Ik ken een groot bedrijf waar een dertigtal medewerkers zich amuseerden door in een rubriek op Facebook hun eigen firma belachelijk te maken en in een negatief daglicht te stellen. Dat is niet slim, want iedereen kan Facebook lezen, ook de eigen personeelsdienst. Het resultaat was dat de werknemers die eraan meededen bij personeelszaken mochten komen en daar een serieuze vermaning kregen, die zelfs nadelig zou kunnen zijn voor hun verdere carrière bij het bedrijf in kwestie.
Nu blijkt dat die hele Facebook groep zich bij de sociale verkiezingen kandidaat heeft gesteld voor de post van vakbondsvertegenwoordiger. Wie zich nl daarvoor kandidaat stelt, zou de volgende vier jaar niet ontslagen kunnen worden, zelfs niet als hij/zij niet verkozen raakt. Karel Van Eetvelt, topman van Unizus en zo, waarschuwde al terecht dat er bij die kandidaten mensen zijn die er in de eerste plaats niet op uit zijn het bedrijf zelf noch de werknemers vooruit te helpen, maar alleen het eigenbelang. Misschien is dat een reden waarom er bij de huidige verkiezingen een record aantal kandidaten zijn komen opdagen, dat terwijl er steeds minder animo is bij de kiezers. Deze laatsten zijn ook niet verplicht eraan mee te doen en vooral de jongeren (-25 jaar) haken massaal af. Niet verwonderlijk als men ziet aan wat voor afbraakpolitiek de vakbonden tegenwoordig in dit landje doen. Probeer maar eens te dromen van een carrière in een ontredderd land.
Neem nu het verhaal van de cipiers. Die categorie van werknemers heeft een hoge weddenschaal, degelijke bevorderingskansen, hoge vergoedingen voor avond- en zondagswerk, zeer gunstige verlofregeling, ruime kledijvergoeding, korte werkweek, verlof met het oog op pensioen vanaf 55 jaar praktisch zonder loonverlies. Zelfs bij de NMBS, nog zo’n staat in de staat, zou men er jaloers op worden. Dat vinden de Franstalige cipiers echter nog niet genoeg en voor één keer dat ze wat moeten inleveren – wat gemakkelijk kan gecorrigeerd worden door het werk wat efficiënter in te richten (zoals de Vlaamse collega’s dat al hebben gedaan) – blijven ze staken. Een reden daarvoor zou kunnen zijn dat de meeste van de hierboven opgesomde voordelen verkregen werden via … stakingen en dat men bij de francofone vakbonden nog steeds denkt in 19-eeuwse termen, terwijl de wereld veranderd is en steeds sneller blijft veranderen. De echte achterliggende reden is echter dat men hoopt de huidige centrumrechtse regering zo te kunnen dwarsbomen. De Franstalige cipiersbonden worden grotendeels gedomineerd door de PS die nog steeds niet kan verteren dat ze na zo’n kleine dertig jaar uit de federale regering is gewipt.
Dat er boven Frankrijk een vliegtuigbotsing heeft plaatsgevonden met militaire luchtverkeersleiders, die daar al drie weken stakende civiele verkeersleiders aan het vervangen waren, kan aan die eerste groep gelegen hebben. Zeker is dat echter nog niet. Na het ontslag door Reagan is destijds in de USA geen enkele dergelijk incident gebeurd, terwijl er ook botsingen geweest zijn met civiele verkeersleiders in de controletoren. Denk maar aan dat Russisch vliegtuig met kinderen op schoolreis tegen een vliegtuig van DHL boven Zwitserland.
Het vervangen van civiel door militair personeel is en blijft een noodoplossing. Het feit alleen, dat men dit moet doen, wijst erop dat e.e.a. uit de hand aan ’t lopen is en dat is wat er nu in dit landje gebeurt. Dat het gerecht niet fatsoenlijk werkt, is geen nieuwigheid. Dat het nog slechter werkt dan vroeger omdat politie en veiligheidsdiensten overwerkt zijn en op hun tandvlees zitten, komt door de uitzonderlijke omstandigheden van de terreuraanslagen. De cipiersstaking, enkel en alleen in Franstalig België, heeft daar niets mee te maken. Het is een politieke staking gesteund (en misschien wel bedacht) door de PS. Met Di Pippo nog aan het bewind zou dit meer dan waarschijnlijk niet gebeurd zijn.
Bij de eerste vergadering van de parlementscommissie over de aanslagen* komt een Franstalige troela van het Défi (het voormalige Vlaamshatende FDF), Brussels staatssecretaris Cécile Jodogne, vertellen dat de Leuvense 100 niet al zijn ambulances naar Zaventem en Maalbeek had gestuurd. Dat was ook niet nodig, want de hulp ter plaatse was er meteen en ruim voldoende. De beschuldiging is te vergelijken met die van Brussels burgemeester Mayeur (PS), die de betoging van de zelfverklaarde hooligans bestempelde als een vervuiling vanuit Vlaanderen. Het lijkt er vanaf de eerste dag al op dat men straks de hulpdiensten nog gaat verantwoordelijk stellen voor de aanslagen, dit i.pl.v. de ware schuldigen: zij die het in Molenbeek zo ver hebben laten komen.
Vlaams Belang en de N-VA krijgen vanuit Franstalig België steeds te horen dat ze uit zijn op een splitsing van dit land. Met de georganiseerde chaos die tegenwoordig aan de gang is, lijkt het er eerder op dat het de Waalse PS is die er een eind aan wil maken. ‘Voort doen’, zou ik zeggen.
* De twee Nederlandstalige experts van de commissie, die al vóór de start ervan ontslag hadden genomen omdat ze gewraakt werden door de PS, zijn nog steeds niet vervangen. Volgens de woordvoerder van Dewael is de aanstelling ervan niet verplicht, zodat de kans groot is dat de PS ook daar zijn slag thuis haalt en we straks, met alleen maar francofone experts, een erg verwaterde versie van de oorzaken van de aanslagen zullen te horen krijgen.
De staking van de francofone cipiers gaat vandaag zijn veertiende dag in. Minister Geens heeft al zoveel toegegeven dat hij er zelf niets meer aan over houdt en heeft tenslotte gedaan gekregen dat het leger de dienstverlening in de Brusselse en Waalse gevangenissen van de politie gaat overnemen. Dat alles om een staking die men voor hetzelfde werk in Vlaanderen niet nodig acht omdat het gevangenispersoneel daar zelf de werkdruk heeft aangepast. Feitelijk betekent dat dat de francofonen voor datzelfde werk méér moeten hebben, maar dat ze daar lui of te lomp zijn om zelf eens hun hoofd aan de binnenkant te gebruiken.
Die francofone cipiers mogen nog van geluk spreken dat ze hun fratsen hier verkocht krijgen. Denk maar aan de oplossing die Ronald Reagan had om de staking van zijn verkeersleiders ongedaan te maken. Die schakelde ook het leger in en zette de militaire verkeersleiders op de plaats van de stakers, die zelfs daarna het verbod kregen nog ooit die functie uit te voeren. Let wel op: dit gebeurde niet in een totalitair regime, maar in een democratie.
