In deze rubriek heb ik het er al meermaals over gehad dat een soevereiniteitsverklaring van het Vlaams parlement de eerste stap naar Vlaamse autonomie moet worden. Dat principe werd ook bevestigd op het communautair congres van het Vlaams Belang van 11 juni ll.
Hoe dat juist zijn beslag moet krijgen en waarom dat een hele legislatuur moet duren – iets dat ook al eens gesteld werd door Gerolf Annemans - is voor velen nog koffiedik kijken. Een duidelijker uitleg kregen we in ’t Pallieterke van 15 dezer van Klaas Slootmans, Vlaams Parlementslid voor het VB en zondag voorzitter van bovenvermeld congres.
Volgens Slootmans is die soevereiniteitsverklaring nodig om Vlaanderen formeel uit de Belgische rechtsorde te laten stappen. Dat wordt dan het startschot van onderhandelingen met de Frans- en Duitstaligen over de boedelscheiding, onderhandelingen die dus moeten resulteren in scheidingsakkoorden en de ondertekening van een scheidingsverdrag. Vervolgens zal het Vlaams Parlement zich onafhankelijk verklaren en een aanvraag indienen om toe te treden tot internationale instellingen zoals de E.U., de Verenigde Naties en de NAVO.
Uit berekeningen van Lode Vereeck en andere professoren blijkt dat het Vlaamse aandeel in de Belgische staatsschuld al is afbetaald in … 1996! Toch hebben we geen belang bij een failliet Wallonië, dat hoe dan ook ons buurland blijft. We zullen dus nog even gul moeten blijven, maar onze steun zal dan wel eenmalig zijn en op onze voorwaarden.
Om Catalaanse toestanden te vermijden moet Vlaanderen zich ook wenden tot het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) dat regio’s de mogelijkheid geeft hun onafhankelijkheid na te streven en te bewerkstelligen, zolang het proces zich op een democratische en geweldloze manier voltrekt. Zoals ik zelf reeds meermaals stelde vormen wij, Vlamingen, een meerderheid in België, terwijl de Catalanen slechts 5/6% uitmaken van de Spaanse bevolking en Catalonië slechts één regio is op een totaal van zeventien deelstaten..
In De Afspraak op vrijdagavond vertelde Jan Pasbon dat de eerste voorwaarde voor een onafhankelijk Vlaanderen is dat je daarvoor een meerderheid moet hebben. Daarin heeft de man voor één keer gelijk en dat is de reden waarom N-VA én Vlaams Belang, als ze bij de gewestelijke verkiezingen in 2024 samen een meerderheid zouden hebben in het eigen parlement, die ook zouden gebruiken. Zolang Jans partij echter weigert met het VB samen te werken en de bijna 60% van de eigen kiezers die in de laatste peiling (de ‘Stemming’) wél wilde samenwerken vergeet, kunnen we niets anders dan álle Vlamingen, tot welke gezindheid ze ook behoren, zelfs die van de traditionele partijen, aan te raden tenminste regionaal VB te stemmen. Als wij nl in 2024 geen Vlaamsnationale meerderheid in het eigen gewestelijk parlement behalen, zitten we weer vast voor vijf jaar Vivaldi of iets dergelijks, een gedrocht zonder meerderheid in Vlaanderen die nu al niet in staat is de bestaande problemen i.v.m. de hervorming van de pensioenen, de arbeidsmarkt, de financiën en de belastingen op te lossen. Met een begrotingstekort van 5,5% in 2028 (goed voor 37 miljard euro) zal het helemaal niet meer lukken. Met de kiesdrempel in het vizier doen álle traditionele Vlaamse partijen (Vooruit inbegrepen*) er best aan eraan mee doen als ze dat nog zouden kunnen.
--
*Dat ons mateke gestoord is, was voor mij geen nieuws. Het was ook de reden waarom ik hem ‘mateke’ bleef noemen. Nu we met zijn allen hebben kunnen vaststellen dat zijn moeke hem moest komen verdedigen, wordt dat beeld nog verstevigd. Of deed die dat alleen maar als tegenprestatie omdat ze recentelijk voorzitter van het socialistisch ziekenfonds is mogen worden?
