Het wordt me wat met die klimaatdiscussie. Kers op de taart was het bezoek van Greta Thunberg, het Zweedse miepie dat heel die heisa in gang had gestoken, aan Davos tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van het jaarlijkse Wereld Economisch Forum aldaar. Ze is amper zestien, maar ziet er zelfs een paar jaar jonger uit als ze tussen de ‘groten’ der aarde staat. Mij leek het alsof Pippi Langkous terug was!
Ondertussen is haar initiatief overgenomen door eerst de Vlaamse- en later door de Belgische scholieren en studenten, die steeds meer succes hebben met hun wekelijkse klimaatspijbeldagen. De politiek is er al opgesprongen, in de eerste plaats de groenen natuurlijk en de vraag is waar dat gaat eindigen.
Dat er aan dat klimaat iets moet gedaan worden, zeker naar de toekomst toe, is een open deur intrappen. De vraag is alleen maar hoe dat zal moeten gebeuren, zeker in een land als het onze, dat hopeloos verdeeld is, niet alleen tussen politiek links en rechts, maar ook tussen Nederlands- en Franstaligen, met daarbij dan momenteel nog een regering in lopende zaken die voor de eerste vier maanden geen zinnig initiatief ter zake meer kan nemen.
Verder zal er op moeten gelet worden dat de bevolking er niet armer op wordt. Men kan dan wel stellen, zoals onze media regelmatig doen, dat zoveel Belgen de eindjes niet meer aan elkaar geknoopt krijgen en dat zoveel meer kindjes in de armoede geraken. Door nieuwe extra belastingen te heffen, zoals met de klimaatplannen dreigt, zal men die problemen alleen maar verergeren. Als men er echt iets aan wil doen, dan moet er dringend ernstig bespaard worden en dat kan. Bv door de senaat en de provincieraden af te schaffen, de intercommunales en allerlei andere tussenorganisaties te hervormen. Zopas raakte nog bekend dat sociale secretariaten, vzw’s die feitelijk niets anders doen dan geld doorsluizen van de bedrijven naar de Sociale Zekerheid en de Fiscus, daar zo’n kwart miljard euro aan overhouden.
Wat de kinderkruistochten voor het klimaat betreft, zou ik wel eens willen weten hoeveel van die jochies nog mee zouden doen als die zouden plaatsvinden op woensdagnamiddagen of tijdens het weekeinde. Als die immers voet bij stek houden en tot 26 mei ermee doorgaan, hebben ze zo’n 20 halve dagen gespijbeld en zouden daar wettelijk voor kunnen gestraft worden. Zelfs als dat niet zal gebeuren – zoals het er naar uit ziet – gaan heel wat van die kinderen een stuk van hun leerstof straks niet meer onder de knie hebben, wat hen zelf geen soelaas zal brengen.
Tenslotte zullen heel wat nieuwe maatregelen alleen kunnen worden doorgevoerd als deze regering in lopende zaken nog vóór de verkiezingen e.e.a. bespreekbaar maakt om daarna de Grondwet te kunnen veranderen. De weigering van de Franstaligen om niet tot enige volgende staatshervorming te komen, zal eveneens inhouden dat eventuele beslissingen i.v.m. het klimaat er niet zullen kunnen komen.
N.a.v. een uitspraak van Bart De Wever tijdens de N-VA Nieuwjaarsreceptie om na de verkiezingen het debat over het confederalisme weer op te rakelen (iets waar PS én MR niet van willen weten), stond daarover in De Tijd van 19 januari een interessant artikel. Schrijver ervan, een zekere Stefan Sottiaux, grondwetspecialist aan de KULeuven, heeft, samen met Karel Reybrouck, een collega neem ik aan, daarover een boek geschreven van liefst 700 bladzijden, waaraan beide zo’n 2,5 jaar hebben gewerkt en waarin zowat alle federale bevoegdheden zijn opgelijst.
Om te beginnen vergissen onze politiek én de media zich wanneer ze het over confederalisme hebben. Dat blijkt nl alleen maar mogelijk als samenwerkingsverband tussen onafhankelijke staten, wat in België niet het geval is. Afgezien daarvan, is het zo dat ook het federale België na zes staatshervormingen verre van ‘af’ is en feitelijk nog steeds een vrij unitair land. Zeker in vergelijking met andere federale staten zoals de VS, Canada of Duitsland. Als er bij ons iets wordt overgeheveld van het federale naar het regionale niveau, dan gebeurt dat meestal met uitzonderingen en achterpoortjes, waardoor de gewesten maar een beperkte manoeuvreerruimte hebben. Bij ons is iedereen zowat voor alles bevoegd, maar nooit helemaal, iets dat ikzelf ook reeds vermeldde in mijn blog van 20 januari (‘Waarom confederalisme’).
In feite komt het hier op neer, dat het geen zin heeft een zevende, achtste of verdere staatshervorming door te voeren, maar ervoor te zorgen dat de volgende ook de laatste wordt. Nog iets dat ik ook reeds enkele keren heb aangehaald. Pas na die laatste hervorming zal dit land een echte federale staat zijn en kan men gaan denken aan een confederatie. Dat zal dus nog niet voor morgen zijn.
Een voormalig speurder naar de Bende van Nijvel, nu gepensioneerd rijkswachter van 62, is opgepakt op verdenking informatie over de zaak te hebben achter gehouden en bendewapens in het kanaal van Ronquières in 1986 met opzet te hebben gedumpt of laten dumpen enkele dagen of weken nadat binnen de speurderskring bekend was dat men ernaar zou gaan zoeken in dat kanaal en dat die er niet enkele jaren eerder al in zouden gelegen hebben zoals eerst werd gedacht. De man ontkent alles. Dat lijkt tegenwoordig de gewone gang van zaken: Nemouche en Kucam ontkennen ook alles, al zijn die zaken niet te vergelijken, zeker niet als men weet dat de zaak van de Bende van Nijvel al meer dan dertig jaar achter ons ligt. Opmerkelijk is wel, dat het weer om een rijkswachter gaat, net zoals het vorige bericht over die zgz reus, dat later niet bleek te kloppen.
