Alhoewel er nog steeds geen enkel definitief akkoord is voor de vorming van een eventuele nieuwe federale regering, krijgt N-VA in het algemeen en Bart De Wever in het bijzonder het in Vlaams-nationale kringen al zwaar te verduren. M.i. is dat helemaal niet nodig. Als Bart en de zijnen de Vlaamse belangen hadden willen verkwanselen, dan hadden ze dat al kunnen doen toen de partij nog kartel vormde met CD&V. N-VA is toen niet in de door Franstaligen overheerste regering van Leterme gestapt, CD&V wél en we hebben gezien wat het electoraal resultaat daarvan was. Bart De Wever weet dus verdomd goed, dat ook zijn partij morgen klop zal krijgen als hij niet min of meer zijn woord kan houden. Als we in dit land tot een (zesde!) staatshervorming willen komen, dan zal er hoe dan ook moeten gepraat worden, zal er moeten onderhandeld worden en zullen er wederzijds toegevingen moeten gedaan worden. Dat geldt voor het geval er een nieuwe federale regering zou komen, dat geldt voor een eventuele omvorming tot een soort confederale staat, dat geldt ook voor een eventuele splitsing van dit land. Ook Tsjecho-Slowakije is maar gesplitst kunnen worden, omdat beide partijen daar akkoord mee waren. Het is dus niet zo, dat we morgen even eenzijdig de Vlaamse onafhankelijkheid uitroepen en dat alles daarmee zal zijn opgelost. Buiten de verschillende gewesten en gemeenschappen van dit land is er ook nog zoiets dat Europa heet. Een (soort*) confederatie zal voor Europa beter verteerbaar zijn dan een bv een splitsing. Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 7 juli, volgt de N-VA de Baert doctrine, die vrij eenvoudig is en uit drie punten bestaat: - alleen een akkoord goedkeuren, als het onomkeerbare stappen zet richting Vlaamse autonomie; - geen onaanvaardbare toegevingen doen; - geen grendels aanvaarden voor latere nieuwe stappen. Als Bart en de zijnen zich daaraan houden, dan zie ik niet in wat daaraan verkeerd is. Ook ik zou het natuurlijk liever wel iets sneller zien gaan, maar nood breekt wet. Beter één vogel in de hand, dan tien in de lucht.
* Ik schrijf steeds over een "soort" confederatie. Een echte confederatie is nl een statenbond van onderling reeds onafhankelijke gebieden, wat bij ons - in tegenstelling tot landen zoals bv Zwitserland en Canada - nog niet het geval is.
Brink's heeft tenslotte het faillissement aangevraagd, waardoor meer dan 400 mensen op straat komen te staan. Zogezegd o.w.v. een staking tegen het feit dat de firma het bediendestatuut van zijn medewerkers wou veranderen in een arbeidersstatuut. Ik weet dat niet iedereen het eens is met mijn stelling, dat deze staking ergens gerechtvaardigd was. Ik heb 49 jaar gewerkt en was heel die tijd nooit bij een vakbond aangesloten, om maar te zeggen dat ik zeker geen voorstander ben van vakbonden. Maar wat die Amerikanen hier wilden doen, was gewoon al hun mensen een ander statuut geven om ze daarna goedkoop te kunnen ontslaan. Dat de firma hier in België al jaren verlies leed, maakte niets uit. Wereldwijd heeft Brink's 60.000 medewerkers en een omzet van meer dan twee miljard euro. Terwijl ze Brink's België failliet laten gaan, hebben ze ondertussen al een nieuwe dochteronderneming opgericht die zich (voorlopig?) alleen gaat bezig houden met het vervoer van juwelen en diamanten. Dan kan hier allemaal zo maar. Straffer nog: die dochteronderneming kreeg van Turtelmie een licentie vanaf het ogenblik dat Brink's Belgium zijn faillissement aangaf! Daarmee zet ze de officiële Belgische politiek voort: knoeien in het kwadraat. Als er trouwens één grote verantwoordelijke is voor het uitblijven van een eenheidsstatuut voor arbeiders én bedienden, dan is dat de Belgische politiek (al zijn de vakbonden zeker medeverantwoordelijk). Op dat gebied lopen we decennia achter t.o.v. onze buurlanden, zoals trouwens nog op andere gebieden. Denk maar aan de veiligheid op het spoor. Wat een land!
"Zij steunden op Oranje, de Nederlanden één", klinkt het in het lied "Voor Outer en Heerd" van Armand Preudomme. Het heeft destijds niet veel uitgehaald en dat doet het blijkbaar ook de dag van vandaag niet. De geschiedenis herhaalt zich. Kris Peeters had zich zijn bezoek aan de kersverse Nederlandse collega Rutte waarschijnlijk heel anders voorgesteld. De nieuwe Nederlandse regering komt nl terug op de waterverdragen i.v.m. de uitdieping van de Schelde. Het verdrag op zich wordt niet in vraag gesteld (men is er trouwens al volop aan het baggeren), maar wel de ontpoldering van de Herwigepolder, de natuurcompensatie voor het hele project. Men zoekt nu zgz (weer maar eens) naar een alternatief, maar we weten hoe het kan verkeren als allerlei milieuactivisten en dito verenigingen zich met zulke zaken gaan bemoeien. Niet voor niets heeft Peeters water en bloed gezweet om de Oosterweelverbinding tot stand te kunnen brengen. De daarvoor betaalde prijs staat totaal niet in verhouding tot alle eerdere afspraken. Straks riskeert men met die waterverdragen eenzelfde scenario. Nu is het wel zo dat die verdere uitbaggering van de Schelde nu ook weer niet het einde van de wereld zal betekenen. Als die nl straks klaar zal zijn en de grootste containerschepen Antwerpen zullen kunnen aandoen, dan staat men daar voor het volgende probleem: hoe krijgt men al die extra containers uit de Antwerpse haven? Het verkeer rond de koekenstad zit nu al muurvast en elke vrachtwagen meer zal dat probleem alleen maar erger maken. Daar het te verwachten is, dat de nu goedgekeurde Oosterweelverbinding er pas over tien, vijftien jaar zal komen, heeft men ook voor het naleven van de waterverdragen nog tijd zat. Erger is, wat nu gebeurt met het project van de kilometerheffing voor vrachtwagens. Ook dat wordt nu door het nieuwe Nederlandse kabinet opgeblazen. Peeters' voorganger Leterme had indertijd een quasi akkoord met Wallonië afgezegd, waarbij er van een wegenvignet in België niets in huis zou komen. Nu de nieuwe Nederlandse regering niet meer mee wil, zal men, samen met Brussel en Wallonië, waarschijnlijk van armoede terug naar dat wegenvignet moeten grijpen. Van een afgang gesproken. Wat de regering Rutte doet, trekt er helemaal niet op. Als er daarvoor al een excuus was, dan zou het dat zijn om eerst een globaal akkoord binnen de E.U. over de materie te sluiten. Als men nl in elk land iets anders gaat doen, dan gaan we terug naar middeleeuwse toestanden en ik denk niet dat dit de bedoeling is van een verenigd Europa.
