In deze zoveelste stakingsweek is nog maar eens duidelijk gebleken dat onze automatische index, waar onze politiek zo fier op is, het tegenovergestelde bereikt van wat in de andere landen gebeurt. Hier ligt alles vast, daar wordt dat per sector besproken. Bedrijven die grote winsten maken kunnen daar hun medewerkers extra belonen. Maar wie het niet voor de wind gaat is er niet verplicht hogere lonen te geven. Hier Krijgen ook medewerkers bij bedrijven waar het niet draait evenveel procent meer, met het risico dat die bedrijven zich zo uit de markt zouden prijzen en straks riskeren niet meer te kunnen concurreren, misschien zelfs ermee stoppen en de medewerkers zo hun job verliezen.
Dit land met zijn 400.000 werklozen, evenveel langdurig zieken en 1,2 miljoen ambtenaren werkt niet meer. Daarbij komen nog de uitkeringen die automatisch mee stijgen met de index en zelfs daar houdt het niet bij op. In tegenstelling met de buurlanden, wordt de werkloosheid hier niet beperkt in de tijd. Dat laatste is de reden waarom bv Noord-Franse werklozen wel naar West-Vlaanderen komen werken – voor hen het buitenland - terwijl werklozen uit Henegouwen, België’s armste provincie die aan West-Vlaanderen grenst, dat niét doen in eigen land.
Als het hier zoveel beter geregeld zou zijn dan in de buurlanden, zoals Crootje ons tracht wijs te maken, waarom wordt er daar dan niet gestaakt? Omdat daar ruimte is om tot een gesprek te komen tussen werkgevers en werknemers, wat hier niet kan, daar alles al vast ligt via die automatische index en er dus niet meer kán gepraat worden. De tijd dat de federale regering, bij een patstelling tussen de sociale partners, tenslotte bijpaste, is voorbij. Zelfs de gouverneur van de Nationale Bank heeft het gezegd: ‘Het geld is op’.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (18 Stemmen) Tags: In deze zoveelste stakingsweek is nog maar eens duidelijk gebleken dat onze automatische index, waar onze politiek zo fier op is, het tegenovergestelde bereikt van wat in de andere landen gebeurt. Hier ligt alles vast, daar wordt dat per sector bespr
20-06-2022
De politieke verrechtsing
In de weekeindeditie van De Standaard stond een opinieartikel van Filip Rogiers, een redacteur van dezelfde krant, waarin die zich zorgen maakt over wat hij ‘de politieke verrechtsing’ in Vlaanderen’ noemt. Op zich niets opzienbarends, daar we weten dat onze media doorgaans linksgezind zijn. Wat ik wel gemeen vond, was een tekening bij dat artikel van het jaartal 2024, met daarachter de schaduw van het jaartal 1939. Een verwijzing dus naar het nazisme. Poetin zou het niet beter bedacht kunnen hebben. Nog een geluk dat dit land (nog) geen buurland is van Rusland, anders had die gestoorde in het Kremlin een voorwendsel te meer om ons te komen ‘bevrijden’ van de neonazi’s, die er de peilingen leiden. Een triestige zaak, als een redacteur van een zelfverklaarde kwaliteitskrant geen betere argumenten meer heeft.
---
I.v.m. de reacties op het wegstemmen van het onverdoofd slachtverbod in Brussel, heb ik nergens gezegd of geschreven dat men de islam moet verbieden. Dat is gewoon onmogelijk. Wat men wel kan, is vragen dat wie hier komt wonen, zich aanpast en leeft naar de hier bestaande regels die, bij betwisting, voorrang moeten krijgen op alle religies en doctrines. Wie dat niet kan, hoort hier m.i. niet thuis.
Persoonlijk vind ik de islam geen religie, maar eerder een doctrine die haat en wraak predikt, dit in tegenstelling tot bv ons Christelijk geloof dat voor liefde en vergiffenis gaat. Een systeem zoals de islam dat het liquideren van andersgeaarden en wat zij ongelovigen vindt goedkeurt, kan ik geen godsdienst noemen.
Het voorstel om onverdoofd slachten te verbieden in het Brussel Gewest, zoals dat eerder al gebeurde in het Vlaamse en het Waalse, werd vrijdag verworpen. Het werd daar ingediend door Groen, Open VLD en Défi én gesteund door de N-VA en het Vlaams Belang. PS en Ecolo stemden grotendeels tegen en dat laatste gebeurde ook door Fouad Ahidar, het enige lid van de One.Brussels/Vooruit fractie in het Brusselse parlement. Als motief gaf de man op dat Allah het hem verbood. Ons mateke had daarop, gelukkig maar, meteen een antwoord: hij zette Fouad met onmiddellijke ingang uit het partijbureau van Vooruit, de eerste keer dat een partijvoorzitter zo’n beslissing neemt. Als het goed is, zeggen we het ook.
