Recentelijk kwam – nota bene via een onderzoek door de RTBf – aan het licht dat er jaarlijks zo’n 800.000 euro via een Parijse organisatie naar Franstalige organisaties in Vlaanderen wordt doorgesluisd. Wat onze francofonen wettelijk gesproken hier niet mogen doen, doen ze heimelijk via een omweggetje. Het enige positieve daaraan is dat ze het zelf betalen en dat Vlaanderen er niet voor moet opdraaien zoals dat meestal wél gebeurt. Al is hiermee niets onwettelijks gebeurt, toch is het de zoveelste keer dat onze francofonen de Belgische wetten omzeilen, wanneer het hen uitkomt. Over die francofone demarche las ik trouwens nog een passende uitspraak in Onaf, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB): ‘Ce qui est à moi, est à moi; ce qui est à toi, est à nous’ (Wat van mij is, is van mij; wat van u is, is van ons).
Federale loyauteit blijft ook in 2023 nog steeds een éénrichtingsbegrip in dit land.
--
En dan nog dit: de breuk in de stuwdam en de overstromingen die er het gevolg van zijn, hadden een momentum kunnen zijn om die waanzin in Oekraïne een halt toe te roepen en misschien zelfs Poetin een reden te geven om met wat minder gezichtsverlies er een einde aan te maken. Geen enkele internationale hulpverlening kan daar naartoe als die oorlog niet ophoudt, maar voorlopig ziet het er niet naar uit dat er iets gaat veranderen…
Wij maken regelmatig ons beklag over Europa in het algemeen en de E.U. in het bijzonder. In De Standaard van vorig weekeinde verscheen daarover een interessant artikel van de Amerikaanse schrijver Robert Kaplan (70), een van de meest gerenommeerde experts in internationale strategie en veiligheid. Europa noemt hij een belegerd continent dat niet alleen moet afrekenen met de Russische agressie maar ook met enorme uitdagingen vanuit het Zuiden. Dat dit zo moeilijk lijkt, komt doordat de E.U. een bureaucratisch vehikel zonder bezieling is, waarin de lidstaten steeds meer soevereiniteit van zich afschuiven, maar er niet in slagen een levendige atmosfeer te scheppen.
Dat de USA steeds meer gefascineerd zijn door China is, volgens hem, omdat het een rivaal is zoals ze er nog nooit een hebben gehad. Het land lijkt de rol van de Sovjet Unie te hebben overgenomen. Maar de Sovjets hadden alleen maar kernwapens en een ruimteprogramma, meer niet. Dat terwijl China een grootmacht is met alles erop en eraan, het volledige spectrum aan economische, militaire en diplomatieke hefbomen.
Als puntje bij paaltje komt, telt dit Europa niet meer mee. Om even bij stil te staan.
Decroo is gevallen! Niet zijn regering, maar de man zelf. Op zijn hoofd nog wel. Gelukkig droeg hij een helm en had hij zijn zoon bij zich die onmiddellijk de hulpdiensten verwittigde. Dat laatste was nodig, want pa was even buiten westen. Het is allemaal nog goed afgelopen, zodat de rest van het politieke leven zijn verdere gang kan gaan voor zover zoiets mogelijk is in dit ingewikkelde land. Het zou wat geweest zijn, was het erger geweest…
--
Wie vorige week ook in het nieuws kwam, was voetballer Eden Hazard, wiens contract bij Real Madrid werd opgezegd, een jaar eerder dan voorzien. De aankoop van Hazard was, bij mijn weten, de duurste ooit in het Europese voetbal, zo’n 115 miljoen euro, met daarbovenop een jaarlijks loon van 15 miljoen voor de tijd die Hazard het grootste deel van zijn tijd heeft doorgebracht op de bank. Daarmee werd hij de duurste bankzitter ooit. Dat is zijn schuld niet, wel het gevolg van hardnekkige kwetsuren, maar geeft toch aan dat profvoetbal, zoals ook andere topsporten, nog weinig met sport te maken heeft, maar des te meer met geld. Antwerp heeft het ook alleen maar kunnen halen dank zij de miljoenen van de sponsor.
Of Hazard ooit nog ergens aan de bak zal komen, is twijfelachtig, ook al is hij nog maar 32. Wie gaat die man nog miljoenen geven met het risico dat hij daarna niet spelen kan?
