Ik ben geen fervente Tv-kijker en nog minder een liefhebber van de duidingsprogramma's van de VRT. Dat laatste omdat ze daar bevooroordeeld zijn, meestal gaan tussen (linkse) gelijkgezinden en de kringetjes van "ons kent ons". De weinige keren dat er een overtuigde Vlaming wordt uitgenodigd, krijgt die amper de kans zijn mening volledig te uiten en wordt die onophoudelijk onderbroken. Toch kan ook de VRT soms zijn uitgenodigden verkeerd inschatten. Zo werd in het programma "Reyers laat" advocaat Vic Van Aelst opgevoerd, de man die wel in Vlaanderen bekend werd wegens het onlangs gehouden proces over de zgz parachutemoord*. Ze zullen zich Vic nog lang herinneren bij de VRT en daarbuiten. Want de man legde er een Vlaamse geloofsbelijdenis af die kan tellen. "Wij leven in een onrechtvaardige toestand", zei Vic, "België is een onrechtvaardig land, waarin nooit een degelijk evenwicht is geweest tussen de bevolkingsgroepen.180 jaar lang zijn de Franstaligen hier bevoordeligd geweest. Wij Vlamingen hebben altijd hun taal moeten leren, zij hebben steeds geweigerd onze taal te spreken. Als zij niet redelijker worden, zullen we zonder hen moeten doen. Voor mensen die na 180 jaar nog steeds onredelijk zijn, moeten wij geen solidariteit opbrengen". Vic weet wat hij zegt. Hij woonde 34 jaar in Brussel en was er zelfs een tijdje gemeenteraadslid voor de Volksunie. Hij heeft er de minachting t.o.v. onze taal aan de lijve ondervonden, niet alleen toen, maar ook nu nog. Als hij, als Nederlandstalige advocaat Nederlandstalige dossiers gaat opvragen bij het paleis van Justitie, dat wordt hij daar alleen in het Frans geholpen, nu in 2011... Vic vertelde het hele verhaal zonder enige stemverheffing en veegde zijn gesprekspartners gewoon van tafel. Ze zaten erbij en keken erna. Zeker, toen Vic op het einde van zijn korte, kalme maar doortastende rede, vertelde dat hij hoopte dat Bart De Wever en zijn N-VA het been stijf zouden houden en anders beter de hele zaak zouden opblazen. En dat hij hoopte dat, bij eventuele nieuwe verkiezingen, de N-VA nog 20% méér stemmen zou behalen om zo elke belgicistische discours de grond in te boren. Uitgerekend vandaag moeten de zeven onderhandelende partijen reageren op de uitgebreide nota van Vande Lanotte. Hopelijk doet Bart wat Vic Van Aelst, maar vorige week ook het OVV hem gesteld hebben: niet plooien!
* Vic Van Aelst was de pleitbezorger van Els Clottermans, die in het proces van de parachutemoord veroordeeld werd, ondanks het feit dat ze nooit bekend heeft en er tegen haar geen bewijzen waren. Ze werd alleen veroordeeld wegens vermoedens. Dit heeft een gevaarlijk precedent geschapen, want - de wankele reputatie van het Belgische gerecht kennende - is het niet uitgesloten dat zoiets in de toekomst nog kan voorvallen. Een min of meer labiel mens die rechtstreeks of onrechtstreeks met een crimineel feit te maken krijgt, riskeert in de toekomst veroordeeld te worden zonder enig bewijs, enkel en alleen omdat een handige advocaat zijn labiel zijn als vermoeden kan doordrukken...
Er is (nog maar eens) een voorstel voor splitsing van België gedaan, ditmaal wel uit een onverwachte hoek: Wallonië. Twee illustere onbekenden, althans voor mij. Een zekere Yves Delacolette en een Olivier Lefebvre hebben er zowaar een website voor over: www.miss-belgium.org. En hun slogan om België te splitsen heet: "Make It Smart & Simple", kortweg "MISS". In het Engels, ja. Dat schijnt een taal te zijn die steeds meer francofonen verkiezen boven het Nederlands. Denk maar aan Justine Henin, wiens Engels met de dag beter wordt, maar die het nog steeds vertikt een woordje Nederlands te spreken, dat alles terwijl de Vlaamse pers daarin geen graten schijnt te vinden. Onze bovenvermelde splitsers houden het inderdaad vrij simpel: afschaffing van de gemeenschappen, vier volwaardige gewesten (Vlaanderen, Wallonië, Brussel en het Duitstalig gebied). De gewesten nemen de taak van de gemeenschappen over (nota van mij: voor Vlaanderen hoeft dat niet meer, bij ons zijn die twee entiteiten reeds samengesmolten). Volgens de "Miss'ers" moet de federale staat zich beperken tot justitie, defensie, politie, de "interpersoonlijke solidariteit" (wat dat ook moge zijn) én het innen van de btw, de belasting op roerend goed en de bedrijfsbelastingen. Over Brussel blijven ze wat in het duister, maar dat probleem zal toch moeten worden opgelost door heel België, desnoods tegen de wil van de huidige Brusselse machthebbers in ("Geen akkoord, geen centen"). Vergeten we niet dat de Brusselse begroting voor 2011 nu reeds een gat heeft van een half miljard euro. M.a.w. het geld dat men nu voor de stad vraagt in het kader van een staatshervorming, is al opgesoupeerd nog voor men het gekregen heeft! Nog straffer wordt het als ze zeggen dat álle faciliteiten moeten worden afgeschaft. Voor de huidige francofonen bewoners in de Vlaamse Rand zou dit wel gepaard gaan met een uitdoofscenario, maar tegen 2030 moet het volledig afgelopen zijn met de faciliteiten. B-H/V wordt meteen gesplitst, zoals gevraagd door het Grondwettelijk Hof (de vroegere Raad van State), omdat het niet meer zal passen in de eentaligheid van de gewesten. Enfin, een verbazend stukje retoriek, zeker als men weet dat het uit Franstalige hoek komt. Toch is het allemaal niet onlogisch. Wij Vlamingen denken altijd dat de francofonen in dit land één blok vormen. dat is maar politieke schijn. Heel wat echte Walen ergeren er zich dood aan dat het land gegijzeld wordt o.w.v. B-H/V, terwijl zij er zelf niets mee te maken hebben. Dat de Oostkantonners het spelletje nog meespelen, komt omdat de PS ook daar de baas is. Als dat ooit verandert zullen ook die niet meer misbruik maken van de veto's en alarmbellen t.o.v. een Vlaanderen dat hen altijd heeft trachten te steunen. Verder is er in het Walenland nog steeds een onderstroom van mensen die heimwee hebben naar la douce France. Hoe langer de Belgische crisis duurt, hoe groter die stroming zal worden. Madame Millefoisnon (onlangs las ik een nóg mooiere benaming: Madame "Milnjet"!), zal er niet mee kunnen lachen...
