Terwijl de politiek hier met vakantie gaat en de federale regering het hoopt uit te houden tot 2024, is de Italiaanse eenheidsregering van Mario Draghi gevallen. ‘Super Mario’ heeft zijn ‘mirakel’ niet kunnen waarmaken en heeft – in twee keer – ontslag genomen, waarna er in het najaar verkiezingen zullen komen. Nu zijn ze in Italië al e.e.a. ter zake gewend, maar dit keer zou het toch anders kunnen uitdraaien. De uiterst-rechtse Fratelli d’Italia partij, de enige die niet wilde toetreden tot de regering Draghi, zit nl op rozen en zou nóg belangrijker kunnen worden als er akkoorden zouden komen met de Lega van Salvini en het Forza Italia van Berlusconi die ook twee rechtse partijen zijn
We moeten met deze evolutie geen leedvermaak hebben, want in dit land is het al niet veel beter. Ook hier zijn er oplopende schulden en tekorten, een gebrek aan concurrentiekracht (dank zij de index), een stijgende inflatie en een verzwakkende euro. Van Draghi’s beroemde uitspraak van toen hij nog voorzitter was van het Internationaal Muntfonds (IMF): ‘Whatever It Takes’, blijft niet veel meer over. De Europese schuldlimiet van 60% overeengekomen bij het Verdrag van Maastricht in 1992, is nu 82% geworden, omdat iedereen, ook Draghi zelf, verwaarloosd heeft van de gelegenheid gebruik te maken om te hervormen. Men praat er wel over, maar doet erf niets aan.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (16 Stemmen) Tags: Terwijl de politiek hier met vakantie gaat en de federale regering het hoopt uit te houden tot 2024, is de Italiaanse eenheidsregering van Mario Draghi gevallen. ‘,Super Mario’, heeft zijn ‘,mirakel’, niet kunnen waarmaken en heef
25-07-2022
Poetins luchtzwakte
Met het Rusland van Poetin akkoorden sluiten, zelfs op papier, onder de auspiciën van de Verenigde Naties en op het grondgebied van een neutraal land, in casu Turkije, lukt niet. Eén dag na de ondertekening, waarbij zowel Rusland als Oekraïne plechtig beloofd hadden geen havens aan de Zwarte Zee te bombarderen om de export van granen toe te laten, deden de Ruski’s dat wél. Toen hun klassieke ontkenning van de feiten niets uithaalde – de raketten waren afgevuurd vanuit de zee, waar alleen Russische schepen lagen – vertelden ze dat niet de haven maar de militaire doelwitten errond werden geraakt. Met een ‘luchtzwakte’, die bewezen heeft niet in staat te zijn precisiebombardementen uit te voeren, is dat een hele geruststelling...
Ondertussen moeten ze in het Midden-Oosten en in delen van Afrika, die afhangen van de levering van dat graan, maar hopen dat er hulp van elders zal komen en niet van een land dat zich zorgen maakt over haar invloedsfeer...
Het Hof van Beroep van Brussel heeft vrijdagavond verboden de Iraanse diplomaat Assadollah Assadi uit te leveren aan Iran. De man is hier bij ons veroordeeld wegens betrokkenheid bij een verijdelde bomaanslag in Parijs. Die werd verijdeld omdat een Belgisch-Iraans koppel dat hem zou plegen onderweg tegengehouden werd door de Belgische politie. Die vond in hun auto 500 gram springstof en een ontstekingsmechanisme en die bleken van Assadi te komen.
Onze federale Kamer had afgelopen week de toestemming gegeven voor een gerechtelijke samenwerking met Iran, waarbij Assadi zou geruild kunnen worden tegen de tot Zweed genaturaliseerde ex-VUB-prof Djalali en de Belg Olivier Vandecasteele, een ngo-vertegenwoordiger die in Iran verbleef en daar was aangehouden zonder precieze beschuldiging.
Ik schreef daarover reeds in mijn blog van 8 dezer waarbij ik vond dat ons parlement zich niet moet bezig houden met het de facto erkennen van schurkenstaten zoals Iran en blijf daarbij. Ik vraag mij trouwens af waarom België en niet Zweden zich zou ontfermen over iemand die de Zweedse nationaliteit heeft, terwijl er anderzijds nergens vermeld wordt wat Vandecasteele daar deed. Iran lijkt me geen land dat ngo-hulp nodig heeft. Daarover hoort men nergens iets.
Wij lopen niet hoog op met onze Belgische justitie, maar in dit geval vind ik dat het Brusselse Hof van Beroep gelijk heeft. De zaak doet zo’n beetje denken aan de jaren 1970 toen de diensten van toenmalig minister van Buitenlandse Dinges Mark Eyskens aan een Palestijns terrorist een inreisvisum had gegeven.
