Eind vorige week heeft onze nationale Charel zijn nieuwste stunt voorgesteld: het investeringspact. Hij had daarvoor niet alleen zijn voltallige regering opgeroepen, maar ook nog een handvol toplui uit de zakenwereld die een soort van strategisch comité zullen vormen om dat pact uit te voeren. Dat comité zal worden voorgezeten door Michel Delbaere, een vroegere topman van Voka.
We moeten ons daar niet teveel bij voorstellen. Het gaat in de eerste plaats om allerlei zaken die al waren opgestart of in de pijplijn zaten, zoals men dat noemt, of over andere investeringen die de regering al principieel beslist had te zullen doen. Feit is wel dat de conjunctuur aantrekt en dat heel wat van de nieuwe projecten niet door de federale regering maar door de bedrijven zelf zal worden gefinancierd. Dat betekent dat die bedrijven erin geloven en dat na jaren van besparingen er nu ruimte komt om te investeren, wat logischerwijze tot nieuwe werkgelegenheid zou moeten leiden. M.a.w. de bedrijven kunnen het geld blijkbaar weer laten rollen.
Dat laatste geldt echter niet voor de regering, waarvan ik me afvraag waar ze bv de 7 miljard euro gaat vinden die ze zgz wil investeren in een verdere ontwikkeling van de NMBS, zeker als men weet – zoals ik hier al enkele keren schreef – dat dat bedrijf jaarlijks al zo’n 3 miljard krijgt, dat de schuld van het Spoor blijft stijgen en dat er vanaf 2023, wanneer de Europese spoorwegen geliberaliseerd zullen zijn, geen staatssteun meer zal mogen gegeven worden.
Tenslotte nog dit: in tegenstelling tot wat in de media werd vermeld, waren de regio’s niet betrokken bij Charel’s investeringspact. Voor Vlaanderen zou dat geen probleem mogen geven, voor Brussel en zeker voor Wallonië wél. Waarbij de kans groot is dat die laatste twee straks weer bij de federale regering op bedeltocht komen, alsof ze bij de laatste staatshervorming nóg niet genoeg gekregen hebben. De geschiedenis blijft zich maar herhalen…
Terwijl half Vlaanderen zich vandaag vergaapt aan de Ronde en de kranten er morgen bol van zullen staan, zal het maandag uitkijken worden naar wat het worden zal met het nieuwe Gentse circulatieplan. Een goede week geleden liet men nog zien hoe een duizendtal betogers vóór het nieuwe plan door de stad stapten en reden (met de fiets), maar men hoort zeer weinig over de petitie tégen het plan dat de voorbije week werd ingediend op het stadhuis en dat niet minder dan 30.000 handtekeningen bevat, genoeg om een referendum te houden, al zal dat nog wel enige tijd duren vóór dat er zal komen. Vooral bij de socialisten van Termont zit de schrik er diep in. Na de schade aangericht door de Optima affaire en van Publi-dinges kunnen ze een volgende uppercut missen als kiespijn. Het schijnt nl dat een groot deel van de tegenstanders tot Termont’s kiezers behoren, niet alleen echte Gentenaren maar ook Gentse Turken die zo al rotverwend worden in de Arteveldestad. Opmerkelijk was ook dat het indienen van die petitie voor onze poco media geen nieuws bleek te zijn, helemaal iets anders dan wanneer er bv in Antwerpen e.o.a. actiegroep een ideetje op tafel legt.
Mede als gevolg van die Gentse perikelen, is het Groen dat daar momenteel de kar van het kartel trekt, wat de kans groot maakt dat ze straks ook de lijsttrekker gaat mogen leveren. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef zijn het vooral de socialisten die overal klop krijgen. In Antwerpen is dat niet anders. Daar heeft Wouter de boskabouter zichzelf al opgeworpen als de leider van een roodgroen kartel, áls dat er zou komen. De vrij onbekende nieuwe SP.a-voorzitter Tom Meeus mag al blij zijn als hij Van Besiens retoriek mag napraten, zoals pas nog gebeurd is n.a.v. de bekritiseerde persconferentie, die - bij gebrek aan betere argumenten - feitelijk niets voorstelde.
De N-VA mag dan al vertellen dat ze het communautaire voor de duur van deze federale legislatuur in de ijskast laat, de communautaire geschillen blijven gewoon doorgaan. Zopas waren er de twee beslissingen van de Vlaamse regering, nota bene: ook gesteund door de oppositie, waar bij de eerste de wapenexport van het Waalse gewest aan Saoedi-Arabië – als eigenaar van de FN wapenfabriek – werd afgekeurd en daarna het decreet dat onverdoofd slachten tegen ergens in 2019 zal verbieden. Dat laatste is niet meteen tegen het Waals gewest, maar daar gebeurt dat (voorlopig?) niet. En zo zijn er nog wel enkele wetten die het verschil tussen Vlaanderen en Wallonië steeds groter maken. Denk maar aan de laatste verkeerswet i.v.m. de maximum snelheid op gewestwegen of enkele al langer bestaande verschillen over de jacht. Zo mag er bv op bepaalde tijden niet gejaagd worden in Vlaanderen, maar kunnen Vlaamse jagers wel hun hartje ophalen in Wallonië (waarbij bepaald wild hier niet kan verkocht of opgediend worden, maar ginder wel). Straks trekken moslims en joden uit Vlaanderen bij het offerfeest misschien naar Wallonië om daar onverdoofd te kunnen slachten en zo zijn er nog wel enkele zaken die maken dat de gewesten steeds verder uit elkaar groeien. Voor wie hoopt op een Vlaamse onafhankelijkheid is dat feitelijk goed nieuws, want als dat zo blijft doorgaan is er misschien hoop dat we toch ooit eens wakker worden in een land dat wel degelijk helemaal zal gesplitst zijn. Enfin, dromen mag.
---
De marktonderzoeksbureaus (oef!) hebben een gat in de markt ontdekt. Ze voeren nu ook al peilingen uit naar het kiesgedrag in de steden, dit in het vooruitzicht van de gemeenteverkiezingen van eind volgend jaar (dus nog zo’n anderhalf jaar te gaan!). Eerst was er al een in Gent, daarna een in de koekenstad. Zeker met de wetenschap dat de peilingen voor grote gebeurtenissen en verkiezingen het laatste jaar jammerlijk faalden - de Brexit en de verschillende verkiezingen (zelfs die in het kleine Saarland klopten niet) – kan men zich afvragen wie zich daarover opwindt, buiten enkele partijbeesten die blijkbaar niets anders te doen hebben. E.e.a. heeft, volgens mij, te maken met de (a)sociale media die dag in dag uit echt en fake nieuws blijven spuien en waartegen de bestaande media dan denken te moeten reageren om nog geloofwaardig te blijven. Op alles en nog wat is er tegenwoordig wel kritiek, wat het leven alleen maar ingewikkelder zal maken, zeker voor de mensen die daarvan wakker liggen.
