Groot nieuws in onze poco-kranten: Ook in het federale Duitsland zijn er transfers waarmee bepaalde staten ("Länder" noemen ze die daar) niet gelukkig zijn. Ons Zuiden is het Duitse Oosten. Drie van de rijkere Duitse deelstaten willen, zoals Vlaanderen, af van de verplichte financiële hulp aan de armere Länder omdat die, door het krijgen van dat extra geld, de motivatie ontbreekt om hun economie succesvoller te maken. Waar hebben we dat nog gehoord? Alleen Beieren, dat vroeger ook ontving, is nu een gever geworden. Toch zijn er serieuze verschillen tussen het Duitse federaal model en het onze. Zij kennen nl geen systeem van grendels, veto's en alarmbellen en hebben de mogelijkheid hun twistpunten positief te bespreken. Bij ons wordt alles wat de francofonen niet willen, gewoon afgeblokt, waardoor Vlaanderen zelfs in zijn eigen regio niet kan doen wat het wil. Duitsland is wat we kunnen noemen een "normaal federaal land", België is dat niet. In Vlaanderen wil men naar een echte federatie, meer nog: naar een confederatie. In Wallonië wil men naar helemaal niets nieuws. België heeft geen systemen om conflicten op te lossen, alleen maar systemen om conflicten te blokkeren. Het verschil is dat Duitsland zich de laatste tien jaar heeft aangepast aan de nieuwe Europese situatie en dat België niet alleen achterop loopt, maar momenteel compleet stil staat en dit reeds gedurende meer dan drie jaar. De reden daarvoor is, dat Duitsland zijn DDR kwijt is en wij er echter mee blijven zitten. En dan hebben we het nog niet over de talen gehad, een probleem dat Duitsland niet eens kent...
Het moeten harde tijden zijn voor de diehards die nog blijven geloven in dat ene België. Zelfs een ordentelijke Miss België verkiezing zit er niet meer in. Bij de laatste vijf finalisten was er slechts één Franstalige en die haalde het net niet. Haar andere taalgenoten waren toen al lang uitgeschakeld met als belangrijkste reden hun slechte kennis cq uitspraak van de taal van de meerderheid in dit land, het Nederlands. De gebuisde francofonen namen dat echter niet en enkele bleven zelfs weg van de eindshow om duidelijk hun ongenoegen te laten blijken. Dat een meid die een twee (eigenlijk drie-) talig land moet vertegenwoordigen, ook minstens die twee talen goed moet beheersen, kan er bij de meeste francofonen nog steeds niet in. Naar het schijnt was hun Engels trouwens navenant. Helemaal in de geest van 1830 vinden zij zich nog steeds een Herrenvolk met een superieure taal. Zoals Vic Van Aelst (die gaan we hier nog dikwijls vermelden!) het zo duidelijk stelt: ze hebben geen respect voor ons noch voor onze taal. Die Franstalige woede beperkt zich trouwens niet tot de Miss België verkiezing. Ook in het Belgische leger is de tijd van "Pour les Flamands la même chose" verleden tijd. Dat heeft ook daar tot gevolg dat er steeds meer Vlamingen doorgroeien naar de hogere kaders, gewoon omdat zelfs de Franstalige officieren hun tweede landstaal niet onder de knie krijgen. Dit is niet alleen een gevolg van het inderdaad slechte Franstalige onderwijs, maar ook van het idee dat niet zij, maar de Vlamingen zich in dit land moeten aanpassen. Eén van de redenen, waarom met niet tot een akkoord komt in de aan de gang zijnde onderhandelingen voor een nieuwe regering, is trouwens van hetzelfde kaliber. De francofonen begrijpen niet dat bv CD&V maar niet wil toegeven, terwijl die partij het in het verleden altijd wél heeft gedaan. "Oú sont les neiges d'antan?", vragen zij zich wanhopig af. Mocht hij nog leven, Margritte zou het er helemaal mee eens zijn. Zijn: "Ceci n'est pas une pipe" wordt "Ceci n'est plus un pays". (heel) Vrij vertaald: "Dit land gaat de pijp uit".
De stad Antwerpen heeft zondag zijn burgers een nieuwjaarsdrink aangeboden. Dat gebeurt al enkele jaren, in navolging van Gent die daarmee als stad begonnen was. Het was een heerlijk zacht winterweertje, er waren 15.000 deelnemers en het hele gedoe kost de stad zo'n 30.000 euro. Een peulschil, als men bedenkt dat alleen al het OCMW van de stad een tekort heeft van zeven miljoen. De mensen die erbij waren hadden groot gelijk: veel meer zullen ze van " 't stad " niet meer krijgen en feitelijk betalen ze het zelf, voor zover ze er tenminste belastingen betalen. Viel er trouwens in Antwerpen iets te vieren? Ik meen van niet. Er is weliswaar een akkoord bereikt over de Oosterweelverbinding, het Lange Wapper project werd begraven, maar dat alles betekent alleen dat de verbindingen in en rond Vlaanderens economische draaischijf, die nu al dichtslibben, helemaal verstopt zullen geraken. Het nieuwe project zal ook de stad enorm veel extra geld kosten en alle hoop op enige doorbraak in de mobiliteit rond de stad met tien jaar vertragen. Nimby won de strijd en de grote verliezer zal de haven zijn, een haven die niet alleen Antwerpen maar heel Vlaanderen aanbelangt. De victoriekraaiers kunnen dan al uitpakken met de realisatie van het uitdiepen van de Schelde, waardoor de grootste containerschepen de haven zullen kunnen aandoen zonder te moeten wachten op het hoogtij, de lading van die schepen moet ook nog de haven uit kunnen. Nu dat over de weg steeds problematischer zal worden, is aller hoop gevestigd op het spoor, met daarbij de geplande nieuwe verbinding via de zgz IJzeren Rijn. Over dat traject waren al heel wat discussies, o.m. met Nederland. Nu blijkt dat ook Duitsland het project heeft opgegeven. In het blad Rheinische Post schrijft CDU politicus Uwe Schummer dat de Duitse regering het opnieuw in gebruik nemen van het traject Roermond-Mönchengladbach niet meer ziet zitten. Dat nieuws werd in Nederland op gejuich onthaald, omdat die IJzeren Rijn bij hen door een natuurgebied zou moeten passeren. Exit IJzeren Rijn dus en nog een kans minder om de mobiliteit in en rond Antwerpen opgelost te krijgen. Er is nog een ander traject mogelijk om de IJzeren Rijn te realiseren. Vroeger liep er een spoorlijn van Turnhout naar Eindhoven. Dat werd na de Eerste Wereldoorlog opgedoekt, maar het tracé ligt er nog (het is nu een wandelpad geworden). Als men dat tracé zou heraanleggen, zou er niet alleen een alternatief zijn voor de IJzeren Rijn, maar zou men tegelijkertijd ook de stad Turnhout uit zijn isolatie halen. De spoorlijn vanuit Herentals houdt in Turnhout nl op. Een doorsteek naar Eindhoven zou voor heel wat meer werk en handel kunnen zorgen in de nu slaperige hoofdstad van de Noorderkempen. Een reden te meer om dat te doen, is het feit dat men nu reeds plannen maakt om het huidige station te verplaatsen van het stadscentrum naar de buitenwijken. Dat zou, met het doortrekken van de lijn, allemaal tegelijk kunnen gebeuren. Het zou voor extra werk zorgen in de regio en voor meer handel en beweging in de jaren na de realisatie. Hoe men het ook draait of keert, zelfs een alternatieve IJzeren Rijn zal niet beletten dat er onnoemelijk veel tijd verloren zal gaan en dat de mammoet containerschepen wel hun lading zullen kwijt geraken in Antwerpen, maar dat het daar zal ophouden. Ik heb zo het idee dat men volgend jaar weinig te vieren zal hebben in de koekenstad...
