De vreselijke watersnoodtoestanden bij ons en in de buurlanden, de aanslepende hittegolven in het Amerikaanse westen en in China doen hier en daar een belletje rinkelen dat er meer zal moeten gedaan worden dan wat er op dit ogenblik gebeurt in de wereld. Dat betekent echter nog niet dat we zomaar klakkeloos moeten aanvaarden wat er door de Europese Commissie wordt geproclameerd. Het hele klimaatgebeuren wordt een zaak van lange adem en niet iets dat op één, twee drie kan worden opgelost. Dat geldt ook voor de kosten die dat alles met zich zal meebrengen. Meteen miljarden op tafel smijten hoort daar niet bij.
Zo heeft het bv nog steeds geen zin in dit land vervuilende en miljarden kostende gascentrales bij te bouwen en tegelijk de kerncentrales te sluiten die helemaal niet vervuilend zijn. Men kan niet de CO2 mee de schuld geven van de opwarming van de aarde en tegelijk nieuwe gascentrales plannen die de CO2 nog verhogen. Zolang er geen betere oplossing is, kan men best die kerncentrales open houden. Eens er een valabele alternatief is, kan men ze nog altijd sluiten, maar niet eerder. Het Joint Research Center (JRC) van dezelfde Europese Commissie liet in een rapport van maart van dit jaar nog weten dat er geen wetenschappelijk bewijs is dat kernenergie schadelijker is dan de andere technologieën, alle demagogie van ‘Timmerfrans’ ten spijt.
In ’t Pallieterke van deze week staat een interessant interview met Hugo Coveliers. De man startte zijn politieke carrière bij de Volksunie, stapte daarna over naar de VLD en was daarover na enkele jaren zo ontgoocheld dat hij zo’n 10 jaar geleden uit de politiek stapte.
Die overstap naar de Vlaamse liberalen was vooral het gevolg van Verhofstadts eerste burgermanifest, dat veel jonge Vlamingen indertijd aantrok. Ik geloofde daar toen ook in zonder liberaal te zijn. Wat ik niet wist was, dat dat eerste manifest niet door Verhofstadt zelf geschreven was, maar door Sus Verleyen, hoofdredacteur van het toen nog Vlaamsgezinde Knack. En evenals ik en vele anderen was Coveliers serieus ontgoocheld toen Verhofstadt zijn beloftes niet nakwam eens dat hij aan de macht kwam. Hij noemt Verhofstadt een doorslecht iemand, totaal onbetrouwbaar, verslaafd aan de macht zoals trouwens zijn hele Open VLD en de enige man die hij ook vandaag nog ‘met enige hartstocht’ haat.
Waar Coveliers ook met mij op één lijn zit – en waarschijnlijk nog vele andere overtuigde Vlamingen – is dat de twee Vlaamsnationale partijen zouden moeten samenwerken naar de volgende verkiezingen toe. En ook hij vindt dat Bart De Wever al te lang voorzitter is geweest en best alleen maar burgemeester van de koekenstad zou blijven, iets wat hij goed doet. In verband daarmee verwijs ik nog eens naar ’t Pallieterke van deze week, waarin bij de brievenrubriek mijn blog van 10 dezer staat, waarin ik mij afvraag of het niet wenselijk zou zijn Geert Bourgeois terug te roepen uit Europa. Geert was destijds de man die in de Volksunie brak met de toenmalige voorzitter Bert Anciaux en de N-VA oprichtte met de rechterflank van de partij nadat hij bijna 50% van de stemmen kreeg. Met een beetje overdrijving kan men zeggen, dat de N-VA zijn geesteskind is. Hij zou, volgens mij, de geschikte man zijn om – al was het maar tijdelijk - de partij naar de verkiezingen van 2024 te leiden zonder de polemiek die De Wever momenteel veroorzaakt.
In mijn blog van 12 dezer (‘Het wit blad’), had ik het er reeds over dat Bart De Wever, n.a.v. het voorstel van ‘Pasbon’ en la Homans met een wit blad te beginnen om dit land te hervormen, zei dat men het desnoods maar buiten de Grondwet om moest doen. Hij voegde er aan toe dat dit al een paar keer gebeurd was. Dat blijkt te kloppen, al was het juist maar een paar keer, t.t.z. tweemaal. De eerste keer bij het ontstaan van België in 1830, waarbij de onafhankelijkheid werd uitgeroepen en een tweede keer bij het invoeren van het algemeen stemrecht in 1919.
Barts uitspraak wordt bevestigd in het boek ‘De sleutels tot ontgrendeling’ van het duo Hendrik Vuye & Veerle Wouters (V&W), dat – jammer genoeg – voorlopig niet meer meespeelt in het parlement. Daarin staat o.m. dat de Kamer perfect het recht heeft om – los van de huidige Grondwet – een nieuwe Grondwet te schrijven. Die moet daarna wel met een gewone meerderheid worden goedgekeurd en later gelegitimeerd..