Persoonlijk blijf ik erbij dat de Cellules Communistes Combatants (CCC) er iets mee te maken hadden. CCC, Bende van Nijvel, Bende Haemers, het waren allemaal Franstalige criminelen en eerder linksgezinden. Mocht de Bende van Nijvel Vlaamsgezind of simpel nog maar rechts geweest zijn, was het allemaal al lang uitgekomen. Desnoods zou de VRT het zelf ontdekt hebben. Het feit alleen al dat het dossier, toen het te heet werd, van Dendermonde naar Charleroi moest verhuizen – waar het stof ging vergaren in de kasten van het plaatselijk justitiepaleis, zegt genoeg. Van het ogenblik dat de CCC werd opgerold, was het plots gedaan met de overvallen van de bende. Dat was m.i. te opmerkelijk om toeval te zijn.
---
Ondertussen zwelt het protest van de klimaatspijbelaars, die eisen dat deze onmachtige federale regering iets concreets gaat doen ter zake. Wat dat moet zijn, is niet meteen duidelijk, maar hier en daar beseft men wel dat een landje zoals het onze op dat gebied weinig concreets kan doen als de andere landen niet meedoen. Als kostprijs voor heel Europa circuleert al het bedrag van duizend miljard euro per jaar (1.000.000.000.000 euro, geen Befkes deze keer!) en wordt nog eens duidelijk dat het in de eerste plaats veel, veel geld zal kosten, zonder garantie dat de wereld er beter van zal worden als de andere continenten niet mee (hoeven te) doen. Gelukkig kunnen de meeste van die protesterende jochies op 26 mei a.s. nog niet gaan stemmen. Als ze dat over 5 jaar wél zullen kunnen doen en ze ondertussen stilaan aan werk zullen zijn geraakt, is het maar de vraag of zij er dan ook nog voor zullen willen betalen…
Onze nationale Charel heeft vanuit Davos, waar hij een laatste poging doet om zijn eigen internationale carrière te redden, nog eens scherp uitgehaald naar de N-VA én de PS, die – volgens hem – ‘zijn’ België om zeep willen helpen. Hij heeft daarbij niet helemaal ongelijk, maar beseft blijkbaar niet dat hij daar zelf heeft aan meegewerkt. Als hij niet naar Marrakech was getrokken – ook al in functie van zijn eigen internationale carrière – was zijn federale regering waarschijnlijk niet uiteen gevallen, wat hem nu tot een machteloze premier heeft gemaakt.
Dat Michel het tot federaal Belgische premier heeft kunnen brengen, was omdat hij wilde samenwerken met de N-VA, die zelf daarin een middel zag om eindelijk eens op het federaal niveau mee te kunnen spelen en dit zonder de socialisten. Die kans krijgt hij meer dan waarschijnlijk nooit meer. Voor een volgende federale Belgische regering, zullen ze hem en zijn MR normaliter niet meer nodig hebben, steeds in de veronderstelling dat er nog zo’n regering komt.
Voor Vlaanderen komt het er meer dan ooit op aan een einde te maken aan dit België. Om dat te bereiken moet er – als eerste stap – voor gezorgd worden dat op 26 mei a.s. de Vlaamsnationalisten de meerderheid halen in het Vlaamse parlement. Daarvoor zal men niet alleen de stemmen nodig hebben van kiezers die nu stemmen voor N-VA en VB, maar ook van zij die vroeger kozen voor een van de traditionele partijen, aan wie we het te danken hebben dat Vlaanderen in België nog steeds de lasten maar niet de lusten krijgt. De Vlaamsnationalisten moeten dan ook ophouden met zich blij te maken met een dode mus door elkaars kiezers af te pakken, maar er werk van te maken de kiezers weg te halen bij de partijen die Vlaanderen alleen maar blijven opzadelen zijn met de miljardentransfers en de grote Belgische staatsschuld.
Dat de heisa over het misbruik bij het toekennen van humanitaire visa maar blijft duren, heeft in de eerste plaats te maken met de reeds aan de gang zijnde kiescampagne, waarin men Theo Francken – tot voor kort een goudhaantje voor de N-VA – wil beschadigen. Of hij daar echt schuld in treft, zal het gerechtelijk onderzoek moeten uitwijzen. Het Mechels N-VA -gemeenteraadslid ontkent niet dat hij gezorgd heeft dat die Assyrische christenen naar hier konden komen, maar wél dat hij er grof geld aan zou verdiend hebben. De regel, dat men pas schuldig is als men veroordeeld wordt, geldt ook voor hem én voor Francken, maar blijkbaar niet voor onze media, die haast over elkaar tuimelen om de affaire toch maar tegen de N-VA te kunnen blijven uitspelen. Volgens de advocaat van die Kucam is er touwens nergens bewezen dat zijn klant geld zou gekregen hebben. Als er al duizenden euro’s zouden betaald zijn, zijn andere tussenpersonen ermee weg of had het alleen te maken met te maken onkosten van overbrenging en/of in orde brengen van documenten.
Belangrijk in deze zaak is, dat men zo’n 200 christenen uit het Midden-Oosten gered heeft uit een regio waar ze gediscrimineerd, vervolgd werden en voor hun leven vreesden. Zelfs in het zgz verdraagzame Egypte zijn christenen (daar ‘Kopten’ genoemd, een woord afgeleid van de naam Egypte. Ze waren er vóór de eerste moslims) vervolgd en niet meer veilig. Van de Oosterse christenen die hier zijn geraakt via die humanitaire visa, moeten we niet vrezen dat ze straks hier aanslagen en andere terroristische activiteiten gaan plegen, iets waarvan we niet zo zeker zijn mochten het moslims geweest zijn.
E.e.a. betekent niet, dat de affaire met die visa goed te praten is en als men er grof geld voor zou gevraagd hebben, wat nog moet bewezen worden, verandert de zaak. Zoiets kan natuurlijk niet en als bewezen wordt wie dat gedaan heeft, moeten de verantwoordelijken daarvoor gestraft worden.
