Het zal even wennen worden als er na de verkiezingen, de vakanties en de stakingen weer zal moeten gewerkt worden in de diverse parlementen. Heel wat van dat werk zal te maken hebben met Europa. Daar gaan dan nl de door de verschillende lidstaten opgemaakte begrotingen onder de loep genomen worden. Dat zal deze keer in de eerste plaats met Italië te maken hebben, een land dat met Europa op ramkoers ligt sinds het aantreden van de nieuwe regering met de rechtse Lega (Nord) én de anti-establishment Vijfsterrenbeweging. Maar ook voor België zou het niet de eerste keer zijn dat het bij Europa te licht bevonden werd i.v.m. zijn begroting, die nog steeds een tekort vertoont t.o.v. het bbp en zijn te hoge staatsschuld (meer dan 100% van dat bbp). Zoals de zaken er nu bij staan, lijkt het er niet op dat de federale regering van Charles Michel daaraan nog veel zal veranderen vóór de verkiezingen van einde mei 2019 en blijft die regering dus de facto een in lopende zaken, zoals al langer gesteld wordt. Voor een centrumrechtse regering is dat wel een blamage en riskeert dit land straks bij de zgz Club Med-landen gerekend te worden (Spanje, Griekenland, Italië, Portugal en … Frankrijk). De voorbije vier jaar werd slechts 0,6% van het bbp structureel (zeg maar: blijvend) gesaneerd. Dat is minder dan wat gebeurde onder de centrumlinkse ploeg van Di Rupo (0,9%), al gebeurde dat toen wel bijna uitsluitend door bepaalde belastingen te verhogen.
De federale regering heeft, buiten de aankoop van de F35, nog wel enkele andere zaken te regelen. Vooreerst is er de onverkwikkelijke Arco kwestie, waarvan waarschijnlijk niet veel, misschien zelfs niets nog in huis zal komen. Ook i.v.m. de akkoorden over de zgz arbeidsdeal moet men afwachten wat de besluiten daaromtrent zullen opleveren, maar is het helemaal niet zeker dat we daar vóór einde mei 2019 veel resultaten van zullen zien. Zowat hetzelfde gebeurt met het zgz investeringspact waarbij regering en werkgevers naar elkaar kijken. Als puntje bij paaltje komt, is er nl geen geld op overschot en zal een verhoging van de staatsschuld dit land nog meer in het verdomhoekje duwen. Hét probleem met deze twee projecten is, dat het telkens Kris Peeters is die ze zou moeten oplossen. Zeker na zijn debacle in de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen zou de linksbuiten van de federale ploeg wel eens dwars kunnen gaan liggen, al is men van hem op dat gebied al e.e.a. gewend.
Sensatie over de bende van Nijvel, toen vorig jaar VTM uitpakte met het bericht dat een broer van een ex-rijkswachter aan de VTM-journalist verklapte dat die laatste op zijn sterfbed bekend had de ‘reus’ van de bende te zijn geweest. Zo’n dikke dertig jaar na de feiten zouden we eindelijk iets te weten gaan komen over een van de grootste onopgeloste moordzaken van dit land. Justitieminister Geens sprong mee op de kar en zette een 30-tal nieuwe medewerkers fulltime op de zaak.
Het resultaat van dat nieuwe onderzoek, zoals gezegd meer dan 30 jaar na de feiten, is dat het Gerecht zopas heeft laten weten dat die rijkswachter onmogelijk de reus kan geweest zijn. DNA-stalen zouden dat uitgewezen hebben. Zelfs als de man dat op zijn sterfbed zou gezegd hebben, mag men niet vergeten dat hij zodanig aan de drank was, dat hij zich letterlijk had dood gezopen, wat e.e.a. kan verklaren. Het parket bevestigt ook dat er met het dossier geknoeid is geworden, iets wat ik steeds geïnsinueerd heb in mijn artikels over de zaak, de laatste keer in mijn blog van 25.10.2017 (‘De bende van Twijfel’). Er zou ondertussen zelfs een deel van het dossier verloren zijn gegaan, nadat het van Dendermonde naar Charleroi werd verplaatst en er daar niets meer mee gedaan werd.
De cafézender uit Nossegem, uit op sensatie zoals meestal het geval is, heeft eergisteren de zaak dan nog maar eens proberen uit te leggen en de kijkers gevraagd alle mogelijke tips (nog maar eens) door te sturen, meer dan 30 jaar na de feiten, a.u.b. Eventuele medeplichtigen die helpen zouden sinds kort zelfs het statuut van spijtoptant kunnen krijgen, iets waar men vroeger in Italië mee begonnen is (de zgz ‘pentiti’) om de maffia efficiënter te kunnen bekampen. Dat ging daar toen echter om actuele omstandigheden, niet om wandaden die al zo lang geleden plaats vonden.
Zelf blijf ik erbij, zoals ik al jaren schrijf, dat de CCC, ‘Cellules Communistes Combattantes’, er iets mee te maken had. Het kan niet toeval zijn, dat de aanslagen plots ophielden, nadat die CCC werd opgerold. Daarmee zeg ik niet dat die kerels daar zelf aan mee deden, wel dat ze in hun kraam pasten. De CCC had duidelijk een politiek programma waarbij de democratie in België moest verstoord worden, maar dat verhaaltje paste niet (en past ook nu nog steeds niet) in het verhaal van het officiële België en de media, die er persé een rechtse staatsgreep van wilden maken.
Ondertussen kabbelt het hele zaakje verder en is het een (dure) bezigheidstherapie geworden.
Volgens berichten van Greenpeace, die altijd met een korreltje zout mogen genomen worden, heeft Antwerpen stad en omgeving, samen met Londen, Parijs en het Duitse Ruhrgebied, zowat de slechtste luchtkwaliteit van Europa. Dat hebben de bollebozen van deze organisatie uitgemaakt na satellietbeelden van de vervuiling gezien te hebben. Het zou best kunnen dat ze voor één keer gelijk hebben. Antwerpen is nu eenmaal de tweede haven van Europa (na Rotterdam), ligt in een dichtbevolkt gebied en tevens op de doorgangsweg van Rotterdam naar het Zuiden. In de Antwerpse haven werken zo’n 130.000 mensen en alle activiteiten die er worden uitgevoerd zullen inderdaad wel mee voor de nodige overlast op gebied van luchtvervuiling zorgen. Zoals meestal het geval is, hoeden de groene lui er zich wel voor zelf met een werkbare oplossing voor de dag te komen, want ook zij hebben die niet, zeker niet op korte termijn. Het is trouwens gebleken dat de situatie er de laatste tien jaar in Antwerpen al (lichtjes) op verbeterd is.