Het lijken hectische tijden waarin zowat niemand nog tevreden is. Toch moet het leven verder. Voor de Belgische politiek betekent dat tot de nationale feestdag van 21 juli, wanneer de federale regering toch e.e.a. zal moeten komen uitleggen.
Om te beginnen is er het dossier van de kerncentrales waarover nog steeds geen definitief akkoord is met Engie, waardoor we in de winter van 2025/26 nog steeds een black-out riskeren. Verder zijn er de fiscale- en de pensioenhervormingen. Dit alles gebeurt in soort pre-campagnemodus, waarbij heel wat beslissingen zouden kunnen genomen worden met 2024 in het achterhoofd. Opletten blijft de boodschap, zeker als men weet dat het bruto binnenlands product (bbp) in Vlaanderen 28% hoger ligt dan in Wallonië, een situatie die al bestaat sinds de eeuwwisseling en het er niet naar uitziet dat er verbetering in zal komen, zolang Wallonië een werkzaamheidsgraad zal hebben die zo’n 15% onder de Vlaamse zal blijven, zal Vlaanderen de rekening mogen blijven betalen.
I.v.m. bovenstaande kom ik ook nog even terug op de uitspraak van ons mateke, die van België ‘ het beste land van de wereld’ wil maken. Van België, niet van Vlaanderen, omdat hij dan weer niet zo dom is te geloven dat zoiets – mocht het mogelijk zijn – alleen kan als Vlaanderen zijn welvaart blijft afstaan. Dat zijn ‘kiesvee’ dat niet snapt is één zaak, hijzelf weet wel beter en is dan ook de zoveelste demagoog die ons mensen wat wijs komt maken.
Ons mateke is op een Vooruit-congres herkozen als voorzitter van zijn partij. Op zich zelf geen verrassing, ook niet met de stalinistische monsterscore waarmee hij verkozen werd (95%!). Who else? In ’t land der blinden blijft Eénoog koning.
Te onthouden uit King Connah’s narede is wel zijn duidelijk standpunt dat hij na de volgende verkiezingen wel weer verder wil meedoen, desnoods met een Vivaldi II, maar dat het confederalisme voor hem onbespreekbaar zal blijven.
Hopelijk knoopt Bart De Wever dat in zijn oren, mocht hij volgend jaar volharden in de boosheid en met Magnette daarover zou willen gaan praten. Om te beginnen zal dat niet kunnen als hij geen Vlaamse meerderheid achter zich heeft en verder zal hij geen akkoord krijgen met de PS zonder er ook Vooruit van ons mateke bij te betrekken.
Tenslotte laten de laatste peilingen verhopen dat het Vlaams Belang in 2024 als grootste partij uit de verkiezingen zal komen en dat er dan met álle Vlaamsnationalisten zal moeten gepraat worden. Als Magnette, al dan niet met ons mateke, daartoe niet bereid zal zijn, houdt het op met dit België.
--
En dan nog dit. Ik had in mijn vorige blog inderdaad een tikfout staan waarbij ik Aalter met Aalst verwarde. Met mijn dank aan Roepie, die dat meteen signaleerde, waarbij ik de fout even snel rechtzette (in Eindhoven bij DAF noemden mijn collega’s mij ‘Roef de Haas’, zoals die van de Fabeltjeskrant!) - en onze vriend Jean de fout niet meer heeft kunnen zien.
Ook Sammy Mahdi zal de CD&V niet redden. Erger nog, met de ‘Obama van de Aldi’, zoals hij zaterdagmorgen in een van de krantencommentaren werd genoemd, riskeert de vroegere beleidspartij zelfs de kiesdrempel niet te halen in 2024. ‘Verlosser’ Mahdi is veel te impulsief en heeft al een paar keer bakzeil moeten halen toen hij dacht tegen Vivaldi in te kunnen gaan. Dat Vivaldi had hem en zijn partij trouwens niet eens nodig. Ze werd erbij gehaald om de Vlaamse oppositie te verzwakken en kreeg niet eens iets dat op de kanseliersbonus leek, waarop ook Open VLD zich verkeken heeft.
Volgens mij zijn ook Verlinden en Van Peteghem geen voorzittermodellen. Ze zijn bekwaam in hun vak, maar spreken niet tot de verbeelding. Hilde Crevits doet dat wél maar heeft haar gezondheid niet mee. Herinner de laatste nachtelijke zitting van het kernkabinet, waarbij ze flauw viel en twee weken nodig had om bij te komen.
