De acties van de Gele Hesjes, begonnen in Frankrijk, waren in de eerste plaats gericht tegen de hoge brandstofprijzen in het algemeen en die van de diesel* in het bijzonder. Tegelijk werd er ook betoogd tegen de belastingen in het algemeen. De beweging werd in dit land in de eerste plaats overgenomen door onze Waalse ‘broeders’ (in Vlaanderen heeft men er nauwelijks last van gehad) die feitelijk om dezelfde redenen betoogden. Nu wil ik me niet uitspreken over de Franse situatie i.v.m. taksen en belastingen, maar dat het leven hier ook zoveel duurder is geworden in verhouding tot de lonen, blijkt niet te kloppen.
De Belgische Nationale Bank (NBB) berekende recentelijk nog dat de koopkracht van de werknemers tussen 2014 en 2017 met 3% is toegenomen en voorspelt dat die de komende drie jaar nog met 5% zal toenemen. Er zijn natuurlijk altijd wel producten die duurder worden, maar er is ook steeds meer concurrentie op de markt - denk maar aan de online verkopen – en tussen de supermarkten onderling (Colruyt en Albert Heyn bv). E.e.a. maakt dat een winkelkarretje met basisproducten niet echt duurder is geworden.
Bij dit alles past wel de kanttekening dat bovenstaande in de eerste plaats geldt voor wie aan het werk is. Wie dat niet is en bv van een uitkering moet leven; ziet zijn koopkracht niet zo sterk stijgen. Dat is echter geen argument zoals dat van onze Gele Hesjes om alles in één pot te smijten. Zo hoorde ik op e.o.a. reportage iemand beweren dat hij én zijn vrouw werkten, maar niet rond kwamen. Daar zullen dan ook wel andere redenen voor geweest zijn.
---
Zelfs de beschuldiging van de hoge brandstofprijzen is niet waterdicht. Die prijzen hangen af van de schommelingen op de oliemarkt, waarbij verhogingen van de olieprijs niet altijd meteen hogere prijzen aan de pomp betekenen. Als dat wél gebeurt, is het meestal omdat de staat zelf de accijnzen verhoogt via het zgz ‘cliquetsysteem’. De huishoudbudget-enquête, die e.e.a. daarover bijhoudt en al bestaat van 1978, berekende dat dat jaar 2,9% van ons inkomen naar brandstof ging. In 2016, het laatste jaar waarover statistieken beschikbaar zijn, was dat maar 2,4%, dus goedkoper. Dat laatste moet ook gerelativeerd worden, want het gaat in dit geval niet om de kost van de brandstof zelf, maar het percentage t.o.v. het inkomen en dat is gezakt omdat men ondertussen zuinigere motoren is gaat inbouwen.
Zo zie je maar dat alles relatief is en men niet te snel moet geloven wat opgezweepte betogers op straat staan te roepen, al dan niet gesteund door de vakbonden.
* Diesel noemt men in Frankrijk ‘gasoil’ (gaswal’). ‘Mazout’ is Belgisch Frans, net zoals bv ‘bourrage’ dat in Frankrijk ‘joint (d’étanchéité)’ wordt.
Het migratiepact van Marrakech blijft de politieke gemoederen beroeren en dat niet alleen bij ons. Het mag dan zgz niet-bindend zijn, maar de terechte vrees is dat heel wat van die zaken straks in een rechtszaal zullen belanden en daar dan toch op e.o.a. manier bindend zullen worden. Ondertussen heeft ook Pieter Timmermans, gedelegeerd bestuurder bij het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) zich in de discussie gemengd. Hij vindt dat België dat migratiepact moet tekenen, maar is anderzijds niet akkoord om de grenzen zo maar open te stellen. Zoiets is flauwe kul, echte mosselcultuur. Lijkt wel een tsjeef (misschien is hij dat ook).
De vraag van één miljoen is nu natuurlijk of de N-VA bereid zal blijven deze federale regering te laten vallen een klein half jaar vóór de verkiezingen. Het is in dit land zo’n beetje traditie dat de partij die een regering laat vallen bij de daarop volgende verkiezingen daarvoor het gelag betaalt. Denk maar aan wat Crootje ooit is overkomen, toen hij de stekker eruit trok.
Terloops probeert groene Calvo de meerderheid uiteen te spelen door tot een wisselmeerderheid te komen met Groen, CD&V, Open VLD en de MR. Dat wordt door CD&V en Open VLD wel tegengesproken, terwijl N-VA op haar standpunt blijft het pact niet te zullen goedkeuren zoals het nu voorligt. Om tot een oplossing te komen of om wat tijd te winnen (schrappen wat niet past) gaan er nu vier experts in internationaal recht het hele document uitkammen en daarna in het parlement hun commentaar erover geven.
Internationaal heeft binnen de E.U. na Oostenrijk nu ook Italië gezegd het pact niet zullen tekenen, terwijl het Duitsland van Merkel bevestigd heeft het wél te zullen doen. Sie schafft es wieder! Misschien een reden te meer om het niet te doen. Vanuit Nederland, waar men ook nog twijfelt over het al dan niet tekenen van de huidige tekst, was er het voorstel om een gezamenlijke EU-verklaring aan het pact toe te voegen, waarin uitdrukkelijk wordt gesteld dat het pact geen werking heeft bij de rechter, m.a.w. dat geen rechtbank de niet gebondenheid van het pact kan aanvechten of omkeren. Na de bevestiging van Merkel dat zij het pact wél gaat tekenen zal er van die gezamenlijke verklaring echter niet veel meer in huis komen.