Er waren al enkele geruchten dat ons mateke, via zijn advocaten (mv), enkele artikels met ‘insinuaties in de sfeer van het strafrecht’ over hem offline had laten halen, maar dat zijn zaken die iedereen kan meemaken en overal kunnen gebeuren. Bij ons mateke gebeurt echter niets zomaar en de brave ‘man’ kwam tenslotte zelf met een straf verhaal in de media, waarbij hij toegaf biseksueel te zijn. Van maatje tot mietje. Of wordt het ‘mezzo’?. Zo iets tussen macho en micro. Feit is dat hijzelf geen interview gaf, maar met een vooraf opgenomen filmpje voor de dag is gekomen waarbij hij uit de kast komt en zegt voor beide geslachten iets te voelen. Zoiets is ieders eigen zaak. Er verandert echter wel iets als je voorzitter bent van een politieke partij, die bijna de hele tijd zijn mening over alles en nog wat kwijt wil via het Internet.
Nu moet men de dag van vandaag van niets meer verschieten. Alles lijkt te kunnen, al blijft zand knopen moeilijk. De vraag is maar in hoever Mateke’s enthousiaste kaviaarsocialisten hem ook op dat gebied gaan volgen. Dit is m.i. toch iets van een heel andere dimensie dan ‘leef rechts, denk links’.
E.e.a. doet denken aan Steve Stevaert, die andere voorzitter van de Vlaamse socialisten die destijds ophef maakte tot hij er zelf aan ten onder ging. Die werd door toenmalig hoofdredacteur van De Morgen, Yves Desmedt’ zelfs ‘God’ genoemd. Zover zal het met ons mateke niet komen, al vraag ik me wel eens af wat de échte Vlaamse socialist in de straat daar tegenwoordig van denkt.
10 van de 37 liberale burgemeesters die Vlaanderen momenteel ‘rijk’ is, blijken nu al beslist te hebben bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen, in het najaar van 2024, om de naam van hun partij om te ruilen voor een lokale naam (‘Lijst van de burgmeester’ bv). Nog eens 9 liberale burgemeesters overwegen hetzelfde te doen en houden daarover interne gesprekken. Onder die negen zelfs die van Brakel, de gemeente van de familie De Croo, waar hun ‘Alexandre’ hoopte op de zgz ‘kanseliersbonus’ die de partij bij de volgende federale verkiezingen een extra 3% zou opleveren. Ze geloven er zelf niet meer in, zelfs niet meer in gemeenten waar liberale familieclans al generaties de plak zwaaien. De Verhofstadts, de De Guchten, de Declercqs, de Lachaerts en nu ook de Decroos. Door een verleden van verbroken beloften, van Verhofstadt tot en met Lachaert, heeft Open VLD nieuwe gezichten nodig, zeker nu ook Bart Tommelein al een kartelafspraak heeft gemaakt in Oostende. Bart Somers, nota bene: ex-Volksunie*, is straks de laatste der blauwe Mohikanen die nog wat geloofwaardig overkomt.
--
*Ex-Volksunie is trouwens ook geen garantie meer. Zie maar naar Sven Gatz, ooit Volksunie, nu Brussels liberaal minister, die de Vlaamsnationalisten nog ‘gespuis’ mag noemen…
In mijn vorige blog had ik al even terloops over Machiavelli, waarmee – volgens mij – Poetin wel enigszins te vergelijken is. Niet alleen Poetin trouwens, feitelijk nog veel meer Berlusconi, die deze week overleed op 86-jarige leeftijd. Voor mij; die negen jaar in Italië woonde, was de man een echte Italiaan, onberekenbaar maar steeds vriendelijk en goedlachs, waardoor hij met veel wegkwam.