Paarsgroen+ en Engie/Elektrabel hebben een akkoord bereikt over een ‘niet-bindende intentieverklaring’ voor het 10 jaar langer openhouden van de kerncentrales Doel 4 en Tihange 3. Hoe het er straks allemaal uit zal zien, zullen we pas tegen het einde van dit jaar weten. Feit is dat de groenen nogmaals bakzeil moeten halen en dat in een regering waarin de verantwoordelijke minister ter zake letterlijk en figuurlijk een groentje is. De hele grap zal de Belgische staat mede-eigenaar van de kerncentrales maken er hopelijk voor zorgen dat dit land niet zonder stroom zal vallen, maar dat het wel een aardige extra duit zal kosten.
Vrij onduidelijk in het verhaal is dat het voortzetten van de kernactiviteiten gepland zal zijn vanaf einde 2026 en dat er dus men tijdens de winter van 202526 zal moeten rekenen op gascentrales, waarvan er enkele nog moeten gebouwd of opgestart worden en dit ondanks het feit dat ook geld zal kosten én milieuvervuilend zal zijn.
Opmerkelijk in deze materie is ook het feit dat drie Clubmed-landen, Griekenland, Spanje en Portigal het niet eens zijn met het besluit van de Europese Commissie om alvast deze winter 15% te besparen op het gasverbruik. De reden hiervoor is dat die landen dat gas nodig hebben om elektriciteit te maken. Uitgerekend wat Groen en Ecolo in dit land ook willen beginnen: gasgestookte elektriciteitscentrales bouwen en dus méér gas verbruiken (én meer lucht vervuilen).
Kortom, Crootje en Co hebben zich wat tijd gekocht om op vakantie te kunnen gaan en de bui voor zich uit te schuiven, maar het risico is groot dat dit land straks extra kosten zal hebben om mee de kerncentrales uit te baten én gascentrales draaiende te houden.
In mijn blog van 13 dezer (‘Draaiboek voor 2024’), vroeg ik mij al af hoe lang Brussel nog de Vlaamse hoofdstad moet blijven. Wat heeft Vlaanderen aan die stad, met haar 19 baronieën, evenveel burgemeesters, schepenen, gemeenteraden en OCMW’s, plus zes politiezones en ± 185 diverse nationaliteiten. Het enige wat ze daar goed kunnen is gratis feesten organiseren, zoals nu ook weer die van de 21ste juli, die dan officieel door het failliete België worden betaald, maar in werkelijkheid door Vlaanderen in het kader van de vereffening van de Belgische staatsschuld.
Volgens de taalwetgeving moet iedere werknemer van een Brusselse gemeente of OCMW tweetalig zijn in Nederlands en Frans. Volgens het jaarrapport van Brussels vicegouverneur Jozef Ostyn blijkt dat het nog nooit zo slecht gesteld was met de naleving van de taalwetgeving in Brussel.
Vorig jaar waren er in Brussel meer dan 2.000 aanwervingen in strijd met de taalwetgeving. Heel wat ambtenaren kunnen Vlaamse stadgenoten of bezoekers niet in het Nederlands te woord staan en het kan nog erger worden voor wie het ongeluk heeft in een Brussels ziekenhuis te belanden. Zo maakt men van de Vlamingen een soort tweederangsburgers in hun eigen hoofdstad. Een staatshervorming met vier entiteiten zal het probleem alleen maar groter maken. Tijd dus om ook aan die situatie een einde te maken en Brussel er daarvoor ook geen extra geld meer te geven, tenzij er ook extra garanties komen. Dat zou wel eens kunnen helpen. Om het in hun voorkeurstaal te zeggen: ‘L’argent fait la guerre’.
‘Verhofstadt bestuurde dit land tijdens zeven vette jaren maar legde geen buffers aan voor de toekomst. Hij erfde van Dehaene een land in blakende gezondheid en maakte er een puinhoop van. Hij is de slechtste premier die we ooit hebben gehad’.
Bovenstaande komt niet van mij maar van econoom Geert Noels, eerder een belgicist, in een interview in Humo, dat door ’t Pallieterke deze week ‘bekroond’ werd als citaat van de week, maar dat ik hier al enkele jaren schrijf. Verhofstadt maakte een begin aan de torenhoge Belgische staatsschuld, die nog steeds in stijgende lijn gaat onder die andere volbloed liberaal, die Crootje denkt te zijn.
Het non-akkoord over het minimumpensioen laat nog maar eens duidelijk zien dat Paarsgroen+ alleen maar goed is in het uitgeven van geld dat er niet is (en dus verdere schulden blijft maken). Daarbij hoopt ze de 80% werkzaamheidsgraad in 2030 te bereiken, omdat dit de enige manier is om de staatsschuld te verminderen zonder iets te moeten doen. Dat geldt misschien voor Vlaanderen (nu ± 76%), maar niet voor Wallonië (nu 65%) en Brussel (nu 61%).