Als bv zou blijken dat straks het nieuwe verkeersreglement voor de Gentse binnenstad een ramp wordt (vanaf maandag gaat het in), dan komen we dat ook wel te weten zonder peilingen en krijgen de Stroppen de kans de bedenkers ervan bij de volgende verkiezingen weg te stemmen. Een peiling die vóór dat nieuwe reglement is ingevoerd, is dan ook totaal waardeloos. Zonde voor het geld dat daaraan wordt uitgegeven.
Er is in alle recente peilingen én verkiezingsuitslagen, zowel in binnen- als buitenland, zowel in steden als nationaal, wel één constante: op het einde verliezen de socialisten, om het met de bekende parafrase van Gary Lineker te zeggen.
Binnen de 24 uur na de ondertekening door Theresa May van de officiële aanvraag voor de Brexit, heeft Lloyds of London, de grootste verzekeringsmarkt ter wereld, al beslist haar vestigingsplaats voor de E.U. te verhuizen naar Brussel. Dat zal meteen geen omwenteling teweeg brengen, maar het is misschien wel een begin van een grotere verhuis. Het gaat daarenboven om hoogwaardige jobs die veel belangrijker en stukken beter betaald zijn dan die van productiebedrijven, wier toekomst onzeker blijft. Als Lloyds navolgers krijgt – en dat zit er dik in – zal dat heel wat goedbetaalde jobs met zich meebrengen, in de eerste plaats voor Vlaanderen waar de doorsnee goed opgeleide ook een vaardige taalkennis heeft die verder strekt dan het obligate Frans waar Walen en Brusselaars zich aan vergapen (en daarom meestal ook geen andere taal leren). De aanwezigheid van goed opgeleide mensen was trouwens één van de redenen waarom Lloyds voor Brussel koos. Andere positieve punten waren de bereikbaarheid en de reeds bestaande nabijheid van belangrijke Europese beslissingscentra, zoals de EU, de NATO, de Wereldbank en heel wat Internationals.
Vroeger volstond voor Britse bedrijven een bijkantoor ergens in de E.U. Met de UK buiten de EU kan dat niet meer en zijn ze verplicht een filiaal op te richten, een dochteronderneming, zeg maar. Er is trouwens al een voorgaande: niet minder dan 17 grote internationale pensioenfondsen hebben reeds hun zetel in Brussel.
Er is natuurlijk ook een keerzijde aan de medaille en die geldt vooral voor de Vlamingen die het liefst van al van Brussel af willen. De zgz Crols doctrine* zoals ik al eens vertelde in mijn blog van 10 februari (‘De Intercommunales’). Vroeger was ik daar ook voorstander van, maar ik ben van mening veranderd na het lezen van wat Gerolf Annemans daarover geschreven heeft in zijn laatste boek over de ordentelijke opdeling van België (‘Quid nunc?’). Wie dat boek heeft, raad ik aan zijn commentaar over Brussel te lezen (22 bladzijden!), teveel om hier allemaal op te noemen. Met de evolutie die we nu zouden kunnen meemaken, wordt Brussels brandend actueel en moeten wij, Vlamingen, het initiatief niet langer aan de Franstaligen laten. Vergeten we niet, dat er de dag van vandaag zo’n 235.000 Vlamingen in Brussel werken en dat de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), die de Vlamingen in Brussel vertegenwoordigt, 94% van haar middelen van de Vlaamse deelregering krijgt. Volgens Annemans moet Vlaanderen wel eerst zijn soevereiniteit afkondigen, zijn instellingen gevestigd houden in Brussel als hoofdstad en datzelfde Brussel uitnodigen om als enige tweetalige stad van Vlaanderen mee op te stappen naar een toekomst voor ons allen. Vergeet Wallo-Brux en nog van die francofone fratsen. Alleen Vlaanderen heeft, als achterland van Brussel met meer dan 6 miljoen inwoners, de financiële draagkracht om ze als hoofdstad te kunnen handhaven. Dat zal geen makkie worden, maar de stad overlaten aan de lui die ze nu al decennia lang mismeesteren, is helemaal geen optie.
* Turnhoutenaar van afkomst (als ik me niet vergis) Frans Crols was jarenlang journalist bij de Gazet Van Antwerpen, daarna hoofdredacteur van Trends en schrijft o.m. nog in ’t Pallieterke. Hij maakte, samen met o.a. Jan Jambon, Guido Naets en Herman de Bode deel uit van de denkgroep van De Warande die in 2005 het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa publiceerde. Op de IJzerwake van 2009 hield hij een opmerkelijke toespraak waarin hij opriep Brussel te laten vallen. Of hij de dag van vandaag nog die mening is toegedaan, is mij niet bekend.
Bij de Waalse PS blijft het rommelen. Er is nog altijd het Publifin schandaal waarvoor nog steeds ondervragingen door het onderzoekspanel gebeuren en al enkele kopstukken van de zaak hun politiek mandaat hebben moeten afgeven. Zelfs regionaal minister Marcourt is nu door de onderzoekscommissie gedagvaard. Ondertussen heeft Willy Demeyer, burgemeester van Luik, zijn mandaat als voorzitter van de Luikse PS opgegeven en solliciteert nu José Happart voor die functie! De vroegere Voerense bendeleider, ondertussen 70, geeft kritiek op Di Rupo, die – volgens hem – ook een cumulard is: Kamerlid, burgemeester van Bergen én voorzitter van de Waalse PS. Ondertussen loopt er echter ook een gerechtelijk onderzoek tegen Happart zelf wegens malversaties over een aannemerscontract bij het Luikse vliegveld van Bierset, waarvan hij een tijdje voorzitter is geweest. En daar houdt het niet bij op.
Tussendoor is er de peiling geweest van Le Soir en de RTBf, waarbij de partij van de kameraden niet alleen de hoogste score moet laten aan het MR van onze nationale Charel, maar ze in Wallonië tevens voorbijgestoken wordt door de communisten van de PTB (de Waalse PvdA). En nu is er de heisa omtrent de wapenleveringen van FN aan Saoedi-Arabië. Die worden veroordeeld door de federale regering en door alle Vlaamse partijen, oppositie inbegrepen (zelfs door zusterpartij SP.a). Probleem is dat die wapenfabriek 100% eigendom is van het Waals gewest en Saoedi-Arabië hun grootste klant. E.e.a. is nog het gevolg van de ‘institutionele atoombom’ van Flup Moustache die er destijds voor zorgde dat wapenexport een regionale materie werd. Volgens Waals minister-president Magnette is Vlaanderen even schuldig omdat het optische producten zou verkopen die in Saoedische gevechtsvliegtuigen terecht komen. Dit laatste is maar gedeeltelijk waar omdat Vlaamse bedrijven die ze maken geen eigendom zijn van het Vlaamse gewest en ze die schermen niet rechtstreeks naar daar uitvoeren, maar naar Duitsland en Groot-Brittannië, waar de vliegtuigen in kwestie (Typhoon Eurofighters) gemaakt worden. Erger is dat diezelfde Magnette nog recentelijk het CETA handelsakkoord met Canada bijna deed mislukken om wat hij ‘morele gronden’ noemde. Die morele gronden blijken er nu niet te zijn voor de verkoop van wapens aan een land dat er oorlog mee voert in buurland Jemen, waarvoor onze burgers gevraagd wordt de bevolking te redden van de hongerdood…
Kortom, het stinkt in politiek Wallonië en nog geen klein beetje. Het is best te begrijpen dat de regio, na het verlies van Arcelor-Mittal en Caterpillar, nu als de dood is voor een volgend sociaal drama waarbij het gewest daarenboven zelf de werkgever is. Als het echter geen andere argumenten heeft dan maar meteen Vlaanderen te beschuldigen hetzelfde te doen, zal dat zeker de PS geen baten bijbrengen.
