering er niet in slaagt daaraan iets te doen, zal een volgende dat wel doen en zal dat proces steeds pijnlijker worden.