Maar zelfs al zou straks bewezen worden dat in deze Visa-zaak er ettelijke duizenden euro’s zijn betaald aan wie ook, het blijft nog altijd een peulschil t.o.v. de meer dan de 40 miljoen euro van ons belastingsgeld dat Crootje daar in Zuid-Afrika ongestoord is kunnen gaan weggeven en waartegen men blijkbaar niét protesteert…
Ik ben het zo goed als nooit eens met de ex-Amadezen, de huidige PvdA/ PTB, niet alleen o.w.v. hun uiterst linkse opstelling (‘Links ervan gaapt alleen de afgrond’, om het met Franz-Joseph Strauß te zeggen), maar ook o.w.v. het feit dat hun partij nog steeds unitair Belgisch is, met zelfs maar één voorzitter, in casu Peter Mertens van de PvdA. Voor één keer moest ik hem dit weekeinde wel gelijk geven, toen hij kritiek had over de toenadering tussen Groen/Ecolo, die andere unitaire opstelling (wel met twee voorzitters) en Open VLD, en zei dat we ons nog blauw zullen betalen aan groene belastingen, mocht die samenwerking enig politiek succes kennen. Nu Groen het nieuwe Rood lijkt te worden, wordt Groen/Blauw zo het nieuwe Paars. In de schilderkunst kan dat niet, in de politiek blijkbaar wel.
E.e.a. komt enerzijds door de linkse bocht van Open VLD die steeds meer gaat gelijken op de links-liberalen (een contradictio in terminis: er zijn ook geen rechtse communisten) van het Nederlandse D66. Een recent voorbeeld daarvan was het optreden met rockster gehalte van Crootje op dat migratie-congres in Zuid-Afrika, waar hij met de glimlach voor de micro kwam uitroepen dat België er een dikke veertig miljoen euro weggaf. De partij was ook voorstander van het zgz niet-bindend akkoord van Marrakech en had geen bezwaar voor een samenwerking met Groen na de gemeentelijke verkiezingen in Gent, Mechelen en Oostende.
Voor de eerste keer hielden Groen en Ecolo dit jaar trouwens samen een nieuwjaarsreceptie. De voorzitters Almaci en Nollet speechten er hun voorbereide teksten in twee talen, al vraag ik me af of ze dat ook voor de vuist zouden kunnen. Zoals te verwachten springen de Groenen mee op de trein van de klimaatspijbelaars. Ze willen niets minder dan een ‘Klimaatregering’ na de verkiezingen van einde mei. Als dat zou lukken en alleen hier bij ons, dan zal het verhaal van het blauw betalen aan groene belastingen meteen duidelijk worden.
Tenslotte nog dit: verenigd Groen en Open VLD moeten het hebben van kiezers uit de hogere sociale klassen, meestal met een zekere, goedbetaalde job, niét van de werkende mensen. In Duitsland noemen ze dat soort ‘die Bionade Bourgoisie’, een variant op het Franse ‘la Gauche Caviar’.
Op de gratis krant Metro verscheen vorige week een verkiezingsreclame voor de SP.a. Op de roodgekleurde voorste en achterste bladzijde vraagt men voor de partij te stemmen ‘om zeker te zijn van uw pensioen’. Een variant op dezelfde slogan die Lowie Lawijt einde van de jaren 1990 gebruikte en waarmee hij toen de verkiezingen won. Het zal deze keer niet pakken, want ondertussen leverden de socialistische partijen achttien jaar lang de federale minister van Pensioenen. Als de pensioenen er niet beter op geworden zijn, hadden die er toen maar iets aan moeten doen. Huichelaars!
--------------------
Bart De Wever, pas herkozen als burgemeester van de koekenstad, heeft zich kandidaat gesteld om bij de volgende verkiezingen Vlaams minister-president te worden. Grote kritiek alom, alhoewel er helemaal nog niets vast staat en er nog meer dan vier maanden verlopen vóór die verkiezingen er zullen zijn, men eerst de uitslag moet kennen en er een akkoord moet zijn tussen partijen die tot een meerderheid kunnen komen. God weet wat er nog allemaal te gebeuren staat vóór het zover is. Antwerpen moet nu eenmaal haar reputatie van plezante stad met plezante mensen in ere houden en onze Lieve Heer moet ook daar zijn aantal hebben. Misschien is het inderdaad maar om te lachen, zoals Wouter de stadskabouter insinueerde …
---
Benoît Lutgen stapt op als voorzitter van het CdH, de vroegere Waalse christendemocraten. Hij volgde indertijd Joëlle Milquet op en heeft zijn best gedaan het brokkenparcours van ‘Madame Non’ verder te zetten. Meteen na de vorige verkiezingen sloot hij snel een akkoord met Di Rupo voor de vorming van Waalse en Brusselse gewestregeringen in de hoop de Waalse liberalen ook uit de federale regering te kunnen houden. Dat mislukte door de vorming van de Zweedse coalitie, al werd Lutgen ook gevraagd daaraan mee te doen, wat hij weigerde. Na de schandalen binnen de PS, met de Publifin affaire en het Samusocial schandaal, sloot hij dan toch een akkoord met het MR en zette hij de PS uit de Waalse deelregering. Bij de Brusselse lukte dat niet. Tussendoor won hij ook de gemeentelijke verkiezingen in zijn thuisstad Bastenaken, waar hij het moest opnemen tegen niemand minder dan zijn oudere broer Jean-Pierre – producent van de Ice-Watch polshorloges – die een soort lijst van Gemeentebelangen trok.
Nu stopt hij dus als voorzitter, maar blijft wel politiek geëngageerd. Ook in Luxemburg moet Onze Lieve Heer blijkbaar zijn aantal hebben. Aan Lutgen zal het niet liggen…
I.v.m. dat witboek, waarover ik het had in mijn blog van gisteren, schijnt er zich toch e.e.a. te bewegen en zou men er in Vlaamsnationale middens mee bezig zijn. Het gaat nl niet alleen over de transfers, waarover al zoveel geschreven is, maar ook om het feit dat Vlaanderen en Wallonië steeds verder uit elkaar groeien. Zo is er bv het recente veto van de Franse Gemeenschapscommissie in Brussel, de zgn, ‘Cocof’, die zich verzet tegen de regelingen voor het inschrijven van studenten aan scholen, waardoor het kamperen aan de schoolpoorten, waaraan men in Vlaanderen een eind had gemaakt, door het inroepen van een belangenconflict toch blijft bestaan.