Na de eerste "cruciale" flopweek van het jaar, is het even afwachten om te zien of Albert II weer iets nieuws uit zijn mouw zal schudden (een pre-info-verduidelijker bv) of dat hij zich toch zal blijven vastklampen aan de miskleun van Vande Lanotte waarover alleen diens eigen partij en de simpele zielen van Groen! en Ecolo zich positief hebben uitgesproken. Als hij een beetje de laatste ontwikkelingen heeft gevolgd, zal ook hij wel beseffen dat dit voltooid verloren tijd is en dat hij best de raad van Bart De Wever zal volgen. Die zegt in eerste instantie samen met Di Rupo een laatste maal de puntjes op de i's te willen zetten en - als de man met het strikje bang blijft van zijn eigen schaduw - het desnoods alleen te zullen doen. In dat laatste geval zal Bart opnieuw zijn tekst als verduidelijker boven halen en die desnoods ook bespreken met de liberale partijen (iets waarvoor hij trouwens al langer warm loopt). In feite zijn we dan terug bij af, waar we al in 2007 waren met Yves Leterme. Bij die eerste poging om tot een staatshervorming te komen, werd de PS er nl door het MR buiten gehouden, tot het niet lukte en de marxisten er toch maar werden bijgehaald, met het gekende gevolg. Nu krijgen we te maken met het spiegelbeeld, waarbij het de PS is die de MR erbuiten hield, tot Di Rupo zopas verklaarde toch een opening naar rechts te willen maken. Dat brengt de hele discussie terug naar mijn blog van 19 juni van vorig jaar ("De tweederde meerderheid"), toen ik stelde dat men gemakkelijk een regering kon vormen met de rode en blauwe partijen aan beide kanten van de taalgrens, plus CD&V en N-VA. Dus, geen groenen meer en ook geen CDH, daar Milquet zopas nog herhaald heeft dat ze neen zal blijven zeggen als De Wever weer voor de pinnen komt met zijn verduidelijkerstekst. De dooddoener tegen het MR, als zou daarmee niet te praten vallen omdat dan Vlamingenhater Maingain weer mee zou spelen, houdt geen steek. Reeds vlak na de verkiezingen van 13 juni 2010 zei MR topman Armand De Deckèr, dat de drie zetels van Maingain niet zouden doorwegen. De hierboven vermelde mogelijke coalitie zal immers 114 zetels tellen, dat zijn er 14 op overschot. Met een nieuwe deelname aan de federale macht voor ogen, zal het MR wel toegeven, zeker nu Reynders verteld heeft met De Wever te willen praten over wat ze op federale niveau nog willen samen doen en wat niet, wat in feite neer komt op het uitwerken van het artikel 35 van de Grondwet. Wat bij de MR ook meespeelt is de dreiging van het FDF om over heel Wallonië eigen kernen te gaan opzetten, daar waar ze tot nu toe bijna uitsluitend in en rond Brussel werkzaam was. Het FDF zal dan ook het MR bekampen en daarvoor zullen Reynders en Co wel willen passen. En wat als er van dat alles (ook weer) niets in huis komt? Wel dan wordt het hoog tijd, maar werkelijk hoog tijd, dat de Vlaamse regering uitpakt met een plan B, al dan niet gebaseerd op Annemans' ordelijke opdeling, al dan niet samen met de SP.a, al dan niet gedoogd vanuit de Vlaamse oppositie, zoals ik ook al schreef in mijn blog van 6 dezer ("Vic(torie)").
In de marge van bovenstaande nog dit: in tegenstelling tot wat ik vreesde na de uitzending van "Reyers Laat", werd Vic Van Aelst toch weer uitgenodigd om deel te nemen aan een discussie op de VRT (de zevende dag). Zou het daar toch beginnen te dagen?
Nu blijkt dat de politiekers het Belgisch probleem niet opgelost krijgen, wordt de mensen de schrik aangejaagd met het spook van de financiële problemen die zouden ontstaan als België geen regering zou krijgen. Alsof er géén problemen zouden zijn als België wél een regering had, maar dan een waarin men over niets akkoord zou gaan of waarvan de leden al vechtend over de straat zouden rollen... Het zijn trouwens niet alleen strikt genomen de Vlaams-nationalisten die aandringen op een staatshervorming. Ook de middenstandsorganisatie Unizo staat daar achter én Voka, de vereniging van Vlaamse werkgevers en Kamers van Koophandel. Dat die laatste organisatie niet vertegenwoordigd is in de interprofessionele besprekingen tussen werkgevers en vakbonden (voor het IPA, of inter professioneel akkoord), is een schande en de zoveelste discriminatie van Vlaanderen. En er is meer. In het laatste Doorbraak nummer van de VVB, de Vlaamse Volksbeweging, staat een interview met Paul Huybrechts, voorzitter van de Vlaamse federatie van beleggers en beleggingsclubs (VFB). Dat is zeker geen kransje van Vlaams-nationalisten, want zij zien in de eerste plaats naar de centen. Wel, zelfs in die middens is men het beu dat er in België niets verandert. Huybrechts, die - nota bene - een vaste column heeft in De Morgen, stelt dat ook in zijn kringen iedereen verschuift richting N-VA, gewoon omdat er een diepe onvrede heerst over de werking van de Belgische staat. Hij noemt zijn mensen de "bastaflaminganten", zij die er genoeg van hebben dat ze geen ordentelijk bestuur meer krijgen, waarin justitie faalt, het asielbeleid uit de hand loopt en de pensioenen beheerd worden door een dronkaard! Ook bij die mensen, die hoegenaamd niet stormlopen voor de Vlaamse zaak, wordt het Vlaams gevoel gesterkt door het falen van België, dat ook voor hen geen meerwaarde meer betekent. Zo hoort men het ook eens vanuit een andere hoek. Het moet niet altijd Vic Van Aelst zijn, die nu de boter gegeten heeft en in de poco-pers wordt aangevallen omdat hij gezegd heeft, dat stelen bij de Roma's in de genen zit. Misschien zou die pers ons eens kunnen vertellen, van wat die Roma's wél leven...