Sinds de Vlaamse linkse partijen veel van hun kiezers zagen vertrekken naar het VB, hebben ze steeds hun best gedaan het nieuwe proletariaat van moslim immigranten voor hun zaak te winnen. Nu zitten ze met de gebakken peren. Die Fouad Ahidar was zijn politieke loopbaan begonnen bij niemand minder dan Bertje Anciaux. Hij volgde hem via zijn VU-ID en Spirit naar De SP.a. met het nu gekende resultaat. Als ze er Allah bijhalen, hebben de Belgische wetten afgedaan. Ik heb het vroeger ooit al eens geschreven: ‘De vroomste moslim kan morgen een zelfmoordterrorist zijn’. Het volstaat dat zijn Imam hem komt vertellen dat Allah het bevolen heeft en hij zal het doen.
Tenslotte is heel de zaak van het onverdoofd slachten een zoveelste bewijs dat Vlaanderen Brussel best kan loslaten. Met zijn 185 en meer nationaliteiten kan daar nooit iets goeds van komen. Laat ze het zelf daar maar oplossen, desnoods mét het failliete Wallonië. Het enige wat Vlaanderen zich in Brussel moet aantrekken is de garantie op het behoud van het Nederlands als evenwaardige taal en de steun aan de Vlaamse Brusselaars op het vlak van Onderwijs en Cultuur. Daar hoeven we zelfs geen extra inspanning voor te doen, want dat doen we nu ook al.
81% van de N-VA-kiezers zou willen samenwerken met het Vlaams Belang. Dat gespecifieerd cijfer komt waarschijnlijk uit e.o.a. enquête, anders zou men een rond getal gebruikt hebben. Let wel op: die kiezers willen samenwerken met het VB, (nog) niet ervoor stemmen. Het zegt echter wel iets over de existentiële crisis die de N-VA momenteel meemaakt. Twee vicevoorzitters stoppen ermee, waardoor voorzitter Bart De Wever er twee jaartjes zal moeten bijdoen, bij gebrek aan beter. De vernieuwde eindtermen van Ben Weyts zijn, terecht*, door het Grondwettelijk Hof nietig verklaard Jan Jambon mag dan een 100% overtuigde Vlaming zijn - hij stond al in 2005 mee aan de wieg van het Manifest van de Warande – hij lijkt uitgeblust. Jambon werd Pasbon.
Waar zit dan het probleem? Wel, er zijn nog steeds geruchten dat de leiding van de N-VA, meer bepaald Bart De Wever en zijn entourage – nog steeds met het plan rondloopt om na de regionale verkiezingen van 2024 geen meerderheid te zoeken met het Vlaams Belang, die dan meer dan waarschijnlijk als grootste partij uit de stembus zal komen, maar met het Vooruit van de ‘Gauche Caviar’ (denk links, leef rechts). De reden daarvoor is grotendeels de goede samenwerking van de N-VA en Vooruit binnen de stad Antwerpen, waardoor men denkt dat ook buiten de koekenstad te kunnen realiseren. Dat is wishful thinking. Ten eerste al omdat het VB na de verkiezingen van 2024 meer dan als waarschijnlijk grootste partij eerst aan bod zal komen om te trachten een nieuwe Vlaamse regering te vormen, ten tweede omdat nu al zeker is dat N-VA en Vooruit in 2024 nooit aan een volstrekte meerderheid zullen komen en er dus nog minstens een derde partij bij zou moeten nemen, waardoor Vlaanderen weer op de Belgische piste zou zitten, Zoals o.m. Theo Francken stelt, moet er voor meer Vlaamse zelfstandigheid ook een akkoord worden gemaakt met de Franstaligen. Als die straks – zoals ze zeggen – echter niet zullen willen praten met het VB – ook niet als die deel zou uitmaken van een nieuwe Vlaamse regering - maken zij en niet wij een einde aan dit België, iets wat vroeger al eens voorspeld was door Robert Houden, tot 1972 de laatste voorzitter van de unitaire Christendemocratie ‘CVP/PSC).
En als De Wever t.o.v. het VB voet bij stek zou houden, dan schept dit inderdaad wél de kans dat die 81% van hierboven, of toch een groot deel ervan, in 2024 voor het VB zal stemmen.
---
*De door Weyts en het GO (Gemeenschapsonderwijs) voorgestelde hervorming van de eindtermen was te veelomvattend. Het dreigde te eindigen zoals dat mopje over het verschil tussen specialisten en managers: ‘Die laatsten kennen iets van veel, komen steeds minder te weten van steeds meer en weten tenslotte niets van alles’.