De Britten zijn nu eenmaal niet het sympathiekste volk van Europa, laat staan van de wereld. Velen van hen denken nog altijd dat zij e.o.a. wereldrijk zijn, terwijl die tijd al lang voorbij is. Tijdens mijn 22 jaar bij de internationale pechdienst van DAF-Trucks heb ik er meer dan genoeg mee te maken gehad. Bij het aanmelden van een stranding waren ze meestal poeslief, maar dat veranderde als er tijdens de reparatie problemen ontstonden met betalingsgaranties of ontbrekende onderdelen. Wij zongen bij ITS in dergelijke omstandigheden wel eens de aria van ‘Puerto Rico, my devotion’ uit West-Side Story, waarbij we dan Puerto Rico vervingen door Great Brittain…
Willem-Frederik Hermans, niet de minste van de Nederlandse schrijvers, schreef in zijn essay ‘Monoloog van een Anglofoob’ (1964) over de Britten letterlijk ‘Het zijn krijtwitte wezens, Britten genaamd, die, niet zelden door rood haar bedekt, een half ondergelopen gebergte in de Noordzee bewonen, waar ze de naam Groot-Brittannië aan hebben gegeven’! Hun eigen, Britse Filosoof Bertrand Russell, Nobelprijs winnaar Literatuur in 1950, schreef ooit ‘ Je mag over geen volk generaliseren, behalve over de Engelsen’.
Het zal de dag van vandaag misschien wel iets anders zijn, maar als men kerels zoals die Nigel Farage, Boris Johnsen en Jeremy Corbyn bezig hoort, weet men genoeg. Ze vermaledijden Theresa May, de enige die daar haar nek uitsteekt, maar hoeden er zich wel voor met enig verwezenlijkbaar alternatief af te komen; gewoon omdat ze dat niet hebben.
De kans dat we op 29 maart 2019 te maken zullen krijgen met een harde Brexit, wordt met de dag dan ook waarschijnlijker. Men zou daar beter nu al rekening mee houden.
Ik was feitelijk zinnens te schrijven dat we beter voortaan alleen zouden spreken van ‘gilets jaunes’ en niet van ‘gele hesjes’, omdat het toch bijna uitsluitend een francofone bedoening was, maar het blijkt nu ook in Vlaanderen aan te slaan. Alhoewel: 25 man in Genk is wat we de klassieke ‘drie man en een paardenkop’ kunnen noemen. Dan nog georganiseerd door een Nederlander en gekaapt door een bijdehandse Voorpost, de Vlaamsnationale actiegroep die ijvert voor de hereniging van Noord en Zuid en tegen een multiculturele samenleving.
Of het daarbij zal blijven, is nog af te wachten want er is tevens, op de gebruikelijke sociale media, een oproep om vandaag te betogen in Hasselt en Herentals en vrijdag de Wetstraat in Brussel te bezetten plus nog zo’n paar van die initiatieven. Het wordt zo stilaan duidelijk dat elke hond met een hoed op tegenwoordig via die sociale media kan oproepen tot betogingen en stakingen. Of het allemaal iets gaat uithalen is een ander verhaal, want e.e.a. brengt met zich mee dat onze samenleving zo stilaan één grote chaos dreigt te worden als deze modetrend zich zou doorzetten. Zelfs al zouden manifestanten allerhande gelijk hebben (en sommigen hébben gelijk), zoals het nu dreigt te evolueren kan er nooit iets serieus van komen. De eenvoudige reden daarvoor is dat de belaagde overheidsinstanties niet weten met wie ze eventueel zullen kunnen praten en onderhandelen. Voor Vlaanderen komt daar nog bij dat wij hier geen traditie hebben van om de haverklap het werk neer te leggen, terwijl dat in Wallonië schering en inslag is. Het doet me denken aan dat oude mopje bij de aanleg van de Boudewijn autosnelweg in de jaren 1960. Toen men met de werken de taalgrens overstak, stond daar de dag daarop een groot plakkaat: ‘Ici on parle le français’. De dag daarop stond er aan Vlaamse kant ook een plakkaat, met daarop ‘Hier wordt gewerkt’…
Misschien zit ook daarin het verschil van de differentie.
Vanaf einde 2019 zullen handelaars bij alle cashbetalingen het bedrag moeten afronden naar 0 en 5 cent, zodat men de 'rosse' één en twee eurocentjes niet meer nodig zal hebben. In feite bestond die regel al, maar was hij niet verplicht. Voor wie betaalt met een kaart zal deze regel niet gelden. De reden van deze actie is dat het maken van die kleine kopercentjes meer kost dan ze waard zijn en dat het niet loont ze nog bij te maken. Mede door het feit dat mensen ze ook oppotten was er een tekort van ontstaan. Dat probleem wordt opgelost doordat de verkoper de centjes voortaan niet meer moet teruggeven, waardoor ze stilaan uit de geldcirculatie zullen verdwijnen.
Vraag is wel, waarom men nog een jaar op die regeling moet wachten. In Nederland past men die reeds 15 jaar toe en in Finland zijn de één en twee eurocentjes zelfs nooit in omloop gebracht. Statistieken hebben uitgewezen dat daarmee de prijzen in die landen niet gestegen zijn. We lopen dus flink wat achter, zoals dat ook is bij de e-commerce en de overwerk reglementering. En dan zijn er die verwonderd zijn dat de buurlanden ons te snel af zijn en met onze klanten (en hun centen) gaan lopen…
Tenslotte vraag ik mij ook af waarom wij persé die Amerikaanse toestanden zoals Black Friday en Halloween moeten na-apen. Het zijn gewoon commerciële uitvindingen, waar wij feitelijk niets mee te maken hebben. Voor mijn part mogen ze die gerust hier afschaffen, evenals de solden en de sperperiodes, situaties die in andere landen al lang niet meer bestaan, voor zover ze er überhaupt al bestaan hebben…
Ik kom nog eens terug op het migratiepact dat dit land riskeert mee te ondertekenen op 10 december in het Marokkaanse Marrakech. Onze traditionele Vlaamse partijen zijn zinnens zich daar een zoveelste keer te laten rollen. In de binnenlandse politiek zijn zij (en wij) dat gewend, denk maar aan de vele staatshervormingen waarbij bij het scheiden van de markt Vlaanderen steeds de betalende partij was. Dat dreigt nu ook weer, tenzij N-VA het been stijf houdt en desnoods de regering Michel laat vallen. Dat zou betekenen dat we dan nog een regering in lopende zaken zouden hebben, die dat pact wél zou kunnen tekenen, maar waarbij de voorstanders riskeren bij de volgende verkiezingen flink op hun donder te zullen krijgen, waarna een nieuwe regering er weer uit zou kunnen stappen.
