Zoals ik vlak na de 10 juni verkiezingen al stelde, wordt de zege van het Vlaamse kartel een Pyrrusoverwinning. Het ziet er nu al naar uit dat de eisen van Leterme niet zullen kunnen worden waargemaakt en dat de overwinnaars al moeten inbinden. De voorzitters van de CD&V (Vandeurzen) en de N-VA (De Wever) hebben al een eerste toegeving moeten doen aan informateur Reynders, waarbij gesteld wordt dat de staatshervorming zal worden uitgesteld tot na de regionale verkiezingen van 2009. Daarvoor zou het kartel wel bepaalde waarborgen eisen, maar wat betekenen die in de politiek, als men niet eens weet hoe de kaarten er in 2009 bij zullen liggen. Stel dat de PS terug komt en de Waalse deelregering zonder het MR voort kan blijven besturen, wat dan? Trouwens, om de grondwet te veranderen, moet men de socialisten erbij nemen en kan men dus ook meteen afspraken maken, ook met partijen die niet in een volgende regering zouden zitten (SP.a en Groen! hebben al laten verstaan dat voor hen die kans erin zit). Er is nog meer. In een artikel in De Standaard zegt MR-senator Alain Destexhe, al bij een zeer gematigde liberaal die al enkele keren voor controverse gezorgd heeft door de vinger op de zere Waalse plekken te leggen, dat die besprekingen in 2009 pas zullen "starten". Dat betekent, dat er eerder helemaal niets zal gebeuren, tenzij het verdelen van de postjes natuurlijk. Men zal ons wel trachten wijs te maken dat dit nodig zal zijn "voor een goed bestuur". Vergeten we trouwens ook niet dat madame milQuet (schrijfwijze van het spotblad Père Ubu!) van het CDH al heeft laten weten niét mee te doen. Haar partij zit mee in de Waalse deelregering. De Vlaamse bedrijfswereld zal er niet mee kunnen lachen als ze ziet dat de stoere overwinnaars zich al in de eerste ronde laten rollen. Het betekent nl nog eens een wachttijd van minstens twee jaar waarin niets zal worden opgelost i.v.m. de problemen van de Waalse werkloosheid en het tekort aan arbeidskrachten in Vlaanderen. Dat betekent dus: voortgaan met de import van Polen en tegelijkertijd de Waalse doppers blijven onderhouden. Zelfs de conditio sine qua non, de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde, waardoor dit land momenteel in een electorale illegaliteit verkeert, wordt door het CDH afgewezen en dat zal waarschijnlijk ook gebeuren door de PS. Dat betekent, dat het verre van zeker is dat die splitsing er zal komen zonder God weet welke toegevingen, gewoon wraakroepend als men weet dat het gaat om een 40 jaar oude wet die zelfs bekrachtigd werd door het Arbitragehof. Een land dat zijn wetten niet toegepast krijgt, verdient het etiket "democratisch" niet. In de correcte media is het sinds 10 juni een mode geworden het Vlaams Belang af te schrijven. Ze zouden zich wel eens flink kunnen vergissen. In de electorale campagne vóór 10 juni waren de traditionele partijen erin geslaagd het communautaire naar de achtergrond te dringen met hun "kanselierverkiezing". Die zeepbel is nu uiteen gespat. Het is terug naar af.
Reeds verscheidene jaren lees ik Vacature, een bijvoegsel bij de kranten van zowel de Persgroep (met o.m. Het Laatste Nieuws en De Morgen) als Concentra (Gazet Van Antwerpen, Belang Van Limburg). Alhoewel ik helemaal niet behoor tot de doelgroep waarvoor die uitgave bestemd is, heb ik Vacature steeds interessant gevonden. Het merendeel van hun artikelen gaat over het reilen en zeilen van multinationals en aanverwante bedrijven. Als ge zelf zo'n 33 jaar in een dergelijk bedrijf hebt gewerkt, blijft het interessant de evoluties op die markt te kunnen blijven volgen. Daarenboven staan er in Vacature ook regelmatig zeer interessante artikelen over zaken doen in de rest van de wereld. De recente reeks over Afrika was het uitknippen waard en dat gold ook voor die over China. Momenteel loopt er een reeks over Rusland, waarin men heel wat te lezen krijgt waarnaar men vruchteloos zou moeten zoeken in de dagdagelijkse kranten. Vacature is ondertussen trouwens uitgegroeid tot een magazine die o.m. gratis kan worden bekomen in grootwarenhuizen zoals Carrefour en Delhaize. Buiten de Persgroep en Concentra is er bij ons nog een derde grote krantengroep, nl Corelio, het vroegere VUM, die o.m. De Standaard, Het Nieuwsblad en Het Volk uitgeeft. Ook die groep heeft zo'n weekeindbijlage, die "Jobat" heet. Het is al langer bekend dat dit schrijfsel niet zo interessant is als Vacature, iets wat ikzelf kan onderschrijven. Het hoofdartikel in Jobat wordt geschreven door een zekere Trix Slock, die elke week haar kijk op het zaken- en werkgelegenheidsgebeuren in ons land becommentarieert. In het laatste nummer van Jobat, dat van zaterdag 16 juni, weet Trix haar lezers te vertellen, dat ze een politieke kater heeft na de verkiezingen van 10 juni. Ze beweert te stammen uit een generatie die gematigd tot links stemde en die nu moet vaststellen dat rechts het bij ons gehaald heeft. "Bruin is vandaag het nieuwe zwart", schrijft ze (in de titel nog wel). Ze haalt er de vreemdelingen en de hoofddoeken bij en vindt dat de CD&V van Leterme de standpunten van extreem-rechts heeft overgenomen. Ze gaat zo nog een tijdje door, om te besluiten: "nog eens een 0110 concert voor verdraagzaamheid te geven en dan met zijn allen rechts te stemmen"... Kortom, Trix is links, is haar trappers kwijt en bovendien een slechte verliezer. Op zich zelf kan men dat haar niet kwalijk nemen. Alleen zit zij, met zo'n uiting, niet op haar plaats als hoofdredactrice van een blad dat zijn inkomsten moet hebben van de advertenties van een bedrijfswereld, die nu niet bepaald links is ingesteld. Zo hebben zowel VBO, Voka als zelfs Unizo al gepleit voor een verdere staatshervorming, iets waartegen links gekant is en vindt drie kwart van de Vlaamse ondernemers dat het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang moet worden opgeheven. Ik kan me dan ook voorstellen, dat de meerderheid van de adverteerders "not amused" zal zijn als het leest wat Trix daar uit haar toetsenbord heeft getikt. Met een hoofdredactrice die dergelijke nonsens meent te mogen publiceren, zou het verschil van Vacature in de toekomst alleen maar groter kunnen worden en dit in het nadeel van Jobat. Want met die Trix wordt het nix!
Ik heb het hier al meer dan eens geschreven: men had van Brussel nooit een derde gewest mogen maken. Dat danken we de traditionele partijen, de CD&V inbegrepen. Ondertussen zitten we er mee opgescheept en nemen gedane zaken geen keer. Wij, Vlamingen, verliezen steeds meer politiek terrein in wat onze hoofdstad zou moeten zijn. Enige troost is wel het feit dat ook de Franstalige Brusselaars terrein aan het verliezen zijn. Brussel wordt steeds meer een internationale stad met een bovenlaag van rijke E.U ambtenaren en een onderlaag van in hoofdzaak arme Maghrebijnen, waar ook de francofonen voor hun toekomst moeten vrezen. Of het er iets mee te maken heeft, weet ik niet, maar ondertussen circuleert er een Waals manifest, ondertekend door een honderdtal bekende Walen, dat vraagt de Franse gemeenschap op te doeken en een einde te maken aan Wallon-Brux of hoe men het ook noemt. Die gemeenschap is nog een gevolg van de staatshervorming van Gaston Eyskens uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Vlaanderen had toen ook zo'n gemeenschap kunnen hebben, maar koos voor een fusie met het Vlaamse gewest, wat veel praktischer en ook goedkoper was. Voor de Franstaligen betekende die gemeenschap echter zoveel extra politieke postjes die konden worden uitgedeeld. Zeker na een verkiezingsnederlaag komen die goed van pas om een deel van de gebuisde kandidaten te depanneren. De reden van dat Waalse manifest is, dat ze de bemoeienissen van enkele Franstalige Brusselaars in de Waalse politiek meer dan beu zijn en dat men ook in Wallonië wil komen tot een specifieke Waalse identiteit. Zeker de arrogantie waarmee Flup Moustache, alias Philippe Moureaux, zich ook in Waalse zaken etaleert, wekt bij heel wat van onze zuiderburen alleen maar ergernis. Als die politieke scheiding tussen Wallonië en Brussel doorgaat - en ze behoort tot de mogelijkheden - dan schept dat voor Vlaanderen enkele hoopvolle perspectieven. In dat geval zou Brussel immers beperkt blijven tot de 19 huidige gemeenten, zal er geen sprake meer zijn van een "corridor" van Brussel naar Wallonië en zal het eindelijk gedaan zijn met dat gezeur over een groter Brussel. Als ondertussen ook het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde zal gesplitst zijn, hoeven we ons in Vlaanderen nooit meer zorgen te maken over Franstalige kieslijsten op Vlaams grondgebied. Vooraleer we verder dromen, nog dit: Brussel zal Vlaanderen hoe dan ook veel geld blijven kosten. Vergeet niet, dat we praten over een weliswaar beperkte regio, maar met een bevolking waarvan 20% bestaat uit een proletariaat dat eentalig Frans is, zo goed als niet geschoold en werkloos, met weinig zin om aan de slag te gaan, zeker niet in Vlaanderen. Door echter de vinger op de knip te houden, kan Vlaanderen Brussel zijn wil opleggen en zou het wel eens kunnen gedaan zijn met de pesterijen waarvan het nu nog steeds het slachtoffer is (denk maar aan Zaventem). We zullen niet kunnen beletten dat Brussel een internationale regio wordt, maar dan een mét en niet tégen Vlaanderen.
