Sterk verhaal uit The Economist van het weekeinde: ‘Vera Nikolaeva Putina is gestorven, 97 jaar oud’.
Vera wie? Wel volgens haarzelf was zij Vladimir Poetins echte, natuurlijke moeder. Zij maakte die claim toen zij 73 was en hem zag op Tv. Kort daarna kreeg zij het bezoek van de KGB, de Russische Geheime Dienst; die alle eventueel bezwarende foto’s meenam en haar vertelde er niet meer over te praten. Dat deed ze echter wel in 2003, toen ze haar verhaal kwijt kon aan Ineke Smits, een Nederlandse filmregisseur.
Volgens dat verhaal zou Vladimir Poetin, de huidige tsaar aller Russen, het resultaat geweest zijn van een verhouding van boven vernoemde Vera met een student aan de hogeschool waar ze studeerde. Die heette Platon Privalov en aan de verhouding maakte Vera al snel een einde, toen bleek dat de man al getrouwd was. Maar ondertussen was ze wel in verwachting van een jongen die ze ‘Vova’ zou noemen. Vera, een Russin die in een verlaten boerengat woonde aan de Kuna-rivier in, nota bene: Georgië , trouwde daarna met een Georgische militair, die ‘Vova’ wel aanvaardde, maar er niet naar omkeek. Het eindigde ermee dat Vera hem naar haar ouders stuurde, maar die waren oud en ziek en zonden de jongen op hun beurt naar een militaire kostschool. Via die school kwam de knaap terecht bij een familie Poetin en bij de Geheime Dienst in St. Petersburg, toen nog Leningrad.
Van bovenstaand verhaal is niets terug te vinden in de officiële geschiedschrijving, al valt wel op dat de huidige president nooit iets verteld heeft over de eerste 10 jaren van zijn leven... Men heeft het wel over de pleegouders, die ondertussen ook gestorven zouden zijn en evenmin iets ter zake zouden hebben gezegd…
--
Kortom, als zo’n verhaal (met foto) in een roddelblad zou komen of verteld worden door een influencer à la Acid, kon men er eens mee lachen. The Economist hoort daar echter niet bij. Het is het meest verkochte economisch-politiek weekblad ter wereld met een oplage van één miljoen exemplaren.
Het blijft dus mogelijk dat Vladimir Poetin ook een Georgiër van afkomst is, net zoals Stalin én daarenboven een onwettig kind, net zoals Leonardo da Vinci, met wie hij echter niét te vergelijken is. Eerder met diens tijd- en streekgenoot Machiavelli (‘Il Principe’. Het doel wettigt de middelen)…
Het Vlaams Belang hield zondag haar Communautair Congres, waarop ze stelde dat, als ze als eerste uit de bus zou komen bij de verkiezingen van volgend jaar – wat nog altijd waarschijnlijk blijft – ze mee wil spelen in de Vlaamse regering. Die krijgt dan als eerste taak een soevereiniteitsverklaring af te leggen, zoals voorzien in de Senelle-doctrine, waarna ze een gesprek wil aangaan met de francofonen. Dat gesprek zou dan tegen de volgende verkiezingen, in 2029, moeten uitmonden in een confederaal België, waarin de gewesten zullen hebben uitgemaakt wat ze nog samen zullen doen en wat niet. Die gewesten zullen dan wel zelf verantwoordelijk worden voor hun eigen budget en begroting. Gedaan dus met de transfers.
Alles zal afhangen van de houding van de N-VA in het algemeen en Bart De Wever in het bijzonder. Kans op slagen zal er alleen zijn als het VB incontournable wordt, m.a.w. zo groot dat er zonder haar geen nieuwe Vlaamse regering zal kunnen worden gevormd, tenzij de N-VA ze zou vormen met alle overige partijen, Groenen en communisten inbegrepen.
--
In de marge van bovenstaande zijn er ook nogal wat die beweren dat Europa Vlaanderen geen onafhankelijkheid zal gunnen en dan verwijst men naar de Catalanen, de Schotten, de Bretoenen, de Basken en de Zuid-Tirolers, maar men vergeet daarbij telkens dat deze volkeren minderheden zijn in het land waarin ze zich nu bevinden. Vlamingen zijn in België niet alleen een meerderheid van 60%, maar beheren minstens 70% van de economie en meer dan 80% van de export. Om nog te zwijgen over de werkzaamheidsgraad van 80% die Vlaanderen hier en daar al bereikt heeft (o.m. in Oost-Vlaanderen) en tegen 2030 helemaal zal hebben, t.o.v. geen 70% voor de rest van wat nu nog België heet.