Onze linkse media lijken niet te beseffen wat er op het spel staat of lijken te doen alsof. Voor wie het nog niet zou weten, hier een kort overzicht.
- Een gemakkelijkere gezinshereniging;
- Meer rechten voor illegalen;
- Erkenning van ‘klimaatvluchtelingen’;
- Slachtofferstatuut voor wie geleden heeft door mensensmokkelaars;
- Respect voor ‘culturele gevoeligheden’;
- Bemoeilijking van uitzetting;
- Immigratievriendelijk onderwijs;
- Strengere wetten tegen racisme;
- Drooglegging van kritische media.
Voel je ze al komen? En, zoals ik in mijn blog van 21 dezer al schreef, waarom moet zo’n pact gemaakt worden als het toch niet bindend zou zijn? De reden is dat, eens ondertekend, elke rechtbank er zijn eigen versie van kan maken. Recht(s) voor de raap Deckerken noemde het al het ‘moderne paard van Troje’ en hij heeft nog maar eens meer dan gelijk. Dat Francken en de N-VA eraan meegewerkt hebben kan kloppen, maar dat wil nog niet zeggen dat ze daarom akkoord moeten gaan met de eindtekst. Het pleit zelfs in hun voordcel dat ze er afstand van durven nemen en toont tegelijkertijd hoe dom en kortzichtig onze traditionele partijen zijn, die zich bij deze zaak nergens vragen schijnen te stellen.
Buiten de landen die al hebben afgehaakt: de VS, Australië, Oostenrijk en bijna alle Centraal- en Oost- Europese landen, hebben ondertussen ook Groot-Brittannië en Denemarken een schriftelijk voorbehoud gemaakt, waarbij zij enkele delen van het pact niet zien zitten. Zo’n beetje zoals een voetbalclub vóór het begin van de match voorbehoud maakt als er onregelmatigheden zijn gebeurd.
Als het waar is dat de N-VA op zoek is naar een argument om tegen de volgende verkiezingen van het verwijt van het bevriezen van het communautaire af te geraken, dan moet ze in deze zaak voet bij stek houden en desnoods de huidige federale regering laten vallen. Als dat niet gebeurt en men later tot het besef komt dat Vlaanderen wéér eens gerold werd, mag ze haar politieke toekomst ook in de diepvries stoppen.
Er zijn nog steeds simpele zielen (o.a. bij het Belang van Limburg) die vinden dat CD&V de gemeenteraadsverkiezingen gewonnen heeft. De partij heeft die niet verloren omdat ze op dat niveau nog wel haar mannetje (en vrouwtje) staat, maar het vooruitzicht van de regionale en federale verkiezingen van volgend jaar mei is voor de partij alles behalve rooskleurig. Dat geldt ook voor Limburg, waar een van de sterkhouders, Jo Van Deurzen, het voor bekeken houdt. Hij heeft er genoeg van, zelfs al heeft niet meteen een nieuwe job.
In Oost-Vlaanderen verliest CD&V Pieter De Crem. De man had al gezegd met de nationale politiek te stoppen mocht hij in zijn thuisgemeente, Aalter, herkozen zijn als burgemeester. Die job had hij in het verleden alleen in naam gehad, want hij was achtereenvolgens Minister van Landsverdediging en Staatssecretaris voor Buitenlandse Handel. Wat minder bekend was, was dat De Crem nog wél gesolliciteerd had naar de plaats van lijsttrekker voor de Europese verkiezingen. Met zijn ervaring op Defensie en Buitenlandse Handel was hij er de geknipte man voor. Het heeft niet mogen zijn, de plaats ging naar stoorzender Kris Peeters als ‘compensatie‘ voor diens debacle in de Antwerpse verkiezingen. Het is niet de eerste keer dat De Crem, die een van de laatste rechtsgezinde tsjeven van enig niveau is, door de partij genegeerd wordt. Hij pakte ook al eens naast het voorzitterschap van de partij, dat Dehaene (ACV) niet hem maar Leterme (ook ACV) gunde.
Met Van Deurzen en De Crem verliest CD&V echter wel twee stemmenkanonnen. Peeters was dat vroeger ook, maar zal dat nu wel niet meer het geval zijn. Net als Marianne Thyssen, die als partijvoorzitter de vorige verkiezingen verloor, wordt ook hij dus misschien beloond met een riant betaalde job in Europa.
Van riant betaalde jobs gesproken, Van Deurzen krijgt 135.000 euro en De Crem naar het schijnt zelfs zo’n 400.000 als ‘uittredingsvergoeding’. Nota bene, nadat ze er zelf een einde aan hebben gemaakt. Daar zijn ze persoonlijk niet verantwoordelijk voor, wel ons politiek systeem dat nog steeds zo’n absurde regelingen treft.
Kris Peeters heeft nog geen uittredingsvergoeding nodig. De lonen bij het Europees Parlement zijn op zich al riant genoeg. De man komt van ver: voorzitter van Unizo, Vlaams minister, Vlaams minister-president, voorbestemd om federaal premier te worden. Dat laatste is grotendeels mislukt omdat de partij het belangrijker vond dat Marianne Thyssen, de verliezer van de vorige verkiezingen, Eurocommissaris werd al was het maar van een tweederangs commissariaat. Door die topbenoeming te krijgen, kon CD&V het Belgisch premierschap echter niet meer opeisen en werd Peeters dan ‘maar’ minister van Werk, alhoewel hij eerst gezegd had zoiets niet te zullen doen. Op die post was hij in de eerste plaats trouwens de man van het ACV en dwarsboomde hij regelmatig de plannen van de centrumrechtse meerderheid. Denk maar aan het overwerk bij de e-commerce, die dit land volledig en waarschijnlijk definitief gemist heeft. In de federale regering waren ze hem beu en zelfs in de eigen partij slonk zijn populariteit zienderogen. Een plaats in het Antwerps stadsbestuur had daar soelaas in kunnen brengen, maar dat werd dus een afgang van jewelste. Peeters beweert nu dat hij zelf voor die Europese lijsttrekkersplaats heeft gesolliciteerd. Wie gelooft die man nog?