De enige keer dat de politiek er iets aan kunnen doen had, heeft zij het verknald met dat referendum waarbij, in naakte cijfers, slechts één sinjoor op vier tégen heeft gestemd (60% bij een opkomst van 40%), terwijl de mensen uit de regio rond de stad niet eens mochten meestemmen, al gebruiken zij de Ring meer dan de Antwerpenaren zelf. Als men het Lange Wapper project had uitgevoerd, dan had die brug er nu gelegen en had men de tijd gehad om eens rustig te bekijken wat er verder kon gedaan worden. Zoals de zaken er nu voor staan, is er in 20 jaar niets gebeurd – wél miljoenen euro kosten gemaakt - en kan niemand zeggen wanneer men eraan zal beginnen, laat staan wanneer het af zal zijn….
P.S. In China heeft men zopas een nieuwe (zee)brug van 35 km geopend. Klaar na 9 jaar…
Na twee zware verkiezingsnederlagen* in de belangrijke Duitse deelstaten van Beieren en Hessen (Frankfurt), heeft Angela Merkel dan toch eindelijk begrepen dat haar haring niet meer braadt. Ze neemt de vlucht vooruit en heeft verklaard zich op het einde van dit jaar niet meer kandidaat te stellen voor een nieuwe termijn als voorzitster van de CDU. Daarenboven zal ze dat ook niet meer zijn voor een volgende ambtstermijn als Kanselier in 2021. Voor haar partij is het alleen maar te hopen dat ze vervangen zal worden door iemand met een rechtsere reflex, want het is duidelijk dat de meeste Duitsers het pamperen van de Merkelmoslims beu zijn.
Na de verkiezingen in Beieren was het al duidelijk dat de CSU, de plaatselijke zusterpartij van de CDU, niet tegelijk de verdediger kon blijven van het traditionele katholieke Beieren én op federaal vlak een Merkel te blijven steunen die veel te soft is i.v.m. de immigratie en integratie van teveel allochtone inwijkelingen. Na Centraal- en Oost-Europa, Oostenrijk en Italië heeft ook de gewone Duitser er zijn buik van vol.
Merkel zegt na 2021 geen politieke functie meer te ambiëren. Volgens kenners zou het wel eens kunnen dat Mutti zich ook als kanselier al eerder zou terugtrekken.
* In de marge van die verkiezingen is het wel opmerkelijk dat de peilingen er omtrent vrij correct waren, iets wat men de laatste jaren niet veel meer heeft meegemaakt.
Trouwe lezers van deze rubriek weten al langer dat ik geen goed woord over heb voor de regeringen Verhofstadt van 1999 tot 2007. Latere geschiedenisboeken zullen ervan getuigen dat ze het land alleen maar schade hebben toegebracht, enorm grotere schade dan wat men zou vermoeden. Ze waren niet alleen verantwoordelijk voor het uit de hand lopen van de staatsschuld door het opsouperen van de miljarden euro uit het spaarpotje voor de vergrijzingskosten. Ze gaven ook een boost aan de immigratie via de snel-Belg-wet en het recht van buitenlanders om te mogen stemmen bij lokale verkiezingen. Nu blijkt ook dat aan de toen besliste kernuitstap geen enkel vervolg werd gebreid in de vorm van enig uitstapplan. Dat laatste blijkt uit een recent opiniestuk uit Le Soir aan de hand van ene Jean-Pol Poncelet.
Die Jean-Pol Poncelet is een ex-minister van Defensie & Energie voor wat nu het cdH heet, zeg maar de Franstalige christendemocraten. Dat was in de tijd toen de CVP nog ‘incontournable’ was bij regeringsvormingen en het Waalse broertje daar mee van profiteerde om enkele ministerposten te versieren. Nu is die Poncelet toch niet de eerste de beste, maar een wetenschapper die, na zijn politieke carrière, eerst ging werken voor de ESA, het Europees Ruimteagentschap en daarna in de nucleaire industrie terecht kwam. In zijn recente column in Le Soir schrijft hij dat de door de paarsgroene regering Verhofstadt besliste kernuitstap niets met enige klimaatbekommernis te maken had, maar alleen diende om de groenen mee in de regering te krijgen.
Dat ook de Groenen er toen (en ook later) verder niets meer aan gedaan hebben, pleit zeker niet in het beeld, dat ze van hun partijtje hét voorbeeld voor de toekomst willen maken. Onze groenen zijn linkser dan de linkse socialisten. Ze willen zuiverdere lucht, meer betaalbare woningen en een perfecte mobiliteit, maar zeggen nooit wat dat gaat kosten noch wie dat allemaal gaat betalen*. Ze worden geleid door figuren van meestal vreemde afkomst (Almaci, Calvo, Rzoska) die een afkeer hebben van de Vlaamse Zaak en daarom eerder samenwerken met het Franstalige Ecolo dan met een andere Vlaamse partij. Dat ze er bij de recente verkiezingen op vooruit zijn gegaan, heeft niets te maken met hun ideologie, maar met het feit dat heel wat linkse kiezers de socialisten beu waren en gekozen hebben voor wat zij zien als het nieuwe rood. Wat Groen er heeft bij gewonnen, heeft de SP.a eraan verloren.
* Eender wat men beslist op het gebied van energie, het zal altijd de verbruiker zijn die betaalt.
Ik had me voorgenomen niet teveel te schrijven over die gemeenteraadsverkiezingen, maar dat blijkt onmogelijk. Er gebeuren zoveel dingen die toch de moeite lonen het er eens over te hebben .
In St. Jans Molenbeek, het rijk van Flup Moustache, heeft diens partij de gemeenteraadsverkiezingen gewonnen en nog wel met als lijsttrekker Flups dochter Cathérine. Die heeft meteen voorgesteld een linkse meerderheid te vormen met Ecolo/Groen en de communisten van de PTB/PvdA, met als programma o.m. een einde te maken aan het Kanaalplan, waarmee Jambon de zone wil opkuisen van de jihadi’s en de mensen die er een adres hebben, maar er niet wonen. Eerst Ecolo/Groen en daarna de communisten hebben zich ondertussen echter al teruggetrokken, zodat in feite alleen de PS nog voorstander is van het in stand houden van Molenbeek als de Jihadi hoofdstad van Europa. Het was dank zij Philippe Moureaux, ooit de ideoloog van de partij, dat het in Molenbeek zover is kunnen komen. Die Moureaux hoort eigenlijk thuis in de gevangenis, want hij heeft opzettelijk de extremisten de kans gegeven ongestoord hun plannen uit te oefenen en die tenslotte als resultaat de aanslagen in Parijs en Brussel hadden. Dat uitgerekend zijn dochter de zaken daar opnieuw op zijn kop wil zetten en dit met de steun van de Waalse socialisten, tart elke verbeelding.