Bovenstaande titel is de laatste zin van een verhaaltje in De Standaard van gisteren, aan de hand van journaliste Guinevere Claeys, over de eenzame dood van Nguyen Van Kham, de Viëtnamees die twee jaar dood in zijn sociaal appartement in Antwerpen lag vóór men hem daar vond. Ik heb daar nog enkele bemerkingen bij: - De man betaalde na zijn dood nog meer dan een half jaar huishuur aan de sociale huisvestingmaatschappij via domiciliëring. Op een gegeven ogenblik stond er toen geen geld meer op zijn rekening en werd er dus niet meer doorbetaald. Ook bij de bank vond men het blijkbaar niet de moeite eens na te gaan waarom een domiciliëring niet verder werd betaald omdat er geen geld meer was. - Van wat leefde die man? Had hij een werk, een zaakje, e.o.a. handel of leefde hij van een leefloon of van een OCMW-bijdrage. In de twee laatste gevallen is het opmerkelijk dat er ook van die kant uit geen mens het kon schelen. Wie weet hoeveel van dergelijke gevallen zijn er, zeker in onze grote steden. Waar was de sociale controle die moet toezien dat ons belastingsgeld goed wordt besteed? - Als hij een werk of handeltje zou gehad hebben, dan had hij waarschijnlijk enkele connecties gehad, die toch naar hem zouden gevraagd of gezocht hebben. Niet dus. Die kans was trouwens klein, want de man sprak noch Nederlands noch Frans. Toch woonde hij al 21 jaar hier. Van "perfect geïntegreerd" gesproken! - Hoeveel Van Kham's zijn er nog in dit landje? Het moeten daarom geen eenzaten zijn, maar mensen dus die hier aan komen gespoeld en die alleen nog maar thuiszitten, Tv kijken en drinken? En ondertussen leven van de openbare onderstand, terwijl de sociale huisvestingsmaatschappijen niet eens weten of hun huurders al dan niet nog leven. Om het nog niet te hebben over al die woonruimte waarvoor geen huur betaald wordt en waarover zich blijkbaar alleen de computer, die dat bij houdt, zorgen over maakt. - Met wat goede wil kunnen we stellen dat Van Kham dan nog een echte asielzoeker was. Hij verliet zijn land wel 10 jaar na de oorlog, maar Viëtnam was - zeker toen - geen land met enige toekomst en waar men veilig leven kon. Dat kan van de meeste huidige zgn asielzoekers niet gezegd worden. 95% van nu er nu komt binnengewaaid zijn economische gelukzoekers die ontdekt hebben dat België de zwakke schakel is in hele Europese asielbeleid. Integratie? Laat ons lachen!
Onze premier van lopende zaken heeft al een recordtijd ter zake op zijn actief en het einde ervan is nog lang niet in het zicht. Hij is dan ook verplicht voor volgend jaar een nieuwe begroting in te dienen, waarbij hij niet meer kan doen dan met de zgz "twaalfden" werken. Dat betekent dat de regering per maand niet meer mag uitgeven dan het gemiddelde bedrag dat daarvoor een jaar eerder aan werd besteed. Dat niettegenstaande, denkt Leterme eraan toch een miljard euro extra te gaan besparen en hij rekent er in de eerste plaats op, dat de economie zal blijven aantrekken. Opmerkelijk is wel, dat hij wél extra geld zal uittrekken voor immigratie, daar nu al geweten is, dat er daarvoor geld tekort zal zijn. In de eerste zeven maanden van dit jaar zijn er al meer mensen zgz zonder papieren geregulariseerd dan in heel het jaar 2009. Dat is nog steeds het gevolg van de door de "natte dweil" toegestane regularisatie van einde 2009, het feit dat men hier aan hotellogement én extra geld komt, met daarbij de onmogelijkheid om de snel-Belg-wet van Verhofstadt ongedaan te maken. Voor dat laatste beroept Leterme zich dan op het feit dat hij maar een regering van lopende zaken leidt, maar in werkelijk zullen ook straks nog PS en CDH er alles aan doen om de huidige situatie te behouden. En er is nog meer. Vanaf 01.01.2011 zullen ook Albanezen en Bosniërs niet langer een visum nodig hebben als ze voor minder dan drie maanden naar een van de Schengenlanden reizen. Dat herhaalt zich waarschijnlijk het scenario dat we al hebben meegemaakt met de Serviërs, Macedoniërs en Montenegrijnen. Leterme en Wathelet kunnen dan misschien weer eens enkele keren over en weer vliegen naar de Balkan, maar buiten het snoepreisje zal daarvan weinig resultaat te zien zijn. In de marge van het hele immigratiegebeuren was er dan in Antwerpen het triestige feit dat een Vietnamees er twee jaar dood heeft gelegen in zijn appartement van een sociale huisvestingsmaatschappij, alvorens men hem gevonden heeft. Sinds meer dan een jaar kreeg hij in totaal zeven aanmaningen en een veroordeling voor het niet betalen van zijn huur. Ik heb zo de indruk dat dit niet zo lang zou geduurd hebben, mocht de man niet Nguyen Van Kham zou geheten hebben, maar bv Jan Janssens. In De Standaard van vandaag noemt journaliste Guinevere Claeys de man "een perfect geïntegreerde allochtoon". Dat, terwijl in dezelfde krant de dag voordien nog vermeld werd, dat de man noch Nederlands noch Frans sprak en dat ik tot dusver nergens kunnen lezen heb of die man ook werkte en wat hij dan deed. Was hij misschien al met brugpensioen?