Stel eens voor dat Geens die werkweigeraars een laatste kans zou geven om het werk te hervatten aan zijn voorwaarden met de ruime toegevingen die hij al gedaan heeft, maar erbij zou zeggen dat wie die niet accepteert en niet weer aan het werk gaat, ontslagen zou worden. Militairen zouden tijdelijk de vacant gekomen cipiersplaatsen innemen en later vervangen worden door nieuwe cipiers die daarvoor mochten solliciteren. Tegelijkertijd zou het werk gereorganiseerd worden zoals dat in Vlaanderen al gebeurd is en daar wél werkt. Daar is toch niets mis mee, of zie ik dat weer verkeerd?
Tenslotte nog dit: deze week beginnen de zgn ‘sociale verkiezingen’ voor ondernemingsraden en veiligheidscomités. Als de vakbonden achter die stakende cipiers het toch zouden halen, dan hebben ze in Wallonië en Brussel de leiders die ze verdienen en moeten ze daar maar de gevolgen van dragen. Het duidt nog maar eens aan dat dit een land is met twee verschillende werelden, waar het meer dan ooit tijd wordt om eens ernstig werk te maken van een splitsing. Men moet zo stilaan stekeblind zijn om niet te zien dat het Belgische federale niveau gewoon niet meer werkt.
We hebben in dit landje al e.e.a. meegemaakt op het gebied van stakingen. Vooral sinds het aantreden van de regering Michel zijn de stakings- en betogingsdagen niet meer op twee handen te tellen. Feit is wel dat die zo goed als niets hebben opgebracht voor de vakbonden en hun leden en dat we al enkele keren hebben meegemaakt dat niet alle bonden tegelijk iets ondernemen, wat verklaard zou kunnen worden door de er nu aankomende syndicale verkiezingen. Los daarvan waren er ook al enkele zgz nationale stakingen, waarbij de Vlaamse vakbonden niet meededen en zo maken we er nu weer een mee, die van de cipiers.
De staking van de cipiers in de Brusselse en Waalse gevangenissen duurt nu al een kleine twee weken en werd in gang gezet door het gevangenispersoneel zelf, niet door de vakbondstop. Die top heeft al tot twee keer toe een ontwerpakkoord gesloten met bevoegd minister Geens, maar dat akkoord werd evenveel keren door de basis afgewezen. In mijn blog van 5 dezer vond ik het al raar dat er wel gestaakt werd in Franstalig België, maar niet in Vlaanderen, terwijl het blijkbaar toch om een federale materie ging. Dat laatste werd nergens in de media vermeld, maar het feit dat er een federale minister voor werd aangesproken, zei genoeg. Dat er in Vlaanderen niét gestaakt werd, terwijl het toch om eenzelfde ontwerpakkoord ging voor het hele land en we daarover tot gisteren niets over vernamen, was – volgens mij – ook al een precedent. Het was pas na de tweede afwijzing dat men o.a. op de VRT kwam vertellen dat de Vlaamse cipiers met het akkoord instemden, gewoon omdat men hier een stuk efficiënter werkt dan in Brussel en Wallonië. Men werkt er men minder mensen omdat men het werk anders (en beter) heeft ingedeeld, iets dat ‘over there’ blijkbaar niet kon. Naar oude vakbondstraditie uit de 19de eeuw willen ze daar de klok nog altijd steeds maar terugdraaien…
Er was in Vlaanderen wel één uitzondering: na 10 dagen francofone staking gingen de leden van de liberale vakbond in de nieuwe gevangenis van Beveren ook staken ‘uit solidariteit’. Of ze daarmee hun vakbond extra stemmen gaan bezorgen bij de syndicale verkiezingen is uiterst twijfelachtig. Even twijfelachtig als het pleidooi voor meer België dat men geregeld bij Open VLD te horen krijgt. Sinds 2010 haalt die partij in Vlaanderen ook bij de politieke verkiezingen nog amper 12 tot 13% van de stemmen. Met acties zoals die in Beveren – de francofonen achterna lopen - zal dat percentage zeker niet stijgen.
Het stof van de syndicale toespraken van 1 mei en van Rerum Novarum is gaan liggen. Het enige wat we eruit moeten onthouden, is dat er weer wat betogingen en stakingen aankomen. In hoever die iets zullen oplossen of veranderen is voorlopig niet in te schatten, zeker niet die van 7 oktober door de drie vakbonden samen. Dat is nog vijf maanden ver en met daartussen nog de sociale verkiezingen en de vakanties. Dat blijft het koffiedik kijken.
Opmerkelijk is wel dat alle drie de grote vakbonden leden blijven aantrekken. Dat heeft wel zijn redenen. De federale overheid betaalt nl elk jaar 20 miljoen euro aan vakbondspremies uit. Daarmee wordt een deel van het lidgeld terugbetaald, zodat aansluiten bij een vakbond bijna gratis wordt. Men zou denken dat de syndicaten daarmee op rozen zitten, maar niets is minder waar, zelfs niet met de ± 160 miljoen die ze ook al van de staat krijgen om dat tweede stempelgeldcircuit te bekostigen. Men zou zich wel eens kunnen afvragen hoe verstandig het is te blijven tempeesten tegen een regering die daaraan straks een einde zou kunnen maken.
Die alternatieve werkloosheidsuitkeringen blijken de bonden nl geld te kosten, omdat er de laatste jaren steeds minder werklozen zijn. Dit is het gevolg van enkele nieuwe wetten van deze door de vakbonden uitgespuwde federale regering, o.m. die van het stopzetten van de inschakelingsuitkering (die, nota bene, al onder Di Rupo beslist was). E.e.a. maakt dat de bonden tegenwoordig geld verliezen als er meer mensen werken, terwijl ze hun dienstverlening niet kunnen terugschakelen o.w.v. de onderlinge concurrentie.
Tenslotte heeft men er het raden naar, hoe rijk die bonden zijn. Doordat ze geen jaarrekeningen hoeven neer te leggen, geen rechtspersoonlijkheid hebben, rekeningen hebben in het buitenland waarnaar – in tegenstelling tot andere stervelingen – niet naar gezocht wordt in Lux-leaks en Panama-papers en nog zo enkele kenmerken die ze, volgens mij, alleen maar gemeen hebben met de maffia. Maar het gaat, voor de drie grote vakbonden samen, om een bedrag boven de 700 miljoen euro. Als ge dan die uitvallen hoort van een Leemans en een De Leeuw, om nog maar te zwijgen van die Waalse Goblet, dan kunt ge alleen maar compassie krijgen met de basismilitanten die dat nog moeten geloven.
De uitspraken van Lieven Boeve, de topman van het Katholiek Onderwijs in Vlaanderen om meer plaats te geven aan de islam in de katholieke scholen, heeft e.e.a. losgemaakt. Het is niet de eerste keer dat de man met soortgelijke uitspraken af komt. Op 10 februari van dit jaar schreef ik reeds er reeds een blog over (‘Droeve Boeve’), toen hij voorstelde moslimleraars aan te werven om in het Katholiek Onderwijs niet alleen islamonderricht te geven, maar ook andere vakken. Ik schreef toen dat ik het vroeger niet altijd eens was met wat Mie(ke) Van Hecke, Boeve’s voorgangster aan de top, uitkraamde, maar dat ik met die Boeve weer heimwee kreeg naar Mie(ke).