De kans dat er snel een nieuwe Belgische regering zal komen is zo goed als onbestaande, tenzij Leterme en Co ermee akkoord zouden gaan om voorlopig de grondwetswijzigingen en dus ook de staatshervorming in de ijskast te zetten (en daarmee groot gezichtsverlies te lijden). Ondertussen gaat ook de SP.a, in navolging van haar Waalse zusterpartij, een vervroegd democratisch congres houden in juli, zodat ook van die kant eerder geen antwoorden zullen komen vóór dat allemaal achter de rug zal zijn.
De situatie die we nu meemaken zou wel eens langer kunnen duren dan veel politici hopen. Hier en daar hoort men zelfs al zeggen dat men blij zal zijn, mocht er een nieuwe regering klaar staan bij het begin van het nieuwe parlementair jaar, dat is dan pas de tweede week van oktober. Het enige voordeel dat de burger daaruit haalt is, dat er dan ook zeker geen nieuwe belastingen bijkomen. Op communautair vlak gaan de Vlaamse partijen hun geloofwaardigheid echter verliezen als ze deze zomer helemaal niets zouden doen. Het wordt dan ook stilaan tijd dat men van deze politieke windstilte gebruik zou maken om in Vlaanderen eens enkele puntjes op de "i" zou zetten. Dat geldt in de eerste plaats voor de faciliteitengemeenten. Men heeft het tegenwoordig veel over inburgering. Welnu, in de faciliteitengemeenten rond Brussel hebben we kunnen zien wat er gebeurt als men de zaken in hun beloop laat. De faciliteiten werden de Franstalige inwijkelingen toegestaan om zich aan ons aan te passen, in de eerste plaats onze taal te leren. Daarvan is niets in huis gekomen, met als gevolg dat deze regio steeds meer verfranst. Het is hoog tijd dat Vlaanderen daaraan paal en perk stelt. Het heeft daarvoor trouwens de wet aan haar zijde. Wij leven in een vrij Europa, min of meer althans, waarin mensen zich vrij kunnen verplaatsen en ook vestigen. Er is dan ook geen enkel probleem om burgers van de E.U., die zich hier willen vestigen, dat ook te laten doen. Wel geldt de eerste regel van fatsoen, dat ze zich aanpassen aan onze regio en dat ze tenminste onze taal verstaan, omdat verondersteld wordt dat alle contacten met de overheid én het openbare leven in onze taal zouden gebeuren. Met heel wat inwijkelingen schijnt dat geen probleem te zijn, met uitzondering dan van de francofonen, die zich als übermenschen manifesteren en de regels van het spel gewoon omdraaien. Daaraan moet nu een einde komen. In afwachting dat er op communautair vlak iets gebeurt, zou Vlaanderen er goed aan doen nu eens voor goed werk te maken van de inburgering voor iedereen, dus ook voor de Franstaligen. Wie het daarmee niet eens is, kan altijd nog verhuizen naar Waals Brabant of verder. Een uitdoving van de faciliteiten in de rand rond Brussel zou een halt toeroepen aan de verdere afbraak van de integriteit van het Vlaamse grondgebied en zou een eerste stap kunnen zijn in de aanpak van het probleem Brussel. Het wordt nl hoog tijd dat we de hoofdstedelingen laten zien dat het ons menens is met de volgende staatshervorming. Het alternatief is, dat er geen België meer zal zijn. Op = op en dat geldt ook voor het Vlaamse geduld.
Het ziet er naar uit dat deze regeringsvorming er een van lange adem zal zijn. Als Leterme en zijn winnend kartel zijn beloften wil waarmaken, moet er dus e.o.a. staatshervorming komen. Informateur Reynders heeft vooraf al gezegd dat zijn MR partij dat maar zal kunnen doen in 2009, na de volgende regionale verkiezingen en dan nog als die verkiezingen voor zijn partij gunstig uitvallen. De PS, die men hoe dan ook nodig heeft voor een grondwetsherziening, ongeacht of deze partij al dan niet in een eventuele volgende regering zal zitten, gaat geen beslissing nemen vóór een vooruitgeschoven partijcongres in juli, waarop men Di Rupo al dan niet zal herverkiezen als voorzitter. Het wordt dus wachten op Godot. Of er nu al dan niet een nieuwe regering komt, met of zonder grondwetsherzieningen en staatshervorming, één zaak staat vast: eerst moet het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde gesplitst worden. Dit is bij wet bepaald en bekrachtigd door het Arbitragehof en de alleruiterste datum voor die splitsing is 24.06.07, dat is over tien dagen. Van dan af zit België met een institutioneel systeem en kan er zonder die splitsing geen wettelijke verkiezing meer gehouden worden. Wat evenzeer vast moet staan is, dat die splitsing Vlaanderen niets, maar dan ook niets mag kosten. Voor de uitvoering van een gestemde en bekrachtigde wet moet geen prijs meer betaald worden, zelfs niet in een apenland (dixit Mark Eyskens, toen hij - nota bene - minister van Buitenlandse Zaken was!) als het onze. Toch hoort men links en rechts onze vijfde colonne al in actie om dit super democratisch recht af te brokkelen, om niet te zeggen af te breken. - Fons Verplaetse, oud gouverneur van de nationale bank, zegt vóór de splitsing te zijn, maar weet niet waarom. Zijn ACV afkomst zal daar wel voor iets tussen zitten, zeker? Ik heb me vroeger trouwens altijd afgevraagd hoe het mogelijk was dat een vakbondsman voorzitter van een nationale bank kon worden. Het zal dan ook wel eerder aan zijn lidkaart dan aan zijn hersenen gelegen hebben. - Een zekere professor Buelens van de VUB gaat nog een stap verder. Hij zegt dat, bij een splitsing, de Vlaamse partijen in de huidige kieskring twee zetels zullen verliezen. En dan? Zijn het verlies van zetels (het mogen er zelfs meer zijn) belangrijker dan de integriteit van ons Vlaamse grondgebied? - Guy Vanhengel (Open VLD), Brussels minister, zegt dat bij een splitsing de Vlamingen in Brussel helemaal niets meer te vertellen zullen hebben. Volgens mij heeft mijnheer Vanhengel alleen maar schrik zijn eigen postje kwijt te spelen. Evenmin als de andere Vlaams-Brusselse verkozenen heeft hij ooit zijn nek uitgestoken voor de Vlaamse zaken. De dag dat Vlaanderen Brussel eens goed aanpakt (daar kom ik een dezer op terug) hebben wij geen Vanhengels, Smets e.d. meer nodig. Het wordt de onvoorwaardelijke splitsing of geen verder België meer. Voor minder kunnen wij, Vlamingen, niet tevreden zijn.
