Het zal sommigen misschien een beetje afgezaagd voorkomen, maar ik kom nog eens terug op Mathias De Clercq en wel op diens bewering dat de regeringen Verhofstadt – zijn politieke mentor – het allemaal zo goed hebben gedaan en men dat best nog wel eens kon overdoen. Voor wie dat gelooft, hierna een beetje Belgische politieke geschiedenis.
Terwijl de politiek en zeker de media zich bijna uitsluitend bezig hielden met de zaak van Brussel-Halle-Vilvoorde (B-H/V), was hét probleem tijdens de laatste regering Martens en die van Dehaene niet B-H/V, maar een nieuwe financieringswet die zich toen reeds opdrong. Zoals gebruikelijk viel die bij de Vlaamse partijen niet in goede aarde. Niemand minder dan Hugo Schiltz, die er met zijn Volksunie had aan meegewerkt, beweerde dat deze wet het einde van België zou betekenen. Om e.e.a. wat af te zwakken werden er toen in die wet enkele remsystemen ingebouwd. Om zijn coalitie bijeen te houden, vond Verhofstadt er niets beter op dan die remmen uit te schakelen. Als compensatie vond zijn minister van Begroting, Vande Lanotte, het zilverfonds uit en kaapte hij enkele pensioenfondsen, zoals dat van de NMBS, die België tot in der eeuwigheid zal moeten afdragen.
Om e.e.a. verteerbaar te maken, kreeg die financieringswet een nieuwe versie bij het tot stand komen van de regering Di Rupo. De nieuwe wet was in het nadeel van Wallonië en daarom werd er o.m. beslist de transfers slechts stapsgewijs af te bouwen van 2024 tot 2035, maar zelfs dat blijkt niet te zullen lukken. Het Waals gewest kijkt aan tegen een tekort van een half miljard euro, dat ze tegen 2024 zou willen wegwerken. Hoe ze dat gaat doen, is koffiedik kijken, want mocht er een nu een paarsgroene federale regering komen die haar kiezers zou geven wat hen beloofd werd*, dan wordt het een financiële ramp. Ondertussen blijkt dat ook de Brusselse regering, met een tekort van 900 miljoen euro, haar schuldplafond wil verhogen en dus nog meer lenen.
Kortom, het wordt een mission impossible en dan hebben we het nog niet gehad over de kosten van de klimaatovergang, het sluiten van de kerncentrales, het opwaarderen van de Sociale Zekerheid en de broodnodige infrastructuurwerken zoals bv het 5G-netwerk. Er zal meer nodig zijn dan e.o.a. Marshall plan van het Waalse type, die al bewezen hebben dat het ‘down under’ niet lukt.
* De PS wil o.a. de pensioenleeftijd weer verlagen, een kortere werkweek met behoud van loon en een ongelimiteerde groei van de Sociale Zekerheid kosten
Het ziet er hoe langer hoe meer naar uit dat informateur Magnette zal trachten een paarsgroene regering te vormen. Mochten de Vlaamse liberalen er niet instappen, is er altijd nog CD&V dat, zoals gewoonlijk, niet weet wat doen en de kat uit de boom kijkt. Daar waar supertsjeef Geens eerst nog gezegd had dat zijn partij alleen zou meestappen in een paarsgele federale regering, heeft hij nu de deur op een kier staan voor het linkse alternatief. CD&V blijft een partij waarop men niet rekenen kan.
Ik denk dat de Vlaamsnationalisten hem best van al nog laten betijen. Ook als Magnette zo’n onding bij elkaar krijgt, zal het voor dit land een ramp worden. Het heeft al een tekort op zijn begroting van 10 tot 12 miljard euro en als de PS zijn kiezers zou geven wat ze beloofd heeft, zullen daar nog enkele miljarden bijkomen. Men spreekt van acht miljard extra, die zullen moeten gerecupereerd worden met nieuwe belastingen. De kans is groot dat het daarna mis loopt en dan staat het koninkrijk België helemaal in zijn hemd.
Duitsland en Nederland zagen meer af van de crisis dan België, maar bij ons gebeurde het herstel op de poef en daar boert men nog steeds mee verder. Terwijl dit land met een miljardenschuld blijft kampen, weten onze buren niet waar ze met hun geld moeten blijven. Zij hebben tijdig gezorgd voor een buffer tegen de vergrijzing, iets waar Dehaene meer dan 20 jaar geleden hier al tevergeefs voor waarschuwde. Ons fiscaal systeem in inefficiënt, op gebied van integratie gebeurde er veel te weinig, zeker voor de steden, de infrastructuur is ondermaats en het openbaar vervoer wordt een lachertje (denk maar aan ‘onze’ Lijn). En dan zouden onze progressieven nog extra geld willen uitgeven voor het klimaat. Allemaal op de poef!
Net als bij de 541 dagen in 2010, blijft het land ook nu schijnbaar normaal draaien. Dat hebben we te danken aan de regionale regeringen die wel blijven werken. Als we er de tijd van de lopende zaken sinds Marrakech bij tellen, zitten we trouwens ook nu reeds aan zo’n 320 dagen. Mocht blijken dat Magnette of wie anders ook niet meer zou slagen dit land een normale federale regering te geven, dan vraag ik me af waarom men de alternatieve stap niet zou zetten, deze waarbij het land België verder beheerd zal worden door de regio’s. Noem het confederalisme of iets anders, als het maar werkt. Het systeem dat we nu hebben gaat van nongoverno naar malgoverno en is federaal niet meer leefbaar.
Ik kom nog even terug op mijn blog van gisteren over Mathias De Clercq, waarin ik schreef dat hij er Mieke van Hecke en haar CD&V bij de gemeentelijke verkiezingen had bijgenomen om zijn aandeel te vergroten. Men zou dat tegenwoordig ‘een Assadje doen’ kunnen noemen, verwijzend naar de Syrische dictator, die de niet moslim godsdiensten ongemoeid liet (maar niet de soennietische moslims). De reden daarvoor had niets te maken met empathie of iets dergelijks, maar gewoon omdat Assad’s sjiïetische Alawietensekte bij het begin van de burgeroorlog slechts zo’n 12% van de Syrische bevolking uitmaakte t.o.v. 65% bij de Soennieten. Daardoor kreeg hij de volgelingen van de andere godsdiensten aan zijn zijde en kon hij zijn aantallen wat opkrikken. Saddam Hoessein ging in Irak daarin nog een stapje verder en benoemde zelfs een christen (Tariq Aziz) tot minister. (Mieke Van Hecke, die men in Gent niet nodig had voor enige meerderheid, kreeg de post van schepen).