‘Dhimmi’ Boeve heeft dus weer toegeslagen en wil nu diezelfde islam een ‘belangrijke’ plaats geven in zijn scholen. Dit zou gebeuren door de moslims aparte bidruimtes, islamlessen en zelfs islamuitstappen te geven. Hij heeft er nog niet bijgezegd of die uitstappen naar Mekka zullen zijn. Als hij dan meegaat, mag ook hij misschien daarna ‘El’ voor zijn achternaam zetten, zoals de broertjes Bakraoui.
Er loopt op het Internet een brief aan Boeve, waaraan iedereen die zich daartoe geroepen voelt, kan intekenen op www.geenislamoponzeschool.be . Het dient wel gezegd dat in het Katholiek Onderwijs elke school zelf over dergelijke zaken kan beslissen en dat de bisschoppen over de hele zaak (nog) niets beslist hebben. Die zouden e.e.a. eerst willen bespreken in een zgn ‘dialoogschool’* en zullen hopelijk niet zo gek zijn Droeve Boeve in zijn waanzin te volgen. Het Katholiek Onderwijs is in dit land kwalitatief steeds beter geweest dan het Gemeenschapsonderwijs (GO). Een van de redenen ervoor was dat het GO door de band goedkoper was/is en daardoor meer allochtonen aantrok/aantrekt. Als gevolg daarvan is de kwaliteitsniveau van dat onderwijs steeds verslechterd, wat vooral bij het Franstalig onderwijs tot uiting is gekomen in de diverse internationale peilingen daaromtrent. Afgezien van het religieuze is dat een reden temeer om daar bij ons niet mee te beginnen.
* Een dialoogschool is er een waarin e.e.a. met andere religieuze strekkingen en godsdiensten kan besproken worden, maar waarbij niet meteen iets beslist wordt. Met elkaar iets bespreken is iets heel anders dan zelf te beginnen met de drempels te verlagen en de eigen identiteit in vraag te stellen.
Weet je het nog: die onderzoekscommissie naar de aanslagen van Zaventem en Brussel zou alles eens uit gaan spitten, zie. ‘Tot op het bot’, zei pas benoemd voorzitter Dewael. Er waren van Vlaamse kant al heel wat twijfels daaromtrent, al was het maar omdat het Vlaams Belang, de enige partij in dit land die al minstens 20 jaar waarschuwt voor de radicale islam, niet stemgerechtigd kon deelnemen, zogezegd omdat ze tegenwoordig niet genoeg vertegenwoordigers in het parlement heeft. Wie een hond wil slaan…
Maar het kan nog erger. De twee Nederlandstalige experts die waren aangezocht, hebben feestelijk bedankt voor de job, nadat ze in de eerste vergadering zelf bijna verdacht werden gemaakt door de PS in het algemeen en Laurette Onkelinx in het bijzonder. Over Brice De Ruyver kon nog twijfel heersen. De man is wel bekwaam genoeg, maar sleept een verleden mee als veiligheidsadviseur van Verhofstadt in diens gloriejaren, wat achteraf bekeken geen referentie is. De tweede echter is niet eens een Belg. Cyrille Fijnaut is nl Nederlander, die vroeger al betrokken was bij de Belgische onderzoekscommissie over de vrouwenhandel, de Bende van Nijvel en de zaak Dutroux.
Hoe het verder moet is niet bekend, maar het is nu al duidelijk dat de PS, die wél zetelt in de commissie, er alles aan zal doen om haar eigen stinkend potje gesloten te houden. Dat de geradicaliseerde islam de aanslagen van Parijs en Brussel hier onder de neus van de politie heeft kunnen bekokstoven en uitvoeren, kom nl bijna volledig op conto van Philippe Moureaux, de ex burgemeester van Molenbeek en ideoloog van de PS, waar ook Onkelinx (en nog een deel van dat soort, Mayeur bv) schatplichtig aan is. Als dat niet bekend mag gemaakt worden, heeft deze commissie geen reden van bestaan meer en kan men over eventuele bevindingen nu al zeggen dat het over en uit is. Lauret Trompet zal er wel voor zorgen dat het resultaat straks in de lijn zal liggen van dat over de Bende van Nijvel, die ook uit het gezichtsveld verdween nadat het dossier naar Charleroi werd overgebracht…
---
In de marge van bovenstaande nog dit: in de Waalse en Brusselse gevangenissen wordt al een week gestaakt door de cipiers. In de Vlaamse niet. Het waarom van dit verschil heb ik tot nu toe nog niemand horen uitleggen, terwijl op RTL te horen was dat er onderhandeld werd met minister Geens, dus van de federale regering.
De biomassacentrale in Gent komt er niet. Als gevolg van een negatief advies van de eigen administratie besloot de Vlaamse regering geen vergunning te geven. Dat advies dateert al van half april, maar Annemie Turtelboom, toen nog in functie als verantwoordelijk Vlaams minister voor Energie, had de zaak niet meer aangepakt. Na wat daarna allemaal gebeurd is, is dat niet abnormaal. In haar plaats zou bij mezelf ook gezegd hebben ‘Und du mich auch’, of iets in die trant. Men had kunnen wachten op de installatie van haar opvolger, maar de Vlaamse coalitiepartners dachten daar anders over en besloten ‘collegiaal’ de zaak te klasseren en de pluim op de eigen hoed te steken. Daarbij hadden ze groot gelijk, want aan de andere kant van de wereld bossen gaan rooien om het hout hier op te stoken, is nu precies niet iets dat men duurzaam kan noemen, zeker niet als men er nog groene stroomcertificaten bovenop krijgt.
Door niet te wachten op de aanstelling van Turtelboom’s opvolger en de zaak door de Vlaamse regering meteen op te doeken, kreeg Open-VLD wel nog eens duidelijk te horen dat ze in die Vlaamse regering feitelijk alleen maar geduld wordt, omdat men ze nodig heeft in de federale. De forse uitspraken van La Rutten waren dan ook een flinke slag in het water. De liberalen kunnen op het Vlaamse niveau gemist worden, zoals dat trouwens ook het geval is in de Gentse meerderheid, waar Matthias Declerq (kleinzoon van), havenschepen bij de gratie van groenen en socio’s, binnen de 12 uren ook even zijn standpunt moest ‘bijstellen’.