In Nederland, waar men al enkele jaren bijzonder slechte ervaringen heeft met het uit de hand lopen van de eindejaarsfeesten, had men deze keer besloten daar iets aan te doen. Niet alleen werden de meeste brievenbussen weggehaald, omdat die met vuurwerk werden opgeblazen, maar er kwam ook een zero tolerantiebeleid in de vorm van een supersnelrecht. De tientallen amokmakers die op oudejaarsavond toch werden opgepakt, kregen vanmorgen, 3 januari, al hun veroordeling of minnelijke schikking. Het supersnelrecht, dat al op voorhand duidelijk was aangekondigd door de "gedoogregering" Rutte wierp trouwens zijn vruchten af: er was een kwart minder baldadigheid dan vorig jaar (en de brievenbussen vaarden er wel bij!). Zou zoiets ook bij ons kunnen? Nee. We hebben het ooit eens geprobeerd tijdens de Europese voetbalkampioenschappen die België toen samen met Nederland inrichtte. Er werd toen een aantal (voornamelijk Britse) hooligans opgepakt die later wel een berechting kregen, maar supersnel was dat zeker niet en daarna hoorden we er niets meer van. E.e.a. heeft ook te maken met het feit dat iemand die bij ons door de politie wordt opgepakt, tien dagen moet wachten alvorens hij/zij voor de onderzoeksrechter kan verschijnen. Waarom dat tien dagen moet duren, weet niemand maar het is wel de wet. Trouwens, als er hier al eens iemand zou veroordeeld worden na die tien dagen, dan moet hij/zij al een straf krijgen van meer dan drie jaar om naar de gevangenis te worden gestuurd. Als men in Nederland veroordeeld wordt tot een straf van bv drie weken, dan gaat men drie weken effectief de nor in. Niet voor niets heeft men daar plaatsen vrij in de gevangenissen terwijl wij hier een chronisch tekort hebben. Nog zo iets: Nederland, dat een kwart groter is dan België en dat 50% meer inwoners telt, doet het in totaal met 25 politiedistricten. België heeft er 195!! Kortom, het gekende gezegde van "te veel koks bederft het eten". En er is meer. Na een zoveelste discussie tussen politie en gerecht, o.m. over het vervangen van steeds maar opnieuw stakende cipiers, heeft men daar een Belgische oplossing voor gevonden: de politie krijgt van Justitie meer dan 7 millioen euro extra toelagen. Bibbergeld, zeg maar. En naar even Belgische gewoontes wordt Vlaanderen daarbij weer bij de bok gezet. In Vlaanderen krijgt de politie nl geen 40% van dat geld, terwijl wij veruit de grootste bevolkingsgroep uitmaken. Altijd hetzelfde liedje: als er te trekken valt krijgen we een aalmoes, als er te betalen valt, zijn we steeds de klos. En dat wordt dan geregeld door de zgz "Vlaamse" excellenties De Clerck en Turtelboom. Hoe zit het weer met die staatshervorming?
Het wordt, voor de zoveelste keer, een cruciale week. Na drie maanden puzzelen moet Vande La nl deze week met iets afkomen dat op een eindresultaat lijkt. Iets waarin weinigen nog geloven, al was het maar o.w.v. de negatieve beoordeling die hij op voorhand gekregen heeft van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (O.V.V), wegens slecht voor Vlaanderen en die van een neutrale grondwetspecialist, wegens veel te ingewikkeld. En dat gaat dan grotendeels om de financieringswet en de communautaire problemen. Daarbij komt straks nog het wegwerken van het structurele deficit van de begroting en het terugbrengen van de kosten voor de ondernemingen (arbeidsmarkt, belastingen, energieprijzen, index en ga zo maar door). Als Vande Lanottes plan niet lukt, wat dan? Er is het verhaal van artikel 35, maar ook dat moet onderhandeld worden. Met een francofone tegenpartij die liefst van al niets veranderd wil zien en die wil verder aanmodderen, lossen we ook dat probleem nooit op. Toch is er misschien een oplossing, zeker als het zieke België nog zieker wordt, nl het IMF, het Internationaal Monetair Fonds. Als er nl helemaal geen oplossing komt om een nieuwe federale Belgische regering te vormen, dan bestaat de mogelijkheid dat het IMF er zich tenslotte toch mee zal moeten bemoeien. En dat bemoeien zal betekenen snoeien, waardoor het fonds - althans op financieel vlak - tegemoet zal komen aan heel wat eisen vanuit Vlaanderen, waar men om besparingen vraagt (zoals bijna overal in de landen rondom ons) en waar de Walen niet van willen weten (de PS wil zelfs nóg meer uitgeven). Dan zal er een echte sanering moeten komen van de overheidsfinanciën, het afschaffen van de index die onze lonen onbetaalbaar maakt, het versoepelen van de arbeidsmarkt, het afslanken van het overheidsapparaat, het omvormen van staatsbedrijven (Belgacom, NMBS e.d.) en nog meer van datzelfde. Als we dan tussendoor die vijf minuten politieke moed willen opbrengen, splitsen we B-H/V en starten we vanuit het Vlaams parlement de Senelle procedure: Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Eens dat gebeurt kan men beginnen met de eigenlijk splitsing van het hele land, maar dan vanuit een veel sterkere positie dan de huidige met al zijn grendels, veto's en alarmbellen, die er mede voor gezorgd hebben dat het land nu geblokkeerd zit. De Chinezen vierden vorige jaar het jaar van de tijger. Laat ons hopen dat 2011 voor Vlaanderen het jaar van de leeuw wordt.
