In mijn blog van 4 dezer (‘De Spaanse herberg’) had ik het er nog over dat Spanje eindelijk bereid leek over de Catalaanse kwestie te willen praten, al was het maar om aan een regering te geraken mits het gedoog van ERC (Een linkse Catalaanse formatie). Daar bovenop kwam het besluit van het Europees Hof van, Justitie om de drie Catalanen, die bij de Europese verkiezingen verkozen geraakten, tot het E.U.-parlement toe te laten en dat de advocaat van de Spaanse Staat daarmee instemde. Tenslotte beloofde Pedro Sanchez, de Spaanse premier, dat hij met de Catalanen eindelijk het gesprek wilde aangaan en dit binnen de twee weken na het akkoord met de ERC.
Vergeet het maar. Van bovenstaande komt niets in huis. De Spaanse Justitie heeft ondertussen de hele zaak weer afgeblazen, laat ERC-leider Oriol Junqueras niet vrij en eist opnieuw dat de gewezen Catalaanse premier Carles Puigdemont en zijn collega-minister Antom Comin in België zouden worden aangehouden en aan Spanje worden uitgewezen.
Klap op de vuurpijl is tenslotte dat de voorzitter van het Europees Parlement, de Italiaan David Sassoli; met de nieuwe eisen van Spanje instemt en zich en zijn parlement lafhartig uit de zaak terugtrekt.
Hopelijk zullen de centraal Europese landen, in de eerste plaats Polen en Hongarije, het goed in hun oren knopen dat, als Spanje zich van de Europese afspraken niets moet aantrekken, zij dat straks ook niet moeten doen. Europa is een waardeloze, laffe troep aan het worden.
Tenslotte is het nu de vraag of de Catalaanse socialisten van de ERC dat alles gaan slikken en bereid zullen zijn de regering Sanchez te blijven steunen. Mocht dat niet het geval zijn, dan zal ook de derde regering Sanchez een kort leven beschoren zijn en blijft het land in de impasse zitten, net zoals België trouwens, maar wij zijn op dat gebied al e.e.a. gewend. In het koppige Spanje is het al 44 jaar geleden dat ze nog een coalitieregering hebben gehad en blijkbaar hebben ze daar nog steeds geen verstand van..
---
En dan nog dit: in de media wordt dezer dagen heel wat aandacht besteed aan het autosalon en heeft men het dikwijls over de ‘groene wagen’. Welnu, zo heb ik er ook een. Enfin; van kleur toch!
In het elektronische tijdperk, waarin we zijn aanbeland, kan niets meer verborgen gehouden worden. Dat een voorlopig rapport van informateurs 6 en 7 is uitgelekt, is dan ook helemaal geen verrassing. In dat rapport, dat verondersteld wordt op maandag 13 dezer aan de Flup overhandigd te worden, zou staan dat Coens en Bouchez een iets rechtsere versie dan die van Magnette in petto hebben. Dat is evenmin een verrassing, want de nieuwste informateurs behoren tot partijen die iets minder links zijn dan die van voorganger Magnette. Over de 1.500 euro minimum pensioen zou in het nieuwe rapport geen sprake meer zijn en enkele kerncentrales zouden tijdelijk langer open blijven, wat ook al de logica zelf is, als men er van uitgaat dat de energiebevoorrading beschikbaar en betaalbaar moet blijven.
Of na het uitlekken van de nota de twee informateurs maandag a.s. nog met hetzelfde rapport naar de koning zullen gaan, is weinig waarschijnlijk. Zo simplistisch zijn die twee heren nu ook weer niet. Wie weet zorgen ze niet voor een verrassing en zal daarbij alle kritiek en commentaar op het gelekte nieuws voorbarig geweest zijn. Feit blijft dat een nieuwe federale regering zonder de PS zo goed als onbestaande blijft, zeker als de traditionele partijn volharden in de boosheid en het VB blijven negeren.
Het laatste nieuws ter zake is, dat de (laatste?) twee nog zouden gaan praten met PS en N-VA, maar dat ze misschien maandag a.s. bij Flup nog wat uitstel zouden vragen om tot een oplossing te komen.
‘Met beter hopen is de tijd verlopen’ (Vlaams spreekwoord).
De Belgische variant van het monster van Loch Ness is weer eens boven water gekomen. En daarmee bedoel ik de zaak van de Bende van Nijvel. Dit is zo’n beetje dé bezigheidstherapie van onze gerechtelijk diensten geworden. Nadat de vorige opflakkering (de laatste woorden van een aan de drank verslaafde ex-rijkswachter) tot niets had gediend ondanks (weer eens) uitgebreide dreggingen en opgravingen, was het even stil geworden. Ondertussen had men wel een nieuwe doos rechercheurs open getrokken, waarvan ik me afvraag of die nog allemaal doorbetaald worden om zo goed als niets te doen.
Het nieuwste initiatief van die onderzoekers is, dat men honderden (!) mogelijke verdachten heeft aangeschreven, om hen te vragen een DNA-staal af te staan. Voor sommigen zal dat al de tweede keer zijn. Dat dit opnieuw gebeurt, is omdat de DNA-testen de dag van vandaag verder ontwikkeld zijn en men nu meer DNA kan terugvinden dan vroeger.
Persoonlijk ben ik steeds van mening geweest dat de CCC (Cellules Communistes Combatantes) er voor iets tussen zaten. Het was té toevallig dat de overvallen van de Bende van Nijvel ophielden van het moment dar men dat communistisch clubje had opgerold. De leden daarvan hadden als einddoel onze democratie (of wat ervoor doorging) te ondermijnen, iets wat onze politiek en media niet geloven omdat die ervan uitgaan dat alleen rechtsextremisten dat doen.