Het belangrijkste voor Vlaanderen blijft echter het resultaat en dat is dat er geen nodeloze miljarden meer zullen gestoken worden in een zgz nieuwe bedrijfstak waarvan men nu al weet dat die voorbijgestreefd is. Als de Vlaamse regering erin zou slagen ook de zaak in Langerlo te ontmijnen (waarvoor al wel een vergunning afgegeven is, maar waar de koper onder curatele staat en het geld ontbreekt om de kolencentrale om te bouwen), dan kan er misschien zelfs aan gedacht worden om de zgn Turteltaks voor een deel terug te draaien. Vlaanderen zal dan de volgende 15 jaar minstens 3,7 miljarden euro minder moeten investeren in biomassa, maar in de plaats ervan zal iets anders moeten komen dat ook geld zal kosten. Als dat dan echter op een écht duurzame en milieuvriendelijke wijze kan gebeuren (men heeft nog de tijd tot 2020), dan wordt iedereen er beter van.
Bij de rode optochten van 1 mei hebben de linkse kopstukken weer eens mogen vertellen wat zij vinden dat onze regeringen moeten doen. Daarbij werd dan natuurlijk vergeten, dat de meeste problemen waarmee we nu zitten nog stammen van vóór de huidige regering, waardoor alle traditionele partijen, ook de socialistische, boter op hun hoofd hebben. Denk maar aan de fratsen van Freya, waarover ik het nog had in enkele van mijn recente blogs. Dat uitgerekend die Vanden Bossche in Gent op 1 mei de woordvoerster van de partij was (en uitgebreid geciteerd werd door de bevriende VRT) is op het randje van het brutale af, als men de dagen ervoor heeft moeten vaststellen hoe uitgerekend zij de (meestal) welstellenden met royale groene stroomcertificaten heeft beloond waardoor de minder welstellenden – waarvoor zij zgz opkomt – mede de miljardenrekening mogen betalen. ‘Van één leugen niet gebarsten’, noemt men dat.
Verder staat de linkse kritiek op de regering Michel wel haaks op wat de partij zelf doet t.o.v. de hardwerkende burger in dit land, daar waar ze het voor het zeggen heeft. Hét voorbeeld daarvoor is wat Mayeur in Brussel heeft uitgespookt tegenover de middenstanders van het Brusselse centrum. Maar ook in het Leuven van Tobback en het Gent van Termont en Vanden Bossche, waar de SP.a de scepter zwaait, worden de mensen op allerlei nieuwe belastingen getrakteerd. Uitgerekend op 1 mei werd bekend dat in beide steden de kostprijs van een parkeerabonnement voor de eigen deur verdubbeld wordt tot 250 euro. Voor tweeverdieners met twee auto’s betekent dat ook een zware extra kost, waardoor sommigen al opteren van toch maar te verhuizen uit die rode paradijzen. Vooral in Gent wordt het de autobezitter (en wie is dat tegenwoordig niet?) al langer het leven zuur gemaakt door een groene schepen van mobiliteit. De hardwerkende Vlaming heeft niet veel te verwachten van de linkse partijen, die niét werken nog altijd beschouwen als de toekomst voor hun proletariaat en waarvan militanten in de 1 mei optochten nog rondliepen met eisen voor een 30-uren werkweek…
Tenslotte nog dit: dat de eigen mensen in Gent gaan lopen, is een feit. Het totale aantal bewoners neemt toe, het aantal autochtonen neemt af. Elke week komen er in Gent twee Bulgaarse gezinnen bij (vorig jaar 900 Bulgaarse nieuwkomers, de laatste 10 jaar 12.000 Oost-Europeanen!). En dan hebben we het nog niet gehad over de Roma en andere groepen die de multicultuur er komen ‘versterken’. Blijkbaar volstaat het tegenwoordig daar een pand te kraken om Gentenaar te worden. Dat zorgt wel voor steeds meer bewoners, maar tegelijkertijd steeds minder welvaart.
‘Nooit zag ik zo’n dure, ingewikkelde en fundamenteel inefficiënte Staat’
Bovenstaande uitspraak komt van Matthew Kaminski, de hoofdredacteur van Politico, een internationale nieuwssite met hoofdkwartier in Brussel. Hij woont met vrouw en kinderen in Brussel (Elsene), is Amerikaan van Poolse origine en heeft tot zijn 10 jaar in Polen gewoond, waar hij het communistische regime heeft meegemaakt. Het was trouwens een van zijn redacteurs, Tim King, die het eerst over dit land schreef als ‘the failed state’.
Dat het niet goed gaat met België, is een open deur intrappen. De infrastructuur wordt niet degelijk onderhouden; het budget ervoor daalt al tien jaar. Dat het in Wallonië nog erger is dan in Vlaanderen, is een magere troost. En dan hebben we het nog niet gehad over de Brusselse tunnels en musea en voor bijna alle problemen hier, die daarenboven in het zuiden van het land nog erger zijn dan in het noorden. Denk maar aan de ziektekosten en de werkgelegenheidsgraad. Om nog te zwijgen over de stakingen.
Bij de politie schijnt het ook een grote ramp te worden. Ze zijn met te weinig en de nieuw aangeworvenen kunnen zomaar niet ingezet worden. Door de terreurdreiging wordt het allemaal alleen nog moeilijker. Dat er bv in Brussel iets structureel zou kunnen veranderd worden, wordt dan weer tegengehouden door de plaatselijke potentaten. Die vinden dat een stad van, zeg maar, een miljoen inwoners wel één brandweer kan hebben, maar zes politiezones nodig heeft. Verder heeft de politie er zelf voor gezorgd dat de luchthaven van Zaventem de veiligste van Europa is geworden, maar wat kopen we ervoor? Wie zich snel wil verplaatsen vliegt (voorlopig?) niet meer via Zaventem. De politiemensen die daar nu extra werk verrichten (waar ze zelf voor gevraagd hebben), kunnen bv niet langer de taken van stakende cipiers overnemen, iets dat – jammer genoeg – steeds meer voorkomt. In feite zorgen de vakbonden – zij weer! – er mede voor dat de politie straks al zijn taken niet meer aan kan.
De aanwerving van ambtenaren door Selor, de dienst die het overheidspersoneel rekruteert, blijkt ook al een zootje te zijn en gedetineerden blijven in dit land hun stempelgeld trekken, zodat ze de staat twee keer geld kosten. Misschien zelfs meer want er zijn nóg achterpoortjes waarmee men hier geld kan krijgen zonder te werken: de zgz sociale uitkeringen, waaraan hier en daar niet mag geraakt worden wegens een niet meer bestaande privacy.
Verder zijn er nog de problemen rond de kerncentrales, die volgens de federale regering niet zo erg zijn, maar waarvoor ze de hele bevolking straks wel jodiumpillen cadeau gaat doen. Of die over de Wet Major inzake de havens, waar dit land binnen een maand klare wijn moet schenken bij Europa, wil ze ook daarvoor niet veroordeeld worden. Op regeringsvlak blijkt er nu wel een akkoord te zijn met de vakbonden, maar Peeters wil niet zeggen wat er in dat akkoord staat, omdat het eind dezer maand eerst nog moet worden voorgelegd aan de syndicale achterban. Dat voorspelt weinig goeds als men weet dat daarbij ook het multitasken zit en het aanwerven van ook buiten ‘het kot’. De kans is dan ook groot dat straks het spreekwoordelijke kot weer te klein zal zijn.
