Op een partijcongres in Brussel heeft de VLD de naam bekend gemaakt waarmee ze naar de kiezer zal gaan op 10 juni: "Open-VLD". Helemaal geen verrassing, want dat was al enkele dagen bekend en eigenlijk verandert er niets: VLD blijft VLD. De VLD staat, in tegenstelling tot wat men beweert, trouwens niet open voor iedereen. Vraag het maar aan Coveliers, Dedecker en Bouckaert. De huidige VLD is een soort SP.a-blauw. Verhofstadt zegde trouwens dat hij geen enkele coalitie uitsluit, op voorwaarde echter dat aan enkele VLD-standpunten niet geraakt wordt. Daaronder de ethische "verworvenheden" van paars/groen en paars II en het antiseparatisme. Dat betekent, dat de Open-VLD de deur sluit voor de CD&V en het Vlaams Belang en in feite de Vlaamse meerderheid straks a-priori uitsluit. Dat is ook nodig, want Verhofstadt wil minder Vlaanderen en meer België. Hij wil gewoon niet snappen wat bv de Waalse senator Destexhe zopas nog geschreven heeft, nl dat Wallonië het meest achterlijke gebied van West-Europa aan het worden is en zelfs voorbijgestoken wordt door bepaalde regio's van Midden- en Oost-Europa. Wallonië wordt enkel en alleen recht gehouden door de Vlaamse steun. Meer dan 80% van de Belgische export is Vlaams. De Vlaamse werkloosheid daalt, de Waalse stijgt. Op wereldvlak staat Vlaanderen op plaats 5, België op plaats 20 en waar Wallonië staat weten we zelfs niet; daarvan is geen cijfer bekend, maar het zal wel ergens achteraan zijn. Qua kwaliteit van scholen zit Vlaanderen bij de top, Wallonië (én Brussel) bij de staart. Het gevolg daarvan is het verschil in jeugdwerkloosheid. Dit rozig beeld van Vlaanderen dreigt echter te verkleuren. Volgens de laatste cijfers en grafieken van de sociaal economische raad van Vlaanderen (serv), zakt Vlaanderen stilaan weg uit de Europese top. De grote oorzaak daarvan ligt bij zaken waarover Vlaanderen geen controle heeft, zoals de arbeidskosten en de werkloosheidsval, twee problemen die er zijn omdat ze nog onder de Belgische bevoegdheden vallen. Als men Wallonië een grote dienst wil bewijzen, dan moet ervoor gezorgd worden dat Vlaanderen de kans krijgt zichzelf verder zelfstandig te ontplooien. Dat is niet alleen goed voor ons, maar ook voor de Waalse buren. Uitgerekend nu komt die "Open-VLD" met een plan om de zaak een stuk terug te draaien in de richting van het oude België, la Belgique de papa. En dat noemt men dan "progressief", "paars plus" en nog een paar van die onzinnigheden. Het doet denken aan de oude liberale partij onder Vandenaudenhoven. Die ging op een gegeven ogenblik ook naar de verkiezingen met de Belgische driekleur. Zijn partij heeft toen flink op haar donder gekregen. Hopelijk herhaalt die geschiedenis zich. Wie niet horen wil, moet voelen!
De opmerkelijkste uitspraak van de laatste week komt van de kleine Tobback, zoon van en minister achter de huisvrouw uit Kapellen. Zei hij: " Ik ken de oplossingen voor het klimaatprobleem. Alleen weet ik niet hoe ik daarna nog herkozen geraak"! Dat is dan o.m. minister van milieu in Vlaanderen, iemand waarvan verwacht wordt een zekere lange termijn visie te hebben en die denkt aan niets anders dan aan de volgende verkiezingen, binnen vier maanden. Een mooier brevet van onbekwaamheid kon hij zichzelf niet kunnen geven. Hij had bv kunnen stellen, dat het tijd werd dat de Vlamingen zouden ophouden om met huisbrandolie te stoken (50% doet dat nog) omdat die brandstof alleen maar schaarser en duurder zal worden én het milieu mee verontreinigd. Hij had bv kunnen zeggen dat we veel meer zullen moeten inzetten om alternatieve, groene energie in huis te halen maar ondertussen toch te zorgen dat we de tenminste de Kyoto-normen halen, door bv de kerncentrales iets langer open te houden. Kerncentrales stoten nl geen broeikasgassen uit. Nee, Tobbackske heeft schrik niet opnieuw verkozen te worden. Het blijkt trouwens dat alle SP.a-verkozenen zichzelf weer kandidaat zullen stellen, dit in tegenstelling tot bv de CD&V, waar een deel zich terugtrekt of de VLD, waar de partij zelf een deel van haar verkozenen onverkiesbaar maakt. --- Een andere kandidaat op de oscar van de beste mop van de week is Brice De Ruyver, veiligheidsadviseur van Verhofstadt. De man heeft al meer krasse uitspraken moeten doen om de fouten van zijn baasje en diens regering te verdoezelen, maar deze is toch wel van een aparte klasse. I.v.m. de bijna open oorlog die er in de regio Charleroi heerst tussen politie en misdaadorganisaties, waarbij zelfs politiekantoren werden aangevallen, vertelt de veiligheidsspecialist dat "de politieke destabilisatie in Charleroi dat in de hand heeft gewerkt"... Dat betekent, als men tussen de regels wil lezen, dat het misschien beter ware geweest de fraude en omkoopschandalen binnen de lokale PS met de mantel der liefde te bedekken en de cumulards rustig te laten verder doen. M.a.w. Brice zou gekozen hebben tussen pest en cholera. Voor de hoogste verantwoordelijke voor onze veiligheid kunnen dergelijke woorden tellen. Voor Jan met de pet en zijn Lieza betekent het dat er op de hoogste gezagsdragers in dit land niet teveel gerekend moet worden. Het zijn de postjes die tellen, de postjes en niets anders dan de postjes!
Ook de bedrijfswereld begint eindelijk in te zien dat er met de regering(en) Verhofstadt geen land te bezeilen valt. Niet alleen het Voka (de vroegere VEV), maar ook Unizo (KMO's) en zelfs het eerder belgicistische VBO zijn gevallen over een zoveelste aanpassing van een slecht opgestelde wet die zelfs ná die aanpassing nog niet blijkt te deugen, althans niet voor de werkgevers. Dat bedrijven verdienen gestraft en beboet te worden als ze iets onwettigs doen, is de logica zelf. Dat men echter zaken voor tien jaar kan laten sluiten, betekent het einde ervan. Misschien hebben de eigenaars en het management dan zoiets verdiend, maar de mensen die er werken zijn dan ook hun job kwijt. Het wordt nog angstaanjagender als men weet dat de veroordeling afhangt van de uitspraak van een rechter. Met de precedenten die we in ons land hebben van rechters die helemaal niet meer met hun voeten op de grond staan, is alles mogelijk en dat weet de bedrijfswereld maar al te goed. Normaal zoekt de bedrijfswereld haar steun bij een rechts liberale partij. Tot het aantreden van Verhofstadt als regeringsleider was dat de VLD. Sindsdien heeft het genie van de Gentse gemeenteraad echter al dikwijls bakzeil moeten halen t.o.v. de marxistische PS en is de partij zelf een zgz progressieve koers gaan varen. De werkgevers geloven al lang niet meer in de golden wonderboy van de jaren negentig, de man van de (eerste drie) burgermanifesten. Reeds vorig jaar bleek, dat drie vierden van de Vlaamse werkgevers gewonnen waren voor het afschaffen van het cordon sanitaire. Dat heeft niet alleen te maken met de linkse koers van de huidige VLD, maar ook met het scheeftrekken van het hele werkklimaat in dit kunstmatige land. Zopas werd nog een nieuwe CAO afgesloten voor het hele land, wat absurd is daar iedereen weet dat de productiviteit in Wallonië een stuk lager ligt, waardoor daar voor de werkgevers alles duurder wordt. Een tijdje geleden verschenen er enkele artikelen in de Vlaamse kranten waarin gesteld werd dat de Walen niét lui zijn zoals in Vlaanderen wel eens beweerd wordt. Wel, dan zou kunnen, maar uit een recente studie van de Unie van Waalse ondernemingen (UWE) blijkt nu dat de gemiddelde Waals arbeider één dag op vier afwezig is! Dit betekent dat alles wat in Wallonië geproduceerd en gepresteerd wordt, in theorie althans, 25% duurder wordt... Al blijft België het land van de hopeloze zaken, toch is het positief dat ook het groot kapitaal, altijd één der steunpilaren van dit land, stilaan begint in te zien dat het er zelf ook geld aan het verliezen is.
