Veel sneller dan verwacht is de federale regering tot een oplossing van de begrotingscontrole gekomen en alhoewel er nog over veel punten en komma’s kan gediscuteerd worden, wat niets nieuws is in de Belgische politiek, ziet het er steeds meer naar uit dat het team van Michel zijn legislatuur gaat uitdoen. Om te beginnen is Michel zelf vrij populair, zelfs in Vlaanderen, maar zitten er in zijn regering ook enkele figuren die goed bezig zijn. Dat geldt voor Maggie De Block, maar ook voor Johan Van Overtveldt.
Voor Van Overtveldt heb ik altijd een boontje gehad. Vroeger kocht ik regelmatig Trends, bijna uitsluitend om zijn hoofdartikels te kunnen lezen. Weinig mensen in onze politiek beschikken over een betere dossierkennis in het segment waarvoor ze verantwoordelijk zijn. Van Overtveldt volgde niet alleen de binnenlandse politiek, maar was ook niet benauwd om grotere problemen aan te pakken en schreef er zelfs verscheidene boeken over. Als hij binnen de club waarin hij nu minister van Financiën is, ergens niet te plaatsen is, dan komt dat omdat hij meer is dan een gewone politieker. Kenmerkend daarvoor is het vertrouwen dat hij op Financiën behield voor Hans D’Hondt, van CD&V-strekking, maar ook een bekwaam iemand, die als hoofd administratie al enkele jaren het financieel beleid aan het moderniseren is, nog zoiets waarvoor men in dit land veel geduld moet hebben. Na het afwerken van de taxshift, een stap in de goede richting, maar nog niet het einde van dat debat, kreeg Van Overtveldt zelfs de felicitaties van Geert Noels, econoom, stichter van Econopolis en schaduwminister van Financiën voor De Tijd, die normaal niet mals is voor onze politici. Geert zei er wel bij dat een sterke tijdrit nog niet betekent dat Johan de cols van de volgende jaren zal aankunnen.
I.v.m. de vreselijke bomaanslagen in het centrum van de Turkse hoofdstad Ankara zouden enkele Turkse veiligheidsagenten al te verstaan hebben gegeven dat IS achter deze gruweldaden zit. M.i. is dit weinig waarschijnlijk, omdat deze terreurorganisatie meestal niet lang wacht om haar aanslagen openbaar te maken, dikwijls nog met de nodige commentaar én foto’s erbij. Mocht het wel zo zijn, dan treft de Turkse overheid nog een blaam, als ze zo’n zaken in de eigen hoofdstad niet eens kan verhinderen. Opmerkelijk is trouwens dat er bij deze betoging, die grotendeels van de Koerdische minderheid uitging en in de eerste plaats tegen Erdogan en zijn AK-partij gericht was, eerst niet eens politie op straat te zien was, maar wel dadelijk erna. Het had er alle schijn van dat die moest wachten tot er iets gebeurde vóór ze te voorschijn mocht komen. Daar men er ook vanuit kan gaan dat de Koerden, zelfs de verboden PKK organisatie, hun eigen mensen niet gaan liquideren, blijft de huidige Turkse regering verantwoordelijk voor wat gebeurde.
De AK-partij van Erdogan verspeelde vroeger dit jaar de absolute meerderheid in het Turkse parlement. Daar de partij voor de vorming van een nieuwe regering niet tot een akkoord kon komen met de tweede grootste partij, de Koerdische HDP, worden er op 1 november nieuwe verkiezingen gehouden. In het licht daarvan was Erdogan al een tijdje bezig zijn tegenstanders te demoniseren en is het hoegenaamd niet uit te sluiten dat extremistische moslims uit zijn eigen partij voor het bloedbad hebben gezorgd, ook al kan dat zonder medeweten van Erdogan of de top van de partij zijn gebeurd. Erdogan’s partijgenoten zijn Soennieten en laat het juist die strekking van de islam zijn die een patent heeft op het zelfmoordterrorisme (dergelijke aanslagen gebeuren zelden door Sjiieten).
Het wordt nu afwachten hoe de verkiezingscampagne, die drie dagen stil ligt wegens nationale rouw, verder zal verlopen. Als er geen duidelijk bewijs komt van wie deze aanslagen gepleegd heeft, is het weinig waarschijnlijk dat de sultan-in-spe bij de volgende verkiezingen een beter resultaat zal neerzetten. Misschien houdt hij er dan wel mee op de anderen steeds de les te spellen en kan hij beter eerst eens kijken naar de balk in zijn eigen oog.
Ik kom even terug op de burgemeesterkwestie in Linkebeek. Al bij al blijft het daar vrij rustig en is er van een communautaire opstoot helemaal geen sprake, zoals een deel van onze media dat wel had gewenst. Voor de federale regering is dit een Vlaams probleem en op gewestelijk vlak zal la Homans wel gedaan hebben wat ze mocht en kon doen. Misschien heb ik ergens iets gemist, maar het staat me bij, dat men vroeger naar een gemeente die onbestuurbaar werd een regeringscommissaris stuurde. Waarschijnlijk gaat dat niet meer na staatshervorming nummer zoveel, want er zijn in Vlaanderen nog gemeenten waar het serieus rammelt (Denderleeuw bv).
