Met heel die corona heisa zou men het haast vergeten, maar ondertussen heeft Bernie Sanders niet alleen zijn kandidatuur voor de democratische nominatie bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen ingetrokken, maar ook zijn steun toegezegd aan Joe Biden, iets wat in de lijn van de verwachtingen lag (zie mijn blog van 12/03 ‘Exit Bernie?’). Zoals ikzelf ook al eens geschreven heb, is ‘Joe Sixpack’, de Amerikaan in de straat, zeg maar, ook bij de democraten een stuk conservatiever dan wat ons linkse media ons steeds willen doen geloven.
Geen Bernie dus, wel meer dan waarschijnlijk ‘Slow Joe’, al weet men tegenwoordig maar nooit. Een moeilijkere tegenstander voor The Donald had misschien Andrew Cuomo kunnen zijn, de gouverneur van de staat New York, die op heel wat sympathie kan rekenen na zijn emotionele tussenkomsten voor zijn staat in de bestrijding van de corona besmetting. De tijd tot november speelt echter in diens nadeel. Dat Joe Biden tegen Donald Trump een kans maakt is vrij onzeker, al kan de coronacrisis daarbij nog voor verrassingen zorgen. Die is daar nauwelijks begonnen en zal er logischerwijze later eindigen, misschien wel ergens in het najaar, in de aanloop naar de verkiezingen van begin november...
---
Nog zo’n desinformatie uit de States is dat onze media voor de nieuwe corona besmettingen en doden het steeds hebben over absolute cijfers en niet vergelijken met percentages, waarbij ze opzettelijk vergeten dat er in de States ±30 maal meer mensen wonen dan in dit kleine België. Als er in de States bv op een dag meer dan 2000 nieuwe gevallen worden gemeld dan is dit voor een totale bevolking van meer dan 300 miljoen. In verhouding zouden dat er in België een 70tal zijn, terwijl het in werkelijkheid bij ons over honderdtallen gaat, dus -verhoudingsgewijs - meer dan in de States. De USA is niet zomaar een ander land, maar een continent en dat geldt ook voor landen als China, India en Rusland, waarbij onze media meestal dezelfde fouten maakt als het in hun kraam past.
Zoals ik gisteren al vertelde, is het systeem van de sper- en koopjesdagen niet het enige waarin België verschilt van de rest van Europa, om niet te zeggen van de wereld.
Wij zijn, zeker in Europa, nog het enige land met een index. Die moet er zgz voor zorgen dat de koopkracht van de bewoners behouden blijft. Bij grote schommelingen – en we riskeren er straks mee te maken – maakt die bij ons alles duurder. Om te beginnen de pensioenen en uitkeringen – wat nog te verdedigen is – maar ook de lonen. E.e.a. maakt dit land dan minder concurrentieel en zorgt ervoor dat er dan toch weer arbeidsplaatsen verloren kunnen gaan. Daarbij aansluitend worden de loonakkoorden hier nationaal geregeld , terwijl er in de verschillende streken en/of sectoren diverse problemen kunnen zijn. Bij een algemene, nationale opslag krijgt een havenarbeider in Antwerpen niets meer dan een bij de FN in Herstal, wat niet altijd logisch is. In de meeste andere landen worden zo’n akkoorden regionaal geregeld en kan men dus flexibeler optreden naargelang de plaatselijke behoeften, zeker bij betwistingen,
We zijn het enige land in Europa dat zijn Rijkswacht heeft afgeschaft. Die is zgz vervangen door een dubbele politiemacht – nationaal en lokaal – maar dat is niet hetzelfde. Onze Rijkswacht was een elite-eenheid met militaire opleiding, was veel professioneler ingesteld en stond steeds bereid om in te springen. Het was ons Plan B, dat we goed hadden kunnen inzetten tijdens de terreuraanslagen en nu bij de coronaheisa. In Nederland land heeft men nog de marechaussees, in Frankrijk de gendarmes, in Italië de carabinieri, in Spanje de guardia civil. Hier moet men nu soldaten inzetten om onze straten veilig te houden of zelfs te gaan helpen in ziekenhuizen zoals in Wallonië al gebeurt. Zelfs douaniers moeten komen helpen.
We zijn het enige land waar de werkloosheidsuitkeringen niet beperkt zijn in de tijd. E.e.a. brengt met zich mee dat men in bepaalde grensstreken (in West-Vlaanderen bv) een tekort aan werkkrachten heeft omdat een deel van de in hoofdzaak Waalse werklozen uit een aangrenzende provincie liever niét werkt, zodat men er beroep moet doet op buitenlanders die haast verplicht zijn te gaan werken omdat hun uitkering in eigen land ergens ophoudt.
We zijn het enige land in Europa waar nog stemplicht bestaat (buiten het armlastige Griekenland en het kleine Luxemburg). In de andere landen gaat de overheid ervan uit dat haar burgers democratisch volwassen genoeg zijn om zelf te beslissen of ze al dan niet stemmen. Hier blijkbaar niet.
Er zijn nog meer verschillen, zij het minder algemene, zoals bv het verbod van opkomst van onafhankelijken bij de sociale verkiezingen bij bedrijven (zoals bv voor de ondernemingsraden), te veel om op te noemen.
Als er aan de coronadreiging e.o.a. einde zal komen – hoe eerder hoe liever - zal het leven niet meer business as usual worden en zal er wel e.e.a. moéten veranderd worden. Laat ons hopen dat er nog genoeg gezond verstand over zal blijven om dat te doen in de goede zin van het woord, ook al klinkt dat af en toe verre van sociaal.