De vraag is nu, of de leden van de CCC die m.i. allemaal weer vrij rondlopen, ook DNA stalen zullen moeten afgeven. Als die er echt bij betrokken waren, kan e.e.a. uitkomen. Als men die ook nu ongemoeid laat, blijft het vermoeden dat ze er wél mee te maken hadden en dat e.o.a. openbare instantie dat blijft verdoezelen.
De zaak sleept nu al 35 jaar (!) aan. Nog 5 jaar aanmodderen en dan zal ze verjaren, waarbij de meeste betrokkenen met pensioen zullen zijn of er helemaal niet meer zullen zijn...
Goed nieuws over de offshore windturbineparken op de Noordzee. Die hebben vorig jaar 6% van de totale stroomproductie van België geleverd. Met wat nog in aanbouw is, zal dat over enkele jaren oplopen tot 10%. Daarmee staat België op gebied van offshore productie op de derde plaats in de wereld*, na de U.K. en China. Daarboven werken heel wat Vlaamse bedrijven mee aan het Britse offshore windmolenpark en pikken zij daar ook een centje van mee..
Onze klimaatdoemdenkers, voor wie het nooit snel (en duur) genoeg kan zijn, worden daarmee in het ongelijk gesteld. Er wordt wel degelijk aan gewerkt, maar alles moet zijn tijd hebben. Vorig jaar diende dit land geen stroom in te voeren. Het had zelfs een overschot van 2%. De kerncentrales leverden 50% daarvan, de groene stroom 17.
Dat alles zijn tijd moet hebben, geldt ook voor de elektrische auto’s die zonder subsidies nog steeds te duur blijven voor de meeste mensen en dit ondanks een ondertussen groter vermogen, een kortere oplaadtijd en een groter bereik. Zelfs in China, waar men gestopt is met de oversubsidiëring, is de verkoop teruggelopen. Volgens een Britse studie over de laatste 8 jaar, zijn bijna alle elektrische auto’s een pak duurder geworden (gemiddeld 20.000 euro) dan een vergelijkbare traditionele wagen.
Vrijdag opent een zoveelste autosalon op de Heizel. De financiële instellingen schermen nu reeds met spotgoedkope leningen voor elektrische wagens. De koper kan er maar goed bij varen, maar dat betekent nog niet dat de wagens zelf goedkoper zullen worden.
Kortom, wat we nodig hebben zijn geen klimaatactivisten, maar klimaatrealisten.
*Communautair mopje: ‘Weet je waarom wij, Vlamingen zo goed zijn in offshore werk? - ‘Omdat we daar niet gehinderd worden door Belgische toestanden!’.
Ik heb in deze rubriek al meer dan eens mijn beklag gemaakt over het feit dat werkgeversorganisaties zoals het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) en het Vlaamse VOKA (de opvolger van het Vlaams Economisch Verbond en de Kamers van Koophandel) zich teveel bemoeien met de politiek. Nu was het weer de beurt aan die laatste om de Vlaamse partijen aan te sporen werk te maken van de vorming van een nieuwe federale regering.
Ten eerste vind ik dat ze daar niets mee te maken hebben. Ten tweede moeten zij zich niet richten tot de Vlaamse, maar tot de francofone partijen. De uitspraken van Ecolo kopstuk Nollet en van PS-sujetten zoals Magnette, Crucke en Demotte dat ze weigeren samen in één regering te stappen met Vlaanderens grootste partij, hebben slechts één doel en dat is de Vlaamse meerderheid uit elkaar te spelen en hun eigen Sinterklaasprogramma uit te voeren, waardoor de Belgische staatsschuld nóg groter zal worden, staatsschuld die dan wel voor 90% door Vlaanderen mag betaald worden. De Belgische staatsschuld is nu al de grootste in Europa, na die van Griekenland en Italië. Het is een van de 4 hoofdpunten die federaal zouden blijven (de andere zijn Defensie, Veiligheid en Buitenlandse Zaken), maar men kan zich nu al afvragen of men die schuld niet beter meteen afrekent bij een eventueel confederaal akkoord, om dan op federaal vlak opnieuw te beginnen met een schone lei.
De Belgische en Vlaamse werkgeversorganisaties zouden zich beter daarmee bezig houden dan zich zorgen te maken over een federale regeringsvorming die voor de vierde keer met haken en ogen aan elkaar hangt en die meer weg heeft van een politieke afrekening.
Het olijke duo Coens-Bouchez gaat zijn laatste week in. Op 13 (ongeluksgetal!) januari mogen ze bij Flup - net zoals hun vijf voorgangers - gaan vertellen dat de vorming van een nieuwe federale regering nog niet voor morgen zal zijn. Zelfs een ludiek filmpje van Georges-Louis waarop hij verschijnt in een T-shirt met daarop de eentalige Franse tekst ‘Union fait la force” zal het niet doen. Die tekst zou trouwens geloofwaardiger klinken als hij de taalfout eruit gehaald had. Moet ‘farce’ zijn, niet ‘force’.
In De Tijd brak econoom Geert Noels vorige week een lans voor een ‘afspiegelingregering’. Dat idee is niet nieuw, maar komende van een niet-politicus klinkt het wel geloofwaardiger. Zo’n regering zou gevormd worden door de regio’s en is in feite - vertaald naar de politiek - een confederale regering, de optelsom van de deelstaatregeringen die dan in een federale regering worden samengebracht. Hét probleem is, dat men dan de facto een regering zal hebben met PS én N-VA, iets wat Magnette (PS) niet wil. Die laatste droomt nog altijd van ‘zijn’ paarsgroen, maar daar komt, althans voorlopig - niets van in huis vóór de voorzitterverkiezing bij Open VLD ergens in maart. Gwendolientje, die haar zinnen had gezet op het federale premierschap, zal tot dan moeten wachten om te zien of er iets van zal komen. Ondertussen heeft zich, na Francesco Vanderjeigd, de liberale burgemeester van het West-Vlaamse Staden, een tweede kandidaat voorzitter gemeld in de persoon van Bart Tommelein, nóg een burgemeester uit West-Vlaanderen. Met zijn Volksunie verleden zie ik Bart - mocht hij het halen - niet kiezen voor paarsgroen, wat ze hem ook zouden beloven. In hetzelfde West-Vlaanderen staat immers de blauwe achterban achter de nieuwkomer ‘Quicky’ en Lachaert, waarmee er binnen de Open VLD nier te lachen valt.