Tenslotte blijken er zo’n duizend opvanghuizen voor vluchtelingen leeg te staan, huizen waarvoor de gemeenten extra kosten hebben gemaakt. Kunnen ze die nu eens niet geven aan de eigen mensen die al jaren op wachtlijsten voor sociale woningen staan, of moeten we hopen dat er weer meer vluchtelingen komen?
De zaak met de biomassa centrales, die er mede de oorzaak van was dat Annemie Turtelboom het in de Vlaamse regering voor bekeken hield, is feitelijk nog erger dan ik zelf dacht. Dat ging nl niet alleen (en niet in de eerste plaats) om die zaak in Langerlo, maar om een tweede gelijksoortig project in de haven van Gent, Beepower (Belgian Eco Energy) geheten, dat nog moet gebouwd worden, maar waar men ook wacht tot men zekerheid heeft van Vlaamse subsidies. In het geval van Gent gaat het om 100 miljoen euro per jaar gedurende 15 jaar. In totaal gaat het dus niet om 2,3 maar om 3,7 miljard euro, allemaal om energie te verwekken door hout, al dan niet in pellets, op te stoken. Ook in Gent moet dat hout van overzee komen en blijft het dus een dure en toch ook een (zij het minder) vervuilende manier van stroomopwekking. Er zou in Gent ook meer gelet worden op het affilteren van die vervuiling, terwijl een tweede voordeel daar zou zijn dat het hout via de haven binnenkomt en dus verder niet over land moet vervoerd worden, wat bij Langerlo wél het geval zou zijn.
Als Vlaanderen tenslotte zou beslissen nergens nog iets te doen met die biomassa business, dreigt er wel een boete van Europa, maar wie zegt dat men zoveel geld of tenminste een deel ervan niet op een andere manier duurzaam kan investeren? Als men 3,7 miljard euro kan besparen, zou er wel financiële ruimte moeten zijn om ook op een andere manier groene stroom te produceren, of zie ik dat weer verkeerd?
Voor de ombouw van de steenkoolcentrale naar een biomassacentrale in Langerlo is er al wel een definitieve subsidiegoedkeuring, maar daar staat het hele project op losse schroeven door financiële problemen bij de Duitse eigenaar en kan men de zaak zomaar niet afvoeren zonder juridische problemen te krijgen. De centrale in Gent moet nog gebouwd worden, maar heeft nog geen subsidiegoedkeuring. En in groene stroom wordt in dit land blijkbaar alleen maar geïnvesteerd als het gesubsidieerd wordt. De uiteindelijk pineut blijft tenslotte wel de belastingbetaler…
Die biomassacentrales kan men best vergelijken met de iPhone: ze zijn beide vrij nieuw en toch al voorbijgestreefd. Panta rhei; de oude Grieken kenden dat al.
Het was voor mij even schrikken, toen ik het nieuws van Turtelboom’s ontslag hoorde. Ik had net de dag ervoor nog uitgebreid mijn verhaal gedaan over dat nieuwe ‘Electrawinds in Genk’, zoals ik het noemde en nu blijkt dat juist dit project er voor Annemie teveel aan was. Straks ga ik nog denken dat ze mijn blogs leest (grapje!).
Turtelboom wou, zeer terecht, de stekker trekken uit een volgend project van regionale geldverkwisting, maar – voor zover ik het nu versta – zijn er binnen de eigen partij toch nog lui die bereid zijn straks honderden miljoenen weg te geven aan een schimmige verzameling van duistere buitenlandse bedrijfjes, die alleen uit zijn op de Vlaamse subsidies die in de miljarden zullen lopen (2,3 op tien jaar tijd). I.pl.v. van het uitgespaarde geld, waarmee de gewraakte Vlaamse energieheffing – ten onrechte Turteltaks genoemd – voor een deel zou kunnen worden teruggeschroefd, riskeren we nu dat er straks nog wat bij komt.
Turtelboom’s politieke carrière was feitelijk een rollercoaster. Ze kwam uit de oude CVP en stapte, na de verkiezingsnederlaag van de partij, waarbij ze ook zelf niet verkozen raakte, over naar de succesformule van Verhofstadt of wat daarvoor moest doorgaan. Ook bij een volgende verkiezing raakte ze als liberale politica niet verkozen. Toen Patrick Dewael, minster van Binnenlandse Zaken in de regering Leterme, waarbij ook asiel en immigratie behoorde, van die laatste pispaalfunctie (zoals hij die noemde) vanaf wou, stelde Turtelboom daarvoor haar kandidatuur. Toen, nog wat later, Dewael ook ontslag nam als minister schoof ze naar boven op. Dat maakte haar een BV en in een volgende regering werd ze minister van Justitie, alhoewel ze econoom van opleiding was. Pas in de huidige Vlaamse regering zat ze feitelijk eindelijk op haar plaats. Tot dan Freya’s geldsmijterij i.v.m. de groene stroomcertificaten zorgde voor een groot gat in de Vlaamse begroting en Turtelboom verplicht was dat gat dicht te rijden. Zoals ik in deze rubriek al meermaals herhaald heb, had men die taks de Freya taks moeten noemen, maar hebben onze linkse media de door de PvdA – die niet eens in het Vlaams parlement zit - uitgevonden naam Turteltaks gretig overgenomen, wat tenslotte tot Annemie’s ontslag heeft geleid. Ze verdiende beter.
Na het debacle van Electrawinds in Oostende, met in een der hoofdrollen Vande Lala, blijft ook soortgenoot Langerlo in het (negatieve) nieuws. Langerlo, bij Genk, was Vlaanderens laatste energiecentrale die op steenkool werkte. Circa een maand geleden werd die activiteit stopgezet. Dat was al bekend van tijdens de vorige Vlaamse legislatuur en de bedoeling was het bedrijf om te bouwen tot een biomassacentrale die zou werken op houten pellets i.pl.v. steenkool. Hierover werd een akkoord gesloten tussen de toenmalige Vlaamse regering en de eigenaar van de centrale, het Duitse energiebedrijf E.ON. Daarin werd bepaald dat het bedrijf gedurende tien jaar elk jaar iets meer dan 200 miljoen euro subsidie zou krijgen, in totaal 2,3 miljard. Voorwaarde was wel dat E.ON de ombouwkosten, zo’n 200 miljoen euro, voor haar rekening zou nemen. Dat akkoord bleek een grove vergissing te zijn. In de eerste plaats omdat het stoken van pellets niet veel minder vervuilt dan steenkool, zeker als men weet dat het gros van die pellets per boot uit de States zou moeten komen. Aan Vlaamse kant tekende daarvoor Freya Vanden Bossche, ook al berucht o.w.v. haar geldsmijterij bij de installatie van zonnepanelen, die geleid heeft tot de nieuwe Vlaamse energieheffing, de zgn Turteltaks, een verkeerde benaming want die had Freya taks moeten heten.