Men wil de sperperiode en de koopjes dit jaar een maand later laten beginnen. Daarover is echter bij de verschillende sectoren die daar normaal aan deelnemen helemaal geen eensgezindheid. Zelf schrijf ik hier al jaren dat men die zaken beter zou afschaffen. De sperperiode is een grote klucht waarbij allerhande achterpoortjes en uitzonderingen worden gemaakt (denk maar aan de zgz ‘koppelverkoop’ bv). Typisch Belgisch, want men vindt het nergens terug in onze buurlanden. De laatste 27 jaren van mijn carrière werkte ik in Nederland, waar ik het hele jaar door koopjes vond. Dat gold en geldt niet alleen voor Belgen die er werken, maar ook voor al wie in de grensstreek woont en dat niet alleen in die met Nederland. En er is meer.
Sinds enkele jaren is er de concurrentie van de buitenlandse webwinkels bijgekomen, vooral uit Nederland en Duitsland, die zich geen bal aantrekken van onze sper- en koopjesperiodes, die een groot deel van de Belgische e-commerce hebben overgenomen, opereren vanuit de grensstreek en het hele jaar door kortingen geven. Dit land verspeelt er elk jaar miljarden euro’s mee, omdat bij de aanvang ervan de toenmalige minister van Werk – ondertussen ‘weggepromoveerd’ naar Europa - gesteund door de vakbonden, onze e-commerce verlamde door een verbod op overuren en flexibele werktijden. Latere tegemoetkomingen kwamen te laat, want de meeste klanten die ze kwijt waren kwamen niet terug.
Als die coronacrisis al voor iets goed kan zijn, dan is het om vastgeroeste, niet werkende systemen uit de wereld te helpen. Het zou een unieke kans kunnen zijn om heel wat overbodige reglementering gewoon af te schaffen, Waarom moet dat hier telkens anders gedaan worden dan elders? Hebben wij hier de waarheid in pacht? Verre van en ik kom een dezer dagen nog terug op dat ‘only in Belgium’.
Nadat ze er eerder niet uit waren geraakt, hebben de Europese ministers van Financiën tenslotte toch een soort akkoord bereikt over een Europees steunfonds. Volgens de voorzitter van de eurogroep, de Italiaan Mario Centeno, komt de E.U. daarmee niet te laat, zoals dat gebeurd was bij de financiële crisis van het vorige decennium. Zou het?
Bij de E.U. is men het nog altijd niet eens om samen schulden aan te gaan. Dat wordt ondergestopt met enkele moeilijke, geleerde termen zoals ‘innovatieve financiële instrumenten, die consistent moet zijn met de verdragen’. Volgens Italië betekent dat een eerste stap naar de zgz ‘coronabonds’, volgens Nederland bewijst dat dat de deur nog altijd dicht blijft. Die eurobonds – obligaties, zeg maar - zouden er nl voor moeten zorgen dat landen met grote schulden ongelimiteerd geld zouden kunnen blijven uitgeven (en daarna de rekening doorsturen aan de landen die wél hun begroting in orde hebben!). Als we straks, na corona, echt met een recessie te maken zouden krijgen, zal hierover het laatste woord nog niet gezegd zijn. De vraag is maar of het voortbestaan van de euro (én de E.U.) daarmee in het gedrang zou kunnen komen. Al bij al is die euro een munt zonder land en zijn de eurolanden landen zonder een eigen munt. Als straks zou blijken dat de noordelijke Europese landen niet meer bereid zouden zijn de financiële putten van de zuidelijke landen te blijven bijvullen, dan mag ook Vlaanderen zich terecht afvragen waarom wij dat hier wel zouden blijven doen met Wallonië, dat steeds marxistischer lijkt te worden. Bij de laatste uitspraken van ‘Magnjet’ tijdens een persconferentie via Zoom, leek het erop dat hij uit ‘Das Kapital’ aan het voorlezen was: ‘weg met het vrij marktdenken, stop aan de globalisering’ en nog van dat moois. Waarom probeert hij dat eens niet uit in een onafhankelijk Wallonië? Vlaanderen zou er hem dankbaar voor zijn.
Jean-Marie. Dedecker, ex-liberaal, onze meest succesvolle nationale judocoach ooit, stichter van LDD en burgemeester van Middelkerke, die nu als onafhankelijke voor de N-VA zetelt in de Kamer, heeft vorige week nog eens van zich laten horen. In die Kamer heeft hij Patrick Dewael (Open VLD), Kamervoorzitter en architect van de volmachtenregering van Sophie Wilmès (MR) nog eens zijn waarheid gezegd: “De liberalen, zei ‘Deckerken’, kwamen in 1999 aan de macht door de dioxinecrisis en zijn er nu bij door de coronacrisis”.
Recentelijk heeft dezelfde Dedecker in de Kamer ook nog eens de litanie opgesomd van de miljarden euro’s die de tandem Verhofstadt-Vande Lanotte er tijdens de paarsgroene federale regering heeft doorgejaagd, iets wat ik ook reeds meermaals heb aangekaart, o.a. in mijn blog van 26/01 (‘België’s grootste geldverkwisters’) en die de aanleiding zijn geweest van de grote ontsporing van de Belgische staatsschuld. De daarop volgende federale regeringen kan men verwijten niet genoeg gedaan te hebben om die schuld te verkleinen, maar zonder de verkwisting door beide hoger vernoemde heren, was dat misschien niet eens nodig geweest.
Zo hoort men toch af en toe nog eens de andere waarheid. Goed dat we nog mensen hebben zoals ‘Deckerken’ en het duo Vuye-Wouters die niet te politiek gebonden zijn en niet aarzelen de vinger op de Belgische wonden te leggen.
De dag van vandaag, Paaszaterdag, wordt ook wel eens ‘Stille zaterdag’ genoemd. Deze van dit jaar noemt men best ‘Stilste zaterdag’. Nog nooit gebeurd en dan mogen we van geluk spreken dat we ondertussen in het digitale tijdperk zijn beland. Zo’n 30 jaar geleden zou dat nog niet gewerkt hebben, zeker niet op grote schaal.