Wie dan wel? Er is nog ‘straffe Hendrik’ Bogaert die al veel gezegd, maar weinig gedaan heeft. Volgens mij is de enige waardevolle kandidaat nog altijd Pieter De Crem, als hij er tenminste nog zin in heeft nadat hij al enkele keren werd ‘gepasseerd’. Misschien blijft hij nog liefst van al in zijn Aalterse ‘Cremlin’.
‘De wereld is om zeep. Er gebeuren rare dingen rondom mij. Helemaal om zeep en het Laatste Oordeel kan niet ver meer zijn’, zong Urbanus Van Anus*. Ik heb dat al eens aangehaald, maar het blijft actueel. Niets lijkt nog serieus te werken en voor alles en nog wat komt men op straat. Dit laatste wordt mogelijk gemaakt door de (a)sociale media. Het volstaat dat de eerste de beste ‘influencer’, die zich God-de-Vader waant, ervoor oproept en er zijn meteen kandidaten in overvloed om te gaan protesteren tegen eender wat. Het resultaat ervan is dat men er nauwelijks nog van opkijkt als de zoveelste betoging plaats grijpt.
Als gevolg van eenzelfde evolutie gebeuren er veel onregelmatigheden en zelfs misdaden die vroeger niet zouden hebben plaats gegrepen of tenminste niet bekend zouden geworden zijn . De geest van veel mensen blijkt niet bestand te zijn tegen de overvloed van informatie waarmee ze 24 uur op 24 geconfronteerd kunnen worden via hun smartphone. Die geest komt niet meer tot rust. Nadenken is er niet meer bij, hoeft ook niet meer. Ai denkt in uw plaats. Onthouden hoeft nog evenmin. Als men iets niet (meer) weet, is er altijd nog de smartphone.
--
* Het hoeft echter niet allemaal kommer en kwel te zijn. Van Urbanus gesproken, herinner ik mij nog een mopje van weleer.
Vraagt iemand: ‘Ken jij Urbanus Van Anus?’. Zegt die andere: ‘Nee, ik ken hem alleen van gezicht’…
Er was dezer dagen nogal wat te doen omtrent de spaarrente bij de banken en de oproep van politici om de spaarder beter te belonen, wat terecht lijkt. Toch dient hier en daar gerelativeerd te worden.
Om te beginnen is er al een bankentaks die hoog genoeg is om de staatskas elk jaar met honderden miljoenen te spijzen. Verder is er Belfius, de staatsbank, die ook haar rente (nog) niet verhoogd heeft en blijft die rente hier relatief laag, omdat er weinig concurrentie is. Dat rente op de woonkredieten inderdaad gestegen is, heeft betrekking op de nieuwe woonkredieten. De vorige werden nog afgesloten op een rente van rond de 1%, waar de banken weinig aan verdienen.
Dat niet iedereen het daarmee eens is, kan ik begrijpen, maar is nog geen reden om alles te geloven wat Paul De Grauwe – de ex-spindoctor van Verhofstadt – ons allemaal probeert wijs te maken. Grauw blijft maar grauw.
Persoonlijk ben ik van mening dat men de vrije markt zijn werk moet laten doen. Veel beloven en weinig geven blijkt nog altijd succes te hebben in de politiek. In de bankensector ligt dat wel iets anders, maar niemand ziet graag zijn bank achteruit gaan, laat staan verdwijnen..
Er is de laatste tijd nogal te doen geweest over de problemen in het Vlaams Onderwijs. Volgens een recent internationaal onderwijsonderzoek van Pirls* over de leesproblemen van onze tienjarigen, zou Vlaanderen op dat gebied veertien punten gezakt zijn. Dat het nog altijd een stuk beter is dan het Franstalig Onderwijs, dat al ver achter stond en ook nog eens drie punten verloor, mag een schrale troost zijn.