E.ON verkocht de Langerlofabriek begin dit jaar door aan German Pellets, een schimmig verblijf van een zekere Peter Leibold, die ondertussen nog steeds niets ondernomen heeft, laat staan er geld ingestoken. Dat German Pellets is ondertussen zo goed als failliet en staat in Duitsland onder curatele. Geen probleem voor die Leibold, die zich – nota bene – verplaatst met zijn eigen privé-helikopter. Hij verkocht de zaak ondertussen voor één symbolische euro (!) door aan het Oostenrijks bedrijf Bclever, waar hijzelf en zijn vrouw eigenaar van zouden zijn. De enige reden waarom men aan Langerlo vasthoudt, zijn die beloofde Vlaamse subsidies van 2,3 miljard op 10 jaar en dat blijkt allemaal zomaar te kunnen. Nu de Vlaamse regering eindelijk tot het besluit zou willen komen de stekker eruit te trekken, dreigen Duitse topadvocaten met een serieuze schadevergoeding. M.a.w. de Duitsers komen hun verplichting niet na, maar de Vlamingen moeten betalen als ze zich terugtrekken. Allemaal dank zij dat prachtig akkoord van Freya met de mooie benen, die zich in heel deze zaak niet meer laat horen noch zien en die zo stilaan beter helemaal van het politieke toneel zou verdwijnen.
Het enige positieve in deze onverkwikkelijke zaak is dat de 100 werknemers van Langerlo tot nu toe hun lonen uitbetaald hebben gekregen, alhoewel niet duidelijk is wie dat doet (lijkt wel zoals bij sommige voetbalclubs van tweede nationale!). De vraag is maar hoe lang deze zoveelste commedia dell’arte nog gaat duren.
Of men er nu voor- of tegenstander van is, men kan er niet onderuit dat de zogeheten Ringland Academie, de drukkingsgroep achter de overkapping van de Antwerpse Oosterweelverbinding, niet stil zit. Er zijn er al die het een politieke beweging noemen. Nu politieke beweging of niet: één zaak is voorstellen doen, een tweede met plannen en studies afkomen, tenslotte zal heel die zaak ook betaalbaar moeten zijn. Via crowfunding heeft Ringland al wat geld bijeen gekregen om de huidige kosten te dekken en zelfs twee (2!) werknemers in dienst te nemen, maar het blijft toekomstmuziek. Zeker als men weet dat de Vlaamse regering erbij blijft dat ze volgend jaar de werkzaamheden op de Linkeroever zal opstarten en de overkapping iets wordt voor ná de aanleg van de omstreden verbinding, waar men al 25 jaar over discussieert en die al ettelijke miljoenen euro heeft gekost vóór de eerste spadesteek (‘schupke’ voor Ben Weyts) is gestoken. Het zal trouwens niet zijn dat er iets zal worden opgelost als men tegen de huidige situatie blijft procederen. Als men aan de Ring zelf niet kan beginnen, komt er ook nooit een overkapping. Opnieuw met een compleet nieuw project beginnen, zal de zaak daarenboven weer jaren terugdraaien. Tenslotte blijf ik erbij dat men voor het project niet alleen de Antwerpenaren, maar ook de burgers uit de regio rond de stad bij het project moet betrekken en niet meer dezelfde fout maken als deze bij het referendum. Dat heeft niets opgelost, heeft de kosten alleen maar doen oplopen, veel tijd doen verliezen en schijnt ook nu de geesten niet te hebben verlicht. De Ring rond Antwerpen is niet alleen van belang voor de stadsmensen, maar voor de hele regio en zelfs ver daarbuiten, daar het een internationale doorgangsweg is.
Mocht Ringland een politieke beweging worden en straks gaan meedoen aan de gemeentelijke verkiezingen van 2018, dan zou het wel eens helemaal plezant kunnen gaan worden in de koekenstad…
---
In de marge van bovenstaande dan nog dit: Tijdens het bezoek van de Vlaamse handelsmissie aan India, presenteerden de twee Vlaamse ontwerpers van de Antwerpse Lange Wapperbrug in Mumbai (stad met 22 miljoen inwoners!) eenzelfde project voor twee nieuwe plaatselijke bruggen van hetzelfde type, maar in totaal vijf keer groter dan het afgevoerde project van Antwerpen. Als het wordt aangenomen, is de kans groot dat die maxi Lange Wapper daar eerder zal staan dan de Oosterweelverbinding in de koekenstad. De kans dat ze daar straks ook een referendum over zullen houden is nl zo goed als onbestaande.
Vlaanderen voerde in 2015 voor iets meer dan 300 miljard euro uit. Dat is een nieuw record en een stijging met meer dan 2% tegenover 2014. Doordat de import niét steeg, betekent dit een vooruitgang in deze toch moeilijke tijden. Het Vlaamse aandeel in de Belgische export klimt daarbij tot meer dan 83%, alle hoerageroep van Waalse minister-president Magnette ten spijt. Hij zou er beter voor zorgen dat ze bv bij FN in Herstal weer aan het werk gaan. In dat bedrijf, nota bene: eigendom van het Waalse Gewest, wordt al enkele dagen gestaakt omdat men daar vreest dat een deel van de productie naar het buitenland zou kunnen verhuizen. Misschien zelfs naar een land of regio waar wat minder gestaakt wordt. Het is de zoveelste staking die er uitbreekt nog vóór er gepraat werd.
Het zou kunnen dat de Vlaamse export dit jaar niet verder zou stijgen, misschien zelfs zakken. Dat heeft te maken met de aanslagen en het slechtere imago van België in het buitenland en geldt in de eerste plaats voor de absolute cijfers. Procentueel zal het Vlaamse aandeel waarschijnlijk zelf wél stijgen, omdat het Brusselse een nog grotere knauw te verwachten heeft en geen mens gelooft dat Wallonië daarvan iets zal goedmaken. ‘En Wallonie on parle le français, en Flandre on travaille’, zoals het mopje daarover zegt.
In het kader van bovenstaande is een handelsmissie naar India, zoals die van Geert Burger, met 55 deelnemers – de grootste zending ooit tot nu toe – belangrijk voor de verdere uitbouw van Vlaanderens export. India is geen land, maar een continent, met méér dan één miljard inwoners dat – dooreen genomen – nog steeds arm is, maar waar men vooruit wil. De economie stijgt er met 7,5% dit jaar, iets waar men in Europa alleen maar van kan dromen. In tegenstelling tot China is India een democratie, de grootste in de wereld, wat toch iets meer garanties biedt.
---
En dan nog iets heel anders: vanaf september zal de tekst van het Onze Vader in Nederland en Vlaanderen dezelfde zijn. Tot nu toe was dat niet het geval. Zo wordt o.m. het woord ‘bekoring’ bij ons vervangen door ‘beproeving’. Enfin, een soort cosmetische ingreep, zou ik zeggen. In mijn vlegeljaren hadden wij trouwens zelf al een eigen tekst voor dat gebed gemaakt:
Vandaag is er een staking van het overheidspersoneel. Het is de eerste van een nieuwe serie die misschien wel enig reden tot bestaan kan hebben, maar die feitelijk bijna allemaal passen in het kader van de syndicale verkiezingen ergens in mei. Dit laatste is ook de belangrijkste reden waarom de grote vakbonden zo goed als alle er nu aankomende stakingen en betogingen apart houden. Ze willen in de eerste plaats zichzelf promoten.