In Linkebeek spelen echter nog andere motieven mee. Ook de Franstaligen willen de zaak liever niet ten top drijven en een nieuw soort Voeren creëren. Dat spelletje met Happart is voor hen nl slecht afgelopen. Komt daar nog bij dat Wallonië nog andere katten te geselen heeft. Om het juister te stellen: financiële katers. Het Waals gewest én de Franstalige gemeenschap zitten met een schuld die de Vlaamse zelfs overtreft in absolute cijfers, maar die percentueel veel hoger is o.w.v. het geringer aantal inwoners. Wij Vlamingen zouden ons daar best niet te veel over verheugen, want zolang deze Belgische staat blijft bestaan, lopen we het risico dat we straks de Waalse putten mee zullen mogen vullen en dit bovenop de reeds gekende miljardentransfers. Volgens een eigen Waals onderzoekcentrum kan de regio zijn overheidsuitgaven niet aan. Ondanks alle politieke hoera berichten heeft Wallonië een werkgelegenheidsgraad die 10% onder de Vlaamse ligt en in Brussel is die nóg lager.
Rik Van Cauwelaert zal zijn mening enigszins moeten herzien, daar waar hij verklaarde bij De Tijd te zijn gaan werken omdat in die krant geen onzin staat. Gisteren stond er wel onzin in, al was het geen eigen artikel, maar eentje dat was overgenomen door Belga (denk ik) of door een gelijkgezinde Belgicistische instantie
‘VRT volgens studies geen rood bastion’, was de titel. De VRT zou, steeds volgens dat artikel, verschillende studies ernaar hebben laten uitvoeren bij academische experts, Vlaamse opiniemakers en mediagebruikers. Raar genoeg worden er bij die drie categorieën geen namen genoemd, zodat men er het raden naar heeft. De enige naam die er in het artikel circuleert is die van VRT-voorzitter Luc Van den Branden, ooit Vlaams minister-president (of hoe dat toen ook heette), die nu bij de nationale omroep zijn politieke carrière afsluit en wie het nog weinig kan schelen wat daar juist gebeurt.
Al wie ogen in zijn kop heeft en nog kan horen weet echter dat de VRT in het algemeen en de nieuwsdienst in het bijzonder ook de dag van vandaag alles behalve Vlaamsgezind is. Dat begint al bij Björn Soenens, de hoofdredacteur van die nieuwsdienst die de tweets van Tom Van Grieken, voorzitter van een partij die meer dan 200.000 kiezers vertegenwoordigt, gewoon blokkeert alsof die man en zijn partij voor hem niet bestaan. Soenens is daar bij die nieuwsdienst ook de Amerika-kenner, die het klaarspeelde bij de aanslag op de marathon van Boston de schuld meteen te leggen bij … de Tea Party!
Als er ergens vanuit de linkse hoek met drie man en een paardenkop betoogd wordt, wordt dat non-event meteen nieuws op de VRT. De 4.000 bezoekers aan de laatste IJzerwake heeft men echter niet opgemerkt, laat staan er iets over verteld. Het VB komt alleen aan bod als het iets negatief kan vertellen, bv t.o.v. de N-VA (ongeacht of het al dan niet terecht is). En zo kunnen we nog even doorgaan.
De VRT geen rood bastion? Laat me lachen. Zeker omdat in het hele artikel geen enkele naam of instantie vermeld wordt die het zou bevestigen. Als De Tijd erop wil letten geen onzin te verkopen, zou de krant toch beter mogen uitkijken en geen nieuwtjes publiceren zonder minstens de bron ervan te vermelden. Rik Van Cauwelaert heeft nog werk aan de winkel!
Men kon er niet naast kijken. Zelfs wie geen abonnee was of de krant niet kocht, kon gisteren in de kiosken en boekenwinkels de voorpagina van De Standaard zien. Daarop stond een hoofdartikel over kanker en vlak ernaast een grote foto van een roker! Die laatste mocht dan nog van een bekroonde schrijver zijn (Remco Campert die de Prijs der Nederlandse Letteren heeft gekregen), het kwam gewoon idioot over. Het lijkt zo’n beetje de regel te zijn dat onze media wel tegen kanker zijn en de strijd daartegen steunen, maar als ze foto’s publiceren van auteurs, schilders en andere zgz ‘cultuurdragers’ dan zie je die niet zelden met een sigaret of sigaar afgebeeld. Moét dat? Kan dat niet anders? Zijn er van die mensen geen foto’s te vinden waarop ze niet staan te roken?
Kijk, iedereen beslist zelf of hij/zij wil roken. Dat is één zaak, als dat tenminste gebeurt op plaatsen waar het niet verboden is. Een andere zaak is dat de media, die altijd op de eerste rij staan als er een actie is zoals bv ‘Kom op tegen kanker’, zelf het roken helpen promoten door bekende personen met rookgerief af te beelden. Ik snap dat niet. Ik snap zelfs niet dat ze daarmee meer lezers zouden krijgen. De Standaard durft zich daarenboven dan nog ‘kwaliteitskrant’ te noemen!
---
In de marge van bovenstaande nog dit:
Bij een algemene vergadering had de Vlaamse Volksbeweging (VVB) Rik Van Cauwelaert als spreker uitgenodigd. In een interview erna vroeg de reporter van dienst aan Rik waarom hij en zijn collega Koen Meulenaere (‘Kaaiman’ voor de aficionados) opgestapt waren bij Knack en nu werken voor De Tijd. Waarop Van Cauwelaert kurkdroog antwoordde: ‘Omdat in die krant geen onzin staat’!
Een opsteker voor ondergetekende die vorig jaar De Standaard ruilde voor De Tijd en er nog geen moment spijt van gehad heeft.
De vakbonden hebben zich gisteren weer eens kunnen uitleven in de zoveelste betoging in Brussel. Net zoals die van het najaar 2014 zal het weer wel niets uithalen, maar ondertussen hebben ze nog eens voor de nodige chaos kunnen zorgen én een dag niet moeten werken. Vraag is maar hoelang de syndicaten dat spelletje nog gaan herhalen, wetende dat het niets opbrengt, maar het hen iedere keer wel geld kost.