---
Er blijkt trouwens zopas ook een schandaal boven water te zijn gekomen bij de Luikse politie. Geen racistische uitspraken of zo, zoals in Antwerpen, waarover onze media zich zo druk hebben gemaakt, maar echte fraude, geldverduistering en machtsmisbruik. Het nieuws is net bekend geraakt op RTL en het zou gaan over honderdduizenden euro. Wordt gegarandeerd vervolgd!
Het feit dat Turken bij de laatste verkiezingen in Nederland met een eigen partij opkwamen (‘DENK’), heeft enkele ‘Vlaamse’ Turken ertoe aangezet ook zo iets te proberen in dit land. Ze doen maar. In de eerste plaats heeft dat DENK-partijtje amper drie zetels behaald, wat in feitelijk niets voorstelt als men weet dat er in Nederland geen kiesdrempel is. Mét zo’n drempel hadden ze er waarschijnlijk geen enkele gehaald. Verder is die partij ontstaan, nadat drie Turkse, vroeger verkozen parlementsleden, uit de PvdA waren gezet. Als men weet dat die PvdA in totaal liefst 29 zetels verloor, dan heeft dat helemaal niets te maken met wat voor Turkse inbreng ook. Als we aannemen dat de 3 zetels naar de Turkse partij zijn gegaan en GroenLinks er 10 zetels op vooruit is gegaan (en in de veronderstelling dat die dan ook van de PvdA zouden gekomen zijn), dan blijven er nog 16 over die van links naar rechts zijn gezwenkt.
Laat die Turken het ook hier maar eens proberen, dan kunnen we achteraf de neuzen tellen. De initiatiefnemer van een Turkse partij die hier afzonderlijk zou opkomen is Ahmed Koç, ook al een die door de socialisten uit de partij is gezet en grote fan van (M)erdogan, waar het dezer dagen allemaal om te doen is. Koç is trouwens niet de enige die hier met verkiezingsideeën rond loopt. Er is nog de onvermijdelijke Abou Jahjah. Die laatste is wel niet uit een partij gezet, wel als columnist uit een krant (niet toevallig De Standaard). De illegaal die Jahjah is – hij werd Belg via een schijnhuwelijk - is trouwens wat verkiezingen betreft niet aan zijn proefstuk. In 2004 kwam zijn Arabisch-Europese Liga bij ons al op, samen met ‘onze’ PvdA, het vroegere Amada. Dat kartel noemden ze toen ‘Resist’, dat niet alleen de kiesdrempel niet haalde, maar zelfs nog minder stemmen bekwam dan de PvdA in een vorige verkiezing alleen! Wel is Jahjah zo slim geen tweede keer in Vlaanderen op zijn bek te gaan, maar komt deze keer op in Brussel, waar het nu al krioelt van de politieke partijen.
Heel die allochtone verkiezingskoorts is trouwens een slechte zaak voor onze linkse partijen, die het momenteel al zo moeilijk hebben (niet alleen bij ons, ook in het Duitse Saarland verloren ze van de CDU van das Mädchen). Decennia lang hebben ze Turken en andere allochtonen gekoesterd in de hoop dat die dan voor hen zouden blijven stemmen. Het heeft niet mogen baten. Eigen volk eerst! De kans dat links er bij de volgende verkiezingen bij ons nóg zwakker uit zal komen, blijft dan ook reëel.
Tenslotte is het opkomen van allochtone partijen een zoveelste bewijs van het failliet van de zo geprezen multicultuur, waaraan de traditionele partijen al zoveel energie aan verspild hebben. Hopelijk gaan ze eindelijk het nutteloze ervan inzien.
In deze rubriek heb ik al meer dan eens gewag gemaakt van het zgz basisinkomen voor iedereen, waarmee hier en daar – zij het op kleine schaal – al geëxperimenteerd wordt (o.a. in Finland en Nederland) en dat in Zwitserland met een daar klassiek referendum werd verworpen.
Het basisinkomen is een bedrag dat zonder voorwaarden aan iedere volwassene zou gegeven worden, waarbij alle andere vormen van staatsvergoedingen (zoals werkloosheidsuitkeringen e.d.) zouden geschrapt worden. Het was een dada in het programma van het Vivant van Roland Duchâtelet, waarover Nele Lijnen (Open VLD), een van zijn vroegere medewerksters, nu een boek geschreven heeft (‘Win for Life’). Nele had er, twee jaar geleden, ook in het parlement al een resolutie voor ingediend, die echter – net zoals in Zwitserland - werd weggestemd. Het blijkt ook nu geen haalbaar idee, want het doet denken aan het ‘alles gratis’ van wijlen Stevaert, waarvan we ondertussen weten dat het niet bestaat.
Lijnen was trouwens niet de eerste die over het basisinkomen een boek schreef. Voka-econoom Stijn Decock deed dat ook al met zijn boek ‘Groei of Schaarste’. Daarin heeft hij alles eens op een rijtje gezet en kwam hij erbij uit dat een echt basisinkomen voor iedereen, dat de noodzaak tot werken opheft, niet lager mag liggen dan 1.072 euro per maand, de armoedegrens. Dat zou voor de meer dan 9 miljoen Belgische volwassenen een totaalbedrag vereisen van liefst 121 miljard euro. Dat is het dubbele van wat de staat nu besteedt aan pensioenen, werkloosheid en ziekte-uitkeringen! Die staat zou daarvoor 60 miljard extra belastingen moeten heffen, wat het Belgisch staatsbeslag – nu al een van de hoogste van Europa – zou doen stijgen van 54 naar 66%.
Mission impossible en case closed dus, waarmee nog kan worden opgemerkt dat zelfs Lijnen’s eigen partij, Open VLD, het er niet mee eens is, ook al omdat het zou kunnen zorgen voor een mogelijke vermogensbelasting. Als men de mensen die niet of minder willen werken die mogelijkheid persé zou willen geven, zou men beter het tijdskrediet opnieuw invoeren, een systeem dat pas is afgevoerd omdat het te veel kostte, maar dat altijd nog een stuk goedkoper zou uitvallen dan de vestzakbroekzak operatie die dat basisinkomen blijkt te zijn.