De nederlaag van SP.a toont zeer duidelijk dat de eigen aanhang niet meer akkoord gaat met de leiding van de partij. Jef Sleeckx, oprichter van het uiterst linkse CAP heeft eigenlijk gelijk. Dit is geen socialisme meer. Echt socialisme zou moeten zorgen voor een gelijke verdeling van de welvaart. De "gauche caviar" die wij hier kennen zorgt voor kruimels voor de massa en pakken geld voor de leiders. Het fenomeen bestaat al langer, maar het is er de laatste jaren bovenop komen liggen dat "denk links, leef rechts" een lucratieve bezigheid aan het worden was. Het eerste grote voorbeeld was Steve Stevaert, die alle normen van politiek fatsoen aan zijn laarzen lapte en zichzelf den gouden handdruk gaf door de post van Limburgs gouverneur in beslag te nemen. Uitgerekend de man met de steeds nieuwe ideeën, de leider die wist "wat goed was voor de mensen", liet zich kennen als een vulgaire zakkenvuller. Stevaert kreeg navolgers. Luc Van den Bossche, de "vader" van het Copernicus plan voor de zgz depolitisering van de ambtenarij, benoemde zichzelf tot directeur van BIAC, terwijl hij tussendoor nog enkele andere lucratieve bezigheden had (o.m. aan de Gentse universiteit). Vande Lanotte, de professordictator die dacht premier te kunnen worden, benoemde tussendoor zijn eigen kabinetschef tot grote baas van de verlieslatende NMBS. Er even duidelijk bij stellen, dat de NMBS wel verlieslatend is, maar dat de job van grote baas er niettemin dik betaald wordt. Het gros van degenen dat schuil gaat achter het etiket "socialist" zijn tegenwoordig meestal van het hoger niveau, dat met de werkende mens nog weinig uitstaans heeft. De weinige simpele mensen die er nog tussenlopen moeten het spel gewoon meespelen. Dat zien we ook duidelijk in Wallonië, waar de PS zorgt dat het plebs zijn dopgeld en zijn pensioen krijgt (nota bene: het Belgische pensioen is bij de laagsten van Europa), terwijl de leidinggevende figuren hun zakken vullen met allerlei frauduleuze praktijken. En dan is er nog de zgn "artistieke wereld", die bij ons uitgesproken links is en het vooral moet hebben van allerlei overheidssubsidies waarvoor ze dan hand en spandiensten moet leveren aan het systeem. Dat hebben we duidelijk gezien bij de 0110 aktie van eind vorig jaar en ook bij de hoofddoeken campagne in Antwerpen. Sinds 10.06 is heel die heisa om de hoofddoek plots compleet verdwenen, waaruit blijkt dat het alleen maar een poging was om er electorale munt uit te slaan. Dat laatste is niet gebeurd en nu zit links met een flinke kater, een kater die het dubbel en dik verdiend heeft, in Vlaanderen omdat ze altijd de francofone kaart gespeeld heeft, in Wallonië omdat ze dacht de mensen ongestraft te kunnen blijven bedriegen. Het is, gelukkig, anders uitgedraaid. Het kan verkeren, wist Bredero al!
In Wallonië is er dus ook volgschade na de verkiezingen van 10 juni. De socialistische PS is er niet meer de grootste partij. Dat is de eerste keer sinds 1919 toen in België de algemene kiesplicht werd ingevoerd. De blauwe MR van Reynders heeft op dat punt een overwinning geboekt. De schandalen rond het beheer van de stad Charleroi hebben Di Rupo en de zijnen tenslotte toch de das omgedaan. Het schepencollege heeft daar nu zijn ontslag aangeboden en zal de volgende twee jaar onder curatele staan van het hoofdbestuur van de PS. Of zoiets allemaal wettelijk kan, is mij een vraagteken. Ondertussen is het kalf echter reeds verdronken. De Rupo heeft, als hoofd van de partij en als minister-president van Wallonië, twee jaar de tijd gehad om die Augiasstal uit te mesten. Een kwestie van slecht bestuur, om het in Leterme's terminologie te zeggen. Met de achteruitgang van de PS zijn de problemen echter verre van opgelost. Dezelfde PS zit immers nog altijd twee jaar niet alleen mee in de deelregering van Wallonië én die van de Franse gemeenschap, maar ook in die van Brussel en de Duitstalige gemeenschap. Als gevolg daarvan heeft Reynders gelijk als hij zegt, dat hij de gewesten geen extra bevoegdheden gaat geven omdat hij daarmee onrechtstreeks de PS weer gaat versterken. Het is trouwens helemaal niet zeker dat de schandalenpartij over twee jaar ook op regionaal vlak zal zijn uitgeteld. Vergeet dus de grondwetswijzigingen al maar. Maar er is meer. Ondertussen is dezelfde Reynders nl door de koning aangeduid als informateur en zou het dus kunnen, dat we naar een rooms-blauwe regering gaan die voorlopig echter géén staatshervorming zal doorvoeren. Als zo'n rooms-blauwe bewindsploeg er zou komen, dan krijgen we terug te maken met een soort van heruitgave van het Egmondpact onzaliger gedachtenis: bij de Franstaligen zit nl ook nu weer het FDF van Vlaminghater Maingain en bij de Vlamingen het N-VA, de mede-erfgenamen van de ter ziele gegane Volksunie... Het enige alternatief blijft dan dat de Vlaamse partijen de francofonen voor de keuze stellen: ofwel een staatshervorming ofwel geen Belgische federale regering meer. Voor de Vlamingen wordt het: "gordels vast"!
De resultaten van 10 juni hebben hun eerste slachtoffer gemaakt. Professor Vande Lanotte, ooit kandidaat premier voor dit land, heeft afgehaakt. De schoenmaker gaat terug naar zijn leest, in casu naar zijn zetel bij de universiteit van Gent. Tegelijkertijd zegt hij, dat de SP.a in de oppositie zal gaan en van daaruit eventueel een staatshervorming zal steunen. Dat ruikt al naar chantage maar geeft anderzijds aan dat het Vlaams Belang dat dan evengoed kan doen vanuit de oppositie. Tenslotte wordt Vande La opgevolgd door Caroline Gennez, een van de SP.a's "babes", die men in 't Pallieterke onveranderlijk "het foorwijf" noemt. Of dat zal garanderen voor een Vlaamse kermis, valt nog zeer te betwijfelen. Belangrijker voor Vlaanderen is het feit dat Spirit aan het oplossen is. Dat hebt ge met spirit(us) als ge de stop van de fles laat. Het partijtje, dat lang heeft kunnen mee profiteren van de populariteit van Bert Anciaux, is volledig verdwenen uit de Kamer. Zelfs wonderboy Van Bellingen kreeg niet genoeg stemmen (zou toch niet iedereen zijn verhaaltje geloven?) en Fauzaya Talhaoui heeft na haar verblijf bij Agalev nu ook bij Spirit moeten ondervinden dat overlopers niet op een trouw cliënteel kunnen rekenen. Spirit gaat waarschijnlijk de weg op van Vivant, al kunnen een paar exemplaren het nog twee jaar uitzingen op regionaal vlak. Buiten het zetelverlies is er immers ook het geldelijk verlies waarvan ik denk dat de SP.a dat zo maar niet zal blijven bijbetalen. SP.a/Spirit is een formatie die op de cruciale momenten anti-Vlaams heeft gestemd en daarom kan men er alleen maar blij om zijn dat uitgerekend zij de grootste klappen krijgen. Laat ons tenslotte niet vergeten dat dit zootje ongeregeld ondertussen nog wel de touwtjes in handen houdt binnen het IJzerbedevaartcomité... Hoe het nu verder moet met België is nog koffiedik kijken, maar het is reeds duidelijk dat Leterme nog wel even bezig zal zijn, wil hij een regering bijeen krijgen die tegelijkertijd akkoord is om een grondwetswijziging door te voeren. Buiten het afhaken van de SP.a, heeft ook Reynders, de grote baas van het MR, al laten weten dat hij wel wil mee regeren, maar dat de staatshervorming er niet zal komen vóór geweten is hoe de kaarten zullen liggen ... na de regionale verkiezingen van 2009! Daarmee krijg ik gelijk, wanneer ik gisteren stelde dat het voor het Vlaams Belang geen verschil uitmaakt of het 19 of 25% haalt bij deze federale verkiezingen. Zelfs al zou het mogen meespelen, zal het niet lukken omdat de partij ervan uit gaat dat ze alleen in een Belgische regering stapt als dit de laatste zal zijn. Voor de gewestregering ligt dat anders, daar wil het VB wél mee regeren. Het wordt nu uitkijken wat er tegen die tijd allemaal nog te gebeuren staat.