We beleven rare tijden. Niet alleen is er nog steeds die absurde oorlog in Oekraïne die de wereldeconomie en de voedselbevoorrading in het gedrang brengt, er is ook nog dat asielakkoord tussen de UK en Rwanda, waarbij dat laatste land zo’n 140 miljoen pond krijgt als het de in de UK opgepakte illegale asielzoekers overneemt die de Britten per vliegtuig van Londen naar Kigali willen sturen. Een eerste poging is voorlopig mislukt, maar de regering van gekke Boris blijft proberen.
Men zou zich afvragen wat die asielzoekers bezielt om allemaal persé naar de UK te willen komen. Wel, de reden is vrij duidelijk én bekend: In de UK is men nl niet verplicht een identiteitskaart te hebben. Dat betekent dat, als men zich niet aangeeft, men ook niet weet dat men daar is. Die mensen gaan meteen in de illegaliteit en het zwartwerk, waarbij ze uitgebuit zullen worden. Ze doen dat liever zo dan een aanvraag in te dienen en misschien geweigerd te worden. Waarschijnlijk zijn er daar zelfs criminele én niet-criminele organisaties die daarop rekenen.
Er is een oplossing die simpel en goedkoop is: verplicht in de UK de identiteitskaart en de stroom illegalen zal zo opdrogen. Het zou tegelijkertijd een adempauze geven aan alle transitlanden, het onze inbegrepen, waarin die transitmigranten wel willen geholpen worden, maar niet willen blijven en ook daar voor overlast zorgen..
Heel dat verhaal doet zo’n beetje denken aan de discussie over de wapenwetten in de States, nog zo iets waar iedereen het erover eens is dat de slachtpartijen moeten stoppen, maar waarbij men het artikel 2 van de Amerikaanse Grondwet, die het wapenbezit toelaat, niet grondig wil wijzigen. Die wet is een paar eeuwen oud en voorzag destijds de gesofistikeerde wapens van vandaag de dag niet.
Waar moet het naartoe als die hypocrisie blijft duren, zowel in Oekraïne, in de UK als in de States? Voorlopig kan ik alleen nog maar eens Urbanus aanhalen die het zo zong: ‘De wereld is om zeep. Er gebeuren rare dingen rondom mij. Helemaal om zeep en het Laatste Oordeel kan niet ver meer zijn’.
De Nationale Bank van België is niet de enige die zich zorgen maakt over dit land. Ook de Oeso, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, heeft laten weten – en dat is niet de eerste keer - dat dit land tegen 2030 een arbeidsgraad van 80% zou moeten hebben voor het deel van de bevolking dat daarvoor in aanmerking komt. Buurlanden Nederland en Duitsland halen die 80% nu al. Iedereen, ook bij de Oeso, weten ze dat dit cijfer voor het hele land hier nooit zal gehaald worden, omdat het Waals geweest nu zelfs de 70% niet haalt. Opdat België de 80% zou halen, moet Vlaanderen de 85% zien te bereiken, met dank van de francofonen, waarvan een deel liever op hun luie krent blijft zitten en die ondertussen zoekt hoe ze aan nog meer staatsgeld kan geraken zonder ervoor te werken.
Kijk, dat zo’n internationale organisatie alleen maar landen herkent en geen regio’s is één zaak. Dat onze media dat allemaal klakkeloos overnemen zonder te wijzen op de gewestelijke verschillen, is schuldig verzuim. Wanneer gaat dat eens ophouden?
---
Ondertussen, geld of geen geld, zullen – volgens Europe Assistance - de Belgen deze zomer nog meer op vakantie gaan, langer op vakantie blijven (en/of meerdere keren gaan) en daar meer verteren dan vóór Corona. Crisis, welke crisis?
Als de centen straks op zijn, kan men weer gaan betogen. Voor de koopkracht, weet je wel.
Naar aanleiding van de halfjaarlijkse voorstelling van de economische vooruitzichten, heeft Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank (NBB) erop gewezen dat de diverse prijsstijgingen deze zomer nog wel zouden kunnen aanhouden, maar dat hij verwacht dat ze na de zomer zullen dalen. Om e.e.a. waar te maken, zegt hij dat de overheid echter moet ophouden met Sinterklaas te spelen en op elke klacht maar geld blijft uitdelen. De reden daarvoor is ‘simple comme bonjour’, om het in Wunsch’s moedertaal te zeggen: ‘Het geld is op’, zegt hij zelf.
Wunsch wijst er ook op dat de koopkracht in België beter beschermd is dan in de meeste andere landen – het gevolg van de automatische indexering die nergens anders bestaat – maar dat onze bedrijven daar de dupe van zijn door de hier veel sneller stijgende loonkosten. Iets wat ik hier al enkele jaren schrijf en voor de lezers dus geen nieuws meer is.
De Belgische overheid heeft geen enkele financiële buffer meer om een eventuele volgende schok – een recessie bv – op te vangen. Er moet dan ook dringend een einde komen aan de periode van het zgz ‘gratis geld’.