Om die 80% in 2030 te halen zou de werkzaamheid in Wallonië dubbel zoveel moeten stijgen als het Europees gemiddelde dat nu 72,4 bedraagt en zouden er tegen die tijd 155.000 nieuwe banen moeten worden gecreëerd. Mission impossible voor wat Koen Geens, ex-federaal minister, een ‘socialistische enclave binnen Europa’ noemt. Een nieuwe DDR, zeg maar.
---
Wat de reactie op Wilmès in mijn vorige blog betreft, heb ik indertijd dat verhaal van de gemeenteraad van Sint- Genesius-Rode beschreven, toen ik o.m. Wilmès’ carrière vergeleek met die van Herman Van Rompuy (“Wie niets doet, maakt geen fouten. Wie geen fouten maakt wordt bevorderd”). Dat neemt niet weg dat men respect kan hebben voor een politica van de tegenpartij bij haar beslissing in de eerste plaats voor haar man en gezin te kiezen.
Het zit Crootje maar niet mee. Er is nu wel een akkoord binnen zijn regering over de hervorming van de pensioenen, maar dat kwam er pas na 10 vergaderingen, waarvan enkele tot een stuk in de nacht en is een compromis à la belge geworden, met de nodige achterpoortjes, uitzonderingen en uitzonderingen op de uitzonderingen. De typische Belgische koterij zeg maar en zeker niets om op de nationale feestdag van 21 juli mee uit te pakken. Of dat alles later nog betaalbaar zal blijven, moet nog blijken, maar het wordt steeds duidelijker dat deze paargroen+ regering met 7 partijen tot niets degelijks nog in staat lijkt.
Ondertussen is daar voor Crootje nog bijgekomen dat Sophie Wilmès definitief beslist heeft uit de federale regering te stappen, waardoor hij een andere minister van Buitenlandse Dinges heeft moeten aanvaarden en geen verder misbruik kan maken van het tijdelijk overnemen van de buitenlandse job om zijn mogelijke internationale carrière uit te bouwen.
Hoedje af trouwens voor Sophie, die na haar al onwaarschijnlijke blitzcarrière** (ze zat telkens op de juiste plaats toen er opgeschoven diende te worden) haar prioriteiten heeft gesteld waarbij haar gezin op de eerste plaats kwam.
---
**Bij de federale verkiezingen van mei 2014 stond Sophie Wilmès als eerste opvolger op de MR-lijst voor de Kamer van volksvertegenwoordigers in de kieskring Brussel. In oktober 2014 kwam ze in de Kamer als opvolger van MR-volksvertegenwoordiger Didier Reynders, die als minister toetrad tot de regering-Michel I. In 2015 volgde ze Hervé Jamar op als minister van Begroting belast met de Nationale Loterij. Na de val van de Regering-Michel I op 9 december 2018 en het vertrek van de N-VA-regeringsleden, kreeg ze eveneens de bevoegdheden Wetenschapsbeleid en Ambten. De regering-Wilmès II bleef in functie tot 1 oktober 2020, toen de regering-De Croo de eed aflegde. In deze regering werd ze vicepremier en minister van Buitenlandse Zaken, Europese Zaken en Buitenlandse Handel én belast met de Federale Culturele Instellingen.
Ondertussen ‘riskeerde’ zij nog .secretaris-generaal van de NAVO te worden in opvolging van de Noor Jens Stoltenberg, die in het najaar bij de NAVO vertrekt om gouverneur te worden van een Noorse provincie. Daar zal wel niets meer van in huis komen, want ook voor haar telt het gezegde dat ‘op het einde van de rit het alleen de familie is die nog telt’.
*’Sophie’s choice’ is toevallig ook de titel van een film uit de jaren 1980.
Vorige week stierf, op 97-jarige leeftijd, Frans Baert. Voor wie hem niet (meer) zou kennen: Frans was een van de medestichters van de Vlaamse Volksunie in 1954, zat van 1971 tot 1991 voor de VU in het parlement en kreeg te maken met een veto van koning Boudewijn tegen zijn benoeming tot minister van Justitie in 1977. Boudewijn, de toch zo vrome koning, vreesde dat Baert werk zou maken van Amnestie, een van de stokpaardjes van zijn partij en ook de reden waarom mijn familie, als slachtoffer van de repressie*, destijds voor de VU koos.
Frans Baert zal echter de geschiedenis ingaan wegens de naar hem genoemde ‘Baert-doctrine’, die stelt dat ‘elke staatshervorming een stap moet zijn in de richting van de Vlaamse onafhankelijkheid, verdere stappen niet mag hypothekeren en er geen te hoge prijs voor moeten worden betaald.