Paars heeft dus de verwachte afstraffing gekregen. Het is, zoals peetvader Louis Tobback het acht jaar eerder al stelde, geëindigd op bont en blauw. Vlaanderen heeft rechts gekozen, nog rechtser dan vroeger en heeft links, Open-VLD incluis, de nederlaag gegeven die het verdient. Voor de rest is alles een beetje verlopen zoals verwacht, met uitzondering van het succes van de Lijst Dedecker. Het is nog maar eens bewezen, dat Vlaanderen houdt van underdogs. Hopelijk is Jean-Marie wijs genoeg om in de volgende jaren zijn partijtje uit te bouwen zonder de fouten te maken van het libertaire clubje van Van Rossem destijds. Vlaams Belang gaat nog steeds vooruit, maar toch minder dan misschien verwacht werd. Toch maakt het allemaal niet veel uit. Buiten de gebruikelijke boycot van de zgz correcte media, had het Belang ook af te rekenen met het feit dat haar thema's als criminaliteit, immigratie en de Vlaamse onafhankelijkheid zo goed als niet aan bod kwamen in het electoraal debat dat, met opzet, helemaal werd toegespitst op de lijsttrekkers van de klassieke partijen. Of het VB nu 19% haalt of 25% verandert niets aan de zaak. De partij mag, zeker in de Belgische context, toch niet meespelen. Van zodra er immers met de Waalse "broeders" gepraat zal worden, houdt elke referentie met het VB op. De vraag is maar in hoever de francofonen de aanwezigheid van het N-VA zullen dulden. Voor het VB wordt het wachten op de blunders van de volgende federale regering om die in winst om te zetten bij de regionale verkiezingen van 2009. Leterme en zijn kartel mogen dan al 30% van de stemmen hebben gehaald in Vlaanderen, om een regering met een eenvoudige meerderheid te halen, moet de CD&V een van de verliezende paarse partijen mee krijgen. Dat betekent al meteen water in de wijn doen. Als de besprekingen met de francofonen zullen beginnen, wordt dat er niet beter op. Als Leterme voet bij stek houdt en niet tot een regering toetreedt als er geen staatshervorming op het programma staat, dan heeft hij een groot probleem. Hierbij dient trouwens aangestipt, dat uitgerekend de CD&V's tegenhanger in Wallonië, het CDH, al meteen heeft laten weten dat er van grondwetshervormingen niets in huis zal komen. Als dat toch zal gebeuren, zal Vlaanderen daarvoor een prijs moeten betalen in de vorm van een Franstalige premier, verlies van grondgebied en/of bevoegdheden, het begraven van de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. Voorwaar geen prettig vooruitzicht, zeker als men weet dat in dat laatste kiesarrondissement de francofone partijen de grote winnaars zijn geworden. Laten we tenslotte niet vergeten dat een regering met een eenvoudige meerderheid in België met een minderheid in Vlaanderen nog steeds tot de mogelijkheden behoort. Alle CD&V/N-VA triomfalisme is dan ook voorbarig.
Vandaag is het eindelijk verkiezingsdag. Gedaan met het oeverloos gezwam van ons politieke wereldje. Ik schrijf deze blog met opzet reeds 's morgens, omdat ik enerzijds niet zinnens ben de godganse dag nóg eens alles te moeten meemaken en anderzijds omdat ik niet geloof dat er wereldschokkende dingen gaan gebeuren. Het wordt waarschijnlijk zo'n beetje zoals dat verhaal van de man die op een boom vol kraaien schoot. De vogels vlogen op, maar kwamen later weer allemaal terugzitten, zij het niet noodzakelijk op dezelfde tak. De VRT zendt, op één, non-stop uit tot ergens tegen middernacht, niets anders dan de verkiezingen. Om dan te kunnen zeggen dat partij A iets vooruit is gegaan, partij B iets heeft verloren en partij C een status quo heeft behouden. Verschrikkelijk interessant, vooral als ge dan de hele dag weer dezelfde gezichten hebt moeten zien die het scherm al enkele weken hebben geteisterd. Wat er vandaag in de rest van de wereld gebeurt, is voor de VRT bijzaak. In dat verband kan trouwens worden aangestipt, dat de koningin Elisabeth wedstrijd niet het enige programma was dat in uitgesteld relais wordt uitgezonden. Vandaag is er de Formula Uno race in Canada. Die begint daar om 19.00 uur onze tijd, maar kan op de VRT pas bekeken worden vanaf kwart vóór middernacht! Als men weet wat Bernie Ecclestone voor zo'n uitzending laat betalen, dan moet ge flink gek zijn om zo'n duur programma uit te zenden op een uur waarbij er geen kat meer naar kijkt. De afecionados, waartoe ik behoor, weten trouwens dat La Deux de race wél rechtstreeks uitzendt vanaf 18.30 uur... Of ik dan helemaal niet geïnteresseerd ben in de verkiezingsuitslag? Natuurlijk ben ik dat, maar iedereen die de politiek hier een beetje volgt, weet ondertussen dat het kartel CD&V-N-VA in Vlaanderen als grootste uit de bus zal komen, dat het Vlaams Belang, ondanks alle vormen van boycot, de nummer twee wordt en waarschijnlijk de grootste partij zal blijven, dat de Open-VLD klop zal krijgen en dat ook de SP.a zal verliezen omdat er daar geen degelijke vervanger is gevonden voor het stemmenkanon SS uit H, die de eigen zak veel belangrijker vond (typische socialist). Waarschijnlijk geraken de groentjes ook niet verder dan hun resultaat van 2004, omdat tegenwoordig alle partijen een beetje groen zijn geworden en de doorsnee Vlaming de regelneverij van Vogels, Aelvoet en Co nog steeds niet verteerd heeft. O, ja, dan is daar ook nog Wallonië, waar mag gebeuren wat wil. Wij, Vlamingen hebben daar toch geen vat op. Wallonië is zo'n beetje buitenland, maar dan wel een dat zich met onze zaken zal komen bemoeien en dat hier dan nog met de nodige égards wordt behandeld door rood, blauw en groen en (misschien) oranje. 10 juni 2007 zal op zich geen belangrijke datum worden. Misschien worden de besprekingen die daarna zullen volgen dat wel, al zou de beste oplossing voor Vlaanderen zijn dat er geen gevolg aan zal kunnen gebreid worden. Pas dan zou het voor ons interessant worden. Dat zien we morgen dan wel weer!
"Een politieke uitloper van de provo's in de Belgische politiek was de Guy Verhofstadt van de eerste drie burgermanifesten met hun uitdagende taal over de syndicaten, de staat, de overheidsinstellingen, België". Van provotariër is Verhofstadt lekkend en smekkend van de macht, klootjesvolk en middelmatist geworden. De vleesgeworden eliteconsensus". Bovenstaande is niet van mij; het komt van Frans Crols, directeur van het economische blad Trends (van 7 juni), toch niet de eerste de beste. Hij verwoordt daarmee wat het gros der overtuigde Vlamingen, de hard werkende burgers (dixit Somers) en zelfs de meerderheid van de Vlaamse werkgevers denkt en heeft daarbij nog groot gelijk ook. In de Belgische politiek, die zelden eerlijk is geweest tegenover Vlaanderen, is er nooit een grotere kazakdraaier geweest dan Guy Verhofstadt. Persoonlijk kan ik nog steeds niet begrijpen waarom mensen, die zich liberaal noemen, de leugenaar uit Gent nog steeds achterna blijven lopen. Misschien om het eigen winstbejag, om het politieke postje; een andere verklaring kan ik daar niet voor vinden. De Verhofstadt van vandaag heeft niets, maar dan ook niets meer te maken met liberalisme. Links liberalisme is al even absurd als rechts communisme. De goedkope slogans over belastingvermindering kunnen daar niets aan veranderen. De man heeft al zoveel gelogen, dat men hem zelfs niet meer gelooft als hij de waarheid spreekt. Pinocchio in vlees en bloed! Ondertussen heeft hij zelf ook begrepen dat zijn haring niet meer braadt en kronkelt hij zich in alle bochten om zijn nationale job te kunnen behouden. Bij het begin van de kiescampagne stelde hij zich nog voor als de man die boven alle ruzies stond, op het einde was er niemand die meer stond te schelden dan hij. Jammer voor hem hebben al zijn achtereenvolgende initiatieven weinig opgebracht: de aanstelling tot verkiezingsmanager van de schimmige Slangen, zijn vierde burgermanifest (dat een verloochening was van zijn drie vorige), de naamswijziging van zijn partij, zijn jubelboek 8JV (zonder één enkele communautaire oplossing) en zijn zelf aangevraagde Tv-debatten waaruit hij meer en meer als een calimero te voorschijn kwam. De twee regeringen Verhofstadt waren de slechtste die Vlaanderen ooit heeft meegemaakt. Voor zijn eigen regio heeft de man niets, maar dan ook niets gedaan, integendeel. Het centrum voor gelijke kansen en racisme, dat door hem aan zijn kabinet werd toegevoegd, is er in de eerste plaats om Vlamingen te vervolgen. De snel-Belg-wet, die op zich zelf al een aanfluiting van goed bestuur was, werd zelfs nog uitgebreid en zorgde ervoor dat 350.000 vreemdelingen voor een habbekrats Belg konden worden zonder dat daarvoor ook maar enige tegenprestatie werd gevraagd. Het justitiebeleid, onder leiding van Vlamingenhaatster Onkelinx, diende ook al in de eerste plaats om de Vlamingen te judassen. Door de niet-splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde werden de meeste elementaire democratische rechten van de Vlaamse inwoners aldaar met de voeten getreden. En dit zijn nog maar enkele voorbeelden van acht jaar paarse puinhopen. De blauwe toekomst ziet er al even somber uit mocht het genie uit Gent het voor het zeggen blijven hebben. Van separatisme, splitsingen of zelfs confederalisme wil hij niet horen. Hij zou zelfs de klok terug willen draaien door een aantal geregionaliseerde zaken terug te herfederaliseren. Hij wil de senaat omvormen tot een raad waarin evenveel Vlamingen als Walen zouden komen te zitten en federale kieslijsten invoeren, twee zaken die de Vlamingen verder zullen discrimineren. Verhofstadt is niet voor niets de chouchou van de francofonen geworden. Van alle akkoorden die zijn partij in de schoot van de Vlaamse regering mede heeft goed gekeurd, komt niets in huis als het van Verhofstadt zal afhangen. Een woordbreuk minder of meer deert hem niet, als hij maar aan het bewind kan blijven, desnoods met een minderheid in Vlaanderen. Samengevat is er voor Vlaanderen dan ook maar één oplossing: stuur Verhofstadt naar Toscane. Uit de grond van mijn hart hoop ik dat hij en zijn partij, die hem slaafs is blijven volgen, zondag een flinke afstraffing zullen krijgen, zodat het ook andere eventuele kandidaat premiers duidelijk zal worden, dat men Vlaanderen niet ongestraft kan blijven verwaarlozen.