----
In Oostende is de kans groot dat er een vierpartijen coalitie komt, waardoor de SP.a – pardon: ‘Stadslijst’ – van Vande Lanotte het zal mogen vergeten. Volgens Bart Tommelein, de initiatiefnemer van de nieuwe coalitie, is Oostende de Vlaamse centrumstad met de meeste armen. Allemaal dank zij het jarenlange beleid van de ‘sociale’ Vande Lala. We kunnen trouwens maar beter duimen dat Tommelein er burgemeester wordt, al was het maar om er vanaf te zijn in de Vlaamse regering. Op energiegebied heeft hij zich al een paar keer verslikt als de nieuwe Sinterklaas en de vertoning die hij zopas heeft opgevoerd om – tegen de eigen partijprincipes in – toch een liberale gouverneur te krijgen in Oost-Vlaanderen, was beneden alle peil. Ging hij op een gegeven ogenblik de kandidaat die het beste uit de tests kwam kwalijk nemen dat hij niet alleen familie was van N-VA ondervoorzitter Loones, maar dat hij vroeger voor de brave Volksunie ooit ergens gemeenteraadslid zou geweest zijn. Terwijl Tommelein zelf ook uit die Volksunie komt. Wat een simpele ziel!
In mijn eigen gemeente,Kasterlee, gebeurde wel iets speciaals tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. Toen ik daar op 14 oktober ging stemmen, was me al opgevallen dat het Vlaams Belang er maar één kandidaat op haar lijst had staan. Na de verkiezingen bleek die kandidaat dubbel zoveel stemmen gekregen te hebben als nodig waren voor een gemeenteraadszetel. M.a.w. als er een tweede kandidaat was geweest, was die ook verkozen geweest. En daar houdt het niet bij op. CD&V, die sinds jaar en dag de volstrekte meerderheid had in Kasterlee, haalde nu maar 12 van de 25 zetels. Door e.o.a. regel van het kiesreglement gaat de tweede zetel van het VB, omdat er geen kandidaat voor was, naar CD&V, zodat die op die manier haar volstrekte meerderheid toch nipt kan behouden…
De vraag daarbij is of het VB nu echt geen tweede kandidaat gezocht heeft. Net als ik zullen er misschien nog wel mensen geweest zijn die niet politiek geëngageerd zijn, maar misschien wel interesse hadden, maar die het ook pas zullen bemerkt hebben op de verkiezingsdag zelf.
---
En dan nog dit. Het is decennia lang een traditie geweest dat de postjes van provinciegouverneur verdeeld werden onder de traditionele partijen: christendemocraten, socialisten en liberalen. Toen de N-VA echter in Vlaanderen de grootste partij werd, eiste die de eerst vrijgekomen gouverneurspost op, die van Oost-Vlaanderen. Daar werd, enkele jaren geleden, uittredend gouverneur André Denijs (Open VLD) na wat getouwtrek, op voordracht van de N-VA, vervangen door de partijloze Jan Briers, tot dan de man achter het Festival van Vlaanderen. Open VLD was daar niet mee gediend en eiste dat de baan van gouverneur voortaan voor iedereen open zou staan en zo gebeurde. Er kwamen een honderdtal kandidaten af op de nieuwe vacature en 15 van hen werden geselecteerd door een daarvoor gespecialiseerd bedrijf. Tenslotte besloot Liesbeth Homans, Vlaams minister voor Binnenlandse Aangelegenheden, gewoon de man die als eerste uit de selectieprocedure kwam te benoemen, een zekere Wim Leerman, directeur bij de stad Aalst.
Daarmee had de cirkel rond moeten zijn, maar dan had men zonder Open VLD gerekend. Die protesteert nu omdat die Leerman een neef zou zijn van N-VA ondervoorzitter Sander Loones en dus relaties zou hebben met de Vlaamsnationalisten. Zelf willen de liberalen wel Carina Van Cauter op de post terecht zien komen. Die laatste heeft niet alleen relaties met andere liberale politici, ze is ook nu nog zittend parlementslid voor de partij. M.a.w. Open VLD vindt dat iemand van een andere partij, die familie is van een politicus geen gouverneur kan worden, maar iemand van de eigen partij die zelf nog tot over haar oren in de politiek zit, dat wel moet kunnen. Van hypocrisie gesproken!
Het gevolg is wel dat Oost-Vlaanderen het vanaf 1 november zonder gouverneur zal moeten doen. De job, voor zover dat er al een is, wordt tijdelijk waargenomen door een arrondissementcommissaris. De door de liberalen uitgelokte vaudeville, waarbij ze niet akkoord gaan met een procedure die ze zelf gevraagd hadden, is een reden te meer om die provincies gewoon af te schaffen, dan kan dit probleem zich niet meer voordoen.
Wat kan de federale regering nog doen vóór de volgende verkiezingen? Om te beginnen de aankoop van de opvolger van de F16 bevestigen, wat gisteren eigenlijk al gebeurd is, al moet nog e.e.a. definitief worden vastgelegd. Men zou denken: ‘Daar hebben ze dan wel geld voor’, maar zoiets moet genuanceerd worden. De 12,5 miljard euro die het hele project zal kosten, loopt wel over 40 jaar, wat per jaar nog zo’n 300 miljoen betekent. Verder zijn er de nodige compensaties, waarover twijfels kunnen zijn. Daar het echter gaat om dezelfde fabrikant als die van de F16, Lockheed Martin, die op dat gebied met dit land al enkele decennia ervaring heeft, zou dat moeten lukken. Ik herinner me nog dat DAF Special Products in de jaren 1970/1980 de landingsstellen maakte voor alle door Denemarken, Nederland én België aangekochte F16’s. Dat waren wel compensaties voor Nederland, maar er waren er ook hier. In totaal zijn er een dozijn landen, waarvan 7 NAVO-leden, die de F35 al besteld hebben. Sommige zijn zelfs betrokken bij de bouw en de ontwikkeling van het hyper moderne toestel, waarvan er de dag van vandaag reeds 3.000 besteld zijn..