Hoe men het ook bekijkt, zowel Van Deurzen als De Crem waren politieke zwaargewichten die aardig wat voorkeurstemmen kregen die de partij straks zal moeten missen en niemand zal ervan wakker liggen dat Peeters uit de regionale en federale politiek zal verdwenen zijn. Europa blijft voor de man/vrouw in de straat een ver van mijn bed show en staat, politiek gesproken, zowat gelijk met een fin de carrière. Dat was zo voor Marianne Thyssen en dat zal ook zo zijn voor Kris Peeters. Ondertussen blijft CD&V verweesd achter. Het heeft zo’n beetje weg van de Titanic: het orkest blijft spelen, maar het schip is aan het zinken. Het vooruit schuiven van ‘Markske’ Beke als nieuwe frontman van de partij zal zeker geen schokeffect teweeg brengen. Daar heeft men meer voor nodig dan een politiek lichtgewicht…
Wat de weigering van N-VA om samen te werken met het VB betreft, ook dat past in het partijpolitieke schaakspel. Eerst als de Vlaamsnationalisten – met welke partijen ook – de meerderheid zullen halen in het Vlaamse parlement – wat tot nu toe nooit het geval was - en er dan één partij zou zijn die nog weigert samen te werken, kan men die partij pas echt verwijten de Vlaamse Zaak te beschadigen en zal het die partij dan ook écht stemmen kosten. De uitspraken die nu gedaan worden (en bij de volgende campagne zal dat niets anders zijn) zijn er maar voor de Bühne.
Stel dat De Wever inderdaad met de SP.a in zee gaat in Antwerpen, dan is het verre van zeker dat de socialisten er veel profijt uit zullen trekken. Er zijn in de naoorlogse politieke geschiedenis van dit land nog partijen geweest die electoraal doodgeknuffeld werden. Denk maar aan de Volksunie.
Dus, eerst afwachten tot die meerderheid in het eigen parlement er komt. Dan kunnen de partijen pas echt beoordeeld en/of veroordeeld worden.
---
Tenslotte nog dit: ik hoop dat we waardevolle mensen zoals Vuye en Wouters niet verliezen en dat zij kunnen gerecupereerd worden. Met nieuwe partijen beginnen zal de kans op een Vlaamse politieke heropleving echter geen goed doen. Dan wordt het ‘hoe meer zielen, hoe groter kerkhof’.
Schaakmeester Bart De Wever is in de koekenstad besprekingen begonnen met de SP.a, die hij wil inruilen voor CD&V in zijn meerderheidscoalitie. Het lijkt wel raar, omdat het de N-VA was die de socialisten na 90 jaar uit het Antwerps stadsbestuur kegelde. Noem het maar een spelletje stratego. De SP.a ligt zowat overal in de touwen (ook in Gent waarschijnlijk geen burgemeesterssjerp meer en in Oostende is dat al zeker) en zal voor de N-VA een gewilligere partner zijn dan het CD&V van dwarsligger Peeters. Anderzijds zal de N-VA eerder CD&V-kiezers aantrekken dan wat er nog overblijft van de socialisten. CD&V, N-VA en Open VLD vissen nl allemaal in dezelfde centrumrechtse kiesvijver en voor de Vlaamse zaak – hoe men er ook tegenaan kijkt – kunnen de Vlaamsnationalisten (VB inbegrepen) beter kiezers afpakken van de traditionele partijen dan van elkaar. Alleen op die manier zal een Vlaamsnationale meerderheid in het Vlaamse parlement tot de mogelijkheden behoren na einde mei 2019. Om dat te kunnen bereiken, loont het de moeite de tsjeven in Antwerpen voor de eerste keer in zo’n honderd jaar (!) uit het stadsbestuur te houden. Al bij al zijn Peeters en Co er de schuld van dat de huidige meerderheidscoalitie er amper nog een meerderheid heeft. Als de vervanging van CD&V door de SP.a in Antwerpen doorgaat, is het zeer de vraag in hoeverre dat invloed zal hebben op een volgende regionale Vlaamse regering.
Zoals ik al schreef in mijn blog van 15 dezer (‘It’s the immigration, stupid’) houdt N-VA, als enige partij van de federale regeringscoalitie, hopelijk de ondertekening van het VN pact over immigratie tegen. Ik heb daarover al enkele redenen aangehaald, maar wil er nog enkele aan toevoegen.
Om te beginnen, vraag ik me af waarom de Verenigde Naties überhaupt een pact met 35 artikels over immigratie moeten maken, als dat niet bindend zou zijn. Alsof het maar voor te lachen zou zijn. Die tekst kwam trouwens op een voor de VN bedenkelijk korte tijd klaar, iets wat daar niet de gewoonte is. Ten tweede beschikt de pro-immigratielobby in dit land over een batterij advocaten die in deze zaken het onderste uit de kan weet te halen en inderdaad enkele van onze terecht wereldvreemde rechters gemakkelijk in hun zak steekt. We hebben dat meegemaakt met het Syrische gezin uit West-Aleppo (terwijl de oorlog niet daar maar in Oost-Aleppo woedde) dat, met de hulp van een goedgelovige Waalse gravin (en op haar kosten) Francken en Co enkele jaren hebben bezig gehouden, alhoewel ze juridisch geen poot hadden om op te staan. Als België – in tegenstelling tot steeds meer landen (inbegrepen de VS, Oostenrijk en Australië) – dit pact goedkeurt, zijn we klaar voor jaren gerechtelijke discussies, die hopen geld gaan kosten en niets zullen opleveren.