Onze bedrijven en ondernemingen dreigen ondertussen het grote slachtoffer te worden van de automatische koppeling van de lonen aan de levensduurte. Dat komt omdat zij de meeste kosten van de energieschok opvangen, wat voor België een verarming van 2 tot 3% betekent. Dat is zowat het aandeel dat onze bedrijven verliezen aan verhoogde loonkosten tegenover de buitenlandse concurrentie.
‘Ja, misschien wordt het morgen beter, maar het wordt nooit meer goed’, zoals Urbanus het vroeger reeds zong.
Er zijn de laatste jaren nogal wat problemen gerezen in ons Nederlandstalig onderwijs dat op vergelijkend Europees vlak heel wat van zijn pluimen verloren blijkt te hebben. Die problemen werden nog verergerd door de coronacrisis. Ik heb me daar nooit veel van aangetrokken omdat het me eerder een ver van mijn bed show begon te lijken.
De laatste heisa ter zake is de beslissing van Vlaams Onderwijsminister Ben Weyts om een einde te maken aan de mogelijkheid om in het hoge onderwijs voor bepaalde vakken geen examen af te leggen, maar ze mee te nemen naar de volgende jaren. Het blijkt nl dat sommigen in het laatste jaar met een dergelijke achterstand zitten dat ze de perfecte managers zijn geworden, maar dan die van dat mopje dat zegt dat ze eerst weinig wisten van veel en tenslotte niets van alles.
Weyts heeft m.i. gelijk. Studenten zullen voortaan alleen nog zo’n vak mee kunnen nemen van het eerste naar het tweede jaar en dan moeten ze er een examen voor afleggen alvorens verder te kunnen. Dat moesten wij vroeger ook doen en dat vanaf het éérste jaar. Studeren à la carte was er toen niet bij.
Uitgerekend dezelfde avond waarop Groen bekend maakte welke twee van de zes voor het grote publiek nobele onbekende kandidaten het voorzitterschap van Meyrem Almaci zouden overnemen, liet vicevoorzitter van de N-VA, Valerie Van Peel, weten het in september voor bekeken te houden en niet meer op te komen bij de verkiezingen van 2024. Valerie is al de tweede N-VA-vicevoorzitter die dit jaar opstapt, na Lorin Parys die - Godbetert – CEO werd van de Pro League van de ‘Belgische’ voetbalbond. Alsof dat alles nog niet genoeg was, liet de N-VA-partijraad dezelfde avond weten, dat de volgende voorzittersverkiezing van de partij voor twee jaar wordt uitgesteld en over dezelfde verkiezingen van 2024 wordt geheven. M.a.w. Bart De Wever blijft N-VA-voorzitter bij gebrek aan beter (Jambon?, Pasbon!).
Het is een slechte tijd voor Vlaamse partijvoorzitters. Eerder gaf Joachim Coens zijn voorzitterschap bij cd&v al op en wordt die vervangen door Sammy Mahdy, enige kandidaat, die al eens voorzitter was van de cd&v-jongeren. Voeg daarbij nog Raoul Hedebouw die voorzitter werd van zowel de Waalse als de Vlaamse communisten en Egbert Lachaert die door zijn eigen diepblauwe achterban niet meer vertrouwd wordt nadat hij na zijn verkiezing zijn woord niet had gehouden.
En dan is er nog Vooruit, die inderdaad lichtjes vooruitgang maakt, grotendeels dank zij de strapatsen van het Mateke van de Gauche Caviar. Daar vergeet men echter dat het zingend konijn niet van Vlaanderen, maar van België het beste land van de wereld wil maken. Met het failliete Wallonië erbij wordt dat een mission impossible
De enige voorzitter die in dit rijtje stand houdt én zijn partij in de peilingen op de eerste plaats heeft weten te brengen, is Tom Van Grieken. Laat ons hopen dat hij voortdoet zoals hij bezig is en na die voor Vlaanderen zo belangrijke verkiezingen van 2024 een akkoord zal vinden met een dan misschien wel ontslagnemende Bart De Wever, die – als historicus – een historische fout zou maken het niét te doen.
Onze groenen hebben een opvolging gevonden voor Almaci. Niet één maar twee. Dat hebben ze afgezien van het Waalse Ecolo die dat al langer doet en – zoals ik al meer geschreven heb – volgen de Vlaamse linkse partijen de Waalse tegenhangers. België eerst. Het zal hen weinig voordeel brengen. Onze groenen zijn nog altijd een amateurclub die eerder wereldvreemd blijft en niet tot de verbeelding spreekt, wél tot onze portemonnee. Zowat alle ideeën waar ze mee afkomen kosten onredelijk veel geld.