Het is allemaal een beetje in sourdine gegaan: Sophie Dutordoir heeft begin dezer maand het NMBS-roer overgenomen van Jo Cornu. Van die laatste werd veel verwacht, vooral omdat hij de 70 al voorbij was en dus niet meer moest vrezen voor zijn carrière. De man heeft wel degelijk de pijnpunten van het Spoor blootgelegd en geprobeerd er iets aan te doen, maar is daar maar ten dele in geslaagd. Zal Sophie het beter doen? Het valt te betwijfelen.
Sophie Dutordoir is trouwens een verhaal apart. Ergens begonnen in de politiek onder Wilfried Martens, was ze bij Electrabel beland, waar ze het bracht tot de topfunctie van CEO. Daar stapte ze op in 2014 om in Overijse een Italiaanse delicatessenzaak te openen, die ze zelf uitbaatte. Dat zou altijd haar droom geweest zijn, maar die droom hield dan toch maar een paar jaar stand. Ze is nu CEO van een staatsbedrijf dat al decennia lang mismeesterd wordt door de verenigde vakbonden en de politiek, waar de staat jaarlijks nog steeds 3 miljard euro in moet pompen om het boven water te houden en waar de schuldenberg blijft groeien, al gebeurt het de laatste jaren iets minder snel.
Hét probleem is dat in 2023 het Europese reizigersvervoer geliberaliseerd zal worden en dat van dan af ook buitenlandse maatschappijen ‘onze’ NMBS mogen beconcurreren. Daar in zo’n vrijgemaakte markt de staatssteun verboden zal zijn, is het een raadsel hoe de NMBS het zal klaarspelen zonder de miljarden die het nu nog jaarlijks toegestoken krijgt. Dat zullen ‘patékens’ van een ander kaliber moeten zijn dan die uit ‘Poppeia’, zoals Sophie’s delicatessenzaak heette. Ondertussen wil men de files verminderen door o.m. het openbaar vervoer te promoten. Dat wordt dan een probleem voor de volgende legislatuur.
Het is al langer geweten dat de communisten weer oprukken in Wallonië. Bij de laatste federale verkiezingen haalden zij daar al een paar zetels en dat dreigen er steeds meer te worden. Op die manier wordt de PS, die altijd haar blikken naar rechts heeft gericht, nu voorbijgestoken op links. De schandalen rond Publifin, waarbij bleek dat enkele van de ‘kameraden’ honderdduizenden euro’s ‘verdienden’ (eentje zelfs rond het miljoen!), hebben die evolutie in een stroomversnelling gebracht. Een laatste peiling van RTBf en La Libre Belgique heeft zelfs voor paniek gezorgd. Nu weten we allemaal dat peilingen de laatste tijd niet zijn wat ze waren (denk aan Trump, de Brexit, de Franse voorverkiezingen), maar mochten ze min of meer kloppen, dan zou de MR van onze nationale Charel in Wallonië de grootste partij worden en zouden de roodhuiden van Di Pippo zelfs voorbijgestoken worden door de nog rodere horden van de perfect tweetalige en vlotte Raoul Hedebouw. Het zou kunnen betekenen dat de PS, die bij de vorige verkiezingen nog hooghartig het MR links liet liggen in Wallonië en Brussel, nu blij zou moeten zijn met die partij er de volgende deelregeringen te mogen vormen, misschien – oh, gruwel – zelfs als tweede partij en dan het minister-presidentschap te moeten overlaten aan de liberalen. Het partijtje van madame Non én Ecolo moeten er straks zelfs opletten voor de kiesdrempel.
Stel dat zoiets gebeurt, dan is de volgende vraag hoe het op federaal vlak zal verlopen. Een regering Michel II lijkt geen optie, na de kritiek die De Wever daarvoor al kreeg na zijn interview in Le Soir (en die de uittocht van Vuye en Wouters tot gevolg had). Dé oplossing zou zijn mocht er een Vlaamsnationale meerderheid komen in het Vlaamse parlement, waardoor die de onafhankelijkheid (of iets in dien aard) zou kunnen uitroepen of tenminste dat argument zouden kunnen gebruiken om de andere partijen voor een dilemma te stellen. Het kan allemaal overdreven lijken, maar het alternatief is blijven aanmodderen zoals we al zes staatshervormingen lang bezig zijn. Er mag nóg een staatshervorming komen, maar dat moet dan wel de laatste zijn.
Groene Van Besien heeft kritiek op De Wever omdat die de dag ervoor, samen met zijn corpschef, die persconferentie had gegeven ondanks een negatief advies van het parket. Hij zegt dat Bart beter het voorbeeld had gevolgd van de (moslim) burgemeester van Londen, die ook een speech had gegeven, maar dan ná de aanslag daar. Dat is gewoon belachelijk. Stel eens voor dat die Franse Tunesiër mensen had doodgereden op de Meir, zou hij het dan nog gezegd hebben? Het is trouwens een half mirakel dat zo’n dronken en gedrogeerde kerel daar in Antwerpen niemand geraakt heeft. Vergeten we bovendien niet dat bijna alle terroristen van Parijs, Zaventem en Maalbeek als kleine criminelen begonnen waren die waarschijnlijk hoopten hun hemel (en 72 maagden!) te verwerven door een hoop ‘ongelovigen’ over de kling te jagen. Dat de riotgun in de koffer van de wagen half gedemonteerd en dus niet schietklaar was, betekent nog niet dat de kerel niet zinnens was hem later voor God weet wat te gebruiken. Hij had trouwens daarenboven nog zijn messen. Ook in Londen werd een politieman gedood door messteken…
Denken Wouter de boskabouter en de nieuwe Antwerpse SP.a-voorzitter Tom Meeus, die Van Besien napraatte, nu echt daarmee straks stemmen te gaan halen in Antwerpen? De persconferentie van De Wever en zijn corpschef hebben helemaal niet gezorgd voor paniek, integendeel was het een bewijs dat er niets meer te vrezen viel, daar de verdachte was opgepakt zonder dat er slachtoffers waren gevallen. Nu maar hopen dat het parket i.pl.v. van zich druk te maken over een persconferentie, straks die doorgedraaide gek niet vrij laat. Dan mag men zich pas echt ongerust voelen.
---
De Spaanse kustwacht heeft ondertussen honderden bootvluchtelingen opgepikt aan de eigen kust (niet op 500 meter van de Libische!). Die kwamen bijna allemaal uit … Bangladesh in het Verre Oosten! Daar is wel armoede, maar geen oorlog, geen droogte (het tegendeel zelfs: overvloedig water) en ze hebben geen kans dat ze in de E.U. politiek asiel krijgen. Het lijkt er steeds meer op dat we, zonder tegenmaatregelen, straks de halve wereld hier gaan binnen krijgen. Voor wanneer een boot uit Chacamaca?