Leterme heeft op de laatste dag van het jaar de kans gemist om eens niet op te vallen. De recordman van de lopende zaken is toen nl op tournee geweest in enkele opvangcentra voor de zgz asielzoekers, met als enig doel zelf op te vallen. Hij was dan ook de hele tijd vergezeld van een cameraploeg die hem liet zien als dé verlosser van 's werelds inwijkelingen. Dat alles nadat zijn regering voordien meer dan in gebreke was gebleven voor de opvang van dezelfde mensen. Leterme zal natuurlijk aanvoeren dat hij de beslissing voor de tweede algemene regularisatie niet genomen heeft. Dat klopt, maar dat gebeurde wel door de rustige vastheid van de natte dweil die hem op zijn tweede ambtstermijn is voorgegaan en waardoor ook hij mede de verantwoordelijkheid draagt. Die natte dweil was en is trouwens een partijgenoot, die hem - Leterme - de weg heeft gewezen hoe je tegenwoordig in de politiek carrière maakt, nl door niets te doen. Ondertussen blijkt dat er dit jaar - vooral als gevolg van die regularisatie, die ervoor gezorgd heeft dat België in verhouding viermaal meer inwijkelingen krijgt dan zijn buurlanden - liefst 24.000 "nieuwe Belgen" zullen zijn bijgekomen. Die dient men te tellen bij de meer dan 72.000 die hier sinds 2005 al geregulariseerd zijn, zodat we kunnen stellen dat er sindsdien - alleen via de regularisatie - zo'n honderdduizend nieuwe Belgen zijn bijgekomen. Op zich zou dat nog niet het einde van de wereld betekenen, mocht het gros van deze mensen e.o.a. knelpuntberoep uitoefenen. Het probleem is echter, dat ze meestel helemaal geen beroep uitoefenen en zelfs als dat wel zo is, hun diploma's volgens Europese standaards waardeloos zijn. Twee derden van de zgz nieuwe Belgen verhuizen naar de openbare onderstand en doen de nu reeds ontoereikende budgetten van onze OCMW"s helemaal overlopen. Dat werd een paar maanden geleden al eens door liefst zes burgemeesters van centrumsteden verteld op het radio 1 programma Peeters en Pichal. Die regularisatie moet op e.o.a. wijze gestopt worden, zeker op de manier waarop ze nu plaats vindt. Als wij al extra mensen nodig hebben, dan is dat in bepaalde beroepen. Lui die onze sociale zekerheid mee komen op zeep helpen, hebben we niet (meer) nodig. Daar zou ook de heer Leterme maar beter eens grondig over nadenken, i.pl.v. de grote verlosser te gaan spelen op oudejaarsdag.
Het is nog niet erg genoeg dat ons land overspoeld wordt door buitenlandse zgz asielzoekers, waarvan, 95% in werkelijkheid economische gelukzoekers is. Nu krijgen we in Vlaanderen ook al te maken met binnenlandse asielzoekers. "OCMW-toeristen", zoals de schepen van financiën van De Panne ze noemt. Werklozen uit voornamelijk de Borinage zakken af naar onze kustgemeenten en laten zich daar tijdelijk domiciliëren. Eens dat gebeurd, kloppen ze aan bij het plaatselijke OCMW en vragen er steungeld. Mede als gevolg daarvan heeft de gemeente De Panne het budget van zijn openbare onderstand moeten verhogen van 900.000 naar anderhalf miljoen euro. Serge Van Damme, de schepen is kwestie, is daarover zeer formeel: het gaat hier om tweede generatie werklozen. Mensen die nooit gewerkt hebben en thuis ook nooit zien werken hebben: hun ouders zijn ook steeds werkloos geweest. Van grootouders tot kleinkinderen: allemaal aan de dop. Ze zijn alleen nog maar goed als onderwerp voor een film van de gebroeders Dardenne. Daar komt nog bij dat ze niet alleen te lui zijn om te werken, maar ook te dom om Nederlands te leren. Daardoor zijn ze er gegarandeerd zeker van daar in De Panne en omgeving niet te moeten werken. Stel u voor, zeg! De vacatures die er in onze gemeenten aan de Westkust zijn, worden trouwens al een tijdje ingevuld door Noord-Fransen, waarvan er sommigen wél bereid zijn wat Nederlands te leren (soms gebeurt dat zelfs op kosten van de baas...). Zoals te verwachten was, hebben de uitspraken van Van Damme de Waalse politieke partijen doen steigeren. De waarheid kan hard zijn, zeker voor die Di Rupo, burgemeester van Bergen, een van de steden met het grootste aantal werklozen van België. De man die premier wil worden, maar er in zijn eigen stad en regio niet in slaagt de werklozencijfers naar beneden te krijgen. Misschien is het uitzwermen van die OCMW-toeristen wel het ultieme middel om daar iets aan te doen. Elke Waalse steuntrekker die er aan de Vlaamse westkust bij komt is er nl één minder in de Borinage. Ge moet er maar op komen...
Enkele dagen geleden kocht ik nog eens een Knack magazine. De reden daarvoor was vooral, omdat op de omslag een echt kersttafereel stond, compleet met engelen en driekoningen. Zoiets krijgt men de dag van vandaag niet zoveel meer te zien en ik was dus nieuwsgierig om te zien of de inhoud navenant was. Het werd een "afKnacker". Het blad stond nl vol met kerstinterviews (ook dat stond aangegeven op de omslag), maar het merendeel ervan was allemaal van dezelfde trend, geschreven door een deel schrijvers, dichters en filosofen die maar één zaak gemeen hadden: "Weg met ons". Het eerste interview was met Jan Blommaert, taalkundig antropoloog, die al meteen in zijn titel liet zien aan welke kant hij staat: "Ja, natuurlijk is Bart De Wever een populist". De rest was meer van datzelfde: de immigranten zijn een verrijking, dat het allemaal niet lukt is onze eigen schuld en dat komt natuurlijk vooral door die De Wever, het Vlaams Belang, Wilders en ga zo maar door. Daarna volgden Henk Hofland, Nederlands journalist. Ook Philippe Moureaux ("Flup Moustache") werd er bijgehaald, de welbekende PS-ideoloog, die zowaar Dehaene en Martens "flaminganten" noemde, Willem en Benno Barnard en zelfs vuilbekker Herman Brusselmans, die zich kwam verontschuldigen omdat hij af en toe ook durft zeggen dat bepaalde rechtse standpunten steek houden, maar daarbij verduidelijkte dat hij niet rechts was. Enfin, een hele serie Vlaamse en Nederlandse nestbevuilers die er met de kerst de Vlaamse lezers van Knack er nog maar eens op komen wijzen dat wij hier verkeerd bezig zijn en dat zij het allemaal veel beter weten. Het blijft hemeltergend dat er in Vlaanderen eigenlijk geen enkele krant meer is dat nog in (echte) Vlaamse handen is en dat geldt ook voort de weekbladen met als enige uitzondering van 't Pallieterke, dat zopas een nieuwe hoofdredacteur kreeg (Karl van Camp), die meteen bevestigde dat hij de lijn van zijn voorgangers, Bruno Dewinter, Jan Nuyts en Leo Custers zal verder zetten. Op die manier blijft het blad de uitzondering die de regel bevestigt. Het zal nog wel even duren vóór ik nog een Knack koop.