---
*Mijn vader werd bij de bevrijding beschuldigd van collaboratie, aangehouden maar dezelfde dag weer vrijgelaten, Hij werd nooit veroordeeld, maar speelde wel alles kwijt nadat de Witte Brigades ons huis compleet hadden leeggeplunderd, inbegrepen het laatste stukje leder uit vaders schoenmakerij. Ik was toen maar een jochie van 5 jaar, maar kan me dat leeg ouderlijk huis nog steeds voorstellen. Het verhaal daarover verscheen in de bijlage van het Repressienummer van ‘t Pallieterke van 11.09.2019.
De bedoeling van Paarsgroen+ was tegen 21 dezer, de nationale feestdag, met een viertal hervormingen af te komen. Zoals het er nu naar uit ziet, zal daarvan niet veel in huis komen. Over de pensioenhervormingen alleen al heeft het kernkabinet zondag zijn negende vergadering gehouden. Ze duurde 15 uur en bracht niets op. Als dat zo blijft, zal er ook geen akkoord zijn over die van de financieringswet. De eis van socialisten en groenen om iedereen die amper 10 jaar officieel gewerkt en hopelijk afgedragen heeft, een netto maandelijks pensioen van 1.500* euro te geven zou van dit land helemaal de Europese kampioen van de staatsschuld maken.
Deze federale regering is gewoon niet in staat te hervormen en/of te besparen. Het kan alleen maar geld uitgeven, geld dat er niet meer is. Met een tekort van meer dan 5% van het bruto binnenlands product (bbp) wordt het alleen maar erger.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit ter vergelijking: ik heb gewerkt van mijn 16de tot de voorlaatste werkdag van mijn 65ste. Ik heb het geluk gehad 27 jaar in Nederland te hebben gewerkt en trek daardoor wat men een fatsoenlijk pensioen zou kunnen noemen. Daarvan moet ik echter de helft afgeven aan de Belgische fiscus. Op het einde van de rit hou ik dan evenveel over als de eerste de beste, die amper tien jaar effectief zou hebben gewerkt en die de zogezegde ‘gelijkgestelde perioden’ van ziekte en tijdelijke werkloosheid erbij zou willen tellen. Dat noemen onze roodhuiden en groenlachers ‘sociaal zijn’.
Open VLD-voorzitter Lachaert wil het kiessysteem hervormen waardoor oppositiepartijen niet meer verkozen raken, ‘en zo dit land en de democratie redden’, zegt hij. Verder wil hij ook een federale kieskring inrichten, waarbij voor een 40-tal zetels in het hele land zou kunnen gekozen worden. Terug naar het Belgische af dus.
We zouden ons beter niet meer druk maken om wat die Lachaert ook vertelt. Met een man, die partijvoorzitter is kunnen worden en daarna zijn woord niet hield tegenover zijn eigen achterban, verdient het niet nog verder te discussiëren over wat dan ook. Buiten een paar laatste blauwe Mohikanen gelooft niemand hem nog. Hij lijkt eerder een kopie van Verhofstadt. Bij de laatste peiling, nota bene van o.m. het Laatste Nieuws die de liberalen genegen is, zakte Open VLD onder de 10%. Als de partij Lachaert laat doen, à la Boris Johnson zeg maar, dan komt straks de 5% kiesdrempel in het vizier.
---
Dit wordt dé knaldrang vakantieweek van de laatste jaren. Aan de kust is alles volgeboekt, Tomorrowland is dit jaar maal drie, de Gentse feesten duren een extra weekeinde, in Brussel gebeurt ook zoiets bij de Midi, de zgn Zuidfoor. Tegelijk gaan we meer dan waarschijnlijk de hoogste dag- én nachttemperaturen ooit krijgen. Als dat maar goed afloopt!
N.a.v. de Vlaamse feestdag van 11 juli zijn er her en der verhalen geschreven dat het verhaal van Hendrik Conscience wel erg geromantiseerd en niet altijd geschiedkundig juist was. Daar valt iets op te zeggen, ook dat er aan de Vlaamse kant Walen meevochten en aan de andere kant Vlamingen. Feit blijft echter dat het de Franse koning was die zijn ridderschap naar Vlaanderen zond nadat een aantal Fransen het leven lieten bij de Brugse Metten. Dat verhaal van die Brugse Metten werd later trouwens overgedaan op Sicilië bij de ‘Siciliaanse Vespers’ toen daar ook Franse bezetters het slachtoffer werden van een volksopstand. Giuseppe Verdi maakte er een opera van (‘I Vespri Siciliani’, in eerste instantie zelfs geschreven en opgevoerd in het Frans).