Hun kernuitstap was er al zo een , waarvoor ze zelf reeds de eerste stap hadden gemaakt tijden Verhofstadt I en die hen toen al hun Kamerzetels kostten. Ik heb zo het idee dat het hen na Paarsgroen+ niet veel beter zal vergaan. Het tweetal dat nu de leiding heeft, Jeremie Vaneeckhout en Nadia Naji, is voor het grote publiek een nobele onbekende. De voorstellen en ideeën die ze mee zullen moeten uitwerken, o.m. een cheque van 30.000 euro voor elke 25-jarige, een sabbatjaar voor wie 50 wordt en nog van dat moois, zijn voorstellen die misschien zouden kunnen werken in een rijk OPEC-land, maar niet in het armlastige België met haat failliete Waalse deelstaat.
Europa heeft dus beslist dat er vanaf 2035 geen nieuwe auto’s met verbrandingsmotor meer mogen gemaakt worden en alles dus elektrisch wordt of met waterstofaandrijving. Dat betekent dat wie zich zo’n elektrische wagen niet zal kunnen veroorloven (ze kosten momenteel zowat het dubbele), met een tweedehands zal moeten rijden. Dat zouden er heel wat kunnen zijn, misschien wel de helft van de huidige autobezitters als we er de bedrijfswagens even niet bijtellen.
Ondertussen begint men ook de beseffen, wat iedereen feitelijke al wist, dat er niet genoeg elektrische stroom voorradig zal zijn. In Nederland geeft de overheid geen vergunningen meer voor nieuwe bedrijven of de uitbreiding van de bestaande in de provincies Noord-Brabant en Limburg. Bij ons is men nog niet zover – Elia de Belgische hoogspanningsnetbeheerder zegt dat er bij ons geen reden tot paniek is - maar dat gaat er gegarandeerd nog eens van komen. Fluvius, de netbeheerder van elektriciteit en aardgas in Vlaanderen, heeft al laten weten dat het de volgende jaren minstens 4 miljard euro extra zal moeten investeren om de stroombevoorrading te kunnen blijven verzekeren. Men mag drie keer raden wie die extra kost voor o.m. laadpalen en aansluitingen daaraan zal mogen betalen.
Een ander probleem zijn de aansluitingen van de stroom uit de windmolenparken op zee, die door West-Vlaanderen naar Henegouwen moeten lopen. Daartegen is heel wat protest uit Vlaanderen o.w.v. de mogelijke schadelijke stralingen. Die lijnen ondergronds leggen kan ook, maar zal vijfmaal meer kosten.
En verder maar hopen dat er veel zonneschijn zal zijn en het op tijd en stond flink gaat waaien! ‘Duurzaam weer’, zeg maar.
In mijn kindertijd zei ik altijd: ‘Als ik bij het leger moet, dan ga ik naar de Kongo’. Nu moest het lukken dat ik mijn legerdienst moest doen in 1960, uitgerekend het jaar dat Kongo onafhankelijk werd. Na enkele maanden zat het er daar al bovenarms op met onlusten en werden er vrijwilligers voor Kongo gevraagd, ook bij de dienstplichtigen, de ‘miliciëns’, zoals men die toen noemde. Toen kon ik dus naar Kongo, maar heb dat niét gedaan. Dat kon een geluk bij een ongeluk geweest zijn, want tijdens de opdracht van het Belgisch leger crashte er in Kongo een van hun transportvliegtuigen. Ik had erbij kunnen zijn, zeker nadat ik me realiseerde dat een van de slachtoffers een jongen was die samen met mij in 1959 zijn ‘drie dagen’ had gedaan in ’t Klein Kasteeltje.
Die jongen was niet de eerste de beste. Hij heette Marcel Indekeu uit Hulshout en was dat jaar (1959) Belgisch kampioen op de weg geworden bij de amateurs (‘liefhebbers’ heetten die toen). Elk jaar wordt er in Hulshout nog een wielerkoers gereden die de Grote Prijs Marcel Indekeu heet. Ze zijn hem daar niet vergeten en ik ook niet.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (13 Stemmen) Tags: In mijn kindertijd zei ik altijd: ‘,Als ik bij het leger moet, dan ga ik naar de Kongo’,. Nu moest het lukken dat ik mijn legerdienst moest doen in 1960, uitgerekend het jaar dat Kongo onafhankelijk werd. Na enkele maanden zat het er daar al
09-06-2022
'Onze Kongo'
N.a.v. het koninklijk bezoek aan onze vroegere kolonie, werden alle registers weer opengetrokken over de koloniale uitbuiting. Flup de laatste betuigde de zwartjes zijn spijt, maat opperde geen excuses die tot vergoedingen hadden kunnen leiden. Men vergeet daarbij constant te zeggen dat ‘Onze Kongo’ bij zijn onafhankelijkheid in 1960 voor die tijd in Afrika in vrij goede staat was. Een behoorlijk onderhouden wegennet, het spoornet ook en dat werkte. Er waren zelfs boekjes met de aangekondigde vertrektijden, die meestal nog klopten ook en dat gold eveneens voor de aansluitingen op de overzetboten. De doorsnee Kongolees had het niet breed, maar – zeker na de overname door België van de Vrijstaat Kongo, het privébezit van Leopold II - wel beter dan de dag van vandaag. Het sindsdien potverteren van het staatskapitaal en de ontwikkelingshulp gebeurde niet door de Belgen, maar door de eigen, nieuwe Kongolese machthebbers.