Silvio Berlusconi maakte het in de politiek doordat hij zijn eigen media had – o.m. het eerste privé Tv-kanaal in Italië - die in zijn tijd nog niet zoveel last hadden van de (a)sociale media. Zijn opvolger op rechts, Matteo Salvini, zou het dan weer waarmaken via die nieuwe media, zoals bij ons ook Tom Van Grieken. Wie wil overleven moet zich aanpassen, ook in de politiek.
Berlusconi was trouwens niet alleen een politiek overlever. Hij had enkele jaren geleden al een hartoperatie ondergaan, genas van prostaatkanker, had al jaren een pacemaker en bezweek tenslotte aan leukemie, op zijn 86ste..Hij gaf zijn nieuwe partij de naam van de nationale Italiaanse voetbalkreet ‘Forza Italia’ en maakte een eind aan wanbeheer van de traditionele partijen in het naoorlogse vaderland. Dat bezorgde hem viermaal de verkiezingsoverwinning en de voorlopig langste termijn als Italiaans regeringsleider.
En, ja, daar waren ook nog zijn ‘bunga bunga’ feestjes, maar wie kijkt daar nog van op ?
Sterk verhaal uit The Economist van het weekeinde: ‘Vera Nikolaeva Putina is gestorven, 97 jaar oud’.
Vera wie? Wel volgens haarzelf was zij Vladimir Poetins echte, natuurlijke moeder. Zij maakte die claim toen zij 73 was en hem zag op Tv. Kort daarna kreeg zij het bezoek van de KGB, de Russische Geheime Dienst; die alle eventueel bezwarende foto’s meenam en haar vertelde er niet meer over te praten. Dat deed ze echter wel in 2003, toen ze haar verhaal kwijt kon aan Ineke Smits, een Nederlandse filmregisseur.
Volgens dat verhaal zou Vladimir Poetin, de huidige tsaar aller Russen, het resultaat geweest zijn van een verhouding van boven vernoemde Vera met een student aan de hogeschool waar ze studeerde. Die heette Platon Privalov en aan de verhouding maakte Vera al snel een einde, toen bleek dat de man al getrouwd was. Maar ondertussen was ze wel in verwachting van een jongen die ze ‘Vova’ zou noemen. Vera, een Russin die in een verlaten boerengat woonde aan de Kuna-rivier in, nota bene: Georgië , trouwde daarna met een Georgische militair, die ‘Vova’ wel aanvaardde, maar er niet naar omkeek. Het eindigde ermee dat Vera hem naar haar ouders stuurde, maar die waren oud en ziek en zonden de jongen op hun beurt naar een militaire kostschool. Via die school kwam de knaap terecht bij een familie Poetin en bij de Geheime Dienst in St. Petersburg, toen nog Leningrad.
Van bovenstaand verhaal is niets terug te vinden in de officiële geschiedschrijving, al valt wel op dat de huidige president nooit iets verteld heeft over de eerste 10 jaren van zijn leven... Men heeft het wel over de pleegouders, die ondertussen ook gestorven zouden zijn en evenmin iets ter zake zouden hebben gezegd…
--
Kortom, als zo’n verhaal (met foto) in een roddelblad zou komen of verteld worden door een influencer à la Acid, kon men er eens mee lachen. The Economist hoort daar echter niet bij. Het is het meest verkochte economisch-politiek weekblad ter wereld met een oplage van één miljoen exemplaren.
Het blijft dus mogelijk dat Vladimir Poetin ook een Georgiër van afkomst is, net zoals Stalin én daarenboven een onwettig kind, net zoals Leonardo da Vinci, met wie hij echter niét te vergelijken is. Eerder met diens tijd- en streekgenoot Machiavelli (‘Il Principe’. Het doel wettigt de middelen)…
Het Vlaams Belang hield zondag haar Communautair Congres, waarop ze stelde dat, als ze als eerste uit de bus zou komen bij de verkiezingen van volgend jaar – wat nog altijd waarschijnlijk blijft – ze mee wil spelen in de Vlaamse regering. Die krijgt dan als eerste taak een soevereiniteitsverklaring af te leggen, zoals voorzien in de Senelle-doctrine, waarna ze een gesprek wil aangaan met de francofonen. Dat gesprek zou dan tegen de volgende verkiezingen, in 2029, moeten uitmonden in een confederaal België, waarin de gewesten zullen hebben uitgemaakt wat ze nog samen zullen doen en wat niet. Die gewesten zullen dan wel zelf verantwoordelijk worden voor hun eigen budget en begroting. Gedaan dus met de transfers.