"Het zal nog nijpender worden zodra de rechtse Vlaams-nationalisten het met de linkse socialisten eens moeten worden over de miljarden die de overheden straks moeten besparen". Bovenstaande is niet van mij maar van Marc Reynebeau, bekend belgicist en zeker geen vriend van de Vlaamse zaak - ik noem hem gewoonlijk "Reynebelg" -, maar deze keer heeft hij het - volgens mij - bij het rechte eind. Als er al een half wonder zou gebeuren en er toch een nieuwe federale Belgische regering zou gevonden worden, dan zullen de tegenstellingen in dat kabinet zo groot zijn, dat er feitelijk geen enkel serieus probleem nog zal kunnen worden opgelost. Om dat te vermijden moeten er daarom eerst duidelijke afspraken zijn omtrent de staatshervorming, waarbij zoveel mogelijk geregionaliseerd wordt zodat er tenminste daarover later geen discussies meer kunnen zijn. Het kunst-en-vliegwerk van de ti-ta-tovenaar uit Oostende houdt daar helemaal geen rekening mee, integendeel. Het maakt de moeilijkheden alleen nog groter en onoplosbaarder. Zoals ik reeds stelde, met de regel: "If you can't convince them, confuse them", een Engelse uitdrukking die meer bij de zaak past dan die over dat paard en dat water. Ook de onvermijdelijke Paul De Grauwe mocht nog eens zijn zeg doen. Hij zegt dat Bart De Wever een nul haalt als politicus. Nu is Bart inderdaad geen politicus van het klassieke type. Gelukkig maar, want dan was Vlaanderen op dit ogenblik al lang voor de zoveelste keer verkocht geweest voor de bekende bord Belgische linzensoep. Bart was de eerste die het aandurfde een voorakkoord op papier te zetten, zelfs een dat ook voor Vlaanderen niet ideaal was. Daarbij was wel gesteld, dat het "gewicht" van zijn plan als verduidelijker moest blijven, wat betekent dat er voor elke toegeving op dat plan iets anders voor in de plaats moest komen. Dat plan is tot nu het enige waarin Vlaanderen zich kan vinden en biedt - mijns inziens - de laatste kans op een federaal akkoord. Ook Marc Eyskens werd nog maar eens opgevoerd door de VRT-radio. Wie luistert nog naar die man die mee aan de oorsprong ligt van het Belgische deficit? Is het niet frappant dat iemand zoals Eyskens, die vroeger in zijn partij, de CVP, gold als een rechtse, nu met de regelmaat van een klok uit de kast wordt gehaald door de linksen? Ondertussen is zijn partij een club van angsthazen geworden die bang lijken van hun eigen schaduw.
* Voor wie het zich niet zou herinneren: "The economy, stupid!" was de slogan waarmee Bill Clinton destijds de Amerikaanse presidentsverkiezingen won.
Het is gedaan met België. De laatste voorzitter van de unitaire CVP, Houben, voorspelde het al in de jaren zeventig: "Het einde van België zal er zijn als er geen nieuwe regering meer zal kunnen gevormd worden". Het heeft feitelijk nog lang geduurd en dat is alleen te danken aan het eindeloze geduld van de Vlamingen, dat nu toch niet meer zo eindeloos schijnt te zijn. Dat Vande Lanotte verkeerd bezig was en dat zijn gekonkel op niets zou uitdraaien ,was al langer aannemelijk. Drie maanden zwoegen met een leger van ambtenaren en specialisten van de Nationale Bank en het Planbureau, versterkt met nog een wisselende ploeg buitenstaanders, heeft niets opgeleverd. Gewoon omdat België zijn tijd heeft gehad. Het is niet langer leefbaar, of - om het eens te zeggen met de woorden van Yves Leterme na diens eerste mislukte poging - "de grenzen van het federaal overlegmodel zijn bereikt". Opmerkelijk in de huidige situatie is wel, dat het niet de N-VA, maar CD&V was dat als eerste verklaarde dat Vande La's broedsels onvoldoende waren. Dat maakte het voor de N-VA een stuk gemakkelijk om daarna hetzelfde te zeggen. Ergens lijken ze toch terug naar een soort kartel te gaan, al weet men bij de tsjeven nooit om ze hun woord gaan houden. Als er geen nieuwe federale regering meer kan gevormd worden en het artikel 35 niet kan besproken worden, dan wordt het stilaan tijd dat de Vlaamse regering uit haar winterslaap ontwaakt en Vlaanderen uitroept tot deelstaat van het federale België, iets wat - volgens grondwetspecialist Senelle - perfect legaal is. Als de SP.a niet zou meewillen (die partij heeft altijd nog niet begrepen dat haar ondergang te maken heeft met haar anti Vlaamse houding), dan moet men ze uit de Vlaamse regering zetten en vervangen door de Open VLD. Als die ook niet zou willen, dan moeten CD&V en N-VA een "Wilderstje" doen en een Vlaamse minderheidsregering vormen met steun van het Vlaams Belang vanuit de oppositie. Als er immers helemaal niets zou gebeuren, dan riskeren we een "plantentuinakkoord". Dat akkoord, over de plantentuin in Meise, staat model voor een totaal geblokkeerd België. Het werd nooit uitgevoerd. In de vorige regeerperiode sloten Kris Peeters en Rudy Demotte een tweede akkoord om het eerste uit te voeren. Ook dat akkoord werd tot nu toe niet uitgevoerd...
Ik ben geen fervente Tv-kijker en nog minder een liefhebber van de duidingsprogramma's van de VRT. Dat laatste omdat ze daar bevooroordeeld zijn, meestal gaan tussen (linkse) gelijkgezinden en de kringetjes van "ons kent ons". De weinige keren dat er een overtuigde Vlaming wordt uitgenodigd, krijgt die amper de kans zijn mening volledig te uiten en wordt die onophoudelijk onderbroken. Toch kan ook de VRT soms zijn uitgenodigden verkeerd inschatten. Zo werd in het programma "Reyers laat" advocaat Vic Van Aelst opgevoerd, de man die wel in Vlaanderen bekend werd wegens het onlangs gehouden proces over de zgz parachutemoord*. Ze zullen zich Vic nog lang herinneren bij de VRT en daarbuiten. Want de man legde er een Vlaamse geloofsbelijdenis af die kan tellen. "Wij leven in een onrechtvaardige toestand", zei Vic, "België is een onrechtvaardig land, waarin nooit een degelijk evenwicht is geweest tussen de bevolkingsgroepen.180 jaar lang zijn de Franstaligen hier bevoordeligd geweest. Wij Vlamingen hebben altijd hun taal moeten leren, zij hebben steeds geweigerd onze taal te spreken. Als zij niet redelijker worden, zullen we zonder hen moeten doen. Voor mensen die na 180 jaar nog steeds onredelijk zijn, moeten wij geen solidariteit opbrengen". Vic weet wat hij zegt. Hij woonde 34 jaar in Brussel en was er zelfs een tijdje gemeenteraadslid voor de Volksunie. Hij heeft er de minachting t.o.v. onze taal aan de lijve ondervonden, niet alleen toen, maar ook nu nog. Als hij, als Nederlandstalige advocaat Nederlandstalige dossiers gaat opvragen bij het paleis van Justitie, dat wordt hij daar alleen in het Frans geholpen, nu in 2011... Vic vertelde het hele verhaal zonder enige stemverheffing en veegde zijn gesprekspartners gewoon van tafel. Ze zaten erbij en keken erna. Zeker, toen Vic op het einde van zijn korte, kalme maar doortastende rede, vertelde dat hij hoopte dat Bart De Wever en zijn N-VA het been stijf zouden houden en anders beter de hele zaak zouden opblazen. En dat hij hoopte dat, bij eventuele nieuwe verkiezingen, de N-VA nog 20% méér stemmen zou behalen om zo elke belgicistische discours de grond in te boren. Uitgerekend vandaag moeten de zeven onderhandelende partijen reageren op de uitgebreide nota van Vande Lanotte. Hopelijk doet Bart wat Vic Van Aelst, maar vorige week ook het OVV hem gesteld hebben: niet plooien!