Enkele simpele zielen hadden recentelijk ontdekt, dat de "scheeftrekkingen" in de ziektekosten tussen Vlaanderen en Wallonië bijna waren weggewerkt. Het stond zo vermeld in diverse kranten en de VRT was er als de kippen bij om dit heuglijk nieuws uit te bazuinen. Voorwaar inderdaad een huzarenstukje, mocht het waar zijn. Het is natuurlijk niét waar. Wat er gebeurd was, was dat de "ontdekkers" alleen maar naar de uitgaven hadden gekeken en niet naar de bijdragen. Als Vlaanderen meer bijdraagt en Wallonië meer uitgeeft, dan nemen de transfers in de ziekte- en invaliditeitsverzekering zelfs nog toe en dat is wat momenteel aan het gebeuren is. Het proefballonnetje van de belgicisten werd doorprikt door het Aktiekomitee voor een Vlaamse Sociale Zekerheid (AK-VSZ). Dit comité rekende daarbij haarfijn uit, dat Vlaanderen 20% meer bijdraagt dan Wallonië. De uitgavekloof was inderdaad geslonken tot 3%, maar om tot een globaal cijfer te komen moet men beide bedragen samentellen en dat was (weer eens) niet gebeurd. En er is nog meer. Er bestaat in België een specifieke financieringsregeling voor de gewesten. De gewesten, waarvan de bevolking een inkomen heeft dat lager is dan het gemiddelde van het hele land, krijgen van de Belgische staat een "solidariteitssupplement". Voelt ge het al aankomen? In het Waalse gewest blijkt het inkomen nl 15% lager te liggen dan het nationale, in Brussel 10%. Dat betekent dat die twee landsgedeelten dat supplement krijgen en daarmee zitten we aan transfer nummer zoveel in dezelfde richting: van noord naar zuid. Het houdt daarmee trouwens niet op. Als men er nl morgen in zou slagen de Waalse en Brusselse doppers aan het werk te krijgen, de conditio sine qua non om straks de Belgische vergrijzing te kunnen betalen, dan houdt dat ook in dat Wallonië en Brussel dan hun supplement zouden kunnen kwijtspelen. M.a.w. zou het voor de verstrekkers van dopgeld en de financiers van het cliëntelisme misschien beter uitkomen dat er niet teveel van hun werklozen aan een baan zouden geraken. Als we er van uit gaan dat, zeker in Brussel, het overgrote deel van vreemde origine is, dan had ik gelijk toen ik eerder al stelde, dat vooral de linkse partijen, de PS op kop, achter de toestroom van al dan niet legale migranten blijven staan, al was het maar omdat dat nieuwe proletariaat hen een politieke overlevingskans geeft. Voor wat Brussel betreft valt er in dit kader trouwens nog iets interessants te noteren. Men slaagt er daar nl niet in vervoer te bezorgen aan de 20% werklozen om een maximale afstand van 15 km van Bussel naar de Vlaamse rand te overbruggen. Polen, die hier komen werken, regelen vrij luxueus busvervoer over een afstand van minstens 1200 km en slagen daar dus wel in. Zo zie je maar de ene allochtoon de andere niet is...
Naar het schijnt houdt Jean-Marie Dedecker van opera. Deze muzieksoort vol passie en emotie is hem inderdaad op het lijf geschreven. Zijn lievelingsstuk zou "La Traviata" zijn, van Verdi, maar zijn lievelingscomponist is Mozart, die hij beschouwt als de Dedecker van zijn tijd. Daar we hier toen nog geen judo kende, is die dan maar met muziek begonnen... Na wat ik de laatste dagen op Tv en in de kranten gezien heb, zou Jean-Marie echter ook best eens gaan kijken naar de opera eenakter van Ruggero Leoncavallo: "I Pagliacci" (spreek uit "paljatsjie", vertaling van paljassen/clowns). Het is het verhaal van een rondtrekkend circusgezelschap, dat tenslotte in een drama eindigt. Wie het stuk nog niet zou gezien hebben, doet er best aan zo snel mogelijk een video of DVD ervan te kopen, liefst met Luciano Pavarotti die in deze korte opera de rol van zijn leven zingt. Zelfs voor niet-opera kenners een spektakel om te zien en te horen. De kampeerwagen, waarmee drie LDD-kandidaten uitpakten op de grote markt in Antwerpen, was de vergelijking met "I Pagliacci" meer dan waard. Zelfs "Mimi" Bousakla misstond niet in de cast, aangevuld met gastspeler Marten Fortuyn, niemand minder dan de broer van Pim zaliger gedachtenis. Nu is bij Dedecker de lijn tussen show en reaalpolitiek altijd zeer dun geweest, zodat niemand het hem kwalijk zal nemen dat hij met zijn klein budget circustoeren moet uithalen om in het politieke nieuws te blijven. Dat laatste kan moeilijk gezegd worden van een geleerde professor, politicoloog aan de universiteit van Antwerpen, die luistert naar de naam Dave Sinardet. Deze man heeft het klaargespeeld in De Standaard, niet toevallig De Standaard, een artikel van een hele bladzijde vol te schrijven over de afwezigheid van het communautaire in de aan de gang zijnde verkiezingscampagne. Na kan men zich afvragen, wat daar speciaal aan is. Welnu, die geleerde man heeft het bestaan, uitvoerig over de houding van de politieke partijen i.v.m. de Vlaamse onafhankelijkheid te schrijven zonder ook maar één keer de naam van het Vlaams Belang of zelfs maar de afkortingen ervan, te gebruiken. Het N-VA komt ruim aan bod als schijnbaar de enige partij die de Vlaamse onafhankelijkheid voorstaat,, maar de professor zegt er nergens bij dat die partij met handen en voeten gebonden is aan de CD&V, die haar beloften over dat thema met de dag lijkt af te zwakken. Het VB met haar één miljoen kiezers en nog meer aanhangers, wordt door Sinardet niet eens vernoemd, zelfs niet als quantité négigeable, zelfs niet in de slechte zin van het woord, zoals we dat bij De Standaard gewend zijn. Van een "pagliaccio" gesproken!