Het helpt ook niet dat Charles Michel in September in New-York is gaan verklaren dat hij een tekst zou goedkeuren die toen nog niet eens bekend was. Carte blanche, zeg maar. Nu is het wel zo dat onze nationale Charel graag de grote Jan uithangt op internationale bijeenkomsten, maar dat maakt onze zaak niet. De zgz beschadiging van zijn imago is op wereldvlak maar een fait divers.
Het is me wat met de acties van de ‘gilets jaunes’ (de gele hesjes), de zgz burgerplatformen die in Frankrijk en in Wallonië opkomen tegen het dure leven, meer bepaald tegen de belastingen en in het bijzonder tegen deze op de brandstoffen. Zoals ik al opmerkte in mijn blog van 17 dezer (‘De asociale wanorde’) gaat het om een algemeen protest waartoe is opgeroepen via de sociale media. Tijdens het weekeinde sprak men van bijna 300.000 deelnemers. Verdeeld over heel Frankrijk maakt dat ongeveer een half procent uit van de bevolking uit, wat niet zo veel is maar wel veel schade toebrengt omdat het overal gebeurt. Verder staat er, officieel althans, geen organisatie achter waarmee de overheid kan overleggen. De gedupeerden zijn in de eerste plaats de mensen die in het verkeer komen vast te zitten en de petroleummaatschappijen, niet de overheid die taksen heft die hoger liggen dan de andere kosten samen*.
Zoals ik ook al meldde, is de Franse chaos overgewaaid naar Wallonië, waar enkele depots en de toegangswegen er naartoe geblokkeerd zijn. Tot nu toe haalt dat weinig uit, daar er nog genoeg depots zijn in de Vlaanderen. We hebben zo’n tweedelingvan het land al eens meegemaakt met de cipiersstaking, de spoorwegstakingen en zopas nog de poststaking, die in Vlaanderen werd opgeschort, maar in Wallonië bleef duren. Die wilde poststakingen na de opschorting door de vakbonden werden daar wel gesteund door de communisten van de PTB, die in Wallonië op links zelfs nog een splinterpartijtje moeten dulden, de PSL (‘ Parti Socialiste de Lutte), die bij Bpost, maar ook elders belangrijker worden. E.e.a. maakt dat Wallonië steeds linkser wordt en het volgend jaar uitkijken wordt wat dat zal geven bij de diverse verkiezingen die dan plaats zullen grijpen. Zoals ik hier al meer heb geschreven is een linkser Wallonië voor Vlaanderen niet meteen een slechte zaak, op voorwaarde dat Vlaanderen rechtser wordt.
-----------
* Als het alleen om diesel zou gaan, heeft men in dit land meer redenen om te betogen dan in Frankrijk, want de Belgische dieselprijs is momenteel de hoogste van Europa (Frankrijk komt pas op de zesde plaats). De reden waarom die in België zo duur is, heeft te maken met het zgn ‘cliquetsysteem’, dat maakt dat bij een prijsdaling, de helft ervan wordt omgezet in een accijnsverhoging. Ook dat cliquetsysteem was, net zoals het Zilverfonds en de Snel-Belg-wet, een uitvinding van de regering Verhofstadt I, die van de ‘actieve welvaartstaat’, weet je wel…
Dat dit land de trein van de e-commerce grandioos gemist heeft is geen nieuws meer. Ikzelf heb er ook al menig blog aan besteed. N.a.v. een onderzoek door Comeos, de sectorfederatie van de grote winkelketens en supermarkten, blijkt het allemaal nog veel erger dan eerst werd gedacht. Vorig jaar gingen de Belgen voor liefst 8 miljard euro shoppen in het buitenland. 5,5 miljard daarvan gaven ze uit aan buitenlandse webshops. De oorzaken zijn voldoende gekend: er mocht hier in eerste instantie niet worden over gewerkt, ook niet ’s avonds en ’s nachts gewerkt tenzij na een akkoord met de bij het bedrijf betrokken vakbonden. Er zijn ondertussen enkele maatregelen genomen om iets aan die achterstand te doen, maar ondertussen zijn de meeste landgenoten gewend bij buitenlandse webshops te kopen en is er geen reden waarom ze nu meteen zouden overschakelen naar Belgische zaken. Er komt trouwens nog bij dat het bij heel wat van die buitenlandse webshops goedkoper kopen is en dat sommige zelfs de BTW niet aanrekenen. Op gebied van mode en elektronica concurreert men de dag van vandaag trouwens met de hele wereld. Denk maar aan de Chinezen van Alibaba.
Die wetgeving ter zake van bij ons is trouwens nog steeds niet wat het zou moeten zijn. Zo blijkt er een supermarkt te zijn die vier jaar vruchteloos met de vakbonden onderhandeld heeft om met maaltijdboxen te kunnen starten. Hét probleem bleek te zijn dat mensen die rekken bijvullen hier geen dozen zouden mogen vullen! Om een half uur vroeger te mogen openen heeft een andere twee jaar moeten onderhandelen. Veranderingen en innovatie blijken in dit land alleen mogelijk na een herstructurering…
Het lijkt haast een vaudeville en men zou ermee kunnen lachen, maar een omzetdaling van 8 miljard per jaar staat gelijk met een banenverlies van 30.000 jobs, jobs, jobs!
Tenslotte nog dit: volgens onze minister zonder Financiën, Johan Van Overtveldt, zou dit land geen begrotingstekorten hebben, mocht de werkzaamheidsgraad in Brussel en Wallonië even hoog liggen als in Vlaanderen. In Wallonië ligt die 10% lager, in Brussel zelfs nog meer.