Mochten VB en N-VA bv in 2024 samen de volstrekte meerderheid behalen in het Vlaams parlement en – volgens de Senelle doctrine – de Vlaamse onafhankelijk uitroepen, dan moet Vlaanderen met de rest van het land nog wel onderhandelen over een definitieve boedelscheiding. Die Vlaamsnationale meerderheid blijft dus een eerste, maar noodzakelijks stap, zoals ikzelf ook al geschreven heb en waarvoor we nog een paar jaar te tijd hebben om die te verwezenlijken. Laten we uitspraken ter zake van De Wever en Co dan ook nog niet té ernstig nemen, maar als het niet anders kan, moeten we ons doel – een onafhankelijk Vlaanderen – maar zien te bereiken zonder hen.
Men zou het haast nog vergeten, maar in al die drukte om het voetbal en de zgz Vlaamse feestdag was er vorige week ook heel wat te doen over de aanstelling én het ontslag van een moslima met hoofddoek in de Belgische politiek.
Recentelijk was er dat interview met Tom Van Grieken waarin die zich o.m. zorgen maakte en waarschuwde voor de omvolking van Europa. Grote ophef voor zoveel racisme! Als Ihsane Haouach, door staatssecretaris voor Gelijke Kansen Schlitz tEcolo) benoemd tot de nieuwbakken regeringscommissaris van het Instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen (IGVM) zich in het openbaar afvroeg ‘hoe we het neutraliteitsprincipe zullen aanpassen aan de demografische verandering’, dan heeft zij het feitelijk over hetzelfde. Die demografische verandering betekent niet meer of minder dan de vervanging van Europeanen door niet-Europeanen en de opheffing van de scheiding tussen Kerk en Staat. En dat komt dan van een nieuwbakken regeringscommissaris die weigert tijdens de uitvoering van haar job haar hoofddoek af te zetten.
Het moet gezegd dat die verklaring haar niet in dank werd afgenomen, zelfs niet binnen de Paarsgroen+ meerderheid, waar vooral de MR zich niet onbetuigd laat bij monde van niet alleen de gebruikelijke stoorzender Bouchez, maar ook door partijgenoot en medebestuurslid van IGVM Corentin de Sall, die eiste dat Haouach haar hoofddoek afzette tijdens haar werk. In eerste instantie vroegen de francofone groenen haar voorlopig te zwijgen (deed zo’n beetje denken aan de zaak‘El Kaouakibi’, waar het ook begon met een spreekverbod). Tenslotte werd de druk echter te groot, nadat bleek dat er een nota van de Belgische Staatsveiligheid circuleerde waarin een link gelegd werd van Haouach met de moslimbroederschap, een terreurorganisatie die al vele slachtoffers heeft gemaakt in de moslimwereld en o.m. verantwoordelijk was voor de moord op de Egyptische presidente Sadat in 1981
Ihsane Haouach heeft tenslotte de vlucht vooruit genomen en zelf haar ontslag aangeboden. Een serieuze tegenvaller voor Paarsgroen+ in het algemeen en Ecolo in het bijzonder, om de Vlaamse federale meerderheidspartijen niet te vergeten die het allemaal volgzaam hadden geslikt. Vlaanderen kan inzake Immigratie en Integratie meer rekenen op het Waalse MR dan op CD&V en Open VLD. Op de SP.a/Vooruit rekent Vlaanderen al lang niet meer.
‘Black Lives Matter’, maar men kan ze toch best geen strafschoppen laten nemen (grapje).
Persoonlijk heb ik niet veel van het EK. gezien, alhoewel het tenslotte toch meer werd dan ik eerst voorzien had. Dat kwam omdat ik meestal nog eens naar het late Tv-journaal op de VRT kijk en daar drie keer geconfronteerd werd met uitstel o.w.v. de verlengingen en de strafschoppen.
Mijn vader heeft gevoetbald, ikzelf ook en mijn zoon eveneens. We kunnen er dus over mee praten. We hebben zelfs vroeger een neef van vader gehad die bij de Rode Duivels heeft gespeeld. Hij heette John Van Alphen, speelde bij Beerschot en werd vooral bekend omdat hij zowel vóór als na WO II in de nationale ploeg speelde. Meer nog, na de oorlog was hij de enige die er overbleef van de ploeg van vóór de oorlog. Dat waren toen nog amateurs, geen beroepsvoetballers. Dat hij nog wel meespeelde, had John te danken aan het feit dat hij sportinstructeur was in de kadettenschool in Lier en dus zijn conditie kon onderhouden.
Tijdens zijn laatste seizoen speelde John Van Alphen bij Beerschot nog samen met Rik Coppens, die daar op zijn zestiende al in het eerste elftal speelde.
En dan nog iets over de gemiste strafschoppen. Dat kan bij iedereen gebeuren. Alleen kan het er bij mij niet in, dat beroepsvoetballers die, bij manier van spreken, met dat balletje opstaan en gaan slapen, er niet in slagen de bal in de linker- of rechter bovenhoek van het doel te plaatsen. Geen enkele keeper kan zo’n bal pakken. Die duikt meestal naar links of naar rechts – of blijft staan - maar springt nooit omhoog.