Wat tenslotte wel historisch blijft is, dat bij de Slag der Gulden Sporen in 1302 het de allereerste keer in de geschiedenis was dat een leger van ridders verslagen werd door een leger van voetvolk. In dezelfde eeuw zouden de Schotten dat trouwens overdoen door een Engels ridderleger te verslaan. Dit verhaal werd vooral bekend door de film ‘Braveheart’ met Mel Gibson.
---
Het boek dat m.i. het meest objectief de Guldensporenslag beschrijft, is dat van Karim Van Overmeire : ‘De Guldensporenslag, het verhaal van een onmogelijke gebeurtenis’: Aan te raden.
In deze rubriek heb ik al meer dan eens erop gewezen dat de ontsporing van de Belgische staatsschuld in de eerste plaats het werk was van de regeringen Verhofstadt. Om een positieve begroting te behalen, werden toen staatsgebouwen en zelfs treinstellen verkocht en daarna terug gehuurd aan prijzen die men er normaal nooit had voor gegeven. Verder nam de staat toen het pensioenfonds over van Belgacom (nu Proximus), wat haar 5 miljard euro opbracht, maar haar verplicht elk jaar zelf die pensioenen voortaan af te betalen en dit tot in der eeuwigheid als die zou bestaan. Feit is wel dat er na 2022 van die 5 miljard al 4,2 miljard aan Proximus pensioenen zal zijn uitbetaald en we straks dus met extra grote verliezen gaan geconfronteerd worden.
Voor landen met weinig staatsschuld, zoals Nederland en Duitsland bv, zou dat nog niet zoveel uitmaken, maar de schuld van dit landje zal – volgens de cijfers van de eigen nationale bank (NBB) - tegen 2030 zo’n 130% van het eigen bruto binnenlands product (bbp) bedragen en tegen 250 zelfs 170%. In gewone mensentaal betekent dit dat het land – als het dan nog zou bestaan - tegen die tijd jaarlijks 70% meer zal uitgeven dan het binnen krijgt. M.a.w. zo goed als failliet zal zijn.
---
En dan nog dit. Ik heb ook al enkele keren geschreven dat Vlaanderen eerder thuis hoort bij de zgz Hanze landen (Nederland, Duitsland en de Scandinavische landen), maar België bij de Club Med. In werkelijkheid zit dit Vlaanderen echter in hetzelfde schuitje als België en dus nu reeds in de Club Med. Zolang de toestand van dit land blijft wat zij is, is het immers Vlaanderen dat 90% van de staatsschuld betaalt (Brussel 10% e, Wallonië nul komma nul!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (20 Stemmen) Tags: In deze rubriek heb ik al meer dan eens erop gewezen dat de ontsporing van de Belgische staatsschuld in de eerste plaats het werk was van de regeringen Verhofstadt. Om een positieve begroting te behalen, werden toen staatsgebouwen en zelfs treinstell
14-07-2022
Na de feestdag
Na de Vlaamse feestdag krijgen we volgende week de nationale en dan zullen we eens gaan zien wat we gaan zien. Paarsgroen+ zou dan nl afkomen met de hervormingen uit haar regeerakkoord, nl van de pensioenen, de fiscaliteit, de energie, de koopkracht en nog van dat moois.
Dinsdagmorgen liep de zoveelste vergadering van het kernkabinet over de pensioenen uit op een even zoveelste sisser, gewoon omdat de plannen van de PS, gesteund door Ecolo, financieel niet te verwezenlijken zijn. Met de hervorming van de fiscaliteit is het al niet veel beter gesteld en die van de energie en de koopkracht zijn nu al verwezen naar het najaar. België zit op zijn tandvlees en dat zal nog erger worden als de inflatie zich doorzet en Europa een einde zal maken aan het goedkope geld.
Vlaanderen kan zich spiegelen aan Nederland, Duitsland en de Scandinavische landen, allemaal landen met een hogere welvaart en minder armoede. Jammer genoeg geldt dat niet voor België, met de DDR-toestanden die PS en de groenen ons voorhouden en ons hoogstens een plaatsje zullen opleveren bij de armlastige landen van de Club Med.
Vanuit het Vlaams economisch standpunt is een nieuwe en hopelijk laatste staatshervorming nodig en die zal er niet komen met allerlei werkgroepen of een burgerbevraging waaraan amper één procent van de bevolking heeft aan mee gewerkt.
Bij de 11 juli-viering op het stadhuis van Brussel, die nog altijd officieel ‘de hoofdstad van Vlaanderen’ blijkt te zijn (hoelang nog?), was er ook kritiek op de Vlaamse regering, o.m. van ons mateke. Die kritiek was gedeeltelijk terecht, al had men er in één adem moeten bijvoegen, dat Vlaanderen nog steeds ELK JAAR zo’n 12 miljard euro van haar welvaart aan Wallonië afstaat, die er niet veel meer mee doet dan uitdelen aan hun politiek en administratief benoemden. Stel eens voor wat we daar zelf mee zouden kunnen aanvangen...