Wie deze rubriek regelmatig leest, weet dat ik een afkeer heb van stakingen. In Frankrijk, maar ook bij ons wordt er om de eerste de beste zucht gestaakt. Denk maar aan de NMBS-stakingen en aan die van Zaventem, waar gestaakt werd o.w.v. de overplaatsing van twee (2) luchtverkeersleiders. Bij ons is het vooral in Wallonië te doen; dat zal wel hun Franse cultuur zijn, zeker? De Waalse tegenhanger van De Lijn, de TEC (transport en commun), wordt in het zuiden van dit land niet voor niets de TEG genoemd (transport en grève). Dat zegt al genoeg. Dit alles gezegd zijnde, moet het van mijn lever, dat ik de staking van het voltallige personeel van geldkoerier Brinks wél steun. Ik sta daar volledig achter. Het is een schande, dat een firma zijn hele personeel degradeert van het bediende- naar het arbeidersstatuut, met waarschijnlijk als enige achterliggende gedachte ze straks goedkoper buiten te kunnen smijten. Zoiets zou niet meer van deze tijd mogen zijn. Wat natuurlijk ook niet meer van deze tijd is, is het verschil van statuut tussen bedienden en arbeiders. Dat is nog een relict uit de negentiende eeuw en bestaat alleen nog in België, nergens anders in Europa. Van achterlijkheid gesproken! We staan nu voor een nieuw rondje IPA (interprofessioneel akkoord*) tussen werkgevers en vakbonden. Laat ze daar nu eindelijk eens komaf mee maken. Met zo'n achterlijke, Europees voorbijgestreefde wet maken we ons alleen maar belachelijk. Dat een firma als Brink's dan nog misbruik wil maken van zo'n overjaarse situatie om wat te besparen op de kap van zijn eigen personeel, is gewoon pervers te noemen.
* Bij deze onderhandelingen ontbreekt het VOKA, de vereniging van Vlaamse werkgevers. Wat een toeval, zeg!
Bij gebrek aan ander nieuws, is het tegenwoordig al De Wever wat de klok slaat. Voor de poco-pers is hij een calimero, een "Jomme Dockx", die vindt dat hij het slachtoffer van iedereen is geworden. Zo te zien, trekt hij zich dat - gelukkig - niet allemaal aan. De man heeft (ook letterlijk) een dik vel en dat is in zijn positie meegenomen. Buiten de trammelant die De Wever zopas nog had met die gestoorde Waalse psychiater, in La Dernière Heure, heeft De Wever ook (al langer) dikke ruzie met haatkrant Le Soir, zodanig zelfs, dat hij beslist heeft alle contact met die krant te verbreken. Een dagblad dat een foto van een massagraf publiceert bij een artikel over de Vlaamse wooncode en hemzelf beschuldigt van negationisme, verdient ook niet meer het etiket van objectiviteit. Als het De Wever een troost mag zijn: Le Soir verloor in het derde kwartaal van dit jaar weer 4,5% van haar abonnees. La Dernière Heure zelfs 8,7%. Als die laatste zo voortdoet, zal haar laatste uur inderdaad geslagen zijn. Misschien kan ze dan fusioneren met de Libre Belgique, met als nieuwe titel: "La Dernière Heure de la Libre Belgique"! Hét duidelijkste bewijs, dat die kritiek (ook van Reynebelg, die schreef dat hij te lange tenen heeft) De Wever geen bal kan schelen, is zijn besluit om toch weer deel te nemen aan de "Allerslimste Mens ter Wereld". Ondanks het feit dat zo'n Tv-programma's in feite het sop van de kool niet waard zijn, is het - jammer genoeg - bewezen dat men op die manier ook politiek profijt kan oogsten (en nog geen klein beetje). Als historicus weet Bart als niemand anders dat het "Brood en Spelen" van de Romeinen doorheen de geschiedenis nooit ver is weg geweest.
