Als we de peilingen mogen geloven, zal niet alleen Open VLD achteruitgaan, maar zal dat ook gelden voor de andere traditionele partijen én Groen, en zullen de Vlaamsnationalisten de meerderheid halen in het eigen parlement. E.e.a. zal betekenen dat er in dit land dan wat zal moeten veranderen. Een volgende staatshervoming zal zich opdringen . Dat vraagt natuurlijk tijd, maar er zijn ook veranderingen nodig die geen staatshervorming behoeven. Eén ervan is dat er een einde moet komen aan het cordon sanitaire. België moet zowat het laatste democratisch land zijn waar nog zoiets bestaat. 'Only in Belgium'. Het heeft als resultaat dat een kwart van de Vlaamse kiezers wordt genegeerd en dat de Vlaamse meerderheid daardoor een politieke minderheid wordt. Vivaldi is daar hét voorbeeld van.
Er zal dus met de Francofonen moeten gepraat worden en met een Vlaamse meerderheid kan dat dan vanuit een sterkere positie, waarbij meteen ook de volgende staatshervorming zal worden vastgelegd. Eerst dat cordon weg en daarna zien dat elke regio de tering naar de nering zet. 9 juni wordt daarvoor hét sein.
Gisteren werd België officieel voor zes maanden voorzitter van de E.U. Crootje deed zijn best om op te vallen en zal dat waarschijnlijk zo nog zes maanden doen. Ondertussen ligt zijn partij, zoals ik al eens schreef, op apegapen. Een overzicht van een annus horribilis:
- In het voorjaar dankte Crootje staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeckere (van zijn eigen partij) af en verving ze door een dame die tot de Franstalige zusterpartij behoorde en daarvoor van partijlidkaart moest veranderen.
- Daarna trad de voorzitter van de partij, Lachaert, af omdat hij het niet meer zag zitten. Die beslissing was juist, maar had hij twee jaar eerder al moeten nemen toen hij niet in staat bleek zijn woord te houden tegenover zijn eigen diepblauwe achterban.
- De verkiezing van een nieuwe voorzitter werd een lachertje, waaraan slechts een fractie van de leden aan deel kon nemen. Tom Ongena was een trouwe patijmilitant, maar vrij onbekend en voor Crootje zo'n beetje his master's voice, vergelijkbaar met Bartje Somers ten tijde van Verhofstadt. Het resultaat nu was wel dat enkele andere kandidaten hun lidkaart teruggaven en Els Ampe, Brussels vertegenwoordigster zelfs met een nieuwe partij wil opkomen.
- Erger werd het nog bij het zgn 'Pipigate', waarbij Quicky de eer aan zichzelf hield, trad en zijn kabinetchef werd aangeduid om hem op te volgen. De man leek wel bekwaam genoeg, was was de zoveelste in de rij van de niet verkozenen bij Vivaldi. Als gevolg daarvoor besloot zelfs Gwendolienteje op te stappen uit de nationale politiek. Ze veranderde echter van mening en maakte een bocht van 180 graden toen ook Bartje Somers aftrad als Vlaams minister en zij die functie kreeg. Ze werd er zelfs meteen Vlaams vice minster-presidente mee!
Met dit alles is de Open-VLD volgens de laatste peilingen de kleinste politieke partij van Vlaanfderen geworden en riskeert ze plaatselijk zelfs de kiesdrempel straks niet meer te zullen halen.
Gelukkig heeft Crootje Europa nog, waar hij straks hoopt naartoe te trekken. Na hem, de zondvloed!
---
En dan nog een vraagje aan mijn lezers om me dit weekeidne geen mails te sturen op mijn lailadres omdat mijn PC het niet meer doet. Hopelijk zal dat euvel maandag van de baan zijn. Bij voorbaat dank.
Ook voor 't Pallieterke wordt 2024 een spannend jaar. Het meest Vlaamsnationale weekblad van bij ons is ondertuseen verhuisd van Antwerpen naar het Vlaams-Brabantse Grimbergen. Sinds 1 oktober van vorig jaar heeft het blad daar eigen moderne kantoren ter beschikking met opnamestudio, vergaderzalen en burelen.