Dat digitale tijdperk heeft ook zijn schaduwkanten. Zo is in de Chinese provincie waar het coronavirus uitbrak de lockdown wel opgeheven, maar zijn de inwoners er verplicht een app op hun smartphone te installeren, waarbij e.o.a. controlerende autoriteit niet alleen kan volgen waar je bent, maar ook wie je frequenteert. Big Brother ten voeten uit. Voorlopig alleen nog in een Chinese regio maar met de mogelijkheid dat straks overal te doen. Dan vraag ik me af wat er nog zal overblijven van de privacy tout court. Ik stel me daarbij ook de vraag of ze dan iedereen kunnen verplichten een smartphone te hebben. Heel wat senioren hebben die bij ons nog niet en ik kan me moeilijk voorstellen dat dat in China wél het geval zou zijn.
Wat wel zeker is, is dat het na corona geen business as usual gaat worden. Niet alleen zullen er veel bedrijven, winkels en sportclubs failliet zijn gegaan of met grote schulden blijven zitten, men zal ook moeten zien hoe men het miljardengat in de diverse begrotingen zal dichtrijden, om nog te zwijgen over de staatsschuld, die vóór corona hoger was dan de Spaabse. We zullen waarschijnlijk ook anders moeten gaan denken en leven willen we straks nog kunnen overleven. Er zal steeds meer gedigitaliseerd worden, zoals we nu al in China zien. Er komt een Internet of Things (IoT), waarop de meesten onder ons geen vat zullen hebben en waarbij alle mogelijke systemen steeds meer met elkaar verbonden gaan worden en de mens steeds minder direct nodig zal zijn. Of we daar allemaal beter en/of gelukkiger van gaan worden is helemaal niet zeker, maar het is een evolutie die niet meer tegen te houden is. Denk maar aan G5, zelfrijdende auto’s en elektronische netwerken die wereldomspannend zullen zijn.
‘ Elke ouderling die sterft is een bibliotheek die in de vlammen opgaat’, zegt een Afrikaans spreekwoord. Dat geldt ook voor onze ouderengeneratie, die vroeger niet kon rekenen op computers e.d. en alles zelf moest opslaan. Dat men in deze coronacrisis uitgerekend die generatie heeft verwaarloosd, is niet goed te praten.
Dat een lichtgewicht als Wouter Beke Vlaams minister is kunnen worden was enkel te danken aan het feit dat hij als partijvoorzitter zichzelf tot die post had bevorderd. ‘Zelfbediening W. Beke’, zoals Kaaiman hem terecht noemt. De man stelde al niet veel voor als CD&V-voorzitter, reden waarom ik hem meestal ‘Markske’ noemde zoals de figuur uit De Kampioenen. Beke is een typisch voorbeeld van het Peter Principe, iemand die boven zijn incompetentieniveau was uitgegroeid. Een PQ-0, zoals Peter* die noemde, ‘Promotie-Quotiënt Nul’...
Nadat zowat de hele oppositie terecht over hem gevallen is, is Beke nu toch in actie geschoten voor het bestrijden van de coronavirus binnen de rust- en verzorgingstehuizen en heeft hij een noodplan van tien punten laten opstellen, iets dat al had moeten gebeuren toen men de centra sloot voor de bezoekers, vier weken geleden a.u.b.. Ondertussen zijn er alleen in Vlaanderen al honderden van onze ouderen voortijdig gestorven en zouden er nog veel meer kunnen volgen, om nog te zwijgen van het risico dat de verzorgenden er zelf lopen.
*Laurence J. Peter was een Canadees hiërarcholoog. Het boek ‘The Peter Principle’ schreef hij samen met Raymond Hull, een toneel- en scenarioschrijver, maar werd naar hem genoemd wegens zijn rake formuleringen van overheidspersoneel.
De Europese ministers van Financiën hebben anderhalve dag vruchteloos gedebatteerd over een voorstel tot steunfonds om de landen die nu door corona nog dieper in de rode cijfers komen te zitten, te helpen. Er werd geen overeenstemming bereikt, omdat landen zoals Duitsland en Nederland, die hun budget en begroting wél grotendeels onder controle hebben, willen dat de andere landen dat ook maar doen. Ze vinden het niet logisch dat er ook in Europa Belgische toestanden gaan ontstaan waardoor de E.U. een transferunie zou worden, Met de ervaring die wij hebben met onze francofone medeburgers (Wallonië én Brussel) weten we er alles van. Als er moet betaald worden hebben die geen geld, als er kan getrokken worden staan ze op de eerste rij, zoals we pas nog hebben meegemaakt met een eerste Europese bijdrage voor de slachtoffers van de corona (zie mijn blog ‘¨Politiek op zijn Belgisch’ van 04/04).
Er is echter een alternatief. Als Spanje en Italië het niet meer zien zitten, geef ze dan het statuut dat Griekenland heeft moeten aanvaarden om uit zijn schulden te geraken. Als dat gewerkt heeft bij Griekenland, moeten de andere landen dat ook aan kunnen. België dat na Griekenland en Italië tot nu toe de grootste staatsschuld had, riskeert dat straks ook mee te maken. Met dank in de eerste plaats aan Verhofstadt en Vande Lanotte en aan alle federale regeringen die er na paarsgroen gewest zijn.
Voor wat de vergelijking met België betreft, mogen wij, Vlamingen, trouwens niet uit het oog verliezen dat er m.b.t. de transfers al een akkoord bestaat uit de zesde staatshervorming om ze vanaf 2024 af te bouwen tot ze in 2034 zouden verdwenen zijn. Dat staat zwart op wit ondertekend, ook door de PS die toen als compensatie daarvoor de premierspost voor Di Rupo kreeg. De Romeinen kenden dat al: ‘Pacta servanda sunt’ Akkoorden zijn er om nageleefd te worden.