Kongo beslaat ± een kwart van het Afrikaanse continent, is veel te groot om als één land behoorlijk bestuurd te kunnen worden. Toen men het land zijn onafhankelijkheid gaf, had men het eerst moeten verdelen in een tiental staten*, min of meer volgens de etnische samenstellingen. Katanga had daar een voorbeeld van kunnen worden, maar dat werd niet toegestaan. Kongo moest een België in het groot worden. Zoals het nu is, ziet het er naar uit dat het daar nooit meer goed komt.
De Vlamingen speelden in Kongo dezelfde ondergeschikte rol als in België. De hardste werkers waren doorgaans de missionarissen en hospitaalzusters, overwegend Vlamingen, die er werkten voor een appel en een ei, maar bijna alles verliep er in het Frans en het woord ‘Flamand’ was en is er een scheldwoord.
Het huidige België, met zijn hoge staatsschuld en zijn begrotingstekorten is niet meer in staat om Kongo financieel te steunen. Alleen nog wat gerommel in de marge.
Zo’n verdeling had men ook moeten doorvoeren in Zuid-Afrika, nog zo’n uitgestrekt land dat geen vooruitgang meer maakt.
78 jaar, meer dan driekwart eeuw, geleden was er ‘D-day, the sixth of June’, de ontscheping van de geallieerden in Normandië, wat het begin betekende van het einde voor de nazi-bezetting van Europa. Enfin, voor ons toch, want volgens Poetin en Lavrov zijn er na al die jaren nog altijd neo-nazi’s die Rusland bedreigen, wat een oorlog verrechtvaardigt die in Oekraïne zorgt voor tienduizenden doden, miljoenen vluchtelingen, het platbombarderen van heelder dorpen en steden, het ontwrichten van de wereldeconomie en de kans op de hongerdood van miljoenen mensen in Afrika en het Midden-Oosten die met die oorlog zo goed als niets te maken hebben. En volgens Putins aanhangers zou dat allemaal de schuld zijn van het Westen dat Oekraïne helpt zich te verdedigen tegen die waanzin.
Vraag is maar: ‘hoe maken we een eind aan die waanzin?’. Of moeten we wachten tot het Rusland van Poetin straks ook Finland aanvalt, een land waarmee het al een winteroorlog heeft uitgevochten en grondgebied van heeft afgepakt. Dat al een stap verder staat dan Oekraïne, want met honderden kilometer grens met Rusland heeft Finland als buurland officieel gevraagd lid te worden van de NAVO. Als Poetin er maar de nodige neo-nazi’s kan vinden en zich weer bedreigd zal voelen.
Het probleem Oekraïne kan alleen worden opgelost als men, ten eerste, de wapens neerlegt, ten tweede het Russische leger hoogstens nog toelaat in de Krim en het Russisch sprekend gedeelte van de Donbas, ten derde alle vluchtelingen die dat willen laat terugkeren en ten vierde over laat ons zeggen één jaar* een VN-referendum houdt om uit te maken wie kiest voor Oekraïne en wie voor Rusland, en daarna de nieuwe grenzen daaraan aanpast.
*Dat hele jaar is nodig om alle vluchtelingen die dat willen, de kans te geven terug te keren.
In mijn blog van 4 dezer (‘De kernINstap’) suggereerde ik al dat onze groenen, als ze consequent met zichzelf zouden zijn, best zouden opstappen en deze Paarsgroen+ regering laten vallen, zodat de kiezer er zelf over zou kunnen beslissen hoe het verder moet. In een interview op Pinksterzondag bij VTM zei Bart De Wever ook dat de groenen best uit de federale regering zouden stappen. Alleen sprak hij niet van verkiezingen, maar stelde hij voor dat zijn partij dan voor een wisselmeerderheid zou zorgen. M.a.w. hij wil de Paarsgroen+ regering, die zijn partij bij de laatste verkiezingen een paar keer voor de gek heeft gehouden, nu gaan depanneren.