Bij het officiële staatsbezoek vorige week van Angela Merkel aan ons land, stelde premier Leterme dat ook hij vindt dat ze gelijk had toen ze stelde dat de multiculturele integratie volledig mislukt was. Dat zei ze voor Duitsland, maar Leterme bevestigde, dat het ook voor België het geval was. Vergeten we terloops niet, dat België - in verhouding tot zijn bevolkingsaantal - 50% meer islamieten telt dan Duitsland. De terechte uitspraak van Leterme zorgde er voor dat het politiek-correcte kot hier weer te klein was. Raar toch, hoe die politiek-correcte wereld van bij ons de onderdrukkende anti-moderne islam in zijn armen sluit. Zoals de progressieven van '68 hoopten op een eurocommunisme, zo hoopt onze poco-wereld op een euro-islam, op een gematigdere variatie van die middeleeuwse Arabische woestijngodsdienst. De christelijke beschaving willen ze de grond in boren, zo'n achterlijk politiek-religieus geloof zouden ze bijna willen omarmen. In De Standaard werd de Po-co beweging verdedigd door de nooit versagende Reynebelg. Het moet voor de man wel een koud stortbad zijn geweest, toen in zijn eigen krant de dag nadien een terechtwijzing kwam van Veli Yuksel, Vlaams volksvertegenwoordiger voor CD&V en - zoals de naam laat vermoeden - van allochtone afkomst. De man zegt ronduit dat Merkel en Leterme bij het rechte eind hebben. Dat de verschillende gemeenschappen in dit land nauwelijks met elkaar samen leven: niet in de winkel, niet in de sportclub, niet op culturele activiteiten, nergens. Hij zegt er meteen bij dat bepaalde politieke partijen bewust de anderen beschuldigen van racisme enkel en alleen om electoraal winstbejag. Ze zijn zogezegd voor het feminisme, maar ook voor het hoofddoek; voor de scheiding van kerk en staat, maar ook voor verregaande toegevingen aan de islam. Wie zich echt wil integreren, moet beginnen met de taal te leren. Wie bv kiest voor het Frans, moet zich dan maar vestigen in Franstalig België (of Brussel). Eerst kiezen voor het Frans en dan in Vlaanderen komen wonen, helpt alleen maar de communautaire impasse te vergroten, iets wat - jammer genoeg - steeds meer voorkomt. Wie zich weigert aan te passen aan de waarden, taal en cultuur van het nieuwe vaderland, sluit zichzelf buiten de samenleving. Zoals ze het in Antwerpen zo kernachtig kunnen zeggen: "In Vlaanderen Vlaams en op Sint Anneke mosselen".
Er is dezer dagen in Parijs een tweedaagse bijeenkomst geweest van de vakbonden van België; Nederland, Duitsland en Frankrijk. Daarop zouden de Belgische vakbonden kritiek laten horen op hun Duitse collega's, die in hun land akkoord zijn gegaan met het schrappen van de minimumlonen. Zoals ik in mijn blog van 10.10 reeds schreef, worden die laag betaalde jobs in Duitsland bijna uitsluitend gedaan door Oekraïners en Wit-Russen, terwijl dat vroeger gebeurde door Polen en Turken, die ondertussen zijn opgeschoven op de Duitse arbeidsladder. In ons door de vakbonden zo geroemde België zouden die mensen zelfs niet mógen werken. Hier zouden ze geld krijgen om niets te doen en misschien wel mogen logeren in e.o.a. Brussels hotel. Ondertussen is dat Duitsland, waaraan onze vakbonden denken een lesje te moeten geven, wel aardig op weg om de crisis achter zich te laten. Dat is o.m. gebeurd doordat ze daar de prijzen en lonen onder controle hebben. Volgens een recente berekening van onze eigen Centrale Raad voor het Bedrijfsleven is de concurrentiepositie van België t.o.v. onze buurlanden weer eens achteruit gegaan. "Maar met een half procentje", vertelt de onvermijdelijke VRT goeroe Paul De Grauwe. Hij vergeet erbij te zeggen dat veel procentjes ook grote gaten kunnen maken. In de internationale handel verliest België al twee decennia lang elk jaar één procentje. Het resultaat daarvan is dat de lonen bij ons t.o.v. bv Duitsland met 15% zijn gestegen. Dat is niet alleen slecht voor de industrie en de handel, maar voor alle burgers. Dertig jaar geleden had België bij de hoogste pensioenen in Europa, nu zitten we bij de laagste. Hoe zou dat komen, denk je?
De naam Europa komt van, het Assyrische Ereb, wat donker land of avondland betekent. Gezien vanuit Assyrië ging hier immers de zon onder. Zoals het er nu uit ziet, is Europa inderdaad een echt avondland aan het worden, met een steeds ouder wordende en steeds minder actieve bevolking. Dat brengt voor alle landen extra kosten mee, vooral omdat er ook steeds minder jeugd is. Multiculturele optimisten denken dat zo'n probleem op te lossen is door een massale inwijking, maar daarover heersen grote twijfels. Zeker op korte termijn zal dat zelfs eerder rampzalig worden o.w.v. grote kosten die nu al menige begroting hebben doen ontsporen. De meeste nieuwkomers in ons avondland kosten alleen maar geld en dragen niets af, een situatie die onhoudbaar wordt. Volgens mij is het verkeerd zich vast te pinnen op een bepaalde ouderdom om de dag van vandaag nog pensioenen toe te kennen. Het zou eerder moeten gebeuren in verhouding tot het aantal jaren dat men gewerkt heeft (én afgedragen aan de sociale zekerheid!). Wie bv - ik zeg zo maar wat - 40 jaar heeft gewerkt en afgedragen, zou een volledig pensioen kunnen krijgen. Wie vroeger wil stoppen, zal dat kunnen maar dan wel minder trekken. Wie langer werkt, zou meer moeten krijgen en wie als gepensioneerde wil bijverdienen, zou daarvoor niet gestraft mogen worden, maar op een eventuele winst wel de gebruikelijke belasting moeten betalen. Alleen zo komt men, volgens mij, tot een eerlijker systeem dat tegelijk heel wat misbruiken zou kunnen uitschakelen. Volgens een internationale studie van AXA-verzekeringen, zou de gemiddelde Belg met 60 met pensioen willen gaan, terwijl het officieel nog steeds 65 is. Het kan niet zijn dat hij dan zijn volledig pensioen zou krijgen zonder er genoeg voor afgedragen te hebben. Wij zijn trouwens nog zowat het enige land waar men nog steeds op brugpensioen kan gaan: een vorm van vervroegd pensioen vanaf soms reeds 50 jaar, bij bedrijfsherstructureringen. In het kader van de huidige vergrijzing is zoiets waanzin, maar het gebeurt hier wel. Volgens hetzelfde AXA-rapport is meer dan de helft van de Belgen tegen een verhoging van de pensioenleeftijd. Ergens zal men echter ooit moeten kiezen: ofwel vroeger gaan en minder krijgen, ofwel langer werken. Tenslotte nog dit voor wie sceptisch staat t.o.v. van mijn geschrijf hierover: ikzelf heb gewerkt van mijn 16de tot mijn 65ste. Ik weet dus waarover ik het heb.