Wat dat Franstalig Onderwijs betreft was er trouwens ook een discussie over het feit dat men daar de vakanties heeft gewijzigd, waardoor men o.a. de Paasvakantie heeft verschoven naar de maand mei en de grote vakantie twee weken heeft ingekort. Voor ouders en leraren uit Brussel en de Rand schept dat grote problemen voor o.a. de familievakanties. Als het hen een troost mag wezen: het wordt nóg erger; want ondertussen heeft men daar ook beslist dat vanaf 2027 het Nederlands in de Franstalige scholen verplicht zal worden. Niet meer dan logisch, zou men denken, maar heel wat leraren Nederlands zien dat in het Franstalig onderwijs niet zitten en dreigen over te stappen naar het Vlaams Onderwijs, waar ze met open armen zullen ontvangen worden, waar ook daaraan heeft men een tekort.
En zo blijft dit België een voorbeeld van hoe het niet moet en bij uitstek het land dat men niet meer zou uitvinden als het niet bestond…
Zoals ik reeds meldde in mijn blog van 28 dezer ('Kaaiman Ai') had ik een probleem met Microsoft die mij een wachtwoord vroeg dat ik niet had (en niet eens wist dat het bestond) en kon ik dat niet meteen oplossen omdat mijn nieuwe systeembeheerder, een gepensioneerde leraar, met Pinksterverlof was. De man is ondertussen geweest, heeft alles netjes opgelost en zo kan ik vanaf morgen weer verder. Op naar 2024!
Het is inderdaad, zoals lezeres Annie schrijft, niet realistisch dat Brussel bij Vlaanderen zou blijven. Maar dat wil de overgrote meerderheid van de Brusselaars zelf ook niet, want – onder de voorwaarden die ik gesteld heb - verspelen ze dan honderden mandaten in zowel de stad, het gewest als in die federatie met Wallonië. Het zijn trouwens meer de Brusselaars, niet de Walen, die die Fédération willen behouden,
Toevallig vertelde men gisteren in de journaals dat steeds meer Brusselaars naar Vlaams-Brabant uitwijken en dat de meerderheid van hen Vlamingen zijn.
Dat ik ze ervoor zou willen laten stemmen, is gewoon om te vermijden dat ze er straks spijt van zouden krijgen als ze zullen zien hoe het verkeerd zal lopen. Het zal dan hun eigen fout zijn, niet die van ons.
Tenslotte moet wel gezegd, dat Brussel nog steeds een stukje van de Belgische staatsschuld mee betaalt (zo’n 10%). Wallonië geen cent!
Paarsgroen+ is al volop in verkiezingsmodus, waarom zouden wij het dan ook niet zijn? Ik herhaal hier even wat ons, Vlamingen, te doen staat tegen de verkiezingen van 2024.
Fase 1
Als de Vlaamsnationalisten de meerderheid halen in het eigen parlement moeten ze de soevereiniteit uitroepen, t.t.z. Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied.
Fase 2
Er moet een gesprek komen tussen vier gewesten: Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Duitstalige Oostkantons, waarbij beslist zal worden wat we nog samen gaan doen. In principe zal dat nog alleen Defensie en Buitenlandse Zaken zijn. Al de rest wordt gewestelijk, inbegrepen de Noordzee (en niet alleen het strand) en de faciliteitengemeenten, die worden afgeschaft.
Fase 3
Elk gewest wordt verantwoordelijk voor zijn eigen budget en begroting en zal de tering naar zijn nering moeten zetten. Het zal niet meer zo zijn dat Vlaanderen elders zal moeten bijpassen. Wie het budget en/of de begroting niet onder controle krijgt, wende zich tot Europa en zal dan een Griekenland-parcours moeten afleggen.
De gewesten zullen ook akkoorden moeten kunnen afsluiten over de huidige landgrenzen heen. Bv Vlaanderen met Nederland en Wallonië met het Groot Hertogdom Luxemburg.
Fase 4
De Brusselaars zullen kunnen kiezen om een onafhankelijk gewest te zijn of aan te sluiten bij Vlaanderen. In dat laatste geval wordt het huidige Brussels gewest opgedoekt, evenals de Fédération Bruxelles-Wallonie en blijft er nog één gemeente Brussels over, met één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad en één OCMW. De huidige andere 18 gemeenten krijgen dan een districtsraad, zoals bv in Antwerpen al het geval is.
En Brussels Airport wordt Zaventem.
Als Brussel een eigen gewest blijft, zal de stad niet langer de hoofdstad van Vlaanderen zijn en verhuist de Vlaamse regering naar Antwerpen. De Vlaamse Brusselaars zullen nog wel vanuit Vlaanderen gesteund worden, op gebied van Cultuur en Onderwijs. Dat zal niets nieuws zijn, want dat gebeurt nu ook al.