Er is voor Vlaanderen maar één oplossing om consequent voor de eigen zelfstandigheid te gaan en dat is in de regionale verkiezingen van 2024 een Vlaamsnationale meerderheid halen. Om dat te bereiken zullen we de stemmen van álle overtuigde Vlamingen nodig hebben, zowel die van de N-VA als die van het VB. Eventueel zou een derde partij, zoals bv cd&v, mee op die trein kunnen springen, maar dan wel onder de voorwaarden van de andere twee. Een volgende Vlaamse regering van N-VA met Vooruit en eventueel cd&v, zoals zelfs gesuggereerd werd in ’t Pallieterke van vorige week, is wishful thinking. Om te beginnen zal het Vlaams Belang dan waarschijnlijk als grootste Vlaamse partij uit de volgende verkiezingen komen en dus eerst aan bod zijn. Als de voorsprong te groot zou zijn (wat tot de mogelijkheden behoort als De Wever volhardt in de boosheid niét mee te zullen doen) zal een volgende Vlaamse regering zonder het VB niet eens meer lukken.
Tenslotte kan ik me niet voorstellen dat de Vlaamse zaak gediend zou zijn door een coalitie met de Gauche Caviar, het volkje van denk links, leef rechts, dat in de eerste plaats op België gericht is. Met of zonder zingend konijn.
Dat het niet goed gaat met de wereldeconomie is een open deur intrappen. Wat er voor dit land nog specifiek bij komt is, dat het al niet goed liep vóór de overval van Poetin op Oekraïne, wat alles alleen maar erger heeft gemaakt.
Feitelijk valt voor België heel wat te herleiden tot de rampzalige twee legislaturen onder Verhofstadt. Toen werd de spaarpot (van, omgerekend, miljarden euro), die Dehaene had aangelegd om de vergrijzingkosten op te vangen, opgesoupeerd. Met de bereidwillige medewerking van socialist Vande Lanotte wiens zilverfonds, dat ervoor in de plaats moest komen, een lege doos bleek te zijn. Puur bedrog.
In het licht van de gesprekken tussen de huidige federale regering, Paarsgroen II zeg maar, en Engie blijkt, dat de ‘actieve welvaartstaat’ die Verhofstadt ons beloofde, onze kernenergie verkocht aan het Franse Electrabel/Engie. Nadat deze laatste gedurende twee decennia woekerwinsten heeft kunnen maken en het nu waarschijnlijk wat minder gaat worden, mag België weer meespelen. Men kan daar tegen zijn, maar het alternatief – straks een stroomtekort te hebben – is geen rozig vooruitzicht. Het woord chantage is hier wel op zijn plaats.
Ons mateke zal nog veel werk hebben om van dit België ‘het beste land ter wereld te maken’, zoals hij dat aankondigde bij zijn benoeming tot voorzitter van de SP.a.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (15 Stemmen) Tags: Dat het niet goed gaat met de wereldeconomie is een open deur intrappen. Wat er voor dit land nog specifiek bij komt is, dat het al niet goed liep vóór de overval van Poetin op Oekraïne, wat alles alleen maar erger heeft gemaakt. Feitelijk valt voo
05-06-2022
Op naar 21 juli !
Zoals ik in deze rubriek al eens aanhaalde, wordt van deze federale regering veel verwacht tegen 21 juli, de nationale feestdag. Het belangrijkste daarbij is dat ze er in elk geval mee bezig is en dat is niet niks: de koopkracht, de pensioenen, de financiële hervorming, de arbeidsdeal, het defensiebudgetten de kerncentrales. Wat dat laatste betreft was ik blij verrast in de weekeindeditie van De Tijd dezelfde titel terug te vinden die ikzelf voor mijn blog van zaterdag gevonden had, nl dat het geen kernuitstap, maar een kernINstap wordt. Het is niet altijd gemakkelijk een juiste titel te vinden, maar deze van Wim Van de Velden, toch redacteur Politiek & Economie van wat ik het meest objectieve dagblad van Vlaanderen vind, was bijna identiek dezelfde.
Of tegen 21 juli inderdaad enige doorbraak zou komen, blijft twijfelachtig voor het land met zowat de grootste schuld en het hoogste begrotingstekort van de hele EU.
---
Wat de mogelijke kern-instap zou betekenen heeft niet alleen te maken met verliezen, maar ook met de overwinsten die Engie al jaren heeft gemaakt en die ze dus straks zal moeten delen. En zelfs als het duurder wordt, blijft er nog de zekerheid van de stroombevoorrading als alternatief voor géén bevoorrading.
---
En tenslotte nog dit over het duurder worden van alles en nog wat. Dat klopt, maar is niet de schuld van het Westen, maar van Poetin die de absurde en onnodige oorlog begon. Als het Rusland van Poetin Oekraïne niet was binnen gevallen, dan hadden we al die miserie niet gehad. Ik sta, wat dat betreft, 100% achter de verklaring van de Finse president die Poetin zei: ‘You started it. Look in the mirror’. Zweden en Finland zijn bereid hun respectievelijke niet-gebondenheid van liefst 200 en 80 jaar daarvoor op te geven. Om even stil bij te staan, want dat is geen lichtzinnigheid..