---
In het licht van bovenstaande is het natuurlijk een lachertje dat RSCAnderlecht heeft voorgesteld de opbrengst van de Belgische topclubs uit de Europese bekers voor een dcel te verdelen onder de clubs die de play-off niet hebben gehaald. In feite komt dat op hetzelfde neer als wat in de Europese politiek gebeurt. Als de coronacrisis ergens goed voor is, dan is dat wel in het profvoetbal, waar al jaren met miljoenen en miljarden euro’s wordt gegoocheld. Meer dan ergens anders werd het hoogtijd dat de geldverspilling bij die veredelde vorm van mensenhandel een halt wordt toegeroepen. Er zijn in de Jupiler Pro League al 7 clubs die in eerste instantie geen licentie krijgen, de meeste wegens wanbeleid. En wie zijn gat verbrandt...
In mijn blogs schrijf ik al jaren dat men er in de Belgische politiek nooit in slaagt een wet of verordening van de eerste keer goed te maken. Steeds zijn er de achterpoortjes, de uitzonderingen en de uitzonderingen op de uitzonderingen en moeten wetten en verordeningen keer op keer worden gewijzigd en aangepast. Wie dacht dat we het stilaan daarmee zowat gehad zouden hebben, vergist zich. De verordeningen, die o.a. het nationaal crisiscomité voorschrijft in verband wat men al dan niet nog mag doen tijdens de coronacrisis, zouden Big Brother doen blozen.
Het is niet te vatten wat men de mensen de dag van vandaag voorschrijft, zeker als men weet dat het gisteren anders was en de kans groot is dat het morgen weer zal veranderen. Dat zou op zich nog geen ramp zijn, ware het niet dat er soms boetes aan vasthangen die gewoon niet in overeenstemming zijn met de zgz overtredingen. En wat te denken over huiszoekingen door de politie zonder gerechtelijke toestemming, enkel maar om te zien of er zich geen mensen in hun tweede woning bevinden? Zoiets gebeurt alleen in dictaturen. Verder zijn de meeste van die maatregelen eigenlijk alleen maar bedoeld om iets af te raden en op basis daarvan zelfs niet eens strafbaar.
In enkele Europese landen (o.a. Duitsland, Oostenrijk en Denemarken begint men al plannen te maken voor het post-corona tijdperk. Dat lijkt me wel iets te voorbarig, maar er wordt daar in elk geval al over gebrainstormd. Zoals men in financiële kringen wel eens zegt: ‘Don’t waste a good crisis’.
Men kan niet zeggen dat men in dit land de strijd tegen het coronavirus slecht heeft aangepakt, zeker niet als we vergelijken met wat in andere landen al dan niet is gebeurd. Toch blijkt men ook hier iets over het hoofd te hebben gezien in heel wat rust- en verzorgingstehuizen. Daar heeft men wel bijna meteen de bezoekers geweerd en ervoor gezorgd dat de bewoners binnen bleven, maar heeft men nagelaten op dat ogenblik de bewoners (én het verzorgend personeel) te testen op corona. Dat blijkt nu een flater te zijn geweest, want in verscheidene woonzorgcentra bleken er toen al besmettingen te hebben plaats gevonden en die breken nu pas uit, met als gevolg een aantal overlijdens, mensen die feitelijk al op intensief hadden moeten liggen en – erger nog – eigen medewerkers die ook besmet geraakten en dus niet meer ingezet kunnen worden. Dat gebeurde o.m. toen in een privé rust- en verzorgingstehuis van het Vlaams-Brabantse Humbeek op enkele dagen liefst vier bewoners aan het virus bezweken waren. In Brugge stierven in een privé zorgcentrum vanaf 1 april op zes dagen tijd acht hoogbejaarden.
Rust- en verzorgingstehuizen zijn niet ingericht zoals hospitalen, maar herbergen wel de categorie medemensen – ouderen met dikwijls een medische voorgeschiedenis en een zwakkere weerstand - met het grootste risico op coronabesmetting. Het gevaar is dan ook groot dat we hier een crisis binnen de crisis zouden kunnen meemaken.
E.e.a. brengt ook met zich mee dat de opnames en overlijdens in de rust- en verzorgingstehuizen de corona-cijfers pas nu echt beginnen te beïnvloeden. En het gaat voorlopig maar om 20 van de 800 zorgcentra in Vlaanderen.
‘Natale con i suoi e Pasqua dove vuoi’ (Kerstmis met de zijnen en Pasen waar je wil) is een Italiaans spreekwoord. Dat is dit jaar niet toepasselijk, noch voor de Italianen noch voor ons.
Het wordt nu een onuitgegeven Paasweek. Op Palmzondag geen palmtakken en hoe het met de Paaseieren zal verlopen, zal grotendeels afhangen van de vindingrijkheid van de ouders die nog ‘klokken van Rome’ willen spelen..
De eigenaars van een tweede woning aan de kust mogen het dit jaar ook vergeten. Ze zijn er niet meer welkom zolang het coronavirus woedt. Wie dat wel doet, riskeert de politie op zijn dak te krijgen. Hun centen zijn er nog wél welkom, ook voor het betalen der diverse gemeentebelastingen. De inboorlingen hebben er zelfs een soort kliklijn ingesteld, zoiets als wat gebeurde met de joden tijdens de oorlog. Ik heb zo het vage idee dat er heel wat tweede verblijvers zullen zijn die na corona hun appartementje zullen verkopen. Wie woont er nu graag tussen mensen die hen liever niet zien komen?