Voor de Vlaamse onafhankelijkheid moet men niet verwijzen naar de Schotten of Catalanen, maar eerder naar de Tsjechen, de Slovaken, de Slovenen en de Kroaten, die wél hun onafhankelijkheid kregen en waarvoor wij, Vlamingen, niet onder moeten doen.
De Belgische economie zou beter stand gehouden hebben t.o.v. de diverse crisissen dan die van de buurlanden. Dat is te danken aan enkele ingebouwde schokdempers zoals bv de automatische loonindexering, punt één van mijn lijst ‘Only in Belgium’.
Heb ik het dan verkeerd voor? Helemaal niet, want bovenstaande was alleen mogelijk door massale staatsinterventies en die gebeurden (en gebeuren nog altijd) met geleend geld. De staat wordt er steeds armer door en dat gaan we in de toekomst dubbel en dik moeten betalen via de afbetaling van de staatsschuld.
Wij leven momenteel in wat we een ‘gele hesjes samenleving’ zouden kunnen noemen. Bij ieder probleem dat zich stelt, komt men – meestal via een oproep in de (a)sociale media – de straat op en vraagt men de overheid voor compensaties. Eind dit jaar loopt echter de vrijstelling op het halen van de Europese begrotingsregels af. Voor België wordt het dan code rood en dat net vóór de verkiezingen.
De volgende generaties dreigen zich blauw te zullen moeten betalen voor de schulden die nu gemaakt worden. ‘Ná ons de zondvloed’.
Volgens de laatste peiling van Het Laatste Nieuws en VTM zakt Open VLD, uitgerekend de partij waarop deze media steunen, naar haar laagste peil ooit. Van de 13,5% van de laatste verkiezingen over de 9,2% van de vorige peiling, blijft Open VLD nu steken op 8,3% en begint zo stilaan de kiesdrempel in het zicht te komen.
Al bij al verdient de partij niet beter. Ze heeft 25 jaar lang in alle regeringen gezeten, is daardoor mede verantwoordelijk voor zowat alles wat er misloopt in dit landje en heeft ze zich bijna letterlijk dood geregeerd. De zgz ‘kanseliersbonus’ waarop ze zou kunnen rekenen hebben, blijkt een vergiftigd geschenk te zijn geweest in een centrumlinkse regering met zeven partijen, waarbij Open VLD dan nog de kleinste is. Iedereen die wat kent van politiek weet dat die bonus drie zaken betekent: toegeven, toegeven en toegeven. Dat de partij niet meer geloofwaardig was, wist men al met Verhofstadt – de man die sneller loog dan zijn schaduw - maar Lachaert heeft daar nog een dimensie aan toegevoegd toen ook hij zijn woord niet hield tegenover zijn eigen blauwe achterban en koos voor paarsgroen nadat hij paarsgeel beloofd had om toch maar partijvoorzitter te kunnen worden. Vertrouwen is iets dat men verdient door te doen wat men zegt en dat schijnt men bij Open VLD nog steeds niet begrepen te hebben.
--
Rekening houdend met de klassieke 3% tolerantiemarge, verandert er voor de andere partijen weinig: een procentje minder of een procentje meer. Het VB blijft de grootste partij in Vlaanderen en samen met de N-VA kunnen de Vlaamsnationalisten blijven hopen op een volstrekte meerderheid in het eigen parlement in 2024.
Ik heb zopas mijn belastingformulieren ingevuld, maar ik kreeg ze vandaag alweer terug. Ik had het blijkbaar niet goed gedaan. Ik had een fout opgegeven bij de rubriek “personen die van u afhankelijk zijn”. Ik had aangegeven:
- 110.000 illegalen,
- 11.000 gevangenen,
- 40.000 overwegend Erdogan-Turken.
- 621.823 overwegend Waalse werklozen,
- 60 ministers met aanhang, met wachtgeld vertrokken ministers en staatssecretarissen,
- 1 ex-koning en -koningin, 1 koning en zijn vrouw, prinsen en prinsessen.
- De inwoners van Griekenland, Ierland, Portugal, Malta en Spanje.
--
Ze schreven me, dat het niet acceptabel is, maar …..