Kortom, langzaam maar zeker rijst het bewustzijn dat er nieuwe verkiezingen aan te pas zullen komen en dat is voor de traditionele partijen geen prettig vooruitzicht. Vooral CD&V, maar ook Open VLD, zouden er nog wel spijt van kunnen krijgen dat ze de regering van onze toen nog nationale Charel na Marrakech niet hebben laten vallen, waardoor nieuwe verkiezingen eind 2018 hen waarschijnlijk meer zouden hebben opgebracht dan het uitzicht op de kiesdrempel in 2020.
Het zal velen misschien niet zijn opgevallen, maar de laatste week van 2019 was het 75 jaar geleden dat onze Rijksdienst voor Sociale Zekerheid (de RSZ) werd opgericht. Die verjaardag werd zowel door de vakbonden als door de werkgevers herdacht en geprezen. De RSZ incasseert 50% van de bezoldigingen (13% van de werknemers en 37% van de werkgevers). Wat er in de officiële mededelingen natuurlijk niet werd bij verteld is, dat de werkzaamheid in Vlaanderen boven het Europees gemiddelde ligt en zo’n 15% hoger is dan in Wallonië (en ±10% hoger dan in Brussel) en het dus weer eens Vlaanderen is dat het meeste bijdraagt en het minste ontvangt. Of, zoals Johan Van Overtveldt het vorig jaar, als minister zonder Financiën, formuleerde: ‘Dat, mocht de Waalse werkzaamheid even hoog liggen als de Vlaamse, er geen tekort op de Begroting meer zou zijn’.
Stel maar eens voor dat de PS haar verkiezingsbelofte van de 4-daagse week zonder loonverlies er in een mogelijke paarsgroene federale regering (zonder meerderheid in Vlaanderen) zou kunnen door krijgen. Het verschil zou nog veel groter worden.
De traditionele Vlaamse partijen zouden beter twee keer nadenken alvorens (weer eens) in de Belgische electorale val te lopen. Dat werd, voor zover nodig, nog eens duidelijk uit enkele recente peilingen. Het Laatste Nieuws pakte uit met ‘De 100 Belgen van 2019’. Nu mogen we ‘De krant van de boekskens’ altijd best met een korrel zout nemen, het zegt toch iets over de politieke sfeer die er momenteel heerst. Bij die 100 staat 1(één) journalist en bij de eerste 20 wel 4 politiekers, maar allemaal Vlaamsnationalisten (Theo Francken op 3, Tom van Grieken op 7, Bart De Wever op 10 en Jean-Marie Dedecker op 13). ‘Zelfbediening W. Beke’, zoals Kaaiman hem tegenwoordig noemt en transmigrant Peeters komen er niet eens meer in voor.
Nog straffer is de Poppoll van Humo’. Die wordt in dat toch linkse blad aangevoerd door niemand minder dan Tom van Grieken! ’t Zijn droeve tijden voor de Conners en de Sammy’s van deze wereld. Vlaanderens jeugd kiest steeds rechtser!
Na een mislukte staking van vier dagen bij De Lijn, waarbij de dienstverlening vrij normaal te noemen was, heeft het ABVV zich t.o.v. De Lijn, maar vooral tegenover haar reizigers gewroken, door op vrijdag – de vijfde en laatste dag – een onaangekondigde staking uit te roepen van de Antwerpse centrale coördinatiedienst – een soort dispatching die o.m. in staat voor een vlot en veilig verkeer – te gaan staken. Die dienst omvat slechts 5 medewerkers, maar legde meteen alle vervoer door trams en bussen, ook van de niet-ABVV medewerkers, in de hele provincie Antwerpen plat.
Het voorval doet denken aan vroegere stakingsacties bij de Antwerpse sluiswachters, waarbij het hele havenverkeer kon worden plat gelegd door de klassieke drie man en een paardenkop. Daar hebben we lang niets meer mee te maken gehad. Mochten ze daarvoor ondertussen in Antwerpen een oplossing gevonden hebben, dan wordt het hoog tijd die ook toe te passen bij De Lijn.
Vrijdagavond gebeurde hetzelfde met alle bus- en tramverkeer in het groenrode Gent. Het leek wel even Wallonië, waar dergelijke praktijken al jaar en dag schering en inslag zijn. Ze moeten daar het woord ‘grève’ (staking) nog maar horen en de blok gaat erop. De Waalse versie van De Lijn heet de ‘TEC’ (Transport En Commun/ Openbaar Vervoer), maar de Walen noemen het zelf de ‘TEG’ (Transport En Grève/Vervoer in Staking)!