Door allerlei gebeurtenissen waardoor in Brussel de politie de zaken niet onder controle bleek te hebben, is de discussie om de zes politiezones te herleiden tot één, zoals in elke grootstad die naam waardig, weer in vraag gesteld. Zelfs Benoît Lutgen, enigszins verrassend uittredend voorzitter van de CdH, is daar voor gewonnen (maar dat zegt hij dan wel pas nadat hij vertrekt…).
Voormalig topadvocaat Louis Verbeke, waarvan reeds sprake in mijn blog van 18 dezer (toen hij zei dat de totale som van de transfers eerder 15 miljard euro betrof), schreef in hetzelfde Knack artikel ook dat het hoog tijd werd dat er een complete scheiding komt tussen de Vlaamse en de Franstalige justitie. Het pragmatische Vlaamse rechtssysteem zou, volgens hem, sneller en efficiënter kunnen werken en minder last hebben van o.a. wereldvreemde Franstalige rechters, zoals Bart De Wever al eens aankaartte.
Verder zijn er ook andere prioriteiten qua verkeer tussen Vlaanderen en Wallonië. In Vlaanderen wil men naar een slimme kilometerheffing, in Wallonië naar een verbieden van auto’s van vóór de Euro-5 norm.
Op gebied van klimaat- en migratienormen liggen de Vlaamse en Waalse standpunten steeds verder uit elkaar en op politiek vlak zijn er de gele hesjes die Wallonië teisteren en in Vlaanderen nauwelijks worden opgemerkt.
Tenslotte zijn er verschillende domeinen waarin op het ogenblik een deel onder de verantwoordelijkheid vallen van het federale niveau en ander onder dat van het gewestelijke. Zo zijn bv de gewesten verantwoordelijk voor de snelheidsbeperkingen, behalve op de snelwegen en zijn de gewesten bevoegd voor het plaatsen van de verkeersborden, maar bepaalt de federale staat wat er op die borden moet staan. Sinds de zesde staatshervorming – die steeds meer een miskleun blijkt te zijn geweest (met dank aan de traditionele partijen en Groen) – zijn de gewesten verantwoordelijk voor de regels van het verhuren van huizen, maar niét van bv garageboxen. Dat laatste is dan weer materie voor de federale staat. Te gek om los te lopen.
Kortom, men zou ermee kunnen lachen, maar als we er niet in slagen duidelijke afspraken te maken van wie wat gaat doen, wat alleen kan door van dit land een confederale staat van te maken, loopt vroeg of laat alles vast en zal men hier niets meer geregeld krijgen. En ondertussen maar lachen met de Amerikaanse shutdown!
Di Rupo wil zichzelf en zijn partij weer op het voorplan in de Belgische politiek. ‘La reconquista’(de herovering), noemt hij het, een term die de Spanjaarden gebruiken voor de herovering van hun land na de Moorse bezetting. Zijn eigen PS-partij heeft heel wat van haar pluimen verloren, werd zelfs uit de Waalse deelregering gezet en wordt vooral langs links bedreigd door Ecolo, de Waalse groenen en de communisten van de PTB, de Waalse tak van de PvdA. Of dat gaat lukken, is maar de vraag. Zoals ik al in mijn blog van 9 dezer (‘Des duivels oorkussen’) schreef, slaagt Wallonië er niet in recht te krabbelen. De herovering door de troepen van Di Rupo zou ook alleen maar betekenen dat alles bij het oude zal blijven, waarbij Vlaanderen bij het scheiden van de markt de rekening zal mogen blijven betalen. Een rekening waarvan de Walen zelf erkennen dat ze 6 miljard euro per jaar betreft, maar dan hebben we het alleen maar over de transfers in de sociale sector. Ik nam aan dat het wel eens het dubbele zou kunnen zijn, daar Vlaanderen voor 90% de Belgische staatsschuld betaalt (de overige 10% betaalt Brussel, Wallonië 0,0). Het blijkt nog erger te zijn. Louis Verbeke, een voormalig topadvocaat, schrijft in Knack dat we jaarlijks in totaal 15 miljard euro weggeven. De transfers van Vlaanderen naar Wallonië liggen in verhouding zelfs hoger dan die van West- naar Oost-Duitsland. Het wordt zo stilaan tijd dat de Vlaamsnationalisten eens een soort witboek maken met alle cijfers, niet alleen omtrent de transfers, maar ook over de andere prestaties die de gewesten al dan niet leveren, wie wat betaalt en wie wat krijgt. De meeste kiezers hebben daar geen benul van. Dat de Vlaamse traditionele partijen er niet wakker van blijken te liggen, zijn we zo stilaan gewend, maar zo’n witboek tegen de verkiezingen zou wel eens voor beroering kunnen zorgen.
Op de ‘spijbelbetoging’ van donderdag waren er in Brussel meer dan 12.000 deelnemers, zo’n vier maal meer dan de week ervoor. De meeste kwamen uit Vlaanderen, waarschijnlijk de reden waarom er alles vrij rustig bleef. Een geweldig succes dus, waarbij toch enkele vragen gesteld mogen worden.
Is het nu echt nodig om die scholieren te laten betogen op een donderdag? Kan dan niet op een vrije woensdagnamiddag of op een zaterdag of gaat hun idealisme nu net zo ver niet? Verder is het maar de vraag wat het antwoord op die manifestaties moet zijn. Denken die jongelui (of wie er achter zit…) nu echt dat een regering in lopende zaken die amper 30% van de verkozenen achter zich heeft, dergelijke wereldproblemen eens even gaat oplossen?