---
En nu we toch met Gent bezig zijn: het was al langer een raadsel waarom Guy Verhofstadt – fractieleider in het Europese parlement - had deelgenomen aan de gemeentelijke verkiezingen en nog meer dat hij later de post van Gents gemeenteraadslid aanvaardde. Hij laat zich daar af en toe zien, maar doet er officieel niets mee. Nu blijkt dat zijn zoon Louis (25) uit het niets verkozen werd tot bestuurslid van de Gentse liberalen en dat de jonge man de ambitie zou hebben mee te doen aan de volgende verkiezingen. M.a.w. pa houdt een oogje in het zeil en alvast zijn stoeltje bij de stad klaar voor het geval het op een ander niveau niet zou lukken.
Terwijl Paul Magnette zijn eerste informatiegesprekken is begonnen met zowat alle partijen, behalve degenen die de verkiezingen gewonnen hebben, vindt Mathias De Clercq, de blauwe burgemeester van Gent, het nodig te beklemtonen dat hij gewonnen is voor een paarsgroene federale regering en niét voor een paarsgele. Feitelijk is dat geen verrassing, want in zijn eigen Gent leidt hij een coalitie met socialisten en groenen, waarbij hij er ook CD&V’ster Mieke Van Hecke had bijgenomen om zijn aandeel wat te vergroten. Hij en niet zijn partij had er de meeste voorkeursstemmen gekregen tijdens de gemeentelijke verkiezingen van oktober 2018. Ik heb toen reeds ergens geschreven, dat hij in feite bereid was zijn ziel te verkopen en eender welk linkse programma uit te voeren, als hij maar burgemeester kon worden. Daarmee kopieerde hij wat zijn politieker mentor Verhofstadt hem in 1999 had voorgedaan. Die gaf ook zijn liberale principes op – waarover hij zelfs drie burgermanifesten had geschreven – om niet zijn programma, maar dat van de PS uit te voeren, als hij maar premier kon worden. Waarna hij, samen met Vande Lanotte, toen minister van Begroting, de staatskas plunderde.
Er zal dezer dagen nog heel wat gepalaverd worden over de Belgische staatsschuld en – zeker vanuit linkse hoek – zal de regering Michel daarvan de schuld krijgen, maar dat klopt niet. Als men de regering Michel iets kan aanwrijven, dan is het dat ze niet genoeg gedaan heeft om die staatsschuld af te bouwen, maar de grote schuldige van het creëren van die schuld blijft Verhofstadt met zijn paarsgroene regering.
Voorlopig krijgt De Clercq (kleinzoon van) de Open VLD echter zomaar niet achter zich. Zelfs een belgicist als Alexander De Croo heeft al te kennen gegeven dat paarsgroen voor hem geen optie is en volksvertegenwoordiger Egbert Lachaert, een van de coming men van de partij, kant er zich formeel tegen. Misschien kan De Clercq nog steun vinden bij Sihane El Kaouakibi, die als enige liberale tégen het Vlaams regeerakkoord stemde. De vrouw met de onuitspreekbare achternaam mag dan al geen hoofddoek dragen, de ‘El’ in haar naam duidt aan dat ze al op bedevaart naar Mekka is geweest wat e.e.a. kan verklaren.
Dinsdagavond raakte bekend dat de koning Paul Magnette had aangezocht als informateur, om te proberen een nieuwe federale regering op de been te brengen. Jansen en Janssens hadden definitief afgedaan.
Vanuit Magnette’s PS-standpunt gezien, zou het een paarsgroene* club kunnen worden met de blauwe, rode en groene families, misschien aangevuld met CD&V. Een progressief gezelschap dat allerlei uitkeringen zal verhogen en het geld daarvoor halen waar het zit, zeg maar via belastingen of leningen. Gezien de laagblijvende rente zou dit op papier nog altijd te doen zijn, mocht de Belgische staat geen schuldenlast dragen die rond de 100% van het bbp ligt en de grootste is van de E.U. na die van Frankrijk en Griekenland.
Door een regering te vormen met zeven partijen, blijven er maar drie over om oppositie te voeren. Dat zijn dan wel de N-VA, het Vlaams Belang en de communisten van de PvdA/PTB. Deze nieuwe federale regering zou geen meerderheid hebben in Vlaanderen. Men zal het de francofonen niet kwalijk kunnen nemen dat zij (weer eens) de grote begunstigden zullen zijn en de Vlamingen het (ook weer eens) zullen moeten betalen. Met dank aan Open VLD en CD&V, als die dit spelletje (eveneens weer eens) zullen meespelen tot heil van een land dat, mocht het niet bestaan, nooit meer nog zou uitgevonden worden (dixit The Economist).
Mocht Magnette niet slagen in zijn mission impossible, dan wordt het meer dan tijd dat francofonen en belgicisten in dit land gaan beseffen dat de formule om tot de vorming van een Belgische federale regering te komen, zijn tijd heeft gehad. En als men er niet in zou slagen een andere formule te vinden die wél werkt, men er best mee ophoudt.
* Bij het tot stand komen van de eerste paarsgroene federale regering (die van Verhofstadt in 1999) zei Lowie Lawijt: ‘Het begint met paarsgroen en het zal eindigen met bont en blauw’. Die regering kon nog profiteren van het spaarpotje van Dehaene (6% van de begroting, dat binnen de legislatuur volledig werd opgesoupeerd). Een eventuele tweede uitgave zal moeten beginnen zonder spaarpotje, maar integendeel met een begrotingstekort van zo’n 11 miljard euro...