Dit land heeft een staatsschuld van meer dan 100% van het BBP en een overheidsbeslag van meer dan 50%. Dat wil zeggen dat het geld uitgeeft dat het niet heeft en boven zijn stand leeft. Alsof dat alleen nog niet erg genoeg is, zijn enkele van de besparingsmaatregelen, waartegen de syndicalisten nu ageren, nog afkomstig van beslissingen van de vorige federale regering onder de socialist De Rupo, o.a. als gevolg van de zesde staatshervorming. Het ligt er dan ook bovenarms op dat de vakbondsagitatie nog altijd te maken heeft met het ongenoegen omdat hun linkse partijen niet meer meespelen in de federale en de Vlaamse regering.
Als de regering Michel aan blijft – en zo ziet er naar uit - dan zal het nog zo’n vier jaar duren vóór er een kans bestaat dat de politieke situatie in dit land kan veranderen. Of dat echt gaat gebeuren is dan nog zeer de vraag. In landen die jarenlang harder hebben moeten besparen dan België – Portugal en Groot-Brittannië bv – kan de zittende regering gewoon voortdoen, waarbij steeds duidelijker wordt dat de man/vrouw in de straat zo stilaan op het socialisme en syndicalisme is uitgekeken. Al bij al zijn de meeste Europese linkse partijen mee verantwoordelijk voor eventuele scheve situaties waartegen men nu protesteert. Bij ons hebben ze 25 jaar mee de dienst uitgemaakt en er niets van terechtgebracht. Et alors?
De Turkse president is enkele dagen in dit land geweest en dat zullen we geweten hebben. De man wordt wel eens de nieuwe sultan genoemd. Niet onterecht, want hij gedraagt zich ook zo, leest iedereen de les en wil van niemand kritiek horen. Hij werd dan ook met de nodige egards omringd en officieel was er niet veel kritiek te horen, ook niet op zijn binnenlands beleid waarin hij geen oppositie duldt en er niet voor terugschrikt politieke tegenstanders en journalisten achter de tralies te stoppen. Ook hier leek het erop dat hij het voor het zeggen had. Zijn veiligheidsagenten raakten zelfs tot twee keer toe slaags met die van ons, iets wat m.i. nog nooit is voorgevallen.
Turkije zit momenteel in een sleutelpositie i.v.m. de situatie in het Midden-Oosten en de daaruit vloeiende vluchtelingen problematiek. Het land huist zo’n twee miljoen Syrische vluchtelingen en voor de opvang ervan zal Europa mee mogen betalen, anders riskeren we straks nog meer migranten over de vloer te krijgen.
De officiële reden, waarom Erdogan hier was, was voor de opening van de Europalia 2015, waarbij Turkije in de kijker staat. Dit evenement wordt jaren op voorhand gepland en heeft dus niets te maken met de huidige geopolitieke situatie. Er is trouwens weinig echt Turks te zien, want de historische schatten die er worden tentoongesteld zijn voor 90% het werk van de culturen die er al bestonden vóór de komst van de Turken in Anatolië: de Griekse en de Romeinse cultuur en de eerste christelijke beschavingen. Van die laatste is wel iets te zien, maar wordt er geen commentaar bij gegeven, over het christelijk Armenië nog minder en over de Armeense genocide van honderd jaar geleden helemaal niets…
En dan nog dit: Erdogan had zijn vrouw bij: een van kop tot teen ingepakt Suleima'tje waarvoor men het verkeer en de voetgangers in de chique Louizalaan in Brussel een tijd lang ophield om madame daar eens te laten rondkijken…
---
In de marge van bovenstaande, nog dit: in de weekeindeditie van de Standaard pleitten een hoogleraar van de KULeuven en een ‘postdoctoraal’ onderzoeker voor het afschaffen van het verbod op het dragen van een burkini in onze zwembaden. Zij vinden dat onze grondrechten er zijn om de minderheden te beschermen tegen wat zij ‘de dictatuur van de meerderheid’ noemen. Dat burkiniverbod in onze zwembaden heeft daar niets mee te maken. Om hygiënische redenen mag bij ons niemand met lange kleren in een zwembad. Die twee geleerde, maar niet verstandige mensen zijn – niet toevallig – beide raadsleden bij het interfederaal gelijkekansencentrum, nóg een uitvinding van Verhofstadt's actieve welvaartstaat...
In heel die affaire Linkebeek krijgt men de indruk dat het gros van onze zgz ‘Vlaamse’ journalisten eerder de kant van de Franstaligen kiest. Voor buitenstaanders valt zoiets nog te begrijpen, maar wie voor de media werkt, wordt verondersteld ook de voorgeschiedenis van gebeurtenissen te kennen. En die voorgeschiedenis gaat om faciliteiten.
De zgz faciliteitengemeenten kregen indertijd die faciliteiten om het mogelijk te maken dat francofone inwoners zich zouden aanpassen aan de taal van de regio. Die regio was en is Vlaanderen en de taal Nederlands. I.pl.v. dat te doen heeft de politiek – indertijd in de eerste plaats het Fransdolle en Vlaamshatende FDF- de regels gewoon omgekeerd, zodat het voor een buitenstaander erop lijkt dat faciliteiten dienden om de gemeenten te verfransen. Dit is het tegenovergestelde van wat destijds bij een zoveelste staatshervorming was overeengekomen. Het is ook de reden waarom de Raad van State tot tweemaal toen de klachten van de niet benoemde en nu ex-burgemeester Thiery (MR, maar vroeger FDF) heeft verworpen. De man kan dan dreigen weer naar het Gerecht te stappen, het zal niets uithalen. Of het bij Europa wat kan worden, is nog een groot vraagteken. Tegen dat daar een beslissing zal vallen zitten we misschien al aan de volgende gemeenteraadsverkiezingen.