De 16-jarige initiatiefneemster, Anuna De Wever (wie geeft zijn kind zo’n voornaam?), blijkt vorig jaar zowat de halve wereld te hebben rondgereisd: de Franse Alpen, Bretagne, Tirol, de Azoren, Marokko en New-York. De meeste verplaatsingen heeft ze afgelegd met het vliegtuig, waarbij ze zeker geen rekening gehouden heeft met haar eigen zgz ‘ecologische voetafdruk’ (de luchtvaart is een van de grootste uitstoters van CO2). De Franse filosoof Jean Claude Mischéa noemt dergelijke gedrevenen, die de wereld blijven rondvliegen, ‘la gauche kérosène’. In New-York bleek het te gaan om een congres over vrouwenrechten, waarbij men zich af kan vragen wat dat met het klimaat te maken had. Een antwoord daarop is waarschijnlijk, dat ze haar moeder vergezelde, die zelfstandig consulent is voor ‘genderstudies en interculturaliteit’ waarvoor ze opleidingen en studies aanbiedt aan overheden allerhande.
Nu, ze doen maar, de wereldverbeteraars. Voor mijn part mogen ze alle weekeinden betogen, plus eventueel de woensdagnamiddagen, maar niet de dagen waarop les moet worden gegeven en zolang het maar vreedzaam blijft. Ik vind het niet kunnen dat ons onderwijs, dat de laatste jaren al achteruit blijkt te gaan, daarvan het slachtoffer moet worden. Een heel jaar door wordt over dat onderwijs al geklaagd. De schoolweek met een dag inkorten, om welke reden ook, lijkt me dan ook des Guten zuviel.
Tenslotte is het klimaatspijbelen geen Vlaamse uitvinding. Het kwam overgewaaid uit Zweden en past in de algemene tendens om ons, Westerlingen, een geweten te schoppen en desnoods te laten opdraaien voor alles wat op klimaatgebied misloopt, terwijl de rest van de wereld er zich weinig of niets van aantrekt, zoals al gebleken is met de plasticvervuiling van de oceanen.
The Donald heeft gedreigd Turkije economisch te zullen vernietigen, als dat land het zou wagen de Syrische Koerden aan te vallen, zoals Erdogan plant te doen. Die laatsten hebben met de internationale alliantie rond de USA met succes meegevochten tegen IS. Nu Trump zinnens is zijn troepen daar terug te trekken, wil de nieuwe sultan er een slag slaan, met het excuus dat – volgens hem - zowat alle Koerden terroristen zijn.
Trump zou beter even opletten, want Erdogan heeft al eens gezegd dat ‘zij’ (de Yankees) wel de dollars hebben, maar hij Allah!
---
Alle gekheid op een stokje, de terugtrekking van de Amerikaanse troepen uit Koerdisch Oost-Syrië zal toch niet voor meteen zijn. Dat werd recentelijk nog bevestigd door John Bolton, Trump’s nationale veiligheidsadviseur bij diens bezoek aan Israel. Trump had er in zijn gebruikelijke tweet trouwens aan toegevoegd dat hij de Koerden zou aanraden best Turkije niet uit te dagen en aan Erdogan voorgesteld een neutrale bufferzone van 32 km in te stellen tussen Turkije en Syrië. Of daarvan iets in huis zal komen valt nog af te wachten, maar zolang de Amerikaanse troepen ten oosten van de Eufraat blijven, zal de sultan wel twee keer nadenken vooraleer daar iets te ondernemen. Al bij al waren de Koerden er de meest efficiënte troepen in de strijd tegen IS en moesten ze daarvoor geen halve dorpen en steden plat bombarderen zoals Assad en diens Russische bondgenoten hebben gedaan.
Dé reden waarom Assad en Co azen op het gebied ten oosten van de Eufraat – één derde van het Syrische grondgebied – is de aanwezigheid daar van olie, gas en water. Assad wil dat voor zich en Turkije wil niet dat de Koerden het zouden krijgen. Als reden opgeven dat alle Koerden terroristen zijn, zoals Erdogan doet, is maar een voorwendsel om tegelijkertijd de Koerden in eigen land - ± 15% van de bevolking - te muilbanden.
Gisteren had men bij de VRT ontdekt dat in hun lijfkrant, De Morgen, een artikel de titel ‘May-day!, May-day!’had gekregen. Die titel gebruikte ik al boven mijn blog van 10 juni 2017 en later nog eens boven die van 6 december van datzelfde jaar, waarbij ik toen reeds schreef dat ze met die Brexit misschien wel eens niet klaar zouden komen. Dat May het niet ging halen in het Britse Lagerhuis was tenslotte de logica zelf. Het was wel al geleden van ergens in de jaren 1930 dat een Britse zittende regering nog zo’n zware nederlaag had geleden (432 stemmen tegen 202!). Binnen haar eigen partij had ze amper een meerderheid en in het parlement helemaal geen. Nog een gevolg van haar roekeloosheid om nieuwe verkiezingen uit te schrijven terwijl dat niet nodig was (haar partij had toen de meerderheid). Na meer dan twee jaar palaveren krijgt ze nu zelf waarschijnlijk niet eens meer de tijd om met een plan B af te komen, aangenomen dat ze zoiets heeft, omdat de Labour oppositie meteen erna een motie van wantrouwen indiende waarover vanavond al gestemd wordt.
Luigi Di Maio, de opvolger van stand-up comedian Beppe Grillo als voorzitter van de Italiaanse Vijfsterrenbeweging, heeft een opmerkelijk voorstel gedaan. Hij zegt dat de Franse gele hesjes beter een partij zouden vormen, die straks mee kan doen aan de verkiezingen. Dat is wat zijn partij in Italië gedaan heeft en nu zit die daar mee in de regering en is hij vice-premier. Het zou misschien ook wel een idee kunnen zijn voor de Belgische, bijna uitsluitend Waalse gele hesjes. Zo komen we misschien ooit nog wel eens te weten waarom die eigenlijk ageren en met hoe velen ze zijn. Tegelijkertijd zou het ook de mogelijkheid bieden te weten wie het daar voor het zeggen heeft of er tenminste een woordvoerder is, zodat er ook eens kan gepraat worden.