Na een grote lezersbevraging vorig jaar is daarenboven besloten datr het blad terug naar zijn roots keert. Wat minder onnodige tekst, minder bladzijden ook om de prijs te drukken en wat meer 'Pallieters'. De focus zal weer voluit gericht zijn op identiteit, vrijheid en Vlaamse soevereiniteit. PAL NWS wordt 'PAL' en ook helemaal vernieuwd.
Ondertussen zijn er al enkele vormelijke aanpassingen doorgevoerd om de leesbaarheid te verbeteren. Geen gekleurde achtergronden meer en een uniform kleurenpalet.
Ik wens mijn lijfblad, dat ik al lees van mijn vijftiende (55!), waarin ik het laatste half jaar ook 28 van mijn blogs gepubliceerd kreeg in de brievenrubriek. veel succes toe
Gisteren, 03.01.2024, viel mijn PC uit. Na controle door mijn systeembeheerder, die snel ter plekke was, bleek de schijf beschadigd te zijn, nog steeds een gevolg van de blikseminslag die ik op 11 september heb meegemaakt.Deze PC zal vervangen moeten worden en ik hoop dat ik einde dezer week weer normaal zal kunnen werken. Ondertussen heb ik een laptop kunnen lenen, waarmee ik alleen het SeniorenNet kan bereiken. Het is even wennen, want het is de allereerste kleer dat ik met zo'n laptop werk en mijn eerste blog zal dan ook voor morgen zijn, hoop ik.
---
Toch even reageren op het bericht dat Theo Francken in zijn eigen gemeente een kartel gaat vormen met Open VLS. Dat wordt dan waarschijnllijk 'the drup in the emmer'!
Januari 2024 zou wel eens een interessante maand kunnen worden in de Belgische politiek. Niet zozeer omdat België de eerste zes maanden het voorzitterschap van de E.U. waarneemt – dat is alleen interessant voor federale ministers die de E.U.-vergaderingen zullen voorzitten en zo hopen op e.o.a. Europese beloning als het straks hier niet meer zal lukken. Crootje op kop, zoals ik reeds schreef in mijn Nieuwjaarsblog.
Januari is traditioneel ook de maand van de Nieuwjaarscongressen der diverse partijen. Dat zou dit jaar wel eens interessant kunnen worden, met een Open-VLD die op apegapen ligt, een Vooruit die haar Messias kwijt is en een Groen met haar niet tot de verbeelding sprekende voorzitters (mv). Bij cd&v, de partij van de oudere generaties, houden ze hun hart vast op wat hún Messias nog uit zijn mouw zal schudden, na zijn dragqueen prestatie en zijn AI-stunt met Jean-Luc Dehaene. De vaststelling ‘Is dit AI of is erover nagedacht’, is hier wel degelijk op zijn plaats.
Dan zijn er de Vlaamsnationalisten van wie ik hoop dat ze elkaar niet teveel in het haar zullen zitten, want we zullen ze nodig hebben na 9 juni, allemaal.
Tenslotte is er nog de PvdA, het vroegere Amada, die ik niet als een Vlaamse partij beschouw, maar als een Belgische, ondergeschikt aan de belangen van het linkse Wallonië, Europa’s laatste DDR.
Bij de nieuwjaarsboodschappen van onze Filip en de Nederlandse Willem Alexander viel het op dat de onze het nog maar eens had over de vele spanningen in de Belgische politiek. Voor de media is dat dan steeds een verwijzing naar het oprukken van de rechtse partijen, waarbij men nu meestal verwijst naar ‘het gevaar’ uit Nederland. Willem Alexander maakt zich daar veel minder zorgen over; ‘Er maar één Nederland’, zei hij. En dat is inderdaad het grote verschil: België zijn twee landen, twee volkeren die steeds verder uit elkaar groeien en waarvan het ene deel steeds meer naar rechts zwenkt en het tweede steeds linkser wordt.