Recentelijk kwam – nota bene via een onderzoek door de RTBf – aan het licht dat er jaarlijks zo’n 800.000 euro via een Parijse organisatie naar Franstalige organisaties in Vlaanderen wordt doorgesluisd. Wat onze francofonen wettelijk gesproken hier niet mogen doen, doen ze heimelijk via een omweggetje. Het enige positieve daaraan is dat ze het zelf betalen en dat Vlaanderen er niet voor moet opdraaien zoals dat meestal wél gebeurt. Al is hiermee niets onwettelijks gebeurt, toch is het de zoveelste keer dat onze francofonen de Belgische wetten omzeilen, wanneer het hen uitkomt. Over die francofone demarche las ik trouwens nog een passende uitspraak in Onaf, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB): ‘Ce qui est à moi, est à moi; ce qui est à toi, est à nous’ (Wat van mij is, is van mij; wat van u is, is van ons).
Federale loyauteit blijft ook in 2023 nog steeds een éénrichtingsbegrip in dit land.
--
En dan nog dit: de breuk in de stuwdam en de overstromingen die er het gevolg van zijn, hadden een momentum kunnen zijn om die waanzin in Oekraïne een halt toe te roepen en misschien zelfs Poetin een reden te geven om met wat minder gezichtsverlies er een einde aan te maken. Geen enkele internationale hulpverlening kan daar naartoe als die oorlog niet ophoudt, maar voorlopig ziet het er niet naar uit dat er iets gaat veranderen…
Wij maken regelmatig ons beklag over Europa in het algemeen en de E.U. in het bijzonder. In De Standaard van vorig weekeinde verscheen daarover een interessant artikel van de Amerikaanse schrijver Robert Kaplan (70), een van de meest gerenommeerde experts in internationale strategie en veiligheid. Europa noemt hij een belegerd continent dat niet alleen moet afrekenen met de Russische agressie maar ook met enorme uitdagingen vanuit het Zuiden. Dat dit zo moeilijk lijkt, komt doordat de E.U. een bureaucratisch vehikel zonder bezieling is, waarin de lidstaten steeds meer soevereiniteit van zich afschuiven, maar er niet in slagen een levendige atmosfeer te scheppen.
Dat de USA steeds meer gefascineerd zijn door China is, volgens hem, omdat het een rivaal is zoals ze er nog nooit een hebben gehad. Het land lijkt de rol van de Sovjet Unie te hebben overgenomen. Maar de Sovjets hadden alleen maar kernwapens en een ruimteprogramma, meer niet. Dat terwijl China een grootmacht is met alles erop en eraan, het volledige spectrum aan economische, militaire en diplomatieke hefbomen.
Als puntje bij paaltje komt, telt dit Europa niet meer mee. Om even bij stil te staan.
Decroo is gevallen! Niet zijn regering, maar de man zelf. Op zijn hoofd nog wel. Gelukkig droeg hij een helm en had hij zijn zoon bij zich die onmiddellijk de hulpdiensten verwittigde. Dat laatste was nodig, want pa was even buiten westen. Het is allemaal nog goed afgelopen, zodat de rest van het politieke leven zijn verdere gang kan gaan voor zover zoiets mogelijk is in dit ingewikkelde land. Het zou wat geweest zijn, was het erger geweest…
--
Wie vorige week ook in het nieuws kwam, was voetballer Eden Hazard, wiens contract bij Real Madrid werd opgezegd, een jaar eerder dan voorzien. De aankoop van Hazard was, bij mijn weten, de duurste ooit in het Europese voetbal, zo’n 115 miljoen euro, met daarbovenop een jaarlijks loon van 15 miljoen voor de tijd die Hazard het grootste deel van zijn tijd heeft doorgebracht op de bank. Daarmee werd hij de duurste bankzitter ooit. Dat is zijn schuld niet, wel het gevolg van hardnekkige kwetsuren, maar geeft toch aan dat profvoetbal, zoals ook andere topsporten, nog weinig met sport te maken heeft, maar des te meer met geld. Antwerp heeft het ook alleen maar kunnen halen dank zij de miljoenen van de sponsor.
Of Hazard ooit nog ergens aan de bak zal komen, is twijfelachtig, ook al is hij nog maar 32. Wie gaat die man nog miljoenen geven met het risico dat hij daarna niet spelen kan?
Het lijken hectische tijden waarin zowat niemand nog tevreden is. Toch moet het leven verder. Voor de Belgische politiek betekent dat tot de nationale feestdag van 21 juli, wanneer de federale regering toch e.e.a. zal moeten komen uitleggen.