Fase 5
De inwoners van de Oostkantons zullen ook kunnen kiezen: aansluiten bij Wallonië, bij het Groot Hertogdom of bij Duitsland.
‘Is dit Ai (Artificiële intelligentie) of is erover nagedacht’, was een bedenking die ik maakte bij mijn eerste blog erover. Het was even schrikken toen ik in de laatste weekeindeditie van De Tijd opnieuw een column te zien kreeg van Koen Meulenaere, alias Kaaiman, de satiricus die zijn soms bijtende columns eerst kwijt raakte bij Knack, maar daarna, samen met Ril Van Cauwelaert, overstapte naar De Tijd. Ergens vorig jaar ging Koen met pensioen en stopte hij ermee, tot spijt van velen en jolijt van een aantal politiekers en advocaten die hij regelmatig over de hekel haalde.
Kaaiman komt echter niet echt terug. De column van dit weekeinde was nl gemaakt via Ai, oftewel kunstmatige intelligentie. Het was gebeurd met toestemming van Meulenaere zolang hij er zelf niets voor moest doen en de eventuele dagvaardigingen ook voor artificiële auteur waren.
Het resultaat van dit alles gaf me wel gedeeltelijk gelijk. Complexiteit en echtheid van creativiteit blijken niet zomaar te automatiseren te zijn. Mission failed, tenminste om het te kunnen publiceren in De Tijd, die al bij toch de meest objectieve Vlaamse krant blijft.
--
En dan nog dit: het zou kunnen dat er morgen geen ‘Strijden eeuwig’ zal zijn, dit o.w.v. enkele PC-probleempjes die mijn nieuwe systeembeheerder pas dinsdag hopelijk zal oplossen. De man is enkele dagen met verlof.
Zoals ik reeds schreef in mijn vorige blog, zal Alexander De Croo gegarandeerd misbruik maken van het feit dat België van 1 januari tot 30 juni van volgend jaar voorzitter wordt van de Raad van de E.U. We zitten dan nl in volle verkiezingsstrijd en Crootje zal geen gelegenheid laten voorbijgaan om zich te profileren, zoals hij ook al gedaan heeft tijdens de terugkeer van Olivier Vandecasteele. Voor de Vlaamsnationalisten van zowel N-VA als VB zal het er dan op aankomen om in dezelfde periodes uitgebreid te reageren en heel Europa te laten zien wat er in dit landje zoal misgelopen is, o.m. met de medewerking van de partij van onze premier met Europese ambities en het initiatief niet te laten aan de traditionele partijen.
De onderwerpen daartoe zijn legio: de hoge fiscale druk, de zwakke begroting, de ontspoorde overheidsuitgaven en de gebrekkige concurrentiekracht. De achteruitstelling van Vlaanderen op alle gebied, uitgerekend de regio waar nog echt gewerkt wordt, maar waar Crootje’s regering geen meerderheid heeft..
Vlaanderen krijgt de eerste zes maanden van volgend jaar, uitgerekend in de verkiezingsstrijd, de kans om eindelijk eens alles wat hier fout gaat op een rijtje te zetten ten aanzien van heel Europa. Een kans die we niet mogen laten voorbijgaan.
Het is niet alleen Groen dat wegdeemstert in de Vlaamse politiek, Open VLD doet het al niet veel beter. De partij is in de laatste drie peilingen onder de 10% gezakt en niets laat vermoeden dat het zal beteren. De zgz ‘kanseliersbonus’ die ze dacht te hebben met de aanstelling van Crootje als premier, is er niet gekomen. Die laatste probeert zich nu eerder in het buitenland te laten opmerken in de hoop na de Europese verkiezingen van 2024 eventueel onze nationale Charel te kunnen opvolgen en zal zeker trachten misbruik te maken van het feit dat België de eerste zes maanden van 2024 voorzitter zal zijn van de E.U. om zich te profileren. Hij vergeet daarbij dat Open VLD door haar afgenomen politiek gewicht straks niet op de eerste rij zal staan wanneer de Europese mandaten zullen worden uitgedeeld. De partij heeft dat in de eerste plaats aan zichzelf te danken, want is mee verantwoordelijk voor alles wat de laatste 25 jaar is fout gelopen in een land waar ze heel die tijd mee heeft geregeerd.