Nadat het Europees Hof van Justitie begin december 2019 al had aangegeven dat een Europees verkozen politicus onschendbaarheid geniet, heeft de ‘Abogacia del Estado’ , de advocaat van de (Spaanse) Staat’, ermee moeten instemmen dat Oriol Junqueras, ex-vicepresident van de Catalaanse regering onder Carles Puigdemont, zijn functie als Europees verkozene moet kunnen uitoefenen en hij derhalve moet ontslagen worden uit de Spaanse gevangenis waarin hij zich al enkele jaren bevindt, na een veroordeling omdat zijn links-nationalistische ERC- partij mede de onafhankelijkheid van Catalonië had uitgeroepen. Carles Puigdemont, de toenmalige Catalaanse president en een van zijn ministers, die de vlucht hadden genomen, in België resideren en ook verkozen werden voor het Europese Parlement, hadden van datzelfde parlement reeds de toestemming gekregen om daarin te zetelen.
Daarmee lijkt ‘Europa’ zich eindelijk geëngageerd te hebben en zou Spanje bereid te zijn tot een gesprek met Catalonië, maar niets is minder waar. De reden, waarom Spanje eindelijk een toegeving heeft gedaan, is enkel om eigen politieke redenen. De Spanjaarden zijn de laatste vier jaar al evenveel keren moeten gaan stemmen. Reden daarvoor is dat het politieke landschap er hopeloos verdeeld is (waar hebben we dat nog gehoord?) en dat de socialistische partij van Pedro Sanchez (partido socialista obreros Español /PSOE), die de twee vorige verkiezingen ook als grootste uit de stembus kwam, telkens een minderheidsregering moest vormen die tenslotte het onderspit moest delven. Dit keer is het niet anders en is de koppige Sanchez verplicht geweest een akkoord te sluiten met de nóg linksere partij ‘Podemos’ en toen dat nog niet genoeg zetels bijbracht, ook nog eens met twee regionale Baskische en één linkse Catalaanse, de ERC en laat dat nu de partij zijn van Junqueras, die al een paar jaar in voorhechtenis zit en veroordeeld is tot liefst 13 jaar cel. M.a.w. om dit keer een kans op een meer stabiele Spaanse regering te hebben – het zal voor de eerste keer in 44 jaar nog eens een coalitieregering zijn - zal Sanchez aan de Catalanen toegevingen moeten doen, te beginnen met de vrijlating van de politieke gevangenen, een schande voor een staat die zich nog steeds democratisch durft noemen. Er is in elk geval overeengekomen dat men er binnen de twee weken over zal beginnen te praten, iets wat eerder nooit was gelukt.
De attente lezer zal ondertussen wel al hebben opgemerkt dat – in tegenstelling tot Vlaanderen - er bij de Catalanen ook linksnationalisten zijn. Die zijn daar in de eerste plaats Catalaan. Daar kunnen onze linksen nog wat van leren.
Terwijl Open VLD grotendeels een Belgicistische partij blijft, ziet men CD&V opschuiven naar rechts. Dat was reeds te merken toen de partij on 2019 – voor de allereerste keer – niemand afvaardigde om te speechen op Rerum Novarum, nadat de Christelijke vakbond herhaaldelijk had opgeroepen niet op CD&V te stemmen. Du jamais vu! De uitspraken van Pieter de Crem en Hendrik Bogaert wezen eveneens in de richting naar rechts. Ook bij de voorzitterverkiezing werd de minst linkse kandidaat, Coens, verkozen. Die heeft ook wel een ACV-achtergrond maar kent eveneens wat van de economie en de zakenwereld, kennis die zijn tegenstrever in de finale niet had. Die laatste, die nog steeds voorzitter is van de CD&V-jongeren, zou zich beter met zijn core business bezig houden dan zich te blijven opwerpen als gelijkwaardige spreekbuis van de partij, wat hij niet is..
Daarna kwam kamerlid Franky Demon, een streekgenoot van de nieuwe voorzitter, pleiten voor een strenger terugkeerbeleid en gaat partijgenote Leen Dierck enkele voorstellen indienen om het pensioen van de zelfstandigen op gelijke hoogte te brengen van dat van de werknemers.
Kortom, er beweegt iets bij de kadodders en nog wel in rechtse richting en weg van de vakbond. Als de partij dat kan aanhouden en Open VLD zou capituleren voor de paarsgroene oekazen van de PS, dan zou het niet verwonderen dat de blauwe postjespakkkerspartij straks uitzicht zal krijgen op de verkiezingsdrempêl
---
Voor wie het nog niet wist: deze week staakte het ABVV bij de bussen van De Lijn, van maandag tot en met vrijdag. Een compleet nutteloos initiatief, omdat de socialisten bij het bedrijf maar één derde van de chauffeurs leveren én het Kerstvakantie is en er dus een deel vakantiegangers vertrokken is, plus daarbij dat er geen schoolgaande kinderen en leerkrachten moesten vervoerd worden. Een schoolvoorbeeld van hoe men de eigen ruiten inslaat! Er vielen enkele busverbindingen uit, wat ook gebeurt als er geen stakingen zijn en de directie maakte zich sterk dat er op de overgang van oud naar nieuw een normale dienstverlening zou zijn. Het wordt stilaan tijd dat men bij het ABVV begint te beseffen dat we reeds in 2020 zijn beland en acties uit de negentiende eeuw zo stilaan voorbijgestreefd zijn, zeker als die om de haverklap worden uitgevoerd en niet alleen als laatste drukkingsmiddel.
Tijdens de overgang van oud naar nieuw zijn er in Brussel toch weer meer dan 200 relschoppers opgepakt, maar bleef het in de stad relatief rustig, verhouding tot vorig jaar. Er was voor de gelegenheid – twee dagen - maar één centrale commandopost voor het hele Brusselse grondgebied, alle zes de politiezones en alle 19 baronieën inbegrepen. Dit om de reeks gewelddaden en brandstichtingen te voorkomen zoals die van vorig jaar in Molenbeek, de jihadi hoofdstad van Europa. Dit lijkt min of meer gelukt te zijn. Er werden ‘maar’ zo’n 20 auto’s in brand gestoken. Stel maar eens voor dat de ordediensten niét versterkt waren geweest, dan had het Rijk van Flup Moustache, waar zijn dochter (PvdA/PTB) nu de plak zwaait, er waarschijnlijk weer het toneel van verwoestingen en brandstichtingen kunnen zijn, waarbij vorig jaar zelfs brandweermannen werden aangevallen.