Vóór de regionale verkiezingen van 2024 kan daar weinig aan gedaan worden. Toch zou het geen kwaad kunnen zich daar zo goed mogelijk naar voor te bereiden. Om te beginnen moeten we er voor zorgen dat er bij die regionale verkiezingen een Vlaamsnationale meerderheid komt. Dat zal alleen kunnen als de kopstukken van de N-VA hun veto tegen het VB laten vallen. Zolang dat niet gebeurt, kunnen we alle Vlaamse kiezers, ook die van de N-VA, aanraden tenminste bij de regionale verkiezingen voor het VB te stemmen.
Als de Vlaamsnationalisten in de regionale verkiezingen de meerderheid zouden behalen – conditio sine qua non - , moeten ze Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België (de zgz ‘Senelle doctrine), met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaamse parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het soevereine Vlaamse volk. Pas daarna kan er gepraat worden.
Zoals politicoloog Bart Maddens stelt (mijn blog van 4 dezer), moeten de nieuwe meerderheidspartijen in die nieuwe Vlaamse regering dan stellen dat ze geen nieuwe federale regering zullen steuren zonder eerst een akkoord over een hopelijk laatste staatshervorming. Als de francofonen daarmee niet instemmen en misschien zelfs niet meer met de nieuwe Vlaamse deelregering zouden willen praten, omdat het VB erbij zal zijn, dan houdt dit België op verder te bestaan en zal het nooit meer uitgevonden worden.
In deze rubriek heb al meermaals gepleit om die Franse Gemeenschap af te schaffen. Vlaanderen heeft zoiets nooit gehad, waarom de Francofonen dan wel? De reden daarvoor vond ik in ’t Pallieterke van vorige week. In een interview verklaarde Lorenzo Terrière, een jonge politicoloog verbonden aan de UGent, dat de Waalse regering en de Franstalige Gemeenschapsregering begin jaren 2000 de facto wél waren samengevoegd, net zoals dat in Vlaanderen gebeurd was. De splitsing kwam er pas in 2014 toen de PS naast de federale regering van Michel greep en een deel van haar politiek benoemde personeel uit de boot viel. Sindsdien heeft Francofonië alles dubbel: minister-presidenten, ministers, regeringen en kabinetten, zonder dat daar ook maar iets tegenover staat. Als Wallonië consequent was, had het bij de daarop volgende verkiezingen; toen de PS er niet alleen weer bij was, maar zelfs de grootste regeringspartij werd, die Franse Gemeenschap weer kunnen laten deel uitmaken van het Waalse gewest, maar dat gebeurde niet. Het ging dus louter om de postjes, Daardoor verliest het Waalse gewest jaarlijks enorm veel geld dat men via België van Vlaanderen hoopt terug te krijgen en wat meteen verklaart waarom de PS, volgens Magnette, een volgende staatshervorming niet meer wil. Dan zou het immers gedaan kunnen zijn met potverteren op de kap van Vlaanderen.
En dan hebben we het nog niet gehad over de Belgische werkzaamheidsgraad van 80% die Crootje aan Europa beloofd heeft tegen 2030. Wallonië haalt nu zelfs de 70% niet en rekent erop dat Vlaanderen weer het verschil zal maken, terwijl ze mee blijven profiteren. De tijd om daarover te debatteren zal er niet meer zijn als er geen hopelijk laatste staatshervorming komt. Het wordt dan de finale confrontatie.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (19 Stemmen) Tags: In deze rubriek heb al meermaals gepleit om die Franse Gemeenschap af te schaffen. Vlaanderen heeft zoiets nooit gehad, waarom de Francofonen dan wel? De reden daarvoor vond ik in ’,t Pallieterke van vorige week. In een interview verklaarde Lor
11-07-2022
11 juli
En zo zijn we weer beland bij de Vlaamse feestdag, een gebeurtenis waarbij we nog steeds niet veel te vieren hebben. Het is nog altijd de feestdag voor de happy few, geen officiële. Zoals ik al meer heb geschreven, hoeft men van 11 juli geen extra feestdag te maken, maar men zou hem wel kunnen wisselen met bv de Belgische van 11 november, wanneer het toch meestal kil en nat is. Die herdenking van WO I zou men dan kunnen blijven houden, maar tijdens het weekeinde vóór of na de dag zelf, zoals men dat ook doet in de U.K.
Op 11 juli zal er geen spectaculair nieuws te rapen vallen. Misschien wel tegen 21 juli als Paarsgroen+ zijn hervormingen zou bekend maken, al is ook dat twijfelachtig..