Men kan zich zo stilaan wel gaan afvragen of de mensen al dat staken en betogen niet moe worden. Dat duurt nu zowat een twee jaar al en wat heeft dat opgebracht? Zo goed als niets. Dat geldt trouwens ook voor andere betogingen en straatprotesten.
Neem nu die fameuze ‘mars tegen terreur en haat’ van 17 dezer. 7.000 deelnemers. Dat lijkt een hele hoop, ware het niet dat daarvoor was opgeroepen door zo’n 150 organisaties, die zelf op voorhand gehoopt hadden op zo’n 15.000 deelnemers, wat ook al aan de magere kant was. De initiatiefnemer was trouwens de schimmige, eerder linkse ‘Hart boven Hard’, niet eens een overheidsorganisatie. Een week later organiseert diezelfde groep weer een straatbetoging, nu tegen de aankoop van de nieuwe militaire vliegtuigen. Die zullen de staat enkele tientallen miljarden euro kosten (te betalen op enkele tientallen jaren tijd, maar dat ‘vergeet’ men erbij te zeggen). Nu kwamen er nog slechts 150 betogers opdagen, voor de VRT genoeg om er een reportage over te maken (duizenden Vlamingen op het zangfeest krijgen die aandacht niet).
Men moet geen politiek analist zijn om te zien dat al dat betogen en staken de mensen niet meer aanspreekt. Dat geldt stilaan ook voor de verkiezingen en niet alleen hier.
Zo hebben we dit weekeinde nog meegemaakt dat de grote overwinnaar van de eerste ronde van de Oostenrijkse presidentsverkiezingen de kandidaat is van het extreemrechtse FPÖ, de partij van wijlen Jörg Haider, die zijn partij groot maakte en daarna in de vernieling stortte (doet denken aan Hugo Schiltz) en die ervoor zorgde dat big Loulou Michel de Belgen toen afraadde nog naar Oostenrijk te gaan skiën. Die partij maakt nu kans daar de nieuwe president te gaan leveren. In de eerste ronde haalde hij meer dan 35%, terwijl de peilingen hem er maar 20% gaven… In de eindronde moet hij het zelfs niet eens opnemen tegen een kandidaat van de socialisten of christendemocraten die ook daar traditioneel de lakens hebben uitgedeeld sinds WO II. Zijn tegenkandidaat is een oude ex-leider van de groenen, partij waarmee hij gebroken heeft (nog zo’n teken des tijds), waardoor hij nu opkomt als onafhankelijke. Ook hij kreeg meer stemmen dan de traditionelen.
Links wil de problemen van vandaag blijven oplossen met de remedies van gisteren. Dat slaat niet meer aan en is de reden waarom het niet meer lukt.
De parlementaire commissie i.v.m. de aanslagen in Zaventem en Maalbeek moet nog met haar eerste vergadering beginnen en toch is er al een slachtoffer: Yves Mayeur, burgemeester van Broekzele. Eigenlijk gaat het om een collatoral damage, zoals nevenschade tegenwoordig heet, want Mayeur lag al onder vuur van vóór de aanslagen en dit in zijn eigen Brusselse omgeving die hij op een eerder dictatoriale wijze zijn wil wou opdringen.
De miserie van Mayeur gaat feitelijke terug naar zijn beslissing om in het centrum van de hoofdstad een soort voetgangerszone in te voeren. Op zich is daarmee niets mis, maar de praktijk wil dat ge zoiets toch best even doorspreekt met de betrokken neringdoeners. Hij had bv de bewegwijzering kunnen aanpassen, eventuele overstapparkings kunnen voorzien of ervoor kunnen zorgen dat de netheid van de nieuwe zone gegarandeerd bleef. Niets van dat alles en de ondernemers van het centrum, die door de socialist Mayeur alleen maar als kapitalisten worden beschouwd, zou de hele verandering door de strot geduwd krijgen. Dat was in elk geval het PS-plan.
Het pakte anders uit en wel op een heel originele manier. Mayeur en de Open VLD-schepen Ampe, die dachten te gaan lunchen in het gastronomisch restaurant Cécila, werden daar door de bazin/kokkin, netjes aan de deur gezet. Ze had geen zin, zei ze, iemand te bedienen die haar zaak grote schade had aangebracht, haar omzet met 40% had doen dalen en er de oorzaak van was dat ze twee personeelsleden had moeten afdanken. Du jamais vu, zelf niet in Brussel waar ze wel e.e.a. gewend zijn.
Daar bleef hij trouwens niet bij, want ook andere centrumzaken weigerden Mayeur nog te bedienen en hebben zelfs posters met zijn foto op hun deuren geplakt, met daarop – in de twee landstalen – de foto van de burgemeester, met de vermelding dat hij niet meer welkom is én daarenboven de verwijzing dat Mayeur niet eens verkozen was. Zoals ik ook al in een vorige blog geschreven heb, had de PS bij de laatste gemeenteverkiezingen de uitgaande burgemeester Thielemans als lijsttrekker vooropgesteld omdat men toen al wist met Mayeur niet genoeg stemmen te zullen halen. De kans is groot dat de Vlaamshatende driftkikker bij de volgende verkiezing helemaal niet meer zal gevraagd worden nog mee te doen. De betrokken Brusselaars zouden er trouwens best aan doen de partij te vragen de garantie te geven dat men hem na de verkiezingen weer niet inwisselt voor iemand die wél de stemmen heeft gehaald.
‘ De grootste schurk is de Duitse ex-kanselier Gerhard Schröder, die de Duitse arbeidsmarkt eerst heeft uitverkocht aan het bedrijfsleven en daarna zichzelf heeft verkocht aan het Russische Gazprom’.
Bovenstaande uitspraak, in De Tijd van dit weekeinde, is niet van e.o.a. rechtse extremist, maar van Paul Magnette (PS), minister-president van Wallonië, socialist dus net zoals die Gerhard Schröder die hij zo verguist.
Voor wie het zich niet meer zou herinneren: Schröder werd Duits bondskanselier van 1998 tot 2005 en vormde voor twee legislaturen een coalitie met de Duitse groenen, waarbij Joschka Fischer de vicekanselier werd. Samen hervormden zij, met medewerking van de vakbonden, het Duitse arbeidsmarktsysteem, waarbij de werkloosheidsuitkeringen en de sociale zekerheid werden samengevoegd. Dat gebeurde in vier fasen en werd bekend onder Hartz I, II, III en vooral Hartz IV. Peter Hartz, de man achter het plan, eveneens een sociaaldemocraat, was een vroegere personeelsdirecteur van VW, bij wie hij ook in de Raad van Bestuur zat. Duitsland kende toen meer dan elf miljoen arbeidslozen en werd stilaan de zieke man van Europa genoemd. Na Hartz IV werden werkloosheidsvergoedingen beperkt in de tijd en kregen mensen die uit het systeem vielen een soort OCM-vergoeding, die ze echter konden verhogen door bepaalde zgz ‘mini-jobs’ te aanvaarden. Het resultaat van de Hartz hervormingen was wel dat Duitsland er bovenop kwam en ook internationaal weer ging meetellen, iets waarvan Frau Merkel tot nu toe de vruchten heeft geplukt (dat was althans tot vóór ‘Wir schaffen das’).