--
De nieuwe Kaaiman heeft nog niet veel potten gebroken, wat gezien de feestdagen eigenlijk ook geen verrassing is. Leuk vond ik wel al zijn beschrijving van enkele politieke families in het Gentse, waarbij volgende uitspraak: ‘De families Verhofstadt en Van den Bossche kan je bezwaarlijk vooraanstaand noemen, de familie De Clercq is het geweest, maar is het niet meer en de familie De Gucht is wel vooraanstaand, maar niet van Gent’. Dat laatste geldt ook voor de familie De Croo, zou ik erbij voegen…
--
Het aantal werklozen in België is – volgens Belga - eind vorig jaar gezakt tot ± 272.000, het laagste cijfer in vijf jaar. Naar slechte gewoonte maakt Belga geen gewag van de werklozen per regio, zodat we er bijna zeker van kunnen uitgaan dat er in Vlaanderen (en misschien Brussel) minder zullen geweest zijn en in Wallonië meer. En dan hebben we het nog niet over de langdurig zieken die in het ‘gezonde’ Wallonië veel talrijker aanwezig zijn dan in het dichtbevolkte Vlaanderen.
En daarmee zit 2023 erop. Een vrij beroerd jaar en 2024 voorspelt niet veel beter. Voor wat België betreft krijgt het land dan nog zes maand het voorzitterschap van de E.U. erbij en de vrees bestaat dat dat door onze politiekers eerder misbruikt dan gebruikt zal worden. De vorige keer dat België het voorzitterschap had, zat het land in Lopende Zaken en dit keer zullen er op het eind ervan verkiezingen zijn, zowel federaal, regionaal als Europees. Als gevolg daarvan zullen heel wat van onze politiekers, Crootje op kop, er alles aan doen om een Europees mandaat in de wacht te slepen en worden sommige moeilijke dossiers nu al over de verkiezingen geheven. ‘Na ons, de zondvloed’.
Zelfs daar houdt het niet bij op. Officieel hebben we momenteel zelfs (even?) geen gouverneur van de Nationale Bank (NBB) meer .De huidige, Pierre Wunsch, tweetalige Brusselaar (MR) die het niet slecht deed, zag de verlenging van zijn mandaat niet bevestigd door Brouckie, die er niet mee akkoord gaat dat de MR dwars blijft liggen over de beperking van de ereloonsupplementen voor artsen. Door die blokkering worden echter ook alle andere dossiers die bij Wunsch op tafel liggen niet verder afgewerkt.
Ook de opvolging van Hans Dhondt (cd&v) als hoofd van de Bijzondere Belastinginspectie (BBI), die met pensioen gaat, is niet geregeld. Daar komt nu tijdelijk een interim-topman, want anders kan het Belgikske zelfs geen belastingen meer heffen (‘Voor ’t Belgikske nikske’, een Vlaamse betogingsslogan, had dan werkelijkheid kunnen worden!)
In mijn blog van 29 dezer (‘Land van het jaar’), had ik er reeds over dat de eerste plaats voor 2023 Griekenland was, een verrassing, al ging het vooral om de vooruitgang die dat land gemaakt had, niet zijn huidige status. Dat België op die lijst niet eens voorkomt, betekent dat het land hoegenaamd geen vooruitgang heeft geboekt in 2023. Een andere index, de ‘democratie-index, vindt men nl ook terug en daar komt België wél op voor, zij het pas op plaats 34.
Strikt genomen is de huidige federale Belgische regering democratisch verkozen en kan die blijven functioneren zolang ze een meerderheid in het parlement heeft. Door een gebrekkige werking functioneert onze democratische echter verre van optimaal. Dat komt o.m. omdat er nergens geschreven staat dat er een meerderheid moet zijn in beide landshelften, waardoor Vlaanderen als grootste bevolkingsgroep een minderheid in het parlement is, maar wel de rekeningen mag betalen. En dan zich maar afvragen waarom dit land niet werkt.