Tijdens de recente opstootjes van Extinction Rebellion (XR) in Londen werd o.m. de Belgische prinses Esmeralda, een dochter uit het tweede huwelijk van Leopold III met Liliane Baels, daar opgepakt door de plaatselijke politie. Daarbij verklaarde ze volledig achter de burgerlijke ongehoorzaamheid te staan. Voor dergelijke posturen is het eenvoudig de grote klimaatverdediger te zijn. Ze heeft zelf heel haar leven kunnen profiteren van e.o.a. dotatie en waarschijnlijk nooit iets tekort gehad. ‘Après nous le déluge’, om het in haar eigen omgangstaal te zeggen.
Erger wordt het als zo’n standpunten bijgetreden worden door vertegenwoordigers van officiële ngo’s, zoals o.a. een zekere Kumi Naidoo. De naam zegt misschien niets, maar die man is momenteel wel secretaris generaal van Amnesty International. In een interview met De Standaard, verklaarde hij dat er niet alleen de schoolse klimaatbetogingen waren, maar dat ook de straatprotesten in Hongkong, Irak en Ecuador ermee te maken hadden. Dat zijn leugens, want in die laatste landen gaat het niet om het klimaat. In Hongkong zijn de protesten tegen de inmenging van communistisch China in de plaatselijke politiek. In Irak wordt betoogd tegen de corruptie en de tekorten op allerlei gebied, terwijl in Ecuador de protesten te maken hebben met een prijsverhoging op de brandstoffen, feitelijk het tegenovergestelde van wat de ‘klimatisten’ beweren.
Het is een feit dat het op heel wat plaatsen in de wereld momenteel onrustig is. Dergelijke onlusten waren er vroeger ook, maar de mensen kwamen toen niet zo gemakkelijk massaal op straat. Dat dat nu wél gebeurt heeft als voornaamste reden, dat ze daartoe worden aangespoord door de sociale media, terwijl men de officiële media; dikwijls gecontroleerd door de staat of door politieke partijen, niet meer gelooft.
---
En terloops nog dit:
Het voorstel van de Spaanse premier Sanchez om de klimaattop - die was afgezegd in Santiago* de Chile - in Madrid te houden, heeft alles te maken met de nakende Spaanse verkiezingen, de vierde in evenveel jaren, waarmee de socialist Sanchez hoopt een goede beurt te maken. Waar het klimaat allemaal niet goed voor is…
* Er zijn meer steden met de naam Santiago. Dat is Spaans voor ‘Sint Jacob’ (Sant’Iago).
Zoals verwacht, hebben de zgz preformateurs ‘Jansen & Janssen’ er niet veel van terecht gebracht. Flup de laatste trok hun mandaat wel niet meteen in, maar er schoot dan niets anders meer over dan de voorzitters van de twee grootste partijen – Magnette voor de PS en De Wever voor N-VA - aan tafel te krijgen voor een laatste poging. Die werden nog dezelfde avond afzonderlijk ontvangen, waarna Flup eerst dinsdag nog enkele andere voorzitters wou zien alvorens een nieuw besluit te treffen. Er blijven nog twee mogelijkheden om een nieuwe federale regering te vormen: een paarsgele, waarbij het confederalisme aan bod moet komen, waarover Magnette absoluut weigert te praten en een paarsgroene, waarbij de N-VA uit de boot valt en waarvoor er geen meerderheid zal zijn in Vlaanderen.
Mocht er een paarsgroene federale regering komen, dan moet CD&V daaraan mee doen en krijgt men een Vlaamsnationale oppositie. Vooral voor CD&V is dit een mission impossible, waarbij de partij bij een volgende verkiezing wel eens met de kiesdrempel kennis zou maken. Enerzijds/anderzijds zou dan niet meer lukken. En er is meer.
CD&V moet dit najaar nog een nieuwe voorzitter kiezen die de zichzelf tot minister benoemde Beke moet vervangen. Dat zullen we pas weten op 6 december, Sinterklaasdag. Stel eens voor dat Kabouter Plop het zou halen… Open VLD kiest in het voorjaar van 2020 ook een nieuwe(?) voorzitter. Het zou een verschil kunnen maken, mocht de postjespakkerspartij ondertussen in een paarsgroene federale regering zitten, Het gerucht doet al langer de ronde dat de PS bereid zou zijn Gwendolientje het federaal premierschap aan te bieden als ze haar partij zou kunnen overtuigen paarsgroen te steunen. Tenslotte moet ook het francofone MR een vervanger hebben voor de eurosjarel, al zal dat niet zoveel uitmaken.
Als er tenslotte geen nieuwe federale regering uit de bus komt, dan zullen de belgicisten, Flupke op kop, wel verplicht zijn iets anders uit te vinden, zoals bv een ronde tafel met de deelregeringen en dan zitten we terug bij dat confederalisme dat Magnette zo verafschuwt.
In ‘De Afspraak’ op de VRT was er vorige week aandacht voor de nieuwe reeks ‘Kinderen van het verzet’.Een onverbeterlijke Karel De Gucht dacht daarin een stukje geschiedenis te moeten linken aan zijn politieke tegenstanders van vandaag en zei maar eens te kijken naar de stamboom van parlementairen van de N-VA en het VB. In ’t Pallieterke krijgt hij echter stuk op lik van medewerker Johan Daelman, die weet te vertellen dat ook voorouders van zijn partijgenoten Bartje Somers en zelfs ‘Alexandre’ De Croo gecollaboreerd hebben. Dat geldt trouwens eveneens voor een grootvader van Laurette Onkelinx, nog zo’n belgiciste, die beter haar mond zou houden als het over WO II gaat.
Niemand kan echter verantwoordelijk worden gesteld voor de politieke keuzes van zijn ouders of grootouders. En dat geldt voor iedereen, ongeacht de partij waartoe hij behoort, ook voor De Gucht bij wie het niet de eerste keer is dat hij zijn tegenstanders demoniseert. Denk maar hoe hij destijds de VB’ers ‘mestkevers’ noemde.
Er circuleert trouwens een open brief aan De Gucht op het Internet, die ik hieronder integraal weergeef en waar ik het grotendeels mee eens ben. Voor alle duidelijkheid: die brief is niet van mij. Buiten enkele leestekens, heb ik aan het hele verhaal niets veranderd.