Het meest verrassende in de aankoop door Defensie is trouwens niet die van de F35, maar van Franse pantservoertuigen voor een totaalbedrag van meer dan anderhalf miljard euro. Daarover was voordien, voor zover ik weet, niets verteld. De meest plausibele verklaring hiervoor is een compensatie door onze Nationale Charel gegeven ten voordele van Frankrijk dat naast de verkoop van de Rafale pakte die Macron via een omwegje aan België wou slijten.
Het is al enkele jaren geleden dat men mij vertelde dat jonge voetballers in wat men toen de provinciale afdelingen noemde, wekelijks een mooie cent bijverdienden, waarmee sommigen zelfs de lening van hun huis konden afbetalen. Daar was voor mij niet veel mis mee, tenzij het feit dat alles in het zwart gebeurde, wat op e.o.a. manier toch voor problemen zou kunnen zorgen. In vergelijking met wat nu aan het licht is gekomen in de voetbalwereld, kregen bovenvernoemde voetballers een habbekrats en is het vermoeden groot dat deze praktijk in de hogere regionen maal x zou moeten vermenigvuldigd worden, wat inderdaad gebleken is.
Ik schrijf hier al jaren dat topsport geen sport meer is, maar big business. Bij het voetbal is dat vooral begonnen met het geld dat gegeven werd aan Tv-uitzendingen van de matchen, die de laatste jaren vooral in de UK, maar ook elders opliepen tot miljarden euro’s per jaar. Over hoeveel geld het gaat, zal men nooit te weten komen, maar als men ziet dat enkele van de tot nu toe beschuldigden in ons Belgische voetbal (het gaan er nóg meer worden!) advocaten hebben die niet voor een appel en een ei komen pleiten (Rieder, Sven Marie), dan kan men zich redelijkerwijs aannemen dat het om heel veel geld gaat.
Ik stel me wel enkele vragen over de journalisten die zich via de sport een leuke job en waarschijnlijk een extra bijverdienste hebben weten te creëren. Kom me niet vertellen dat zij niet op de hoogte waren van de dubieuze praktijken die nu worden blootgelegd. Jaren geleden was dat ook zo in de wielersport. Denk maar aan het schandaal van de Festina ploeg rond Richard Virenque in de Tour. Nadat dit aan te licht kwam, dacht men dat zoiets nooit meer zou gebeuren, tot Lance Armstrong de Tour bleef winnen…
De plaats van voetbalploegen wordt de dag van vandaag grotendeels bepaald door hun budget. Een ploeg die het nu nog haalt met de eigen middelen en mensen is een uitzondering. Als dat nog gebeurt, dan wordt zo’n hele ploeg na het seizoen verkocht. Denk maar aan het Lierse onder Gerets. Datzelfde Lierse is ondertussen wel gedegradeerd én failliet gegaan, ondanks een buitenlandse sponsor en een team waar nog nauwelijks mensen van bij ons in speelden. Ik kan de supporters van dergelijke ploegen alleen maar mijn innige deelneming betuigen.
Mede dank zij de bovenvermelde advocaten en het ruime budget waarover clubs en sponsors nu beschikken, zal dit voetbalschandaal nog wel even duren. Ondertussen kan men wel hopen dat e.e.a. straks eerlijker zal verlopen, maar daarbij heb ik grote twijfels. Het gevaar is nl dat bij de minste betwistbare beslissing de scheidsrechters straks te horen gaan krijgen dat ze zich hebben laten omkopen.
Als men onze linkse media mogen geloven, hebben de Groenen de gemeenteraadsverkiezingen gewonnen. Op het terrein is daar echter weinig van te merken. De partij verloor zelfs de helft van haar burgemeesters: ze had er twee, nu nog één (1!), in Zwijndrecht.
In Antwerpen zou Groen zeker niet samengaan met de N-VA en omgekeerd zou ook de N-VA nooit samen gaan met Groen. Ondertussen hebben ze al een keer met elkaar gepraat en gaan ze dat vrijdag opnieuw doen. Vóór het zover is, gingen de groene amateurs De Wever en Co echter eens uitdagen door op de eerste samenscholing van de Antwerpse gemeenteraad na de verkiezingen twee moties in te dienen: één om het stadscentrum autovrij te maken en één om meer sociale woningen te bouwen. Beide voorstellen werden door alle andere partijen afgeschoten, om de doodeenvoudige reden dat dit geen projecten zijn die moeten beslist worden door een afscheidsnemende gemeenteraad. Ondanks het njet over de hele lijn gaan ze groentjes vrijdag toch nog eens langs bij De Wever.
Mochten N-VA en Groen een consensus vinden, dan zal het alleen zijn omdat de huidige coalitie een té krappe meerderheid overhoudt (één zetel), zeker mocht CD&V onder impuls van de ‘transmigrante huurder’ toch ergens gaan dwars liggen. Als de groentjes niet zouden meedoen, dan heeft De Wever een reden om te zeggen dat ze hun verantwoordelijkheid niet willen opnemen en dat hij ze straks dan ook niet nodig zal hebben op regionaal en/of federaal vlak. Wat voor De Wever ook mee zou spelen, mocht Groen meedoen, dat is dat hij dan de hele stad zou kunnen controleren, inbegrepen districten die onder de huidige coalitie wel eens dwars lagen (Borgerokko bv). Tenslotte is er binnen de N-VA – zoals trouwens in alle partijen – ook een tendens om meer te ‘vergroenen’, wat ze daaronder ook willen verstaan..
Kortom, verkiezingen winnen is één, er profijt uit weten te halen is twee.
Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 7 dezer, moet men de gemeenteraadsverkiezingen lokaal houden. Speculaties waarom één partij ergens een coalitie aangaat met een andere, terwijl men het elders juist andersom doet, is nu eenmaal gemeentepolitiek. Met de gemeentelijke uitslagen vergelijkingen maken met vroegere regionale en federale is absurd. Zelfs in enkele zgz serieuze kranten leest men titels zoals ‘Regering Michel heeft geen meerderheid meer’. Flauwe kul noem ik dat. Daarover kan men discussiëren na mei 2019 en dat is, politiek gesproken, nog een eeuwigheid.