Al eens geprobeerd een boom uit te doen? Daarvoor moet men bij de gemeente de toelating vragen. Krijgt men die niet, dan kan men die boom niet rooien. Er is echter ook een andere manier van werken, want in dit landje is veel mogelijk. Men vraagt géén toelating en rooit de boom toch. Dan kunnen er twee dingen gebeuren: ofwel gebeurt er helemaal niets, ofwel krijgt men er een boete voor en in de zaak daarmee geklasseerd. Bovenstaande vindt niet alleen plaats bij het rooien van bomen, ook bij het bouwen van huizen en aanverwanten. Toen wij, meer dan dertig jaar geleden, ons huis bouwden, waren er heel wat restricties. Wij - en de meeste van onze buren - hebben zich daaraan gehouden. Dertig jaar later blijkt dat niet meer het geval te zijn en lappen de meeste nieuwbouwers de regels aan hun laars. Hooguit betalen ze een boete en dat is het dan. Hetzelfde dreigt nu te gebeuren met de nieuwe Vlaamse bouwregels. Die zorgen er wel voor dat er in de toekomst minder paperassen zullen worden vuil gemaakt, maar voor duidelijkheid zorgen ze niet. Er moet dus geen bouwvergunning meer worden aangevraagd voor bv veranda's, tuinhuisjes en garages, maar het moet wel bij de gemeente worden aangegeven. Als een gemeente het met dit nieuwe besluit van de Vlaamse regering niet eens is, mag ze echter afwijken van de regel en toch een bouwvergunning eisen, waardoor de hele wet er eigenlijk meteen onderuit wordt gehaald. Klap op de vuurpijl is dan, dat de eerste gemeente die afwijkt van de nieuwe regel, de gemeente Evergem, uitgerekend de thuisbasis is van de Vlaamse minister van milieu, het al zo geplaagde Schauwvliegje. Als die in haar eigen gemeente, waar haar partij mee in de meerderheid zit en zijzelf gemeenteraadslid is, al niet gesteund wordt, waarom zou dat in de rest van Vlaanderen dan wél gebeuren? Schauwvliegje is letterlijk en figuurlijk een lichtgewicht en ze is niet de enige in de huidige Vlaamse deelregering. Collega Crevits komt wel veel in beeld, maar meestal is dat om te komen uitleggen waarom e.e.a. niét werkt. Er zijn er nog weinig die Van den Bossche au sérieux nemen en Muyters en Lieten zijn nooit verkozen geworden. Zelfs minister-president Peeters maakt er geregeld een potje van. Heel die heisa om die reis naar de Aconcagua bv, op een moment dat de Vlaamse begroting besproken werd, was echt niet nodig. Het kan menselijk en empatisch lijken, maar iemand met een dergelijke verantwoordelijkheid, moet zich niet persoonlijk bezig houden met dergelijke initiatieven. Naast de astmalijders kunnen straks ook alle andere groepen met de meest uiteenlopende ziekteverschijnselen beroep gaan doen op ministers in functie. Ik denk niet dat dit de juiste manier van werken is. Zoals het dat evenmin is om deel te nemen aan Tv-spelletjes, waarin ze zichzelf dan nog belachelijk maken, zoals die Peumans in "De Pappenheimers". Ik denk dat er, ook in de Vlaamse deelregering, genoeg serieus werk is om zich voor in te zetten. Mocht dat niet het geval zijn, dan kunnen we het zelfs met nog enkele ministers minder doen...
Reeds in mijn blog van 8 dezer ("De SP.a speelt vals"), had ik erop gewezen dat Vande La zijn SP.a karretje aan de PS had vastgehaakt en dan ook alleen maar oog had om, via die SP, weer mee aan de macht te komen (en enkele ministerposten te kunnen bezetten, de hoofdreden waarom bv Caroline Gennez steeds dringender vroeg dat de Vlamingen toch maar zouden "springen"). In mijn Kerstblog ("Winterse compromissen") had ik nog geschreven dat het de tit-ta-tovenaar uit Oostende er alleen maar om te doen was het ingewikkelde Belgische kluwen nóg ingewikkelder te maken, in de zin van "If you can't convince them, confuse them". Ik krijg gelijk. Het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV), dat een vijftigtal Vlaamse verenigingen, partijen en drukkingsgroepen vertegenwoordigt, maakt brandhout van het werk waaraan Vande Lanotte al drie maanden aan het prutsen is. Tijdens de kamikaze opdracht van Leterme van 2007 werd slechts 4% van het Vlaamse eisenpakket voorgesteld, bij Vande Lanotte wordt dat hoogstens 20%. Het OVV stelt dan ook klaar en duidelijk, dat de voorstellen van Vande Lanotte schadelijk zijn voor Vlaanderen en dat hij best terug van nul herbegint. De man die, ook door de Vlaamse media, de hemel werd ingeprezen, blijkt tenslotte maar een mol te zijn van de vijfde anti-Vlaamse colonne. De zoveelste. Nu zal men, vooral vanuit linkse hoek, zeggen dat het OVV een rechtse bedoening is. Dat is min of meer waar, maar ook logisch aangezien 80% van de Vlamingen momenteel centrum-rechts stemt. Maar er is meer. Uitgerekend dezelfde dag dat het OVV brandhout maakt van de "onderhandelingen van de laatste kans", wordt heel het bovenstaande verhaal bevestigd door een neutrale specialist in overheidsfinanciën, professor Wim Moesen. Ook hij zegt dat Vande Lanotte terug naar af moet en moet herbeginnen met een tabula rasa. Ook volgens Moens zijn de nieuwe voorstellen zo ingewikkeld dat niemand het bos nog zien van de bomen. Hij zegt dat we het Duitse systeem moeten overnemen, dat de helft van zowel de personenbelasting als de vennootschapsbelasting teruggeeft aan de deelstaten. Als dat in Duitsland werkt, moet dat hier ook kunnen. Het resultaat zou zijn, dat het allemaal veel overzichtelijker, eenvoudiger en transparanter zou worden. Daarmee weten N-VA en DC&V wat er verder moet gebeuren met Vande La's knip-en-vliegwerk: verticaal klasseren. Ik kan me niet indenken, dat men verder gaat klooien met dat allegaartje, waarin een kat haar jongen niet meer zou terugvinden.