Vlaanderen moet in deze zaak het been stijf houden, zoals ze dat ook moet doen in de zaak van de Parking C op de Heizel, een volgende stap van onze francofonie om de overwegend Franstalige invloed in de Rand van Brussel verder uit te breiden. Als de gemeente Grimbergen, op wiens grondgebied die parking ligt, dit alles laat gebeuren, is de kans groot dat ze straks zal mogen opdraven voor de kosten van de beveiliging en dit niet enkel voor dat nieuwe voetbalstadion – dat zonder atletiekpiste drie keer duurder uitvalt dan een eventuele renovatie van het bestaande Heizelstadion mét piste - maar ook voor al die andere megalomane projecten in dezelfde buurt, zoals Uplace en Neo (dat het grootste winkelcentrum van het hele land zou worden!). En samen met al die projecten zal de Rand nog meer verfransen. Om het cru te stellen, kan men zeggen dat Grimbergen het risico loopt zijn eigen verfransing niet alleen mee te maken, maar ook zelf te moeten betalen…
Misschien had het ermee te maken dat Michel een week in de States zat, maar het blijft hier verdacht stilletjes in de politiek, zeker voor wat de economie betreft. Want bij dat laatste is het stilaan een publiek geheim dat er van de o zo voorzichtige verbetering die voor dit jaar voorspeld werd, niet veel in huis zal komen. Dieselgate, Griekenland, Syrië en de vluchtelingenstroom maken dat niemand nog veel voorspellingen durft doen. Dat geldt voor de meeste Europese landen, maar België blijkt achteraan te hangen en een stuk onder het Europees gemiddelde. Er wordt zelfs al gesuggereerd dat er hier dit jaar helemaal geen echte heropleving zal zijn.
De redenen daarvoor zijn in de eerste plaats onze staatsschuld, die nog steeds stijgt en waarvan de eerste daling misschien pas over enkele jaren verwacht kan worden. Het Belgische staatsapparaat is veel te groot voor zo’n klein land en alleen Frankrijk doet het op dat gebied nog slechter. Het is dan ook niet te verklaren dat er hier nog altijd politici rondlopen (zeker onder de Franstaligen) die dat Frankrijk blijven na-apen, dat momenteel zowat de zieke man van Europa is geworden. Anderzijds telt België veel te veel openbare instellingen die veel geld kosten en niet of weinig efficiënt werken. Denk maar aan de provincieraden en de senaat, instellingen waarvan iedereen weet dat ze compleet overbodig zijn. Als gevolg daarvan zijn die al een paar keer ‘aangepast’, maar niet afgeschaft en zal dit alleen kunnen gebeuren via een volgende staatshervorming. Dit komt omdat de traditionele partijen én de groenen bij de zesde staatshervorming ervoor gezorgd hebben dat politici die na de verkiezingen uit de boot vallen, via die twee overjaarse structuren kunnen worden opgevist. Zo speelt bv de senaat nog steeds mee als het gaat om benoemingen bij het Grondwettelijk
Hof, de Raad van State en de Hoge Raad van Justitie. Dat een dergelijke praatbarak blijft bestaan is alleen o.w.v. de politieke zelfbediening en als een reliek van het ene oude België.
Terwijl de deining omtrent Dieselgate nog verre van gaan liggen is, maken we al een nieuwe commercieel ‘fenomeen’ mee: de opgegeven energiewaarden die op de labels van koelkasten, wasmachines en ander zgz ‘witgoed’ vermeld staan, blijken in ± 60% van de gevallen niet te kloppen of tenminste niet helemaal correct te zijn. Wat de twee zaken met elkaar gemeen hebben is dat die waarden bepaald worden door de fabrikant(en) zelf. ‘Mijn kind, mooi kind’. Net zoals bij VW (en misschien wel bij enkele concurrenten) vallen er ook hier geen fysieke slachtoffers, maar betaalt de consument wel teveel voor wat hij denkt te kopen. Het zal m.i. hierbij niet ophouden, want feitelijk worden de waarden op alles en nog wat netjes op de etikettering vermeld door de producent(en) en zal men er het raden naar hebben zolang de controle daarop niet gebeurt door een onafhankelijke instantie of desnoods door meerdere producenten samen. In dat laatste geval zouden er dan nog afspraken kunnen gemaakt worden, maar die kans wordt met de dag kleiner omdat men al te goed begint te beseffen dat er met de boetes niet meer te lachen valt.
Wie uit deze zaak bijzonder pover te voorschijn komt is de E.U. Met alle regeltjes waaraan de diverse lidstaten over alles en nog wat gebonden zijn, hebben de slimme Europese bollebozen zich helemaal verkeken op bovenvermelde excessen. Dieselgate werd ontdekt door een hier onbekend Amerikaanse milieuorganisatie en het verhaal over de twijfel bij de energielabels startte in Zweden waar het plaatselijk energieagentschap onregelmatigheden ter zake vaststelde bij televisietoestellen van het merk Samsung. Dat slechts 41% van de huishoudtoestellen evenveel (of even weinig) verbruikt als vermeld op de labels, ontdekte zowaar onze eigen FOD Economie, maar niet ‘Europa’.
In mijn blog van 25 september (‘Met VW geen problemen’) had ik het er al over: dat we ons in dit digitale tijdperk aan alles kunnen verwachten. Ikzelf maakte gisteren nog zoiets mee.
Sinds de zomer van 1972, toen ik met mijn gezin terugkeerde uit Sardinië, ben ik klant van Electrabel (of hoe het toen ook heette). Aan veranderen van leverancier heb ik nooit gedacht omdat mijn huis elektrisch verwarmd wordt met in de eerste plaats accumulatievuren wier stroom ’s nachts geleverd wordt, maar minder kost dan het nachttarief. Ik heb nog wat ze noemen ‘een oud contract’, waarbij ik ook een paar uur accumulatiestroom krijg in de namiddag, hetgeen bij de nieuwe contracten niet meer mogelijk is. Van leverancier veranderen is ook geen optie, omdat de concurrentie evenmin dat extraatje kan geven.