Om te beginnen is er het dossier van de kerncentrales waarover nog steeds geen definitief akkoord is met Engie, waardoor we in de winter van 2025/26 nog steeds een black-out riskeren. Verder zijn er de fiscale- en de pensioenhervormingen. Dit alles gebeurt in soort pre-campagnemodus, waarbij heel wat beslissingen zouden kunnen genomen worden met 2024 in het achterhoofd. Opletten blijft de boodschap, zeker als men weet dat het bruto binnenlands product (bbp) in Vlaanderen 28% hoger ligt dan in Wallonië, een situatie die al bestaat sinds de eeuwwisseling en het er niet naar uitziet dat er verbetering in zal komen, zolang Wallonië een werkzaamheidsgraad zal hebben die zo’n 15% onder de Vlaamse zal blijven, zal Vlaanderen de rekening mogen blijven betalen.
I.v.m. bovenstaande kom ik ook nog even terug op de uitspraak van ons mateke, die van België ‘ het beste land van de wereld’ wil maken. Van België, niet van Vlaanderen, omdat hij dan weer niet zo dom is te geloven dat zoiets – mocht het mogelijk zijn – alleen kan als Vlaanderen zijn welvaart blijft afstaan. Dat zijn ‘kiesvee’ dat niet snapt is één zaak, hijzelf weet wel beter en is dan ook de zoveelste demagoog die ons mensen wat wijs komt maken.
Ons mateke is op een Vooruit-congres herkozen als voorzitter van zijn partij. Op zich zelf geen verrassing, ook niet met de stalinistische monsterscore waarmee hij verkozen werd (95%!). Who else? In ’t land der blinden blijft Eénoog koning.
Te onthouden uit King Connah’s narede is wel zijn duidelijk standpunt dat hij na de volgende verkiezingen wel weer verder wil meedoen, desnoods met een Vivaldi II, maar dat het confederalisme voor hem onbespreekbaar zal blijven.
Hopelijk knoopt Bart De Wever dat in zijn oren, mocht hij volgend jaar volharden in de boosheid en met Magnette daarover zou willen gaan praten. Om te beginnen zal dat niet kunnen als hij geen Vlaamse meerderheid achter zich heeft en verder zal hij geen akkoord krijgen met de PS zonder er ook Vooruit van ons mateke bij te betrekken.
Tenslotte laten de laatste peilingen verhopen dat het Vlaams Belang in 2024 als grootste partij uit de verkiezingen zal komen en dat er dan met álle Vlaamsnationalisten zal moeten gepraat worden. Als Magnette, al dan niet met ons mateke, daartoe niet bereid zal zijn, houdt het op met dit België.
--
En dan nog dit. Ik had in mijn vorige blog inderdaad een tikfout staan waarbij ik Aalter met Aalst verwarde. Met mijn dank aan Roepie, die dat meteen signaleerde, waarbij ik de fout even snel rechtzette (in Eindhoven bij DAF noemden mijn collega’s mij ‘Roef de Haas’, zoals die van de Fabeltjeskrant!) - en onze vriend Jean de fout niet meer heeft kunnen zien.
Ook Sammy Mahdi zal de CD&V niet redden. Erger nog, met de ‘Obama van de Aldi’, zoals hij zaterdagmorgen in een van de krantencommentaren werd genoemd, riskeert de vroegere beleidspartij zelfs de kiesdrempel niet te halen in 2024. ‘Verlosser’ Mahdi is veel te impulsief en heeft al een paar keer bakzeil moeten halen toen hij dacht tegen Vivaldi in te kunnen gaan. Dat Vivaldi had hem en zijn partij trouwens niet eens nodig. Ze werd erbij gehaald om de Vlaamse oppositie te verzwakken en kreeg niet eens iets dat op de kanseliersbonus leek, waarop ook Open VLD zich verkeken heeft.
Volgens mij zijn ook Verlinden en Van Peteghem geen voorzittermodellen. Ze zijn bekwaam in hun vak, maar spreken niet tot de verbeelding. Hilde Crevits doet dat wél maar heeft haar gezondheid niet mee. Herinner de laatste nachtelijke zitting van het kernkabinet, waarbij ze flauw viel en twee weken nodig had om bij te komen.