In Parijs loopt op dit ogenblik een proces tegen het satirische blad Charlie Hebdo, omdat het de beruchte Mohammed cartoons had overgenomen van het Deense blad dat daarmee begonnen was. Het proces wordt ingespannen door drie moslimverenigingen en het blad wordt gesteund door al wie in Frankrijk bekommerd is om de vrije meningsuiting, tot presidentskandidaat Sarkozy toe. Ook bij ons zijn er mensen die aanstoot nemen aan cartoons. In het Laatste Nieuws verschenen al enkele jaren de spotprenten van cartoonist Meynen, die bijna elke dag Verhofstadt op de korrel nam en goeroe Slangen uitbeeldde als een echte slang. Welnu, sinds enkele weken zijn die cartoons verdwenen. In het vooruitzicht van de verkiezingen heeft de VLD, wier campagne geleid wordt door die Slangen, geoordeeld dat er met hem en Verhofstadt niet meer mag gelachen worden. Slangen is dan ook een achtenswaardig man die dank zij een "verjaring" ontsnapt is aan een veroordeling wegens actieve corruptie, schriftvervalsing en misbruik van vertrouwen... De campagne van de VLD, of hoe die partij zondag ook zal heten, begint trouwens stilletjesaan op paniekvoetbal te gelijken. Zo heeft het campagneteam beslist dat de huidige VLD-parlementsleden alleen als effectieven op de verkieslijsten zullen komen te staan. Velen van hen, bijna uitsluitend mannen, hadden hun postje gekregen als opvolger als gevolg van het weinig democratische systeem dat op alle lijsten dezelfde politici staan die, na verkozen te zijn, hun mandaat niet opnamen. De opvolgers op de lijsten van 10 juni zouden allemaal nieuwelingen zijn (volgens Derk-Jan Eppink "nieuwe maîtresses" of "onderleggertjes"!). Door het feit dat er ook besloten is tot "rits"lijsten waarbij afwisselend een man en een vrouw op de lijsten zullen komen, wordt de kans tot herkozen te worden voor de huidige mannelijke opvolgers wel erg klein, zeker als men er van uit kan gaan dat de partij achteruit zal gaan. Het zijn trouwens niet alleen de opvolgers die haartjepluk doen. Voor de eerste plaats op de kamerlijst is er een krachtmeting Decroo-De Gucht aan de gang. Degene die verliest zal dan pas op de derde plaats komen te staan in Oost-Vlaanderen, geen echt drama, wel een beschadiging van het grote ego van beide kemphanen. Het wordt dus nog spannend bij de SP.a-blauw of hoe de partij straks ook moge heten. Die naamverwisseling, vier maanden vóór de verkiezingen is trouwens al even dom. Deze vaststelling komt niet van mij, maar van Wim Schamp, campagneleider (als ik me niet vergis) van Dedecker en collega P.R.-man van Slangen, die hij dus genoegzaam zal kennen. Van een slangenkuil gesproken!
Jean-Luc Dehaene is vorige week nog eens in het nieuws geweest, ditmaal n.a.v. de zgz "monumentenslag", waarbij per provincie telkens drie projecten naar voor worden geschoven en waarbij de mensen er dan één ervan kunnen uitverkiezen voor staatssteun bij restauratie. Een beetje een rare geschiedenis, maar tegenwoordig blijkt dat men alleen nog iets kan beslissen via televoting en sms-jes. Men zou het directe democratie kunnen noemen al is dat ook niet juist. Bij dergelijke wedstrijden sluiten men nl een deel van de bevolking uit, meestal de armsten en de ouderen die daaraan doorgaans niet meedoen.Een echte vorm van rechtstreeks democratie zou zijn dat men het volk de hele tijd door de kans gaf over alles en nog wat een referendum te organiseren, maar dat blijkt in ons land wel wat teveel gevraagd. We worden verondersteld de democratie te steunen door éénmaal in vier jaar te gaan stemmen en de winnende ploeg dan voor de hele regeerperiode een soort carte blanche te geven. Er blijken tegenwoordig veel soorten democratie te bestaan. Om op Dehaene terug te komen, die liet zich dus in een soort gevangenisplunje voor 24 uur opsluiten in een oude gevangenis als stunt om dat gebouw te kunnen laten genieten van een mogelijke renovatiepremie. Populisme op zijn best, iets waarin de vroeger premier altijd goed geweest is. Denk maar aan zijn Amerika-reis ("let de beast go") en zijn vakanties op Sardinië waar hij als een soort kampeerder tussen de internationale jet set zat. In dat soort populistische spelletje is de ex-Bruggenaar altijd sterk geweest en blijkbaar slaat dat bij een deel van de bevolking nog steeds aan. In een interview in Knack, nota bene afgenomen door niemand minder dan Jos Gijsels, ex-secretaris van Agalev en uitvinder van het cordon sanitaire, heeft Dehaene ook verteld dat, mocht hij ooit terugkeren naar de nationale politiek, hij ditmaal voor "een" socialistische partij zou kiezen. Dat kan dus SP.a-rood zijn, maar ook Groen! of PvdA, misschien zelfs SP.a-blauw die nu ook progressief en "open" is. Voor een voormalig christen-democratische premier is dat toch maar een afgang. Misschien heeft e.e.a. te maken met het kelderen van "zijn" Europese grondwet of met de pandoering die zijn gemeentelijke coalitie in Vilvoorde van het VB gekregen, heeft bij de gemeenteraadsverkiezingen. Waarschijnlijk is hij onderhuids altijd een linkse geweest. Vergeet niet dat Dehaene tenslotte uit het ACV is voortgekomen. Koning Boudewijn had het indertijd ook niet zo voor de "loodgieter", die hij tenslotte toch als premier diende te aanvaarden omdat bleek dat hij de enige was die nog aan het Belgisch politieke kluwen aan uit kon. Eens aan het bewind werd Dehaene bekend voor zijn stelling dat hij de problemen pas aanpakte als ze zich voordeden. Meestal gebeurde dat door het verhogen van de belastingen. Op die manier loodste hij België wel de eurozone in alhoewel het land daar eigenlijk geen recht op had wegens de te hoge staatsschuld (Iets wat onder Verhofstadt nog steeds zo gebleven is).
Hopelijk krijgt Dehaene geen tweede kans om nog eens ons politiek landschap te komen teisteren. Zó dom zullen ze nu bij de CD&V ook wel niet zijn, zeker niet na het interview met Gijsels. En de linkse partijbonzen houden teveel van de postjes om die zomaar weg te geven aan een trekpaard op de terugtocht.