Alles zal afhangen van de houding van de N-VA in het algemeen en Bart De Wever in het bijzonder. Kans op slagen zal er alleen zijn als het VB incontournable wordt, m.a.w. zo groot dat er zonder haar geen nieuwe Vlaamse regering zal kunnen worden gevormd, tenzij de N-VA ze zou vormen met alle overige partijen, Groenen en communisten inbegrepen.
--
In de marge van bovenstaande zijn er ook nogal wat die beweren dat Europa Vlaanderen geen onafhankelijkheid zal gunnen en dan verwijst men naar de Catalanen, de Schotten, de Bretoenen, de Basken en de Zuid-Tirolers, maar men vergeet daarbij telkens dat deze volkeren minderheden zijn in het land waarin ze zich nu bevinden. Vlamingen zijn in België niet alleen een meerderheid van 60%, maar beheren minstens 70% van de economie en meer dan 80% van de export. Om nog te zwijgen over de werkzaamheidsgraad van 80% die Vlaanderen hier en daar al bereikt heeft (o.m. in Oost-Vlaanderen) en tegen 2030 helemaal zal hebben, t.o.v. geen 70% voor de rest van wat nu nog België heet.
Voor de Vlaamse onafhankelijkheid moet men niet verwijzen naar de Schotten of Catalanen, maar eerder naar de Tsjechen, de Slovaken, de Slovenen en de Kroaten, die wél hun onafhankelijkheid kregen en waarvoor wij, Vlamingen, niet onder moeten doen.
De Belgische economie zou beter stand gehouden hebben t.o.v. de diverse crisissen dan die van de buurlanden. Dat is te danken aan enkele ingebouwde schokdempers zoals bv de automatische loonindexering, punt één van mijn lijst ‘Only in Belgium’.
Heb ik het dan verkeerd voor? Helemaal niet, want bovenstaande was alleen mogelijk door massale staatsinterventies en die gebeurden (en gebeuren nog altijd) met geleend geld. De staat wordt er steeds armer door en dat gaan we in de toekomst dubbel en dik moeten betalen via de afbetaling van de staatsschuld.
Wij leven momenteel in wat we een ‘gele hesjes samenleving’ zouden kunnen noemen. Bij ieder probleem dat zich stelt, komt men – meestal via een oproep in de (a)sociale media – de straat op en vraagt men de overheid voor compensaties. Eind dit jaar loopt echter de vrijstelling op het halen van de Europese begrotingsregels af. Voor België wordt het dan code rood en dat net vóór de verkiezingen.
De volgende generaties dreigen zich blauw te zullen moeten betalen voor de schulden die nu gemaakt worden. ‘Ná ons de zondvloed’.
Volgens de laatste peiling van Het Laatste Nieuws en VTM zakt Open VLD, uitgerekend de partij waarop deze media steunen, naar haar laagste peil ooit. Van de 13,5% van de laatste verkiezingen over de 9,2% van de vorige peiling, blijft Open VLD nu steken op 8,3% en begint zo stilaan de kiesdrempel in het zicht te komen.