Een tweede verblijf kopen raad ik trouwens niemand aan, tenzij het is om constant te verhuren. Wie er zelf intrekt, wordt er de slaaf van. Er is altijd wel iets te onderhouden of te repareren. Ik heb dat vroeger meegemaakt op Sardinië. Buitenlanders die het daar terecht geweldig vonden en er een tweede verblijf kochten, hadden niet veel meer aan hun jaarlijkse vakanties. Toen, in de jaren 1960, was vliegen trouwens een stuk duurder dan nu, voorlopig althans..
Sinds Palmzondag is ook de echte lente begonnen, met temperaturen van 15/20°C , wat veel mensen aanzet te gaan planten en zaaien. Er is de laatste twee weken echter zo goed als geen regen meer gevallen en alles lijkt weer uitgedroogd. Wie plant en zeker wie zaait zal er rekening mee moeten houden veel te gieten.
Tegelijk met de echte lente, is ook het hooikoortsseizoen begonnen, die dit jaar de concurrentie van corona gekregen heeft. Het grootste verschil bij de symptomen, is dat men bij het krijgen van het coronavirus de reukzin verliest en koorts heeft.
Voor de rest: geen concerten, geen festivals en geen sportgebeurtenissen (buiten een Ronde van Vlaanderen op rollen op de Tv!).
Het wordt steeds duidelijker dat er na de coronacrisis nog een schuldencrisis op ons af zal komen en dat die nooit opgelost zal kunnen worden door een toevallige premier en een noodregering half gevuld met weinig ervaren ministers. Er zijn er zelfs een paar bij die al afscheid van de politiek genomen hadden, maar plots weer bereid waren nadat ze de ministerpost kregen die hen eerst niet gegund leek.
Waar iedereen het zowat over eens geworden is, is dat dit België, zoals het nu bestaat, niet meer werkt en daarom op e.o.a. manier zal moeten hervormd worden. Dat kan niet gebeuren door de klok terug te draaien naar het unitaire België van vroeger, want dat krijgen we gegarandeerd vroeg of laat opnieuw te maken met dezelfde problemen waar we nu vanaf willen.
Zoals ik al enkele keren geschreven heb, zou men best opnieuw beginnen met een wit blad en dit door een samenwerking vanuit de gewesten, met Brussel als volwaardig tweetalig gewest. Hoewel men aan Franstalige kant huivert bij het woord confederalisme, zal men er niet buiten kunnen. Zoals reeds bleek uit interviews in diverse kranten zijn daar genoeg supporters voor en niet de eerste de beste: Geert Noels, econoom en belgicist, Philippe Destatte, hoofd PS-studiedienst, Hendrijk Vuye, Vlaamsnationalist en zelfs Marc Uyttendaele, evenals Vuye Grondwetspecialist en gehuwd met tante Laurette, Waalse pasionaria.
Bij de vorige staatshervormingen heeft men telkens nieuwe politieke niveaus bijgemaakt, maar de oude grotendeels laten bestaan. Het is nu hét moment om af te slanken en dat kan men door zowel de Senaat als de provincieraden af te schaffen en een einde te maken aan de Franse Gemeenschap (Vlaanderen kan zonder, Wallonië moet dat ook maar kunnen). Verder moet er een eind gemaakt worden aan al die gedeelde bevoegdheden. Die moeten allemaal op eenzelfde niveau komen en federaal zal er alleen nog Defensie, Veiligheid en Buitenlandse Zaken blijven, die kunnen beheerd worden door een handvol ministers, zoals dat al lang met succes gebeurt in Zwitserland.
In een vorige blog had ik al eens geschreven dat de meeste aangesloten landen i.v.m. corona nog niet te veel te verwachten hadden van het nieuwe leiderschap van de E.U. die haar verantwoordelijkheid zoveel mogelijk van zich af leek te schuiven. Nu blijkt de Europese Commissie toch 37 miljard extra geld in de door corona geteisterde economie te willen storten. Het is minder dan het lijkt, want het moet verdeeld worden onder 27 landen en voor wat België betreft lijkt het weer eens verre van koosjer. In totaal krijgt dit land 36,7 miljoen euro; waarvan 6,5 miljoen naar Vlaanderen gaan en liefst 16 miljoen naar Wallonië*, terwijl het toch voor iedereen duidelijk is dat Vlaanderen meer getroffen wordt. Daar houdt het trouwens niet bij op, want de Franse Gemeenschap krijgt ook nog eens 9,6 miljoen, zodat er in feite naar de francofone minderheid in totaal 25,6 miljoen euro gaat, dus bijna viermaal meer dan wat Vlaanderen krijgt.!
Dat krijg je als een partij zijn toppolitici naar Europa stuurt en daar het schone weer maakt, terwijl er in eigen land een ersatzregering met tweederangsfiguren op de winkel let (en niet veel meer dan dat), waarbij een ‘kotmadam’ niet eens in staat blijkt kwalitatieve veiligheidsmaskers te bestellen, maar die wel beschikt over volmachten om te doen waar ze zin in heeft. Het is in dit land altijd hetzelfde liedje: als er te betalen valt, krijgt Vlaanderen de rekening. Als er te trekken valt, staan de francofonen steeds op de eerste rij
*Om het plaatje te vervolledigen: het Brussels gewest kreeg 4,3 miljoen euro.
---
En dan nog dit:
In de rubriek ‘De krantencommentaren’ op Klara gaf e.o.a. journalist van Het Nieuwsblad vrijdagmorgen kritiek op het Vlaams Belang en de PvdA, omdat die zich – naar zijn mening – nog teveel bezig houden met politieke spelletjes (de zgz ‘politique politicienne’) i.pl.v. van met de coronatoestand. Dat die laatste momenteel belangrijker is, zal niemand betwisten, maar de zgz politiekcorrecte partijen zijn wel hypocriet als ze bovengenoemde twee partijen uitsluiten van elk debat, maar wel van hen eisen dat ze zich aan hun poco regels moeten houden. Het lijkt zo’n beetje op dat Franstalige komische theater ‘Sois Belge et tais-toi’ (’Wees Belg en zwijg’).