De VLD is al langer een krabbenmand en dat schijnt alleen maar erger te worden. Wat wil men daar eigenlijk: alles en nog wat? Het is goed aan te zien dat er daar niet meer aan (serieuze) politiek wordt gedaan, alleen nog aan marketing en public relations. Daarmee hoort de partij feitelijk meer thuis bij de reclameblokken en minder in de politiek. Het is duidelijk dat reclameman Slangen er nu de lakens uitdeelt. Eerst werd de partij progressief. Wat dat juist betekende is nog altijd niet duidelijk en zal dat ook niet worden zolang we dat van waterval Bart Somers moeten vernemen. Door zijn steeds maar aanhoudend geouwehoer komt de man hoegenaamd niets, maar dan ook niets geloofwaardig over. Het is soms om hoofdpijn van te krijgen. Nu gaat de partij, of beter: het kartel, van naam veranderen. Het zou VLD worden en, dan nog iets erbij. Vivant wordt afgevoerd nadat gebleken is dat het soort eenmanspartijtje van Duchâtelet feitelijk niets meer voorstelde. Officieel zou men enkele punten van Vivant overnemen, maar in de praktijk zal daarvan weinig in huis komen. Ziet ge de VLD en wat daar nog achter komt, straks uitpakken met een verhoging van de BTW of iets dergelijks? Nee, toch? Van een andere stelling van Duchâtelet, nl dat het zilverfonds een leugen is, hebben we al langer niets meer gehoord en zal dat zo wel blijven. De liberalen noemen zich van nu af "flamingante Belgen". Wat moeten we ons daarbij voorstellen? Iets à la Hugo Schiltz? Dat zou kunnen, want het was de groenlinkse Vankrunkelsven, ex-volksunie en ex-forum voorzitter, die de studiedag van 3 februari mocht voorbereiden. Hierbij ook even aanstippen dat de partij definitief afstapt van haar keuze van het confederaal model, goedgekeurd op het VLD-congres van november 2002. De partij wordt dus minder Vlaams en meer Belgisch. Tenslotte nog dit: de VLD, zegt "his master's voice", is pro. De CD&V is contra. Nu ben ik geen fan van Leterme en Co, maar dat zijn partij contra zou zijn, is de logica zelf. Daarvoor zit ze in de oppositie. Zoals men het in de U.K. zegt: "the task of the opposition is to oppose". Volgens Somers zouden de Vlamingen "hoera, driewerf hoera!" moeten roepen voor, ja voor wat eigenlijk? Met welke nieuwe naam de VLD naar de verkiezingen van juni gaat, is nog niet bekend, maar voor mij mag het gerust terug PVV worden (Pest Voor Vlaanderen). Ik zou zeggen: TE MIJDEN!
Er is nog maar eens een communautaire rel en deze keer zelfs binnen de paarse meerderheid. Aanleiding hiertoe is het voorstel van de Waalse partijen, de MR op kop, om koning Albert een bezoek te laten brengen aan de zgn "Democratische Republiek Kongo". Officieel is dat land nu echt democratisch, met een wettelijk verkozen president en parlement, maar dat is alleen maar waar op papier. In werkelijkheid wordt er weer hier en daar flink gevochten en gaat de tweestrijd Kabila-Bemba zelfs hier in België verder. Dat bleek nog pas dezer dagen toen mensen met een visum uitgereikt bij de Kongolese consul in Antwerpen niet het vliegtuig richting Kinshasa op mochten. Dat consulaat in Antwerpen blijkt nl van de Bemba strekking te zijn, terwijl de ambassade in Brussel aan de kant staat van Joseph Kabila. De hele opzet van het bezoek van Albert II aan Kongo is een voorwendsel om opnieuw hopen geld te gaan storten in een zoveelste Kongolees avontuur. De motor achter deze actie is Louis Michel, nog steeds officieel Europees commissaris maar in werkelijkheid bezig aan een opwarming om terug te keren in de Belgische politiek. Zijn partijgenoot Dedecker wil zelfs de huidige steun van België aan de regering Kabila verdubbelen van 75 naar 150 miljoen euro. De PS houdt zich officieel wel gedeisd, maar heeft ondertussen wel al een luxueus kantoor geopend in de Kongolese hoofdstad, waarbij ook al weer met geld gesjoemeld blijkt te zijn waarbij de stilaan beruchte Van Cau weer genoemd wordt. De reis van Albert II gaat voorlopig niet door omdat de SP.a dwars is gaan liggen. Ik ben helemaal niet socio minded, maar voor één keer blijkt deze partij dan toch een gezonde reflex te hebben. Er is nl geen enkele garantie dat het geld, dat we in dat immense land gaan pompen, goed zal gebruikt worden. België heeft zich vroeger al "zwart" betaald aan Mobutu, heeft zijn deel bijgedragen van de 400 miljoen euro die de verkiezingen daar gekost hebben én heeft een schuld van nog eens 400 miljoen kwijtgescholden. Samen met de 75 miljoen die het land van ons al weer krijgt, zou dat voorlopig even voldoende moeten zijn. Het is nu aan Kabila en zijn zestig (60!) koppen tellende regering om eerst eens te laten zien dat ze ergens enigszins zal werken. N.B. : minister van landbouw én vice-premier is een zoon van ... Mobutu! Moet de Kongolese bevolking dan niet geholpen worden? Toch wel, maar - voorlopig althans - niet door nog een keer de zakken te gaan vullen van een regering die ons vertrouwen nog moet verdienen. Er zijn in Kongo nog genoeg organisaties werkzaam die met minder geld veel meer kunnen bereiken dan alle plaatselijke ministers en staatssecretarissen samen. Hoe gaat de grote blauwe verzoener dát oplossen?
Nadat hij gedurende bijna acht jaar alle communautaire problemen heeft laten verkommeren, voelt Verhofstadt zich nu opeens geroepen om toch weer een staatshervorming door te voeren. Weet ge nog, tijdens Verhofstadt I, het forum waarop alle communautaire problemen zouden besproken worden en waarvan Patrick Vankrunkelsven voorzitter werd. Dat forum heeft nooit één dag vergaderd. De hervorming die Verhofstadt nu zogezegd zou willen doorvoeren (en dan nog ná de volgende verkiezingen), is er één "à la Verhofstadt", t.t.z. met als enige begunstigde diezelfde Verhofstadt. Hij werpt zich nu op als de grote verzoener van de gemeenschappen, de man van de gouden middenweg tussen het Vlaamse kartel en het Waalse front. De Walen hebben al meteen laten weten er niets voor te voelen en de Vlamingen geloven Verhofstadt al helemaal niet meer. Voor Vlaanderen zit in heel die redenering van Verhofstadt (waarschijnlijk uitgewerkt samen met goeroe Slangen) geen enkel voordeel. Om te beginnen verloochent hij de resoluties van het Vlaamse parlement, resoluties die indertijd ook mede ondertekend werden door de VLD, Verhofstadt's eigen partij (gezondheids- en gezinsbeleid, werkgelegenheid, telecomunicatie, het spoor, ontwikkelingssamenwerking en economie). Verder lijken zijn plannen eerder een kopie van de "omgekeerde hervorming" zoals Di Rupo al eens heeft laten verstaan en is de kans groot dat de gewesten eerder minder dan meer bevoegdheden zullen krijgen. Wat helemaal bij de beesten af is, is het idee om te komen tot een paritaire senaat waarin evenveel francofonen als Vlamingen zouden zetelen en waarbij deze laatsten dan nog maar eens, voor de zoveelste keer, geminoriseerd en dus gediscrimineerd zullen worden. Als er met die senaat iéts moet gebeuren, dan is het dat ze zou moeten worden afgeschaft. Dat zou nog eens een besparing opleveren! Andere ideeën van het geniale gemeenteraadslid van Gent zijn o.m. wat hij de "voldoende middelen" voor het Brussels gewest noemt, m.a.w. nóg meer geld vanuit Vlaanderen voor die veredelde gemeenteraad die ons minacht én een federale kieskring, waardoor Vlamingen en francofonen op lijsten in heel België kunnen kiezen. Dit laatste zou alleen mogelijk zijn als eerst het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde wordt gesplitst, maar blijft zelfs dan nog te verwerpen omdat het in feite een terugtocht is naar het Belgique de papa en de federalisering van dit land terugdraait. Kortom: als de (blauwe) vos de passie preekt, (Vlaamse) boer let op uw ganzen. De enige optie die Verhofstadt heeft is zelf opnieuw eerste minister te kunnen worden. Daaraan wordt bij hem en zijn partij alles ondergeschikt gemaakt. Uit ervaring weten we dat hij zijn ziel dan weer zal verkopen aan de PS en dat Vlaanderen opnieuw de dupe zal worden. Ik blijf er dan ook bij, dat we beter helemaal geen staatshervorming krijgen, tenzij men vooraf bereid is België op zijn minst te confederaliseren.