Wie dan wel? Er is nog ‘straffe Hendrik’ Bogaert die al veel gezegd, maar weinig gedaan heeft. Volgens mij is de enige waardevolle kandidaat nog altijd Pieter De Crem, als hij er tenminste nog zin in heeft nadat hij al enkele keren werd ‘gepasseerd’. Misschien blijft hij nog liefst van al in zijn Aalterse ‘Cremlin’.
‘De wereld is om zeep. Er gebeuren rare dingen rondom mij. Helemaal om zeep en het Laatste Oordeel kan niet ver meer zijn’, zong Urbanus Van Anus*. Ik heb dat al eens aangehaald, maar het blijft actueel. Niets lijkt nog serieus te werken en voor alles en nog wat komt men op straat. Dit laatste wordt mogelijk gemaakt door de (a)sociale media. Het volstaat dat de eerste de beste ‘influencer’, die zich God-de-Vader waant, ervoor oproept en er zijn meteen kandidaten in overvloed om te gaan protesteren tegen eender wat. Het resultaat ervan is dat men er nauwelijks nog van opkijkt als de zoveelste betoging plaats grijpt.
Als gevolg van eenzelfde evolutie gebeuren er veel onregelmatigheden en zelfs misdaden die vroeger niet zouden hebben plaats gegrepen of tenminste niet bekend zouden geworden zijn . De geest van veel mensen blijkt niet bestand te zijn tegen de overvloed van informatie waarmee ze 24 uur op 24 geconfronteerd kunnen worden via hun smartphone. Die geest komt niet meer tot rust. Nadenken is er niet meer bij, hoeft ook niet meer. Ai denkt in uw plaats. Onthouden hoeft nog evenmin. Als men iets niet (meer) weet, is er altijd nog de smartphone.
--
* Het hoeft echter niet allemaal kommer en kwel te zijn. Van Urbanus gesproken, herinner ik mij nog een mopje van weleer.
Vraagt iemand: ‘Ken jij Urbanus Van Anus?’. Zegt die andere: ‘Nee, ik ken hem alleen van gezicht’…
Er was dezer dagen nogal wat te doen omtrent de spaarrente bij de banken en de oproep van politici om de spaarder beter te belonen, wat terecht lijkt. Toch dient hier en daar gerelativeerd te worden.
Om te beginnen is er al een bankentaks die hoog genoeg is om de staatskas elk jaar met honderden miljoenen te spijzen. Verder is er Belfius, de staatsbank, die ook haar rente (nog) niet verhoogd heeft en blijft die rente hier relatief laag, omdat er weinig concurrentie is. Dat rente op de woonkredieten inderdaad gestegen is, heeft betrekking op de nieuwe woonkredieten. De vorige werden nog afgesloten op een rente van rond de 1%, waar de banken weinig aan verdienen.
Dat niet iedereen het daarmee eens is, kan ik begrijpen, maar is nog geen reden om alles te geloven wat Paul De Grauwe – de ex-spindoctor van Verhofstadt – ons allemaal probeert wijs te maken. Grauw blijft maar grauw.
Persoonlijk ben ik van mening dat men de vrije markt zijn werk moet laten doen. Veel beloven en weinig geven blijkt nog altijd succes te hebben in de politiek. In de bankensector ligt dat wel iets anders, maar niemand ziet graag zijn bank achteruit gaan, laat staan verdwijnen..
Er is de laatste tijd nogal te doen geweest over de problemen in het Vlaams Onderwijs. Volgens een recent internationaal onderwijsonderzoek van Pirls* over de leesproblemen van onze tienjarigen, zou Vlaanderen op dat gebied veertien punten gezakt zijn. Dat het nog altijd een stuk beter is dan het Franstalig Onderwijs, dat al ver achter stond en ook nog eens drie punten verloor, mag een schrale troost zijn.
Wat dat Franstalig Onderwijs betreft was er trouwens ook een discussie over het feit dat men daar de vakanties heeft gewijzigd, waardoor men o.a. de Paasvakantie heeft verschoven naar de maand mei en de grote vakantie twee weken heeft ingekort. Voor ouders en leraren uit Brussel en de Rand schept dat grote problemen voor o.a. de familievakanties. Als het hen een troost mag wezen: het wordt nóg erger; want ondertussen heeft men daar ook beslist dat vanaf 2027 het Nederlands in de Franstalige scholen verplicht zal worden. Niet meer dan logisch, zou men denken, maar heel wat leraren Nederlands zien dat in het Franstalig onderwijs niet zitten en dreigen over te stappen naar het Vlaams Onderwijs, waar ze met open armen zullen ontvangen worden, waar ook daaraan heeft men een tekort.