---
‘Zou het kunnen, meneer De Gucht, dat de mensen niet racist of fascist zijn, maar dat ze gewoon de politiek van de traditionele partijen beu zijn ?
Het is gemakkelijk als heel rijke man om kritiek te geven op mensen die 30 jaar uw rijkelijk loon betaald hebben via belastingen en het is nog gemakkelijker voor u, als ge dure boekhouders kunt betalen om belastingen te ontlopen, waardoor de belastinglast op de werknemer nog zwaarder weegt en wijngaarden te vergaren samen met uw partijgenoot!
Zou het niet kunnen, dat de mensen het beu zijn om na 45 jaar werk te worden afgescheept met 1.200/1.400 euro pensioen, terwijl jullie rijkelijk aan 5.000/6.000 euro komen en jullie jezelf eerst nog een uitstappremie toe bedelen van 400.000 euro omdat jullie zogezegd niet herkozen zijn, maar jullie nog wel 20 mandaten hebben, sommige à rato van 2.000 euro per jaar?
Zou het nu ook niet mogelijk zijn dat mensen hier met lede ogen moeten aanzien hoe bepaalde culturen hier gepamperd worden en meer krijgen dan eigen mensen, terwijl hun inbreng in sociale kassen nul komma nul is en dan spreek ik niet van asielaanvragen die toegekend zijn, maar van al de rest, nl de economische asielzoekers die denken hier het paradijs te hebben gevonden en nu zelfs niets meer vragen maar gewoon EISEN en dit met medewerking van sommige partijen ?
Zou het niet kunnen dat de mensen na iedere aanslag in de wereld, de witte marsen, de kaarsjes en de minuten stilte beu zijn, zeker omdat ze weten dat jullie niets doen om de mensen te beschermen? En degenen die dat wel willen, worden langs alle kanten tegengewerkt, want is het niet zo, meneer De Gucht, dat de gewone Europeaan over het klimaat/energieplan en het Marrakech akkoord best zo weinig mogelijk weet?
Misschien moet iedereen in uw positie eens in eigen hart kijken, een geweten hebt u waarschijnlijk niet meer, maar als u in de spiegel kijkt, wat ziet u dan?
Ik hoop, meneer De Gucht – en dat geldt niet alleen voor u alleen, maar ook voor Geens, Peeters, Tobback, PS’ers, MR’ers en al die verlichte despoten die de laatste 30 jaar aan de macht waren – dat jullie fier zijn om ons land zo naar de ondergang te hebben geleid!
Nu er eindelijk politiekers zijn, die dit beleid willen rechtzetten, vechten jullie natuurlijk als duivels in een wijwatervat, maar het gaat niet lukken deze keer, zelfs niet met volledige medewerking van VRT, VTM en alle linkse kanalen!
Nu twee klimaatconferenties zijn opgeschort, één in Chili en één ergens in de Stille Zuidzee, is men volop bezig om te zien hoe men de Greta’s en Anuna’s van deze aarde tijdig naar Madrid kan krijgen, waar een vervangtop zou plaats vinden. De klimaatgodinnen zitten nl respectievelijk in Noord- en Zuid-Amerika, van waaruit ze met hun zeilboten niet tijdig kunnen terugkeren o.w.v. van de seizoensgebonden stromingen en winden. Enfin, hypocrisie ten top. Daarvoor blijkt er geld zat te zijn, omdat men overtuigd is dat op e.o.a. manier straks te kunnen recupereren..Het lijkt erop dat de wereld voortaan zal geregeerd worden door mensen die zelf geen cent bijdragen maar die hun evenmensen financieel zullen uitwringen, mocht dat nodig zijn.
Dat maken we mee in Nederland, waar na de landbouwers ook de bouwers massaal op straat zijn gekomen. Nederland wou weer eens de beste leerling van de klas zijn en had haar klimaateisen t.o.v. zijn eigen bevolking zo aangescherpt dat de helft van de veestapel zou moeten verdwijnen en er naar schatting zo’n 26.000 woningen niet kunnen gebouwd worden. Een financiële impact van ± 14 miljard euro!
De Nederlandse regering Rutte III, die regeert met amper één stem meerderheid en daarvoor o.a. de links-liberale D66 moest binnenhalen, is zo bezig haar eigen ruiten in te gooien. De verantwoordelijke ministers Stientje van Veldhoven (D66) en Carola Schouten (Christen Unie) hebben al wel gezegd hun plannen wat te zullen bijstellen, maar wie gelooft dergelijke individuen nog?
Ik begin zo stilaan te geloven dat het niét beter wordt met meer vrouwen aan de macht. Merkel, May, Wilmès, Gwendolientje, Stientje en Carola, Greta en Anuna zijn helemaal geen garantie dat het beter gaat worden, integendeel. En dan hebben we het nog niet gehad over Almaci en haar clubje…
Onze nieuwe Belgische premier (of moeten we zeggen ‘première?) Sophie Wilmès, blijkt niet alleen, net zoals de familie Van Rompuy, in Sint-Genesius-Rode te wonen, maar ook eenzelfde carrière als onze ‘natte dweil’ begonnen te zijn, t.t.z. blijven omhoog vallen bij gebrek aan gewicht. Ze geraakte in 2014 in de Kamer van volksvertegenwoordigers als opvolger van Didier Reynders, toen die federaal minister werd. Een jaar later werd ze minister van Begroting toen Hervé Jamar moest opstappen nadat die burgemeester werd van Luik. Nu is ze federaal premier door het vroegtijdig opstappen van onze nationale Charel die naar Europa vertrekt. M.a.w. Sophie is voor al die functies nooit verkozen geweest. Ze zijn haar zo in de schoot gevallen.
Aan haar carrière binnen de gemeenteraad van Sint-Genesius Rode zal Wilmès liefst niet teveel herinnerd worden. Ze vertegenwoordigde daar de fransdolle partij Union des Francofones (UF), die ontstaan was uit het FDF en werd door Geertrui Windels, de echtgenote van Herman Van Rompuy, die er namens CD&V schepen was, omschreven als de grootste pestkop t.o.v. de Vlamingen. Haar statement dat ze eersteminister wil zijn van alle Belgen, moet dan ook met een grove korrel zou genomen worden.