Sinds begin dit jaar is Electrabel overgeschakeld op digitale facturatie, via het Internet dus. Wie het daar niet mee eens was, kon vragen zijn facturen nog steeds met de Post te krijgen. Ik heb dat niet gedaan. Gisteren kreeg ik dan een mailtje van Electrabel met een dringende aanmaning van betalen. Ik viel bijna van mijn stoel want zo lang ik er klant ben (43 jaar!) heb ik nooit één betaling te laat gedaan. Bij nader toezien bleek dat ook nu niet het geval te zijn. De som die Electrabel claimt, had ik reeds betaald op 2 september. Ik heb daarvan een bewijs in de vorm van een ontvangststempel met datum van het AXA filiaal van Kasterlee én een bevestiging op het rekeninguittreksel van de bank (ik doe niet aan internet bankieren).
Maandagmorgen stuur ik Electrabel een aangetekend schrijven met de nodige bijvoegsels, vraag ik hen de extra kost voor wanbetaling, die ze onterecht vragen (5,73 euro), niet door te rekenen en voortaan mijn rekeningen maar weer via de Post te sturen. Heel die digitale vooruitgang mag me gestolen worden, als men er niet eens in slaagt de facturatie op orde te houden…
Zoals verwacht en zoals ikzelf ook al meldde in mijn blog van 30 september (Oorlog & diesels’) is Rusland zich actief gaan bemoeien met de burgeroorlog in Syrië. Een beetje zoals het dat gedaan heeft in Oekraïne. Het verschil met wat ik verwachtte is, dat de ene mogendheid zich niet met bv Syrië en de andere met Irak gaat bezig houden, maar alles door elkaar. Daardoor bestaat het gevaar dat ze straks met elkaar al dan niet opzettelijk in de clinch kunnen gaan en riskeren we daar een derde wereldoorlog in miniatuur. De reden waarom de Russen de alliantie rond de Amerikanen (amper één uur op voorhand) op de hoogte brachten van hun eerste luchtaanvallen had daarmee te maken. Het enige lichtpunt in dit volledig uit de hand uitgelopen intern conflict, is trouwens dat Rusland en de internationale alliantie met elkaar blijven praten.
Even opmerkelijk, maar niet abnormaal, is dat de Russen zeggen IS aan te vallen, maar dat hun bommen vallen in regio’s die niet door IS bezet zijn. Doet zo’n beetje denken aan de luchtaanvallen van Turkije op IS, daar waar die in werkelijkheid tegen de Koerdische PKK gericht waren. Zo viseert men in de eerste plaats de gematigde rebellen, terwijl de echte slechteriken grotendeels ongemoeid gelaten worden. Dat geeft iedereen een reden om Syrië te bombarderen. Als dat zo doorgaat schiet er van dat land straks helemaal niets meer over en riskeert de vluchtelingenstroom richting Europa alleen maar toe te nemen.
Tenslotte is het klaar en duidelijk, dat men ook de dag van vandaag geen oorlog kan winnen met alleen een luchtmacht en zonder grondtroepen. De internationale coalitie bombardeert nu al een jaar het Iraakse grondgebied in handen van IS, maar heeft er zo goed als geen meter vooruitgang geboekt op het terrein. Dat zal in Syrië niet anders zijn, zeker niet als de enige grondtroepen die op wie de coalitie kan rekenen – de Koerden – door de Turkse luchtmacht geviseerd blijven. Er loopt nu een gerucht dat Iran bereid zou zijn grondtroepen te leveren, maar dan zou het deksel wel eens helemaal van de heksenketel, die Syrië geworden is, kunnen zijn. De vraag wordt dan hoe de Soennieten, die wereldwijd toch bijna 90% van de moslims vertegenwoordigen, dat gaan blijven slikken. Eerst zijn ze in Irak, waar ze maar een minderheid waren, de macht kwijtgeraakt en nu riskeren ze in Syrië het onderspit te gaan delven, alhoewel ze daar 65% van de bevolking uitmaakten…
Waar Dieselgate al niet goed voor is. De tegenstanders van de Antwerpse Oosterweelverbinding hebben er nu ook al een argument in gevonden om hun zienswijze door te drukken en een nieuwe klacht neer te leggen bij de Raad van State. Zo beweert die Manu Claeys van stRatengeneraal dat het Milieu Effecten Rapport (MER) m.b.t. tot de Oosterweelsaga herzien zal moeten worden, wat weer extra jaren vertraging zou betekenen voor een oplossing van de mobiliteit in en rondom Antwerpen. ‘Want’, zegt hij, ‘ die MER zou gebaseerd zijn op de uitlaatcijfers van o.m. de autoconstructeurs’. Die visie werd echter meteen ontkend door de instelling die dat rapport heeft opgesteld. Volgens een woordvoerder ervan hadden zij indertijd de toen bekende emissiecijfers maal vier berekend, dus 4 keer meer. M.a.w. die instantie geloofde jaren geleden al niet dat de uitlaatcijfers van de constructeurs klopten. Dat doet dan weer de wenkbrauwen fronsen en de vraag stellen, waarom ze dat toen niet duidelijk(er) bekend hebben gemaakt. I.v.m. de discussie in de Vlaamse praatbarak over het niet extra belasten van de geleasede bedrijfswagens op diesel weten we al dat dat niet ging o.w.v. afspraken die er eerder gemaakt werden met Wallonië en Brussel. Er komt nog een tweede argument bij: in België rijden er procentueel veel meer bedrijfswagens dan in onze buurlanden, omdat dit bij ons een vorm is van een correctie op de loonlasten, die – dat weten we – maken dat de loonkloof met die buurlanden ons parten speelt en o.m. de oorzaak is van sluitingen en delocaliseringen van onze bedrijven. Als de loonkloof met de buurlanden zou kunnen gedicht worden, zou het niet meer zinnig zijn werknemers nog extra’s te geven in de vorm van bedrijfswagens. Maar dat zal dus nog niet voor morgen zijn.