Bovenstaande geldt trouwens niet alleen voor het Nieuwsblad maar voor zowat het gros van de kranten in Vlaanderen. Zo vergeleek Jan Segers, hoofdredacteur van de ‘krant van de blaadjes’, Het Laatste Nieuws’, die de naam heeft liberaal te zijn, dinsdag het Vlaams Belang met het corona virus. Liberaal zijn krijgt in dit land steeds meer de Amerikaanse betekenis van het woord: uitgesproken links (D66, zeg maar)..
Het is moeilijk de dag van vandaag niét over het corona-virus te schrijven. Die eerst ogenschijnlijke ver-van-mijn-bed show is een akelige pandemie geworden. Ik beken, dat ik eerst ook dacht dat het wel zou overwaaien – ik was niet de enige – maar dat lijkt niet zo te zijn. Het virus blijkt wel degelijk dodelijk voor mensen die reeds andere aandoeningen hebben en dat geldt in de eerste plaats voor de ouderen, waarvan de meesten wel e.o.a. aandoening hebben opgelopen. Dat geldt ook voor mij die tot zijn 79ste goed gefunctioneerd heeft, dan vorig jaar tot tweemaal toe in het hospitaal belandde met een groot tekort aan ijzer in mijn bloed. Dat werd redelijk snel beholpen, maar men kon niet achterhalen wat de oorzaak van het bloedverlies was en gaf tenslotte als eindbesluit dat ik ‘op’ was, uitgeput en het kalmer aan zou moeten doen. Dat laatste maakt dat ik minder weerstand heb en dus ook behoor tot de bedreigde leeftijdsgroep bij wie het coronavirus de druppel teveel zou kunnen zijn. Gelukkig leef ik op de buiten, met een tuin die ik steeds zelf onderhouden heb. Sinds 18 maart doe ikzelf geen boodschappen meer. Dat doen mijn kinderen, waarvan er twee technisch werkloos zijn (luchtvaart en horeca). Die dag, 18 maart, maakte ik trouwens nog mee dat ik naast een kennis stond aan de kassa van de plaatselijke Aldi en twee dagen later hoorde dat de man, pas 51, gestorven was!. Dat was even schrikken, al werd meteen duidelijk dat het niets met corona te maken had...
Ondertussen is er op het Internet wel een verhaal verschenen, afkomstig van de Italiaanse staatszender RAI 3, die reeds in 2015 meldde dat men zich in China bezig hield met proeven op vleermuizen en andere muizen i.v.m. wat ze toen nog een Sars-virus noemden. Voor wie het zou interesseren:
Hopelijk is het geen fake nieuws en bevestigt het de berichten dat de Chinezen in deze zaak helemaal niet vrijuit gaan. Het leveren van materiaal ter bestrijding van het virus (dikwijls nog van geen goede kwaliteit) aan landen die nu in het epicentrum van de pandemie zitten, is daarbij geen excuus.
Een oud Chinees spreekwoord zegt dat ‘tegen bureaucratie en cholera’ niet veel te doen is. Vervang cholera door corona en het blijkt dat daar nog niet veel veranderd is.
Het is zo stilaan duidelijk geworden dat deze coronacrisis voor een groot deel vermeden had kunnen worden, had men in China tijdig ingegrepen, i.pl.v. te proberen de zaak in de doofpot te steken. De hulp die China nu aan andere landen aanbiedt verandert daar niet veel aan. Mits een kordatere aanpak was die hulp nu niet nodig geweest.
Door het feit dat er bij de aanvang van de epidemie niet genoeg aandacht aan geschonken werd, hebben heel wat autoriteiten de wereld rond de uitbraak van het coronavirus ook willen verzwijgen of minimaliseren en te lang gewacht om de juiste maatregelen te treffen. Ook de E.U. heeft zich tot nu alles behalve verantwoord gedragen. Ondanks een daarvoor bestemd bedrag van 400 miljard euro schuift de EU-top – o.m. op het verzoek om hulp van Italië - de verantwoordelijkheid door naar de deelstaten, die het daar niet allemaal over eens zijn en dat terwijl er voor de eigen ‘Green Deal’ van ‘Timmerfrans’ nog altijd een budget klaar ligt van 1.100 miljard euro dat men – eens de coronacrisis voorbij - nog steeds in de eerste plaats wil gebruiken voor ‘de overgang naar een ‘klimaatneutrale economie’.
Waar ook nog te weinig aandacht aan besteed wordt is de coronacrisis in Iran. Daar heeft men reeds in februari de eerste besmettingen vastgesteld in hun heilige bedevaartplaatsen en heeft men dat twee weken stil gehouden én er niets aan gedaan. Allah spaarde echter ook daar zijn vrome moslims niet en ze stierven er bij bosjes. Tussendoor werden ook de geplande verkiezingen niet uitgesteld, wat de zaak alleen maar verergerde. Eind vorige week sprak men officieel van 27.000 besmettingen en 2.000 doden, maar dat zouden er veel meer kunnen zijn. Er werden o.m. al massagraven gedolven. Verder wees het regime van de ayatollah’s de aangeboden hulp af van Amerika – wat nog te begrijpen was na de boycot van het land door de States – maar ook van de organisatie Artsen Zonder Grenzen, waarvan de lading van twee reeds in Teheran aangekomen vliegtuigen onaangeroerd op de tarmac van de luchthaven is blijven staan. Zoiets kan men misdadig noemen, zeker in een land dat ook nog betrokken is bij allerlei oorlogen en burgeroorlogen in buurlanden Irak, Syrië en Jemen. Een heel verschil met de States, waar Donald Trump ondertussen ook heeft ingezien dat corona geen lichtzinnig griepje is en hij de aangeboden hulp van Rusland wél aanvaardde.