De klimaatsconferentie van de Verenigde Naties heeft dus bevestigd dat de aarde blijft opwarmen, wat de meesten onder ons al wisten én dat het grotendeels de schuld is van de mens zelf. Dat kan ook wel zo zijn, alhoewel iedereen het daarmee nog niet eens is.
Of het nu zo is als die conferentie heeft laten uitschijnen of niet, het zal zeker geen kwaad kunnen als we een beetje zuiniger met alles omspringen. Om de opwarming tegen te gaan, hoe miniem ook, moeten er echter maatregelen getroffen worden en daarover bestaat nog de grootste verwarring. Om te beginnen kan zo'n aanpak tot verbetering van het broeikaseffect alleen maar succes hebben, als de hele wereld daaraan meedoet en zeker de hoofdrolspelers. Op dit ogenblik is dat niet het geval. De U.S.A. hebben zelfs het verdrag van Kyoto niet eens ondertekend en China start ongeveer elke week een nieuwe steenkoolcentrale op (men spreekt van een nieuwe elke vijf dagen en dit gedurende nog vijf jaar!). Zonder de grootmachten en de grote opkomende economische machten is het onbegonnen werk onze eigen mensen met schuldgevoelens op te zadelen, zo precies alsof wij de schuld van alles zijn. Laat Al Gore eerst maar eens beginnen in zijn eigen land.
Er zal in elk geval veel meer moeten geïnvesteerd worden in herwinbare energie zoals zonnelicht, bio-brandstof, wind en water, maar dat vraagt tijd. Momenteel bedraagt het aandeel van dat alternatief in ons land amper 2% en zit België in de staart van het peloton voor wat investeringen in windmolens betreft. Alleen Finland en Luxemburg doen het slechter. Luxemburg omdat het zo klein is en men er straks alleen nog de windmolens zou zien, Finland omdat het blijft geloven in kernenergie, een trend die ook overheerst in de meeste nieuwe E.U. lidstaten. En daarmee zijn we bij het Belgisch twistpunt beland: de kernenergie. In afwachting dat de herwinbare energie rond 2020 tot ± 20% van onze totale capaciteit zou geraken, kunnen we het gewoon niet waarmaken zonder kernenergie, die op dit ogenblik voor 58% van onze stroombevoorrading zorgt. De rode en groene partijen, die ijveren voor het stilleggen van onze kerncentrales vanaf 2015, hebben geen alternatief dat ervoor zou zorgen onze behoeften te dekken, tenzij we terug gaan naar de middeleeuwen. De vraag naar energie stijgt nog steeds (vorig jaar in ons land met 2,9%). Bij het verder ontwikkelen van bio-brandstof komt er trouwens nog een ander probleem boven water: in heel wat landen wordt die brandstof al gedeeltelijk gewonnen uit voedingsgewassen, waardoor deze producten serieus duurder zouden kunnen worden. Een voorbeeld daarvan waren de recente onlusten en betogingen in Mexico waar het basisvoedsel, de tortilla die gemaakt wordt uit maïs, in enkele jaren tienmaal duurder is geworden omdat een deel van de maïsoogst wordt verwerkt tot bio-brandstof...
Kernenergie (voor stroom) en waterstof (voor voertuigen) zijn dan ook de enige korte termijn opties. Als daarvan geen verder gebruik wordt gemaakt, halen we zelfs de Kyoto normen niet, normen waarvan nu blijkt dat ze absoluut onvoldoende zijn.
Het rommelt in het Belgisch leger en nog geen klein beetje. Er lopen daar momenteel zeven (7!) verschillende onderzoeken naar misbruiken van overheidsmiddelen en daarbij is het fameuze marine proces met prins Laurent als getuige dan niet eens meegeteld. Zelfs bij de nieuwe gecentraliseerde aankoopdienst schijnen er al militairen te zijn die hun handen niet van de poen konden afhouden. En er is nog meer.Het is al lang geweten dat de top van het Belgische leger een vriendenclub Flahaut is geworden. Deze dikgevreten salonsocialist ( hij heeft niet voor niks die dubbele kin) zetelt reeds bijna acht jaar als minister van landsverdediging, een contradictio in terminis voor een marxist, en heeft daarvan gebruik gemaakt om bijna alle top jobs te bemannen met persoonlijke vrienden en medewerkers. De enige twee plaatsen die nog aan Vlamingen voorbehouden bleven waren die van de Marine en die van stafchef, de grote baas dus. Die laatste job wordt voorlopig nog uitgeoefend door August Van Daele, maar die gaat er binnenkort mee stoppen. Het is nu al zo goed als zeker dat zijn opvolger ofwel de huidige kabinetschef van Flauhaut wordt ofwel een zekere Jacques De Winter, ook al van PS signatuur. Eventuele Vlaamse kandidaten maken geen schijn van kans.
Flauhaut heeft het, vooral na 9/11, regelmaat aan de stok gehad met de Amerikanen, in de eerste plaats met Donald Rumsfeld. Die heeft ooit eens gezegd dat het Belgische leger alleen maar goed was voor de werkgelegenheid. Rumsfeld krijgt daarover nu gelijk van niemand minder dan de aftredende stafchef van ons leger. Van Daele zegt nl dat ons leger een paar duizend man teveel heeft. Dit kan raar lijken op een ogenblik dat er bij datzelfde leger honderden vacatures zijn. Deze laatsten zijn er echter voor voornamelijk IT-specialisten en jong bloed, terwijl het leger met duizenden anciens zit waar het liever vanaf zou willen. Van het Belgische militaire budget (van 2,7 miljard euro) gaat nog steeds twee derden naar personeelskosten. Er is nog een ander heikel punt binnen dat leger. Er zouden tien nieuwe NH90 helikopters moeten worden aangekocht. Dat werd reeds beslist in juni 2005. Omdat die nieuwe machines ook op de pas aangekochte fregatten moeten kunnen landen, ligt het kostenplaatje al op 350 miljoen euro. Dat is 50 miljoen meer dan eerst was geraamd. De socialisten willen dat nu alleen maar goedkeuren als eerst de opvolging van Van Daele is "geregeld". M.a.w. het gaat bij de socio's weer eens om de postjes en niets anders dan de postjes. "La gauche caviar"!