Al bij al verdient de partij niet beter. Ze heeft 25 jaar lang in alle regeringen gezeten, is daardoor mede verantwoordelijk voor zowat alles wat er misloopt in dit landje en heeft ze zich bijna letterlijk dood geregeerd. De zgz ‘kanseliersbonus’ waarop ze zou kunnen rekenen hebben, blijkt een vergiftigd geschenk te zijn geweest in een centrumlinkse regering met zeven partijen, waarbij Open VLD dan nog de kleinste is. Iedereen die wat kent van politiek weet dat die bonus drie zaken betekent: toegeven, toegeven en toegeven. Dat de partij niet meer geloofwaardig was, wist men al met Verhofstadt – de man die sneller loog dan zijn schaduw - maar Lachaert heeft daar nog een dimensie aan toegevoegd toen ook hij zijn woord niet hield tegenover zijn eigen blauwe achterban en koos voor paarsgroen nadat hij paarsgeel beloofd had om toch maar partijvoorzitter te kunnen worden. Vertrouwen is iets dat men verdient door te doen wat men zegt en dat schijnt men bij Open VLD nog steeds niet begrepen te hebben.
--
Rekening houdend met de klassieke 3% tolerantiemarge, verandert er voor de andere partijen weinig: een procentje minder of een procentje meer. Het VB blijft de grootste partij in Vlaanderen en samen met de N-VA kunnen de Vlaamsnationalisten blijven hopen op een volstrekte meerderheid in het eigen parlement in 2024.
Ik heb zopas mijn belastingformulieren ingevuld, maar ik kreeg ze vandaag alweer terug. Ik had het blijkbaar niet goed gedaan. Ik had een fout opgegeven bij de rubriek “personen die van u afhankelijk zijn”. Ik had aangegeven:
- 110.000 illegalen,
- 11.000 gevangenen,
- 40.000 overwegend Erdogan-Turken.
- 621.823 overwegend Waalse werklozen,
- 60 ministers met aanhang, met wachtgeld vertrokken ministers en staatssecretarissen,
- 1 ex-koning en -koningin, 1 koning en zijn vrouw, prinsen en prinsessen.
- De inwoners van Griekenland, Ierland, Portugal, Malta en Spanje.
--
Ze schreven me, dat het niet acceptabel is, maar …..
Recentelijk kwam – nota bene via een onderzoek door de RTBf – aan het licht dat er jaarlijks zo’n 800.000 euro via een Parijse organisatie naar Franstalige organisaties in Vlaanderen wordt doorgesluisd. Wat onze francofonen wettelijk gesproken hier niet mogen doen, doen ze heimelijk via een omweggetje. Het enige positieve daaraan is dat ze het zelf betalen en dat Vlaanderen er niet voor moet opdraaien zoals dat meestal wél gebeurt. Al is hiermee niets onwettelijks gebeurt, toch is het de zoveelste keer dat onze francofonen de Belgische wetten omzeilen, wanneer het hen uitkomt. Over die francofone demarche las ik trouwens nog een passende uitspraak in Onaf, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB): ‘Ce qui est à moi, est à moi; ce qui est à toi, est à nous’ (Wat van mij is, is van mij; wat van u is, is van ons).
Federale loyauteit blijft ook in 2023 nog steeds een éénrichtingsbegrip in dit land.
--
En dan nog dit: de breuk in de stuwdam en de overstromingen die er het gevolg van zijn, hadden een momentum kunnen zijn om die waanzin in Oekraïne een halt toe te roepen en misschien zelfs Poetin een reden te geven om met wat minder gezichtsverlies er een einde aan te maken. Geen enkele internationale hulpverlening kan daar naartoe als die oorlog niet ophoudt, maar voorlopig ziet het er niet naar uit dat er iets gaat veranderen…
Wij maken regelmatig ons beklag over Europa in het algemeen en de E.U. in het bijzonder. In De Standaard van vorig weekeinde verscheen daarover een interessant artikel van de Amerikaanse schrijver Robert Kaplan (70), een van de meest gerenommeerde experts in internationale strategie en veiligheid. Europa noemt hij een belegerd continent dat niet alleen moet afrekenen met de Russische agressie maar ook met enorme uitdagingen vanuit het Zuiden. Dat dit zo moeilijk lijkt, komt doordat de E.U. een bureaucratisch vehikel zonder bezieling is, waarin de lidstaten steeds meer soevereiniteit van zich afschuiven, maar er niet in slagen een levendige atmosfeer te scheppen.