Dit jaar heb ik voor de eerste keer mijn Vlaamse Leeuw buiten gehangen. Ons huis leent er zich nl niet toe, omdat wij alles plat hebben, wel volledig onderkelderd, maar geen dakvensters. Nu was er een buurman die sinds het begin van het E.K.-voetbal de Belgische vlag had buiten hangen. Alhoewel de Rode Duivels er ondertussen uit lagen, had hij die vlag ook nog hangen op 10 juli en toen ik hem toevallig zag, stelde ik hem voor op 11 juli bij hem mijn leeuwenvlag te hangen. Dat weigerde hij, omdat hij beweert in de eerste plaats Belg te zijn. Die zijn er dus ook nog. Nu was ik niet zinnens het daarbij te laten. Vóór mijn huis staan nl twee appelboompjes en ik heb daar een koord tussen gespannen en daaraan ‘de beest uitgehangen’. Is voor herhaling vatbaar.
Wat de 11 juli vieringen betreft, viel er niet veel nieuws te rapen. Ze dronken een glas, loosden een plas en lieten bijna alles zoals het was. Nieuw voor mij waren wel de uitspraken van Pasbon en la Homans dat ze een volgende staatshervorming, die er voor hen moet komen om dit land bestuurbaar te houden, willen beginnen met een ‘wit blad’. Bart De Wever voegde daar nog aan toe dat ze het maar buiten de Grondwet om moeten doen. Iets waar Open VLD en CD&V het niet mee eens zijn. Naar het schijnt zouden bijna alle grote vroegere veranderingen gebeurd zijn door die Grondwet niét te volgen. Ze doen maar, maar ik vrees dat de francofonen dat wit blad in de eerste plaats willen om nieuwe onderhandelingen af te dwingen over de afbouw van de transfers, zoals overeengekomen bij de zesde staatshervorming in 2014, een afbouw die zal starten in 2024 en lopen tot 2033. Di Rupo heeft het daarover al eens gehad. En als de vos de passie preekt...
Vandaag, 11 juli, ‘vieren’ we nog eens de Vlaamse feestdag. ‘Vieren’ is trouwens veel gezegd. Wat valt er te vieren? Vlaanderen, dat 60% van de Belgische bevolking uitmaakt, 70% van haar economie en meer dan 80% van haar export, is in de federale regering alleen vertegenwoordigd door een minderheid van partijtjes die straks waarschijnlijk de 10% van de stemmen niet meer zullen halen. Doordat twee van die partijtjes ook deel uitmaken van de Vlaamse gewestregering, kan die laatste ook niet veel betekenen. Het is daar rijden met de rem op.
11 juli is trouwens nog altijd een apartheidsfeestdag, alleen voor wie aan de staat ‘werkt’, wie politiek benoemd is of e.o.a. speciaal statuut heeft. Doordat de zgz feestdag nu in het weekeinde valt, is dat niet meteen te merken. We mogen feitelijk nog van geluk spreken dat de Rode Duivels zijn uitgeschakeld op het E.K., anders werd 11 juli 2021 nog een Belgische aangelegenheid, met nationale vodden alom en brallende supporters. Hopelijk worden die Rode Duivels ooit vervangen door Vlaamse Leeuwen.
Dat dit België blijft bestaan, komt grotendeels omdat Vlamingen en francofonen niet mét maar naast elkaar leven en elkaar tot op zekere hoogte zelfs kunnen negeren. Vlaanderen vergelijken met Catalonië, Schotland of andere Europese regio’s die naar onafhankelijkheid snakken, kan niet echt, daar het daar gaat om minderheden. Wij zijn de enige meerderheid ter wereld die in een zgz democratisch land, het niet voor het zeggen heeft. Niet iets om fier op te zijn.
Ik kom even terug op mijn blog van gisteren over de Antwerpse haven, waarbij ik wil benadrukken, dat ik het daarin had over Bart De Wever als burgemeester, niet als partijvoorzitter. Als zesvoudig voorzitter van de N-VA lijkt hij mij uitgeblust en zou hij er beter mee ophouden. Gelukkig is 2024 nog enkele jaren verwijderd, zodat hij nog ruim de kans krijgt van gedacht te veranderen. Het VB zou voor hem de stok achter de deur moeten zijn om toegevingen van de traditionele partijen en de francofonen los te krijgen, die zijn partij alleen nooit zou bekomen. Ook De Wever kan nog van koers veranderen en dat zou niet de eerste keer zijn. Hij beloofde ooit zijn termijn als burgemeester te zullen uitdoen, trok die belofte in om zich kandidaat minister-president te verklaren, om daarna nog eens van gedacht te veranderen.
De 30% van de stemmen die de N-VA behaalde in 2014 kwam grotendeels van mensen die snakten naar verandering in de vorm van e.o.a. Vlaamse autonomie. In de plaats daarvan werd het communautaire voor vier jaar in de diepvries gestopt, zogezegd om de socialisten erbuiten te houden. Nu wil De Wever met diezelfde socialisten, die hij ondertussen ook in zijn Antwerpse stadscoalitie heeft opgenomen, gaan praten vanuit een veel zwakkere positie. Eén derde van zijn kiezers uit 2014 heeft ondertussen in 2019 afgehaakt omdat de beloofde staatshervorming er niet kwam. Als De Wever volhardt in de boosheid en naar 2024 toe zou blijven weigeren een Vlaamse meerderheid in het eigen parlement eindelijk te laten renderen, zal er van zijn partij bij de verkiezingen van dat jaar helemaal niet veel meer overblijven. Misschien tijd voor een andere voorzitter. Geert Bourgeois terugroepen uit Europa?