Voor de petite histoire: Wilmès is joods langs haar moederskant. Haar moeder was joods en als men afstamt van een joodse moeder, is men automatisch jood. Men noemt dat matrilineaire afstamming.
---
En dan nog dit:
Groot drama! De klimaatconferentie die had moeten plaatsvinden in Chili, gaat niet door o.w.v. de politieke onrust die er momenteel in dat land heerst. En zeggen dat ons Anuna daarvoor speciaal met een zeilboot naartoe is gevaren, samen met een groepje van 34 geestesgenoten. Vanuit Amsterdam naar Brazilië, in totaal zes weken. Een paar maanden zonder school noch werk. La dolce far niente, allemaal voor de nieuwe klimaatreligie. Hopelijk voelt ze zich door die aflasting weer niet beledigd, zoals na 26 mei. Terugvaren kan niet, want dan hebben ze de wind tegen. Het alternatief: doorvaren rond de Kaap Hoorn om een andere klimaattop voor de landen rond de Stille Oceaan bij te wonen, zit er evenmin in, want die zou eveneens worden afgelast. Met innige deelneming aan de sponsors!
Ondertussen heeft Spanje aangeboden de klimaattop die gepland was in Chili op haar grondgebied te houden, kwestie van eens iets anders aan de hand te hebben dan Catalonië en een vierde verkiezing in evenveel jaren. Voor de klimaatfanaten zal het wel een tegenslag zijn: Spanje ligt toch zo dicht bij huis en daar is er het alternatief van de trein.
Toen bekend werd wie zich kandidaat gesteld had om Wouter Beke op te volgen als voorzitter van CD&V, waren er liefst zeven kandidaten. Bij nader toezicht bleken zes ervan op e.o.a. manier connecties te hebben met ‘beweging.net’, het vroegere ACW en dus van een eerder linkse strekking, om het voorzichtig uit te drukken. Zeker na het afhaken van De Crem en Bogaert leek er bij de partij zelfs geen rechtse strekking meer te zijn, maar dan had men zonder de waard, het nummer zeven, gerekend: Dat is Walter De Donder, burgemeester van Affligem en in Vlaanderen wereldberoemd als Kabouter Plop uit Plopsaland en burgemeester (jaja!) uit de Samson serie. Er werd al mee gelachen, maar dat deed men ook met Ronald Reagan en recentelijk nog met Zelenski, de komiek die ondertussen president van Oekraïne is geworden.
De Donder heeft in zijn gemeente een eerste verklaring afgelegd die het in de rest van de partij deed donderen. Hij benadrukte nl dat de problemen, waar de mensen mee bezig zijn, benoemd moeten worden en er meer werk moest gemaakt worden van de immigratie en de integratie. Hij gaf daarbij als voorbeeld de stad Antwerpen, waar hele wijken ‘ontvolkt werden van de eigen mensen, wier plaatsen werden ingenomen door andere culturen’. Bij Vlaams Belang had men het niet veel beter kunnen verzinnen. De man is trouwens niet alleen niet op zijn tong gevallen. Hij is bij zijn kandidatuur ook niet over één nacht ijs gegaan. Hij wordt in zijn Affligem gesteund door het marketingbedrijf Callebaut Collective, geleid door Jan Callebaut, in een vroeger leven nog adviseur van Yves Leterme en Kris Peeters. Hij werkt daarbij ook samen met Peter Polussen, die eveneens voor Leterme werkte als woordvoerder en die ook coördinator was van de CD&V-verkiezingscampagne van 2006 én voormalig politiek directeur bij de partij.
Het wordt nu even afwachten wat het wordt bij de eerste schifting op 18 dezer, maar als De Donder die overleeft, maakt ‘Kabouter Plop’ veel kans om de nieuwe CD&V-voorzitter te worden en zal vele poco’s het lachen vergaan. Tegelijk zal men dan bij de definitieve uitslag op 6 december (Sinterklaas!) eens de neuzen kunnen tellen van de CD&V-kiezers die binnen hun partij een rechtse reflex hebben over gehouden en zich niet neerleggen bij de afgang van boegbeelden zoals De Crem en Bogaert.
Daar niemand blijkbaar zit te wachten op een paarsgroene regering (zonder meerderheid in Vlaanderen) en er verder ook niemand zich meldt om federaal te regeren, is het de vraag of men überhaupt in dit land nog een federale regering wil. Tenslotte werken de deelregeringen, die het grootste deel van de bevoegdheden torsen, wél normaal. Als er echt geen oplossing komt – en zo ziet het er naar uit – kan men gaan naar een soort afspiegelingsregering, met de partijen die de deelstaatregeringen vormen. Die deelstaatregeringen moeten dan samen aan tafel gaan zitten en uitmaken wat ze verder nog willen samendoen en wat niet. Er zullen dan knopen moeten worden doorgehakt, zoals bv de staatsschuld en de transfers. Zolang dat niet gebeurt, zal het niet lukken. Wat de transfers betreft, is er reeds een soort voorakkoord dat ook door de PS ten tijde van de vorming van de regering Di Rupo werd goedgekeurd (zesde staatshervorming: afbouwen vanaf 2024 en uitdoven tegen 2032). Dat de staatsschuld tenslotte evenredig verdeeld zal worden in verhouding tot het aantal inwoners, is de logica zelf, al weet men maar nooit in dit land.
Een reden waarom de politieke partijen niet meer geïnteresseerd lijken om dit België nog federaal te besturen, ligt trouwens in het feit dat er geen grote partijen meer zijn en dat ook de politieke families niet meer echt samenwerken (denk maar aan CdH). Momenteel is de N-VA ook in heel België de grootste partij, met 16% van de stemmen, gevolgd door het Vlaams Belang (12%), de PS (9,5%) en CD&V met 8,9% en zijn het allemaal partijen geworden die het eigenbelang vóór dat van het land stellen. Daar kan niets van komen en het wordt dan ook hoog tijd, dat we dit België opdoeken en verder blijven ijveren voor een onafhankelijk Vlaanderen, ongeacht wat Europa daar van zal vinden..