Van de kerstdagen heb ik gebruik gemaakt het boek van Annemans en Utsi volledig uit te lezen. Geen klein bier, want het gaat om 300 bladzijden lectuur die meer dan het lezen waard is, een verklarende woordenuitleg van 6 bladzijden en daarbij nog eens meer dan 30 bladzijden voetnoten. De auteurs hebben een enorm werk afgeleverd dat ik alle overtuigde Vlamingen aanraad te lezen.* "De ordelijke opdeling van België" schetst een beeld van hoe we tot een onafhankelijke staat zullen moeten komen. Niet uit gelatenheid ("het zal er met de tijd wel van komen"), maar ook niet radicaal. Er zal moeten onderhandeld worden, maar dan wel vanuit een sterke positie. Vlaanderen is in België niet de underdog. We hebben in dit land vijf staatshervormingen gehad. Jammer genoeg is de situatie er niet beter op geworden, integendeel. Elke hervorming heeft het politieke kluwen nog ondoorzichtelijker gemaakt en wat zich op dit ogenblik afspeelt, is nog van datzelfde. Niet voor niets wordt er in de kranten van vandaag al gesteld dat verscheidene Vlaamse instanties er nu al op aandringen het financieringsproject terug van voorafaan te herbeginnen. Terug naar af, dus. Wat ook meespeelt is, dat er bij die vorige staatshervormingen steeds maar instanties zijn bijgekomen, maar de oude (zoals bv de senaat en de provincieraden) niet zijn afgeschaft. Dat werkt nu allemaal door mekaar en naast mekaar en daarvan kan nooit iets serieus komen. Annemans en Utsi stellen dan ook duidelijk, dat het geen zin heeft in stappen te werken, zoals De Wever het stelt (en ik ook dacht), maar dat men voluit moet gaan voor een onafhankelijk Vlaanderen, mét een al dan niet confederaal Brussel, dat in Vlaanderen ligt en zonder Vlaanderen geen toekomst heeft. Het duidelijkst van al wordt de hele huidige situatie nog getekend door grondwetspecialist Robert Senelle die het als volgt situeert: "Als België onbestuurbaar zou worden, omdat er geen federale regering meer zou kunnen gevormd worden, dan moet het Vlaams parlement Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is weliswaar grondwettelijk niet volgens het boekje, maar democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaams parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk. En de wil van het soevereine volk is voor democraten het enige wat telt." Waar wachten we op?
* "De ordelijke opdeling van België" is te verkrijgen bij uitgeverij Egmont.
Over het beleid van de regering Leterme valt niet veel goeds te vertellen, buiten dan misschien het werk dat ze verricht heeft tijdens het Europese voorzitterschap, maar dat lag dan grotendeels aan het feit dat ze in eigen land niets om handen had. Leterme heeft ook nogal wat lof gekregen voor het feit dat hij de Belgische banken zou gered hebben tijdens de financiële crisis. Daar is iets van, maar ook daar blijken grote fouten te zijn gemaakt. In de reddingsoperatie van de banken blijkt België nl het enige land ter wereld te zijn, dat als soevereine staat ook de buitenlandse verplichtingen van "onze" banken heeft gegarandeerd. Dat "onze" staat tussen aanhalingstekens, daar twee van de drie nationale banken: Fortis en Dexia, aan Frankrijk cadeau werden gedaan zonder dat er iets aan die garanties werd gewijzigd. M.a.w. ons land garandeert ook nu nog de buitenlandse verplichtingen van twee Franse banken. En daar houdt het niet mee op. De Belgische regering liet bv alle winsten aan BNP Paribas, die Fortis overnam. Ze kreeg daarvoor wel van de Fortis Bank 121 miljoen aandelen, maar de potentiële meerwaarde daarvan werd afgestaan aan Ageas, de financieringstak van BNP Paribas in België... In verhouding werd het bij Dexia nóg erger. Bij de redding van die bank betaalde de staat hun aandelen aan 9,9 euro het stuk. Momenteel zijn ze nog 2,7 euro waard. Om het verlies te kunnen recupereren, zou de koers van Dexia met 261% moeten stijgen... Het belang in Dexia kost België momenteel 725 miljoen euro, plus het feit dat men de komende jaren ook de belastingsinkomsten zal moeten derven omdat Dexia (en dat geldt ook voor BNP Paribas Fortis) op miljarden aan fiscaal recupereerbare verliezen zit. De staatswaarborg op het spaargeld alleen is goed voor 300 miljard euro! Dat dus voor onze twee ex-Belgische banken. Enkel met de derde grote bank, KBC, doet de Belgische staat een goede zaak. KBC, toch niet toevallig een Vlaamse bank, zeker. Het zou wat geweest zijn, mocht het andersom geweest zijn. Wat we zelf doen, doen we dus toch beter, tenminste dan toch in de banksector.
Kerstmis 2010 zal de geschiedenis ingaan als de witste sinds de Tweede Wereldoorlog. Donderdagavond had ik het (on)genoegen zelf het begin van een nacht overvloedige sneeuwval mee te maken. Gelukkig geraakten we - mijn vrouw en ik en een kleindochter die we hadden meegenomen om naar de opera La Traviata te gaan kijken in Utopolis in Turnhout - heelhuids thuis. Ik was wel verplicht heel te tijd op de motor te remmen, de remmen zelf lieten het afweten op het gladde wegdek. Het vrijdagmiddag journaal stond dan ook begrijpelijk in het teken van dat sneeuwweder, maar ook in dat van de obligate toespraak van Albert II. Alhoewel er nu waarschijnlijk geen eerste minister meer is om die toespraak te dicteren, zoals dat bij Verhofstadt het geval was, was de hele lange tirade zoals steeds meer dan voorspelbaar. Wij Belgen, maar Albert bedoelde dan in de eerste plaats de Vlamingen, moeten streven naar compromissen. "Zoals dat in het verleden steeds is gebeurd", zei hij erbij. Dat betekent, in 't kort, dat de Vlamingen verzocht worden weer maar eens toe te geven. "Koningin Paola, ikzelf en heel mijn familie zullen jullie daar dankbaar voor zijn", was de ondertoon. Nogal wiedes, daar het voortbestaan van hun luxe leventje er vanaf hangt. Als Albert en alle andere belgicisten willen dat dit landje blijft bestaan, dan moet er in de eerste plaats voor gezorgd worden dat de wetten hier worden nageleefd. In concreto betekent dat, dat bv de arresten van de Raad van State en het Grondwettelijk Hof dienen te worden uitgevoerd, zodat we bv geen onwettelijke verkiezingen meer moeten organiseren. Dat o.a. B-H/V gesplitst moet worden zonder voorwaarden. Dat Vlamingen en Walen als buren naast elkaar zouden moeten kunnen leven, ieder in zijn eigen land waarin men zijn eigen potje kookt. En niet in een staat waarin ze er allebei slechter op worden: de Vlamingen omdat ze zich niet kunnen ontplooien, de Walen omdat een politieke kaste hen hulpbehoevend wil laten blijven, waardoor België hun enig toekomstperspectief lijkt te zijn. België is geen consensusdemocratie, zoals wel eens wordt gesteld, maar een pacificatiemodel waar men constant probeert de steeds terugkomende politieke problemen onder de mat te kunnen vegen met ingewikkelde akkoorden, stoemelings onderhandeld door kleine groepjes zogezegde élites in duistere achterkamertjes. Zo in de zin van "If you can't convince them, confuse them". Er zullen inderdaad compromissen moeten gesloten worden, maar dan niet om alles nóg ingewikkelder te maken dan het nu al is. Dat we er mee ophouden gesplitste verkiezingen te houden met gesplitste partijen die gesplitste debatten voeren in gesplitste media. Om daarna een regering te moeten vormen met een tegenpartij die er over bijna alles een andere mening op na houdt en waarvan we de kopstukken niet eens kunnen wegstemmen. "Vrede op aarde aan de mensen met goede compromissen", zou ik zeggen...