Nu maar hopen dat dit politieoptreden voor herhaling vatbaar zal zijn en zo een eerste stap kan zijn naar eengemaakt Brussels politiecorps, zoals in elke wereldstad die naam waardig. Minister De Crem van Binnenlandse Zaken mag er dan al terecht voor pleiten, de Brusselse burgemeesters – Close van Brussel-stad op kop - hebben hem al laten weten dat er, wat hen betreft, niets van in huis zal komen. Het zal waarschijnlijk wachten worden tot er eventueel een nieuwe federale regering komt, nieuwe verkiezingen of dat stad of gewest weer eens geld zullen nodig hebben om, meestal gratis, te feesten.
En zo zijn we dan aanbeland in het jaar 2020, een getal om gemakkelijk te onthouden. Of het ook een gemakkelijk jaar gaat worden, is nog af te wachten, maar op politiek vlak meer dan waarschijnlijk niet. De kans dat er een nieuwe federale Belgische regering komt in bijna nihil. Het is al de vierde opeenvolgende keer dat er zo’n impasse is en het wordt elke keer erger. Zoals ik al enkele keren geschreven heb, werkt het Belgisch systeem tot vorming van een nationale regering niet meer. Er zijn zoveel instanties die elkaar overlappen, dat men door de bomen het bos niet meer ziet. Stefan Sottiaux; hoogleraar Grondwettelijk Recht aan de KU Leuven, zegt het zo: ‘In België is iedereen voor alles bevoegd, maar nooit helemaal’, De man heeft daarin grotendeels gelijk, als men ziet hoeveel materies en bevoegdheden er verdeeld zijn over het federale én tegelijkertijd het regionale vlak. Het is een van de redenen waarom Vlaamsnationalisten naar een confederaal België willen, terwijl de francofonen er meestal tegen zijn.
Het was dan ook een verrassing vorige week te vernemen dat alle Waalse partijen waren ingegaan op een voorstel van de krant Le Soir om vóór de volgende verkiezingen artikel 195 te activeren, waardoor een volgende grondwetshervorming mogelijk zou worden.
De aap kwam uit de mouw toen bleek dat het pas zou gebeuren in 2024 en maar voor een beperkt aantal zaken. Waarschijnlijk zaken waarvan men in Vlaanderen niet wakker ligt. Zo wil men daar nog steeds niet praten over confederalisme en wil men niet alleen zaken overhevelen van het federale naar de gewesten, maar ook andersom. Dat laatste is onaanvaardbaar voor Vlaanderen, dar wil dat alleen Defensie, Veiligheid, Buitenlandse Zaken en de afbouw van de overheidsschuld federaal moet blijven, waardoor men geen uitgebreide federale regering meer nodig heeft. Alle materies die zowel op federaal als op gewestelijk vlak liggen, moeten daarom straks naar de gewesten gaan.
E.e.a. belet me niet vrienden, kennissen en lezers een voorspoedig 2020 toe te wensen en te hopen dat we er met zijn allen het beste van maken.
Gwendolientje is boos op Grote Jan. Die had ergens op e.o.a. vergadering geïnsinueerd dat asielzoekers hier een huis konden kopen met wat ze krijgen aan kindergeld. Dat blijkt niet te kloppen volgens de Gezinsbond die als voorbeeld een huisgezin neemt met 5 kinderen, wiens asielaanvraag pas na vijf jaar verblijf in ons land wordt goedgekeurd. Die kan dan maximaal zo’n 87.500 euro retroactief ontvangen op voorwaarde dat iemand van dat gezin hier al vier jaar gewerkt zou hebben, waarbij men zich kan afvragen hoe dat laatste kan zonder asielerkenning. Daar komt nog bij dat men moeilijk voor die prijs hier nog een fatsoenlijk woning zal vinden, zeker voor zeven personen. Ondertussen blijkt men die retroactieve wet gelukkig weer te hebben ingetrokken, wat er op wijst dat e.e.a. wel niet koosjer was.
Jan Hesp, zoals de Franstaligen hem in hun eigen taal noemen, zou toch beter opletten dat hij in zijn nieuwe functie van Vlaams minister-president er wat minder onzin uit slaat. Tegenwoordig hoort iedereen zowat alles en kan iedere politieke uitspraak tegen u worden uitgespeeld. Dat de reactie uitgerekend van Gwendolientje komt, heeft trouwens weinig te maken met Immigratie en Inburgering, maar alles haar eigen ambitie om in een mogelijke nieuwe federale regering een grote viool te spelen, een idee dat ze blijkbaar niet heeft opgegeven. Haar voorstel aan Jambon, dat hij dan maar een minderheidsregering met het VB moet opstarten, spreekt boegbeelden. De club van Gwendolientje, Crootje, Bartje en kleinzoon Declercq heeft aan haar hoop op een deelname aan federaal paarsgroen duidelijk nog niet verzaakt.
Mocht dat laatste ooit gebeuren, zou er niet alleen een Vlaamsnationale minderheidsregering van N-VA en VB kunnen komen, met eventuele gedoogsteun door CD&V of een van N-VA én CD&V, maar dan gedoogd door het VB. Iets dergelijks heeft men in Nederland meegemaakt met het kabinet Rutte II, dat gedoogd werd door de partij van Geert Wilders, die er later zelf wel de stekker uittrok, iets dat hij – volgens mij – niet had moeten doen.