Dat de USA steeds meer gefascineerd zijn door China is, volgens hem, omdat het een rivaal is zoals ze er nog nooit een hebben gehad. Het land lijkt de rol van de Sovjet Unie te hebben overgenomen. Maar de Sovjets hadden alleen maar kernwapens en een ruimteprogramma, meer niet. Dat terwijl China een grootmacht is met alles erop en eraan, het volledige spectrum aan economische, militaire en diplomatieke hefbomen.
Als puntje bij paaltje komt, telt dit Europa niet meer mee. Om even bij stil te staan.
Decroo is gevallen! Niet zijn regering, maar de man zelf. Op zijn hoofd nog wel. Gelukkig droeg hij een helm en had hij zijn zoon bij zich die onmiddellijk de hulpdiensten verwittigde. Dat laatste was nodig, want pa was even buiten westen. Het is allemaal nog goed afgelopen, zodat de rest van het politieke leven zijn verdere gang kan gaan voor zover zoiets mogelijk is in dit ingewikkelde land. Het zou wat geweest zijn, was het erger geweest…
--
Wie vorige week ook in het nieuws kwam, was voetballer Eden Hazard, wiens contract bij Real Madrid werd opgezegd, een jaar eerder dan voorzien. De aankoop van Hazard was, bij mijn weten, de duurste ooit in het Europese voetbal, zo’n 115 miljoen euro, met daarbovenop een jaarlijks loon van 15 miljoen voor de tijd die Hazard het grootste deel van zijn tijd heeft doorgebracht op de bank. Daarmee werd hij de duurste bankzitter ooit. Dat is zijn schuld niet, wel het gevolg van hardnekkige kwetsuren, maar geeft toch aan dat profvoetbal, zoals ook andere topsporten, nog weinig met sport te maken heeft, maar des te meer met geld. Antwerp heeft het ook alleen maar kunnen halen dank zij de miljoenen van de sponsor.
Of Hazard ooit nog ergens aan de bak zal komen, is twijfelachtig, ook al is hij nog maar 32. Wie gaat die man nog miljoenen geven met het risico dat hij daarna niet spelen kan?
Het lijken hectische tijden waarin zowat niemand nog tevreden is. Toch moet het leven verder. Voor de Belgische politiek betekent dat tot de nationale feestdag van 21 juli, wanneer de federale regering toch e.e.a. zal moeten komen uitleggen.
Om te beginnen is er het dossier van de kerncentrales waarover nog steeds geen definitief akkoord is met Engie, waardoor we in de winter van 2025/26 nog steeds een black-out riskeren. Verder zijn er de fiscale- en de pensioenhervormingen. Dit alles gebeurt in soort pre-campagnemodus, waarbij heel wat beslissingen zouden kunnen genomen worden met 2024 in het achterhoofd. Opletten blijft de boodschap, zeker als men weet dat het bruto binnenlands product (bbp) in Vlaanderen 28% hoger ligt dan in Wallonië, een situatie die al bestaat sinds de eeuwwisseling en het er niet naar uitziet dat er verbetering in zal komen, zolang Wallonië een werkzaamheidsgraad zal hebben die zo’n 15% onder de Vlaamse zal blijven, zal Vlaanderen de rekening mogen blijven betalen.
I.v.m. bovenstaande kom ik ook nog even terug op de uitspraak van ons mateke, die van België ‘ het beste land van de wereld’ wil maken. Van België, niet van Vlaanderen, omdat hij dan weer niet zo dom is te geloven dat zoiets – mocht het mogelijk zijn – alleen kan als Vlaanderen zijn welvaart blijft afstaan. Dat zijn ‘kiesvee’ dat niet snapt is één zaak, hijzelf weet wel beter en is dan ook de zoveelste demagoog die ons mensen wat wijs komt maken.
Ons mateke is op een Vooruit-congres herkozen als voorzitter van zijn partij. Op zich zelf geen verrassing, ook niet met de stalinistische monsterscore waarmee hij verkozen werd (95%!). Who else? In ’t land der blinden blijft Eénoog koning.