Vande La, die eerst beweerde tegen 2 november alles rond te hebben, heeft zijn kalender nog maar eens bijgesteld. Het wordt nu 3 januari van volgend jaar. Dan gaat hij de zeven dwergen zijn eindwerk afleveren en mogen ze twee dagen later allemaal samen nog eens bij sneeuwwitje komen. Dat zou dan geleden zijn sinds 3 september 2010... Met dat alles zou men nog vergeten dat er ook nog andere onderhandelingen lopen, die van de zgz "groep van tien", oftewel de "sociale partners". Dat sociale zou erin moeten bestaan dat de welvaart telkens zo gelijkmatig mogelijk onder alle partners verdeeld wordt. Om dat te kunnen doen moet er dan wel iets te verdelen vallen, natuurlijk. De vorige keren was dat poepsimpel: werkgevers en vakbonden bespraken e.e.a. en als het financiële plaatje niet klopte, dan was er de federale regering die steeds bijpaste. Jammer genoeg is dat nu niet (meer) het geval en het resultaat ervan is, dat de besprekingen van de groep van tien, waarin - nota bene - de Vlamingen weer eens benadeeld zijn, omdat VOKA niet mee mag spelen, evenals het Vande La gedrocht zijn uitgesteld tot volgend jaar. Misschien (wan)hoopt men daar dat Vande La toch eerst zal klaar komen, zodat er misschien toch nog enkele kruimels van de federale tafels zouden, kunnen vallen. Maar er is meer. Buiten de obligate centenkwestie is er het spook van het doen samenvallen van bedienden- en arbeidersstatuten. België is het enige land in Europa dat nog zo'n archaïsche structuren kent. De werkgevers stellen, m.i. terecht, dat, wat er ook uit de bus komt, dit niet mag leiden tot een verdere scheeftrekking van de totale arbeidskosten t.o.v. onze buurlanden. Dat betekent dat de kostprijsverhoging bij de arbeiders moet leiden tot een kostprijsverlaging bij de bedienden en daar knelt het syndicale schoentje. Als er in deze zaak geen oplossing komt, dan blijft België ook op het gebied van arbeidswetgeving een achterlijk land, de zieke man van Europa, om het met Bart De Wever te zeggen. En wie zal hem daarover tegenspreken?
De VTM gaat zijn nieuwsdienst vernieuwen door hem efficiënter te maken en meer duiding te geven. Wat dat juist gaat worden, is nog de vraag. Maar slechter dan hij nu is, kan die dienst zeker niet worden. Toen VTM pas begon, was er in Vlaanderen grote hoop dat er eindelijk eens een echte Vlaamse zender zou komen. De VRT was toen nog de BRT (feitelijk is ze dat nog) en verdedigde die praktisch uitsluitend het Belgische standpunt, tenzij het niet links genoeg was. De motor achter de stichting van VTM was wijlen Jan Merckx, een overtuigde Vlaming die o.m. 't Pallieterke van de ondergang had gered. De eerste maanden na de onverwachte dood van Bruno Dewinter, de stichter van 't Pallieterke, werd de hoofdredactie van het blad weliswaar overgenomen door Jan Nuyts, maar die had het alleen waarschijnlijk nooit klaargespeeld. Jan Merckx schreef gedurende maanden het hoofdartikel en werd er dus een Pallieter achter de schermen. Jammer genoeg stierf Merckx veel te vroeg. Hij kon de VTM wel opstarten, maar daarmee was de kous dan af. De man moet zich sindsdien al ettelijke keren hebben omgedraaid in zijn graf als hij vernam hoe zijn "Vlaamse" zender verwerd tot een soort cafézender waar vulgariteit en een verdoken belgicisme nooit veraf waren (en zijn). Om nog te zwijgen van het taalgebruik. Dat het met het standaard Nederlands in de Lage Landen bergaf is gegaan, is ook grotendeels te wijten aan de VTM, die de gewone kijker overnam van de Nederlandse zenders, die tot in de jaren zeventig populair waren in Vlaanderen. De VTM heeft zich nooit bekommerd over het Nederlands dat in zijn programma's werd gebruikt ("misbruikt" eigenlijk). Wat het nu zal worden, is nog koffiedik kijken. Hopelijk stapt men af van de simplistische nieuwsduiding, waarbij men het journaal soms start met het nieuws over een burenruzie of over het weer en de ritjes naar de kust. Of nog maar te zwijgen over wel en wee van Europa's dierentuinen en het bling-bling leven van onze zgz BV's. Niet dat zo'n nieuws niet mag; het hoort alleen niet thuis in een journaal. In het nieuwe VTM-nieuws is er alvast één naam bekend, die van Paul D'Hoore, financieel expert. Er zou ook een politieke en een gerechtelijke specialist bijkomen en die lui zouden dus wat meer kleur (en duiding) in de VTM journaals moeten brengen. Hopelijk houden ze in hun achterhoofd waar de "V" van VTM voor zou moeten staan, iets wat men bij de VRT nog steeds niet wil snappen.