Een koppel uit Limburg op uitstap in de Ardennen beleefde vorige week een weinig verheffend avontuur. Toen ze terug bij hun auto kwamen, bleek dat iemand er in grote letters "Flamant" op geschilderd had. Flamant met een "t" op het einde, niet met een "d", zodat men ervan kan uitgaan dat het geen grote intellectueel was die het kladwerk had "verzorgd" (Flamant, met een "t" dus, betekent flammingo). De onfortuinlijke toeristen zijn met hun beschilderde wagen terug naar huis gereden. Onderweg maakten ze het mee dat ze hier en daar werden uitgelachen. Een groep van 12 investeerders uit Kortrijk maakt op dit ogenblik iets veel ernstigers mee. Ze heeft zo'n 25 miljoen euro geïnvesteerd in het ombouwen van een oud klooster tot een hotel in Dinant. Dat hotel zou in mei van dit jaar moeten openen, maar tot op heden is er geen bruikbare toegangsweg, geen riolering, alleen putwater en onvoldoende stroom en gasleidingen. Volgens de nieuwe, liberale burgemeester van Dinant blokkeert PS minister Courard het project om politieke redenen, waarschijnlijk omdat het Waals gewest onder zijn voorganger, Charles Michel (liberaal) de zaak gesubsidieerd had. De ombouw van het klooster tot een hotel was maar een eerste stap in een plan van drie waarmee "La Merveilleuse", de naam van de investeringsgroep, zich bezig hield. Als de zaak geblokkeerd blijft, komt er geen tweede noch derde fase, ziet Dinant een miljoeneninvestering aan haar neus voorbij gaan en komen ook de voorziene 50 nieuwe jobs in het gedrang.
Ook een tweede project van Vlamingen in Dinant, ditmaal een verkaveling van 73 hectare, ontwikkeld door een groep uit Wenduine, dreigt vast te lopen. In dit geval dreigen de Vlamingen ermee naar de rechter te stappen.
De twee laatste zaken doen me denken aan die andere Vlaamse groep, die enkele jaren geleden in de Oostkantons een skipiste oprichtte en daarbij sneeuwkanonnen installeerde voor de dagen dat het koud genoeg zou zijn maar er geen of te weinig sneeuw zou liggen. Meteen kreeg ze de plaatselijke buurt tegen zich. Hoe het verder verlopen is, weet ik zelf ook niet. Deze investeerders hebben bovendien nog de pech dat het weer hen ook niet mee zit.
Wie de Ardennen een beetje kent, weet dat heel wat Vlamingen daar geïnvesteerd hebben en er tevens zorgen voor een flink pak werkgelegenheid. Ook een groot gedeelte van het cliënteel is er Vlaams. Ikzelf herinner me nog dat we vorig jaar in Houffalize een moderne café binnen stapten. De zaak zat bijna vol met gasten. Op één man na, die aan de toog hing, waren het allemaal Vlamingen. Kortom, Di Rupo mag nog zo hard van zijn toren blazen als hij wil, als dit de nieuwe trend wordt dan mag Wallonië het helemaal vergeten.
Ook Wallonië heeft zijn cordon sanitaire. Net als in Vlaanderen gaat het tegen een rechtse partij, in dit geval het Front National (FN), kopie van het Franse model van Le Pen. De partij wordt doodgezwegen in de Waalse media, inbegrepen de elf regionale zenders. Hoe erg het er aan toe gaat, werd deze week nog eens duidelijk bij de "State of the Union" van opperhoofd Di Rupo in het Waalse parlement. Het was de bedoeling dat de speech van de man met het strikje en de hele bedoening er rond gisteren, woensdag, rechtstreeks zou worden uitgezonden en dat het in totaal zo'n drie uur zou duren. Kostprijs 12.000 euro, maar dat is geen probleem voor een regio die jaarlijks twaalf miljard extra's krijgt. Toch ging het feest niet door. De reden was, dat bij een live-uitzending ook de oppositie aan het woord kan komen en men dus het risico liep dat de twee (2!) vertegenwoordigers van het FN er hun gedacht eens zouden mogen zeggen. Dat risico wilden de Waalse "democraten" niet lopen en dus had men dan liever geen rechtstreekse uitzending. Volgens de woordvoerster van Di Rupo was de reden dat die twee "debiele" uitspraken hadden kunnen doen. Als dat waar is, dan zijn de zelfbenoemde Waalse democraten dommeriken, want ze geven de oppositie de kans niet zichzelf belachelijk te maken. De waarheid is heel anders. Als er in het Waalse land één partij is waarrond men een cordon zou moeten aanleggen, dan is dat de Parti Scandaleux van Di Rupo zelf. Met zo'n veertigtal wegens fraude en diefstal aangeklaagde partijgenoten, de meeste dan nog in zijn eigen Henegouwen, is de PS een schande voor al wat democratisch zou moeten zijn. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen heeft de partij hier en daar al flinke klappen gekregen en de schrik zit er diep in dat het op 10 juni wel eens erger zou kunnen worden. Het FN heeft trouwens met die niet-uitzending een flinke brok reclame gekregen, zoals ze die trouwens ook al had gehad toen ze bij de gemeenteraadsverkiezingen het nummer "1" trok en daarna onder dat nummer niet mee mocht doen. Zogezegd omdat er bij de indiening e.e.a. vergeten was. Net zoals bij de hetze tegen het VB in Vlaanderen zijn dat allemaal zaken die contraproductief werken en die ermee voor zullen zorgen dat rechts ook in Wallonië verder zal oprukken. De hoera-speech van Di Rupo werd trouwens ook nog gecounterd door een zoveelste boek van Alain Destexhe, Waals senator voor het MR en vroegere topman van Artsen Zonder Grenzen, waarin nog eens wordt aangegeven dat het met Wallonië niét goed gaat. Ondanks de miljardentransfers uit Vlaanderen, het zgz "Marshal Plan" en het feit dat de regio al sinds dertien jaar hopen geld krijgt van Europa, blijft Wallonië ter plaatse trappelen. Daar waar de economie in 2006 in bijna heel Europa voor een lichte heropleving zorgde en overal voor meer werkgelegenheid heeft gezorgd, blijft het aantal werklozen in Wallonië zo goed als stabiel. Officieel waren er in 2006 1.000 werklozen minder, maar het kan goed zijn dat het om jobs bij de overheid gaat. 40% van de Walen leeft op e.o.a. manier van de staat, dat is 15% boven het Europese gemiddelde. Het drama, ook voor ons Vlamingen, is dat deze PS, die het eigen gewest niet eens fatsoenlijk kan besturen, het lef heeft om heel België de les te spellen en dat Di Rupo nog serieus genomen wordt op de koop toe...
Minister Kris Peeters is een bezige bij. Ge kunt feitelijk aan de man zien dat hij geen echte politieker is, maar eerder een technocraat. Hij probeert wel degelijk aan alles wat te doen zonder zich daarbij telkens af te vragen of dit wel electoraal voordeel opbrengt. Jammer genoeg is hij de uitzondering die de regel bevestigt: de rest zijn politiekers die alleen maar bezig zijn met de volgende verkiezing en niet met de verdere toekomst. Een laatste voorstel van Peeters is het vrachtverkeer ertoe aan te zetten meer 's avonds en 's nachts te rijden. Op die manier wil hij een deel van de vrachtwagens uit de spitsuren zien verdwijnen. Hij houdt het ook deze keer niet bij woorden en heeft ondertussen reeds twee proefprojecten opgestart, een in de haven van Zeebrugge en een in Antwerpen. Het blijkt nl dat in onze havens de schepen slechts gelost worden tot 15.00 uur. De dokwerkers zijn gewonnen voor deze maatregel want het blijkt nu dat er onder hen een grote werkloosheid zou zijn. Leg dat maar eens uit bij de steeds groeiende tonnage die in onze havens verhandeld wordt. Waarschijnlijk heeft het te maken met het containervervoer dat veel minder mankracht vergt. Lossen tot 22.00 uur betekent wel dat die vrachtwagens laat in de avond vanuit de havens vertrekken en dan dikwijls nog honderden kilometer moeten rijden. Nachtwerk dus en de vraag of het er allemaal weg veiliger op zal worden. Toevallig heb ik ook 22 jaar op een 24 uurservice gewerkt voor vrachtwagens en autobussen. De laatste vijf jaar was er daar al een verhoogde nachtactiviteit, ook bv door vrachtwagens die moeten laden en lossen bij grootmarkten en zich ook niet kunnen veroorloven in de file te staan. Nachtwerk blijft echter een roofbouw op het lichaam. Ikzelf had nogal wat last van een tendens naar lage bloeddruk. Toen ik tenslotte stopte met mijn nachtdiensten verdween dat probleem. En ik zat dan nog maar op een bureau. Even in slaap vallen mocht daar feitelijk ook niet, maar zorgde niet voor drama's. Dat gebeurt wel op de weg zoals we pas nog hebben meegemaakt met de touringcar van Lauwers bij Würzburg. Enkele seconden indommelen kan voor een catastrofe zorgen. 's Nachts rijden met een bus blijft levensgevaarlijk; ik heb er e.e.a. bij meegemaakt. Misschien is er een oplossing om het in slaap vallen van een buschauffeur te voorkomen. Een van de passagiers zou om beurten vooraan bij de chauffeur moeten gaan zitten. Op die manier heeft de man een afleiding en kan de "bijrijder" eventueel tijdig problemen merken en er iets aan doen. Het lijkt mij een suggestie die de moeite waard is uitgetest te worden.