In 1990 hebben de meeste islamitische staten of die daarvoor doorgaan in Cairo een akkoord gesloten om, bij betwistingen, de Rechten van de Mens ondergeschikt te maken aan de Islam. Wat dat kan betekenen, maken we hier en daar nu mee.
In de Franse voorsteden, de inmiddels al berucht geworden banlieues, trekt men zich van de coronarichtlijnen niet veel aan. In Nederland worden mensen geterroriseerd door groepjes ‘jongeren’, die naar hen spuwen. Iets wat ook al enkele agenten bij ons is overkomen. Maar het kan nog erger.
Bij een massabijeenkomst van 8.000 moslims in het Indonesische Makassar, die door de politie werd uiteengedreven, verklaarde een der organisatoren dat die politieactie gericht was tegen hun geloof, want dat Allah de ‘vromen’ beschermt.
In het Maleisische Jamaar Tabligh waren er bij eenzelfde bijeenkomst 16.000 ‘gelovigen’ aanwezig, waarbij heel wat buitenlanders. Na de bijeenkomst bleek dat er al meteen bij 600 buitenlandse deelnemers besmettingen werd vastgesteld, maar liet men ze weer vertrekken naar hun thuislanden.
In India houden hindoes en christenen zich aan het verbod tot samenkomsten, maar de moslims niet. Die protesteren er in de eerste plaats wel tegen de nieuwe burgerschapswet die hen geen Indiase nationaliteit wil geven, maar trekken zich ook niets aan van de coronarichtlijnen.
In Bangladesch moest de politie een hele luchthaven in quarantaine stellen omdat 160 studenten – die toch beter zouden moeten weten - de regels niet wilden naleven. In Nigeria vertelde een islamitische geleerde (!) dat vrome moslims immuun zijn tegen virussen, omdat ze vijfmaal daags een rituele wassing uitvoeren. En dan is er nog Iran dat geregeerd wordt door fanatieke mollahs en waar al honderden, misschien duizenden doden zijn gevallen. Men heeft er het raden naar omdat niemand de officiële cijfers gelooft.
En zo zou men nog even kunnen doorgaan. Bij ons loopt het gelukkig (nog) niet zo’n vaart, maar toch is er de verklaring van Vlaams minister Zuhal Demir (N-VA), dat de helft van de met coronavirus besmette zieken in de Genkse ziekenhuizen van Turkse afkomst zou zijn. Een reportage daarover op het avondjournaal van de VRT van eergisteren, 29 maart, liet zich daar niet over uit. Het feit alleen al dat onze super politiekcorrecte zender het niet ontkent, zegt genoeg. Vraag is maar waar dat moet eindigen.
In de jaren zeventig van de vorige eeuw zongen de Strangers nog: ‘Allah is groot, maar ziekenkas is groter’. Dat blijkt voor veel zgz ‘vrome’ moslims de dag van vandaag niet meer het geval te zijn: Allah zal hen nu immers behoeden voor alle kwaad...
In China lijkt de coronacrisis grotendeels voorbij en ook hier denkt men na deze week het ergste gehad te hebben. Federaal minister Muylle, pas ingevallen na Marrakech, denkt er al over na welke sectoren straks weer aan het werk kunnen, al zou dat wel eens voorbarig kunnen zijn.
Wat heel die corona heisa wel heeft meegebracht, is het feit dat de wereld één groot dorp is geworden, waarbij zowat elk continent met dezelfde problemen is komen te zitten en ook hardleerse autoriteiten willens nillens zullen moeten bijdraaien.
Waarover bijna nergens nog gepraat of geschreven wordt, is over de klimaateisen. Spijbelen kan niet meer, want de scholen werken niet, betogen mag niet meer. Zoals de immigratie/integratie problematiek door de klimaatwaanzin naar het achterplan was verschoven, raakt diezelfde klimaatheisa in de verdrukking door de coronacrisis.
Ik denk dat die laatste situatie nog wel even zal aanhouden. Door de globalisering n.a.v. de coronavirus begint men ook in de derde wereld te verlangen naar een betere toekomst. Ruw geschat zo’n drie miljard Chinezen, Indiërs en Afrikanen snakken naar een leven naar westers model en de enige manier om dat te bereiken is de economie te laten groeien. Dat vloekt natuurlijk met de doelstellingen van de klimaatfanatici, maar zal moeilijk tegen te houden zijn. De heilige Greta, Anuna en de internationale organisaties die achter hen staan, zullen dan ook moeten aanvaarden dat de bewoners van de sloppenwijken in de nu achtergestelde landen de kans moeten krijgen onze westerse welstand bij te benen, wat betekent dat we ecologische mistoestanden één stap moeten voorblijven en daar onze tijd voor zullen moeten nemen. Iets wat mensen met een logisch verstand al lang stellen, maar daar zijn de klimaatfanatici (nog) niet bij..
Ik kom nog maar eens terug op die volmachten, waarvan de francofonen misbruik hebben gemaakt door ze niet alleen aan de federale regering te geven – zoals was afgesproken – maar ook te laten gelden op regionaal vlak, maar dan alleen voor de Waalse deelregering, voor het Brusselse gewest en voor de Franse Gemeenschap. Dat laatste kan straks betekenen dat in die entiteiten de afbouw van de crisismaatregelen ook economisch op het Belgisch vlak zouden kunnen aangepakt worden. Dit zou kunnen leiden tot situaties die vooral zullen wegen op de Vlaamse economie zonder dat Vlaanderen daarbij betrokken zou zijn.