---
Een tweede verhaal dat uit Italië is overgewaaid, deze keer van de andere regeringspartij daar, de Lega van Matteo Salvini, is het geven aan iedereen van een pensioen van 1.500 euro, een verkiezingsbelofte die ze daar nog moeten waarmaken en hier nu ook in het campagnepakket zit van het VB. Dit is financieel niet te verwezenlijken, zeker niet in een land zoals het onze, met een staatsschuld die hoger ligt dan het bbp. In Nederland, waar de staat maar de helft van onze schuld heeft en zelfs miljarden over heeft op de begroting, bestaat er al zoiets, de WAO, maar die bedraagt slechts de helft van wat de Lega en het VB beloven. Nu is het zo dat bij de verschillende nieuwjaarsrecepties van zowat alle partijen er heel wat beloofd werd dat met een korreltje moet genomen worden, maar het mag geen boerenmarkt worden. Dat laatste geldt ook voor het nationaliseren van onze stroomvoorziening, op een ogenblik dat men juist minder staat wil bij bv de Post en Proximus. Wil men een tweede NMBS die ons jaarlijks bijna drie miljard extra kost zonder dat daar wat tegenover staat?
Het lijkt stilaan ‘in’ te worden: de onafhankelijke verkiezingskandidaat. Bij de SP.a in Antwerpen was Jinnih Beels ermee begonnen en toen leek het wel een beetje uit schrik om er toch niet té socialistisch voor te komen. Eens verkozen, kocht ze wel een partijkaart en madame is nu schepen van de stad. Het kan verkeren.
Na de gemeentelijke verkiezingen hebben op meerdere plaatsen (o.a. in Ninove en Berendrecht) gekozenen kazak gedraaid en zijn als onafhankelijken gaan zetelen om e.o.a. meerderheid te depanneren.
N-VA pakt in West-Vlaanderen straks uit met een déjà vu: niemand minder dan Jean-Marie Dedecker wordt daar weliswaar ‘maar’ lijstduwer, maar het zou me niet verwonderen dat hij het haalt en dan zal er weer wel wat meer animo in de debatten komen. Het oppikken van de nieuwe burgemeester van Middelkerke lokte wel wat protest uit bij de West-Vlaamse achterban, maar die had het zelf niet zo goed gedaan in de gemeentelijke verkiezingen in Brugge, Kortrijk en Roeselare en kon er feitelijk weinig tegenin brengen. Lijsttrekker Sander Loones, heel even federaal minister van Landsverdediging, zou straks nog blij kunnen zijn Deckerken erbij te hebben.
Bij het Vlaams Belang tenslotte heeft men voorlopig de eerste prijs binnen gehaald met Van Langenhove, ook al als onafhankelijke, maar dan lijsttrekker voor Vlaams-Brabant, waar hij het tegen Theo Francken mag opnemen. Die laatste mag dan wel een deftig parcours hebben afgelegd, volgens Tom Van Grieken was er te een groot verschil tussen Theorie en Theopraktijk. Goed gevonden in elk geval.
Het was voorspeld, het worden nog enkele hectische campagnemaanden.
Volgens een rapport van Vlario ( Het Vlaams overlegplatform en kenniscentrum voor rioleringen en afvalwater ) is één huis op acht in Vlaanderen niet aangesloten op de riolering. Dat is o.a. mede het gevolg van de lintbebouwing die we hebben, zo’n 13.000 km! Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 13 december 2018 (‘De klimaat heisa’), moet al wat daarlangs gebouwd wordt, worden aangesloten op water, elektriciteit, kabel en riolering. Dat laatste blijkt niet overal te gebeuren, waardoor de mensen die er komen wonen, zelf voor een oplossing moeten zorgen. Dat was ook zo het geval toen wij in 1975 bouwden in Kasterlee en dat was in een nieuwe verkaveling, niét in een lintbebouwing. Wij hadden toen een septische put, die overliep in een sterfput, die op zijn beurt (af en toe) ook nog eens overliep. Laten weglopen in beken en sloten zat er bij ons niet in, omdat Kasterlee er niet zo veel heeft door zijn ligging op de Kempense heuvelrug. De sceptische put moest wel jaarlijks geledigd worden door een daarvoor gespecialiseerd bedrijf. Van dat laatste zijn we gelukkig vanaf, nadat we in 2005 - dertig jaar later! - riolering in de straat kregen.
---
Hoe we tegen het veranderende klimaat ook aankijken, we hebben er allemaal mee te maken. De tijd dat men bij ons vóór 10 mei geen bonen mocht planten, omdat het tot 15 mei kon vriezen, is geschiedenis*. Heel dat klimaatprobleem is trouwens niet alleen een zaak van verandering, we zullen ons ook moeten aanpassen aan het veranderend klimaat, want de klimaatverandering zelf kunnen wij niet meer tegenhouden. We zullen ermee moeten leren leven. Dat beseft men ook bij de VN, waar men al een Instituut heeft voor kimaat’verandering’. Dat instituut zou zich echter beter wat meer bezig houden met de derde wereldlanden. Dat bleek nog eens uit een Duitse studie, die in 2017 gepubliceerd werd in ‘Environment Science & Technology’ en waaruit bleek dat 90% van het plastic afval, dat terecht komt in de oceanen, afkomstig is van slechts 10 rivieren, waarvan 8 in Azië en 2 in Afrika (mijn blog van 10.05.2018 ‘ Het plastic sprookje’). De jonge Nederlander van Kroatische afkomst, die beweert een systeem gevonden te hebben om plastic uit de oceanen te halen – en daarvoor in Californië 30 miljoen dollar ophaalde – had al problemen bij de eerste echte test, waarbij een van de netten stuk ging. De Stille Oceaan, waar hij de test liet doen, is geen visvijvertje. Volgens het Amerikaanse economische tijdschrift Bloomberg, zo’n beetje de Amerikaanse tegenhanger van de Britse ‘The Economist’, zal dit systeem het probleem niet oplossen.