Het wordt dan ook hoog tijd dat men aan die toestand een einde maakt en begint met het cordon sanitair af te schaffen. Bij een meerderheid van Vlaamsnationalisten in het eigen parlement bij de volgende verkiezingen is de tweede stap een soevereiniteitsverklaring. Dat betekent nog niet meteen een Vlaamse onafhankelijkheid, maar wel een stap in de goede richting en een teken aan de Franstaligen dat het menens zal zijn.
Ons eerste kindje was een dochter die ik Lutgarde noemde. Niet zomaar toevallig, Lutgarde was ook de naam van mijn oudere zus, die stierf als kind, op haar achtste, als gevolg van het wegnemen van haar amandelen en poliepen tijdens de oorlog, wat niet goed verlopen was.
De naam Lutgarde bleef zo in de familie.
Ik wist toen reeds dat de Heilige Lutgardis de patroonheilige van Vlaanderen was. Verder stond ik daar niet bij stil, tot ik een dezer dagen in ‘De Canon van Vlaanderen’ - een boek dat ik kreeg voor mijn Kerst – las waarom juist Lutgardis de patroonheilige van Vlaanderen geworden is. Zij en geen ander.
Lutgardis was een eenvoudige kloosterzuster die eenvoudig wou blijven en zeker geen abdis wilde worden . Daar een van de voorwaarden om abdis te worden – we spreken nu over de late middeleeuwen – was dat men Frans moest kennen, weigerde Lutgardis die taal te leren en werd ze dus nooit abdis. Lijkt wel een Peter Principe-verhaal avant la lettre.
--
Dat Peter Principe, bedacht door de Canadese psycholoog Laurence J. Peter, stelt nl dat ‘elke werknemer in een hiërarchie stijgt tot hij zijn niveau van onbekwaamheid bereikt. Dan wordt hij/zij een ‘PQ-nul’ (promotie-quotiënt zero) en daar is niet iedereen gelukkig mee. Wie niet boven zijn onbekwaamheidsniveau wil geraken, doet er dan ook best aan iets te verzinnen waardoor men niét ‘doodgepromoveerd’ wordt. Voor Lutgardis gebeurde dat door te weigeren Frans te spreken. Ze werd daardoor patrones van Vlaanderen sinds ergens in het begin van de negentiende eeuw, als protest van de opkomende Vlaamse Beweging tegen het toen nog officiële Franstalige België.
The Economist kiest sinds 2103 elk jaar een ‘Land van het jaar’. Daarmee bedoelt het blad niet het land dat er best voorstaat, maar het land dat in één jaar de grootste vooruitgang heeft geboekt. Tot ieders verrassing blijkt dat in 2023 Griekenland te zijn.
Na jaren van pijnlijke herstructurering, werd de Griekse centrumrechtse regering (de ‘populisten’, weet je wel) herkozen in juni van dit jaar. Haar buitenlandse politiek is pro-Amerika, pro-E.U. en wantrouwig t.o.v. het Rusland van Poetin. De Griekse regering heeft bewezen dat een land kan terugkomen van de rand van het faillissement, dat het daarvoor wel de nodige hervormingen en de sociale contacten moet doordrukken en daarna toch de verkiezingen kan winnen.
Op de tweede plaats na Griekenland komt Zuid-Korea, gevolgd door de USA. Luxemburg eindigt vijfde, Nederland pas 22ste en van het land dat niet meer zou uitgevonden als het niet bestond, geen spoor…
--
Opmerkelijk was wel dat uitgerekend in de week dat bekend werd dat Griekenland het best gepresteerd had in 2023, de man die destijds de Grieken op hun plaats zette, Wolfgang Schäuble, de vroegere Duitse minister van Financiën onder Merkel, overleed (81). Hij werd ook wel eens de man van ‘die schwarze Null’ genoemd, omdat hij niet wou dat zijn land de begroting niet in evenwicht had. Eind 1990 overleefde hij een aanslag door een geestelijk gestoorde, wat hem niet belette zijn termijn uit te doen in een rolstoel.