Wat een drukte om die bedrijfswagens op diesel! In tegenstelling tot de andere dieselwagens zullen zij nl door Vlaanderen niet extra belast worden, wat in principe inhoudt, dat zij ons klimaat wel mogen bezoedelen en de anderen niet. Dat is natuurlijk een schande, maar ook een gevolg van de inrichting van dit land na de zoveelste staatshervorming. Vlaanderen kan nl die belasting niet eenzijdig verhogen, maar moet daarvoor rekening houden met Brussel en Wallonië. Zeker als men weet dat er in Wallonië zo goed als geen geleasede dieselwagen rijdt (t.o.v. ± 300.000 in Vlaanderen!) en het de Walen zijn die dat niet veranderd willen zien. In een onafhankelijk Vlaanderen zouden we o.m. dat probleem niet meer hebben. Only in Belgium!
Reclameren omdat tweede hands diesels vanaf volgend jaar veel zwaarder zullen worden belast, is ook zo’n heisa om niks. Niemand verbiedt de mensen om dan een tweede hands benzinewagen te kopen. De prijzen van benzine en diesel komen steeds dichter bij elkaar te liggen, zodat ook dat verschil straks verdwenen kan zijn. Much ado about nothing!
---
En dan is er de discussie omtrent de verschillende standpunten van Rusland en de States i.v.m. de oorlog in Syrië. Daar heb ik een oplossing voor: laat Poetin het eens proberen in Syrië, met of zonder Assad (dat is een zaak die moet worden geklaard nadat IS in Syrië verdwenen zal zijn). Obama & Co mogen het ondertussen proberen in Irak, waar de Amerikanen mede schuldig zijn voor de nu ontstane situatie. Op die manier gaan de twee grote mogendheden elkaar niet tegenkomen op het slagveld en kan er daarna nog eens gepraat worden hoe het verder moet, mochten ze beiden slagen in hun opzet.
Onze Michel had beter daarover eens een boompje opgezet i.pl.v. in New York te gaan leuteren over homorechten. Gelukkig land dat geen andere problemen kent om aan te kaarten. Zijn speech leek wel een herhaling van die van Di Rupo een vorige keer.
Geert Burger heeft zijn ‘state of the Union’ uitgesproken, in keurig Vlaams: zijn ‘Septemberverklaring’. Zoals halvelings verwacht, zal de Vlaamse regering voor volgend jaar geen sluitende begroting hebben en dus een deficit (van zo’n 160 miljoen euro op een totaal van enkele tientallen miljarden). In het licht van de laatste gegevens van het Planbureau, dat de inkomstencijfers naar onder had bijgesteld, is het zelfs een vrij logische zaak.
Opmerkelijk daarbij is wel dat de kosten voor de opvang en inburgering van de vluchtelingen daar (nog) niet bij gerekend is. Dat komt niet alleen omdat men die juiste cijfers (terecht) nog niet kent, maar ook omdat men hoopt daarvoor financiële steun vanuit Europa te krijgen. Onmogelijk is dat niet, maar het zou wel eens kunnen dat de Vlaamse regering daarvoor in de wachtrij zal komen te staan, net zoals de vluchtelingen hier bij vreemdelingenzaken…
Ondertussen is er vanuit Wallonië kritiek op de beslissing van Theo Francken om de jonge mannen uit Bagdad via Facebook ervoor te waarschuwen dat ze niet (meer?) in een oorlogsgebied wonen en daarom ook niet meer moeten rekenen hier als vluchteling erkend te worden. Als onze Waalse broers en zussen daar zo bekommerd om zijn, waarom nemen zij die mannen dan niet op? Bij hen hoeven ze zelfs geen inburgeringcursus te volgen. De reden waarom dat in Wallonië en Brussel nog steeds niet gebeurt, is omdat vroeger het overgrote deel van de zgz asielzoekers uit Franssprekende Afrikaanse landen kwam en dus meestal geen Frans meer hoefde te leren. Dat al wie uit het Midden-Oosten of uit Oost-Europa komt meestal geen Frans spreekt, kan er blijkbaar bij onze zuiderburen niet in…
Het kartel van de Catalaanse nationalisten, een samengaan van centrumrechts tot links heeft, na een recordopkomst (77%), dan toch de regionale verkiezingen gewonnen, die velen daar zien als een eerste stap naar de onafhankelijkheid van de regio. ‘Junts pel si’, wat zoveel betekent als ‘samen voor ja’ heeft maar 6 zetels tekort om de volstrekte meerderheid te halen, maar zal die drempel wel overschrijden dank zij een samengaan met de uiterst linkse CUP-partij die eveneens nationalistisch is (zie je zoiets bij ons al gebeuren?). De promotor achter het hele gebeuren is Artur Mas, de huidige minister-president, die reeds in 2012 beloofde voluit te gaan voor de ‘independencia’. Met deze verkiezingsoverwinning is de eerste horde genomen en wordt het nu afwachten wat het debat met de nationale Spaanse regering zal opbrengen. Met de huidige Spaanse premier, Mariano Rajoy van de Partido Popular, valt niet te praten, maar in december zijn er daar ook nationale verkiezingen en is het afwachten wie die gaat winnen. Mas rekent erop dat hij binnen de achttien maanden Catalonië onafhankelijk kan maken. Of dat zal lukken is een ander paar mouwen, maar het doet alvast andere Europese regio’s dromen. In de eerste plaats Schotland, waar men naar een tweede referendum wil, al dan niet gekoppeld aan een mogelijke Brexit, maar ook Baskenland, dat feitelijk al een stap verder staat dan Catalonië, want het kan nu al zijn eigen belastingen innen. Ook in Spanje weet men het: ‘L’argent fait la guerre’. Catalonië krijgt van Spanje amper de helft van wat het aan Spanje geeft. Wat dat betekent, weet men zelfs in Vlaanderen, dat braaf zijn transfers blijft betalen, iets wat Catalonië niet meer zinnens is te doen.