* Vic Van Aelst was de pleitbezorger van Els Clottermans, die in het proces van de parachutemoord veroordeeld werd, ondanks het feit dat ze nooit bekend heeft en er tegen haar geen bewijzen waren. Ze werd alleen veroordeeld wegens vermoedens. Dit heeft een gevaarlijk precedent geschapen, want - de wankele reputatie van het Belgische gerecht kennende - is het niet uitgesloten dat zoiets in de toekomst nog kan voorvallen. Een min of meer labiel mens die rechtstreeks of onrechtstreeks met een crimineel feit te maken krijgt, riskeert in de toekomst veroordeeld te worden zonder enig bewijs, enkel en alleen omdat een handige advocaat zijn labiel zijn als vermoeden kan doordrukken...
Er is (nog maar eens) een voorstel voor splitsing van België gedaan, ditmaal wel uit een onverwachte hoek: Wallonië. Twee illustere onbekenden, althans voor mij. Een zekere Yves Delacolette en een Olivier Lefebvre hebben er zowaar een website voor over: www.miss-belgium.org. En hun slogan om België te splitsen heet: "Make It Smart & Simple", kortweg "MISS". In het Engels, ja. Dat schijnt een taal te zijn die steeds meer francofonen verkiezen boven het Nederlands. Denk maar aan Justine Henin, wiens Engels met de dag beter wordt, maar die het nog steeds vertikt een woordje Nederlands te spreken, dat alles terwijl de Vlaamse pers daarin geen graten schijnt te vinden. Onze bovenvermelde splitsers houden het inderdaad vrij simpel: afschaffing van de gemeenschappen, vier volwaardige gewesten (Vlaanderen, Wallonië, Brussel en het Duitstalig gebied). De gewesten nemen de taak van de gemeenschappen over (nota van mij: voor Vlaanderen hoeft dat niet meer, bij ons zijn die twee entiteiten reeds samengesmolten). Volgens de "Miss'ers" moet de federale staat zich beperken tot justitie, defensie, politie, de "interpersoonlijke solidariteit" (wat dat ook moge zijn) én het innen van de btw, de belasting op roerend goed en de bedrijfsbelastingen. Over Brussel blijven ze wat in het duister, maar dat probleem zal toch moeten worden opgelost door heel België, desnoods tegen de wil van de huidige Brusselse machthebbers in ("Geen akkoord, geen centen"). Vergeten we niet dat de Brusselse begroting voor 2011 nu reeds een gat heeft van een half miljard euro. M.a.w. het geld dat men nu voor de stad vraagt in het kader van een staatshervorming, is al opgesoupeerd nog voor men het gekregen heeft! Nog straffer wordt het als ze zeggen dat álle faciliteiten moeten worden afgeschaft. Voor de huidige francofonen bewoners in de Vlaamse Rand zou dit wel gepaard gaan met een uitdoofscenario, maar tegen 2030 moet het volledig afgelopen zijn met de faciliteiten. B-H/V wordt meteen gesplitst, zoals gevraagd door het Grondwettelijk Hof (de vroegere Raad van State), omdat het niet meer zal passen in de eentaligheid van de gewesten. Enfin, een verbazend stukje retoriek, zeker als men weet dat het uit Franstalige hoek komt. Toch is het allemaal niet onlogisch. Wij Vlamingen denken altijd dat de francofonen in dit land één blok vormen. dat is maar politieke schijn. Heel wat echte Walen ergeren er zich dood aan dat het land gegijzeld wordt o.w.v. B-H/V, terwijl zij er zelf niets mee te maken hebben. Dat de Oostkantonners het spelletje nog meespelen, komt omdat de PS ook daar de baas is. Als dat ooit verandert zullen ook die niet meer misbruik maken van de veto's en alarmbellen t.o.v. een Vlaanderen dat hen altijd heeft trachten te steunen. Verder is er in het Walenland nog steeds een onderstroom van mensen die heimwee hebben naar la douce France. Hoe langer de Belgische crisis duurt, hoe groter die stroming zal worden. Madame Millefoisnon (onlangs las ik een nóg mooiere benaming: Madame "Milnjet"!), zal er niet mee kunnen lachen...
In Nederland, waar men al enkele jaren bijzonder slechte ervaringen heeft met het uit de hand lopen van de eindejaarsfeesten, had men deze keer besloten daar iets aan te doen. Niet alleen werden de meeste brievenbussen weggehaald, omdat die met vuurwerk werden opgeblazen, maar er kwam ook een zero tolerantiebeleid in de vorm van een supersnelrecht. De tientallen amokmakers die op oudejaarsavond toch werden opgepakt, kregen vanmorgen, 3 januari, al hun veroordeling of minnelijke schikking. Het supersnelrecht, dat al op voorhand duidelijk was aangekondigd door de "gedoogregering" Rutte wierp trouwens zijn vruchten af: er was een kwart minder baldadigheid dan vorig jaar (en de brievenbussen vaarden er wel bij!). Zou zoiets ook bij ons kunnen? Nee. We hebben het ooit eens geprobeerd tijdens de Europese voetbalkampioenschappen die België toen samen met Nederland inrichtte. Er werd toen een aantal (voornamelijk Britse) hooligans opgepakt die later wel een berechting kregen, maar supersnel was dat zeker niet en daarna hoorden we er niets meer van. E.e.a. heeft ook te maken met het feit dat iemand die bij ons door de politie wordt opgepakt, tien dagen moet wachten alvorens hij/zij voor de onderzoeksrechter kan verschijnen. Waarom dat tien dagen moet duren, weet niemand maar het is wel de wet. Trouwens, als er hier al eens iemand zou veroordeeld worden na die tien dagen, dan moet hij/zij al een straf krijgen van meer dan drie jaar om naar de gevangenis te worden gestuurd. Als men in Nederland veroordeeld wordt tot een straf van bv drie weken, dan gaat men drie weken effectief de nor in. Niet voor niets heeft men daar plaatsen vrij in de gevangenissen terwijl wij hier een chronisch tekort hebben. Nog zo iets: Nederland, dat een kwart groter is dan België en dat 50% meer inwoners telt, doet het in totaal met 25 politiedistricten. België heeft er 195!! Kortom, het gekende gezegde van "te veel koks bederft het eten". En er is meer. Na een zoveelste discussie tussen politie en gerecht, o.m. over het vervangen van steeds maar opnieuw stakende cipiers, heeft men daar een Belgische oplossing voor gevonden: de politie krijgt van Justitie meer dan 7 millioen euro extra toelagen. Bibbergeld, zeg maar. En naar even Belgische gewoontes wordt Vlaanderen daarbij weer bij de bok gezet. In Vlaanderen krijgt de politie nl geen 40% van dat geld, terwijl wij veruit de grootste bevolkingsgroep uitmaken. Altijd hetzelfde liedje: als er te trekken valt krijgen we een aalmoes, als er te betalen valt, zijn we steeds de klos. En dat wordt dan geregeld door de zgz "Vlaamse" excellenties De Clerck en Turtelboom. Hoe zit het weer met die staatshervorming?