* Bij gunstige weeromstandigheden komen geplante bonen na 5 dagen uit. In 1940 viel Duitsland België binnen op 10 mei. Bij ons in de familie is dat bij gebleven. Mijn grootvader, een kleine zelfstandige, had ook een groentetuin en zei toen: ‘Oorlog of geen oorlog. Het is 10 mei en ik plant mijn bonen’!
Na de burgerplatformen in Brussel, die (illegale) transmigranten herberg(d)en, de Belgische gele hesjes die in Wallonië op straat komen enkel en alleen omdat ze dat in Frankrijk ook doen, hebben we nu in Vlaanderen de klimaatspijbelaars. Scholieren die een dag wegblijven op school en in de plaats ervan gaan betogen in Brussel, voor het klimaat. Het waren er wel verrassend veel (dat wij daar vroeger nooit aan gedacht hebben!), maar of het veel zal uithalen, is een ander verhaal. Dat er aan het klimaat iets moet gedaan worden, is één zaak, dat dat zomaar eens snel kan gebeuren is een ander paar mouwen. Zolang het alternatief is, dat we voor alles en nog wat meer gaan moeten betalen, zal het m.i. nog wel even duren. Dat de politiek er ondertussen al is opgesprongen, was te verwachten in deze extra lange campagnetijd. De kersverse nieuwe Vlaamse minister voor Energie, Lydia Peeters, de opvolgster van Bart Tommelein, heeft al een delegatie van spijbelende pubers uitgenodigd voor een gesprek. Open VLD, die zich steeds linkser profileert als een soort nieuwe D66 (Denk maar aan Crootje in Zuid-Afrika, die daar als een rockster tientallen miljoenen euro ging weggeven), was zo Groen voor.
Als ik ’s avonds de Tv-journaals zie, zap ik af en toe ook wel eens naar RTL. Daar geeft men nog steeds uitgebreid relaas over de acties van de Franse gele hesjes, waarna de zender meestal naadloos overschakelt op hun lotgenoten in Wallonië, waarbij men het steeds heeft over België, alsof dat in dit hele land hier ook zou gebeuren. In Luik en Charleroi hebben ze al heel wat schade aangericht (in Charleroi alleen al 80 parkeermeters stukgeslagen), misschien iets in Brussel, maar niet in Vlaanderen. In tegenstelling tot Frankrijk hebben de mensen het hier, zelfs in Wallonië, niet zo slecht, maar dat wil men daar niet gezegd hebben, ook al kan men er meestal maar beelden laten zien van drie man en een paardenkop. Ondertussen zijn er ook in Wallonië al twee van die gele hesjes dood gereden bij hun eigen wegblokkades…
Het is nu afwachten wat de volgende ‘spontane’ volksopstand zal zijn. Dank zij de sociale media kan tegenwoordig elke hond met een hoed op (of rapper) daartoe oproepen, terwijl elke landgenoot straks de kans krijgt zijn stem te geven aan een man/vrouw of partij waarvan hij/zij hoopt dat die er iets aan gaat doen en hem/haar er later voor kan straffen als die het niét doet. Zoiets heette vroeger democratie…
Men zou het hem niet meteen aangeven, maar ook Philippe Muyters, momenteel Vlaams minister voor o.a. Sport, heeft zich kandidaat gesteld voor de post van een internationaal gezelschap, in dit geval die van voorzitter van het WADA, het Wereld Anti Doping Agentschap, waar hij al negen jaar lid van de Raad van Bestuur blijkt te zijn. De eerder saaie Muyters, die vroeger ook al eens voorzitter was van VOKA, is wel een dossiervreter wiens werk bij WADA klaarblijkelijk geapprecieerd wordt. Op te merken is, dat deze post onbezoldigd is – op een (waarschijnlijk serieuze) onkostenvergoeding na - wat betekent dat Muyters, als hij in mei herverkozen zou worden, ook actief blijft in de Belgische en Vlaamse politiek. In die laatste heeft hij het toevallig net nu aan de stok met VOKA, de werkgeversorganisatie waarvan hij zelf nog voorzitter is geweest. De nieuwe baas daar kwam nl af met een voorstel om meer laaggeschoolde werklozen aan het werk te krijgen door hen elke maand 100 euro extra te geven. Tot daar niets abnormaals, tot de man er bij voegde dat die 100 euro niet door de werkgevers, maar door de Vlaamse overheid zou moeten betaald worden, in totaal een half miljoen euro per maand. ‘Les affaires, c’est l’argent des autres’ klonk nooit duidelijker. Oud VOKA-baas Muyters liet al meteen weten dat daar niets van in huis zal komen en dat dat geld – als het er al is – beter kan gebruikt worden voor opleidingen. Door de taxshift krijgt elke Vlaamse werknemer trouwens al drie jaar op rij wat meer op zijn loonbriefje.
Niet alleen de vakbonden, maar ook de werkgevers blijken in dit land verslaafd te zijn aan overheidsgeld. Ze maken desnoods afspraken met elkaar, waarna ze de rekening voorleggen aan de regering. Zo zou het mij ook wel lukken.
De kans bestaat dat Didier Reynders, ontslagnemend federaal minister van Buitenlandse Zaken, secretaris-generaal van de Raad van Europa* wordt. Nadat hij al een hele reeks kabinetchefs lucratieve postjes heeft bezorgd, gaat hij er nu zelf ook een trachten in te palmen. De hoofdreden daarvoor is, dat hij ervan overtuigd is dat hij zijn betrachting, ooit eens Belgisch premier te worden, mag opbergen nu onze Nationale Charel – Reynders’ opponent binnen de MR – het voor hun partij definitief verbrod heeft.