En dan is er nog Europa, dat kleur zal moeten bekennen en eventueel zijn wetten zal moeten aanpassen. Een regio zoals Catalonië, met een bruto binnenlands product dat groter is dan bv Ierland of Finland, kan zo maar niet genegeerd worden. Enfin, het wordt afwachten hoe de zaak verder zal evolueren, maar wij Vlamingen doen er goed aan ze te volgen. Ge weet maar nooit waarvoor dat later nog van pas kan komen.
Voetbalclub RSC Anderlecht haakt af bij het project voor een nationaal stadion op parking C van de Heizel. Tien miljoen euro per jaar afdokken (en dat gedurende 30 jaar) blijft een gok, zeker niet als niemand voorlopig de kosten voor de veiligheid kan zeggen. Misschien wordt er nog een mouw aangepast, maar ook al zou mauve-wit zich bedenken, ze zijn er daar nog niet mee klaar. Het Vlaamse buurtcomité geeft zich zomaar niet gewonnen. Daarbuiten moet ook nog steeds rekening worden gehouden met de federale overheid, de stad Brussel, de gemeente Grimbergen (waarop de parking zich bevindt) en het Vlaams gewest. Het bouwconsortium BAM/Ghelamco denkt daar wel anders over, maar grote projecten waar men aan begint te sleutelen, eindigen in dit landje op Sint-Juttemis. Denk maar aan het Oosterweel-project in Antwerpen, waar ook niets meer gebeurt en waarschijnlijk evenmin zal gebeuren. Dit infrastructuurproject, het duurste ooit in België, is gestrand nadat men het veranderd had. Zelfs tegen het laatste voorstel, met die overkapping, is een actiegroep naar de Raad van State getrokken. Dat kan weer vijf jaar vertraging betekenen en de kans is groot dat er tegen die tijd helemaal geen geld meer is om de extra’s te bekostigen. Die van stRatengeneraal zouden zelfs een nieuw referendum willen. Van kolder gesproken!
Men wil Vlaanderen in het buitenland verkopen als een logistieke draaischijf, maar het begint er steeds meer op te lijken dat alles hier in de soep aan het draaien is. Voor wat het aantrekken van buitenlandse investeringen betreft (denk maar aan bv Tesla) moet men daar ook nog de loonkloof bij nemen, de achterhaalde nachtwerkwetgeving, de 19de-eeuwse havenarbeidswetten (waarvoor Huts nu het parlement heeft aangesproken) en nog enkele van die regels ‘only in Belgium’ zoals de index. Geert Burger lijkt dat al begrepen te hebben: zijn toekomstvisie is ‘Vlaanderen 2050’…
Volgens de laatste berichten vanuit de federale regering, zou deze bereid zijn Audi Brussel fiscale voordelen te geven tot een bedrag van 100 miljoen euro, als het Duitse concern zou beslissen haar allereerste elektrische SUV in Vorst te laten assembleren. Na 2017 houdt daar immers de productie op van de A1, iets dat voor mij nooit duidelijk is geweest. Gaat men dat type dan helemaal niet meer maken, zoals met de A2 (waarvan ik nog steeds de gelukkige bezitter ben) gebeurd is? Gaat de productie verhuizen en, zo ja, naar waar? Waarom zou men dan zopas een hypermoderne spiksplinternieuwe lakstraat in Vorst geïnstalleerd hebben die eveneens zo’n 100 miljoen zou gekost hebben? Dat laatste kan kloppen, want dat gebeurde ook bij de cabinefabriek van DAF in Westerlo, waar gesteld werd dat dit een investering was met een looptijd van 10 jaar. De vraag is dan ook waarom men na 2017 niet met een nieuw model in Vorst zou beginnen, als men beschikt over een lakstraat die nog acht jaar kan meegaan? Hier klopt e.e.a. niet.
Een tweede verhaal is dat van Tesla baas Elon Musk, die met veel fanfare werd onthaald door de voltallige Vlaamse regering, die voor die gelegenheid haar begrotingsdebat liet voor wat het was en daarna nog door de koning in Laken én door Bart De Wever op het Schoon Verdiep in Antwerpen. Musk, die wel eens de nieuwe Steve Jobs wordt genoemd, heeft een bedrijf dat elektrische sportwagens en nieuwe soorten batterijen produceert en tevens geëngageerd is in de privé ruimtevaart. De man kwam in Vlaanderen waarschijnlijk langs om eens te polsen hoeveel zijn bedrijf, dat nog steeds met verlies werkt, hier kan losmaken om een tweede Europese assemblagelijn voor zijn Tesla’s te vestigen. De eerste, die gisteren officieel werd geopend (de echte reden waarom Musk hier was), ligt in Tilburg, net over de grens bij Turnhout, in de buurt van de Efteling, nog zo’n sprookjesverhaal.