Het wordt, voor de zoveelste keer, een cruciale week. Na drie maanden puzzelen moet Vande La nl deze week met iets afkomen dat op een eindresultaat lijkt. Iets waarin weinigen nog geloven, al was het maar o.w.v. de negatieve beoordeling die hij op voorhand gekregen heeft van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (O.V.V), wegens slecht voor Vlaanderen en die van een neutrale grondwetspecialist, wegens veel te ingewikkeld. En dat gaat dan grotendeels om de financieringswet en de communautaire problemen. Daarbij komt straks nog het wegwerken van het structurele deficit van de begroting en het terugbrengen van de kosten voor de ondernemingen (arbeidsmarkt, belastingen, energieprijzen, index en ga zo maar door). Als Vande Lanottes plan niet lukt, wat dan? Er is het verhaal van artikel 35, maar ook dat moet onderhandeld worden. Met een francofone tegenpartij die liefst van al niets veranderd wil zien en die wil verder aanmodderen, lossen we ook dat probleem nooit op. Toch is er misschien een oplossing, zeker als het zieke België nog zieker wordt, nl het IMF, het Internationaal Monetair Fonds. Als er nl helemaal geen oplossing komt om een nieuwe federale Belgische regering te vormen, dan bestaat de mogelijkheid dat het IMF er zich tenslotte toch mee zal moeten bemoeien. En dat bemoeien zal betekenen snoeien, waardoor het fonds - althans op financieel vlak - tegemoet zal komen aan heel wat eisen vanuit Vlaanderen, waar men om besparingen vraagt (zoals bijna overal in de landen rondom ons) en waar de Walen niet van willen weten (de PS wil zelfs nóg meer uitgeven). Dan zal er een echte sanering moeten komen van de overheidsfinanciën, het afschaffen van de index die onze lonen onbetaalbaar maakt, het versoepelen van de arbeidsmarkt, het afslanken van het overheidsapparaat, het omvormen van staatsbedrijven (Belgacom, NMBS e.d.) en nog meer van datzelfde. Als we dan tussendoor die vijf minuten politieke moed willen opbrengen, splitsen we B-H/V en starten we vanuit het Vlaams parlement de Senelle procedure: Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Eens dat gebeurt kan men beginnen met de eigenlijk splitsing van het hele land, maar dan vanuit een veel sterkere positie dan de huidige met al zijn grendels, veto's en alarmbellen, die er mede voor gezorgd hebben dat het land nu geblokkeerd zit. De Chinezen vierden vorige jaar het jaar van de tijger. Laat ons hopen dat 2011 voor Vlaanderen het jaar van de leeuw wordt.
Leterme heeft op de laatste dag van het jaar de kans gemist om eens niet op te vallen. De recordman van de lopende zaken is toen nl op tournee geweest in enkele opvangcentra voor de zgz asielzoekers, met als enig doel zelf op te vallen. Hij was dan ook de hele tijd vergezeld van een cameraploeg die hem liet zien als dé verlosser van 's werelds inwijkelingen. Dat alles nadat zijn regering voordien meer dan in gebreke was gebleven voor de opvang van dezelfde mensen. Leterme zal natuurlijk aanvoeren dat hij de beslissing voor de tweede algemene regularisatie niet genomen heeft. Dat klopt, maar dat gebeurde wel door de rustige vastheid van de natte dweil die hem op zijn tweede ambtstermijn is voorgegaan en waardoor ook hij mede de verantwoordelijkheid draagt. Die natte dweil was en is trouwens een partijgenoot, die hem - Leterme - de weg heeft gewezen hoe je tegenwoordig in de politiek carrière maakt, nl door niets te doen. Ondertussen blijkt dat er dit jaar - vooral als gevolg van die regularisatie, die ervoor gezorgd heeft dat België in verhouding viermaal meer inwijkelingen krijgt dan zijn buurlanden - liefst 24.000 "nieuwe Belgen" zullen zijn bijgekomen. Die dient men te tellen bij de meer dan 72.000 die hier sinds 2005 al geregulariseerd zijn, zodat we kunnen stellen dat er sindsdien - alleen via de regularisatie - zo'n honderdduizend nieuwe Belgen zijn bijgekomen. Op zich zou dat nog niet het einde van de wereld betekenen, mocht het gros van deze mensen e.o.a. knelpuntberoep uitoefenen. Het probleem is echter, dat ze meestel helemaal geen beroep uitoefenen en zelfs als dat wel zo is, hun diploma's volgens Europese standaards waardeloos zijn. Twee derden van de zgz nieuwe Belgen verhuizen naar de openbare onderstand en doen de nu reeds ontoereikende budgetten van onze OCMW"s helemaal overlopen. Dat werd een paar maanden geleden al eens door liefst zes burgemeesters van centrumsteden verteld op het radio 1 programma Peeters en Pichal. Die regularisatie moet op e.o.a. wijze gestopt worden, zeker op de manier waarop ze nu plaats vindt. Als wij al extra mensen nodig hebben, dan is dat in bepaalde beroepen. Lui die onze sociale zekerheid mee komen op zeep helpen, hebben we niet (meer) nodig. Daar zou ook de heer Leterme maar beter eens grondig over nadenken, i.pl.v. de grote verlosser te gaan spelen op oudejaarsdag.