Of Reynders de post zal krijgen, zal hij pas weten in juni. Als gevolg daarvan neemt hij nog wel deel aan de bollekenskermis van einde mei. We zijn er dus nog niet vanaf…
* De Raad van Europa maakt geen deel uit van de E.U. Het bevat alle 47 Europese landen, waaronder dus ook Rusland, Turkije en Armenië. De Raad houdt zich in de eerste plaats bezig met de Mensenrechten, waarbij het Marrakech pact weer in beeld komt. Theo Francken heeft er al mee te maken gehad…
---
Beter nieuws is dat Dries Van Langenhove bij de volgende verkiezingen als onafhankelijke de VB–lijst gaat trekken voor Vlaams Brabant. Goede zet, denk ik. Tom Van Grieken heeft er zeker geen gras over laten groeien. Met Van Langenhove heeft het VB er iemand bij die onmiskenbaar talent heeft voor organisatie en rekrutering, die een aardig stukje kan speechen en met zijn jeugdig uiterlijk alles mee heeft om het in de politiek te maken. De ‘Mars tegen Marrakech’, waarbij hij binnen de week zesduizend betogers op de been kreeg, was een sterk staaltje van tot wat de jonge kerel al in staat kan zijn. Zelfs de schade hem toegebracht door ongelukkige racistische uitspraken en ‘memes’ van enkele Schild & Vrienden volgelingen heeft hij, gelukkig maar, overleefd. Dries bleef trouwens, ondanks alles, actief op de sociale media en kreeg een rubriek aangeboden in ’t Pallieterke, waarvan hij dankbaar gebruik maakt.
Voor de komende verkiezingen heeft het VB zijn eerste wit konijn te pakken. Nu nog Vuye en Wouters overtuigen.
Volgens e.o.a. studie (ik dacht in opdracht van VIAS, het Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid) heeft een onderzoek (men onderzoekt tegenwoordig alles!) uitgewezen dat heel wat jonge chauffeurs in de ouderdom tussen 18 tot 35 jaar wel eens durven rijden onder invloed van drugs. Bij de vorig jaar uitgevoerde controles bleek dat in Vlaanderen 7% te zijn, in Wallonië 17% en in Brussel zelfs 20%. Opmerkelijk is dat die cijfers in de nabijheid komen van het percentage werklozen dat de regio’s kennen. Daarmee wil ik absoluut niet insinueren dat werklozen automatisch ook druggebruikers zijn, zij hebben wel meer de tijd om er zich mee bezig te houden. Zoals het oude spreekwoord zegt: ‘Ledigheid is des duivels oorkussen’.
I.v.m. bovenstaande is het wel interessant te verwijzen naar een artikel in de laatste weekeindkrant van De Tijd, waarin een zekere Philippe Destatte vaststelt dat Wallonië ter plaatse blijft trappelen. Volgens een studie van de PS Denktank Jules Destrée*, waarvan Destatte directeur is, geven Waalse gezinnen gemiddeld 15% minder uit dan de Vlaamse, wel met uitzondering van tabak en alcohol, waarvoor ze méér uitgeven. Destatte zegt het niet, maar ook dat zou te maken kunnen hebben met de grotere Waalse werkloosheid.
Steeds volgens Destatte, hebben de verschillende versies van het zgz Waalse ‘Marshallplan’ niet veel uitgemaakt, evenmin als de twaalf (12!) miljard die Wallonië daarvoor van Europa had gekregen .Steeds volgens dezelfde directeur zullen de transfers uit Vlaanderen niet blijven duren (was het maar waar!) en die uit Europa kleiner worden. Enfin, zo horen we het ook eens van een ander en niet van de eerste de beste.
* Jules Destrée was een Belgisch PS-politicus (doctor in de Rechten), die ook in Vlaanderen ‘wereldberoemd’ werd, nadat hij de toenmalige Belgische Koning Albert I een brief geschreven had met daarin de uitspraak ‘Sire, er zijn geen Belgen, alleen Walen en Vlamingen’. Dat was in 1912. De dag van vandaag lopen er in Vlaanderen nog altijd mensen rond die dat nog steeds niet door hebben!
Kris Peeters heeft blijkbaar niet lang getreurd over het debacle dat hij zijn partij bezorgd heeft in de Antwerpse gemeentelijke verkiezingen en heeft weer zijn Arco stokpaardje van stal gehaald. Volgens de federale dwarsligger, moet het Arco dossier geregeld worden vóór de verkiezingen van einde mei en kan dat, volgens hem, best door eerst de staatsbank Belfius naar de Beurs te brengen. Nu er geen N-VA meer in de federale regering zit, denkt de Antwerpse transmigrant uit Puurs dat varkentje eens snel te wassen. Daarbij heeft hij echter meteen lik op stuk gekregen van blauwe collega Crootje, de nieuwe minister zonder Financiën, die hem erop wijst dat men dat de dag van vandaag best niet doet. Toen zijn voorganger, Johan Van Overtveldt (N-VA), dat wou doen in het voorjaar, was het uitgerekend Kris Peeters die er zich tegen verzette. Toen wou hij dat de Arco-coöperanten eerst werden uitbetaald vóór men Belfius naar de Beurs bracht, ook al was het duidelijk dat men dat laatste best vóór het parlementaire zomerreces zou doen, wat een verschil van opbrengst van zo’n miljard euro kon betekenen. Men wist nl al dat men er anders veel minder voor ging krijgen, o.a. omdat men dacht dat de rente in de States zou stijgen, wat later ook gebeurd is Ik voorspelde trouwens in mijn blog van 26/04/2018 (‘Het Arco/Belfius dilemma’) al dat er van een beursgang van Belfius niets in huis zou komen als dat niet vóór de zomer kon geregeld worden.
Dat is toen niet gebeurd en Crootje heeft voor één keer meer dan gelijk dat hij het nu weigert te doen, want ondertussen ziet de hele Beurssituatie er een stuk minder rooskleurig uit. De aandelen - en zeker die van de banken - zijn ondertussen flink gezakt. ‘Het is’, zei Crootje, ‘als verkopen tijdens de solden’.
Dus, in april 2018 wou Peeters dat Belfius niét naar de Beurs mocht als de Arco-coöperanten eerst hun geld niet zagen en nu wil hij Belfius wél eerst naar de Beurs gebracht zien om daarna de coöperanten iets te kunnen geven. Dat de verkoop van Belfius bankaandelen op die manier nu minstens één, maar misschien wel twee miljard euro heeft gemist, zal hem blijkbaar worst wezen. Het wordt tijd dat CD&V die Kris Peeters zelf maar eens in de uitverkoop zet, vóór de man zijn partij nog meer schade toebrengt.