Na het vertrek van Michel en Reynders kan men stellen dat in zowat alle traditionele partijen, met uitzondering van de PS (de uitzondering die de regel bevestigt), de grote namen zijn verdwenen of afgevoerd naar Europa. Bij de MR is dat nog het duidelijkst te zien. De partij had al niet veel overschot en moest, na de vorming van de regering Michel in 2014, de helft van de federale ministers leveren, dit volgens een zoveelste slecht werkende Belgische wet. Van de eerste ploeg hebben er enkele al snel moeten afhaken, omdat ze te licht bevonden werden. Nu, na de verkiezingen van 26 mei, is het er alleen maar erger op geworden.
Dé grote fout na het akkoord van Marrakech, was niet dat de N-VA uit de federale regering stapte, maar dat men i.pl.v. verkiezingen een doorstart maakte met een ploeg die slechts kon rekenen op 38% van de parlementsleden. Niet alleen kreeg men niets meer ernstig geregeld, maar moest de ontslagnemende minderheidsregering in lopende zaken werken tijdens een verkiezingscampagne van meer dan zes maanden. Die is tenslotte ontspoord en leverde een resultaat op dat onwerkbaar blijft. Een duidelijker voorbeeld dan het wegstemmen van de begroting door een wisselmeerderheid, zoals zopas gebeurd is, kon moeilijk. Het is nu afwachten of daar deze week een mouw aan zal gepast worden en wat er ons daarna nog te wachten staat. Het is duidelijk dat de oppositie straks de regels kan stellen en te hopen dat het Vlaams Belang er zijn voordeel uit zal halen. Maar eerder vroeg dan laat zal men moeten besluiten dat het zo niet verder kan en dat er maar best nieuwe federale verkiezingen moeten komen, ongeacht de zelfs verwachte uitslag met nog meer verlies voor de trado’s en hopelijk een meerderheid voor de Vlaamsnationalisten in eigen regio, al zal ook dat niet meteen verzilverd kunnen worden. Daarvoor moet er nl eerst een meerderheid zijn in het Vlaams parlement en dat kan maar na de volgende regionale verkiezingen, die nu reeds vastliggen, omdat de regio’s een legislatuurregering moeten hebben, intern wel kan gewijzigd worden, maar niet door tussentijdse verkiezingen. Ook dat is het gevolg van een zoveelste slechte Belgische wet…
Ik kom even terug op mijn blog van 16 oktober (‘Klimaatdictatuur’), waarin ik o.m. schreef dat de beweging ‘Extintion Rebellion’ (XR) veel fanatieker is dan de groep rond Greta, Anuna en Co, omdat ze o.m. de burgerlijke ongehoorzaamheid predikt. In feite is er veel meer mee aan de hand. Zo wil zij ook dat de overheden de noodtoestand uitroepen. Toen hun betogers binnendrongen in het koninklijk domein – in een betoging die niet eens was aangevraagd - wilden die dat de koning dat zou doen, een bewijs van hun wereldvreemdheid. En er is nog meer. Ze eisen het oprichten van zgz ‘burgerraden’, die ervoor zouden zorgen dat we hier al in 2025 klimaatneutraal zouden zijn, willen de productiemiddelen collectiviseren, privébezit afschaffen en de mogelijke verplaatsing van de productiemiddelen doorvoeren. Dit zijn geen activisten meer, dit zijn extremisten.
De politie en doorsnee bevolking is deze neo-Marxisten echter stilaan meer dan beu aan ’t worden en dat niet alleen in Brussel. Een staaltje daarvan beleefden we vorige week donderdag, toen een groepje XR-extremisten in Londen op de daken van enkele metrostellen klom om de ochtendspits grondig te verstoren. Nog vóór de ordediensten ter plaatse kwamen, hadden boze reizigers de betogers al van de daken getrokken, werd er een filmpje van gemaakt dat viraal ging en zelfs op de Tv-journaals van onze eerder linksgezinde media belandde.
Het dringt zo stilaan tot iedereen door dat er op klimaatgebied e.e.a. zal moeten veranderen, maar daarvoor zijn tijd en middelen nodig. De doorsnee burger wordt het zo stilaan kotsbeu dat uit het niets ontstane groeperingen denken zich boven de wet te kunnen stellen. We hebben ook gezien dat de eerste klimaatmars na de verkiezingen – ook op donderdag, alhoewel gezegd was dat voortaan op vrijdag te zullen doen – in Brussel een flop werd, waar nog een zeshonderdtal simpele zielen in meeliepen. Met het te verwaarlozen effect dat de eerste marsen hebben gehad op de verkiezingen in het achterhoofd, is het trouwens niet meer dan logisch dat heel wat mensen niet meer akkoord gaan met het dictaat van de straat.
Na het goedkeuren van een extra amendement op de noodbegroting van Michels restregering door een wisselmeerderheid, zal er deze week een precedent geschapen zijn dat de ontslagnemende federale minderheidsregering nog in grote problemen zou kunnen brengen. Wat, als eenzelfde coalitie van linksen plus het VB straks het voorstel indient om bv de BTW op de elektriciteitstarieven opnieuw van 21 op 6% terug te brengen? Dan komt de restregering er helemaal niet meer met haar voorlopige twaalfden. Ook de nieuwe VB-volksvertegenwoordigers hebben ondertussen ontdekt dat ze zich meer kunnen uitleven dan ze tot hiertoe gehoopt hadden zolang deze gehavende regeringscoalitie blijft bestaan. Voeg daarbij nog het feit dat onze nationale Charel het deze week al voor bekeken houdt. Van een vergiftigd geschenk gesproken.