Nieuwe verkiezingen voor het Vlaams parlement kunnen pas plaatsvinden in 2024, maar als Open VLD en/of CD&V ondertussen mee in een paarsgroene federale regering zouden stappen, riskeren ze tegen de volgende verkiezingen niet meer aan te kijken tegen de voor hen reeds uiterst lage 10% grens van de laatste peilingen, maar zelfs tegen de verkiezingsdrempel. En dat alles om – bij Open VLD althans – Gwendolientje aan haar droomjob te helpen!
I.v.m. de door een wolf doodgebeten (en opgegeten) kangoeroes in Limburg, had ik mij al afgevraagd wie zich bij ons nu bezig houdt met dat soort dieren, die hun natuurlijke habitat hebben bij onze tegenvoeters in Australië en hier absoluut niet thuis horen (tenzij misschien in een zoo). Blijkt nu dat de kleinste soort kangoeroes hier mag gehouden worden als huisdier. Die benaming klopt echter niet, want ze zijn wild, niet afgericht, laten zich niet aaien en kunnen alleen gehouden worden om naar te kijken, wat men in een zoo ook kan doen. Om te vermijden dat ze gaan lopen, hebben ze wel een afsluiting nodig van zes meter hoog, liefst onderaan voorzien van een elektrische afschrikdraad. Dit laatste om te vermijden dat o.a. wolven hen aanvallen. Deze laatsten springen nl niet over een hek, maar graven zich er onderdoor.
Nu, ieder diertje zijn pleziertje, maar ge moet toch een beetje gestoord zijn om zo’n dieren zgz als huisdieren te gaan houden.
---
En dan nog dit:
Onze regionale busmaatschappij De Lijn moet dit jaar zo’n 38.000 euro aan boetes betalen omdat ze nog steeds bussen Brussel laat binnenrijden die niet voldoen aan de nieuwe emissie-eisen. In 2020 kan dat in de miljoenen lopen. Nu heeft De Lijn een 50-tal bussen besteld die wél voldoen, maar die niet allemaal tegelijk meteen geleverd kunnen worden. Dit is geen supermarkt product; daar kunnen enkele jaren over gaan.
Als ik het bij De Lijn voor het zeggen had, ik stuurde naar Brussel ondertussen alleen nog bussen die aan de nieuwe Brusselse normen voldoen en dan moeten ze het daar maar met minder buslijnen stellen tot de nieuw bestelde bussen allemaal zullen geleverd zijn.
Die waarschuwing zou ik ook geven aan andere steden, zoals Antwerpen, waar men eveneens begonnen is met een lage emissiezone en Gent die ermee gaat beginnen. In die laatste stad kan men trouwens best helemaal weg blijven zolang blauwe broekschijter Declercq de roodgroenen er hun gangen laat gaan.
Federdrive, de federatie van autorijscholen, stelt voor het rijbewijs te vernieuwen. Tot nu toe is het altijd zo geweest, dat men voor een normaal rijbewijs de rijles krijgt met een wagen die handmatig geschakeld wordt en men een meerprijs betaalt voor een rijles met automatische schakelbak. De federatie wil dat in de toekomst omdraaien omdat, zegt ze, nu bijna 4 op de 10 nieuw verkochte wagens een automatische v-bak hebben. Dat zou wel kunnen, maar bijna 4 op 10 bij de nieuwe verkochte wagens is nog geen 4 op 10 voor álle voertuigen die momenteel in omloop zijn. Het doet zo’n beetje denken aan de klimaatonzin die er verkocht wordt: een zaak die er ongetwijfeld komt in de toekomst, maar meteen niet mogelijk is. Daar komt ook bij dat de meeste voertuigen met automatische versnellingsbak meestal elektrisch zijn en in grotere aantallen gekocht worden als bedrijfswagens of door mensen die zich de hogere prijs kunnen veroorloven. Anderzijds zullen vele oudere mensen geen van dergelijke nieuwe wagens meer kopen, omdat ze heel hun leven geschakeld hebben, er een automatisme hebben aan over gehouden en terecht vrezen minder veilig te zullen rijden*. Om nog te zwijgen over wie zich de meerkosten niet kan veroorloven.
De ideale oplossing zou dan ook zijn de twee rijlessystemen een bepaalde tijd naast elkaar te laten werken tot er een echt groot overwicht zou zijn van de automatische versnellingsbakken en niet de kar vóór het paard spannen zoals men dat ook bij het klimaatgebeuren wil doen.
Ik hoor daarbij. Ik rij van mijn zestiende (toen, in 1956, was er nog geen verplicht rijbewijs) en had mijn eerste auto op mijn 21ste.
Crisis? Welke crisis? Er is bij de eindejaarshopping nooit zoveel verkocht als dit jaar. Niet alleen bij het onlineshoppen, zoals men zou denken, maar ook bij het traditioneel winkelen. Zelfs qua digitaal betalen was het nooit zo druk. Op Tweede Kerstdag gaven de meeste zaken al uitgebreide kortingen, ook bij tweede handszaken, kringwinkels inbegrepen en kon men hier en daar al ‘verkeerde’ cadeaus’ omwisselen of te koop aanbieden.
In tegenstelling tot wat men vanuit linkse hoek – media inbegrepen – soms hoort, is het niét waar dat de koopkracht van onze medeburgers zou gezakt zijn. Die blijkt zelfs gestegen te zijn met 2,7%. E.e.a. is het gevolg van de taxshift, waardoor de personenbelasting verlaagd werd. De Zweedse coalitie van onze nationale Charel mag dan al in grote ruzie geëindigd zijn, er kwamen in dezelfde periode wel 316.000 banen bij, wat de koopkracht verhoogd heeft. Kon die regering die nog altijd in lopende zaken ‘zit’, meer doen? Ik denk het niet. Als er ooit een nieuwe federale regering komt, zal die het meer dan waarschijnlijk niet beter doen.