---
Een vertegenwoordiger van het consortium 12-12 kwam op het Tv-journaal vertellen dat van het gestorte geld voor ontwikkelingshulp en humanitaire drama’s slechts 15% hier achter blijft voor administratieve en andere onkosten. Dat zou kunnen kloppen. Vraag is maar wat er in de hulpbehoevende landen zelf achter blijft vóór er iets van bij de noodlijdenden geraakt. Tom Waes, recentelijk op bezoek in Haïti, verklaarde in een recent Tv-programma dat hij daar zo zijn twijfels over had, om het zachtjes uit te drukken.
---
In Rome vieren ze dezer dagen het 60-jarig bestaan van de E.U. Veel valt daar m.i. niet te vieren als men ziet wat er allemaal gebeurt en hoe weinig er wordt opgelost. Zeker met nog twee belangrijke verkiezingen te gaan (Frankrijk en Duitsland) en de start van de Brexit onderhandelingen, zie ik dit jaar niet veel positiefs meer gebeuren. Ook democratieën blijken hun grenzen te hebben.
Het is bijna aandoenlijk als men ziet hoe politiek en media hun best doen om elke aanslag of poging ertoe zo laat mogelijk als terrorisme te bestempelen en zelfs dan proberen ze er nog een draai aan te geven
Zo duurde het vrij lang vóór men de identiteit van de dader in Londen kende. Tenslotte bleek de man Khalid Massoud te heten, een Afghaanse naam. Trees May (May day, May day!) wees er echter meteen op dat de man in Groot-Brittannië geboren was. En dan? Zijn ouders zullen wel moslims (geweest) zijn en zijn misdaad werd ondertussen geclaimd door IS.
In Antwerpen was politiechef Muyters (broer van) zo eerlijk meteen te zeggen dat de dader Noord-Afrikaanse roots had. Wat later kwamen we te weten dat hij afkomstig was uit Tunesië, vanwaar ook de daders van de aanslagen in Nice en Berlijn kwamen. Ondertussen bleven de media het wel hebben over een ‘Fransman’. Op het moment dat ik dit schrijf (donderdag tegen middernacht), is nog steeds niet bevestigd dat het om een terreurdaad ging. De man had in de autokoffer wel een riotgun liggen, enkele messen, een camouflagevest en een jerrycan benzine. Dat zijn dan waarschijnlijk attributen die ge normaal meeneemt als ge op vakantie trekt of gaat shoppen en zo…
De stad Gent had laten uitzoeken of de firma’s die aan de stad leveren niet discrimineren bij het aanwerven van personeel. In een rapport daarover verbaasde men er zich over dat een Slowaak meer kans maakt aangenomen te worden dan bv een Marokkaan. Sociaal als ze daar in Gent zijn, hadden ze niet door dat dat laatste niets te maken heeft met nationaliteit, maar met het feit dat een Marokkaan bijna zeker een moslim zou zijn en een Slowaak niet.
Tenslotte hebben ze bij Unia, de vroegere bende van Youssef De Witte, een juriste die luistert naar de naam Rachida Lamrabet. Die dame vond het nodig in een interview met Knack (niet toevallig Knack) het boerkaverbod nog maar eens in vraag te stellen. Ze noemde het een ‘verregaande inbreuk op de vrijheid van vrouwen’. Het mens werd ondertussen al teruggefloten door Unia zelf en kreeg o.m. te horen dat ze de wetten van dit land maar eens moet nakijken. Knappe juriste die nog niet weet hoe dat wettelijk geregeld is, maar die wel meespeelt als er iemand ergens hier zou discrimineren.
Staatsecretaris van Asiel en Migratie Theo Francken heeft de simpele zielen weer eens wakker geschud. N.a.v. een zoveelste ‘redding’ van honderden bootvluchtelingen vóór de kust van Libië door Artsen zonder Grenzen, had Theo getweet, dat dat soort reddingen indirect voor nóg meer doden zal zorgen. De AzG organisatie blijkt haar boten zo’n 500 meter van de Libische kust te stationeren, waarna ze hun sterkste lampen aanzetten om de mensensmokkelaars duidelijk te tonen waar ze zich bevinden. Die hebben dan niets anders te doen dan de vluchtelingen die richting uit te sturen, waar ze zo op de kortst mogelijke tijd worden opgepikt uit steeds gammeler wordende bootjes of wat daarvoor moet doorgaan. Deze manier van redden zorgt ervoor dat het aantal vluchtelingen (en drenkelingen) nog zal toenemen en de mensensmokkelaars steeds driester zullen worden. Francken staat met die mening niet alleen. De Britse krant The Guardian citeert de Europese grensautoriteiten die van dezelfde mening zijn en de Financial Times schrijft hetzelfde over het EU-agentschap Frontex, dat zelf ook migranten uit de zee oppikt, niet vóór de Libische kust maar dichter bij de Italiaanse.
Net als bij de zaak van dat Syrisch gezin uit West-Aleppo dat, met de hulp van een communistisch advocatencollectief, probeerde aan een visum te raken via een Belgisch consulaat, staat de politiekcorrecte wereld ook nu weer op zijn achterste poten. Dat een deel van die vluchtelingen komt uit landen in oorlog of getroffen door droogte mag dan al waar zijn, dat blijkt echter maar een deel van het verhaal. In Somalië bv vecht men al 30 jaar een burgeroorlog uit. In Jemen al meer dan 5 jaar (waarbij ook Saoedi-Arabië betrokken is, dat zelf echter geen asiel biedt, zelfs niet aan de eigen moslims). Zuid-Soedan was het eerste land sinds het einde van de kolonisatie dat in zwart Afrika onafhankelijk werd, met onmiddellijk een burgeroorlog als gevolg. Het lijkt erop dat wij die mensen ginder in leven moeten houden opdat ze zouden kunnen blijven vechten. Als daar dan nog een droogte bovenop komt, moet men de rest van de wereld niet proberen zich daarover een geweten te schoppen.
Tenslotte komt een behoorlijk deel van de Afrikaanse bootvluchtelingen uit landen waar géén oorlog wordt of geen droogte heerst. Als die mensen erin slagen Europa te bereiken, zullen ze hier geen verblijfsvergunning krijgen. Wat dan? Wie zal opdraaien voor de kosten van de repatriëring of welke andere oplossing ook, denk je: de ngo’s of de Europese belastingbetalers? Driemaal raden…
De Samaritaan uithangen op andermans kosten en daarna nog kritiek te hebben op wie realistisch blijft, is iets dat we best kunnen missen. Francken is een moedig man om niet zomaar mee te huilen in het koor van de internationale blabla, maar tijdig erop te wijzen wat fout gaat. Volgens onze nationale Charel zou hij het wel wat ‘genuanceerder’ mogen doen, voor heel wat mensen is hij zo echter goed bezig.