Bij de weekeindeditie van Kerstmis van De Standaard zat een aparte katern van liefst 64 bladzijden met een terugblik op 2013. Bij de voorbeschouwing door hoofdredacteur Karel Verhoeven stelt die vast dat de kiezers iets anders verlangen, iets dat drastischer is en wilder, iets dat voor hen vecht. Steeds volgens Verhoeven is de vraag voor 2024 waarom dat streven aan de populisten gelaten wordt.
Daarop is het antwoord eenvoudig: omdat de partijen die het de laatste decennia in dit land voor het zeggen hebben gehad, er een knoeiboel van gemaakt hebben. Het woord Vlaanderen komt trouwens in heel het voorwoord van Verhoeven niet één keer voor. En in de 64 bladzijden die de terugblik ‘rijk’ is, krijgt men niets te lezen over de Vlaamse Beweging, over onze welvaart die de traditionele partijen aan het verkwanselen zijn. Over onze meerderheid die in de politiek tot een minderheid herleid is.
De Vlaamse kiezer krijgt in 2024 een unieke kans om terug te vechten, als hij/zij zijn/haar stem weer niet weggooit aan Belgicistische constructies die maar één doel hebben en dat is dit land, dat nooit meer zou uitgevonden worden als het niet bestond, in stand te houden zoals het nu is.
In 2024 zal zowat de helft van de huidige wereldbevolking naar de stembus trekken, een kleine twee miljard mensen in meer dan 70 staten. Nooit eerder gebeurd in onze geschiedenis. Of dit een triomfantelijk verhaal voor de democratie zal betekenen is een ander verhaal. In heel wat landen zal de democratie geweld worden aangedaan, in Wit-Rusland bv maar ook in het Rusland van Poetin die in eigen land waarschijnlijk een derde opeenvolgende ‘overwinning’ zal boeken bij gebrek aan tegenstanders die ofwel geen toelating kregen om mee te doen, in de gevangenis zitten (zoals Navalni) of er helemaal niet meer zijn, zoals Jevgeni Prigozjin, die ‘vakkundig’ verongelukte.
De meeste kiezers zullen er zijn in Azië, in landen zoals Bangladesh, India en Indonesië, al is men ook daar niet zeker of het allemaal koosjer zal verlopen. De meeste verkiezingen zullen plaats vinden in Afrika, alhoewel ook daar de meeste kiezers nu al zeggen dat het er niet democratisch zal verlopen.
Goed nieuws komt er wel uit Mexico. Het door interne drugsoorlogen geplaagd land krijgt een eerste vrouwelijke president, want de twee kandidaten zijn allebei van het vrouwelijk geslacht
De verkiezing die echter de meeste aandacht zal krijgen wordt die in de U.S.A. waar de kans bestaat dat ‘The Donald’ zal terugkeren, wat zijn invloed zou hebben op de rest van de wereld. Bij de E.U.
en meer bepaald in ‘hellhole city’ houden ze hun hart vast…
Het Vlaamse politieke landschap ziet er niet fraai uit. Open VLD vreest, terecht, de ondergang. Groen vreest de kiesdrempel, cd&v de irrelevantie en N-VA dat het ook deze keer geen verandering zal kunnen verwezenlijken zonder het VB. Dat een hoop burgerpartijen samenklitten met voormalig Open VLD-lid Els Ampe zal haar vroegere partij nog meer pijn doen. Dat, terwijl ‘Straffe’ Hendrik Bogaert, nog even Kamerlid voor cd&v, met zijn nieuwe partij Redelijk Rechts aan de volgende verkiezingen niet eens zal deelnemen.
En dan maar hopen op een politieke vernieuwing, die er niet zal komen omdat de Franstalige partijen dat niet willen. Er zal voor de Vlaamsnationalisten niets anders opzitten dan samen te werken, zeker als ze de meerderheid gaan behalen in het eigen parlement en als voorwaarde voor verdere federale besprekingen een eind maken aan het cordon sanitaire. Èn eisen dat voortaan de regio’s verantwoordelijk zullen zijn voor hun eigen budget en begroting. Als dat niet zou lukken wordt België een land van door- en doodlopende zaken.