Een andere beschuldiging aan het adres van deze federale regering als zou zij verantwoordelijk zijn voor de Belgische staatsschuld, klopt evenmin. Ze heeft niet genoeg bespaard, maar het gat, dat rond de 100% van het bbp is blijven hangen, danken we aan paarsgroen, uitgerekend de formule die socialisten en groenen opnieuw willen lanceren en waarbij bepaalde liberalen zich willen aansluiten, enkel en alleen o.w.v. de postjes, waarbij ze in het spoor treden van Verhofstadt in 1999 en Matthias Declercq vorig jaar in Gent, die daarbij al hun principes over boord gooiden.
We kunnen beter geen federale regering hebben dan weer een van dattem, waarmee men al 20 jaar niets heeft opgelost. Daar de gewestregeringen legislatuurregeringen zijn waarbij men er geen tussentijdse verkiezingen voor kan organiseren, kan men best hopen op nieuwe federale verkiezingen. Als die ook geen oplossing bieden, rest alleen een nieuwe aanpak via bv gesprekken van gewest tot gewest en zullen we nolens volens zijn aangekomen bij het confederalisme.
Voor de haven van Antwerpen, de economische motor van onze regio, was 2019 een recordjaar, voor de zevende keer op rij, met een groei van 1,3% en een totale overslag van 238 miljoen ton cargo. Onnodig te zeggen dat dit de werkgelegenheid ten goede komt, niet alleen voor de koekenstad, maar voor de hele omtrek en regio als dusdanig. En dat in een de tijd van smeulende internationale handelsoorlogen, met de dreiging van de Brexit en de schaduw van de klimaatheisa. De haven is goed voor 160.000 banen – direct plus indirect – en een toegevoegde waarde van 20 miljard euro en blijft de tweede grootste van Europa (na die van Rotterdam).
Havendirectie en stad blijven trouwens niet bij de pakken zitten. Er is de investering van de Britse chemiereus Ineos (voor 3 miljard euro, a.u.b.) en een nieuwe raffinaderij van ExonMobil, een bedrijf dat ook al een miljard investeert. De Antwerpse chemiecluster blijft de tweede grootste van de wereld, na die van Houston in Texas.
Tenslotte zijn er de plannen om de CO2-uitstoot drastisch aan te pakken met pijpleidingen die de gassen naar opslagplaatsen, waaronder enkele afgedankte olievelden in de Noordzee, zouden kunnen brengen. Het dorp Doel zal mogen blijven bestaan – er is zelfs de bouw van een nieuw dok voor geschrapt - al vraag ik me wel af wie daar nog zal willen wonen. Er zijn ook al testen met sleepboten die op waterstof en duurzamere methaan varen en er wordt gewerkt aan een betere uitstroming van de goederen via waterwegen en Spoor.
Met de haven van Zeebrugge komt er een fusie, terwijl ook die van Gent profiteert van de internationale samenwerking met die van het Zeeuws-Vlaamse Terneuzen. Daarmee blijft de Antwerpse haven de grootste werkbezorger van Vlaanderen, daarin (op afstand) gevolgd door de luchthaven van Zaventem, waar men ook niet stil zit en zopas – als eerste in België – beslist heeft met een G5-netwerk te starten dat geleverd wordt door Citymesh, een Vlaams bedrijf uit Brugge dat zich genesteld heeft in het supersnelle mobiele internet.
Kortom, ondanks alle doemberichten van onze groene wereldverbeteraars, blijft Vlaanderen een werkzame regio die het niet verdient in de Belgische impasse te moeten blijven steken. Als de Vlaamse deelregering slaagt in haar plan de werkzaamheidsgraad op te krikken in de richting van de 80% - het huidig niveau van o.m. Duitsland en Nederland – dan zal ze automatisch meer inkomsten hebben en minder sociale uitgaven, waardoor de begroting op orde kan gebracht worden en de kritiek de mond gesnoerd.
Eind 2005 verscheen ‘Het manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa’, waarin Vlaamsgezinde bedrijfsleiders en BV’s, verenigd in de denkgroep ’In de Warande’, zich uitspraken voor een zelfstandig Vlaanderen. Mij bekende namen daarbij waren die van Frans Crols, Jan Jambon, Guido Naets, Marc Platel, Bruno Valkeniers, Matthias Storme, Remi Vermeiren en Herman de Bode. Die laatste, van Herman de Bode, is mij steeds bijgebleven, omdat de man, die toen in de Benelux het Amerikaanse Consultancybedrijf McKinsey leidde, bij zijn bedrijf een stap moest terugzetten nadat Belgicistische (VBO?) werkgevers ermee dreigden hun relaties met McKinsey stop te zetten. Hij werd dus (gedeeltelijk) gebroodroofd voor zijn Vlaamsgezindheid. Diezelfde de Bode kreeg in De Standaard van vorig weekeinde een interview, die ik de lezers niet wil onthouden.
I.v.m. de problemen omtrent de huidige pogingen tot federale regeringsvorming zegt de Bode (nu 66 en, na twee hartaanvallen en een begin van leukemie, met pensioen), dat coalities samenstellen, louter omdat ze mathematisch een meerderheid hebben, niet meer van deze tijd is. De enige reden waarom de PS nog van België houdt, is o.w.v. de miljardentransfers uit Vlaanderen. Confederalisme invoeren kan conceptueel met één pennentrek. En tenslotte: Brussel heeft niets meer met Vlaanderen te maken. Laat Brussel aan de Brusselaars. Het kan een aparte stadsstaat worden.