Dit land in het algemeen en Vlaanderen in het bijzonder blijven zich trouwens belachelijk maken door zich aan dat cordon sanitair tegen het VB te blijven klampen. Dat alles terwijl men er helemaal geen graten in vindt dat men nu hier en daar electorale akkoorden sluit met communisten die aanleunen bij dictatoriale regimes met bloed aan de handen. Dit laatste gebeurt vooral in Wallonië, waar uiterst links gevoelig stijgt. Het enige wat we daarbij kunnen hopen, is dat het zuiden van dit land straks zo links is, dat links ervan alleen nog de afgrond (in het Italiaans: ‘dirupo’!) dreigt en er op die manier misschien, heel misschien, meer kans is op een soort confederalisme.
Wie er waarschijnlijk tegen mei 2019 wel een kruis over zal mogen maken is de genaamde Kris Peeters, die het niet alleen zelf niet heeft gehaald, maar zijn partij ook serieus geschaad heeft. Als beloning voor zoveel dwaasheid zal hij dan waarschijnlijk door diezelfde partij een lucratieve job aangeboden krijgen in Europa. Marianne Thyssen is ook zo gevaren, toen ze bij de vorige federale verkiezingen als partijvoorzitter haar partij ook in de vernieling hielp. De ‘C’ in de partijnaam staat dan toch nog voor iets : ‘Compassie’,denk ik. Dit in tegenstelling tot de ‘V’ die, na het vertrek van De Crem en straks ook Bogaert, helemaal niets meer zal betekenen.
Groot nieuws: Thunder Power, een Chinese producent van elektrische auto’s, heeft zich officieel geëngageerd om een fabriek te openen op de voormalige terreinen van Caterpillar bij Charleroi. Daar verloren zo’n 2.300 mensen hun job toen Caterpillar besloot zijn fabriek er te sluiten. De nieuwe fabriek zou alvast voor zo’n 350 een nieuwe banen kunnen zorgen. Hoera! Hoera!,. Maar er zijn wel enkele kanttekeningen bij nodig.
Om een idee te geven van wat China de dag van vandaag betekent: Geely, de Chinese autobouwer die Volvo Car redde van de ondergang, staat in China op de 36ste plaats van de autobouwers**. Waar Thunder Power op die lijst staat, is niet bekend maar alleszins niet vóór Geely. De nieuwe maatschappij is in volle opstart, maar heeft tot nu toe hier nog geen enkele wagen geproduceerd, laat staan verkocht. Ze had al een principeakkoord om een fabriek te bouwen in Catalonië, maar daarvan is niets in huis gekomen. Dat dit misschien wél gaat lukken in Wallonië is, omdat Sogepa, de financiële arm van het Waalse Gewest, er 50 miljoen euro voor over heeft en bereid is dat geld te storten in Thunder Power’s hoofdvennootschap … op de Maagdeneilanden, een van de beruchtste belastingsparadijzen. Het had eens een Vlaams bedrijf of instantie moeten zijn! Eerst was er zelfs sprake van 150 miljoen en dan zou Thunder Power in Charleroi een vijfdeurswagen gebouwd hebben, nu wordt het maar een kleine stadswagen, type Skoda Citigo .
Kortom, er zijn veel vragen bij het hele project, dat veel weg heeft van een niet zo koosjere bedoening. Vergeten we trouwens niet dat Kris Peeters, tot nader order nog steeds minister van Tewerkstelling, al eens zijn handen verbrandde aan een Chinees initiatief in Willebroek, waar Chinezen een bedrijventerrein wilden volbouwen, maar waarvan niets terecht is gekomen. Afgelopen week scheelde het ook niet veel of de Chinese aandeelhouders van het nieuwe Air Belgium hadden een einde gemaakt aan die maatschappij, toen bleek dat de geplande vluchten tussen ook al Charleroi en China geen succes waren. Voorlopig zijn die vluchten ‘opgeschort’…
En, als alles toch zou lukken, is het maar de vraag hoe die Chinezen gaan reageren bij de eerste staking in de nieuwe fabriek. Die komt er zeker, want werken zonder staken is ondenkbaar in Wallonië.
* Een poppenkast serie uit de jaren stilletjes.
** Gegevens uit ‘The new Volvo’ van Bloomsberg Businessweek van 28.05/2108.
Ik heb in deze rubriek al meermalen de nefaste invloed van Vande Lanotte (door mij ook Vande Lala genoemd) aangetoond. In de weekeindeditie van De Tijd schrijft nu ook Kaaiman, de politieke humorist bij uitstek, een vernietigende column over de man en daarin herhaalt hij niet alleen e.e.a. dat ik er al over geschreven heb, maar beschuldigt hij hem, misschien wel terecht, als dé oorzaak van ondergang van de SP.a. Het lijkt een beetje plagiaat, maar ik heb er nog e.e.a. aan toegevoegd en het kan niet genoeg herhaald worden.
In zijn verhaal schrijft Kaaiman, ook terecht, dat het Vlaams socialisme compleet is weggeveegd en alleen overleeft in onze media, waar 80% van de journalisten nog links is. Terwijl men krampachtig zoekt naar de oorzaak ervan, ligt het antwoord simpelweg in de etalage te blinken: Johan Vande Lanotte!
Vande Lanotte heeft eerst Sabena en de NMBS mee om zeep geholpen en daarna – met zijn Zilverfonds – ons aller pensioen. Verder heel wat economische troeven van Oostende (denk maar aan o.m. Electrowinds), een huwelijk of drie en daarna – als kers op de taart – zijn partij, de SP.a. Bij de verkiezingen van 2007, na de regeringen Verhofstadt, waarin Vande Lala minister van Begroting was, verloor de SP.a 35% van haar kiezers. Toen vertrok hij als partijvoorzitter en benoemde hij, zonder enig overleg, Caroline Genez als opvolgster. Met de komst van Genez viel de partij verder uiteen, zeker nadat ze de naam ervan wou veranderen om Bert Anciaux aan te trekken! Nadat Genez op haar beurt vertrok om in Mechelen de afbraak van de partij verder te zetten, zorgde Vande Lanotte er wat later voor dat haar opvolger, Bruno Tobback, een stap opzij moest zetten voor zijn protegee John Crombez. Wat die ervan terecht gebracht heeft, weten we ondertussen, al vertrekt die niét na de zoveelste nederlaag en dit ondanks het feit dat hij dat in het vooruitzicht had gesteld.
Mocht Vande Lala, samen met ‘den John’ nu ook de burgemeestersjerp kwijtspelen in Oostende – waar hij zelfs niet meer durfde opkomen onder de naam SP.a – dan zou dat, althans volgens Kaaiman, de kers op de taart zijn.