Het voorbije weekeinde heeft de SP.a een ideologisch congres gehouden en daar heeft voorzitter Vande Lanotte enkele merkwaardige dingen gezegd. Vooreerst wil de professor dat het allemaal beter moet worden. Dat wil iedereen, alleen klinkt dat hypocriet uit de mond van een partijvoorzitter wiens partij de laatste achttien jaar ononderbroken mee aan de macht was. Als het nu beter moet worden, dan was het dus niet goed genoeg en had zijn partij er tijdens heel die bewindsperiode iets aan moeten doen. Dat is hetzelfde verhaal als dat van Verhofstadt die acht jaar niets heeft gedaan aan de communautaire problemen en er nu over wil gaan onderhandelen (ná de verkiezingen dan nog). Dan vindt dezelfde geleerde man dat er voor zijn partij ook arbeiders mee in het parlement moeten. De SP.a heette vroeger ooit de "werkliedenpartij". Ze zijn dus ver afgedwaald door alle postjes te laten innemen door hooggeleerden (zoals hijzelf o.m.). Als resultaat van deze klasse van "denk links, leef rechts" die er bovendien een sport van gemaakt heeft ook buiten het parlement allerlei lucratieve postjes in te palmen, zijn de arbeiders inderdaad uit de partij vertrokken. Zelfs voor wie nog een lidkaart heeft van de partij of de rode vakbond, is het de dag van vandaag helemaal niet meer evident dat hij voor de SP.a stemt. De werkende mensen zijn vertrokken naar het Vlaams Belang of naar de PvdA, het vroegere AMADA of zullen misschien aansluiten bij de nieuwe CAP-beweging van Jef Sleeckx ("fatsoenlijk links" zullen we dat maar noemen). Vande Lanotte wil nu naar een EMADA ("Enige Macht Aan De Arbeiders"). De plaats van de Vlaamse arbeiders is bij de SP.a intussen ingenomen door het nieuwe proletariaat van allochtonen. Die hebben, dank zij de vreemdelingenstemwet, in enkele steden bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen mee het verschil gemaakt, maar kunnen op 10 juni niet meedoen als ze geen Belgische nationaliteit hebben. Voorts willen de roden groener worden dan de groenen. Om dat te bereiken werd op het congres ook de beschermeling van de kleine Tobback, la signora Guidone, ingeschakeld. Om nog eens te komen herhalen dat we het in de toekomst van de windmolens en de zonnepanelen zullen moeten hebben. En dat juist op het ogenblik dat bekend werd dat het stroomverbruik in ons land vorig jaar nog maar eens met 2,9% gestegen was. Alsof dat nog niet erg genoeg was, kwam er het bericht uit Duitsland dat uitgerekend de socialisten daar niet akkoord gaan om er de laatste steenkoolmijnen te sluiten, waardoor ook dat land het behalen van zijn Kyotonormen mag vergeten. Het resultaat van dat alles is dat we het in de nabije toekomst zonder kernenergie nooit zullen "rooien" (doordenkertje). Wat op dat ideologisch congres van de SP.a volledig ontbrak was enige discussie over Vlaanderen, blijkbaar voor onze socialisten irrelevant. Zij volgen gedwee de richtlijnen van de Parti Scandaleux die, volgens dezelfde Vande Lanotte, het probleem van Brussel-Halle/Vilvoorde maar moet oplossen (niet, dus). Et pour les flamins la même chose!
Er is de laatste weken in de "politiek-correcte" pers nogal wat te doen geweest omtrent zgz meningsverschillen binnen de top van het Vlaams Belang. Die waren er inderdaad, maar dat hoeft daarom niet negatief te zijn. In een democratische partij - en dat is het VB - anders mocht ze aan de verkiezingen niet deelnemen - mogen er rustig meningsverschillen zijn, op voorwaarde dat die onderling worden uitgepraat. Dat laatste blijkt ondertussen gebeurd te zijn, zodat de partij zich verder kan uitleven naar de zoveelste verkiezingsoverwinning. Bij verkiezingen moet men geen appelen met citroenen vergelijken, dus geen gemeenteraadsverkiezingen met federale en geen federale met regionale. Dat is een tactiek van verliezers ná de verkiezingsuitslag. Als men dus de komende federale verkiezingen zal vergelijken met de vorige, deze van 2003, dan zal het VB gegarandeerd een serieuze winst maken. Toen haalde de partij nl 18%. Het jaar daarop haalde ze zelfs 24% bij de regionale stembusslag. Dat betekent dat, mochten de kiezers van 2004 opnieuw voor het VB stemmen, er nu een potentieel van 24% in zit. Vergeten we trouwens niet dat het VB bij de laatste verkiezingen voor de gemeenteraden haar aantal raadsleden bijna verdubbelde ( van 459 tot 809) terwijl haar aantal provincieraadszetels van 54 naar 88 sprong. De politiek-correcten die het constant blijven hebben over een "overwinningsnederlaag" (ge moet het maar kunnen uitleggen!) staren zich blind op een kleine teruggang in Gent en de verkiezingsoverwinning van Janssens in Antwerpen, die ten koste van zijn eigen coalitiegenoten ging en niét van het Vlaams Belang. Nog op te merken is dat bij de verkiezingen van 10 juni a.s. de vreemdelingen niét mee mogen stemmen, wat het aantal linkse stemmen gevoelig zou kunnen doen dalen. Tenslotte is er nog Dedecker. Het Vlaams Belang zou er, mijns inziens, best aan doen die optie niét meer te lichten. De man mag dat populair zijn, hij is gewoon niet te vatten en zou best zijn eigen ding doen zelf doen. Dedecker is een rechtse Vlaming, maar geen Vlaamsgezinde; dat is niet hetzelfde. De hele (al dan niet vermeende) fraudezaak bij het wielrennen kan er voor zorgen dat heel wat wielerliefhebbers (en die zijn er nogal wat in Vlaanderen) Jean-Marie afvallen. Tegelijkertijd ontneemt zo men de politieke concurrentie, die nu al een vuile verkiezingsslag voorbereidt, een bijkomend argument om de Vlaamse beweging in het algemeen en het VB in het bijzonder zwart te maken.