Te onthouden uit King Connah’s narede is wel zijn duidelijk standpunt dat hij na de volgende verkiezingen wel weer verder wil meedoen, desnoods met een Vivaldi II, maar dat het confederalisme voor hem onbespreekbaar zal blijven.
Hopelijk knoopt Bart De Wever dat in zijn oren, mocht hij volgend jaar volharden in de boosheid en met Magnette daarover zou willen gaan praten. Om te beginnen zal dat niet kunnen als hij geen Vlaamse meerderheid achter zich heeft en verder zal hij geen akkoord krijgen met de PS zonder er ook Vooruit van ons mateke bij te betrekken.
Tenslotte laten de laatste peilingen verhopen dat het Vlaams Belang in 2024 als grootste partij uit de verkiezingen zal komen en dat er dan met álle Vlaamsnationalisten zal moeten gepraat worden. Als Magnette, al dan niet met ons mateke, daartoe niet bereid zal zijn, houdt het op met dit België.
--
En dan nog dit. Ik had in mijn vorige blog inderdaad een tikfout staan waarbij ik Aalter met Aalst verwarde. Met mijn dank aan Roepie, die dat meteen signaleerde, waarbij ik de fout even snel rechtzette (in Eindhoven bij DAF noemden mijn collega’s mij ‘Roef de Haas’, zoals die van de Fabeltjeskrant!) - en onze vriend Jean de fout niet meer heeft kunnen zien.
Ook Sammy Mahdi zal de CD&V niet redden. Erger nog, met de ‘Obama van de Aldi’, zoals hij zaterdagmorgen in een van de krantencommentaren werd genoemd, riskeert de vroegere beleidspartij zelfs de kiesdrempel niet te halen in 2024. ‘Verlosser’ Mahdi is veel te impulsief en heeft al een paar keer bakzeil moeten halen toen hij dacht tegen Vivaldi in te kunnen gaan. Dat Vivaldi had hem en zijn partij trouwens niet eens nodig. Ze werd erbij gehaald om de Vlaamse oppositie te verzwakken en kreeg niet eens iets dat op de kanseliersbonus leek, waarop ook Open VLD zich verkeken heeft.
Volgens mij zijn ook Verlinden en Van Peteghem geen voorzittermodellen. Ze zijn bekwaam in hun vak, maar spreken niet tot de verbeelding. Hilde Crevits doet dat wél maar heeft haar gezondheid niet mee. Herinner de laatste nachtelijke zitting van het kernkabinet, waarbij ze flauw viel en twee weken nodig had om bij te komen.
Wie dan wel? Er is nog ‘straffe Hendrik’ Bogaert die al veel gezegd, maar weinig gedaan heeft. Volgens mij is de enige waardevolle kandidaat nog altijd Pieter De Crem, als hij er tenminste nog zin in heeft nadat hij al enkele keren werd ‘gepasseerd’. Misschien blijft hij nog liefst van al in zijn Aalterse ‘Cremlin’.
‘De wereld is om zeep. Er gebeuren rare dingen rondom mij. Helemaal om zeep en het Laatste Oordeel kan niet ver meer zijn’, zong Urbanus Van Anus*. Ik heb dat al eens aangehaald, maar het blijft actueel. Niets lijkt nog serieus te werken en voor alles en nog wat komt men op straat. Dit laatste wordt mogelijk gemaakt door de (a)sociale media. Het volstaat dat de eerste de beste ‘influencer’, die zich God-de-Vader waant, ervoor oproept en er zijn meteen kandidaten in overvloed om te gaan protesteren tegen eender wat. Het resultaat ervan is dat men er nauwelijks nog van opkijkt als de zoveelste betoging plaats grijpt.