Het wordt hoog tijd dat men België hervormt en – als dat niet lukt – ermee ophoudt. Met zijn districten (in de steden), gemeenten, fusiegemeenten, intercommunales, provincies, bestuurlijke regio’s (uitvinding van Bart Somers), gewesten, een overbodige senaat en een federatie, ziet men het bos niet meer door de bomen. Wat zou daar kunnen bespaard worden, al blijft die kans klein dat het effectief zal gebeuren. De PS van Magnette wil nl geen staatshervorming meer. Het enige wat Vlaanderen daartegen kan doen is na de verkiezingen van 2024 één centrumrechts blok te vormen om de confrontatie, niet het debat, met de francofonen aan te gaan. De kans bestaat trouwens dat die niet eens met ons nog zullen willen praten als ook het VB er dan bij zal zijn. Een reden te meer om rechts te stemmen en te stoppen met dit land dat men – als het niet bestond – nooit meer zou uitvinden (dixit The Economist).
Ik ga nog even door over Rik Van Looy, want ik heb daar toch iets speciaals mee meegemaakt.
Vroeger was er bij het wielrennen ook de klassieker Sassari-Cagliari, een tocht van ± 200 km van noord naar zuid Sardinië én bestond er daarenboven ook nog een Ronde van Sardinië. Dat was ergens in de jaren 1960, toen wij daar zo’n negen jaar gewoond hebben. Rik Van Looy heeft die klassieker een paar keer gewonnen en ook één keer de ronde. Die vertrok in Cagliari en de eerste rit dat jaar bracht de renners vanuit de hoofdstad naar een plaats aan de noordoostkust van het eiland. Speciaal aan die rit was, dat die grotendeels plat was, met uitzondering van een stuk over een uitloper van de Gennargentu, het centrale gebergte van het eiland. Daar ging de weg zelf van het zeeniveau naar 1.000 meter erboven. Dat was geen steile klim maar een lang stuk vals plat. Wetende dat Van Looy geen echte klimmer was, maar zo iets wel baas zou kunnen, hadden we buiten Cagliari langs de weg een groot plakkaat in het Nederlands geplaatst waarop in grote letters stond : ‘Win vandaag en win de ronde’. En effectief, uitgerekend waar dat vals plat begon, plaatste Rik zijn demarrage en, met één Italiaan in zijn wiel, was hij vertrokken, Hij won die eerste rit met een voorsprong van zo’n 7 minuten en zou ook die ronde winnen.
Nu vroeg ik mij af, of Rik ons plakkaat zou gezien hebben en toen we later in Kasterlee kwamen wonen, dus in zijn regio, nam ik me voor hem dat zelf eens te vragen als ik hem bij gelegenheid zou zien. Dat gebeurde ook, jaren later, toen ik hem met zijn Mimi tegen kwam in een Kastels restaurant. Hij wist nog de naam van de Italiaan die met hem ontsnapt was – Venturelli – maar van dat plakkaat herinnerde hij zich niets. ‘Ge kunt niet geloven wat daar allemaal langs zo’n parcours staat’, zei hij, ‘Op den duur zie je daar als coureur niet meer naar’. Jammer, maar Ik kon me wel troosten met de gedachte dat ik toch goed geraden had waar hij zou toeslaan, de rit én de ronde zou winnen.
Met Wout Van Aert heeft Vlaanderen, er een klasbak bij. Hij doet me denken aan Rik Van Looy. Wout komt uit Lille, een buurgemeente van Kasterlee, maar woont nu in Herentals toevallig ook de stad van Rik II, die afkomstig is uit Grobbendonk, allemaal in de stille Kampen.
Van Aerts’ carrière begint zo’n beetje op die van Rik Van Looy te gelijken, niet alleen wat zijn successen, maar ook zijn minder goede invallen betreft. Dat voortijdig zijn hand opsteken aan de meet en de kamikazerit in de Ronde van Frankrijk tussen Binche en Longwy zijn daar voorbeelden van. Wat dat laatste betreft, reed Wout feitelijk tegen zichzelf en was hij de gele trui nooit kwijt gespeeld als hij zich ingehouden had. Het doet me denken aan een Belgisch kampioenschap in Herentals toen Rik Van Looy in zijn glorietijd voor eigen volk kort na de start al aan de haal ging, bijna de hele koers voorop bleef, maar in de laatste ronde door iedereen werd voorbij gereden. En dan was er nog dat wereldkampioenschap met Benoni Beheyt en de fratsen met Willy Vannitsen.