Nu Charel opstapt en ook Reynders niet meer ter beschikking zal zijn, wordt de plaats van premier ingenomen door Sophie Wilmès, momenteel minister van Begroting. Het is trouwens opmerkelijk dat de liberale partijen hun naam als postjespakkerspartijen helemaal waar maken. Michel wordt President van Europa (in werkelijkheid voorzitter van de Europese Raad), Reynders Eurocommissaris voor o.a. de Veiligheid, Wilmès dus federaal premier, Sabine Laruelle voorzitster van de Senaat, Terwijl aan Vlaamse kant Patrick Dewael nog steeds voorzitter is van de Kamer. En dan willen zij nog altijd de post van gouverneur van Oost-Vlaanderen, terwijl hun eigen kandidaat in het door hen zelf gevraagde examen slechts vierde eindigde…
Wat Sophie Wilmès betreft, wordt haar benoeming tot premier van dit apenland in onze media beschreven als historisch, omdat zij de eerste vrouwelijke premier van België is geworden. Niet o.w.v. haar capaciteiten ter zake, maar omdat ze op het goede ogenblik op de juiste plaats zat. Zoals wat la Homans overkomen is in de Vlaamse regering. Alleen is Wilmès premier van een ontslagnemende regering in lopende zaken zonder meerderheid in het parlement. Wat dat laatste betreft, betekent dat dat die regering zo goed als machteloos is en door de eerste de beste wisselmeerderheid in haar hemd kan worden gezet, zoals we zopas nog hebben kunnen meemaken. Een premier/boekhouder zonder politieke ervaring op dat niveau zal daaraan niets veranderen.
Wat hebben al die postjes het land opgebracht? Een staatsschuld die nog steeds ongeveer even groot is als het Bruto Binnenlands Product (bbp), een gat van nu al 11 miljard euro in de begroting voor dit jaar, een ontslagnemende federale regering, die al negen maand met haken en ogen aaneen hangt en riskeert de gevangene te worden van wisselmeerderheden, zoals we zopas al een eerste keer hebben meegemaakt. En dat alles o.w.v. een premier die voor eigen rekening reed en aan de ‘goede kant van de geschiedenis’ wou staan.
Het is nog niet zolang geleden dat onze media en politici met een zeker leedvermaak vaststelden dat er in het Amerika van Donald Trump een zgz ‘shutdown’ dreigde, omdat het parlement in eerste instantie de Amerikaanse begroting niet wou goedkeuren. Daardoor dreigden pensioenen en andere staatsuitkeringen niet uitbetaald te kunnen worden. Wel, ook dit land verkeert nu in een soortgelijke situatie.
Door een goedkeuring door een wisselmeerderheid van socialisten, groenen, communisten én het Vlaams Belang van een extra uitgave van 67 miljoen euro (1 miljard op jaarbasis) voor de aanwerving van extra verplegend personeel in de Zorgsector, worden de voorlopige twaalfden voor de volgende maanden overschreden en moet er een nieuw akkoord worden gemaakt, een akkoord dat er pas wettelijk kan komen vijf dagen na de goedkeuring van het nieuwe amendement op de noodbegroting. Dat houdt in, dat de hele politieke meute volgende week, uitgerekend tijdens de herfstvakantie, daarvoor mag komen opdraven. Dura lex, sed lex.
Het verplegend personeel van de Zorgsector zal er niet rouwig om zijn. Het vraagt al langer extra medewerkers. Het voorval schept wel een precedent dat zou kunnen gebruikt worden om de verdere normale gang van zaken helemaal in de war te kunnen sturen. Misschien kan het helpen om een gesprek tussen de deelstaten op gang te brengen zonder dat men daarom meteen moet denken aan de vorming van een nieuwe federale regering.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit:
De kritiek dat het VB heeft mee gestemd met de linkse oppositie – het amendement kwam van de communisten - houdt geen steek. Als de zgz democratische partijen die partij uitsluiten tot samenwerking dan heeft die het volste recht tegen te stemmen. ‘The duty of an opposition is to oppose’ (Randolph Churchill, zoon van).
Aan het Catalaanse drama komt geen einde. Het probleem daarbij is dat de Catalanen maar een minderheid vormen in Spanje (± 2 miljoen op een totaal van bijna 50 miljoen, oftewel 4%) en dat de Spanjaarden weigeren er zelfs maar over te praten. Het gevaar bestaat dat men rond Barcelona ooit eens zal ophouden met vreedzaam betogen en dat we iets krijgen in de aard van wat in Baskenland gebeurd is (zie mijn blog ‘De nieuwe inquisitie’ van 15 dezer). Daar kwam er tenslotte een gewapend verzet met vele doden tot gevolg. Het resultaat was wel dat Baskenland in Spanje (er is ook een Frans Baskenland) heel wat ruimere bevoegdheden kreeg dan wat Catalonië – toch de welvarendste streek van het land – nu heeft. De Basken kunnen o.m. hun eigen belastingen heffen, de Catalanen niet. Die moeten zelfs een deel van hun welvaart afstaan aan het centrale gezag van Madrid. In Vlaanderen weten we wat dat betekent.
Een beter verhaal, waaraan we ons in Vlaanderen kunnen optrekken, is dat van Schotland. Nadat de UK in 1997 gefederaliseerd werd (men noemde het daar ‘devolution’), kreeg Schotland in 2014 de toestemming een referendum over onafhankelijkheid te houden. De Schotse nationalisten verloren het met 55-45% van de stemmen. Bij het referendum over de Brexit verkoos echter een ruime meerderheid van de Schotten (62%) bij de E.U. te willen blijven en die vragen nu een nieuw referendum en graag nog dit jaar, zeker als het met die Brexit de spuigaten uitloopt. Mocht dat geweigerd worden, dan zullen ze moeten wachten tot de volgende verkiezingen maar is de kans groot dat de nationalisten dan een volstrekte meerderheid halen. In het slechtste geval is dat in 2021. Mochten de Schotse nationalisten dan een meerderheid halen en stemmen om uit de UK te stappen en terug in de E.U., dan is de vraag waarom wij, Vlamingen dat dan ook niet zouden kunnen doen. Er zou dan nl een precedent zijn dat de E.U. niet kan negeren. Vergeten we niet dat ook de Schotten een minderheid zijn in de UK, maar wij een meerderheid in België, de enige in een democratisch land die niet over zijn eigen toekomst kan beslissen. Dat bestaat nergens anders.