--
En dan nog dit: Olivier Vandecasteele is veilig en wel terug in het land. Gelukkig maar voor hem. Ik ga daar voorlopig geen verdere commentaar op geven, tenzij dat ik nog altijd met de vraag zit die ik al eens gesteld heb: ‘Wat gaat een NGO van bij ons zoeken in een schurkenstaat zoals Iran?’. Ik heb al heel wat Tv-journaals afgezapt, maar daarop geen antwoord gekregen…
Kamerlid Kristof Calvo (Groen) stopt in 2024 met de nationale politiek. Dat meldde hij zelf op de sociale media. Calvo was tot 2021 bijna 7 jaar lang fractieleider van de groenen in de Kamer. Het is geen verrassing, sinds de partij (zeg maar ‘Almaci’) hem over het hoofd had gezien bij het tot stand komen van Paarsgroen+ en de hem beloofde ministerpost zag gaan naar Petra De Sutter. Hij zou wel lokaal in Mechelen politiek actief blijven. Eerder kondigden al 5 andere groene verkozenen aan er ofwel mee te stoppen, ofwel een stapje terug te zetten.
Het gaat niet goed met onze Groentjes nu hun partij op de zevende en laatste plaats blijft hangen in de laatste peilingen en ze straks misschien een herhaling meemaakt van het avontuur van Agalev met de eerste regering Verhofstadt toen die onder de kiesdrempel zakte, iets waarover ik het al eens gehad heb. In Wallonië surft Ecolo nog mee op de linkse golven van PS en de communisten van de PTB, maar in Vlaanderen is de partij synoniem geworden met het vooruitzicht naar nog duurder leven en dat slikt de hardwerkende Vlaming niet meer. Daar komt nog bij dat Groen nu wel twee voorzitters heeft – ook al geen eigen initiatief, maar afgekeken van Ecolo – maar dat die weinig voorstellen en eerder amateuristisch overkomen. Het vertrek van Calvo zal dat beeld nog versterken
Er was dezer dagen nogal wat heibel, omdat Wegen & Verkeer begonnen was met op nieuwe wegwijzers in Antwerpen de richting naar Luik aan te geven in het Frans, ‘Liège’ dus. Dit zou tegen de taalwetgeving zijn en Vlaams minister Peeters heeft moeten toegeven dat dit niet kan en weer zal worden aangepast.
Het lijkt een futiliteit, maar is in feite weer een zoveelste discriminatie, waarbij Vlamingen verondersteld worden Frans te kennen en het omgekeerde in Wallonië niet gebeurt. Maar er is meer.
Daar waar de meeste Vlamingen met ‘Liège’ geen probleem zullen hebben, geldt dat niet voor buitenlanders die die richting uitrijden, in de eerste plaats Nederlanders, die allemaal vrij goed Engels kennen, in het Duits hun plan kunnen trekken, maar meestal Frans-onmondig zijn. Ik weet dat nog van mijn tijd bij de ITS-pechdienst van DAF, toen Nederlandse truckers die richting Luik reden, opeens die wegwijzers kwijt geraakten, daar ze niet wisten wat Liège betekende. Datzelfde geldt ook voor de vele andere buitenlandse chauffeurs, in de eerste plaats truckers, die als tweede taal Engels of Duits hebben, maar zelden Frans en daar zijn er tegenwoordig nogal wat die ons land als transitland gebruiken. Dat kan leiden tot vergissingen bij het maneuvreren en/of afdraaien en tot verkeersonveiligheid.
Vlaanderen heeft het Vlaams gewest. Wallonië heeft niet alleen het Waals gewest, maar ook de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’. Dat betekent nog wel niet het dubbel aantal politiek benoemden, maar toch een pak meer, zeker in verhouding tot het aantal inwoners. Brussel heeft de stad, het Brussels gewest én die Fédération, wat maakt dat het nóg meer politiek benoemden heeft en waarschijnlijk – zeker in verhouding tot het aantal inwoners – het dubbel aantal politiek benoemden van Vlaanderen. Dat zou niet zo erg zijn, mocht ieder van die drie gewesten de kosten van die benoemingen zelf betalen. Die worden officieel betaald door België, maar in werkelijkheid door Vlaanderen, dat een hogere werkzaamheidsgraad, een betere economie en een hogere export heeft.