‘Antwerpen is ’t stad. De rest is parking’, zeggen de sinjoren, met de nodige overschatting. Eigenlijk moet het – volgens mij – zijn: ‘Antwerpen is de haven, de rest is ’t stad’, zoals ik ooit al eens geschreven heb. Voor mij is Antwerpen nl geen stad met een haven, maar een haven met een stad. Daaraan dacht ik n.a.v. de aanslag op Peter R. de Vries in Amsterdam, die waarschijnlijk te maken had met het onderzoek dat deze daarvoor bekende journalist uitvoerde naar de activiteiten van de Marokkaanse ‘Mocro maffia’, waarvan men vermoedt dat ze ook in de Antwerpse haven actief is..
Mede als gevolg van het feit dat de haven meer is dan de stad, wordt de beveiliging ervan officieel verzorgd door de federale politie. Die beveiliging is ondermaats, zoals Bart De Wever in zijn functie van burgemeester van Antwerpen dat nog maar eens terecht bevestigde.
Bart heeft daarin gelijk. Het is trouwens niet de eerste keer dat hij op die nagel klopt. Hij heeft zelfs ooit al eens voorgesteld die beveiliging te willen overnemen, maar dan wel met een aangepast budget, dat toelaat meer mensen in te zetten. Zolang dat niet gebeurt, is de federale politie en onrechtstreeks dus ook de federale overheid verantwoordelijk – en niet de stad - voor wat men daar aan beveiliging tekort komt en wat daar eventueel misloopt.
De Belgische staatsschuld is sinds 1999 niet meer zo hoog geweest als tegenwoordig (144% van het bbp). Dat vindt men niet zo erg, omdat de staat nog altijd bijna renteloos kan lenen. Maar wat als dat straks niet meer het geval zou zijn?
Ondertussen begint wel het besef door te druppelen dat deze situatie niet kan blijven duren en dat er in het najaar belangrijke beslissingen zullen moeten genomen worden over o.a. de pensioenhervorming, de fiscale hervorming en de sluiting van de kerncentrales. Wat dit laatste betreft zal het een werk van lange adem worden die jaren zal aanslepen. Onze groenen maken zich al sterk dat dit duizenden extra jobs zal opleveren. Vraag wordt dan, waar ze het personeel daarvoor gaan vinden en wie het tenslotte zal betalen. De kans zal groot zijn dat het buitenlandse werknemers zullen worden via allerlei onderaannemers, zoals dat nu al in de bouw het geval is, maar dat de rekening tenslotte weer zal gepresenteerd worden aan de belastingbetaler. ‘Avcc les verts, toujours plus chers’, om het eens te zeggen met een slogan van de MR.
Hoe het met de hervormingen van de pensioenen en de fiscaliteit zal verlopen, is nog koffiedik kijken met die achtkoppige federale ‘bende van ellende’ zoals Hugo Maes, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) het verwoordde in de laatste Onaf-uitgave.
Lode Ceyssens, burgemeester van de Limburgse fusiegemeente Oudsbergen, stapt uit de politiek en wordt ondervoorzitter bij de Boerenbond. So what?
Wel, bovengenoemde Ceyssens was hét stemmenkanon van CD&V in zijn provincie en de man had stilletjes gehoopt het met zijn grootste aantal voorkeurstemmen tot Vlaams minister te kunnen brengen. Daar is niets van in huis gekomen door de zelfbenoeming van toenmalig partijvoorzitter Wouter Beke tot Vlaams minister. De twee zouden sindsdien zelfs niet eens meer met elkaar gesproken hebben.
Voor de partij, die het in de peilingen al zo slecht blijft doen, is dit een pijnlijke zaak. Dat ‘zelfbediening W. Beke’, zoals Kaaiman hem noemde, het nu vrij goed doet inzake de vaccinaties, compenseert niet de enorme flater die hij vorig jaar heeft gemaakt toen hij de woonzorgcentra liet sluiten voor de bezoekers en daarbij de inwoners vergat, die letterlijk konden creperen.
---
En nu we het toch over de vaccinaties hebben, is er al heel wat te doen geweest over het vaccinatiebewijs waarmee men straks overal kan geconfronteerd worden en waarmee men o.m. mee naar het buitenland op reis kan. In het Nederlandse dagblad ‘Trouw’ stond er recentelijk een voorstel van een nuchtere Hollandse lezer, die voorstelde dat vaccinatiebewijs te kopiëren op het rijbewijs.
‘Niemand dwingt je nl een rijbewijs te halen of een auto te besturen. Wil je echter aan het verkeer deelnemen, ben je verplicht een rijbewijs te hebben. Een vaccinatiebewijs zou in dezelfde zin verplicht kunnen worden voor wie aan het maatschappelijk leven wil deelnemen.’