In Duitsland wonen naar schatting drie miljoen Turken, de meeste met de dubbele nationaliteit. Tijdens een recent bezoek van sultan Erdogan heeft deze zijn landgenoten opgeroepen zich niét in de Duitse samenleving te integreren, maar in de eerste plaats Turk te blijven. Men kan zich dan afvragen waarom die daar dan nog de Duitse nationaliteit nodig hebben. Daarmee is nl nogmaals open en bloot bewezen dat het gros van die mensen nooit zinnens geweest zich te integreren. De weinigen die dat wel gedaan hebben zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen. Het feit dat Erdogan in Duitsland bij elk bezoek grote massa’s Turken op de been krijgt, bevestigt bovenstaande. Dat bezoek was wel vóór de Landeswahl in Beieren. Vraag is alleen hoeveel procenten het AfD nog moet bijwinnen vooraleer de uitgebluste Merkel en haar partij het zullen begrepen hebben. Tijdens de gezamenlijke persconferentie die Erdogan en Merkel gaven op het einde van het laatste bezoek van eerstgenoemde, werd een Turks journalist, die een T-shirt droeg met daarop – in het Duits én het Turks – ‘vrijheid voor journalisten’, door de (nota bene: Duitse) bewaking afgevoerd. Geen woord van protest van Mutti, die wezenloos toekeek.
Bij ons is dat al niet veel beter, zeker niet in Limburg waar heel wat Erdogan hardliners ervoor uitkomen en dat zelfs in onze politiek bevestigen. En dan hebben we het nog niet gehad over de Grijze Wolven, Erdogan’s politieke stoottroepen, waarover ik het reeds had in mijn blog van 4 dezer (‘De splinter en de balk’) en waarbij deze groepering volgens Wikipedia in het Westen bekend staat als fascistisch en racistisch. Shoarnaatje Almaci zou zich daar beter eens over informeren alvorens met haar grote bek het VB van dergelijke zaken te blijven beschuldigen, zoals o.a. gebeurd is tijdens het voorzittersdebat over de verkiezingen op de VRT, waardoor ze nu een gerechtelijke aanklacht aan haar Turkse broek heeft.
In mijn blog van 15 september (‘Dromen en nachtmerries’) had ik het reeds over de problemen waarmee Elon Musk, de geniale en visionaire ondernemer, oprichter en CEO van o.m. de elektrische Tesla wagen en het Space X ruimteproject, te kampen heeft. Die problemen zijn alleen maar aan het verergeren, nu de man een minnelijke schikking heeft moeten aanvaarden met de Amerikaanse beurswaakhond SEC, waarin hij akkoord gaat af te treden als voorzitter van de Raad van Bestuur van Tesla en die functie de eerste drie jaar lang niet mag vervullen. Daar bovenop moeten Musk en Tesla elk 20 miljoen dollar boete betalen. De man mag wel CEO van Tesla blijven. De boete kwam er nadat Musk als CEO gesteld had dat hij het bedrijf, bij een bereiken van een zekere waarde, van de Beurs zou halen. Zoiets mag men niet doen in de hoedanigheid van CEO en wordt in Amerika beschouwd als fraude.
Het zit de man niet mee, al moet daarbij gezegd dat het ook niet niks is waarmee hij bezig is. Het probleem, mijns inziens, is dat hij niet alleen die grandioze ideeën heeft, maar ook de uitvoering ervan zelf in handen wil houden. Tesla is al bij al nog een relatief kleine autobouwer, die vele miljarden schulden opstapelt en nu daarbovenop ook nog de concurrentie krijgt van bestaande automerken met een jarenlange ervaring op het gebied van massaproductie. De laatste weken zijn er liefst vijf topmanagers die het bedrijf verlaten hebben, waaronder de directeur Personeelszaken, die van Communicatie en een financieel manager. Verder zijn er honderdduizenden(!) klanten die reeds in 2016 een voorschot betaald hebben op de nieuwe Tesla 3, maar nog steeds niet weten wanneer ze hem gaan krijgen.
Zolang Musk CEO kan blijven van Tesla, is er hoop dat e.e.a. nog gaat lukken. Tesla zonder hem ziet men nergens zitten. Mocht hij er ooit vertrekken, ziet het er slecht uit voor het bedrijf en al wie ermee te maken heeft. Space X, is nog steeds een succesverhaal, maar een ramp met de Tesla zou ook daarop zijn weerslag kunnen hebben. We kunnen alleen maar hopen dat de man zijn geweldige dromen toch zal kunnen waar maken, ondanks het slecht voorteken dat hij ook met drugs in aanraking is gekomen, waarvan hij zelf toegeeft dat het zijn productiviteit aantast…
De rel tussen Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans en Spanje lijkt iets weg te hebben van het gevecht tussen David en Goliath. Alleen over de uitslag is er grote twijfel. Peumans heeft natuurlijk gelijk als hij aan de kaak stelt dat Spanje al meer dan een jaar democratisch verkozen Catalanen in de cel heeft zitten; enkel en alleen o.w.v. hun politieke mening. De heisa met Madrid is al enkele weken aan de gang, omdat onze kabouter zijn excuses niet aanbiedt en ook niet zinnens is dat straks te doen. Als gevolg daarvan heeft André Hebbelinck, de vertegenwoordiger van de Vlaamse regering in Madrid te horen gekregen dat hij zijn diplomatiek statuut kwijt is. Dat betekent dat de diplomatieke betrekkingen tussen Spanje en Vlaanderen verbroken zijn. Peumans heeft al laten weten dat hij zich daardoor niet laat intimideren en de Vlaamse regering schijnt hem daarin te volgen.
Peumans heeft groot gelijk. Het Spaanse politiegeweld tegen democratisch betogende Catalanen toen zij vorig jaar vreedzaam naar de stembus trokken en de aanhouding van diverse Catalaanse verkozenen is ongezien in een land dat officieel democratisch hoort te zijn. Ongeacht hoe deze netelige kwestie verder zal evolueren zou de partij van Peumans, in casu de N-VA, zich echter ook eens mogen beraden over het bij ons ingestelde cordon sanitair, dat nog steeds in stand wordt gehouden, waaraan zijn partij mee doet, ook al geeft ze toe dat dit ondemocratisch is. Gezien de opmars van het Vlaams Belang, dat bij de laatste verkiezingen meer stemmen haalde dan het Vlaams Blok destijds op de zgz ‘zwarte zondag’* en de kans dat de partij verder zal surfen op dit elan bij de volgende verkiezingen die er al over zeven maanden aankomen, zou het geen kwaad kunnen dat de partij van De Wever zich eens ernstig beraadt om daar iets positiefs aan te doen. Het gaat niet op, zoals Peumans zegt, dat de Spaanse manier van handelen tegen zijn rechtvaardigheidsgevoel stuit en dat dat niet het geval zou zijn bij het handhaven van het cordon sanitair in eigen land.