Marc Swyngedouw is directeur van het Instituut voor sociaal en politiek opinieonderzoek aan de KULeuven. We krijgen hem wel eens te zien en te horen om commentaar te geven bij de verkiezingsuitslagen. De man is een belgicist met eerder linkse sympathieën, wat verklaart waarom hij bij de VRT zo welkom is. Hij had een tijdje geleden een sabbatical genomen, een soort onbetaalde vakantie en had toen in New-York een presentatie bijgewoond van plaatselijke academici en politici over hun stad. Dat bracht hem op het idee hier ook zoiets te doen over zijn stad, Antwerpen. Daar is niets mis mee. Jammer genoeg kan de man zijn politieke voorkeur niet verbergen en dat is eraan te zien.
Zo maakte hij de studie over Antwerpen samen met een zekere Danielle Dierckx, een collega-professor en armoedespecialiste. Die Danielle is de partner van groene Wouter de boskabouter uit Borgerokkko en ik hoef daar geen tekeningetje bij te maken hoe dat ging aflopen. De rode professor en zijn groene collega zeggen nl te vertrekken vanuit een ‘progressief standpunt’ en hebben het in hun presentatie over gelijkheid, vrijheid, democratie, duurzaamheid, rechtvaardigheid en solidariteit. Weer niets om tegen te zijn. Alleen valt er in hun studie niets te bespeuren over fiscaliteit en veiligheid. Laat nu dat laatste zowat hét probleem van het ogenblik zijn, zeker in onze steden. Maar dat blijkt nog steeds geen prioriteit te zijn bij de progressieven. I.pl.v. een boek ‘uit liefde vóór Antwerpen’, zoals Swynedouw het stelt, zal het wel eerder een zijn tégen het huidige bestuur, voor het eerst in 90 jaar zonder de partij waarvoor hij een boontje heeft. Of het zal helpen om er volgend jaar in de koekenstad er weer bij te zijn, lijkt me voorbarig.
---
In een tijd waarin regelmatig (dikwijls terecht) kritiek is op nepberichten in de (a)sociale media, doen de openbare media lustig daaraan mee als het hen uitkomt. Zo hoorde ik een dezer dagen op VRT of VTM (ik weet het niet meer juist, zo begint dat, hé) dat de populariteit van Trump in de States erop achteruit gaat. Dat zou – volgens dat bericht – gebleken zijn uit een peiling bij 1.500 Amerikanen. 1.500 op een totaal van zo’n 320 miljoen! Wie kan zo’n berichtgeving nog ernstig nemen…
1 september, de eerste dag van het nieuwe schooljaar, valt dit jaar op een vrijdag en zal tegelijk de dag zijn dat de moslims hun offerfeest vieren. Op zich is daar weinig op aan te merken, want elk geloof heeft zijn feestdagen en de vuistregel van zowel het vrij- als het gemeenschapsonderwijs is dat ze zelf daarvoor enkele extra vrije dagen hebben. Volgens de Belgische Grondwet mogen kinderen trouwens thuisblijven op de feestdagen van hun godsdienst. Tekenend is wel dat het weer het vrij onderwijs van ‘dhimmi’ Boeve is dat minister Crevits gevraagd heeft het begin van het schooljaar voor iedereen uit te stellen tot maandag 4 september. En dat terwijl de moslimexecutieve, de spreekbuis van de moslims, zelf niet eens vragende partij is. Voornaamste argument zou zijn dat zo’n eerste schooldag nogal wat onthaalwerk met zich meebrengt en dat dat nu op bepaalde plaatsen, zoals bv in Brussel, twee keer zou kunnen moeten gebeuren. Dat het hier om symboliek gaat, is die tsjeven weer helemaal ontgaan. Het zou betekenen dat christelijke scholen voortaan ook zouden kunnen sluiten op religieuze feestdagen van andere godsdiensten. Gelukkig is Vlaams minister voor Onderwijs, Hilde Crevits, alhoewel CD&V’er, daar niet op in gegaan. In 2006 hebben we trouwens al eens hetzelfde meegemaakt. Vlaams onderwijsminister was toen Frank Vandenbroucke, nochtans een socialist en die is daar ook niet op ingegaan.
Het blijft nog altijd hetzelfde liedje vanuit die zgz christelijke koepel: wij zouden ons moeten aanpassen in ons eigen land. Is dat integratie? Soms zou ik nog heimwee krijgen naar Mie(ke) Van Hecke, Boeve’s voorgangster, nu het nieuwe ‘boegbeeld’ van CD&V in Gent.
Ik neem aan dat er niet veel federale ministers ’t Pallieterke lezen, misschien die van de N-VA, maar het hoofdartikel van vorige week donderdag voorspelde feitelijk wat er met de begrotingscontrole zou gebeuren. Zo goed als niets. Hoofdredacteur Van Camp noemde de regering Michel een van lopende zaken en dit waarschijnlijk tot de gemeentelijke verkiezingen van 2018. Tijdens die begrotingscontrole, die dit weekeinde gedaan werd, gebeurde er inderdaad in feite niets. Er komen geen nieuwe besparingen en ook geen nieuwe belastingen. Het deficit voor dit jaar blijft onder de 1,7% staan – zoals Europa vraagt - dank zij enkele technische ingrepen, een groeiende economie en dito werkgelegenheid. Zoiets noemen ze een structureel evenwicht. Om dat aan te kunnen houden zou de begroting volgend jaar echter in evenwicht moeten zijn en niemand kan de dag van vandaag met zekerheid voorspellen dat die economie zal blijven groeien. Want deze federale regering zit met twee grote problemen, waarvan minister zonder Financiën Van Overtveldt hoopte dat die zouden worden aangepakt, maar waarover zelfs geen jota in het nieuwste akkoord staat. Die problemen zijn de door Van Overtveldt voorgestelde vermindering van de vennootschapsbelasting en de door Kris Peeters voorgestelde meerwaardebelasting. CD&V wil niets weten van het eerste en de andere Vlaamse meerderheidspartijen niets van het tweede.
We weten zo stilaan allemaal wel dat dit land zowat de hoogste vennootschapsbelasting heeft van heel Europa, bijna 34%. Naar slechte Belgische traditie zijn er voor de bedrijven die hier willen investeren wel de nodige achterpoortjes en uitzonderingen. Grote bedrijven die daarvoor specialisten kunnen aantrekken, slagen erin slechts 27% te betalen, maar zelfs dat is dan nog 2% meer dan het Europees gemiddelde en KMO’s, die zich deze specialisten niet kunnen veroorloven, betalen de volle pot. Van Overtveldt wou deze belastingsaftrek nog dit jaar realiseren, slaagt daar niet in en heeft al gewaarschuwd dat dit jobs gaat kosten. De reden waarom het de regering Michel niet lukt, is omdat CD&V, bij monde van Kris Peeters, een tegenprestatie wil door een meerwaardebelasting in te voeren. Van deze discussie is de federale regering nog niet vanaf, want vóór het zomerreces moet er een evaluatie komen voor de begroting van volgend jaar, waarin meer dan waarschijnlijk wél serieus zal moeten bespaard worden…
Van Camp heeft dan ook gelijk, wanneer hij niet alleen stelt dat deze regering er een in lopende zaken lijkt. Als dat zo verder moet, stelt hij voor de federale verkiezingen volgend jaar te laten samenvallen met de gemeentelijke, dan gaat er een jaar minder verloren en komt er misschien meer duidelijkheid in dit steeds ingewikkelder land.