Het is nog niet erg genoeg dat ons land overspoeld wordt door buitenlandse zgz asielzoekers, waarvan, 95% in werkelijkheid economische gelukzoekers is. Nu krijgen we in Vlaanderen ook al te maken met binnenlandse asielzoekers. "OCMW-toeristen", zoals de schepen van financiën van De Panne ze noemt. Werklozen uit voornamelijk de Borinage zakken af naar onze kustgemeenten en laten zich daar tijdelijk domiciliëren. Eens dat gebeurd, kloppen ze aan bij het plaatselijke OCMW en vragen er steungeld. Mede als gevolg daarvan heeft de gemeente De Panne het budget van zijn openbare onderstand moeten verhogen van 900.000 naar anderhalf miljoen euro. Serge Van Damme, de schepen is kwestie, is daarover zeer formeel: het gaat hier om tweede generatie werklozen. Mensen die nooit gewerkt hebben en thuis ook nooit zien werken hebben: hun ouders zijn ook steeds werkloos geweest. Van grootouders tot kleinkinderen: allemaal aan de dop. Ze zijn alleen nog maar goed als onderwerp voor een film van de gebroeders Dardenne. Daar komt nog bij dat ze niet alleen te lui zijn om te werken, maar ook te dom om Nederlands te leren. Daardoor zijn ze er gegarandeerd zeker van daar in De Panne en omgeving niet te moeten werken. Stel u voor, zeg! De vacatures die er in onze gemeenten aan de Westkust zijn, worden trouwens al een tijdje ingevuld door Noord-Fransen, waarvan er sommigen wél bereid zijn wat Nederlands te leren (soms gebeurt dat zelfs op kosten van de baas...). Zoals te verwachten was, hebben de uitspraken van Van Damme de Waalse politieke partijen doen steigeren. De waarheid kan hard zijn, zeker voor die Di Rupo, burgemeester van Bergen, een van de steden met het grootste aantal werklozen van België. De man die premier wil worden, maar er in zijn eigen stad en regio niet in slaagt de werklozencijfers naar beneden te krijgen. Misschien is het uitzwermen van die OCMW-toeristen wel het ultieme middel om daar iets aan te doen. Elke Waalse steuntrekker die er aan de Vlaamse westkust bij komt is er nl één minder in de Borinage. Ge moet er maar op komen...
Enkele dagen geleden kocht ik nog eens een Knack magazine. De reden daarvoor was vooral, omdat op de omslag een echt kersttafereel stond, compleet met engelen en driekoningen. Zoiets krijgt men de dag van vandaag niet zoveel meer te zien en ik was dus nieuwsgierig om te zien of de inhoud navenant was. Het werd een "afKnacker". Het blad stond nl vol met kerstinterviews (ook dat stond aangegeven op de omslag), maar het merendeel ervan was allemaal van dezelfde trend, geschreven door een deel schrijvers, dichters en filosofen die maar één zaak gemeen hadden: "Weg met ons". Het eerste interview was met Jan Blommaert, taalkundig antropoloog, die al meteen in zijn titel liet zien aan welke kant hij staat: "Ja, natuurlijk is Bart De Wever een populist". De rest was meer van datzelfde: de immigranten zijn een verrijking, dat het allemaal niet lukt is onze eigen schuld en dat komt natuurlijk vooral door die De Wever, het Vlaams Belang, Wilders en ga zo maar door. Daarna volgden Henk Hofland, Nederlands journalist. Ook Philippe Moureaux ("Flup Moustache") werd er bijgehaald, de welbekende PS-ideoloog, die zowaar Dehaene en Martens "flaminganten" noemde, Willem en Benno Barnard en zelfs vuilbekker Herman Brusselmans, die zich kwam verontschuldigen omdat hij af en toe ook durft zeggen dat bepaalde rechtse standpunten steek houden, maar daarbij verduidelijkte dat hij niet rechts was. Enfin, een hele serie Vlaamse en Nederlandse nestbevuilers die er met de kerst de Vlaamse lezers van Knack er nog maar eens op komen wijzen dat wij hier verkeerd bezig zijn en dat zij het allemaal veel beter weten. Het blijft hemeltergend dat er in Vlaanderen eigenlijk geen enkele krant meer is dat nog in (echte) Vlaamse handen is en dat geldt ook voort de weekbladen met als enige uitzondering van 't Pallieterke, dat zopas een nieuwe hoofdredacteur kreeg (Karl van Camp), die meteen bevestigde dat hij de lijn van zijn voorgangers, Bruno Dewinter, Jan Nuyts en Leo Custers zal verder zetten. Op die manier blijft het blad de uitzondering die de regel bevestigt. Het zal nog wel even duren vóór ik nog een Knack koop.
Al eens geprobeerd een boom uit te doen? Daarvoor moet men bij de gemeente de toelating vragen. Krijgt men die niet, dan kan men die boom niet rooien. Er is echter ook een andere manier van werken, want in dit landje is veel mogelijk. Men vraagt géén toelating en rooit de boom toch. Dan kunnen er twee dingen gebeuren: ofwel gebeurt er helemaal niets, ofwel krijgt men er een boete voor en in de zaak daarmee geklasseerd. Bovenstaande vindt niet alleen plaats bij het rooien van bomen, ook bij het bouwen van huizen en aanverwanten. Toen wij, meer dan dertig jaar geleden, ons huis bouwden, waren er heel wat restricties. Wij - en de meeste van onze buren - hebben zich daaraan gehouden. Dertig jaar later blijkt dat niet meer het geval te zijn en lappen de meeste nieuwbouwers de regels aan hun laars. Hooguit betalen ze een boete en dat is het dan. Hetzelfde dreigt nu te gebeuren met de nieuwe Vlaamse bouwregels. Die zorgen er wel voor dat er in de toekomst minder paperassen zullen worden vuil gemaakt, maar voor duidelijkheid zorgen ze niet. Er moet dus geen bouwvergunning meer worden aangevraagd voor bv veranda's, tuinhuisjes en garages, maar het moet wel bij de gemeente worden aangegeven. Als een gemeente het met dit nieuwe besluit van de Vlaamse regering niet eens is, mag ze echter afwijken van de regel en toch een bouwvergunning eisen, waardoor de hele wet er eigenlijk meteen onderuit wordt gehaald. Klap op de vuurpijl is dan, dat de eerste gemeente die afwijkt van de nieuwe regel, de gemeente Evergem, uitgerekend de thuisbasis is van de Vlaamse minister van milieu, het al zo geplaagde Schauwvliegje. Als die in haar eigen gemeente, waar haar partij mee in de meerderheid zit en zijzelf gemeenteraadslid is, al niet gesteund wordt, waarom zou dat in de rest van Vlaanderen dan wél gebeuren? Schauwvliegje is letterlijk en figuurlijk een lichtgewicht en ze is niet de enige in de huidige Vlaamse deelregering. Collega Crevits komt wel veel in beeld, maar meestal is dat om te komen uitleggen waarom e.e.a. niét werkt. Er zijn er nog weinig die Van den Bossche au sérieux nemen en Muyters en Lieten zijn nooit verkozen geworden. Zelfs minister-president Peeters maakt er geregeld een potje van. Heel die heisa om die reis naar de Aconcagua bv, op een moment dat de Vlaamse begroting besproken werd, was echt niet nodig. Het kan menselijk en empatisch lijken, maar iemand met een dergelijke verantwoordelijkheid, moet zich niet persoonlijk bezig houden met dergelijke initiatieven. Naast de astmalijders kunnen straks ook alle andere groepen met de meest uiteenlopende ziekteverschijnselen beroep gaan doen op ministers in functie. Ik denk niet dat dit de juiste manier van werken is. Zoals het dat evenmin is om deel te nemen aan Tv-spelletjes, waarin ze zichzelf dan nog belachelijk maken, zoals die Peumans in "De Pappenheimers". Ik denk dat er, ook in de Vlaamse deelregering, genoeg serieus werk is om zich voor in te zetten. Mocht dat niet het geval zijn, dan kunnen we het zelfs met nog enkele ministers minder doen...