En zo blijft dit België een voorbeeld van hoe het niet moet en bij uitstek het land dat men niet meer zou uitvinden als het niet bestond…
Zoals ik reeds meldde in mijn blog van 28 dezer ('Kaaiman Ai') had ik een probleem met Microsoft die mij een wachtwoord vroeg dat ik niet had (en niet eens wist dat het bestond) en kon ik dat niet meteen oplossen omdat mijn nieuwe systeembeheerder, een gepensioneerde leraar, met Pinksterverlof was. De man is ondertussen geweest, heeft alles netjes opgelost en zo kan ik vanaf morgen weer verder. Op naar 2024!
Het is inderdaad, zoals lezeres Annie schrijft, niet realistisch dat Brussel bij Vlaanderen zou blijven. Maar dat wil de overgrote meerderheid van de Brusselaars zelf ook niet, want – onder de voorwaarden die ik gesteld heb - verspelen ze dan honderden mandaten in zowel de stad, het gewest als in die federatie met Wallonië. Het zijn trouwens meer de Brusselaars, niet de Walen, die die Fédération willen behouden,
Toevallig vertelde men gisteren in de journaals dat steeds meer Brusselaars naar Vlaams-Brabant uitwijken en dat de meerderheid van hen Vlamingen zijn.
Dat ik ze ervoor zou willen laten stemmen, is gewoon om te vermijden dat ze er straks spijt van zouden krijgen als ze zullen zien hoe het verkeerd zal lopen. Het zal dan hun eigen fout zijn, niet die van ons.
Tenslotte moet wel gezegd, dat Brussel nog steeds een stukje van de Belgische staatsschuld mee betaalt (zo’n 10%). Wallonië geen cent!
Paarsgroen+ is al volop in verkiezingsmodus, waarom zouden wij het dan ook niet zijn? Ik herhaal hier even wat ons, Vlamingen, te doen staat tegen de verkiezingen van 2024.
Fase 1
Als de Vlaamsnationalisten de meerderheid halen in het eigen parlement moeten ze de soevereiniteit uitroepen, t.t.z. Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied.
Fase 2
Er moet een gesprek komen tussen vier gewesten: Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Duitstalige Oostkantons, waarbij beslist zal worden wat we nog samen gaan doen. In principe zal dat nog alleen Defensie en Buitenlandse Zaken zijn. Al de rest wordt gewestelijk, inbegrepen de Noordzee (en niet alleen het strand) en de faciliteitengemeenten, die worden afgeschaft.
Fase 3
Elk gewest wordt verantwoordelijk voor zijn eigen budget en begroting en zal de tering naar zijn nering moeten zetten. Het zal niet meer zo zijn dat Vlaanderen elders zal moeten bijpassen. Wie het budget en/of de begroting niet onder controle krijgt, wende zich tot Europa en zal dan een Griekenland-parcours moeten afleggen.
De gewesten zullen ook akkoorden moeten kunnen afsluiten over de huidige landgrenzen heen. Bv Vlaanderen met Nederland en Wallonië met het Groot Hertogdom Luxemburg.
Fase 4
De Brusselaars zullen kunnen kiezen om een onafhankelijk gewest te zijn of aan te sluiten bij Vlaanderen. In dat laatste geval wordt het huidige Brussels gewest opgedoekt, evenals de Fédération Bruxelles-Wallonie en blijft er nog één gemeente Brussels over, met één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad en één OCMW. De huidige andere 18 gemeenten krijgen dan een districtsraad, zoals bv in Antwerpen al het geval is.
En Brussels Airport wordt Zaventem.
Als Brussel een eigen gewest blijft, zal de stad niet langer de hoofdstad van Vlaanderen zijn en verhuist de Vlaamse regering naar Antwerpen. De Vlaamse Brusselaars zullen nog wel vanuit Vlaanderen gesteund worden, op gebied van Cultuur en Onderwijs. Dat zal niets nieuws zijn, want dat gebeurt nu ook al.
Fase 5
De inwoners van de Oostkantons zullen ook kunnen kiezen: aansluiten bij Wallonië, bij het Groot Hertogdom of bij Duitsland.