Bart De Wever heeft bij de Orde van Geneesheren een klacht neergelegd tegen de Waalse psychiater Jean-Yves Hayez, professor emeritus aan de universiteit van Louvain-la-Neuve. De man heeft hem in een vraaggesprek met La Dernière Heure een reeks verwijten naar het hoofd geslingerd die boven de wind naar demonisering ruiken: een man die door de Franstaligen gehaat wil worden, een verwend kind dat zijn absolute macht wil botvieren, die ervan houdt zijn omgeving te ergeren met zijn dominante persoonlijkheid, opgevoed door een collaborateur (zijn grootvader, nota bene!), die zich als het licht van Vlaanderen beschouwt en nog van dat liefs. Op aanraden van zijn partijgenoot Louis Ide, zelf geneesheer, heeft De Wever de psychiater in gebreke gesteld op liefst twaalf punten op basis van deontologie. Dat demoniseren van Vlamingen en Vlaanderen is op dit ogenblik bij onze Franstaligen een courant gebeuren. En dat niet alleen in de haatkranten Le Soir en La Dernière Heure. Vorige zondag nog kreeg Eric van Rompuy op de RTBf nog te horen dat Wallonië met een corridor met Brussel verbonden moet worden, dat niet alleen de faciliteitengemeenten, maar ook een belangrijk deel van Vlaams Brabant bij Brussel moet gevoegd worden en dat er - houdt u vast - voor de francofonen een soort vruchtgebruik moet komen van de kust en van de haven van Antwerpen. De man die zo'n onzin mocht uitkramen was een zekere Philippe Geluck, cartoonist/columnist, podiumkunstenaar en nog zowat van dat. De man werkt hoofdzakelijk voor de Franse televisie, maar laat ook in Frankrijk, naar 't schijnt, geen gelegenheid voorbijgaan om Vlaanderen te schofferen. Daarbij wordt met heimwee terug gekeken naar het België van de negentiende eeuw, toen de francofonen het helemaal voor het zeggen hadden. Ze zijn het nog steeds niet te boven gekomen dat ze in Vlaanderen niet meer mogen doen wat ze willen. Hun Vlaams wingewest is hun gestolen geworden, zo redeneren ze althans. Nu die belgofonen doen maar. Wat ergerlijk is, is dat ze hier in Vlaanderen zelf nog altijd mensen vinden die die spelletjes heimelijk meespelen. Aan leliaards hebben we nooit een tekort gehad.
Na het inschakelen van de oude politieke krokodillen (die: nota bene, voor een groot deel mede verantwoordelijk zijn voor de huidige crisis) en de overwegend linkse cultuurwereld, die moet overleven met subsidies, heeft het taaie belgicisme nu een andere sector gevonden die vindt dat een staatshervorming niet wenselijk is. Deze keer zouden het de bedrijfsleiders zijn, die vrezen dat een staatshervorming een verschil zou gaan maken tussen de regionale lonen en daardoor voor een "verschrikkelijke" administratieve rompslomp zou gaan zorgen. Eigenaardig genoeg is er geen enkele bedrijfsleider die dat zegt, maar wel een zekere Gonzales (!) Stubbe, gedelegeerd bestuurder van ene groep S, een van de "human resources" dienstengroepen die dit land "rijk" is. Als er, via een eventuele staatshervorming (we zijn nog zo ver niet), e.e.a. zal veranderen, dan zullen er inderdaad verschillen boven water komen t.o.v. de huidige situatie. Die situatie is echter ook nu één grote rompslomp, zodat we best kunnen stellen dat het grootste risico van zo'n hervorming zal zijn, dat we de ene rompslomp gaan vervangen door een andere. Aan ons dan om tenminste op Vlaams gebied, de zaken te saneren. Als zo'n sanering nóg grotere verschillen zou veroorzaken, dan is het niet onze taak, maar die van de andere gewesten om daar bij hen zelf ook iets aan te doen. Tenslotte nog dit: het plan dat verduidelijker De Wever op tafel heeft gelegd is een grote mate geschreven door VOKA, de organisatie van Vlaamse werkgevers en Kamers van Koophandel, waarvan huidig Vlaams minister van Begroting Muyters zelfs voorzitter is geweest. Als die S-groep zegt te spreken voor de bedrijfsleiders, dan is dat zeker niet voor het gros van de Vlaamse ondernemers, die meestal bij VOKA zijn aangesloten.
Moe van het niets doen is de politiek deze week met vakantie gegaan. Vande Lanotte gaat ondertussen, met de steun van een hele batterij specialisten van de nationale bank en het planbureau eens e.e.a. uitrekenen van de voorstellen omtrent de financieringswet. In feite gaat het alleen om het voorstel van verduidelijker Bart De Wever. Wat de andere partijen zouden hebben ingediend, is maar om te lachen. Zeker met dat van verenigd Groen, dat zowel door N-VA als door CDH meteen werd afgewezen. Door N-VA omdat het Vlaanderen jaarlijks 270 miljoen euro armer zal maken, door CDH omdat Ecolo het bestaan heeft een actie te ondernemen zonder madame Millefoisnon en haar patroonheilige Sant'Elio daarvan op de hoogte te brengen. Madame noemde het de "connerie des conneries*"! Volgens N-VA kan de controle op hun verduidelijkingswerk op een paar dagen rond zijn en heeft men daar geen twee weken voor nodig, zeker niet als men de hulp van de nationale bank én het planbureau kan krijgen. De reden, waarom we nu moeten wachten tot einde volgende week is waarschijnlijk, omdat men ook daar met vakantie is, óf omdat Vande La die tijd nodig zal hebben om toch iets van zijn vrienden en voorbeelden uit Belgofonië gedaan te krijgen. Tot nu toe mag N-VA een plan op papier hebben, Di Rupo heeft dat niet. Hij heeft nooit enig initiatief ter zake genomen en wil gewoon niet dat er ook maar iets essentieels verandert. Het enige echte plan B dat er bestaat, is het pas uitgekomen boek van Gerolf Annemans en Steven Utsi: "De Ordelijke Opdeling van België". Vande Lanotte moet het op de boekenbeurs echter niet gaan zoeken. Het wordt nl uitgegeven door Uitgeverij Egmont en die is de toegang tot de Vlaamse Uitgeverij Vereniging (die de beurs organiseert) geweigerd, waarschijnlijk omdat ze te Vlaams is. Ook buiten de politiek wordt het cordon sanitaire nog steeds gehandhaafd. Tenslotte nog dit: het boek van Annemans en Utsi wordt in de politiek-correcte media afgedaan als een "Plan B voor Vlaamse optimisten". En dan? de toekomst is voor de optimisten, niet voor de zwartkijkers. Laat ons dus maar optimist blijven (en dat boek kopen).