* Op zwarte zondag 1991 haalde het VB 10,3% van de stemmen, nu 13%.
Ik schrijf al jaren dat ze die provincies (én de senaat) beter zouden afschaffen. Ze zijn nog een relict van het unitaire België en bij de vloed van staatshervormingen heeft men het niet aangedurfd er een eind aan te maken. Wat dat betreft is men bij de Nationale Bank realistischer geweest. Die heeft nl haar provinciale zetels wél afgeschaft. Bij de zesde en voorlopig laatste staatshervorming heeft men toen toch het aantal provincieraadsleden tot maximaal 36 herleid. Dit heeft wel tot het typisch Belgisch resultaat geleid dat Wallonië weer eens bevoordeeld werd, want daar er met absolute cijfers gewerkt wordt en niet percentueel heeft men daar nu meer provincieraadsleden dan in het dichter bevolkte Vlaanderen. De kosten van onderhoud en de logistieke werking ervan blijven echter bijna even veel geld kosten. Er is trouwens overal nog wel een gouverneur met zijn hofhouding van ambtenaren, om de ‘bestendige deputaties’ en de arrondissementscommissarissen niet te vergeten.
De huidige provincies hebben een deel van hun taken ondertussen overgedragen aan de gemeenten en/of aan het gewest en dat geldt ook voor een deel van de provinciale ambtenaren die naar het gewest zijn overgestapt. Tekenend is wel het feit dat het openluchtmuseum van Bokrijk, zelf een relict van het oude Vlaanderen, wél bij de provincie Limburg blijft.
Een argument dat de voorstanders van het voortbestaan van de provincies hebben, is dat men beter eens zou snoeien in de haast 2.000 (!) intercommunales die net als de provincies in de eerste plaats ook maar dienen om gebuisde politici te depanneren met soms erg lucratief betaalde postjes. Daar is iets van waar, maar die intercommunales zou men eveneens kunnen afschaffen en/of reorganiseren, wat het land nóg meer zou opbrengen.
Bij de verkiezingen van zondag heeft men dus ook voor die provincieraden moeten stemmen, ook in enkele kleinere gemeenten waar maar één partij opkwam en men dus verkiezingslokalen moest installeren voor alleen maar een haast overbodige provinciale verkiezing. Men doet nu alsof de uitslagen ervan best kunnen dienen als peiling voor de komende federale en regionale verkiezingen van mei 2019. Het zou wel eens de zoveelste mislukte gok kunnen worden.
---
In de marge van bovenstaande nog dit. Het kan nóg erger voor wat de geldverkwisting met ambtenarij betreft, nl in het Brussels gewest, dat niet beschouwd wordt als een provincie, maar dat in feite wel is. Met zijn kleine anderhalf miljoen inwoners telt het 19 gemeenten, een regionale regering, twee gemeenschappen, drie gemeenschapscommissies en ook een gouverneur, die men daar de ‘Hoge Gewestelijke Ambtenaar’ noemt. Al die instellingen hebben hun ambtenaren waarbij men zich redelijkerwijs kan afvragen wat die feitelijk allemaal doen.
Toch enkele beschouwingen over de aan de gang zijnde besprekingen tussen de politieke partijen in de nasleep van de gemeenteraadsverkiezingen:
In de media doet men er verbaasd over dat in Gent de Groenen en niet de socio’s er nu het eerste woord hebben en de burgemeesterzetel opeisen. Wat is daar abnormaal aan? Ik schrijf al bijna twee weken, dat in Gent na de schandalen, waarbij in de eerste plaats de socialisten betrokken waren, het niet meer roodgroen zou zijn, maar groenrood. Het lijkt er wel op dat in onze uiteraard linkse media men het niet erg vindt dat er door rood gesjoemeld en gefraudeerd wordt, waarna ze verbaasd zijn als er verloren wordt. Ondanks alle schandalen blijft de PS trouwens ook in Brussel-stad de grootste partij.
Kijk bv maar eens naar de verslaggeving over de verkiezingen in Ninove, waar de lijst ‘Forza Ninove’ van de Vlaams Belanger Guy D’Haeseleer liefst 40% van de stemmen haalt, hijzelf meer dan 8.000 voorkeurstemmen krijgt en dus het initiatief kan nemen om een nieuwe bewindsploeg te installeren. Meteen worden er op VRT tegenstanders aan het woord gelaten die er de jaren 1930 bijhalen. De PvdA/PTP daarentegen, die de moorddadige communistische regimes van o.m. Mao, Stalin en Pol Pot goedpraten, wordt geen strobreed in de weg gelegd. Huichelaars!
Ondertussen heeft de ‘transmigrante huurder’ in Antwerpen het electorale deksel op zijn neus gekregen. Zijn eigen partij heeft nog terrein (en zetels) verloren en dat terwijl de man de ambitie had er burgemeester te worden. Meteen is ook bewaarheid wat ik hier vanaf het begin geschreven heb: de Sinjoren geven hun stem niet aan ‘’boerkes van den boiten’, ook niet als die federaal minister zijn. Dat heeft Turtelboom indertijd al moeten ondervinden en Peeters nu ook. Laatstgenoemde heeft zijn partij nog maar eens een heel slechte dienst bewezen, want als Groen akkoord zou gaan om in de koekenstad mee te regeren, dan hebben ze daar de tsjeven zelfs niet meer nodig. Gelukkig voor CD&V zijn die van Wouter de stadskabouter politiek (nog) niet leep genoeg en hebben ze blijkbaar niets bijgeleerd na de uppercut die hun partij – toen nog ‘Agalev’ – kreeg na haar eerste successen op federaal vlak.
Heel wat van de nog aan de gang zijnde onderhandelingen, zoals in Antwerpen, zouden een stuk gemakkelijker verlopen als men het Vlaams Belang erbij zou betrekken, maar ik vrees dat het ook deze keer niet zal lukken en dit ondanks het feit dat men zes jaar de tijd krijgt om het uit te zweten. Het is hier nog geen Oostenrijk.