‘Vrede op aarde aan de mensen van goede wil’ heeft zelden zo cynisch geklonken als dit jaar. Een snelle militaire operatie in Oekraïne, die zes dagen zou duren, zit al in zijn achttiende maand van regelrechte oorlog. In het Midden-Oosten bekampen joden en moslims elkaar nog maar eens en die houden daarmee ook niet op o.w.v. Kerstmis. ‘Oog om oog, tand om tand’ is daar het motto.
In eigen land ligt een politicus van een partij die nog nooit mocht meespelen onder vuur omdat hij goede banden zou hebben (gehad?) met een Chinese spion, dat terwijl een Belgische ex-premier wiens partij momenteel zowel in de federale als in de regionale regering zit, vrijuit zijn voorkeur voor China op Tv mag komen vertellen.
De uitspraak van Julius Caesar, meer dan 2.000 jaar geleden, ‘Se vis pacem, para bellum’ (Als je vrede wil, bereid je voor op de oorlog), doet het nog steeds en dat geldt ook voor Europa.
--
Bovenstaande houdt er me niet van tegen mijn lezers een Zalige Kerst toe te wensen.
In mijn blog van 20 dezer (‘Wunschenes Wunsch’) schreef ik reeds dat, om het Belgisch begrotingstekort alleen nog maar te stabiliseren, er in de komende legislatuur voor 10 miljard euro extra maatregelen nodig zullen zijn (2 miljard per jaar en dit vanaf 2024). Dat blijkt een onderschatting te zijn.
Volgens de denktank Bruegel zal het nl 30 miljard worden (oftewel 4 miljard euro per jaar). Dit als gevolg van een recente afspraak van de EU-ministers van Financiën.
Gelukkig heeft Paul Magnette, burgemeester van Charleroi en voorzitter van de PS, de grootste partij van de huidige federale Belgische regering, daarvoor een oplossing die hij de ‘Agrowth’ noemt of de ‘afwezigheid van economische groei’. Als België minder groeit, aldus Magnette, schept het ruimte voor minder economisch ontwikkelde landen, om te groeien. Zo’n beetje een Wallonië in het groot, zegt maar, waar de ‘levensgenieters’ – steeds volgens Magnette – kunnen profiteren van de inzet van de Vlamingen die het hard werken toch in hun bloed hebben.
Een scenario Magnette met een groeistop tien jaar geleden ingevoerd, zou ons minstens 5% armer hebben gemaakt in plaats van 12% rijker. In 10 jaar groeide de Belgische economie nl met 17%, terwijl de bevolking met 5 procent toenam.
Wie zou er niet met die Magnette willen samenwerken?
--
Van Walen en werken gesproken, dan nog dit: bij Lidl maken we een Delhaize-bis scenario mee. Vrijdag zijn er bij de Duitse keten wilde stakingen uitgebroken en net zoals bij Delhaize zijn die compleet in Francofonië. In Vlaanderen gaat het maar om een paar winkels. De reden is – echt waar – dat het personeel vindt dat het te hard moet werken.
Walen en werken. Buiten de eerste letter hebben ze met elkaar niet veel gemeen!
Ik raad mijn lezers warm aan de uitgebreide reactie te lezen van Fernand Dhondt op mijn blog van 22 dezer. Die reactie gaat niet over mijn blog van die dag, maar op die van 19 dezer (‘De Victator’), die over Victor Orbán. Fernand is een Oost-Europa kenner als geen ander, die meerdere van de daar gebruikte talen spreekt. Als zijn verhaal klopt – wat ik niet betwijfel – dan heeft die Orbán niets anders gedaan dan een ‘Verhofstadtje’ en heeft ook hij een bocht gemaakt van 180 graden. De Orbán van de rouwrede voor Nagy kan vergeleken worden met de Verhofstadt van de Burgermanifesten.