Het lijkt erop dat we weer in een soort stakingmodus zijn gearriveerd. De vrachtwagenfabriek van Volvo in Oostakker werd bijna de hele week stilgelegd omdat het personeel niet alleen vond dat de werkdruk te hoog werd, maar ook dat het materiaal verouderd en slecht onderhouden was. Pas na een tussenkomst van het Zweedse hoofdkwartier nam zo’n tweederde van de werknemers genoegen met een vierde voorstel van de directie. Volvo Truck is nog steeds Zweeds, in tegenstelling tot Volvo Cars dat is overgenomen door een Chinese maatschappij. Over die werkdruk wil ik mij niet uitspreken, maar van de anders zo sociale Zweden zijn we toch niet gewend dat die hun zaken laten verloederen. DAF Trucks in Oevel/Westerlo bv kreeg vorig jaar nog een nieuwe lakstraat voor zijn cabinefabriek, met een kostprijs van liefst 100 miljoen euro. En dat van het Amerikaans moederbedrijf Paccar...
Iets heel anders is de staking bij Ahold/Delhaize. Daar zou het ook om de werkdruk gaan (te weinig personeel), maar er wordt alleen gestaakt in Brussel en Wallonië en dat tegen een reorganisatie uit 2014, dus nog vóór de overname van Delhaize door Albert Heijn. De werknemers in de Vlaamse winkels staken niet en kunnen die werkdruk blijkbaar wél aan. Doet denken aan de laatste stakingen bij de cipiers en de spoorwegen, waarbij ook alleen maar gestaakt werd in Francofonië. Het lijkt er wel op dat Franstaligen ook op fysiek vlak tegen minder bestand zijn en dat doet dan weer denken aan dat mopje over de aanleg van die autosnelweg, waar bij het overschrijden van de taalgrens aan de Franstalige kant een bord kwam te staan met ‘Ici on parle le Français’, waarna op eenzelfde bord aan de Vlaamse kant gemeld werd: ‘Hier wordt gewerkt’.
Het duo Vuye-Wouters, dat bij de N-VA opstapte omdat het vond dat zijn Objectief V project niet meer serieus kon worden afgewerkt na de uitspraak van De Wever in Le Soir dat hij hoopte op een regering Michel II (met het risico van een verdere bevriezing van het communautaire), heeft zopas een (tweede) boek uitgegeven: ‘Sleutels tot ontgrendeling’*. Ik heb het gekocht (via ’t Pallieterke) en moet zeggen dat het een aanrader is, geschreven door twee insiders die niet (meer) door partijregels gebonden zijn. Het is in feite het droevige relaas van de Belgische geschiedenis na WO II, waarbij de traditionele Vlaamse partijen stap na stap zowat alles hebben toegegeven aan de francofonen. Zelfs als er eens iets te rapen viel voor Vlaanderen, werd er steeds voor gezorgd dat de francofonen het konden blokkeren, ‘vergrendelen’ zodat Vuye en Wouters het noemen. Het opstandige duo zegt echter dat grendels ook ontgrendeld kunnen worden en geeft daarvan een serie voorbeelden. Wat er vooral voor nodig is, is een stevige portie moed, iets wat – jammer genoeg – bij weinig Vlaamse politici te vinden lijkt.
Juridisch bekeken bevestigen de twee de Senelle doctrine, die al vermeld werd in ‘De ordelijke opdeling van België’, het boek van Annemans en Utzi, nl dat het Vlaams parlement de eigen onafhankelijkheid kan uitroepen – iets dat ik in deze rubriek al meer dan eens geschreven heb. Voorwaarde blijft wel dat er dan in dat parlement een meerderheid voor gevonden wordt. Bij de volgende verkiezingen is het dan ook prioritair dat die meerderheid er komt, anders zal het niet lukken. En dan nog.
Het uitroepen van een Vlaamse onafhankelijkheid is immers geen eindpunt. Net zoals met de Brexit te gebeuren staat, zullen we dán eerst kunnen beginnen te onderhandelen met de francofonen over de boedelscheiding: de staatsschuld en Brussel bv. Dat zullen geen gemakkelijke onderhandelingen worden.
Om een lang verhaal kort te maken, de Vlaamsnationalisten zouden er best aan doen niet te wachten tot die volgende verkiezingen voor de deur staan, maar zo snel mogelijk alle kansen die zich bieden te grijpen om een einde te maken aan de huidige patstelling en de kiezers in elk geval nu al te beloven dat er aan het bevriezen van het communautaire een eind moet komen en dat de politieke partijen die er niet voor gaan, ervoor moeten gewaarschuwd worden dat hen dat niet in dank zal worden afgenomen. De traditionele partijen, die de hoofdverantwoordelijken zijn voor al die grendels, alarmbellen, bijzondere meerderheden, belangenconflicten e.d. en die steeds meer van hun pluimen verliezen, moet aan het verstand worden gebracht dat ook zij, net zoals de Nederlandse PvdA, morgen wel eens zouden kunnen worden weggestemd.
* Het eerste boek van Vuye en Wouters heette: ‘De maat van de Monarchie’.
Volgens onze media heeft Mark Rutte met zijn liberale partij de Nederlandse verkiezingen gewonnen. Zijn partij verloor 8 zetels, coalitiepartner PvdA zelfs 29. Samen dus 37 zetels verloren. Geweldige overwinning! Het enige wat Rutte bereikt heeft, is dat hij de opmars van de PVV van Wilders heeft kunnen indammen (ook misschien wel met steun van Erdogan, die met zijn botte bedreigingen heel wat Nederlanders aan het denken heeft gezet). Rutte’s partij is wel de grootste gebleven en nu is hij dus aan zet om een derde regering te vormen. Dat zal wel moeten gebeuren met minstens vier partijen, iets wat in Nederland nog nooit gelukt is.
Wilders van zijn kant heeft zijn partij niet de grootste zien worden, wat hij hoopte. Wel won hij er 5 zetels bij en heeft hij de verkiezingen dan ook niet verloren, zoals men het wil voorstellen. De man met het Mozart kapsel heeft trouwens al gezegd dat men ook straks rekening met hem zal moeten blijven houden. Als de relaties met Turkije verder verzieken en het met Europa niet beter wordt, zou dat wel eens het geval kunnen zijn.