Nadenken is nodig, vooruitdenken is beter en in dat kader is echte hulp welkom. Als men echter ziet wat er allemaal beloofd wordt aan buitenlandse multinationals, dan breekt het zuur op te moeten vaststellen dat onze eigen bedrijven helemaal niet in de watten worden gelegd. Een triestig voorbeeld daarvan maken we mee in Limburg, waar het logistieke bedrijf H. Essers, de grootste private werkgever van de provincie, in de knoop ligt met Natuurpunt omdat het zijn activiteiten wil uitbreiden op een ernaast gelegen bosgrond. Het gaat vooral om het feit dat de farma-vervoerafdeling van Essers, die de uitbreiding nodig heeft, niet vanuit twee verschillende plaatsen kan werken. Farmabedrijven leveren hun producten apart aan, waardoor gemengde vrachtwagens moeten worden samengesteld volgens hun bestemming. Als Natuurpunt, hierbij gesteund door een Facebook-actie van cabaretier Wouter Deprez (!), gelijk krijgt, overweegt Essers te vertrekken naar Nederland of Duitsland. Essers biedt werk aan 4.200 medewerkers, waarvan 1.300 in de logistiek…
De titel van deze blog was vroeger een verkoopsslogan bij Volkswagen. In onze apenjaren lachten wij ermee en spraken we die uit zonder de klinkers (‘Met VW geen prblmn’). Alle gekheid op een stokje, is het wel een nauwelijks vatbare zaak dat zoiets zoals nu gebeurd is met het vervalsen van de uitlaatgegevens, die kan plaatsvinden bij de grootste autoconstructeur van Europa en de tweede grootste van de wereld. En dat dan nog bij Duitsers, de laatsten die men van dergelijke praktijken zou verdenken. Waar is die Gründligkeit naartoe? Er stellen zich een hele boel vragen die best zsm geklaard zouden moeten worden. Dat de grote baas opstapt, is geen oplossing. Men moet te weten komen van wie het idee was en wie het heeft uitgewerkt.
In heel deze onverkwikkelijke zaak is er nog een tweede punt dat onze aandacht verdient, nl dat men in dit digitale tijdperk zowat alles kan vervalsen wat men wil en dat straks niemand nog het echte van het nep zal kunnen onderscheiden. Een troost daarbij is wel dat ook de bestrijders van de Cyberfraude niet stil zitten en dat tenslotte toch alles uitkomt, desnoods door de gekende kraaien. In het geval van VW was het een Amerikaanse milieubeweging die het eerder toevallig ontdekte, maar het had vroeg of laat ook een van de eigen mensen kunnen zijn die aan het project had meegewerkt.
Voor wie geen milieufreak is, kan het nog meevallen. De wagen met de 1,6 liter dieselmotor van VW zal ook nu even goed rijden als voordien. Alleen met de wetenschap dat hij meer vervuilt, niet alleen het milieu maar ook VW, dat nu eerder voor 'Vervuilende Wagen' zou kunnen staan.
Zeker om in de sfeer te blijven, zijn het nu de schapenboeren die reclameren omdat zij de dieren, die ze normaal met honderden en meer verkopen tegen het islamitische offerfeest, dit jaar aan de straatstenen niet kwijt geraken, grotendeels omdat het hele zaakje nu geboycot wordt vanuit de islamitische gemeenschap. Nochtans is het verbod op onverdoofd slachten op tijdelijke slachtvloeren al een jaar geleden afgekondigd en hadden die mensen dus ruim de tijd om hun kuddes te uit te dunnen. Volgen die het nieuws niet? Een plausibelere uitleg is waarschijnlijk dat die fokkers dachten dat de Vlaamse overheid, met de gebruikelijke ‘dood in het hart’, die maatregel om e.o.a. reden wel weer zou ongedaan maken, wat – gelukkig – niet gebeurd is. Pluimpje voor duracell konijn Weyts, die gewoon de wet toepast, wat in dit land al een prestatie blijkt te zijn. In Wallonië geldt trouwens hetzelfde verbod, alleen in Brussel mag het nog wel en heeft Gaia daartegen klacht neergelegd. Als het goed is, zeggen we het ook. Dat onverdoofd slachten is onnodig dierenleed veroorzaken en wie dat wil blijven doen, moet dan maar naar een land gaan waar het nog toegelaten is (of naar Brussel*), maar niet meer in Vlaanderen. Hetzelfde verhaal als destijds met het hoofddoekenverbod in de scholen, waar ook heel wat heisa tegen was, maar men nu nauwelijks nog iets over hoort. Of met de klachten tegen kleuterjuffen, die later ongegrond blijken te zijn.
Maar, niet getreurd. Nu loopt er weer e.o.a. klacht tegen het verbod in een Antwerps zwembad om daar te zwemmen in lange kleding. Dat is niets nieuw, dat verbod bestond al lang vóór er hier ooit allochtonen dachten de wet te moeten stellen. Volgens onze wetten is dat onhygiënisch; men mag in zwembaden zelfs niet zwemmen in shorts. Maar volgens sommige moslima kunnen zij niet anders dan te water te gaan in een zgn ‘burkini’, waarbij ze van kop tot teen bedekt zijn, steeds weer volgens hun woestijngeloof uit de middeleeuwen. Erg daarbij is dat deze troela’s in hun klacht gesteund worden door het centrum voor gelijke kansen, waar de simpele zielen (ik zal beleefd blijven) nog steeds in de meerderheid blijken te zijn, ook na het vertrek van Youssef De Witte. Hopelijk krijgen ook zij geen gelijk en gelukkig heeft de verantwoordelijke schepen van de koekenstad al gezegd dat hij er zich – in dat geval – niet zal bij neerleggen.
We mogen onze handjes kussen dat links in Vlaanderen en Antwerpen niet meer mee aan de macht is. Dan had het wel eens anders kunnen uitdraaien.
* Brussel heeft ook geen inburgeringsplicht, zoals in Vlaanderen (Wallonië trouwens evenmin).