Ik kan daar weinig aan toevoegen, tenzij misschien een nuance aan het Brussels verhaal. Voor mij mag dat ook een aparte stadsstaat worden, maar dan via een confederatie met Vlaanderen, waarbij de stad zich verplicht onze Nederlandse taal op gelijk niveau met het Frans en eventueel andere talen te behandelen (Frans- en Nederlandstaligen zijn momenteel reeds een minderheid geworden in Brussel).
Voor de rest zal het in dit land nooit meer business as usual worden. Vlaanderen en Wallonië zullen nooit één land kunnen blijven. Wij, Vlamingen, zijn een volk met een eigen taal, een eigen vlag, een eigen volkslied en een eigen cultuur, waar we fier op kunnen zijn. Wij hebben de zee, de havens, de grootste internationale luchthaven en een eigen werkzaamheid, waarvan we de vruchten niet blijvend moeten afstaan aan een regio die dat alles niet is of heeft en ons daarenboven uitscheldt zonder reden. Tenslotte bestaat er reeds een taalgrens, die straks moeiteloos een echte grens kan worden.
En daarmee zitten we weer aan Kerstmis. Een jaar is zo voorbij. Het zal weer snel Pasen zijn. Zeker voor wie ouder wordt, vliegt de tijd.
Aan al mijn vrienden en lezers een Zalig Kerstfeest en een voorspoedig 2020 (gemakkelijk te onthouden jaartal!). Voor wie wat ouder wordt: vooreerst een goede gezondheid of beterschap als er al problemen zouden zijn. Die maakte ik dit jaar voor de eerste keer ook mee.
Tot mijn 79ste heb ik goed gefunctioneerd. In dit voorjaar werd ik wel snel oververmoeid. Na een bloedcontrole bleek ik een nijpend tekort te hebben aan ijzer in mijn bloed. Dat werd verholpen door tien weken aan een stuk elke dag een ijzerpil te nemen. Daarmee was dat opgelost, maar niemand kon zeggen hoe het kwam dat ik dat ijzer verloor. Normaal gaat dat door bloedverlies (ijzer maakt de rode bloedcellen), maar bij mij vond men niets, ook niet na tweemaal een week onderzoek in het hospitaal, waarbij ze mij binnenstebuiten hebben gekeerd. Er was tenslotte maar één conclusie: uitgeput, óp...
Sinds het overlijden van de vrouw van mijn leven, nu al bijna negen jaar geleden, heb ik onze alleenstaande woning op mijn eentje onderhouden. Niet alleen de woning, maar ook de kelder die even groot is als de woonruimte, de tuin eromheen, de bloemen, de gazons, een moestuin van 100m², een kippenhok met ren en een serre. De vruchten werden geweckt en/of tot confituur verwerkt en daarenboven deed ik ook de was, de strijk, het koken en het (brood)bakken. Dat blijkt teveel te zijn voor iemand van 79 en ik zal het dus voortaan wat kalmer aan moeten doen. Sinds twee maanden heb ik een poetsvrouw die om de twee weken komt en gelukkig kan ik op mijn kinderen rekenen, die allemaal in de buurt wonen.
Wat me is opgevallen is, dat als ge vertelt dat ge 79 bent, niemand daarvan opkijkt. Als ge echter zegt dat ge begin volgend jaar 80 wordt, dan gaan de ogen open. Zo oud! Ik werd trouwens geboren op 6 februari 1940, dat is één dag later dan ‘kunstenaar’ Panamarenko, maar mijn kindertijd was een stuk korter.
Ik was het bijna vergeten, maar vorige week vrijdag zijn informateurs nrs 6 en 7 bij de Flup geweest en hebben hem daar hetzelfde verteld wat ook de informateurs 1 tot en met 5 gezegd hebben: ‘van het federale front geen nieuws’. Ze hebben nu uitstel gekregen tot 13 januari 2020, maar dat is slechts uitstel van executie omdat de feestdagen eraan komen. De stelling van de twee pas verkozen partijvoorzitters, dat ze vanuit het middenveld gaan werken en niet meer vanuit links of rechtse hoek, is flauwe zever, want het is juist het middenveld dat de zwaarste klappen heeft gekregen op 26 mei. Men kan geen federale regering meer vormen zonder de PS en geen Vlaamse zonder de N-VA en de drie traditionele partijen zouden, volgens de laatste peiling (van HLN,VTM en RTL) samen minder stemmen halen dan het Vlaams Belang alleen.
Het land België, zo als het nu bestaat, is niet meer leefbaar. Gelukkig hebben we de gewestregeringen die nog wél werken, zodat bijna niemand van de federale chaos nog wakker ligt, Men zou best de bevoegdheden van die regionale regeringen verder uitbreiden en op federaal vlak alleen bevoegdheden laten die (nog) niet meteen kunnen gesplitst worden (Defensie en Buitenlandse Zaken bv). Dat is de enige oplossing om dit België (voorlopig) te redden en dan moet men niet flauw blijven doen over confederalisme of hoe men het ook wil noemen.
Tenslotte moeten de veelvuldige drukkingsgroepen, die elke beslissing van de nieuwe Vlaamse regering aanvechten, stilaan beseffen dat het geld op is. Mocht Vlaanderen van de transfers af geraken, zoals beslist werd in de zesde staatshervorming, dan komt er een uitdoving van de jaarlijkse zes miljard euro aan transfers vanaf 2024. Stel eens voor wat we daarmee zouden kunnen verwezenlijken en dan hebben we het nog niet eens gehad over een ongeveer zelfde bedrag dat we jaarlijks afgeven om de rente op de Belgische staatsschuld te betalen. Inspanningen waarvoor we niet eens een merci krijgen van de Waalse regio die er zelf geen cent aan bijdraagt...