Aan die kromme situatie kan alleen iets gedaan worden als – hopelijk na de volgende verkiezingen – elke regio verantwoordelijk wordt voor zijn eigen kosten, dat men een definitief einde maakt aan de willekeurige transfers en alle uitzonderingen en achterpoortjes, waarvan België het monopolie lijkt te hebben (‘Only in Belgium’). En als Wallonië en Brussel daarmee niet akkoord zouden gaan of zelfs met Vlaanderen daarover niet meer zouden willen praten (omdat bv het Vlaams Belang er bij betrokken zou worden), dan houdt het op met dit België en moet er naar een oplossing gezocht worden zoals die met Tsjecho-Slowakije, op een vreedzame manier. Vlaanderen heeft evenveel, misschien zelfs meer recht op onafhankelijkheid dan Tsjechië, Slowakije en de ex-Joegoslavië-landen.
‘Een ezel stoot geen tweemaal aan dezelfde steen’, gaat het gezegde. Bart De Wever riskeert zich straks voor de vierde keer te stoten aan het probleem van de Vlaamse onafhankelijkheid, nochtans het eerste programmapunt van zijn eigen partij.
Bij het tot stand komen van de van Zweedse coalitie zette hij het communautaire voor vier jaar in de frigo. Toen het fout liep met Marrakech, stapte zijn partij uit de regering Michel, hopende op nieuwe verkiezingen met als inzet de Immigratie. Dat mislukte omdat Michel gewoon doorging met een minderheidsregering in Lopende Zaken, gedoogd door socialisten en Groenen. Toen Michel naar Europa vertrok, werd hij vervangen door Sophie Wilmès die verder omhoog bleef vallen door gebrek aan gewicht. Bij de volgende verkiezingen had de N-VA een kwart van haar kiezers verloren en werd ze federaal buiten spel gezet. Regionaal nam ze er Open-VLD en CD&V bij, om vast te stellen dat die partijen ook in de zgz Vivaldi regering waren gestapt, een regering zonder meerderheid in Vlaanderen.
Volgens de laatste drie peilingen blijft het Vlaams Belang de grootste partij van Vlaanderen. Als een meerderheid van bijna 60% van de N-VA-kiezers – zoals bleek uit ‘De Stemming’ - bij haar besluit zou blijven met het VB samen te werken mochten beide partijen samen een meerderheid halen in het Vlaamse parlement, dan kan men zich afvragen wat Bart bezielt om dit zomaar naast zich neer te leggen en verder te gaan met de socio’s. Hemzelf zal dat weinig uitmaken, hij heeft ondertussen een abonnement op het Antwerps ‘schoon verdiep. ‘Eerst oompje en dan oompje’s kinderen’, zoals dat andere gezegde gaat
Ondertussen blijft ons mateke maar zeggen dat een samengaan van de N-VA met het VB het einde van onze welvaart zal betekenen. Hij heeft daar geen enkel bewijs voor, want die formule is nog nooit uitgeprobeerd. Dit in tegenstelling tot zowat alle andere formules die er wél geweest zijn, die bewezen hebben niet te werken en die ervoor zorgen dat ons land zowat de grootste schulden van heel Europa heeft.
Waarschijnlijk bedoelt King Connah met het einde van de welvaart die van België, waarvan hij het beste land van de wereld wil maken, niet die van Vlaanderen en wil hij die huidige op schulden bestaande welvaart laten voortduren zolang Vlaanderen de rekening kan blijven betalen.
Zolang de Vlaamse socialisten moeten rekenen op de PS om mee te kunnen blijven spelen op federaal niveau, ongeacht enkele procenten meer of minder in de peilingen, zullen ze ondergeschikt blijven aan de willekeur van Magnette & Co en zal er voor Vlaanderen niets anders op zitten dan de Belgische schulden te blijven betalen. 12 miljard euro per jaar. De helft via de Sociale Zekerheid omdat de Vlaamse werkzaamheidsgraad nu eenmaal 15% hoger blijft dan de francofone, de andere helft voor het afbetalen van de Belgische staatsschuld, voor 90% door Vlaanderen, 10% door Brussel en 0 (nul)% door Wallonië dat door links mismeesterd wordt tot een nieuwe DDR.