Reeds in mijn blog van 8 dezer ("De SP.a speelt vals"), had ik erop gewezen dat Vande La zijn SP.a karretje aan de PS had vastgehaakt en dan ook alleen maar oog had om, via die SP, weer mee aan de macht te komen (en enkele ministerposten te kunnen bezetten, de hoofdreden waarom bv Caroline Gennez steeds dringender vroeg dat de Vlamingen toch maar zouden "springen"). In mijn Kerstblog ("Winterse compromissen") had ik nog geschreven dat het de tit-ta-tovenaar uit Oostende er alleen maar om te doen was het ingewikkelde Belgische kluwen nóg ingewikkelder te maken, in de zin van "If you can't convince them, confuse them". Ik krijg gelijk. Het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV), dat een vijftigtal Vlaamse verenigingen, partijen en drukkingsgroepen vertegenwoordigt, maakt brandhout van het werk waaraan Vande Lanotte al drie maanden aan het prutsen is. Tijdens de kamikaze opdracht van Leterme van 2007 werd slechts 4% van het Vlaamse eisenpakket voorgesteld, bij Vande Lanotte wordt dat hoogstens 20%. Het OVV stelt dan ook klaar en duidelijk, dat de voorstellen van Vande Lanotte schadelijk zijn voor Vlaanderen en dat hij best terug van nul herbegint. De man die, ook door de Vlaamse media, de hemel werd ingeprezen, blijkt tenslotte maar een mol te zijn van de vijfde anti-Vlaamse colonne. De zoveelste. Nu zal men, vooral vanuit linkse hoek, zeggen dat het OVV een rechtse bedoening is. Dat is min of meer waar, maar ook logisch aangezien 80% van de Vlamingen momenteel centrum-rechts stemt. Maar er is meer. Uitgerekend dezelfde dag dat het OVV brandhout maakt van de "onderhandelingen van de laatste kans", wordt heel het bovenstaande verhaal bevestigd door een neutrale specialist in overheidsfinanciën, professor Wim Moesen. Ook hij zegt dat Vande Lanotte terug naar af moet en moet herbeginnen met een tabula rasa. Ook volgens Moens zijn de nieuwe voorstellen zo ingewikkeld dat niemand het bos nog zien van de bomen. Hij zegt dat we het Duitse systeem moeten overnemen, dat de helft van zowel de personenbelasting als de vennootschapsbelasting teruggeeft aan de deelstaten. Als dat in Duitsland werkt, moet dat hier ook kunnen. Het resultaat zou zijn, dat het allemaal veel overzichtelijker, eenvoudiger en transparanter zou worden. Daarmee weten N-VA en DC&V wat er verder moet gebeuren met Vande La's knip-en-vliegwerk: verticaal klasseren. Ik kan me niet indenken, dat men verder gaat klooien met dat allegaartje, waarin een kat haar jongen niet meer zou terugvinden.
Van de kerstdagen heb ik gebruik gemaakt het boek van Annemans en Utsi volledig uit te lezen. Geen klein bier, want het gaat om 300 bladzijden lectuur die meer dan het lezen waard is, een verklarende woordenuitleg van 6 bladzijden en daarbij nog eens meer dan 30 bladzijden voetnoten. De auteurs hebben een enorm werk afgeleverd dat ik alle overtuigde Vlamingen aanraad te lezen.* "De ordelijke opdeling van België" schetst een beeld van hoe we tot een onafhankelijke staat zullen moeten komen. Niet uit gelatenheid ("het zal er met de tijd wel van komen"), maar ook niet radicaal. Er zal moeten onderhandeld worden, maar dan wel vanuit een sterke positie. Vlaanderen is in België niet de underdog. We hebben in dit land vijf staatshervormingen gehad. Jammer genoeg is de situatie er niet beter op geworden, integendeel. Elke hervorming heeft het politieke kluwen nog ondoorzichtelijker gemaakt en wat zich op dit ogenblik afspeelt, is nog van datzelfde. Niet voor niets wordt er in de kranten van vandaag al gesteld dat verscheidene Vlaamse instanties er nu al op aandringen het financieringsproject terug van voorafaan te herbeginnen. Terug naar af, dus. Wat ook meespeelt is, dat er bij die vorige staatshervormingen steeds maar instanties zijn bijgekomen, maar de oude (zoals bv de senaat en de provincieraden) niet zijn afgeschaft. Dat werkt nu allemaal door mekaar en naast mekaar en daarvan kan nooit iets serieus komen. Annemans en Utsi stellen dan ook duidelijk, dat het geen zin heeft in stappen te werken, zoals De Wever het stelt (en ik ook dacht), maar dat men voluit moet gaan voor een onafhankelijk Vlaanderen, mét een al dan niet confederaal Brussel, dat in Vlaanderen ligt en zonder Vlaanderen geen toekomst heeft. Het duidelijkst van al wordt de hele huidige situatie nog getekend door grondwetspecialist Robert Senelle die het als volgt situeert: "Als België onbestuurbaar zou worden, omdat er geen federale regering meer zou kunnen gevormd worden, dan moet het Vlaams parlement Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is weliswaar grondwettelijk niet volgens het boekje, maar democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaams parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk. En de wil van het soevereine volk is voor democraten het enige wat telt." Waar wachten we op?
* "De ordelijke opdeling van België" is te verkrijgen bij uitgeverij Egmont.