---
Volgens de laatste cijfers lijkt het verzorgend personeel in de Brusselse woonzorgcentra nog altijd verre van overtuigd van de werking der vaccins. Tot nu toe zou slechts 55% ervan zich laten vaccineren hebben, terwijl het streefcijfer voor groepsimmuniteit minimum 70% zou moeten zijn. Ondanks het feit dat bijna alle bewoners er zouden gevaccineerd zijn, houdt men er toch zijn hart vast, mocht dat personeel straks eventueel terugkomen uit vakantie vanuit rode zones die er nog altijd zijn, in Spanje en Portugal bv, waarnaar al enkele touroperators vluchten hebben geannuleerd tot einde juli. Het gaat hier wel om meestal jonge mensen, die een besmetting oplopen maar meer dan waarschijnlijk niet naar het hospitaal moeten. Persoonlijk vind ik het veel gevaarlijker wat in de UK gebeurt, waar gekke Boris ineens weer zo goed als alle regels afschaft en o.m. tweemaal 60.000 supporters toelaat op Wembley.
Ik heb in deze rubriek al meer dan eens geschreven dat onze francofonen naar Frankrijk kijken zoals konijnen naar een lichtbak. In de weekeindeditie van De Tijd schrijft columnist en Walloniëkenner Bert Kruismans krak hetzelfde. Hij voegt er zelfs nog aan toe dat wat de Vlaming heeft met FC De Kampioenen, de Franstalige Belg heeft met Frankrijk. ‘Het is een obsessie’, schrijft hij.
De recente regionale verkiezingen in Frankrijk, waarvoor 2/3 van de Fransen niet eens kwam opdagen, werden bij ons in de Franstalige pers druk becommentarieerd. Volgend jaar kan het nog erger worden als er presidentsverkiezingen zullen zijn in la douce France.
70% van de boeken die onze francofonen lezen, komt uit Frankrijk, dit ondanks het feit dat België zo’n 270 Franstalige uitgeverijen heeft. Van de vijf meest bekeken entertainmentprogramma’s in Franstalig België stonden er vorig jaar twee bij van TF1. Franse zenders die hun programma’s een duwtje willen geven, droppen er best een (Franstalige) Belg in en zien de kijkcijfers meteen de hoogte in schieten. Een artiest(e) kan francofoon België pas goed zijn als hij/zij het in Frankrijk heeft gemaakt.
Ik kan e.e.a. alleen maar beamen, daar ik tijdens de Tv-journaals al eens naar de RTL zap. En daar zijn ze dan nog vrij objectief t.o.v. bv de RTBF. Of daarin enige verandering zal komen nu RTL België recentelijk is overgenomen door de Vlaamse DPG (De Pers Groep) van Christian Van Thillo - samen met de Franstalige persgroep Rossel - is meer dan twijfelachtig.
Ondertussen vertellen de Fransen nog altijd wel dezelfde moppen over de Belgen als de Nederlanders dat doen. Ze hebben het dan beiden wel altijd over ‘de domme Belgen’, maar de Fransen bedoelen daarmee de Walen en de Nederlanders de Vlamingen. Heeft eerder wat met de taal te maken. Bij ons, Vlamingen, werkt dat lichtbakeffect echter niet en hebben wij ook moppen over de gierige Hollanders, iets dat de Walen niet hebben over de Fransen, voor zover mij bekend.
Op het VRT-Tv journaal van zaterdagavond was er een vraaggesprek van Bart De Wever met e.o.a. radiojournalist wiens naam me ontgaan is.
In dat interview bevestigde Bart dat hij, bij een meerderheid van de twee Vlaamsnationale partijen in het Vlaams parlement, hij niet zou samenwerken met het Vlaams Belang. In de plaats daarvan zou hij met zijn N-VA een gesprek aangaan met de PS, de grootste partij in Wallonië. Hij vergat er alleen bij te vertellen dat zijn N-VA volgens alle recente peilingen (mv), niet meer de grootste zal zijn in Vlaanderen en hij dus zonder het VB alleen maar met de PS zal kunnen praten na een akkoord met zowat alle andere Vlaamse partijen.
Alsof dat alleen al niet genoeg wishful thinking is, zei De Wever daarbij dat hij, na de laatste verkiezingen, bij de vorming van de federale regering, al gepraat heeft met de PS, maar vergat hij erbij te zeggen dat zijn partij daarbij tenslotte is uitgesloten nadat Open VLD’er Lachaert zijn woord niet had gehouden. Niets garandeert dat dat straks anders zal verlopen.
Als er in 2024 een gesprek zou komen tussen de twee grootste blokken in beide landsgedeelten en De Wever daarbij de dan waarschijnlijk grootste Vlaamse partij uitsluit, dan riskeert zijn partij – of wat ervan over zal blijven – voor de zoveelste keer het kind van de rekening te worden, net zoals na Marrakech en na de vorming van de regeringen Wilmès en De Croo is gebeurd. De kans dat de N-VA zal eindigen zoals de Volksunie wordt dan met de dag waarschijnlijker.
In mijn blog van gisteren had ik het al terloops over het feit dat de Franse Gemeenschap (de zgz ‘Fédération Bruxelles-Wallonië’ wiens titel officieel niet eens in de Grondwet staat) zo goed als failliet is. Dat werd bevestigd door de voorzitter van de Luikse PS, Frédéric Daerden, zoon van wijlen papa ‘hik’ Daerden .