Ik kan best aannemen dat niet iedereen akkoord zal gaan met de uitleg van Fernand Dhondt, maar de man vertelt tussendoor ook een stukje over de geschiedenis van Groot-Hongarije, die hier weinig bekend is. Zo leven er bv in alle buurlanden van Hongarije Hongaarse minderheden in streken die Hongarije de vorige eeuw is kwijt gespeeld.
--
En dan is er nog de ‘Chinese connectie’, zoals we ze maar zullen noemen. Het valt niet te ontkennen dat door de affaire Creyelman het Vlaams Belang momenteel in de hoek zit waar de klappen vallen. E.e.a. neemt niet weg dat het wel eens zou kunnen koelen zonder blazen. Het gaat tenslotte over marginale feiten, we staan voor de eindejaarsfeesten, straks komt het voorzitterschap van de E.U. eraan voor de federale regering en de verkiezingen zijn pas over een klein half jaar. God weet wat voor stommiteiten Paarsgroen+, een regering met zeven partijen, zonder meerderheid in Vlaanderen, met de op één na grootste schuldenlast van Europa, in die tijd nog kan verzinnen. In Vlaanderen trekken Groen, Open VLD en Vooruit naar de verkiezingen in gehavende formaties, met haast onbekende voorzitters en lijkt die van cd&v nog altijd te denken dat hij Jong-cd&v leidt door met grollen en grappen voor de dag te komen, waaraan het gros van zijn meestal oudere kiezers geen boodschap heeft. Voor zover ze de ‘aandacht’ van een vorige cd&v-voorzitter hebben overleefd…
De Waalse export blijkt in de eerste zes maanden van 2023 met bijna 10% te zijn gedaald en niets laat voorzien dat het daar beter gaat worden. Ondanks het feit dat er op de Waalse arbeidsmarkt zo’n 40.000 vacatures zijn, krijgt men die niet ingevuld, niettegenstaande een veelvoud aan werklozen. Het geld is op. Er is een tekort van 3 miljard euro op de begroting en de schuld van het Waalse gewest stijgt volgend jaar naar 43 miljard. 16% van de kinderen leeft er in armoede, dat is meer dan het dubbele van in Vlaanderen (7%). Dat het in Brussel nóg erger is (23%) is een schrale troost. Ook bij de langdurig zieken steeg het aantal in Wallonië tot 7,87%, t.o.v. 5,36% in Vlaanderen (5,51% in Brussel), terwijl het bij onze zuiderburen gezonder leven zou moeten zijn: minder bevolking meer natuur…
Niets laat vermoeden dat de benarde financiële situatie door het eigen linkse beleid zal worden opgelost. Daarvoor rekenen ze daar op de ‘andere overheden’. Officieel is dat België, maar in werkelijkheid Vlaanderen, dat daarvoor afdraagt door zijn arbeidzaamheid van bijna 80% - 10% meer dan Wallonië - en het afbetalen van 90% van de Belgische staatsschuld.
Hendrik Bogaert – ‘Straffe Hendrik’ voor de kenners – samen met Pieter De Crem zowat de enige belangrijke overblijvende rechtse politicus bij cd&v, gaat beginnen met een eigen partij, die hij ‘Redelijk Rechts’ zal noemen. Hij gaat aan de verkiezingen van 09.06.2024 nog niet meedoen, maar blijven zetelen als verkozene van cd&v in de Kamer en pas daarna serieus beginnen met zijn nieuwe partij. Dat verklaarde hij in ‘De Afspraak” op dinsdag.
Het doet zo’n beetje denken aan wat Omtzigt in Nederland heeft gedaan. Die deed daar wel mee aan de verkiezingen, haalde uit het niets 20 zetels en ging daarna op de rem staan waardoor niemand feitelijk nog weet wat hij eigenlijk wil.
Bij ‘Straffe Hendrik’ zal het zo’n vaart niet lopen, zeker niet met wat hij aan zetels zal halen over meer dan vijf jaar, in 2029. In de huidige politiek is dat een eeuwigheid. Het zal eerder zijn van ‘Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof’, ook voor cd&v dat zich niet zal redden met stunts à la Dragqueen Mahdi en AI-verzinsels, zoals dat filmpje met Dehaene, waarbij men niet meer hoeft na te denken. Een partij die het hoofdzakelijk nog moet hebben van de oudere generaties, sterft zelf ook uit met dergelijke fratsen.