"Inmiddels raken de échte verzuchtingen en verwachtingen van de burger, de gestoorde relatie tussen de bevolkingsgroepen, de onveiligheid in onze grote steden en agglomeraties, de gerechtelijke achterstand, de manke werking van het justitieapparaat en het gevangenissysteem, steeds meer en meer op de achtergrond". Bovenstaande tekst is uit het tweede burgermanifest van Guy Verhofstadt, van 1992. Ondertussen zijn we vijftien jaar verder en is de tekst nog altijd actueel. Het grote verschil is, dat diezelfde Verhofstadt tussendoor acht jaar de tijd heeft gehad er zelf iets aan te doen als hoofd van twee regeringen. Dat is dus niet gebeurd. Nu zijn partij dan ook, zeer terecht, klop dreigt te krijgen, slaat hij woest om zich heen en komt hij elke dag wel met iets anders voor de proppen, kwestie van zijn tegenstrevers uit hun lood te kunnen slaan. Het laatste nieuwe verkiezingsthema van de Open VLD is: "Water voor Afrika"! Het werd gisteren op het TV journaal voorgesteld door Guy himself en wereldburger De Gucht. Die laatste doet me trouwens denken aan de vroegere Nederlandse minister van Buitenlandse zaken Joseph Luns, die ooit zegde, dat Buitenlandse zaken voor Nederland zo belangrijk was. "Nederland is een klein land", zei Luns, " daardoor hebben we zoveel buitenland". Hij bedoelde het ironisch, maar De Gucht schijnt het te menen. België is nl nóg kleiner dan Nederland en heeft dus nóg meer buitenland. Vooral sinds België deel mag uitmaken van de VN-veiligheidsraad, staat de man echt niet meer in zijn schoenen. "Water voor Afrika" is een leuze voor 11.11.11 en aanverwante organisaties. het is een thema dat, terecht, nog veel aan bod zal komen. Het is echter hypocriet zo iets te laten misbruiken voor een politieke campagne, zeker door leden van een regering die zijn cijfers voor ontwikkelingshulp heeft vervalst door er de schuldkwijtschelding (aan Kongo) in te verwerken. "Water voor Afrika"! Waarom niet "Isolatie voor Patagonië" of "Airco voor Groenland" en wat geven we het Paaseiland? Verhofstadt, De Gucht en Co hadden beter eens diep nagedacht wat ze voor Vlaanderen hadden kunnen doen. Zelfs nu, op enkele dagen voor de verkiezingen, kunnen ze er amper over spreken. Hopelijk geeft dat Vlaanderen hun partij een "open" afstraffing.
Naar aanleiding van een klacht van VB-voorzitter Frank Vanhecke tegen vijf Vlaamse kranten, omdat die weigerden (tegen betaling) een politieke advertentie van hem te plaatsen, heeft een rechter in kort geding een merkwaardige uitspraak gedaan. De kranten Gazet Van Antwerpen en het gratisblad Metro worden door rechter Marc D'Hoore verplicht de advertentie te plaatsen. Als dat niet gebeurt, zullen ze een dwangsom van 2.500 euro elk moeten betalen. De kranten De Standaard, Het Laatste Nieuws en De Tijd worden dan weer niet verplicht de advertentie te plaatsen, omdat zij ze geweigerd hebben om "ideologische of commerciële" redenen. In één adem noemt de rechter De Standaard een krant die behoort tot de katholieke sfeer. Nou, moe! Die laatste opmerking duidt al aan dat de rechter in kwestie, zoals - jammer genoeg - heel wat van zijn ambtsgenoten, niet meer bij de zaak is, om het beleefd uit te drukken. Het is al zeker tien jaar geleden dat die krant het AVV-VVK van zijn voorpagina haalde en sindsdien is ze eerder de andere kant opgegaan. Het Laatste Nieuws zal wel de vrijspraak hebben gekregen om commerciële redenen. Een krant die elke dag minstens een grote volle bladzijde wijdt aan seksspelletjes, erotische dates en andere activiteiten die wij hier in de volksmond "hoeren en boeren" noemen, kan bezwaarlijk ideologische, laat staan ethische motieven hebben. De Tijd, de derde krant die werd vrijgesproken, is ooit een Vlaamsvoelend dagblad geweest, maar is recentelijk overgenomen door de Persgroep die o.a. ook Het Laatste Nieuws en De Morgen beheert en kan dus geen onafhankelijk krant meer genoemd worden. Over De Standaard trouwens nog dit. In de krant van maandag verscheen er een artikel met als titel "Dader vluchtmisdrijf moet de stad uit". Rare titel. Uit het artikel bleek dat een achttienjarige chauffeur een kindje van twee had aangereden en was gevlucht, naar zijn eigen zeggen omdat hij schrik had van represailles van de familie van het slachtoffer. Uit het artikel was nergens op te maken over wat soort mensen het ging. Al wie echter het avondnieuws van VTM gezien heeft op zaterdag, wist dat zowel de chauffeur als het slachtoffertje Turken waren en de chauffeur, die trouwens nog maar een voorlopig rijbewijs had, wel degelijk besefte dat hij door zijn eigen volksgenoten "onder handen" zou genomen worden. Dat was ook de reden waarom de jongeman niet werd aangehouden, maar wel de stad uit moest. Van dat alles echter niets in De Standaard, niet toevallig De Standaard. Die chauffeur had eens een autochtoon moeten zijn... De Standaard is trouwens wel eens meer opzettelijk pervers. Dat maakt men o.a. regelmatig mee als ze bv peilingen en verkiezingsuitslagen vermeldt. Bij de zgz democratische partijen vergelijkt ze dan met 2003, bij het Vlaams Belang komt er steevast 2004 bij kijken. Tenslotte nog dit: De Standaard heeft nog niet zolang geleden wél een betaalde annonce van het Vlaams Belang aanvaardt. Dat was het vermelden van het overlijden en de begrafenis van Karel Dillen. Als Vlaams nationalisten dood gaan, mogen ze nog één keer in De Standaard vermeld worden, tegen betaling... Huichelaars!
In Vlaanderen sleept de verkiezingscampagne zich naar de einddatum. Gelukkig voor de kandidaten is er maar één week meer te gaan. Bij het "groot" debat tussen de zgz kandidaat premiers werd alles nog eens een keer opgewarmd, maar zweeg men angstvallig over de hete hangijzers, zijnde de comunautaire problemen en de immigratie. Aan die punten werd hoogstens marginaal geraakt. Voor de rest bieden de drie traditionele partijen geen enkele alternatief voor elkaar. Ze vissen alle drie in dezelfde centrum-linkse vijver en zijn te politiek correct om hun nek uit te steken. Bij CD&V en SP.a mag men dan al stellen dat hun kartelpartners dat wel mogen doen, het is nu reeds voor iedereen duidelijk dat men daarmee, na 10 juni, weinig of geen rekening zal houden. N-VA en Spirit zijn er alleen om extra stemmen te bezorgen. Het enige voordeel dat CD&V heeft t.o.v. Paars is dat de partij niet mee in de regering heeft gezeten en dus niet mee verantwoordelijk kan worden gesteld voor de ruk naar links van de (nu Open) VLD en de volksverlakkerij van de SP.a. Wie alleen daarmee geen genoegen kan nemen - en dat zullen heel wat overtuigde Vlamingen zijn - heeft als enig serieus alternatief het Vlaams Belang. LDD blijkt eerder een curiosum te zijn en links van het centrum gaapt een anti-Vlaamse afgrond. Gelukkig is er nog Wallonië. In tegenstelling tot wat daar vroeger gebeurde, dreigt het politieke landschap er toch doorheen te worden geschud. De PS, sinds mensengeheugenis "incontournable" in het Waalse land, blijkt dan toch niet immuun te zijn voor de continue lawine aan schandalen die haar al een hele tijd bedreigt.Ook de Waalse man/vrouw in de straat heeft daar zo stilaan door, dat de marxisten hen al decennialang aan het bedriegen zijn. Het cliëntelisme, waarbij de doorgaans werkeloze Waal kon "genieten" van zijn schamele uitkering, heeft in Charleroi en omstreken zijn waar gelaat vertoond. De partijbonzen blijken er niet alleen dik betaalde jobs te hebben, maar daarenboven hun zakken nog extra te hebben gevuld met fraudes allerhande. Voor de kiezer bleef er alleen het karige dopgeld over. Di Rupo mag dan honderdmaal verklaren, dat hij de "parvenu's" beu is, in zijn eigen Bergen is 28% van de bevolking al járen werkloos. Prachtig beleid voor iemand die zowel hoofd van de partij als van de regio is en daarbij nog de ambitie heeft hoofd van het hele land te worden. De Waalse blauwen ruiken hun kans en gaan frontaal tot de aanval over. Ze hebben het Rupetta nog altijd niet vergeven dat zij in 2004 uit de Waalse deelregering werden gezet ten voordele van het CdH. Het is trouwens tekenend voor het rode Waalse beleid dat het Belgische Gerecht van Onkelinx geen persconferenties meer mag geven tot 10 juni, uit schrik nóg meer schandalen boven te brengen. Mocht het MR van Reynders erin slagen in Wallonië een meerderheid te krijgen zonder de PS, dan krijgen we na 10 juni misschien wel eens iets anders te zien. Dan bestaat er nl de mogelijkheid dat ook de Vlaamse socialisten, al bijna 20 continu in de ministerpostjes dank zij de Waalse marxisten, deze keer hun greep op de nationale vetpotten zouden verliezen. Dan wordt het adieu Vande La, Landuyt, Tobback Jr, Vanvelthoven en - stel u voor - Freya! Als dat zich zou voordoen, dan hangt de VRT gegarandeerd de vlag halfstok. Voor de Vlaams nationalisten nog dit: hoezeer het debacle van de PS ons ook zal kunnen verheugen, het zal aan de communautaire situatie weinig veranderen. Zonder de PS komt er nl waarschijnlijk geen twee derde meerderheid waardoor de grondwet niet zal kunnen worden gewijzigd. Het alternatief van rooms-rood met rooms-blauw is voor Vlaanderen ook niet meteen een reden tot juichen. Het blijft alleen hopen, dat de volgende Belgische regering, als die er al komt, er een potje van zal maken. Dan zal men verplicht zijn eerst het kiesdristrict Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen alvorens men opnieuw zal kunnen gaan stemmen en leggen de zgz democratische partijen een zware hypotheek op de regionale verkiezingen van 2009.