We moeten straks nog gaan hopen dat de Chinezen er iets aan zullen doen, Thunder Power in Charleroi bv en/of Alibaba in Luik…
In mijn blog van 25 oktober ll ( L’argent fait la guerre’) schreef ik reeds dat het schandaal in het Belgisch voetbal niet beperkt zou blijven tot wat men ‘Operatie Schone Handen’ is gaan noemen. De voetbalschandalen blijven zich opvolgen. De recentste is nu die bij Excelsior Moeskroen, alhoewel ‘recent’ hier eigenlijk niet op zijn plaats is. Het was een publiek geheim dat er bij Moeskroen e.e.a. niet al te koosjer was. Al enkele jaren slaagt die club erin zich tegen het einde van de competitie haast miraculeus te redden en hetzelfde speelt zich al jaren af bij het verkrijgen van de licentie, die meestal eerst geweigerd werd, maar daarna steeds toegekend nadat de club met steeds even verrassende ‘aanpassingen’ kwam.
Stel dat Moeskroen (eindelijk) toch in gebreke wordt gesteld, terwijl er ook nog de hangende zaken zijn bij KV Mechelen en Waasland-Beveren. Hoe moet de competitie dan verder en wat gaat er gebeuren op het einde ervan als moet beslist worden wie zakt en wie niet en ook waarom? Tenslotte bestaat er ook de kans dat ploegen zoals Westerlo en O.H.-Leuven, die mogelijk het slachtoffer geweest zijn van malafide praktijken, ook (nog eens) klachten gaan neerleggen.
Voetbal een feest? Voor de simpele zielen, misschien…
------------------
En dan nog dit:
Donderdag kwam een zekere Herwig Steppé, een gewezen procureur nu met pensioen, op VTM vertellen dat ook hij zich destijds heeft bezig gehouden met het onderzoek naar de Bende van Nijvel én de CCC en dat hij in zijn onderzoek van hogerhand geboycot werd. De man leek vrij zeker van zijn gelijk en zei een brief ter zake te hebben verstuurd aan alle partij-voorzitters. Raar genoeg werd op deze merkwaardige verklaring nergens gereageerd, noch in de media, noch door een van de partijen wier voorzitters dat schrijven zou gekregen hebben…
Bij de Bpost-staking gebeurt er weer iets typisch Belgisch. Na het bereiken van een voorakkoord tussen vakbonden en directie wordt de staking op een gegeven ogenblik opgeschort en wordt er tevens beslist voorlopig geen nationale staking meer te houden. Dat laatste betekent dat er in Vlaanderen niet meer gestaakt wordt, maar in Wallonië wél. Als ze daar nog maar het woord ‘grève’ (staking) horen, is het gedaan met werken. Ergens moeten die Waalse stakingen dan toch aanstekelijk gewerkt hebben, want nu duiken ze ook weer op in Vlaanderen. Stel dat deze situatie blijft duren (of erger wordt), dan staan we er goed voor bij het begin van de Kerstperiode, wanneer ondanks alle internetverkeer toch heel wat mensen de traditie van de kerstkaarten in ere houden. Als die staking zou blijven dreigen, denk ik er ernstig aan mijn wenskaarten voor het buitenland in Nederland te gaan posten. Dat is dan het voordeel dat men heeft als men in de grensstreek woont.
We krijgen trouwens nu ook te maken met een nieuw sociaal fenomeen dat komt overwaaien uit la douce France. Daar hebben burgerinitiatieven, opgeroepen via de sociale media, al enkele brandstofdepots geblokkeerd uit protest tegen de steeds hoger wordende prijzen van benzine, diesel en stookolie. Gisteren gebeurde dat ook in Wallonië, waar het druppelt als het regent in Parijs. Niet dat ze ongelijk hebben, maar in feite ageren zij tegen de verkeerde vijand want het zijn niet de brandstofproducenten die hun producten steeds duurder maken, maar de staat en dit zowel in Frankrijk als bij ons en elders. De grootste kost van de brandstoffen zijn de taksen die er door de staat op geheven worden, de zgz ‘accijnzen’, om het met een technische term te zeggen.
Ik heb zo de indruk dat we ons in de aanloop naar de verkiezingen van einde mei 2019 nog aan heel wat van die al dan niet spontane (a)sociale onrust en wanorde mogen verwachten.
--------------
En dan nog dit.
Op de cafézender uit Nossegem maakt men reclame voor de nieuwste plaat van Andrea Bocelli, waarbij men hem de ‘succesrijkste tenor ooit’ noemt. Op een zender met het niveau van K3 en Helmut Lotti, hebben ze daar waarschijnlijk nog nooit gehoord van Enrico Caruso, Franco Corelli, Luciano Pavarott, Placido Domingo, om er maar enkele te noemen..
Dinsdag raakte bekend dat kernreactor Doel 2, die normaal begin januari 2019 moest heropgestart worden na reparatiewerkzaamheden, die heropstart wel eens enkele weken later zou kunnen maken. Woensdag kwam hetzelfde bericht voor Doel 3, met als verschil dat het daar wel eens enkele maanden zou worden. Reden van dit alles zou zijn dat men de oorzaak van het falen van deze twee reactoren nog steeds niet kent, met als gevolg dat het Fanc – het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle - ervoor geen toestemming kan geven. Nu is het zo dat men niet zeker genoeg kan zijn met de veiligheid van de centrale, maar stilletjesaan wordt dit bij ons toch wel een zottekensspel.
Dit alles is natuurlijk koren op de molen van de tegenstanders van kernenergie, maar zo simpel is het nu ook weer niet. Volgens een recente studie van het Internationaal Energie Agentschap (IEA) over de impact van elektrisch rijden, zullen de fossiele brandstoffen zeker tot 2040 dominant blijven. E.e.a. heeft te maken met de ontwikkelingen van het stroomverbruik in India en China, die nu reeds de helft voor hun rekening nemen en tegen die tijd waarschijnlijk 2/3. Beide landen bouwen nog steeds kernreactoren bij en dat doen ook Rusland en nog tal van andere landen die verder kijken dan wat in dit landje gebeurt. Wie kerncentrales sluit, zoals ‘das Mädchen’ in Duitsland en dan de productie moet verhogen van bruinkoolontginning, de meest vervuilende fossiele brandstof, is niet goed wijs als er tegelijkertijd minder CO2 zou moeten worden uitgestoten. Het vrachtverkeer meer verplichtingen opleggen, zoals hier recentelijk nog beslist is, kan wijzer lijken, maar zal als eindresultaat hebben dat alles wat vervoerd moet worden duurder zal worden en het tenslotte weer de eindverbruiker zal zijn die de verhoogde rekening zal mogen betalen.