De verleiding was groot om een artikel te schrijven over de gemeenteraadsverkiezingen, maar dat ga ik niet doen. Dat het Vlaams Belang zou terugkomen had ik op 12 dezer al aangegeven en dat Groen vooruit zou gaan op kosten van de SP.a was algemeen al geweten. Voor de rest kan bij een lappendeken van meer dan 300 gemeenten iedere partij claimen dat ze gewonnen heeft – dat hebben de voorzitters ook al gedaan. Het tegenovergestelde zou pas nieuws zijn. Voor de provincies was dit een overbodige verkiezing en daar kom ik bij gelegenheid wel eens op terug. Aan wie mij gisteren vroeg voor wie ik gestemd had, heb ik geantwoord: ‘Voor onze Liga Nord’. Dat had geen verdere uitleg nodig!
---
Interessant nieuws kwam er dit weekeinde over de E.U. Goed nieuws zelfs. Zo ondermeer dat Guy Verhofstadt nog altijd wel ambieert voorzitter van het Europees parlement te worden, misschien zelfs commissievoorzitter, maar dat daar weinig van in huis zal komen. Het zit er zelfs dik in dat hij niet eens zijn huidige job van liberale fractieleider zal behouden. E.e.a. werd bekend n.a.v. van een artikel in (The) Politico, een Amerikaanse journalistiek en politiek tijdschrift dat zich ook interesseert in het doen en laten van de E.U.
Reden van Verhofstadts mogelijke val (we moeten de Europese verkiezingen nog wel afwachten) is zijn stellingname om de partij van de Franse president Macron (En Marche) te integreren in de overkoepelende liberale partij binnen het Europees parlement, de Alde (en niet Aldi, zoals Kaaiman ze noemt!). Alde heeft die opdracht echter gegeven aan de Nederlandse premier Rutte en onze nationale Charel en niet aan het genie uit Gent. E.e.a. heeft te maken met de persoon van Verhofstadt die men binnen die partij zo stilaan beu is omdat hij teveel cavalier seul en eerste viool wil spelen, wat hem blijkbaar niet in dank wordt afgenomen.
Misschien weten ze nu ondertussen ook bij de E.U. wat voor schade Verhofstadt in België heeft aangericht in het begin van deze eeuw. Eerst heeft hij het spaarpotje, dat Dehaene had opzij gezet om de vergrijzingskosten op te vangen, compleet opgesoupeerd (dat ging om 6% van de begroting; we spreken hier over miljarden euro!) en is hij daarmee de grootste verantwoordelijke voor het ontsporen van de Belgische begrotingen ná hem. Daar stond niets tegenover en was zowat het tegenovergestelde van wat dezelfde Verhofstadt, toen hij daarvóór nog in de oppositie zat, zwart op wit had neergeschreven in zijn eerste drie burgermanifesten. Daarna heeft hij, samen de groenen, de snel-Belg-wet ingevoerd, waarmee iedereen bijna tussen de soep en de patatten Belg kan worden. Geen enkel land waar men sindsdien zo gemakkelijk de nationaliteit kan verwerven. Met deze wetenschap in het hoofd én daarbij de verwaandheid van de grootgrondbezitter in Umbrië, is het vrij logisch dat men de man de kans niet geeft straks ook in Europa fratsen uit te halen.
---
In de marge van bovenstaande nog dit. Frans Timmermans, in Nederland ook wel eens ‘Timmerfrans’ genoemd, nu nog Eurocommissaris, wordt volgend jaar de kandidaat van de Europese sociaaldemocraten voor de plaats van commissievoorzitter, de opvolger van Donald Tusk, zeg maar. Verboden te lachen, want die Timmerfrans had feitelijk al lang ontslag moeten nemen, zoals bv zijn collega en partijgenoot Dijsselbloem gedaan heeft, toen hun PvdA partij bij de laatste verkiezingen in Nederland zo goed als weggevaagd werd. Niet dat hij dat moést doen, maar alleen al uit eerlijke schaamte. De socio’s noemen hem nog steeds een ‘zwaargewicht’. 85 kilo?
Als men ons mediacircus op de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen bezig zag, verkiezingen die hoogstens toch maar een opstap betekenen naar de federale en regionale van volgend jaar mei, was het precies alsof elders de wereld stil stond. Er wordt vandaag echter ook gestemd in het Duitse Beieren, voor wat ze er de ‘Landeswahl’ noemen, de regionale verkiezingen, zeg maar. Die zijn daar deze keer zeer belangrijk, niet alleen voor Beieren, maar voor heel Duitsland en, bij uitbreiding, ook voor de E.U. In Beieren, de meest welvarende Duitse deelstaat, thuishaven van o.m. BMW, Audi, MAN, Adidas en Puma, zwaait de rechtse CSU, de ‘Christlich-Soziale Union’, een zusterpartij van wat in de rest van Duitsland de CDU heet, de ‘Christlich-Demokratische Union’ van Angela Merkel, de scepter en dit al zo’n zestig jaar. Heel die tijd haalde de CSU in Beieren de volstrekte meerderheid en die dreigt ze nu kwijt te raken. De belangrijkste reden is het gevolg van de immigratie, waarbij heel wat Beieren het niet meer eens zijn met de CSU, die ze te soft vinden. Het ‘Wir schaffen das’ van Merkel heeft ook daar heel wat kiezers naar de nieuwe AfD (Alternative für Deutschland) gejaagd. Deze uiterst rechtse partij heeft in Beieren de wind in de zeilen en hoopt er 15% of meer van de stemmen te halen.
De vroegere legendarische CSU leider Franz-Josef Strauß waarschuwde ooit zijn achterban dat ze ervoor moest zorgen geen plaats te laten aan hun rechterzijde. Met de komst van het AfD is dat nu echter wel gebeurd en daar zal de CSU de gevolgen van dragen. Op een van de verkiezingsaffiches van AfD stond trouwens dat, mocht Strauß nog leven, hij nu voor hen zou gekozen hebben, voor het origineel! Waar hebben we dat nog gehoord?
Van de andere kant gebeurt er in Beieren zo’n beetje wat bijna overal elders in Europa aan het gebeuren is, nl dat de socialisten er achteruit gaan en hun kiezers zien vertrekken naar Groen (‘die Grünen’). Ook daar blijkt Groen het nieuwe Rood te zijn geworden. Een nieuwe Beierse Landesregierung van CSU met die Grünen zou straks echter ook in Berlijn op weinig sympathie kunnen rekenen en wat het effect binnen de E.U. dan gaat worden, valt nog af te wachten. Zeker is wel dat de vooruitgang van de rechtse partijen in Europa verder gaat, tot spijt van wie het benijdt.