Volgens Daerden Jr, die het kan weten, had de Franse Gemeenschap in 2020 een tekort van 1,9 miljard euro en daar zou dit jaar nog 1 miljard bijkomen. Dat alles voor een instantie die aan Vlaamse kant nooit heeft bestaan (de Vlaamse gemeenschap werd meteen ondergebracht in het Vlaamse gewest). Nog steeds volgens Daerden Jr zullen de Waalse schulden jaar na jaar toenemen. Die bedragen voor het hele Waalse gewest momenteel 191,2% van de inkomsten. Ter vergelijking, in Vlaanderen is dat ‘maar’ 51,3%.
Het zal weinigen verbazen dat de Walen weer vragende partij zijn voor een zevende staatshervorming, die meer dan ooit over de centen zal gaan. Dat er een nieuwe financieringswet moet komen is evident, maar niet om een zoveelste transfer-rage te veroorzaken van noord naar zuid, waarbij in Wallonië de geldkranen open blijven staan. Om zeker te spelen zegt Daerden Jr trouwens om nog vóór die zevende staatshervorming op federaal niveau al nieuwe inkomsten te vragen. ‘Even bijtanken’, noemen ze dat.
Aan de Vlaamse partijen om daar een stokje voor te steken.
In mijn blog van 29 juni (‘Wat we zelf doen...’), had ik het er reeds over dat deze Vlaamse regering de zwakste ooit was. Een vaststelling die ik trouwens geleend had bij Rik Van Cauwelaert in zijn weekeindecolumn. Een formule die niet voor herhaling vatbaar is en het waarschijnlijk ook niet meer zal worden. Alle peilingen laten immers zien dat de drie partijen van de huidige Vlaamse meerderheid bij een volgende verkiezing samen geen 50% meer zullen halen. Komt daar nog bij dat het Vlaams Belang in diezelfde peilingen de grootste van Vlaanderen is geworden. Als ze dat blijft – wat ook waarschijnlijk is – zal zij eerst aan bod komen om een nieuwe Vlaamse te vormen in 2024. Het alternatief zou nl zijn dat de drie verliezers, die nu de dienst uitmaken, beroep zouden moeten doen op Groen en zelfs de PvdA. Een vooruitzicht dat menig N-VA’er als horror zou ervaren.
Mocht er bij de volgende regionale verkiezingen toch een Vlaamsnationale meerderheid komen dan wordt het pas menens. Tot nu toe heb ik altijd gedacht dat het niet de oplossing, maar een stap in de goede richting zou zijn eerst een soort confederatie te maken, maar dat lijkt hoe langer hoe onwaarschijnlijker. Dat bleek uit het uitgebreide interview met Tom Van Grieken in het laatste Pallieterke. En ook uit het hoofdartikel van het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Als men nl straks gesprekken zou willen beginnen tussen de vier deelstaten Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Oostkantons, dan zit Vlaanderen weer in een minderheidspositie van drie tegen één. Dat hebben we al eens meegemaakt in de discussie over Brussel-Halle/Vilvoorde, toen de Duitstaligen Vlaanderen in de steek lieten. Dat werd nog duidelijker bij de beslissingen van het corona-overleg comité, waarin Jan Jambon als enige Vlaming uit de oppositie niets te vertellen had. Dat dan voor de minister-president van de grootste regio...
Er zit dan ook niets anders op dan in 2024 resoluut te gaan voor een definitieve splitsing van dit land, geen confederalisme of wat ook meer. Met een zevende, maar dan wel laatste staatshervorming, waarbij het voor Vlaanderen bv niets meer uit zal maken of de overbodige Franse Gemeenschap (‘La fédération Bruxelles-Wallonie’), die momenteel nog maar eens zonder centen blijkt te zitten, al dan niet blijft bestaan, zolang de francofonen zelf de rekening willen betalen.
Het zal niet aan Van Grieken en zijn VB liggen, mocht het niet lukken, wél aan de N-VA die vóór 2024 kleur zal moeten bekennen en anders het risico van een verdere leegloop zal meemaken
---
En met de uitschakeling van de rode en zwarte duivels door de blauwe azurri, die voor de gelegenheid in het wit speelden, zit de Belgische voetbalgekte er op en hoeven we ons niet langer druk te maken over een mogelijke ‘tous ensemble’ bij de EK-finale die uitgerekend op 11 juli plaats zal vinden.
Ik zit in goed gezelschap. Alexander D’Hooghe, de intendant voor de overkapping van de Antwerpse ring, heeft net zoals ik het artikel gelezen in The Economist waarin brandhout wordt gemaakt van dit België dat, volgens het Britse blad, de meest succesvolle mislukte staat zou zijn. D’Hooghe verwijst daarbij naar de kritiek van mensen, partijen en drukkingsgroepen die de Oosterweelwerken zouden willen stilleggen.