N.a.v. het drama met de 39 Chinezen die zijn omgekomen in een koelwagen in het Britse Essex, heeft Pieter De Crem, voorlopig nog minister van Binnenlandse Zaken en Veiligheid in de ontslagnemende regering van Michel, in het parlement zwaar uitgehaald naar Jan Jambon en Theo Francken, Nota bene: twee leden van een partij waarmee zijn eigen partij mee in de Vlaamse regering zit. Hij verwijt ze dat ze in de regering Michel Light niet genoeg gedaan hebben i.v.m. de controle op vluchtelingen en het werk van de mensensmokkelaars in de haven van Zeebrugge, waar de koelwagen met de Chinezen vandaan kwam. De Crem gaat hierbij rechtstreeks in tegen de argumentatie van het havenbedrijf, dat eerder al verklaarde dat het om een verzegelde koelwagen gaat die in Zeebrugge normaal niet geopend wordt. Er passeren daar dagelijks zo’n 4.000 trucks, waarvan slechts een klein deel kan worden gecontroleerd en degene die - meestal elders - verzegeld zijn, niet meer worden opengemaakt. Daarenboven kan een groep van liefst 39 mensen nooit ongemerkt binnen het haventerrein in een voertuig geraken en zelfs dan zou er nog iemand dat voertuig daarna opnieuw hebben moeten verzegelen.
Crembo lijkt de pedalen verloren te hebben. Eerst werd hij als minister van Defensie in de regering Di Rupo gedegradeerd tot staatsecretaris van Buitenlandse Handel in de regering Michel, waarbij hij zijn bevoegdheden dan nog moest delen met het Vlaams niveau. Waarschijnlijk uit ongenoegen daarmee sprak hij de wens uit de federale politiek te stappen en zich terug te plooien op zijn Aalter, waar hij titelvoerend burgemeester is. Toen de regering Michel viel over Marrakech en De Crem weer federaal minister kon worden, trok hij die wens in. Aan de voorzittersverkiezing van zijn CD&V wil hij niet meedoen, waarbij hij – samen met ‘Straffe Hendrik’ Bogaert – in feite de rechtervleugel van de christendemocraten heeft opgedoekt. De reden daarvoor zou kunnen zijn, dat – nu er weer gepraat wordt over de vorming van een federale regering – hij de kans schoon ziet misschien weer federaal minister te kunnen worden (‘In het land der blinden …’).
Kortom, De Crem is geëvolueerd van een algemeen gerespecteerd politicus tot een zielige tafelspringer, die straks niet zal aarzelen een nieuwe federale regering te steunen, ook als die geen meerderheid in Vlaanderen zou hebben (als hij er maar bij kan zijn!)
- De Belgische begroting voor 2019 wordt niet goedgekeurd door de E.U. en voor die van 2020 is er alleen maar een raming. Deze begroting is niet de enige die door Europa wordt afgewezen. De anderen zijn er wel allemaal van de zgz ‘Club Med’, Frankrijk inbegrepen. Met de kopgroep van Noord-en Centraal-Europese landen kan Vlaanderen nog wel mee, maar België niet.
- De nieuwe preformateurs Bourgeois en Demotte hebben gepraat met Groen en Ecolo.
Dat laatste zou kunnen betekenen dat men een paarsgroene federale regering (zonder de N-VA en zonder meerderheid in Vlaanderen) niet uitsluit. Zou N-VA’er Bourgeois daarmee instemmen? Misschien wel en zijn partij ook, al zal men dat niet openlijk toegeven. De reden daarvoor is dat welke nieuwe federale Belgische regering er ook zou aantreden, deze zal moeten beginnen met een gat van 10 tot 12 miljard euro dicht te rijden om met Europa in orde te komen. Dat betekent ook meteen moeten beginnen met nieuwe belastingen en/of zware besparingen. En dat dan met alle Vlaamsnationalisten in de oppositie. Als de Vlaamse traditionele partijen daar zouden in trappen, plegen ze politieke zelfmoord en mogen ze het bij een volgende verkiezing helemaal vergeten. Het zou ook gewoon kunnen zijn dat men de schijn van een paarsgroene regering laat bestaan om helemaal niét tot een federale regering te komen.
Ondertussen is in Francofonië, door het afhaken van Di Rupo, die tot Waals minister-president is verkozen, Paul Magnette voorzitter geworden van de PS, wat al langer een publiek geheim was. Hij was de enige kandidaat en haalde 95% van de stemmen, een stalinistische score zoals men dat noemt wat bijna normaal te vinden is bij een linkse partij die nog verder naar links opschuift. In de nieuwe functie zou hij deelnemen aan eventuele gesprekken over de vorming van een federale regering. Met de wetenschap dat ook Laurette Onkelinx dan van de partij zou kunnen zijn, mag er daarvoor in Vlaanderen heel wat wantrouwen zijn. Vergeten we niet dat het Magnette was die de Canadees-Europese handelsovereenkomst als laatste in Europa heeft tegengewerkt, enkel en alleen omdat het Vlaanderen was dat bijna alle handel met Canada dreef. Hetzelfde kan zich straks ook voordoen bij de mogelijke ontknoping van de Brexit, waar het weer Vlaanderen is dat het reuzendeel van de handel met de UK voor zijn rekening neemt en dus weer het grootste slachtoffer dreigt te worden. Als Magnette of wie ook onze handel met het buitenland boycot, zal het altijd Vlaanderen zijn die de rekening betaalt, gewoon omdat onze regio goed is voor 83% van de Belgische export.
---
Meyrem Almaci - klein van gestalte, groot van bek - blijft voorzitster van Groen. Ze heeft het uiteindelijk maar gehaald in een tweede stemronde, met iets meer dan de helft van de stemmen. Zeg maar ‘met de hakken over de sloot’. Want dat betekent, dat bijna de helft van haar eigen kiezers haar liever niét als voorzitster wilde behouden.
---
Het wordt nu nog wachten wat het straks worden zal bij de zieltogende SP.a en in het voorjaar van 2020 bij de Open VLD, waar Gwendolientje wel eens plaats zou kunnen ruimen, mocht er ondertussen een nieuwe federale regering zijn die denkt haar te kunnen gebruiken. Een reden temeer om te wensen dat die federale regering er niet komt.