Ik heb het hier reeds meermaals geschreven: Pim Fortuyn had gelijk, toen hij stelde dat de Islam een achterlijke godsdienst is. De hoofdreden daarvoor is, dat de islam geen overkoepelend gezag heeft (zoals bv de katholieke Kerk) en iedere moslim de koran, hun heilig boek uit de middeleeuwen, kan interpreteren zoals het hem uitkomt. Dat kan gaan tot moord, zoals we met filmmaker Van Gogh hebben kunnen meemaken. Er zijn echter ook veel subtielere zaken: - Zo is er in Brussel een pamflet van liefst 12 bladzijden opgedoken van e.o.a. mohammedaanse sekte, de salafistische moslims, ook verspreid via het internet, dat oproept de verkiezingen van 10 juni te verbieden. Volgens de koran, aldus deze bietekwieten, mag dat niet. Alleen Allah mag wetten maken, volgens hen. Als we die kerels laten doen, mogen, we morgen alleen nog luisteren naar Allah en, natuurlijk, naar zijn volgelingen. Als die binnen enkele generaties in Brussel de meerderheid vormen, zullen we weten hoe laat het is. - In Algerije liggen 10 miljoen (!) condooms te wachten op gebruikers. Ze zijn gratis ter beschikking gesteld van de overheid, maar niemand vraagt ernaar. Volgens de meeste conservatieve imans, die hun mosterd ook halen uit de koran, is aids een straf voor een losbandig leven. In Algerije zijn er, naar schatting, zo'n 19.000 seropositieven. - En dan is er in Antwerpen de discussie over de hoofddoek. Het nieuwe schepencollege heeft dat kledingstuk verboden voor al wie in een openbare functie met het publiek in contact komt. Tien jaar geleden droeg geen enkele jonge moslima de hoofddoek, nu - sinds 9/11 - blijkt dat te moeten, volgens de koran. Dat laatste beweert althans een zekere Emine Erturk en die wordt daarin bijgestaan door enkele andere dames met de exotische namen Meryem Almaci, Fatna El Maslouhi, Fauzaya Talhouhi, Laila Ekchouchou en nog enkele andere chouchou's van dezelfde origine. Daar houdt het trouwens niet mee op, want de "beweging" heeft de steun gekregen van een twintigtal nuttige autochtone idioten, waarvan er zich enkele zelfs BV noemen, die in de eigen politiek strijden tegen de onderdrukking van de vrouw, maar die er geen graten in zien dat moslim vrouwen onderdrukt worden, zich volledig moeten ondergeschikt maken aan hun man en zelfs maar de helft van de erfenis krijgen als die kerel vóór haar zou sterven. Enfin, echte progressieven. De ware reden van de hele Antwerpse heisa is een vulgair electoraal opbod vanwege de watermeloenen van Groen! (groen van buiten, rood van binnen). Na de desastreuze klopping die de groentjes in de koekenstad gekregen hebben t.g.v. de gemeenteraadsverkiezingen (ze verloren twee derden van hun zetels!) zien ze nu in de hoofddoekenvaudeville een kans om de allochtone stemmen, die op 8 oktober Janssens mede aan het bewind hielden, op de eigen lijst te krijgen. Zoals reeds vermeld wordt ook in de Antwerpse discussie verwezen naar de koran. Als dat zo zou zijn, wat ik ten zeerste betwijfel, hoe zit dat dan in Turkije, een land dat een bevolking heeft die voor meer dan 90% moslim is en waar dat hoofddoekverbod ook geldt? Hebben ze daar dan misschien een andere koran. Misschien kunnen ze het eens vragen aan de redactie van De Standaard. Die heeft in het voorjaar nog gratis korans uitgedeeld. Van progressieven gesproken!
De VRT zou meer geld nodig hebben. Met het budget dat ze, nota bene, zelf heeft opgesteld, zou ze haar taak niet meer aankunnen. Haar taak, dat zou moeten zijn: openbare omroep spelen voor álle Vlamingen. Jammer genoeg gebeurt dat niet. Al jarenlang is onze openbare omroep een verzamelplaats van linkse journalisten en dito ambtenaren die zich liever niet te erg moe maken. De meeste spraakmakende programma's worden trouwens tegenwoordig gemaakt door de zgn productiehuizen en kosten daardoor aardig wat geld. De politieke programma's daarentegen gebeuren nog in eigen beheer en dat kan men eraan zien. Ze zijn compleet politiek gekleurd, met een grote voorkeur voor rood. Enkele voorbeelden: - Sinds de aanvang van de kiescampagne gaat het op de VRT steeds maar over de drie (3) grote partijen. Ook hét zgz premiersdebat gaat over de drie tenoren van diezelfde partijen. De allergrootste partij van Vlaanderen wordt echter niet uitgenodigd. Over vooringenomenheid gesproken. - De N-VA is naar de rechter moeten stappen om tijdens de kiescampagne zendtijd te krijgen. Nu wil het noodlot, dat de minister die over het VRT budget gaat (Bourgeois) toch wel van de N-VA is, zeker. Bourgeois zou gek zijn maar één eurocent meer te geven aan een zender die zijn eigen partij mee wou boycotten. - Over de boycot van 24 Brabantse burgemeesters en nu al bijna een kleine tweehonderd voor- en bijzitters in het nog steeds niet gesplitste kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde, hoort ge op de VRT geen woord. Het past niet in hun paarse kraam en wordt dus helemaal niet vermeld, als zou het protest niet bestaan. Toen er onlangs in Knokke verkeerdelijk 65-plussers waren opgeroepen, was dat wel groot nieuws voor de VRT. Beseft men daar aan de Reyerslaan niet dat men zich zo belachelijk maakt? - De koningin Elisabeth wedstrijd, de meest prestigieuze in haar soort van de hele wereld, is voor de VRT niet goed genoeg om rechtstreeks uitgezonden te worden. Zoiets gebeurt wel met de wielerronden van Romagne en Italië, om maar een voorbeeld te geven. Vandaag, op zaterdag, gaat de rechtstreekse uitzending van de pianowedstrijd wél door, omdat er deze keer een Belg (Vlaming) bij betrokken is. Eigen volk eerst dus, een slogan die de VRT voor eigen gebruik wel goed vindt, maar niet als het Vlaams Belang hem gebruikt. - Waar de VRT wél tijd genoeg voor uittrekt is voor de eindeloze herhalingen waarmee de kijkers het hele jaar door geteisterd worden. Nu we aan het zomerseizoen begonnen zijn, wordt dat nog erger. De weerberichten worden voorlopig nog niet heruitgezonden, maar dat kan nog komen. De VRT negeert en beledigt minstens een kwart van zijn potentiële kijkers en luisteraars en denkt daarmee ongestraft verder te kunnen gaan.Van masochisme gesproken. Het is nu weer even wachten wat het wordt met de zoveelste nieuwe directeur die sinds 1 juni in functie is. De vorige is er vandoor met een gouden handdruk van drie kwart miljoen euro (30.000.000 oude frankskens!). En dan maar protesteren tegen de hoge opzegvergoedingen in de privé. Gaan we aan het hoofd van de Vlaamse openbare omroep eindelijk iemand krijgen die voor zijn Vlaams zijn durft uitkomen of wordt het de zoveelste belgicist die het nest komt vervuilen? De VRT verdient niet meer geld te krijgen. Het zal toch maar misbruikt worden tegen al wat Vlaams en rechts is. Als die omroep zich niet kan aanpassen aan zijn eigen bevolking, dan mogen ze die voor mijn part helemaal opdoeken. We hoeven geen vijfde colonne te onderhouden met ons eigen belastingsgeld.