Wat Magnette over Schröder vertelt is maar de halve waarheid. Hij heeft gelijk, waar hij zegt dat de Duitser zichzelf verkocht heeft aan de Russische gas en olie-industrie. In dat opzicht is hij te vergelijken met onze Vande Lala en Vanden Bossche, om maar enkele te noemen die zich ook sociaaldemocraten noemen en niet vies van privégeld, als ze het in hun eigen zak kunnen steken. De Hartz IV hervorming was echter nodig om het land er weer boven op te krijgen – wat tenslotte gelukt is. Dat ze daar in Wallonië van gruwelen, is de logica zelf. Daar leeft een ‘significant’ deel van de bevolking uitsluitend van staatssteun en werkloosheidsvergoedingen. Een beperking daarvan in de tijd zou betekenen, dat die straks moeten gaan werken, stel je voor! En dat alles terwijl Vlaanderen ervoor zorgt dat er op alle mogelijke manieren geld naar hen toestroomt. Officieel 6 tot 7 miljard euro per jaar, in werkelijkheid zowat het dubbele, omdat Wallonië geen eurocent bijdraagt voor de afbetaling van de Belgische schulden, die op dit ogenblik - volgens het laatste jaarlijks overzicht van Eurostat – 434 miljard euro bedragen.
Dat Wallonië steeds verder de linkse toer op gaat, heeft trouwens niets te maken met de retoriek over sociaaldemocratie, maar louter met het feit dat de PS kiezers blijft verliezen aan de communisten van de PTB, de Waalse zusterpartij van onze PvdA. Die zijn zo links dat – om de woorden van wijlen Franz-Josef Strauß te gebruiken – “ Er links van hen alleen nog de afgrond gaapt (in het Italiaans: ‘dirupo’!)”.
Volgens een laatste rapport van netbeheerder Elia heeft dit land tegen 2023 nieuwe elektriciteitscentrales nodig. Tegen die tijd zullen dan de huidige, oude kerncentrales toch onherroepelijk dicht gaan en bestaat er minder kans dat we nog volop gedepanneerd zullen worden door onze buurlanden, waar men met ongeveer dezelfde problemen zit.
Er is al enige tijd nogal wat deining over die kerncentrales bij ons, omdat die om de haverklap stilgelegd dienen te worden – al dan niet bij onderhoudswerken - wat nu niet precies van die aard is om meer vertrouwen in kernenergie te scheppen. Toch is het allemaal niet zo erg als het lijkt, want het gaat steeds om productieproblemen en niet om veiligheidsproblemen. Verder denk ik niet dat er ergens een grotere transparantie is dan in de kernenergiesector, want letterlijk alles wordt gemeld en gedocumenteerd. Alhoewel men de indruk zou krijgen van het tegendeel, vallen van onze kernreactoren niet méér uit dan wat gemiddeld over de hele wereld gebeurt. Dat dit uitvalpercentage stijgt met de ouderdom van de centrales, is de logica zelf maar daarom nog geen reden tot paniek.
Hoe dan ook, ooit zal ook hier de energieproductie moeten komen van alternatieve bronnen. Daar wordt wel aan gewerkt, maar aan het tempo waaraan dit nu gebeurt zullen we er in 2023 niet mee klaar zijn. De weinig nieuwe gascentrales die er nu zijn, renderen niet en zullen alleen als reserve behouden blijven als ze de staat ze zal subsidiëren, ook als ze niet werken. Alsof we nog niet genoeg betalen aan allerlei groene stroomcertificaten, die voor sommigen opbrengen, maar door iedereen moeten betaald worden. We hebben al meegemaakt wat dat betekent, denk maar aan de zgz ‘Turteltaks’(een verkeerde naam: dat had de ‘Freya taks’ moeten zijn).
Ondertussen kunnen de media zich bezig blijven houden met het oplijsten van de mankementen in Tihange en Doel en met de klachten vanuit o.m. Duitsland. Wat die laatste bemoeienis betreft, is er maar één antwoord: ‘Wir schaffen das’…
De affaire Belgocontrol lijkt plots in een stroomversnelling te komen. Nu blijkt dat, volgens het gesloten akkoord van de directie met één vakbond – een van de redenen voor de golf van ziektemeldingen – men ook luchtverkeersleiders uit het buitenland kan aanwerven. Dat gaat men nu ook effectief doen: een vijftiental meteen en vijfendertig volgend jaar. Na een korte opleiding kunnen die worden ingezet en zouden situaties zoals deze op Charleroi en Luik niet meer mogen voorkomen. Opmerkelijk dat het meteen wél kan als het in Wallonië fout loopt. Zaventem ligt ook maar in Vlaanderen…
Er waren trouwens ook al nieuwe medewerkers ter plaatse aangeworven, maar vóór die operationeel worden zijn we twee jaar verder. Nu blijkt ineens ook dat er in een latere fase sprake is van de verhuis van 300 militairen naar de site van Belgocontrol, iets dat ikzelf al suggereerde in mijn blog van gisteren.
I.v.m. de plotselinge ommekeer in de werking van Belgocontrol dient aangestipt dat de vakbonden het plan van de aanwerving van buitenlanders niet genegen zijn. Die hebben nog liever dat alles geregeld in de soep draait. De stilstand op Charleroi en Luik was ook het gevolg van een tekort aan verkeersleiders, die bij Belgocontrol alleen stand-by moeten zijn op vrijwillige basis. Hadden ze trouwens ingestemd met de uitbetaling van hun compensatie-uren, dan had men het probleem ook kunnen oplossen zonder beroep te moeten doen op tijdelijken.
Kortom, nu kan alles ineens wel. Het lijkt wel het verhaal van een Grieks drama, waarbij op het einde een Deus ex machina verschijnt die het onmogelijke waar maakt.
---
Het is niet alleen bij Belgocontrol dat het structureel fout zit, waardoor men constant met een tekort aan werknemers zit. Datzelfde blijkt zich ook voor te doen bij het gevangeniswezen, waar de cipiers nog zo’n 500.000 vakantiedagen tegoed zouden hebben. Een half miljoen oftewel gemiddeld 65 dagen (drie maanden) per cipier!
Bij het leger is het al niet veel beter. Daar heeft men het laatste jaar al meer diensturen geklopt dan op alle buitenlandse missies van de tien vorige jaren samen. Dat heeft in de eerste plaats natuurlijk te maken met de terreurdreiging. Hierover hoort men echter niet klagen. Wie kiest voor het leger, weet dat hij geen 9 tot 5 job heeft.
Toch duiden deze cijfers aan dat er nogal wat fout loopt in dit landje en dat men daarvoor de schuld niet zozeer moet geven aan de huidige federale regering, maar aan alle die daarvoor kwamen en die zowat alles wat mogelijk fout kon gaan, ook fout hebben laten lopen.