De nieuwjaarsrecepties zijn voorbij. Iedereen heeft zijn woordje kunnen zeggen. Veel zal daarvan niet blijven plakken, tenzij die van de koninklijke receptie waarop Philippe de taaie nog eens voor vuurwerk heeft gezorgd. Ondertussen maken de politieke partijen zich klaar voor de stembusslag van 10 juni en is de beloftenlitanie al begonnen. Dat is altijd zo geweest en zal deze keer niet anders zijn: morgen scheert men gratis! Voor de oppositie is het vrij gemakkelijk. Zij heeft geen rekenschap te geven van het bestuur over de laatste vier jaar. Voor de meerderheid zit dat heel anders. Het is belachelijk Verhofstadt en Co nu te horen zeggen dat ze zich met de communautaire problemen zullen gaan bezig houden, terwijl ze er de laatste acht jaar niets, maar dan ook niets aan gedaan hebben. Hetzelfde geldt voor een heleboel wetten die wel gestemd zijn, maar die niet goed (genoeg) zijn en dus om de haverklap dienen te worden aangepast. Denk maar aan de verkeerswetten, de wapenwet, het jeugdsanctierecht, de wijzigingen aan de belastingswet en zo zijn er nog wel enkele. Van de belastingvermindering, dé dada van de VLD, hebben de meeste landgenoten weinig gezien omdat die meestal gecompenseerd werd door verhogingen op gemeentelijk en provinciaal niveau. Het enige waar paars zich over kan verheugen (maar dan ook alleen maar paars en gelijkgestemden) zijn de zgn "ethische" wetten: het goedkeuren van de euthanasie, het homohuwelijk, het adoptierecht voor holebi's, het vergemakkelijken van de scheidingen. Voor mensen met een Christelijke achtergrond - en die zijn er nog veel in Vlaanderen - is daar weinig verheugends aan. Evenmin als aan de wet die vreemdelingen stemrecht heeft gegeven en de gemeenteraadsverkiezingen heeft vervalst. Op dit ogenblik leven er in België 22.000 mensen van een leefloon, hebben er 360.000 een achterstand bij het betalen van consumptiekrediet en slagen 67.000 er niet in hun hypothecaire leningen af te lossen. Ook daarvoor is paars mede verantwoordelijk. Dat bij deze grote aantallen, ook deze van de mensen die onder de armoedegrens leven, heel wat (al dan niet legale) allochtonen zijn, is mede het gevolg van de snel-Belg-wet, ook al een "verworvenheid" van de Verhofstadt regeringen. Zowel deze wet als die van de wet Lejeune werden nog versoepeld i.pl.v. verstrengd waardoor de leefbaarheid van onze samenleving er zeker niet beter op geworden is. Het is nu alleen nog wachten om te zien welke artikels van de grondwet in de vitrine zullen gesteld worden om (misschien) gewijzigd te worden. Stel u daar echter niet te veel van voor: big brother Rupetta is watching!
De Belgische luchtmacht beschikt over een onderdeel dat zorgt voor het vervoer van de koninklijke familie, de regering en "aanverwanten". Herman Decroo heeft het ooit "Air Flahaut" genoemd en die naam raakt het niet meer kwijt. Decroo heeft er weinig goede herinneringen aan. Het is de laatste jaren (dus onder Flahaut) zo'n beetje de regel geworden dat men ofwel met die vliegtuigen niet weg geraakt ofwel niet terug komt ofwel ergens enkele dagen moet wachten, wegens problemen met onderdelen die defect zijn geraakt. Decroo, die zgz nooit vakantie neemt maar het hele jaar door naar alle uithoeken van de wereld vliegt, heeft zo al eens vastgezeten in Afghanistan en Shangai. Louis Michel maakte het mee in centraal Afrika, Karel De Gucht kwam te laat aan in Tbilisi en zo zijn er nog wel enkele fait divers te vertellen. De laatste in de rij was het nieuwe Gentse gemeenteraadslid Verhofstadt die deze week met een Embraer van Air Flahaut naar Parijs werd gebracht, waar hij deelname aan de donorconferentie voor de wederopbouw van Libanon (Israël en de Hezbollah gooiden daar alles plat en wij mogen de schade betalen!). Toen de man, die Gent belangrijker vindt dan Moskou, terug wou vertrekken, bleek er een hydraulisch defect te zijn aan het toestel, waarschijnlijk als gevolg van een te harde landing (goede piloot!). Verhofstadt had geluk: een uur later kon hij toch vertrekken met een ander militair toestel dat uit Biarritz kwam en waarschijnlijk speciaal voor hem een omwegje maakte. Air Flahaut zal de volgende jaren waarschijnlijk regelmatig nog een andere belangrijke gast krijgen: Pierre Chevalier, zopas benoemd tot bijzondere gezant van de minister van Buitenlandse Zaken in het kader van het tijdelijke lidmaatschap van ons land van de veiligheidsraad van de UNO. Normaal kiest men daarvoor een diplomaat, maar bij paars kent men zijn vrienden die kunnen dat veel beter. Deze Chevalier, ex-socialist die bij de oprichting van de VLD liberaal werd en sindsdien grote vriend van Verhofstadt, werd reeds tweemaal gedwongen ontslag te nemen uit een regering, de eerste keer als minister van Handel, de tweede keer als staatssecretaris. Telkens ging het om beschuldigingen wegens niet correct omgaan met centen van anderen, om het beleefd te zeggen. Met de job die hij nu heeft krijgt Chevalier, die ook senator is (!), zo'n 2.000 euro extra voor "reiskosten". Als hij het goed aan boord legt en normaal Air Flauhaut neemt (en de vertragingen er bovenop bijneemt), zal hij meer overhouden dan aan zijn vroegere secretarisjob. Tenslotte nog dit: vóór deze nieuwe benoeming had Chevalier reeds een soortgelijke functie gehad bij De Gucht naar aanleiding van het voorzitterschap van België in de OVSE. De nieuwe job heeft hij tot einde 2008, alhoewel België slechts één jaar lid zal zijn van de UNO-veiligheidsraad. Erg zal dat wel niet zijn, want er wordt nu al gespeculeerd op een tri-partite na juni en in zo'n coalitie zou de nieuwe minister van Buitenlandse zaken wel eens ... Verhofstadt kunnen heten!
In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen had ik al eens de spot gedreven met Verhofstadt, nadat die zich ook kandidaat gesteld had voor een plaats in de Gentse gemeenteraad (In mijn blog "De Bedelpremier" van 28 september 2006). Later ben ik daar nog op teruggekomen om te zeggen dat het gewoon niet kon dat een minister, laat staan een premier, zijn eigen werk zou verwaarlozen om zich bezig te houden met gemeentepolitiek en tegelijkertijd daar een job ontnam aan andere kandidaten die zich waarschijnlijk veel beter voor die baan leenden. Mijn vermoeden is uitgekomen maar dan wel op veel ergere schaal dan ik zelf had durven dromen. Maandenlang had Verhofstadt nl aangedrongen op een onderhoud met Vladimir Poetin, de nieuwe tsaar van Rusland. Nu België voor één jaar lid is van de UNO veiligheidsraad, viel er met de Russische premier e.e.a. te bespreken (Kosovo, de energie bevoorrading e.d.) Van de gelegenheid zou Verhofstadt ook gebruik maken om ons land te promoten, in het bijzonder voor eventuele Russische investeringen via de stimulans van de notionele aftrek (minister Reynders vloog daarvoor mee). Het onderhoud met Poetin werd vastgelegd op maandag en dinsdag van de volgende week. Verhofstadt heeft dat bezoek nu laten afgelasten. De reden ervoor is, dat diezelfde dagen de Gentse gemeenteraad voor het eerst dit jaar vergadert! In eerste instantie heeft hij nog geprobeerd eerst maandag naar die gemeenteraad te gaan, dan 's nachts naar Rusland te vliegen, daar dinsdagmorgen Poetin te zien en daarna terug naar België te vliegen (nota bene met een vliegtuig dat hem alleen ter beschikking zou staan) om daar 's avonds de tweede ronde van de Gentse gemeenteraad bij te wonen. Dat feest is echter niet doorgegaan, want Poetin had hem ondertussen fijntjes laten weten dan zelf "agendaproblemen" te hebben, waardoor het onderhoud "sine die" verdaagd werd. M.a.w. de gemeentelijke problemen in Gent (erg belangrijk: riolering, verlichting, verkeerssignalisatie en ga zo maar verder) blijken voor de Belgische eerste minister interessanter te zijn dan het promoten van het land op een ogenblik dat investeringen zeer welkom zijn én dan het imago van datzelfde land in de UNO veiligheidsraad. Daarmee heeft Verhofstadt zichzelf (én België) nog eens hopeloos belachelijk gemaakt voor de hele wereld. Als hij zijn zitje in die Gentse gemeenteraad zo belangrijk vindt, wat zit hij dan nog te doen in Brussel? Daar is Freya toch ook?