‘Is dit Ai (Artificiële intelligentie) of is erover nagedacht’, was een bedenking die ik maakte bij mijn eerste blog erover. Het was even schrikken toen ik in de laatste weekeindeditie van De Tijd opnieuw een column te zien kreeg van Koen Meulenaere, alias Kaaiman, de satiricus die zijn soms bijtende columns eerst kwijt raakte bij Knack, maar daarna, samen met Ril Van Cauwelaert, overstapte naar De Tijd. Ergens vorig jaar ging Koen met pensioen en stopte hij ermee, tot spijt van velen en jolijt van een aantal politiekers en advocaten die hij regelmatig over de hekel haalde.
Kaaiman komt echter niet echt terug. De column van dit weekeinde was nl gemaakt via Ai, oftewel kunstmatige intelligentie. Het was gebeurd met toestemming van Meulenaere zolang hij er zelf niets voor moest doen en de eventuele dagvaardigingen ook voor artificiële auteur waren.
Het resultaat van dit alles gaf me wel gedeeltelijk gelijk. Complexiteit en echtheid van creativiteit blijken niet zomaar te automatiseren te zijn. Mission failed, tenminste om het te kunnen publiceren in De Tijd, die al bij toch de meest objectieve Vlaamse krant blijft.
--
En dan nog dit: het zou kunnen dat er morgen geen ‘Strijden eeuwig’ zal zijn, dit o.w.v. enkele PC-probleempjes die mijn nieuwe systeembeheerder pas dinsdag hopelijk zal oplossen. De man is enkele dagen met verlof.
Zoals ik reeds schreef in mijn vorige blog, zal Alexander De Croo gegarandeerd misbruik maken van het feit dat België van 1 januari tot 30 juni van volgend jaar voorzitter wordt van de Raad van de E.U. We zitten dan nl in volle verkiezingsstrijd en Crootje zal geen gelegenheid laten voorbijgaan om zich te profileren, zoals hij ook al gedaan heeft tijdens de terugkeer van Olivier Vandecasteele. Voor de Vlaamsnationalisten van zowel N-VA als VB zal het er dan op aankomen om in dezelfde periodes uitgebreid te reageren en heel Europa te laten zien wat er in dit landje zoal misgelopen is, o.m. met de medewerking van de partij van onze premier met Europese ambities en het initiatief niet te laten aan de traditionele partijen.
De onderwerpen daartoe zijn legio: de hoge fiscale druk, de zwakke begroting, de ontspoorde overheidsuitgaven en de gebrekkige concurrentiekracht. De achteruitstelling van Vlaanderen op alle gebied, uitgerekend de regio waar nog echt gewerkt wordt, maar waar Crootje’s regering geen meerderheid heeft..
Vlaanderen krijgt de eerste zes maanden van volgend jaar, uitgerekend in de verkiezingsstrijd, de kans om eindelijk eens alles wat hier fout gaat op een rijtje te zetten ten aanzien van heel Europa. Een kans die we niet mogen laten voorbijgaan.
Het is niet alleen Groen dat wegdeemstert in de Vlaamse politiek, Open VLD doet het al niet veel beter. De partij is in de laatste drie peilingen onder de 10% gezakt en niets laat vermoeden dat het zal beteren. De zgz ‘kanseliersbonus’ die ze dacht te hebben met de aanstelling van Crootje als premier, is er niet gekomen. Die laatste probeert zich nu eerder in het buitenland te laten opmerken in de hoop na de Europese verkiezingen van 2024 eventueel onze nationale Charel te kunnen opvolgen en zal zeker trachten misbruik te maken van het feit dat België de eerste zes maanden van 2024 voorzitter zal zijn van de E.U. om zich te profileren. Hij vergeet daarbij dat Open VLD door haar afgenomen politiek gewicht straks niet op de eerste rij zal staan wanneer de Europese mandaten zullen worden uitgedeeld. De partij heeft dat in de eerste plaats aan zichzelf te danken, want is mee verantwoordelijk voor alles wat de laatste 25 jaar is fout gelopen in een land waar ze heel die tijd mee heeft geregeerd.
--
En dan nog dit: Olivier Vandecasteele is veilig en wel terug in het land. Gelukkig maar voor hem. Ik ga daar voorlopig geen verdere commentaar op geven, tenzij dat ik nog altijd met de vraag zit die ik al eens gesteld heb: ‘Wat gaat een NGO van bij ons zoeken in een schurkenstaat zoals Iran?’. Ik heb al heel wat Tv-journaals afgezapt, maar daarop geen antwoord gekregen…