* Het heeft niets met bovenstaande te maken, maar die Franse uitdrukking doet mij een woordspelletje herinneren uit mijn studententijd: "Quand un gendarme rit dans la gendarmerie, tous les gendarmes rient dans la gendarmerie" Geschreven zegt dat niet veel, men moet het echter eens proberen snel uit te spreken.
Toen de Griekse eurocrisis in de lente van dit jaar losbarstte, was er o.m. het m.i. originele idee van Peter De Keyzer, hoofdeconoom bij Petercam, om een financieel Europa met twee snelheden te maken*. Hij stelde toen voor om bv tegen 01.01.2015 een nieuwe munt in het leven te roepen, die hij de "euromark" doopte. De landen die tot die nieuwe munteenheid zouden willen/kunnen toetreden, zouden tegen die datum een overheidstekort van minder dan 3% moeten hebben en een overheidsschuld van minder dan 80%. Op 01.01.2015 zou één euromark dan nog gelijk zijn aan één euro. Mocht die laatste verzwakken, dan zou men hem kunnen laten devalueren. Van dat initiatief is er daarna niet veel meer gehoord. De landen van de eurozone konden de Griekse crisis vooralsnog bezweren, tot 2013 alvast. Dat is echter niet voldoende gebleken. Ondanks een enorme besparing heeft zorgenkind Griekenland zopas weer twee kwartalen van negatieve groei laten optekenen en is het land in een tweede recessie beland. Zoals vermeld, kan die tot 2013 worden opgevangen, maar laat alles zich aanzien dat het ook daarna het probleem niet weg zal gaan (geen Mathot effect!). Op de laatste eurotop van vorige week is er, dank zij het aandringen van Duitsland, dan ook beslist, dat er een verdere en grotere garantie moet komen (van 750 miljard euro!). In financiële kringen buiten de eurozone blijft men niettegenstaande dat alles vrij sceptisch tegenover de toekomst van "onze" euro. In de Londense city, het financiële hart van heel wat Europese transacties, speculeert men niet meer over de vraag of de eurozone zal uiteenvallen, maar wel over het hoe en wanneer. En daar komt het verhaal van de euromark en de "euro light" weer op de proppen. Het ontbinden van een muntunie is niet het einde van de wereld. Naar het schijnt zijn er sinds de Tweede Wereldoorlog zo al 69 voorgekomen. De bekendste voor ons was die tussen Tsjechië en Slovakije, die hun kroon in een 1:1 verhouding brachten en daarna lieten fluctueren. De Slovaakse kroon werd later gedevalueerd. Een splitsing van de eurozone met daarna een devaluatie van de euro light t.o.v. de euromark, zou de munten van de laatste groep minder waard maken, maar anderzijds de producten uit die landen goedkoper en dus een boost kunnen geven aan hun export. Zoals de zaken er nu bij staan, is zoiets onmogelijk. Want terwijl Griekenland massaal bespaart, doet Duitsland dat ook. Op die manier geraakt dat probleem nooit opgelost. De Duitsers zouden hun binnenlandse consumptie moeten stimuleren om de export van Griekse goederen te compenseren. Dat gebeurt nu helemaal niet, waardoor Griekenland, maar ook andere, zwakkere landen, nooit meer zullen kunnen bijbenen. Tenslotte blijft er de vraag, welke landen tot die tweede groep zullen behoren. Zoals het er nu uitziet, zullen dat de zgn PIIGS landen zijn, al blijft het niet onmogelijk dat België daar straks ook bij zou kunnen komen. Dat laatste heeft niets te maken met een mogelijke splitsing van ons land, maar alles met de onwil van de francofonen om het land te hervormen. De enige mogelijkheid om uit de crisis te geraken is nl de economische groei aan te wakkeren bv door langer te werken en zo o.m. de kosten van de vergrijzing op te vangen. Zolang er daarvoor geen sluitende oplossing komt, zal België in de nabije toekomst inderdaad tot het groepje van de euro light behoren en gaan we er met zijn allen armer op worden, ook het Wallonië dat van Di Rupo niet armer mag worden...
* Zie mijn blog van 28 april van dit jaar: "De euro light".