* Uit "Sneyssens" van Albrecht Rodenbach ("Gent!", riep hij, "Gent!". Hij spoog bloed en stierf...)
Bourgondië had zijn Filips de Stoute én zijn Filips de Goede, Frankrijk had zelfs een Philips de Schone. Maar wij hebben Philippe de taaie, kroonprins van den Belgiek en rots in de Coburgse branding. Bij de nieuwjaarsreceptie op het paleis heeft onze toekomstige koning nog een de puntjes op de "i"'s gezet en hoe! Vorig jaar was het Albert de Laatste die uit de toon viel toen hij het had over de "omfloerste" separatisten, iets dat hem toen niet in dank werd afgenomen, zelfs niet door zijn vazal Verhofstadt. Om zeker geen risico te nemen, filosofeerde Albert II dit jaar bijna uitsluitend over Europa. Men kan zich daarbij afvragen wat hij daarmee te maken heeft. Hoe groter Europa wordt, hoe minder koningen en prinsen we nodig hebben. Maar, soit, het moet niet altijd over het geslacht der engelen zijn. Albert bleef dus braafjes op de vlakte. Niet zo Philippe de taaie. Die deed zijn naam nog eens alle eer aan en veegde de mat met liefst twee hoofdredacteurs: Yves Desmet van De Morgen en Pol Van Den Driessche van de VTM. Het moest maar eens gedaan zijn, zei hij, met kritiek te spuien op hem, de toekomstige koning van dit land. Als de snoodaards het nog één keer zouden durven doen zullen ze vreselijk gestraft worden: geen toegang meer tot het paleis en geen handdruk meer van hem, de kroonprins. Ondertussen heeft hoflakei Verhofstadt al laten weten dat dit niet kan, heeft het paleis gezegd dat de journalisten nog wél welkom zijn op het paleis en heeft ook de journalistenbond al in die zin gereageerd. Maar de zaak kan niet worden teruggedraaid en laat nog eens duidelijk zien dat Philippe niet bekwaam is om koning te worden. Men zegt ook dat "de politiek" dit ook begrepen heeft en dat dit de reden is, waarom zelfs de Walen bereid zouden zijn een discussie aan te gaan over de rol van het koningsschap. Een wijziging naar een protocollaire koning zou dan ook in de eerste plaats bedoeld zijn voor wanneer deze Philippe ooit de troon zou bestijgen. Voor mij kan dat niet snel genoeg zijn, al was het maar voor de lol die we met die man nog gaan hebben. Eén ding is zeker: áls deze Philippe ooit koning wordt, zal het wel de laatste zijn van dit België.
De VVB-afdeling HEKLA (Hemiksem, Edegem, Kontich, Lint, Aartselaar) plande op 3 november van vorig jaar (dat was nog vóór de onafhankelijksmeeting van het VVB in Wieze) een debatavond tussen het IJzerbedevaartcomité en de leiding van de IJzerwake, meer bepaald tussen de voorzitters, respectievelijk Walter Baeten en Johan Vanslambrouck. Thema: "Hoe zit het aan de IJzer, is verzoening mogelijk". Vanslambrouck wou komen maar Baeten weigerde op de uitnodiging in te gaan, zeggende dat dit was wegens een "vroeger ingenomen standpunt". De VVB-afdeling heeft dan nog geprobeerd een ander lid van dat comité te laten komen, Winfried Vangramberen uit het nabije Rumst, maar ook die weigerde. Het geplande debat werd daarop afgeblazen. Bovenstaande anekdote geeft nog maar eens duidelijk aan hoe groot de kloof is tussen de Vlamingen onderling. Nu is het bekend dat het IJzerbedevaartcomité in handen is van Spirit, de opvolger van de vroegere linkerzijde van de Volksunie en dat de mensen van de IJzerwake rechtsgezind zijn. Daartussen zit dan de N-VA, wier vertegenwoordigers wel hoofdzakelijk in Dixmuide te vinden zijn, maar daar niets in de pap te brokken hebben, evenmin als ze nog veel betekenen binnen het zgn "Vlaams Kartel", zoals we tijdens de zaak Dedecker hebben kunnen vaststellen. Nog duidelijker wordt het als men ziet wat in Hoboken te gebeuren staat. Als gevolg van de vlucht van veel overtuigde Vlamingen uit de multicultuur van Antwerpen-centrum zijn de meesten ervan naar de voorsteden getrokken waar ze ervoor gezorgd hebben dat het Vlaams Belang nu op verschillende plaatsen de grootste partij geworden is. Dat is ook zo in Hoboken waar het VB 10 van de 21 zetels van de districtsraad bezet. De zgn 3 traditionele partijen hebben er, samen met hun aanhangsels, slechts 9 en de overige twee zetels zijn naar de maoïstische PvdA gegaan, het vroegere Amada. Drie maanden na de gemeenteraadsverkiezingen is er in de Hobokense districtsraad nog steeds geen akkoord, waarop VLD/Vivant, CD&V/N-VA en SP.a/Spirit nu besloten hebben een minderheidsbeheerraad op te richten, waarbij gehoopt wordt dat die vanuit de oppositie zal gesteund worden door de twee PvdA-ers, alhoewel die officieel nog van niets weten. M.a.w. de zgn "democratische partijen" gaan nog liever in zee met de sympathisanten van dat goddeloos en moorddadig communistisch systeem dan met de Vlaamse rechterzijde. Bovenstaande feiten zijn maar twee van de regelmatig voorkomende hatelijkheden die onze politiek verzieken en die het onmogelijk maken om ook maar van een Vlaams front te kunnen dromen. Laat ons dan ook nuchter blijven en ophouden met onze oproepen tot samenwerking, want die zal er toch niet komen. Het enige wat overtuigde Vlamingen de dag van vandaag kunnen doen, is verder gaan met wat we hebben en hopen er het beste van te maken. Van het Vlaams Belang weten we dat ze een onafhankelijk Vlaanderen wil. Bij de andere partijen zijn er mensen die dat met de lippen bevestigen maar het in de praktijk niet waarmaken en blijft het gokken of ervoor kiezen straks geen weggegooide stemmen zullen zijn. Gelukkig kiest het Vlaamse bedrijfsleven in steeds grotere mate voor een Vlaamse doorbraak. Ondertussen heeft ook het Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond ontdekt dat het geen zin meer heeft te gaan onderhandelen over een staatshervorming die Vlaanderen alleen nog meer schade zal berokkenen. Het Verbond gaat integendeel voluit voor een Vlaamse staatsvorming en zal daarvoor begin februari gaan betogen in Sint-Genesius-Rode. Hopelijk komen er nog van die initiatieven die het de Vlaamse volksvertegenwoordiging eens duidelijk gaan maken dat de tijd van geven en toegeven begraven is samen met de Volksunie onzaliger gedachtenis.