Met heel die heisa over de 100 jarige herdenkingen van ‘Den Grooten Oorlog’, zou men het haast vergeten, maar vorig weekeinde was er nog iets speciaals aan de hand. In het Marokkaanse Marrakech* kwamen op 10 en 11 november staats- en regeringsleiders samen met VN-verantwoordelijken om een ‘contract’ op te stellen dat zou ondertekend worden ergens in februari 2019 en zou moeten zorgen voor een veiligere en meer geregulariseerde migratie. Meer bepaald zou het gaan om een alles omvattende en wereldwijde schikking om migranten toegang te verschaffen tot het ‘land van hun wens’ en dit ongeacht hun kwalificaties. ..
Bij zijn toespraak voor de algemene vergadering van de Verenigde Naties eind september, waarbij een eerste verklaring over de zaak werd voorgesteld, klonk onze nationale Charel er vrij positief over, maar werd hij ondertussen teruggefloten door de N-VA, die zich in het vooruitzicht van de nakende regionale en federale verkiezingen dergelijke fratsen niet meer kan veroorloven. Er zijn nog wel meer landen die daarover hun twijfels hebben: Zwitserland, Nederland en Denemarken bv, maar ook andere die nu reeds stellen die overeenkomst niét te zullen ondertekenen. Dat zijn het Amerika van The Donald, Hongarije, Polen en – last but not least – Oostenrijk. In dat land, dat op dit ogenblik het voorzitterschap van de E.U. waarneemt weet men beter dan waar ook in de E.U. wat migratie betekent. Zij hebben daar de doortocht van de ‘wir schaffen das’ massa’s meegemaakt en hebben ondertussen via hun premier Kurz van de christelijke ÖVP** al laten weten het verdrag niet te zullen tekenen.
We mogen ons gelukkig achten dat we hier volgend jaar die verkiezingen hebben. Was dat niet het geval geweest, dan werd de kans groot dat dat verdrag, waarbij de deelnemende landen een deel van hun soevereiniteit inzake migratie en asiel afstaan, stoemelings zou worden goedgekeurd, iets dat N-VA, dat zijn Vlaams imago dringend moet oppoetsen, zich nu niet meer kan veroorloven. Migratie wordt het hoofdthema bij de volgende verkiezingen.
* De naam Marokko zou afgeleid zijn van de naam van de stad Marrakech.
** CD&V, de Vlaamse zusterpartij van de ÖVP, schijnt er geen problemen mee te hebben, evenmin als de Open VLD trouwens. De twee traditionele partijen die, samen met de SP.a, het hier allemaal zover hebben laten komen, lijken dus bereid te zijn zich nóg eens te laten rollen op het vlak van migratie…
Het is me wat met die staking bij Bpost. Ook al werden het er uiteindelijk maar vier i.pl.v. vijf dagen, voor wie op de Post moet rekenen zal dat weinig uitmaken, zeker ook omdat heel wat achterstand zal moeten worden weggewerkt. Het voorakkoord, dat maandag bereikt werd, wordt door de vakbonden (nog) niet goedgekeurd en donderdag wordt er weer voort gepraat. Het enige positieve is, dat er voorlopig geen nieuwe staking komt. Hoe het verder moet met overlijdensberichten is niet meteen duidelijk, terwijl men toch ook niet mag vergeten dat we nog steeds een generatie hoogbejaarden hebben die niet mee geëvolueerd zijn met het Internet en de online verkoop.
Hét probleem bij onze Post is dat het briefverkeer, zoals overal elders, blijft afnemen en dat er een contract is met de overheid om een regelmatige postverdeling te blijven houden. Die afname van het briefverkeer wordt wel gecompenseerd door de toename van de pakjesdienst (en straks door duurdere postzegels) maar die heeft bij ons af te rekenen met een zware concurrentie vanuit Nederland en Duitsland, waar de koeriers onder een zelfstandigenstatuut werken en per pakje betaald worden, terwijl bij ons de postbodes een bediendenstatuut hebben. Voeg daar nog bij de moeilijkheden die onze e-commerce al gekend heeft doordat ze ’s nachts eerst niet mochten werken en daarna alleen onder wel bepaalde strenge voorwaarden, met dank aan onze vakbonden en een zekere Kris Peeters. Zelfs Schoenen Torfs, die als bon belge braafjes het zware contract over nachtwerk met de vakbonden ondertekend had, was vorige week verplicht zijn pakjes te laten afleveren door de Nederlandse Post. Uitgerekend de Nederlandse post die onze Bpost twee jaar geleden nog wou opkopen, wat echter niet gelukt is.
Bij die pakjesdienst komt ook nog een nieuw probleem de kop opsteken. Wie iets online bestelt en er niet tevreden over is (bv kleding of schoenen koopt die hem/haar niet past of aanstaat) kan die gratis terugsturen naar de webwinkels. Nu blijkt dat bv bij Zalando, een van de leidende zaken in die e-commerce, men zowat de helft van de pakjes terugkrijgt. Daarbij moet geen tekeningetje gemaakt worden om te zien dat zoiets niet kan blijven duren. Enfin, we hebben daarvan nog niets alles gezien en meegemaakt. Met of zonder staking…
-------
Alibaba komt naar Luik. Het zou daar niet zo moeilijk zijn om 40 rovers te vinden!