Voor D’Hooghe, die zegt aan Oosterweel een deel van zijn leven te hebben gegeven, is dit niet zomaar de grootste werf van de eeuw. Er wordt daar een enorme lus voor een warmtenet aan de ring gebouwd, waardoor de stad niet alleen een eerste alternatieve warmtebron krijgt, maar ook het grootste stedelijk park van de Lage Landen. Zeven kilometer overlapping, bedekt met waterparken, grote stadsparken, verwilderingsgebieden en bochtige beken. Dit alles door Lantis, momenteel de grootste bouworganisatie van Vlaanderen. Een project waarin leefbaarheid en gezondheid centraal zullen staan, inbegrepen de sanering van de vervuilde grond, waarbij niet alleen de grondkwaliteit, maar ook die van de lucht zal verbeterd worden. Tegelijk zorgt dit project ook voor een massale tewerkstelling bovenop die van de Antwerpse haven die alleen goed is voor 18% van de tewerkstelling in Vlaanderen.
Oosterweel nu stilleggen, zou de oververzadiging van de Antwerpse ring en de vervuiling van de lucht in de hele regio alleen maar doen toenemen en dat alles met argumenten die - voorlopig, maar wel 20 jaar te laat - geen steek houden. Zelfs als er ergens enige kans zou zijn dat er iets van klopt, zal men daar rekening mee houden, zoals Lantis momenteel reeds doet met de aanwezige vervuilde grond. Voor één keer moet ik zelfs Tom Meeus, Vooruit-schepen van de koekenstad, gelijk geven waar hij de Oosterweelwerken vergelijkt met een openhartoperatie. Die mag je ook niet stilleggen.
---
Zoals lezer Walter het reeds vertelde in zijn reactie van gisteren, is het lezen van het interview van Tom Van Grieken in ’t Pallieterke van deze week de moeite waard. Ik kom daar nog op terug.
In mijn blog van 21 juni (‘Absurdistan aan de Schelde (2) had ik er reeds over, dat de heisa over de Pfos-vervuiling voor groen/links in de eerste plaats misbruikt wordt om de Oosterweelwerken (weer eens) te vertragen of zelfs stil te leggen. Dat blijkt nu trouwens niet alleen van groenlinks , maar ook van CD&V, die bij monde van voorzitter Coens voorstelt de werken stil te leggen tot men zeker is van de graad van vervuiling. Dat is dan het tegenovergestelde van wat Cathy Berx, tot nader orde nog altijd gouverneuske van de provincie Antwerpen en van dezelfde partij als Coens, voorstelt, nl eerst controleren en daarna pas stilleggen, indien nodig. Hierbij moet men weten dat de klacht van de vervuiling uitgerekend kwam van Lantis, de aannemer van de Oosterweelverbinding. Diezelfde firma was toen reeds bezig met de vervuilde grond te verwijderen en doet dat nog steeds. Als men nu de werken zou stilleggen en het daarna zou blijken dat dit niet nodig was, wie zal daar dan voor opdraaien?
Ondanks alle heisa die er over deze zaak al is geweest is het nog altijd niet bewezen dat men van Pfos en/of Pfas kanker of een andere ziekte kan krijgen, is er nog steeds geen enkele klacht binnen gekomen van mensen die ergens van ziek zouden geworden zijn na bij 3M gewerkt te hebben en zo’n 20 jaar groenten en fruit te hebben gekweekt en gegeten en eieren van de eigen kippen. Deze zaak treft geen enkele vergelijking met bv de dioxinecrisis van de jaren 1990, die de laatste regering Dehaene deed vallen en ons opzadelde met de regeringen Verhofstadt die voor dit land een financiële ramp zonder voorgaande waren.
Men zou het haast nog vergeten, maar ondertussen heeft de achterban van de vakbonden het recente loonakkoord van de sociale partners dan toch goedgekeurd. Het werd nog een spannende gebeurtenis. Bij de kleine liberale vakbond was daar een meerderheid voor van liefst 89%, bij het ACV 59%. Bij het ABVV was het echter kantje boord, daar kwam de uiteindelijke goedkeuring er met 49,06% tegen 49,01% en daar hield het niet mee op.
Het bleek nl dat de stemmen van Jong ABVV Wallonië te laat waren binnengekomen, waarna ze gerangschikt werden bij de onthoudingen. Vermits de kans groot is dat die stemmen overwegend negatief zouden geweest zijn, was er het gevaar dat het ABVV zich dan toch niet aan het bereikte akkoord zou houden. Dit is niet gebeurd, de vakbond zal het akkoord zgz ‘loyaal’ uitvoeren, maar belooft zijn achterban toch meteen acties te zullen ondernemen tegen de loonsverhoging van 0,4% ‘boven de index’ (dat laatste wordt er gewoonlijk niet bij gezegd).
Het zou allemaal wel eens vooropgezet spel kunnen geweest zijn. Het ABVV durfde het akkoord niet afschieten, nu de socialisten het in Paarsgroen+ voor het zeggen hebben. Dat laatste is ook de reden waarom er geen breuk is gekomen na de zoveelste heisa tussen MR en Ecolo/PS over het dragen van het hoofddoek in openbare diensten, hét teken van de ondergeschiktheid van de vrouw binnen de islam. Een tweede breuklijn die eraan zit te komen is die over de hongerstakers die een collectieve Belgische verblijfsvergunning willen krijgen, ondanks het feit ze al jaren geleden hier te horen hadden gekregen dat dat niet kon. PS en Ecolo willen die vergunning nu wel geven, zoals dat al een paar keer eerder is gebeurd, maar dan schenden ze zelf het federale regeerakkoord daarover en heeft Sammy Mahdi gelijk als die zich daaraan houdt. Lijkt helemaal geen tsjeef.