Over het beleid van de regering Leterme valt niet veel goeds te vertellen, buiten dan misschien het werk dat ze verricht heeft tijdens het Europese voorzitterschap, maar dat lag dan grotendeels aan het feit dat ze in eigen land niets om handen had. Leterme heeft ook nogal wat lof gekregen voor het feit dat hij de Belgische banken zou gered hebben tijdens de financiële crisis. Daar is iets van, maar ook daar blijken grote fouten te zijn gemaakt. In de reddingsoperatie van de banken blijkt België nl het enige land ter wereld te zijn, dat als soevereine staat ook de buitenlandse verplichtingen van "onze" banken heeft gegarandeerd. Dat "onze" staat tussen aanhalingstekens, daar twee van de drie nationale banken: Fortis en Dexia, aan Frankrijk cadeau werden gedaan zonder dat er iets aan die garanties werd gewijzigd. M.a.w. ons land garandeert ook nu nog de buitenlandse verplichtingen van twee Franse banken. En daar houdt het niet mee op. De Belgische regering liet bv alle winsten aan BNP Paribas, die Fortis overnam. Ze kreeg daarvoor wel van de Fortis Bank 121 miljoen aandelen, maar de potentiële meerwaarde daarvan werd afgestaan aan Ageas, de financieringstak van BNP Paribas in België... In verhouding werd het bij Dexia nóg erger. Bij de redding van die bank betaalde de staat hun aandelen aan 9,9 euro het stuk. Momenteel zijn ze nog 2,7 euro waard. Om het verlies te kunnen recupereren, zou de koers van Dexia met 261% moeten stijgen... Het belang in Dexia kost België momenteel 725 miljoen euro, plus het feit dat men de komende jaren ook de belastingsinkomsten zal moeten derven omdat Dexia (en dat geldt ook voor BNP Paribas Fortis) op miljarden aan fiscaal recupereerbare verliezen zit. De staatswaarborg op het spaargeld alleen is goed voor 300 miljard euro! Dat dus voor onze twee ex-Belgische banken. Enkel met de derde grote bank, KBC, doet de Belgische staat een goede zaak. KBC, toch niet toevallig een Vlaamse bank, zeker. Het zou wat geweest zijn, mocht het andersom geweest zijn. Wat we zelf doen, doen we dus toch beter, tenminste dan toch in de banksector.
Kerstmis 2010 zal de geschiedenis ingaan als de witste sinds de Tweede Wereldoorlog. Donderdagavond had ik het (on)genoegen zelf het begin van een nacht overvloedige sneeuwval mee te maken. Gelukkig geraakten we - mijn vrouw en ik en een kleindochter die we hadden meegenomen om naar de opera La Traviata te gaan kijken in Utopolis in Turnhout - heelhuids thuis. Ik was wel verplicht heel te tijd op de motor te remmen, de remmen zelf lieten het afweten op het gladde wegdek. Het vrijdagmiddag journaal stond dan ook begrijpelijk in het teken van dat sneeuwweder, maar ook in dat van de obligate toespraak van Albert II. Alhoewel er nu waarschijnlijk geen eerste minister meer is om die toespraak te dicteren, zoals dat bij Verhofstadt het geval was, was de hele lange tirade zoals steeds meer dan voorspelbaar. Wij Belgen, maar Albert bedoelde dan in de eerste plaats de Vlamingen, moeten streven naar compromissen. "Zoals dat in het verleden steeds is gebeurd", zei hij erbij. Dat betekent, in 't kort, dat de Vlamingen verzocht worden weer maar eens toe te geven. "Koningin Paola, ikzelf en heel mijn familie zullen jullie daar dankbaar voor zijn", was de ondertoon. Nogal wiedes, daar het voortbestaan van hun luxe leventje er vanaf hangt. Als Albert en alle andere belgicisten willen dat dit landje blijft bestaan, dan moet er in de eerste plaats voor gezorgd worden dat de wetten hier worden nageleefd. In concreto betekent dat, dat bv de arresten van de Raad van State en het Grondwettelijk Hof dienen te worden uitgevoerd, zodat we bv geen onwettelijke verkiezingen meer moeten organiseren. Dat o.a. B-H/V gesplitst moet worden zonder voorwaarden. Dat Vlamingen en Walen als buren naast elkaar zouden moeten kunnen leven, ieder in zijn eigen land waarin men zijn eigen potje kookt. En niet in een staat waarin ze er allebei slechter op worden: de Vlamingen omdat ze zich niet kunnen ontplooien, de Walen omdat een politieke kaste hen hulpbehoevend wil laten blijven, waardoor België hun enig toekomstperspectief lijkt te zijn. België is geen consensusdemocratie, zoals wel eens wordt gesteld, maar een pacificatiemodel waar men constant probeert de steeds terugkomende politieke problemen onder de mat te kunnen vegen met ingewikkelde akkoorden, stoemelings onderhandeld door kleine groepjes zogezegde élites in duistere achterkamertjes. Zo in de zin van "If you can't convince them, confuse them". Er zullen inderdaad compromissen moeten gesloten worden, maar dan niet om alles nóg ingewikkelder te maken dan het nu al is. Dat we er mee ophouden gesplitste verkiezingen te houden met gesplitste partijen die gesplitste debatten voeren in gesplitste media. Om daarna een regering te moeten vormen met een tegenpartij die er over bijna alles een andere mening op na houdt en waarvan we de kopstukken niet eens kunnen wegstemmen. "Vrede op aarde aan de mensen met goede compromissen", zou ik zeggen...
Vande La, die eerst beweerde tegen 2 november alles rond te hebben, heeft zijn kalender nog maar eens bijgesteld. Het wordt nu 3 januari van volgend jaar. Dan gaat hij de zeven dwergen zijn eindwerk afleveren en mogen ze twee dagen later allemaal samen nog eens bij sneeuwwitje komen. Dat zou dan geleden zijn sinds 3 september 2010... Met dat alles zou men nog vergeten dat er ook nog andere onderhandelingen lopen, die van de zgz "groep van tien", oftewel de "sociale partners". Dat sociale zou erin moeten bestaan dat de welvaart telkens zo gelijkmatig mogelijk onder alle partners verdeeld wordt. Om dat te kunnen doen moet er dan wel iets te verdelen vallen, natuurlijk. De vorige keren was dat poepsimpel: werkgevers en vakbonden bespraken e.e.a. en als het financiële plaatje niet klopte, dan was er de federale regering die steeds bijpaste. Jammer genoeg is dat nu niet (meer) het geval en het resultaat ervan is, dat de besprekingen van de groep van tien, waarin - nota bene - de Vlamingen weer eens benadeeld zijn, omdat VOKA niet mee mag spelen, evenals het Vande La gedrocht zijn uitgesteld tot volgend jaar. Misschien (wan)hoopt men daar dat Vande La toch eerst zal klaar komen, zodat er misschien toch nog enkele kruimels van de federale tafels zouden, kunnen vallen. Maar er is meer. Buiten de obligate centenkwestie is er het spook van het doen samenvallen van bedienden- en arbeidersstatuten. België is het enige land in Europa dat nog zo'n archaïsche structuren kent. De werkgevers stellen, m.i. terecht, dat, wat er ook uit de bus komt, dit niet mag leiden tot een verdere scheeftrekking van de totale arbeidskosten t.o.v. onze buurlanden. Dat betekent dat de kostprijsverhoging bij de arbeiders moet leiden tot een kostprijsverlaging bij de bedienden en daar knelt het syndicale schoentje. Als er in deze zaak geen oplossing komt, dan blijft België ook op het gebied van arbeidswetgeving een achterlijk land, de zieke man van Europa, om het met Bart De Wever te zeggen. En wie zal hem daarover tegenspreken?