In Australië werd er vorige week vrijdag een terreuraanslag gepleegd door een kerel die zijn auto vol gasflessen in brand stak en verscheidene mensen met een mes neerstak, waarbij er een dode viel. Daarna ging hij ook de politie te lijf, maar die schoot hem neer, waardoor hij later in het hospitaal overleed. Toen het nieuws hier in de late namiddag via de radio bekend raakte, werd verteld dat de man in Australië al een strafblad had en van Somalische afkomst was. Later op de avond werd op de Tv-journaals van VRT en VTM herhaald dat hij een strafblad had, maar niet meer dat hij van Somalische afkomst en bijna zeker een moslim was. Men kon dat op filmpjes van getuigen wel duidelijk zien aan zijn kleding. En zo blijft men het nieuws maar manipuleren, terwijl de VRT ondertussen reclame blijft maken voor een eigen nieuws-app, waarbij men altijd ‘betrouwbaar’ nieuws zou krijgen.
Verboden te lachen…
---
Ondertussen wacht men in Gent nog altijd op betrouwbaar nieuws over de nieuwe burgemeester en zijn schepencollege. De besprekingen tussen de twee blokken die daar aanspraak op denken te mogen maken, zitten er muurvast, grotendeels doordat Open VLD-lijsttrekker, Mathias De Clerq buiten de burgemeestersjerp ook de belangrijkste schepenpostjes zou opeisen. Zoals ik al insinueerde in mijn blog van 3 dezer (‘De blauwe postjesjagers’) gaat het bij Open VLD niet meer om jobs, jobs, jobs, maar om ‘postjes, postjes, postjes’. CD&V, door De Clerq mee aan boord gehaald, had men normaal gesproken niet eens nodig, terwijl nu blijkt dat Mie(ke) Van Hecke in de aan de gang zijnde gesprekken meestal het hoge woord voert, gewend als ze was baas te spelen bij het katholiek onderwijs waarschijnlijk. Het probleem voor de ‘kleinzoon van’, is dat hij geen alternatief heeft buiten het groenrode kartel, dat dat wél heeft (met N-VA) en zo stilaan zijn hand aan het overspelen is. Het feit dat hij persoonlijk de meeste voorkeurstemmen haalde, lijkt hem naar het hoofd te zijn gestegen…
‘Den Grooten Oorlog’ is voorbij, enfin: de herdenkingen van wat honderd jaar de eerste echte wereldoorlog was. Het zal even wennen worden daar in onze Westhoek, waar een kleine 3 miljoen bezoekers op af kwamen in de vier jaar dat deze herdenkingen duurden. De grote internationale afsluiting gebeurde wel in Parijs, maar de grote verwoestingen en slachtpartijen vonden bij ons plaats (en een beetje in Noord-Frankrijk).
Waar in heel deze campagne bij ons veel minder over te horen was, waren de drama’s die zich op de slagvelden afspeelden binnen het Belgisch leger, waar niet weinig Vlaamse soldaten het leven lieten omdat ze de bevelen van de meestal Franstalige oversten niet verstonden. Niet voor niets is uit het ongenoegen in die loopgraven de Vlaamse Beweging ontstaan, die nog altijd bestaat, maar waarover men in de herdenkingen weinig heeft gehoord en die men liefst zou willen doodzwijgen. Voor de IJzertoren is dat grotendeels gelukt (met dank aan o.m. Bert Anciaux en zijn acolieten), in de politiek is dat ook het geval dank zij een cordon sanitaire tegen de meest Vlaamsgezinde partij. Dat gebeurde dan niet onder het voorwendsel dat ze te Vlaams zou zijn, maar wel te rechts. Na het gemeentelijk akkoord tussen de SP.a en de communisten van de PvdA in Zelzate, zei blauw Gwendolientje in het zondagmiddag interview op VTM, dat men beter ook een cordon zou maken rond uiterst links. Dat noemt zij dan democratie. M.a.w.: ‘Plaats de tegenstrever achter een cordon en we zullen alle verkiezingen winnen’. Ze zou beter eens lezen wat Voltaire ooit over zijn tegenstrever zegde:
‘Ik verafschuw wat u zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen’.
Gwendolientje zal nog veel boterhammetjes moeten eten om ooit dat niveau te bereiken.
In Zelzate hebben de SP.a en de communisten van de PvdA een overeenkomst gesloten en gaan ze samen de gemeente besturen. Het is een primeur voor Vlaanderen, want het zal de eerste keer zijn dat de communisten van het vroegere Amada ergens mee aan de macht komen. In onze media zorgt dat voor wat agitatie, waarbij beweerd wordt dat zo het cordon sanitaire tegen extreemlinks verbroken wordt. Dat is onzin, want dat is er nooit geweest. De PvdA zat zelfs al in de bestuursmeerderheid van Borgerokko, maar dat is maar een district, geen volledige gemeente of stad. Het blijft een schande dat er in Vlaanderen een cordon sanitair is tegen extreemrechts, maar niet tegen extreemlinks. Onze media, die zelf grotendeels linksgezind zijn, moeten dan ook niet jammeren over wat in Zelzate, een proletarische dorpsgemeenschap in de schaduw van de Arcelor fabrieken, gebeurt. In een echte democratie moet iedereen de kans krijgen zijn gang te gaan, ook de partijen die er niet de klassieke ideeën op na houden.
Tussendoor wordt er in de berichtgeving ook vermeld dat in Wallonië en Brussel, waar de Waalse tak van de PvdA, de PTB (Parti des Travailleurs Belges) veel sterker staat dan in Vlaanderen, tot nu nergens een akkoord tussen communisten en socialisten gesloten werd. Dat heeft daar te maken met het feit dat de eisen van de bloedroden niet haalbaar zijn (we zullen moeten afwachten wat dat in Zelzate wordt), maar ook omdat de PTB haar zgz ‘maagdelijkheid’ wil behouden tot minstens de volgende regionale en federale verkiezingen. Als ze nu ergens willen mee regeren, moeten ze water in de wijn doen en daartoe zijn deze extremisten niet bereid. In Vlaanderen waar het Vlaams Belang hier en daar wél toegevingen wil doen, wordt zelfs dat genegeerd. Ra, ra, waar zitten de domste Belgen?