En dat Päarsgroen+ zou het zo nog drie jaar moeten uithouden?
In zijn weekeindcolumn in De Tijd over het energiebeleid, veegt Rik Van Cauwelaert de vloer met de Vlaamse regering, volgens hem ‘de zwakste ooit’ Daarin heeft hij gelijk, al denk ik niet dat men alle schuld in de schoenen van de eveneens zwakke minister-president Jambon moet schuiven.
Van bij de aanvang van deze legislatuur was duidelijk dat het met deze Vlaamse regering niet veel soeps zou worden. Een meerderheid met drie partijen waarvan er twee ook deel uitmaken van de federale regering, was vragen om stilstand. De N-VA mocht op dat ogenblik nog Vlaanderens grootste partij zijn (volgens de laatste peilingen is ze dat niet meer), geen enkele partij kan iets bereiken als ze tegelijk in een gewestelijke meerderheid en een federale oppositie zit. Van een oppositie tegen Paarsgroen+ is er zo goed als geen sprake.
Misschien had men na de laatste verkiezingen beter een Vlaamse minderheidsregering gevormd van N-VA en VB. Mochten haar doelstellingen door de oppositie dan steeds geboycot geworden zijn, dan kregen die daar de schuld van. Nu krijgt in de eerste plaats de N-VA die en het resultaat is wel dat er in Vlaanderen niet veel meer gerealiseerd zal worden tenzij het past in het federaal akkoord, dat voor Vlaanderen meestal nadelig zal zijn.
Bij een volgende gelegenheid, normaal gesproken in 2024, moet er dan ook een echte Vlaamse regering komen, niet een die met handen en voeten gebonden ligt aan het federale niveau. Als het VB erin slaagt de grootste partij in Vlaanderen te blijven, zoals nu in alle peilingen gesteld wordt, dan komt zij eerst aan bod en kan Vlaanderen alleen maar hopen dat de N-VA bereid zal zijn mee te doen. Als De Wever ook dan het been stijf zou houden, zoals hij nu zegt, dan moeten de N-VA verkozenen het maar zonder De Wever doen. Niemand zal het zich kunnen veroorloven weer vier jaar te moeten wachten op Godot.
In het Britse The Economist, zowat het populairste politiek-economische weekblad ter wereld, met een oplage van ± één miljoen, verschijnt niet gemakkelijk nieuws over België. Hierop werd dit weekeinde een uitzondering gemaakt voor de affaire Jurgen Conings.
België blijft voor The Economist bekend voor zijn frietjes, zijn bier, zijn chocolade en dat het de zetel is van de E.U. Net zoals de E.U. vindt het België een saai land. De affaire Conings leek voor buitenlanders een zoveelste controverse die echter even snel zal verdwijnen als ze is opgekomen.
De heisa rond Conings staat – volgens het weekblad - in schril contrast met veel ergere zaken waarvan men in België blijkbaar niet wakker lag of ligt. Enkele voorbeelden:
- De sabotage van de kerncentrale van Doel in 2014.
- De terreurplanningen in Molenbeek voor de daarna uitgevoerde aanslagen in Parijs, Zaventem en Brussel.
- Dat het land twee jaar aan één stuk overleefde zonder federale regering.
- Dat de links-rechts tegenstellingen (een uitvinding van de Franse revolutie) er worden doorkruist door de gewesten, de gemeenschappen en drie officiële talen.
- Een staat die tegelijk overal en nergens is, met zes regeringen en zeven parlementen en die zijn burgers voor meer dan de helft van hun inkomsten belast (de hoogste ter wereld).
Voor de Economist is het al een wonder, dat het blijft bestaan. Het blad schreef vroeger al eens dat zo’n land niet meer zou worden uitgevonden. Daar voegt het nu aan toe de meest succesvolle mislukte staat ter wereld te zijn !
Nog steeds volgens het blad zijn de Belgen zowat even rijk als de Duitsers, maar beter af dan Nederlanders en Fransen. Hun gezondheidszorg is excellent, maar wordt onbetaalbaar, eigendom is er goedkoop, lonen zijn er hoog. Een gemiddeld Belgisch leven is lang en welvarend. In dergelijk perspectief gezien lijkt de affaire van Conings een grap en moet men Belg zijn om dit van zich af te schudden, alsof er niets gebeurd is. De staat is overal en nergens, In België is iedereen voor alles bevoegd, maar nooit helemaal en zeker niet verantwoordelijk. Regeren in België is niets anders dan een vorm van chaosbeheersing.
---
Bovenstaande is, grosso modo, wat The Economist ervan denkt en waarschijnlijk niet alleen The Economist maar zowat iedereen die dit land vanuit een bredere context (en vanuit het buitenland) bekijkt.