De gesprekken tussen de federale regering en Engie over het verder open houden van de twee jongste kerncentrales belooft voor vuurwerk te gaan zorgen. Engie Electrabel, de Belgische energieafdeling van de Franse multinational, die eerst zei de uitbating van die centrales niet verder te willen zetten, heeft een geweldige inval gehad en voorgesteld het samen te doen, wat betekent dat de Belgische Staat er mede-eigenaar van zou worden en dus mee zal betalen voor de verder nog te maken kosten. Die zullen miljarden euro bedragen, maar – hoe men het ook bekijkt – het zal altijd veel geld kosten, na de zaak voor enkele decennia verwaarloosd te heb ben. Als de uitbating echter zou stoppen in 2025 dan zullen stroompannes en black-outs ons deel zijn en daar zit niemand op de wachten.
Voor de Belgische Staat zit er aan het Franse voorstel ook een betrekkelijk voordeel verbonden. Ze zou nl mee delen in de winsten, als die er zouden zijn, maar vooral meer zekerheid hebben over de energiebevoorrading van het land. Voor onze groentjes wordt het een keuze tussen pest en cholera. Die hebben al een eerste keer bakzeil moeten halen door akkoord te gaan die laatste twee kerncentrales niet te sluiten en riskeren nu een tweede pil te slikken te krijgen. Als ze een beetje consequent waren, zouden ze de federale regering laten vallen zodat de kiezers er zelf over zouden kunnen beslissen. Crootje, die aast op een internationale carrière na Paarsgroen+, houdt zich voorlopig op de vlakte en zegt dat de besprekingen met Engie in de privésfeer zullen verlopen en niet in het parlement en/of de media.
‘Wanneer een land een inkomstenbron heeft, die niet het gevolg is van echte economische vooruitgang, voelt het ook geen nood aan hervormingen en loopt het eigenlijk achterstand op’.
Bovenstaande vaststelling heb ik ergens vorig jaar al eens gebruikt en noemt men in de economie ‘De Hollandse ziekte’. Geen verwijzing naar de spreekwoordelijke zuinigheid van onze noorderburen, maar naar de plotse winsten die Nederland in de jaren 1970 maakte uit aardgas. Wanneer een land zo’n inkomstenbron heeft, voelt het geen nood aan hervormingen.
Dat is wat nu ook gebeurt met het Rusland van Poetin, dat lijdt aan die zgz ‘Hollandse ziekte’ zelfs in een ver gevorderde staat. Met de olie- en gasboycot die het Westen voorbereidt, ziet het er niet naar uit dat de genezing van ‘the Russian patient’ voor morgen zal zijn. Het zou de Russische handelsbalans meer in evenwicht kunnen brengen, maar de economie zelf geen deugd doen, met zelfs kans op blijvende negatieve gevolgen voor het land.
Als de boycot een feit zal zijn, zal het Rusland van Poetin zijn olie en gas wel aan derden kwijt raken (India en China bv), maar dan aan braderijprijzen, met kleinere schepen en dus kleinere hoeveelheden, kleinere winsten én grotere (transport)kosten.
En dan was er dinsdag die volkomen nutteloze staking van de overheidsdiensten, uitgerekend een sector die het laatste jaar heeft mee kunnen profiteren van vier automatische loonsverhogingen, iets wat nergens anders nog op die manier gebeurt. En dan weten dat er in dit land reeds een overheidsbeslag is van meer dan 50%*, dat er zowat overal een tekort is aan medewerkers, enerzijds door de grote vergrijzingsgolf (die men had moeten zien aankomen) en het feit dat dit land een klein miljoen mensen heeft tussen 25 en 60 jaar, die helemaal niét werken. In Vlaanderen zijn dat vooral de langdurige zieken, waar nog iets voor te zeggen valt, in Wallonië echter de generaties werklozen die nooit echt gewerkt hebben. En dat in een land waarin er geen gebrek aan werk is, wel aan mensen die het kunnen of willen doen. En dan durfde de Waalse minister van Begroting, Adrien Dolimont (MR), in een interview vorige week nog zeggen dat Vlaanderen zijn model niet is en hij vindt dat er na de overstromingen in de Vesdervallei te weinig federale solidariteit was, terwijl alle berichtgeving daarover vermeldde dat er daar meer Vlaamse dan Waalse vrijwilligers ter hulp kwamen.
* Momenteel gaat in België 7,4% van het bruto binnenlands product (bbp) naar publieke dienstverlening – er daar is politie, justitie en leger nog niét eens meegeteld. In Nederland is dat 4,1%, in Frankrijk 5,8% en in Duitsland 6,1%. En daar wordt er niét tegen gestaakt.