Uit een grootschalige bevraging door de Hoge Raad voor Justitie, blijkt dat het vertrouwen in pers, politiek en justitie in België achteruit gaat. Eigenlijk geen groot nieuws, want dat is een tendens die al jaren in dezelfde richting gaat. Volgens diezelfde bevraging zou echter blijken dat het vertrouwen in de politie stijgt en daar heb ik zo mijn vragen bij. Het is al lang geweten, dat onze politie zich niet populair maakt met het verbaliseren van zgz hardrijders. Als men een flitspaal voorbij rijdt en nog maar enkele kilometer per uur te snel rijdt heeft men meteen een boete aan zijn been. Op zichzelf is dat nog goed te praten. Dat echter meer dan de helft van dat boetegeld naar Wallonië versast wordt, waar men maar een handvol flitspalen heeft staan, die dan meestal nog niet werken, is gewoon ergerlijk. En er is meer. Tijdens de voorbije dagen maakte de politie het nl waar in volle ochtendspits alcoholcontroles uit te voeren. Nota bene in een sneeuwlandschap waarin iedereen stapvoets moest rijden voor zover men al niet stil stond. De arme automobilist kon zich al doorgeërgerd hebben aan het gebrekkige onderhoud van de wegen, hij werd dan nog eens opzij gezet voor die alcoholtest. Stel, dat men zelfs een beetje teveel op zou hebben, wat maakt dat uit als men constant in een file zit die meer stil staat dan rijdt? Voor het échte werk: de gangsters pakken, blijkt onze politie minder tijd te hebben. Zo was er in Anderlecht - niet toevallig in Anderlecht - een geneesheer die zelf achter de overvallers van zijn dochter ging, omdat de plaatselijke politie het niet deed (Het is een publiek geheim dat de politie in Anderlecht in bepaalde wijken niet eens meer durft te komen). Enfin, de geneesheer vond de overvallers, leverde ze uit aan de politie en... die liet ze weer lopen! Een hoteluitbater in dezelfde gemeente, die overvallen werd door zeven (7!) "jongeren", gaf dat door aan diezelfde politie, inbegrepen de camerabeelden, maar was zo slim ook een detective in te schakelen. Die laatste vond de overvallers, maar ook hier deed de politie er niets mee. Flitspalenwerk blijkt interessanter. Het moet trouwens niet altijd Anderlecht (of Brussel) zijn. Hier bij ons in de Kempen meldt een studente van 16 bij de politie van Retie, dat ze gestalkt wordt door een leraar van 26. De politie onderhoort de man en doet er verder niets mee. De kerel steekt het meisje neer (ze is nog steeds in kritieke toestand) en rijdt zichzelf te pletter tegen een boom. En dan zullen we het maar niet over Ronald Janssens hebben, zeker? In de grootste winkelstraat van Turnhout, de Lange Gasthuisstraat*, wonen geen particulieren meer. Dat maakt dat er 's avonds laat en 's nachts geen beweging meer is, zelfs geen verkeer, want dat mag er niet door. De handelaars en neringdoeners hebben er bij de politie al verscheidene keren op aangedrongen het verkeer er weer door te laten rijden na het sluitingsuur, maar dat blijkt niet te kunnen. Het resultaat is dat het levensgevaarlijk is in de grootste winkelstraat van de hoofdstad van de Noorderkempen na sluitingsuur nog rond te lopen. Waar ze het gehaald hebben, dat het vertrouwen in de politie zou stijgen, is me een raadsel. Misschien hielden ze die bevraging in Zoetenaaie op Loederpee?
* Daar het in de Lange Gasthuisstraat van Turnhout krioelt van Nederlandse zaken: Hema, Blokker, Bart Smit, C&A, Kruidvat e.d. is daar een goeie communautaire mop over: " Wij, Vlamingen, geven de Voerstreek aan Nederland en krijgen van hen de Lange Gasthuisstraat terug"!
Het grote voordeel geen (echte) regering te hebben is, dat er dan ook geen nieuwe belastingen kunnen geheven worden. Stel eens voor dat er een nieuwe regering was en dat die nog maar de helft van de PS verkiezingsbeloften had gehouden. Het zou het land weer extra veel geld gekost hebben die meer dan waarschijnlijk zouden gecompenseerd worden met nieuwe belastingen. Dat gebeurt nu dus niet. En er is meer. Door het feit dat ook België tegen april 2011 zijn begroting moet voorleggen aan Europa, kan het niet anders of die begroting zal toch moeten gemaakt worden door de regering van lopende zaken. Dat is trouwens helemaal niet abnormaal, want in Nederland bv gebeurde dat ook al tijdens eenzelfde politieke impasse. En het wordt nóg straffer. Leterme beweert nl dat hij met zijn regering van lopende dinges zelfs één tot anderhalf miljard euro zal kunnen besparen en dat alles zonder de burger in zijn zakken te zitten. En het schijnt dat zelfs de PS het daarmee eens zou zijn. De wonderen zijn dus nog niet uit de wereld en het toont duidelijk aan dat er in de klassieke traditionele partijen een lichte vorm van paniek heerst. Dat geldt in elk geval langs de Vlaamse kant, waar men bij een zoveelste enquête van de Libre Belgique, die voor Vlaanderen tot nu toe vrij objectief was (in elk geval heel wat objectiever dan zijn tegenhanger van de VRT/De Standaard). Die enquête geeft aan dat momenteel alleen de N-VA (+3,1%) en Groen (+0,8%) vooruitgaan en dat alle andere blijven verliezen. Ook het totaal van de V-partijen stijgt (met 0,7%), wat er op wijst dat de traditionele belgicistische nestbevuilers en onheilsprofeten het niet bij het rechte eind hebben dat de Vlamingen niet wakker zouden liggen van een ver doorgevoerde staatshervorming. De intentie van Leterme om toch maar zelf een begroting ineen te knutselen heeft trouwens meer te maken met het feit dat hij de internationale markten op die manier wil gerust stellen én dat hij niets anders te doen heeft, nu het voorzitterschap van de E.U. naar zijn einde loopt. Nog twee maanden Vande La en Co en we kloppen het Irakees record van acht maanden zonder regering...
Grote titels vorige week in onze media: in de haven van Antwerpen werd dit jaar al 5.437 kilo cocaïne ontdekt. Twintig drugnetwerken werden ontmanteld, er werd voor zo'n één miljoen euro aan contant geld in beslag genomen en 148 dealers en smokkelaars werden aangehouden. . Tot daar het goede nieuws. De gerechtelijke speurders geven echter zelf al meteen toe dat de drugvangsten voor dit jaar in de Antwerpse haven waarschijnlijk maar 10% uitmaken van wat er totaal binnen komt. Dat zou dus betekenen dat er zo'n 50.000 kilo wél het land is binnengeraakt. Niets om over uit te bazuinen. Ook dat miljoen euro stelt trouwens niets voor. Met de winsten die bij de drugstrafieken gemaakt worden, is één miljoen euro een peulschil, peanuts. Zelfs het feit dat vermogens van drugsbarons tegenwoordig kunnen worden bevroren en zelfs verbeurd verklaard worden (door het zgz "kaalplukteam"), is relatief. Het zwakke punt in heel de drugsoorlog is het feit dat de straffen voor de dealers een lachertje blijven. Er zijn weinig drugstrafikanten die meer dan drie jaar cel krijgen. Volgens onze doetjeswetgeving moeten die niet eens brommen. In het slechtste geval zitten ze een tijdje in voorhechtenis. De enige oplossing om er iets aan te doen, is onze wetgeving verstrengen, maar dan echt verstrengen. Handelaars in de dood, want dat zijn ze tenslotte, moet men meteen voor minstens tien jaar effectief de nor in draaien. Slechts met zo'n lik op stuk beleid is er kans dat men tweemaal gaat nadenken alvorens er nog mee verder te gaan. Al de rest is water naar de zee brengen en dweilen met de kraan open.