Van Looy blijft niettemin een van de beste naoorlogse Vlaamse coureurs, met een erelijst om U tegen te zeggen. Als hij wat leper was geweest – zoals Rik I bv (ook al een streekgenoot) – had hij nog meer gewonnen. Dat geldt ook voor Van Aert die hopelijk zijn jeugdzondes voorbij geraakt, waar zijn Kempense supporters alleen maar blijer zullen van worden.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (17 Stemmen) Tags: Met Wout Van Aert heeft Vlaanderen, er een klasbak bij. Hij doet me denken aan Rik Van Looy. Wout komt uit Lille, een buurgemeente van Kasterlee, maar woont nu in Herentals toevallig ook de stad van Rik II, die afkomstig is uit Grobbendonk, allemaal
08-07-2022
De gevangenenruil
In de zaak van de mogelijke gevangenenruil van de Belgische ngo-vertegenwoordiger met de in België reeds veroordeelde Iraanse terrorist, durft onze pers Iran eindelijk een schurkenstaat noemen. Dat gebeurde zelfs in de Kamer waar de Commissie voor Buitenlandse Betrekkingen die ruil in principe goedkeurde. Hij moet door het parlement nog bevestigd worden in een ‘plenaire zitting’, zoals dat heet. Als dit doorgaat, wordt er echter wel een precedent geschapen waar schurkenstaten zoals Iran (er zijn er nog) later wel eens zouden op kunnen inspelen en landgenoten zouden kunnen arresteren zonder enige vorm van schuld, alleen maar om ze daarna te kunnen ruilen tegen echte, soms hier al veroordeelde, terroristen, zoals nu het geval zou kunnen worden.
Wat die Olivier Vandecasteele voor zijn ngo ging doen in Iran, waar het regime van de ayatollah’s geen oppositie verdraagt en die zelfs gaat vervolgen tot in Europa, is mij trouwens een raadsel. Hij is van niets officieel beschuldigd, maar zit er wel sinds februari in een soort isoleercel en het lijkt er steeds meer op dat hij alleen is opgepakt om te dienen als pasmunt voor die gevangenenruil met een in België veroordeelde terrorist.
Het zou geen kwaad kunnen als men onze ngo’s, die in het buitenland werken en waarvan buitenstaanders zo goed als niets afweten, eens grondig zou screenen. Het is nu al geweten dat deze organisaties aardig wat geld beheren dat bedoeld is voor de armen en vervolgden van deze wereld, maar waarbij menigeen zich afvraagt hoeveel procent van het hier geïnde geld tenslotte terecht komt bij de mensen voor wie het bedoeld is. En dan hebben we het nog niet over de miljoenen euro’s die Meryam Kitir, federaal minister van o.m. Ontwikkelingssamenwerking (Vooruit) - in ‘Onaf’: de ‘minister van wereldwijd-geld-over-de-balk-gooien’ genoemd - inderdaad kwistig uitdeelt. Geld dat, nota bene, er feitelijk niet is en door de Staat moet geleend worden.
---
Wat de mogelijks verplichte legerdienst voor ‘jongeren’ betreft (vraag van Annie, op mijn blog van gisteren): Ja, die worden ook opgeroepen en krijgen een kans, maar ze zullen de Belgische nationaliteit verliezen als ze het niét doen. En wie een dubbele nationaliteit heeft, zal moeten kiezen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (14 Stemmen) Tags: In de zaak van de mogelijke gevangenenruil van de Belgische ngo-vertegenwoordiger met de in België reeds veroordeelde Iraanse terrorist, durft onze pers Iran eindelijk een schurkenstaat noemen. Dat gebeurde zelfs in de Kamer waar de Commissie voor Buit
07-07-2022
Absurdistan (vervolgverhaal)
Liefst 5.500 studenten hebben zich kandidaat gesteld om mee te doen met het ingangsexamen voor (tand)arts. Nog vóór één uitslag bekend was, werd er reeds gesteld, dat slechts één op de vier zal mogen beginnen aan de studie, dat terwijl er een groot tekort blijft aan tandartsen, spoedartsen, kinderartsen en huisartsen. Ik klaag dit al aan van zolang ik mijn blogs schrijf, omdat ik het persoonlijk heb meegemaakt met een kleinzoon die een jaar verloor omdat hij bij dat ingangsexamen niet geslaagd was in een multiple choice examen, dat niets te maken had met geneeskunde.
De drie op de vier die nu niet slagen, mogen het in augustus nog eens proberen, nota bene, mits een extra betaling om aan de test deel te nemen. Men zou haast denken dat ze het daarom doen. Dat alles terwijl er steeds meer dorpen en zelfs gemeenten zonder huisarts komen te zitten.
---
Ik kom nog even terug op mijn blog over de mogelijke herinvoering van de militaire dienstplicht. Die is nl ook nodig voor de ondersteuning van onze politie. Als gevolg van de afschaffing van de Rijkswacht heeft België nl geen Plan B als er iets serieus misloopt. In de ons omliggende landen heeft men die fout niet gemaakt en zijn de gendarmes in Frankrijk, de marechaussees in Nederland, de carabinieri in Italië en de guardia civil in Spanje niét afgeschaft. Only in Belgium