Iedereen, die de Belgische politiek al een tijdje volgt, kent wel de fameuze uitspraak van vroegere begrotingsminister Mathot (PS) in een der regeringen Martens: "Het gat in de begroting is er vanzelf gekomen en zal wel vanzelf weggaan". Hoogleraar economie aan de KU Leuven Paul De Grauwe blijkt nu ook dat licht gezien te hebben. Sinds zijn politieke koersverandering, richting links, is hij de fifi geworden van de politiekcorrecte media en is hij niet meer weg te slaan uit het nieuws. In een artikel in De Standaard van dit weekeinde verklaart de geleerde professor dat een besparingsbeleid grotendeels overbodig is. Tot dat besluit is hij gekomen omdat nu blijkt dat in België, waar niemand de laatste drie jaar een poot heeft uitgestoken om het begrotingstekort te doen dalen, dat tekort het laatste jaar vanzelf met 1% is gezakt. De reden van het verminderde tekort is, dat de economie is gaan aantrekken. Mocht die economie dat blijven doen, dan zou het tekort inderdaad kunnen blijven dalen. Voorwaarde daarvoor is dan wel, dat er geen nieuwe schulden worden gemaakt, dat de PS haar verkiezingsbeloften inslikt en dat de straks vrijkomende arbeidsplaatsen door het vertrek van de babyboomers meteen zullen worden ingevuld (we praten nu over honderduizende jobs). Men moet geen geleerde universiteitshoogleraar zijn om te weten dat die voorwaarden invullen een utopie zal blijken. Meer nog, dat het tekort nu zakt, hebben we helemaal niet aan onszelf te danken, maar aan de heropleving in Duitsland. Heropleving die er daar gekomen is, omdat dat land tijdig de tering naar de nering heeft gezet en lonen en prijzen onder controle is gaan houden (nota bene: met de medewerking van de Duitse vakbonden). Bij ons gebeurt niets van dat alles. Er is nog steeds geen cent opzij gezet voor het opvangen van de kosten voor de vergrijzing, er komt geen nieuwe financieringswet omdat de PS niet wil besparen noch enige verantwoordelijkheid wil nemen. Asiel en migratie, maar ook justitie zijn één grote puinhoop, die met de dag groter wordt. Duitsland heeft, samen met Frankrijk en gesteund door Groot-Brittannië, er zopas nog voor gezorgd dat er een steviger en langdurigere garantie komt voor in gebreke blijvende landen. Dat geldt voorlopig voor de PIIGS (Portugal, Italy, Ireland, Greece & Spain), maar zou straks ook wel eens kunnen dienen voor dat relict van 1830.
Toen er tijdens de regeerperiode van Verhofstadt allerlei kunstgrepen werden uitgehaald - nota bene: door Vande Lanotte, de man die nu alles aan het narekenen is - om toch maar die begroting te laten kloppen, was CD&V daarover, terecht, ontstemd. Als zij het ooit nog eens voor het zeggen zouden hebben, dan zouden er geen pensioenfondsen meer gekaapt worden en geen overheidsgebouwen meer worden verkwanseld om daarna terug geleasd te worden aan woekerprijzen. Ondertussen kwam CD&V aan de macht, zij het na een lange en pijnlijke bevalling, en mocht boegbeeld Leterme eens laten zien hoe het wél moest. "Goed bestuur voor de mensen" was en is nog steeds een van zijn steeds herhaalde dooddoeners. Wel, we hebben het inderdaad gezien. De regering(en) Leterme hebben inderdaad geen pensioenfondsen aangeslagen en overheidsgebouwen verkwanseld. Ze heeft de gaten in de begroting trachten te vullen met andere zaken, zoals met het geld van criminele organisaties, blijkt nu. Misschien hadden we het nooit geweten, mocht watje De Clerck vorige week de topman van het centraal orgaan voor de in beslagneming en verbeurdverklaring (COIV) niet ontslagen hebben. Die man bleek nl ook al in datzelfde potje gegraaid te hebben en met dat geld verkeerde beleggingen te hebben gedaan. Dat grapje kostte de staat ook al ettelijke miljoenen euro... Het bedrag van in beslag genomen crimineel geld dat in de begroting van 2009 werd opgenomen, bedraagt 115 miljoen euro. Dat is veel geld, maar eigenlijk nog een peulschil met het tekort dat de mogelijke toekomstige nieuwe federale regering te wachten staat: méér dan twintig miljard! Misschien kunnen ze tegen die tijd eens hun licht gaan opsteken in Corleone...
De N-VA beleefde gisteren haar beste dag niet. Nadat de partij de dag ervoor tot de vaststelling was gekomen dat ze voor de bespreking bij hoogdringendheid voor de splitsing van B-H/V in de minderheid was gesteld, besloot ze de zaak in de daarop volgende plenaire zitting te laten rusten. Al bij al werd het een eerder lachwekkende vertoning, waarbij de partij daarna zo goed als verplicht was zich te onthouden bij de stemming over haar eigen voorstel. Vlaams Belang en LDD waren consequent gebleven en hadden die hoogdringendheid nl wél gevraagd. Dat gaf Gerolf Annemans nog eens de kans zijn redenaarskunst te laten bewonderen, waarvan hij gretig gebruik maakte. Resultaat van dat alles was wel dat het de Vlaamse partijen waren die onderling met elkaar in de clinch gingen. Het Vlaams front was verder af dan ooit. Daar hield het trouwens niet bij op. Dezelfde dag geraakte immers bekend, dat het Grondwettelijk Hof de Vlaamse regels i.v.m. de schoolinspectie in de faciliteitengemeenten deels vernietigd heeft. Vlaanderen mag dat onderwijs wel financieren, maar niet eensluidend met de rest van haar grondgebied controleren. Waar wacht de Vlaamse regering op om op te houden met die financiering? De Waalse deelregering vertikt dat al enkele decennia. Het klassieke verhaal van de Vlamingen die de Belgische wetten moeten respecteren, terwijl de francofonen diezelfde wetten naast zich neerleggen als ze hun niet uitkomen. Tenslotte heeft het MR - ge weet wel die partij die zgz bereid was te praten met de N-VA - een nieuw voorstel ingediend om een volksraadpleging te houden over de uitbreiding van Brussel. Dit tegen alle regels en wetten in. Ik hoop voor de N-VA dat, alle vernederingen ten spijt, ze toch nog iets uit de federale brand zal weten te slepen. Als dat niet zo is, kan ze er beter mee ophouden. Zoals we dan beter ophouden met België tout court.