Als gevolg van eenzelfde evolutie gebeuren er veel onregelmatigheden en zelfs misdaden die vroeger niet zouden hebben plaats gegrepen of tenminste niet bekend zouden geworden zijn . De geest van veel mensen blijkt niet bestand te zijn tegen de overvloed van informatie waarmee ze 24 uur op 24 geconfronteerd kunnen worden via hun smartphone. Die geest komt niet meer tot rust. Nadenken is er niet meer bij, hoeft ook niet meer. Ai denkt in uw plaats. Onthouden hoeft nog evenmin. Als men iets niet (meer) weet, is er altijd nog de smartphone.
--
* Het hoeft echter niet allemaal kommer en kwel te zijn. Van Urbanus gesproken, herinner ik mij nog een mopje van weleer.
Vraagt iemand: ‘Ken jij Urbanus Van Anus?’. Zegt die andere: ‘Nee, ik ken hem alleen van gezicht’…
Er was dezer dagen nogal wat te doen omtrent de spaarrente bij de banken en de oproep van politici om de spaarder beter te belonen, wat terecht lijkt. Toch dient hier en daar gerelativeerd te worden.
Om te beginnen is er al een bankentaks die hoog genoeg is om de staatskas elk jaar met honderden miljoenen te spijzen. Verder is er Belfius, de staatsbank, die ook haar rente (nog) niet verhoogd heeft en blijft die rente hier relatief laag, omdat er weinig concurrentie is. Dat rente op de woonkredieten inderdaad gestegen is, heeft betrekking op de nieuwe woonkredieten. De vorige werden nog afgesloten op een rente van rond de 1%, waar de banken weinig aan verdienen.
Dat niet iedereen het daarmee eens is, kan ik begrijpen, maar is nog geen reden om alles te geloven wat Paul De Grauwe – de ex-spindoctor van Verhofstadt – ons allemaal probeert wijs te maken. Grauw blijft maar grauw.
Persoonlijk ben ik van mening dat men de vrije markt zijn werk moet laten doen. Veel beloven en weinig geven blijkt nog altijd succes te hebben in de politiek. In de bankensector ligt dat wel iets anders, maar niemand ziet graag zijn bank achteruit gaan, laat staan verdwijnen..
Er is de laatste tijd nogal te doen geweest over de problemen in het Vlaams Onderwijs. Volgens een recent internationaal onderwijsonderzoek van Pirls* over de leesproblemen van onze tienjarigen, zou Vlaanderen op dat gebied veertien punten gezakt zijn. Dat het nog altijd een stuk beter is dan het Franstalig Onderwijs, dat al ver achter stond en ook nog eens drie punten verloor, mag een schrale troost zijn.
Wat dat Franstalig Onderwijs betreft was er trouwens ook een discussie over het feit dat men daar de vakanties heeft gewijzigd, waardoor men o.a. de Paasvakantie heeft verschoven naar de maand mei en de grote vakantie twee weken heeft ingekort. Voor ouders en leraren uit Brussel en de Rand schept dat grote problemen voor o.a. de familievakanties. Als het hen een troost mag wezen: het wordt nóg erger; want ondertussen heeft men daar ook beslist dat vanaf 2027 het Nederlands in de Franstalige scholen verplicht zal worden. Niet meer dan logisch, zou men denken, maar heel wat leraren Nederlands zien dat in het Franstalig onderwijs niet zitten en dreigen over te stappen naar het Vlaams Onderwijs, waar ze met open armen zullen ontvangen worden, waar ook daaraan heeft men een tekort.
En zo blijft dit België een voorbeeld van hoe het niet moet en bij uitstek het land dat men niet meer zou uitvinden als het niet bestond…
Zoals ik reeds meldde in mijn blog van 28 dezer ('Kaaiman Ai') had ik een probleem met Microsoft die mij een wachtwoord vroeg dat ik niet had (en niet eens wist dat het bestond) en kon ik dat niet meteen oplossen omdat mijn nieuwe systeembeheerder, een gepensioneerde leraar, met Pinksterverlof was. De man is ondertussen geweest, heeft alles netjes opgelost en zo kan ik vanaf morgen weer verder. Op naar 2024!