De Vlaamse regering heeft zopas twee derden van zijn nog uitstaande schuld vervroegd terugbetaald (aan Dexia Bank). Een bedrag van liefst 4,52 miljoen euro, waardoor echter op langere termijn 18,4 miljoen rentekosten bespaard kan worden. De normale aflossing was nl pas voorzien tegen 2021. Deze afbetaling kadert in het plan om ervoor te zorgen dat Vlaanderen tegen einde 2008 quasi schuldenvrij zal zijn, een uniek gegeven voor een regionale overheid (aldus Frank Lieman, hoofdeconoom bij Dexia). Met bovenstaande wordt nog maar eens aangetoond dat, wat we zelf doen, we beter doen (dixit Gaston Geens zaliger, de eerste Vlaamse premier). Bij deze Vlaamse prestatie dient dan nog te worden toegevoegd, dat onze regio jaarlijks nog circa 12.000.000.000 euro rechtstreeks (via de transfers) of onrechtstreeks (via de afbetaling van de federale schuld) bijdraagt om dit België in stand te houden. Mocht de federale regering een klein beetje volgens de Vlaamse normen werken, dan zouden we er met zijn allen veel beter aan toe zijn, maar dat is nu dus niet het geval. De regeringen Verhofstadt I & II hebben een enige kans laten liggen om gebruik te maken van de zeer lage rente tijdens de voorbije jaren en de gunstige economische conjunctuur om zo begrotingsoverschotten op te bouwen. Volgens Verhofstadt zou de Belgische schuldenberg de laatste jaren gedaald zijn, maar ook die redenering van onze nationale leugenaar klopt niet. De schulden zijn wel gedaald in percentages, maar niet in absolute cijfers, wat betekent dat de Belgische schuldenberg alleen maar groter is geworden. De paars-groene en paarse regeringen hebben met geld gesmeten. Een groot gedeelte van de extra kosten die door de Verhofstadt regeringen zijn gemaakt, zijn ondertussen structureel geworden, zodat ook de volgende regeringen daarmee rekening zullen moeten houden. Het departement van Justitie heeft onredelijk veel geld erbij gekregen, maar er niets zinnigs mee gedaan. Het ministerie van Financiën is een puinhoop gebleken, zodat er financieel nogal wat fout is gelopen. Dat van Defensie is een lachertje (de grootste militaire vakbond heeft daarover zelfs een brief geschreven aan Albert Second). En over Begroting zullen we maar best zwijgen, zeker? Het succes van de Vlaamse deelregering is het duidelijkste bewijs, dat Vlaanderen er veel beter voor zou staan als het zijn eigen boontjes mocht doppen. Een verdere regionalisering is dan ook de enige oplossing om de hangende problemen van dit artificiële land aan te kunnen, niet alleen voor Vlaanderen maar ook voor Wallonië, dat dringend aan het werk moet worden gezet. Vóór het echter zover is, zal er nog veel water door Maas en Schelde moeten vloeien...
Verhofstadt kan niets goeds meer doen. Het is bijna om medelijden mee te krijgen. Wat hij ook vertelt, niemand gelooft hem nog. Hij is al regelmatig met Pinocchio vergeleken, maar zal wel nooit gedacht hebben dat de vergelijking zover zou opgaan. Hij heeft het wel aan zichzelf te danken. Vooreerst waren er zijn eerste drie burgermanifesten. Wie die gelezen heeft en erin geloofde, heeft Verhofstadt nooit vergeven dat hij alles, wat erin geschreven staat, compleet heeft verloochend. De uitgave van zijn vierde burgermanifest, dat juist het tegenovergestelde was van zijn eerste drie, heeft dat beeld alleen maar versterkt. Zijn belofte van de 200.000 nieuwe jobs heeft hij niet kunnen waarmaken. Officieel waren het er weliswaar 160.000, wat nog een respectabel aantal zou zijn, ware het niet dat heel wat van die jobs bij de overheid gecreëerd is geworden, wat niet moeilijk is (met het geld van de belastingbetaler). Een ander deel bestond in het scheppen van jobs via de dienstencheques. Iedereen weet dat dit voor de overgrote meerderheid geen echte nieuwe banen zijn, maar zwartwerk dat zo wordt witgewassen en dat de overheid oneindig veel meer geld gekost heeft dan eerst was gedacht. Ondertussen weet ook iedereen dat het creëren van jobs in de eerste plaats niet afhangt van de overheid, maar van de economie en dat België het op dat gebied zelfs slechter gedaan heeft dan het gemiddelde van de eurozone. Verhofstadt's belofte om nu weer opnieuw voor 200.000 nieuwe jobs te gaan zorgen, klinkt dan ook hol. Zijn oproep om hem, Verhofstadt, te beoordelen in de mate dat hij het Vlaams Belang zou hebben teruggedrongen is ook al faliekant afgelopen. Hij heeft er nochtans alles aan gedaan om de Vlaamse nationalisten de duivel aan te doen. Hij lijfde het centrum De Witte in bij zijn eigen kabinet. Hij liet de organisaties van het Vlaams Blok, na drie vruchtloze processen, tenslotte veroordelen via een bevriende Gentse rechter, in zuiver stalinistische stijl. Het heeft allemaal niet mogen baten. Het Vlaams Belang is er alleen maar sterker door geworden en dit ondanks een niet aflatende hetze tegen de partij, die overal geweerd en gediaboliseerd werd, in geen enkele krant publiciteit mag maken (zelfs niet tegen betaling) en zoveel mogelijk werd doorgezwegen. Het feit dat Verhofstadt tot de populairste politicus van Wallonië is uitgeroepen, heeft zijn reputatie van anti-Vlaming alleen maar versterkt. Het is nu voor iedereen duidelijk dat hij Vlaanderen compleet genegeerd heeft, acht jaar lang en dit om één reden: zijn jobke als eerste minister te kunnen behouden. Dat werd trouwens zopas nog eens duidelijk toen "Loulou" Michel stelde dat hij, ook als hij in Wallonië de meeste stemmen zou halen, toch zou voorstellen dat Verhofstadt premier kon blijven. Zo'n goede premier heeft Wallonië nl nog nooit gehad! Het kan de Gentenaars misschien sympathiek voorkomen, dat "hun" eerste minister in "hun" gemeenteraad komt zetelen als gewoon gemeenteraadslid. Als datzelfde raadslid echter buitenlandse verplichtingen niet nakomt (zoals zijn onderhoud met Poetin) om hij die gemeenteraad belangrijker schijnt te vinden, dan wordt zo iets in de rest van Vlaanderen niet geapprecieerd. Dat er uitgerekend in Gent twee weken geen post wordt uitgedeeld, dat men er regelmatig zonder stroom komt te zitten en dat het steeds slechter gesteld is met de mobiliteit van de binnenstad, pleit trouwens ook niet voor die gemeenteraad noch voor zijn leden. Verhofstadt's nieuwste progressieve opstelling, met zijn "Open" VLD, heeft er voor gezorgd dat zelfs zijn eigen liberale vakbond zich miskend voelt, terwijl de organisatie van 11.11.11 de Paarse ontwikkelingshulp afkraakt omdat de budgetten ervan vervalst zijn met het kwijtschelden van de Kongolese schulden. Verhofstadt, die de bui al langer voelde aankomen, is dan gaan smeken om toch maar een rechtstreeks duel op TV te kunnen krijgen met Leterme, in de hoop dat hij het zelf allemaal eens recht kon zetten. Welnu, ook dat is hem slecht bekomen. Hij had het beter niet gedaan. Want Verhofstadt mag zich dan al weren als een duivel in een wijwatervat ("c'est la cas de le dire"), niemand neemt hem noch zijn partij nog serieus. Als hij zich na 10 juni nog zou kunnen redden, dat zal dat zijn via de Waalse MR, die - nota bene - samengaat met het Vlaams hatende FDF, zodat het voor Vlaanderen wel eens een zoveelste rampscenario zou kunnen worden. --- Van dat FDF gesproken, nog even dit: Bernard Clerfayt, burgemeester van Schaarbeek en vice-voorzitter van dat FDF, heeft ontdekt dat Bart De Wever, voorzitter van de N-VA, aanwezig was op de begrafenis van Vlaams Blok stichter Karel Dillen en is daarom geshockeerd! Hij vraagt alle partijvoorzitters om ook rond het N-VA een cordon aan te leggen, tenzij De Wever zijn spijt zou betuigen voor zijn "onaanvaardbaar gedrag". Van haatdragers gesproken!