De budgettaire schade loopt nu al in de miljarden euro’s en zou de Belgische overheidsschuld kunnen doen oplopen tot 110%. Het gat in de Belgische begroting zou tot driemaal groter kunnen worden (men spreekt al van meer dan 30 miljard euro). Men kan als excuus aanvoeren dat dat ook geldt voor de andere landen, wat klopt. Maar landen zoals bv Nederland en Duitsland, met een staatsschuld die verwaarloosbaar is, maakt het weinig uit als ze die schuld straks met 10% verhoogd zouden zien. België zit nu echter al over de 100%. En het ziet er hoe langer hoe meer naar uit dat we op de E.U., die de autoriteit mist van bv de Amerikaanse FED, niet teveel zullen moeten rekenen.*
Vergeten we daarbij niet dat de beslissingen hier nu worden genomen door de zgz ‘superkern’ van de Veiligheidsraad, waarin zelfs mensen zitten die niet eens in de Kamer zitten, maar straks wel mee vergaande beslissingen kunnen treffen. We kunnen alleen maar hopen dat ze het democratisch zullen houden.
*In de marge van bovenstaande nog deze uitspraak van André Szász, voormalig directeur van De Nederlandse Bank, die de euro een ‘mooiweermunt’ noemde, die tot stand kwam op basis van halve waarheden.
In mijn blog van 22 dezer (‘De volwaardige komedie’) had ik het er reeds over, dat het niet nodig was de restregering van Michel voor de koning in te laten zweren om inzake de corona problemen te kunnen werken met volmachten. Dat idee –zoals ik reeds schreef – was niet van mij, maar van Rik Van Cauwelaert, een specialist ter zake. Volgens hem hoefde de Kamer van Volksvertegenwoordigers de wetgevende macht niet over te dragen aan de rompregering van Wilmès. De bestaande noodregering kon de beperking van de bewegingsvrijheid, de sluiting van handelszaken en het verbieden van massabijeenkomsten ook zonder die volmachten gewoon uitvoeren.
Nu stellen we vast dat die bijzondere volmachten er niet alleen zullen zijn voor de federale regering of wat daarvoor nog moet doorgaan, maar ook gelden voor die van het Brussels gewest, voor de Waalse deelregering en zelfs voor die van de Franse Gemeenschap, door de francofonen nog steeds ongrondwettelijk ‘la Fédération Wallonie/Bruxelles’ genoemd. De Vlaamse regering en die van de Duitstalige Oostkantons doen daar niet aan mee. Dat maakt, dat uitgerekend de francofonen, die steeds staan te roepen dat België één moet blijven en die zeggen niets te maken willen hebben met confederalisme, zelf initiatieven nemen om in de diverse landsgedeelten verschillende wetten te maken.
Nu zou er bij het verlenen van die volmacht uitdrukkelijk gesteld zijn, dat ze alleen gelden voor alles wat met de coronacrisis te maken heeft, maar de geschiedenis leert ons dat de francofonen de eerste zijn die de Belgische wetten aan hun laars lappen als ze in hun kraam niet passen. Als er ooit een einde komt aan de corona pandemie, dan is het opletten geblazen vóór men straks die volmachten zal misbruiken voor intern francofoon gebruik, wat in de praktijk zou kunnen betekenen dat de Franstaligen dan Sinterklaas gaan spelen en de Vlamingen de Zwarte Piet zullen krijgen toegespeeld als de rekeningen eraan komen.
Onderstaande tekst komt uit het boek ‘Homo Deus’ (ondertitel: ‘Een kleine geschiedenis van de toekomst’) van de joodse historicus en futuroloog Yuval Noah Harari*, die begin dit jaar een eredoctoraat kreeg aan de VUB en einde januari een voordracht gaf in een volgelopen Antwerpse Lotto-Arena (5.000 plaatsen!). Bart De Wever, zelf ook historicus van opleiding, stelde de gemeenteraad een dag uit om aanwezig te kunnen zijn. Dus niet de eerste de beste.
Harari schreef onderstaand verhaal in het voorjaar van 2016, dus zo’n vier jaar vóór het coronavirus in China uitbrak en geeft een hallucinant beeld van de hygiënische toestand in de hoofdstad Peking, dus niet in Wuhan, waar de pandemie tenslotte uitbrak en het waarschijnlijk nog erger was.
---
‘Peking is nu al zo vervuild, dat mensen liever niet buiten komen en rijke Chinezen duizenden dollars besteden aan luchtzuiveringssystemen voor binnenhuis. De superrijken bouwen zelfs beschermende overkappingen over hun tuinen. In 2013 ging de internationale school in Peking, waar kinderen van buitenlandse diplomaten en Chinezen uit de beter kringen naartoe gaan, nog een stap verder door een gigantische, vijf miljoen dollar kostende koepel over zijn zes tennisbanen en zijn voetbalvelden te bouwen. Natuurlijk kunnen de meeste inwoners van Peking zich een dergelijke luxe in hun huis niet veroorloven en ze kunnen hun kinderen ook niet naar de internationale school sturen’.
---
En dat in een land met een centraal communistisch bestuur waar iedereen officieel gelijk zou moeten zijn...
*Vóór hij ‘Homo Deus’ uitgaf, had Harari al een voorgeschiedenis geschreven: ‘Sapiens’, met als ondertitel ‘Een kleine geschiedenis van de mensheid’ en erna nog een derde boek: ’21 lessen voor de 21ste eeuw’. Vooral dat eerste boek leest als een trein en het is niet uitgesloten dat ik er nog op terugkom, nu onze politiek op een laag pitje brandt en daar weinig nieuws te rapen valt.