Dé verliezer van de verkiezingen in Nederland is niet de PVV, maar de PvdA, die haast werd weggestemd. Als men ziet dat ook in Frankrijk, waar in april de eerste van vier verkiezingsdagen van start gaat, de socialisten van uittredend links president Hollande in alle peilingen op een vijfde plaats staan, dan kan men zich toch stilaan gaan afvragen wat dat socialisme nog voorstelt. Gelukkig voor hen is er nog Wallonië!
Tenslotte nog dit: in Nederland is er stemrecht, geen kiesplicht, net zoals bijna overal elders (alleen in België en … Griekenland bestaat die nog!). Toch ging meer dan 80% van de kiezers stemmen en dat dan nog op een werkdag. Om even bij stil te staan...
De Vlaamse gewestregering, de stad Antwerpen en de drie grootste plaatselijke actiecomités hebben dan toch eindelijk een akkoord gesloten (én ondertekend) dat een definitieve Oosterweelverbinding moet mogelijk maken, overkapping inbegrepen. Het werd zo stilletjesaan tijd, na 21 jaar palaveren. Beter laat dan nooit, al zal het nog wel enkele jaartjes duren vóór alles klaar zal zijn. Er moeten nog maar eens nieuwe plannen gemaakt, goedkeuringen gegeven en extra geld gevonden worden. De overkapping alleen al zou zo’n anderhalf miljard euro kosten, maar dat zou wel eens ‘wat’ meer kunnen worden, omdat dit grotendeels zal gebeuren in de laatste fase en bij ervaring weet men dat de kostenramingen voor publieke werken jaren later meestal flink overschreden worden als het moment daar is. Maar zelfs mocht die prijs zo blijven, dan zal de verbinding in totaal zo’n 5 miljard euro kosten.
Er zou dus geen tweede referendum komen en de klacht van de drie grootste actiegroepen bij de Raad van State zou worden ingetrokken. De eerste werken zouden wel degelijk dit jaar beginnen, zoals gepland, maar dan wel op de linkeroever waar het huidige verkeer weinig last van zal ondervinden. We zullen maar duimen en geven in elk geval een pluimpje aan de overkappingsintendant Alexander D’Hooghe, die het klaargespeeld heeft een oplossing te vinden in deze politieke wespennest.
---
Er was gisteren nog goed nieuws, nu bekend werd dat kraken ook in dit land straks meteen strafbaar wordt en een klacht bij de politie voortaan kan volstaan om in te grijpen. De vier meerderheidspartijen zijn het daar over eens geraakt, zodat we in deze materie straks weer niet te maken krijgen met e.o.a. wereldvreemde van Justitie. Het zou trouwens nuttig zijn eens te onderzoeken hoe zo’n krakersclub aan de gegevens raakt welke huizen leeg komen te staan. Volgens mij krijgen ze die uit politieke hoek en in Gent zal dat wel de linkse zijn.
Gent blijft trouwens het nieuws beheersen: Mie(ke) Van Hecke wordt er de nieuwe CD&V-lijsttrekker bij de komende gemeenteverkiezingen. De wanhoop moet er groot zijn bij de kadodders om terug te grijpen naar een gepensioneerde van 70 om de meubelen te redden in een stad waar ze sinds de vorige verkiezingen al quantité négligée geworden waren (4 zetels op 51!).
---
Gisteren raakte ook bekend dat de zgz ‘Belgische’ moslima, die naar het Europees Hof van Justitie was gestapt omdat ze bij de bewakingsfirma G4S haar hoofddoek niet mocht dragen, eerst drie jaar bij dezelfde firma zónder hoofddoek had gewerkt en dus geradicaliseerd was (net zoals die Syriëstrijders), wat voor het Gelijkekansencentrum blijkbaar geen probleem was. Het mens woont trouwens niet eens meer hier. Drie jaar geleden verhuisde ze naar het Britse Birmingham!
Koen Geens, de federale minister van Just is Just, belooft vóór Pasen een nieuwe wet uit te laten vaardigen tegen het kraken. Van wat ik ervan gesnapt heb, zal het weer zo’n echte Belgische wet worden, met achterpoortjes, uitzonderingen, met haken en ogen, waarbij men zich toch eerst weer tot een vrederechter zal moeten wenden – wat tijd kost - en waartegen beroep zal kunnen bestaan. In Nederland, waar het georganiseerd kraken werd uitgevonden, is kraken al sinds 2010 strafbaar, waarom kan dat hier dan ook niet? In Gent, dat met zijn links gedoogbeleid zowat dé kraakstad van Vlaanderen geworden is, steeg het aantal kraakpanden van 98 in 2013 tot 159 in 2016.
Het gekraakte pand in de Gentse Holstraat bleek dan toch niet echt gemeubeld te zijn, een reden misschien waarom de eigenaar, na een eerste vaststelling, toch niet wou dat men er de Roma stante pede uit zou zetten. Een tweede reden was dat die mensen het zelf (goedkoop) zouden gehuurd hebben van e.o.a. criminele organisatie en dat deze laatste het was die het slot van de voordeur zou hebben opengebroken. Een derde reden is waarschijnlijk dat de eigenaar, een zekere Paul De Roo, zelf ook eerder van linkse signatuur lijkt te zijn. Hij is politicoloog en blijkt al een boek geschreven te hebben over het migrantenprobleem. Het is me trouwens een raadsel wat een Belgisch politicoloog in het communistische Vietnam te zoeken heeft…
En er is meer. ’t Scheldt*, een onafhankelijk, niet gesubsidieerd, satirisch Antwerps weekblad, vertelt in haar uitgave van 13 dezer, dat er in Gent een clubje bestaat dat de eigendomsdiefstal die het kraken is, toejuicht, begeleidt en ondersteunt! Ze hebben zelfs een eigen website: https://krakengent.squat.net, waarop men info krijgt hoe men een pand kan vinden, kraken en wat de rechtsregels daarover zijn. Onder ‘juridisch advies’ vindt men de naam terug van Mieke van den Broeck**, dezelfde advocate die destijds onze Tv-schermen teisterde met de actie voor dat Syrische gezin uit West-Aleppo, die in eerste instantie erin slaagde dwangsommen af te dwingen. Iets wat, gelukkig maar, door het Europese Hof van Justitie ongedaan werd gemaakt, net zoals nu pas ook de klacht van een Belgische moslima (samen met het Gelijkekansencentrum) tegen het verdikt dat werkgevers toelaat mensen te ontslaan die voor bepaalde functies hun religieuze symbolen (zoals o.m. een hoofddoek) niet willen afzetten tijdens het werk. Af en toe valt er zowaar ook iets goed over Europa te schrijven…
* Voor wie geïnteresseerd is, de website van ’t Scheldt: www.tscheldt.be
** Mieke van den Broeck maakt deel uit van Progress Lawyers Network (PLN), een Antwerps maoïstisch advocatencollectief, waarvan de meeste leden lid zijn van de communistische PvdA…