--
En dan nog dit:
In De Standaard van 19.12.23, aan de hand van Ignaas Devisch, hoogleraar UGent: ‘ Eindelijk is Vlaams Belang een partij als een andere’. Als dat zo zou zijn, waarop wacht men dan nog om het cordon sanitaire op te heffen?
Er waren de laatste tijd nogal wat hoera-berichten over de financiële toestand van België die beter zou zijn dan die van onze buurlanden. In eerst instantie klopte dat alleen voor de koopkracht, daar we door de automatische index de verhoging van de levensduurte niet hebben gevoeld zoals in het buitenland. Onze bedrijven zijn daar echter het slachtoffer van geworden en dit wordt bevestigd door het laatste rapport van onze eigen nationale bank. Pierre Wunsch, de huidige gouverneur, die ondanks alles (Franstalig, MR) meer dan zijn best doet, stelt dat het echter niet de consumptie van de gezinnen, maar de investeringen van onze bedrijven is die ervoor zorgt dat de huidige groei voorlopig stand houdt. Die bedrijven investeren volop in zowel automatisering, digitalisering als vergroening. Vroeger zou dat tot minder werkgelegenheid hebben geleid, maar in de structureel krappe arbeidsmarkt die we vandaag kennen, is dat niet meer het geval.
In één adem zegt Wunsch er echter wel bij, dat het Belgisch begrotingstekort te hoog blijft en dat de stijging van de overheidsschuld onhoudbaar is. Bij een ongewijzigd beleid zal het tekort van ons Binnenlands Begroting Product (bbp) van 4,3% in 2023 naar 5,2% in 2026 stijgen en de overheidsschuld van 105,3% naar 109,6% stijgen.
Om dat begrotingstekort alleen nog maar te stabiliseren zullen er in de komende legislatuur voor 10 miljard euro maatregelen nodig zijn (2 miljard per jaar!) om dat tekort te doen dalen naar 3% van het bbp. Alleen Italië, Frankrijk en Slowakije – het Wallonië van Oost-Europa – doen het slechter.
‘Na ons de zondvloed’ zal men bij Vivaldi denken. De volgende federale regering – hoe die er ook zal uitzien - zal puin mogen ruimen.
--
*Vrije vertaling uit het Duits: ‘De wens van Wunsch’.
--
En dan nog dit doordenkertje: Titel in De Tijd van 16.12.23: ‘Federale regering verbiedt lachgas’ . Er valt inderdaad niet meer te lachen met wat die regering uitspookt!
Bij de Hongaarse opstand tegen de sovjetbezetting in 1956 werd de Hongaarse premier Imre Nagy*, die de opstand goedkeurde, door de Sovjets gevangen genomen, naar het buitenland overgebracht en daar ergens geëxecuteerd. Bij de val van de Sovjet Unie werd het stoffelijk overschot van Nagy aan Hongarije terug gegeven en kreeg hij in Boedapest een plechtige herbegrafenis. De rouwrede daarbij werd toen uitgesproken door de Hongaarse studentenleider Victor Orban. Op Nagy’s herbegrafenis waren er een kwart miljoen mensen.
Het kan verkeren, want het is diezelfde Victor Orban die de dag van vandaag als Hongaars premier in de E.U. dwars ligt als het over Oekraïne gaat. Zijn de Ruski’s, die Nagy vermoordden, nu voor hem ineens ‘de goei’?
--
Hongarije moét van mij geen lid van de E.U. blijven. Als de meerderheid van de Hongaren achter Orban blijft staan, kunnen ze beter opstappen. Hetzelfde geldt voor Servië; dat nog geen lid is, maar de Europese sancties tegen Rusland niet steunt. Het is het ene of het ander, men kan zelfs in de politiek niet van twee walletjes zeten.