Het is onwaarschijnlijk hoeveel economische gelukzoekers naar dit landje komen afgezakt. Het cijfer blijft maar oplopen. België slikt momenteel vier keer meer zgz "asielzoekers" dan het Europese gemiddelde. Alleen Zweden doet het nog beter, al laat alles vermoeden dat het ook daar straks een stuk minder zal zijn nu ook in dat land extreem rechts meespeelt in een soort gedoogpolitiek. O, ja, ook op Cyprus komen meer inwijkelingen binnen, maar dat heeft te maken met de ligging van dat eiland. In België heeft het niets te maken met de ligging, maar met een onverantwoord verzuim van onze politiek. Een land dat, op nauwelijks tien jaar tijd, twee regularisaties doorvoert, trekt sowieso meer gegadigden aan. Komt daarbij nog het verhaal van het logement op hotel én het feit dat men hier van de staat dwangsommen kan afpersen, die - als we de kranten mogen geloven - in sommige gevallen gewoon exuberant zijn. In het meest extreme geval spreekt men van een familie die meer dan 10.000 euro aan dwangsommen kreeg, maar gevallen van een paar duizend euro lijken courant te zijn. Er zit een hele organisatie achter deze asielpolitiek, een netwerk dat begint in het land van herkomst en hier ter plaatse gevoed wordt door allerlei overgespecialiseerde advocatenpraktijken, zoals bv dat "Progress Lawyers Network" (let op de Engelse benaming), die dit zeker niet gratis zullen doen en dus ook hun deel van de koek zullen krijgen. Heel deze komedie is nog altijd het gevolg van Verhofstadts snel-Belg-wet en het onvermogen van de regering(en) Leterme om daar iets aan te veranderen. Met het excuus dat de huidige regering er een is in lopende zaken, gebeurt er weer niets. Dat alles terwijl een lopende regering in Nederland zulke zaken (en bv ook het opstellen van een begroting) wél geregeld kreeg. Maar ja, in Nederland blijkt wel meer beter georganiseerd. Denk maar aan zijn justitie die iedereen zijn straf laat uitdoen en zijn gevangenissen die niet eens vol geraken.
Het daghet in het noordwesten, meer bepaald "bachten de kupe". Daar hebben, in Ieper, CD&V en N-VA een akkoord gesloten om het kartel, dat ze daar nog hebben, te verlengen toe 2018. Op zich zou dat niet zo'n groot nieuws zijn, ware het niet, dat de "sterke" man van die regio Yves Leterme heet. Leterme heeft daarvoor zijn akkoord gegeven en meteen ook een signaal aan heel Vlaanderen. In de eerste plaats dient er op gewezen te worden, dat er - ondanks de breuk op regionaal en nationaal vlak - er in Vlaanderen nog steeds 129 kartels tussen de twee partijen bestaan. Na het succes van N-VA bij de laatste verkiezingen, zou men bij CD&V gek zijn daarop niet verder te gaan. De enige gemeente in Vlaanderen, waar N-VA het volledig voor het zeggen heeft, is in het Kempense Dessel van Chris van Dijck. Ondertussen zijn er echter in de regio Kempen (en wellicht ook elders) al heel wat initiatieven - dikwijls vanwege mistevreden CD&V-ers - om ook in andere gemeenten een N-VA cel op te richten tegen de gemeenteverkiezingen van 2012. Door het kartel nieuw leven in te blazen zou CD&V een verdere aftakeling kunnen vermijden. En er is meer. In het licht van een mogelijk nieuw Vlaams kartel zal het helemaal uitgesloten zijn, dat er nog eens een federale regering komt met een minderheid in Vlaanderen. Open VLD, SP.a en Groen! zijn immers al lang gewogen en daarvoor te licht bevonden. Als de beweging, in gang gezet door Leterme in de Westhoek, zich verder concretiseert, dan heeft de Westvlaamse geitenboer natuurlijk ook zijn eigen politiek bedje gespreid. Dat zullen we erbij moeten nemen. "Elk voordeel heb se nadeel", om het met Cruyff te zeggen.
Bovenstaande titel heb ik geleend van Frans Crols, tot zijn pensioen hoofdredacteur van het economisch blad Trends, lid van de denkgroep "In de Warande" en in die hoedanigheid medeondertekenaar van het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa. Crols was ook de man die, vorig jaar op de IJzerwake, opriep om Brussel af te stoten. In een artikel in Doorbraak van november noemt Crols het overgrote deel van onze Vlaamse volksvertegenwoordigers "een aangename meute koddebeiers, van het type "dronk een glas, loosde een plas en liet alles zoals het was". Hij ziet, volgens mij terecht, geen heil in de oeverloze aan de gang zijnde besprekingen en zelfs niet in een plan B, mocht dat er al zijn. De Vlaams volksvertegenwoordiging noemt hij voor het overgrote deel "angsthazen, die noch karakterieel, noch principieel, noch technisch bekwaam zijn om iets te bedenken dat nog maar zou grenzen aan een Eenzijdige Verklaring van Onafhankelijkheid (EVO)". In het licht van de verdachtmakingen vanuit Vlaamse hoek, waarvan de N-VA op dit ogenblik het slachtoffer is, heeft Crols meer dan gelijk. De traditionele partijen, hierin gesteund door de collabo's van Groen!, laten immers geen gelegenheid voorbijgaan om het financieringsplan van De Wever af te schieten. Nu N-VA meer dan waarschijnlijk B-H/V weer op de Kameragenda gaat plaatsen, willen roden en ook tsjeven en blauwen niet meer meedoen. Bij die laatste wordt Frederik-Willem Schiltz zelfs naar voor geschoven, zoon van. En dat in een partij die de vorige regering juist over datzelfde onderwerp heeft laten vallen. We zullen maar aannemen dat het daar in de familiegenen zit, zeker? We zullen zien, wat het morgen wordt. In elk geval blijft de N-VA consequent. Jan Jambon had in de voorlaatste Zevende Dag gezegd dat N-VA dat zou doen als het plan van verduidelijker De Wever niet zou slagen. Mag men nog even serieus blijven, a.u.b.?