Het politiek debat sleept zich naar het nieuwe jaar. De Kerstvakantie, het aanhoudende winter wonderlandweer en de gezondheidstoestand van mama Vande Lanotte zorgen ervoor dat de gesprekken van de laatste kans weer eens worden uitgesteld. Dat van mama Vande Lanotte bedoel ik absoluut niet denigrerend. Johan doet daar wat hij moet doen vanuit zijn eigen standpunt. Dat er ondertussen niets meer gebeurt, zoals ook het vorige weekeinde al het geval was, komt - zoals ik al meldde in mijn blog van 11/12 ("Belastingkrediet of strip rate?") - omdat Vande Lanotte het allemaal zo ingewikkeld heeft gemaakt dat men er zonder hem zeker niet meer uit geraakt. Dit land besturen zoals het nu is blijkt steeds ingewikkelder te worden, terwijl het tegenovergestelde vereist zou zijn. Gelukkig was er nog dat voorzitterschap van de E.U. waarvoor Leterme met zijn regering van lopende zaken alle lof heeft gekregen. Verdiend, dat wel, maar ook logisch: ze had niets anders te doen. Het zou erg geweest zijn, mocht ze er een potje van gemaakt hebben. Bovendien heeft een Belgische regering in Europa steeds het thuisvoordeel en kan ze dus steeds meer doen dan wanneer men telkens op verplaatsing moet. Leterme's partij zal alle steun kunnen gebruiken. Uit een enquête van TNS-Dimarso, gepubliceerd in Knack, blijkt immers dat CD&V nog altijd achteruit blijft gaan. Misschien brengt een nieuw kartel straks toch weer het soelaas dat ze daar zullen nodig hebben. In dat geval zouden de tsjeven er echter best aan doen wat minder Belgisch uit de hoek te komen. Wat meer Kris Peeters en wat minder Steven Vanackere bv. Met de unitaire uitspraken van deze laatste zal de partij het zeker niet redden.
"Join the navy and see the world", was lang een klassieker, maar heeft tegenwoordig veel van zijn exclusiviteit verloren. Als men de dag van vandaag ergens een topfunctie in e.o.a. milieubeweging kan bemachtigen, reist men ook de wereld rond. Tokyo, Rio, Jakarta, Kopenhagen, Cancún, niet mis als ge daarheen kunt reizen op kosten van Honoré Gepluimd. En volgend jaar wordt het Durban, Zuid-Afrika. Brengt al dat topvergaderen ook iets op? Natuurlijk. In Cancún is men het nl eens geworden, dat men verder praat. Wij waren er trouwens goed vertegenwoordigd, met op kop ons Schauwvliegje in haar functie van voorzitster van dienst van de E.U. Daarenboven waren er in Cancún nog drie Belgische ministers plus een honderdtal andere genodigden die vonden dat ze erbij moesten zijn. Cancún is trouwens een prachtige toeristische streek. Mijn jongste dochter bracht er haar wittebroodsweken door. Dat de ecologische voetafdruk, waarmee de modale burger regelmatig om de oren geslagen wordt, daar voor de groene jongens en meisjes erg negatief is uitgevallen, moeten we erbij nemen. Zoals die Franse troonpretendent ooit zei: "Paris vaut bien une messe". Schauwvliegje wist na afloop van het congres nog te vertellen "dat er voor Vlaanderen niets zal veranderen". De vraag is dan ook wat die hele milieumeute daar ging doen. Wat Schauwvliegje zei, klopt trouwens niet eens. Deze week stond nog in de kranten dat de federale Belgische bijdrage in twee jaar tijd verdubbeld is en dat we dit grotendeels te danken hebben aan de groene stroomfactuur. In mijn blog van 21 november stelde ik al dat we ons nog blauw gaan betalen aan die groene stroom. Dat was toen i.v.m. het feit dat Electrabel voor het ombouwen van een steenkoolcentrale naar biomassa de volgende zeven jaar 100 miljoen euro per jaar zal beuren van de overheid. Voeg daarbij de verschrikkelijk grote kosten voor het bouwen van die windmolenparken op zee en de subsidies voor de zonnepanelen, allemaal kosten die op de rug van de verbruiker zullen geschoven worden, en men kan zich een idee vormen van wat dat hele groene gebeuren ons zal kosten. Bij die verhoging van de federale energiebijdrage zit trouwens nog een kantekening. De zeer grote industriële energieverbruikers zullen er niet veel van merken, omdat hun bijdrage al jaren geplafonneerd is. De grote slachtoffers zullen de KMO's zijn, die "toevallig" de ruggengraat vormen van de Vlaamse tewerkstelling. Moet toch weer eens lukken, hé!
De storm over De Wevers uitspraak i.v.m. België als de zieke man van Europa is verbazend snel gaan liggen. Alras bleek immers, dat het niet de eerste keer was dat Bart zoiets gezegd had en dat het niet alleen door hem verteld werd. Als zoiets in een gezaghebbend weekblad komt te staan, is er natuurlijk veel meer aandacht, maar al bij al blijken er nog niet teveel daarvoor hun slaap te hebben gelaten. Bij de aan de gang zijnde onderhandelingen werd er zelfs niet meer over gesproken, een reden te meer om vast te stellen dat het er allemaal om te doen was De Wever in een slecht daglicht te stellen en niets meer. Dat ook CD&V er nog eens in getrapt is, is pijnlijk voor een partij die terug uit het dal moet kruipen. Zelfs de linksgezinde hoofdredacteur van het Waalse "Journal du Mardi", gaf gisteren - in een column in De Standaard - toe dat De Wever fundamenteel de waarheid spreekt. "Een land waar al drie jaar niet echt meer geregeerd wordt en waar men na zes maanden geen nieuwe regering vindt om de problemen op te lossen, is inderdaad ziek", zegt hij. Zo hoort men het ook eens uit een andere hoek. Vande La is ondertussen weer vertrokken voor een trein besprekingen. De man, die er vroeger niet in slaagde het ABX-dossier uit te klaren, het zilverfonds gestalte te geven en de paarse budgetten in evenwicht te houden (tenzij door loense sale-and-lease back operaties), is ondertussen al twee maanden bezig om het ondoenbare doenbaar te maken. Niet het artikel van De Wever, maar de internationale muntsituatie, de torenhoge staatsschuld van dit land en de onwil van de linksen, PS en CDH op kop, om ook maar iets te verbeteren aan de bestaande spelregels, maken dat er ook na meer dan twee maanden geen heil te verwachten is van de ti-ta-tovenaar uit Oostende. Ze zouden misschien beter eens het boek "De ordelijke opdeling van België" ter hand namen. Niet dat alles wat daarin staat evangelie is (ik ben er volop mee bezig), maar Annemans en Utzi hebben in elk geval meer dan hun best gedaan om een geloofwaardig verhaal te schrijven dat bovendien uiterst gedocumenteerd is. Zeker in vergelijking met het Wetstraat geklungel van de laatste maanden, is het een verademing.
